[Lejant] Jin Ryoken
Posted: September 2nd, 2018, 11:36 pm
Jin Kamai
Jin Kamai
Page 1 of 1
Jin Kamai
Re: [Lejant] Jin Ryoken
Posted: October 10th, 2018, 1:50 am
Hatıralarım, benimle boğuşuyor. Beynim bile benimle dalga geçerken, kendi yalnızlığımda boğulmaya uğraşırken aklıma geliyordu Amemori Shijo. Her gün beni ziyaret ediyor, yalnız olmadığımı hatırlıyordu sanki. Bir suçluluk mu duyuyordu ? Bilmiyorum. Görevi verdiği için ve bu görevde kolumu kaybettiğim için suçluluk duyuyor ve bu yüzden mi yalnız bırakmıyordu ? Bilmiyorum. Aslında, hastahenede geçen günlerimde, beynimde çarpışan düşüncelerim haricinde hiçbir şey bilmiyorum. Kısa konuşmalar olsa bile, beni yalnız bırakmaması beni şaşırtıyordu. Şuana kadar hiçbir dost edinememiş ben, birileri tarafından ziyaret ediliyordum. Benim için oldukça şaşırtıcı ve garip bir durumdu.
Ama onun, pişmanlıktan dolayı değil, gerçekten içinden geldiği için ziyaret ettiğini hissediyordum. Hala da öyle hissediyorum. Kendisinden böyle bir izlenim sezemediğim için, böyle hissediyordum. Boş, anlamsız ve ümitsiz geçen günlerimde anılarımı sürekli tazeliyor ve düşüncelerimle kavga ediyordum. Kaoru...
Kaoru kimdi ? Bana yardım eden ve evinde bana yardım etmiş olan kişiye bunu sormamam büyük bir hataydı. Üstüne üstlük, kendisine teşekkür bile etmemiştim. Hatta bütün bir halka teşekkür etmemiştim. Onlar bana yardım etmemiş olsaydı, belki de şuanda ölü bir insandım. Bu mümkündü. Beynim sadece Kaoru'ya odaklanmışken, başka düşüncelerle büyük bir savaş çıkartıyordum içimde. Onun yerine başka şeyler düşünmek istiyordum ama, kim kolunu koparan adamdan başka bir şey düşünebilir ?
Listeme yeni birisini ekliyorum. Onu bulacağım. Önce abimi, sonra kendisini bulacağım. Yeni bir düşman ekleniyor, zihnimin en nefret dolu yerlerine. Bütün öfke damarlarıma pompalanıyor, bütün vücudum bunu hissediyor. Yeni bir düşmanın varlığı, zihnimin en karanlık yerlerine işleniyor. Nefret ve öfkenin dozu, arttıkça artıyor. Gün geçtikçe daha çok artacak, onu öldürene kadar...
Sen, son nefesi benim ellerimde vereceksin, ve ben bundan büyük bir haz duyacağım...
KAORU!
Ama onun, pişmanlıktan dolayı değil, gerçekten içinden geldiği için ziyaret ettiğini hissediyordum. Hala da öyle hissediyorum. Kendisinden böyle bir izlenim sezemediğim için, böyle hissediyordum. Boş, anlamsız ve ümitsiz geçen günlerimde anılarımı sürekli tazeliyor ve düşüncelerimle kavga ediyordum. Kaoru...
Kaoru kimdi ? Bana yardım eden ve evinde bana yardım etmiş olan kişiye bunu sormamam büyük bir hataydı. Üstüne üstlük, kendisine teşekkür bile etmemiştim. Hatta bütün bir halka teşekkür etmemiştim. Onlar bana yardım etmemiş olsaydı, belki de şuanda ölü bir insandım. Bu mümkündü. Beynim sadece Kaoru'ya odaklanmışken, başka düşüncelerle büyük bir savaş çıkartıyordum içimde. Onun yerine başka şeyler düşünmek istiyordum ama, kim kolunu koparan adamdan başka bir şey düşünebilir ?
Listeme yeni birisini ekliyorum. Onu bulacağım. Önce abimi, sonra kendisini bulacağım. Yeni bir düşman ekleniyor, zihnimin en nefret dolu yerlerine. Bütün öfke damarlarıma pompalanıyor, bütün vücudum bunu hissediyor. Yeni bir düşmanın varlığı, zihnimin en karanlık yerlerine işleniyor. Nefret ve öfkenin dozu, arttıkça artıyor. Gün geçtikçe daha çok artacak, onu öldürene kadar...
Sen, son nefesi benim ellerimde vereceksin, ve ben bundan büyük bir haz duyacağım...
KAORU!
Re: [Lejant] Jin Ryoken
Posted: April 8th, 2019, 1:48 pm
Jin RyokenKendisini pek tanımadığım, arada yanımıza uğrayan ve sadece annemin anlattığı kadarıyla bildiğim, babam.
Bana babamın ismini vermişler. Anneme bunun sebebini sorduğumda tam olarak bir cevap alamadım. Babamla huylarımızın benzediğini söylerdi genelde. Ancak hiçbir zaman bunu bir cevap olarak almadım. Daha doğrusu alamadım.
Abimle beni annem büyüttü. Babam sadece ara sıra yanımıza uğrar ve çeker giderdi. Yüzünde taşıdığı yarısı olan, yarısı yarılmış bir maskesi vardı. Büyük bir şapka takar ve shinobi gibi giyinmezdi. Her zaman yanında taşıdığı bir katanası vardı. Üzerinde kurumuş kan lekeleri olduğunu görürdüm, bu yüzden elimize almamıza asla izin vermezdi. Maskesinin yarısından gördüğüm dudakları, hiçbir zaman yukarı doğru kıvrılmadı. En azından ben, güldüğünü hiçbir zaman görmedim.
Genjutsu konusunda usta olduğunu biliyordum. Bana gitmeden önce anlattığı sırları, buna işaret ediyordu. Gerçi, anneme sorduğumda o da aynı şeyi söylemişti fakat bundan pek memnun durmuyordu. Sebebini biraz daha büyüdüğümde anladım.
Annemin söylediğine göre usta bir katana kullanıcısıymış. Sanki vücudunun bir parçasıymış gibi kullanırmış onu. İnsanların zihnine girmeyi, onlara erişmeyi, anılarına müdahale etmeyi ustalıkla başarırmış. Bunu abartması ve kafayı bununla bozması yüzünden çoğu arkadaşı tarafından dışlanmış. Dışlamayanlar ise, kendisine bir süre sonra çekinerek bakmaya başlamış.
Re: [Lejant] Jin Ryoken
Posted: January 21st, 2020, 2:01 am
Okawa Ringo
Dost kelimesinin anlamını şu yaşıma kadar öğrenemedim. Hala bilmiyorum, bir dost dostu için ne yapar, nelerden vazgeçer? Hiçbirini bilmeden yaşıyorum, hiçbirini bilmeden ölecek gibi hissediyordum. Ancak, biriyle göreve çıktım. Keskin dilli, genellikle dalga geçen biri. Hayatımda ilk kez, birine sinir olmadan bir şeyler yapabildiğimi fark ettim. Ne kadar dalga geçerse geçsin, her zaman aynı şekilde davrandım ona. İçimden, bir öfke veya sinir geçmedi. Sadece, dalga geçmeyi öğrendim. Şakalaşmanın nasıl bir his olduğunu öğretti bana. Hiç tatmadığım bir duyguyu ilk kez tattım.
Ringo'nun beni tam anlamıyla tanıyıp tanımadığı konusunda bir fikrim yok. Gerçek niyetlerimin, gerçek duygularımın farkında mı, bilmiyorum. Kimseye güvenmiyor oluşum bir yana, ona bile iki çocuğu bir kol ve güç için öldürdüğümü açıklayamazdım. Açıklasam bile, bana çok büyük tepki verebilirdi. Verebilirdi demek bir yana, kesinlikle verirdi. Bazen, düşündüğüm şey hiçbir zaman dostumun, hayat arkadaşımın olmaması benim için daha mı iyi olurdu sorusu oluyor. Büyük bir yalnızlığın içimi çürütmesine izin vermek, sanırım daha iyi olabilirdi. Bunca yıl yalnız yaşadığım hayatta, bir dost edinmek benim için büyük bir hata olabileceği gibi, büyük bir değişim bile olabilirdi.
İyi bir insan olmadığımın bilincindeyim. Bundan pişman değilim. Hiçbir zaman pişman olmayacağım, ancak bu durum ilk dostumu benden uzaklaştıracaktır. Belki bir gün bunun farkına varacaksın Ringo, ancak senden uzak duruyorsam, seninle olan şimdilik küçük gibi gözüken arkadaşlığımız içindir. Bir gün her şeyimi öğrendiğin vakit gelecektir, işte o gün ya son nefesimi veriyor olurum, ya da daha büyük bir dostluk kurmuş oluruz. Bir gün beni anlayacaksın, ancak ne zaman bilmiyorum...
Dost kelimesinin anlamını şu yaşıma kadar öğrenemedim. Hala bilmiyorum, bir dost dostu için ne yapar, nelerden vazgeçer? Hiçbirini bilmeden yaşıyorum, hiçbirini bilmeden ölecek gibi hissediyordum. Ancak, biriyle göreve çıktım. Keskin dilli, genellikle dalga geçen biri. Hayatımda ilk kez, birine sinir olmadan bir şeyler yapabildiğimi fark ettim. Ne kadar dalga geçerse geçsin, her zaman aynı şekilde davrandım ona. İçimden, bir öfke veya sinir geçmedi. Sadece, dalga geçmeyi öğrendim. Şakalaşmanın nasıl bir his olduğunu öğretti bana. Hiç tatmadığım bir duyguyu ilk kez tattım.
Ringo'nun beni tam anlamıyla tanıyıp tanımadığı konusunda bir fikrim yok. Gerçek niyetlerimin, gerçek duygularımın farkında mı, bilmiyorum. Kimseye güvenmiyor oluşum bir yana, ona bile iki çocuğu bir kol ve güç için öldürdüğümü açıklayamazdım. Açıklasam bile, bana çok büyük tepki verebilirdi. Verebilirdi demek bir yana, kesinlikle verirdi. Bazen, düşündüğüm şey hiçbir zaman dostumun, hayat arkadaşımın olmaması benim için daha mı iyi olurdu sorusu oluyor. Büyük bir yalnızlığın içimi çürütmesine izin vermek, sanırım daha iyi olabilirdi. Bunca yıl yalnız yaşadığım hayatta, bir dost edinmek benim için büyük bir hata olabileceği gibi, büyük bir değişim bile olabilirdi.
İyi bir insan olmadığımın bilincindeyim. Bundan pişman değilim. Hiçbir zaman pişman olmayacağım, ancak bu durum ilk dostumu benden uzaklaştıracaktır. Belki bir gün bunun farkına varacaksın Ringo, ancak senden uzak duruyorsam, seninle olan şimdilik küçük gibi gözüken arkadaşlığımız içindir. Bir gün her şeyimi öğrendiğin vakit gelecektir, işte o gün ya son nefesimi veriyor olurum, ya da daha büyük bir dostluk kurmuş oluruz. Bir gün beni anlayacaksın, ancak ne zaman bilmiyorum...