[Ishigakure - Operasyon] Yamato Ryuji & Kotegawa Ooki

[Yamato Ryuji]

Neredeyse hasar almadan kaçındığım pozisyondan sonra kadının ağzından ilk kez ses çıktığını duymuştum. Başta başarısızlığının getirdiği olumsuz anlık tepki olarak yorumlasam da zihnimdeki hafif bir dalgalanmanın ardından düşüncem değişmişti. Bana anlamsız geliyordu. Bu duygu... memnuniyet? Onca eğilip büküldükten sonra vücudumda açabildiği küçük kesik ona nasıl memnuniyeti tattırabilirdi ki? Anlamıyordum. Anlamamaya devam ediyordum. Her şeyi anlamak zorunda değildim ama bugün başıma gelenlerden sonra bu anlaşılmazlıklar ve getirdikleri başarısızlık, kayıp, kaybediş çok fazla olmuştu.

Derin bir nefes aldım. Suratımdaki sırıtış, anlam veremediğim durum yüzünden çok hızlı şekilde öfkeye saçar hale gelmişti. Kaşlarım çatık, dişlerimi sıkıyor halde ve vücudumdaki her kası sıkarak öfkemi kadının suratına attığım tekmeyle serbest bırakacaktım. Kendimi kastığım için ses tonum da gırtlaktan gelerek, ağzımdan dökülen böğürtüye vücudumun geri kalanına eşlik etmişti: "Anlamsız!"

Kan, bıçağın üzerindeki, bana ait olan kan. Bir an da olsa görmüştüm, bıçağın içine çekilmişti. Bugün yaşadığımız gerçek dışı durumların üzerine yeniden şaşkınlık yaşamayı reddettiğim için üzerine akıl yürütmek istemiyordum. Sadece kadının üzerine kaplan gibi atılıp hayvan naralarıyla tekmelemek istiyordum. Sinirden dolan gözlerimi tek elimle ovuşturdum. Kontrol edemediğim bir öfke, vücudumu sarmıştı.

Düşüncelerimi artık kontrol etmeyi bırakmıştım. Boşluk anımda kadın hedefini değiştirmiş, yılan gibi süzülerek arka hattımıza sızmıştı. Endişeyle "Momoru-kun!" diyerek bağırdım. Ancak öfke, endişenin önüne geçip ben bağıramadan sol adımımı ileri attırmıştı bile. Hızlı, çok hızlı, en hızlı şekilde koşarak arkadaşımı kurtarmam gerekiyordu. Bugün zaten kaybettiklerimden daha fazla şey kaybedemezdim. Momoru'yu da kaybedemezdim. Raiton no Yoroi'nin de yardımıyla yetişebilirdim, hayır, yetişecektim! Hançer atışını kolayca savuşturmuştum. Arkadaşımla düşmanımın aralarına döner tekmeyle girip, yerden kalkmasına bir daha izin vermeden düşmanımı öldürene kadar tekmeleyecektim.

[GM - Naruto]

Ryuji: Raiton no Yoroi’nin katkı sağladığı hızınla, Momoru’ya doğru yönelen kadına doğru fırlıyorsun sen de. Ancak kadın hızlı, gerçekten hızlı. Hançerden kurtulma hamlenin sana kaybettirdiği yarım saniye, kadının Momoru’ya senden önce ulaşmasını sağlıyor ve bu konuda yapabileceğin bir şey ne yazık ki yok. Kadının bir ölüm meleği edasıyla ekip arkadaşının üzerine çöküşünü görüyorsun onlara ulaşmadan hemen önce. Bir an önce kadının belinde olan ikinci hançerin, artık orada olmadığını farkediyorsun. Momoru, geriye doğru sıçrıyor. Bir an sonra hafif bir kırmızılık görüyorsun, adeta yavaş çekime giriyor her şey. Momorunun göğsünde, soldan sağa doğru açılan yarığı görüyorsun hemen sonra. Momoru’nun gözleri büyüyor, dudakları kasılıyor. Bir adım daha atıyor geriye doğru. Ölüm çok daha gerçek gelmeye başlıyor. Tam bu esnada, ikilinin arasına giriyorsun. Kıç tarafın Momoru’ya bakarken sol bacağını, döner tekmeyle kadının göğsüne doğru savuruyorsun.

Ooki: Nihayetinde akıl tutulmandan kurtuluyor, kadına doğru koşmaya başlıyorsun. Bu esnada bunshin no jutsu ile üç kopyanı çıkarıyorsun ve seninle birlikte koşmaya başlıyorlar. Çok uzun sürmeyen ilerleyişin esnasında kadının Momoru’ya doğru fırladığını ve göğsüne bir kesi açtığını, Momoru şokla geriye doğru sendelerken Ryuji’nin ikilinin arasına daldığını görüyorsun.

Ryuji’nin öfkeyle dolu tekmesinin şiddetiyle kadın birkaç metre geriye doğru fırlıyor. Yere sırtüstü düşmek üzereyken, vücudunu havada çeviriyor ve sol eliyle zemini ittirerek ikinci bir sıçrayış yapıyor kontrollü şekilde. Ryuji bu esnada boş durmuyor pektabii, hızla fırlıyor kadına doğru ve sıçrayıp sağ ayağıyla bir uçan tekme atıyor kadına. Kendi sıçrayışının hemen ardından yere düşen kadın, bu tekmeyi kollarını X pozisyonuna getirerek karşılıyor, ancak çamur zeminde 10 cm kadar kaydığını farkediyorsunuz. Tam bu esnada, Ooki’nin klonları giriyor devreye. Kadın, kolları hala Ryuji’nin sağ ayak tabanıyla temas halindeyken kafasını sağa doğru çeviriyor hızla, üzerine koşan 4 adet Ooki’yi gördüğünü anlıyorsunuz. Ryuji, kadının boşluğunda momentumunun hala üzerinde olmasından da faydalanarak bu kez sol bacağını savuruyor kadına doğru soldan sağa doğru bir kesme darbesiyle. Vücudu hala havada. Kadın, kendine doğru gelen tekmeyi son anda farkediyor ve adeta ipleri kesilmiş bir kukla gibi yere doğru salıyor kendini. Ryuji’nin tekmesi boşa çıkıyor, yere doğru çökmüş olan kadın ise hiç beklemeden sol bacağını bir orak gibi kullanarak kendisine doğru gelen klonlara çelme hareketi yapıyor. Bu klonlar gerçek olmadığı için, bacağı içlerinden geçip gidiyor klonların. Gerçek Ooki, hamle yapmak üzere kadına doğru fırlıyor. Savurduğu sol bacağını aniden durdurduktan sonra, sol ayağından destek alarak kendini geriye doğru fırlatıyor kadın. Ryuji yere doğru iniyor, Ooki’yle yan yana duruyorlar. Kadın yaklaşık 3 metre kadar ilerinizde, az öncekine benzer pozisyonda durmakta. Sağ bacağı bir yay gibi gergin şekilde yana doğru uzanırken sol baldırı dik konumda ve dizden kırık. Sağ eli yerde, Momoru’nun kanıyla boyanmış hançeri tutan sol eli ise dik pozisyonda duran sol bacağının üzerinde. Kanı görmenizle birlikte, bir anlığına istemsizce Momoru’ya kayıyor gözleriniz, sırtüstü yatmış durumda, pek iyi görünmüyor ancak hala nefes aldığına emin oluyorsunuz.

Kadının yüzünü görmüyorsunuz, ancak ilk ortaya çıktığı andaki kadar rahat olmadığı kesin. Karnının yanındaki ok deliğinden hafifçe kan sızıyor. Sizin de benzer şekilde vücudunuza saplı bıçaklar var. Yorgun ve yaralısınız. Alıp verdiğiniz nefeslerin ciğerinizi yaktığını hissediyorsunuz. Vücudunuza öylesine adrenalin pompalanmış durumda ki, biraz daha olduğunuz yerde beklerseniz patlayacakmış gibi hissediyorsunuz. Bir saniye kadar sürüyor bu duraklama, Ooki elinde tuttuğu muştalarının saplarını sıkıyor, Ryuji ise alnındaki teri siliyor. Hemen ardından, iki taraf da birbirine doğru fırlıyor hızla.

3 metrelik mesafe, o kadar hızlı kapanıyor ki sanki hiç olmamış gibi hissediyorsunuz. İlk hamle Raiton no Yoroi sayesinde hızı belirgin bir şekilde artmış olan Ryuji’den geliyor, kadının karnının sağ tarafındaki ok deliğinden faydalanmak adına, sol bacağıyla soldan sağa doğru bir tekme sallıyor kadına doğru. Yarım saniye arayla, Ooki sağ tekmesini kadının sol dış uyluk bölümüne doğru sallıyor. Kadın, tekmelerinize karşı sol bacağını önde bırakarak sağ bacağını hafif bir yarım çember çizip arkasına doğru alıyor. Vücudu yana doğru dönerken, bir an sonra iki elinin birden karnının sağına gelen bacağın üzerine koyduğunu görüyorsunuz. Hemen ardından, vücudu yükselip ters dönüyor kadının. Ryuji’nin tekme sallayan bacağından iki eliyle birden destek alarak havada adeta bir parende atıyor. Bir anlığına, yere doksan derece açıyla duran bacağın üstünde amuda kalkmış halde görüyorsunuz kadını. Ellerinin bacakla temasını kestiği gibi, havada bir ters takla atarak tepenizden geçiyor. Siz daha olayın tam ayırdına varamamışken kadın arkanıza doğru iniyor. Her şey o kadar hızlı gelişiyor ki, ne olup bittiğini bile tam manasıyla kavrayamıyorsunuz. Vücutlarınızı yarım şekilde geriye çevirdiğinizde, arkanızdan size doğru yeni bir hamle yapmak üzere yaklaşan kadını farkediyorsunuz.

[Kotegawa Ooki]

Kadının peşinden koştuğumda onun Momoru'ya saldırmak üzere olduğunu fark etmiştim. Onun hemen ardından ise Ryuji geliyordu. Üçümüz aynı anda saldırırsak onu feci şekilde kıstırabileceğimizi düşünüyordum ama bu planım tahmin edilebileceği gibi Momorunun yetersizliği yüzünden başarısız olmuştu. Kendini savunmayı bile beceremeyen karafatma, kadının yaptığı ilk saldırı ile birlikte göğsünden aldığı yara yüzünden etkisiz hale gelmişti. Ölü gözükmüyordu ama müdahale edilmez ise tahtalı köyün yolcusu olmaya adaydı.

Hızı sayesinde olay yerine varan ilk Ryuji olmuş ve kadına seri bir şekilde girişmişti. Onun hemen ardından ise ben saldırmaya başlamıştım. Ryuji arada sırada bir tekme falan indirebilse bile ben daha kadının darbelerimi bloklamasını bile sağlayamamıştım. Önceden de düşündüğüm gibi tek isabetli darbem yeterdi. Elleri ile yumruk yada tekmelerimi durdurmaya çalışsa bile ilgili uzuvları bunları tam olarak karşılayamayacağından kırılacaktı amma velakin kaç tane darbe savurmama rağmen isabetim sıfırdı.

Son derece hızlı bir şekilde gerçekleşen savaşın ve aldığım yaraların sonucu iyice yorulmuştum. Takım arkadaşımda benle aynı durumda gibi gözüküyordu. Kadında pek rahat gözükmüyordu ama onun acı veya yorgunluk hissettiğini sanmıyordum. O vücudu iflas edene kadar dövüşecek gibi duruyordu. Karşımızda gerçekten çok sinir bozucu bir düşman vardı. Eğer bir an önce onu halledemezsek yorgunluğumuz iyice bastıracak ve bizi hata yapmaya zorlayacaktı. Yaptığımız hataların sonucu ise Momoru ile aynı kaderi paylaşmamıza sebebiyet verecekti.

Bir göz açıp kapama süresince gerçekleşen bir çarpışmanın sonucunda çok akrobatik hareketler sonucu kadın arkamıza geçmişti. Refleks olarak o tarafa döndüğümde ise bize saldırmak üzere yaklaştığını görmüştüm.

Vücudumu tamamen döndürürken " Ryuji kadına bir şey yap bana fırsat yarat. " diye bağıracaktım. Sonrasında ise duruma bakacaktım. Burada iki senaryo olabilirdi. Eğer uygun fırsat olursa sağ ayağımı aşağıdan yukarı, sağdan sola doğru çaprazlamasına savuracaktım. Bu sayede zıplasada, eğilsede tekmemin menzilinde olacaktı. Bu hareketten tek kurtuluş yolu çok yükseğe zıplamak olurdu ama öyle bir durumda da Ryujye fırsat yaratırdı.

İlk hareketimin sonrasında ise hiç durmadan Tsuuten Kyaku yapar gibi topuğumu ona doğru indirecektim. Tabi bu hamle dizime başlamadan önce Ryujinin ne yaptığınada dikkat etmem gerekiyordu. Olabilecek en kötü şey ikimizin tekmelerinin havada çarpışması olurdu ama olurda Ryuji ondan istediğim gibi bana bir fırsat yaratabilirse işler bizim lehimize gelişirdi.

Eğer planladığım gibi tekme atmak için fırsatım olmaz ise kadının yapacağı hamleyi karşılamaya çalışacaktım.

Bu durumdan bir şekilde kurtulmayı başarabilirsem ilk baştaki planımı değiştirecektim. Normalde Ryujiyi tarafından yaratılan fırsatları değerlendirmeye yönelik şekilde saldırıyordum ama bu yaptıklarım sonucu tek bir isabetim bile yoktu. Savaş uzarsa belki bir iki isabetim olabilirdi ama o riske girmek istemiyordum. Bu yüzden taktiğimi Ryujiyi desteklemek üzere değiştirecektim. Kadına fırsat vermeden aralıksız olarak ona saldıracaktım. Spesifik olarak kullandığım bir uzuv yada hedeflediğim bir nokta yoktu. Sadece kadını baskı altında tutacaktım ki bana odaklansın. Eğer odağını tamamen yada büyük çoğunlukla kendime çekebilirsem Ryujinin yapacağı sürpriz saldırılara karşı daha açık olurdu.

Takım arkadaşım tekleyici darbeler atamasa bile bu deli kraliçesinine yapacağı üst üste bir kaç darbe ile birlikte bir uzvunu kırabilirdi. En ideal nokta bacakları olurdu. Bacaklarından birini kırabilirsek savaşı kazandık demekti.

[Yamato Ryuji]

Yoroi ile bile ancak yetişebileceğim kadar hızlıydı kadın. Ancak yetişebilirdim, yetişmiştim! Arkadaşımın yaralanmasını önleyememiştim ama daha büyük bir hasar almasını engellemiştim. Ufak galibiyetlerle ruh sağlığımı geri sağlayacaktım. Önce indirdiğim darbeler, sonra kurtarabildiklerim. Momoru'nun yaraya karşı verdiği tepki, hasar aldığı bıçağın zehirli olabileceği ihtimalini zihnimde canlandırmıştı. Kaybedecek hiç ama hiç zamanım kalmamıştı. Kadınla aralarına girip kavgalarını tekmeyle ayırmıştım.

Kadın yere düşürmeye çok yaklaşmışken son anda yaptığı denge kurma hamlesiyle ayakta kalabilmişti. Dengesini kurmaya çalışırken verimli savunamayacağını düşünüp, hiddetle yerimden fırlayıp bir tekme daha çıkardım. Bu sefer kollarıyla karşılamak zorunda kalmıştı. Hatta doğru düzgün karşılayamayıp, geri kaymasına sebep olacak kadar sıkışmış hale gelmişti. Eğer Ooki bitirici bir hamle yapmayı planlıyorsa tam zamanıydı.

Üçüncü bir tekme daha çıkardım. Artık yapacak hamle bulamayan kadın kendisini yere salmıştı. Çareleri tükenmişti, bundan sonra zaferi sağlamak zor olmayacaktı.

Birkaç anlık hareketlilikle birlikte dövüşe Ooki'nin de katılmasının ardından dövüşü sıfırlayıp, saflara ayrılmış ve hepimiz yeniden gardlarımızı almıştık. Hepimiz değil, Momoru hariç nefes alan herkes... Yaşadığı kesindi ama daha ne kadar yaşayacak bilemiyordum. Ooki'den gelen planın ardından ben de gözlerimi düşmandan ayırmadan, arkadaşıma düşüncemi aktaracaktım. "Anlaştık, çabuk olalım."

Elimden geldiğince hızlı üzerine atıldığım kadınla yaşadığımız ufak bir akrobasi şöleni sonrasında burun burunaydık. Bu sefer saldırı avantajı ondaydı. Fakat hızlı olan bendim. Shoufuu tekmesini kullanmak için beklediğim fırsat tam olarak bu andı. Hemen yere çömelip sağlam olan sol ayağımla kadının çenesine vuracağım tekme sayesinde onu havaya gönderip bitirici hamle için Ooki'nin Juudaichi'sine güvenecektim. Başarılı da olsak, başarısız da olsak; bu noktadan sonra düşmanımıza durmadan tekmeler yağdırarak bu dövüşü sonlandırmayı planlıyordum.

[GM - Naruto]

Kadının üzerinize atılmasıyla birlikte, tüm hızınızla arkanızı dönüyor ve hamlelerinize başlıyorsunuz. Ryuji yere çöktüğü gibi, hançeriyle üzerine fırlayan kadının çenesine bir tekme geçiriyor. Bu esnada, Ooki tekmesini planladığı şekilde sola ve yukarıya doğru kaldırıyor. Ryuji’nin tekmesine karşılık olarak, kadın planladıkları şekilde yukarı doğru fırlıyor. Aldığı darbeyle birlikte saldırısı orta yerinde kesilirken, hançer tutmayan sağ elini bir yumruk şekline getirip işaret ve başparmağını kaldırdığını görüyorsunuz bir şey yapacakmış gibi. Ancak bir an sonra, Ooki’nin kaldırdıktan sonra aşağı indirmekte olduğu tekmesini yiyor sağ omzuna. Omzundan hafif bir klik sesi geliyor kadının, bir an sonra ise büyük bir gürültüyle yere yapışıyor. Kırılmamış olsa bile, sağ omzunun çıktığına emin oluyorsunuz.

Tam bu esnada, hem Ryuji hem de Ooki ıslığa benzer keskin bir ses duyuyorlar. Aradan bir saniye bile geçmemişken, Ryuji sırtında korkunç bir acı hissediyor. Bir şey derisini ve etini delip geçerken, nefesi kesiliyor. Ooki, gözünü hafifçe çevirdiğinde Ryuji’nin sırtına kadının elindeki hançerin tıpatıp aynısının saplanmış olduğunu görüyor.

[Kotegawa Ooki]

Hamleme başladığım sırada Ryujide söylediğimi anladığını belli etmişti. Yakaladığımız bu fırsatı kaçırmadan saldırmaya başlamıştık. Her ne kadar kadın hamlesine çoktan başlamış olsada Raiton no Yorinin verdiği hız sayesinde, Ryuji zorlanmadan kadının çenesine doğru bir hamle yapıp onu havaya doğru fırlatarak bana istediğim fırsatı yaratmıştı. Onun yaptığı bu hamle sayesinde karının saldırısıda boşa çıkmıştı.

Yukarıdan aşağıya doğru attığım tekme havalanmış olan kadının sağ omzuna isabet edim onun uçuşunu durdurduğu gibi sert bir şekilde yere çarpmasınıda sağlamıştı. Omzuna verdiğim hasardan kesin emin olmasamda sağ kolunu kullanamayacağından emindim. En kötü ihtimalle, kırılmamış olsa bile vücudunun o tarafını eskisine nazaran çok daha düşük bir performansta kullanabilecekti.

Edindiğimiz bu küçük zafere karşılık bir karşı saldırıyada maruz kalmıştık. Kadın ağzından çıkardığı bir ıslık sesiyle bıçaklarından birini Ryujinin sırtına saplanmıştı. Aklıma iki seçenek geliyordu. Ya bu bıçak bir şekilde Ryuji ile eşleşmişti ve kadın istediği sürece onu ona yönlendirebiliyordu yada kadın bıçakları serbest bir şekilde kendine çağırabiliyordu ve demin bunu yapmıştı ama Ryujinin sırtı bıçağın önünü kapadığından olanlar olmuştu. Üçüncü bir ihtimalde kadının bıçakları bir şekilde dokunmadan kontrol edebilmesiydi ama o ihtimali en başta yok saymamın sebebi öyle bir güce sahip olsaydı bunu başta kullanmış olması daha uygun olacağı gibi sırt yerine boğaz veya kafa gibi hassas bir noktayı hedeflerdi.

Kadının bir sonraki hamlesinin ne olacağını yada ne gibi gizli bir güç çıkaracağını bilmediğimden hızlı olmak zorundaydım. Kadın göz açtırmadan tüm gücüm ve hızımla az önce yaptığın tekniği onun kafasına doğru uygulayacaktım. Tekmemden sonra ona kendini toparlama fırsatı vermeyecek bir şekilde tekme, yumruk, kafa, diz veya o an hangisi uygun olursa onu kullanarak saldıracaktım.

Kadına saldırmaya başladığım sırada " Benim saldırılarım sırasında yaratacağım bir açığı gözle ve tereddüt etmeden saldır. " diyecektim takım arkadaşıma hitaben. Ben kadına isabetli bir hamle yapamayacak olsam bile onu az önceki gibi hamle yapmakta zorlanacağı bir duruma sokabilirdim. Böyle bir durum teke tekte bir avantaj sağlamayacak olsa bile 2 vs 1'de takım arkadaşım bunu değerlendirebilirdi. Tabi bu benim, saldırılarımı isabet ettirmeye çalışmıyorum anlamına gelmiyordu. Sadece darbelerim ona isabet etmese bile zararda değildim çünkü asıl amacım benden çok daha hızlı olan Ryujiye fırsat yaratmaktı.

[Yamato Ryuji]

Ooki'ye istediği boşluğu mükemmel bir fırsatla yakalatmıştım. O da oldukça sert şekilde hamlesini yapıp verebileceği en büyük hasarı vermişti. Ayrıca pozisyonsal üstünlüğe sahip olduğumuz durum yakalamıştık. Bu da demek oluyordu ki büyük çaplı bir darbeyle daha bu dövüşün sonunu getirebilirdik.

Duyduğum ıslık sesiyle birlikte zihnimde çakan şimşeklerin arasındaki ilk görüntü, bana attığı kesikten sonra kanımı emen hançer olmuştu. Sırtımda hissettiğim acının sebebi dikkatsizliğim olmuştu. Tam bu sırada harekete geçen Ooki'nin sözlerine uymaya çalışacaktım. Ancak önce sırtımda bunu hissetmeye alışmalıydım. Acıyı normalleştirip, vücuduma entegre etmem gerekiyordu.

Yeniden dövüşe katılabileceğimi hissettiğim anda Ooki'nin söylediği gibi yarattığı açıklardan faydalanıp tekmelerimi kadınla buluşturmayı planlamıştım. Aynı zamanda ben de geri çekilirken açıklar yaratıp Ooki'nin darbe indirmesini sağlamaya çalışacaktım.

[GM - Naruto]

Ryuji acıyla üst vücudunu öne doğru eğerken, kan öksürüyor. Nefes alış verişi kısıtlanırken, aklına gelen ilk şey bıçağın ucuyla olsa dahi bir şekilde akciğerlerine saplanmış olduğu ihtimali. Gözleri hafifçe bulanıklaşmaya başlıyor. Vücuduna halihazırda pompalanmış bu kadar adrenalin varken dövüşmeye devam edebileceği aşikar, ancak performansının ne durumda olacağına ya da buna ne kadar devam edebileceğine pek emin olamıyor. Savaşın başından beri herkesin kafasında yankılanmakta olan ‘ölüm’ kelimesi daha anlamlı gelmeye başlıyor Ryuji’ye tam o anda.

Ooki, az öncekine benzer şekilde ayağını havaya kaldırıp, tekme atmak üzere aşağı doğru savuruyor. Direkt olarak, bir topa vurur gibi vurmak yerine ayağını havaya kaldırıp yeniden aşağıya indirdiği kısa süre bile zaman kaybetmesine sebep oluyor ve kadın kendini toparlamaya fırsat buluyor. Tekme aşağı doğru inerken, yerde yuvarlanarak boşa çıkarıyor Ooki’yi kadın. Ardından, sağlam olan sol kolu ve iki ayağından aldığı güçle aniden kendini havaya doğru fırlatıyor ve geriye parende atarken sağ ayağı Ooki’nin çenesinde patlıyor. Ooki darbe karşısında hafifçe sersemlerken, kadın çoktan ikinci hamlesine başlamış durumda. Geriye attığı parendenin ardından yere sağlam bir şekilde iniyor, ve indiği andan itibaren hiç duraksamadan Ooki’nin üzerine doğru sıçrıyor yeniden. Sağ kolunun, kadına ait değilmiş gibi boş boş sallandığını görüyorsunuz. Ancak pek etkilenmiş gibi de durmuyor kadın. Gelgelelim, nefeslerinin derinleşmeye başladığını göğsünün artmış olan hareketinden farkedebiliyorsunuz. En azından bir ilerleme kaydetmiş olduğunuzu hissettiriyor size bu bir anlık görüntü.

Kadının Ooki’nin üzerine sıçramasıyla birlikte, sol elindeki hançeri yüzüne doğru diklemesine savurması bir oluyor. Ooki, sağ kolunu içten dışarı doğru iterek kadının sol kolunu boşa çıkarıyor ve sol yumruğunu kadının karnına doğru savuruyor bir aparkat çıkarırmışçasına. Karşılık olarak, kadın sağ bacağını diz üstündeki kısmı yere paralel, diz altındaki kısmı ise yere dik olarak şekilde kaldırıp Ooki’nin hamlesine benzer şekilde dışa doğru savuruyor ve o da Ooki’nin yumruğunu boşa çıkartıyor. Bu esnada, gücünün son demlerini kullanmakta olan Ryuji giriyor devreye. Ooki, kadının sol bacağını ve sağ kolunu bir anlığına da olsa devre dışı bırakmayı başarabildiği için, kadının suratına doğru bir tekme savurmak için fırsat bulabiliyor. Kadın Ooki’nin sol yumruğunu karşılamak üzereyken sol ayağıyla öne doğru adımlıyor Ryuji. Havaya zıpladığı gibiyse sağ bacağını yere parelel hale getirip kadının suratına doğru bir tekme savuruyor. Ooki, elektrikle yüklü tekmenin sol kulağının 1 milimetre dibinden geçtiğini hissediyor. Ryuji ise, bu kez çok daha fazla miktarda olmak üzere kan öksürüyor yeniden ve yere düzgün bir iniş yapamayıp un çuvalı gibi yapışıyor çamur zemine.

Kadın suratına tekmeyi yediği anda, bir çatırtı sesi duyuyorsunuz ve boynu geriye doğru savruluyor kadının. Ooki, iki kolu da dolu olduğu için bacaklarını kullanarak yerden güç alıyor ve havaya doğru zıplıyor. Havaya zıplamasıyla birlikte, üst vücudunu geriye doğru yatırıyor ve iki ayağının tabanıyla birlikte kadının karnıyla göğsü arasındaki bölgeye sağlam bir darbe geçiriyor. Kadın, bunun karşısında geriye doğru fırlıyor. Birkaç metre havada uçtuktan sonra, 6-7 metre kadar gerek yuvarlanarak, gerekse de sürüklenerek yerde ilerliyor. Fırsattan istifade dövüşe devam etmek istiyorsunuz ikiniz de, ancak ciddi manada acınası haldesiniz. Hareket etmek isteseniz de, vücudunuza hükmetmekte güçlük çekiyorsunuz. Kafanızı kaldırıp, kadının son haline bakıyorsunuz. Bu esnada, duyduğunuz çatırtının ortadan ikiye kırılmış olan maske olduğunu farkediyorsunuz. Kadının maskesi, yüzünde kırılıp yere düşüyor kadın sağ eliyle destek alıp dikleşirken. Hala yerde ve dizlerinin üstünde, ancak ilk defa yüzünü görebiliyorsunuz. Yağan korkunç yağmur görüşünüzü kısıtlasa bile, kadının mavi gözlerindeki nefreti görebiliyorsunuz. Acıyla harmanlanmış, ancak herhangi bir korku ibaresi yok. Alnından aşağı doğru, gözlerinin arasından sızan kanı farkediyorsunuz. Vücudunun da pek iyi durumda olmadığı aşikar. Muhtemelen Ooki’nin darbesi birkaç kaburgasını kırmış durumda, zar zor nefes alıyor. Sağ kolu ise çıkık durumda. Kendi durumunuzun da pek bir farkı olduğu söylenemez gerçi, hatta belki daha da kötü.

Kadın, yerde yatmaya devam ederken sağ omzunu öne doğru savurarak çıkmış olan kolunu önüne, yere getiriyor ve dizlerinin üstünde dikelerek sol elindeki hançeri bırakıyor. Hareket etmek istiyorsunuz, ancak vücutlarınız buna müsade etmiyor. Sol elini sırtı yere bakan sağ elinin üzerine getiriyor kadın, ve birkaç mühür yapıyor. Bir an sonra, etraftaki cesetlerin ‘hepsinin’ ayaklanmaya başladığını görüyorsunuz. Delilerle birlikte, kampta korumakla sorumlu olduğunuz sivillerin vücutları da dikeliyor yavaş yavaş. Birkaç saniye sonra, adeta ölülerden oluşan bir orman oluşuyor kampın içinde. Vücutlarında ölüme sebep olan tüm yaralara rağmen, gökyüzüne uzanan ağaçlar gibi dimdik ve hareketsiz duruyorlar.

[Kotegawa Ooki]

Kadının kafasını karpuz gibi patlamak için yaptığım hamle yüzünden kaybettiğim zaman ona kaçmak için yeterli vakti sağlamıştı. Doğal olarak hamlem boşa çıkmıştı. Şu an için en büyük hatam kadını normal biri gibi düşünmekti. Karşımdaki üst düzey bir Jounin bile olsa omzunun o şekilde kırılması yada çıkması sonucu bir saniye bile olsa duraklardı ama bu kadın duraklamıyordu. Yaptığım bu hata ise bize onu etkisiz hale getirmek için elimize geçen büyük bir fırsatı kaçırmakla sonuçlanmıştı.

Düşman tekmemden kurtuldan sonra olanlarsa oldukça kaotikti. Karşılıklı bir birimize saldırsakta o benim için fazlasıyla hızlıydı. Hız konusunda ciddi bir eksiğim vardı. İsabet ettirdiğimde az önce koluna olduğu gibi rakiplerimi saf dışı bırakabiliyordum ama isabetlerim oldukça kötüydü. Tüm savaş boyunca sadece 1 net isabetim vardı.

Yaşadığımız bu kaotik durum içinde yardımıma koşan ise Ryujinin atmış olduğu bir tekmenin bana yarattığı fırsattı. Bu fırsatı değerlendirerek yaptığım bir hamle sonucunda kadına hatrı sayılır bir hasar vermeyi başarmıştım.

Jashinci orospu çocuğu attığım tekme ile birlikte metrelerce uçmuş olsada, savaşın bedenlerimizde yarattığı yük bu net fırsatı değerlendirmemize engel oluyordu. Bu şerefsizde zor durumdaydı ama o yorgunluğa ve acıya karşı koyabiliyordu. Cidden can sıkıcı bir düşmandı.

Tepkisiz kaldığımız bu süre zarfında kadın el mühürleri yapıp Shikon tekniğini uygulamıştı. Tekniğin sonucunda çevremizdeki tüm ölüler ,ki buna bizimkilerde dahil, zombi olup dirilmişti. Bu savaşın ortasında birde onlarla uğraşmak bizim için imkansızdı. Her şey en kötüsüne gelirse üssü havaya uçurmaktan başka çarem yoktu.

Zombiler hareketsiz dursada en büyük korkum kadının bir şekilde onları kendini iyileştirmek için kullanmasıydı. Buna izin veremezdim. İrademi zorlayarak bedenimin sınırlarını zorlayacak ve mümkünse son bir hamle dizisi için gücümü toplayacaktım. Dikkatimi iyice toplayabilmek ve içinde bulunduğum yorgunluğu bir nebze unutmak için dudağımı sertçe ısırarak çantamdaki dört patlayıcı parşömeni tek bir tomar yapacak şekilde sıkıp dışarı çıkartacak ve aynı anda da çevreme bakınacaktım.

Patlayıcı parşömenleri çıkarttığım gibi vakit kaybetmeden kadının üstüne patlayacak şekilde atarken " Ryujin Kawarimi. " diyecek ve Kawarimi tekniğini kullanarak mümkün olduğunca uzaktaki bir şeyle yer değiştirmeye çalışacaktım. Eğer hamlem işe yararsa kadın ölürdü. Kadın ölürse bu zombilerinde etkisiz hale geleceğini düşünüyordum. Kollarından biri kullanılamaz durumda olduğundan o kawarimi kullanamazdı. Zaten yerde sürüklendiğini düşünürsek tekniği şu an için kullanması mümkün değildi. Tek korkum patlayıcı parşömenlerin kampa çok büyük bir hasar vermesiydi.

[Yamato Ryuji]

Ooki'nin yarattığı boşluktan faydalanıp düşmana indirdiğim darbe, şu ana kadar vurabildiklerimizin belki de en ağırıydı. Bunun ardından arkadaşım da fırsatını bulup kadına biraz daha hasar vermişti. Bu darbeler kazanacağımızın sinyalleriydi. Kafamı kaldırıp kadına yeniden baktığımda durumunun kötüleşmiş olması içime daha fazla su serpmişti. Belki limitime ulaşmama çok az kalmıştı ama aynı şey düşman için de geçerliydi. Ancak yüzünü görebildiğimden biraz dikkatim dağılmıştı. Kadın çok güzeldi. İnanılmaz güzeldi. Etkilendiğimi belli etmemek için kendimi alt dudağımı ısırırken bulmuştum.

Penisimin hareketlenmesini engelleyen yorgunluğuma teşekkür ederken, kadının kırık kolunu da kullanarak yaptığı el mühürlerine müdahale edemediğim için ettiğim teşekkürlerin yerini lanetle değiştirmiştim. Bundan sonra gelen duygu burkulmalarımsa artçıları kendinden büyük olan depremler silsilesi gibi sarsılmama sebep olmuştu.

Kadın tüm cesetleri canlandırmıştı. Dik duran cesetler acaba üzerimize saldırabilecek miydi? Saldırsa bile ne kadar hızlı davranabileceklerdi? Vücuduma yeterince hükmedip dövüşün sonunu görebilecek miydim? Kadın en başta yaptığı gibi bu cesetleri de parçalayarak kendini iyileştirebilecek miydi? Canlanan bedenlerin ufak da olsa bilinçleri var mıydı? Operasyonun başarılı olması durumunda kendi tarafımızdan şehit düşen adamları yeniden öldürmezsek onları geri getirebilir miydik? Kadını öldürsek cesetler yeniden ölür müydü?

Çamura bulanmış vücudum, ağzımdan gelen kan, görüşümün yavaş yavaş kaybolmaya başlaması, soluk alış verişlerimin verimsizleşmesi... Yıllardır aklımda olan, daha yeni aklımdan atabildiğim ihtimalin yaklaşmakta olduğunu haber veren acının içerisindeydim. Bulanık gören gözlerimin önüne yaşadığım zor zamanların beni hayatta gayesiz bıraktığı dönemler geliyordu. Çok kez hissettiğim, yaşamın hiçbir güzelliği ve anlamı olmayışı çaresizliğini hatırlamıştım. Topu topu üç metrekarelik odanın her duvarına altışar saat bakarak geçirdiğim günler, yemek ihtiyacı hissetmeyip vücudumdaki kemik kütlesinin etten daha fazla olana kadar yemek yemediğim dönemler, günlük hayatta kimseyle konuşmadığım için konuşmam gerektiğinde kekelemeye başladığım anlar, bazen düşüncelerin olumlu yönlenmesinin ardından kendimi gülümserken bulup kendi huzurumdan bile rahatsız olduğum durumlar... Hepsi gözlerimin önünden geçiyordu.

Çocukluğumdan süregelen depresyonu nihayet kenara bırakabilmişken, kendimi adayabileceğim bir yol bulmuşken, bana bu imkanı sunan şehre aşkımı bile ilan etmişken mi gelecekti ölüm? Hayat, doğuştan adaletsiz oluşunun yanısıra, ölürken de mi tecelli bulmayacaktı? Shinigami beni en mutlu zamanımda mı koluna takıp götürecekti?

Düşüncelerim git gide karanlıklaşırken ve ben artık kendimi bu dünyaya ait hissetmezken dışarıdan bir sesle uyarılmıştım. Ooki'nin beni kurtarmak için beynini son demlerine kadar çalıştırıp işe yarar şeyler bulması beni yeniden umutla buluşturmuştu. Beni seven arkadaşlarım vardı. Ancak artık düşüncelerim onları yeniden görebilmek üzerine değil, onları yüzüstü bırakmamak üzerineydi. Üzgünüm Ooki-senpai, bu sefer sana karşı çıkacağım. Bu cümleyi zihnimden geçirirken bana komut veren arkadaşımın yüzüne bakıp gülümseyecektim. Yaşadığım zihinsel acıyı elimden geldiğince yüz ifademe yansıtmamaya çalışarak, tek hissettiğim şey mutlulukmuş gibi gülümseyecektim.

Son bir çaba... son bir çabayla en azından Ooki'nin buradan canlı çıkmasını sağlayabilirdim. Belki kadını etkisiz hale getirebilirsem arkadaşım tarafından kurtarılma ihtimalim de vardı. Daha uzun yaşayacak olmanın ihtimali bile korkutucu geliyordu. Ama bunu düşünmek şu an gereksizdi. Eğer yaşarsam düşünmek için bol bol vaktim olacaktı.

Planım basit ama etkili olmalıydı. Elimdeki imkanlar ekipman çantamdakiler kadardı. Hareket kabiliyeti kısıtlanmış bir düşmana karşı şansım oldukça yüksekti. Önce iki shuriken fırlatıp kadının kaçış yönü ve yöntemini gözetecektim. Bu sırada misina yardımıyla yuvarlak ucuna patlayıcı parşömen düğümlediğim kunaileri, kilitlendiğim düşmanımın kaçtığı yere fırlatacaktım. Fırlatırken küçük chakra aktarımlarıyla patlayıcı parşömenleri etkinleştirerek kadını vuramasam bile kunaiyi yaklaştırabildiğim mesafeden parşömenleri patlatarak hasar verme ihtimalimi en yükseğe çıkaracaktım. İlk seferinde vursam da vuramasam da aynı taktiği tekrarlayarak arkadaşımı bu cehennemden çıkaracaktım. Acı ve yorgunluktan bayılmama çok az kalmıştı ama ekipman çantamdaki kunai ve shurikenler bitene kadar fırlatmaya devam etmem gerekiyordu. En azından bu kadarını yapabilmeliydim.