[Jin Ryoken] Son veya Başlangıç (Part 3)

[Jin Ryoken]

Bu piç veletler işimi oldukça zorlaştırıyor. Ben nasıl insanlardan nefret ederim biliyor musunuz? Böyle piçlerden. Bir işim var, yapmam gereken bir şey ve sadece olduğunuz yerde durup ölmek için yalvarmak yerine hala bana engel oluyorsunuz. Öfkemin açığa çıktığını hissettikçe savaşmak için daha çok çabalıyorum lakin bir yandan yaralarımı düşünüyorum. Bu yavşak doktor başımı bir belaya soktuğu gibi, birde cevap vermemekle bir şey yaptığını zannediyor. En azından duyabildiğini işaret eden bir hareket yaptırabilirdi şu soktuğumun koluna. Bu iki veledi ve gücüm yeterse diğer ikisini hallettikten sonra o doktoru öldüreceğim. Sonrasında ne yapacağım biliyor musunuz? Beni bu orospu çocuğuna yollayan İshichou'nun karşısına geçeceğim ve Gennosuke'nin kellesini atacağım önüne. Sonrasında diyeceğim ki, "Senin arkadaşını öldürdüm. Bundan büyük bir haz aldım." . Evet, ona bana neler yaptırdığını anlatacağım. ONU ÖLDÜRMEK BENİM EN DOĞAL HAKKIM!

Rishuu ile olayları biraz daha kendime doğru çekebileceğimi düşündüm. Azcık bile üstün çıkabilmek benim için çok önemliydi. Onları yormak zorundaydım. Bazı shinobiler gibi Ninjutsu kullanmıyordum veya Taijutsu konusunda iyi değildim. Bu yüzden benim yapmam gereken tek şey onların zihinlerini sonuna kadar zorlamak olacaktı. Yoruldukları vakit, her şey benim olacak. Kazıklarımı oluşturduktan sonra planladığım gibi üçünü Chouchou'ya, ikisini Shikadai'ye yolladım. Chouchou bir sürü manevra ile kaçmış olsa bile, benim kazıklarımın da manevra kabiliyeti çok iyiydi. Bu yüzden sırtına saplanan kazıklar onu bir hayli şaşırtmış olmalıydı. Ah ah Chouchou, gözlerin gözlerimle iletişim kurduğu anda neler olduğunu anlayamayan yüz ifadeni gördüğümde bir hayli hoş oldum. Evet evet, anlayacaksın ve öleceksin. Anladığını anladığım anda ölmene izin vereceğim senin.

Aynı şekilde Shikadai'de manevraları ile kazıklardan kurtulmuş olsa bile, sırtına saplanan kazıklardan kurtulamadı. Bu çocuklar gerçekten yetenekli. Onları görebiliyorum. Fakat yeteneklerinin sönmesi gerekiyor. Sadece benim için, geleceğe yaydığı ışıklar sönmeli. Benim ışığım, sizden kat kat daha parlak. Benim gücüm ve öfkem, sizden daha üstün. Chouchou ve Shikadai'ye saplanan kazıklar yok olduğunda yeni bir beşli oluşturdum. Kazıkları tam yollayacağım sırada, Shikadai Chouchou'dan kendisini korumasını istedi. Bir plan kurmuş olmalıydı. Chouchou onu korumak için önüne geçse de, yanından geçen kazıklar hedefine, yani Shikadai'ye ulaşıyordu. Kendisi ise üç kazığı yemişti bile.

Onları yormak için tekrardan bir beşli oluşturduğum sırada Chouchou'nun önde, Shikadai'nin ise arkada olacak şekilde bana doğru koştuğunu görüyordum. Chouchou bitkin görünümüne rağmen hızla koşuyordu. Kolay pes etmeyecekti. Ona üç kazığı tekrardan sapladığımda, yine dimdik bir şekilde koşarak geliyordu. İlk attıklarımda neredeyse düşecek gibi olan kız, nasıl oluyordu da şimdi aynı pozisyonda koşmaya devam ediyordu? Shikadai'ye gönderdiğim iki kazık ise aniden hareket etmeyi kestiğinde, Shikadai'nin genjutsuyu kırdığını anlayabiliyordum. Zeki çocuk. Chouchou ve Shikadai arka arkaya duruyorlardı. Shikadai onun arkasındayken, Chouchou'nun gölgesi birden uzamaya başlıyordu. Soluk soluğa duruyor olsa bile, Shikadai yeni bir saldırıya hazırlanıyordu. Onu tam olarak göremiyordum fakat Chouchou'nun dimdik durmasının sebebi de Shikadai olmalıydı. Onu gölgesiyle yönetiyordu büyük ihtimalle. Shikadai'ye kazıklarım saplansaydı daha iyi anlayabilirdim fakat bu kadar bitkin halde duran Chouchou'dan tek anladığım onun yönetildiği idi. Bana yaptığı gibi onun vücudunu koşturtmuş ve kendine bir nevi siper etmişti. Şimdi ise onun gölgesi ile birlikte bana saldırmayı düşünüyor olmalıydı.

Bu durumda odaklanmam gereken kişi Shikadai idi. Chouchou'nun tam arkasında durduğu için onu göremiyordum. Bu gölge olayından kurtulmak ve Shikadai'yi görebilmek adına geriye doğru zıplamalı ve zıpladığım anda Tatsu el mührünü yapmalıydım. Shikadai'yi gördüğüm anda Shibou no Jutsu tekniğim ile onu yormak zorundaydım. Onu biraz daha etkisiz hale getirmek, Chouchou'nun ölmesine yarayabilir. Bu yüzden bunu denemeliyim.

[GM - Naruto]

Shikadai'nin yönlendirdiği ve sana doğru gelmekte olan gölgeyi fark etmenle birlikte geri doğru zıplıyor ve Shikadai'yi görebileceğin bir açı yakalamaya çalışıyorsun. Görüş açısını arttırabilmek amacıyla, geriye doğru da hamle yapmış olman sebebiyle yerden oldukça fazla yükselmenin ardından her ne kadar Shikadai'nin yönlendirdiği gölge zeminde ilerlemesine devam ederken, sen de Shikadai'yi görebileceğin anı bekliyorsun. Bu an kısa bir süre sonra eline geçtiğinde ise, el mührünü uygulamanın ardından Shibou nu Jutsu uyguluyorsun! Jutsuyu etkin hale getirmenin ardından ise Shikadai'nin yönlendirdiği gölge olduğu yerde kalıyor ve bir süre sonra geriye doğru çekilmeye başlıyor. Shikadai'nin büyüyen göz bebekleri onu genjutsunun etkisi altına girdiğini gösterirken, sen de zemine doğru inmeye başlıyorsun.

Tüm bu olanlar esnasında, her ne kadar yorgun bir görüntü sergilese de, Chouchou'nun sağ kolunu bir kez daha büyük bir hale getirdiğin görüyorsun. Sana doğru bir adım atıp havaya zıplayan Chouchou'nun sana bir darbe indirmek için hareketlenmesi muhtemel görünürken, henüz yere ayaklarının değmemesi, seni alabileceğin darbeye karşı bir nebze savunmasız kılıyor. Yine de Chouchou ile arandaki mesafe dikkate alındığında, Chouchou'nun doğrudan sana bir yumruk indirmesi mümkün görünmüyor. Buna rağmen Chouchou'nun hamlesini izlemeye koyulduğunda, Chouchou'nun ufak zıplamasının ardından büyüttü sağ kolunu hızla yere vurduğunu, vurduğu noktadaki zeminin kırılmaya, çatlamaya başladığını ve yerden yükselen avuç içi büyüklüğünde taş parçalarının olduğunu görüyorsun. Taşlar havadayken, Chouchou yere vurduğu sağ yumruğunu bu kez içten dışa doğru savurup yerden fırlayan taş parçalarına vuruyor! "Kara no Don!" diyerek jutsusunu tamamlayan Chouchou'nun savurduğu onlarca taş, sanki mermi gibi üzerine gelmeye başlıyor! Senin zemine inişin ise, oldukça kısa bir süre gerçekleşecek gibi duruyor, ancak herhangi bir eylemsizlik de birkaç taşın sana isabet etmesine neden olacak gibi duruyor. Tüm bu olanlar esnasında Shikadai ise genjutsunun etkisi altında gibi görünüyor.

[Jin Ryoken]

Ah şu gölgeci çocuk. Zekasını gerçekten iyi kullanıyor ama yeterli değil. Seni ezmek için elimden gelen her şeyi yapabileceğim gibi, zekanı bile alt edebilirim. Kolumu ve gücümü geri kazanmak için, herkesi öldürebilirdim. Herkesin kanını dökebilirim. Herkesle çarpışabilirim. Her şeyi geride bırakabilirim. İşte bu yüzden Shikadai, sizin öldürmeden buradan gitmeyeceğim. Shikadai'nin gölgesi uzarken geriye doğru atladım. Gölgesi zeminde ilerlemeye devam ediyorken onu görebileceğim bir açı yakalamaya çalışıyordum. Shikadai'yi etkisiz hale getirmek, en iyi durum olacaktı. Kısa bir süreliğine o anı yakalandığım anda, Shibou no Jutsu ile işkenceyi tatmasını sağladım. Bundan sonrasında önce olduğu yerde kaldı, sonrasında geri çekilmeye başladı. O an zafere biraz daha yakın olduğumu hissettim. Önümdeki tek engel, "şimdilik" Chouchou olmalıydı.

Shikadai'nin büyüyen göz bebeklerine karşın yere doğru inmeye başladım. Diğer hedefimi bir an önce alt etmem gerekiyordu. Gözümü diğer hedefime doğrulttuğumda, yorgunluğuna rağmen sağ elini tekrardan büyüttüğüne şahit oldum. Sanırım yaptığı saldırı tekrardan yapacaktı ve o saldırıdan tekrar etkilenirsem, işler tamamen benim ölümüme dönüşürdü. Bana doğru bir adım atıp havaya zıpladığında, yapacağı darbeye karşı savunmasız kalabileceğimi düşünüyordum. Ancak, aramızdaki mesafe benim avantajımdı. Bana doğru darbe uygulayamaya çalışacağını düşündüğüm Chouchou büyüttüğü kolunu aniden yere vuruyordu.

Vurduğu noktada yerin kırılmaya başlaması, çatlaması ve yerden avuç içi büyüklüğü kadar taşlar çıkması az da olsa beni endişelendirmişti. Chouchou, bu kez bu sağ koluyla taşlara vurmaya başlıyordu. Jutsu ismini söylemesiyle beraber vurduğu taşlar bir anda mermi gibi üzerime geliyordu. Ben kısa bir sürede zemine inecek olsam bile, herhangi bir eylemsizliğim bir kaç taşın bana çarpacağını gösteriyordu. Shikadai genjutsuda olsa bile bu mermi gibi gelen taşların bana çarpması büyük sıkıntı yaratabilirdi.

Sol kolum burada işe yarayabilir. Öncelikli amacım sol kolum ve sağ elime alacağım katanam ile onları engellemeye çalışmak olacak. Hatta manevra bile yapmayı deneyebilirim. Başarılı bir inişten sonra kendimi toparlayıp hızlıca Shibou no Jutsu uygulamalıyım Chouchou'ya. Sonrasında ne yapacağıma karar vereceğim. Başarılı olmayı umuyorum.

[GM - Naruto]

Chouchou’nun uyguladığı teknikle beraber üzerine mermi gibi gelen taş parçalarından korunmak için sol kolunu ve katananı kullanmaya başlıyorsun. Sol koluna isabet eden taşlar sende herhangi bir acı hissi yaratmazken, bazı taşları da katanan ile durdurabiliyorsun. Ne var ki bu konuda yeterli becerin olmadığı için, vücuduna gelen taşlardan kendini koruman çok da mümkün olmuyor. Her ne kadar havada manevra yapmayı düşünsen de, bu fikir sadece düşünce aşamasında kalıp herhangi bir manevra planı yapmadığında, taşların doğrudan hedefi haline geliyorsun. Yine de mümkün mertebe hayati yaralanmalardan kendini koruyabiliyorsun. Özellikle baş bölgene gelebilecek taşlara karşı sol kolunu siper etmen, bu konuda sana yardımcı oluyor. Ancak bir sonuç çıkarmak gerekirse, Chouchou hemen hemen başarılı bir saldırıyla vücudundan birçok ağrıya neden oluyor.

Ayakların yere bastığı anda, kendini hızlıca toplayıp Chouchou’ya karşı Shibou no Jutsu uyguluyorsun. Chouchou’nun gözbebekleri küçülüp gözleri büyüdüğü anda, genjtusunun etkisi altına girdiğini anlayabiliyorsun. Ancak bu sırada vücuduna tam kaburga kısmının ortasına doğru gelen bir kunaiyi ve bu kunaiye karşı hareketsiz kaldığını fark ediyorsun! Kunai göğsünün ortasına saplandığı anda ise, bakışların ister istemez ayaklarına gidiyor ve Shikadai ile seni bağlayan gölgeyi görüyorsun. Shikadai “Kage Mane no Jutsu…” diyip hafifçe tebessüm ederken “Başarılı!” diyor. Bu esnada Chouchou, tamamen kendinden geçip yere düşerken Shikadai “Tek yapabildiğin genjutsu, yanılıyor muyum?” diyor. Ancak bunun cevap bekleyen bir soru olmadığını rahatlıkla anlayabiliyorsun. Shikadai yorgun bir halde olmasına rağmen aranızdaki gölge bağını tutmak için direnirken “Kazıkları gönderdiğin anda bunu anlaşmıştım, ancak emin olmalıydım. Eğer elinde başka bir şey olsaydı, bizi genjutsu ile yakalamışken katananı kullanarak işimizi bitirebilirdin. Ama yapmadın.” diyor. Bu cümlelerinden hemen sonra “Çünkü elindeki tek kozun genjutsu ve o iğrenç kolun! Bu yüzden Chouchou’yu feda etmem gerekti. Görüşünden çıkarak yapacağın bir genjutsuya engel olabilirdim ve aynı zaman yapacağım saldırıyla seni sıkıştırmak istedim. Sen de tam beklediğim gibi hareket ettin. Beni görebilmek adına havaya zıpladın, ki bu yapman gereken hamleydi. Fakat bu sefer, Chouchou’yu ihmal ettin! Hatırladın mı, sana karşı koştuğumuz sırada elimde bir kunai vardı… Şimdi o kunai göğsünde, çünkü başından beri gitmesini istediğim yer orasıydı! Fakat bundan önce genjutsu ile bana saldıracağını biliyordum ve kendimi genjutsundan kurtarmam için aynı kunai ile kendimi yaralamam gerekiyordu!” diyor. Bu noktada bakışların Shikadai’nin sol bacağındaki kanamaya yönelirken, Shikadai “Genjutsudan başka bir şey yapamayacağın için karşı saldırı yediğin anda bir genjutsu ile kendini koruyacaktın ve bu kez beni ihmal edecektin! Şimdi bu ihmalin sonucunu görüyorsun!” diyor. Shikadai oldukça yorgun bir şekilde dururken, birkaç el mührü daha yapmaya başlıyor aranızdaki gölgeden siyah ince, uzun parçalar çıkıp dalgalanmaya başlarken “Bu son şansın! Kimsin ve ne istiyorsun?” diyor.

[Jin Ryoken]

Sanırım kaybediyorum. Bu yola çıktığımda, Gennosuke'nin yanına gelene kadar yaptığım rollerde benliğimi kaybetmiştim bile. Kendim değildim, İshichou'nun deyimi ile çıktığım bu "umut yolculuğunda" hiçbir zaman kendim olamadım. İntikam alırken başka birisi, şuan başka birisi gibiyim. Çıktığım yoldan pişman değilim, her şeyi gücüm ve öfkem için yaptım fakat yolun sonuna gelmiş gibi hissetmek bir anlamda beynimi zorluyordu artık. Chouchou'nun taşlarından korunmak için acı çekmeyen sol kolumu ve katanamı kullanmaya başlamıştım. Sol koluma isabet eden taşları umursamama gerek olmuyordu, acı çekmeyen ve bir katanayı durdurabilen kolumun taşlardan etkileneceğini düşünmüyordum. Katanam ile diğer taşları durdurmaya çalıştım fakat bu duruma yeteri kadar deneyimli değildim. Herhangi bir manevra yapamadım, taşların vücuduma gelmesini engelleyemedim. Chouchou'nun saldırısı kısmen başarılı bir saldırı olmuştu. Sol kolum olmasa, tamamı ile başarılı bir saldırı olurdu.

Ayaklarım yere değdiği gibi jutsumu uyguladım Chouchou'ya karşı. O anda bütün aklım Chouchou'yu etkisiz hale getirmek üzerine kuruluydu. Gözbebeklerinin büyüyüp küçüldüğünü gördüğüm anda onu etkisiz hale getirdiğimi anlamıştım. Sırada Shikadai vardı. Lakin, işler tam burada boka sarıyordu. Kaburgamın ortasına doğru gelen bir kunai ile hareketsiz kalmış durumdaydım. Kunai saplandığı anda, gözlerim ayaklarıma doğru iniyordu ve tekrardan o gölgeyi görüyordum. Shikadai'yi fazla hafife alarak hata etmiştim. Chouchou kendinden geçip yere düşerken, Shikadai kendi zaferini kutluyor gibiydi. Beni çözmüştü. Sadece genjutsu kullanabildiğimi çözmüş durumdaydı. O an içime düşen, küçük bir hissiyat oldu. Onu tarif edemedim, korkmuyordum fakat beni huzursuz eden bir hissiyattı. Sanki, yolun sonuna gelmiş gibiydim.

İğrenç kolum ve genjutsum... Evet Shikadai arkada duruyorken tamamen beni çözmüş durumdaydı. Chouchou'yu feda ederek beni yakalamıştı Shikadai. O kunai'yi farklı bir şekilde yorumlamıştım, fakat o tamamen genjutsudan kurtulmak için kullanmıştı. Sol bacağındaki kanama ve cümleleri bunu kanıtlıyordu. Doğru söylüyorsun Shikadai, ihmal ettim. Shikadai bir kaç el mührü yaptığı sırada gölgeden siyah, ince uzun parçacıklar çıkıp dalgalanıyordu. Tekrardan o soruyla karşılaştım, "Kimsin sen?". Ben kim miyim? Ben kim olduğumu bile bilmiyorum. Bu sorunun cevabını veremeyeceğim Shikadai. Ben sadece ölü bir beden olacağım. Kimse ama kimse beni tanımayacak. Bu durumdan nasıl kurtulacağım hakkında hiçbir fikrim yok ama, kimseyi satmayacağım. Ne köyümü, ne Gennosuke'yi. Her şeyi ben, kendim kabul ettim ve benle birlikte sır olacak.

"Hah."

Dedikten sonra gözlerimi ağlamalı bir tona getirdim. Son nefesimi verene kadar yalan sıkmam gerektiğini biliyordum. Kendimi bir anda salacak ve ağlatmaya çalışacaktım. Benim rolüm için en gerekli şey bu olacaktı.

"Ben, kendimi kontrol edemiyorum. Bu gördüğün iğrenç kol benim lanetim. Vücudumu o.. O KOL YÖNETİYOR! Kurtar beni, Shikadai... Yalvarırım..."

Dedikten sonra bir anda gülümseyecektim. Rolümün ikinci kısmı gerçekten vücudumu kontrol edemediğim hakkında olmalıydı. Madem suçu kola attık, kolun ayrı bir bilinci var gibi konuşmalıydım.

"Ah, bu bedenin sahibi ne çok konuşuyor değil mi Shikadai? Neredeyse ağlayacaktı..."

Dedim ukala bir ses tonunda. Bu blöf ne kadar işe yarayacak bilmiyorum ama şansımı denemeliyim. Son nefesime kadar ölmemek için elimden geleni yapmalıyım. Kolumdan olsam bile, ölmek istemiyorum.

[GM - Naruto]

Shikadai’nin tekniği ile dalgalanan ince gölgeler sana doğru yaklaşmaya başlarken, sen de cümlelerini kurmaya başlıyorsun. Ağlak bir ifadeyle başladığın cümlelerin Shikadai’nin motivasyonunda herhangi bir etki yaratmazken, birden değiştirdiğin ses tonun ve ifadenle Shikadai’nin kaşlarını iyice çatmasına neden oluyorsun. Bir bilinmezlik içine düştüğü belli olan Shikadai göz ucuyla Chouchou’yu süzdüğünde, senin de bakışların ona doğru kayıyor. Yerde hafif kıpırdanmalar gösteren Chouchou, daha fazla dövüşebilecek bir durumda olmasa da, hala ayağa kalkmaya çalışıyor gibi duruyor. Derin bir nefes alıp veren Shikadai ise, alnından dökülen terlere aldırış etmeden “Demek öyle.” diyor. Ardından biraz daha soluklanıyor ve “Seni köye teslim etmem gerekiyor. Her kimsen bize saldırman düşman olduğun anlamına geliyor.” diyor. Cümlelerini son derece kendinden emin ve kararlı kuran Shikadai “Ancak yine de senin tekrar hareket etmeni engellemem gerekiyor. Bu yüzden kontrol edildiğini söyleyen benliğinden özür dilerim!” diyor. Bu cümleleriyle Shikadai’nin saldırısını kesmeyeceğini anladığın anda, çaresizce çırpınmaya başlıyorsun. Her ne kadar hareket etmeye çalışsan da, Shikadai’yle bağlanan gölgen buna izin vermiyor. Dalgalanmaya başlayan on adet ince gölgenin sivri uçlarını fark ettiğinde, bunların vücudunu delip geçeceğini rahatlıkla anlayabiliyorsun. Her ne kadar Shikadai seni öldürmeyeceğini ima etmiş olsa bile, alacağın bir hasarla hareketsiz kalmaktan çekiniyorsun. Ölmek tercihlerinin arasında bulunmasa da Konoha’ya esir düşmek hangi seçeneğin daha iyi olabileceğini sorgulatıyor sana.

Shikadai’nin gölgeleri sana doğru iyice yaklaştığında gözlerini istemsizce kapatıyorsun. Karşılaşacağın acıdan kendini korumak adına, tamamen insansal bir içgüdüyle bu hareketi yapmanın ardından sadece çekeceğin acıyı bekliyorsun. Karanlık giderek alıştığın bir ton haline geldiğinde ise, birkaç soluk duyuyorsun sadece. Acı, sen beklesen de kendini hissettirmiyor ve yavaşça gözlerini açıyorsun. Shikadai’nin yok olan gölgeleri seni tamamen özgür kılmışken, tek dizi üstünde yere çökmüş Shikadai adeta gücünün kalmadığını gösteriyor sana. Ölüme veya esir düşmeye birkaç saniye kala, Shikadai’nin düştüğü güçsüzlük hali senin kurtarıcın oluyor. Kendini ayağa kalkmaya zorlayan Shikadai, Chouchou’dan kondisyon olarak daha iyi dursa da, yine de bunu yapmakta zorlanıyor gibi görünüyor.

Chouchou’nun sana indirdiği darbeler ise yavaştan etkisini göstermeye başlıyor. Buna Shikadai’nin göğsüne sapladığı kunai de eklenince, sen de limitlerine ulaşmak üzere olduğunu fark ediyorsun. Her ne kadar Chouchou ve Shikadai kadar bitkin görünmesen de, dövüşün daha fazla uzaması durumunda aynı konuma düşeceğinden eminsin. Fakat şu anda ister istemez, Shikadai’nin yapabileceği bir numaradan da çekinmiyor değilsin.

[Jin Ryoken]

Shikadai. Gerçekten beni öldürebileceğini düşünmemiştim. Aslında onu baya hafife almıştım. Ona yaptığım rolde ağlak rolüm pek etki yaratmasa bile diğer rolüm onu kızdırmış gibiydi. Sanırım beni öldürmesine daha çok olanak açmıştım. Shikadai'nin Chouchou'ya bakması ile gözlerimi ona doğru kaydırdım. Chouchou yerden kalkmaya çalışıyordu, dövüşemeyecek durumda olduğunu biliyordum. Genede Shikadai'ye destek olmak için ayağa kalkmaya çalıştığını düşünüyordum. Shikadai tekrardan soğuk bir şekilde sözlerine devam ettiğinde beni köye teslim edeceğinden bahsediyordu. Kontrol edilen benliğimden özür dilediğini söyleyerek hareket etmemi engelleyeceğini söylüyordu.

Çaresizce hareket etmeye çalıştım o anda. Öldürülmek, acı çekmek istemedim. Bunca yolu buraya boşu boşuna gelmiş olmak istemedim! Bu gölgesi benim hareket etmeme izin vermedikçe daha çok öfkelendim, herkese ve her şeye öfkelenmeye başladım. Buraya gelmeme sebep olan her şeye öfkem arttı! Dalgalanmaya başlayan on adet sivri gölge ucunu görünce, bunların vücudumu delip geçeceğini anlayabiliyordum. Shikadai'nin beni öldürmeyeceğini düşünsem bile, alacağım hasarlar beni hareketsiz bırakacaktı. Buraya boşu boşuna gelmiş olacaktım, boşu boşuna acı çekmiş bir insan olacaktım! Ben buraya boşu boşuna gelmedim! Ben buraya kolumu almak için geldim! Buradan bu şekilde ayrılamam! Bunu yapamam!

Ölmekle esir düşmek arasındaki durumu sorguluyordum. Gölgeler bana iyice yaklaştıkça, çekeceğim acıyı düşünerek gözlerimi kapadım. Karanlık, benim için alışılmış bir şeydi artık. Gözlerimin önüne anılarım yavaş yavaş gelmeye başladı karanlığın içinde. Artık neye öfke duyacağımı, kimin doğru veya yanlış olduğunu anlamıyorum. Yanlış olan ben miyim? Kolumu koparan Kaoru veya bana yardım etmeyen Jirou Ryu mu? Beni bu manyak adamın yanına yollayan Kurumi mi? Yoksa beni buraya yollayan Gennosuke mi? Yoksa, her şeyi göğüslemeyi tercih edip, hepsini kabul eden ben mi? Ben, neye öfke duyacağımı bile anlamıyorum artık.

Damarlarımda akan öfkeyi hissedebiliyorum. Her şeye karşı akıyor. Her şeye ve herkese karşı kendini belli ediyor damarlarımda. Her şeyi kabul eden kendime öfke duyuyorum, kolumu koparan Kaoru'ya karşı öfke duyuyorum, beni buraya yollayan Kurumi'ye karşı öfke duyuyorum, beni bu duruma sokan Gennosuke'ye karşı öfke duyuyorum! Buradan canlı çıkıp çıkmayacağımı bile bilmiyorum! Onları öldüremezsem, bu kolu geri vermem gerekecek. Eğer ki onları öldürmeye çalışmaya devam edersem, ben öleceğim! O zaman intikamımı nasıl alacağım? Beni bu duruma sokan Gennosuke'yi öldürüp, Kurumi'nin karşısına cesedini nasıl atacağım? Kolsuz bir insan olarak yaşamaya devam mı edeceğim? Ben güçsüz bir insan mı olacağım?

Düşüncelerimde boğulup, içime girecek olan gölgeleri ve çekeceğim acıyı beklerken bir kaç soluklanmayla gözlerimi geri açtım. Gölge yok olmuş, Shikadai ise bir dizinin üstüne çökmüş durumdaydı. Karşılacağım durumlara karşı kurtarıcım, Shikadai'nin güçsüz duruma düşmesiydi. Hiç beklemediğim bir avantaj bir anda önüme gelmiş durumdaydı. En azından bu ikisini öldürüp kaçabilme ihtimalim tekrardan güçlenmişti. Ayağa kalkmaya çalışan Shikadai Chouchou kadar bitkin değildi fakat hatrı sayılır bir şekilde bitkinleşmiş durumdaydı.

Chouchou'dan yediğim darbeler, göğsüme saplanan kunai acısını hissettirmeye başlamıştı. Limitlerimin sonundaydım artık. Bu dövüş uzarsa bende onlar gibi yere inecektim. Bu dövüş bir an önce bitmek zorundaydı. Shikadai'nin yapacağı bir numaradan çekiniyor olsam bile, yapabileceğim en iyi şeyi yapmalıydım. Hızlı bir şekilde Shibou no Jutsu kullanmalıydım Shikadai üzerinde. Gözbebeklerini gördüğüm anda patlayıcı parşomen sardığım iki kunaimi çıkartıp, birini Shikadai'ye ikincisini Chouchou'ya atmalı ve patlatmalıydım. Sonrasında bir an önce kaçmak zorundaydım. Gözüme kestireceğim ilk yoldan kaçmalı ve kaçarken kolum için kullandığım haplardan birini almalıydım. Göğsümdeki kunaiyi çıkarttıktan sonra alacağım hap, kolumun acısını nasıl geçirdiyse bunlarında acısını geçirecektir. Bir süreliğine limitlerimi arttırmama yardımcı olabilir.

[GM - Naruto]

Acı giderek bünyende etkili bir duygu olmaya başlarken, Shikadai yerden kalkıyor ve bir jutsu yapmak adına el mühürleri yapmaya başlıyor. Chouchou ise tek dizinin üstünde doğruluyor ve soluk soluğa sana bakıyor. Hala ölmemiş olmanın verdiği utancı, Chouchou’nun suratında net bir şekilde görüyorsun. Shikadai ise, aslana yem olmamak için son çırpınışlarını veren yavru bir geyik olarak canlanıyor gözünde. Shikadai’den daha hızlı bir şekilde el mührünü yapmanın ardından, onun büyüyen göz bebekleri, aslında onun sonu olduğu anlamına da geliyor bir nevi. Patlayıcı parşömen sarılı iki kunaini çıkardığın anda, Chouchou’nun suratında gerçek ölümün korkusunu görüyorsun. Fakat tereddüt göstermeden, ilk kunaiyi Shikadai’ye ikincisini ise Chouchou’ya fırlatıyorsun! Ardından gelen patlama, kulaklarında bir çınlama ve acı çığlıkları bırakıyor. Doğrudan patlamaya maruz kalan iki geninin son çığlıkları…

Ortamdan kaçmak için hızlıca attığın adımlar cılız bir “Dur!” sesiyle kesiliyor. Alnından soğuk bir ter damlası yere kadar düşerken, kafanı çevirdiğinde, vücudunun neredeyse yarısı yanıklar içinde kalmış Chouchou’yu görüyorsun. Sana doğru uzattığı eline rağmen, yerde sürünmesi hala mücadeleye devam etmek istediğini gösteriyor. Ancak bu sadece bir anlığına yaşanan bir durum oluyor. Chouchou’nun eli havadan yere düşen bir cisim gibi toprağa temas ettiğinde, gözlerin Shikadai’ye dönüyor. Bacakları kopmuş, vücudunun ön kısmı yanıklarla dolu Shikadai’nin cansız bedeni bu savaşı kazandığının açık kanıtı oluyor. Daha fazla burada durmak istemeyerek hızlıca ilerlemeye başladığında, ardında iki Konohalı geninin cesedini bırakıyorsun.

Yol üzerinde sana verilen ağrı kesici haplardan alarak, hissettiğin acıyı bir hayli düşürüyorsun. Ancak yorgunluk bir kabus gibi üstüne çöktüğünde, daha öldürmen gereken iki Chuunin olduğunu bir kez daha anımsıyorsun. Tam bu noktada, bir ağacın dibine çöküp soluklanmaya başladığın sırada, sol kolunun garip bir şekilde hareketlendiğini fark ediyorsun. Bakışların koluna indiğinde, Gennosuke’nin zihnine fısıldamaya başlamasıyla irkiliyorsun. “İyi iş Ryoken-san, iyi iş!” diyen Gennosuke’nin sinsi kahkahalarını duymasan da yüzüne yapıştırdığı yılışık gülümseme kafanda canlanıyor. Bu andan sonra Gennosuke’yi dinlemeye devam ediyorsun ve Gennosuke “Geninleri öldürerek içimi rahatlattın. Bu yüzden diğer iki Chuunini öldürmene gerek kalmadı! Şimdi yanıma dön ve ben de anlaşmanın bana düşen kısmını yerine getireyim.” diyor. Bu cümlelerden sonra ise, kafanda sadece kendine ait düşünceler dolaşmaya başlıyor tekrar.

[Jin Ryoken]

Acıyı iliklerime kadar hissetmeye başladığım zamanda tekrardan atağa geçmeye çalıştım. Shikadai, tekrardan kendini toparlamaya çalışıp el mühürleri yapmaya başladığında Chouchou hafifçe toparlanıp soluk soluğa kalmış bir şekilde bana bakıyordu. Chouchou'nun suratında ölmemiş olmanın utancı duruyordu. Bütün işi, bütün acıyı ve bütün savaşı neredeyse Shikadai yüklenmişti ve Chouchou sadece yem olmuştu. Onun bu utancını anlayabiliyordum. Shikadai ise, elinden gelen her şeyi yapmaya çalışıyordu. Son nefesini verene kadar dimdik durmaya ve kazanmaya çalışıyordu. Ona baktığımda, kendimi görebiliyordum. İkimizde aynı durumlara düşüyorduk, bir beş dakika öncesinde bende aynı şekilde bakıyordum ona.

El mührümü hızlı bir şekilde yaptıktan sonra, Shibou no Jutsu ile Shikadai'ye karşı atağa geçtim. Büyüyen göz bebekleri, zaferin benim olduğuna işaretti. O anda içime küçük bir rahatlama gelse bile, planımdan ödün vermeden kunailerimi çıkarttım. Kunaileri çıkarttığım anda Chouchou'nun suratındaki ölüm korkusunu görebiliyordum. Böyle bir sonu tahmin etmiyordu. Ölümün bir saniye sonra kendisini kucaklayacak olmasını idrak edemiyordu. Onun suratına aldırış etmemek zorundaydım ve umursamadan birini Shikadai'ye, diğerini ise Chouchou'ya fırlattım. Ardından gelen patlama, iki geninin son çığlıklarını kulağıma aktarıyordu. Çınlama ve acı çığlıklar, onlar hakkında zihnimin köşesinde yer edinecek birer hatıraya dönüşüyordu...

O anda, ortamdan kaçmam gerektiğinde karar verdim. Yaşamak için, güçlenmek için, kolumu geri kazanabilmek için kaçmam gerektiğine karar verdim. Attığım adımları durduran ise, cılız bir ses oldu. Durmamı söyleyen o sese doğru döndüm hafifçe. Vücudunun neredeyse yarısı yanıklar içinde kalan Chouchou'yu görünce istemsizce durakladım. Bana doğru uzattığı eli ve yerde sürünmeye devam etmesi, mücadeleye devam etmek istediğini gösterir nitelikteydi. O anda bakışlarım keskinleşti. Duyduğum hisler acıma duygusundan başka bir şey değildi. Mücadeleye devam etmek isteyen Shikadai olsaydı saygı duyabilirdim fakat Chouchou'ya karşı sadece acıdım. Bir anlık yaşanan bu durum sonrasında elini yere bıraktığında, Shikadai'ye doğru indirdim bakışlarımı.

Bacakları kopmuş, vücudunun ön kısmı yanıklarla dolu Shikadai'nin cansız bedeni duruyordu önümde. Savaşı kazanan taraf bendim ve buradan bir an önce gitmek zorundaydım. Ardımda bıraktığım iki genin cesedinin ardından, kol için olan haplardan bir tanesini alarak yoluma devam etmeye çalıştım. Hissettiğim acıyı dindirdiğimde, yorgunlukla beraber öldürmem gereken iki kişi daha olduğunu anımsayarak bir ağacın altına oturdum. Sol kolum garip bir şekilde hareketleniyor, Gennosuke ise zihnime fısıldamaya başlıyordu. Gennosuke durumdan oldukça mutluydu. Onun aç bir hayvan gibi gülüşleri aklıma geliyordu. Gennosuke anlaşmanın tamamlandığını ve artık yanına dönmemi istiyordu. İntikam alacağı kişiler ölmüş, diğer iki chuunine gerek kalmamıştı. Artık kolumu alabilmek için kalan tek engel çekeceğim yoldu.

Buradan nasıl çıkacağımı biliyordum fakat kimseye yakalanmadan gitmek zorundaydım. Büyük ihtimalle diğer chuuninler döndüğünde cesetleri görecek ve hızla aramaya başlayacaklardı. Hatta onların yanından ayrılan diğer chuunin devriye geziyor olmalıydı. Kısaca geldiğim yolu kullanmak zaten hata olacağı gibi, açık açık yürümek daha büyük bir hata olacaktı. Etrafıma olabildiğince dikkat etmeliyim. Ağaçların arasından, her şeye dikkat ederek çıkmalıyım bu Konoha'dan. Hızlı olmalıyım yoksa işlerin sonu tamamen benim ölümüme sebep olacak. Bir an önce Gennosuke'nin yanına gitmek ve her şeyi sonlandırmak istiyorum.

[GM - Naruto]

Yazawa’ya geri dönüşün, bu topraklara geldiğin kadar kolay olmuyor senin için. Yol boyuncu birkaç ağrı kesici daha alarak ilerlemeye devam edebilsen de, vücuduna saplanmış kunaileri çıkarmamanın da etkisiyle, vücudun bir noktada iflas ediyor ve kendinden geçme noktasına kadar geliyorsun. Bir şekilde ilerlemeye devam etsen de, bu kez kamp alanlarının bulunduğu bölgedeki devriyelere yakalanma sıkıntı yaşıyorsun. Ancak talih bu kez de senden yana oluyor ve devriyelerin de aylaklıkları sayesinde, bir şekilde Ateş Ülkesi sınırlarından çıkıp, daha güvenli olan bölgelere ilerliyorsun. Bu sırada fark ettiğin en büyük şey ise, vücudunun tamamen senden bağımsız hareket etmesi oluyor. Sanki sol kolundan gelen can, bütün benliğini ele geçirmişçesine seni Yazawa’ya doğru sürüklüyor. Böyle bir durumun olmaması halinde, çoktan bir ağaç dibinde yığılıp kalacağını anlamak ise senin için çok zor olmuyor.

Gece saatlerinde Yazawa’ya vardığında, boş sokaklar ve birkaç aylak insan görebildiğin tek şey oluyor. Yaşananların kederi hala bu kasabada sürmeye devam ederken, bu duruma pek de aldırış etmeden doğruca Gennosuke ile görüştüğün binaya gidiyorsun.

Yazawa’nın yaraları insanlarının tedavisinin devam ettiği binaya giriş yaptığında, birkaç kişi yaralarından dolayı hemen senin yanına gelse de, son anda Gennosuke de seni fark ediyor ve herkesi durdurduktan sonra, bizzat yanına geliyor. Hemen koluna giren Gennosuke sadece senin duyabileceğin bir ses tonuyla “Hoş geldin Ryoken.” diyor sinsi bir şekilde. Ardından sana kendisinin yardımcı olacağını etraftakilerin duyabileceği şekilde söyleyen Gennosuke’nin bir meleği andıran yüzü, odasına doğru yaklaştıkça kaybolmaya başlıyor ve yerini o sinsi ve kana susamış kişi alıyor. Tüm bunlar olurken, konuşacak takati bile bulamıyor olman, aslında vücudunun ne denli hırpalandığını sana anlatmaya yetiyor.

Gennosuke’nin odasına girdiğiniz anda, seni doğruca daha önce yattığın yere yatıran Gennosuke “Ahh Ryoken-san! Yaptıklarınla beni o kadar memnun ettin ki… Bunu anlatabilecek bir kelime bulamıyorum!” diyor. Bu cümleleriyle beraber Gennosuke, sağ elini sol koluna koyduğu anda, sol kolun Gennosuke’nin vücuduna doğru çekilmeye başlıyor. Bu çekilme durumunun hemen ardından ise, savaşın verdiği tüm acı tüm vücuduna yayılıyor ve tek bir kelime edemeden kendinden geçiyorsun.

Gözlerini açtığın anda, parlak ışığın odaya dolduğunu fark ediyorsun. Daha önce içinde bulunduğun dağınık odanın içerisinde, kendinden ve yattığın masadan başka hiçbir şey göremiyorsun. Burada ne olup bittiğine dair içinde kötü hisler beynine hücum ederken, sol kolunun Gennosuke’nin senden aldığının hemen hemen aynısı şekilde dururken, kendini toparlayıp odanın dışına atıyorsun. Binanın içinde hastaların tedavi gördüğü alanda olması gereken yaralılar yerine, onlarca ölü bedeni görmek senin için ikinci bir şok olurken, binanın dışında çıktığında yerlerde yatan ölüler durumun vahametini ve içindeki kötü hisleri daha da arttırıyor. Tam bu esnada, sokağın hemen karşısından gelen Gennosuke ve yanında bulunan bir kişiyi fark ediyorsun. Aynı şekilde onlar da seni fark ettikleri anda, Gennosuke’nin yüzündeki şeytani sırıtışı ve yanındaki adamın seninkine benzer iki kola sahip olup her tarafının kan revan içinde olduğunu görüyorsun. Birbirinize doğru adımlamaya başladığınız anda,Gennosuke’nin yanındaki adam sendelemeye, tökezlemeye başlıyor. Hemen hemen yüz yüze geldiğiniz anda ise, adamın yüz üstü yere serilirken Gennosuke hiçbir şey olmamışçasına adamın cesedine bakıp gülümserken “Onca şeyi kaldıramadı herhalde.” diyor. Bu cümlesinden sonra bakışlarını sana çeviren Gennosuke “Herkes senin gibi iradeli olamıyor tabi Ryoken-san.” diyor. Bu cümlelerinin ardından Gennosuke hemen olaya girmek istercesine “Kolunu da güle güle kullan. Sen de ben de sözlerimizi tuttuk ve artık kendi yollarımıza gidebiliriz. Sana garanti ederim, kolun üzerinde hiçbir etkim yok. Tamamen sana ait ve istediğin şekilde kullanabileceğin bir kol.” diyor. Gennosuke’nin bu cümleleri, sanki seninle kurduğu son cümlelermiş gibi kulağına geliyor ve söylediklerinin doğru olduğunu yönünde içinde bir his uyanıyor. Kolunda şu ana kadar hiçbir gariplik sezmemen de bu hissi doğrular nitelikte oluyor.