[5. Gün - Gündüz Safhası | Jirou Ryu] Tepeler

[GM - Naruto]

Ryoken ve Chisa'nın üsten ayrılmasını bekledikten sonra sen de üsten ayrılıyor ve Tepeler'e doğru yola koyuluyorsun. Yolda olabildiğince temkinli davranıp kimse tarafından görülmemeye çaba gösteriyorsun. Bununla birlikte sen de kimseyi görmüyorsun. Geçen saatlerin ardından nihayet ufukta Mavi Takım'ın üssünün yer aldığına emin olduğun tepeleri görüyorsun.

Üssün bu tepelere konumlandığına aşağı yukarı eminsin ancak net olarak yerini bilmiyorsun. Birkaç tane nispeten küçük tepenin arkasında oldukça büyük, üzerinde doğru düzgün hiç bir bitki örtüsü bulunmayan bir tepe çekiyor dikkatini.

Muhtemelen ilk tepeye ulaşman 15-20 dakikanı alacak. Plan yapmak ve doğru şekilde ilerleyip üssün yerini tespit edebilmek adına yeterli bir süre gibi görünüyor bu sana.

Off Topic

Pasiflik süresi 24 saattir.

Rplerinizde karakterinizin genel düşünce akışı dışında çok ekstra bir tasvir beklentimiz bulunmamakta. Tabii ki istediğiniz stilde yazabilirsiniz ancak olayların nispeten hızlı akışı için böyle bir kolaylık sağlıyoruz.

[Jirou Ryu]

Tepelere doğru dikkatli bir şekilde ilerlemeyi sürdürecek ve gölge modumu kullanmaya hazır olacaktım. Özellikle tepelere iyice yaklaştığımda, yer yer gölgelerden ilerleyerek durumu gözlemeyecek ve kampların yerini teşhis etmeye çalışacaktım. Amacım bu işi çabucak, rakibim her kimse ona kendimi göstermeden halletmeyi düşünüyordum.

[GM - Naruto]

Temkinli bir şekilde ilerleyişini sürdürüyor, kendini gölge formuna her an geçebilecek bir şekilde hazır tutmaya dikkat ediyorsun. İlk tepeyi seçmenle birlikte ilerleyişin hedefine ulaşıyor olmanın verdiği hevesle hızlanıyor. Zaman daha akışkan bir şekilde ilerliyor adeta. Bu sayede ilk tepenin eteklerine kolayca ulaşabiliyorsun.

Tepeye tırmanışın esnasında temkin seviyeni biraz daha arttırıyor, etrafını iyice kolaçan ederek yer yer birkaç büyük kayanın, yer yer beraber konumlanmış birkaç ağaç kümesinin gölgesine giriyorsun. Ancak tepe gölge yaratabilecek çok fazla unsura sahip olmadığı için yeteneğini çok sık kullanamıyorsun. Etrafında seni izleyen birilerinin olmadığına dair şimdilik net bir fikrin var ancak yine de önlemi elinden bırakmıyorsun.

Uzaktan görmüş olduğun ilk tepenin zirvesine ulaştığında, üssü bulmanın belki de çok zor olmadığını farkediyorsun. İleri ve hafif aşağı baktığında tepelerin arasında plato tarzı geniş bir alan çarpıyor gözüne. Tam karşında, uzaktan baktığında da ilk farkettiğin ve diğerlerine kıyasla oldukça devasa olan tepeyi görüyorsun. Üzerinde neredeyse hiç bir bitki örüntüsü yok. Kel bir adamın kafasını andırıyor. Kel tepenin eteğinde büyükçe depo benzeri tek katlı bir yapı farkediyorsun. Tam karşıdan görebilecek durumdasın binayı. Sırtını devasa tepeye vermiş durumda. Sağında ve solunda birer tane daha küçük tepe bulunmakta binanın. Teorik olarak bakıldığında, yeterince sayıda kişiyle savunulması oldukça kolay bir üsse benziyor.

Tepelerden, binaya göre sağ tarafta kalan nispeten ağaçlık görünüyor. Binanın solundaki ise arkadaki yüksek tepeye benzer şekilde bitki örtüsünden nispeten yoksun. Binanın 5-6 metre ilerisinde sağ tepeden başlayıp sol tepeye yay çizerek uzanan bir hendek farkediyorsun. Hendeğin senin tarafında bulunan kısmında ise tepesi kırık eski bir gözcü kulesi farkediyorsun. Kulenin kırık olan tepesi yere düşmüş ve yamuk bir şekilde zeminde durmakta.

Off Topic

Her ne kadar özet yazmanıza izin versek de şu an "Arena modu" gibi bir durumun içerisinde değiliz. O yüzden RP'lerinize bir tık daha özenmenizi rica edeceğiz.

[Jirou Ryu]

Ödevlerle boğuşuyorum, yarın en geç akşam yazacağım.

[Jirou Ryu]

Bir öğretmenin öğrencisine bir şeyleri öğretirken yaptığı yol göstericiliği, adete tepeler bana yapıyordu ve bende tepelerden aç gözlü bir öğrenci gibi öğrenebileceğim her şeyi öğreniyordum. Öyle ki, hevesli oluşumun etkisiyle birlikte oldukça hızlı bir şekilde, rüzgarımla birlikte adeta sağa sola savrulan etekleri aşıyordum. Gölgelerin eşliği ile birlikte zaman zaman gözlerden kayboluyor zaman zamansa açık bir hedef gibi ilerleyişimi sürdürüyordum; çünkü tepede, gölgesine beni misafir edecek çok fazla şey yoktu.

Buna rağmen, geçmişin izleriyle perçimlenmiş, ufak ama gelişime açık deneyimlerime göre beni izleyen kimsecikler yoktu ve bu yüzden, yoluma rahat bir şekilde devam edebilirdim.

Plato havasını içine emmiş rüzgarların, saçımı ahenkle dans ettirişine ufak ve acelesiz adımlarla eşlik ederken, bir yandan ise etrafımı süzüyordum. Tepeye ulaştığım vakit, anlamış bulundum ki, dostum Butsuo'ya savunulması pekte zor olmayan, güzel bir konum tahsil edilmişti. Fakat umuyordum ki, bugün bu savunulması kolay yerde, insan eksikliğinden oluşan bolca açık olacaktı ve bu açıklardan faydalanarak, rakibimi gafil avlayacaktım.

Derin bir nefesin ciğerlerimi tazelemesiyle birlikte, karşımdaki üsse giden yollardan bir tanesini çoktan seçmiştim. Ağaçlar, bu zamana kadar gölgelerini kullanmam konusunda hep iyi birer misafirperver olmuşlardı ve bugünde aksini yapmayacakları konusunda, içimde güçlü bir his vardı. Bu yüzden ağaçlık alana doğru yönelip, gölge yeteneğimi kullanmak için harekete geçtim. Gölgeleri kullanarak üsse yaklaşacak ve üsse vardığımda, tekrardan gölgeleri kullanarak sızmayı ve rakibimin nerede olduğuna dair izleri kovalamaya başlayacaktım.

[GM - Naruto]

Diğerlerine kıyasla nispeten daha ağaçlık olan tepeyi kestiriyorsun gözüne. Ağaçlık olan tepe ile üzerinde bulunduğun tepenin arasında oldukça fazla bir mesafe var. Ve aşağıda binanın yerleşmiş olduğu düzlüğe inmeden diğer tepeye çıkman pek mümkün görünmüyor. Bu sebeple direkt olarak tepeden aşağı inip kendini açığa çıkarmak yerine önce geriye doğru yürüyüp üzerinde bulunduğun tepeden inip dış kanattan dolaşarak ağaçlık tepeye diğer uçtan çıkmaya karar veriyorsun.

Bu kararın aynı anda gizlenerek ve özel yeteneğini kullanarak ilerlemeye karar verdiğin için sana aşağı yukarı 45 dakikaya mâl oluyor. Bulunduğun tepeden geriye doğru ilerleyerek iniyor, solundaki tepeye doğru dıştan ilerliyor ve o tepeyi tırmanıyorsun. Devamında, gölgelerden ilerlemeye çalışarak düzlüğe doğru inişe geçiyorsun.

Diğerlerine kıyasla nispeten ağaçlıklı olsa da bir ormanla asla kıyaslanamaz tepenin üzeri. Bu sebeple yeteneğini kullanamadan ilerlemen gereken pek çok yer oluyor. Yine de, herhangi birinin seni farkettiğini düşünmüyorsun. Sen kimseyi görmedin, seni gören birinin olmadığına da aşağı yukarı eminsin. Şuanda, buraya ilk geldiğinde gördüğün manzarayı farklı bir açıdan görüyorsun. Tek katlı depo benzeri bina hafif solunda kalıyor. Sırtı devasa tepeye verilmiş. Tepesi kırık gözcü kulesi hafif sağında. Üzerinde bulunduğun tepeden diğer tepeye ilerleyen hendeğin hizasındasın.

Birkaç ağacın oluşturduğu minik bir koruluğun içerisindesin. Biraz daha ilerlersen binanın ve kulenin üzerine kurulduğu düzlüğe ulaşacaksın. Kimseyi görmüyorsun.

[Jirou Ryu]

Derslerim çok yoğun, haftasonu ancak yazabileceğim. Kusura bakmyın.

[Jirou Ryu]

Kimseye fark edilmeden, ilerleme gayem, bana zaman gibi bir çok şeyi hiç etmeme sebep olmuştu, ama mühim değildi. İlerliyordum ve bunu en azından amacıma uygun bir şekilde kimseye fark edilmeden yaptığımı düşünüyordum. Zira bana göre beni kimseler fark etmemişti, ama belki de öyle değildi. Shinobi dünyası kaotik bir yerdi ve her an her şey olabilirdi. O yüzden hiçbir zaman temkinli olmayı kesmeden ilerledim.

Ağaçlık alanı aştıktan sonra kuleye doğru dikkatlice, yer yer imkan varsa gölgeleri de kullanarak ilerleyecek ve en tepesine çıkmayı deneyecektim. Kuş bakışı bir açıyla etrafıma bakarsam, elimin oldukça rahatlayacağını ve en azından kafamda bu üssün bir haritasını çizebileceğimi umuyordum. Kim bilir belki de, rakibimin yerini görür ve ona göre hareket ederdim. Ama önce, kuleye fark edilmeden çıkmalıydım.

[GM - Naruto]

Bulunduğun konumdan takribi 35-40 metre uzağa konumlanmış olan kuleye göz atıyorsun. Düzlük alanda, gölgesine girebileceğin herhangi bir şey bulunmuyor. Ancak durduğun yerde farklı bir plan yapmamış olmandan mütevellit, görünmemeye çalışarak aralarında bulunduğun ağaçlıktan çıkıyor ve olabildiğince hızlı ve temkinli bir şekilde kuleye ilerliyorsun.

Herhangi bir kimseyi görmüyor, herhangi bir şey duymuyorsun kuleye ilerleyen yolda. Lakin seni birinin görüp görmediğine de emin olamıyorsun pek. Ancak şüphelenmen için bariz bir sebep de yok ortada. Takip edildiğine ya da izlendiğine dair herhangi bir şey sezmiyorsun.

Kulenin dibine girdikten sonra hızlı bir şekilde içeri atıyorsun kendini kapıdan. İçerisi aydınlık, kulenin tepesinin kırık olmasından mütevellit günışığı rahat bir şekilde içeri girebiliyor zira. Kulenin duvarının iç kısmında yukarı doğru ilerleyen spiral bir merdiven görüyorsun. Merdiven yer yer kırık ancak bir shinobinin çıkamayacağı bir şey değil gibi görünüyor. Hedefin kulenin tepesi olduğu için hızlı bir şekilde harekete geçiyor ve spiral merdiveni tırmanıp tepeye ulaşıyorsun. Tüm vücudunu göstermemeye dikkat ederek kafanı kulenin kırıp tepesinden çıkarıp çevreye bakmaya koyuluyorsun.

Manzara, ilk geldiğinde ortamı gözlediğin tepeyle aynı. Sırtını en büyük ve çorak tepeye vermiş olan depo benzeri tek katlı binayı görebiliyorsun. Sadece daha yakından. Sağında ve solunda binayı saran iki tepe daha var, arkasındaki kadar büyük olmayan tepeler. Az önce sana göre şuan solda kalanın üzerindeydin. İki tepe arasında tek katlı binayla içinde bulunduğun kulenin arasına savunma için yerleştirildiği belli olan hendeği görebiliyorsun.

Ortalıkta kimse yok. Oldukça uzun süredir özel yeteneğini aktif olarak kullanmaktasın. Kondisyonun oldukça iyi olduğu için şuanlık bir rahatsızlık duymuyorsun. Gelgelelim bu şekilde devam ettiğin sürece vücudunu zorlamaya başlayacağının farkındasın. Formunun iyi olması sebebiyle kendini zorlamanın dövüşte kısa vadede sana bir dezavantaj yaratmayacağının da bilincindesin.

[Jirou Ryu]

İlerleyişim, gölgelerin karanlığında kimi zaman hiçlikten var olmuş gibi yok olurken kimi zaman mekanın acizliğinden gün gibi açıktaydı. Bu, özellikle beni rahatsız eden bir detay olmasına rağmen, elimden bunu değiştirebilecek bir şey de gelmiyordu. Tek yapabileceğim, beni diğer shinobilerden ayıran yeteneğimi kullanmadan, tıpkı her shinobi gibi bana öğretilen şekilde hareket etmekti. Dikkatli ve kuşku dolu bir şekilde.

Kırık kulenin, aciz yönlerinden faydalanarak attığım, ufak bakış, bana umduğum kadar şey kazandırmamıştı. Hatta, buraya kadar ilerleyişimin tamamen bomboş bir şekilde oluşu, bu kulenin eskiden yapılış amacının en azından alanın baktığım tarafını gözlemlemek için olmadığını göstermişti.

Derin bir nefesle birlikte, kuleden çıktığım gibi inecek ve bu sefer depoya doğru yönelecektim. Eğer kullanabileceğim gölge sayısı, gene azsa, modumu kapatacak ve Otonaku Ashi Jutsu'yu aktifleştirip, sessiz adımlarla depoya doğru ilerleyecektim. Dinleyecek, hatta koku duyumu bile kullanarak, insana dair izlerin takipçisi olacaktım. Eğer bir şey bulursam, o izi takip edecek ve hedefimi bulmaya çalışacaktım.