[1. Gün - Gündüz Safhası | Kasumikage Teki] Terkedilmiş Kasaba

[GM - Naruto]

Hiyaki, holün solundaki ilk kapıya yaklaşıyor. Benzer şekilde sen de ikinci kapıya yaklaşıyorsun ve birbirinize bakarak aynı anda açıyorsunuz kapıları. Karşında, çift kişilik bir yatak görüyorsun. Üzerinde herhangi bir örtü bulunmuyor. Odanın sağında büyükçe bir pencere bulunuyor, sol tarafında ise kapakları sökülmüş ve tepesi çökmüş büyükçe bir gardırop. Başka bir şeyler vardıysa bile, çoktan alınmış gibi görünüyor. Hızlıca yatağa doğru ilerliyor ve iskeletinin üstündeki minderi kaldırıyorsun altında bir şey olup olmadığını kontrol etmek için. Beklentilerin boşa çıkıyor. Eğiliyor ve yatağın altını kontrol ediyorsun, aynı şekilde. Gardıropun sağına soluna bakınıyorsun, hiç bir şey yok. Yeniden hayal kırıklığı kaplıyor her bir yanını. Odayı son bir kez kolaçan ediyorsun gözden bir şey kaçırıp kaçırmadığını anlamak için. Olmadığını görünce, hınçla koridora dönüyorsun ve pencereden dışarı bakınmaya başlıyorsun Hiyaki'yi beklerken. Aşağıdaki perdesi kapalı olan pencereyle aynı manzaraya sahip burası da, sadece biraz yukarıdan görüyor.

Birkaç saniye sonra, senin kadar moralsiz gözüken Hiyaki çıkıyor odadan: "Çocuk odası, ufak bir yatak ve küçük dolaplar. O kadar." İki katlı evin içinde, bir şey yok gibi görünüyor. Saatler ilerliyor.

[Kasumikage Teki]

Kendi girdiği odada yine hiçbir şey bulamamıştı Teki. Heyecanla yanına gelen Hiyaki'ye doğru dönmüştü ancak nafile... Altın Maymun da hiçbir şey bulamamıştı.

"Siktir!"

İyice sinirlenmişti artık. Eski huyunun tekrar geri döndüğünü hissetmişti o anda. O eski dürtü. Sakuma'dan kendisine kalmış küçük alışkanlık. Elini göğüs hizasına getirip, mühür yaparak "Kai!" demişti durduk yere. Belki bir genjutsuyu bozabilirim düşüncesi ile.

"Teki şimdi ne yapıyoruz?"

Hiyaki'nin sorusuna o anda ne cevap vermesi gerektiğini bilememişti sahiden. Araştırmaya devam etmeleri gerekiyordu. Teijo ve Oita'nın şu anda ne yaptıklarını bilmiyordu ancak ellerinden geleni yapmaya çalıştıklarından emindi. Kendisi de pes edemezdi. Hele böyle bir anda.

"Bu sikik binayı terk ediyoruz Hiyaki. Senden ambar ve arkasındaki tarlayı bir kez daha kontrol etmeni isteyeceğim. Parşömeni sırtlanmış olan biri düzenli olarak bizden kaçıyor olabilir. Aynı sinyaller geçerli. Sessizliği siktir et. Yeter ki birilerini bulalım artık."

"Sen ne yapacaksın?"

"Başka bakabileceğimiz yerler var mı diye kontrol edeceğim. Gözden kaçırdığımız bir yer olduğuna adım gibi eminim."

Hiyaki tekrar ambar ve tarlayı kontrol ederken, Teki ise kontrol etmedikleri bir bina olup olmadığına bakacaktı. Saçma bir hata yaptığından emindi ve buna kurban gitmek istemiyordu. Jounin olabilmek için çözmesi gereken bir soru işareti vardı ve ne olursa olsun bunu başarmak istiyordu.

[GM - Naruto]

Hiyaki, komutunla birlikte aşağı kata sıçrıyor merdivenlerle hiç uğraşmadan ve ilk girdiğiniz kapıdan çıkarak ambara doğru ilerlemeye başlıyor. Sen de hemen arkasından gidiyorsun. Maymundan birkaç saniye sonra terkediyorsun evi ve direkt olarak çıktığın köy meydanına bakmaya başlıyorsun. Daire şeklindeki köy meydanının ortasında bir su kuyusu var. İçinden az önce çıktığın iki katlı bina diğer tüm binalardan biraz ayrı duruyor. Dairenin aşağı yukarı karşı-sağında ilk geldiğinizde kontrol ettiğiniz yanmış evler sırası bulunuyor. Tamı tamına altı tane. Aynı zamanda o evlerin arkasında da, geldiğiniz patika bulunmakta şimdi göremesen de. İki katlı evin solunda, yine evlerden ayrı duran ambar görünüyor. Hiyaki, ambarın kapısından girmiş durumda çoktan. Yeniden göz atıyorsun çevreye. Bakmadığın bir yer var mı? Kontrol etmediğin bir yer? Hep gözüne takılan, birden fazla kez gördüğün ancak araştırmaya tenezzül bile etmediğin?

Emin olamıyorsun. Hiyaki'nin küfür ederek ambardan çıktığını ve arkasındaki devasa yabani otlarla kaplı tarlaya girdiğini görüyorsun. Esmekte olan rüzgar, pek çok doğa unsuruyla kaplı olan kasabada bitkilerin yarattığı bir hışırtı duymanı sağlıyor. Çatılar? Çatıları kontrol etmediğini düşünüyorsun istemsizce. Hala bir şey bulamamış olmanın gerginliği var üstünde. Ne yapman gerekiyor? Üssünüze elin boş bir şekilde döndüğün takdirde ekibinde yaratacağın olası hayal kırıklığını düşünüyorsun. Kasabaya geldiğinden beri oldukça fazla zaman geçmiş durumda. Fazla temkinli olarak zamanı dikkatsiz mi kullandın? Yoksa temkinli olmak gerekli miydi? Halihazırda çoğu işini temkinle yapıp evin içerisindeki bir kapıyı bile misinayla açıyorken temkini tam şuan elden bırakmak doğru şey miydi?

Düşüncelerinde boğulmuşken, aniden gelen bir sesle irkiliyorsun. Buraya geldiğinden beri duymak istediğin, ancak duymaktan memnun olmadığın bir ses. Hiyaki'den geldiğine emin olduğun, patlayan eletrik sesi. Tek bir ses, tek bir shuriken. Kafanı hızla sesin geldiği yöne çeviriyorsun ve tam bu anda aşırı sert ve dobra bir kadın sesi işitiyor kulakların: "GEKİHA!" Hiyaki'nin neredeyse göğsüne kadar gelen otların arasından adeta yavaş çekimde gerisingeriye düz bir çizgide fırladığını görüyorsun. Vücudun istemsizce ambarın arkasındaki tarlaya yöneliyor. Hiyaki, kuvvetli bir 'KÜT' sesiyle ambarın arka duvarına mıhlanıyor ve sekip öne, dizlerinin üstüne düşüyor. Hiyaki'ye darbe çıkaran kişiyi göremiyorsun. Rüzgar esmeye devam ediyor.

[Kasumikage Teki]

İstediği aksiyona istemediği bir halde kavuşmuştu Teki. Bulunduğu noktaya gelene kadar tedbirli davranmasına rağmen tarlayı tamamen kaçırmış olmasının suçluluğu ile dolmuştu benliği. Keşke bu hatasının cezasını çeken kendisi olsaydı. İlk darbeyi kendi verdiği emir yüzünden Hiyaki'nin almış olması keyfini çok kaçırmıştı. Gekiha... Kendisinin de yeni öğrenmeye başladığı Suiseiki stilinin bir tekniği. Tam açıklamasına vakıf olmasa da, karşısındaki rakibin bir özelliğini kaydedebilmişti en azından.

Ambar duvarına mıhlanan ve dizleri üstüne çökmüş olan Hiyaki'nin savaş dışı kalmadığını umarak hamlesine başlamaya karar vermişti. Rakibi görememiş ancak sesini net bir şekilde duyabilmişti. "Bir kunoichi." diye söylenmişti içinden. En son bir kunoichi ile karşılaştığı zamanı anımsamıştı ister istemez. Keşişler için dövmek zorunda olduğu kadını. Ne yapıyordu acaba şu anda? Ölmüş müydü? Yoksa halen ortağı ile kaçak bir hayat mı sürüyordu?

Hiyaki'nin kendini toparladığında savaşa ortak olacağından emin bir şekilde eliyle kavradığı Kitsune'yi daha da sıkı bir şekilde tutmaya başlamıştı. Kadını halen göremiyordu ve yabani otlar görüşünü ciddi bir şekilde engelleme şansına sahiplerdi. Önce onları ortadan kaldırması gerekiyordu.

"Hiyaki! Toparlan!! İstediğimize kavuştuk!"

Çalılara doğru koşmaya başlamıştı. Vahşi otların içinden kendisine doğru gelebilecek bir saldırıya karşı hazırlıklı olmak istiyordu ancak rakibinin Suiseiki stilini kullanıyor olması kafasında otomatik olarak defansa dayalı bir savaşçıya karşı olduğu izlenimi oluşturmuştu.

"Shigure Kenjutsu; Hadan!!"

Tarlaya doğru fırlatacağı keskin çakra dalgaları ile hem otları keserek kendisine görüş kazandırmayı hem de rakibe zarar verebilmeyi umuyordu. Görüşü açıldıktan sonra çok daha rahat bir şekilde yakın dövüşe girebilirdi. Hem Hiyaki'nin toparlanması için de zaman yaratmak istiyordu.

[GM - Naruto]

Pirinç tarlasına doğru bağırarak koşmaya başlıyorsun. Tarlayla arandaki 15-20 metrelik mesafeyi kapatman ilk anda hareketsiz olduğun için iki üç saniyeni alıyor. Tarla sınırına gelmek üzereyken, kılıcını ardı ardına üç kez savuruyorsun ve tarla sınırından itibaren tekniğini uyguluyorsun. Önündeki vahşi otlar, yaklaşık 2.5 metre genişlikte ve olacak şekilde adeta bir biçerdöver darbesi yemiş gibi kesiliveriyorlar. Teknik, 5 metre kadar etki gösteriyor. Parça pinçik olmuş dallar ve yapraklar tarla zeminine düşüyorlar, kimse yok. Hiyaki'nin arkada öksürerek ayağa kalkmaya çalıştığını farkediyorsun. Bir yandan minik minik söyleniyor: "Kuyuya biz dalıyoruz, klozete biz elimizi sokuyoruz, yem biz oluyoruz, ilk darbeyi biz yiyoruz. Beni yapın bari jounin..." Rüzgar esmeye devam ediyor.

[Kasumikage Teki]

Hadan ile görüş alanını biraz açmış olsa da, halen düşman ile görsel temas kuramamıştı. Hiyaki'nin biraz kendini toparlamaya başladığı söyleminden anlaşılıyordu. Ortağına fazla yük olmuştu Teki. Bu sefer biraz kendini ön plana atmalıydı.

"Toparlanınca yandan dolaş lütfen Hiyaki. Yüksek ihtimalle kaçıyor. Önünü keselim."

Sözleri bittiği gibi var gücü ile havaya zıplayacaktı Teki. Rakibi tarlanın içinde kaçıyorsa hareket etmesi gerekiyordu. Hareket ediyorsa eğer, tarlaya tepeden atacağı bir bakış rakibini görmesini sağlayabilirdi. Bir şekilde görsel temas kurabilirse direkt o yöne koşacaktı. Görmemesi durumunda da sol çaprazdan başlayarak dairesel bir tur atmaya çalışacaktı. Hiyaki'nin de diğer taraftan yapacağı bu tur ile rakibi bir şekilde bulabileceklerini düşünüyordu.

Beklemediği yerden gelebilecek bir darbe durumunda hem kas hafızasına hem de kendini savunabileceğine güveniyordu sadece.

"Kaçma artık lanet olası. Kaçma ve dövüş benimle!"

[GM - Naruto]

Hiyaki, nefesini biraz düzene koyduktan sonra tarlanın sağ kısmından çevresel olacak şekilde koşuya başlıyor. Sen de havaya sıçrıyorsun ve tarlaya göz atıyorsun kuşbakışı. Esen rüzgar hafif hafif oynatıyor bitkileri, ancak bariz bir hareketlilik gözlemlemiyorsun. Yere iniş yaptığın gibi, Hiyaki'ye benzer şekilde ancak soldan koşmaya başlıyorsun sen de rakibinin koşarak kaçacağını düşünerek.

[Kasumikage Teki]

Hem Teki hem de Hiyaki tarlaya doğru giriş yapmışlardı. Az önce yaptığı sıçrayışla bile düşmanı görememiş olması çok sinirini bozmuştu Teki'nin. Aklına direkt olarak Kakuremino no jutsu gelmişti. Bu sayede düşman kolaylıkla onlardan saklanabilirdi. Tarla içinde koşmaya devam ederken bir yandan çevresine bir yandan da zemine odaklanacaktı yapabildiği kadarı ile.

"Kakuremino kullanıyor olabilir. Gözünü dört aç ortak!"

Şu ana kadar karşılaştığı en sıkıcı düşmana karşı olduğunu düşünüyordu artık Teki. Shinobiliğin sadece savaşmaktan ibaret olmadığının farkındaydı ancak yine de bu duyguyu engelleyemiyordu. Keşke her şey daha basit olsaydı ve düşmanı, hatta düşmanları ile bomboş bir alanda savaşıyor olsaydı. Yeterli güce sahipti ancak onu yönlendirmede sorun yaşıyordu.

Tüm bu hissettiği sıkıntıyı da bulduğu anda düşmanına enjekte edecekti. Yapabileceği en acılı şekilde.

[GM - Naruto]

Tarlanın içerisine giriyorsun. Etraf boyunu aşan otlarla doluyor sen ilerledikçe. Görüş mesafen yarım metreden daha az. Elinde kılıcın, koşmaktasın. Körlemesine koşuyor olman seni biraz düşündürüyor. Çevrene ve zemine odaklanmaya çalışsan da çok fazla bir şey göremiyorsun.

Sen otlar içerisinde koşmaya devam ederken önüne birden bir silüet çıkıveriyor. Silüet, bir yumruk hamlesinin ortasında. Senin geleceğini bekliyor gibi görünüyor. Sen zamanında duramıyor ve defansa geçemiyorsun. Silüetin yumruğu şiddetli bir şekilde suratında patlıyor.

Gövden ileri gitmek istese de kafan geriye doğru gidiyor. Vücudunun ataleti yüzünden geriye sendelemen biraz gecikiyor ancak 5-6 adım geriye almak zorunda kalıyorsun. Afallamış durumdasın. Gözünde şimşekler çakıyor. Ağzına ıslak bir sıvı akıyor bu sırada. Burnundan mı geliyor?

Elini seriden burnuna atıyorsun durunca. Yamuk.

Gözlerini açıyorsun. Çift görmektesin. Bir an sonra bu çift görüntü birleşiyor ve rakibini görüyorsun. Rakibin savaş pozisyonu almış durumda, iki yumruğunu da sıkmış, biraz postürü çökük ve bacakları açık konumda. Bir yumruğu sana doğru uzatılmış, diğeri ise beline doğru. Gözlerini kapattığı alın bandı ile bakışlarının tam olarak nereye odaklandığını anlayamıyorsun fakat tüm dikkati senin üzerindeymiş gibi.

"Beklettiniz." diyor rakibin.

Hiyaki, yumruğu yediğinde attığın çığlığı duymuş olacak ki, bağırıyor: "Geliyorum Teki!"

[Kasumikage Teki]

"Burnum yamuldu..."

Aklından geçen ilk düşünce bu olmuştu Teki'nin. Karşısındaki rakibinin ona kalıcı olabilecek bir hasar vermesinin siniri, hissettiği acı ile birleştikçe sinir kat sayısı daha da artmaya başlamıştı. O yumruğu nasıl yediğini bile anlayamamıştı. Zırhının onu koruyabileceğini düşünmüştü... Eğer kendisini zehir ile kaplamış olsaydı tabii...

Yaptığı bu aptalca hatayı ancak fark edebilmişti. Kanı fazla kaynıyordu. Düşünceleri hareketlerinin gerisinde kaldığı için almıştı bu darbeyi. "Hiyaki yolda. Ona açıklık yaratmalıyım."

Gözünü düşmanından hiç ayırmadan tüm vücudundan zehir salgılamıştı. Kendisini klan zehri ile kapladıktan sonra işin defans kısmını refleksine bırakabilirdi. Hiyaki ile yaptığı antrenmanları düşünüyordu. Hiyaki ile nasıl dövüştüğünü. Hiyaki'nin hangi durumlarda kendisine zarar verebildiğini...

Hazır halde bekleyen düşmanına bakıyordu. Taijutsu ağırlıklı bir cephaneliğe sahip olduğunu belli ediyor gibiydi hırçın kunoichi. En azından şu ana kadar yaptığı hareketler bu tezi savunur şekildeydi. "Enteresan bir kadın." Gözleri kapalı olmasına rağmen rakibinin kendisini izlediğinden emindi Teki. Burnunu yamultan lanet kunoichi. Ceza çekmeliydi.

Kitsune'yi sıkıca kavrayarak düşmanına doğru koşmaya başlamıştı. Bir kez daha yapmayı en sevdiği şeyi yapıcaktı. Shigure stili ile kanatlarını çırpan bir kuş gibi... Hızlı ve rakibe dinlenme şansı tanımayan saldırılar...

Rakibinin iki adım kadar önünde koşusunu durduracak ve hızlıca soldan sağa yatay bir kesme hamlesi yapacaktı. Ardından hızlıca geri adım atarak, kısa bir ara verecek ve bir kez daha düşmanına atılarak hızlı saplama hareketlerine geçerek ve kombosuna devam edecekti. Tamamen Hiyaki'nin dövüşe yetişmesi için yaptığı bu zaman kazanma hamleleri bittiğinde ise var gücü ile eğilerek, rakibinin ayaklarına doğru hızlı bir kesme hamlesi yapacaktı.

Rakibe zarar verebilme olasılığı planının tamamen ekstrasıydı. Asıl amacı rakibinin zeminle bağlantısını kesmek ve havada kalmış düşmanını Hiyaki için açık bir hedef haline getirmekti. Suiseiki kullanıcısı olduğunu düşündüğü rakibi Teki'nin saldırılarından kaçabilirdi. Hatta son kesme hamlesinden zıplayarak kaçması en çok istediği sonuçtu Teki'nin. Olası saldırılardan korunmak için de Dokuton zırhına güvenecekti.

"Sen değil, biz bekliyorduk kunoichi-san."