[7. Gün - Gündüz Safhası] Orman

[Kotegawa Chisa]

Ölümün eşiğinde olduğunu hissettiğim bu anlarda zihnimde garip bir sessizlik hakimdi. Karşımdaki kediciğin hırıltısı ve nefes alışverişlerim dışında herhangi bir ses de işitmiyordum. Usagi-san'ın vücudunda herhangi bir yara olmadığını biliyorum zira tekniğim kendini kapatmadan önce onun vücuduna temas eden alevleri nötrleştirdiğimi biliyorum. Yine de tam olarak ne durumda olduğunu bilmiyorum. Hala ayık mı? Hareket edebilecek kadar sağlam mı? Öfkeli mi? Yoksa birkaç saniye öncesinde kazandığı sakinliğini koruyor mu? Bu soruların cevabını bilememek her ne kadar içten içe beni kemiriyor olsa da şu an çok daha önemli bir şey hakkında düşünmem gerekiyor, Sutashika-san'a zarar vermeden nasıl Usagi-san'a ulaşabilirim? Bunu yapmak kesinlikle kolay olmayacak, hatta saldırısından kaçabileceğimi bile düşünmüyorum. Büyük ihtimalle saldırmam gerekecek ama bir Ishigakure shinobisine katanamı doğrultmak istemiyorum. Doğrulttuğum takdirde de pek bir şey başaracağımı düşünmüyorum zira. Katanam teniyle temas ettiği vakitte son bir elektrik dalgasıyla çarpılacak ve bilincimi kaybedeceğim. Daha farklı bir yol bulmam gerekiyor ama ne? Ne yapabilirim? Ona zarar vermeden nasıl etkisiz hale getirebilirim?

Bu soruların tamamının cevabını bir saniyeden kısa bir süre içerisinde buldum. İlk başta katanamın arkasıyla ona vurmayı düşünmüştüm fakat gerçekten de zarar vermek istemediğimden ötürü bundan vazgeçtim. Ellerimi olabildiğince hızlı bir şekilde başıma götürdükten sonra chakramı yoğurmaya başladım. Yoğurma işlemini bitirdikten sonra derin bir nefes alarak Mugen Onsa tekniğini uygulamak adına kulakları sağır edecek bir çığlık attım. Çığlığımdan sonra kaplan büyük ihtimalle hareketsiz kalacaktır. Sonrasında elimi kafamdan çekmeden odaklanmaya, chakramı yoğurmaya devam edeceğim ve bir kez daha bağıracağım. Burada amacım Sutashika-san'ın bilincini kaybetmesini sağlamak. Bilincini kaybetmese dahi hareket edemeyecek bir vaziyete gelmesini umuyorum. Her ne kadar dövüşün başından itibaren pek bir hasar almamış olsa da o da pek iyi durumda değil. Şu anda kullandığı yetenek, Ryu-san'ın sürekli olarak kullandığı yeteneğe oldukça benziyor. Elbette aynı prensiple mi işliyor bilmiyorum ama eminim ki bayağı bir chakra harcıyordur.

Kediciği aradan çıkarmayı başarabilirsem Usagi-san'ın ne halde olduğunu görebilirim. Tabii dediğim gibi, kediciği aradan çıkarabilmeyi başarabilirsem. Başaramazsam büyük ihtimalle üstüme gelecek bir pençe darbesiyle birlikte tekrardan vücudumda büyük bir elektrik şoku hissedecek ve olduğum yere yığılıp kalacağım. Belki de öleceğim... Ama gerçekten de umurumda değil. Tek arzum Usagi-san'ın Jounin olmasını engellemek. Her ne kadar köyüne aşırı derecede bağlı, emirleri sorgusuz sualsiz yerine getiren birisi olmasam dahi içinde yaşadığım köyü seviyorum. Ve bu kadar sevdiğim köyün içerisinde hak etmediği rütbelere sahip insanların bulunmasını istemiyorum. Buna ben de dahilim, ben de Jounin olmayı hak etmiyorum. Bu yüzden Jounin olmayacağım. Üç parşömene sahip olsak da Jouninliği reddedeceğim.

[GM - Naruto]

Chisa, henüz odaklanma aşamasındayken ve ellerini başına götürmeye yeni başlamışken panter yarı baygın haldeki Chisa'ya doğru fırlıyor. Oldukça büyük kafasıyla Chisa'nın karnına adeta tosluyor Suta. Chisa darbenin etkisiyle geriye doğru savrulurken hafif bir elektrik akımı geçtiğini hissediyor vücudundan. Kasları alışkın olduğu şekilde yeniden kasılıyor. Bununla birlikte odağı dağılıyor, ve geriye doğru uçuyor olduğu için ellerini başına götürmeyi başaramıyor. Birkaç metre havada süzüldükten sonra sırtı bir ağaca çarpıyor ve o anda bayılıyor.

[GM - Naruto]

Chisa: Ağacın tepesindeki silüete kuşuçuşu dört beş metre kadar yaklaştıktan sonra bunun Usagi olduğunu farkedebiliyorsun. Kalınca bir dalın üzerine oturarak sırtını ağacın gövdesine vermiş durumda. Köydaşın olan Kunoichi'ye sesleniyorsun.

Usagi: Huzursuz uykundan duyduğun ani sesle sıçrayarak uyanıyorsun. Birinin adını seslendiğine aşağı yukarı eminsin, ancak aniden uyanmanın vermiş olduğu tedirginlikle emin olamıyorsun. Hızla sağa sola bakındığında dört beş metre kadar ileride, ağaçların arasında pembe saçlı bir figür görüyorsun. Bunun Chisa olduğunu ilk anda kolaylıkla farkedebiliyorsun. Uyanmanın ardından, Chisa cümlelerini sürdürüyor: "Kınımı geri almaya geldim Usagi-san. Rica etsem onu bana verebilir misin?"

Chisa: Usagi, ilk seslenişinden hemen sonra aniden irkiliyor ve vücudunu dikleştiriyor. Bir saniyeliğine çevresine bakındıktan sonra sen ikinci cümleni kurmaktayken gözleri sana odaklanıyor.

Usagi: Chisa'ya baktığında alenen berbat halde olduğunu görebiliyorsun. Zar zor ayakta durabiliyor gibi, vücudunun pek çok yerinde kurumuş kan izlerini ve yırtık kıyafetlerini seçebiliyorsun. Gözaltları çökmüş durumda. Sen ise uyumadan önceki haline göre nispeten daha iyi hissediyorsun kendini. İlaçlar bir nebze bile olsa işe yaramış gibi görünmekteler. Hala çok iyi bir halde olduğun söylenemez, ancak öncekine kıyasla düzeldiğinin farkındasın.

İkili göz göze gelmiş durumdalar. Aralarında kuş uçuşu dört beş metre kadar bir mesafe var. Usagi, bir ağacın tepesinde ve dalın üzerinde oturmakta. Chisa ise zeminde.

[Kita Usagi]

Bütün uğraşlarına rağmen başaramamıştı. Elindeki metal saç tokasına kaydı bakışları. Tertemiz duruyordu. O kadar temizdi ki tokaya bakınca kendi yansımasını görebiliyordu. Beyaz saçları arasında bir tutam sarı saçı düşmüştü mavi gözlerinin önüne. Bakışlarını saç tokasından etrafına kaydırdı yavaşça. Karanlık bir odadaydı. Küçük bir ışık hüzmesi odanın zifiri karanlığa düşmesini engelliyordu aralık duran pencereden. Gözleri ile ışık hüzmesini takip etti. Odanın ortasında bulunan, üzerindeki kırmızılıkları seçebildiği masa bacağının hemen dibine düşüyordu ışık hüzmesi. Işık hüzmesinin aydınlattığı küçücük alanda ise bir karaltı seçebilmişti. Yavaşça ilerledi masanın ayağına doğru. İlerledikçe etrafının aydınlandığını hissediyordu. Ya da alışıyordu içinde bulunmak zorunda olduğu karanlığa. Emin olamıyordu. Şu an emin olduğu tek şey masanın yanında birisinin uzandığıydı. Daha doğrusu bir ceset. Yerde yüzüstü yatan cansız bedene doğru eğildi yavaşça. Elini uzattı. Buz gibi olmuş cesedi omzundan tutup kendisine doğru çevirdi. Cansız gözlerle kendisine bakmakta olan yüzü o an tanımıştı. Bir kısmını seçebildiği beyaz saçları, şüphe vermiyordu. Kişisel olarak tanışmış olmasa da, yerdeki cansız beden Ohta Razan'dan başkasına ait değildi.

Razan'ın cansız gözleri ile karşılaştığı anda istemsizce bir kaç adım geriye fırladı. Odanın karanlığı o anda paramparça oldu. Gözlerini yakarcasına etrafını dolduran ışığa karşı yapabildiği tek şeydi elleri ile yüzünü kapatmak. Bir an sonra, vücudunun etrafındaki ışık hüzmelerinin canını acıtmaya başladığı fark etti. Bir an için iğne batmasını andıran acı, bir an sonra yerini alevlere bırakmıştı. Sanki yanıyordu canlı canlı. Kaçmak istiyordu. Bulunduğu ortamı bir an önce terk etmek. Vücudu, neredeyse etrafındaki havayı bile cayır cayır yakan alevlere karşı bir şey yapamıyordu. Kaçmak için ayağa kalkmaya çalıştığında derman kalmadığını anladı bacaklarında. Yere düşerken yapabildiği tek şey elleri ile yerden destek almaktı.

Elini destek almak için yere koyduğu anda vücudunu saran sıcaklığın yok olduğunu fark etti. İçindeki büyük korkuya karşı gelerek gözlerini araladı yavaşça. Karanlık. Kafasını sağa sola çevirdi. Görüşündeki karanlıkta bir tutam ışık parçası bulabilmek için. Gözleri yanmış olmalıydı biraz önce içinde acı çektiği alevler yüzünden. Başka bir açıklaması olamazdı. Başını umutsuzlukla sağa sola çevirip görüşüne bir şeylerin takılmasını umduğu anda çok uzak, ve çok küçük bir ışık parıltısı seçti. Sonrasında içini donduracak kadar soğuk bir ses. "Usagi. Her şey yeni başlıyor."

Görüşü tekrardan geri döndüğü anda irkilerek ileri doğru atmıştı bedeninin üst kısmını. Yeşil ağaç yapraklarının arasından mavi gökyüzünü seçebiliyordu. Bir anlığına nerede olduğunu çözmeye çalıştı. Kabusunun farklı bir kısmında olabilir miydi? Etrafına bakındı. Birisinin ismini seslendiğine emindi. O anda bakışları zeminde, kendisine doğru bakan Chisa'ya kitlendi. Uyanmıştı. Misinalarından kurtulup buraya kadar gelmişti. Bir an duraksadıktan sonra beyninin duyduğu sesleri işlemesi için ona biraz süre tanıdı. Kınını istiyordu Chisa. Usagi'nin Suta ile birlikte gönderdiği kın olmalıydı bahsettiği. Ne yazık ki şu an geri veremezdi. Ama sadece bunu söyleyerek Chisa gibi inatçı birisini gönderemeyeceğini biliyordu. Yalan söylemek istemiyordu ama elinde başka bir seçenek yokmuş gibi duruyordu. Öncelikle doğruyu söyleyecekti, eğer gitmeyip kalmakta ısrar ederse bu doğruyu bir yalana çevirecekti. Çünkü şu an karşısında ölmek üzere duran shinobi ile uğraşmak istemiyordu.

Chisa'yı bir kaç saniye süzdükten sonra kafasında söyleyeceği yalana karar verdi. "Kının bende değil. Suta ile gönderdim. Üssüne dön. Chisa. Kınını geri alacaksın." Cümlesini kurup sözlerini bitirdikten sonra duruşunu biraz rahatlatacaktı. Şu an rakibinden çok daha iyi durumdaydı. Chisa da bunun farkında olmalıydı. Saldırması için mantıklı bir nedeni ya da bariz bir avantajı yokken saldıracağını pek düşünmüyordu Chisa'nın. Yine de tedbirini elden bırakmayacaktı.

[Kotegawa Chisa]

Birkaç gündür evde olmadığım için yazamadım, bu gece 1-2 civarı evde olurum. Duruma göre de ya bu gece, ya da yarın öğlen yazmış olurum.

[Kotegawa Chisa]

Yazamadım, dışarı çıkmam gerekti. Akşam veya gece kesin yazıyorum. Tekrardan kusura bakmayın.

[Kotegawa Chisa]

Usagi-san'ın irkilerek uyandığını gördüğüm anda her ne kadar kahkaha atmak istesem de kendimde bunu yapacak enerjiyi bulamadım. Bu yüzden hafif bir tebessümle birlikte karşımdaki kunoichiye sözlerimi aktardım. Birkaç saniye süzüldükten sonra da aşırı derecede moralimi bozan bir cevap aldım. Olayları hızlıca kafamda tarttıktan sonra da tekrardan gözlerim gülmeye başladı. "İyi, en azından nerede olduğunu biliyorum." diye söylendim kendi kendime. Ardından bakışlarımı Usagi-san'a çevirerek devam ettim. "Sutashika-san'ı çağırıp kınımı bana geri vermen mümkün mü? Katanayı pek önemsemiyorum ama kınım benim için önemli." Konuşmamın bu kısmında ciğerlerimdeki nefes bitti ve derin bir nefes almak zorunda kaldım. Konuşmak dahi zor gelse de devam etmem gerektiğini hissettim. "Ailenle ilişkin nasıl bilmiyorum ama iyiyse onlar kadar önem verdiğimi düşünebilirsin. Yokluğunda..." Tekrardan nefes almak zorunda kaldım. "Yokluğunda kendimi bir bütün olarak hissedemiyorum. Aslında saatlerce ne kadar önemli olduğunu anlatabilirim fakat görüyorsun, pek iyi durumda değilim. Açıkçası buraya gelmek için bütün gücümü harcadım."

Kısa RP için özür dilerim, aceleye geldi.

[GM - Naruto]

Konuşmayı sürdürüyorsunuz. Derinizi okşayan hafif bir rüzgar esiyor.

[Kita Usagi]

"Hayır." Kısa ve net bir cevap vermişti. Suta'yı geri çağıramazdı şu an. Partneri yorulmuştu ve onun da son geceyi atlatabilmek için güç toplamaya ihtiyacı vardı. Bu sebeple hemen geri vermeyi düşünmediği bir kın için çağıramazdı.

Derin bir nefes alıp kalan sözlerini devam ettirmesini izledi Chisa'nın. Bu sırada gelen esneme isteğine engel olmayıp bir eliyle ağzını kapatarak esnedi. Chisa bütün sözlerini bitirdiğinde ise hiç düşünmeden, es vermeden konuşmaya devam etti. "Ailemle ilişkim seni alakadar etmez. Ve evet, ne kadar kötü bir durumda olduğunu görebiliyorum. Bu yüzden benden bir şeyler isteyecek konumda olduğunu düşünmene içten içe kahkaha atıyorum." Yüzüne alay edercesine bir sırıtma ekleyerek sözlerini bitirmişti. Hafif hafif nefes verip gülerek bu alaycı tavrını da desteklemeyi ihmal etmemişti. En nihayetinde, bir saniye kadar süren gülüşünü bitirip yüzüne ciddi bir ifade takındı. "Üssüne dön. Chisa. Kınını geri alacaksın." Hemen peşine Chisa'nın neler yapacağını tahmin ettiği için ekleme yapma ihtiyacı hissetmişti. "Bu söylediklerim son uyarımdır. Canımı daha fazla sıkma. Bir daha ağzımı açtığımda söyleyeceğim sözleri duyacağının garantisini veremem."

[Kotegawa Chisa]

Az ama öz bir cevap aldıktan sonra derin bir iç çekmekten başka bir şey yapamadım. Açıkçası alaycı, egoist ve tehditkar tavrı pek umrumda olmadı. Her ne kadar öfkeli birisi olduğunu keşfetmiş olsam da söylediklerini yapmayacağından emindim. Eh~~ Benim de pek zorlayacak halim yoktu zaten. Ellerimi iki yana açarak "Yapacak bir şey yok, akşam gelirim." dedim ve arkamı dönerek ilerlemeye başladım. Birkaç adım attıktan sonra da "Görüşürüz Usagi-san." diyerek ilerlemeye devam ettim. Ne kadar ilerleyebileceğime dair bir fikrim yok lakin durmaya da niyetim yok. Mümkün olduğunca ormandan uzaklaşmayı planlıyorum. Kim bilir belki buradan çıktıktan sonra karşılaşacağım bir ağacın altında dinlenirim.

Kınımı alamamak biraz canımı sıksa da hala Usagi-san'da olduğunu bilmek içime biraz su serpti. Tabii hala bir an önce ona kavuşmak istiyorum ama... Sanırım biraz bekleyebilir.