Yeşil Takım - Gün Sonu

[Okawa Ringo]

Yozlaşmaya yüz tutuş paslı kalbinin bir kez daha attığına şahit oldu. Damalarına aktı bir kez daha o kutsal kanı. En yüce ustaların ağızlarına dahi lafı tıkabilecek kadar ince bir sanattı bu. Öylesine mübalağalı bir satırın ortasındaydı ki, nefesi yetmeyebilirdi. Sesi çatallaşırdı. Derdini anlatmaya kalksa, anlayacak olanın sayısı bir garip elin parmaklarını geçemezdi. Zorlamayı sevmezdi genç shinobi. Kendisiyle dertleri yeterince büyüktü. Ama her şeye rağmen, her şeyin onu sarmasına izin vermiyordu. Ne dinleyecekti, ne konuşacaktı. Kendi kendisini iyi ederdi. Bir yükün altında ise, kendi kaslarıyla kaldırırdı. Bir kolu kangren olursa, kesip atardı. Fıtratında vardı bu. Ay ışığı tüm ışık oklarını saçlarıyla buluşturduğunda derince nefesi verdi. Yüzündeki huşu dolu ifade silinirken, konuşulan her şey içine daha net işledi. Sonra kendisi oldu sadece. Kimsenin bakıcılığına ihtiyacı yoktu.

Ama sevildiğini bilmek biraz olsun ısıtmıştı içini. İki kız da ona değer veriyordu. Garip bir şekilde onlar için bir şeyleri kaldırmak, bir şeylerle yüzleşmek zorunda olduğunu biliyordu. Bunu onlar için yapmıştı zaten. Gözünü açtığı tek bir gün dahi kendi için bir şeyler yapmamış olan o gururlu yüz, bugün kendisine güvenenlere ayak bağı olmayacaktı.

"Tsch.. Çok duygulandım." dedi Usagi'ye ithafen. Kollarıyla onu saran yoldaşının sarılmasına basit ve zarif bir şekilde karşılık verdi. Usagi'nin herkese karşı olan buz kalpli tavrı, kendisine karşı doğrultulmamıştı hiç. O yüzden değer veriyordu ona. Ardından bir hamle de Haru'dan gelebilirdi. Ortaya konuşacaktı. Onu anlayabileceklerini umuyordu.

"Sanki bakıcılığınıza ihtiyacım varmış gibi de..."

Sözleri bittikten sonra gülümsedi. 'Ben iyiyim' dercesine. Ardından Suta'ya yöneldi. İçtenlikle gülümsedikten sonra döndü arkasını. Üssü inceledi gözleriyle. Atlattıkları şeyi bir başka takımın yaşamış olma ihtimali yoktu belki de. Lakin onları özel yapan da buydu. Bu yüzden kazanmayı hak ediyorlardı sonuna kadar. Kendisini artık toplamış olduğuna inandırmıştı şu zamana kadar kendisini. Takım arkadaşları da artık sözünün üstüne söz söylemezdi.

"Muhtemelen izleniyoruz ve her hareketimize puan veriliyor. Ben bunu tahmin etmiştim aslında. Bir dayanağım yoktu sadece. Sen farketmişsin. Şimdi her şey daha net." dedi. Usagi'nin ışık tuttuğu önemli konu hakkında son bir sorusu vardı aslında. Bunu sormadan edemezdi.

"Parşömenler ne boka yarıyor ki o zaman ?"

[Kurosawa Haru]

Gülümsedi, Usagi'ye. Hala düşünüldüğünü görmek onu rahatlatıyordu. "Dikkatsiz davrandım. Daha akıllıca davranmalıydım. Tamamen acemiliğimden saplandı bu kunailer. Kız tüm kavgamız süresince zihnimle oynadı. Defalarca kez öldüğümü gösterdi bana. Birçok kez öldüm bugün. Yine de sizi yarı yolda bırakamazdım, kefeni yırtıp geri geldim. Hehe." güldü. Gülünecek bir şeyler yaratmaya çalışıyordu. Ringo'nun ne kadar kötü hissettiğini hayal bile edemiyordu, konuyu değiştirmeye çalışıyordu bu yüzden. "Kızın kolunu gördünüz mü? Solucan gibi sallanıyordu! Ömrü boyunca hareket ettiremeyecek muhtemelen! Hahaha!"

Caniydi Haru. En azından komik bir cani olduğunu düşünüyordu.

Buz kalpli kızın Ringo'ya sarılmasını izledi uzaktan, katılmayacaktı elbette! Haru kimseye sarılmazdı, hatta bu hareketin ne anlama geldiğini unutmuş bile olabilirdi. "Mızrağım kırıldı, ama olsun. Taştan mızraklarım daha iyiydi zaten gerçek mızrağımdan. Kalkanım da kırılmıştı. Cübbem de yırtıldı."

"Birinin bizi izlemesi veya izlememesi umurumda değil. Bunu bir ucube gösterisine dönüştürüp tüm dünyada naklen canlı yayınlamaları da umurumda değil."

Kaşları çatıldı. Orta parmağını kaldırdı ve önce sağ üstüne, sonra sol üstüne, en son da göğe doğru gösterdi bir anda.

Haru'dan beklenmedik bir hamleydi bu belki, ama kızgınlığını ancak bu şekilde gösterebilirdi. Sinirleri gergindi, tıpkı herkes gibi. Uzandı ve medikal çantalardan birini aldı. Diğer medikal çanta boşa gitmişti zaten, bu konuda da sinirliydi. "Zaten ölecekmiş. Keşke vermeseydik." dedi sinirle, kendi kendine. Sinirli olmasa böyle düşünmezdi muhtemelen, ama şu an sinirli olma hakkını kendine tanıyordu. Uzun süredir uyumamıştı. Karnı açtı, yorgun ve yaralıydı. Medikal çantanın içeriğine göz attıktan sonra ihtiyacı olan şeyleri çıkardı içinden. "Ringo-chan. Kızla dövüştüğüm yerde onlarca kunai bulabilirsin. Kunai kusan bir robotu vardı kızın. Çok ilginçti. İstersen robotu parçalayıp içindeki kunai'leri alabiliriz. İşine yarayacaktır. Ayrıca orman talan olduğuna göre, ormanın içine kurduğumuz tuzağın da perti çıkmıştır. Muhtemelen oraya gidersen boşluğa patlamış kunai'leri de alabilirsin, eğer bulabilirsen." diye devam etti, gülümseyerek, gülümsemesini paylaşmaya çalışarak.

"Ancak." dedi, gülümsemesinin bozulduğunu ikisinin de çok bariz şekilde anlayabileceği bir ses tonuna geçerek. "Bugünü yaşamak bir şeyi anlamış olmamızı sağladı. Bence."

"Hazırlıksızdık. Sınavın en güçlü takımı olduğumuzu iddia etmemize rağmen, üzerimize koşan kuduz köpeklere karşı hiçbir şey yapamadık. Bugünü kazanmış olmamız bu durumu değiştirmiyor. Burada sizden çok bende hata var. Sizden ayrılmamam gerekirdi. Düşüncesizlik ettim. Toyluk ettim. Kızı anında nakavt edip aranıza katılabileceğimi düşündüm. Yanılmışım. Özür dilerim." dedi başını eğip gözlerini kaçırırken. "Takım olmanın gerekliliklerini yerine getirmemiz gerekiyor. Yeteneklerimizi bir arada kullanabilmeliyiz. Bunu size söylüyorum ama, aslında kendime söylüyorum. Planlarımız doğrultusunda hareket etmemiz gerekiyor. Bu yüzden bir plan yapmamız gerekiyor. Bunların hepsini yapabilmemiz için bir arada olmamız gerekiyor. Bundan sonra ayrılmayacağız. Kaybetsek de, dayak yesek de, beraber yiyelim. En azından suçlayabileceğimiz başka bir şey olmaz. İçimiz rahat kaybederiz." dedi, tıslayarak. Siniri sadece kendisineydi, bunu fark etmelerini sağlamak istiyordu. O yüzden, kelimelerini dikkatli seçip cümlelerini özenle kuruyordu. "Benim aklımda birkaç plan var ama, sizden de planlar bekliyorum. O yüzden bu akşamı parşömenlerimizi korumak için planlar kurarak geçirmemiz gerekiyor bence." diye bitirdi konuşmasını.

[Okawa Ringo]

"Kunailer demek... Bakarım." dedi oflayarak. Haru'nun dediği gibi, hem kovuklu ağaçla birlikte parçalanan tuzaklarından bulabileceği sağlam ekipmanları, hem de kızın kuklasında bulunan ekipmanları alacaktı. Haru kendine kızdığı dizelerini sıralıyordu. Biraz da düşünceliydi. Planlar istiyordu. Planları işlemek, planları sıralamak. Belki planlarla dolu bir rüyaya yatmak istiyordu. Planlar neyi değiştiriyordu ki ? Çok fazla kontrol edemeyeceği değişken, çok fazla şans nesnesi vardı. Ringo'nun beyni bu tarz şeyleri teker teker yakalamak konusunda iyi değildi. Gülümsedi. Elini çenesine götürdü. Düşünüyormuş gibi yaptı. İzlendiğini bildiği için belki de poz kesiyordu. Beynini kullanıyormuş gibi gözükmek istiyordu belki de. Sensör yetenekler, mühürleme yetenekleri, medikal teknikler, genjutsu gibi şeylerden uzak bir takımı vardı. Haru da, Usagi de Ringo da bodoslama birer savaş gücüydü. Gin ve Suta da bu gücü arttırıyordu. Yenilmezlikleri buradan kaynaklanıyordu. Savaş alanında ciddi anlamda zorlayıcı bir takımı vardı. Ancak zayıf yanları da barizdi.

Sınavdaki takımları analiz etmeye koyuldu. Onlardan pek uzak bir profil çizmeyen bir ekip vardı. Butsuo ve ekibi fena değildi. İkinci gün onları üslerinde yenmişlerdi. Ryoken'in takımı ise muammaydı. Ryu tam bir suikastçiydi. Chisa da oldukça güçlü bir rakipti. Ryoken ise zekası ile bir çok şeyi onlardan önce görebilirdi. Diğer takımda Haru'nun dövüştüğü bir canavar vardı. Diğerleri hakkında çok bir bilgiye vakıf değildi. Takımların hepsinde güçlü elemanlar vardı. Bu nedenle savunma stratejisi kusursuza yakın olmalıydı.

"Yem atabiliriz." dedi. Devam etti ardından. "Ateş yakarız, etrafına bunshinler koyarız. Hatta üssün çeşitli yerlerine koyarız bunları. Uzaktan bakıldığında farkedilmez ama yakınlaştıkça işler değişir. Tuzak olduğunu farkederler. Bir ya da iki saniye kazanırız, yeter de artar. Haru'nun toprağın altından çıkması, benim temiz bir atış yapmam, ya da Gin'in son sürat dalması için yeterli bir süre." dedi. Sonuç olarak üsleri harabeye dönmüştü. Ağaç ev, kayalıklar ve kamp alanı artık yoktu. Fakat bu her şeyi gizleyemeyecekleri anlamına gelmiyordu. "Heykelin kalıntılarını saklanmak için kullanırız. "

"Parşömenlerimiz mağarada. Orada hala bir tuzağımız var. Oldukça gizli ve içerisi karanlık. Yani bizi aşsalar ya da gizlice oradan parşömenleri almak isteseler bile ciddi bir sorunla karşılaşacaklar. Ama buna bel bağlayamayız. O aşamaya kimsenin geçmemesi gerekiyor." dedi. Derin bir nefes aldıktan sonra Haru'ya döndü.

"Yeteneklerimizi birleştirebiliriz. İznin olursa sana arkadan sarılabilirim. Sen de yerden bir sütun çıkar ve bizi fırlatırsın. Juryokugan'ın gücüyle ikimizi de oldukça hafifletirim. Zirveye çıktığımızda ise aynı şekilde üzerimizdeki yer çekimi kuvvetini arttırırım. Sen ise kocaman bir kalkan yaparsın. Bir meteor gibi düşeriz. Altımızda kalanın haline acırım." dedi derince bir nefes vererek. Haru belki de buna bir isim vermek isteyebilirdi.

Diğer yandan, sarı takımın çekildiğinin herkese duyurulduğunu tahmin ediyordu. Ringo tahminen sarı takımın üç üyesinin de beşinci günde üslerine gelmesi sebebiyle parşömene sahip olmadığını düşünüyordu. Yani sarı takımın çekilmesinden sonra sınavda herkesin ilk hedefi olacak takım onlardı. Bu durum işlerini hiç kolaylaştırmıyordu.

"Herkesin gözü üzerimizde olacaktır. Parşömenlerimizi almak ve bizimle dövüşmek için mutlaka tekrar ziyaret edileceğiz. Parşömenlerin son durumlarını ve kimlerde olduklarını bilmediğimiz için hangi takımın gelip, hangisinin gelmeyeceğini söylemem güç. Zaten bu sorun değil. Savunabilecek güçteyiz. Beni düşündüren şey..." dedi. Bir nefes daha aldı. Kulaklarına kadar varan ısı dalgası ile birlikte nefesini de savurdu boşluğa.

"Herkesin gelmesi." dedi. Evet, korktuğu buydu. İki takımın onları yenmek için kısa süreli bir ittifaka girişmesi dahi olasıydı. Öyle bir durumla karşılaşmak istemiyordu. Zincirli çocuğun başına gelenlerin yaşanmasını istememişti, hem de hiç. Bir daha kimse gelmesin istiyordu. Çünkü biliyordu. Asla kendini tutmayacaktı. Pişman olsa dahi sonuna kadar gitmekten çekinmeyecekti.

"Çünkü yine olsa yine yaparım. Kendimi asla tutmam."

[Kita Usagi]

Önce Ringo'nun ardından Haru'nun sonra bir daha Ringo'nun konuşmasını dinlemişti pürdikkat. Sahi, parşömenler ne işe yarıyordu? Belki onlar da normal bir görevdeki korumaları gereken bir eşya gibiydi. Onu korumak ya da ele geçirmek için neler yapacağımızı, yapabileceğimizi test edip ona göre puan veriyorlardı. Ya da parşömenler yine takımlardan kaç Jounin çıkacağını gösteriyordu lakin Jounin olacak kişiyi puanla seçiyorlardı. Çok fazla olasılık vardı ve en nihayetinde Usagi'nin bundan daha önemli olayları vardı düşünmesi gereken.

"Haru-san haklı. Bugün hiç takım gibi değildiniz. Kendinize gelip bir takım gibi hareket etmeye başlamanız lazım. Mesela benim çocuklar birbirlerine zıt olsalar da çok iyi bir takımlar. İkisi bir olunca beni bile deviriyorlar. Onlarla gurur duyuyorum. Benim babam da be-" Çok uzattığını anlamış olacaktı ki yarıda kesti sözünü. Yüzündeki ifadeden sırıttığını anlayabiliyordu Suta'nın. Söze girmesiyle ilk defa çocuklarından bahsettiğini fark etti Usagi. Belki de ilk defa çocuklarından bahsettiği için sırıtıyordu böyle. İlk defa bahsettiğinden dolayı Suta'nın çocukları olduğunu bile bilmiyordu Usagi. "Suta, bu sınavdan dönünce yeğenlerimle tanışmak isterim. Senin için de mahsuru yoksa." Usagi'nin takındığı sevimli surata karşılık Suta, başını sallamakla yetinmişti. Sözü almıştı Usagi. İlk fırsatta gidecekti Suta'nın diyarına, yavru Suta'ları görmeye. Yüzüne konan koca gülümsemeyi gizlemeye çalışmamıştı Usagi. O anda fark etmişti zaten kendisini. Dostlarına karşı ne kadar çocuk ruhlu, duygulu bir kunoichi olduğunu. Tam tersi olarak da düşmanlarına karşı ne kadar cani olabileceğini. Toshi dedikleri çocuğun ölmesi umrunda bile olmamıştı. Hatta içi bile soğumuştu biraz. Suta'ya yaptıklarından sonra haketmişti her türlü cezayı. Bu da o cezalardan birisiydi. Tek üzüldüğü nokta ise bu yükün Ringo'ya kalmış olmasıydı.

Dövüş bir şeyi daha fark etmesini sağlamıştı Usagi'nin. Tek başlarına olunca çok da güçlü olmadıklarını, Haru'nun dediği gibi. Ringo'nun planını dinlemişti pür dikkat. Güzel bir taktik olduğunu düşünmüştü. O an Usagi'nin de aklına bir fikir gelmişti. "Ringo, planını çok beğendim. Benim de buna benzer bir taktik geldi aklıma. Taijutsu tekniklerimden Hayabusa Otoshi'yi kullanırken rakibimi ağırlaştırabilirsin değil mi? Kage Buyou ile havaya fırlattığımı gördüğün anda hazırlarsın kendini. Ben teknik için kafasını bacaklarım arasına kitlediğimde de ağırlaştırırsın. Ben senin dikkatini çekmek için bağırabilirim." Plan hoşuna gitmişti Usagi'nin. Halihazırda zaten yüksek bir hasar potansiyeline sahipti. Bununla birlikte çok daha fazla hasar verebilirdi. Eğer Satori'nin takımı gelirse, onlara karşı uygulayabileceği sağlam bir kaç taktikleri vardı. Ama bu taktikleri herhangi bir Ishigakureli shinobinin üstünde uygulamak istemiyordu. Hasar potansiyeli bu kadar yüksek bir tekniği köydaşları üzerinde kullanamazdı. Bazıları her ne kadar Ishigakureli olmayı haketmese bile.

"İstedikleri gibi gelebilirler." Ringo'ya yaklaşıp kolunu omuzuna dayamıştı, tek omuzundan destek alır gibi. Omzundaki eliyle herkesi tek tek göstermişti. "Biz, böyle takım olarak savaştığımız sürece karşımıza çıkacakların vay haline." Ringo'ya doğru sırıtmaya başlamıştı bu sefer de. Takım arkadaşının moralini düzeltip onu yükseltmek için elinden geleni yapıyordu. İşe yarayıp yaramadığından pek emin değildi. Lakin denemiş olması bile bir şeyleri değiştirmeliydi.

[Okawa Ringo]

"Sapıkça. Ama sevdim."

Usagi de fikirlerini belirttikten sonra iki yana açtığı kollarını birbirine kavuşturarak göğsünde birleştirdi. Derin bir nefes daha aldı. En başlarda beceremiyordu bu takım oyuncusu işini. Yeni yeni ısınmaya başlıyordu aslında. Her şeyi geride bırakmıştı. Kendiyle olan hesaplaşmasını, gecenin karanlığını, yediği darbeleri ve aldığı canı. Beyni hiç olmadığı kadar net ve berraktı. Güvenle dolu değildi lakin. İhtiyacı olan şey boş bir güven patlaması değildi zira. Ne yapacağını bildiği zaman, güvene pek de gerek kalmıyordu. Cesaretini dev canavarlar dahi kıramamıştı. Küçücük insanların ve onların sıkılmış güçsüz yumruklarının onu durdurmasına izin vermeyecekti. Boğazını temizledi. Düşünceli tavrı bu sefer tekrar ortaya çıkmıştı. Gece için üssü terketmek gibi bir fikri yoktu kimsenin. Ellerindekini korumaları hiç bu kadar önemli hale gelmemişti zaten.

"Bu gece için birimiz avlanabilir. Gin'i de yardım etmesi için çağırırım. Daha önce birlikte çok avlandık." dedi. Ardından parmağını ısırdı ve tek bir an bile beklemeden yere vurdu. Ani bir 'pof' sesiyle birlikte yayılan dumanlara kaydırdı gözünü. Dumanların dağılmasının ardından kısa süre sonra kanatlarını tüm heybetiyle iki yana açmış olan Gin'i gördü. Gülümsedi dostuna. En son ona moral vermeye çalışıyordu. Bir anlık dahi olsa modunu düşürmüştü Ringo. Gin'in onu öyle görmek istemediğini biliyordu. O nedenle yüzünü olabildiğince neşeli bir hale soktu.

"Toparlamışsın kendini. İnsan. Ağlaklığından bıkmıştım zaten." dedi kanatlarını iki yana olabildiğince açmışken. Tek bir kanat çırpışıyla ani bir hava dalgası yaymış ve hızla yukarı süzülmüştü. Kısa süre sonra ise ortamdaki herkesi selamlamaya başlamıştı. Ringo ise gülümseyerek cevabını vermeye hazırlanmıştı Gin'e.

"Öyle oldu... Süren bitene kadar bizim için avlanabilir misin? Yarın için gıdamızın olması gerek. Bir de bugün için sana teşekkür etmek istedim."

Gin düşünceli bir şekilde kafasını havaya kaldırdıktan sonra içten içe söylenmişti. Koca kartalın ses tonu toprağı titretecek kadar kalın olduğundan mütevellit, bu tıslamalar oldukça duyulabilir vaziyetteydi. "Hava berrak. Bulut az. Rüzgar mutlu." dedi. Ardından devam etti.

"Ağaçlar. Ağaçları yakmışız! Bir dahakine tekniğimizi kullanmadan önce daha dikkatli olalım insan. Bu ağaçlara saygısızlık. Anladın mı beni?"

Gin haklıydı. Doğanın kendisiydi o. Kayalar, ağaçlar ve berrak deniz. Gin'in aidiyeti ve bağlılığı doğanın kendisineydi. Doğa ona bir şeyler sunuyor ve ondan bir şeyler sunmasını istiyordu. Ağaçların yanması Ringo için katlanılabilir bir sebepti. Gin için biraz fazlaydı bu. Sonuçta sınavda yarışan kendisiydi. Gin, ona bağlılığı sayesinde ona yardım ediyordu sadece. Bu nedenle onun fikrini dinlemeliydi.

"Merak etme. Bundan sonrası için daha farklı olacak her şey." demiş ve kafasıyla ona ayrılması için izin vermişti. Gin avlandıktan sonra bulduğu yiyecekleri getirirdi. Ringo ise önce üste kullanabileceği ekipmanlar için Haru'nun söylediği lokasyonlara bakacak, ardından ise dinlenmek üzere hazırlık yapacaktı.

"Üçüncü parşömen... O konuda konuşmadık. Önceliğimiz elimizdekileri korumak. Ama yine de bir taneye daha ihtiyacımız var. Sunalıların elinde parşömen yoktu bana kalırsa. Buraya cümbür cemaat gelmelerinin altında yatan sebep buydu. Butsuo-kun ve ekibi bizim ziyaretimizden sonra parşömen elde etmiş olabilir. Ya da mor takım. Ya da Ryoken-san'ın ekibi. Birilerini ziyaret etmek zorunda da kalabiliriz. Ama önceliğim elimizdekileri korumak. Çünkü yarın yahut sonraki gün tekrar saldırı alacağımızdan eminim. İyi düşünüp taşınmalıyız." dedi. Arkadaşlarına hitaben yaptığı son konuşmayı yapmış gibiydi. Savunma ve saldırı klasmanında fikirler ortaya sürmüş ve derinlemesine olmasa dahi tartışmışlardı. Artık geceyi bir şekilde atlatıp yarının planının netleşmesi gerekiyordu.

Gözlerini parlak gökyüzüne dikti. Sonsuz mavilikte kaybolan gözlerinin üzerine düşen perçemlerine üfledi güçlüce. Buğulandı görüşü. Tekrar düşünceli bir hal aldı çehresi. Güvensizlikle dolup taşmasa bile bir şeyler onu sürekli sorgulamaya, tetikte tutmaya çalışıyordu. Ne yaşayacaklarının hiç bir tahmini ve tezahürü yoktu. Bu bilinmezlik ne kadar heyecan verirse versin, azap dolu olmayacağını kimse söyleyemezdi önceden.

Yine de geri adım atmaya hiç niyeti yoktu.

[Kurosawa Haru]

"Üçüncü parşömen konusunda ne yapacağımızı bilmiyorum. Hatta hiçbir fikrim yok. Sarı takımın çekildiğini herkes biliyor. Muhtemelen yarın veya bu gece onların üssünde çılgınca dövüşülecektir. Bu dövüşe katılmamamız gerektiğini düşünüyorum." diye tısladı, yarasını sararken çektiği acı, dişlerini sıkmasına neden oluyordu. "Çok derine girmiş. Savaşın heyecanından fark etmemişim. Kafamı çok karıştırmıştı kız. Birkaç saniyede bir öldüğümü görüyordum. Kafamı kopardı defalarca ya. Göğsümü yardı. Şu an bile tırsmıyor değilim. İğrençti. İnanılmaz gerçekçiydi."

Pansuman yaptı yarasına önce, sardı sarmaladı ardından. Merhemler sürdü, ne çıktıysa artık medikal çantanın içinden. Ne kendine iyi hissettirecekse bastı yarasına. "Bilmiyorum farkında mısınız ama... Bu sınavın popüler çocuklarıyız. Benim hakkımda bilgi karşılığı kaynak değiş tokuşu yapılıyor. İnsanlar benden, dolaylı olarak bizden korkuyorlar." Söylediklerinin ne kadar egoist olduğunun farkında değildi Haru. Ne düşünüyorsa, üzerine kafa yormadan söyleyiveriyordu. "Yarın bize kimsenin geleceğine inanmıyorum bu yüzden. Zira birinin son günden önce buraya gelmesi demek, son gün, ve onun gecesi, bizim onlara gideceğimiz anlamına gelir. Parşömenlere sırtımızı dönüp ağlayacak değiliz ya! Kimsenin bu taşın altına gireceğini zannetmiyorum. Ne yaşanacaksa son gün yaşanacak. Son günün sabahı ve akşamı. Ve, onları bekliyor olacağız."

"Peki, dövüşüp kazanabileceğimize emin gibiyiz. Bu kararlılık güzel, benim de kararım bu yönde. Ancak bir problemimiz var. Medikal çantamız kalmadı. Yemeğimiz de kalmadı. Bir çantayı boşu boşuna harcamamış olsak, ben de aptal gibi yaralanmamış olsam durumumuz çok iyiydi. Ancak şu an çok iyi değil. Zira dövüşüp kazanmamız, ayrıca hiç yaralanmamamız gerek. İki gün boyunca. O yüzden iki seçenek sunuyorum size. İlki, asla yaralanmamamız. Biraz garip geliyor kulağa ama, imkansız değil yine de. Yakın dövüşten kaçınmak. Alan korumak, sadece gerektiği zaman, nokta atışı saldırmak. Veya yarın medikal tenteye gitmek ve yedinci gün için iki adet çanta almak. Savaş alanında kafamız daha rahat hareket edebiliriz. Yüksek risk yüksek ödül içerikli hareketleri uygulayabiliriz. Ama yarın gelecek bir olası saldırıyı da kaçırmış oluruz. Ancak dediğim gibi, biri gelip bizim parşömenlerimizi alırsa, yedinci gün onların üzerine cehennem gibi yağarız. Bunu da göze alacak kimse yoktur bence."

[GM - Naruto]

5. GÜN

- Parşomenler, sakladığınız yerde durmaktalar.
- Takım tarafından Kovuklu Ağaç'a kurulan tuzak harap olmuş durumda. Kuytu Mağara'ya kurulan tuzak ise hala aktif.
- Usagi ve Gin, geceyi avlanarak geçiriyorlar. Gin, kaybolmadan önce 1 birim gıda getirmeyi başarıyor. Usagi ise 2 birim gıda getiriyor üsse.
- Ringo, Sarı Takım Üyesi shinobinin kendisine fırlatmış olduğu 4 shurikene ek olarak, Kovuklu Ağaç'ta kurulan ve artık işlevsiz hale gelmiş tuzağın civarlarında 5 shuriken ve 2 kunai daha buluyor. Haru'nun tarif ettiği yerde ise kukla dahil herhangi bir ekipman bulamıyor. Gecesini dinlenmeye ayırdığı için üstünkörü bir arama yapıyor. Bir safhayı bu işe ayırması halinde daha fazla ekipman bulabileceğinden emin.

Gün Sonu Raporu:

► Show Spoiler

Harcanan Ekipmanlar:

• Takım:

-2 Medikal Çanta

• Kita Usagi:

-
-5 Shuriken
-2 Kunai

• Kurosawa Haru:

-Mızrak

• Okawa Ringo:

-17 Shuriken
-3 Kunai
-1 Patlaycı Parşomen
-1 Sis Bombası

Yaralanmalar:

• Kita Usagi:

-

• Kurosawa Haru:

Karakterin sol üst bacağında iki adet derin kunai yarası ve sol omzundan karnının sağ kısmına uzanan pençe şeklinde nispeten derin kesiler mevcuttur. Bir medikal çanta ve bir safha boyunca dinlenme ile iyileşebilecek gibi görünen bu yaralar, tedavi olana dek karakterin sol bacağıyla yapacağı hareketleri kısıtlamaktadır.

• Okawa Ringo:

-

Elde Edilen Ganimetler:

• Gıda: 3 Birim

• Ringo'nun Elde Ettiği Ekipmanlar: 9 Shuriken ve 2 Kunai

[GM - Naruto]

Akşam saatlerinde geçecek rpleriniz için 3 günlük süre bu mesaj itibariyle başlamıştır. Bu 3 günün sonunda gece hamlelerini yapmanız için ‘Hamleler’ başlığı mesajlaşmaya açılacaktır. Bununla birlikte, ‘Hamleler’ başlığında sonraki safhada yemek yiyip yemeyeceğinizi belirtmek zorundasınız. Gece safhası da tamamlandıktan sonra gün sonu raporunuz verilecek, gün sonu raporunun hemen ardından ertesi günün gündüz safhasının hamleleri için ‘Hamleler’ başlığı yeniden açılacaktır.

Sizlerden bu süreçte kişi başı 2 ila 5 rp beklemekteyiz. Bu rplerde gün içinde yaşadıklarınızı ve hislerinizi anlatabilir, sohbet edebilir, önünüzdeki gece safhası ve bir sonraki gündüz safhasında yapacağınız şeylerle alakalı taktik konuşmalarınızı yansıtabilirsiniz. En az birer rpnizi, taktiksel konuşmalara ayırmanızı rica ediyoruz.

Son olarak, gündüz safhası için üsten ayrıldıktan sonra gece safhasında üsse ‘dönmemiş’ bir pozisyondaysanız bulunduğunuz yere bağlı olarak kendi başınıza rp yapabilirsiniz.

---

Güneş battıktan hemen sonra üssünüze iki sınav görevlisi Jounin geliyor. 7. Gün Gündüz Safhası'nda Teçhizat Tentesi'nde ganimet bulunmayacağını, onun yerine tek bir sınav parşomeni olacağını bildirdikten sonra ayrılıyorlar.

---

Elde Edilen Ganimetler:

• Medikal Çanta(x2): Ringo, gündüz safhasında gitmiş olduğu tenteden iki adet medikal çanta alıyor. Yolculuğu esnasında kimseyle karşılaşmıyor ve herhangi bir problem yaşamıyor.

• Cam Parçası: 5 santimetreye 5 santimetre boyutunda saydam bir cam parçasıdır. Tam ortasında siyah bir mürekkeple "A" sembolü işlenmiştir. Kenarları tutulurken eli kesmemesi için körleştirilmiş durumdadır. Cam parçasıyla birlikte ne işe yaradığını açıklayan ufak bir parşomen rulosu da mevcuttur.
  
  Off Topic

  Bu cam parçasına chakra aktardığınızda sembol parlamaya, ışık yaymaya başlar. Bu ışığı derisine tutup sembolün ona geçmesine izin veren kişi kısa süreliğine A'nın kudretine ulaşır. Sembol kullanıcının derisine aniden bir dövme gibi işlenir. Kullanıcının refleksleri, hızı, kas gücü, chakra rezervleri, kondisyonu ve farkındalığı sınırsıza yakın bir potansiyele ulaşır. Acı hissetmez. Kullanıcı bu etki aktifken hasar alabilir ancak vücut bütünlüğü bozulamaz. Bu etki bir dakika sürer ve tek kullanımlıktır. Süre bitince kullanıcı eski haline döner, dövme vücuttan silinir. Yan etkisi yoktur.

[Kita Usagi]

Üsse gelen sınav görevlilerinin verdiği bilgiyi hep birlikte dinledikten sonra takım arkadaşlarına bakmıştı Usagi. Tepkilerini merak etmişti. Bu süreçte kendi düşündüklerini de merak etmişti. Çözemiyordu kafasındaki düşünceleri. Tek bir noktaya toparlayamıyordu. Heyecanlıydı, mutsuzdu, sinirliydi aynı zamanda umutluydu. Bu kadar hissi tek bir anda yaşamak biraz garip gelmişti.

Heyecanlıydı, çünkü içinde bulunduğu sınavda değişik bir takım olayların olduğunu öğrenmişti. Ve bu olaylar daha da ilginçleşiyordu. Teki'nin Mor takıma bilgi vermesi, teçhizat tentesinin içeriğinin değişmesi. Ve şimdi de yine aynı teçhizat tentesinden bir parşömen çıkacak olması. Usagi'yi hem düşündürüyor, hem de heyecanlandırıyordu. Bu bilgi ışığında yarın teçhizat tentesinde güzel bir curcuna çıkacağını tahmin etmek çok da zor değildi. Ya da tam tersi. Herkesin oraya gideceğini düşünüp, üslere baskın düzenlenecekti. Biraz düşününce bu ikisinin de olabileceğini tahmin etti. Kendi üslerine gelen olup olmayacağını şu an için kestiremiyordu lakin, sınavın başından beri üslerine neredeyse kimsenin gelmemiş olması son gün birilerinin bu üsse geleceği ihtimalini daha da büyütüyordu Usagi'nin gözünde. Yine de, bu ihtimali arkadaşları ile düşünmek için rafa kaldıracaktı.

Mutsuzdu, çünkü son gün için kafasında kurduğu planları bu bilgi tamamen değiştirmişti. Güzel bir planı vardı kafasında. Arkadaşlarına anlatınca onların da hak vereceklerini, seveceklerini düşünmüştü. Bu planı rafa kaldırıp tekrardan bir plan kurmak zorunda kalmaları mutsuz ediyordu Usagi'yi.

Sinirliydi, çünkü sınav alanında bilgi kaçıran birden fazla kişi vardı. Ryobe'nin "kuşlar" olarak belirtmesinden anlayabilmişti bu kadarını. Teki tek bir kişi değildi bilgi kaçıran. Ryobe'nin alana direkt "Usagi-san olmalısın" diyerek girişinden kendisi hakkında bazı bilgilerin de gittiğini anlayabilmişti. Ne kadar bilginin gittiğini tam olarak bilemiyordu. Yine de o bilgilerden çok daha fazlası olduğundan emindi.

Umutlu olmasının tek nedeni sınav alanına bir parşömen daha eklenmiş olmasıydı. 5 olan parşömen sayısı 6'ya çıkmıştı. Bu da iki takımın aynı anda Jounin olabileceği anlamına geliyordu. Jounin olma ihtimalleri biraz daha artmıştı. Ellerindeki iki parşömeni kaptıracaklarını zaten düşünmüyordu. Takımdan en az 2 kişiye rütbe vereceklerdi. Bunu 3 yapmak için ihtimallerinin daha da artmış olması umutlandırıyordu Usagi'yi. İçindeki bu umut ile arkadaşlarına dönüp ilk konuşmaya başlayan taraf olmayı amaçlıyordu.

"Evet, haberi hepimiz duyduk. Yarın için planımızı konuşmaya başlamadan önce bir iki şey söylemek istiyorum bugün öğrendiğim." Cam parçasını eline alıp elinde sağa sola çevirdikten sonra Haru'ya uzatacaktı. "Bu kararı senin vermen gerektiğini düşünüyorum. Cam parçasını kimin alacağı konusunda. Ama kararını vermeden, ve planımızı konuşmadan önce söylemek istediğim şeye gelirsek." Duraksadı. Bu bilgiyi paylaşmalı mıydı emin değildi. İki köydaşın arasını bozmak istemiyordu. Yine de, Haru'nun bunu öğrenmeye hakkı vardı. "Senin hakkında bilgi kaçıran kişinin Kasumikage Teki olduğuna dair söylemler aldım." Duraksadı tekrardan. Haru'nun yüzündeki ifadeyi görmek istemişti. "Ryobe ile karşılaştım bugün. Mor takımdan, Satori'nin takımından. Teçhizatlardan birisini ona verdim. Ve ilginç bir kaç bilgiye de eriştim." Nefes almak için verdiği molayı hızlıca bitirdi. "Öncelikle dünden itibaren iki adet ekipman çıkmaya başlamış bunun gibi. Bugün de yine aynı şekilde iki ekipman çıktı. Birisi bu cam parçası. Diğeri de bir çeşit meyve. Yediği zaman kişinin üstündeki bütün ekipmanlar ile birlikte bir klonunu çıkartacak bir meyve. Normal klonlardan farkı bu klon tek bir darbede patlamıyor. Bir canlı gibi öldürmek gerekiyor. Yani yarın iki Satori ile karşı karşıya kalabiliriz." Ağzından çıkan cümlelerin arkadaşları tarafından sindirilmesi için bekleyecekti. Başka bir şey söylemeden önce arkadaşlarının bu durumlar hakkındaki yorumlarını duymak istiyordu. Kurabilecekleri planları ise kafasından geçirmeye başlamıştı bile.

[Okawa Ringo]

"Demek yarın herkes birbirini boğazlayacak." dedi. Rüzgarla dağılan saçlarını tek bir el hamlesiyle toparlarken usul adımlarla yavaş yavaş kızların yanına yürüdü. Bugün için kendisini değerlendirdiğinde oldukça karlı çıkmıştı. Yine sorun yaşamadan bir kaynak alanından dönmüş ve takımına medikal desteği sağlayabilmişti. Usagi de tenteden boş dönmemişti. Önce Usagi'nin söyleyeceklerini dinleyecekti sükunetini koruyarak. Kızın Haru'ya uzattığı cam parçasına ilişen parşömeni de okumayı boş geçmemişti. Ellerinde bulunan bu cam parçasının kişiyi bir dakika boyunca neredeyse tanrı yaptığını anladı. Ardından duraksadı. Bu camı kullandıkları zaman, dokuzuncu alandaki herhangi birinin karşılarında durma ihtimali dahi yoktu. Yüzüne mayhoş bir renk geldi. Kanatlanan bir kuşun kanadını ilk savuşuruydu. Yarın tentede ne olacağını ve neyi istediklerini çok iyi biliyordu genç adam.

Usagi'nin diğer sözlerinden sonra biraz ekşidi suratı. Belli etmemek adına geri çekti kendini. Çevirdi suratını. Düşündü. Kör kızın nasıl bir canavar olduğunu birinci ağızdan dinlemişti. Ondan iki tane olması ihtimali bile onu oldukça geriyordu. Yine de ellerindeki ekipman direkt olarak bir savaşı kazanmalarını sağlayacak bir ekipman olduğu için güveni hala tamdı. Usagi'nin son kelimelerinden sonra önce Haru'ya baktı. Ardından ortama hitaben konuşmaya başladı.

"Benim için sorun yok. Klon da olsa canlı da olsa dün yaptığımı yaparım." dedi. Kendisinde bir üzüntü dalgasının zerresi dahi kalmış olduğunu bilse bile burada onu yansıtmanın bir anlamı yoktu. Bu sınavı kazanacaktı. Bunu istiyordu. Başka bir şeyi istemiyordu. Artık stresi, heyecanı ve umutsuzluğu geride bıraktığı zamanlardı. Kunaisini savuracak, karşısındaki herkese acımakla yetinecekti. Haru ve Usagi arasındaki cam takasının hemen ardından rahat bir postüre büründü ve yarını düşündü. Düşündükçe gülümsedi. Hepsini ezeceklerdi. Hepsini döveceklerdi. Bundan emindi.

"Meyve güzelmiş. Ama elimizdeki ekipmanla bir karşılaşmayı neredeyse garantiye alabiliriz. Yani, bana kalırsa yarın kesinlikle tentedeyiz." dedi. Bu sözlerinin ardından düşünmesi gereken şey şuydu. Herkesin orada olabileceği ne malum? Üslerine birilerinin gelmesi ihtimali hala oldukça yüksek. Bununla birlikte herkesin tentedeki parşömene hücum edip üslerini boşaltacağını düşünen bir çakal çok rahat gelip parşömenlerine konabilir. Ama kim olduklarını bildikleri sürece sorun yok. Bunun gecesi var, o parşömeni onlardan almak oldukça kolay olacaktır.

"Bu Ryobe denen herif başka neler dedi Usagi-san?"