[1. Gün - Gündüz Safhası] Teçhizat Tentesi

[GM - Naruto]

Off Topic

Konudaki oyuncular:

- Oita Butsuo
- Jin Ryoken
- Kotegawa Chisa
- Jirou Ryu

Haru, yeniden kimseye görünmeden ağaçların arasından ilerliyor ve alandan uzaklaşıyor.

Butsuo, içinde bulunduğu sis bulutunun avantajını kullanarak olabildiğince sessiz kalmaya çalışıyor ve Chisa'nın tersi yönde ilerlemeye başlıyor. Biraz ilerledikten sonra adımları koşuya dönüşüyor, ve bu noktada sessiz kalmaya çalışsa bile bu konularda pek yetenekli olmadığı için beceremiyor. Sisin hemen dışındaki Ryoken ve Chisa, koşu adımlarını duyabiliyorlar. Yönünü tam olarak tayin edemiyorlar.

Chisa ve Ryoken, sisin hemen dışında Butsuo'nun olası bir saldırısına karşı hazır bekliyorlar. Chisa katanasını, Ryoken ise hazırlamış olduğu patlayıcı parşomen bağlı kunaiyi tetikte bekletiyor. Ancak gelen giden olmuyor. Dahası, bir noktadan sonra Butsuo'nun sisin diğer ucundan çıktığını farkediyorlar. Aralarında 15 metre kadar var ve Butsuo ağaçlara doğru ilerliyor. Müdahale eden olmazsa alandan kaçmak üzere.

Koshiro, Ryu'ya bakıyor sakince ve söylediği her şeyi dinliyor sigarasını içerken: "Amma kasıntıymışsın sen de. Geceleri uyuyabiliyor musun bari bu gerginlikle? İki lafın belini kırdırtmadın." Bir duman çekip az öncekine benzer şekilde yana doğru üflüyor: "Herkesin her hareketinden şüphelenirsen bir noktada kafayı yersin, haberin olsun. Bunu yalnızca Sunagakure'den geldiğim için yapıyorsan neyse, ancak sürekli böyle bir adamsan pek çekilmezmişsin hani." Hafifçe sırıtıyor: "Ama şunu da demiş olayım, köyünüzde nasıl bir eğitim görüyorsunuz bilmiyorum ama dünya eskisi gibi bir yer değil, birbirimize düşman değiliz. Bu yalnızca bir sınav, savaş ya da katliam değil."

"Ayrıca, köydaşlarına karşı kullandığın ifadelerden onların birer aptal, kendinin ise bir dahi olduğunu düşündüğünü anlayabiliyorum. Belki de gerçekten öyledir, ancak-" diyip arkasını dönüyor ve ağaçlara yürümeye başlıyor: "Bilge bir lider şey demişti zamanında. Neydi o söz..." Bir elinin parmağını çenesine götürüyor, kısa bir süre sonra da "Hah." diyor, ardından devam ediyor: "Ninja dünyasında, kurallara uymayanlara adam denmez. Ancak silah arkadaşlarını yarı yolda bırakanlar... İşte asıl onlar beş para etmez." Arkası hala dönükken kafasını sana çevirip hafifçe göz kırpıyor. Sağ kolunun önüne doğru kalktığını görüyorsun arkadan. "Shunshin." Gözünün önünden kayboluyor Suna'lı Koshiro. Çok uzakta olmasa gerek. Peşine düşüp düşmemek tamamen senin elinde.

[Jirou Ryu]

Hafif iç çekerek dinledim Sunalı shinobi'yi... Kendimi bir dahi olarak gördüğümü falan söylemişti, gülmek istedim ona. Hemen akabinde ise, barışı anlatmıştı bana, o an vücudumda yağmur ülkesindeki savaşta aldığım yaralar sızlarken. Bir kez daha gülmek istedim ona, o koca köylerinde, dünyaya baktıklarında ne gördüklerini bilemezdim, ama şu sözlerden ne yaşadıklarını tahmin edebilirdim.

Bu bir savaş değildi, bu yüzden ona saldırmamıştım. Bu bir katliam hiç değildi, bu yüzden kılıcım daha kimsenin kanını akıtmamıştı ve bana ilkini önem verdiğim bir insandan duyduğum bir sözü söylemişti... Baktım ona sadece. Hak veriyordum, tıpkı söylediği gibiydi.

Bu yüzden, köyümden olan Butsuo'ya değil, ona yönelmek istemiştim.

Garipti, tıpkı o göz kırpışı gibi. Shunshin attığı anda, arkasından shunshin atıp onu yakalamayı deneyecektim. Eğer yakalar ve dikkatini çeker ve ilerlemesini durdurursam, "Benimde tanıdığım başka bir bilge adam; '“Bir teşekkürü hak etmiyorum, gereksiz bir yergiyi hak etmediğim gibi. ' demişti bana." diyerek girecektim konuşmaya... "Hareketlerin bana birini çok andırıyor Suna'lı." normal bir doğrultuda iletilen sözcükler, 'Suna'lı' dediğim anda hafif iğneleyici bir tınıda çıkacaktı.

Gözlerim gözlerine bakacak, fakat bu sefer, derinlerine inmeye çalışacaktı. Burnuma nedensizce pis kokular geliyordu ya da gelmiyorsa bile bu herif öyle hissettiriyordu.

Onu kurcalamalıydım, tıpkı küçük bir çocukken hiç bilmediğim bir şeyi öğrenirken yaptığım gibi. Sıfırdan ve deneyerek, bir çok kez bozup, tamir ederek.

[Jin Ryoken]

Bekledim, parşömeni kunaime sararken Chisa'nın yanında sessizce beklemeye başladım. Bize doğru gelecek bir saldırıyı, savunmam gereken bir durumu bekledim. Belki de, kimseye zarar vermemek için teknik bile geliştirmiş olan Chisa'nın varlığının yanında Butsuo'ya zarar vermek için atacaktım bu kunaiyi. İşler pek beklediğim gibi gitmedi. Butsuo sisin öbür ucundan çıkmış koşmaya başlamıştı bile. Aramızda 15 metre mesafe bulunuyordu ve bir müdahalede bulunmaz isek, kesinlikle kaçacağı belliydi. Chisa'nın Butsuo'ya saldırmak istemediği aklıma geldiğinde, kunaimi daha sakin bir şekilde tutmaya başladım. Bir takım içerisinde, çıkıntılık yapmak isteyeceğim son şey olmalı. Bu yüzden Chisa'ya doğru dönecekken, Ryu'yu göremediğimi fark ettim. Ne sarışın çocuğu, ne de Ryu'yu göremiyordum. İkisi savaşıyor muydu?

"Chisa-chan, Ryu-san ortalıkta yok. Aynı zamanda o sarışın çocukta yok. Biz Butsuo ile ilgilenirken bir şey olmuş olabilir. Belki tesadüf olabilir, ancak ikisinin de ortada olmaması ve sınavda bulunduğumuz durum, tesadüfleri ortadan kaldırıyor gibi." dedim ciddi bir şekilde. Aslında onu bırakıp gidebilirdim ancak dediğim gibi, yanımda Chisa varken böyle bir şey yapmak çıkıntılık yapmak olacak. Üstelik, takımın içerisinde yapacağım bu eylem çok daha kötü sonuçlara yol açabilir. Sarışın çocuğu en son gördüğüm yeri hatırlamaya çalıştım hızlıca. Oraya doğru gidecek ve bir iz var mı diye bakmaya çalışacağım. Onun durduğu yerden etrafı gözlemeye çalışacağım, belki savaştıklarına dair, belki ayak izleri gibi bizi onlara götürecek bir iz bulabilirim. Ancak ne çıkacağından gerçekten emin değilim, bu durumun tesadüf olma ihtimali hala aklımda olan bir konu.

[Oita Butsuo]

İçimden sayıyorum, daha bir dakikaları dolmadı. Pek bir şey de konuşmadılar sanırım zaten. Belki de ben duyamamışımdır sis yüzünden. Yine de şimdilik arkamdan gelen bir saldırı falan yok gibi. Gidip kendi ilacımı almak istiyorum. Sonrasını düşünürüz, şimdilik topuğa devam.

[Kotegawa Chisa]

Butsuo-san'ın sisin içerisinden çıkarak uzaklaşmaya başlamasıyla birlikte elimi katanamdan çektim. Uzun bir süredir bu kadar sert bir darbe almadığımdan ötürü kıyafetimin üst tarafını kaldırarak darbeyi aldığım bölgeye bakmaya başladım. Elimle yumruğu yediğim noktaya bastırarak herhangi bir kırığın olup olmadığını da kontrol ettim. Pek sıkıntım yok gibi gözüküyor, tabii emin olamayız.

Yaralarımı kontrol ettikten sonra bakışlarımı Ryu-san'a, daha doğrusu birkaç saniye önce bulunduğu bölgeye doğru çevirdim. Açıkçası Butsuo-san'dan yediğim yumruktan sonra tartışmak için hevesim kalmadı. Yani onunla tartışınca, trip atınca elime ne geçecek ki? Hem Butsuo-san'ı kestikten ve yaktıktan sonra benimle aynı alınbandına sahip shinobilere saldıramayacağımın bir kez daha farkına vardım. Bir daha kalbimde öyle bir acı hissetmek istemiyorum.

Ryu-san'ı aradığı her halinden belli olan Ryoken-san'a dönerek "Boşver onları Ryoken-san. Dövüşecek gibi gözükmüyorlar, birkaç dakikaya Ryu-san geri gelmiş olur. Hem dövüşseler dahi Ryu-san'a bir şey olmayacaktır." dedim. Açıkçası Ryu-san'dan her ne kadar haz etmesem de yaralanmasını istemiyorum. Yine de onun gücüne güveniyorum, başına bir şey gelmeyecektir. "Planımız alt üst olduğuna göre ne yapmak istersin? Şahsen sınavın kalanında maksimum derecede eğlenmek istiyorum. Ayrıca mümkün olduğunca dövüşmekten, özellikle bizim köyden olanlarla dövüşmekten kaçınmak istiyorum. Butsuo-san'ı kestiğimde... Hiç iyi hissetmedim." İçimdeki kötü hisleri bir el çırpmasıyla attıktan sonra gülümseyerek devam ettim. "Tabii yemekler için bir şeyler yapmamız gerekiyor." Suratımı düşünceli bir ifade kapladı. "Hmm... Hmmmmmmmmmmm..." Birkaç saniyelik bir düşünme sürecinin ardından suratıma tekrardan kocaman bir gülümseme yerleşti. "Buldum! Ryu-san'ı bu gece gıda tentesinin yakınlarında bırakalım. Gölgelere girme özelliği sayesinde yakalanmayacaktır. Sabah olduğunda da yiyecekleri alarak geri gelir. Tabii Ryu-san'ın da onaylaması gerekiyor." Sinsi bir şekilde kahkaha attım. "Fufufufu~~ Ben gerçekten de dahiyim."

[GM - Naruto]

Off Topic

Konudaki oyuncular:

- Jin Ryoken
- Kotegawa Chisa
- Jirou Ryu

Butsuo: Koşuyor, koşuyor ve koşuyorsun. Arkadan birinin gelmediğine eminsin. Hem Haru'yla olan dövüşün, hem Chisa'nın saldırılarının etkileri ve hem de bir süredir açık olan Domu'nun chakra tüketimi başının arkasına bir sancı girmesine sebep oluyor. Güvenliğe kavuşmanla birlikte vücudun rahatlıyor ve nispeten yorgun hissetmeye başlıyorsun kendini.
Alanı sorunsuzca terk ediyorsun.

Ryu: Adının Koshiro olduğunu öğrendiğin Suna'lı shinobinin hemen arkasından, sen de shunshin uyguluyorsun ve az çok nereye doğru ilerlediğini tahmin ettiğin için bir metre kadar arkasında beliriyorsun Koshiro'nun. Sen belirdiğin anda, bir ağaç dalına sıçrıyor Koshiro. İkincisine doğru hareketlenirken Koshiro'nun peşine düşüyor ve sen de sıçrıyorsun. Geldiğini hissetmiş olsa gerek, kafasını çevirip omzunun üzerinden sana bakıyor ve meraklı bir şekilde kaşlarını kaldırıyor. Yüzünde hafif bir şaşkınlık görebiliyorsun. Sakin sakin, dallardan ilerlemeye başlıyorsunuz. Bu esnada konuşuyorsun. Sözlerini dinlerken, herhangi bir tepki vermiyor ve yüzündeki ifade pek değişmiyor. Gözlerine bakıyorsun shinobinin, üzerine biraz çalışmış olduğun empati kabiliyetlerinle şüpheli herhangi bir şey görmeye çalışıyorsun. Gelgelelim, dikkatini çeken herhangi bir şey olmuyor shinobide. Bakışmanız sürerken, söze giriyor: "Kanka, az önce git demedin mi sen bana? İkinci sigaranı dönüş yolunda içersin dedin hatta. E gidiyordum ben? Niye takip ediyorsun şimdi?" Sorunun retorik olduğunu anlayabiliyorsun. Hafif irrite olmuş gibi görünüyor shinobi. Ancak bir şeyler gizliyor olduğundan ziyade, dediğin her şeyi yapmış olmasına rağmen hala peşine takılmış olmandan ötürü gibi duruyor.

Ryoken: Ryu ve sarışın shinobiyi en son gördüğün yere doğru ilerliyorsun hızlıca. Çevreye bakınıyorsun, elemanın sigarasını yakarken kullandığı ve sonradan üzerine basıp söndürdüğü yanık dalı görebiliyorsun. Bunun dışında yerler çimenle kaplı olduğu için pek bir şey anlayamıyorsun. Pektabii, izcilik üzerine hiç çalışmamış olmanın da bunda etkisi olabileceğini düşünüyorsun. Bu esnada Chisa'nın sözleri geliyor kulaklarına. Alanın sınırından itibaren başlayan ağaçlıklarda gezdiriyorsun gözlerini bir şeyler görebilme umuduyla. Ancak sıklaşan ağaçlar, oralarda birileri varsa bile görmene engel oluyor. Bu esnada, aklına bir şey takılıyor. Chisa'nın tekniği tente bölgesini yakmış olsa da, her şey tam manasıyla kül olmuş değil. Hala süregelen minik alevler var ortamda ancak kutuların bir kısmının sadece hafif zarar gördüğünü farkediyorsun. Haru ortamı terketmeden önce bir sırt çantasının olduğunu gördün, ancak teçhizat tentesinde bir günde birden fazla çanta olduğunu biliyorsun.

Off Topic

Butsuo, başka bir alana gideceğine dair bir RP yapmış olsa da o alana gitmesi esnasında geçen süre ve oradan da kendi üssüne dönmesi gündüz safhasının zaman sınırlarını aşacak ve kendisini gece safhasında hareket etmeye zorlayacaktır. Bu bağlamda kafasındaki planı devam ettirmek istiyorsa bu hamlesini gece safhasına geçildiğinde gerekli konudan uygulayabilir.

[Jirou Ryu]

"Kanki tamam öyle dedim ama sende laf sokup gittin, altında mı kalsaydım yani kanki? dedim yapmacık bir ses tonuyla. "Ne diyecem bak sana sınavdan sonra şu Kusagakure'nin önündeki mültecilere git kanki de ki barış çağındayız. Bir tane de bilge adamın sözünü söyle kanki, baş üstünde taşırlar seni." duraksadım ve yapmacık bir şekilde hareketler sürdürürken; "Göz kırpmayı da ihmal etme kanki. Sonra Sunagakure'ye dön, kumdan kale falan yap. Malum Naruto-sama sağ olsun barış çağındayız. Yapacakta iş yok tabii... Baktın sarmıyo İshigakure'ye gel kanki. Selamımı söyle seni bizim mezarlıklara götürsünler. Orada bir sürü ölü var, özellikle şeylere git kanki bu geçenki savaşta ölenlere... Dur yav savaş mı? Kanki barış çağındaydık ya..." duraksadım ve küçümseyi bakışlarla elemanı süzerken, göz kırpıp: "Kakashi-sama'nın da sözünü söyleyeyim mi kanki? Aaa sen söylemiştin onu, alakasız olurdu zaten buraya. Hadi görüşürüz kanki." diyecek ve Shunshin atıp geldiğim yere geri dönecektim. Koduğumun Sunalı'sı, çok bilmiş gibi konuşuyor birde.

[Jin Ryoken]

Onları son gördüğüm yere doğru ilerlemeye başladım. Tabi, en başından beri bu gidişimin bana pek bir şey getirmeyeceğinin farkındaydım. Elimde burada olduklarına dair tek bir kanıt vardı, o da yanık bir dal. Gittiği yöne veya başka bir tarafa doğru atmış olsa takip edebilirdim ancak, yapabileceğim hiçbir şey yok. Çimlerden de bir şey anlayamıyorken, Chisa'nın sözlerine kulak vermeye başladım. Ryu'ya güvendiğini söyleyen cümlesinden sonra, eğlenmek istediğini ve bizim köyden olanlara saldırmak istemediğini söylüyordu. Ne ara planı değişmişti? Ryu'ya dair olan planını söyledikten sonra, dahi olduğunu eklediğinde hafifçe gülümsedim. "Size ne oluyor anlamıyorum. Başta bir planımız vardı ve şimdi farklı konuşuyorsun. Bu plan üstelik sadece Ryu'nun üzerinden ilerliyor. Daha iyisini bulabileceğimize eminim. Planını ezmiyorum, ancak çok bilgili bir adamın sözleri aklıma geliyor; Dahi dediğin görülmeyen hedefleri vurandır." diyerek gülümsememe devam ettim. O çok bilgili adam benim, Jin Ryoken.

Sözlerimden sonra, aklıma takılan bir şey oldu o anda. Chisa'nın tekniği bölgeyi yakmıştı ancak bazı şeyler hafif hasarlı bir biçimde duruyordu. Kar tanesinin çantası gibi burda birden fazla çanta vardı ve bazıları hafif hasarlı olmalıydı. Hızlıca hafif hasarlı olan tüm kutuları toplamaya başlayacak ve hepsini önüme koyacaktım. Hafif hasarlı kutuları toplarken, "Ryu gelene kadar planımız burada ki hafif hasarlı her şeyi toplamak. Bana yardım et, neler elde edebileceğimize bakalım. Elimize geçen en ufak şey bile işimize yarayabilir." dedim normal bir ses tonunda. Hepsini önüme topladıktan sonra teker teker bakacağım ne olduklarına.

[Kotegawa Chisa]

Planımızı neden değiştirmek istiyorum? Kesinlikle eski planımızın eksik olduğunu veya başaramayacağımızı düşündüğümden ötürü değil. Planı değiştirmek istememin iki nedeni var; birincisi Ishigakure'den olanlarla düzgün bir şekilde savaşamayacağımı fark etmiş olmam, ikincisi Ryu-san'ın pek istekli olmaması. Dün geceye kadar herhangi bir sıkıntısı olmadığını söylüyordu fakat şimdi gözlerimizin önündeki kişinin kaçmasına izin veriyor. Açıkçası neden böyle davrandığını anlayamıyorum, en başından planı istemediğini söyleyebilirdi ama yapacak bir şey yok. Eğer istemiyorsa onu zorlamanın anlamı yok... Peki büyük amacımı kaybettikten sonra ne yapacağım? Yani iki gündür tek düşünebildiğim şey sınavı mahvetmek. Kimsenin yaralanmasını istemediğim için böyle bir yolu seçmiştim fakat olmayacak gibi. Ayrıca biraz öfkeli olduğumu da itiraf etmem gerekiyor. Nasıl öfkelenmeyeyim ki? Bizi bir alana atıyorlar ve birbirimizi öldürsek dahi hiçbir şey yapmayacaklarını söylüyorlar. Ishigakure'deki arkadaşlarımın böyle şeyler yapmayacağını biliyorum fakat diğer köydekilere nasıl güvenebilirim? Elbette buradaki herkes kendi köylerinde seçkin birer Chuunin, bir sınav uğruna diğerlerini öldürmek gibi çılgınca bir şey yapmayacaklardır. Yine de, çok ufak bir ihtimal dahi olsa aramızdan birileri hayatını kaybedebilir. Sonuçta burada bütün gücümüzle birbirimizle savaşıyoruz, sahip olunan adrenalinle birlikte normalde almayacağı kararları alabilir insanlar. İşte tam olarak bu yüzden sınavı mahvetmek istedim. Arkadaşlarımı kesmenin acı verici olacağını bilmeme rağmen bunu yapmak istedim. Lakin ne yazık ki bunu yapabilecek gücü kendimde bulamıyorum. Butsuo-san'ı katanamla kestiğimde gerçekten de çok kötü hissettim. Bir daha böyle bir olayla ne karşılaşmak kesinlikle istemiyorum.

Ryoken-san konuşmasını bitirdikten sonra ben düşüncelere daldım. Kısa bir süre sonra tekrardan konuşmaya başlamasıyla birlikte kendime geldim. Hafif hasarlı kutuları toplamamız gerektiğini söylediğinde beynimde şimşekler çaktı, amacının ne olduğunu direkt anladım.

Kutuları toplamak için Ryoken-san'a yardım ederken konuşmaya başladım, oldukça ciddi bir ses tonuyla konuşuyordum. "Az önce de dediğim gibi gerçekten de Ishigakure alınbandı takan insanlara zarar verebileceğimi düşünmüyorum." Kısa bir ara vererek Ryu-san hakkındaki düşüncelerimi söyleyip söylememeyi düşündüm. "Lakin tek sebebi bu değil." Tekrardan kısa bir ara verdim. Birkaç saniye boyunca düşündükten sonra söylemem gerektiğini hissederek konuşmama devam ettim. "Ryu-san'ın ne yaptığını gördün değil mi? Biz Butsuo-san ile uğraşırken gidip sarışın shinobiye alanı terk etmesini söyledi. Oysa planımız herkesi elemekti... Şahsen beyaz saçlı Kusagakure shinobisini kovalamasının, senin de Sunagakure'li shinobi ile ilgilenmenin planımıza uyan hareketler olacağını düşünüyorum. Yani Kusagakure shinobisi ve Butsuo-san bayağı bir hasar almıştı, en azından ikisini elemeyi başarabilirdik." Suratıma her zamanki gülümsemem yerleşti. "Ama bunlar önemli değil, daha fazla bu planı uygulayabileceğimizi düşünmüyorum. Bundan sonra size pek karışmayacak, eğlenmeme bakacağım. Aranızda bir plan yapmaya karar verirseniz de onayladığımı varsayın fakat benden pek bir yardım beklemeyin. Buraya geldikten sonra da Jounin olmaya pek hevesim kalmadı zaten, iki tane parşömen toplamanız yeterli olacaktır sizin için."

Konuşmamı bitirdikten sonra vücudumdaki bütün tüylerin diken diken olduğunu hissettim. Ryoken-san'ın sadece birkaç kelime söylemesiyle birlikte ona içimi tamamen dökmem ve bunu tamamen bilinçsizce gerçekleştirmiş olmam gerçekten de korkutucuydu. Birlikte göreve çıktığımızda da ondan bu havayı alıyordum fakat kendini daha da geliştirmiş gibi gözüküyor. Bundan sonra daha dikkatli olmalıyım ama... Nasıl?

[GM - Naruto]

Ryu: Konuşmanı yaparken, Suna'lı shinobi ne dediğini anlamaya çalışıyormuş gibi garip garip bakıyor sana. Cevap vermiyor, daha doğrusu sen onun cevap vermesine fırsat vermeden shunshinle geri dönüyorsun alana. Son sözü söylediğin için içinde bir rahatlık var.

Ryoken-Chisa: Ryu'nun geri dönmesini beklerken, hafif hasarlı gibi duran tahta kutuları toplamaya ve önünüze dizmeye başlıyorsunuz. Küle dönenlere ve ciddi hasarlılara dokunmuyorsunuz bile, içlerinde bir şey vardıysa bile artık işe yaramayacaklarına eminsiniz. Siz beş dakika kadar uğraştıktan sonra, Ryu geliyor yanınıza.

Hep beraber, yaklaşık 1 saat boyunca kutuları kurcalıyor ve işinize yarayacak bir şeyler aranıyorsunuz. Açtığınız tüm kutulardan alana ilk girdiğinizde görmüş olduğunuz, alana dağılmış olan taşlardan çıkıyor. Ancak ortamda yalnızca sizin bulunmanızın rahatlığıyla arayışınıza devam ediyorsunuz. Nihayetinde, Chisa kunaisini levye gibi kullanarak açtığı hafif hasarlı bir kutunun içinde minik bir bohça buluyor. Takım arkadaşlarına sesleniyor bir şey bulduğunu işaret etmek için.

Teçhizat tentelerinde bir nadide ekipman, bir de tuzak çantası olduğunu sınav başlarken size belirtilen kurallardan hatırlıyorsunuz. Aklınıza, Kusagakure'li kızın sırtındaki çanta geliyor. İlk ekipmanı onun bulduğuna emin oluyorsunuz. Bu sebeple, bulunabilecek tek şeyi bulduğunuza emin olarak alanı terkediyorsunuz.

- Konu Sonu

Off Topic

Bulduğunuz ekipmanla ilgili ayrıntılar, takımınıza özel "Gün Sonu" başlığınızda anlatılacaktır.