İsim: Tokui Neiro
Yaş:19
Cinsiyet:Erkek
Boy:1.80
Kilo:75
Köy:Kaçak (Ishigakure)
Element:Fuuton
Seviye: C - Rank
Rütbe: Chuunin
Portre
Görünüm:
► Show Spoiler
Kişilik:
Kaçak bir shinobiden beklenenin aksine kendini bir suçlu olarak görmez ve suçlulardan hoşlanmaz. Kendi amaçları için sistemin dışına çıkmış hayatını istediği gibi yaşamak ve bu doğrultuda şekillendirmek isteyen kendi idealleri olan bir insandır. Tüm insanları eşit olarak görür ve kendini üstün gören, soylu denilebilecek hak edilmemiş üstünlükleri olan kişilerden ve böyle bir sistemin işleyişinden hoşlanmaz. Alttan alma erdemliliğine sahip, hoşgörülü, sevecen ve iyi niyetli olsa da yalan söyleme ve abartma huyu yok değildir, bundan da utanmaz yaşadığı şeyleri güzel bir hikaye olarak kim abartmaz ki?. Anın tadını çıkarmaya bayılır örneğin sıcak bir havada göle girip serinlemek onun için keyifli, vakit ayrılması gereken anlardandır. Çatışmalardan her zeki insanın yapacağı gibi kaçınır ellerinin zarar görmesinden çekinir ve gereksiz yere, hak etmeyen insanların canını almanın onun kişiliğinde yeri yoktur ve ailesinin onuruna leke süreceğini düşünür. Ailesinin duygu ve düşünceleri ona aşırı iyi niyetli ve safça gelse de olabildiğince onları düşünüp kendince uygulamaya çalışır. Uygun anlarda bir sahnedeymişçesine etraftaki izleyicilerinin dikkatini çekmek, ondan bahsetmeleri hoşuna gitmektedir. İnsanlara müziği tattırmaya çalışır, ailesinin ona miras bıraktığı şekilde insanları müzikle dertlerinden, bulundukları dünyadan uzaklaştırmaya çalışır. Her sanatçıda olduğu gibi şöhret onu cezbeder, hem amaçları hemde kendisi için. Bu basit bir en güçlü shinobi olma isteği değildir, bu müzik tutkusunun herkese yayılması için müzisyenliğiyle bilinen bir shinobi olmak ve yeni nesillere idol olmak gibi idealist bir amaçla istenilen bir şöhrettir. Hem ismi, hem hikayeleri hemde müziğinin başka dillerde dolaşması onun rüyalarını süsleyen en dayanılmaz arzusudur... Tabi araya bir kaç yaratıcı abartı ve yalan serpiştirerek yapma fikri hep aklındadır. Zaten tamamen gerçek hikayeleri kim sever ki?
Özgeçmiş:
Ishıgakure’de değer gören sistemin dışında olan müzisyen bir aileden geliyordu Neiro. İnsanları eğlendirmenin, duygulandırmanın sadece basit bir uğraş olduğu, saygın olmayan bir meslekti müzisyenlik insanlar için. Kimse savaşın, ölümün kol gezdiği zamanlarda bile insanları eğlendirmenin, duygulandırıp bir an olsun dertlerinden sıyırmanın önemini kavrayamamıştı ki şimdi genel bir barışın hakim olduğu zamanda kavraya bilsin. Herkes müziğe ilgi duyardı ama çoğu kimse onun önemini kavrayamazdı işte bu yüzden tepeden bakılırdı ailesine. Ne de olsa başıboş, bir şeyler üretmeyen, topluma elle tutulur bir katkıda bulunmayan insanlardı Neiro’nun ailesi. Neiro müziğe değer verilen, sınıflanmanın olmadığı yerler duymuştu ve ailesinin niye bu köyü terk etmediğine anlam veremiyordu. Her seferinde ailesi ona “Burası bizim evimi Neiro ve bu insanların eğlenmeye, duygulanmaya ihtiyacı var…” diyordu. Köy dışına çıksa saygın birer müzisyen olabilecek yetenekte olan ailesi bu umutsuz köyü canlandırmaya çalışıyordu! Ne kadar aptalca! Ve ne kadar asilce! Ama Neiro her ne kadar onlara bu yüzden hayranlık duysa da kendisi asil bir yalnızlıktan çok müziğini tüm dünyanın tatmasını adını herkesin duymasını istiyordu. Müziğe karşı kör, cahil ve yolunu kaybetmiş bu zavallı insanlara acıyordu. Keşke onun babasının gitarını tıngırdatırken ki hislerini onda birini hissetselerdi…
Neiro 7 yaşlarındayken gitar eğitimleri devam ediyor ve ailesine dinletilerde gitarıyla eşlik ediyordu. Neiro bu konuda hevesliydi ve babasını idol olarak alıyordu ama bir yandan da hayatın gerçekleri vardı. Müzisyenlik bu topraklarda saygın bir iş değildi ve durumları da iyi değildi. 3 yıl önceki O büyük shinobi savaşı her şeyi daha da kötüleştirmişti. Ekonomi savaş nedeniyle hala kötü durumdaydı. Kimse elindeki parayı müziğe harcamak istemiyordu bu yüzden çok kazanamıyorlar ve fakirleşmişlerdi. Buna rağmen ailesiyle beraber savaştan sonra yetim kalmış çocuklar için ücretsiz müzik yapıyor ve onları biraz olsun eğlendirmeye çalışıyorlardı, o çocukların halini görünce aslında ailesinin hala yanında olduğuna seviniyor ve o çocuklara acıyordu ama niye durumları kötüyken ücretsiz bir şekilde günlerini müzik yapmaya harcadıklarını anlayamıyordu. Ailesi tüm insanlar eşittir, herkesin müziğe ihtiyacı vardır, en çokta onların derdi hep. Oda buna katılıyordu ama midesi guruldarken ne kadar katılabileceğini de düşünmeden edemiyordu. O günlerden bir gün annesi hastalanmış ve tanrının bir lütfu olan o güzel sesi berraklığını yitirmiş ve hem müziğini, hem enerjisini elinden almıştı. Babası bir sanatçının elleri ve sesi asla hor kullanılamaz diyordu ama mecburiyetten gitarını kaldırmış ve ellerini hor kullanacağı işlerle eve ilaç getirmeye çalışıyor boş zamanlarında Neiro’nun eğitimlerine devam ediyordu. Shinobilerin azalmasından, köy güvenliğinin gerekliliğinden yetim çocukların akademiye gittiklerini görüyordu. Kendisi gibi Shinobilikle alakası olmayan biri için bile bir fırsattı bu, ailesinin karşı çıkmasına rağmen ailesine bakabilmek için bu iğrenç düzenin içine zoraki olarak girmişti…
Yıllar sonra shinobi olarak şimdi bir Chuunindi. Müzik konusunda ise babası gibi bir usta sayılabileceğini düşünüyordu. Eğer babası onu şimdi görse ne düşünürdü bilmiyordu. Shinobi olduğu için onu kınamaya devam mı ederdi yoksa müzisyenliği konusunda gurur mu duyardı emin değildi. Akademiye girişinden bir yıl sonra annesi ölmüş, babası ise eşini kaybetmiş bir kuşçasına çöküntüye girmişti. Nede olsa şarkılarının hatırı sayılır bir kısmının annesine olduğunu biliyordu. Böyle bir aşkın sadece hikayelerde olduğunu sanırsınız ama yanılıyorsunuz annesi ve babası birbirini o hikayelerdeki gibi severlerdi. Birisi bu dünyadan göç edince diğeri de yokluğuna dayanamamıştı. Üzüntü, oğlunun nefret ettiği sistemin içine girmesi ve müziğini icra edememek ağır gelmiş olmalıydı. Hayatında ki tüm kutsalların elinden kayıp gitmesi. Neiro kendini suçluyor ve utanıyordu…
Köyden kaçmaya Konahadaki Chuunin sınavlarında karar vermişti. İlk defa köyden böylesine uzaklaşıyor ve farklı bir köy görüyordu. Sınıf sisteminin olmadığı, insanların mutlu olduğu bir yer. Sırf müzisyen diye hor görülmediğin bir yer. Dünya hakkında ne kadar az şey bildiğinin farkına varmıştı. Köyleri, onlar hakkında söylenenleri biliyordu ama canlı olarak görmek bambaşkaydı. Sanki içinde yıllardır uyuyan bir şeyi alevlendirmiş gibiydi. Dünya üzerinde görmediği, tatmadığı, duymadığı neler vardı kim bilir. Sırf soylu bir ailede doğdu diye, onun çıkarları uğruna ölüme gönderilen Shinobilerden olmak istemiyordu köyde kalarak. Kendi yolunu çizmek, kendi isteği yere gitmek istiyordu. Kirli politik oyunlardan, müziğinin hakettiği değeri görmediği bir yerde kilitli kalmak ve günün birinde bir soylunun ağzında gümüş kaşıkla köyünü soktuğu savaşta, gönderdiği bir yerde son nefesini vermek istemiyordu. Canın istediği şeyi yapacaktı, dünyayı dolaşacak, müziğini icra edecek ve adını efsaneleştirecekti. Hikayelerde adı geçecek ve başkalarının amaçları uğruna ölüp giden o isimsizlerden biri olmayacaktı…
Motivasyon:
[Müzik]
Karakter yaşadığı olayları müzikleştirir. Gittiği her yeni yerde fırsatını buldukça sanatını icra etmeye çalışır. Bu onun şöhretini arttırıp, başka sanatçılarca da şarkılarının, hikayelerinin dilden dile dolaşacağı ve şöhretine etki edeceğini düşünür. Günün birinde kendi şarkılarını ve hikayelerini başkalarının enstrümanlarından ve ağzından duyma arzusuyla yanıp tutuşur. Ailesinden kalma müzik anlayışıyla müziğini herkesle paylaşır. İnsanları mutlu etmek, duygulandırmak ve sıkıntılarını geçirmek ister böylece ailesinin bırakmak zorunda kaldığı işi devam ettirmek ister.
[Şöhret]
Şöhret kazandıkça, müziğine saygı duyulacağını düşünür. Eğer Müzisyen, efsanevi bir shinobi olursa kendisini idol olarak belirleyen çocukların müziğe ilgi duyacağını, ailesinin kendisiyle gurur duyacağını ve kim bilir ishigakure gibi bir yerde müzisyenliğin saygın bir meslek olarak kabul edilebileceğini düşünür…
Komplikasyon:
[Basit Komplikasyon-Eller]
Ailesi sürekli bir sanatçının ellerini hor kullanmamasını, onlara sanatını etkileyecek zararlar vermemesi gerektiğini söyler. Neiro ise hem bir sanatçı hem de buna zıt olarak ellerine zarar verebilecek bir Shinobidir. Neiro bu öğretiyi ciddiye içselleştirmiştir ve zorunda kalmadıkça ellerini incitmekten kaçınır…
[Basit Komplikasyon-Aşağılanma]
Neiro müzisyen bir aileden geldiği için kast sisteminde saygı duyulmayan birisidir. Bu yüzden bu tarz sınıflandırmalardan, soyluluktan, hak edilmemiş üstünlüklerden ve birinin aşşağılanmasından nefret eder. Ona göre tüm insanlar insanlık onuruna yakışır bir biçimde eşittir. Kendini üstün gören insanlarla anlaşamaz.
Profil
Güç:3
Çeviklik:3
Kondisyon:4
Potansiyel:4
Varlık:8
Zeka:8
