[5. Gün - Gündüz Safhası | Jirou Ryu] Tepeler

[GM - Naruto]

Kuleyle depo benzeri yapı arasında gölgesini kullanabileceğin herhangi bir şey yok. Bu sebeple özel yeteneğini şimdilik devre dışı bırakıp Otonaku Ashi'yi aktifleştiriyorsun. Temkinli bir şekilde ilerleyerek bir yandan çevreni gözlerken bir yandan da şüpheli herhangi bir şey görüp görmeyeceğini kontrol ediyorsun. Şimdilik herhangi bir şey çarpmıyor gözüne.

Kuleyle depo benzeri bina arasındaki geniş hendeğin üzerinde biri ortada, diğer ikisi iki taraftaki tepelere yakın şekilde konumlandırılmış üç adet ahşap köprü bulunmakta. Eski, hafif çürük ancak yine de sağlam görünmekteler. Hendeğe yaklaşıyorsun ve içine göz atıyorsun. Yaklaşık 4 metre derinliğinde görünüyor. Genişliği ise yaklaşık 3 metre. Hendeğin dibinde yukarı doğru uzanan sivri kazıklar görünüyor. Ancak pek çoğu çürümüş ve yıkılmış durumda. Tehlikeli görünen az sayıda kazık olduğunu görebiliyorsun.

Ortadaki köprüye yaklaşıyor ve bariz bir tuzak olup olmadığını kontrol ettikten sonra ilk adımını atıyorsun. Oldukça sağlam görünüyor. Hızlı birkaç adımla köprüyü aşıyorsun olabildiğince ses çıkarmayarak. Köprüyü aştığında, binayla aranda yaklaşık 5-6 metrelik bir mesafe kalıyor. Penceresiz, çift kanatlı kapısı ise kapalı görünüyor. Basit, tek katlı beton bir bina. Ancak duvarları normalden oldukça yüksek, bir hangarı andırıyor adeta. Binanın karşıdan gördüğün kenarının uzunluğu yaklaşık 15 metre. Yüksekliği ise yaklaşık 4 metre kadar. Dikkatini çeken herhangi yeni bir şey yok.

Off Topic

Bu turdan itibaren, hızımızı biraz arttırmak adına pasiflik kurallarını daha dikkatli bir şekilde uygulayacağız, bilginiz olsun.

[Jirou Ryu]

Gözlerimin, herhangi bir şeye vakıf olmaktan uzak bir şekilde ilerleyişime eşlik ettiği bu anlar, sıkıcı ve gergin geçiyordu. Çevrenin, güneş ışınlarını emip, gölgeye çevirecek pek az şeye sahip olması bir yana, sessizliği ve her an bir yerden birileri çıkıp, "Ne arıyorsun burada?" diyecekmiş gibi hissettiren yalınlığı, beni haliyle geriyordu. Dakikaların şuursuz bir umarsızlıkla hızla akıp geçtiği bu saniyeler, bunca yolu bu tarz tatsız anlar için mi geldiğimi sorgulatıyordu bana. Artık bir yerlerde, bir şeylerle meşgul olan bir insana ulaşmak ve onu planım doğrultusunda başarılı bir şekilde ekarte etmek ya da tamamıyla başarısızlığa uğrayıp, yediğim tokatla lanet olası üssüme geri dönmek istiyordum tam anlamıyla.

Hendeği aşmak için inşa edilmiş, köprüleri, dikkatli ve temkinli adımlarla aşarken, gözüme çarpan eskimiş kazıklar, geçmişteki görkemini kaybetmiş olmasından gerek, işlevini yerine getirmekten uzak bir acizlik ile geçmeme müsaade ediyordu. Ne gözümü korkutabiliyordu ne de attığım adımları sekteye uğratabiliyordu. Adımlarımı sekteye uğratan tek şey, küçüklüğümde akademideki hocalarımın zihnimin derinliklerine zorla kattığı temkin ve sorgulayıcılıktı. Sanki bir tuzağa basacakmış gibi, dikkatli ve temkinli bir şekilde ilerliyordum.

Depoya vardığımda, oldukça basit bir mimari ile inşa edilmiş bir depo karşılamıştı beni. Penceresi yoktu ve çift kanatlı büyük sayılabilecek kapısı, bir anka kuşunun kanatları gibi açılıyordu dört bir yana. Onu basitlikten arındıran tek şey ise, bana küçüklüğümde ayağıma chakra aktarıp, idman için tırmanmaya çalışıtğım yüksek ağaçları andıran yüksek duvarlarıydı. Sessizce yakınlaşacak ve ayağıma chakra aktarıp, çatısına çıkmaya çalışacaktım. Umuyordum ki, penceresi olmayan bu deponun çatıda havalandırma tarzı bir şeyi olup olmamasıydı. İçeriye bir göz atabileceğim bir şey arıyordum.

Out: Babamın ameliyatı, başlayan vize haftalarım ve ablamın da yakın bir tarihte ameliyat olacak olmasından, tamamıyla çok yoğunum. Bu yoğunluk perşembe gününe kadar sürecek gibi, perşembeden sonra rahatlayacağımı umuyorum. Anlayışınız için teşekkür ederim.

[GM - Naruto]

Sağa sola bakınıyorsun bulunduğun konumdan, hangar gibi görünen binada içeriye bakabileceğin herhangi bir açıklık yok gibi görünmekte. Bu sebeple, binanın çatısını kontrol etmek adına ayaklarına chakra topluyor ve sıçrıyorsun yukarı doğru. Normal bir binaya kıyasla nispeten yüksek olduğu için sıçrayışın uzun sürüyor. Yeterli yüksekliğe ulaştığında vücudunu hafif ileri yönlendiriyorsun ve ayakların çatının beton zeminiyle buluşuyor. Aktif olan tekniğin sebebiyle sessiz bir şekilde inmeyi başarıyorsun. Çevrene bakınmaya başlıyorsun herhangi bir açıklık görebilmek adına. Gelgelelim görebildiğin kadarıyla, binanın tepesinde içine bakabileceğin herhangi bir açıklık yok. Yekpare betondan yapılmış, binanın daha önce gördüğün ön kısmı gibi.

[Jirou Ryu]

Her bir adımın, bana geçmişi anımsattığı tırmanış serüveni, bir nebze uzun sürmüştü normale göre. Bunun yegane sebepleri, benim gizlilik içerisinde hareket etme gayemin getirdiği yavaşlık ile hangarın normalden uzun bir yapıda olmasıydı. Buna rağmen, en sonunda kendimi, tepede, bulmuştum. Aradığımı bulamamış olmamdan gayrı, oluşan bir hayal kırıklığı tüm bedenimi ele geçirirken, sıkkın bir şekilde iç geçirmiştim.

Bir süredir, kimseleri görmemem ya da bir iz bulamam, tam olarak ne boktan bir işin içine dahil olduğumu sorgulamama sebep oluyordu. Sanki, birileri geleceğimden haberdar gibi, hazırlık yapıp, tüm izlerini silmişti. Derin bir nefesle birlikte, elde ettiğim yüksekliği kullanarak etrafımı bir süre kolaçan edecek ve gene bir şey bulamazsam, aşağıya inip kapıya bir tane patlayıcı parşömen yerleştirecektim. Ardından civardaki en yakın gölgeye sızacak ve parşömeni patlatıp, süreci takip edecektim. Madem kimseler yoktu, o zaman onları çekerdim buraya.

[GM - Naruto]

Üzerinde bulunduğun yüksekliğin avantajını kullanarak bir süre daha çevreye bakınıyorsun. Buraya ilk geldiğinden beri bulunduğun ortamı pek çok kez inceleme fırsatı buldun. Halihazırda görmüş ve görüyor oldukların dışında herhangi bir şey farketmiyorsun. Burada birileri varsa bile, görebileceğin bir yerde değiller gibi.

Buna bağlı olarak aşağı geri iniyor ve kapalı olan çift kanatlı büyükçe kapıya yaklaşıyorsun. Herhangi bir şey duymuyor ve görmüyorsun bu esnada. Planladığın üzere kapıya patlayıcı parşomeni yerleştiriyor ve zarar görmeyeceğin bir uzaklığa ilerliyorsun. tepeden hafifçe batıya doğru süzülmüş olan güneşin etkisiyle oluşan binanın minik gölgesine giriyorsun. Binaya doğru karşıdan bakıldığında, binanın ön sağ ucunda buluyorsun bu gölgeyi. Vücudunun bir kısmını gölgeye yerleştirdikten sonra patlayıcı parşomeni patlatmak üzere hala yeryüzünde olan ellerini göğsünün üzerinde birleştirip 'Kai!' diyorsun içinden ve parşomeni patlattıktan hemen sonra gölgeye giriyorsun tamamen.

Patlama bulunduğun konumdan tam olarak seçemesen de kapıya hasar vermiş, muhtemelen içeri doğru yıkmış gibi görünüyor.

[Jirou Ryu]

"Güm." Tüm sessizliği bozan, tok ama güçlü patlama sesi, mekanın tüm atmosferini dağıtıp, baştan yarattığı sırada, tüm bedenimi bir kunduz gibi gölgeye gömdüm. İçeriye doğru gömülen kapının, ardı hâlâ görünmez bir şekildeyken, sessizliğimi korumayı sürdürecektim. Eğer, burada birileri varsa, kendini gösterecekti elbet, ama kimseler yoksa, bunca uğraş ve emek boşaydı demek oluyordu. Tahminlerimiz bizi yanıltmıştı. Ya geride korunacak bir şey olmadığı için kimseler yoktu ya da geride bıraktıkları şeyi korumaya değer görmemişlerdi.

Sorularımın cevabı, oluşan patlamayla birlikte var olan toz bulutunun ardı gibi, bilinmez bir durumdaydı ve cevaplara ulaşma kiçin, tıpkı şimdi olduğu gibi beklemem gerekiyordu.

Tüm gün yaptığım gibi...

Gölgelerin içinde, çekebildiğim en derin nefesi çektim ve onu geri bırakırken, keskinleşen bakışlarımı toz bulutunun ardına diktim. Toz bulutu dağılınca, olacakları hevesle bekledim.

[GM - Naruto]

Patlama yaşanıyor, herhangi bir hareket görmek veya sezinlemek adına bekliyorsun. Gelgelelim, hiç bir şey olmuyor. Patlama sonrası oluşan hafif toz bulutu dağılıyor. Zaman akmaya devam ediyor.

[Jirou Ryu]

Gene mi kimsecikler yoktu? Yoktu galiba. Bekledim, bekledim, toz bulutu dağıldı, patlama etkisini yitirdi, ama kimseciklerden ses seda gelmedi. Yani gerçekten de kimseler geride kalmamış mıydı? Ya da buna bile tepki vermeyecek kadar garip kimsecikler mi var mı içeride? Bilemiyordum.

Öte yandan sıkılmıştım. Bir anda gölgeden çıkacak ve hızlıca içeriye doğru fırlayıp, mekanın tam ortasına gelene kadar durmayacaktım. Wakizashi'yi çekmeye hazır bir şekikde, etrafıma bakacak ve neler var neler yok öğrenene kadar mekanın tam ortasından ayrılmayacaktım. Eğer kimseler yoksa, iyice mekanı arayacak ve bir şey bulamazsam hendeğe de detaylıca baktıktan sonra üsse dönecektim.

[GM - Naruto]

Buradan devam viewtopic.php?f=116&t=732