[3. Gün - Gündüz Safhası | Kurosawa Haru] Teçhizat Tentesi

[GM - Naruto]

Kendini birden geriye bırakıyorsun kanlı yumruk üzerine gelmeye başladığında. Gözlerinin önündeki sahne Satori'nin yumruğundan gökyüzüne bırakıyor kendini. Tam gökyüzünü gördüğünde yumruk tekrar görüş açına giriyor. Kafanın bir an önce olduğu konumdan geçiyor yere paralel bir şekilde. Senin sağ ayağın ise çoktan yolunu yarılamış durumda. Satori'nin omzu senin tam kafanın hizasına yaklaştığında sağ ayağının üst ön kısmı Satori'nin ensesinde patlayıveriyor birden, bunun etkisiyle Satori'nin kendi ilerisine doğru bir kaç adım sendelediğini görüyorsun. Ardından parendeni tamamlıyor ve ayağa kalkıyorsun.

Ayağa kalktığın gibi, Satori ile sırt sırta verdiğinizi fark ediyorsun onun ileriye sendelemesinden ötürü. Birden adrenalin vücudunda yükseliyor.

Sağ tarafından hızla gelen dirseği hissettiğin anda sağ elini kafanın yanında konumlandırıyorsun. Gelen dirseği blokladığın gibi rakibinle yüzleşmek için dirseği elinle sağa doğru itiyorsun, kendi etrafında 180 derece dönüyorsun. Satori, onun dirseğini itmenle beraber kendi solundan sağına doğru 180 derece dönüyor ve dönerken yere eğilip sana bir çelme takmayı deniyor. Ancak çelme sana ulaşmak için büyük bir açı kat ettiği için bunu öngörebiliyor ve yarım metre kadar havaya zıplayıp bundan kurtulabiliyorsun. Satori ise beklemiyor.

Bir sonraki hamleni kafanda kurgulamana izin vermemek adına, iki büklüm olduğu yerden yukarı doğru sert bir aparkat deniyor, geriye doğru bir adım alıp kafanı göğe çevirerek bundan kurtuluyorsun. Satori'nin bu konumundan faydalanmak adına hareketlensen de, rakibin hiç beklemeden ve postürünü bozmadan sana doğru bir adım alıyor ve omzuyla seni geriye iterek defansa geri çekilmene zorluyor. Ardından yukarıdaki yumruğunu açarak elini dümdüz bir hale getiriyor ve omzuna indirmek için seri bir şekilde aşağı hareketlendiriyor. Sola doğru vücudunu döndürerek ve geriye bir adım alarak bundan kurtuluyorsun.

Yere doğru indirdiği eli tam karın hizasına geldiğinde pozunu bozmadan boştaki diğer elini kendi göğüs hizasına getirip dümdüz bir şekilde dışarı açıyor el ayası dışarı bakacak şekilde. Üzerine doğru hızla gelen elden tekrar geriye doğru bir adım alıp göğsünü dışarı çekerek kurtuluyorsun. Bu sırada Satori'nin ileri doğru attığı ayağına doğru dengesini bozmak adına bir tekme denemesi yapıyorsun ancak rakibinin zaten karın hizasında olan eli ayağını blokluyor. Bu hamle sebebiyle aşağı doğru eğdiği kafasına doğru boştaki bir elinle yumruğunu savuruyorsun, ancak Satori son anda yumruğun önüne ileriye açtığı elini koyuyor. Yumruğun elin ayasında patlıyor, Satori'nin elinin dış kısmı ise suratına değecek kadar yaklaşıyor. Satori senin yumruğunu eliyle sıkıca kavramaya çalıştığı anda onu geriye çekiyor ve arkaya bir adım daha alıyorsun. Elini kaptırsan parmaklarının tuz ile buz olacağı canlanıyor anlık olarak zihninde.

Vücudunu her savurduğunda suratından fırlayan kan damlaları ve zonklayan suratın burnunun kırıldığına bir işaret. Bu kadar adrenalin sırasında anca fark edebiliyorsun bunu. Fark ettiğin bir diğer durum ise, herhangi bir şey yapmaya odaklanma fırsatının neredeyse olmaması. Herhangi bir teknik uygulamaya kalksan, odaklanma süren yüzünden muhtemelen rakibinin hamlelerinden birini suratına ikinci bir defa yiyeceksin. Gel gelelim, bu hamlelerden sıyrılma payın da git gide kısalmakta. Hamleleri, kaçma şeklini git gide çözüyormuşçasına sana daha az hareket alanı bırakıyor.

Bununla beraber geri bir adım daha alırsan sırtının az önce yerden çıkardığın sütuna çarpacağını da fark ediyorsun.

Karşı karşıyasınız. Aranızda bir metreden kısa bir mesafe var. Satori başka bir hamle girişimine çoktan başlamış durumda. Sağ ayağını geriye doğru kaydırıyor ve bir tekmeye hazırlanıyor.

[Kurosawa Haru]

"Acaba o mu beni köşeye sıkıştırıyor yoksa ben mi onu sıkıştırıyorum?" diye fısıldadı kendi kendine, ardı arkası kesilmeyen darbeleri bir bir engelleyip yenilerine açılan yolları kapatmaya çalışırken. "Sırtın duvarda olması iyi mi kötü mü?"

Burnunun zonklaması daha fazla artmıştı. Bir şekilde yerine oturtmalıydı onu, sadece şimdi değildi zamanı. Güzelliğinin kirlenmesini istemezdi o da, ama yapacak bir şey yoktu. Kız iyiydi, böyle şeyler yaşanabilirdi. Kızda bıraktığı izlerdense kırık bir burnu tercih ederdi. Düşünecek zamanı yoktu.

Tekme geliyor, savuştur Haru. Parmaklarını koru. Yumruk, çelme, savun kendini Haru, kanlar saçarak, terini dökerek. Vahşi, pis bir savaş bu. Senin de vahşileşmenin vakti gelmedi mi? Daha ne kadar savunabilirsin ki kendini, bu korkutucu heyulaya karşı? Artık bitirme vakti gelmedi mi? Eğer ki bitiremezse, Satori onun yerine bitirecekti. Haru'yu bir kitap gibi okumaya başlamasına ne kadar kalmıştı? Birkaç saniye, bir iki yumruk sonra çözecek miydi Haru'yu bu kız? Buna izin veremezdi.

Sağdan gelecek bir tekme, tahmin etmek zor değildi. Haru da onun vücudunu okuyabiliyordu, hareketlerini biraz olsun sezebiliyordu. Sol elindeki kalkanını düşündü, bir kez daha kullanabilirdi onu, belki de son kez olacaktı. Kalkanını tekmeyi karşılayabilecek şekilde kullanacaktı, fakat bu normal bir bloktan biraz daha fazla olacaktı. Amacı kalkanıyla, hızla gelen ayağı sadece karşılamak değil, aynı zamanda ayağı ittirmekti. Böylelikle kızın tek ayak üzerinde oluşunu kendi lehine çevirebilir, kızın dengesini bozabilirdi. Sağ ayağını arkaya koydu, hem güç alabilmek, hem de bir Doryuu Shiki sütunu çıkarabilmek için.

Kalkanını kullanabilmek için yerden güç almak zorundaydı. Kalkanının hafif çatlak olduğunun farkındaydı, ama bu darbeyi soğurabileceğine inanıyordu, eğer soğuramazsa bile kalkanıyla nasıl durması gerektiğini biliyordu, bir darbe aldığında formunu koruyabilmek üzerine biraz da olsa çalışmıştı. Kalkan ayağa çarptığı anda onu dışarı doğru biraz ittirirse, kızın ağırlık merkezini bozarak kendine ufak bir açıklık yaratabilirdi.

Rakibi ise ona bir metreden daha yakındı. Tekme, kalkan tarafından ittirildiği anda yere basarak yerden çıkaracağı bir Doryuu Shiki sütunu, Satori'nin arkasından, sırtına ilerleyecek şekilde, yüksek hızda çıkacaktı. Sütunun amacı kızı Haru'ya doğru ani şekilde ittirmekti. Denge bozukluğunu artırmak, hatta isteği dışında yerini değiştirmek, onu tamamiyle açık bir hedef haline getirecekti.

Eğer bunların hepsini başarabilirse, sol elini, kendine doğru ilerlemekte olan kızın suratının sağına doğru savuracaktı. Kalkanının kenarıyla kızın suratına okkalı bir darbe vurabilmek istiyordu. Bu darbeyi doğru şekilde vurabilirse, oldukça güçlü bir etkiye dönüşebileceğine inanıyordu.

[GM - Naruto]

Satori'nin sağ tekmesi müthiş bir hızla fırlarken darbeyi karşılamak adına kalkanını vücudunla tekmenin olası doğrultusu arasına koyuyorsun. Bu esnada hem duruşunu güçlendirmek hem de Doryuu Shiki uygulamak adına sağ ayağını geriye doğru almaya başlıyorsun. Kalkanının hasarlı olmasına rağmen seni en azından bu darbeden olabildiğince az bir zararla çıkarabileceğine güvenmek zorunda kalıyorsun.

Tam bu esnada, hafif bir sırıtış görür gibi oluyorsun rakibinin yüzünde. Belli belirsiz, ancak içine saliselik karanlık bir korku düşüren bir sırıtış. Sağ ayağın daha yere inmemişken, tekme tahmin ettiğinden daha alçaktan geliyor ve aniden sol baldırında patlıyor. Dünyan adeta tersine dönüyor. Sol bacağın tekmenin etkisiyle aniden sağa doğru fırlarken zeminden ayrılıyor. Gövdenin üst kısmı ise sola doğru kaymaya başlıyor. Sağ ayağın da otomatikman diğerini takip ediyor ve toprak zeminle buluşamıyor. O anda, Satori'nin seni nasıl çözdüğünü farkediyorsun. Daha önce şuan denediğinle aynı şekilde savunma pozisyonuna geçerken sağ ayağını arkaya atıp bu hamleyi aynı zamanda Doryuu Shiki yapmak için kullandığını hatırlıyorsun. Bununla birlikte, dövüşün başlangıcının aksine kızın artık kalkana vurmak gibi bir hedefi olmadığını anlıyorsun. Ancak, bu farkediş senin için bir tık geç oluyor.

Vücudun tam manasıyla sola doğru 90 derecelik bir açı yapacak şekilde fırlarken zeminle temasın tamamen kesiliyor. Ancak Satori'nin hamlesi bitmiş değil. Sana çelme takmış olan sağ ayağını hiç durdurmadan ilerletmeyi sürdürüyor ve bu esnada havaya doğru yükseltiyor. Havalanmış ayaklarının olduğu hizadan yarım çember çizecek şekilde geriye doğru çekiyor ayağını ve gövdenin şuan yukarı bakan sağ kısmına doğru getiriyor. Yere düşmeye başlıyorsun. Satori'nin tekmesi ise tam bu anda geliyor. Karnının sağ kısmında müthiş bir acı hissediyorsun ve yere düşüşün bir anda aşırı hızlanıyor. Sağ ayağının topuğuyla karnına geçirdiği tekme, seni yerden sektirecek kadar güçlü. Vücudunun yere çarptığını, ve bunu takiben 5-10 cm yeniden yükseldiğini hissediyorsun.

Gözlerin kararıyor, vücudunun her bir zerresi acıyla dolmuş durumda. Sırtın terden sırılsıklam ve aldığın nefeslerin boğazını acıttığını hissediyorsun. Yeniden yere çarptığında, en azından on-on beş saniye kadar hareket edebilecek kadar mecal bulamıyorsun kendinde. Gözlerin hala kapalıyken, biraz ilerinde ayakta dikilmekte olan Satori'nin derin ve yorgun nefes alış verişini duyabiliyorsun. Halihazırda içinde bulunduğun konumda, Satori'nin olası tek bir hamlesinde bilincini kaybedebileceğinin farkındasın. Ancak Satori hamle yapmayacak gibi görünüyor.

Duyduğun bir diğer şey, yaklaşan adım sesleri. Bir takım konuşmalar da duyuyorsun: "Elemanın dediği kadar varmış, gerçekten çetin ceviz." Bir diğer erkek sesi katılıyor konuşmaya: "Seni senelerdir tanırım, uzun zaman sonra ilk defa bu kadar sinirlendiğini gördüm Satori-chan." Daha öncekilere kıyasla sakin olan Satori'nin sesini duyuyorsun bu kez: "Elindeki şeyin özelliğini bilmesek seni de, beni de delmişti Ryobe."

Gözlerini açıyorsun, üçlü sana doğru bakmakta. Satori'nin yüzünde hafif endişeli bir ifade görüyorsun. Senin doğrultuna çevirmiş yüzünü, ama tam olarak sana bakmadığını, hafif boşluğa odaklandığını görüyorsun. Bunu bilinçsiz olarak yapıyor olduğunun farkındasın. "İyi mi Kei? Bir baksana." Satori'nin sözleriyle beraber gözlerin, onaylarcasına başını sallayan siyah saçlı shinobiye dönüyor. Bu shinobinin az önce diğerinin omzuna müdahale ettiğini hatırlıyorsun. Satori'nin aksine onun yüzünde pek endişeli bir ifade yok, ancak yine de ciddi görünüyor. Sana doğru eğilmeye başlıyor shinobi. Kötü bir niyetle yaklaşmadığını hissediyorsun.

Vücudunun tüm kontrolünü geri kazanmış olduğunu farkediyorsun o anda. Herhangi bir hamle yapman durumunda, karşında savunmasız bekleyen üçlüyü gafil avlayabileceğinden emin oluyorsun. Satori de sana benzer şekilde sırıl sıklam olmuş bir şekilde. Nefesi düzensiz, el ve parçalanan omzundan kanlar akmakta.

[Kurosawa Haru]

Dişlerini sıkarkenki çatırdamasını duyabiliyordu. Çenesi, avını bırakmamaya çalışan bir timsahın çenesi kadar sert bir şekilde kafasına dayalıydı. Öylesine sıkıyordu ki, titriyordu.
Parmakları asla açılmayacak bir düğüm gibi birbirine dolanmış, tırnakları birer hançer gibi avuç içine batıyordu. Öylesine sıkıyordu ki yumruklarını, parmak eklemlerini kırması için biraz olsun daha gücü olsa yeterdi, ancak aldığı darbeler, bunu bile yapmasına engel oluyordu. Acıyan canı, kendine zarar vermesine mani oluyordu.
Öylesine sinirliydi ki, bir anlık boşluğuna gelse ağlamaya başlayabilirdi. Boğazında oluşan yumruyu yuttu.

Kendine geldiğinde duydukları da bu durumu daha çok ittiriyordu uçuruma doğru. Bu çocuklar Haru'yu gayet iyi tanıyorlardı. "Kim? Kumaş'ın özelliğini bilen sadece Butsuo olmalı. Diğer Ishi'li çocuklar kumaşı görmediler bile. Butsuo ne zaman ötmüş olabilir ki? Dün sopa yemekle meşguldü. Orospu çocuğu. Beş para etmez orospu çocuğu."

Etrafı sezebilen, tuzak kurmasını engelleyen birine karşı savaşmıştı. Yakın dövüşte Haru'nun tüm hareketlerinden kaçabiliyor, onun hareketlerini duyabiliyordu. Üstüne üstlük, Haru'nun yeteneklerini, kabiliyetlerini de önceden biliyordu. Yetmiyormuş gibi, aldığı darbelerden bir şekilde etkilenmiyor, omzunun parçalanmış, elinin iki parçaya ayrılmış olması dövüş performansını etkilemiyordu. Hatta kız hala gülmeye devam edebiliyordu. Kızı durdurmanın tek yolu onu öldürmek olmalıydı. Haru da bunu yapmayacak kadar saf bir insandı.

Bu karşılaşma en başından beri hileliydi. Ama Haru'nun düşündüğü tek şey kendi yetersizliği, yeteneksizliğiydi. Avcuna saplanan her tırnak, birbirine değen her bir diş Haru'nun yetersizliğini bağırıyordu feryat figan.

"...Teki... O ötmüş olmalı. Ben de saf gibi onunla birlik olmayı falan düşünüyordum. Yeteneklerimi, kimliğimi satmış. Hem de hiç tanımadığı insanlara. Orospu çocuğu. Onun takımına acımamalıydım. Kafalarını ezmeliydim. Acıdığım her saniye biraz daha kaybettim. Dün acıdığım için, bugün kaybettim. O kas yığınının ve cılız piçin kafasını mızrağın üstünde sergilemeliydim. Orospu çocuğu."

Saldırabilirdi, hatta belki hasar verebilirdi bile. Ama kaybetmişti. Kaybettiğini kabul edecekti. Her ne olursa olsun, vaziyet ne kadar tersine gözükürse gözüksün, durum ne kadar umutsuz olursa olsun, Haru kazanmalıydı. Kazanamadığı için suçluydu. Kaybedenler ise yerde utanç içinde yatarlardı, rakipleri onlar için endişelenirlerken.

Utancı da gitgide dönüştü sinirine, eklendi. Kasları gitgide daha çok kasılmaya devam ediyordu. Dişleri gıcırdamaya, titremeye başlamak üzereydi. Kendini tutmasa, veya kendi sinirinden yarı felç durumuna geçmiş olmasa, muhtemelen yanına gelen çocuğun boynunu ısırmış olacağını düşündü.

Kendine doğru yaklaşmakta olan çocuğa bir sineği savar gibi davranarak uzaklaşmasını işaret edecekti. Elini kontrollü şekilde sallayacaktı, çok da yaklaşmasına izin vermeden. Düşmanın yaralarıyla ilgilenmesi, muhtemelen Haru'nun mevcut sinirini, sonuçlarını kontrol edemeyeceği seviyeye çıkarırdı. Kaldı ki, tanımadığı birini kişisel boşluğuna kabul etmeyecekti elbette.

Haru'ya acımaları, onu küçük görmeleri ise kontrolü yitirmesini sağlayabilirdi. Ağlamamak, çığlık atmamak için zor tutuyordu kendini zaten. Delice sıktığı çenesini bıraktığı anda çenesinden gelen çatlama sesini herkesin duyduğunun farkındaydı. Konuşabilmek için bunu yapmak zorundaydı. "Kim öttü? Teki mi?" diyebildi sadece, elinden geldiğince kaçınıyordu göz teması kurmaktan. Kuracağı ilk göz temasında zayıflığının anlaşılmış olmasının onayını, diğerlerinin gözlerinde göreceğine emindi.

"Bari en azından bunu görmeyeyim. Kendime acıyorum, bari onların da bana acıyor oluşuna tanık olmayayım."

[GM - Naruto]

Sana doğru yaklaşan çocuğu elini tehditkar bir şekilde sallayarak uzaklaştırıyorsun. Rahatsız olduğunu gerek vücut dilinle, gerekse de yüzündeki ifadeyle gayet rahat anlatabildiğin için 'rakibin' fazla üstelemiyor ve olduğu yerde duraksadıktan sonra yeniden ayaklanıyor sana dokunmadan. Sinirden kasım kasım kasıldığını gören üçlü pek üzerine gelmek istemiyormuş gibi görünmekteler. Aşağılayıcı bir tavırları olduğunu düşünmemekle birlikte, içinde bulunduğun ruhsal durumdan kaynaklı olarak yapacakları herhangi bir şeyin seni irrite edebileceğinin farkındasın.

Sorunu sorduğunda ilk birkaç saniye kimse bir şey demiyor. Alana geldiğin anda ilk yaraladığın beyaz saçlı ve koyu tenli shinobinin dönüp bir anlığına diğerlerine baktığını görüyorsun. Gözün bir anlığına omzuna kayıyor shinobinin. Açtığın deliğin artık yerinde olmadığını görüyorsun. Hiç hasar almamış gibi. Sessizliği bozan ise az önce üzerine eğilmeye hamle yapmış, ancak senin hareketinle kişisel alanına saygı göstermeye karar vermiş olan siyah saçlı shinobi oluyor: "Adil bir anlaşmaydı diyelim."

Başka bir şey söylemiyorlar ve senden de agresif bir hareket görmedikleri için seni rahat bırakmaya karar verip yanından uzaklaşıyorlar. Üçlünün tenteye doğru ilerlediğini görüyorsun. Tenteye vardıklarında siyah saçlı shinobi, Satori'yi zorla yere oturtarak parçalamış olduğun elini incelemeye başlıyor. Derin bir nefes vererek canı sıkılmışçasına kafasını salladığını görüyorsun birkaç saniye sonra. Beyaz saçlı üçüncü shinobi ise alanı ilk izlemeye başladığın anda olduğu yere dönüyor. Sandığın ve küplerin yanına.

Sana herhangi bir şey yapacaklarını düşünmüyorsun. Muhtemelen gitmen için seni serbest bırakmış durumdalar. İki shinobi işlerine odaklanmış durumdalar. Sağlam bir dövüş çıkarmış olduğun kunoichi ise tam olarak bulunduğun yöne bakmasa da, genel manada senin doğrultuna dönük yüzü. Tamamen ifadesiz.

Bağdaş kurmuş bir şekilde oturmaktasın. Dirseklerin dizlerinin üzerinde durmakta. Burnun ve karnın hala ciddi miktarda acımakta ancak çok kötü durumda olduğun söylenemez. Dövüş esnasında burnundan fışkıran kanın yüzünde kurumuş olduğunu hissedebiliyorsun. Adrenalin ise vücudundan çoktan çekilmiş durumda. Kaslarının biraz önceye kıyasla sıcak buharlar püskürten makinelerden ziyade her bir insandaki gibi yumuşak et olduğunu hissetmeye başlıyorsun yeniden. Nefes alışverişin sakinliyor, algıların ise nispeten normale dönüyor. Hafif hissetmeye başlıyorsun, belki biraz yorgun. Ancak senin formundaki bir shinobi için bunun çok uzun sürmeyeceğinin farkındasın.

Muhtemelen burnunun zonklaması adam akıllı bir tedavi görene kadar devam edecek, ancak karnının sağ kısmındaki keskin ağrının çok uzun sürmeyeceğini hissediyorsun. Eski performansına yakın bir düzeyde hareket edebilecek durumdasın.

[Kurosawa Haru]

"Sizin adil anlaşmanızı sikeyim." diye bağırmak geliyordu içinden. Teki. Kendi köyünden sandığı tek kişi. Buna ihanet'ten başka hiçbir isim koyamıyordu. Koymak da istemiyordu. Suçlamak istiyordu sadece, yenilgisinin suçunu başkalarına atmak istiyordu. Dışarıdan bakan bir göz, tüm suçlunun Haru olduğunu fark edebilirdi. Tahmin edilebilir davranmıştı. "Sizin anlaşmanızı sikeyim." Rakibini anlamadan saldırmıştı. "Sizin adaletinizi sikeyim." Kalkanı kırıldığı zaman, hafife bile aldığını kabul edebilirdi.

Ama yenilmeyi asla kabul edemezdi.

O yüzden böylesine kitlenmişti sinirden. Titriyordu hala sinirden, hırsından. Çıldırmışa dönüyordu her geçen saniye, sinirlerinin yatışması gerekirken daha da çok, katlanarak, çığ gibi büyüyerek artıyordu. Tırnaklarının avcunun içinde yaralar açtığına emindi. Boğazı kaşınıyor, nefes alıp veriş düzenini sekteye uğratıyordu. Gözlerini kapatmıyordu, uzun süredir açık tutuyordu onları. Kızarıyor, titriyor, seyiriyordu gözleri. Eğer onları kapatırsa, biliyordu ki...

Düşünmemeye çalıştı. Bu kadar da zayıf olamazdı, değil mi? Güçlü, yenilmez, vahşi Haru'ya ne olmuştu öyle? Bir dal gibi kırılmış mıydı karşılaştığı ilk zorlukta? Bir narin çiçek, kökünden sökülüp atılmış mıydı ilk fırsatta? Hem de bu iğrenç, grotesk, her yerinden ölmüşlük fışkıran garabete yenik mi düşmüştü?

Düşünmemeye çalıştıkça, düşündüğü her şey oraya ulaşıyordu. Kaybına, yeteneksizliğine, tahmin edilebilirliğine, güçsüzlüğüne, acziyetine...

"Aciz."
"Yeteneksiz."
"Beceriksiz."

Tekrar dövüşme şansı olsa kazanabilir miydi? O sefer daha farklı olur muydu? Sağdan değil soldan vursa, omzuna değil boynuna uzansa, kaçmayıp kovalasa, üst üste dizebilir miydi rakiplerinin bedenlerini, oturabilir miydi kemiklerden yapacağı kanlı tahta?

"Güçsüz."
"Değersiz."
"Acınası."

Gözlerini kapattı. Simsiyah görüşüne yukarıdan düşen kız tezahür etti, tekrardan vurdu acımasızca. Çanlar tekrar çaldı beyninde, hiç susmayacakmış gibi. Göz kapaklarının daha güç hareket ettiğini, kirpiklerinin ıslandığını hissedebiliyordu. Hırsını bir şeylerden çıkarmak moralini düzeltmeyecekti. Parçalamak, öldürmek, yok etmek sinirini köreltmeyecekti. Nefes alıp verişini düzeltmeye çalıştı en azından. Boğazına takılıyordu sesi, her nefes alıp verişinde biraz daha birikiyordu yumru. Yutkunuşunu, soluk alıp verişini baskılıyordu. Göz ayasının ıslandığını hissettiği anda tırnaklarıyla parçaladığı avcunu gözüne götürdü, daha da acınası gözükmemek için. Her neyse gözünü ıslatan, elinin tersiyle siliverdi. Hazır elini götürmüşken burnundan akan kanı da temizlemeye uğraşacaktı.

Yerinden kalkmıyordu, hareket etmiyordu. Kalkarsa, bir anda gücünü bırakırsa feryat figan bağıracağına, boğazını parçalarcasına haykıracağına emindi. O yüzden oturduğu yerden üçlüyü seyretmeye devam etti, en azından yapabileceği tek şey buydu. Herhangi bir kötü niyeti yoktu. Sadece hareket etmek gelmiyordu içinden. Kaybedenler oldukları yerde kalırlardı. Kazananlar ise devam ederlerdi. Nefesini kontrol etmeye çalışarak, sinirini, fırtınalarını saklamaya çalışarak, onlar def olup gidene kadar burada kalacağını tahmin ediyordu.

[GM - Naruto]

Oturduğun yerden grubu izlemeye devam ediyorsun. Uzun ceketli ve siyah saçlı erkek Shinobi, beline bağlı çantasından çıkardığı bir kaç medikal malzeme ile önce Satori'nin eli ve omzundaki yaralarla ilgileniyor. Bu çanta dün Ringo'nun kullandığına benzer bir çanta. Yaralarla ilgilendikten sonra ise, ellerini Satori'nin omzuna götürüyor. Ellerinden çıkan mavi-yeşil ışık ile yaraların aniden kapanmaya başladığını görüyorsun. Kopan parça yoktan varoluyor tekrar omuzda, taze bir et iziyle. Benzer prosedürü Satori'nin avcunun iç kısmı için de tekrarlıyor Shinobi.

On beş dakika sonra, Shinobi işini bitirdiğinde Satori yerinden kalkıyor ve bir gerinme hareketi yapıyor. Sanki hiç dövüşe girmemiş gibi, hiç bir yarası yok. Ensesini okşuyor bir süre, en azından orası ağrıyor olmalı.

Onunla ilgilenen Shinobi eşyalarını çantasına topluyor, ardından tentenin altındaki küplere ilerliyor. Çanta ve içerisindeki ekipmanlar tekrar kullanılamayacak kadar kirlenmiş durumda fakat ortalıkta bırakmak istemiyor gibi. Satori, beyaz saçlı ve esmer olan diğer Shinobi'nin yanına gidiyor ve nöbeti ondan devralıyor. Tente altına ilerlemeye başlıyor o da.

İki erkek Shinobi, tentenin altındaki küpleri kurcalamaya başlıyorlar. Beyaz saçlının epey canı sıkılmışa benziyor. Küpleri ellerinde çeviriyorlar, döndürüyorlar, aksi yöne kıvırıyorlar. Mesafe gereği tam olarak ne yaptığını çözemiyorsun ancak küplerin parça parça olduğunu ve o parçaları döndürdüklerini hayal ediyorsun.

Yarım saat kadar sonra, bir tane küpün siyah saçlı Shinobi'nin elinde eforsuzca parçalandığını görüyorsun. Bir anahtar çıkıyor. Bu anahtarı tentenin ortasındaki kutuda deniyorlar, ancak kutu açılmıyor. Nefretle anahtarı fırlatıyorlar, ardından süreç baştan başlıyor.

Yaklaşık 2 saat ve en az 10 küsur küpün çözülmesi sonucunda kutuyu açabiliyor ikili. İçerisinden bir tuzak çantası çıkıyor, senin aldığınla neredeyse birebir. Tuzak çantasını sırtına asıyor beyaz saçlı Shinobi. Siyah saçlı olan ise kumaşa sarılmış, kabaca bir kol boyutunda silindirik bir başka cisim çıkartıyor kutudan. Beyaz saçlı Shinobi açmasını istercesine bir hareket yapıyor fakat siyah saçlı kafasıyla seni gösterince, üstelemeyi bırakıyor.

Bir şey yapmayacaksan, ortamı terk edecekler gibi görünüyor.

[Kurosawa Haru]

Onları izlerken kötü niyeti yoktu, ama siniri, kini, düşüncelerini bulanıklaştırıyordu. Nedendir bilinmez, ekibin teçhizatlar için harekete geçeceğini hiç aklından geçirmemişti. İçinden hareket etmek de gelmiyordu bu yüzden, öylece uzandı yerde, onların da bir şey demediğini anladığı zaman. Gökyüzünü, bulutları seyretti. Sakinleşmek istemese de, mavi gökyüzü, seyrek bulutlar, siyah tintli güneş gözlüğünün ardından bir başka gözüküyordu bugün. Daha parlak. Daha canlı.

Belki de yenilmek, bazı şeylere daha farklı açılardan bakmasını sağlamıştı. Savaşmak, kazanmak, kaybetmek gibi olguların üzerinde olmadığını, bu çarkın hala dönen bir parçası olduğunu fark etmesini sağladı. Geçen iki saat, sınav başladığından beri kendi başına kalabildiği nadir anlardandı. Duruşunu bozmadan, yere bakarak geçirdi tüm zamanı. Ara ara kaldırıp başını, rakiplerine baktı, ne yaptıklarıyla pek ilgilenmese de.

Medic-Shinobi'nin Satori'nin eline bakıp gözünü sallaması geldi gözünün önüne. Acaba haddini aşmış olabilir miydi? Gerçi, kendini savunabilirdi. Rakibinin uzuvlarına saldırmamıştı, o kendini uzuvlarıyla savunmayı tercih etmişti. En az zarar verebileceği şekilde savaşmıştı rakibiyle.

Elbette bunu yapmayacağı insanlar vardı. Rezil etmek için, bir daha yerden kalkmamaları için dövüşecekleri vardı. Dövüşün, sınav çerçevesinin dışına çıkacağı insanlar.

Rakipleri ekipmana ve tuzağa ulaştığında ise, son bir kez üçüne de baktı, sinirle karışık saygıyla. Anlayabilirler miydi, bilmiyordu. Satori'nin anlayacağına emindi. Bu son bakış süresince biraz daha sakinleşmiş hissediyordu. "Haddimi aştım. Üzgünüm." diye fısıldadı, rüzgarın bile duyamayacağı bir ses tonuyla. Belki duyardı Satori, belki de duymazdı. İkisi de pek umurunda değildi aslında, sadece günah çıkarıyordu.

Belinden güç alarak tek hamlede ayağa kalkacaktı ağır ağır. Yavaş adımlarla geldiği yöne doğru ilerleyecekti.
Hızla kampına doğru yol alacaktı devrik Shinobi.

[GM - Naruto]

Onların alandan ayrılmasıyla sen de ayağa kalkıyor ve üsse dönmek için hareketleniyorsun. Yolculuk sırasında kayda değer bir olay yaşanmıyor.

- Konu Sonu

Off Topic

Kurosawa Haru aşağıdaki yaralanmayı almıştır:

Karakterin burnu kırılmıştır. Özellikle burun köprüsünün şişikliği yakın mesafeden dikkat çekmektedir. Şişiklik yer yer morlukla kaplıdır. Çok ince bir şekilde sızlasa da, oraya dokunulduğu anda karakter irkilmekte ve vücudu anlık bir acıyla dolmaktadır. Burnuna başka bir darbe alması durumunda gerçekten, ama gerçekten çok acıyacağı aşikârdır. Bir safha dinlenme ve bir medikal çanta ile tedavi edilebilecek bir yaralanmadır. Kalıcı bir izin kalıp kalmayacağı tedavi edildikten sonra belli olacaktır.