[5. Gün - Gündüz Safhası | Kita Usagi - Kurosawa Haru - Okawa Ringo] Orman

[Kurosawa Haru]

Kırılan tahta kutunun sesi, heykelin ormanı yıkıma uğratırken çıkardığı sesin yanındaki ufak bir çıtırtı gibi kalsa da, kızın açısından önemi büyük olmalıydı, ki kız, sanki mızrağın kendisine gelmesini tercih edermiş gibi sinirlenmişti bir anda. Kutunun içinde ne saklıyordu? Birtakım garip çöl büyüleri olmalıydı, Haru'nun anlayamayacağı tarzda.

Haru'nun kafası böyle taştan heykeller yaratmaya, kutunun içinde melun kara büyüler saklamaya basmazdı. "İn de kavga edelim!" diye bağırsa bile kızın kendisine yaklaşacağını sanmıyordu. Taş bir devin omuzlarından dünyaya bakmak, illâ ki aşağıdakileri karınca gibi gösteriyordur... Gelip ormana saygısızlık eden bu veletlere hadlerini bildirmek zorundaydı. Kimse, hiç kimse, Çimen'in tek bir ağacına bir oyun için zarar veremezdi.

Kızın hareket etmesi halinde, mızrağın diğer ucunda olduğu için momentumunu kaybedip bir anda savrulacağını fark etti. Havada asılı kaldığı için bu büyük bir dezavantajdı. Bundan kurtulmalıydı. Kızın daha dönmesine izin vermeden elindeki mızrağı kendinden uzağı, sağa doğru ittirecekti. Önemli olan mızrağın dönüşünden dolayı savrulmamasıydı, mızrağın mı uzağa gittiği, yoksa kendisinin mi uzağa gittiği önemli değildi. Hareket eden mızrak kızın dengesini biraz olsun bozabilirdi, bozmasa da bir önemi yoktu. Mühim olan, mızrağın kendi yoluna çıkmasına engel olmaktı. Mızrak elinden çıktıktan hemen sonra, Gerçekliğin Kumaşı'nı dövme formuna geri döndürecekti. Bu, planının ilk aşamasıydı.

Mızrak elinden çıktığı anda bir dönüş momentumuna sahip olacağını biliyordu. Kıvraklığını kullanarak bunu sağlayabilirdi. Havada tek bir tur atabilecek momentuma sahip olmak zorundaydı. Mızrağı ittirirken kendine bir dönüş sağlayacaktı. Kalçasını, kollarını, karın kaslarını kullanarak bu dönüşü başlatabilirdi. Bu, planının ikinci aşamasıydı.

Havadaki dönüşü başladığı anda sırtındaki mızrağına davranıp, kendi etrafındaki dönüşü tamamlanmadan onu dönüşüne katmak zorundaydı. Havada dönmekte olan elini mızrağına doğru götürecekti. Hızlıca mızrağı çekip onu tek eliyle tutacaktı. Bunu yaptığı anda dönüşünün tamamlanmaya yakın olacağını tahmin ediyordu. Mızrağı tek eliyle tutuyor oluşu, mızrağın da onunla beraber döneceğini gösteriyordu, bu da onun dönüşüne bir kolaylık katacak, ağırlık merkezi vücudundan dışarı çıktığı için, kendi etrafındaki dönüşünün biraz da yavaşlamasını sağlayacaktı. Bu, planının üçüncü aşamasıydı.

Mızrağını tuttuğu anda stabillik önemliydi. Eğer ilk dönüşü boyunca mızrağını dosdoğru savuramayacağı şekilde stabil kalamayacağını düşünüyorsa, havada bir tur daha dönecekti. Vücuduna duyduğu güven ve mızrağını kendi etrafındaki dönüşünü yavaşlatacak şekilde tutuyor oluşu, kendini bu hareketi bir kerede yapabileceğine ikna etse de, mızrağını düzgün savurabilmesi için stabil kalabilmesi ve o andaki duruşu, bu saldırıyı hızlı gerçekleştirmekten önemliydi. Eğer ilk dönüşünde yeterince stabil olmadığını hissediyorsa, bir tur daha dönmesinde sakınca yoktu.

Mızrağını eline almış, yarattığı dönüşüyle kendi etrafında dönüşünün son anlarında, bir çiçek gibi açacaktı. Kendi etrafındaki dönüşü 360 dereceye tamamlanırken, elindeki mızrağıyla kıza, daha önemlisi, bilinmez kara büyüler barındıran kutusuna doğru bir Issen tekniği uygulayacaktı. Halihazırda dönüyor oluşu ve mızrağı tek eliyle tutuyor oluşu, Issen tekniğinin ana faktörü olan, hızlı savurma'ya katkıda bulunacak, tekniğin sorunsuz şekilde gerçekleşmesini sağlayacaktı. Kıza yaklaşık 14-15 metre uzaklıkta olduğunu hissediyordu, bu Issen tekniğinin ona neredeyse tam güçte ulaşması için yeterliydi. Mızrak güçlüydü, ama Issen, çok daha yıkıcı, saldırgan, sessiz ve vahşiydi. Kız daha ne olduğunu anlamadan, sinsi bir enerji dalgası ile karşılaşacaktı. Bu, planın son aşamasıydı.

[GM - Naruto]

Haru: Hamleni yapıyorsun ve dönmeni tamamladığında Issen tekniğini hedefine yollamış oluyorsun. Bu anda, 1-2 metre kadar da aşağı yer çekimiyle hareket etmiş oluyorsun, heykel de yaklaşık bir adım ileri almış oluyor. Fakat bu yer değişimleri hesaplayamayacağın değişiklikler değil. Bunları da hesaba katarak rakibine yolluyorsun tekniğini. Kabaca rakibine uzaklığın tahmin ettiğin gibi 14-15 metre kadar.

Rakip ise sen hamlene başlarken daha sana doğru dönüşünü kabaca tamamlamış oluyor. Senin tekniğin fırladığı anda, o da ellerini önünde birleştirmiş oluyor. Teknik havada ilerlerken, yarı yolu tamamladığında kızdan dışarıya doğru bir kum dalgası fışkırıyor! Bu kum dalgası küresel bir yapıda ve kabaca 4-5 metre çapında. Issen, bu kum dalgasının içerisine giriyor ancak kum dalgası dağılmıyor, hatta kum dalgası onu resmen yutuyor gibi. Bir an sonra, heykelin sırt kısmına doğru koşturan rakibini görüyorsun, kum küresinin içerisinden fırlıyor. Fırladığı gibi de duruyor, ayaklarına chakra odaklayıp heykelin sırtında sana bakacak şekilde durmakta, yere paralel olacak şekilde. Sırtındaki kutusu ise açık ve tam sana doğru bakmakta. Kızın iki eli de yana açık. İçinden bir mekanik kuş fırlıyor sana doğru!

Sen o kuşu gördüğün anda ayakların yere temas etmiş ve duruşunu düzeltmiş oluyorsun. Kum küresi oluştuğu hızda kayboluyor. Kızın her iki bacağının üst ön kısmında kesiler görüyorsun. Kız tekniğinden tam anlamıyla kaçamamış gibi fakat kesilerin derinliği, ciddiyeti hakkında bir fikrin yok. Yine de biraz kan sızdığını algılayabiliyorsun.

Kuş bir saniye sonra sana ulaşacak gibi. Akbabayı andıran, keskin pençeler ve gagaya sahip bir kuş. Mekanik ve kanat açıklığı epey geniş gibi görünüyor. Çok hızlı bir şekilde hareket etmekte. Ağzı açık, sanki yeterince büyük olsa tek hamlede seni yutabilecek gibi. Kanatlarını tek bir sefer çırpıyor ve bu sana yetişmeye yetecek gibi. Bu tek kanat çırpışında çıkan tiz metal ve tahta sesi heykelin gümbürtülü ayak sesleri ile bir kontrast oluşturuyor.

Farkındalığın yetmediği için tam kestiremiyorsun ama az çok eminsin ki kutudan çıkan tek şey bu akbaba değil.

---

Ringo: Furyuu tekniğini aniden aktif ediyorsun ve üzerine gelen shuriken ve kunailerden kurtulmaya çalışıyorsun. Tekniğin yönü için ileriyi seçiyorsun ve ani hava akımını birden salıyorsun. Üzerine gelen ekipmanlar sana varmadan hemen önce ya ters yöne fırlıyorlar, ya da sağa veya sola sekerek ağaç evin zeminine saplanıyorlar. Hasar almıyorsun.

Usagi'nin Kawarimi tekniğinin çıkardığı sesi de o anda duyuyorsun. Ardında kabaca bir insan boyutunda ağaç gövdesi bırakmış oluyor. Suta ise spesifik olarak ona doğru gelen bir ekipman olmadığından önce bir metre sağa, ardından da bir metre arkaya çok çevik bir atlama yaparak kurtuluyor herhangi bir saldırıdan. Ardından önce ağaç kovuğuna, ardından sana bakıyor. Suratından bir ifade okumak bir insan olmadığı için zor. Ancak bir tahminde bulunmana gerek kalmıyor: "Takım gibi davranmaya başlamanız lazım." Bu kadar acil bir durumda bile sana laf yetiştirmeye çalışıyorsa cidden bir şeyleri yanlış yaptığınızı düşünüyor olmalı. Ardından etrafa bakınıyor Usagi'yi görmek adına, fakat seçemiyor. Harekete hazır bir şekilde beklemeye başlıyor.

Sen ise hemen zincirli shinobiyi görmek adına ağaç evin balkonunun ucuna doğru üç beş adım atıyorsun ve aşağıya bakıyorsun, fakat kimseyi göremiyorsun. Ne yerde, ne karşındaki ağaçlarda. Kafanı kaldırıp ileriye baktığında ise heykelin epey bir yaklaştığını görmüş oluyorsun. Heykel 20 metre uzunluğunda, siz ise yerden 7-8 metre kadar yukardasınız. Epey heybetli görünümü ile bir gölge düşürüyor ağaç eve. Bir kaç adım sonra varacak gibi ağaç eve. Buna hazırlık olarak katana tutan elini kaldırmaya başlıyor yana açarak. Kısa bir zaman sonra katana ağaç evle buluşmuş olacak gibi görünüyor. Suta tekrar konuşuyor: "Ringo, gitme zamanı!"

Sol omza geçen sarı saçlı shinobi bir teknik hazırlıyor gibi görünmüyor fakat tüm savaş alanını bulunduğu yüksek konumdan izlemekte. Muhtemelen olan biten her şeye vakıf ve her an müdahale edebilecek gibi görünüyor. Epey avantajlı bir konumda.

Gin'in kabaca dönmesi gerektiğini düşünüyorsun. Birazdan burada olacaktır.

---

Usagi: Kawarimi'yi uyguladıktan sonra kendini ağaç evin hemen altında, küçük bir ağacın gövdesinin eski yerinde buluyorsun. Fakat nefes almaya gelmeden, hemen sağ üstünden sana doğru gelen bir zincirli kusarigama görüyorsun. Yarım saniyen ya var ya yok tepki vermek için.

[Kurosawa Haru]

"Güzel." diye fısıldadı kendi kendine kar saçlı kız, yerle temas ettikten hemen sonra. Damarlarındaki kanın daha da hızlandığını, nefesinin hızlanışından anlayabiliyordu. Birkaç nefesin hızlanması onu, önündeki savaşa hazır hale getiriyordu bile. Savaş için, kavga için, kazanmak için yaşıyordu Haru. Gözlerinden fışkıran ateş, önüne çıkan herkesi yakacaktı. Bu taş heyulayı kim kullanıyorsa, ağaç evlerine kim zarar veriyorsa, yakıp kül etmek için giderek büyüyen bir fırtınaya dönüşecekti.

İlk hedef, şu sinek sesli kız. Sinirinin meyvelerini vermesini bekleyemez, direkt saldırıya geçmek zorunda hissediyordu. Ona hiç boşluk bırakmayacaktı. Nefes alabileceği ufak bir an bile alamadan, buradan defolup gidecekti minik dostlarıyla. Acımak yok. Sırt dönmek yok. Vazgeçmek yok.

Sinirli, ölüm saçan gözleriyle kıza baktı. İfadesizce. Sessizce. Üzerine gelen kuşun bir önemi yoktu. Onun yerine savaşacak bir şeyler kullanmak mı? Taştan kulelerle saldırmak mı? Haru binlerce idolün heykelini yıkmıştı zaten. Bu heykel? Hiçbir şey. Bu kuş? Hiçbir şey. Bir saniye içinde gelecekti. Çok hızlı geliyor oluşu Haru'yu korkutmuyor, aksine güven veriyordu. Bu kız mı kullanıyordu bu kuşu? Bir kuklacı mıydı bu? O kum küresi de neydi öyle? Kumu da mı kullanabiliyordu yoksa? Belki de bu oyuncakların içine kum doldurup, onları mı kullanıyordu?

Birkaç salise içinde anlayacaktı zaten. Duruşunu hiç bozmadı. Tehditkar, saldırgan, tehlikeli biriydi Haru. Öfke saçan gözlerinin, rakibinin neşeli ruhunu tarumar etmesini istiyordu. Hiç istifini bozmadan, kuşun kendisine çarpmasına yarım saniye kala ayağını yere vuracak ve yerden, çıkarabildiği en yüksek hızda bir sütun çıkaracaktı. Kızın reflekslerini test ediyordu. Yeteneğini ölçüyordu. Çok yüksek hızda kontrol ettiği kuşun yönünü değiştirip kuşunu kurtarabilir miydi? Kuşun ona çarpmasına bir saniye kadar bir süre vardı. Sütunu şimdi çıkarırsa, kuşu kaçırması için yeterli süre bırakmış olurdu. Çeyrek saniye kadar bekledi, bir gözün kapanıp açılma süresi kadar, ancak Haru'nun gözleri hiç kapanmayacakmış gibi açıktı.

Ayağını yere vurup bir Doryuu Shiki sütunu çıkaracaktı. Sütun, durduğu yerin, kızla arasında, ayağının 15 santim ötesinde çıkacaktı. Çıkardığı an kuşun sütuna çarpıp paramparça olmasını bekliyordu. Yine de bu alanda duramazdı. Ayağını yere vurup sütunun çıkmasını sağladığı anda yere basan ayağından güç alıp sütunun ters yönüne doğru, hızla bir kez zıplayıp, ardından bir iki adım atacaktı geri geri, ne olur ne olmaz diye, çarpışma alanından kaçmak istiyordu. Kızın yeteneklerine dair hiçbir şey bilmemesi, onu her şekilde temkinli olmaya zorluyordu.

Adımlarını attıktan sonra rakibine dönük olacağı için olasılıklarını değerlendirebileceği bir küçük ânı olmasını bekliyordu. Bu küçük zamanı iple çekiyordu. Ne olup ne bittiğini anlamak zorundaydı. Anlayabilmek için, yaşananlara sırtını dönemezdi. Kızın yaptığı her küçük hareketi dikkatle incelemek zorundaydı.

[Okawa Ringo]

Panter haklıydı. Karşılarındaki takım, ortak noktada buluşarak bir plana sadık kalarak ilerliyordu. Fakat önceden yapacakları bir planın da onları kurtarma şansı yoktu. Nitekim, kimselerin dev bir golem ile üslerini basacağını düşünmemişti. Biraz takım oyunu, kararan zihnini biraz daha berraklaştırmıştı. Usagi ve zincirli eleman etrafta yoktu. Bir süre daha onları mı arayacaktı? Yoksa karşısındaki golem ve sarışın çocuğa karşı harekete mi geçecekti? Biliyordu. Sarışın çocuğun verdiği hava daha farklıydı. Diğerleri ne düşünürdü, bilinmez ama golemi kontrol edenin o olduğunu hissediyordu. Ağaç evi kurtarmanın bir yolu yoktu. Goleme karşı uygulayabileceği bir tekniği, bir gücü yoktu. Gözünün gücünü kullanırsa, chakrasını inanılmaz derecede azaltacaktı. Bu noktada, Suta'yı dinleyecekti. Artık harekete geçmek gerekiyordu. Madem yok edemiyorsun, oyala...

"Suta! Biraz takım çalışması zamanı. Gidelim!" dedikten sonra onlara artık iyiden iyiye iyice yaklaşmış olan heykele doğru sıçrayacaktı. Sutanın da onunla birlikte gelmesini umuyordu. Heykelin gövdesine ulaştığında chakrasını ayaklarında biriktirerek dengesini sağlayacak, ardından yukarı doğru koşacaktı. Juryokugan sayesinde kendi bedenine uygulanan çekim kuvvetini oldukça aşağı çekebiliyordu. Burada bunu yaptığı takdirde, ilerleme hızı oldukça artacaktı ve gelecek bir saldırıya karşı dengesini bozmadan karşılık verebilecekti. Az önce uyandırdığı gözünün gücünü kendi bedeninde kullanmayı ihmal etmeyecekti bu yüzden.

Fakat bu noktada Suta ile dip dibe, aynı doğrultuda ilerlemeleri, zaten oldukça avantajlı bir konumda olan sarışın çocuğun daha da rahat tepki vermesini sağlayacaktı. O nedenle kısa bir süre sonra, heykelin sol omzuna doğru uzanan doğrultusunu biraz daha kafa tarafına alarak ilerlemeye devam edecekti. Yönü, heykelin kafasına doğru, çapraz bir doğrultu olacaktı. Suta, Ringo'dan kat be kat hızlıydı. Bu nedenle çocuğa daha önce ulaşacaktı. Fakat çocuğun seyirci kalmayacağını biliyordu. Çıkaracağı kötü kalite iki shurikeni, çocuğa doğu yollayacaktı. Savuşturacağını, kaçabileceğini biliyordu. Aşağıda olan oydu. Fakat sonuç olarak Suta'ya yol açmak istiyordu. Herifin bir teknik kullanmaya kalkışmasını da engelleyebilirdi. Bu nedenle iki kunai daha çekecek ve Kaiten Shuriken tekniğini kullanarak onları Fuuton Chakrası ile dolduracaktı. Kunaileri birbirlerine çok yakın doğrultularda ve dümdüz fırlatacaktı. Çocuk ile aynı hizaya geldiklerinde ise, kunailerin çocuğa doğru manevra yapmalarını sağlayacaktı. Manevra yaptıkları esnada, arkada kalacak olan kunai, önündekine çarpacak ve çocuğa daha tehditkar bir şekilde ilerlemesini sağlayacaktı. Suta çocuğa ulaşabilirse, ona destek vermeye devam edecekti. Suta'nın yakın mesafede inanılmaz bir tehdit olduğunu biliyordu. Bu nedenle elinden geldiği kadar destekleyecekti onu.

Usagi, ağaç evin altında minik bir başka ağacın gövdesiyle yer değiştirmişti. Tam da bu anda, sağ üstünden ona doğru ilerleyen Kusarigama'yı farketmişti. Kusarigama'yı bloklamak adına bir karşılık vermeyi düşünse dahi, vaktinin kısıtlı olması nedeniyle çevik bedenine güvenecekti. Kusarigama'nın ona doğru ilerlediği yöne dik olacak şekilde hızla adım atacaktı. Bu noktada vücudunu aşağı doğru eğerek hedef küçültecekti. Sola doğru hafifçe iskivlenerek, orağı savuşturmak istiyordu. Az önce, Kusarigama'nın normalden uzak bir şekilde hareket ettiğini fark etmişti. Bu nedenle bedenini zincirden ne kadar uzağa taşırsa o kadar rahat olacaktı. Savuşturma hamlesinden sonra kollarını öne çekerek, en yakınındaki ağaca parende atarak hızlıca ulaşmak niyetindeydi. Böylece çocuğun bir sonraki saldırısını daha rahat karşılayabilirdi.

[GM - Naruto]

Haru: Çeyrek saniye kadar daha bekledikten sonra, hızla ayağını yere vurarak önünden bir Doryuu Shiki sütunu çıkarmak üzere harekete geçiyorsun. Halihazırda tekniğin üzerine çokça çalışmış olduğun için, sütun oldukça hızlı bir şekilde topraktan fırlıyor. Bu esnada, sütunu çıkarmak üzere yere bastığın ayağından güç alıp geriye doğru sıçrıyor ve heykelin sırtında durmakta olan rakibine bakıyorsun bir anlığına. Yüzü oldukça ciddi, ancak gözlerinin çok hafif bir şekilde büyüdüğünü ve bir elini hızla geri çektiğini görüyorsun. Mekanik kuşun yönü hızla değişiyor ve senin sağına doğru meyillenmeye başlıyor. Gelgelelim, yeterince hızlı olmuyor bu olay. Büyük bir çatırtı sesiyle kuşun sağ kanadının ve gövdesinin bir kısmının az önce şekillenmiş olan sütuna çarptığını farkediyorsun.

Ringo: Suta'ya doğru seslendikten sonra, ağaç evin kenarındaki kısa duvara doğru bir adım atıp hızla ileri doğru fırlatıyorsun vücudunu. Suta da sana benzer şekilde fırlıyor ağaç evden. Sarışın shinobi el mühürlerine başlıyor ve omuzdan ileri doğru birkaç adım atıyor. Hafifçe eğimleniyor vücudu. Heykele ulaştığınız anda her ikiniz de ayaklarınıza chakra odaklıyor ve heykelin karın hizasında dengenizi sağlıyorsunuz. Gözüne chakra odaklayarak, vücuduna uygulanan çekim kuvvetini azaltıyorsun. Bu esnada, sarışın shinobinin el mühürlerini bitirdiğini ve iki elini birden iki yana açtığını görüyorsunuz. Heykele doğru havada ilerlerken kaybetmiş olduğunuz zaman ve denge kurma anınız da işin içine katıldığında zaman açısından geride kalıyorsunuz. "Fuuton: Atsugai!" diye haykırıyor shinobi. Merkezinde shinobinin bulunduğu küre şeklinde korkunç bir fırtına oluşuyor gözlerizin önünde, buna karşı hiç bir şey yapacak güç bulamıyorsun kendinde. Suta da, sen de aynı anda dışarı doğru fırlıyor ve yere doğru düşmeye başlıyorsunuz.

Usagi: Sola doğru bir adım alarak, üzerine gelen Kusarigama'dan kaçınmak üzere hareketleniyorsun. Bir yandan da eğilip hedef küçültüyorsun. Orağın bağlı olduğu zincir yanından geçerken hafifçe şıkırdıyor. Darbeden kurtulduğuna eminsin, en azından o an için. Ancak bir an sonra sen parende atmak üzere ellerini öne doğru açmışken, minik bir şıngırtı ve rüzgarı kesen 'vız' şeklinde bir ses duyuyorsun. Refleksif olarak gözünü sağa ve geriye çevirdiğinde, orağın havada doğallık dışı bir dönüş gerçekleştirdiğini ve yeniden hızla sana yöneldiğini görüyorsun. Yapabileceğin pek bir şey yok gibi görünüyor, kusarigama sağ bacağına dolanıyor. Ancak seni bir şekilde kesmemeyi başarıyor. Bunun kasti mi, yoksa yanlışlıkla mı olduğunu o an için anlayamıyorsun. Vücudunun zincirden gelen ani bir çekim kuvveti ile sola doğru fırlatıldığını hissediyorsun.

Haru: Bir an sonra, yere iniş yapıyorsun ve sütunun görüş açını kesmemesi için hafifçe yana adımlıyorsun. Mekanik kuş da, yere düşüyor bir çatırtıyla. Rakibinin heykelden aşağı atladığını ve bu esnada sırtındaki kutudan beş silüet daha fırladığını görüyorsun. Tam bu esnada işaret parmağını kendine doğru çekiyor kız. Akbaba kuklası cansız bir şekilde kıza doğru geri çekilip az önce beş kuklanın fırlamış olduğu kutuya giriyor gürültüyle. Bu beş kukla, akbaba kutudan içeri girerken çoktan sana doğru harekete geçmiş oluyorlar. Birbirlerinin tıpatıp aynısı gibi görünüyorlar. Birer metrelik birer çocuk boyutundalar ve humanoid bir forma sahipler. Dirseklerinin altında, tantou benzeri keskin metaller yerleştirilmiş kuklaların. Kızla aranda 15 metre, kuklalarla aranda 2-3 metre var.

Ringo: Aniden oluşan güçlü rüzgarın etkisiyle dengeni kaybedip yere doğru fırlıyorsun. Olaylar öylesine hızlı gelişiyor ki, düzgün bir düşüş formu almana fırsat kalmadan yere çok yaklaşmış oluyorsun. Vücudunu hafifçe döndürüp ayaklarını yere doğru yönlendirmek üzere dönüşe geçerken, yerle aranda en fazla 1-2 metre kalmış olduğunu farkediyorsun. Kötü bir düşüş olacağa benzediğini geçiriyorsun kafandan. Ancak tam bu esnada müthiş bir hızla bir karaltı beliriyor hemen üstünde. Ani bir şekilde yukarı doğru çekildiğini hissediyorsun. Gin, seni düşüşten kurtarmış gibi görünüyor. Vücudundaki çekim kuvvetini azaltmış olman da, kurtulmanda büyük pay sahibiymiş gibi hissediyorsun. Gözünün ucuyla, Suta'nın dört ayağının üzerine sağlam bir şekilde düştüğünü görebiliyorsun.

---

Tam bu esnada, her biriniz korkunç bir gürültü işitiyorsunuz. Çeyrek saniyeliğine gözünüz gürültünün geldiği yöne doğru kayıyor. Devasa heykelin elindeki katananın daha birkaç dakika önce hepinizin üzerinde bulunduğu ağaç evin yerleştirildiği gövdeye çarptığını görüyorsunuz. Ağaç, yana doğru çatırdayarak düşmeye başlıyor.

---

Usagi: Birkaç saniye kadar havada uçuyorsun, ardından sırtında korkunç bir basınç hissediyorsun ve hareketin duruyor. Aniden kaybettiğin momentumun, bir şeye çarptığına emin olmanı sağlıyor. Bir anlığına nefesin boşalıyor çarpmanın etkisiyle. Kafanı kaldırdığında, shinobinin sırıtarak ve elindeki zinciri sallayarak sana doğru ilerlediğini görüyorsun. Üç metre kadar önünde. Shinobinin arkasına odaklanıyorsun. Az önce taş katana tarafından biçilen devasa ağacın, az önce bulunduğun noktaya yıkıldığını görüyorsun. O anda, shinobinin seni uzakta bir yere fırlatmak yerine olduğun yere düşmeni sağlamış olsa enkaz altında kalmış olacağını farkediyorsun. Gelgelelim yeni edindiğin bu farkındalık, shinobinin gözündeki tehditkarlık düzeyini azaltmıyor. Hala üzerine gelmekte.

[Okawa Ringo]

"Çölüne dön lan! Defol be!" Lanet olsun sana! Lanet olası, karı kılıklı ama karizmatik yara izli şerefsiz! Aklında planladığı her şey bir fırtınaya yem olmuştu. Çocuk avantajlıydı. Bu avantaja sahip iken, göstere göstere üzerine gitmenin bir faydası yoktu. Üzerinde durduğu canavar, sadece onun için saldırmıyordu. Aynı zamanda onun savunmasıydı da. Daha önce hiç görmediği bir Fuuton tekniği kullanmıştı sarışın çocuk. Yere düşüşü acı verici ve kontrolsüz bekliyordu. Bu noktada vücudunun oldukça hafif olması ve dostunun yetişmesi onun için avantaj olmuştu. "Suta! Usagi'yi bul." dedi. Yeniden gözlerini açtı. Çocuğu aşağı çekebilir miydi ? Ne yaparsa yapsın, çocuk konumunu korumak isteyecekti. Gin ile birlikte, Ringo'nun da manevra kabiliyeti ve hareket avantajı artmıştı. Fakat dev bir golemin tehditkarlığına erişebilmek çok zordu. Sanki bir dağın üstünde duruyordu. Sadece bir dağ değil, hareket eden ve çevresindeki her şeyi biçebilen bir kale... Üzerinde ise en az kendisi kadar yetenekli ve gözü açık bir shinobi duruyordu. İnmek istemiyordu. Yanına kimse ulaşmasın istiyordu. Planladığı şey de tam olarak buydu. Avantajını kaybetmek istemiyordu adam. Hiç kolay değildi... Hiç kolay olmayacaktı. Kolay olmasın zaten! Vereceği bu zor mücadeleye hazırladı kendini. Gururla doldu tüm vücudu. Isınma turlarını geride bırakma zamanıydı!

"Tam zamanında Gin... Isınıyordum bende. Hehe.. Etrafından dolaşalım. Beni ona ulaştır. dedi havada süzülürken. Ardından kendini toparladığını hissetti. Şu andan itibaren her şeyi farklı, her hamlesini doğru yapabilirdi. Gin ve Juryokugan sayesinde oldukça yüksek bir hıza ve manevra kabiliyetine sahip olacaktı. Bu nedenle golemin yapacağı saldırıları savuşturabileceğine inanıyordu. Sapasağlam bir ağacı yerle bir edecek kadar güçlü bu yaratık, bir sineği yakalamak konusunda aynı başarıyı gösteremezdi. Bir yandan da, golemin üzerinde ve çok yakınındayken emniyetteydi. Çünkü bu yaratığı yok etmenin neredeyse tek yolunu anlamıştı! Bu yaratığı parçalayabilecek tek şey kendisiydi! Golem dönebilirdi, elindeki katana ile saldırabilirdi. Goleme çok yakın ilerleyeceklerinden, elindeki silah onlara saldırmak için fazla uzun kalacaktı. Ayrıca bu durum, çocuğun onları takip etmesini de zorlaştıracaktı. Golemin etrafında en az bir tur atarak yükseleceklerdi. Çocuktan gelecek doğrusal saldırıların da bu sayede etkisiz kalabileceğini düşünüyordu. Alan bazlı bir saldırının ise alanından çıkabilirdi. Çocuk sol omuzdaydı. Çocuğun uzak olduğu sağ tarafa yönelecekti dostu ile birlikte, yükselişlerini tamamlarken. Kendisini hafifletmeye devam edeceğinden, Gin'in gelecek herhangi bir saldırıya karşı vereceği tepkinin hızlı olacağını düşünüyordu. Yolu yarıladıktan, yükselmeye başladıktan sonra ise tek dikkatli olması gereken nokta bodoslama ilerlememekti. Çocuk beklenmedik bir şekilde yaklaşmayı seçebilirdi, zira ayıcığının elleri de doluydu. Onları yakalamak için bir hamle deneyemezdi. Bu noktada ise yükseleceği yer olan sağ omuza yaklaştığında bir adet Karasu Bunshin oluşturacaktı. Bunshin'in doğrudan, golemin kafasının üzerinden ilerleyecek bir rotada çocuğa ilerleyeceğini ön görüyordu. Ona yeterince yaklaştıktan sonra fiziksel saldırılara geçebilirdi. Bu noktada ise Gin ve Ringo boş durmayacaktı. Son hız, bunshinin aksine; golemin ensesine yakın bir doğrultuda uçuşa geçerek ilerleyeceklerdi. Eğer, Ringo istediği gibi konum alabilirse; çocuğa istediği kadar yaklaşmış olacaktı. Bu noktada ise artık o veledin teknik yapmasına izin vermeyecekti. Bunshin'i ona doğru ilerlerken, o da cübbesinden çekeceği üç shurikeni aynı anda, müthiş bir hızla ona doğru yollayacaktı.

Usagi, anın şokunu sırtında hissettiği basınçla birlikte bir kenara bırakmıştı. Bulunduğu yeni konumu göz önünde bulundurarak bir plan yapmalıydı. Arkasında çarptığı şey bir ağaç, bir kaya.. Her ne ise, ona istediği hamle şansını verebilirdi. Bir saniye, bir an bekleyecekti. Garip çocuğun zinciri ile saldırıya tekrar geçeceğini anladığı an o da hamlesine başlayacaktı. Atik ve kuvvetli vücudunu kullanarak kısa bir sıçrayış ile arkasındaki desteğe bir rampa gibi tutunacak, ardından kendisini bir roket gibi ileri ittirecekti. Shinobi ile arasındaki mesafenin kısalığı ve zincirinin anormal hareketleri; teknik yapmasını ve kaçış hamlelerini kısıtlıyordu. Bu nedenle kendini ona doğru fırlatacaktı. Zincirin bir tehdit olduğunun farkındaydı. Shinobi zincirini bu kısa mesafede tekrar kullanmaktan çekinmeyecekti. Savurabilirdi, sallayıp tekrardan onu yakalamaya çalışabilirdi. Zincirin ve orağın konumunu çok dikkatli inceleyecekti. Hareketine başlar başlamaz, katanasını çekecek ve zincire katanasını geçirip, onu toprağa sabitlemeyi deneyecekti. Toprağa sapladığı katanasının sapından destek aldıktan sonra, vücudunu sağdan sola doğru hızlı, dengeli ve hareketin tüm momentumunu kullanabileceği bir şekilde çevirerek çocuğun suratına sağlam bir tekme geçirmeyi planlıyordu.

[Kurosawa Haru]

Daha çok kukla, bu kutunun içinden daha ne kadar kara büyü fırlayabilir ki? Bu kuklaları nasıl kontrol edebildiğini tahmin bile edemiyordu Haru. Hayallerini oluşturduğu dünyada böylesine garip bir harekete yer yoktu. Akademi'de kuklacılar hakkında bir şeyler öğrendiğini hayal meyal hatırlıyordu, kum ülkelerinde yaşadıklarını, tahtadan bedenler üretip bunlara iplerle hükmettiklerini biliyordu. Bir ip göremiyordu Haru, bu ipler görünmeyecek kadar ince miydi? Düşünceleri bir kenara bıraktı. Hızlı savaş anlarında düşünmeye çalışıp anlamak, ona zaman kaybettirirdi.

Ellerini göğsüne götürecekti. Kuklaların ona hızla geldiğinin farkındaydı. El mühürlerini gerçekleştirmeye başlayacaktı. Orta düzeyde el mührü içeren bu tekniği uygularken, kuklalar ona ulaşmadan yapabileceğini tahmin etse de, hazırlıklı olmak durumundaydı. Rakibinin bir kuklayı ne kadar hızlı hareket ettirebildiğine tanık olmuştu. Kuklalar, ona iki metreden fazla yaklaştığında baktığı açıyı hiç bozmadan geriye doğru bir adım sıçrayıp, kendini bir metre kadar geri taşıyıp, gerekirse havada geçirdiği sürede de el mühürlerini uygulamaya devam ederken, yere düşerken hiç beklemeden elini yere koyup tekniğini tamamlayacaktı. "Doton: Kadan!" kendi geliştirdiği bir teknikti bu, bildiği her şeyi harmanlayıp hali hazırda sahip olduğu yeteneklerle harmoni oluşturan bu teknik, ona yaklaşmakta olan her şeye zarar verebilecek tarzda bir teknikti. Kızın reflekslerinin iyi ama yeterince iyi olmadığını görmüştü. Muhtemelen bu delilik ürünü tahtadan bebekleri kurtarabilecek kadar da hızlı değildi. Ayrıca, kızın böyle bir tekniği hayatında hiç görmemiş olması da buna ek olur, diye tahmin ediyordu. Etrafındaki her şey, bu mızrak fırtınasının içinde kapana kısılacak, delik deşik olacaktı. Teknik alanının büyüklüğü, geri kaçmış bile olsa, kukla bebeklerin alanın içinde kalmasına yetecek kadar büyüktü.

[GM - Naruto]

Ringo: Suta, sana onaylarcasına bir bakış atıyor ve aksi yöne koşturuyor. Gin ile beraber yükselmeye başlıyorsunuz heykelin etrafında bir tur atarak. Siz bu turu atarken sarı saçlı eleman da sizleri izliyor. Ringo nispeten hâlâ hafif olduğundan Gin'in yükselmesi zor olmuyor fakat bu yükseliş çok kısa da sürmüyor. Bu sırada, heykel size saldırmak gibi bir harekette bulunmuyor. Hatta varlığınızı aktif olarak yok sayıyor gibi. Ağaç evi yerle bir ettikten sonra gözlerini büyük ağaç kovuğuna dikmiş gibi görünüyor. Oraya doğru bir adım atıyor. Birazdan oraya varacak gibi görünüyor, zira her bir adımı metrelerce. Zaten çok yaklaşmasına da gerek yok çünkü elindeki katana neredeyse bir ağacın yarısı kadar uzunlukta.

Siz yükselişinizi tamamlayıp heykelin sarı saçlıdan zıt taraftaki omzuna yaklaşmaya çalıştığınızda, sarı saçlı çocuğun birden heykelin kafasına sıçradığını görüyorsunuz. El mühürlerini o anda bitirmişte benziyor. "Fuuton: Atsugai!" Tekrar ellerini yana açıyor. Gin, aşırı hızlı bir şekilde çocuktan dışarıya fışkıran hava akımından kurtulmak adına kanatlarını genişçe açıyor ve havanın sizi dışarıya doğru sürüklemesine izin veriyor. Aksi bir hamle yapmış olsa veya şansını zorlasa dalgalı bir denizde alabora olan bir gemi misali bu rüzgara kapılıp batacağınız aşikâr. Karasu Bunshin oluşturma fırsatını yakalayamasan da ağırlığını azaltmak için tekrar özel yeteneğini kullanmayı başarıyorsun Gin ile dışarı doğru süzülürken. "Başka bir yöntem bulmamız lazım. Bizi yaklaştırmaz bu."

---

Haru: El mührü yapmaya başladığın anda, tekniği üzerine hızla yaklaşan kuklalardan önce bitiremeyeceğini algılamış oluyorsun. Sen tekniği daha yarılamamışken tehdit alanına çok yaklaşmış oluyorlar. Planladığın gibi aradaki mesafe iki metreye düştüğünde, tam geriye doğru bir sıçrayış gerçekleştiriyorsun el mühürlerine devam ederken. Bu tahmin ettiğin kadar bir fark yaratmıyor kuklalar ile aranda. Bir kaç sefer daha zıplaman gerekiyor gibi görünüyor, hatta bunu yapsan bile kuklaların hızını aşabilecek gibi görünmüyorsun. Fakat bu düşünceler, kızın "ĞHAAAAH!" diye çılgın ve ani bir kahkaha atmasıyla dağılıyor. Kuklalar aniden duruyor ve kıza doğru geri fırlıyorlar. Kız, sana değil, ayaklarının altına bakmakta. Göz bebeklerin küçülüyor, konmak üzere olduğun zemine bakıyorsun. Tepki vermeye fırsat bulamadan, ayaklarının altındaki zemin şiddetle patlıyor temas ettiğin anda.

Yukarıya kontrolsüzce fırlıyorsun üç beş metre kadar. Eğer gafil avlanmamış olsaydın bu kontrolsüz fırlama senin gibi akrobatik birisi için hiç bir şey olurdu, havada istediğin gibi yönünü değiştirip kontrolü eline geri alabilirdin. Fakat patlamanın şiddeti ve ani yakalanmış oluşun buna izin vermiyor. Bununla beraber, kızın seni inatla geriye "gütmeye" çalıştığını fark ediyorsun havadayken. Sürekli sana karşıdan saldırmaya çalışıp geriye adım aldırmaya çalışmış ve seni spesifik bir konuma sokmaya çalışmış gibi görünüyor.

Bir an sonra mini bir kratere dönüşmüş olan zemine sertçe iniyorsun. Hasar almış değilsin, bu düşüş eğitimli bir shinobi için çok bir şey ifade etmiyor. Rakibini görüş açına almak için kafanı aniden kaldırdığında, bir metre kadar önünden zemini delerek çıkan minik mekanik bir köpek kukla görüyorsun. Kafası bir matkap gibi dönmekte. Kafası yerden çıkınca dönmeyi bırakıyor, sana bakıyor, kafasını bir yana eğiyor sanki "sen kimsin?" dermişçesine, ardından tasmasından çekilen bir evcil hayvan gibi kıza doğru fırlıyor.

Tam bu anda, geriye doğru fırlayan kukla bir silüete dönüşmüşken kızın akbabayı çıkarırken kutusundan fırlayan bir şey daha görür gibi olduğunu hatırlıyorsun. Son bir kaç saniyede bunu unutmuş olsan da şu anda kafana dank ediyor ki bu ufak köpek o olmalı.

O anda, kızın etrafında 10 tane kukla sayıyorsun. 6 tanesi çocuk kuklalar, 5 tanesi az önce sana saldırmış olanlar. Bir tanesi ise kırık, fakat bu kırık kuklayla sizin bir alakanız olmadığını az çok biliyorsun. Kanadı kırık akbabayı, az önce yerden çıkan köpeği de seçebiliyorsun. Son kalan ikiliyi ise daha önce hiç görmedin. Bir tanesi bu çocuklara benziyor fakat onların neredeyse iki katı kadar ve yere çömelerek duruyor. Anatomisi direkt o şekilde ayarlanmış gibi. Tantou yerine elleri mevcut, fakat her bir parmağı ayrı birer keskin bıçak şeklinde. Aynı şekilde ayaklarında da bu keskin bıçaklar mevcut. Elleri ekstra uzun. Son kukla ise elleri ve ayakları yerine birer tekerlek olan garip bir şey. Gövdesi çocuklara benzese de kafası dışında bir uzvu bulunmamakta.

Sen düşüncelerini toparlayıp bir sonraki hamleni planlarken kız sinsi bir gülümseme ile ellerini aniden yana açıyor ve bütün kuklalar o anda uzuvlarını gövdelerinden ayırıyorlar. Havada uçuşan onlarca kukla parçası görüyorsun. Bu kukla parçaları kızın önünde birleşmeye başlıyorlar, ayaktan kafaya doğru. Her bir parça spesifik bir yere oturuyor hızlıca. Bu oluşum maksimum 1, 2 saniye kadar sürüyor. Oluşum göreceli olarak kısa olsa da, normal şartlar altında müdahale edemeyeceğin kadar hızlı değil. Fakat düştüğün tuzağın sonucu olarak açık vermiş durumdasın ve kız da bu açıklığı, kuklaları birleştirmek için kullanmış durumda.

İşlem bittiğinde önünde 3-4 metrelik devasa bir kukla görüyorsun. Kabaca bir insana benziyor, özellikle kafasının arkasından fışkıran kablovari uzantılar saçları andırıyor. Hafif öne doğru eğik duruyor, sanki sırtına birisinin atlamasını istermişçesine. O sırada kızın bir sörf tahtasında durur gibi kuklanın sırtına zıpladığını görüyorsun. İki ayağı da kuklanın sırtına temas etmekte, sol eliyle kuklanın omzundaki bir çıkıntıyı tutuyor. Diğer eli boşta ve parmakları daha önce görmediğin kadar hızlı bir şekilde hareket etmekte.

Bu büyük kuklanın ellerinin ucunda keskin pençeler bulunmakta. Aynı şekilde ayaklarında da. Suratını kablovari uzantılar kapatsa da beyaz göz bebeklerini seçebiliyorsun. Mekanik çenesi hızlıca açılıp kapanarak çok seri bir "tak tak tak tak" sesi çıkartmakta. Aşırı derecede rahatsız hissettiriyor. Bununla beraber kuklanın sol elinin dirsekle bilek arasındaki zırhın olmadığını, iç aksamı seçebildiğini fark ediyorsun. Karnının hemen altında, sağ tarafta da bir kısım eksik gibi görünüyor. Bu parçalara dikkat ettiğinde kırık kuklaların oraları oluşturduğunu fark ediyorsun. Eğer onlar kırık olmasaydı muhtemelen bu hasar görünümlü kısımlar da olmayacaktı.

Kız, gözünün içine bakıyor. Durumdan baya keyif alıyor gibi. Kukla, yere doğru iyice eğiliyor bir şeyler yapmaya hazırlanır gibi. Fakat ondan önce hareket etme şansın var.

---

Usagi: Arkandaki şeyin ağaç olduğunu fark ediyorsun ayağını dayadığında. İleriye doğru fırlıyorsun zincirin rakibin elinden çıktığını gördüğün anda. Kılıcını çekiyorsun ve dümdüz, kusarigamayı hedef alacak şekilde ileri savuruyorsun. Eleman buna karşı zinciri geri çekmek istese de bir sağ, ardından bir üst, ardından da bir aşağı çok dar hareketler yaparak zinciri kılıcına doluyorsun. Ardından kılıcı hiç hız kesmeden yere saplıyorsun. Kılıçtan elini sen daha çekmemişken, elemanın zinciri sertçe kavrayıp çektiğini hissediyorsun. Eleman kılıcı kırabileceğinden aşırı emin, fakat kılıcın yüksek kalite bir silahtan daha dayanıklı olduğu için, kesinlikle ne bükülüyor ne de kırılıyor. Eleman bir sana, bir de kılca bakıyor, ardından bir kaşını kaldırıyor. Sen elini kılıcından çekip bir hamle düşünmeye başlamışken rakibin çoktan birer kunai eline almış oluyor ve tek bir adımda kişisel alanına giriyor. Aranızda nereden baksan 30 santim falan var. İki kunai aşağıdan yukarıya doğru sert bir kesme hamlesi yapıyor fakat geriye doğru bir adım alarak bundan kurtuluyorsun. Fakat eleman bunu tahmin etmiş gibi olacak ki, yukarıya kalkan iki kunai birden iki yana açılıp aşağı iniyor, sağdan ve soldan karnını kesiyor elemanın ellerinin önünde buluşmasıyla. Bu kesişler bir kunai için fazla derin. Eleman ne yaptığını çok iyi biliyor gibi.

Bir sonraki hamlesine geçmeden önce tereddüt ediyor. Bu teredütü fark ettiğin anda elemanın önde birleşmiş olan ellerine ayağını koyup kendini geriye fırlatıyor ve aranızda 2-3 metre boşluk koyuyorsun. Eleman "Parşömenleri verin de gidelim. Sana zarar vermek istemem. Kim bilir, belki ileride... Ne bileyim... Randevuya çıkarız falan." diyor. Gayet ciddi bir ses tonuyla tane tane söylüyor. Fakat yanakları hafif kızarmış gibi, gözlerini de kaçırıyor.

Tam bu anda Suta elemanın arkasında beliriyor. Rakibin Suta'yı fark etmiş olacak ki, ona doğru dönüyor. Suta, kükrüyor ve shinobiye doğru atılıyor. Shinobi, yana doğru kaçmak istese de vaktinde davranamıyor ve Suta onun sol omzunu göğsüne kadar çiziyor. Yara aşırı derin olmasa da ciddi görünüyor. Shinobi, bir acı sesi çıkarıyor, fakat hareketini durdurmuyor. Yerden zinciri kapıyor, momentumunu koruyarak etrafında bir tur dönüyor ve yere saplı olan kılıçtan kusarigamasını kurtarıyor. Kılıç havaya zıplıyor ve yere düşüyor. Kusarigama elemanın etrafında bir tur dönüyor ve Suta'yı onun yanından uzaklaşmaya zorluyor. "Abisi geldi. Ben kaçar." diyor üzgün bir şekilde. Sanki elinde bir gül olsa Usagi'ye fırlatacak gibi bir hali var. Suta, çok ciddi bir şekilde hırlıyor elemana doğru.

Kusarigamasını geriye doğru fırlatıp bir ağaca onu tutturuyor ve kendini çekiyor shinobi. Heykele doğru gidecek gibi görünüyor. Suta, elemanın üzerine hemen atlamıyor fakat Usagi'ye bakıyor, ardından yaralarına bakıyor. Endişelenmiş gibi.

[Okawa Ringo]

Yine mi ya... Çocuğun korktuğunu bile düşündü. 'Neyse..' dedi içinden huzursuz bir hırıltıyla. Harcayacak sonsuz bir chakra'sı olmadığına göre, eninde sonunda kozlarını paylaşacaktı. Hırsla dolan bedeni kaskatı bir şekilde kesilirken, kendini tekrar rüzgara bıraktı. Pilotu Gin, profesyonel bir şekilde geri çekilebilmişti. Yani tekrardan sarışın çocuğun istediği şey olmuştu. Uçarak dahi yanına gidemiyordu. Sürekli aynı tekniği kullanmaktan çekinmiyordu eleman. "Ben yapacağımı biliyorum ona.. Tsch!" dedi Gin'in söylediklerine ithafen. Gerçekten sinir bozucuydu. Dengesini bozmalıydı, güvendiği o heykelin üzerinde onu rahatsız hissettirmeliydi. O yüzden kombo bir saldırı yapacaktı. Kurtulması veya işe yaramaması önemli değildi. Zira Ringo bir açık arıyordu. Gin'in tekrardan ilerlemesi için işaret verdi. Ardından hiç beklemedi. Vakit, nakitti. El mühürlerine başladı, ileri doğru hareketlenmeyi beklerken.

"Başlıyoruz. Gin!"

Bir miktar daha yaklaşacaktı. Bu esnada kısa olan el mühürlerini tamamlamış olmayı umuyordu. Herifin kullandığı Fuuton tekniğinin menzilini çözebildiğine inanıyordu. Çocuğun sapıkça kullandığı garip teknik, dairesel bir alanı içine alıyordu ve o alan kadar bir mesafe bırakacaktı. Bu, Gin ile yapacakları kombo saldırı için yeterli bir mesafeydi. Kaçması ve tepki vermesi zor, yıkıcı bir teknikti. Bu mesafeden çocuğun bir çözüm üretebileceği ihtimalini biliyordu. Ama istediği şey bir anlık açıktı. El mühürlerine başladığı gibi Gin'in de odaklanmaya başlayacağını ön görüyordu tekniği için. Daha önce çalıştıkları ve güvendiği bir komboydu. Bununla birlikte tekniğinin gerçekten yüksek bir menzili ve geniş bir alanı vardı. Kurtulması oldukça güçtü. Oldukça da hızlıydı. Koca heyulanın fazla hızlı tepki veremeyeceğini ön görüyordu hala. Golemin kafasına hasar verip onu parçalaması bile içtendi. Gin ise alevleri hazırlayacaktı. Rüzgarı ile körükleyeceği alevler ise tekniğini daha tehlikeli yapıyordu. El mühürlerini bitirdikten sonra nefesini alacak, şişen göğsüne bir davul gibi vurarak tüm hıncını çıkaracaktı.

"Fuuton: Renkuudan!"

"Katon: Endan!"

Devam edecekti. İlerleyecekti. Çocuğun kendini savunması için yapabileceği her neyse, onları püskürttüğü tekniği kullanmasını önleyecekti çünkü. O nedenle saldırıya geçtikleri an ilerlemelilerdi. Onu rahatsız etmeliydi, üstünlüğünü bozmak için her yolu denemeliydi. Buraya kadar gelebilmesinin tek yolu, pes etmemesiydi. Tüm pişmanlıklarını ezmek için saldıracaktı. Köyü için, ona güvenenlerin kalplerindeki en ufak bir parıltıyı bile gururla taşıyabilmek için saldıracaktı!

Usagi, vakit kaybetmeden takımını desteklemek için harekete geçecekti. Suta'nın yüzündeki endişeyi fark etmişti, fakat şu an için takımını eksik bırakmak istemiyordu. Dayanıklı ve çetin ceviz bir dişiydi o. Zincirli ve platonik bir züppenin onu yıldırmasına izin veremezdi. "Suta! Gidelim!" dedikten sonra çevik bir hamleyle panterinin üstüne atlayacak ve iyiden iyiye yaklaşmakta olan goleme çevirecekti istikametini. Suta'nın ne kadar hızlı olduğunu biliyordu. Bu nedenle ilerlemeye başlar başlamaz Mizurappa tekniğinin el mühürlerine başlayacaktı. Yeterince yaklaştıklarında Suta'nın özel yeteneğini aktifleştirmesi için "Parçala onu." komutunu verecekti. Mizurappa'yı Golemin onlara daha yakın olan bacağına ateşledikten sonra, Suta'nın üstünden inecek ve oraya doğru saldırması için işaret edecekti. Hedeflediği alana yeterince su püskürttükten sonra tekniğini sonlandıracaktı. Ardından Suta saldıracaktı. Suyun golemi yavaşlatmasını ve afallatmasını umuyordu. Su ile kaplanan bacağın, Suta'nın yapacağı üst üste ve kuvvetli pençe saldırılarıyla oldukça fazla miktarda hasar almasını bekliyordu. Ne kadar sağlam olsa dahi, elektriğe karşı bir zaafı olmalıydı. Su ile kaplı olması ise bu noktada daha fazla hasar verebilmelerini sağlayacaktı. Bu saldırı golemi bacaksız veya topal bırakabilirdi. Bu durumun her ne olursa olsun avantajlarına olacağını düşünüyordu.

[Kurosawa Haru]

"Hop! Kara büyücü tuzaklar da kuruyor!" diye geçirdi zihninden, havada hallaç pamuğu gibi savrulurken. Bacaklarının titremesi, beklemediği patlamanın şiddetinden olmalıydı. Tuzaklar kuran, sinsice saldıran birinden korkmuyordu, sadece vücutsal bir tepkiydi yaptığı. Bir taş gibi düştü yere, canı acımadan toparlandı yerden kalkıp. Köstebek bir köpekle gözgöze geldi, Haru gördüğü şeyi ne kadar anlamıyorsa, köstebek köpek de bir o kadar anlamıyordu onu. Bir bilinci varmış gibi salladı kafasını soldan sağa doğru. Kız bu köpeği eş zamanlı kullanıyor olsa, böyle davranır mıydı? Belki de kızın garip bir espri anlayışı vardı. Köpeğin bir bilinci olabileceği fikrini zihninin kenarına yazdı, yakında unutacağı şeyleri tuttuğu tozlu bir köşeye.

Tuzak kurulup kurulmadığı korkusuyla bu savaşa devam edemezdi. Basmış olduğu yerlerden basarak yürümek zorundaydı, buzları kırıp da soğuk suya düşmemek için. Hiç düşünmeden Gerçekliğin Kumaşı'na chakra aktarıp koşmaya başladı. Evet, koca kukla devin üzerine doğru koşuyordu. Ne yaptığının farkındaydı. Kuklaların ne kadar hızlı hareket edebildiğini görmüştü. Belki Haru kadar, belki ondan daha bile hızlılardı. Korkmuyordu! Göğüs göğüse çarpışmaya hazırdı bu metal dev ile. Toprağın demirden daha güçlü olduğunu kanıtlayacaktı.

Kuklanın kafasını biraz aşağıya eğdiğini görmüştü. Haru için, bu iki farklı olasılığa işaret ediyordu. Tam hızını kestirmekte zorluk yaşasa da, oldukça hızlı hareket edebileceğini biliyordu. Aralarındaki mesafeyi hızlıca kapatacak olmasını bekliyordu Haru. Buna hazırlıklıydı, bunu bekliyordu. Kız, Haru'nun kaçacak olmasını mı bekliyordu, yoksa uzaktan bir saldırı mı bekliyordu, bilemezdi.

Olasılıklardan ilki Meka'nın tamamen yukarı sıçrayacak olmasıydı. Eğer bu yaşanırsa, elini derhal havaya kaldırıp Gerçekliğin Kumaşı'nı yapabileceği en büyük şekilde gerçeğe getirip üzerine bir tencere kapağı gibi yerleştirecek, ardından Moguragakure no Jutsu uygulayıp toprağın altına girecekti. Havadan yapabileceği saldırılardan çekiniyordu Haru, yeni bir alana geçmek zorundaydı. Toprağın altına girdiğinde Gerçekliğin Kumaşı kalkanı bozmayacaktı.

Olasılıklardan ikincisi, Meka'nın tam gaz üzerine koşacak olmasıydı. Onunla ayakları yere basarken dövüşebilirdi. Mekanın çok hızlı bir şekilde ona yaklaşacağının farkındaydı. 3-4 metrelik bir yakınlığa geldiği anda Gerçekliğin Kumaşı'nı önünde bir kalkan halinde gerçekliğe getirecek, kalkan gerçekleştikten hemen sonra ayağını yere vurup bir Doryuu Shiki sütunu çıkaracaktı. Bu sütun, Meka'nın tam iki bacağının arasına, yer ile 70-80 derece yapacak şekilde, tüm hızıyla yükselerek çarpacaktı. Bu çarpışmanın çok şiddetli olması gerekiyordu, ki darbe dev Meka'ya geri dönüşü olmayan bir hasar verebilmeliydi. Meka'nın o anlık hızını ve bir sütunu ne kadar hızlı yerden çıkarabileceğini bilmesi, Haru'nun planına anlam katıyordu. Şiddetli bir çarpışma yaşanacaktı, kalkanın sebebi de buydu.

Eğer bu ikinci plan istediği gibi gitmezse, Meka, kalkana çarpacak, Haru sadece dev bir robotun kalkanına çarpmasını karşılamak zorunda kalacaktı. Kendisi için büyük bir problem olacağını hissetmiyordu. En kötü, savrulurdu. Savrulmaya alışmıştı. En azından, alıştığını düşünmek istiyordu.