[7. Gün - Gece Safhası | Kita Usagi - Kurosawa Haru - Okawa Ringo] Orman

[Kita Usagi]

Hala etrafında bir hareketlenme yoktu. Bu da aklına bir kaç olasılık getiriyordu. İlk olasılık, şu an birileri Usagi'yi sessizce izlemekteydi. Bunun olacağını sanmıyordu. Herkes bu kadar kötü bir durumdayken sessiz bir şekilde Usagi'ye yaklaşma ihtimallerinin olduğunu düşünmüyordu. İkinci olasılık, Usagi'nin etrafında kimse yoktu. Bu olasılığın ihtimali büyüktü. Zira son olasılık olarak üsse kimsenin gelmediğini düşünüyordu ama alandaki parşömenlerin yarısı Yeşil takımda iken bu durum oldukça zordu. Herkes buraya Jounin olmak için gelmişti. Sabahki hengameden sonra 3 parşömenin Yeşil takımda olduğu bilgisi yayılmış olmalıydı. Tabii, bir de alanda kalan dört takımdan ikisinin bir anlaşma içinde olduğunu düşününce gidilecek çok fazla yer kalmıyordu. Bu sebeple aklı ikinci olasılıktaydı. Üslerine gelen düşmanlar hala Usagi'yi bulamamıştı. Bu da şu an için Usagi'ye bir avantajdı.

Usagi iyice kulak kesildi ikili arasındaki konuşmalara. Haru'nun blöfüne inanabilir miydi Ryobe? Yoksa bu blöf kendilerini daha da zor bir duruma mı sokacaktı? Bundan emin değildi. Sonucu görmek için Ryobe'nin konuşmasını bitirmesini beklemeliydi.

Ryobe konuştukça taşlar yerine oturmaya başlamıştı Usagi'nin kafasında. Bütün olanlar. İlk günden beri, belki de daha da öncesinden beri. O mektubu eline alıp buraya gelmeyi kabul etmesi bile şu anki olaya bağlıydı. Burada bulunma amacı hiçbir zaman Jounin olmak olmamıştı. Bunu kendisi de biliyordu. Yaratıcı'nın Usagi hakkında planları vardı ve bu planlar arasında Jounin rütbesini almak yoktu. Ryobe konuşmasını tamamen bitirdiğinde anlamıştı bunu. Zifiri karanlıkta parlayan bir ışık gibi, yapması gereken fedakarlığı görebiliyordu net bir şekilde. Kararını o mektubu aldığında vermişti zaten. Bu yüzden karar vermek için düşünmesine gerek yoktu. Zira biraz daha düşünürse aykızın ne yapacağını adı gibi biliyordu Usagi. Bu konuşmanın bir devamı olmayacaktı eğer Usagi araya girmezse. Bu sebeple Ryobe konuşmasını bitirir bitirmez dudağını içten ısırarak çok ufak kanamasına sebep olacaktı. Bu kanı başparmağının tersine sürecekti. Böylelikle kanı gizleyecekti. Sonrasında bulunduğu yerden kalkıp ikiliye doğru yürümeye başladı. Sadece ikilinin dikkatini çekebilmek için çok kısık bir ıslık çaldı. Hemen ardından Ryobe'nin, karşılaştıkları zaman yaptığı gibi iki elini havaya kaldırarak yürümeye devam etti.

Her bir adımında verdiği kararın doğruluğunu kafasında bir kez daha pekiştiriyordu. Sınava katılma amacı Jounin olmak değildi. Ringo ve Haru'nun, gerçekten bu rütbeyi hakeden iki kişinin Jounin olmasına yardım etmekti. O ikisi Jounin olabilsin diye Usagi'nin fedakarlık etmesiydi. Bu alanda bulunma amacı buydu. Bu sebeple tam olarak bunu sunacaktı Ryobe'ye. Bir anlaşma.

Yeterince yaklaştığını düşündüğünde Ryobe'ye bakarak konuşmasına başlayacaktı Usagi. "Hey! Naber Ryobe? İyisindir umarım." Bakışlarını koca file çevirerek kimseye konuşma fırsatı vermeden devam edecekti. "Daha önce tanışmamıştık Touma-sama. Ben Kita Usagi." cevap vermesi için kısa bir es verecekti konuşmasına. Usagi'nin nasıl olduğunu sorarsa iyi olduğunu belirtecek, sormazsa kafasını hafifçe eğerek selamlayıp konuşmasına ellerini indirerek devam edecekti. "Konuştuklarınızı duydum. Elindeki mühürü kopya meyvesi ile çoğalttığınızı varsayıyorum. Gündüz vakti bir tanesini kullandığına göre bu elinde kalan son olmalı." Yine çok ufak bir es verdikten sonra konuşmasına devam edecekti Usagi. "Yani tahminimce burada tek başınasın. Takım arkadaşların burada değiller. Biraz önce bahsettiğin sekiz kişiden ikisi bizim takımımızdan doğru diyorsun. Peki bu hengame arasında bizimle dövüştükten sonra ne olacağını düşünüyorsun?" Tekrar ufak bir es verecekti. Ryobe'nin olayı kavraması için çok kısa bir aralık. Hemen ardından Usagi kafasında kurduğu planı anlatacaktı. "Geriye dört veya altı kişi kalıyor. Onların üç parşömene ihtiyacı var. Senin ise yalnızca bir. Bir parşömeni alıp gitmene izin vereceklerini mi düşündün? Bizimle dövüşsen bile, dövüştükten sonra yendiğini düşünsek bile." Yüzüne hafiften alaycı bir gülümseme konduracaktı. "Ki karşında ben olduğum sürece bu çooook zor." Yüzündeki alaycı ifadenin yerini sert bir ifadeye bırakmasına izin verecekti Usagi. "Dövüşmen gereken çok fazla shinobi var Ryobe-san. Terazi gibi düşünürsek, senin olası kazancın şu durumda neredeyse sıfır." Yine çok ufak bir es verdikten sonra kimsenin konuşmasına izin vermeden söze girecekti son kez. "Ama, ikimizin kazancını da arttırabilecek, aynı zamanda birbirimizle dövüşmekten kurtaracak bir teklifim var sana. Eğer bizimle birlikte üssü sabaha kadar savunursanız. Bize ait parşömenlerden bir tanesini size seve seve veririm." Bu noktada Haru'ya dönerek konuşmasını bitirecekti. "Benim payım olan parşömeni Haru-san. Senin ve ya Ringo'nun fedakarlık yapmasına gerek yok." Bakışlarını tekrar Ryobe'ye çevirerek son sözünü söyleyecekti. "Eee ne diyorsunuz? Ryobe? Touma-sama? Bence güzel bir ekip olabiliriz. Daha önce bunu denedik ve başarılı olduk. Neden bir daha olmasın ki? Sözümün eri birisi olduğumu bilirsin Ryobe. Hem en kötü ihtimalle mührü kullanıp kaçarsın."

[Kurosawa Haru]

Bir ıslıkla bölündü kana susamış düşünceleri. Filin kafasını nasıl kopartacağını hesaplarken, bir anda Usagi çıkıverdi çalılardan.

Çattı kaşlarını kar saçlı kız. Tek tek dinledi tüm ağzından dökülenleri. Gözleri açıldı sonuna kadar. Siniri, hırsla harmanlandı, karıştı bir anda. Neler saçmalıyordu bu kız? Sıkmaya başladı dişlerini önce. Milyonlarca şey söylemek istiyordu bağırıp çağırarak. Cümlelerini bitirmesine izin vermemeliydi. Gözbebekleri genişledi. Yutkundu. Ağzından neler çıktığının farkında mıydı Usagi? O parşömeni almak için nelerden vazgeçtiklerinin farkında mıydı?

"Geri zekalı." dedi Usagi'nin gözlerinin içine bakarak. "Senden utanıyorum. Geri zekalıdan başka bir şey değilsin."

Gözlerindeki hayal kırıklığı ve hırs, kelimelerle tarif edilecek tarzda değildi. Yüzbinlerce kilometre yürüyüp başladığın yere dönmek gibiydi. Yıllarca bir ev yapıp tek bir kibritle yok oluşunu izlemek gibiydi. Milyarlarca Ryo'luk servetini tek bir zarda kaybetmek gibiydi. Bir hayal kırıklığı.

"Ee? Bu yürüyen hayal kırıklığının teklifini kabul ediyor musun?"

[GM - Naruto]

Ringo kartalı sayesinde az önce yerleştiği diğer konumdan olayları takip etmeye çalışıyor. Bir gözü halen nispeten daha az gizli bir konumda tuttuğu klonunda.

Usagi dudağını hafifçe kanatıp bir damla kanı parmağına bulaştırıyor. Lakin bu kanın oldukça hızlı kuruyacağının ve muhtemelen biraz sonra işlevsiz kalacağının farkında. Devamında açık sayılabilecek bir konuma çıkarak ikilinin duyabileceği şekilde planlayarak bir ıslık çalıyor. Ancak ıslık doğrusal bir şekilde hareket etmediğinden mütevellit alandaki her noktaya merkezden dışarı doğru azalarak yayılıyor ve muhtemelen Usagi'nin planladığı gibi yalnızca Haru ve Ryobe'nin duyabileceği bir durumda kalmıyor. Ancak henüz ekstra bir şey yok ortada.

Çalınan ıslığın ardından ortaya çıkıyor Usagi. Verdiği selama hafif bir baş selamıyla cevap veriyor Ryobe: "Teşekkür ederim Usagi-san, ya sen?" Usagi cevabını verdikten sonra konuşmasını yapıyor. Hem Usagi, hem de Haru cümlelerini tamamlarken Ryobe sessizce dinlemekle yetiniyor. Söylenen şeyleri kafasında birkaç saniye oturttuktan sonra ise cevap veriyor: "Öncelikle, kartlarını açık oynamaya başladığın için teşekkür ederim Usagi-san. Buraya gelirken yegane beklentim buydu. Samimi ve net bir konuşma. Ancak cevabımı vermeden önce birkaç şeyi düzeltmek, ayrıca kafamdaki soru işaretlerini gidermek istiyorum." İki elini hafifçe yanlara açıyor 'yapacak bir şey yok' dercesine. Agresif bir tutum sezmiyor ne Haru ne de Usagi.

"Kartları açık oynamak demişken, analitik kapasitenin daha yüksek olduğunu düşünmüştüm Usagi-san." diyor yumuşak bir sesle Ryobe. Usagi'nin aksine ne alaycı, ne de sert bir ifade var yüzünde. Oldukça sakin: "Senin varsayımların üzerinden gidelim. Elimde bir mühür olduğu doğru. Canımın istediği anda, istemediğim ya da tolere edemeyeceğim bir riske girdiğim anda beni benim için en güvenli bölgeye götürecek olan bir mühür. Oldukça üst düzey bir kaçış rotası. Yondaime Hokage'nin ilahi gücü. Tek başıma olduğum da doğru. Sahip olduğumuz parşomenleri son gece kontrolsüzce bırakıp gidecek değildik en nihayetinde." Ryobe oldukça net ve açık bir şekilde ifade ediyor kendini. Yalan söylüyor olsa bile, bunu anlayamayacağınızdan aşağı yukarı eminsiniz. "Ancak düzeltmek istediğim şey şu, dört, altı ya da sekiz. Kaç kişiyle dövüşmem gerektiği benim umrumda değil. Bu dövüş beni algılayamadığım bir hızda öldürmediğiniz sürece, ki bu imkan dahilinde değil gibi görünüyor, benim için basit bir antrenmandan farksız olur. Canım sıkılana kadar etrafa su püskürtür ve elektrik saçarım, kaosu getiririm ve bundan keyif alırım. En ufak bir şüpheye düştüğüm anda ise 'puf'. Ne olup bittiğini bile anlayamazsınız. Kaybedecek hiç bir şeyim yok. Sizin aksinize sahip olduğum bir şeyi korumak gibi bir gayem yok. Buradan bir parşömenle ayrılırsam, bu benim haneme artı yazar. Eksi yazabilecek herhangi bir şey ise söz konusu değil." Hafifçe gülümsüyor bu cümlesinin ardından. "Ancak, sizin için her şey tehlikede. Etrafta pek çok kişi var; ve sizin aksinize ben onlardan korkmak zorunda değilim. Ben buradan sağ salim gittiğim anda, parşömenle veya parşömensiz, akbabalar üzerinize çullanacak. Akbabalar saldırdığında halihazırdaki fena olmayan performansınızla mı onları karşılamak istersiniz, yoksa benim sizi ezip geçtiğim halinizle mi?" Gülümsemesi sonlanıyor Ryobe'nin, az önceki sakin, durgun ifadeyi alıyor yüzü: "Burada bölüm sonu canavarı benim Usagi-san. Korkman gereken kişi benim."

Ufak bir sessizlik oluyor. Ardından Ryobe, yüzünü biraz buruşturarak cümleye giriyor yeniden: "Bu konuyu kapattıysak, şimdi anlamlandıramadığım şeyi sormak istiyorum. Yedi koca gündür buradayız. Kan ve terle, gücümüzün son noktasına kadar savaşıyor ve aklımızı belki de hayatımız boyunca kullanmadığımız kadar çok kullanıp sınırlarımızı zorluyoruz. Günlerimizi sürekli yeni bir strateji bulmak, farklı bir taktik üzerinde çalışmak ve ince işlenmiş planlar kurmakla geçiriyoruz. Yeri geldiğinde geçici ortaklıklar kuruyor, yeri geldiğinde acımasızca birbirimize saldırıyoruz. Shinobiliğin doğasına çok uygun, değil mi?" Yüzündeki anlamsız ifade kayboluyor: "Usagi-san, bu sorum sana; gösterdiğin bunca çaba ve verdiğin onca emekten sonra kendi hakkından bu kadar kolayca feragat etmenin sebebi nedir? Hele ki parşomenlerin nasıl çalıştığını bilmediğimiz gerçeği ortadayken. Bu sözlerin, takım arkadaşın tarafından geri zekalı ve hayal kırıklığı olarak nitelendirilmene sebep olan bu sözlerin, bana inandırıcı gelmiyor. Takımının olası kazancını hesap ederek bir parşomenden vazgeçmeyi teklif etmek kabul edilebilir. Aynı durumda olsam, ben de senin yaptığını yapardım. Ancak parşomenlerle buradan çıktığımızda başımıza neler geleceğine dair bir fikrin var mı? Benim yok. Nasıl bu kadar rahatça yaptığın her şeyin üzerini çizebildiğini algılayamıyorum. Fedakarlık böyle bir şey değil çünkü. Tam olarak da bu sebepten, kurduğun bu cümlelerin ardından sana güvenmiyorum. Yedi günlük çabasını ve emeğini tek kalemde silebilen biri, bütün bir gece boyunca anlaşmanın kaidelerine uyarak kendileriyle birlikte savaşmış birine verdiği sözü de kolaylıkla silebilir. Ve bunu 'fedakarlık' adı altında bize sunduğu saçmalığa benzer şekilde süsleyebilir." Konuşması sürerken, sakin ifadesinin yavaş yavaş kaybolduğunu ve yüzünün gitgide buruştuğunu anbean izleyebiliyorsunuz. Kısa bir süre sustuktan sonra, daha tok bir sesle yeniden başlıyor: "Cevabımı veriyorum. Anlaşma şu şekilde olacak. Parşomenlerden birini bana getirirsiniz ve sırtıma asarım. Ardından dilerseniz sohbet etmeye devam ederiz, dilerseniz bir süre yıldızları izleriz. Bir süre daha buralarda takılırım. Saldırıya uğrarsanız size saldırmayacağıma dair sözümü alırsınız. Canım istediği müddetçe size saldıracak olası gruplara işinizi kolaylaştıracak şekilde zarar veririm. Ya da belki karışmamayı tercih ederim. En nihayetinde verdiğim söz yalnızca size zarar vermemek. Biraz düşünün."

[Kita Usagi]

Ryobe'nin konuşmalarını büyük bir ciddiyetle dinlemişti Usagi. Tek tek, söylediği bütün şeyleri beyninin bir köşesine not etmişti ve Ryobe daha cümlesini kurarken Usagi kafasında cevabını hazırlıyordu. Konuşmanın nereye gideceğini bile en başından tahmin edebilmişti. Ne var ki, Ryobe konuşmasını bitirene kadar susmayı tercih etmişti. Karşısındaki shinobinin sözleri bittiğinde ise, yavaş yavaş Haru'nun yanına doğru giderek konuşmaya başlayacaktı.

"Öncelikle sorduğun soruya cevap vermek istiyorum Ryobe-san. Bu sınava bir sebepten dolayı üç kişilik takımlar halinde katıldık. Benim kafamda kendimce çözdüğüm bazı noktalar var. Bu noktaları seninle paylaşmaya niyetim yok ama şöyle söyleyebilirim, gerçek bir görevde her şey güllük gülistanlık olmayacak. Yeri geldiğinde zor kararlar verme noktasına geleceğiz. Bu kararlar bir parşömen karşılığında bir takım arkadaşının hayatı olabilir, aynı parşömen karşılığında takım arkadaşının itibar yükselmesi de olabilir bizim içinde bulunduğumuz konumda. Şahsi olarak, ben takım arkadaşlarımın bu rütbeyi benden daha fazla hak ettiğini düşünüyorum. Onların bu rütbeyi almasını kolaylaştırmak için elimden gelen bir hamle yapıyorum şu anda. Bunun için bana gerizkalı ya da hayal kırıklığı diyecekler de istediklerini söyleyebilirler. Bu alandan çıktığımızda bir kunoichi olarak vicdanım rahat olacak. Takım arkadaşlarıma yardım ettiğim için. Bu güne kadar yardım ettim. Belki de bu üçüncü parşömeni almamızın sebebi buydu? Kim bilebilir ki?" Konuşmasına ufak bir es verip hızlıca kafasındaki düşünceleri toparladıktan sonra konuşmasına devam edecekti. "Evet, buradan çıktığımızda ne ile karşılaşacağımızı bilmiyoruz. Lakin o an için de elimde bir seçenek var. Sınav alanına girerken üssümüzde bulunan parşömen sayısı kadar Jounin çıkacağı söylendi. Bu sözü baz alarak takımımdan 2 kişinin çıkacağını düşünürsek eğer. Benim sınavdan çekilmem durumunda takım arkadaşlarım istedikleri rütbeyi alabilir. Sonuçta benim çekilmem kişisel bir tercih, ben çekiliyorum diye takım arkadaşlarım diskalifiye olmayacak." Yüzüne hafif bir gülümseme konduracaktı bu noktada. Kafasından geçen gerçek düşünceleri söyleyip, planladığı ileri senaryoyu takım arkadaşıyla paylaşmanın verdiği rahatlıkla. Yüzündeki gülümsemeyi bir saniye kadar tuttuktan sonra yüzünü ifadesizleştirecek, ve ağzından Ryobe'ye son cümlelerinin çıkmasına izin verecekti. "Haru'nun da bu konuda benimle aynı düşüncede olacağına inanarak, takımımın cevabını veriyorum izninle Ryobe-san." Başını Haru'ya doğru çevirip bakışlarıyla hızlıca Ryobe'yi gösterecekti. Bu hareketi Haru'nun anlayacağını umarak, saldıracağını bildirmek için yapacaktı. Haru'nun da bu noktada geri duracağını düşünmüyordu. İşaretini verdikten hemen sonra Ryobe'ye tekrar dönecekti. "Elektrik ile oynamayı seven tek shinobi sen değilsin."

Gözlerinde Ryobe ile yaşanmamış kavgasını yaşayacak olmanın verdiği mutluluk ile zik-zak çizerek koşusuna başlayacaktı. Koşusunu başlarken parmağını tekrardan ısırıp kanatarak Suta'yı biner pozisyonda çağıracaktı. Suta geldiği gibi "Suta, sağdan!" diyerek partnerine koşusunu yapması gereken rotayı çizecekti. Kafasında sağdan bir yay çizerek başta fili, eğer Haru filin icabına bakarsa direkt Ryobe'yi ekarte etmek vardı. Buna ise Suta koşusunu yaparken her an Suta'nın üstünden atlamaya hazır bir şekilde mizurappanın el mühürlerine başladıktan sonra, Haru'nun yapacağı saldırıya göre karar verecekti.

[Okawa Ringo]

Çocuk konuşmasaydı eğer bu kadar sıkı tutmayacaktı belki de planlarını. Ancak üsteki insan sayısını öğrendiğinden bu yana bir miktar paranoya kaplamıştı vücudunu. Diken diken olmuş her bir tüyü hissedebiliyordu bedenindeki. O nedenle sessizlikle kaplı bekleyişini sürdürüyordu, çevresini dikkatle izlerken.

Takım arkadaşlarına güveni tamdı. Odağını kendine görev biçtiği bu suküneti korumaya verdi. Bir kaya gibi sabitti, nefesini çok minik ve kesikli aralıklarla yavaş yavaş veriyordu. Karanlığı kendisine pelerin gibi giyerek, gizliliğini koruyordu. Düşüncelerini olabildiğince kısa tutuyordu. Zira ellerini çoktan göğsünde birleştirmiş, her an tekniğini uygulamaya hazırdı. Gin'in de hazır ve tamamen odaklanmış olduğunun bilincindeydi. Nefesleri senkronize olmuş, aynı şarkının farklı kanallarındaki armoniler gibiydi. Bununla birlikte klon Ringo'nun ona bir miktar zaman kazandırabileceğinin bilincindeydi.

Klonunu bilerek daha açık bir noktada bekletiyordu. Bir saldırı aldığı anda bu saldırıyı savuşturamayacak kadar gecikirse, sağlam bacağından destek alarak; kendisini hiç bir fayda gözetmeksizin atabileceği en uzak noktaya fırlatırdı ve shurikenlerini hedefine fırlatırdı. Gafil avlandığı noktada dahi bir, belki de iki saniye kazandırabilirdi. Eğer ki davetsiz misafirleri erken farkedebilirse, shurikenlerini kararlaştırdığı şekilde fırlatarak karşılık verirdi. Bu durumda ise, Ringo tek bir salise dahi kaybetmeden planını uygulamaya koyacaktı.

[Kurosawa Haru]

Usagi'nin kendisine yaptığı hareketi görmüştü. Saldıracaktı. Çok hafifçe sırıttı Haru. Bu sefer savaş işini onun başlatmasında bir sakınca görmüyordu. Yine de, ona bir açıklık yaratmak boynunun borcuydu. Yapabileceği en hızlı hamle, daha önce hiçbir düşmanı üzerinde kullanmadığı o teknikti. Bu teknik, Haru'nun kendi kendine öğrendiği, ayın da yardım ettiği "Bang!" tekniğiydi.

Ay ışığını rahatça görebiliyordu, siyahi çocuğun üzerinden tenine temas eden Ay Işığı, ona gecenin bir hediyesiydi. Aya doğru baktı Haru, gücünün tüm bedeninde gezmesine izin verecekti. Paktı gerçekleştirecekti. Bembeyaz gelinliğini giyip, savaşa başlayacaktı.

Paktı gerçekleştirmesinin ardından kendini 45 derece açıyla ileri, filin üzerine doğru bir Doryuu Shiki sütunu ile fırlatacaktı. Ryobe'nin bu mesafenin ona ulaşması için yeterli olmayacağının bilincinde olacağını düşünüyordu. 25 metre çok uzun bir mesafeydi. Ancak, bu Majiwari'nin alanına girmesi için yeterliydi.

Parmaklarından bir tabanca yapacaktı Haru havada süzülürken. O tabancayı, tam Ryobe'nin gözlerinin önüne tutacak, "BANG!" diye bağıracaktı. Bu, Ryobe'nin kendisine dair her şeyi bildiği algısını tamamen yıkacak, ve çok anlık da olsa onu kör edecekti. Böylelikle Usagi ve tahminen Suta'ya ihtiyaçları olan açıklığı yaratabilecekti.

Ryobe'nin yapabileceklerinin farkındaydı. O yüzden panik saldırısı olarak o elektrik saçan şeyi kullanmaya yeltenirse, bir tane daha "Bang"i gözlerinin tam önünde kullanacaktı tekrardan. Yere akrobatik vücudunu kullanarak sorunsuzca düşebilmek konusunda kendine güveniyordu.