[Fukase Naegi] Sarı Adam

[Fukase Naegi]

Moaru adındaki yaşlı adamın yüzündeki sahte gülümseme Naegi'nin kafasındaki kırmızı butonu tetiklemişti. Korktuğu mu gerçekleşiyordu yoksa. Rüyalarındaki plastik korkuların aksine gerçekten hayatının tehlikeye girebileceğine dair bir korku sarmıştı vücudunu. Sakinleşip gerçek dünyaya dönmesine dair kendisine verdiği telkinlerin çok işe yaramadığını ve bu durumun sadece bu ana özel değil uzun süredir süre gelen bir durum olduğunu anlayacaktı. Beyninin kıvrımları arasında sinsice saklanmış bir tümör istediği zaman düşünceleri ile oynayabiliyor, bedenini ele geçirebiliyordu ve onun yapabildiği kendisini yabancı birinin gözlerinden izlemek oluyordu.

Düşünce diyarlarından zamanın ilerlediği gerçek dünyaya dönünce Moaru'nun ardından geri kalan yaşlı heyeti ve hemen arkasından hayatını kurtaran kadın isimlerini sıralamışlardı. En iyi ihtimalle birkaç saatliğine aklında tutması gerekiyordu bu isimleri konuşulanları anlayabilmek için.

Uykunun getirdiği sersemlik ve göz kapaklarını kısmak için uyguladığı baskı ile 11 round boyunca dövülmüş bir boksör görüntüsü, omuzlar çökük, göz altları şişmi hatta hafiften kanlanmış gözleri ile molanın bitiş saatini izleyen, çizen Naegi o boksörün saati izlediği gibi kelimelerin sahipleri sahipleri arasında gezdiriyordu gözlerini. Yanaklardaki kızıl renk ve masadaki bardaklar konuşmanın gerçekçilik limitlerini zorlamasını anlamasını sağlıyordu.

Başkalarının rüyaları ve abartılı gerçeklikleri arasında gezinen biri olmaktan çıkmak için Moaru'nun kelimleri yeterli olmuştu. Bu adamın sahte gülümsemesi ardından yönelttiği imali cümleler korkmasına sebep oluyordu. Teninin gözüken kısmına bakıp tişörtü ile oyuncaklarının dağıntısını gizlemeyen çalışan bir çocuk gibi örtmeye çalışmıştı artık beyaz olmayan tenini. Yüzündeki utancı belli etmemeye çalışırken zemine yönelmiş gözleri ile cevap vermişti yaşlı adama ''Çok tercih ettiğim bir durum değil, kendimi çöl gezgini olarak betimlemek zorunda kaldım desem daha doğru olur belki de'' Yalan söylemediği için saklamaya çalıştığı bir şey yoktu ama gerçeği belkide bilen birisine eksik söylemişti.

Bedenini ve yüzünü tekrar Maoru dışındakiler yönelttiğinde bilincinin yerinde olduğu herhangi bir andaki ikinci defa hem de bir gün arayla ölümle bu kadar yakın olacaktı. Tüm kasları gevşemiş ve bir anlığına boğazının önünde duran soğuk metal ve şah damarı dışındaki her şey için zaman durmuştu. Naegi B kalite korku filmlerindeki gibi fışkıracak kan efektini bekliyordu. Ama ne zaman durmuştu ne de boğazına dayanmış soğuk metal kesici bir alete aitti. Kafasının yanından geçen kol Naegi'nin önüne bir takabak yemek ve bir kupa içki bırakmıştı. Sahte bir gülümseme ile cevap vermeye yetinmiş ve çekingen çekingen tabaktan bir şeyler götürüyordu ta ki Maoru'nun önündeki kupaya tıklatarak Naegi'yi konuşmaya itmek istemesi ile.

Tabaktaki yemeğin tamamını bitirmiş ve içkisini tek yudumda kafadan aşağı indirmişti. Maora'ya tatmin olup olmadığını ima etmesini umduğu bir bakış atarak gerçeklerin etrafında dolanan cümleler kurmaya devam edecekti. ''Nereye gittiğimi bilmiyorum, sadece bir gün uynadığımda bu halde çölde olduğumu hatırlıyorum.'' omuzlarını dikleştirip sandalyeye iyice yayılmış bakışlarını bu sefer Maora'ya sabitlemişti fakat sözlerinin hedefi masada olan herkesdi. ''Umuyordum ki bu çöl beni Sunagakure'ye çıkarır ve nerede olduğumu tam anlamıyla çözebilirim. Anlayacağın bir yılı aşkın süredir bu kum tepelerinin arasıında sürükleniyorum ve ilk defa ölmek için yattığımda ölmeme izin vermediniz''

[GM - Naruto]

Off Topic

Moaru yaşlı değil uleyn. Filinta gibi delikanlı.

İçkiyi kafana diktiğinde masadaki muhabbet kısa bir anlığına kesiliyor ve 'ooooooo' efektleri ile son damlasına kadar içiyorsun. Boğazından geçen soğuk, asitli içecek fazlasıyla rahatlatıyor seni. Yediklerin ise atıştırmalık olmasına rağmen vücuduna sağlam bir enerji kaynağı oluyor. Midendeki gurultuları sonlandırıyorsun en azından. Kısa bir alkış sekansı. İlgi bu hareketinle üzerine kaysa da kendi aralarındaki sohbete dönmeleri uzun sürmüyor. Seninle konuşma işini Moaru'ya bırakıyorlar.


Çölde uyanmanla ilgili cümleye giriş yapman, tekrar herkesin sana bakmasına neden oluyor. Muzora, Shidai'nin omzunu dürtüklüyor. "Bak kervanın üzerinden döner tekme atıp 5 kişiyi vurmandan daha iyi !" Moaru ise bir eli çenesinde dinliyor. Gözleri ilgiyle açılmış, özellikle çölde uyanmanla ilgili kısımdan itibaren sana kilitlenmiş. Cümlelerin bittiğinde gözler Moaru'ya dönüyor. Yarattığın bilmece bir kenara, daha önemli bir noktaya odaklanıyor. "Sunagakure'ye gitmek istiyorsun. Neden ?" Dudaklarını büzüyor anlamsız bir şekilde. "Yıllardır çöldeyim, çöl şartlarında Sunagakure'yi bulmak... Deveyi hendek üzerinde dans ettirmekten daha zor. Çölün içindeki tehlikeleri geçiyorum zaten. Böyle bir riske girip neyi bulmak istiyorsun ?" Söylediklerinde mantıksız hiçbir şey yok. Düşündükçe, değindiği noktaların mantıklı olduğunu farkediyorsun.

Moaru'nun tüm ciddiyetini ise iki yaşlı bozuyor. Muzora tekrar Shidai'yi dürtüyor konuya girmek için ve atlıyor lafa. "Bırak şimdi Sunayı falan. Nasıl bi gün çölde uyandın ?! Öncesinde nerede uyuyordun ?!" Moaru'nun suratında hala cevap bekler gibi bir ifade var ancak bu soruya da ilgi göstermiş gibi.

[Fukase Naegi]

İçkisini boğazından aşağı dökmesiyle ağzına yerleşen ekşilik içkinin tek belirtisi değildi. Arççı depremler gibi başlayan baş dönmesi ve masdakilerinden geri kalmasını sağlamayan yanaklarındaki allıklar ortama ayak uydurmasını sağlamıştı. Karnı tok ve boğazı ısklaktı. Bir yıldır alışık olmadığı bir durum içerisinde gereksiz rehavete kapılma korkuları başlıyordu.

Naegi'nin sözleri Maoru'nnun onda yaşattığı hissleri kendisine yaşatıyordu. Sözleri şüphe ve soru işareti yaratıyordu ve Moaru dışındakilerden gördüğü avutma çabaları onun ilgisini çekemiyordu. Gerçeklerin çevresinde kurduğu yalanları bu adamı tatmin etmemiş hissini kolaylıkla okuyabiliyordu ki bu da gerçekleşmişti Naegi'nin farkına varamayacağı detayları yıllarına burada, bu çöllerde harcamış bir adam gözüne parmak sokulurmuşçasına görebiliyordu. İlk sorusunu da yöneltmişti zaten. Neden Sunagakure? Bunu ilk önce kendi içerisinde sorgulaması gerekiyordu ki bir yıl önce kendisini çöl kumları üzerinde terk edilmiş bulduğunda basit mantık üzerine kurulan ve kolay olacağını düşündüğü bir hedefti. Çöl içerisinde uyanmıştı ve hayatı boyunca çöle yakın gördüğü tek şey kendi ülkesinin kayalıklarıydı. Basit mantık yoluyla da eğer çölde uyandıysa sunagakure'ye yakın olabileceğini düşünüp orayı hedef belirlemişti bu kadar zor olacağını bilmeden.

Bir iki saniyelik boşluk arasında düşüncelerini yansıtacaktı Moaru'ya ''Bir sene önceydi... Hafızamı kaybetmişim galiba çünkü hiç bir şey hatırlamıyordum. Sıcak kumların üzerinde gözlerimi açmıştım ve korkuyordum. En son neredeydim ve nasıl buraya gelmiştim bilmiyordum. Hayatım boyunca çöl görmemiştim ve çöl hakkında bildiğim tek şey Sunagakure'nin çöllerle alakası olduğuydu. O yüzden oraya gidebileceğimi düşündüm.'' sözlerini sonlandırıken sesinde bir pişmanlık hissi olduğunu masada olan herkese hissettirmek istiyordu.

Moaru'nun ikinci sorusu ise Naegi'yi bir karara sürüklüyordu. Gerçekleri mi anlatacaktı yoksa yalan mı söylecekti? İlk soru için verdiği birkaç saniyelik boşluk bu sefer bir dakikaya yaklaşır bir sürece geliyordu. Kararını verdikten sonra derin bir nefes alıp konuşmaya başlamıştı. ''Bir yıl yapılan bir chuunin sınavında görevliydim ve ondan sonrası tamen karanlık. Bir çadırın içerisinde tek başıma uyuyordum ve normalleşmiş bir çöl günüydü. Güneşe bakamamak için Kami'den gözlerimi almasını diliyordum ve susuz bir şekilde yönümü bile bilmeden çölün içerisinde yürümeye devam etmişitm daha önceden öyle yaptığımı bilip'' Gözlerini yere indirip yüzünde oluşan pişmanlık hissiyle ''Kötü bir şey yaptığımı biliyorum ama tam olarak ne olduğunu bilmiyorum. Belki de bu yüzden Sunagakure'ye gitmek istiyorum. Bilincim yerinde değilken bu çölün içerisine girdiysem demek ki gitmem gereken yer burasıymış. Ulaşırsam birinin bana neler olduğunu açıklayabileceğini umut ediyordum.''

Kararı doğruyu söylemek olmuştu. Bu insanlar olmasa ölü biri olacağının kararına varmıştı. Onu ölmek için beklerken kurtarmış sularını, yemeklerini ve içkilerini paylamışlardı. Naegi'nin nasıl biri olduğunu öğrenip yaşamasına dair kararı onların vermesini diliyordu.

[GM - Naruto]

Chuunin sınavı, kötü birşeyler yapmış olman, çölde uyanma hikayen... Her cümlen karşındaki insanları biraz daha meraka sürüklüyor. Ağızlar açık, eller bardaklarda, gözler ise tamamen senin üzerinde. Normal ötesi bir hikaye olmasına rağmen, takındığın dürüstlük cümlelerini iyi aktarmana sebep oluyor. Kimsenin şüphe duymadığından eminsin hatta. Moaru ise, bu ağzı açık insanların içinde en bilinçlisi. Bir eli çenesinde, diğer eli bardağında. Kafasını sallayarak onaylıyor her anlattığını.

"O zaman elbette hedefin Sunagakure. En mantıklısı. Yaşanmış olan da yaşanmıştır. Yeni bir sayfa açtığın sürece önemi yok." Moaru senden hemen sonra giriyor cümleye. Anlattıklarını sen henüz konuşma aşamasındayken sindirmiş anlaşılan. Diğerleri ise kısa bir duraklamadan sonra bir süre takılıyor. Birbirlerine bakıyor, aralarında bir nevi kura çekiyorlar. Lafa giren tekrar Muzora oluyor. "Shinobisin sen yani ?! Bildiğimiz ?! Vaaaaaaaaay lan." Öyle bir uzatıyor ki, diğerleri ufaktan dalga amaçlı gülüyor. Moaru da tatlı bir sırıtmadan sonra dönüyor sana. "Pek shinobi misafirimiz olmaz. Hele ki böyle bir yerde..." Cümlesi devam ederken, sana yemek getirdikten sonra tekrar barın arkasına geçen adam bağrınıyor. Uzun bir pipo yakmış, elinde eski kitabı. "Kızı devenin arkasına atıp geldin. Ne bilecek buraları."

Moaru muzip bir sırıtma atıyor. "Evet. Doğru." Eliyle pencereden dışarıyı gösteriyor. Zifiri karanlık, birşey gözükmüyor. "Asakura-yama'nın en tepesindeyiz. Gitmek istediğin yerden biraz uzaklaştırmak zorunda kaldım seni. Bizler ise Oratu-sama adına çalışan kervancılarız. İşleri buradan alır, teslimatı yaptıktan sonra tekrar buraya döneriz. Bir nevi evimiz." Cümlesini bitirdikten sonra barın arkasındaki, adının Oratu olduğunu öğrendiğin adama bakıyor. Sende bakışlarını ona doğru çeviriyorsun. Moaru'yu kafasıyla onaylıyor ve Moaru bu onaydan sonra devam ediyor. "İstediğin kadar burada kalabilir, kendini toparlayabilirsin." Muzora elindeki koca kupayı kaldırıyor. "Oratu-sama o kadar misafirperver ki anca zar attığımızda kaybedince paramızı harcıyoruz !" Herkes elindeki bardağı kaldırarak Oratu'yu selamlıyor dalga geçer gibi. Oratu da sırıtarak eliyle savuşturuyor bunları. Ardından yaşlı takımı kendi aralarındaki muhabbete dönüyor.

Moaru diğerlerinin konuşmaya dalmasını bekliyor bir süre. Ardından bileğiyle hafifçe kolunu dürtüyor dikkatini çekmek için. "Sunagakure bu denli önemliyse... Bir şeyler ayarlayabilirim. Uzun süredir beklettiğimiz bir sevkiyat bulunmakta. Götüreceğim adamın adamının adamı gibi birileri belki birşeyler biliyor olabilir. Madem shinobiydin, koruma olarak benimle çalışıp sevkiyatı gerçekleştirmeme yardımcı olursun. Sende Suna'ya yaklaşırsın böylece." Diğer konuşmayı da dinlermiş gibi yapıyor bu aralıkta. Senden cevap beklemekte.

[Fukase Naegi]

Karşısındaki insanların hayal güçlerinin bile ötesindeki yaşam hikayesini anlatan Naegi birkaç dakikalığına ölümü kucakladığı için cümlelerine yansıyan dürüstlük herkesi büyülemiş gibiydi. Gözleri yere bakan anlatıcı etrafında bardaklarınındaki içkiyi bile unutacak kadar düşüncelere dalmış dinleyicileri ile farklı bir tablo oluşturuyorlardı. Her şey bittiğinde başını kaldırıp kendisine yabancılaşmış gözlerle bakılmasını bekleyen Naegi'nin yüzünde beliren şaşkınlık Moaru'nun sözleri ile şahlanıyordu. Gizlemeye çalıştığı gülümsemesi yağmurdan sonra her tarafı saran toprak kokusu gibi sarmıştı dudaklarının arasını. Masadakilerin goygoyunun arasında kaynasa da bu hala yaşayabiliyor oluşu farklı ikilemler yaratıyordu. Varoluşsal krizlerini tetikleyecek cinsteki bu an ölümü her kucakladığında ölümün ondan kaçması fakat yaşamanın rehavetine kapıldığındaysa da zebani gibi omuzlarında hissettiriyordu ağırlığını.

Kimliğini iyice açıklamsıyla beraber ilgi odağı odağı olma seviyesi arabistan çöllerinde egzotik meyve seviyesine yükselmesiyle ortamda uzaklaşma isteğini zincirlemesi gerekiyordu. Hayatının hiçbir döneminde oklar onu hiç bu kadar göstermemişti ve kasıtlı bir davranışıydı bu durum. Grubun içerisindeki en akıl mantığa yatkın kişi olan Moaru'nun terkar konuşması ile gözlerini ona kaydırmıştı Naegi. Sunagakure topraklarına doğru yok alacak bir kervan koruma işinden bahsetmesinden birkaç dakika önce kim için çalıştıkları, nerde oldukları gibi basit konulardan konuşmuştu.

Tekrardan bir göreve çıkmak isteyip istemediğine hızlı bir karar vermesi gerekiyordu Naegi'nin çünkü bileğine dokunup birazda olsa kısık bir ses tonuyla soru yönelten Moaru'ya dikkat çekmeden cevap vermesi gerektiğini hissediyordu. Üzerindeki hamlığı atmak için iyi bir fırsat olabilirdi onun için ama hiç bilmediği bir yerde bunu yapması da biraz geri tutuyordu.

Birkaç saniyelik sessizlikten sonra ''Neden olmasın. İstediğin zaman yola çıkabiliriz.'' Basit bir noktayı atladığını fark etmişti sorunun sorulduğu andan itibaren. Ne yaparsa yapsın bilmediği ve hiçbir zamanda bilemeyeceği topraktaydı zaten. Çöl üzerinde daha hızlı yol almasını sağlayacak tek şey bir binekti ve bu durum ona bunu sağlayacaktı. T

[GM - Naruto]

Moaru belli belirsiz sallıyor kafasını onaylama amacıyla. Gözleri, bakışları hala yaşlı takımında. Sanki bir sinek vızıltısını karşılaşmış gibi bir tepkisi var. Dudağının kenarıyla konuşmaya devam ediyor. "Oratu-sama'yı ikna etmeye çalışacağım. Belki birkaç gün sonra."

Ortadaki muhabbet yaklaşık bir saat daha sürüyor. Moaru ilgisini tamamen senden çekerek konuşmalara odaklanıyor. Sende ister istemez ona ayak uyduruyorsun. Şayet sıcak bir ortam, lezzetli atıştırmalıklar ve abartı da olsa hoş sohbet... Bir nevi susamış durumdasın bunlara. Önündeki tabak yenileniyor, içkileriniz tazeleniyor. Masadaki yaşlılar da birer birer düşüyor böylece. Muzora masanın üzerine gömüyor kafasını. Shidai onun kafasına kafalama girip tam orada uyukluyor. Ortam sessiz. Oratu giriyor devreye. Köz tutmuş piposunu önündeki bara sertçe vuruyor 3-4 kez temizleme amaçlı. Uyuyanlar ayılıyor, herkes sanki zili çalan okulmuş gibi toparlanıyorlar yerlerinde. Yaşlılar birbirini omuzlayıp üst katlara çıkarken Moaru'da masayı toplamaya başlıyor. "Uyandığın oda şimdilik senin. Uyu ve dinlen. Yarın Shidai-san yolcu edilecek. Seslere uyanırsın muhtemelen." Oratu'ya bakıyorsun. Barın arkasından usulca çıkarak üst kata yollanıyor. Herkes yatıyor, ancak seni gözleyecek edecek bir pozisyonları da yok.

Çölde uyuduğun anlar. Durum itibariyle fazlasıyla çekici bir yerdesin. Yumuşak yatak ve tüm bu imkanlar... Ancak insanlarla birlikte uyumak... Bu belki de çölün ortasında kıvrılmaktan daha zor geliyor sana.

[Fukase Naegi]

Moaru'nun dediklerini anladığını belirten bir kafa sallamayla gözlerini tekrar masada dönen anlamsız muhabbete döndürmüştü Naegi. Kanındaki alkolün de etkisiyle şiddetli kahkahalara destek veriyor ve pek de göze batmayacak şekilde herkesin yatmak için çekilmeden önceki bir saatinde işin içinden çıkılmaz sorularla meşgul etmemeyi başarmıştı. Aynı sırada Moaru'nun servisinden gelen atıştırmalıkları ilk seferindeki çekingenliğinden eser kalmayacak bir şekilde yemeye devam ediyordu. Uzun süredir yaşamadığı ama çok da uzun sürmeyeceğinde emin olduğu rahatlık hissinin bedeninden akışına izin veriyordu. Buna hakkı vardı, olduğuna inanıyordu.

Son saatinden ardından barda uyuklayanlar dışında kendi vücüduna oranla kocaman kalan odada bilinci açık sayılabilecek teş kişi sayılırdı. Gözlerini açtığı odaya çıkıp yumuşak zemin üzerinde gözlerini kapamak mı istiyordu bundan emin değildi ama. Uyumaktan korkuyordu artık, en azından etrafında bu kadar fazla insan varken uyumak başkalarına verebileceği zararlardan ibaret hissine kapılıyordu. Zihninin derinliklerinde bir yerde soğuk ve esintili turuncu kumun üzerinde uyumaya dair bir düşünce birkaç saniyeliğine de olsa tormucuklanıyordu. Altından kayan kum tanelerinin vücüdunda ettiği danslar uykusunun bir parçası haline mi gelmişti yoksa kurtulamak istediği bir işkence miydi? Bu ve bunun gibi birkaç ikilemin de var olup yok olmasından sonra odaya bir kez daha göz gezdirmişti. Uzun bir ardan sonra göz kapaklarını arasından hücüm eden kör edici güneş ışıklarının aksine duymayı umduğu bağırışların onu uyandırması gerekiyordu.

Kararını vermesiyle beraber geldiği yoldan yukarıya, uyandığı odaya, çıkmaya karar verebilmişti. Merdivenlerin korkuluklarından destek alarak dikkatle attığı adımlarla beraber ilerleyecek ve dar koridorun bir ucundaki odasına ilerleyyecekti. Naegi'nin aklında ne mi vardı? İşe yaramayacağını bilsede göreceği her şeyin kabus olduğunun telkinini yapıyordu kendisine.

Yatağın başına gelip üzerindeki tüm ekipmanarı bir kenara fırlatmasıyla beraber bedenini yumuşak yatağın zeminine bırakmış ve uyumak için tüm kaslarının gevşemesini bekledikten sonra yavaşça kısılan gözleri ile beraber karanlığa dalmıştı

[GM - Naruto]

Ekipmanlarını bırakıyorsun bir kenara. Ne yaşlılardan, ne Moaru'dan ne de Oratu'dan seni rahatsız edecek bir aura hissetmiyorsun. Ancak kumların arasında boş boş dolandığın günlere rağmen shinobi dürtülerin hala zihninin derinliklerinde. Çantanı, yatağının yakınına, bir el atımlık mesafeye yerleştiriyorsun.

Uyumak çok kolay olmuyor senin için. Zira alıştığın çöl soğuğu, camların ardında adeta cisimleşip seni izliyor. Ensenden içeriye dalan kum taneleri sanki sırtını karıncalandırıyor. Yumuşacık yatak da, tertemiz çarşaf da kirleniyor zihninde. Garip bir şekilde alışmana da yardımcı oluyor bu. Yatak bir kum birikintisine dönüyor, içerideki sıcak hava tüylerini diken diken edecek kadar soğuyor.

Uyuyorsun. Gözlerin karanlığa dalıyor. Kendini rahatlatma çabalarına rağmen uykundaki o karanlığa odaklanabilecek kadar tetiktesin. Ayak sesleri duyuyorsun. Uyuduğun odada değil de o karanlık içinde ilerleyen biri. Nefes alışlarını duyuyorsun. Tepeden beliren ufak bir ışık kaynağı karşındakinin yüzünü aydınlatıyor. Flu bir görüntü. Yaşlılıktan kırışıklıkların sardığı bir surat. Elini uzatıyor, avuç içiyle alnına bir baskı uyguluyor. Alnında keskin bir acı başlıyor. Yanmaya başlayan et kokusunu alıyorsun uyku evreninde. Yaşlı adamın hemen ardından bir silüet geçip gidiyor. Göz kısmı maske ile kaplı. Havada ufak bir parıltı yakalıyorsun. Bu parıltı, hızla yukarıdan aşağıya doğru üzerinize iniyor. Karşındaki adam bir duman misali ikiye ayrılırken, senin görüşün de ikiye ayrılmış gibi iki yana kayıyor.

"Tamam Zanke-sama ! Tamam !" Bağırış sesleriyle ikiye ayrılan görüşün tekrar bir oluyor, aydınlığa çekiliyorsun. Odanın camından içeriye dolan güneş ışığı gözlerini alıyor. Bağırışları bir gümbürtü takip ediyor. Birşeylerin devrildiğini tahmin ediyorsun. Oratu'nun konuşmasını duyuyorsun. "Yeterli ! Yüzde otuz beş vereceğim, tamam !" Birkaç gıcırtı. Alt katta birçok kişinin adımlarını duyuyorsun.

[Fukase Naegi]

İçerisindeki tüm ekipmanlarımla beraber çantasını yatağının kenarına bırakmış ve bedenini yumuşak yatağın üzerine bırakmıştı. Yumuşak bir zemin üzerinde olmak kendisini iyi hissettirmiyordu artık. Alışmaması gerektiğini biliyordu bu yatağa. Yoksa bir yıl içinde edindiği alışkanlıklardan ayrılıp çölün zorlu şartlarındaki uykusuna alışamamaktan korkuyordu yatağın bir tarafından diğer tarafına yorgana dolanmış bir şekilde yuvarlanırken. Ani bir hareketle yataktan fırlayıp odadaki tüm camları açtıktan sonra geri dönmüştü. Açık pencerelerin içerisinden odaya hücüm ede soğuk hava dalgaları bir nebzede olsun rahatlatmıştı onu. Yatağın bir tarafından diğer tarafına yuvarlandıkça sırtındaki tere yapışmış kum taneleri kapana kısıldıkları yerden ayrılıp Naegi'nin hareketinin zıt yönüne uçumaya başlamışlardı. Ama ter ve kumdan büyük ihtimalle aşınmış derisi artık bu hareketi hissedebilecek hassaslıkta değildi. Tüm bu konfor içerisinde bile rahatlıktan uzak olmayı başarsada göz kapaklarının yavaş yavaş kapanıp uykum dalmasına engel olamamıştı.

Gözlerini terkar açtığında tüm oda hala karanlıktı ve odada hareket eden bir cisim olduğuna emindi. Kaslarını dürten merak hissi kafasını kaldırıp neler olduğuna bakması için onu uyarıyordu ama korku daha baskın bir duyguydu onun için her zaman. Karanlığın içinden gelen ayak adımları bedenini kaskatı bir hale getiriyordu. Artık istese bile yerinden oynayabileceğine inanmıyordu. Bir figür beliriyor sonra. gözlerini tavanda gezdiren Naegi'nin tam üstünde. Ufak bir ışık aydınlanıyor figürle beraber. Ay ışığının olmaması gerektiği kadar parlık bir ışık yılların iyi davranmadığı yaşlı bir yüzü gösteriyor ona. Konuşmak istiyor, belkide çığlık atmak ama dudaklarını felç eden mühürü kıramıyor. Yaşlı adam avcu ile Naegi'nin alnına bastırıyor. Yavaştan kızarmaya başlayan alnından çıkan et kokusu burnuna hücüm ediyor. Kokuyla aynı zamanda acı da tüm vücudunu ele geçirmeye başlıyor, kanserli bir hücre gibi bir organından diğer organını ele geçirerek ilerliyor ve Naegi'nin yapabilidği tek şey olan biteni izlemek oluyor. Yaşlı adamın arkasında beliren figürü de izliyor. Göz kısmı kırmıız bir maske ile kapalı olan bu diğer figür. Son gördüğü şey de üstlerinde beliren bir aydınlık oluyor. Her şeyi ikiye bölen bir ışık hüzmesi.

Bağırışlarla uyanıyor bu sefer de tıpkı dün gece yatmadan önce Moaru'nun söylediği ama kendisinin tam olarakta bu şekilde hayal etmediği gibi. Bağırışlardan sonrada gelen devrilme sesleri. Dün gece gördüğü kabustan aklında kalanları çantasındaki deftere yazmak için vakit bile bulamadan yattığı yerden fırlıyor Naegi. Çantasının içindeki ekipmanlarına atıyor elini. Tüm herşiyini üzerine geçirdikten sonra temkinli ve sessiz adımlarla kapısına doğru ilerliyor. Birkaç saniye kapısını dinleyip kendi bulunduğu katta kimsenin hareket etmediğinden emin olduğunda gerekli el mühürlerini gerçekeleştirip ''Karasu Bunshin no Jutsu'' fısıldayacaktı.

Yarattığı yeni klononu kendisinin olduğu sessizlikte alt kata doğru yönlendirecek ve arasında birkaç saniye koyduktan sonra alt katta doğru kimsenin kendisini fark etmeyeceği bir yer bulmak umuduyla ilerleyecekti.

[GM - Naruto]

Klonunu oluşturuyor ve sessiz bir şekilde alt kata yolluyorsun. Sende birkaç saniye sonrasında onun adımlarını takip ediyorsun.

Merdivenlere doğru ilerledikçe aşağıda konuşmalar da birbirini takip ediyor. "Otuz beş yada kırk. Ne farkeder ? Günlerce gecikmiş ödemeni vereceğin pay ile mi kapatacaksın ?" Birkaç saniye geçiyor, bu sefer Moaru'nun sesini duyuyorsun. Endişe dolu, sinmiş bir ton. "Bugünlerde Suna shinobileri... Fazla tedbirli. Lütfen Zanke-sama, lütfen anlayış gösterin." Bir patırtı daha. Birinin yere düştüğünü anlayabiliyorsun. Bu sırada klonun merdivenlerden aşağıya iniyor.

"Bir haftanız var. Yoksa 'evinizi' evim yapmaktan çekinmeyeceğim Oratu." Klonun merdivenleri yarılamışken çıkan ufak gıcırtı ile konuşma kesiliyor. Alt kata gizlice inmen, görünmeden saklanman gibi birşey söz konusu değil. Merdivenler dün gece indiğinden farklı bir yere varmıyor.

Çıkan gıcırtıyla birlikte klonun merdivenlerde kilitleniyor. Aşağıda birşeylere baktığını farkedebiliyorsun. "Sanki çok bakabiliyormuşsun gibi yeni bir evlat mı aldın Oratu ?" Kısa bir sessizlik hakim oluyor alt kata. Oratı öksürerek lafa dalıyor. "Evet ! Evet efendim. Yeni bir evlat. Bir nevi... Yatırım...." Gıcırtılarla süslü adım sesleri. "Bir hafta."

Adım sesleri devam ediyor ve bir kapı çarpmasıyla sonlanıyor. Alt kattan gelen rahatlama seslerini duyuyorsun. Ardından sinirli bir konuşma. Moaru. "Neden indin aşşağıya ?" Klonun aynı pozisyonda durmakta.