Her gece safhası sonunda, gündüz safhasına geçilmeden önce takım üyelerinin gün içinde yaptıkları ve yaşadıkları GM tarafından kısaca özetlenecek ve sonuçları, karakterlerin son durumları bu konuya belirtilecektir. Bu konunun bir diğer özelliği, gece safhasına geçildiğinde takımın her bir üyesinden minimum 2, maksimum 5 rp beklememizdir. Bu rplerin akşam vaktinde geçtiği varsayılacaktır. Durumsal olarak gece hamlelerinizden önce veya sonra yaşanmış olabilirler. Bu rpler karakterinizin gün içinde yaşadıklarına dair hissiyatları, birbirleri hakkındaki fikirleri, aralarındaki sohbetleri ve sonraki gün yapacakları şeylere dair strateji toplantılarını içerebilir.
İstediğiniz şeye ağırlık vermeniz tamamen sizin elinizdedir, ancak bu konular sınav bittikten sonra toplu olarak okumaya açılacağı için, en azından birer rpnizi ertesi gün için planladığınız stratejilerin düşünce akışına ayırmanızı istiyoruz. Discord gibi çeşitli iletişim kanallarından kurduğunuz planların bir yansımasını buraya yazmanızı rica ediyoruz. Niyetimiz yaptığınız hamleleri neden yaptığınızın, kimin neden nereye gittiğinin ileride burayı okuyabilecek tüm okuyucular tarafından net bir şekilde anlaşılması. Bu rpleri yazmanız için her gece safhasında 3 günlük bir süreniz olacak.
Bununla birlikte, sınavın başladığı sabahtan hemen önceki gece takımınızla birlikte buraya geldiğiniz varsayılmaktadır. 1. günün gündüz safhası hamlelerini girmeden önce, sizlerden buraya birkaç tur rp yazmanızı istiyoruz. Bu rpler birbirinizi tanımıyorsanız tanışmanız, sahip olduğunuz özellikleri takım arkadaşlarınıza anlatmanız ve genel stratejinizi belirlemeniz içindir. Genel olarak konu kurallarına bağlı olarak, giriş rp sayılarını da 2 ila 5 arasında istiyoruz. Bunun için 3 gününüz var. 3 gün sonunda, sınavın ilk günü ve ilk safhası için hamleler konusu açılacak.
Yeşil Takım - Gün Sonu
-
GM - Naruto
- Game Master
- Posts:2605
- Joined:August 25th, 2018, 6:19 pm
Bu hesaba atılan PM'ler kontrol edilmemektedir.
-
Kita Usagi
- Ishigakure
- Posts:252
- Joined:September 11th, 2018, 3:23 am
- Künye:
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Jounin sınavına katılmak için hiç bilmediği topraklara gelmişti. En nihayetinde Jounin olduğu zaman da bu tarz görevlere çıkacağı için pek yadırgamamıştı bu durumu. Kendisine olan güveni vardı zira Ishichou'nun onu Jounin sınavına davet etmesi bu güveni sağlamıştı. Sınav için bir Kusagakure bir de köydaşı bir shinobi ile takım oluşturmak durumunda kalmıştı. Daha önce de Kusagakureli bir shinobi ile göreve çıkmış olmasından dolayı bu durumda da yadırganacak bir şey görmemişti. Şimdiye kadar yaptığı her görev, sanki Jounin sınavına hazırlık gibi duruyordu şu an için.
Takım arkadaşlarıyla birlikte 9. Alandaki Orman Üssü'ne bırakılmıştı. Bu noktadan sonra bir tanışma faslı oluşturup, hemen ardından güzelce dinlenip ertesi gün sınava zinde başlamayı düşünmüştü. Dinlenmeleri önemli bir durumdu zira önlerindeki bir hafta zorlayıcı geçecekti muhtemelen. Bu zorlayıcı haftayı ise takımı ile bir an önce kaynaşıp planlarını oluşturup biraz rahatlatma düşüncesine girmişti. Bu sebeple hiç beklemeden kendini tanıtma safhasına atladı.
"Merhaba arkadaşlar, daha önce tanışmaya fırsatımız olmadı. Ben Kita Usagi." Bu sırada bekleyip, diğer takım arkadaşlarından da isimleri aldıktan sonra devam edecekti. "Kendimden başlamak istiyorum. Öncelikle taijutsu konusunda kendime güveniyorum, lakin Riaru'ya karşı verdiğimiz savaşta ciğerlerime kötü bir yara aldım. Biraz iyileşti sayılır ama dikkatli dinlerseniz şu an bile nefes alırken hırıltı çıkartıyorum." Bu noktada mahcup bir gülümseme takınacaktı suratına. "Şu an için daha iyiyim ama, bir kaç dakika dövüşebilecek durumum var. Ama sonrasında fiziksel aktivitemi minimuma indirmek zorunda kalıyorum. Ama bu çok dert değil. Suiton elementini kullanıyorum. Bir kaç jutsu biliyorum. Daha önce çok kullanma fırsatım olmadı ama sınava katılacağımdan dolayı antrenman yaptım." Bu noktada bütün her şeyi söyleyip söylememe noktasında kararsız kalsa da, sınavda zaten kullanması gerektiğinden, her şeyini söylemeye karar verdi. "Bir tane yaratık partnerim var. Kendisi bir panter. İsmi Suta. Zaten zamanı gelince tanışırsınız onunla da. O da Raiton ve Fuuton elementlerini kullanabiliyor. İki kişiyi taşıyabilecek büyüklükte ve kuvvette. Onu bir binek hayvanı gibi kullanmayı çok sevmesem de, gerekli olduğu zamanlarda sağ olsun izin veriyor." Bu noktada da duraksayıp. Takım arkadaşlarının söylediklerine karşı olan tavırlarına dikkat edecekti. En sonunda özel yeteneğini de anlatıp, konuyu bitirmeyi uygun gördü. "Özel yetenek sayılır mı bilmem ama, vücudum ve şu an bulunduğumuz ortam normalden biraz daha soğuktur. Özel yeteneğimi aktif etmem durumunda etrafımda buz parçaları dolanmaya başlıyor. Bir şey söylememe gerek yok zaten baktığınız zaman özel yeteneğimi aktif ettiğimi anlarsınız. Bu durumda çok fazla yakınımda durmamanızı tavsiye ederim. Buz parçaları 4 metre yarıçapında çembersel hareket ediyor etrafımda ve kesici özellikleri var. Arada sırada beni kestiği bile oluyor."
Sözlerini bitirdikten sonra bir an için bekleyip, unuttuğu bir şey olup olmadığını kontrol etti. Ardından sözü takım arkadaşlarına bıraktı.
Takım arkadaşlarıyla birlikte 9. Alandaki Orman Üssü'ne bırakılmıştı. Bu noktadan sonra bir tanışma faslı oluşturup, hemen ardından güzelce dinlenip ertesi gün sınava zinde başlamayı düşünmüştü. Dinlenmeleri önemli bir durumdu zira önlerindeki bir hafta zorlayıcı geçecekti muhtemelen. Bu zorlayıcı haftayı ise takımı ile bir an önce kaynaşıp planlarını oluşturup biraz rahatlatma düşüncesine girmişti. Bu sebeple hiç beklemeden kendini tanıtma safhasına atladı.
"Merhaba arkadaşlar, daha önce tanışmaya fırsatımız olmadı. Ben Kita Usagi." Bu sırada bekleyip, diğer takım arkadaşlarından da isimleri aldıktan sonra devam edecekti. "Kendimden başlamak istiyorum. Öncelikle taijutsu konusunda kendime güveniyorum, lakin Riaru'ya karşı verdiğimiz savaşta ciğerlerime kötü bir yara aldım. Biraz iyileşti sayılır ama dikkatli dinlerseniz şu an bile nefes alırken hırıltı çıkartıyorum." Bu noktada mahcup bir gülümseme takınacaktı suratına. "Şu an için daha iyiyim ama, bir kaç dakika dövüşebilecek durumum var. Ama sonrasında fiziksel aktivitemi minimuma indirmek zorunda kalıyorum. Ama bu çok dert değil. Suiton elementini kullanıyorum. Bir kaç jutsu biliyorum. Daha önce çok kullanma fırsatım olmadı ama sınava katılacağımdan dolayı antrenman yaptım." Bu noktada bütün her şeyi söyleyip söylememe noktasında kararsız kalsa da, sınavda zaten kullanması gerektiğinden, her şeyini söylemeye karar verdi. "Bir tane yaratık partnerim var. Kendisi bir panter. İsmi Suta. Zaten zamanı gelince tanışırsınız onunla da. O da Raiton ve Fuuton elementlerini kullanabiliyor. İki kişiyi taşıyabilecek büyüklükte ve kuvvette. Onu bir binek hayvanı gibi kullanmayı çok sevmesem de, gerekli olduğu zamanlarda sağ olsun izin veriyor." Bu noktada da duraksayıp. Takım arkadaşlarının söylediklerine karşı olan tavırlarına dikkat edecekti. En sonunda özel yeteneğini de anlatıp, konuyu bitirmeyi uygun gördü. "Özel yetenek sayılır mı bilmem ama, vücudum ve şu an bulunduğumuz ortam normalden biraz daha soğuktur. Özel yeteneğimi aktif etmem durumunda etrafımda buz parçaları dolanmaya başlıyor. Bir şey söylememe gerek yok zaten baktığınız zaman özel yeteneğimi aktif ettiğimi anlarsınız. Bu durumda çok fazla yakınımda durmamanızı tavsiye ederim. Buz parçaları 4 metre yarıçapında çembersel hareket ediyor etrafımda ve kesici özellikleri var. Arada sırada beni kestiği bile oluyor."
Sözlerini bitirdikten sonra bir an için bekleyip, unuttuğu bir şey olup olmadığını kontrol etti. Ardından sözü takım arkadaşlarına bıraktı.
-
Okawa Ringo
- Ishigakure
- Posts:251
- Joined:February 25th, 2019, 1:04 am
- Künye:
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Derin bir nefes, boğazımda biriken heyecan zerreleri ile dışarı çıkmaya can atıyordu. Nefesimi verdiğim esnada dudaklarımı büzüp gözlerimi yukarı çevirdim. Sık ağaçlarla kaplı bir koruluktaydık. Hiç gelmediğim, görmediğim bir mekanda büyük bir çarpışmaya hazırlanıyordum. Kalbimin ne kadar hızlı attığını hissediyordum fakat bilincim, heyecanıma engel oluyordu. Tavırlarımdaki sakinliği karşımdaki iki güzel kunoichi farketmiş olmalıydı. Bir anlığına düşünürsem, deneyimli ve yetenekli shinobilerdik. Burada olmamızın ana amacı da buydu zaten. Ginbushi-sama'nın güveni, Juzo-sama'nın gözlerindeki kararlılık, Chiruki-senpai'nin bana son kez şans dilediği o an aklıma geldi. Gözlerimi gururlu bir şekilde önüme çevirdim. Bu sefer, başarıya adımlayacak; başarıya doyacaktım.
Üçlü takımlara ayrılmıştık. Bize verilen alan ise 9. alan olarak adlandırılan bölgenin ormanlık tarafıydı. Haritaları iyice incelemiştik. Sınavın tüm kurallarına hakim sayıyordum kendimi. Çok parlak bir zekaya sahip olmasam dahi biliyordum ki kriz anlarında hızlı ve etkili kararlar verebiliyordum. Biraz da şansın yardımıyla yapacağımız tüm planların başarılı olacağına güveniyordum. Elimizde bir parşömen, korumamız üzere duruyordu. Bunun yanında en az iki parşömene daha ihtiyacımız vardı. En büyük dezavantajım ise cübbemdeki ekipmanlarımın olmayışıydı. Yine de ben metal parçalarından oluşmuyordum. Etten, kemikten ve iradeden oluştuğumu sürekli kendime hatırlatıp geri adım atmamaya gayret ediyordum. Tam olarak dinlenmiştim. Bir sıkıntım yoktu. Artık ortamdaki sessizlik de bozulmuştu. Usagi-san, ilk söze giren ve kendini tanıtan kişi olmuştu. Onu akademi zamanından tanıyor ve köy içerisindeki kontaklarımın sayesinde tanıyordum. Sahip olduğu özellikleri anlatırken içimden gerçekten yetenekli ve bir o kadar güzel bir shinobi olduğunu doğruladım. İşin garibi ise, sahip olduğu bir yara vardı. Lanet Riaru sayesinde kötü bir yara almıştı ve bunun onun işini ne kadar zorlaştırdığından bahsetmişti. Yine de onun takımımda olması ayrıca bir güven vermişti.
Diğer kız ise, onu hiç tanımıyorum... Kusagakure'nin bir chuunini idi. Takımlar açıklandığı zaman isminin Haru olduğunu öğrenmiştik. Nasıl biri olduğu konusunda hiç bir fikrim yok. Aklımda tek bir nota canlanmıyor, tek bir manzara belirmiyor. İnsan sarrafı olmasam dahi gözlerine baktığım insan hakkında biraz çıkarım yapabilirim. Ancak şu an içinde bulunduğum durumun heyecanı da sağolsun, pek bir çıkarımım yok. Sanırım ben de kendim hakkında bir kaç şey söyledikten sonra kendini tanıtacaktır. Fazla beklemek istemedim. Usagi-san'a baktıktan sonra usul ve nazik bir gülümseme ile onu selamladım. Ne kadar gıcık ve iğneleyici laflar kullanmayı seven biriysem dahi, kadınlara gösterdiğim inceliklerin dillere destan olduğunu herkes konuşuyordu. Eh, iki güzel kunoichi ile aynı takıma denk gelmem her açıdan işime geliyor aslında.
"Seni iyi tanıyorum Usagi-san." dedikten sonra devam ettim. "İsmim Okawa Ringo. İçinde bulunduğumuz durumun heyecanı giderek yerini dikkate bırakıyor. Eh, shinobi'nin kendini kanıtlaması gereken bazı dönemler vardır. Sanırım bu sınav benim için olduğundan daha fazlası." demiştim. Sözleri uzatıp karşımdaki güzel kızları da sıkmak istemiyorum açıkcası. Ishigakure ve Kusagakure olarak burada önce kendimiz ve takımımız için bir mücadele vereceğiz. Takım olmanın öncül koşulu ise birbirini tanımaktan geçiyor. Onları Ryoken gibi, Zaeru gibi, Chiriku-senpai gibi görebilirim. Beş gün dahi olsa, artık benim yoldaşlarım.
"Yeteneklerime gelirsek... Kunai ve shurikenler ile yapamayacağım şey yok. Şansıma, burada onları pek kullanamayacağım gibi duruyor. Yine de yakın dövüş konusunda yeteneklerim var. Fuuton elementine yoğunlaştım. Ayrıca..." dedikten sonra duraksamıştım. Karanlıkla yoğrulmuş kalbimin ışığı ilk gördüğü günü hatırladım. Kendimden, ailemden ve o iğrenç günlerden kaçışımı hatırladım. İntikamın soğuk ve karanlık odalarında gezindiğim günlerde hiç bilmediğim o gücün uyanışını tekrar hatırladım. Ne kadar kabullenemesem dahi artık zorundaydım. Ne yapmam gerektiğini kafama çoktan kazımış, shinobi olmanın kaderini özümsemiştim. Elimi sağ gözüme götürdüm. Tekrar konuştum.
"Bir Doujutsu tekniğine sahibim. Yerçekimini kontrol edebiliyorum. Aslında bunu göstereceğim ilk insanlar sizlersiniz. Neyse! Her şeyin bir ilki var sonuçta..." Sözlerimi bitirdikten hemen sonra ellerimi önümde birleştirdim. Takım arkadaşlarım bana kendilerini anlatırken, ben de onlara kendi yeteneklerimden bahsetmiştim. İlerisi için, plansız ilerlemek tam bir intihar olurdu. Bunu göze alamayacağımıza göre birbirimiz hakkındaki her şeyi bilmeliydik. O yüzden hemen karşımda ay ışığından bezenmiş parıltılar sunan saçları ile bekleyen Haru'ya yöneldim. "Seni pek tanımıyorum." dedikten sonra bir müddet bekledim. Fakat kendimi tutamıyorum işte, o saçların garipliği oldukça meşgul ediyor beni. Belki heyecanımı kırmak, belki de ortamı ısıtmak için kendi kendime söylendim. Sesli ve duyulacak bir tonda.
"Saçlarını sevdim."
Üçlü takımlara ayrılmıştık. Bize verilen alan ise 9. alan olarak adlandırılan bölgenin ormanlık tarafıydı. Haritaları iyice incelemiştik. Sınavın tüm kurallarına hakim sayıyordum kendimi. Çok parlak bir zekaya sahip olmasam dahi biliyordum ki kriz anlarında hızlı ve etkili kararlar verebiliyordum. Biraz da şansın yardımıyla yapacağımız tüm planların başarılı olacağına güveniyordum. Elimizde bir parşömen, korumamız üzere duruyordu. Bunun yanında en az iki parşömene daha ihtiyacımız vardı. En büyük dezavantajım ise cübbemdeki ekipmanlarımın olmayışıydı. Yine de ben metal parçalarından oluşmuyordum. Etten, kemikten ve iradeden oluştuğumu sürekli kendime hatırlatıp geri adım atmamaya gayret ediyordum. Tam olarak dinlenmiştim. Bir sıkıntım yoktu. Artık ortamdaki sessizlik de bozulmuştu. Usagi-san, ilk söze giren ve kendini tanıtan kişi olmuştu. Onu akademi zamanından tanıyor ve köy içerisindeki kontaklarımın sayesinde tanıyordum. Sahip olduğu özellikleri anlatırken içimden gerçekten yetenekli ve bir o kadar güzel bir shinobi olduğunu doğruladım. İşin garibi ise, sahip olduğu bir yara vardı. Lanet Riaru sayesinde kötü bir yara almıştı ve bunun onun işini ne kadar zorlaştırdığından bahsetmişti. Yine de onun takımımda olması ayrıca bir güven vermişti.
Diğer kız ise, onu hiç tanımıyorum... Kusagakure'nin bir chuunini idi. Takımlar açıklandığı zaman isminin Haru olduğunu öğrenmiştik. Nasıl biri olduğu konusunda hiç bir fikrim yok. Aklımda tek bir nota canlanmıyor, tek bir manzara belirmiyor. İnsan sarrafı olmasam dahi gözlerine baktığım insan hakkında biraz çıkarım yapabilirim. Ancak şu an içinde bulunduğum durumun heyecanı da sağolsun, pek bir çıkarımım yok. Sanırım ben de kendim hakkında bir kaç şey söyledikten sonra kendini tanıtacaktır. Fazla beklemek istemedim. Usagi-san'a baktıktan sonra usul ve nazik bir gülümseme ile onu selamladım. Ne kadar gıcık ve iğneleyici laflar kullanmayı seven biriysem dahi, kadınlara gösterdiğim inceliklerin dillere destan olduğunu herkes konuşuyordu. Eh, iki güzel kunoichi ile aynı takıma denk gelmem her açıdan işime geliyor aslında.
"Seni iyi tanıyorum Usagi-san." dedikten sonra devam ettim. "İsmim Okawa Ringo. İçinde bulunduğumuz durumun heyecanı giderek yerini dikkate bırakıyor. Eh, shinobi'nin kendini kanıtlaması gereken bazı dönemler vardır. Sanırım bu sınav benim için olduğundan daha fazlası." demiştim. Sözleri uzatıp karşımdaki güzel kızları da sıkmak istemiyorum açıkcası. Ishigakure ve Kusagakure olarak burada önce kendimiz ve takımımız için bir mücadele vereceğiz. Takım olmanın öncül koşulu ise birbirini tanımaktan geçiyor. Onları Ryoken gibi, Zaeru gibi, Chiriku-senpai gibi görebilirim. Beş gün dahi olsa, artık benim yoldaşlarım.
"Yeteneklerime gelirsek... Kunai ve shurikenler ile yapamayacağım şey yok. Şansıma, burada onları pek kullanamayacağım gibi duruyor. Yine de yakın dövüş konusunda yeteneklerim var. Fuuton elementine yoğunlaştım. Ayrıca..." dedikten sonra duraksamıştım. Karanlıkla yoğrulmuş kalbimin ışığı ilk gördüğü günü hatırladım. Kendimden, ailemden ve o iğrenç günlerden kaçışımı hatırladım. İntikamın soğuk ve karanlık odalarında gezindiğim günlerde hiç bilmediğim o gücün uyanışını tekrar hatırladım. Ne kadar kabullenemesem dahi artık zorundaydım. Ne yapmam gerektiğini kafama çoktan kazımış, shinobi olmanın kaderini özümsemiştim. Elimi sağ gözüme götürdüm. Tekrar konuştum.
"Bir Doujutsu tekniğine sahibim. Yerçekimini kontrol edebiliyorum. Aslında bunu göstereceğim ilk insanlar sizlersiniz. Neyse! Her şeyin bir ilki var sonuçta..." Sözlerimi bitirdikten hemen sonra ellerimi önümde birleştirdim. Takım arkadaşlarım bana kendilerini anlatırken, ben de onlara kendi yeteneklerimden bahsetmiştim. İlerisi için, plansız ilerlemek tam bir intihar olurdu. Bunu göze alamayacağımıza göre birbirimiz hakkındaki her şeyi bilmeliydik. O yüzden hemen karşımda ay ışığından bezenmiş parıltılar sunan saçları ile bekleyen Haru'ya yöneldim. "Seni pek tanımıyorum." dedikten sonra bir müddet bekledim. Fakat kendimi tutamıyorum işte, o saçların garipliği oldukça meşgul ediyor beni. Belki heyecanımı kırmak, belki de ortamı ısıtmak için kendi kendime söylendim. Sesli ve duyulacak bir tonda.
"Saçlarını sevdim."
-
Kurosawa Haru
- Kusagakure
- Posts:311
- Joined:October 12th, 2018, 9:09 pm
- Künye:
- Arena:
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Gözlerini bir karmaşa ve kaosun içine açtı Haru, açmaması gereken bir yere kök salmış çiçekler gibi. Kendini, ne kadar hazır olduğuna ikna etmeye çalışırkenki tekrar tekrar söylediği sözlerin anlamını yitirmeye başladığı anlara bile dönebilirdi, üzerindeki baskıdan kurtulabilmek için. Üstüne dolanan yosunlardan kurtulup da çıkamayan gemi çapaları gibi yalnız hissediyordu bulunduğu ortamda, herkesin ahbap veya dost olduğu bu sınavın içinde müttefiksiz ve yalnızdı. Gökyüzündeki yalnız yıldızların söylediği şarkılarda ismi geçerdi Haru'nun, kimsenin yardımına ihtiyacı olmasa bile gücü güvensizliğinin önüne geçerdi, yıldızlar da bunu anlatırdı zaten şarkıların her mısrasında.
Kalkanı sırtını destekler şekilde bir kayanın üzerine oturmuş, mızrağının sapı ensesinin ardından yükseliyordu saçlarını aralayıp. Saçları karlı bir geceden sabaha kalmış yeryüzü gibi bembeyazdı, tıpkı her gün olduğu gibi. Karlar erimiş, bahar gelmiş bile olsa Haru, kıştan arta kalan soğuğu taşır dudaklarında, gözlerinde.
Kendisinden bir adım geri kalmayan, Haru'yu bile kıskandıracak kadar soğuk bir kız, onun tam tersi derecede neşeli biriyle eşleşmişti. Bir süre için tüm takımı bundan ibaretti. O da isterdi köyünden katılan birileriyle olmayı, yoldaşlığın sıcaklığını hissedebilmeyi. Yeni takımını da sevebilirdi, sevemezse onları da taşırdı zaten.
"Teşekkür ederim." dedi saçlarına aldığı ufak iltifata karşın, utandığını gizlemek için elinden geleni yaparken. Hoş çocuk, biraz kısa.
"Şahsım özelinde anlatılacak çok şeyim yok. Kurosawa Haru. Savaşırım ben. Savaşırken mızraklarımı kullanırım. Menzilim 2 metredir. Uzaktan pek bir şey yapamam. Toprak sütunlarla sizi ileri veya havaya fırlatabilirim, söylemeniz... hatta bakmanız bile yeter. Arkamda durursanız toprak duvarlarla sizi koruyabilirim, ama önünüzdeyken arkamı tutmanızı tercih ederim. Dikkat diye bağırdığım zaman ya önümden kaçın ya da havaya zıplayın. Ayrıca... Geceleri biraz değişebiliyorum. Geceleri parlak bir ışık görürseniz işte o benim. Şaka değil... Direkt bakmayın." Nasıl konuşacağını bilemeyen birinin sözleriydi bunlar. "Savaş alanında çok hızlı hareket ettiğim için genelde arkada bıraktığım kişilerin arkadan bana yardımcı olabilmesini beklerim. Ama ön saflarda yüzünüzü kara çıkarmayacağımdan emin olabilirsiniz." diye tamamladı sözlerini, kendi kendine yüzlerce kez tekrar ettiği motivasyonel sözler yavaşça etkisini göstermeye başlarken. Başarabilirdi. Ondan iyisi, ondan güçlüsü yoktu.
Yıldızların fısıldadığı şarkılara yeni mısralar eklemeye hazırdı.
Kalkanı sırtını destekler şekilde bir kayanın üzerine oturmuş, mızrağının sapı ensesinin ardından yükseliyordu saçlarını aralayıp. Saçları karlı bir geceden sabaha kalmış yeryüzü gibi bembeyazdı, tıpkı her gün olduğu gibi. Karlar erimiş, bahar gelmiş bile olsa Haru, kıştan arta kalan soğuğu taşır dudaklarında, gözlerinde.
Kendisinden bir adım geri kalmayan, Haru'yu bile kıskandıracak kadar soğuk bir kız, onun tam tersi derecede neşeli biriyle eşleşmişti. Bir süre için tüm takımı bundan ibaretti. O da isterdi köyünden katılan birileriyle olmayı, yoldaşlığın sıcaklığını hissedebilmeyi. Yeni takımını da sevebilirdi, sevemezse onları da taşırdı zaten.
"Teşekkür ederim." dedi saçlarına aldığı ufak iltifata karşın, utandığını gizlemek için elinden geleni yaparken. Hoş çocuk, biraz kısa.
"Şahsım özelinde anlatılacak çok şeyim yok. Kurosawa Haru. Savaşırım ben. Savaşırken mızraklarımı kullanırım. Menzilim 2 metredir. Uzaktan pek bir şey yapamam. Toprak sütunlarla sizi ileri veya havaya fırlatabilirim, söylemeniz... hatta bakmanız bile yeter. Arkamda durursanız toprak duvarlarla sizi koruyabilirim, ama önünüzdeyken arkamı tutmanızı tercih ederim. Dikkat diye bağırdığım zaman ya önümden kaçın ya da havaya zıplayın. Ayrıca... Geceleri biraz değişebiliyorum. Geceleri parlak bir ışık görürseniz işte o benim. Şaka değil... Direkt bakmayın." Nasıl konuşacağını bilemeyen birinin sözleriydi bunlar. "Savaş alanında çok hızlı hareket ettiğim için genelde arkada bıraktığım kişilerin arkadan bana yardımcı olabilmesini beklerim. Ama ön saflarda yüzünüzü kara çıkarmayacağımdan emin olabilirsiniz." diye tamamladı sözlerini, kendi kendine yüzlerce kez tekrar ettiği motivasyonel sözler yavaşça etkisini göstermeye başlarken. Başarabilirdi. Ondan iyisi, ondan güçlüsü yoktu.
Yıldızların fısıldadığı şarkılara yeni mısralar eklemeye hazırdı.
-
Kita Usagi
- Ishigakure
- Posts:252
- Joined:September 11th, 2018, 3:23 am
- Künye:
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Takım arkadaşları da konuşmalarını tamamlamıştı. Başta köydaşı olan çocuk konuşmuştu. Yeteneklerini, kendisini anlatmıştı. O konuşurken dikkatlice dinlemişti. Birlikte neler yapabilirlerdi onu düşünmüştü. Riaru ile olan savaşında bu tarz bir avantaja sahip olmamıştı. Bu sebeple burada kazandıkları avantajı düzgün kullanmalılardı. Birbirlerinin neler yapabileceğini bilip, ona göre bir plan oluşturmaları gerekiyordu.
Ringo konuştukça çocuk hakkındaki düşünceleri de şekillenmişti. Bir doujutsu yeteneği vardı. Ne var ki, bu yeteneği zor şartlar altında elde ettiğini görebiliyordu. Anlatma sırası oraya geldiğinde duraksamıştı. Anlatışındaki değişikliği hissedebiliyordu. Ringo da Usagi gibi yeteneklerini kazanmak için bir şeyler feda edenlerdendi. Bu şekilde kazanılan yetenekler değerli olurdu. Sürekli kullanılmazdı. Özel anları olurdu.
Ringo'dan sonra Usagi'nin ikizi denilebilecek Haru konuşmaya başlamıştı. Haru'da kendisi gibi beyaz saçlı birisiydi. Davranışları, oturuşu, konuşması çok cana yakın birisininki gibi değildi. Yine de, yeni takım arkadaşlarına özel yeteneklerinden bahsetmekten çekinmemişti. Hele ki başka köyden insanlar olan Usagi ve Ringo'ya her şeyini anlatacağını düşünmemişti. Belki de zaten her şeyi anlatmamıştı? Bunu Usagi şu an için bilemiyordu. Lakin anlattığı kadarıyla bile güçlü bir shinobi olduğunu anlayabiliyordu Haru'nun. Ama tek bir nokta da kafasında bir soru işareti oluşmuştu. Geceleri ışık gibi parladığını söylemişti Haru. Bu ne anlama geliyordu? Gerçekten ışık gibi parlıyor muydu yoksa mecazi bir durum muydu bu söylediği emin değildi. Yine de, geceleri Haru'ya çok bakmamaya dikkat edecekti.
Haru'da konuşmasını bitirdiğinde ellerinde olanı hızlıca bir düşündü Usagi. Neler yapabilirlerdi? Nasıl planlar oluşturabilirlerdi? Aklından ilk geçeni söylemişti takım arkadaşlarına. "Öncelikle, geceleri üssümüzden dışarı çıkmak yasak olsa da yakalanmadığımız bir durumda bu bir sıkıntı teşkil etmeyecek. Öncelikle bunu bi bilelim. Sanırım tek kuchiyose bende var, bu yüzden onu da arada yardıma çağıracağım. Mesela geceleri bizim için avlanabilir. Ya da yine geceleri başka üsleri gözlemek için gidebilir. Aynı şekilde gece onu kaynak noktasına gönderip, ondan eksikliğini çektiğimiz kaynakları getirmesini isteyebiliriz."
Suta'yı kullanma planlarını üstünkörü anlattıktan sonra en öncelikli durumu düşünmeye başlamıştı. Korumaları gereken, onları Jounin yapacak parşömenler. "Sıra geldi parşömenlere. Parşömenler bizim için şu an biraz dert. Bize iki tane daha parşömen lazım. Geceleri dışarı çıkamayacağımız için parşömen arayışlarını da gündüz yapmamız gerekecek. Benim aklımda bir fikir var. Biraz riskli ama o tarz bir duruma düşersek eğer, kullanışlı olacağını düşünüyorum. Eğer elimizdeki parşömen çalınırsa, geri almak için uğraşmayalım derim. Sadece hangi takımın aldığını bilsek ve bütün sınav boyunca gözetleyebilirsek o takımın üssünü daha çok işimize yarar. Korumasını biz yapmak zorunda kalmayız. Son gece de çıkar parşömenimizi geri alırız. Zaten yüksek ihtimalle son geceye bir takımda birden fazla parşömen kalacak. Parşömeni çalınan takımlar da o takımın üssüne çullanacak."
Parşömeni başka bir takıma taşıtma fikri her ne kadar zahmetsiz de olsa aşırı riskli bir plandı. Takımın üssünü sürekli gözetlemeleri gerekecekti ve kurallar ile shinobi eksikliği sorunları dolayısıyla bunu başarmaları çok zor olacaktı. Gözetleyemedikleri anlardan birisinde parşömen o takımdan da çalınırsa bu sefer işleri direkt olarak şansa kalıyordu ve bu iş şansa bırakmak için biraz önemli sayılırdı. Yine de, aklındaki planı arkadaşlarına söylemişti. Belki Usagi'nin görmeyeceği bir noktayı fark edebilirlerdi.
Ringo konuştukça çocuk hakkındaki düşünceleri de şekillenmişti. Bir doujutsu yeteneği vardı. Ne var ki, bu yeteneği zor şartlar altında elde ettiğini görebiliyordu. Anlatma sırası oraya geldiğinde duraksamıştı. Anlatışındaki değişikliği hissedebiliyordu. Ringo da Usagi gibi yeteneklerini kazanmak için bir şeyler feda edenlerdendi. Bu şekilde kazanılan yetenekler değerli olurdu. Sürekli kullanılmazdı. Özel anları olurdu.
Ringo'dan sonra Usagi'nin ikizi denilebilecek Haru konuşmaya başlamıştı. Haru'da kendisi gibi beyaz saçlı birisiydi. Davranışları, oturuşu, konuşması çok cana yakın birisininki gibi değildi. Yine de, yeni takım arkadaşlarına özel yeteneklerinden bahsetmekten çekinmemişti. Hele ki başka köyden insanlar olan Usagi ve Ringo'ya her şeyini anlatacağını düşünmemişti. Belki de zaten her şeyi anlatmamıştı? Bunu Usagi şu an için bilemiyordu. Lakin anlattığı kadarıyla bile güçlü bir shinobi olduğunu anlayabiliyordu Haru'nun. Ama tek bir nokta da kafasında bir soru işareti oluşmuştu. Geceleri ışık gibi parladığını söylemişti Haru. Bu ne anlama geliyordu? Gerçekten ışık gibi parlıyor muydu yoksa mecazi bir durum muydu bu söylediği emin değildi. Yine de, geceleri Haru'ya çok bakmamaya dikkat edecekti.
Haru'da konuşmasını bitirdiğinde ellerinde olanı hızlıca bir düşündü Usagi. Neler yapabilirlerdi? Nasıl planlar oluşturabilirlerdi? Aklından ilk geçeni söylemişti takım arkadaşlarına. "Öncelikle, geceleri üssümüzden dışarı çıkmak yasak olsa da yakalanmadığımız bir durumda bu bir sıkıntı teşkil etmeyecek. Öncelikle bunu bi bilelim. Sanırım tek kuchiyose bende var, bu yüzden onu da arada yardıma çağıracağım. Mesela geceleri bizim için avlanabilir. Ya da yine geceleri başka üsleri gözlemek için gidebilir. Aynı şekilde gece onu kaynak noktasına gönderip, ondan eksikliğini çektiğimiz kaynakları getirmesini isteyebiliriz."
Suta'yı kullanma planlarını üstünkörü anlattıktan sonra en öncelikli durumu düşünmeye başlamıştı. Korumaları gereken, onları Jounin yapacak parşömenler. "Sıra geldi parşömenlere. Parşömenler bizim için şu an biraz dert. Bize iki tane daha parşömen lazım. Geceleri dışarı çıkamayacağımız için parşömen arayışlarını da gündüz yapmamız gerekecek. Benim aklımda bir fikir var. Biraz riskli ama o tarz bir duruma düşersek eğer, kullanışlı olacağını düşünüyorum. Eğer elimizdeki parşömen çalınırsa, geri almak için uğraşmayalım derim. Sadece hangi takımın aldığını bilsek ve bütün sınav boyunca gözetleyebilirsek o takımın üssünü daha çok işimize yarar. Korumasını biz yapmak zorunda kalmayız. Son gece de çıkar parşömenimizi geri alırız. Zaten yüksek ihtimalle son geceye bir takımda birden fazla parşömen kalacak. Parşömeni çalınan takımlar da o takımın üssüne çullanacak."
Parşömeni başka bir takıma taşıtma fikri her ne kadar zahmetsiz de olsa aşırı riskli bir plandı. Takımın üssünü sürekli gözetlemeleri gerekecekti ve kurallar ile shinobi eksikliği sorunları dolayısıyla bunu başarmaları çok zor olacaktı. Gözetleyemedikleri anlardan birisinde parşömen o takımdan da çalınırsa bu sefer işleri direkt olarak şansa kalıyordu ve bu iş şansa bırakmak için biraz önemli sayılırdı. Yine de, aklındaki planı arkadaşlarına söylemişti. Belki Usagi'nin görmeyeceği bir noktayı fark edebilirlerdi.
-
Okawa Ringo
- Ishigakure
- Posts:251
- Joined:February 25th, 2019, 1:04 am
- Künye:
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Gökyüzünün parıltılarını nefesiyle yakaladığım zamanlar olurdu. Şimdilerde yaprak seslerinin hışırtıları dolduruyordu kulaklarımı. Güzelliğin tüm büyüsünün yerini vahşete bırakmasına hala biraz zaman vardı. İşler ciddileştiği zaman takınacağım ifade çok daha farklı olacaktı. Şimdilik, gülümsemek kendim için yapabileceğim en iyi şeydi sanırım. Bende gülümsüyordum. Önce Usagi, sonrasında ben ve daha sonra Haru söz almıştı. Haru konuşurken onu dikkatlice dinliyordum, elimden geldiğince. Farklı bir yapısı vardı. Klasik shinobi duruşuna uymuyordu. Daha önce Kusagakure'den bir shinobi ile tanışmamıştım, oranın shinobilerinin daha farklı olduğunu düşünüp kesin bir yargıya da varmak istemedim açıkcası. Sözlerini bitirmesini bekledim. Kendisini tanıttıktan sonra yeteneklerini anlatmaya geçti. Beklediğim gibi, hiç biri benim altımda değil; aksine benim çok daha üstüme çıkacak tiplerdi. Bu durumu düşündükçe daha farklı hissettirdi. Yanımda Chiriku-senpai olduğunda böyle hissederdim. Zaeru ile omuz omuza dövüştüğümüz zaman kendi canımı kolaylıkla ona emanet ederdim. Usagi ve Haru da böyle olabilirdi. Çünkü ortak bir amacımız vardı. Bu şimdilik yeterli olsa gerek.
Usagi'nin konuşmasını onu bölmeden, düşünceli tavırlarımı sürdürerek dinledim. Kendi ciddiyetimi düşündüğümde pek tanıyamamıştım kendimi. Ryoken ile çok zor bir olayın ortasındayken dahi işi gırgıra sürmekten vazgeçemiyordum. Şimdi ise üzerimdeki baskı git gide daha çok artıyordu. Usagi bir şeyler söylüyor, aslında bir şeyler söylemekten öte; işe yarar bir şeyler öneriyor ve üzerinde düşünmemizi istiyordu. Haru'nun da bir plan önerebileceğinden emindim. Baskı giderek artıyordu. Kalp atışlarımı artık kulaklarımı yırtıp çıkmak isteyen tokmaklar gibi duyumsuyorum. Bir şeyler söylemeliyim, benim de katkım olmalı diye düşündüm. Ancak söyleyeceğim her hangi bir şeyin boş ve anlamsız bir şey olmasını da istemiyorum açıkcası. Usagi'nin kontratını kullanma biçimi ile ilgili açıklamaları ve son gecenin önemine dayanan stratejisini dinlediğim zaman içimden ona hak verdim. Son gece önemliydi. Konuşmalarını bitirip ortamı bize bırakan Usagi'nin ardından önce boğazımı bir öksürerek temizlemiş, ardından söyleyeceklerimi henüz kafamda toparlayamamın da etkisiyle lafa girişimi biraz daha uzatıp bir seans daha sürdürmüştüm bu seramoniyi.
"Parşömeni kaptırmayacağız bence. Bana güvenebilirsiniz. Konumumuz çok avantajlı. Burada onu saklamak için çok fazla yer var. Ama tabii ki hiç birine saklamayacağız. Eğer senin de dediğin gibi kaynak alanından kullanabileceğim ekipmanlar ve tuzak kitleri alabilirsek burayı asla girmek istemeyecekleri bir cehenneme çevireceğim. Tam olarak bunu yapacağım."
Özgüvenimi biraz olsun tazeledim gibi aslında. Sözlerimin asıl amacı, önceliklerimizin ne olduğunu arkadaşlarıma bildirmekti. Kaynak alanından alacağımız ekipmanlara ve tuzak kitlerine ihtiyacımız vardı. Bununla birlikte avlanmak ve nöbet tutmak gibi konularda ne kadar çok sorumluluk alırsak savaşçı kızımız Haru'ya o kadar çok rahatlık sağlardık. Bu durumda ne kadar çok olursak o kadar avantajlıydık. Bir elin nesi var, iki elin sesi var... Duy beni Gin, pek mutlu olmayacaksın ancak bu sefer gerçekten yardımına ihtiyacım var eski dostum.
"Ne kadar çok olursak o kadar iyi. Benim de kullanabileceğimiz bir kontratım var. Kendisi vahşi bir kartal. Biraz aksi ve huysuzdur ama beni çok sever. Her türlü yardımı bize edecektir. Ne istersek."
Son sözlerim işe yarardı işte. Artık ben de biraz çorbaya tuz ekmeye, ortak amacımız için meyve vermeye gayret ediyordum. Onlar kadar istekli, onlar kadar arzulu ve güçlü olduğumu belli etmeliydim. Ancak sıkıntımı da aşmalıyım. Gerginliğim, benim en büyük düşmanım olmamalı. Ortamı yumuşatmalı, rahatlamak için her yolu denemeliydim. Deniyorum da.
"Bir de tuvalet olayını ayarlayalım yahu. Nereye yapacağız yani?"
Usagi'nin konuşmasını onu bölmeden, düşünceli tavırlarımı sürdürerek dinledim. Kendi ciddiyetimi düşündüğümde pek tanıyamamıştım kendimi. Ryoken ile çok zor bir olayın ortasındayken dahi işi gırgıra sürmekten vazgeçemiyordum. Şimdi ise üzerimdeki baskı git gide daha çok artıyordu. Usagi bir şeyler söylüyor, aslında bir şeyler söylemekten öte; işe yarar bir şeyler öneriyor ve üzerinde düşünmemizi istiyordu. Haru'nun da bir plan önerebileceğinden emindim. Baskı giderek artıyordu. Kalp atışlarımı artık kulaklarımı yırtıp çıkmak isteyen tokmaklar gibi duyumsuyorum. Bir şeyler söylemeliyim, benim de katkım olmalı diye düşündüm. Ancak söyleyeceğim her hangi bir şeyin boş ve anlamsız bir şey olmasını da istemiyorum açıkcası. Usagi'nin kontratını kullanma biçimi ile ilgili açıklamaları ve son gecenin önemine dayanan stratejisini dinlediğim zaman içimden ona hak verdim. Son gece önemliydi. Konuşmalarını bitirip ortamı bize bırakan Usagi'nin ardından önce boğazımı bir öksürerek temizlemiş, ardından söyleyeceklerimi henüz kafamda toparlayamamın da etkisiyle lafa girişimi biraz daha uzatıp bir seans daha sürdürmüştüm bu seramoniyi.
"Parşömeni kaptırmayacağız bence. Bana güvenebilirsiniz. Konumumuz çok avantajlı. Burada onu saklamak için çok fazla yer var. Ama tabii ki hiç birine saklamayacağız. Eğer senin de dediğin gibi kaynak alanından kullanabileceğim ekipmanlar ve tuzak kitleri alabilirsek burayı asla girmek istemeyecekleri bir cehenneme çevireceğim. Tam olarak bunu yapacağım."
Özgüvenimi biraz olsun tazeledim gibi aslında. Sözlerimin asıl amacı, önceliklerimizin ne olduğunu arkadaşlarıma bildirmekti. Kaynak alanından alacağımız ekipmanlara ve tuzak kitlerine ihtiyacımız vardı. Bununla birlikte avlanmak ve nöbet tutmak gibi konularda ne kadar çok sorumluluk alırsak savaşçı kızımız Haru'ya o kadar çok rahatlık sağlardık. Bu durumda ne kadar çok olursak o kadar avantajlıydık. Bir elin nesi var, iki elin sesi var... Duy beni Gin, pek mutlu olmayacaksın ancak bu sefer gerçekten yardımına ihtiyacım var eski dostum.
"Ne kadar çok olursak o kadar iyi. Benim de kullanabileceğimiz bir kontratım var. Kendisi vahşi bir kartal. Biraz aksi ve huysuzdur ama beni çok sever. Her türlü yardımı bize edecektir. Ne istersek."
Son sözlerim işe yarardı işte. Artık ben de biraz çorbaya tuz ekmeye, ortak amacımız için meyve vermeye gayret ediyordum. Onlar kadar istekli, onlar kadar arzulu ve güçlü olduğumu belli etmeliydim. Ancak sıkıntımı da aşmalıyım. Gerginliğim, benim en büyük düşmanım olmamalı. Ortamı yumuşatmalı, rahatlamak için her yolu denemeliydim. Deniyorum da.
"Bir de tuvalet olayını ayarlayalım yahu. Nereye yapacağız yani?"
-
Kurosawa Haru
- Kusagakure
- Posts:311
- Joined:October 12th, 2018, 9:09 pm
- Künye:
- Arena:
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Yıldız kız, Ringo'nun çocuksu endişesine gülümsedi biraz da olsa. Çocuğun ortamı rahatlatmaya çalıştığının farkındaydı, rastgele gelen bu sorunun başka bir manası olamazdı zaten. "Hallederiz herhalde... Bir yerlere..." dedi tek kaşı havada, çocuğa bakarken, gülümsemesini korudu.
Konuşulanları tek tek anlamaya çalışıyordu ama, taktikler ona göre değildi. Taktik, Jouichirou'nun işiydi. Haru ise öldürendi. Zehirdi. Jouichirou ise zehri en iyi kullanandı. "Ne yapmak istiyorsanız onu yapmaya hazırım." derken takım arkadaşlarının gözlerinin içine baktı. "Taktikler, planlar, cart-curt'lar hakkında en iyisi değilim. İyi bile değilim. Benim için planı kuracak iyi biri varsa, benim için en güzeli odur. İkiniz de akıllı askerlere benziyorsunuz, gözlerinizden anlayabiliyorum. Bana sadece ne yapacağımı söyleyin, gerisini bana bırakın." diye devam etti konuşmasına. Bu sözlerin onu aptal gibi gösterip göstermeyeceğini umursamıyordu. Gerçekleri söylüyordu. Liderlik edebilirdi, etmişti de. Liderliği süresince taktikleri onun yapmamış olması liderliğini kolaylaştıran tek faktördü.
"Parşömenimizi başka takıma kitleme konusu çok hoşuma gitti. Ne kadar az iş, o kadar az sorumluluk eder. Parşömenimizi almaya gelenlere parşömenimiz olmadığını söylediğimizde yüzlerinde oluşacak ifadeyi hayal bile edemiyorum!" dedi gülümsemesini katlayarak. İnci gibi dişleri, bembeyaz teninin altında biraz olsun ezilmiyordu bile. Kırmızı gözlerini kıstı ve arkadaşlarına baktı. "Kaynak alanına ilk sabah gidebiliriz. Herkes orada bile olsa çok zorlanacağımızı düşünmüyorum. Bir meydan muharebesi çıkmayacaktır bence. Herkes gücünü saklamak ister sonuçta. Usagi-chan'ı ilk gün gözcümüz olarak kullanabiliriz. Beni yanlış anlama Usagi, yeteneklerine saygım sonsuz ve gücünü son geceye saklamak bizim için en mantıklı seçim olacaktır. Dediğim gibi, geceleri çok güçlü oluyorum. Son gece, bizim gecemiz olacak. Planlarımızı buna göre kurun." diye bitirdi sözlerini. "Kaynak merkezine gidip tuzaklarımızı yerleştirmek bizim için en mantıklısı olacaktır diyorum ben de. Bu iş için kartalımızı, panterimizi de kullanabiliriz." diye bitirdi sözlerini.
"Yine de unutmayın ki size güvenim sonsuz. Size arkamı dönüp savaşa gideceğim. Arkamda olacağınıza inancım tam. Bu inancı boşa çıkarmazsak üçümüz de kazanan tarafta yer alacağız."
"Memnun oldum."
Konuşulanları tek tek anlamaya çalışıyordu ama, taktikler ona göre değildi. Taktik, Jouichirou'nun işiydi. Haru ise öldürendi. Zehirdi. Jouichirou ise zehri en iyi kullanandı. "Ne yapmak istiyorsanız onu yapmaya hazırım." derken takım arkadaşlarının gözlerinin içine baktı. "Taktikler, planlar, cart-curt'lar hakkında en iyisi değilim. İyi bile değilim. Benim için planı kuracak iyi biri varsa, benim için en güzeli odur. İkiniz de akıllı askerlere benziyorsunuz, gözlerinizden anlayabiliyorum. Bana sadece ne yapacağımı söyleyin, gerisini bana bırakın." diye devam etti konuşmasına. Bu sözlerin onu aptal gibi gösterip göstermeyeceğini umursamıyordu. Gerçekleri söylüyordu. Liderlik edebilirdi, etmişti de. Liderliği süresince taktikleri onun yapmamış olması liderliğini kolaylaştıran tek faktördü.
"Parşömenimizi başka takıma kitleme konusu çok hoşuma gitti. Ne kadar az iş, o kadar az sorumluluk eder. Parşömenimizi almaya gelenlere parşömenimiz olmadığını söylediğimizde yüzlerinde oluşacak ifadeyi hayal bile edemiyorum!" dedi gülümsemesini katlayarak. İnci gibi dişleri, bembeyaz teninin altında biraz olsun ezilmiyordu bile. Kırmızı gözlerini kıstı ve arkadaşlarına baktı. "Kaynak alanına ilk sabah gidebiliriz. Herkes orada bile olsa çok zorlanacağımızı düşünmüyorum. Bir meydan muharebesi çıkmayacaktır bence. Herkes gücünü saklamak ister sonuçta. Usagi-chan'ı ilk gün gözcümüz olarak kullanabiliriz. Beni yanlış anlama Usagi, yeteneklerine saygım sonsuz ve gücünü son geceye saklamak bizim için en mantıklı seçim olacaktır. Dediğim gibi, geceleri çok güçlü oluyorum. Son gece, bizim gecemiz olacak. Planlarımızı buna göre kurun." diye bitirdi sözlerini. "Kaynak merkezine gidip tuzaklarımızı yerleştirmek bizim için en mantıklısı olacaktır diyorum ben de. Bu iş için kartalımızı, panterimizi de kullanabiliriz." diye bitirdi sözlerini.
"Yine de unutmayın ki size güvenim sonsuz. Size arkamı dönüp savaşa gideceğim. Arkamda olacağınıza inancım tam. Bu inancı boşa çıkarmazsak üçümüz de kazanan tarafta yer alacağız."
"Memnun oldum."
-
GM - Naruto
- Game Master
- Posts:2605
- Joined:August 25th, 2018, 6:19 pm
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Siz sohbetinizin ortasındayken, gelen çıtırtılarla aniden tüm duyularınız keskinleşiyor ve savunma pozisyonuna geçiyorsunuz. Sınav kurallarına uymayan birileri mi var? Tam bu esnada, ellerindeki meşaleyi sağa sola hafifçe sallayarak dost olduklarını işaret etmeye çalışan iki shinobi beliriyor ağaçların arasından. Sunagakure alınbantlarını seçebiliyorsunuz. Meşale tutmayanın elinde heybe benzeri bir şey görebiliyorsunuz. Size doğru yaklaşıyorlar ve öndeki konuşmaya başlıyor: "İyi akşamlar, alana girerken yapılan el koymalarda bu takım adına ufak bir karışıklık çıkmış. Temari-sama Okawa Ringo adlı shinobinin raporunda shurikenjutsu bildiğine dair bir ibare geçtiği için ekipmanlarının yalnızca bir kısmının alınmasını istemişti. Gözümüzden kaçmış, Okawa Ringo hanginiz?" Elinde heybe tutan görevli Ringo olduğunu ifade eden shinobiye yaklaşıyor ve heybeden çıkardığı katlanmış bir cübbeyi ona doğru uzatıyor. Cübbe, Ringo'ya doğru ilerlerken hafifçe şıkırdıyor. "Gelen talimat doğrultusunda çıkarılması istenen şeyleri çıkardık, gerisi senindir. Başarılar." Shinobiler uzaklaşıyor, Ringo cübbesini kontrol ettiğinde patlayıcı parşomenlerin -hatta kunaiye bağlı olanların bile-, fuuma shurikenin, zincir halatın ve sargı bezinin alınmış olduğunu farkediyor. Pektabii, haplar da cübbede değil.
Hamleler başlığı açılmış, sınav tam manasıyla başlamıştır. Her oyuncunun hamlelerini girmesi için 24.09.2020, saat 21.00'a kadar zamanı vardır. Her oyuncu, kendi hamlesini kendisi yazmalıdır. Rp şeklinde yazılmayıp, ayrıntılı ve açıklayıcı bir şekilde ifade edilmelidir.
Günsonu başlığı, tur sonunda açılıp yeniden rp yazılabilir hale gelecektir.
Bununla birlikte, takımdaki karakterlerin sınavda kullanılmak üzere yanlarında bulunan ekipmanları şu şekildedir;
Hamleler başlığı açılmış, sınav tam manasıyla başlamıştır. Her oyuncunun hamlelerini girmesi için 24.09.2020, saat 21.00'a kadar zamanı vardır. Her oyuncu, kendi hamlesini kendisi yazmalıdır. Rp şeklinde yazılmayıp, ayrıntılı ve açıklayıcı bir şekilde ifade edilmelidir.
Günsonu başlığı, tur sonunda açılıp yeniden rp yazılabilir hale gelecektir.
Bununla birlikte, takımdaki karakterlerin sınavda kullanılmak üzere yanlarında bulunan ekipmanları şu şekildedir;
Bu hesaba atılan PM'ler kontrol edilmemektedir.
-
GM - Naruto
- Game Master
- Posts:2605
- Joined:August 25th, 2018, 6:19 pm
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Akşam saatlerinde geçecek rpleriniz için 3 günlük süre bu mesaj itibariyle başlamıştır. Bu 3 günün sonunda gece hamlelerini yapmanız için ‘Hamleler’ başlığı mesajlaşmaya açılacaktır. Bununla birlikte, ‘Hamleler’ başlığında şu andan itibaren sonraki safhada yemek yiyip yemeyeceğinizi belirtmek zorundasınız. Gece safhası da tamamlandıktan sonra gün sonu raporunuz verilecek, gün sonu raporunun hemen ardından 2. Gün gündüz safhasının hamleleri için ‘Hamleler’ başlığı yeniden açılacaktır.
Sizlerden bu süreçte kişi başı 2 ila 5 rp beklemekteyiz. Bu rplerde gün içinde yaşadıklarınızı ve hislerinizi anlatabilir, sohbet edebilir, önünüzdeki gece safhası ve bir sonraki gündüz safhasında yapacağınız şeylerle alakalı taktik konuşmalarınızı yansıtabilirsiniz. En az birer rpnizi, taktiksel konuşmalara ayırmanızı rica ediyoruz.
Son olarak, gündüz safhası için üsten ayrıldıktan sonra gece safhasında üsse ‘dönmemiş’ bir pozisyondaysanız bulunduğunuz yere bağlı olarak kendi başınıza rp yapabilirsiniz.
Elde Edilen Ganimetler:
Sizlerden bu süreçte kişi başı 2 ila 5 rp beklemekteyiz. Bu rplerde gün içinde yaşadıklarınızı ve hislerinizi anlatabilir, sohbet edebilir, önünüzdeki gece safhası ve bir sonraki gündüz safhasında yapacağınız şeylerle alakalı taktik konuşmalarınızı yansıtabilirsiniz. En az birer rpnizi, taktiksel konuşmalara ayırmanızı rica ediyoruz.
Son olarak, gündüz safhası için üsten ayrıldıktan sonra gece safhasında üsse ‘dönmemiş’ bir pozisyondaysanız bulunduğunuz yere bağlı olarak kendi başınıza rp yapabilirsiniz.
Elde Edilen Ganimetler:
- Mekanizmalı Tuzak (x2): Haru’nun bulduğu çantanın içinden, 5 cm x 10 cm x 30 cm’lik dört adet metal kutu çıkıyor. Bu kutular, ikili ikili olacak şekilde aralarındaki 5 metrelik çok ince bir misinayla birbirlerine bağlılar. Kutuların birbirlerine bakan yüzlerinde, ortada bir delik bulunmakta. Çantanın içinde ayrıca minik bir parşomen rulosu bulunmakta. Ruloyu açtığınızda, tek sayfalık bir açıklama görüyorsunuz;
Off TopicBu tuzaklar, misinaları gerdirildiğinde kullanıma hazır hale gelirler. Misinaya ufak bir temas olması halinde dahi, kutular karşılıklı olarak aktive olup içlerindeki silahları ateşlemeye başlarlar. Kutuların ikisi 5’er kunai, ikisi 10’ar shuriken içermektedir. Bir kunai kutusuna bir shuriken kutusu bağlıdır. Kutular, kamufle edilmeye uygundur. Kutular parçalandığı takdirde içlerindeki ekipmanlar kullanılabilir haldedirler. Bu durumda 10 normal kalite kunai, 20 normal kalite shuriken ve 10 metre normal kalite sentetik misina elde edilir. Ancak tuzaklar yeniden kullanılamaz hale gelirler.
- Gıda: 3 Birim
Bu hesaba atılan PM'ler kontrol edilmemektedir.
-
Kurosawa Haru
- Kusagakure
- Posts:311
- Joined:October 12th, 2018, 9:09 pm
- Künye:
- Arena:
Re: Yeşil Takım - Gün Sonu
Koşmaya devam etti, her adımı bir diğerini takip etti. Nefes aldı. O sarı saçlı çocuk tarafından zihnine açılan taciz ateşi üzerinde büyük bir etki bırakmıştı. Nefes verdi. Nefes alıp verişlerini kendisi kontrol ediyordu artık. Mümkün olduğunca derin nefesler alıyordu, vereceği her nefeste zihninden biraz daha atıyordu yaşananları. En azından böyle hissediyordu, ruhunu arındırıyordu ciğerlerinden çıkan hava. Alnındaki ter her adımda biraz daha havaya karıştı, gün kendisini serinliğe bırakırken yavaşça. Yalnız olduğunu hissetti Haru, en dik yamaçlara tırmanan, o yamacın tepesindeki bir beyaz keçiydi Haru, boynuzları mızraktandı. Koşarken sıkıca tutuyordu mızrağını, tuttuğu yerden çatlatacak kadar sıkı tutuyordu. Elinin acıdığını hissedebilmesi için göğsünde tuttuğu acıyı da bırakabilmesi gerekliydi önce. Yaşadıklarını ne unuttururdu, bilmiyordu.
Her adım onu biraz daha yaklaştırırken sığınağına, gittiği yerin sığınabileceği bir yer olduğunu bile hissetmiyordu. Tuzağa mı düşecekti, onu ölmeye gönderen insanlardan daha azını mı bekliyordu sanki? Belki sığınağa girdiği anda üzerine çullanıp canına kast edeceklerdi. Başarabilirler miydi? Zor.
Kaldıkları yere girdi hiçbir tuzakla karşılaşmadan. Farkında olmadan atlatmış olması durumunu bile düşünüyordu. Gözlerinden taşıyordu siniri, taş duvarları delecek kadar sivriydi bakışları. Usagi’yi gördü içeri girer girmez. Burnundan verdiği nefesini duyamayacak kimse yoktu zaten çevrede. Sinirden titreyen elleri ve nefret saçan gözleri, onu öfkeden çıldıran bir boğadan farksız yapıyordu. Haru, Usaginin soğuktan donmuş gözlerinin içine baktı. Öfkesini o da hissedebilsin diye alev kızılı gözlerini sonuna kadar açmıştı. “Dört Ishigakureli tarafından saldırıya uğradım. DÖRT!” diye çemkirdi takım arkadaşlarına.
“Anlamalıydım. Beni yalnız başıma gönderişinizden anlamam gerekirdi. Size sırtımı dayayacağımı söylediğim ilk anda, sırtımdan bıçaklamaya çalıştınız. Arkamı dönebileceğimi düşünürken size, arkamdan iş çeviriyormuşsunuz. Tüm Ishi’liler anlaştı mı? Diğerlerini tek tek avlayıp üzerine mi çullanıyorsunuz? Vay be. Sınava bak.”
Elinde tuttuğu çantayı yavaşça Usagi’nin göğsüne doğru attı, tutabilmesi için hafif bombeli atmıştı. “Al bak. Beni ölmeye gönderdiğiniz çanta. Alamam mı sandınız? Beni öldürmek için daha fazla Ishigakure’li lazım, bilmeniz gerekirdi.”
Göz kontağını kesip kendi uyuduğu bölüme doğru ilerledi. “Hele ki böyle dövüşüyorsanız, onlarcası lazım." Sinirli sözlerine derin bir nefes alıp son sözü söylemek üzerine: "Uyurken öldürmezsiniz herhalde.” diye tısladı. Saçlarını topladığı tokayı bileğine geçirdi yavaşça, saçlarını saldı. Kalkanını ve mızrağını bıraktı, düşmelerine izin verirken.
Her adım onu biraz daha yaklaştırırken sığınağına, gittiği yerin sığınabileceği bir yer olduğunu bile hissetmiyordu. Tuzağa mı düşecekti, onu ölmeye gönderen insanlardan daha azını mı bekliyordu sanki? Belki sığınağa girdiği anda üzerine çullanıp canına kast edeceklerdi. Başarabilirler miydi? Zor.
Kaldıkları yere girdi hiçbir tuzakla karşılaşmadan. Farkında olmadan atlatmış olması durumunu bile düşünüyordu. Gözlerinden taşıyordu siniri, taş duvarları delecek kadar sivriydi bakışları. Usagi’yi gördü içeri girer girmez. Burnundan verdiği nefesini duyamayacak kimse yoktu zaten çevrede. Sinirden titreyen elleri ve nefret saçan gözleri, onu öfkeden çıldıran bir boğadan farksız yapıyordu. Haru, Usaginin soğuktan donmuş gözlerinin içine baktı. Öfkesini o da hissedebilsin diye alev kızılı gözlerini sonuna kadar açmıştı. “Dört Ishigakureli tarafından saldırıya uğradım. DÖRT!” diye çemkirdi takım arkadaşlarına.
“Anlamalıydım. Beni yalnız başıma gönderişinizden anlamam gerekirdi. Size sırtımı dayayacağımı söylediğim ilk anda, sırtımdan bıçaklamaya çalıştınız. Arkamı dönebileceğimi düşünürken size, arkamdan iş çeviriyormuşsunuz. Tüm Ishi’liler anlaştı mı? Diğerlerini tek tek avlayıp üzerine mi çullanıyorsunuz? Vay be. Sınava bak.”
Elinde tuttuğu çantayı yavaşça Usagi’nin göğsüne doğru attı, tutabilmesi için hafif bombeli atmıştı. “Al bak. Beni ölmeye gönderdiğiniz çanta. Alamam mı sandınız? Beni öldürmek için daha fazla Ishigakure’li lazım, bilmeniz gerekirdi.”
Göz kontağını kesip kendi uyuduğu bölüme doğru ilerledi. “Hele ki böyle dövüşüyorsanız, onlarcası lazım." Sinirli sözlerine derin bir nefes alıp son sözü söylemek üzerine: "Uyurken öldürmezsiniz herhalde.” diye tısladı. Saçlarını topladığı tokayı bileğine geçirdi yavaşça, saçlarını saldı. Kalkanını ve mızrağını bıraktı, düşmelerine izin verirken.