Künye
İsim: Kitamura Fuu
Yaş: 17
Cinsiyet: Dişi
Boy:160
Kilo: 55
Köy: Kusagakure
Element: Fuuton
Seviye: C - Rank
Rütbe: Chuunin
Portre
Görünüm: Fuu tipik bayan boyu ve kilosunda olan beyaz tenli siyah saçlı ilk bakışta akılda kalabilecek yüz hatlarına sahip bir hanımımızdır. Yüzünden makyaj asla eksik olmaz. Vücudunun belli başlı bölgelerindeki yaraları gerek makyajla gerek ise kıyafetleriyle kapatmaya dikkat etse de açık saçık giyinmeyi de sever. Yeşil gözlere ve elegant, kibar hareketlere sahiptir. Genellikle ne hissettiğini, ne düşündüğünü gizleyebilecek sakinlikte bir ifadeyle dolaşsa da, hislerini gizlemesinin gerekmediği zamanlarda duygularını çok iyi yansıtır. Bakımlılığına ve moda anlayışına çok dikkat eder. Geleneksel kıyafetleri de, modern parçaları da üzerinde iyi taşıyabilir. Görevlerde ise şıklığını bozmayacak rahatlıkta parçaları tercih eder. Altın saç tokası her zaman onunladır.
Kişilik: Bir keresinde kapalı kapılar ardında abisi Susumu'yu dinlerken duyduğu ''Az sinsi değildir o.'' lafı Fuu'nun sinsiliğini anlatmak için yetersiz kalabilir. Kendi çıkarları çoğu zaman her şeyden önce gelir, durduk yere kendini zor bir duruma sokmaktan hoşlanmaz ve kaçınabildiği kadar kaçınır. Yalan söyler, hatta yalan söylemek onun bir parçası olmuş, artık günlük konuşmasının içine bile yalanları sıkıştırmaya başlamıştır. Estetiğe önem verir, dış güzellik mi iç güzellik mi sorusunun cevabı onun için her zaman barizdir. Güzel şeylere sahip olmayı sever; bir küpe, bir broş belki hiç kullanmayacak olsa da onun olduğu zaman onu sebepsizce mutlu eder. Belki de bundandır kimselerin görmediği zamanlarda gözüne kestirdiği parlak bir şeyi bir rakun edasıyla ceplemesi çoğu zaman. Neyseki şu zamana kadar başı ağrımamıştır aşırdığı bu ufak tefek şeyler yüzünden. Flörtöz bir arkadaştır, insanlara güler yüzlüdür ve kuyruk sallayıp, insanlara umut verip bir anda onlardan sıkılabilir. İkili ilişkiler konusunda pek bir umursamazdır kendisi, sözde sevgililerinin ne hissettiğini umursamadan aynı anda birden çok kişiyi oynatmışlığı çoktur. Duygularını önemsediği tek kişi belki de abisi Susumu'dur. Çocukluktan beri yanında olan abisine bile arada sırada yalanlar söylese ve çocuğun sinirlerini hoplatmakta tereddüt etmese de derinden sever abisini. Köyüne de bağlıdır aslında, sonuçta yetimhaneden çekip çıkarmış adam etmiştir akademi kendisini.
Bütün bunlar üç dört ay önce köy dışına çıktıkları bir göreve kadar oldukça stabildi. Lakin Fuu önce göreve onunla birlikte gönderilen diğer iki arkadaşının gözlerinin önünde işkence edilerek öldürülmesini izledi, sonrasında aynı işkencelere maruz kaldı. Gördükleri ve yaşadıkları onda bazı derin yaralar açtı. Eskiden enseye şaplak popoya ufak bir dokunduruş yapmaktan hiç çekinmeyen Fuu, şimdilerde kendisine parmak ucuyla dokunulmasına bile tahammül edemez hale gelmiş başka bir bedenin kendi bedenine temasından oldukça rahatsız hissetmeye başlamıştır. Açık saçık giyinmeyi hala sevse de yaralarının olduğu kısımları kapatmaya yüksek özen gösterir. Yaşadığı tecrübe sonucu gözle görülür bir şekilde ciddi bir insan haline gelmiş, ama ne bu ciddiyet tüm kişiliğine yansımış ne de eskisi kadar rahat olabilmiştir. En büyük problemi ise, neredeyse üç aydır yarı ölü bir şekilde yaşamış, türlü türlü işkencelerden geçmiş olan Fuu'nun zihninde bazı anıların uçup gitmesidir. Eve gelip odasına girdiğinde eline aldığı eski resimlerde annesi olan kadını tanıyamamış, bununla da kalmayıp annesiyle zaten az olan yaşadıklarınıda tamamen unutmuştur. Bir nevi anne sevgisi hiç görmemiş gibi olan Fuu bu yüzden abisine daha da bir bağlanmış ona karşı daha da korumacı olmuştur.
Özgeçmiş: Bir fahişenin ikinci çocuğu olarak doğan Fuu için akademiden öncesi bulanık hatıralarla dolu. Eve gelip giden insanlar, çoğu zaman evde bulunmayan bir anne figürü ve kimliği tamamen sır olan bir babaya karşı merak. Annelerinin hastalığı, bunu takip eden ölümüyle birlikte Fuu'ya göre güzel olmayan zamanlar dahada hoşnutsuz bir yöne doğru yol almaya başlamıştı. Yetimhaneye gönderilen Fuu ve Susumu kardeşler neyseki yetimhanede çok bir zaman geçirmemiş akademiye alınmışlardı. Maalesef Fuu buraya kadar yaşadıklarını, annesiyle ve kardeşiyle geçirdiği güzel günleri hatırlamamaktadır. Akademi yıllarında ortalama bir öğrenci olmuş abisiyle yaramazlıklar yapmış olabildiğince, sistem el verdiğince özgür mutlu ve normal bir çocukluk geçirmiştir. Abisiyle birlikte mezun olmuş vatanına köyüne milletine hayırlı işler yapmaya başlamıştır. En son chuunin sınavına üç dört ay kala on beş yaşındayken Chuuninliğe terfi etmiş ve abisiyle birlikte Konohadaki sınavda görev almış, kagelerle falan tanışmıştır. Hatta Kazekagenin ona göz kırptığını iddia etmektedir, tabi böyle bir şeyin gerçekliği muammadır. Aslında Fuu'nun hayatı en son çıktığı göreve kadar oldukça normal bir hayattı. Lakin köy dışında bir kaç tüccarı rahatsız eden haydut çetesini yakalamak için çıktıkları bir görevde işler istendiği gibi gitmemişti ve beklenildiği gibi basit birer haydut çıkmayan bu kişiler Fuu'nun takım arkadaşlarını esir almıştı. Onları kurtarsa mı yoksa köyden destek mi istese kararsız kalan Fuu da gafil avlanmış ve takım arkadaşlarıyla aynı kadere mahkum olmuştu kısa sürede. Bundan sonrası ise Fuu için bölük pörçük. Takım arkadaşlarının gözlerinin önünde çığlıklar içinde öldürüldüğünü hatırlıyor. Ancak ne yüzlerini ne de isimlerini hatırlayabiliyor. Kendisini üç ay boyunca esir tutan yabanda oradan buraya sürükleyen adamlar hakkında da hiç bir şey hatırlamıyor. Sadece mavi gözlü, sağ elinde dört parmağı olan bir adamın kızın boğazını bayıltana kadar sıktığını ve adamın bundan oldukça hoşlandığını hatırlıyor. Şu bir gerçek ki Fuu tam üç ay boyunca dış dünyadan haber alamamış yarı aç yarı susuz bir şekilde ölesiye dayaklar yemiş türlü türlü işkencelere maruz kalmıştı. Ne istediler, Fuu onlara istediklerini verdi mi bu sorular cevapsız: Çünkü Fuu bunların hiç birini hatırlamıyor. Belki bir jutsu ile hafızası silindi, belki de zihni yaşadıklarını kaldıramadı... Ayın tepede olduğu yağmurlu bir gecede ise kendisini esir tutan kişiler başka bir çeteyle çatışma içine girdiğinde çıkan kargaşadan faydalanarak ellerinden kaçtı Fuu. Bir kaç hafta süren nerede olduğunu bulma, karın doyurma ve köy yolunu kestirme çabalarından sonra, belki de ölü olduğu düşünülen Kitamura Fuu köy kapılarının önüne atmıştır kendini baygın bir şekilde.
Motivasyon: Herkes için adalet, eşitlik, özgürlük!
Başına gelen talihsiz olaydan sonra, kendi bile farkına varmadan etrafındaki adaletsizliklere eşitsizliklere kayıtsız kalamaz hale gelmiş bunu fark ettikten sonra da nerede bir problem gördüyse nerede birilerinin hakkının yendiğini düşünse orada olmuştur. Yaşadığı şeyleri kimsenin yaşamasını istememekte, bunun engellemek için elinden geleni yapmaktadır. Belki ütopik bir rüya ama, adaletsizliğin, eşitsizliğin olmadığı bir dünya bir köy yaratana kadar da durmayacaktır.
Profil
Güç:7
Çeviklik:9
Kondisyon:5
Potansiyel:2
Varlık:3
Zeka:4
İsim: Kitamura Fuu
Yaş: 17
Cinsiyet: Dişi
Boy:160
Kilo: 55
Köy: Kusagakure
Element: Fuuton
Seviye: C - Rank
Rütbe: Chuunin
Portre
Görünüm: Fuu tipik bayan boyu ve kilosunda olan beyaz tenli siyah saçlı ilk bakışta akılda kalabilecek yüz hatlarına sahip bir hanımımızdır. Yüzünden makyaj asla eksik olmaz. Vücudunun belli başlı bölgelerindeki yaraları gerek makyajla gerek ise kıyafetleriyle kapatmaya dikkat etse de açık saçık giyinmeyi de sever. Yeşil gözlere ve elegant, kibar hareketlere sahiptir. Genellikle ne hissettiğini, ne düşündüğünü gizleyebilecek sakinlikte bir ifadeyle dolaşsa da, hislerini gizlemesinin gerekmediği zamanlarda duygularını çok iyi yansıtır. Bakımlılığına ve moda anlayışına çok dikkat eder. Geleneksel kıyafetleri de, modern parçaları da üzerinde iyi taşıyabilir. Görevlerde ise şıklığını bozmayacak rahatlıkta parçaları tercih eder. Altın saç tokası her zaman onunladır.
Kişilik: Bir keresinde kapalı kapılar ardında abisi Susumu'yu dinlerken duyduğu ''Az sinsi değildir o.'' lafı Fuu'nun sinsiliğini anlatmak için yetersiz kalabilir. Kendi çıkarları çoğu zaman her şeyden önce gelir, durduk yere kendini zor bir duruma sokmaktan hoşlanmaz ve kaçınabildiği kadar kaçınır. Yalan söyler, hatta yalan söylemek onun bir parçası olmuş, artık günlük konuşmasının içine bile yalanları sıkıştırmaya başlamıştır. Estetiğe önem verir, dış güzellik mi iç güzellik mi sorusunun cevabı onun için her zaman barizdir. Güzel şeylere sahip olmayı sever; bir küpe, bir broş belki hiç kullanmayacak olsa da onun olduğu zaman onu sebepsizce mutlu eder. Belki de bundandır kimselerin görmediği zamanlarda gözüne kestirdiği parlak bir şeyi bir rakun edasıyla ceplemesi çoğu zaman. Neyseki şu zamana kadar başı ağrımamıştır aşırdığı bu ufak tefek şeyler yüzünden. Flörtöz bir arkadaştır, insanlara güler yüzlüdür ve kuyruk sallayıp, insanlara umut verip bir anda onlardan sıkılabilir. İkili ilişkiler konusunda pek bir umursamazdır kendisi, sözde sevgililerinin ne hissettiğini umursamadan aynı anda birden çok kişiyi oynatmışlığı çoktur. Duygularını önemsediği tek kişi belki de abisi Susumu'dur. Çocukluktan beri yanında olan abisine bile arada sırada yalanlar söylese ve çocuğun sinirlerini hoplatmakta tereddüt etmese de derinden sever abisini. Köyüne de bağlıdır aslında, sonuçta yetimhaneden çekip çıkarmış adam etmiştir akademi kendisini.
Bütün bunlar üç dört ay önce köy dışına çıktıkları bir göreve kadar oldukça stabildi. Lakin Fuu önce göreve onunla birlikte gönderilen diğer iki arkadaşının gözlerinin önünde işkence edilerek öldürülmesini izledi, sonrasında aynı işkencelere maruz kaldı. Gördükleri ve yaşadıkları onda bazı derin yaralar açtı. Eskiden enseye şaplak popoya ufak bir dokunduruş yapmaktan hiç çekinmeyen Fuu, şimdilerde kendisine parmak ucuyla dokunulmasına bile tahammül edemez hale gelmiş başka bir bedenin kendi bedenine temasından oldukça rahatsız hissetmeye başlamıştır. Açık saçık giyinmeyi hala sevse de yaralarının olduğu kısımları kapatmaya yüksek özen gösterir. Yaşadığı tecrübe sonucu gözle görülür bir şekilde ciddi bir insan haline gelmiş, ama ne bu ciddiyet tüm kişiliğine yansımış ne de eskisi kadar rahat olabilmiştir. En büyük problemi ise, neredeyse üç aydır yarı ölü bir şekilde yaşamış, türlü türlü işkencelerden geçmiş olan Fuu'nun zihninde bazı anıların uçup gitmesidir. Eve gelip odasına girdiğinde eline aldığı eski resimlerde annesi olan kadını tanıyamamış, bununla da kalmayıp annesiyle zaten az olan yaşadıklarınıda tamamen unutmuştur. Bir nevi anne sevgisi hiç görmemiş gibi olan Fuu bu yüzden abisine daha da bir bağlanmış ona karşı daha da korumacı olmuştur.
Özgeçmiş: Bir fahişenin ikinci çocuğu olarak doğan Fuu için akademiden öncesi bulanık hatıralarla dolu. Eve gelip giden insanlar, çoğu zaman evde bulunmayan bir anne figürü ve kimliği tamamen sır olan bir babaya karşı merak. Annelerinin hastalığı, bunu takip eden ölümüyle birlikte Fuu'ya göre güzel olmayan zamanlar dahada hoşnutsuz bir yöne doğru yol almaya başlamıştı. Yetimhaneye gönderilen Fuu ve Susumu kardeşler neyseki yetimhanede çok bir zaman geçirmemiş akademiye alınmışlardı. Maalesef Fuu buraya kadar yaşadıklarını, annesiyle ve kardeşiyle geçirdiği güzel günleri hatırlamamaktadır. Akademi yıllarında ortalama bir öğrenci olmuş abisiyle yaramazlıklar yapmış olabildiğince, sistem el verdiğince özgür mutlu ve normal bir çocukluk geçirmiştir. Abisiyle birlikte mezun olmuş vatanına köyüne milletine hayırlı işler yapmaya başlamıştır. En son chuunin sınavına üç dört ay kala on beş yaşındayken Chuuninliğe terfi etmiş ve abisiyle birlikte Konohadaki sınavda görev almış, kagelerle falan tanışmıştır. Hatta Kazekagenin ona göz kırptığını iddia etmektedir, tabi böyle bir şeyin gerçekliği muammadır. Aslında Fuu'nun hayatı en son çıktığı göreve kadar oldukça normal bir hayattı. Lakin köy dışında bir kaç tüccarı rahatsız eden haydut çetesini yakalamak için çıktıkları bir görevde işler istendiği gibi gitmemişti ve beklenildiği gibi basit birer haydut çıkmayan bu kişiler Fuu'nun takım arkadaşlarını esir almıştı. Onları kurtarsa mı yoksa köyden destek mi istese kararsız kalan Fuu da gafil avlanmış ve takım arkadaşlarıyla aynı kadere mahkum olmuştu kısa sürede. Bundan sonrası ise Fuu için bölük pörçük. Takım arkadaşlarının gözlerinin önünde çığlıklar içinde öldürüldüğünü hatırlıyor. Ancak ne yüzlerini ne de isimlerini hatırlayabiliyor. Kendisini üç ay boyunca esir tutan yabanda oradan buraya sürükleyen adamlar hakkında da hiç bir şey hatırlamıyor. Sadece mavi gözlü, sağ elinde dört parmağı olan bir adamın kızın boğazını bayıltana kadar sıktığını ve adamın bundan oldukça hoşlandığını hatırlıyor. Şu bir gerçek ki Fuu tam üç ay boyunca dış dünyadan haber alamamış yarı aç yarı susuz bir şekilde ölesiye dayaklar yemiş türlü türlü işkencelere maruz kalmıştı. Ne istediler, Fuu onlara istediklerini verdi mi bu sorular cevapsız: Çünkü Fuu bunların hiç birini hatırlamıyor. Belki bir jutsu ile hafızası silindi, belki de zihni yaşadıklarını kaldıramadı... Ayın tepede olduğu yağmurlu bir gecede ise kendisini esir tutan kişiler başka bir çeteyle çatışma içine girdiğinde çıkan kargaşadan faydalanarak ellerinden kaçtı Fuu. Bir kaç hafta süren nerede olduğunu bulma, karın doyurma ve köy yolunu kestirme çabalarından sonra, belki de ölü olduğu düşünülen Kitamura Fuu köy kapılarının önüne atmıştır kendini baygın bir şekilde.
Motivasyon: Herkes için adalet, eşitlik, özgürlük!
Başına gelen talihsiz olaydan sonra, kendi bile farkına varmadan etrafındaki adaletsizliklere eşitsizliklere kayıtsız kalamaz hale gelmiş bunu fark ettikten sonra da nerede bir problem gördüyse nerede birilerinin hakkının yendiğini düşünse orada olmuştur. Yaşadığı şeyleri kimsenin yaşamasını istememekte, bunun engellemek için elinden geleni yapmaktadır. Belki ütopik bir rüya ama, adaletsizliğin, eşitsizliğin olmadığı bir dünya bir köy yaratana kadar da durmayacaktır.
Profil
Güç:7
Çeviklik:9
Kondisyon:5
Potansiyel:2
Varlık:3
Zeka:4
