[7. Gün - Gece Safhası | Kita Usagi - Kurosawa Haru - Okawa Ringo] Orman

[GM - Naruto]

Haru ve Ringo, Ringo'nun içinde bulunduğu durum sebebiyle üsse hava karardıktan oldukça sonra geldikleri için dinlenmeye pek fırsatları kalmamış durumda. Direkt olarak planlama yapıp belirledikleri alanlara yönelmiş haldeler.

Haru, mağaranın içine duvarları planladığı şekilde çıkarıyor. Devamında 1 kunai hariç tüm ekipmanlarını Ringo'ya veriyor. Son olarak, devasa taş heykelin kalıntıları ortasına geçip aleni bir şekilde beklemeye başlıyor. Uzun bir süredir dinlenmediği için yorgun düşmüş durumda. Buna vücudundaki yara ve bereler de eklenince çok iyi bir durumda olduğu söylenemez. Sol gözü ise hala yarım kapalı durumda. Usagi de istediği sayıda ekipmanı Ringo'ya verip planladığı rotada devriye atmaya başlıyor. Oldukça yorgun hissetmekte kendisini. Ancak bariz bir sağlık problemi mevcut değil. Ringo, mağara girişini net bir şekilde görebildiği, ancak Haru'nun yerini tam seçemediği bir nokta bulabiliyor ve takım arkadaşları sayesinde o lokasyona ulaşabiliyor. Gürültü-ışık gibi etmenler olması halinde bunları farkedebilecek bir konumda. Kırık olduğuna emin olduğu sol dizi sebebiyle aktif olarak en fazla birkaç adım atabileceğine, devamında yere yapışacağına emin. Bacağı fena halde zonklamakta. Haru ve Usagi'nin kendisine verdiği ekipmanlarla birlikte 20 shuriken, 9 kunai, 5 metrelik sentetik misina, 1 patlayıcı parşömen ve 2 sis bombası mevcut.

Bekleyişiniz çok uzun sürmüyor. Üssün güneyinde, birkaç gün önce devasa taş heykel tarafından tarumar edilmiş ve geride neredeyse hiç bir şey kalmamış olan boş alanın güneydoğusundaki ormanlık kısımda ani bir sis patlaması oluyor. Ay ışığında bir fil suretinin belirdiğini görüyor Haru ağaçların arkasından. Ringo ve Usaginin görüş açısında değil bu gerçekleşen olay, fakat silüet ağaçların arasından çıkıp ilerlemeye başladığında onlar da bu duruma vakıf oluyorlar. Fil, sakin adımlarla üsse doğru ilerlemeye başlıyor. Kafasında bir figür olduğunu seçebiliyor Haru. Savunma pozisyonuna geçmek için ayaklanıyor. Ancak fil, kaya yığıntısına 20-25 metre mesafe kala duruyor. Ay ışığında filin tepesindeki siyahi shinobiyi seçebiliyor Haru. Aradaki mesafe sebebiyle tam şu an saldırsa bile rakibini gafil avlayamayacağına emin.

Filin tepesindeki shinobi, Haru'nun kendine hitaben olduğunu tahmin ettiği şekilde bağırıyor: "Selam! Güzel bir gece! Size bir teklifte bulunmaya geldim! Dinlemeye teşebbüs ederseniz tabii!"

Usagi söylenenleri duyabiliyor. Ringo, birinin bağırdığını duyabiliyor yalnızca. İçeriğine hakim değil. Ancak ikisi de bulundukları konumlardan fili seçebilmekteler.Ringo'nun file uzaklığı aşağı yukarı 120 metre kadar. Usagi nispeten daha yakın. 80-90 metre uzakta olduğunu tahmin edebiliyor.

Off Topic

Pasiflik süresi 24 saattir.

Rplerinizde karakterinizin genel düşünce akışı dışında çok ekstra bir tasvir beklentimiz bulunmamakta. Tabii ki istediğiniz stilde yazabilirsiniz ancak olayların nispeten hızlı akışı için böyle bir kolaylık sağlıyoruz.

Rplerinizi 'uhide=0' koduyla yazmanız gerekmektedir.

[Kita Usagi]

Her şey istedikleri gibi gitmiş olmasa da, planladıkları sonuca ulaşmışlardı. Takım arkadaşları üsse, ihtiyaçları olan son parşömen ile dönmüşlerdi. Lakin bu parşömeni almak için feda ettikleri şeyler gereğinden fazlaydı. Ringo'nun vicdanı, bacağının kırılmasına neden olmuştu. Haru ise Butsuo gibi bir ayı ile dövüştünden galip ayrılışmıştı. Yine de, onun da vücudunda fazlasıyla yara bere mevcuttu. Nitekim, Butsuo ile olan dövüşünden bu denli zararsız ve galip ayrılması Usagi'nin Haru'dan bir tık korkmasına sebep olmuştu. Savaş alanında karşılaşmak isteyeceği bir rakip değildi. Şimdiye kadar Kusagakure'den iki kişi ile karşılaşmıştı. Birisi, iki köyün ortak görevinde takım arkadaşı olan Ioriydi. Iori'nin de her ne kadar masum bir surat ifadesi olsa da, ondan da çok farklı aura almıştı. Kendine güvenen, karşısındakini korkutacak bir aura.

Iori'yi bu sınavda bir daha göreceğini umut etmişti içten içe. Çıktıkları ortak görevden sonra neler yaptığını merak ediyordu ara sıra. Ne tarz görevlere çıkmıştı? Ne tarz zorlukların üstesinden gelmişti? Bunları öğrenmek istiyordu. Birbirlerini daha iyi tanıyacak kadar vakitleri olmamıştı, lakin arkadaş olmak isteyeceği türden bir Kusagakureliydi Iori. Zira Haru da öyleydi. Haru ile daha fazla vakit geçirdiği için, Haru ile arkadaş sayıyordu şu an kendisini. İki shinobi de gururluydu. Tam olarak bir shinobiden bekleneceği üzere. İkisi de shinobiliği layığıyla yerine getiren kişilerdi. Ne var ki Ringo'nun anlattığı olayların üzerine, Teki hakkında tam tersini düşünüyordu. Şimdiye kadar Kusagakure'li ya da Ishigakure'li birisini öldürmeyi hiç düşünmemişti. Lakin sabah yaşadığı olaylar, ve takım arkadaşlarının anlattıkları sonrasında bu düşüncesi yavaş yavaş değişmeye başlamıştı. Eğer gerçekten bir ünvan için bu tarz şeyleri yapmak istiyorlarsa, Usagi bundan sonra kendisini geri tutmayacaktı. Son geceye kadar gelmelerinden olsa gerek, herkesle karşılaşmışlardı neredeyse. Bir takımı sınavdan elemişlerdi. Bir kişinin canını almışlardı. Bu olayın nasıl bir sonucu olacağını bilemiyordu. Ama olan olmuştu ve iki köyün shinobilerinin de bu olayda rolü olması, nasıl bir olaylar zincirini tetikleyecekti emin değildi. Bunu göreceklerdi hep birlikte ama şu an bunu düşünmenin vakti değildi.

Teki, Chisa, Teijo, Ryoken. Kafasında kesinleştirdiği isimler bunlardı. Kendisini tutmayacaktı artık bu isimlere karşı. Sırf bir parşömen için neler yapabileceklerini göstermişti bunlar. Şimdiye kadar takım olarak hiç bir zaman birilerini öldürmek için yola çıkmamışlardı. Ya da sakat bırakmak için. İlk çare olarak konuşmayı tercih etmişlerdi genelde. Ryobe ile olan karşılaşmasında bile, onursuz bir hareket olacağı için saldırmamış, kopya meyvesini alıp gitmesine izin vermişti. Yine aynı noktaya gelse, Ryobe'nin gitmesine yine izin verirdi. Lakin diğer kişiler için aynısını söyleyemezdi. Kafasındaki isimler ile olan konuşma noktasını çoktan geçmişlerdi. Chisa'yı yeterince uyarmıştı. Teki'nin canlı bomba olarak bir klon kullanıp Ringo'yu direkt olarak öldürmeye çalışması Usagi için son nokta olmuştu. Teki ile karşılaşıp, Ringo'ya yapmaya çalıştığı şeyi geri ödemek için sabırsızlanıyordu. Tek isteği, kafasındaki dört kişinin de bu akşam buraya gelmesiydi. Öldürme noktasına kadar geldikleri ünvanı bu kadar istiyorlarsa, artık ölümle burun buruna gelmeleri de gerekiyordu. Usagi ise, onları bu noktaya getirecekti.

Chisa'nın daha akşam olmadan üsse gelebilmesi, yakınlarda bir yerlerde dinlendiğini gösteriyordu. Bunu anlayabilecek kadar zekiydi Usagi. Zira o şekilde kendi üssünden buraya kadar dönmüş olamazdı. Bir metal parçasına olan sapkın takıntısı dolayısı ile bu akşam da yakınlarda bir yerlerde olduğundan emindi. Bu akşam görmeyi beklediği ilk isimdi Chisa. Ucube shinobi ile karşılaşması durumunda, artık konuşmayacaktı. Kınını da, bir zafer hatırası olarak evinde saklayacaktı. Belki ileride kendini katana kullanmak konusunda geliştirip, o kını bile kullanabilirdi. Ama şu an bulunduğu noktada bütün herkese o kadar sinirliydi ki, o kını geri vermek aklının ucundan bile geçmiyordu. Lakin bir söz de vermişti. Bu sözü yerine getirecekti. Tabii Chisa bu geceyi sağ atlatabilirse.

Kafasında dolaşan bu düşünceler, ağaçlık alanı yarıp geçen kocaman bir fil silüeti ile toz duman olmuştu. Silüet, yavaş yavaş üsse doğru yaklaşırken Usagi, bu filin Ryobe'ye ait olduğunu biliyordu. Ağaçlık alanın içinde bir dizi üstüne çökerek beklemeye başlamıştı. Filin yavaş hareketinden dolayı bir saldırı için gelmediğini düşünüyordu Ryobe'nin. Yine de tedbiri elden bırakmamalıydı. Ryobe'yi dikkatlice izlerken, Haru'ya seslendiğini duydu. Bir teklif ile gelmişti siyah çocuk. Teklifin ne olduğunu merak etmeye başlamıştı bile. Şu an durumları çok iyi olmasa da, diğerlerinin de durumu çok iyi değildi. Bu yüzden kendilerini savunabileceklerini düşünüyordu Usagi. Teklif, bir parşömen karşılığı üssü savunmada yardım etmek olursa eğer bunu kabul edip etmeyeceğinden emin değildi. Zira Ryobe'nin hayatını kurtarmışlardı bir kere. Bakıldığı zaman Ryobe zaten borçluydu Yeşil takıma. Yine de söyleyeceklerini duymayı dört gözle bekliyordu. Tabii bu arad Ryobe'nin yalnız gelip gelmediğinden emin değildi. Bu sebeple gözleri ile etrafı taramaya başlayacaktı. Şu an bulunduğu konumdan Ryobe'nin sesini duyabildiği için bir kulağı oradayken, gözleri de etrafı tarayarak potansiyel düşmanları arayacaktı. Bunca çektikleri dert sonrasında bir parşömeni bile kaybetmeyi planlamıyordu. Diğerlerinin düşündüğünü düşünüyordu artık Usagi de, bu ünvan için birilerini öldürebilirdi.

[Okawa Ringo]

İçinde bulunduğu durum kötüydü. Tamam belki de en kötüsü değil, içinden çıkamayacağı bir durum değil. Fiziksel olarak ne kadar kötü olursa olsun her zaman savaşmasını bilirdi. Dur durak bilmezdi Ringo. Mücadeleden kaçmazdı. Fiziksel yorgunluğun üzerine eklenen o dengesiz ruh halini savuşturmak daha zor olanıydı. Gündüz yaptıklarını düşünürken canı acıyordu. Ryoken'e, Butsuo ve Ryu'ya kasıtlı olarak fazla zarar vermişti. Yapması gerekiyordu belki de. Daha fazlasını yapması gerekiyordu. Ancak becerememişti. O nedenle bu akşam buraya geleceklerinden emindi. Takım arkadaşları fazlasıyla güçlüydü şu an için ondan. İşin içinden bir şekilde çıkmayı beceremezlerse, bu Ringo'nun ya da bir başkasının suçu olmayacaktı zaten. Bir sürü plan, taktik ve kombinasyonun hepsi günün sonunda kül kadar hafifti. Hiç bir ağırlığı ve önemi yoktu. Üzülüyordu, rahatlamak yerine geriliyordu. Çünkü son gecenin ağırlığı çöküyordu üzerine. Kafasını havaya kaldırdı. Ağaçları izledi. Sonra gözlerinin önünde beliren silüete kilitlendi.

Çok bir şey belli olmuyordu bu mesafeden. Usagi ve Haru daha iyi görüyor olmalıydı. Bu koca sirk gösterisinin kimin başının altından çıktığını biliyordu sadece. Ryobe denen çocuktu bu. O halde takım arkadaşları da burada olabilirdi. Nitekim Chisa'nın kesinlikle burada olduğundan emindi. Buna bir de Butsuo-chan'ın takımı da eklenince tüm alan burada olmalıydı. Ancak mor takım neden burada? Bunun cevabı pek belli değildi. Herkes bir düşman, herkes bir hedef. Bağırdığını duyabiliyordu Ringo çocuğun. Ancak ne söylediğini pek seçemiyordu. Artık düşmanlar kendilerini belli ettiğine göre kendi üstüne düşeni yapması gerekiyordu. Savaşması gerekirse uzak mesafe savaşını tercih edecekti. Kendisi bu konuda hiç fena değildi. Teknikleri ve stili bu konuda onu destekliyordu. Hareket avantajı ise pek yoktu. Bu noktada ise Gin'den destek alacaktı. Pek fazla düşünmüyordu. Gizliydi. Kimse görmüyordu onu. Avantajı bunu kaybetmemek olmalıydı. Çalıya gizlendi. Yapıştı adeta oraya. İlk o görmeliydi. Gelen düşmanı ilk o. Artık elinde onu Uzumaki Naruto gibi yapacak bir cam parçası da yoktu. Hiç olmamalıydı zaten. Öyle bir gücü hiç tatmamalıydı. Zira o kadar güçlü olunca birilerini öldürmemek çok daha kolay. Şimdi bunu yapmak hiç olmadığı kadar zor. Ancak hayat seçimler üzerine kurulu. Toshiyuki için gerçekten üzüldü. Bir geceyi onu ve yaptığı şeyi düşünerek geçirdi. Ancak bir kez olsun pişman olmadı. Seçtiği hayat pişmanlığın acizliğini almıştı ondan.

Bulunduğu çalıda, sadece gözlerini ve kafasını minimal hareketlerle oynatarak etrafını izliyordu. Bir baykuş gibi. Birini görürse, duyarsa ya da kokusunu alırsa Gin'i çağıracaktı. Elleriyle cübbesindeki ekipmanları yokladı. Ardından nöbetine devam etti. Birini farkettiği, bulduğu gibi işini oracıkta bitirdiği bir çok sahne geçti gözlerinin önünden. Aktörler değişse de sonuç pek değişmiyordu. Saçmalıktan ve acizlikten öteye gidemiyordu.

Zira artık kendini geri tutmayacaktı. Kendini geri tutacak kadar güçlü değildi. İtiraf edemese de, bu güce hiç sahip olmamıştı zaten.

[Kurosawa Haru]

"Başlıyor muyuz? Şu an mı?" dedi kendi kendine Haru. Günün bitmesine birkaç saat kalmıştı, bu uzun maceranın sonuna geldiğini hissettiği anda, yardımcı hayvan sisini görene kadar keyfi yerinde sayılırdı.

Gözlerini kısıp sinsice baktı dumana. Bu gelişme sinirlerini bozmuştu. "Ne işin var burada ulan?" diye bağırmamak için kendini çok zor tutuyordu. Ancak, bu tavrın saldırgan bir tavır olmadığının da farkındaydı. Birkaç saat önce Ishi'li çam yarmalarının onu öldürmesine engel olduğunu hatırlıyordu. Burada bulunma nedeninin saldırgan olmadığını düşünmek için çok sebebi vardı.

"Gerçekten güzel bir gece." diye bağırdı geri. "Geçen günkü saldırım için özür dilerim. Normalde böyle biri değilim." dedi. Neden dinlemeden saldırmak konusunu açtığını gayet iyi biliyordu.

"Dinliyorum." diye de sonlandırdı cevabını.

[GM - Naruto]

Fil, Haru cevaben konuşmaya başladığında bir ayağını hafifçe öne doğru alıyor ve gözlerini kapatıyor. Haru, bunun olağan bir hareket olmadığını farkediyor ancak agresif olmadığına da emin. Haru dışındaki diğer yeşil takım üyeleri bu hareketi görmüyorlar.

Haru'nun cevabına karşılık olarak, filin üzerindeki siyahi shinobi bağırıyor yeniden. Sanki yalnızca Haru'ya hitaben değil, tüm alanı hedef alarak konuşuyor gibi: "Konuşabilmeyi başardığımıza sevindim. Genelde pek fırsat olmuyor buna. O halde dinleyin." Hafifçe sırıttığını görüyor Haru shinobinin. "Teklifim basit aslında. Parşomenlerinizden birini bana verin, sulh içinde ayrılalım. Direnirseniz tüm parşomenlerinizi almam gerekecek." Yeniden minik bir sırıtma yerleşiyor yüzüne. Tüm odağının üzerinde olduğunu hissediyor Haru shinobinin. Sesi sakin, duruşu rahat ancak odağından bir şey kaybetmemiş olduğuna emin. "Son gecedeyiz. Alandaki pek çok kişinin, ve pektabii sizin de, iyi durumda olmadığınızın farkındayız. Ancak bizde bir iryou-nin var. Yaralı ya da yorgun değilim. İlk günün sabahıyla şu anki halim arasında neredeyse fark yok. Üstüne üstlük bir avantaj olarak neler yapabildiğiniz konusunda bolca bilgiye sahibim. Üçünüzü de indirebileceğime aşağı yukarı eminim."

Hafifçe duraksıyor. Yüzündeki sırıtış aynen durmakta: "Ee? Ne diyorsunuz?"

Tüm yeşil takım, konuşmaları duyabiliyor. Ryobe, tüm bu süreçte gözlerini Haru'dan ayırmıyor. Diğerlerinin orada olduğunu düşünse bile, bunu bildiğine dair bir emare göstermiyor. Filin gözleri hala kapalı.

[Kita Usagi]

Usagi bulunduğu yerden bütün konuşmaları duyabiliyordu lakin duymamış olmayı diliyordu. Ryobe'nin bu tarz bir yaklaşım içinde bulunması Usagi'yi bir nebze olsun üzmüştü. Altıncı gün teçhizat tentesinde bir arkadaşlık kurabileceklerini düşünmüştü Mor Takım ile. Üstüne gündüz vaktinde takım arkadaşlarının Ryobe'ye yardımcı olması da bir nebze bu arkadaşlığı ilerleteceğini düşünmüştü. Ne var ki işler Usagi'nin düşündüğü şekilde ilerlememişti. İhanete uğramış gibi hissediyordu. Her ne kadar ortada bir ihanet olmasa da. Ama artık Usagi, alandaki son takımla da bağını komple koparmıştı bu vesileyle.

Artık vakti gelmişti. Varını yoğunu ortaya koyacaktı şu andan sonra. Artık bu parşömenleri kimsenin almasına izin vermeyecek, gerekirse öldürmekten geri durmayacaktı. Ama şimdilik Haru'nun ne diyeceğini bekleyecekti. Bulunduğu yerden hareket etmeden. Bir taraftan etrafını incelemeye de devam edecekti. Herhangi bir hareketlenme durumunda hazır olmak istiyordu. Çünkü Ryobe'nin bu şekilde konuşması, burada yalnız olmadığı anlamına geliyordu. Mor takımdan en az iki kişinin burada olduğunu düşünüyordu. Üstüne başkalarının da varlığından neredeyse emindi. En azından Chisa'nin hala buralarda olduğunu tahmin ediyordu. Kınına olan saplantısı yüzünden buradan çok fazla uzaklaşmayacağını biliyordu. Chisa'nın hala burada olması, düşük bir ihtimal de olsa takım arkadaşlarının da buralarda olabileceğini düşündürtüyordu Usagi'ye. Her ne kadar takım arkadaşları kötü durumda olsa da, gündüz vakti teçhizat tentesinde dönen dövüşten Haru ve Ringo da çok sağlam çıkamamıştı. Bu sebeple, belki bir parşömen umuduyla takım arkadaşları da buraya gelmiş olabilirdi. Sonuçta Chisa'nın burada olduğunu biliyor olmalıydılar. Yani Usagi'nin kafasında kurduğu düşünceye göre alanda Haru, Ringo ve Ryobe hariç en az iki kişi daha olmalıydı. Bu sebeple etrafına dikkat edecek, herhangi bir saldırı karşısında hazırlıksız yakalanmayacaktı. Bir yandan da Ryobe ve Haru'ya kulak asacak, olası bir Haru Ryobe dövüşünde Haru'ya yardım edebilmek için hazırda bulunacaktı.

[Kurosawa Haru]

"Anlamadım..." dedi Haru tek kaşını kaldırarak. Belli ki bu eleman buraya savaşmaya gelmişti. Hayatının kurtarılmış olması ona pek bir anlam ifade etmiyor olmalıydı. Bu Haru için önemli olabilirdi belki, ancak şu an bunu düşünmenin anlamı yoktu.

"Cam Kristal'in bizde olduğunu bildiğini sanıyordum. Neler yapabildiğini biliyorsun sanıyordum. Usagi-san öyle söyledi. Biz camı kullandıktan hemen sonra öğlen toz olduğun gibi toz olacaksın. Bize camı kaybettirmekten başka bir şeye yaramayacak bu. Bundan bir çıkarın olmamalı." diye devam etti sözlerine.

"Bizi camı kullanmak zorunda bırakma, Ryobe. Öğlen tentede olmasaydık Ishi'liler seni öldürmek için tereddüt etmeyeceklerdi. Bu kavgaya gerek olmadığını düşünüyorum."

[Okawa Ringo]

Ryobe'nin şu an başlarında koca bir bela olarak dikildiği bir gerçek. Nitekim ona ne kızabiliyor, ne de sinirlenebiliyor Ringo. Avantajını kullanan birisi sadece. Ancak onları bu kadar küçümsemiş olması sonunu getirebilir. Şimdilik endişelerini gidermesi daha elzem. Onu daha sonra da düşünebilir.

Chisa’nın kınını almak uğruna üste olduğundan Ringo neredeyse emin gibi. Bununla beraber Ryobe’nin tek başına gelmiş olma olasılığı da çok düştü. Yapacak pek fazla bir şey yok. Ringo’nun hareket kapasitesi oldukça düşüktü. Zihinsel yorgunluğu idare edebilecek düzeyde. Diğer yaraları da fiziksel olarak savaşamayacağı bir durumda değil. Ancak bacağı oldukça sıkıntılı. Analizleri tamam. Şimdilik kendini ortaya atma olasılığının intihar oluşu, açık ve net. Ryobe’nin yalnız olmama ihtimalini düşündüğünde takımlarındaki iki kişiden biri buralarda olabilirdi. Sonuçta bu kadar gürültülü bir şekilde kendini gösterip dikkati üstüne çektiği için, zaman kazanmaya çalışıyor da olabilir.

Sessiz kalmaya devam ederken olabilecek ani bir saldırı durumunda Kawarimi için kullanabileceği güvenli noktaları yapabildiği kadarıyla kazımıştı hafızasına. Yedi gündür üste avlanan ve nöbet tutan biri olarak 'evinde' olmanın avantajını kullanmalıydı. Bu esnada ise savunma planı için gerekli Karasu Bunshin tekniğinin mühürlerini uyguladı.

Bir adet klonu oluşturduktan sonra ona kullanabilmesi amacıyla iki adet shuriken verecekti. Sonrasında parmağını kanatacak ve Gin’i çağıracaktı. Dostu geldiği gibi ise ona talimatları verecekti. Aşırı kısık bir sesle. Neredeyse kulağına fısıldayacaktı.

“Hoş geldin, Gin-chan. Filli insan burada. Arkadaşları da burada olabilir. Pembe minik insan da yüksek ihtimal buradadır. Ortada yoklar ama. Yani birilerinin beni bulması an meselesi. Tekrar av olacak kadar aptal değilim. Kör bir lokasyona çekilip klonumu biraz daha açık bir noktaya çekeceğim. Yürüyebilirim ama çok az. Beni taşımana ihtiyacım var.”

Derince iç çektikten sonra hırıltılarını bastırdı. Gırtlağındaki öfke boğazını kemirirken; yenilmeleri, başına bir şey gelmesi durumunda Gin'e parşömenleri yakmasını söylemek istedi. Ancak bunu yapmaya gönülsüzdü. Yapmayacaktı. Bu, onurlu bir hareket değil. Ringo'ya göre hiç değil. Birileri kazanırken, birileri kaybedecekti. O nedenle günlerdir canlarından dişlerinden eksiltip, doğru hamleler ve stratejilerle kazandıkları mükafatın elinden uçmasına seyirci kalmayacaktı. Kimsenin ahına girmeden, kariyeri ve hayatıyla oynamadan üssünü savunacaktı. Hatalarından dersini çıkarıp, Jounin olarak pişmek için bu tecrübeyi atacaktı tencereye.

Klonunun daha açık bir yere, gizli ancak şimdiki lokasyonu kadar gizli olmayan bir yere çekilmesinin ardından; Gin’in kendisini kapmasını bekleyecek ve klonunun sağının ve solunun da görülebileceği nispeten görüş açısı yüksek bir yer bulmayı deneyecekti. Geçirdiği yedi günün ardından aklında birkaç nokta belirmişti zaten. Klonu ve kendisi yerlerini aldıktan sonra sessiz bekleyişini sürdürecekti.

[GM - Naruto]

Usagi beklemeyi sürdürüyor. Ringo ise planladığı şekilde klon oluşturup ekipmanları verdikten sonra Gin'i çağırıyor. Ona komutlarını veriyor. Devamında klonu ise yine gizli, ancak nispeten daha kolay bulunabilecek bir noktaya çekiliyor. Teknik belirli bir sınırı kapsadığı için çok da uzaklaşamıyor. Bununla birlikte klon da Ringo ile aynı yaralara sahip olduğu için yürüyüşü oldukça zorlu ve gürültü çıkarmamak için oldukça fazla uğraşıyor. Bu esnada hem Usagi, hem de Ringo konuşmaları dinlemeye devam ediyorlar.

Haru: Filin üzerindeki shinobi, senin yaptığın gibi seni sessizce dinliyor. Sonrasında cevap veriyor: "Bugünkü hengame esnasında camı kullanmadığınıza inanmak açıkçası zor, kunoichi-san. Ama diyelim ki kullanmadınız, dediğin gibi; benim buradan kaçmam çok kolay. Hayatımı tehlikeye atacak herhangi bir şey söz konusu olamaz." Avcunun içini açıp sana doğru uzatıyor. Avcunun içinde bir mühür görebiliyorsun. "Size camı kullandırtma riskini ben göze alabilirim, en nihayetinde yegane amacım buradan bir parşomenle ayrılmak. Ancak yüzde yüz başarmak gibi bir gayem de yok. Bunu terazi gibi düşünebilirsiniz, benim olası kazancım olası kaybıma göre çok daha ağır basıyor. Dövüşsek de, dövüşmesek de. Sana katılıyorum. Bu dövüşe gerek yok. Özellikle ben karşı taraftaysam." Hafifçe kafasını eğip file bakıyor: "Hele ki etrafta sizi harcamayı bekleyen bu kadar çok akbaba varken. Kaç kişi, Touma?" Devasa filin gözlerini açtığını görüyorsun. "Sekiz." diyor sakin bir sesle devasa yaratık. Ryobe kafasını kaldırıp size doğru bakıyor. "Çokmuş..." diyor hafif bir ıslıkla. "İkisi sizden deseeek." Sessizleşiyor. Fil gözlerini yeniden kapatıyor.

[Okawa Ringo]

Planının ilk ayağını işletirken, bir yandan da konuşmaları dinlemeye devam ediyordu. Ryobe’nin palavra sıkmadığından emindi. Sadece gerçeklere dayalı, yalandan ayırt etmesi çok güç bir blöftü bu. Düşündü. Gecenin sessizliğiyle bir olup, kendini karanlığın zerk ettiği hiçliğe bürürken tekrar düşündü.

“Sekiz... Tahminlerinin ötesinde. Lanet olsun… Artık körlemesine blöf yapmıyor, kartlarını açıyor. Haru’yu biraz tanıdıysam artık mızrağıyla konuşmaya başlar. Ona saldırması durumunda ‘akbabalar’ ortaya çıkacak.”

Bir buhrandı bu. Anlamlarını yitirmiş, kayıp ve yetim sözcükler dönüp durdu kafasında. Düşünmeye devam ettikçe senaryolar çirkinleşiyordu. Çok zor bir durumdaydı. Koca golem üssü dümdüz ettiğinde dahi bu kadar zorlanmamıştı. Tekrar düşündü. Ağaç kovuklarından çıkıp bedenini saran karanlık güruhun varlığı silindi. Gecenin çığlıkları bir anda sustu. Yapraklar şarkılarına tekrar başladı. Hiç kapanmamış gözleri tekrar açıldı. Düşündükçe dünyanın sonunun gelmediğini anlıyordu. Aşması gereken bir tepeydi bu sadece. Kısa bir süre sonra aşacaktı.

“Düşün… Klonum zaten kolayca fark edilmek üzere bekliyor. Odağı üzerine çekmeli. Baktığı yön ve elindeki shurikenler… Birilerini farketmesi durumunda onları fırlatacak. Tek rakibe falsolu yay, iki rakibe ise çarpışıp dağılabilecekleri bir düzlemde. Saldırı almasada bunu yapacak. Çünkü konuşamaz. Alan çok dar, görüş sınırlı. Ama Gin basit bir yaprak kıpırtısından bile avının yönünü tayin edebilir. Bana sadece güzergah lazım. Bu benim avantajım olacak. Zaten ormanın ağzına sıçacağım. Odakları klonumdayken Gin ile kombo tekniğimizi kullanacağız…”

Satori onu farkedebilir mi? Ya da diğer çocuk. Onunla hiç karşılaşmamıştı. Ya diğerleri? Belki de birkaç saniye sonrasına yönelik planlarını geçirmişti aklından. Ama silüetlerin varlığı hala belirsizdi. Gülümsedi, canını sıkmaya değmezdi. Omzundan onu sıkıca kavramış pençelere dokunduktan sonra usulca fısıldadı.

“Birilerini gördüğünde veya klon saldırı aldığında Endan için hazırlan. Ben de Renkuudan'ı hazırlayacağım. Senin güzergahı belirlemen daha kolay olacak. Önce sen, sonra da ben.”

Bir kaç adım sonrası... Planı tutarsa çok sağlam bir darbe vuracaktı. Orman da yanacaktı, orası belli. Böylesine bir yangını daha önce yaşadıkları için tecrübeliydi. Bu yangında akbabaların kendilerini atabilecekleri tek yer üssün ortasıydı. Bu olduğunda Gin ile birlikte havadan harekete geçeceklerdi. Kendisini hafifleştirecek, en yüksek irtifaya çıkarak izlerini sürmeye başlayacaktı. Buradan sonrasında ise avantajı tamamen eline alabilirdi.