[Fukase Naegi] Sarı Adam

[Fukase Naegi]

Naegi'nin çokta mantık aranmayacak, sadece bir şeyler sormuş olmak için sorduğu sorusu platform üzerinde hareket eden metal kafesin gıcırtıları arasında sönüp gitmişti. Biraz daha aşağı yaklaşmaları ve Moaru'nun da cevabı ile onların binalardan başka bir şey olmadığını öğrenmek içini biraz olsun rahatlatmıştı. Rüyalarında gördüğü metrelerce yükseğe çıkan karanlık kazıklar veya insan bedenlerini andıran silüetler olmadığı anlamalıydı.

Gıcırtılar eşliğinde zemine daha da yaklaştıkça gördüğü görüntü günü birlik kurulan derme çatma yapıların arasında toplanan insanlardı. Vagondaki çocukların yanı sıra onları anlayabiliyordu. Kendisine yakın hissediyordu onları. Bir şekilde toplumdan kaçmış veya uzaklaştırılmış insanların Asakura-yama kadar belkide ülkeler kadar şaşalı bir figürün bir köşesindeki çıkıntıda yaşamlarını sürdürmeye çalışmaları ölümden dönmüş ve bir amacı bile olmayan; akış içerisinde sürüklenen biri olarak Naegi ile ortak paydalar taşıdığına inanıyordu. Moaru'nun yüzündeki sırıtışı izlerken.

Yolculuklarına başladıkları evde geçiridiği ilk anlardaki şüpheleri ile karşılacaktı bu sırıtışın hemen arkasından. Moaru'nun ceketinin cebinden defterin arasındaki kağıt parçasına bakıyordu. Kendi fotoğrafı ile karşılaşmayı beklemiyordu bu kadar sakin ilerleryen bir yolculuğun ortasında. Moaru'da hala kaybolmayan soru işaretleri olduğunu biliyordu artık. Deftere ve fotoğrafa sadece göz ucuyla bakıp geri vermişti. Yüzünde beliren sahte gülümseme ile Moaru çevirmişti gözlerini. Kaslarının hareketinden tedirginleşen bedenini okuyaibliyordu ama yüzünden eksilmeyen o sıratışı kendine olan güvendiğini düşünüyordu. Bu kadar yüksekte ve metal bir kafesle kapalıyken bu soruların geldiğini daha iyi anlayabiliyordu. Köşeye sıkıştığını düşünmesi gerekiyordu Naegi'nin. Ama Moaru'nun kaçırdığı nokta Naegi hiç bir şeyi saklamamıştı daha.

Yüzünden eksilmeyen sırıtışıyla beraber gelen sorgular nitelikteki soruların bitimiyle bir cevap beklemeye geçmişti. Bu cevap sözlü veya fiziksel olacaktı onun öngörüsüyle. Naegi derin bir nefes verip gözlerini tekrar aşağıdaki kalablığa çevirmesiyle beraber konuşmaya başlayacaktı. ''Ben de sen gibi bir kağıt parçasından öğrendim birilerini katlettiğimi ve bilgi kaçırdığımı, bundan pişman mıyım? Bir zamanlar evet ama artık kabullendim. Neden Suna'ya gitmek istediğim ise hala emin değilim. Dediğim gibi çölde uyandım ve günler sonra bir yere gitme kararı aldığımda bildiğim tek yere geri dönemeyeceğim için çöllerle en bağlantılı olan Suna'ya ilerlemeyi seçtim. Yolculuğumda parçaları birleştirmeye çalıştım Yanagi Urena adında bir kadın vardı benimde adımın geçtiği kitapta. Belki o bir şeyler biliyor olabiliyor dedim ama asıl önceliğim en başından beri dediğim gibi lokasyonumu tam olarak belirleyip harekete geçebilmek. Nereye gideceğimi bile bilmiyorum. Belki Amegakure'ye giderim orada bir şeyler olduğunu biliyorum. Belki hayatıma bir çöl faresi olarak devam ederim.''

Sözlerinin başlaması ile yüzündeki sahte gülümseme kaybolmuş ve tok ciddi ses tonuylada sonlandırmıştı. Bu cevabın artık Moaru'yu tatmin edeceğine inanıyordu.

[GM - Naruto]

Cümlelerini sıralarken Moaru'nun üzerine atlamamış oluşun onu pozisyon olarak biraz gevşetiyor. Suratındaki gülümsemeyi de bir tık büyütüyor bu aşamada. Dikkatle dinliyor. Urena'nın adını geçirdiğinde cümle içinde, o da içten bir mırıltıyla tekrar ediyor ismi teyit edercesine. Tüm bu anlattıklarını ise tatminkar bir ifadeyle başını sallayarak onaylıyor, gülümsemesindeki iğnelemeyi siliyor. İleriye doğru çeviriyor bakışlarını. Dipsiz çöle odaklanıyor. "Çöl veya yağmur diyorsun. Üzücü." Seni kesiyor bir süre. Rahatsız edici yahut ters bir bakış değil. Sadece düşünme evresinde odağını çölden sana kaydırıyor. "Suna shinobilerinin kaçaklara karşı tavrı... Genele göre biraz daha sert. Üstüne çöl de eklenince.. Yağmur tarafları ise kaynayan kazan." Ben olsam napardım'ın cevabını arıyor sanki. Konuşması yine içten bir mırıltı gibi. Düşünüyor, suratını büzüştürüyor. "Neyse ne. Tehlikeyse tehlike. Zaten bunun için eğitilmediniz mi ?" Durumla dalga geçer gibi sıralıyor kelimelerini, yerinde doğruluyor. "Ama şanssız da değilsin. Burada işine korumalık yapacak bir shinobiye sağlam şeyler teklif edilir. Çölde hayatta kalmayı bilmek de gerekli gerçi." Platformun ilerleyiş hızı yavaşlıyor ve sert bir titremeyle devam ediyor. Yaklaşık on dakika bu rahatsız edici titreme ile ilerliyorsunuz. Zemine de yaklaşıyorsunuz bu aralıkta.


İnsanlar, binalar, kervanlar, büyük çadırlar. Fazlaca büyük çadırlar. Kimi bina şeklinde, kimi iki büyük kalasla koni biçimide kurulmuş. Bazı binalar iki duvarlı, bazısı üç. Görebildiğin belki iki üç bina tam formunu koruyabilmiş durumda. Ancak bu çöplüğe rağmen abartı bir sirkülasyon mevcut. Düzensizce oluşan yollarda dört nala koşan atlar da var. Koşan insanlar da. Kurulan çadırlar da var, sökülenler de. İnsanlar bir binadan diğerine geçiyor. Gürültü kirliliği ise kulaklarını kapatmanı isteyecek seviyede. Yüzlerce insan görüyorsun, iç kısımlarda göremediğin belki bir bu kadar daha var. Savaş için bekleyen bir ordu yerleşimi gibi. Ancak kimin eli kimin cebinde belli değil, düzenden eser yok.

İnişiniz tamamlandıktan sonra Naegi yine aynı mekanizma ile kafesleri indiriyor. Ön taraftaki tahta platform aracılığı ile vagonu da indiriyorsunuz toprağa. Platformun sol tarafında, dağ zemini hizasında sırada 8-9 tane kervan bulunmakta. Ancak platforma girmeye çalışmıyorlar, platform tekrardan yukarıya doğru hareket ediyor. Kervanlardan yükselen küfür seslerini duyuyorsunuz.

Zemine indikten hemen sonra Moaru vagonu sağ tarafa yönlendiriyor ve duvar hizasında ilerlemeye başlıyorsunuz. Moaru vagonu ayağa kalkarak kullanıyor. Atları hızlandırabildiği kadar hızlandırıyor, insanların arasından geçiyor. Bazen bir başka vagona sürtüp geçiyor. Onun bu sürüşünü garipsemiyorsun çünkü herkes böyle. Herkes bir acele içerisinde. Siz ilerledikçe içinde bulunduğunuz çıkrık da daralıyor. En uca dek gidiyorsunuz. En dar noktada, iki duvarın birleştiği yerde, duvarlara sabit konağımsı bir yapı bulunuyor. Zeminden yükseliyor, ardındaki duvarlarla bir bütün halinde uzanıyor. Dört kat sayıyorsun. Lüks ancak tanım koyamadığın bir hava da var binada. Yeninin değil de eskinin lüksü. Ahşap. Genel olarak koyu yeşil renkleri tercih edilmiş. Pencereler bordo renkte, ince ancak eskimeden dolayı çok seçilemeyen işlemeler bulunuyor. Katlar arasında yine bordo işlemeler süslü. Pencerelerden dışarı süzülen tülleri görüyorsun. Moaru vagonu yavaşlatıyor ve binanın yanına doğru duruyor. Kenarda, köşede oturan iki delikanlı yanınıza geliyor ve Moaru'yu selamlıyor. "İki at verdim ! İki deve alırım !" Çocuklardan birine sert bir ses tonuyla konuşuyor Moaru. Konuşması bitince topluca gülüp geçiyorlar. Çocuklar vagonu alarak sol tarafa doğru ilerliyor. Nereye gittikleri belli değil. Moaru seni çekiştiriyor binaya doğru.

"Zanke-sama ile görüşeceğiz. Rotamızı o çizecek, teslimat bilgilerini de ondan alacağız." Derin bir nefes alıyor. "Sabah yaşanan gerginlikten sonra çok tahammül etmeyecektir bize. O yüzden konuşma. Seni yeni biri olarak tanıttık. Yeniler de n'aapmaz ? " Tek parmağı havada, bir öğretmen gibi uzatıyor kelimeyi. "Konuşmaz." Kapının önüne geliyorsunuz. Giren, çıkan birkaç insan var. Durup sana bakıyor Moaru.

"Tamam mısın ? "

[Fukase Naegi]

Gözlerini ayaklarının altındaki çöle odaklamış ve konuşmaya başlamıştı. Bakmasa bile Moaru'nun bedenindeki gevşemeyi hissedebiliyordu, tahmin edebiliyordu. Sözlerini kesmesi ve Naegi'nin söylediklerini sesli bir şekilde sorgulamasıyla aklındaki soru işaretlerini kaldırdığına inanıyordu. Konuşmaya devam etmek için Moaru'nun sorgulamalarını bitirmesini beklerken dar çıkıntı arasındaki karmaşaya bakan gözlerini ona kaydırmıştı. Moaru'nun kendisine sorduğu sözde soru cümlelerini kısık bir sesle cevaplama ihtiyacı hissediyordu. '' Yaşamak için eğitildik'' diyebilmişti.

Moaru'nun sözlerinin bitmesi ile zemine iyice yaklaştıklarını belirten titremelerin başlamasıyla oturduğu yerden biraz toparlanmış ve kendisine tembihlendiği gibi kimliğini gizlemeye çalışacaktı üzerindeki eşarplarla saçlarını ve yüzünün bir kısmı örterek. Aşağı yaklaşmasıyla ilk başta gördüğü o siyah noktalar derme çatma, düzensiz, yer yer tahtalarla, bazen de birkaç kiriş ile koni şekli verdirilmiş birbirinden farklı onlarca çadırın içerisine inmişlerdi at arabasıyla. Kentlerin ve bölgelerin büyümesinin en korkunç örneklerinden birisiydi bu Asakure-yama'nın bir köşenindeki çıkıntıda. Boş gördüğü toprağa çadırını dikenlerin tek kısıtlayıcıları bölgenin tarihi kalıntıları ve ve çıkıntının doğal sınırları olacaktı tabiki.

At arabasının platformu terk etmesiyle arabayı duvara yanaştıran ve oturduğu yerden biraz yükselerek bir at jokeyi pozisyonunda küfürler ile ilerleyen Moaru'nun yanındaki Naegi tüm bu olanlara oturduğu yere biraz daha sıkı tutunarak dengesini sağlamaya çalışarak tepki veriyordu. Çadırlar, diğer kervanlar ve duvar arasında kalan ve çıkrığın ucuna ilerleyen ve git gide daralan yolda kaotik ilerleyişle beraber yolun sonun geldiklerine inanıyordu. Tüm kalıntıların aksine 4 duvarıda sağlam bir şekilde bulunan ve çıkışın orada lüks ve oymalı ahşaplardan meydana gelmiş 4 katlı bir bina. Atların yavaşlamasıyla binanın kenarında durmalarıyla belirken iki genç çocuğa atlara karşılık deve istediğini söyleyen Moaru Naegi'yi de kolundan çekiştirerek binaya ilerliyor. Zanke-Sama'dan bahsediyor ona, tanıdık gelen bir isim. Sabah uyandığında alt kattan gelen bağırışlarda ismi geçen biri.

Moaru'nun tüm dediklerine karşılık olarak konuşmaması gerektiğini bile bilen Naegi yüzündeki muzip sırıtma ile baş parmağını tamam anlamına gelecek şekilde kaldırarak ne yapması gerektiğini belirtecekti.

[GM - Naruto]

Onay vermenin ardından Moaru kapıyı ittiriyor ve içeriye giriyorsunuz. Genişçe bir salon. Sağ ve solda birer oturma grubu, ortalarında işlemeli bir sehpa. Bu iki kısım, odanın ortasını bir nevi koridora çeviriyor. Duvarlara asılı tablolar, tüm duvarı çevreleyecek şekilde yapılmış tezgahın üzerindeki cafcaflı eşyalar. Gereksiz bir lüks ile sarılmış oda. Duvarlar su yeşili renginde, iyice bir cümbüşe dönüştürüyor ortalığı.

Giriş yaptığınız kapının tam karşısında üst kata çıkan, yan yana dört kişinin çıkabileceği yükseklikte bir merdiven bulunuyor. Bu kapının iki yanında ise muhtemelen birer odaya giren kapılar bulunuyor. Moaru hiç durmadan zemindeki yumuşak halıyı ezip geçiyor, merdivenlere davranıyor. İçeride oturan toplamda altı kişi var. Birkaç özensiz tüccar dışında diğer insanların giyimleri fazlasıyla kaliteli ve temiz. Birşeyler içiyor, muhabbet ediyorlar.

Merdivenleri çıkıyor, iki kez sağa kırıp tekrar bir merdiven aşıyorsunuz üst kata ulaşmak için. İkinci kat bir ofis olarak dizayn edilmiş ancak yapı olarak farksız. Merdiven alt kattakinin tersine yapılmış, çıktığınız nokta itibari ile yine tam karşınızda konuşlanıyor. Bu sefer koridor oluşturan şey ise iki yana paralel olarak koyulmuş toplamda dört masa oluyor. Masalardaki kadınlar yine düzgün giyimli. Önlerinde bir yığın kağıt, birşeyler hesaplıyorlar. Moaru başlarıyla selamlıyor onları, üçüncü kata devam ediyorsunuz.

Kat yapısı aynı. Merdiven yine bir alt katın tersi noktasına geçiyor. Bu kat ise kalabalık bir ofisten ziyade, tek kişilik. Sol tarafta genişçe bir masa bulunuyor. Sağ tarafta bir oturma grubu, bir nevi bekleme odası. Masada bakışları çok da hayra alamet olmayan bir kadın oturuyor. Abartı göğüs dekoltesi, çılgınca bakışları. Rahatsız ettiği kadar... Normal bir zihne sahip olsan belki birşeyleri harekete geçirmeye yeterdi. Belki de geçirmiştir...

Kadın sizi görmesiyle birlikte ayağa kalkıyor. Yaklaşık 1.70 boylarında. Kısa, fazla kısa bir etek giymiş. Odanın orta kısımlarına ilerliyor, masanın karşısında duruyorsunuz. "İyi günler Nioi." Moaru'ya hafifçe elini kaldırarak karşılık veriyor. Muzip bir sırıtma. İkinizi de şevkle, baştan aşağıya süzüyor. "Mevzu bahis teslimat. Hazırız. Detayları konuşmak için geldik." Moaru'nun cümlesinden sonra kadın masanın önüne geçiyor ve birkaç kağıdı kurcalıyor. Aradığını bulamıyor, masanın daha uzak noktasındaki bir kağıda uzanıyor. Giydiği kısa etekten nedeniyle hoş bir manzara seriliyor önüne. "Sonunda desene. Kasamız şenlenir artık." Eline aldığı kağıt parçasını okuyarak size doğru yaklaşıyor. "Bineklerinizi hazırladınız mı ?" Moaru şevkle sallıyor kafasını. "Evet. Açıkta devemiz yoktu ancak birkaç genç ve sağlıklı atı Niruo'ya teslim ettim. Karşılığında ihtiyacımız olanı alacağız. Birde erzak mevzusu var. Rota belli olmadığı için bir planlama yapmadım. Bu konuda destek sağlarsanız -" Kadın bir parmak hareketiyle Moaru'yu susturuyor. Emirden, zorlamadan ziyade basitçe vereceği cevabı baskın hale getiriyor. "Sıkıntı yok. Niruo'ya haber yollarım hazırlar." Aralarındaki diyalog tamamlandığında kadın birkaç adım önünüzde durmuş oluyor. Okuduğu kağıttan kafasını kaldırarak sana bakıyor. Yana doğru bir adım atıyor, ardından tekrar çapraz bir adım. Arkana geçiyor. Burnuna keskin bir parfüm kokusu da ulaşıyor bu noktada. "Yeni 'evlat' buymuş demek." Poponun sağ lobunda bir el hissediyorsun. Kavrıyor, bir parmağı tam araya giriyor ve sertçe sıkıyor. "Ah Zanke-sama geliyor." Moaru senden habersiz bakışlarını merdivene çeviriyor. Kadın diğer eliyle seni merdivene doğru çeviriyor, tepki veremiyorsun. Ardından seni çevirmek için kullandığı eli sırtına sürterek kuyruk sokumuna kadar indiriyor, usulca kıyafetinden içeriye sokmaya çalışıyor.... Hedef alt kısım mı üst kısım mı bilmiyorsun.

[Fukase Naegi]

Birkaç saniyelik bıraktığı mesafenin ardından Moaru'nun açtığı geniş bir salona açılan kapıdan geçen Naegi binanın geçmişten kalma lükslüğü ile burada da karşılaşıyor. Karşılıklı yerleştirilmiş koltuk takımlarını destekleyen el işlemeli ahşap sehpahalar salonun kullanımı konusunda alanı doldurmak konusunda yetersiz kalsada su yeşili duvarlara yerleştirilmiş tablolar salonu genel olarak kaplayan zengin kaotikliğini barındırıyordu. Bu konular üzerine çok düşünmeyen Naegi Moaru'nun adımlarını takip ederek çevrelerindeki insanlara veya diğer kapılara aldırış etmeden üst kata ilerliyordu. Karşılıklı masaların yerleşritilmesi ile oluşturulmuş yapay koridorun ve masaların başındaki kadınların karşılamasıyla sonraki kata devam ediyorlardı. Plan olarak diğerleri ile pek bir farkı olmayan ama iç dizayn olarak bir koltuk takımı ve genişçe bir masa ile daha sade bırakılmış olan üçüncü kata varmıştı Moaru'nun hemen ardından.

Gözüne ilk çarpan şey masanın başında oturan ve delici bakışlarından dolayı mı yoksa göğüs dekoltesinin çarpıcılığından dolayı emin olamadığı kadındı. Kadının bakışlarından dolayı kimliğini gizleyememkten dolayı çekicelere düşmesine rağmen bunu dışına yansıtmamakta ısrarcı olmasıyla gözlerini olabildiğinice kaçırmaya çalışıyordu.

Moaru ve Naegi'nin odaya girmesiyle ayaklanan kadın odanın merkezine doğru ilerliyordu. Adımlarını attıkça eteğinden dolayı olduğundan daha uzun gözüken bacakları Naegi için odaklanmayı iyice zorlaştırıyordu. Cinsel dürtülerden ziyade kafasında oluşturduğu senaryolardan ve tabikide yanlış anlaşılmamak adına kaslarının gerildiğini hissediyordu. Adının Nioi olduğunu öğrendiği kadının Moaru ile olan konuşmasına tıpkı kendisine söylendiği gibi sessizce dinliyordu. Kadının sakin ve konuşmayı tek taraflı olarak yöneten tavırları Naegi'yi biraz rahatlasada, aralarındaki konuşma bittiğinde kendisine doğru adım attığını fark etmesiyle kalp atışlarının hızlandığını ve şiddetlendiğini hissedebiliyordu artık. Kendisine bakan mavi gözlerle karşı karşıya kalmamak için gözlerini kaçırmaya devam etsede, arkasına ilerleyen yavaş adımları hatta ve hatta ensesinde soluyan nefesi hissedebiliyordu. Nioi'nin evlat kelimesini tıpkı diğerleri gibi vurgulamasıyla Naegi'nin poposunun sağ lobunda kadının prüzsüz ellerini hissetmesi bir olmuştu. Olanlara karşı tepki vermiyordu veya veremiyordu ama Kadından yayılan keskin parfüm kokusu en basit öğretilerden biri olan derin nefes alıp sakinleşmeyi de zorlaştırıyordu. İyice kasılan kasları ile önündeki duvara bakmaya devam ediyordu. Tabiki kafasının içerisinde acaba kendisininde tıpkı arabanın içerisindeki çocuklardan biri gibi bir evlat olup olmadığını sorguluyordu.

Poposunu iyice kavrayan elle beraber göt deliğine doğru ilerleyen bir parmakla beklenmediği bir anda yakalanmış ve poposunun iki lobunu birbirine sıkarak yaklaştırmış ve kalçasını biraz sallıyarak normal haline dönmüştü. Olanlara anlam veremiyordu ve kadının ensesindeki nefesi her şeyi daha zor hale getiriyordu. Naegi gözlerini daha merdivene kaydırmadan arkasındaki kadın diğer eliyle bedenini yönlendirmiş ve sürtünerek ilerlettiği eli kuyruk sokumundan kıyafetlerinin içerisine sokmuştu. Sakinleşmeye çalışıyordu Naegi. Ortamdaki parfüm kokusuna alışmasıyla rahatlayan burnu sayesinde sessizce nefes alıp veriyordu. Göt deliğine uygulanan baskı hala düşünme mekanizmasına uygulanan bir baskı gibi hissetirsede. Sesini bile çıkarmadan olanlara maruz kalacaktı.

[GM - Naruto]

Üst kattan kulağına ulaşan adım sesleri merdivene yöneliyor. Birinin indiğini gıcırtılı merdivenlerden anlayabiliyorsun. İnilen her basamak, kadının elini biraz daha içeri sokmasına sebep oluyor. Daha da içeriye yollanıyor, donundan içeri süzülen el çatalından kayar gibi indikten sonra... Merdivenlerin ucunda birkaç ayak görüyorsun. Odağın inen kişiye kayıyor.

Arka tarafında, boşaltım için kullandığın yerde ufak bir baskı hissediyorsun.

Adamın göğüs kısmına kadar görebiliyorsun. ince, siyah kumaş bir pantolon. Siyah deri çizmeler. Üzerinde ise ince kumaştan bej bir gömlek. Göğüs kısmı açık. Hafif göğüs kılları var ama estetik katacak bir seviyede bırakılmış.

Baskı artıyor. Bir parmak boğumunu içinde hissediyorsun. Yayılan acı, utanç kadar etkilemiyor seni.

Beyaz saçlar, bembeyaz bir sakal. Kırmızı gözleriyle attığı keskin bakışlar karşısında adeta eziliyorsun. Basamakları tamamladıktan sonra, merdivenin tam önünde dikilerek ellerini birleştiriyor arkada.

Parmak içeride son bir baskı uyguladıktan sonra yavaşça çekikiyor. "Saygısızlık yaparsan, elimle başlar, kolumla devam eder..." Kadın hızlı bir şekilde toparlanıyor. "Merhaba Zanke-sama." Ellerini sizlerin omzuna koyuyor. Senin omzuna koyduğu parmaklarını siliyor biraz omzuna. Zanke kadını başıyla selamladıktan sonra eliyle, kibarca bir git işareti yapıyor. Kadın eğilerek hafifçe selamlıyor ve alt katın merdivenlerinden yollanıyor. Sen ise hafif düşük bir don ile kalıyorsun.

Zanke ufak adımlarla az önce kadının oturduğu masaya doğru ilerliyor. Siz de onun ilerleyişiyle birlikte masaya doğru çeviriyorsunuz yüzünüzü. Yine nazikçe oturuyor, ellerini masada birleştiriyor. "Zao Moaru." Moaru başıyla selamlıyor. "Fukase Naegi." Rahat bir şekilde söylüyor adını. Moaru'nun bakışları bir sana, bir ona kayıyor. Tekrar adama odaklanıyor.

"Kervan değeriniz yaklaşık 400.000 ryo. İzleyeceğiniz rota, Kardu yıkıtlarından başlıyor. Oradaki kontrol noktasında bir sonraki güvenli noktayı alacaksınız. Çölü tahmin etmek zor.." Bunları konuşurken masanın üzerindeki kağıtları kurcalıyor. "'Mallarınızı' kaçak bir Kumo shinobisi alacak. Ödeme ise değerli taşlarla bir hafta sonrasında yapılacak. Aylardır bu teslimatı beklettiğinizi hesaba katarsak, mevcut kesintiler, 'malların' bakım masrafı gibi giderler düşüldüğünde, üzerine benim de kar payım çıkarıldığında çok birşey kalmıyor elinize. Söz sözdür gerçi." Nefesleniyor. Kağıtları düzgün bir şekilde yerleştiriyor yerine. Ardına yaslanıyor ve seni izliyor. "Plan buydu." Hafifçe yana eğilerek arka cebinden bir kağıt çıkarıyor. Yavaşça aralıyor katlanmış kağıdı. "Plan buydu dedim çünkü-" Moaru'ya bakarak seni işaret ediyor. "Bir Kusagakure shinobisi, kara batak yerlerde arkadaşın için bir ödül belirlemiş. Kervan bedelinin yaklaşık yedi katı." Kibar fakat hin bir sırıtmayla yaslanıyor sandalyesine. Sana bakıyor tekrardan. "Ne yapmamı önerirsin Naegi-san ?"

[Fukase Naegi]

Ensesinde soluyan nefesin boynunda bıraktığı sıcaklığı hiçe sayarak makat deliğine uygulanan anal baskıya odaklanmıştı Naegi'nin bedeni. İstemsiz atabileceği bir çığlığı engellemek için dişlerini birbirine kitlemiş ve merdivenlerden aşağıya doğru gelen sesleri beklemeye başlamıştı. Uygulanan baskının şiddetinin artmasıyla birlikte kademe kademe gözükmeye başlayan Zanke'nin senkronizasyonu arasında yüzü utançtan ve bir miktar acıdan kızarmaya başlayan belden aşağısı yarı çıplak Naegi, ilk önce parlayan deri botlar ve aynı renk kumaş pantolanu görmüştü. Ardından da bedenin alt kısmının karanlığını nötürleyen soluk ten üzerindeki bej rengi salaş gömlek. Niori'nin orta parmağının tam olarak Naegi'nin makatının içine girip kısık sesli bir inlemeye sebep olmasıyla da ikiliye doğru hareket eden omzuna kadar uzanan ve sakalları ile karışan beyaz saçlar; tüm bu beyazlığın ortasında kesici bakışlarıyla ortamı süzen kızıl gözler.

Kadının parmağının göt deliğinden ayrılmasıyla dişlerini gevşeterek derin bir nefesle beraber yanklarındaki kızlıllığı biraz yok etmesiyle Zanke'nin yüzüne bile bakamadan gözlerini kendisine doğru ilerleyen botlara sabitlemişti. Bir taraftan aşağıya inmiş donunu duruşunu bozmadan düzeltmeye çalışırken omzuna inen elle beraber gözlerini Zanke'ye çevirmişti. Kemikli suratının üzerinden parlayan kızıl gözlerinden yayılan tehditkar auraya karşı veremeyeceğini bilmesiyle gözlerini tekrar zemine indirmeş ve Niori'nin odadan ayrılmak üzere ilerleyen adımlarını dinlemişti.

Zanke sakin adımlarla masanın arkasına ilerliyordu. Ellerini masanın önünde birleştirmiş ve topuğu üzerinden destek alarak yan tarafa dönmüş ve birkaç adımla Moaru'nun yanına yanaşan Naegi ile Moaru'ya bakıyordu. Sıra ile Moaru ve Naegi'nin ismini saymıştı. Naegi'nin kendi ismini duyması ile beraber irkilmesi bir olmuştu. Kendisine bakan kendisine bakan Moaru'yu hissedebiliyordu ama az önceki seste hiçbir saldırganlık olmamasına da anlam veremiyordu. Artık tehdit altında olduğunu hissediyordu ve ne yapacağına dair hiçbir fikri yoktu. Kaçamayacağını veya savaşamayacağını biliyordu.

Zanke konuşmaya devam etmiş ve işin geri kalanı hakkında bilgi vermeye davam ediyordu elindeki kağıtlarla uğraşırken. Kervanın fiyatı, nereye gideceği... Fakat Zanke'nin işaret parmağını Naegi'ye yöneltmesiyle bir şeylerin ters gideceğini anlıyordu. Eğer arası pekte iyi olmayans sayılar onu yanıltmıyorsa üç milayara yakın bir ödül vardı Naegi'nin başında. Soluk dudaklarını gerinmesiyle oluşmuş hınzır gülümsemeyle beraber Kızıl gözlerini üzerine dikmişti. Kafatasının kalın kemiklerini bir şekilde atlatıp hafızasının kilitli kaldığı kısımdan söküp çıkarmak istiyordu ama Zanke'nin gözlerine dalıp gitmişti bile. Zamanın devam ettiğinin farkındaydı ve bir şeyler söylemesi gerektiğini biliyordu. Eğer yaşamak istiyorsa Zanke'yi ikna etmeliydi.

''Bunu bilmiyordum...'' konuşarak düşünmeye başlamıştı. ''Gerçekten yüksek bir ödülmüş. Hayatımda bir arada görmediğim kadar para...'' Bulunduğu bağlamdan kendini kaybetmiş ve el hareketlerini kontrol edemiyordu. ''Anladığım kadarıyla size neden beni öldürmemeniz gerektiğine ikna etmem gerekiyor.'' Ne diyeceğinin iyice kararına verdiğinden emin olduktan sonra Zanke'nin gözlerinin içine bakarak ''Peki sizden bir şans istesem ve bu şans size hem başımdaki ödülü hemde kervanın üceritini getirmeyi önersem.'' Söylediklerinin hazmedilebilmesi için birkaç saniyelik bir boşluk verdikten sonra devam edecekti. ''Bu kervanın istediğiniz gibi teslim edilmesi için Moaru'nun yeni ''Evledı'' olmaya devam ederek yardım edicem ve sonrada kendi üzerime konmuş ödülü alıp size getiricem. Eğer başarırsam hayatta olucam ve siz paranızı alacaksanız, başarısız olmam durumunda da ölmüş olurum ve siz paranızı yine almış olursunuz'' Konuşması bittiğinde ise yüzündeki donuk ifadeyle reddedilme ihtamaline nefes egzersizleri ile kaslarını rahatlatacaktı.

[GM - Naruto]

Yaklaşık 7 katı. Moaru şaşkın gözlerle odağını Zanke'den alarak tamamen sana odaklıyor. Hafif açık dudakları hareket edebilse, içten bir oha patlatacağından eminsin. Senden sonra Zanke'ye dönüyor tekrardan ciddi olduğundan emin olmak istercesine. Ne Zanke'nin ne de senin lafını bölmüyor.

Tek eli çenesinde teklifini dinliyor Zanke. Suratında memnuniyete yahut ikna olmaya dair bir mimik göremiyorsun. Fakat hoşuna gittiği belli. Bıyık altından sırıtıyor. Bu teklifinin yüksek kâr marjından mı yoksa kafasına yatmadığından mı bilmiyorsun. Sonuna kadar bekliyor, ardından elini sana doğrultup konuşmak için hazırlanırken duraksıyor. Ufak bir hesap çeviriyor kafasında. "Kervan bedeli üzerine de kafa ödülü. Güzel bir miktar. Belki beni emekli bile eder." İki elini masanın üzerine koyuyor, sırıtması silinirken tekrar eski, ciddi ifadesine dönüyor. "Ancak teklifinin bir dayanağı yok. Kervan. Onu götürebileceğinizden şüphem yok. Zaten çok zor bir iş de değildi. Bu sütlerin-" Moaru'yu işaret ediyor. "cesaretli davranmasını bekliyordum uzun zamandır. Sıkıntınız neydi Moaru ? Hah. Koruma. Al sana koruma. Yaklaşık üç milyon ryo'yu bulabileceğini iddia eden bir koruma hemde." Surat ifadesi tekrar bozuluyor, ufak bir kahkaha patlatıyor. "Hatta çocuk katili azılı bir kaçak. Başında ise hayal dahi edemeyeceğin bir rakam. Bunu bilsen ne yapardın Moaru ?" Moaru'ya dönüyorsun. Şaşkın ifadesi sabit, elleri arkadan kitli. Zemini izliyor. Yavaşça kaldırıyor başını. Önce Zanke, sonra sen. Sana attığı bakışta hafif bir mahcubiyet var. "Ödülün peşine düşerdim."

"Kesinlikle." Zanke iki parmağıyla masaya sert bir şekilde vuruyor dikkatleri kendinde toplamak için. "Ben de çok farklı davranmadım Naegi-san. Bir ticaret erbabı olarak kâr etmeyi düşündüm." Uzunca bakışıyorsunuz. Direk söylemiyor ancak ödülün peşinde olduğunu açıkça belli ediyor. "Gördüğün üzere çok gizli olmayan bir yerde, çok gizli olması gereken bir takım işler yapıyoruz. Bu bazı zamanlarda, bazı şeylerden ödün vermemizi gerektiriyor. Shinobilerin ceplerini doldurmak gibi. Yahut farklı kulaklara fakrlı şeyler fısıldamak gibi." Sırıtması gevşek, rahat bir hal alıyor. Tehditkar aurasını ise rahatlıkla hissedebiliyorsun. "Moaru'ların 'evinde' ortaya çıkmasan elimin altından kayıp gidecektin. Yazık oldu. Kim olduğunu öğrenmesem belki de Niori'nin oyuncağı yapardık seni." Göz kırpıyor. "Burada bulunduğun haberi Kusagakure'ye ulaştı. Bir.. Ekibin yollandığını söylediler. Ishigakure'ye ise birşey dememeyi tercih ederim. Kendilerinden kopan birini almak için fazla istekli olurlardı." Vücudun kasılırken hesap yapmaya başlıyorsun. Zanke'nin bunshinini gördüğü andan bu vakte kadar geçen süre. Kusagakure'ye haber uçurmak için en yakın yerleşkeyi kullanmış olmalılar. Mesajın nasıl ulaştırıldığını geçiyor, Kusagakure ile bu nokta arasında kaç saat, kaç gün var. Düşünüyorsun. Senin için gelen bir ekip. Onlar gelene kadar ne kadar uzaklaşabileceğini hesaplamaya çalışıyorsun. Çöl. Çöle kaçman en mantıklı seçenek geliyor. Kusa ekibinin girmek için diplomasi ile uğraşabileceği bir yer. Ancak ölüme yürümekten farksız. "Çöl mantıklı olurdu, evet." Zanke sanki kafandan geçen tüm hesapları okumuş gibi delip geçiyor zihnini. "Kusagakure sınır ihlali yapabilecek kadar... Nasıl desem... Taşşaklı değil. Çöle kaçabilirsin." Kusa ve Suna. Shinobi birliği. Çöle kaçman durumunda izin almaları gereken süre. Diplomasi hakkında bir fikrin yok. Suna'nın, Kusa'ya yardım edebileceği ihtimalini yok sayamıyorsun. Çöl ihtimali zorlaşıyor. "Galiba biraz mantıksız gelmeye başladı." Zihnini yine okuyor. Çenesini tek eline dayamış, zevkle, eğlenerek seni izliyor. "Yıllardır bu işten öğrendiğim tek şey, işimi şansa bırakmamam gerektiğiydi Naegi-san. Hadi kafa ödülüne iki buçuk milyon diyelim. Senin kaçmaman için önlem almazsam fırsat maliyetim de bu kadar olacak. Peki ya... Ya kelle başı elli bin ryodan on üç kişiyi tutsaydım. Hemen, şimdi, bu konar göçer kasabamda seni yakalaması için. Yakalayamıyorlarsa da Kusalılar gelene kadar oyalayabilirler. Sorun değil. Hatta yakalandığın sürece hepsini öldürebilirsin, ödeyeceğim fiyat azalır sonuçta" Kelle başı elli bin ryo. On üç kişi. Altı yüz elli bin ryo. Kafa ödülün karşısında gözden çıkarılabilecek bir rakam.

Moaru bir adım geriye atıyor. Ne yapacağını kestiremiyorsun. "Şimdi ne düşünüyorsun Naegi-san ? Bana milyonlarca ryo getirebileceğin hayallerin dışında, gerçekten ne düşünüyorsun ? "

[Fukase Naegi]

Konuşmasının bitmesiyle Zanke'nin yüzündeki ifadeye odaklanmıştı. Mimiklerinden bir anlam çıkarmaya çalışıyordu ama başarısız olduğunu hissedebiliyordu artık. Bunu Zanke'nin Moaru ile olan konusması belli ediyordu. Ödülün büyüklüğü ve bu insanların hayatlarına edebileceği etki. Moaru'nun yüzündeki mahcup ifade Naegi için tek bir yolun kaldığının kanıtıydı. Kaçması gerekiyordu, bir çocuk katili ve azılı bir suçlu olarak belki de bir hazine olarak.

Kusagakureye ulaşan bir haber ise alttan alttan niyetini belli etmiş olan Zanke ilanı aşk gibi bir şeydi. Ne kadar zamanı kalmıştı ki Naegi'nin? Bunu hesaplamaya çalışıyordu geçirdiği şoktan sonra kendisine gelmeye çalışan beyni. Büyük ihtimalle o küçük hokus pokus numarasıyla belli etmişti kimliğini, çok uzun olmayan ama izini tekrar çölde kaybettirmesini zorlaştırmayacak kadar da kısa bir süre geçmişti. Çöle gidebileceği konusunda bir fikir birliğine varmışken kafasının içindeki minik sesler Zanke araya girmişti. kafasının içindeki seslere bir yanıt verirmişçesine konuşuyordu. Artık Oto kontrolünü de kaybeden Naegi yüzündeki şaşkınlığı gizlemek için bir çabada bulunmamıştı. Ne olduğuna anlam vermeye çalışırken kurguladığı kaçış planı Zanke tarafından mahfediliyordu. Kaçamayacğı gibi kızıl gözleri ile kendisi süzen bu adam bu ufak çıkıntının içerisinden çıkamaması için her şeyi yapmaya hazır gözüküyordu.

13 kişi vardı artık bu çukurda onunla saklambaç oynaması için. Yakalandığında oyunla beraber hayatı da bitmiş oluyordu. Yakalanmadığı takdirde daha da fazla kişi onu yakalamak için çabalayacaktı. Tekrar zamanın aktığı dünyaya döndüğünde kendisinden birkaç adım gerileyen Moaru'yu fark etmişti ve ona sanki bilmiyormuşçasına ne yapacağını soran Zanke'yi dinliyordu. Tahminine göre bir kişi daha bu oyuna eklenmişti ve de o hemen arkasında duran Moaru'ydu. Bittiğini. Sadece bittiğini. bunu demesiyle beraber ayakları yerde sürüyerek suiseki stilinin temel duruşlarından birine geçiriyordu bedenini. Sinsi sırıtışlarla kafasının içerisinde kendisinin yerine geçip bu cinayetleri işleyen minik şeytanın da yardım etmesi umuduyla ilk hamleyi Moaru veya Zanke'den bekleyecekti. Sonraki hedefi ise çıkabildiği kadar yukarı çıkmaktı.

[GM - Naruto]

'Bittiğini. Sadece bittiğini.'

Ayakların zeminde ufak bir alanda sürtünüyor ve dövüş pozisyonunu alıyorsun. Zanke. Durumdan memnunmuş gibi ince bir sırıtmayla sallıyor başını. Ayak sesleri duyuyorsun. Üst kattan. Hemen sonrasında alt katın merdivenlerinden birer birer adım sesleri geliyor. Kafanı hafifçe arka çaprazına çeviriyor, Moaru'ya bakıyorsun. Biraz daha geriye gitmiş, tereddüt ediyor.

"Hayal kırıklığına uğradım." Sağ tarafında kalan merdivenlere bakıyorsun. Üç kişi iniyor üst kattan, merdivenlerin ortasında duruyor seni izliyorlar. Yapılı, basit giyimliler. Birinin belinde bir katana bulunuyor. Diğerinin sırtından çıkan bir kabza görüyorsun. Üçüncüsü ucunda kama bağlı bir zincir tutuyor elinde. Onlarla eş zamanlı olarak sol tarafında kalan, alt kata inen merdivenlerde üç kişi beliriyor. Yapılı ve basit giyimliler yine. İkisinde herhangi bir ekipman yok. Birinin belinin iki tarafında, ufak birer el baltası bulunuyor. "Hazır yakalamışken beni esir almanı beklerdim." Adamlar saldırmaya hazır, tehditkar bir duruş sergiliyor. Zanke masadaki kağıtları yayıyor şöylece. "Neyse." Kağıtları kurcalarken sol elini aniden geriye doğru geriyor ve hızla metal bir cisim fırlatıyor ! Kafa hizanda, son hız sana ivmeleniyor. Aynı aralıkta, sağ tarafından gelen bir hamle seziyorsun ancak sana fırlatılan cisme odaklandığın için net bir görüş sağlayamıyorsun oraya.

İki tarafındaki adamlarla arandaki mesafe 8 metre kadar. Zanke ise 5 metre ötende. Mesafeden dolayı fırlatılan cisim büyük bir tehlikeye sahip.