[Tsujihara Iori | Kitamura Susumu] Ambar

Post by **Kitamura Susumu** » February 6th, 2019, 12:09 am

Bir grubun peşine takıldım Iori ile beraber ve gayet normal bir durum içerisindeymişimcesine çaktırmadan turnuva alanına yollandım. Bıraktığım gibi değildi buralar, çok uzun saatler geçmemişti yokluğumun üzerinden ancak sessiz sakin bir hale bürünmüştü millet. Ne oldu da duruldular çözemedim, çözmeye çalışmadım. İstifimi bozmamaya çalışarak ilerlediğim sırada bizi durduran bir nöbetçiyi, Shinji-sama'nın ismiyle kışkışladım. Bu lanetli alandan kurtulma serüvenimiz artık başlamıştı, kim bilir ülkem bizi nasıl sahnelerle karşılayacaktı.

Yolculuğun rutine oturana kadar olan kısmı oldukça meşakkatli geçmişti. Kör karanlığı, üzerimize inmiş sis iyice zorlaştırırken teker izlerini takip etmeye çalışmış, zaman zaman da izleri kaybedip tekrar bularak ufaktan ufaktan delirmelik anlar yaşamıştık. Saatlerin ilerlediği en zor anlarda ise nasıl yığılıp kalmadığıma anlam verememiştim. Nefes alış-verişlerim uzayan dakikalarda iyice zorlaşmış, oksijensizlikten yakınan beynim ise başımı ağrıtmaya başlamıştı. Yükselti farkının etkilerinde miydik, yoksa bir teknik mi? Hiçbirini irdeleyecek berraklıkta bir zihne sahip değildim. Ortam, aniden düzelip rahatlık beni yavaştan tekrar sarmaladığında ise, geriye dönüp baktığım manzaraya anlam verememiştim. Saatler almıştı buraya varışımız ancak, ardımızdaki tepe yarım saat kadar mütevazi bir süreyi yeterli görüyordu kendine. Anlam veremedim buna da, zaten, sabahtan beri doğru düzgün neye anlam verebilmiştim ki? Yağmurun ıslattığı suratımı ellerimle ovaladım şöyle bir, alnımı, şakaklarımı. Solumuzdaki gölü haritayla karşılaştırarak yön tayin ettim ve iki günümüzü alacak yolculuğun rotasını çizdim. Yukarıda, Riaru'nun mekanında iken beni vurmamış yorgunluk, eve dönüş yolumuzun sakinleşmesiyle rahatlayan zihnimi fırsat bilmiş ve üstüme çökmüştü her anını bulduğunda. Zaman zaman karnımızı doyurmak ve dinlenmek için mola vermiş ancak varacağımız noktayı unutmadan ilerlemeye devam etmiştik yer yer değişen bir tempo ile. Ortalığın tanıdıklaşmaya başladığı anlardan itibaren ise, ortası olmayan karışıklıkta duygular misafirim olmaya başlamıştı artık. Özünde ülkesi için canını verebilecek bir adet Susumu iken şu an mavi bir fularla geçmek zorundaydım bu topraklardan. Silahlara, cesetlere baktım, belki de şu yerde yatan shinobinin yerinde ben olmalıydım. Belki o bu göreve gönderilirken, ben burada savaşacaktım. Belki, o esir falan düşmeyecek, başarılı olacak, vaktinde de köyü uyaracaktı. Belki, belki, belki... Bilmiyordum.

Kısa bir süre daha ilerledikten sonra dikkatimizi çeken bir ses nedeniyle durduk. Yerdeki cesetleri inceleyen 3-4 siyah figür. Iori'nin gizlenmemi istemesi başta beni tedirgin etse de, figürlerin Kusa shinobileri olduğunu söylemesiyle anlam vermiştim olaya. Emanet katanayı bana verdi ve kılık değiştirdi. "Dikkatli ol." dedim sadece, kafamla onaylarak. Ardından olduğum yere iyice tüneyip erketeye yattım, boynumdaki fuları da şimdilik çıkardım. Iori döndüğünde, geri bağlayacaktım. Ayrı düşmek hala hafiften tedirgin ediyordu beni açıkçası, ancak gittiği yolun sonucu hem köyümüzün shinobilerine çıkıyordu, hem de sonuçta ardını kolluyordum burada gizlendiğim noktada. Duyabileceğim bir noktada mıydım emin olamasam da bir önemi yoktu. Dikkatimi konuşmalardan daha çok hem Iori'nin gittiği figürlerin hareketlerine yoğunlaştıracaktım, çocuğa saldırmalarına karşı tetikte olabilmek için. Hem de, yapabildiğim kadarıyla kendi etrafıma odaklanacaktım kendimi de göte getirmemek için.

Post by **GM - Naruto** » February 6th, 2019, 12:43 am

Iori görüşünü hafızasına attığı mor saçlı elemana dönüşüyor. Susumu belirgin farklar göremiyor. Belindeki kumaş parçası dışında kıyafeti de ayrıntılar hariç birebir uyuşuyor.

Iori : Ağaç gövdesinden çıkıyorsun. Ellerin havada, adımların tehditkar bir hızdan yahut baskılamadan uzak. Henüz sözlerine başlamadan Aisu yüzünü sana dönüyor. Mor saçların zaten dikkat çekici, adamın kıl kuyruk simasını da çekiyorsun üzerine. Elleri mühür pozisyonuna geçiyor. Arkasında Kusa shinobilerinin cesetlerini inceleyenler doğruluyor, dövüş pozisyonunu alıyor. Yavaşlıyor, cümlelerine başlayarak devam ediyorsun.

"Tsujihara Iori. Gyaku'nun emrindeyim."

Adımların sonlanıyor, ayaklarını hareket ettiremiyorsun. Konuşurken zemine bakıyorsun. Çamurlu zemin. Buzlaşıyor. Diz hizana kadar saniyeler içinde bağlanıyorsun. Ancak sözlerine engel olmuyor bu. Devam ediyorsun. Sen konuştukça Aisu'nun ardındaki shinobiler sana doğru yaklaşıyor. Aisu'nun tekniğine rağmen hala bilgi aktarmaya çalışman biraz inandırıcılık katıyor söylediklerine. Fakat gözler donuk. Çevrede ölü Kusa shinobileri. Riaru'nun örgütüne bağlı insanlar. Kimsenin şaşırmaya mecali yok. Aisu'nun suratı. Hayat dolu gülümsemesi yok.

Susumu: Hafifçe uzatıyorsun başını. Iori. Şekil değiştirmiş Iori. Aisu'ya doğru yaklaşırken anlık olarak duruyor. Dizlerine kadar saran buz kalıbını farkediyorsun. İlerleyemiyor. Ancak devam ediyor konuşmasına. Bir bir sıralıyor gördüklerini. Tetikte bekliyorsun. Iori'nin inandırıcılığının arttığını farkediyorsun. Belki sesi, belki sözleri. Belki de Aisu'nun içgüdüsü.

Derin bir nefes alıyorsun. Boğazın. Metal bir şeye temas ediyor. Başını çeviriyorsun hızla. Suratının hemen dibinde, birkaç parmak mesafesinde bir maske. Kafanı eğemiyorsun. Boğazına dayanmış bir tantou. Karşındaki bir adım geri çekiliyor. Çiy üyesi. Sol omzundan seni tutarak Iori'nin olduğu taraflara sürüklüyor.

"Iori." Acı bir serzeniş duyuyor Iori. Aisu ismini telafuz ediyor. Bitkin suratı, boşluğa düşmüş gözleri. Iori'nin ardına, Susumu ve çiy üyesine dönüyor bakışları. Dudakları aralanıyor ancak birşey diyemiyor. Yere dönüyor bakışları. Ardından tekrar size. Yana dönüyor ve birkaç adım geriye atıyor. Ardında bekleyen shinobiler de aynısını yapıyor. Arkalarında, yarısı bir ağaç gövdesinin ardında kalmış bir vagon. Uzaklarda, başka bir vagon görüyorsunuz. Üstünde ölü bedenler. Kusalıları görüyorsunuz. Kıyım. Vagonlar ise tanıdık. Reddetseniz dahi tanıdık. Aisu'nun başı tekrar öne düşüyor. Elini kaldırıyor Çiy üyesine. Adam, Susumu'yu Iori'nin yanına getirmişken bu hareket sonrasında bırakıyor.

Aisu'nun bitmiş tavırları sizi de etkiliyor. Çevreye bakıyorsunuz. Karanlıktan seçemediğiniz onlarca ceset adeta sizin için bu anı bekliyor. Ağaçlardan dökülüyor, zemini kaplıyorlar. Sol tarafınızdaki bir ağaç. Bir ceset. Çamura bulanmış. Suratı size dönük. Iori, adamın gözündeki sargıları fark ediyor. Kıyafetine bakıyor. Çamurların arasından mavi tonları görebiliyor. Saçlar. Kıyafetindeki noktalar. Boğazında saplı bir kunai. Şüpheye gerek duymuyor. "Kawakami'ye yürüyorlarmış." Gözlerinizin içine bakıyor. Özellikle Iori'ye. Mor saçlının görünümünü adeta ezberliyor Aisu. "Doushi yakınlarda bir dövüş alanı daha bulundu. Onlarca Riaru'ya bağlı insan. Öldürülmüşler. Kasaba boşaltılmış. Doushi yerleşke shinobileri ise.." Ellerini açıyor, çevreyi gösteriyor. "Burayı savunurken-" Kelimesini yarıda keserek hızla dönüyor arkasını. İçinden ettiği küfürleri duyabiliyorsunuz.

"Kawakami'ye dönüyorsunuz. Dönüyoruz. İstisna yok." Iori çevreyi inceliyor. Shinji. Onun bedenini arıyor. Görebildiği yerlerde yok. Bacaklarındaki buz ise çözülüyor Aisu'nun cümlelerinden sonra.

Off Topic

Son birer rp alalım ve kapatalım. Rp içeriğinde, Kawakami içerisinde Aisu'ya verdiğiniz bir rapora değinmeniz gerekmekte. Sıkıldım sizlerden. Ödülleri alın, gözünüz doysun.

Post by **Kitamura Susumu** » February 6th, 2019, 2:04 am

Tünediğim noktadan Iori'yi izlemeye başladım. Dönüşümünde bir sıkıntı görememiştim. Akıllıca olduğunu düşündüm mor kafayı seçmesinin, böylelikle hem Riaru'nun kiminle görüştüğünü belli edebilecek, hem de Shinji'ye ait meraklı gözler üzerindeyse adamı işkillendirmeyecekti. Fakat iyimserliğim, bundan öteye gidemedi. Daha Iori adam akıllı ekibe yaklaşamadan ilerlemesi "durduruldu". Müthiş bir gerilim hissettim gördüğüm sahne nedeniyle, ancak Iori'nin paniklememesi veya diğer shinobilerin saldırıya geçmemesi, erketemi bozmamı engelledi. Çok kısa bir süre daha izledim olanları kalp atışlarım normale dönerken. Tam ortalık sakinleşti dediğimde ise, bela beni gene buldu hiç beklemediğim bir yerden. Boğazımda hissettiğim bir hareketlenme ile kocaman bir nefes ciğerlerimi doldurdu. Bu kadar korkacağımı tahmin etmezdim, hatta Tesuri beni o wakizashiler ile şişlediğinde bile böyle bir tedirginlik kaplamamıştı içimi. Bir şekilde kafamı çevirdim yapabildiğim kadarıyla. Karşımda bir Çiy üyesini görmemle fularımı çıkardığıma sessiz bir şükür ettim korku tekrar bedenimi terk ederken. Maskeli adamın beni sürüklemesine ses etmeden Iori'nin yanına götürüldüm ve Aisu'yu dinlemeye başladım.

Dinlemekle yetinmeyi de tercih ederim doğru. Geri çekilerek bizlere gösterdiği manzara kalbimi paramparça etmeye yetmişti. Yetişemeyeceğimiz bariz belliydi, sabahtan beri bunu kendime söyleyerek hazırlamaya çalışmıştım sonuçlara ancak sakındığım şey beni bulmuş, suçluluk duygusu her yanımı sarmaya başlamıştı. Çatışmanın sonucunu en taze halinde izlediğim her saniye kendime daha çok lanet ettim. Dudaklarımdan ise ufak bir "Özür dilerim." düştü. Kusagakure'den, Doushi'den, ölen bütün meslektaşlarımdan, koruyamadığım insanlardan... Hatta Iori'den bile. Gözlerimin dolmaya başlamasını engellemek için etrafa bakmaya başladım boş boş. Gerizekalı mavinin cesedi dikkatimi çekti önce, ait olduğu yerdeydi belki de artık. Bizim en başında beceremediğimiz bir şekilde çamura gömülmüş, cehennemin yolu tutturulmuştu kendisine birileri tarafından. Sahi, Shinji... Yo hayır, daha doğrusu kılıç neredeydi?

Bir ses, bir itiraz etmedim önce. Iori farklı bir şeyler diyecek mi bekledim bir kaç saniye ancak, onun da itiraz etmeye niyeti yok gibiydi. Shinji'nin emaneti olan kılıcı Iori'ye geri verdim. Tin tin düştüm Aisu'nun peşine, Kawakami yollarına. Kim durdurmuştu buna kişiyi, kim Doushi'yi boşalttırmıştı tam zamanında? Bilemedim, her zamanki gibi. Soru sormaya, bu yas havasında Aisu'yu sorgulamaya da niyetlenmedim. Kızıl saçlı Jounin ile olan muhabbetim, ona verdiğim rapordan öteye geçmedi bu süre boyunca.

Gyaku-san'ın emri üzerine shinobi kimliklerimizi Kusagakure'de bırakarak Nobio'ya gönderildik. Görevimizin amacı, yaklaşan etkinlikler dolayısıyla Kawakami'ye yapılacak büyük çaplı bir saldırı hakkında bilgi toplamaktı. Saldırıyı Riaru'nun örgütü düzenleyecekti. Bir önceki görevimizde bu örgütten topladığımız mavi kumaş parçalarını toplayarak onlardan biriymişiz gibi davrandık ve yola çıktık. Bir günlük bir yolculuğun ardından, tahta kalaslarla örülü bir yolda ölü bir Amegakure shinobisi ile karşılaştık. Kendisini incelerken ise, bir çatışmaya dahil olduk. Riaru'nun sembolünü elbisesinde taşıyan uzun saçlı bir kişi ile dövüşmeye başladık. Burada, kendisinin cesedini Aisu-san ile görüştüğümüz ilk mekanda gördüğümü belirtmek istiyorum, Kawakami'ye giderken öldürülenler arasında.

Bu adam bizimle çarpışmadan hemen önce üç Amegakure shinobisini zorlanmadan öldürdü. Biz ise onu yaralamayı başardık, fakat tam işini bitireceğimiz sırada bir başka kişi yardımına koştu. Nereden çıktığını anlamadığımız bu adam bizi çok kısa bir süre içinde iptal etmeyi başardı. Görev arkadaşıma ne yaptığından emin olamasam da bana bir çok wakizashi yarattığı bir teknikle saldırdı ve beni bayılttı. Uyandığımda arkadaşım ile beraber bir kervanda esir alınmıştık. Kervanı ise çatışmanın en başında da görmüştük, içerisi bir çok silah çuvalıyla doluydu. Bu araç ile beraber Riaru'nun adamlarını topladığı bir tepeye götürüldük.

Bir zindana atıldık, bir kaç saat sonra ise bizi alt eden adam geldi. İsminin Jimen Tesuri olduğunu söyleyen bu adam uzun siyah saçlara ve ince bir fiziğe sahip, kürklü bir palto giyiyor. Aynı zamanda kendisine Kara Katip deniliyor. Bizi doğal olarak sorguya çekti. Bir köye ait olmadığımızı, uzun zaman önce köylerinden kaçmış iki kaçak kardeş olduğumuzu ve kız kardeşimizi aradığımızı söyledim. İnandırıcı olması için de, gerçekten kayıp olan kız kardeşimin resmini gösterdim. İnanmadı fakat, agresifleşmedi de. Bize örgütlerine katılmamız için bir teklifte bulundu ve gerçeği söylemem için ısrar etmeden bizi serbest bıraktı.

Getirildiğimiz bu alanı gezmeye başladık ne yapacağımıza karar verirken. Bir yandan da, saldırı hakkında bilgi toplamaya çalıştık. Çoğu kişinin ağzından Doushi'ye yapılacak bir harekatın lafı çıkıyordu. Mekan ise Amegakure topraklarına kesinlikle benzemiyordu, açık temiz bir havaya sahipti ve çok yüksek bir noktadaydı. Burada Riaru'nun adamları kendi aralarında bir nevi turnuva düzenliyordu. Ayrıca, oldukça büyük bir kale de uzaktan seçilebiliyordu. Kaleye doğru ilerledik ve topluluğa biraz daha karıştık. Kaleye iyice yaklaştığımızda ise, isminin Shinji olduğunu öğrendiğimiz bir adam insanları etrafında toplayarak Kawakami'ye yürümenin vaktinin geldiğini ilan etmişti. Anlaşılacağı üzere geç kalmıştık. Tek ilan ettiği saldırının başladığı değildi. Kawakami'ye gelmek istemeyenlerin burada kalıp Riaru'nun yapacağı çok önemli bir görüşmeyi izleyebileceğini söylüyordu.

Tam bu noktada en başta savaştığımız mavi giyimli adam bize tekrar saldırmaya çalıştı. Kimliğimizi fark ettiğinden değil, aksine onu yaraladığımız için intikam alma amacı güdüyordu. Shinji onu durdurdu ve bize burada bu mekanda kalmamızı emretti. İsteğine göre Riaru'nun görüşmesini dinleyecek, daha sonra onunla bize verdiği bu haritadaki noktada buluşacak ve duyduğumuz her şeyi ona anlatacaktık. Riaru'nun kalesinde yapılan görüşmeyi izlemeye koyulduk.

Görev arkadaşımın Aisu-san ile konuşurken kullandığı görünümdeki adam, esir aldığı üç Amegakure shinobisi ile kaleye geldi. Kırmızı bir cüppe giyiyordu, ve Henge'dekinden farklı olarak üçgen şeklinde bir kumaş taşıyordu belinde. Bu kumaşta bir daire ve daire içerisinde duran ters bir üçgen vardı. Jashin-sama adında bir kişinin adıyla konuşmasına başladı ve esirlerinden birini orada öldürdü. Diğerlerini öldürmesini Tesuri engelledi. Bu sırada da Riaru adamın konuşmasını bir üst katta korkulukların arkasında oturduğu bir koltuktan dinliyordu. Suratını bir süre net olarak göremedik. Görüşmelerinin geciktiğinden ve bunun muhtemelen Riaru tarafının güvenini zedelendiğinden bahsetti mor saçlı adam. Kaya Ülkesi'ndeki sıkıntılar nedeniyle gizlenmeleri gerekmiş, ayrıca Riaru'nun mekanını bulmaları da kolay olmamış. Tesuri, çift taraflı bir güven bağı oluşturmayı umduklarını söyledi, beraber haklı düzeni kurmak istediklerini. Daha sonra Kuzuryu-gawa'da olan bazı olaylara değindiler. Mor saçlının sorunsuzca halletmesi beklenilen bir durum, tahmin edersiniz ki pek de sorunsuzca bitirilememiş. Bunun sonucunda da Riaru ile yapacağı ittifak biraz riske girmiş. Mor saçlı bu adam bir süre, nehirde yaşananların çok büyük problem olmadığına ikna etmeye çalıştı insanları ancak Riaru adamı susturdu, tam bu sırada da Riaru'nun yüzünü net olarak görebildik. Adamı bir üst kata davet ederek konuşmayı sonlandırdı ve bizleri dağıttı. Ben ve görev arkadaşım ise Shinji'nin bizi çağırtmış olmasını fırsat bilerek ortamdan kaçtık.

Bulunduğumuz tepeden inmemiz 4-5 saat sürdü ancak yokuşun bitmesine yakın bir kaç garip olay yaşadık. Sis gittikçe yoğunlaştı ve nefes almamızı engellemeye başladı. Aniden ortam düzeldiğinde ise ardımızda 4-5 saatte çıkılmayacak ufak bir tepe vardı. Mor saçlı adam kalede burayı bulmanın kolay olmadığından dem vurduğunda, Tesuri "Saklanabileceğiniz en gölge yer dediğimde dinlemeliydiniz." demişti kendisine. 2 günlük bir yolculuğun ardından Aisu-san'ı ilk gördüğümüz yere ulaştık.

Uzadıkça uzamıştı, ama detay atlamak istememiştim. "Verilen kayıplar için ne kadar üzgün olduğumu söylesem de, az olacaktır. Tekrar özür dilerim. Gerçekten." diye bitirdim olayı. Günlerdir ifadesiz tutmaya çalıştığım suratım, artık uzunca bir süre mutsuz kalacak gibiydi.

Post by **Tsujihara Iori** » February 6th, 2019, 2:40 am

Konuşmalarımı bitirdiğimde, Aisu'nun buzları da ayaklarımdan çözülmüştü. Agresifleşmesini anlayabiliyordum. Savaş alanında, tanınmayan birisinin yüksek rütbeli bir görevliye bu kadar rahat yaklaşmaya çalışması ölüm fermanı demekti normalde. Ancak, bizi dinlediler. Dinlediler ama, umursamıyor gibiydiler.

Sinirlendim biraz, ancak Aisu'nun konuşması ile beraber bu sinirim karşımdakilerden geri sekip kendime dönmüştü. Çevreme tekrar baktım. Savaş alanı, tahmin ettiğimizden daha büyüktü. Bir çok at arabası çevrede devrilmiş, bir çok ceset bu çamurlu toprağı kanları ile sulamaya başlamıştı. Ölüm kokuyordu ortalık. Sadece Riaru'nun adamları değil, Kusagakure'li kanı da doyurmuştu toprağı. Bize saldıran mavilinin cesedini görünce ise, saldırının çoktan gerçekleştiğini ve bizim savaşıp ölmemiz gereken cephelerden uzak kaldığımızı fark ettim.

Henge'yi bozdum. Bir elimi ağzıma götürdüm şaşkın bir şekilde. Gözlerim titriyordu. Diğer elimi de dışarı doğru açtım sanki birilerine "şu olanlara bakın" dermişçesine, sonra da bir hışım ile iki elimi de yanıma indirdim. Gözlerimi kıpraştırdım, etrafımda yavaşa döndüm. Suradımı sildim bir kaç defa kuru ellerimle.

Gözlerimi açtığımda sahne hala aynıydı. "Lanet olsun." Titreyen sesimi rüzgar anca taşıyabiliyordu. "Geç kaldık." Etrafımda dönmeye devam ettim ve saldırının gerçek boyutunu zihnime kazımaya başladım. Becerememiştik. Görevimiz "git, bilgi al, gel, günü kurtar" direktiflerinden ibaretti ancak biz çuvallamıştık. Hem de dibine kadar.

Bu kadar insanın ölümüne sebep olmuş kadar nefret etmiştim kendimden. Sadece Kusagakure'liler değil, Riaru'nun yandaşları için de içim parçalanmıştı. Evlerinde uzakta, ait olmadıkları toprakta bir manyağın iki dudağının arasından çıkan laf ile canlarını vermişlerdi. "Lanet olsun." Çarpık bir sinir hali düştü suradıma. Etrafımda bir tur daha attım rastgele yönlere yürürken.

Susumu'nun Shinji'nin kılıcını bana fırlatması ile toparladım kendimi biraz. Kılıca şöyle bir baktım. Ustası, muhtemelen burada bir çok Kusagakure'li canı almıştı. Onun kılıcı benimle birlikte tüm bu olan biteni engellemek için yol kat ederken benim kılıcım o adamın elinde, Kusagakure'li kanı dökmek için kullanılmıştı. Ne düşüneceğim hakkında zerre fikrim yoktu. Sırtıma astım Shinji'nin kılıcını düşüncelere gömülüyken hala. Kılıcımı geri alsam da, acaba onun suçlarını yıkayıp temizleyebilir miydim? Arkadaşlarımın ve köydaşlarımın kanlarının izlerini nasıl sökerdim kılıcımdan?

Aisu'ya döndüm. Kawakami'ye gideceğimizi söylüyordu. Aksini yapamazdım. Bir üstümün yanındayım ve onlar benden daha iyisini bilirdi. Bu savaş devam ettikçe Shinji ile mutlaka tekrar karşılaşacaktık. O anı bekleyecektim.

Kawakami'ye varınca benden muhtemelen bir rapor istenecekti. Raporu hazırlayıp verdikten sonra Gyaku'ya acilen ulaştırılmasını isteyecektim.

Görevimiz Nobio'ya ulaşıp Kawakami'ye yapılacak olan muhtemel saldırıya dair ipucu bulmaktı. Yola çıktığımızda herşey yolundaydı ancak bir grup Amegakure shinobisinin saldırı altında olduğunu gördük ve çatışmaya karışmak durumunda kaldık. Bu sırada Riaru'ya bağlı Jimen Tesuri adlı Shinobi'nin esiri konumuna düştük.

Ancak Tesuri'nin bizi salıvermesi ve onlara katılma şansı sunması karşısında bir şans elde ettik. Getirildiğimiz yerleşkeyi incelemeye ve bilgi toplamaya karar verdik. Doushi kasabasına ve Kawakami'ye yapılacak iki ayrı saldırının ipuçlarına ulaştık.

Bununla beraber, Sagi Riaru ve bir Jashin örgütü temsilcisi ile olan toplantılarına izleyici olarak katılma fırsatı bulduk. Örgüt ile Riaru arasında bir antlaşma yapıldı. Riaru'nun topraklarında izinli bir şekilde dolaşabilme ve korunma karşılığında Kaya ve Çimen Ülkesi'ne verdikleri savaşlar sırasında destek olmaya karar verildi.

Biz yerleşkede bilgi toplarken, Doushi ve Kawakami'ye çoktan hareket edildi. Baygınlık geçirmemiz sebebi ile zaman olgumuz kayboldu, bu bağlamda saldırının ne zaman geleceğini kestiremedik. Yerleşkeden ayrılabildiğimiz ilk anda ayrıldık ve bize bir Riaru destekçisi olan Shinji adlı kılıç ustası tarafından verilen buluşma noktasına ilerledik. Ancak oraya varmadan önce, Shinji'nin grubunun çoktan çarpışmaya dahil olduğunu öğrendik. Bu noktada Haku Aisu ile bağlantı kurduk ve Kawakami'ye döndük.

Riaru'nun yerleşkesi bir kale, ancak garip bir teknik ile korunuyor. Kalenin olduğu tepeden ayrılıp ormanı geçtiğinizde birden kendinizi başka bir tepede buluyorsunuz. Oraya gelen temsilci de bulunması zor bir yer olduğundan dem vuruyordu. Kale beş katlı ve epey büyük. Riaru içeride bir kral gibi saygı görüyor. Uzunca bir süre savaşacak kadar ekipmanları var gibi görünür ancak kaliteli değiller.

Adam sayıları bir hayli fazla ve aşırı fanatikler. Bu saldırıda ne kadarı telef oldu bilmiyorum ancak adam sayıları hala yüksek. Zaten bu kayıpları vermeyi göze almasalardı, bize kafa tutmazlardı.

Riaru'nun yandaşları yüksek seviyeli shinobiler. Onlar için özel önlem alınmalı. Jimen Tesuri bir Genjutsu ustası. Soyadı bilinmeyen Shinji ise bir kılıç ustası. İkisi de alanlarında yüksek seviyeliler. En son saldırıda Shinji çıraklarından birini kaybetmiş gibi görünüyor ancak en az onun kadar yetenekli başka çırakları da olabilir.

Gyaku-san'a dip not: Özür dilerim.

Post by **GM - Naruto** » February 6th, 2019, 9:49 pm

Aisu ve alandaki shinobilerden biri ile yola çıkıyorsunuz. Çiy mensubu ve diğerleri ise savaş alanında kalıyorlar. Savaş alanının içinden geçmek yerine Aisu açık alana doğru çiziyor rotayı, olabildiğince uzaklaşıyor o alandan. Çok hızlı bir ilerleyiş olmuyor. Tempolu ancak kendinizi de zorlamıyorsunuz. Özellikle sizinle birlikte gelen Kusa shinobisinin yorgunluğunu okuyabiliyorsunuz. Aisu hızınızı özellikle ona göre ayarlıyor. Yarım gün kadar ilerliyor, güneşin doğmasına yakın vakitlerde 4-5 saatlik bir kamp kuruyorsunuz. Uyku tutmuyor. Aisu'yu da. Diğer eleman ise zaten sınırlarını zorlamış durumda, uyuyor. Uyandığı vakitlerde tekrar düşüyorsunuz yollara. Bir yarım gün daha. Kawakami.

Festival. Canlı bir görüntü bekliyorsunuz. Eğlenen, savaşın yıkıcılığından soyutlanmış insanlar. 7-8 shinobi karşılıyor sizi girişte. İnsan sürüsünü görüyorsunuz. Halk kasabadan tahliye ediliyor, diğer ülkelerden gelen kervanlar ve insanlar ise vardiya usulü sınıra kadar götürülüyor. Kasabanın iç kısımlarında bir Çiy yoğunluğu başlıyor. Çatılara tünemiş shinobiler. Üçlü dörtlü gruplar halinde. Her grubun başına bir Çiy üyesi bulunuyor. Sokakları geçiyor, yerleşke binasına ulaşıyorsunuz. Yerleşkedeki yataklarda uyuyor, raporlarınızı köye gönderdikten sonra Aisu'nun düzeni kurması için bir gün daha kalıyorsunuz Kawakami'de. Bu aralıkta kasabadaki shinobi yoğunluğu da artıyor.

Kawakami'de uyandığınız günün gecesinde üç vagon geliyor kasabaya. Savaş alanında ölen shinobiler. Yıldıztozu arşivine doğru yola çıkmak için hazırlanıyorlar. Vagonlara eskortluk etmek için hazırlanıyorsunuz. Bu esnada, kasaba evlerinin birinden başka bir ölü daha çıkarılıyor. Çiy üyesi olduğunu duyuyorsunuz. Diğer üyeleri onun naaşını özel olarak alıyor ve götürüyorlar. Aynı zamanda isminin Joben olduğunu öğrendiğiniz bir shinobi. Çok yabancı gelmiyor sizlere. İki eli sargılı, sanki kullanamıyormuş gibi sallanıyorlar yanlarda. Yanınızda geliyor. Aisu, düzeni Çiy mensuplarına bırakarak size katılıyor.

Köye dönüyorsunuz. Yavaşlığınızdan ötürü üç gün sürüyor yol. Vagon köy merkezinden olabildiğince uzak bir rota çizerek sizden ayrılıyor, sizler ise evlerinize yollanıyorsunuz.

Detaylar:

Tsujihara Iori - Sonuç:

Kitamura Susumu - Sonuç:

[Tsujihara Iori | Kitamura Susumu] Ambar

Re: [Tsujihara Iori | Kitamura Susumu] Ambar

Re: [Tsujihara Iori | Kitamura Susumu] Ambar

Re: [Tsujihara Iori | Kitamura Susumu] Ambar

Re: [Tsujihara Iori | Kitamura Susumu] Ambar