[Shimada Kazuo & Oita Butsuo] Chakra Taşları

[GM - Naruto]

Sanraku isimli yaşlı adamın söylediği şekilde özrünüzü dilemenizin ardından ikinizin de kafasını tutan Sanraku “Böyle basit bir özürle kurtulacağınızı mı sanıyorsunuz? Hele bir köye dönelim, ebenize nasıl atlanır göreceksiniz!” diyor. Sözlerinin duyulabilir olması için özellikle yüksek sesle konuşan Sanraku başkaca bir şey söylemeden sizi önüne alarak çıkışa doğru ilerliyor. Kapının hemen yanında duran Iwagakure shinobisi ters bakışlarını Sanraku üstünde tutmaya devam ederken Sanraku adamın yanına iyice yaklaştığında “Şu zibidileri bir adam edeyim, sonra sıra sana da gelecek!” diyor yüzüne takındığı gıcık bir gülümseme ile. Iwagakureli shinobi bu sözler üstüne sinirli bir şekilde Sanraku’ya doğru bir adım atıp bir şeyler söyleyeceği sırada Sanraku “Elçiyiz evlat, elçi! Kılıma zarar gelirse köylerimiz arasında neler yaşanabileceğini tahmin ediyor musun?” diyor. Bu sözler üzerine dişlerini ve yumruğunu sıkan Iwagakure shinobisi arkasını dönüp yerine geçerken Sanraku’nun yüzünde kolayca kazanılan bir zaferin yarattığı gülümsemeyi görebiliyorsunuz.

İçinde bulunduğunuz “Iwagakure Araştırma Merkezi” binasından çıktığınız anda, hemen arkanızda bulunan Sanraku size yön tariflerinde bulunmak dışında başka bir şey yapmıyor. Sağa, sola, düz, köşeden sola gibi tek kelimelik birkaç cümleye uyarak Iwagakure’nin arka sokaklarında, tenha bir yere geliyorsunuz. Etrafta bulunan birkaç evin arasındaki boşluğa daldığınızda, bu yerin çöplerin atıldığı bir yer olduğunu anlayabiliyorsunuz. Ancak beş normal boyutlardaki insanın yan yana dizildiğinde sığabileceği bir genişliğe sahip bu aralıkta, Sanraku da ilerlemenizi durduruyor. Yol boyunca gördüğünüz birkaç Iwagakure shinobisine karşı takındığı gevşek suratlı halini sürdürmeye devam etmeye niyetli görünen Sanraku, bulunduğu yerde sırtını duvara yaslıyor ve kollarını göğüs hizasında bağlıyor. Sizi baştan aşağı bir kez daha süzen Sanraku birden gözlerini size diktiğinde “Taşları verdiniz değil mi? Ama eğer Ishichou’yu tanıyorsam köyde kalan taşlar da vardır… Köyünüzde kaç taş var?” diye soruyor.

Doğrudan konuya giren Sanraku, bu yaptığında herhangi bir çekince görmediğini vücut diliyle fazlasıyla anlatıyor. Sizden pek de çekinir gibi durmayan Sanraku yine kısa bir nefes molasından sonra “Tabi tabi… Şimdi sen kimsin, taşları nereden biliyorsun, sana hesap mı vereceğiz falan filan diye kafa ütüleyeceksiniz. O yüzden söyleyeyim… Adım Arita Sanraku. Sizlerin beni tanıdığını pek sanmıyorum, ama Ishichou’nuz adımı duymuş olabilir. Köyünüze birkaç kez gezmek için gelmiştim, ama pek beğenmedim. Beni açmadı yani… Konoha öyle değil mesela. Orada yaşanır, ama sizin köyde…” demesinin ardından kafasını yukarı doğru kaldırıp indirirken dilini ön dişlerinin arkasına vurdurarak “cık” diye bir ses çıkarıyor ve “…yaşanmaz.” diyor. Bu söylediklerinden sonra bakışlarını üstünüzde gezdiren Sanraku “Evet, hanginiz konuşacak? Köyünüzde kaç tane taş var? Ha, bir de Iwagakure’ye kaç tane taş verdiniz?” diyerek sözü size bırakıyor.

[Shimada Kazuo]

Sanraku denilen adam bizi tekrar sesli bir şekilde uyarmıştı bunda bir problem olmasa da bir akademi öğrencisiyle muhattap olur gibi kafamızı tutması sinir bozucuydu hem de aslında üstümüz olmamasına rağmen yapmıştı bunu. Yine de çabuk öfke, kolay mağlubiyet öfkesini bilecek kadar bilgin uygulayacak kadar da sabırlıydım. Merkezi terk ederken Sanraku’nun kişiliği hakkında ipucu veren bir olay gerçekleşmişti, az önce ters düştüğü Iwagakureli shinobilerden kılçıksız bir intikam araklamıştı ve bu intikam içime doğru histerik bir kahkaha atmama neden oldu. Antrenman ayağına, Tsuchikage’den aldığımız hasarı düşününce oluyor böyle şeyler.

Bizi yönlendirmesine bakılırsa buralara pekte yabancı değildi. Bu yönlendirmelerin sonucunda geldiğimiz yerse tahmin ettiğim gibi oldukça tenhaydı, bununla birlikte oldukça dar bir alandaydık. Olası bir mücadelede sayısal avantajımızın etkisini azaltan bu durum tedirgin ediciydi. Sanraku’nun duvara yaslanıp, kollarını birbirinde bağlamasıyla gösterdiği rahat tavır ufakta olsa bir teselliydi.

İlk cümlesi “Siktiğimin Iwagakure’sinde köyümüzde taş olduğunu bilmeyen birisi var mı?” tepkisini vermeme neden olmuştu lakin bu tepki de genelde olduğu gibi sessiz bir çığlıktı.

Devamındaki cümleleri serin bir esinti olarak çarpıp yoluna devam etmişti, korkmadığımı söylesem yalan söylemiş olurum. Yaşlı kurdun salgıladığı aura beni ürkütüyor, pençelerini boğazıma geçirmesini engelleyen tek şeyin bildiğim şeyler olduğunun bilincinde olmak, onlara sımsıkı sarılmamla sonuçlanıyor.

Derin bir nefes, korkudan soğuk ölümden sıcak hava kütlesi ciğerlerimi temizlerken beynimin köşelerinde kalan mantık kırıntılarını avuçluyor ve bunlardan çıkarım yapmaya çalışıyorum.

Tam bir kaçak gibi konuştu, Konohagakure deyince aklıma Wakaki Hideki geldi kaçakçıların farklı isimler kullanması şaşırılacak bir şey değil fakat ne fark eder? Yine hiçbir işime yarayacak çıkarımlar silsilesi bu huyumu acilen bırakmam gerek.

Bugün iyice vur ensesine al yemeğini oğlanı olduk, kabul etmesi üzücü bir özeleştiri lakin her şeye rağmen söylenebilecek birtakım sözler var. O bizden bilgi istiyor, bizde ondan niye mantıklı bir alışverişin önüne taş koymak istesin ki? Ah evet isteyecek. Her zaman böyle olur yine de bu yapmamız gereken şeyi değiştirmiyor.

“Değiştirir, gün boyunca korkaklığın ve lafların ne işine yaradı? İki kişisiniz sürpriz bir saldırı…”

Yardımcı olmayacaksan, köstek olma.

Hatsuka’yla yaşadığımız durumun bir benzerindeyiz şuan sadece karşımızda konuşmasını bilen ama çok çok daha tehlikeli birisi var. Bir de bizi kısıtlayan bir antlaşma yok...

“Merhaba Arita Sanraku-senpai umurunuzda olmadığı üzere zor bir gün geçiriyoruz, herkes bir şeyler soruyor ama kimse bizim sorularımızla ilgilenmiyor. Merak ediyorum, siz de mi sadece cevaplarla ilgileniyorsunuz yoksa sorularımızı da duymak ister misiniz?”, diyecektim bu sırada birkaç adım geriye doğru atarken aniden boğazlanma riskimi azaltmaya çalıştım. Direk sorularımızı sormak laubalilik olurdu ve yaşlı insanların hepsinin yakındığı bu davranışla donatılmış bir cümle söylemeye götüm yememişti. Butsuo'nun bunu yapıp yapmayacağı konusunda fikrim yoktu, ondan beklentim ise olası bir mücadelede o muhteşem bedenini kullanarak şu yaşlı kurdu dövmesi. Bende arkadan jutsu falan atarım tabi.

Kiminle konuştuğumuzu bilmiyor olmama karşın cümlelerimin ne niyetli biriyle konuştuğumuzu göstermesini umut etmekten başka bir çarem yoktu –aniden saplanan kunaiyle gurbette ölmemek hariç-.

[Oita Butsuo]

Ulan dede, umarım bizim köyün ajanı falan çıkarsın yoksa seni eşek sudan gelene kadar döverim yaşına başına bakmadan! Kulağımızı çekmediği kaldı bir herifin. Yine de sesimi çıkarmadım belki bir işimize yarar adam diye. Kesinlikle ciğerim için endişelendiğimden değil. Göt bir de laf cambazlığı da biliyor. Iwagakureli'ye de lafı çarptı geçti. Amına koyduğumun Iwagakure'sine vurulan her darbe beni tatmin ediyor. Darbeyi vuran kişi beni deli etse de. Hepiniz göreceksiniz olum Ishigakure'nin gerçek gücünü. Bekleyin siz. Hele bir bekleyin...

Bize rehberlik eden shinobiden ayrıldıktan sonra düştük adamın önüne. Beni yine bir tereddüt aldı. Herif epey rahat. Yolları falan teklemeden geçiyor. O söylüyor biz takip ediyoruz. Süt dökmüş kediye döndük, gizli görevimiz de var ses çıkaramıyoruz. En son ulaştığımız yer ise evlerin arasındaki dar denebilecek bir sokak oldu. Kokudan anladığım kadarıyla çöplerini atmak dışında bir iş için kullanmıyorlar bu aralığı. Dönüp Sanraku'ya bakınca da gereğinden fazla rahat bir yaşlı gördüm. Öyle bir duruşu var ki sanki "Buralara çok takılır mısın?" diyecek. Artist... Ama bu öz güvenin arkasında bir birikim vardır herhalde, buralara kadar gelip boş yapacak değildir. Bizim Ishigakure'den geldiğimizi biliyor adam. Bizi buralara getirdiğine göre daha fazlasını da bilmesini beklemeliyiz herhalde. Keşke bizim köylü olsa...

Sanraku, bizi süzerken ben de tekrar bu diri ölüyü süzdüm. Pek tekinsiz bir yaşlı... Yaşıtları hacca falan gidiyor bir de şuna bak... Süzüşmeler bittikten sonra da girdi lafa Sanraku. E ebenin amı ama! Amına koyim başta anlaşmayı beşini veririz sadece diye yapsalarmış bari, biz burada zan altında kalıyoruz. Hayır bir de sen Ishichou'yu nereden tanıyorsun? Kimsin lan sen!?

Evet, tabi soracağız sen kimsin diye çok doğal bir şey bu... Aşırı tekinsiz lan bu adam. Laflarını geçtim rahatlığı bile rahatsız edici. Ben gerim gerim gerildim durduğum yerde genç yaşıma rağmen. Tecrübe mi kuvvet mi bilmiyorum ama korkutucu... Bak her şeyine iddiaya girerim herif gözünün üstündeki bezi açsın altından saçma sapan, özel güçleri olan bir göz çıkmazsa neyim! Vallahi diyorum bak, açıp bakalım. İbne herif ya...

Ben düşünme yetimi yavaştan kaybederken Kazuo, güzelce konuya girip iyi bir yerlere getirdi konuyu. Bilgi alışverişi yapmak bana da mantıklı geldi açıkçası. Herifin kendine hizmet ettiği belli, köyü tehlikeye atıyor olabiliriz diye bir şüphem var ama Ishichou da köyü koruyamayacaksa yani... Bu herif gelip tek başına köyü yakıp yıkacaksa ya da o taşları kaçırabilecekse göz göre göre sıkıntı vardır. Bu konuda köyüme güvenmek durumundayım, adamın bunları yapabileceği varsayımıyla yaşayamam ben.

Kazuo'dan sonra olabilecek her şeye karşı hazırlıklı bir şekilde ben de söze girdim."Adınızı vermek dışında pek önemli bir bilgi vermediniz bize Sanraku-senpai. Bir bilgi alışverişi yapabiliriz belki... Yine de sizi daha yakından tanımak isteriz. Ishichou'yla olan tanışıklığınızdan ve Ishigakure ziyaretinizden bahsedebilirsiniz belki. İsterseniz sorduğunuz sorulardaki bilgilere nereden vakıf olduğunuzu ve sizi neden ilgilendirdiğini de anlatabilirsiniz." Sesim ve konuşma şeklim Sanraku'nun aksine olabildiğince ciddiydi. Sanraku'yu korkutacak falan değil ama güvenilir bir ticaret partneri gibi gösterir belki. Belki de kaba kuvvet uygulayarak bir şey öğrenmeye çalışır. Sanraku'nun yapacağı her harekete karşı hazırlıklı bir şekilde bekleyeceğim cevabını. Bu ara sokakta gafil avlanmak isteyeceğim son şey.

[GM - Naruto]

Sanraku’nun sözlerinin sonlanması akabinde, konuşmaya ilk başlayan Kazuo oluyor. Sanraku yüzüne yapıştırdığı çarpık gülümseme ile Kazuo’yu dinledikten sonra, dudaklarının kenarlarını aşağı büküp kafasını birkaç kez öne ve arkaya az, ancak hızlı bir şekilde sallıyor. Etkilenmiş bir yüz ifadesiyle bakışları Butsuo’ya kaydığında, ondan gelen cümleleri de benzer bir yüz ifadesiyle dinliyor ve sonunda “Demek konuşmayı biliyorsun, ha zibidiler!” diyerek bir kahkaha atıyor. Hemen ardından ise Butsuo’ya yersiz çapkınlıkta bir bakış atarak “Beni daha yakından tanıyıp n’apacaksın? Çıkma mı teklif edeceksin?” diyor dudaklarını kapatıp gülmeye başlarken.

Sanraku’nun şu ana kadar gösterdiği tavırdan konuşmaya devam edeceğini anladığınız için araya girmiyorsunuz. Onun gevrek gülümsemesinin sonlanmasını bekliyorsunuz ve sonunda Sanraku “Peki madem…” diyor. Derin bir nefes aldıktan sonra “Ishichou’nuzla birebir tanışmadım, ama dediğim gibi, adımı duyduğunu tahmin ediyorum. Zaten köyünüze geri döndüğünüzde in miyim cin miyim o anlatır size. Anlatmazsa da boşverin, yaşlı bir bunak der geçersiniz.” diyor. Kendisiyle ilgili pek bir bilgi vermeyeceği aslında bu cümlelerinden belli olan Sanraku konuşmasını sürdürmek için sırtını duvardan çekiyor ve birkaç ufak esneme hareketi yaptıktan sonra “Şöyle hareketler yapmazsam yaşlı olduğum anlaşılmaz, değil mi?” diyor. Yüzüne gevrek gülümsemesini tekrar yerleştiren Sanraku “Açıkçası taşları bir zamandır arıyordum, sizin olay üstüne denk geldi diyelim. Ne işe yararlar, onu da bilmiyorum. Ama kıymetli olduklarını biliyorum. Benim için de çok daha ayrı bir kıymeti var… Manevi bir değer de diyebiliriz bunun için.” diyor. Sanraku’nun bu cümlelerinde herhangi bir kaçamak laf veya yalan sezdiğiniz söylenemez. Sanki diline gelen her şeyi söylüyor gibi duran Sanraku “Ha, gönül ister ki size taşları detaylı detaylı anlatayım, sizi de zor durumda bırakmayayım. Ama durum bu zibidiler. Evet, şimdi sizin sıranız.” diyor. Sanraku’nun baştan beri gösterdiği rahatlık, cümlelerindeki samimiyet her ne kadar inandırıcı bir durum yaratsa da, adamın yaşlı kurt görünümü nedeniyle içinizde tereddüt kalmıyor değil.

[Shimada Kazuo]

Cümlelerim ve Butsuo’nun cümleleri sırasında Sanraku’nun yüzünde çarpık bir gülümseme vardı. Başını öne, arkaya atma gibi hareketlerde yapmıştı bu süreçte. Rahatlığı ve mimikleri korkulacak bir şey olmadığı yönündeydi lakin bunların yanıltıcı ibareler olabileceği yadsınamaz bir ihtimale sahipti.

Odadan çıkmamıza rağmen bize zibidiler diye seslenmiş, ardından bir kahkaha atarak gergin havaya bir miktar daha rahatlık zerk etmişti.

Her ne kadar dinç ve havalı görünse de özünde hala yaşlıydı ve espri anlayışı vücudunun aksine bayatlamıştı. Yaptığı kötü espriye gülmesi bittiğinde asıl konuya gelmişti denilebilirdi. Tahmin ettiğim gibi Butsuo’nun soruları yanıtsız kalmıştı. Kendisi hakkında bir şey açıklama niyetinde değildi, içimden bir ses onun tam olarak “köyden kaçtım ama kötü biri değilim ama ideallerim için bazı fedakarlıklar yapmam gerekiyor” adamı olduğunu söylüyordu. Sadece bir tahmin lakin böyleyse o “fedakarlığın” ben ve Butsuo olmadığını umut etsem iyi olacak.

Ve sıra mor bilinmezler gelmişti. Bu neydi? Asıl mevzuya girmesini beklerken konuşma bitti. Yalan söylediğini ve bir şey sakladığını hissettiğimi söyleyemem. Geçirdiği uzun ömür ona insanları kandırma yeteneği bahşetmiş olabilirdi veya tüm bildikleri bu da olabilir. Ne fark eder ki? Bunun bir bilgi takası olması gerekiyordu. Takas, mal alıp karşılığında başka bir mal vererek ödeşme. Ve düzgün bir takas olması için alınan ve verilen malın faydasının birbirine yakın olması gerekiyor.

Peki bize ne söyledi? Derin bir şekilde inceleyelim: Ne işe yaradıklarını bilmiyorum; taşlar kıymetli –oha! Ciddi?-, Sanraku için manevi değeri var.

Pek yararlı bilgiler değil sanki? Şimdi bunların karşılığında görevimizin detaylarını ve iki köyün sırrını kendisiyle paylaşmamızı bekliyor olamaz değil mi? Galiba öyle.

Bu takasın sonunun kanlı biteceğini hissediyorum lakin öyle olmasını umut ediyorum. Bir yanım ilk saldırıyı yapsana diyerek bağırıyor, kulağımı kanatıyor diğer tarafım biraz daha dene diyor.

“Sanraku-senpai. Açıkçası cümlelerinde bilmediğimiz bir şeye rastlamadım ama sakın yanlış anlama haklısın sıra bizde oyunbozanlık yok. Köyümüzde taş olduğu doğru.”, diyecektim. Zaten herkesin bildiği bu gerçeklik bize bir şey kaybettirmeyeceği gibi ona da bir şey kazandırmayacak. Aslında buraya taş getirdik demek daha doğru olurdu ama götüm yemedi her şeye rağmen burada ani bir öfke parıltısı yüzünden ölmek istemiyorum.

“Sanraku-senpai. Taşları aradığınızı söylediniz; Chakra Taşlarının varlığından nasıl haberdar oldunuz cidden merak ediyorum bir de uzun yaşamınızda bilgili insanlar tanıdığınızı umuyorum, belki de taşlar hakkında daha fazlasını söyleyebilecek arkadaşlarınız vardır.”, diyerek cümlelerimi bitirdikten sonra hazırda beklemeye devam ettim.

[Oita Butsuo]

Hee çıkma teklif edicem amına koyim! Ulan ciddi illegal işlere giriştik sandık herife bak, hala goygoy yapıyor. BİZ ÇOK BULUNDUK BU ORTAMLARDA DEDE! SOKAKLARIN ÇOCUĞUYUZ BİZ, İYİ BİLİRİZ BU İŞLERİ! SEN RAHATTA DUR! Öyle gevşek gevşek hareketler yapınca olmuyor bu işler. Adam gibi bir şeyler söylemediğin sürece bizden de sana cevap yok!

Biz sözlerimizi bitirdikten sonra bir süre boş konuştu Sanraku. Zaten sinirlenmemden de anlayabilirsiniz bunu. Ishichou'yla tanışmamış ama o bilirmiş onu. Bize bir şey katmayan bilgiler +1. Taşları bir süredir arıyormuş ve özellikle onun için ayrı bir değeri varmış taşların. Bize bir şey katmayan bilgiler +2. Yani tam da haksızlık etmeyeyim, adamın psikopat olduğunu daha iyi anlamama yardımcı oldu. Taşların bir kısmının Ishigakure'de yüksek güvenlik önlemleriyle korunduğunu diğer kısmının da Iwagakure'de aynı şekilde saklandığını biliyor olsa gerek. Bizden bir şeyler öğrense bile ne yapacak ki? Bir de sayıyı öğrenmek istiyor. Yani bizim ele geçirdiğimiz bu taşları eksiksiz bir biçimde geri toplamak istiyor olsa gerek. Bir de kimse öyle anısı, hatırası için böyle bir riske girmez. Manevi değer falan tamam da canından olma ihtimalin epey yüksek sonuçta. Bizim görevimizi, kim olduğumuzu falan biliyorsun da taşların ne işe yaradıklarını bile bilmiyorsun öyle mi? İnanamadım pek. Wakaki Hideki malını geri falan mı istiyor ne iş? Belki de Sumio'nun taşları satacağı kişinin adamıdır. Sonuçta taşlar hakkında bir şey bilmediğini iddia ediyor. Sadece para için bir şeyler yapıyordur belki. Ki hiç mantıklı değil, o kadar büyük bir kuvveti karşısına alıyor ki. Yine de benim en çok aklıma yatan senaryo adamın taşları kendi için istemesi ve güç elde etmek için kullanacak olması. Kimse basit sebeplerle böyle bir riske girmez. Tsuchikage'nin adamı olduğuna dair şüphelerim de yok değil ama yok ebesinin yükü yani... Bizden aldığı bilgiyi onaylamak için böyle bir işe girişmez bence. Zaten yeterince inanmış gözüküyordu bize. Uzun lafın kısası adamın anlattıkları arasında istediğimiz bilgi yok. Tekinsiz bir bunağa ne kadar güvenebileceksek o kadar güvenerek daha direkt bir alışverişe girmeliyiz.

Kazuo bir kez daha benden önce söze girdi. Sanraku'nun verdiği bilgilerle eş değerde bir bilgi verdiğini düşünüyorum. Bizim işimize yaramayan bilgilere karşı Sanraku'nun işine yaramayan bir bilgi. Elimizdeki tek pazarlık malzemesinden bu kadar kolay vazgeçemeyiz. Hele böylesine bir herife karşı...

Kazuo'nun sözleri bittikten sonra ben de konuşmaya dahil olup direkt ne istediğimizi söylemeye karar verdim. Havalı olup üstü kapalı konuşarak bir yere varamayacağız gibi... "Senpai, taşların nasıl çalıştığı hakkında bize bilgi vermeniz ya da bilgi verebilecek birilerini bulmanız çok tatlı olurdu. Gönül isterdi ki sana istediğin şeyleri anlatalım ama bizim de bilmek istediğimiz şeyler var." Herifin laflarını çalarak hiç iyi bir şey yaptığımı sanmıyorum ama kendimi tutamadım. Hiç yoktan sahte bir cesaret gösterisi yapalım, ezilmemek lazım. Sanraku gibi bir öz güven bombasına karşı işe yarayacağını sanmasam da... Yine olabilecek her şeye, gelebilecek her saldırıya karşı hazır bir şekilde bekleyeceğim. Dolandırıcı bir adam, dikkatli olmak lazım...

[GM - Naruto]

Sanraku cümlelerinizi yüz ifadesinie değiştirmeden dinliyor, ancak aldığı cevapların kendisini pek de memnun etmediğini anlamanız zor olmuyor. Canı sıkılmış gibi suratını asan Sanraku, bakışlarını ikinizin üstünde gezdirirken “Gerçekten şimdiki gençleri anlamak zor. Peki...” diyor. Ellerini arkasında birleştiren Sanraku “Buraya al gülüm ver gülüm oynamaya gelmedim. Üstü kapalı cümleler ile beni konuşturmanızın mümkün olmadığını bilmeniz gerekiyordu.” diyor. Ardından bakışlarını Butsuo üzerinde sabitleyen Sanraku “Sana tatlı şeyleri veremeyeceğim zibidi ve cümlelerin hoşuma gitmedi. İstediğim şeyleri verirsen istediğin şeyleri veririm... Hiç hoşlanmadım.” diyor. Butsuo'ya olan bakışlarını Kazuo'ya çeviren Sanraku “Sorularına da verecek cevabım maalesef yok. Yine de duymak istediğim şeyi öğrendim, köyünüze de uğrayacağım.” diyor. Bu cümlelerinin ardından size sırtını dönen Sanraku yavaş adımlarla uzaklaşmaya başlarken “Bakalım kaç tane taşı almış sizden.” diyor. Tam bu esnada buz gibi esen bir rüzgar yüzünüzü yalayıp geçiyor. Sanraku adımlarını atarken, yayılan buz gibi aura, bir ölüm havasına dönüşüyor. Bu adımların sonunda, Sanraku'nun elde etmek istediği şeyi elde etmek için neler yapabileceğini size gösteriyor.

Arkasından ne söylerseniz söyleyin, dikkatini çekemediğiniz Sanraku, geldiğiniz yoldan ilerlemeye devam ederken ara sokaktan çıkıp ana sokağa geldiğinde, karşınızda 10 kişilik bir Iwagakure ordusu buluyorsunuz. Yan yana ve birbirlerinin ardını kollayacak şekilde dizilen shinobilerin bakışlarının pek de hoş olduğunu söylenemez. Shinobi ordusunun ortasında bulunan bir shinobi bir adım öne çıkıp “Sanırım köyden ayrılırken yolunuzu kaybettiniz. Tsuchikage-sama sizleri misafir etmemizi istiyor. Lütfen bize zorluk çıkarmayın.” diyor. Bu sözler karşısında Sanraku hırıltılı bir şekilde gülerken “Misafir mi? Tsuchikage'ye selamlarımızı iletin ama yolumuz uzun.” diyor. Hemen ardından kafasıyla size işaret eden Sanraku “Hadi çocuklar, ama bu sefer doğru yoldan lütfen.” diyor. Sanraku bir adım attığında, arkanızda da beliren beş Iwagakure shinobisi durumun ciddiyetini ortaya koyarken, sizinle konuşan shinobi “Tsuchikage-sama ısrar edecektir.” diyor aba altından sopa gösterircesine. Elbette bu misafirliğin gerçek anlamda bir misafirlik olup olmadığı konusunda sizin de ciddi tereddütleriniz bulunuyor.

[Shimada Kazuo]

Söylediklerimiz Sanraku’yu memnun etmenin yanından bile geçmemişti üstelik söylediği cümlelerle birlikte bir kapı daha suratımıza kapanmıştı. Sanraku’yu ilk gördüğümde tanrıların onu yollaması için iki sebep gelmişti aklıma: bizi cezalandırmak veya bize bir fırsat daha vermek. Yanılmışım, bir kapı gösterip kapatmak için yollamış dalga geçmek için.

Üstü kapalı cümlelerle konuşturmak mı? Şaka olmalı. Dediklerim gayet açıktı eşit bir takas. Butsuo’nun cümleleriyse onu daha fazla kızdırmıştı.

Bu sırada Sanraku’nun göstermediği ama tahmin ettiğim yönü belirdi birden. Ölüm soğukluğunda bir rüzgar derimizle temas etti, Sanraku’nun etrafında rüzgardan daha soğuk bir aura belirdi. Bu kişiliği hakkında en net ipucunu veren şeydi.

Ve yürümeye başladı, bir şey söylemedim. Söyleyebileceğim hiçbir şey onun dikkatini çekmezdi. Yürüdü, kapıdan geçti ve tam biz geçecekken aynı kapı çat diye kapandı benle Butsuo’ya. Birileri yine istediğini aldı, bizse taşları bulduğumuz görevdeki kadar cahiliz hala.

Ne yapabilirdik ki? Yürüdük. Mağlubiyetin acı aroması artık alıştığım bir tat haline gelmişti. Ishı-chou’ya söyleyeceğim yalanlar ve bahaneleri düşündüm ve bu sırada ana sokağa geldik.

Anlaşılan tanrıların bizim için planları bitmemişti, on kişiden oluşan bir Iwagakure ordusu karşımızda durmuş ve Kage’nin bizi misafir etmek istediğini söylemişti. “Misafir etmek” böyle söyleyince problem yok ama adamın bakışları ve yanında bulunan dokuz kişi bunun pek misafir etmek olmayacağını söylüyor. Kimliklerimiz Tsuchikage’ye bildirilmişti zaten… Sıçtık.

Sanraku nazik bir şekilde teklifi reddettiği sırada arkamızda beş kişi daha belirmişti.

“En sonunda dediğim yere geldik. Shinobi olduğun sürece her şey kunainin ve rakibinin kanı üzerinde şekillenir.”

Galiba haklısın. Tutunduğumuz o insancıl tavra rağmen yine konuşmanın hiçbir işe yaramayacağı bir noktaya geldik.

Her şeye rağmen Sanraku’nun kazanacağını hissedebiliyorum, 15’e 1 hatta duruma göre 16 veya 17 bile olabilir lakin hiçbir anlam ifade etmiyor bu sayılar. Uchiha Madara, dünyadaki neredeyse tüm shinobilerin üzerine doğru koşarken tek kişiydi, o savaşta babamın yüzünün ortasına bir patlayıcı not bırakmıştı ve onun gibi daha nicelerinin canını kolayca almıştı.

Köyüme dönmek istiyorum, okuma odama girip elimdeki sıcak kahveden bir yudum almak ardından Fuuinjutsu hakkında bir kitap daha okumak istiyorum. Okuyacak o kadar kitap var ki, Büyük Savaşlar hakkında sadece dördüncüsü de değil üçüncü ve ikincisi hatta belki biraz daha zorlarsam birincisi hakkında bile kitap bulabilirim. Göreve çıkmadan önce Konohagakure’nin kuruluşunu anlatan bir kitap almıştım, daha onu okuyamadım.

Ama.

Chakra taşları hakkında daha fazla şey öğrenmek istiyorum. Orospu annem –hakaret olarak değil annemi severim ama mesleği bu- ölürsen bu merakından ölürsün demişti küçükken toprağın tadına bakmaya çalışmamdan ötürü. Sanırım dolaylı yoldan haklı çıkacaksın bilge kadın.

Ve köye dönersem muhtemelen bu konuda bir şey öğrenme şansım asla olmayacak. Olsa da ne değişir ki? Babamdan bildiğim lakin kendi başıma gelince anladığım bir olay var. Güçlüler, büyük adamlar bu oyunu oynuyor, ziyafet veriyorlar ve biz gibi onlardan arka planda kalan köyler, insanlar bu devlerin arasında kaşıkla dolaşıp ağızlarından düşecek yemek kırıntısını toplamaya çalışıyoruz ve genelde onlarının ayaklarının altında ezilip gidiyoruz.

Ve Butsuo senin ne düşündüğünü bilmiyorum, bencilce davranacağım. Yine de başarılı olursam ve ölmezsem istediğini yapabileceğin bir ortam oluşacağını tahmin ediyorum ama çokta umutlanmıyorum, bilirsin bugün tahminlerimizin hiçbiri tutmadı.

Elimden geldiğince hızlı bir şekilde Zanshuu no Jutsu’nun el mühürlerini tamamlamaya çalışacaktım ve buraya kadar bir problem olmazsa teknikten bağımsız tutacağım kişi bu sefer Sanraku olacak. “Butsuo hariç Senpai”, dedikten sonra bekleyeceğim. Bunları bensiz de yapabileceğini biliyorum lakin ona karşı çıkarsak ölürüz, karşı çıkmaz ve bizi öldürmezse bu seferde pasif kalmaktan ötürü ağır bir şekilde cezalandırırız, Chakra taşları hakkında bir şey öğrenmek artık bir hayal olur benim için.

Buraya kadar ölmemeyi başarabilirsem evimdeki taş sayesinde Sanraku’yu ikna edip yanında çırak olarak dolaşmama izin vermesine bakıyor. İshi-chou’dan taşları alabilir ona bir itirazım yok ama biraz hızlı davranırsak çok daha kolayını yapabilecekken niye onunla uğraşsın ki? Hem iyi bir işlevsel köle olacağıma inanıyorum. Karşılığında tek istediğim sadece biraz öğrenmek…

Elbette bunlar olumlu düşünceler, her şey istediğim gibi gitse bile Sanraku’nun tek bir öngörülemez davranışı hayatıma mal olacak. Belki de gün boyunca benimle olan başarısızlık gün sonunda da yanımda belirecek, el mühürlerini tamamlayamadan öleceğim kim bilir?

On ucu asitli değnek.

[Oita Butsuo]

Dedemin ettiğimiz laflar üzerine suratı asıldı. Bizim de kendimizce halletmemiz gereken işler var dedem, böyle, ne yapalım. Hiç öyle surat asma. Alışveriş dediğin böyle olur, öyle manasız manasız konuşarak olmaz. Götüm ata ata bir cevap beklerken kendimce şakacı olmaya çalışarak kendimi rahatlatmaya çalışıyordum. Ha, işe yaradı mı tartışılır. Altıma sıçmadım...

Suratı asılan Sanraku, bizi çok bekletmeden konuşmaya başladı. Öncelikle gençliğe bok attı... Vizyonsuz herif, sen nasıl böyle taşaklı gibi duran bir adam oldun cidden merak ediyorum. Ellerini arkasında birleştirip devam etti sonra. Yine katılmadığım söylemleri var. Tamam başta bir üstü kapalı konuştuk falan da en son açık açık ne istediğimizi söyledik işte. Bundan sonra gerçekleşen sekansta da ecel terleri döktüm. Zaten onun sözlerini taklit ederek oldukça riskli bir şey yapmıştım. Herif pis pis bakarak teklifimi reddetti ve laflarımı beğenmediğini de söyledi. Amına koyim sanki gerçek dedem, durduk burada azar yiyoruz tanımadığımız bir adamdan bizdeki de iş yani. SİKTİĞİMİN YERİNDE BURNUMUZ BOKTAN ÇIKMAYACAK Dİ Mİ!? Güçlü de duruyor pezevenk, atar gider yapamıyoruz göt korkusundan. Benden sonra da Kazuo'ya aynısını yaptı. Pis pis bakıp onun da sorularını cevapsız bırakacağını ve köye uğrayacağını söyledi. Tehlikeli laflar ediyor ama kendine güveni de tam... Ulan Iwagakure'de elini kolunu sallayarak dolaşıyor adam! Nasıl bir işin içine düştük biz arkadaş...

İşte şu ana kadar anlattıklarım buz dağının sadece görünen yüzüydü. Bize söyleyecekleri bittikten sonra biz adamın ne derece tehlikeli olduğunu ciddi anlamda sezebildik. Taşlar hakkında önemli ama yaşananlar arasında önemini kaybeden şeyler söyledikten sonra adım adım geldiğimiz yönde gitmeye başladı. Adım adım ama her adımını hissettim Sanraku'nun. Sanraku'nun arkasını dönmesiyle başlayan ve derimi yararcasına esen soğuk rüzgar, adımlarından yayılan ölüm kokusuyla birleşince bir an donup kalmaktan başka çarem kalmadı. Söylediği sözler de aynı derece şüpheli ve korkunçtu... Almış derken kastettiği kişi Hatsuka mıydı yoksa Tsuchikage mi... Tsuchikage seçeneğinin beni güvende hissettirmesi gerekirken tam tersine korkuyla doluyorum. Tsuchikage'yle antrenman yapma fırsatı buldum ve onun karşısına çıkabilecek biriyle iletişim içinde olmam ve beni sevmemesi korkmam için oldukça yeterli sebepler. Eğer Hatsuka'yı kastediyorsa da... yani deli falan ama yine de gözlerimin önünde ölüm saçan bu herifin ellerinde can vermesini istemem. Ne kadar bizi kanser etmiş olsa da çocuk gibi biri. Öldürülmesinin gözümde bir çocuk öldürmekten pek bir farkı olmayacak gibi. E bunu da istemiyorum tabii... Anlayacağınız her türlü ortada sıkıntılı bir durum var. Yani suçun bize kalacak olmasını geçtim, vicdan olarak bile rahat değilim.

Bu sefer mecbur götünde koşturmaya başladık. Sanraku yapma, Sanraku etme, tekrar konuşalım. Hiç oralı olmadı. Biz de bu vesileyle takıldık Sanraku'nun peşine. Takılmaz olaydık... Önce önümüzü 10 tane shinobi tuttu, bizi Tsuchikage'ye götürmek istedi. Sanraku yok olmaz deyince de ardımızda 5 shinobi belirdi. İşler ciddi... Sanraku'nun vazgeçeceği yok, bu shinobiler de görevlendirildi ki geldiler buraya. Mecbur çarpışacaklar... Yine olan bize olacak arada. Bir şekilde durdurmalıyız olabilecekleri. Kendini Ishigakureli diye tanıtan birinin 15 shinobiyi katletmesi pek hoş karşılanmaz uluslararası arenada herhalde... Yani umarım 15'tir, 17 falan da olabilir...

Sanraku ne kadar korkunç olursa olsun 15 Iwa Shinobisi de hiç misafirperver görünmüyor. Bulunduğumuz durumda birkaç sıkıntı var tabii ki. Taraf seçmemiz gerekebilir. Sanraku, etrafımızdaki 15 shinobiden daha güçlüdür bence ama bu eylem sonucunda tüm dünyayı karşımıza almış olacağız ve Sanraku'nun tüm dünyadan güçlü olduğunu sanmıyorum. Iwalılarla gidersek de başımıza ne geleceği belli değil. Böyle bir herifle iletişimimiz olmuş, Hatsuka'dan bilgi istemişiz, Tsuchikage'yle ters düşmüşüz... Iwagakure hapislerinde çürürüz yeminle. Yine de bence Sanraku haklı, "Elçiye zeval olmaz.". Muhatabımın deli gibi güçlü bir psikopat yerine legal bir otorite olmasını tercih ederim. Bana bazı haklar falan sunuyor, malum...

Yine de olan bitenlere pek de müdahale etmeyi düşünmüyorum. Yani, Iwalılarla beraber Sanraku'ya saldıracak halim yok. Bizim takımımızdan diye bilindiği için ve götüm yemediği için mantıksız bir seçenek bu. Tek yapabileceğim Sanraku'yu ikna etmeye çalışmak olabilir... Yıkık gibi bunu yapacağım cidden... "Senpai, belki gidip bir çayını içebiliriz. Ne dersin?" Amına koyim yalak olduk iyice...

[GM - Naruto]

Iwagakureli shinobinin son sözlerinin üstüne, Sanraku derin bir nefes alıyor. Hemen sağında ve solunda olmanız nedeniyle yüzünü görebildiğiniz Sanraku kederli bir ifadeyi yüzüne takınmasının ardından, gülümsemesini tekrar geri getiriyor. Suratındaki gülümseme ile beraber, pelerinini hafifçe araladığında, Kazuo parlak bir cisim görüyor gözünün ucuyla. Kesici bir aletin parıldamasından pek de farksız durmayan bu cismin şimdilik sadece Kazuo için gün yüzüne çıkması da, Kazuo’ya Sanraku’nun ne planladığını aşağı yukarı gösteriyor.

Bu esnada, Butsuo’nun önerisiyle Sanraku’nun bakışları ona doğru kayıyor. Butsuo’ya ters ters baktıktan sonra “Boğazın mı kurudu zibidi? Şuradan çıkalım ben sana çayın alasını içireceğim!” diyor. Her ne kadar Kazuo Sanraku’nun yüz ifadesini görmese de, Sanraku’nun yüzündeki çarpık gülümseme ile çatılan kaşlarını tahmin edebiliyor. Bu sözlerden sonra, Kazuo hamlesini yapmak için el mühürlerine başladığı anda, Sanraku bakışlarını hızla Kazuo’ya kaydırıyor.

Zanshuu no Jutsu eksini göstermeye başladığı anda, Sanraku hariç ortamdaki herkes üstlerine çöken ağır havayla yere çöküyor! Her ne kadar Kazuo el mühürlerine başladığı anda, karşınızda duran Iwagakure shinobileri bir hazırlık içine girişseler de, ansızın maruz kaldıkları hava basıncı onları yere çökmeye ve hareketsiz kılmaya zorluyor. Jutsudan etkilenmeyen Sanraku yüzündeki gülümsemeyi daha da arttırırken “Aferin zibidi, sende biraz yürek varmış!” diyor. Sanraku bu esnada katanasına doğru elini götürdüğünde ise, karşıda beliren otantik bir kadın durmasına neden oluyor!

Üzerine geçirdiği kapüşonlu bir pelerinle size doğru yaklaşan, kavruk tenli, bileklerinde takılar bulunan, boynunda bir kolyesi olan, 1.80 boylarında ve 20’li yaşlarında olan bu kadın, kendinden son derece emin bir şekilde, size doğru yaklaşırken, Kazuo’nun jutsusundan etkilenmemiş bir şekilde ilerliyor. Yüzünde çekici bir gülümse ve derin bakışlarıyla Iwagakureli shinobilerin arasından geçen kadın, yerde hareket etmek için kendini zorlayan ve sizinle konuşmuş olan shinobinin kulağına doğru eğiliyor. Dudaklarının yavaşça hareket ettiğini gördüğünüz kadın cümlelerini söylerken, shinobinin gözlerinin büyümeye başladığını, göz bebeklerinin küçüldüğünü, yüzünün giderek beyazladığını ve dudaklarının da tüm rengini kaybettiğini görüyorsunuz. Ne olduğuna anlam vermeniz şimdilik pek mümkün olmasa da, Sanraku’nun da sizinle aynı yüz ifadesine sahip olması olayların spontane geliştiğini size anlatıyor.

Kadın Iwagakureli shinobi ile konuşmasını bitirdiğinde tekrar doğruluyor ve üstünüzde gezdirdiği bakışlarına eklediği otantik ve çekici bir gülümsemeyle “Jutsunu bitirebilirsin yakışıklı… Zaten gidecekler, değil mi?” diyor. Bu sorunun muhatabı olan Iwagakureli shinobi kafasını zorla öne arkaya salladıktan sonra “Evet, herkes derhal geri çekilsin!” emrini veriyor. Bu kez şaşırma sırası Iwagakureli shinobilere geçerken, Sanraku “Seka-chan? Seni burada görmeyi beklemiyordum!” diyor.

Seka

İsminin Seka olduğunu öğrendiğiniz kadın ise “Belayı çeken bir adam olduğun için seni beladan uzak tutacak birine de ihtiyacın var. Bu da ben oluyorum. Olaylar daha da büyümeden gitsek mi?” diyor. Sanraku ise yüzündeki gevrek gülümsemeyle “Bu zibidileri de yanımıza almamız gerek. Madem ateşe attık, onları da çıkaracağız.” diyor ve hemen ardından “Yalnız çok soru soruyorlar, haberin olsun!” diyor.

Kazuo ortamda ayakta duran ender insanlardan biri olarak jutsusunu sonlandırdığında, Butsuo da Iwagakureli shinobilerle birlikte ayağa kalkıyor. Iwagakureli shinobiler halen daha bir bilinmezliğin içindeyken, sizinle konuşan Iwagakureli shinobi “Gidiyoruz!” diyerek net bir şekilde emrini veriyor. Her ne kadar diğer Iwagakureli shinobiler bu durumdan memnun görünmeseler de, bu emre biat ederek ortamdan ayrılmaya başlıyorlar. Seka ise “Vakit kaybetmeyelim, Iwagakure dışına çıkmamız için kısıtlı zamanımız var.” diyor. Sanraku bu düşünceyi kafasıyla onayladıktan sonra ise size dönüyor ve “Yürüyün bakalım zibidiler!” diyor.

Önde Seka, ardında Sanraku ve onun iki yanında sizler hızlı adımlarla Iwagakure’den ayrılmak için harekete geçiyorsunuz. Köyün çıkışından sonra zorlu dağlık arazilere bir kez daha giriyor, sessiz bir ilerleme sürecinden sonra ise, güvenli bir bölgeye geliyorsunuz. Iwagakure, bir dağın ardında kalmış haldeyken, siz de ilk molanızı veriyorsunuz. Sanraku bu noktada biraz nefes nefes kalmış gibi görünse de, bu durumun gerçek olup olmadığı konusunda tam emin olamıyorsunuz, zira daha önce yaşlı olduğu belli etmek için yaptığı hareketlere şahitlik etmiş durumdasınız. Seka ise giderek alışmaya başladığınız çekici ifadesiyle sizleri süzmeye başlarken “Sanraku ile belaya bulaştığınıza göre işler planladığınız şekilde gitmedi. Sizin gibi yakışıklı çocukların bu hali beni üzüyor. Iwagakure’yle bir anlaşmaya girdiğinize göre de taşların ne işe yaradığını bilmiyorsunuz, doğru mu?” diyor. Sanraku sessiz bir şekilde bir kayanın üstüne oturup bu konuşmayı dinlemeye devam ederken Seka “Biz şimdilik elimiz boş dönüyoruz, o yüzden size bilgi vermeyi de düşünmüyorum.” dedikten sonra çapkın ve imalı bakışlarla sizi bir kez daha tepeden tırnağa süzerek “Ama beni aksine ikna etmeniz de mümkün, heyecanla bekliyorum.” diyor.