[4. Gün - Gündüz Safhası | Kotegawa Chisa] Göl

[GM - Naruto]

Kahvaltı ettikten sonra takım arkadaşlarını uğurluyor, devriye gezeceğin bölgeye doğru hareketleniyorsun. İster istemez, sabahın bu kadar erken saatinde herhangi birinin gelmesini beklemediğinden Ryu'nun harabe balıkçı kulübelerinin yıkıntılarına gizlediği parşomenleri kontrol ediyorsun. Her ikisinin de yerinde durmasının rahatlığıyla kayalıkları eski hallerine getiriyor ve yeterince güvenli olduklarını düşündüğünde devriyene başlıyorsun.

Uzunca bir süre pek bir şey olmuyor. Oldukça rutin gidiyor günün. Hatta bir noktada can sıkıntısından iaido antrenmanı bile yapıyorsun 15-20 dakika kadar. Gelgelelim, güneş tepeye yaklaşırken rahatsız edici bir manzara çarpıyor gözüne.

Gölün batı kıyısında kalan harabe kulübelerin çevresinde boş boş dolanmaktayken, güney yönünden yaklaşmakta olan üç figür çarpıyor gözüne. Hala uzaktalar, ancak son hızla bulunduğun yere doğru koşmaktalar. Mesafe dolayısıyla kimliklerini çözemiyorsun ancak tanıman için çok fazla zaman gerekecek gibi durmuyor. Kendilerini pek saklama ihtiyacı hissetmiyorlar zira. Sen onları gördüğüne göre muhtemelen onlar da seni görmüş olmalılar ancak yüzde yüz emin olduğun söylenemez bundan.

Off Topic

Pasiflik süresi 24 saattir.

Rplerinizde karakterinizin genel düşünce akışı dışında çok ekstra bir tasvir beklentimiz bulunmamakta. Tabii ki istediğiniz stilde yazabilirsiniz ancak olayların nispeten hızlı akışı için böyle bir kolaylık sağlıyoruz.

[Kotegawa Chisa]

Sabahın erken saatlerinde, içinde bulunduğumuz şartlar altında güzel sayılabilecek bir kahvaltı yaptıktan sonra takım arkadaşlarımı uğurladım. Her ne kadar tek başıma geride kalmaktan pek memnun olmasam dahi onları uğurlarken hissettiğim yalnızlığı belli etmemeye çalıştım. Oldukça sıkıcı bir günün beni beklediğini bilmeme rağmen kendime sürekli olarak zamanın göz açıp kapayıncaya kadar geçeceğini söylüyordum. Eeh~~ Pekte öyle olmadı açıkçası. Ryu-san ve Ryoken-san üsten ayrıldıktan yaklaşık 15 dakika sonra sıkılmaya başladım. Yani yapacak bir şey yoktu, kimsenin geleceği de yoktu.

Öğle saatlerine doğru yaşadığım sıkıntıdan kurtulmak için gölde taş sektirmeye karar verdim. Birkaç kez yaptıktan sonra bundan da sıkıldım ama sıkılmadan hemen önce bulduğum harika yassı taşla on beş sektirmeyi başardım. Biraz daha güçlü bir şekilde fırlatsaydım gölün karşısına bile geçmesini sağlayabilirdim, o kadar harika bir taştı.

Sonrasında biraz katanamı savurmaya karar verdim. Lakin aşırı derecede sıkılmış olduğumdan ötürü, belki de hayatımda ilk kez antrenman yapmaktan sıkıldım. Yine de devam ettim çünkü yapacak bir şeyim yoktu.

Kısa süreli bu antrenmanımın ardından tekrardan görevim gereği etrafta gezinmeye başladım. Öğle vakitlerine yaklaştığımızda ise sıkıntımı giderebileceğinden emin olduğum fakat pekte hoşnut olmadığım bir manzarayla karşılaştım. Üç kişi üzerime doğru koşuyordu. Aramızda hatrı sayılır bir mesafe olduğundan ötürü kim olduklarını anlamam mümkün olmadı fakat önemli değil, ne de olsa birkaç dakika sonra öğreneceğim.

Üçlü üzerime doğru yaklaşırken olduğum yerde beklemeye karar verdim. Beni duyabileceklerinden emin olduğum bir mesafeye geldiklerinde "Hoşgeldiniz!" diye bağırmayı düşünüyorum. Her ne kadar düşman olsakta onları kibar bir şekilde selamlamalıyız diye düşünüyorum.

Üçlüye seslendikten hemen sonra ne olur ne olmaz diye modumu aktif etmeyi düşünüyorum.

[GM - Naruto]

Üçlü üzerine koşmayı sürdürüyor, sen ise bu esnada olduğun yerde duradak gelenlerin kimliğini tespit etmeye çalışıyorsun. Seni duyabileceklerine emin olduğun bir noktada, elini sallayıp onlara selam vermeden hemen önce kim olduklarını anlıyorsun. Sarı Takım'ın tamamı, üssünüzü basmaya karar vermiş gibi görünüyor.

Sırtına devasa bir kutu taşımakta olan Rena'nın, selamına karşılık olarak koşmayı hiç bırakmadan elini kaldırarak sallayıp sana cevap verdiğini işitiyorsun: "YAAHHOOOO!!! CHIIIISA-CHAAAAN!" Rena ortada koşmakta. Sana göre sağda kalan Koshiro'yu görüyorsun hemen sonra. Yüzünde ciddi ancak sakin bir ifade var. Saldırını hala unutmamış gibi, temkinli görünüyor. Solda ise iki gün önce parşomeni size bizzat teslim eden çocuğu görüyorsun. İki gün öncekinin aksine, artık boğazında sargı bezi yok.

Konuşabileceğiniz mesafeye kadar geldiklerinde, temkinli bir şekilde durup mesafeyi koruyorlar. Üçe karşı bir durumda olduğunun farkındasın: "CHIIISAA-CHAAAAAAN. HAYDİ BİZİ FAZLA UĞRAŞTIRMA DA PARŞOMENLERİ VER!" diye neşeli bir şekilde bağırıyor Rena. Bağırmasına gerek olmayan bir mesafede olduğunuzun farkındasın. Sana göre solda kalan çocuğun eli belindeki kusarigamasının kabzasını kavrıyor. Ancak saldıracakmış gibi görünmüyor, en azından şimdilik. Yüzünde bir sırıtma belirdiğini görüyorsun. Koshiro ise, seni hiç takmıyormuş gibi cebinden bir sigara çıkarıyor ve yakıyor.

---

- -

[Kotegawa Chisa]

Ohh~~ Şükürler olsun ki gelen üçlüyü tanıyorum. Yani aslında tam olarak tanıdığım söylenemez ama yeteneklerinin ne olduğuna dair bir fikrim var. Benim için önemli kısım da burası aslında. İçinde bulunduğum durumda hiç tanımadığım üç kişiyle dövüşmek zorunda kalsaydım kesinlikle kaybederdim fakat şimdi birazcık da olsa kazanma ihtimalim olduğunu hissedebiliyorum. Eeh~~ Kazansam dahi pek kolay olmayacak ama denemekten başka ne yapabilirim ki? Hiç direnmeden parşömenleri onlara teslim edecek halim yo-... Aslında neden olmasın? Yani takımımızda kimsenin Jounin olmak gibi bir gayesi yok. Hem parşömenleri direk olarak teslim edersem yaralanmamış da olabilirim, yarın gidip geri alabiliriz. Hmm... Yok yok, Rena-chan ile dövüşmek istiyorum. Daha doğrusu kuklaları ile dövüşmek istiyorum. On altı buçuk yıllık hayatımın hiçbir evresinde bir kukla ustasıyla karşılaşmadım. Ama önümüzdeki yıllarda karşılaşacağımdan eminim, o yüzden ne kadar erken tecrübe edersem o kadar iyi olur.

Koshiro-san'ı oldukça sağlıklı bir şekilde gördüğüm anda derin bir iç çektim. Dün gece avlanırken, Ryoken-san'ın söyledikleri aklımda defalarca kez dönmüştü. Saatlerce süren düşünme sürecinin ardından ise, tekniğimin fiziksel olarak bir zarar bırakmasa da zihinsel zarara yol açabileceği kanaatini getirdim. Ama şükürler olsun ki böyle bir şey yok gibi gözüküyor.

Üçlü hemen önüme dizilip parşömeni istediği sırada bakışlarım Toshiyuki-san'a kaydı. Onunla böyle karşılaşınca suratım biraz kızarmadı değil. Yine de içinde bulunduğum durumun ciddiyetinin farkına vararak kendimi hemencecik toparladım. Aah~~ Toshiyuki-san, keşke şu anda savaşmak zorunda olmasaydık da güzelce sohbet edebilseydik. Keşke beni gerçekten de güzel bulup bulmadığını sorabilseydim ama kader işte ne yaparsın?

Suratımda kocaman, ne kadar heyecanlı olduğumu belli eden bir gülümsemeyle birlikte konuşmaya başladım. "Üçünüzle aynı anda dövüşebileceğim için çok mutluyum. Aslında teke tek dövüşmek isterdim fakat kabul etmezsiniz herhalde." Bu sırada modumu aktif etmek için chakramı yönlendirmeye başladım. "Dövüşümüze başlamadan önce gelmek için yanlış üssü seçtiğinizi söylemek istiyorum." Kısa bir ara verdikten sonra devam ettim. "Gerçi kaybedersem hiçte yanlış üssü seçmemiş olacaksınız... Neyse! Bir an önce başlayalım!"

Konuşmayı bitirdiğim anda Kokuangyou no Jutsu için mühürlerimi yapmaya başladım. Üzerime doğru geldikleri takdirde de geriye doğru çekilerek el mühürlerini bitirmek için zaman kazanmaya çalışacağım. Hedefim üçünü birden jutsunun etkisi altına almak.

[GM - Naruto]

Teke tek dövüşmeyi kabul etmeyeceğine dair sözlerini sarfetmenle birlikte, Toshiyuki 'e haliyle' dermişçesine kafasını hafifçe yana eğip sallıyor. Rena'nın yüzünde bir sırıtma var hala. Koshiro ise sigarasından bir duman üflerken ortamı izliyor. Cümlelerini sürdürüyorsun, onlara ise herhangi bir cevap gelmiyor rakiplerinden. Son kelimeni etmenle birlikte el mühürlerine başlıyorsun. Üçlü, el mühürlerine başladığını gördüğü anda harekete geçiyor.

Rena'nın sırtındaki kutunun kapağının aniden açıldığını görüyorsun, Koshiro elindeki sigarayı fırlatıp el mührü yapmaya hazır bir konuma geçiyor. Toshiyuki ise, halihazırda kabzasından tutuyor olduğu kusarigamasını müthiş bir hızla eline alıp sana doğru fırlatıyor.

O anda, uzun el mührü olan bir teknik denemiş olmanın belki de kötü bir plan olduğunu farkediyorsun. El mühürlerine devam edebilmek adına geriye doğru fırlatıyorsun kendini. Toshiyuki'nin belindeki zincir katman katman açılırken kusarigama son hızla sana doğru fırlıyor düz bir rotada. Ancak keskin kısmıyla aranda yarım metre kadar bir mesafe kalmışken, zincirin neredeyse doğa dışı denebilecek bir şekilde büküldüğünü ve kıvrılarak yön değiştirdiğini görüyorsun. Sol bacağının yanından adeta canlıymışçasına geçiyor ve hiç beklemediğin bir anda bacağının arkasından dolanıp bir yılan gibi sarıyor! Ani bir şekilde sol bacağının öne doğru çekildiğini hissediyor ve dengeni kaybederek geriye düşmeye başlıyorsun. Bu, el mühürlerini tamamlayamamana yol açıyor.

Bacağının öne doğru ilerleyişiyle kütle merkezin otomatikman gövdenin üst kısmını geriye doğru fırlatıyor ve bir kütük misali sırtüstü yere yapışıyorsun. Sol bacağının dizden altını birkaç kat saran zincir, hafifçe sıkılmaya başlıyor.

Kötü durumda değilsin, yalnızca bir anlığına dengeni kaybedip düştün. Canının acıdığı bile söylenemez. Kafanı hafifçe kaldırıp önündeki üçlüye bakıyorsun. Toshiyuki zinciri iki eliyle birden tutmakta, Rena'nın hemen önünde üç adet minik oyuncak bebeğe benzeyen kukla görüyorsun. Koshiro ise hazır bir şekilde bekliyor. Rena'nın sesini işitiyorsun. Oldukça tatlı, adeta üç yaşında bir çocuk gibi çıkıyor sesi: "Chisa-chan, Chisa-chan. Her şeyin bir yeri var, sırası var. İki gün önce sizin sıranızdı, şimdi bizim sıramız. Ancak bize çok nazik davrandınız. Bu yüzden seni hırpalamak istemiyoruz. Sakin bir şekilde parşomenleri ver, ne sen yorul ne de biz yorulalım. Hem belki böylelikle bizden üç kişi intikam alma fırsatı bulursunuz, iki buçuk değil." Sesinin tatlılığı, cümlelerinin karanlığıyla tezat oluşturuyor.

[Kotegawa Chisa]

Bazı işlerim olduğu için bu gece yazamıyorum kusura bakmayın.

[Kotegawa Chisa]

O kadar böbürlendikten sonra böyle basit bir hata yaptığıma inanamıyorum! Elbette böyle sonuçlanacağını düşünmezdim fakat Kokuangyou no Jutsu'nun mühürlerini bitiremeyeceğimi tahmin etmem gerekirdi... Şimdi napıcaz? Üç kişiyle aynı anda dövüşecek olmam zaten yeterince kötüydü, şimdi bir de tek bacağım bağlıyken bunu yapmak zorundayım.

Felaket senaryolarından birisinin gerçekleştiğini biliyorum ama iyi yanından bakmak gerekirse artık oldukça sakinim. Sanırım az önce duygularıma yenik düşerek biraz heyecana kapıldım. Öncelikle çevremi iyi bir şekilde analiz etmeli, sonrasında ise Toshiyuki-san'a saldırmalıyım. Peki bunu nasıl yapacağım? Güzel soru. Açıkçası aklıma bir çok fikir geliyor fakat hiçbirinin başarılı olacağını düşünmüyorum. Yine de bu demek değildir ki pes edeceğim. Sadece birkaç saniye daha düşünmeye ihtiyacım var, sonrasında güzel bir plan bulabileceğime olan inancım sonsuz.

Kafamı hafifçe yukarıya kaldırdıktan sonra zinciri iki eliyle sıkıca tutan Toshiyuki-san'ı, üç adet kuklayla birlikte karşımda dikilen Rena-chan'ı ve oldukça ciddi bir şekilde bekleyen Koshiro-san'ı gördüm. Büyük ihtimalle parşömenleri aramak istemediklerinden ötürü saldırmaya devam etmediler. Açıkçası benim de işime geldi, zira oldukça kötü bir durumdayım.

Kısa bir süre bakıştıktan sonra Rena-chan konuşmaya başladı. Oldukça tatlı bir surat ifadesi ve ses tonuyla birlikte oldukça kötücül şeyler söyledi. Sözlerini bitirmesiyle birlikte gözlerim parıldamaya başladı. Ryoken-san gibi harika bir oyunculuk yeteneğine sahip olduğunu düşünüyordum. İkisinin birbirine ne kadar uyumlu olduğunu da düşünüyordum elbette.

Birkaç saniye parıldayan gözlerle ona baktıktan sonra boğazımı temizledim. "Ahem~~" Bakışlarımı Rena-chan'a odaklayarak "Ayağa kalkabilir miyim?" dedim.

Burada yapmam gereken şey parşömenin yerini göstereceğimi söylemek olmalıydı. Yerde uzanırken nasıl göstereyim tarzı birkaç şeyle de yalanımı desteklemeliydim. Lakin karşımdaki insanlar oldukça iyi yürekli olduklarından ötürü onlara yalan söylemek istemiyorum. Elbette yalan söylemem daha mantıklı olan hareketti fakat... Bilmiyorum, yalan söylemek istemiyorum. Zaten bu işte pekte iyi değilim. Ufak bir yalan söylesem dahi kalbime bir ağırlığın çöktüğünü hissediyorum.

Önümüzde iki senaryo mevcut, bunlardan birisi ayağa kalkmama izin verilirse yapacaklarımı içeriyor. Öncelikle sakince ayağa kalkacak, ardından Hızlı Adımlar tekniğini uygulamak için hazırlanacağım. Hazırlıklarım bittikten sonra Toshiyuki-san'a doğru hızlıca ilerleyecek ve boğazını kesmeye çalışacağım. Sıyrılırsa iki hamle daha yaparak vücudunun çeşitli yerlerini keseceğim. Göğsü olur, kolu olur, bacağı olur, kısacası fark etmez. Önemli olan bacağımı saran zincirden kurtulmak.

İkinci senaryoda ise Rena-chan kalkmama izin vermeyecek. İşte o zaman ellerimi başıma götürerek Mugen Onsa tekniğini uygulayacağım. Teknik ayağa kalkmam için yeterli vakti sağlayacaktır. Zinciri çekeceğinden ötürü ayağa kalkmak biraz zor olacaktır ama önemli değil, başarabileceğimi düşünüyorum. Ayağa kalktığım gibi hızlıca Toshiyuki-san'ın üzerine doğru koşmaya başlayacağım. Ona yaklaştığımda büyük ihtimalle kusarigamasını bana savurmaya çalışacaktır. İşte bu yüzden menzilime girdiği anda Rakumei no Jutsu'yu uygulamayı planlıyorum. Sonrasında ise ilk planımdaki gibi boynunu hedef alan bir saldırı yapacağım. Iskalarsa da tıpkı ilk planımdaki gibi rastgele bir yerlerini kesmeyi planlıyorum.

Şimdi bütün bu olası durumlara karşı planlarımı yaptım ama planımın tam tıkırında işleyeceğini sanmıyorum. Elbet pürüzler ortaya çıkacaktır. Rena-chan ve Koshiro-san'nın elleri armut toplamıyor sonuçta. Yine de bu kısıtlı süre içerisinde düşünebildiği en iyi iki plan bu. İkinci planımdan pek emin değilim fakat ilkinde başarılı olacağıma adım gibi eminim.

[GM - Naruto]

Cevap Toshiyuki'den geliyor Rena yerine. "Tabii ki hayır." Gayet net sarfedilen bu laflar karşısında yapacağın hamle kesinleşiyor.

Aniden kılıcını bırakıyor ve elini kafana götürerek Mugen Onsa'yı uyguluyorsun. Aniden çıkan çığlığın doğanın sessizliğini yarıp geçiyor. İç gıcırdatan çığlığın bittiği gibi kılıcını eline alıyor ve aynı anda, tek bir hamle ile ayağa kalkıyorsun. Üç rakibinin de suratında acı ifadesi mevcut ve anlık olarak hareketsiz kalmış gibi görünüyorlar. Toshiyuki'ye doğru hareketleniyorsun vakit kaybetmeden.

Toshiyuki'ye Rakumei uygulamak için yeterli menzile girdiğinde onun kendine geldiğini ve zinciri aniden çekmeye çalıştığını görüyorsun, ancak bu bir işe yaramıyor pek. Zincir aranızdaki mesafenin kısalması sebebiyle epey boşa çıkmış durumda, bu da senin koşunu engellemiyor. Rakumei'yi uyguluyor ve başka bir hamle almasını engelliyorsun koşarken. Fakat Rakumei için anlık odaklanman, çevrende gerçekleşen bir kaç olaya karşı tepki verememene sebep oluyor.

Öncelikle, Koshiro'nun Shunshin kullanarak yok olduğunu görüyorsun, fakat odağın başka yerde olduğu için nereye kaybolduğunu algılayamıyorsun.

Ardından, Rena'nın küçük kuklalarının aniden tıkırdayarak üzerine atıldığını fark ediyorsun. Bir tanesi zıplayarak arkandan geçiyor ve geçerken sırtına bir kesi atıyor. Bir diğeri de bacaklarının arasından geçiyor ve geçerken sol baldırına ufak bir kesi atıyor. Üçüncüsünün ise Toshiyuki'nin omzunun üzerinden sana doğru, göğsüne bir çift kesi atmak için zıpladığını fark ediyorsun.

Toshiyuki hâlâ anlık olarak Rakumei'nin etkisinde ve donuk durumda. Tekniğin doğası gereği bu donukluğun bir an sonra geçeceğini biliyorsun. Aranızda 2 metre kadar var. Onun yanında da Rena var, ellerini açmış, kuklalarını kontrol ediyor ve senden uzağa ancak arka tarafına denk gelecek bir pozisyona geçmek için bir kaç adım atıyor. Bir kaç adım daha atarsa Toshiyuki ile onun arasında kalacağın bir pozisyonda olacaksın, Rena da senden 5-6 metre uzaklıkta olacak. Diğer kuklaları göremiyorsun ancak Rena'nın çantasının kapağının tamamen açık olduğunu seçebiliyorsun.

Kesiler hafif, gerçek bir hasardan ziyade uyarı atışına benziyor gibiler. Ancak üzerine gelen kuklanın göğsüne veya karnına atacağı kesinin ne kadar ciddi olacağını kestiremiyorsun.

[Kotegawa Chisa]

Galiba kendimi öncekinden daha beter bir durumun ortasına attım. Hareket özgürlüğüne sahibim fakat bu özgürlük sadece birkaç metreyle kısıtlı, zira hala zincirden kurtulabilmiş değilim. Açıkçası sadece bu bile başlı başına kaybetmem için yeterli bir sebep. Üç kişiyle aynı anda dövüşürken tam anlamıyla hareket edememek demek kaybetmek demektir. O yüzden bir şekilde bu zincirden kurtulmalı ve hareket özgürlüğümü elde etmeliyim. Tabii bunu yaparken Toshiyuki-san'ı güzel bir uykuya yatırabilirsem harika olur fakat onun da mümkün olduğunu düşünmüyorum. Koshiro-san ve Rena-chan buna kesinlikle izin vermeyecektir. Her ne kadar benim kesişime tepki verebilecek hızlara sahip olmasalar da yaptıkları saldırılarla zaman kazanıyorlar. Gerçi Koshiro-san henüz saldırmadı. Bir de o saldırırsa ne yapacağım?

Rena-chan'ın kuklası göğsüme doğru son sürat ilerlerken ayaklarımı yere sabitledim ve derin bir nefes aldım. Sağ elimi katanamın kabzasına götürdüm ve hızlıca çektim. İlk kesişimin hedefi üzerime doğru gelen kukla olacak. Onu kesebileceğimi sanmıyorum çünkü bu kuklaların aşırı derecede dayanıklı olduğunu duymuştum. Ama yine de onu uzaklaştırmaya yetecek kadar kuvvetim olduğundan eminim. Gelelim ikinci kesişime, onun hedefi eğer mümkünse Rena-chan'ın göğsü olacak. Aramızdaki mesafeden ötürü şimdilik yetişebileceğime pek emin değilim fakat ilk kesişimi yaptıktan sonra farkına varabileceğime eminim. Eğer mümkün değilse Toshiyuki-san'ın boğazını kesmeyi planlıyorum. Tabii kendine gelebilir ve bu hamlemden ufak bir farkla kaçabilir. İşte o yüzden üçüncü hamlemde tekrardan Toshiyuki-san'ın boğazına saldıracağım. İlkinden kaçsa dahi üçüncüsünden kaçamayacağına adım gibi eminim. Aramızdaki bu kısa mesafeden, bu kadar hızlı iki hamleden arka arkaya kaçamayacaktır. İlkinden de kaçamayacaktır gerçi ama neyse.

[GM - Naruto]

Her iki dirseğinden aşağıda kalan kısımları tantou olan kukla Toshiyuki'nin üzerinden sıçrayıp üzerine doğru fırlarken sağ elini katananın kabzasına götürüyor ve stilinin getirdiği alışkanlıkla müthiş bir incelikle çekiyorsun. Kılıcını çekişin, bir yandan da saldırın haline geliyor. Çapraz şekilde üzerine gelen tantouların tam birleşim noktasını vuruyor katanan. Tantoular darbenin etkisiyle iki yana açılıp kukla geriye doğru fırlıyor geldiği yöne doğru. Bununla birlikte, kuklanın tantou bağlı olan kollarından birinin darbenin etkisiyle ana vücuttan kopup alakasız bir yere fırladığını görüyorsun.

İlk darbeni hemen tamamladıktan sonra, doğru bir adımlama tekniğiyle Rena'ya çok kısa bir sürede ulaşıp kesiyi atabileceğini farkediyorsun. Bu sebeple hedefini Toshiyuki'den saptırıp sol adımını hafif öne ve sola doğru atıyorsun. Sol bacağında dizinin altında hala sıkıştırıyor zincir bacağını. Gelgelelim Toshiyuki'yle arandaki mesafe az olduğu için gergin değil ve bu hamleni yapmana engel olamıyor. Az önceki darbenle hala havada olan sağ elindeki katananı seri bir şekilde döndürüp keskin kenarıaşağı gelecek şekilde ayarlıyorsun ve aldığın adım sayesinde kılıcının menziline giren Rena'nın göğsüne doğru savuruyorsun. Rena, bu hamlen karşısında henüz bir tepki verememiş oluyor kılıç ona doğru inmeye başlarken. Gelgelelim, ortamda olduğunu bildiğin ancak konumu hakkında bir fikrin olmayan üçüncü kişinin sesini duyuyorsun o esnada: "Fuuton: Daitoppa!"

Kılıcın Rena'nın göğsüne değmek üzereyken, sol tarafından gelen ani bir hava akımıyla tüm dengen bozuluyor ve sağa doğru fırlıyor vücudun. 3-4 metre kadar süzüldüğünü hissediyorsun havada. Yine de Toshiyuki'nin ortamdaki varlığını içten içe bildiğin için yarım da olsa beklediğin bu saldırıdan tam manasıyla etkilenmiyorsun. Havada süzüldükten sonra inişin sağlam oluyor, iki ayağınla birden zemine temas ediyorsun. Hafifçe sendelemene engel olamıyorsun yine de akrobasi konusunda pek iyi olmadığın için.

Bu esnada, ikinci bir ses işitiyorsun: "Katon: Ryuka no Jutsu!" Sesi işitmenle birlikte, sol bacağını sarmış olan zincirin çok hafif gevşediğini hissediyorsun. Hala sıkıca sarılı durumda, ancak az öncekinin aksine ekstra bir basınç uygulamıyor bacağına. Gözlerini sesin geldiği yöne çevirdiğinde, göğsünü şişirmiş olan Toshiyuki'nin senin bacağına bağlı olan zinciri Tora mührü yapmış olan ellerinin arasında tuttuğunu görüyorsun. Bir an sonra, zincirin üzerinden müthiş bir hızla büyük bir alev kütlesi akmaya başlıyor üzerine. Ayakların zemine temas ettikten yarım saniye sonra bacaklarınla buluşuyor alevler.

Sol bacağın alev alırken, acıyla yüzün buruşuyor. Alevler dizinin 10-12 cm kadar yukarısına kadar yayılıyor. Sınavın 4. gününde, ilk defa bir hasar almış oluyorsun bu şekilde. Alevler birkaç saniye boyunca kalıp ardından kendiliğinden yok oluyorlar. Bu tekniğin bu kadar kısa sürmeyeceğine dair ciddi şüphelerin var. Kasti olarak yarım bırakıldığına dair bir his uyanıyor içinde. Alev kütlesi artık olmasa da bacağında bırakmış olduğu yanıkların acısı hala şiddetini korumakta. Kıyafetinin de yandığını, sol bacağının büyük bir kısmının açıkta olduğunu farkediyorsun. Dahası, zincir hala sıcak ve bacağına ekstra acı yüklüyor bu. Toshiyuki'yle aranızdaki zincir hala gergin, ancak bacağını sıkmıyor az önce farkettiğin üzere.

Rena'nın bu esnada birkaç metre geriye sıçradığını ve iki elini birden öne-yana açtığını görüyorsun. Kutunun içinden aniden iki karanlık silüet fırlıyor. Biri Rena'nın bir metre kadar önünde yere inerken, diğerinin havada olduğunu görüyorsun. Havadaki kuklanın pembemsi bir rengi var ve bir akbabayı andırıyor. Kanatlarını yavaşça çırparken çıkardığı tıkırtılar az önceki ufaklıkların çıkardığı sesten çok daha rahatsız edici. Oldukça keskin olduklarını bu mesafeden bile çözebildiğin gagası ve pençeleri son derece tehditkar görünüyor. Yerdeki kukla ise el ve ayaklarını yerine minik tekerlekler olan ucube bir şeyi andırıyor sana. Dış görünüşünde seçebildiğin tehditkar bir şey göremiyorsun bunun dışında. Bununla birlikte, az önce sana saldıran üç ufaklıktan ikisi Rena'nın her iki yanında durmaktalar. Kolu kopan kukla kırık bir oyuncak gibi yerde yatmakta.

Rakiplerin şuanlık ekstra bir saldırı yapacak gibi görünmüyorlar. 3-4 metre kadar önünde, Toshiyuki var. Toshiyuki'nin sana göre sağında ve yanında kutudan yeni çıkan tekerlekli kuklayı görüyorsun. Rena, tekerlekli kuklanın birkaç metre arkasında. Kolları açık. Her iki yanında az önce sana saldıran minik kuklalar var. Tepesinde akbaba şekilli kuklanın kanat çırparak olduğu yerde sabit durduğunu görebiliyorsun. Yerden 3 metre kadar yüksekte. En arkada, neredeyse 10 metre kadar uzağında ise Koshiro durmakta. El mührü yapmaya hazır görünüyor. Toshiyuki konuşuyor, bu kez sırıtmadığını görüyorsun. Hafif endişeli geliyor sesi: "Chisa-chan, ciddiyim. Bu kadar dezavantajlı olduğun bir durumdan kârlı çıkman mümkün değil. Sana daha fazla zarar vermek istemiyoruz. Hepimiz için en iyisini yap ve parşomenleri bize ver."