[Chouwano Kagi] Tavşan

[Chouwano Kagi]

Kagi'nin gözünde Yurisa çocuksu ve bir çocuğun yapacağı hareketler doğrultusunda öngörülebilir bir imaj oluşturmaktaydı. Buna karşın yine de içindeki daima o muammalık bulutunun kasveti ikilinin arasında akmaya devam ediyordu. Kagi bu garip ve belirsiz durumdan hoşlanmıştı. Ona sorduğu sorulardan Bansai, Hajime ya da Sentoki gibi akla dayandırıldığı düşünülen oysa abesliği gün gibi belirli olan ifadelerin abesliğini işaret etmekle zaman kaybetmekten ise zaten abeslik üzerine inşa edilmiş sözler ile çarpışmak daha yeğ gelmişti.

Kagi -muhtemelen her insanın yapacağı gibi- "...söylenmişti." lafıyla beraber duraksadı. Yüzünde belirli belirsiz bir yarım gülümseme oldu. İki kaşını kaldırdı ve o ifade ile de Yurisa'yı dinlemeye devam etti. Yurisa sözlerini bitirince Kagi'nin o yarım ağız gülümsemesi biraz daha belirginleşti. "Nasıl mı eğlenirim?" dedi ve hafifçe kıkırdadı. "Eğlenceliymişim demek." İki eliyle reverans yaparak başını eğdi. "İltifat buyurmuşlar." İki elini yastık yapıp üzerinde oturduğu dalın üzerine uzandı. "Bilmem ki beni ne eğlendirir... Beni eğlendiren şeyler başkalarını eğlendirmez ama onu bilirim. Hem madem beni sana anlatmışlar, sen neden beni bana anlatmayasın? Bak mesela! Başkalarını dinlerken eğlenirim. Sıkıcı değilse tabii..."

Son cümlesiyle Yurisa'nın yöntemini, Yurisa'ya yönlendirmek istiyordu. Böylelikle bunun kim daha az sıkıcı yarışmasına evrileceğine inanıyor ve Yurisa'yı şu sözde Kagi tanımını anlatmaya zorlamak istiyordu. Doğrusu Kagi, -Bingo kitabında aranıyor olmasına karşın- kendini önemsiz addediyordu. Bu dünyaya bir nüfuz bırakmak için yola çıkmıştı lakin ne böyle bir gücü vardı ne de onun gibilerinin filizlenebileceği bir dünya. Hal böyle iken kim onu başkalarına anlatma zahmetine girişirdi ki? Merak ediyordu.

[GM - Naruto]

Yurisa’nın konuşmayı sana devretmesinden sonra kurmaya başladığın cümleler, Yurisa’nın arsız yüzündeki ifadesini bir kat arttırıyor. Sanki bu durumun hoşuna gittiğini belli etmek istercesine sırıtan Yurisa senin yatış pozisyonuna geçmene rağmen duruşunu koruyor. Topu Yurisa’ya atarak bitirdiğin konuşma, Yurisa’yı içine çekmek istediğin rekabete sürüklemiş gibi dururken, Yurisa’nın da bundan zevk almaya başladığını görebiliyorsun. Derin bir nefes almasının ardından bulunduğu dala oturan Yurisa, hafifçe elini yüzüne götürüp taktığı maskeyi çıkartırken “Bunaltıcı oldu tabi.” diyor yersiz ve gereksiz bir açıklamayı hızlıca geçmek ister gibi. Maskesini çıkarmasından sonra iki yandan bağladığı sarı saçlarını hafifçe dalgalandıran Yurisa’nın yüzünü bu sayede ilk kez net bir şekilde görebilme imkanına da erişiyorsun.

Yurisa saçlarını biraz dalgalandırdıktan sonra bakışlarını sana dikerken “Genelde bana çok şey söylemezler. Malum anlamışsındır, aklına geleni pat diye söyleyen bir tipimdir tatlım. Bu yüzden de ağzıma bir parmak bal sürerler ve gerisini getirmemi beklerler.” diyerek söze giriyor. Çıkarttığı maskesini kıyafetinin kemer bölümüne yerleştiren Yurisa “Bu yüzden senin hakkında söylenenler epey eğlenceli biri olduğundan ibaretti aslında. Bir de tabi Ateş Tapınağı’nın rahibini öldürebilecek kadar ileriye gidebilen birinin tatsız bir insan olmasını beklemiyordum.” diyor. Aslında içinde bulunduğun dünya için önemli bir konuyu Yurisa adeta bir eğlence kaynağıymış gibi lanse ederken bir anda duraksıyor ve “Sakın yanlış anlama, insanları… Hayır, hayır… Herhangi bir canlıyı öldürmekten veya onların öldürülmesinden zevk alan biri değilim. Aslına bakarsan, kan olayları da pek bana göre değil tatlım.” diyerek kendini açıklama gereği duyuyor. Bakışlarını sende sabit tutmaya devam eden Yurisa “İnsanların böylesine sadistçe duyguları olmasını pek hoş karşılamam yani. Birilerine zarar vermek, hele hele öldürmek bana sorarsan hiç eğlenceli değil ve acizce…” diyerek sözlerini sürdürüyor.

Yurisa sözlerini bu aşamada sonlandırırken bir şeyler ararcasına etrafına bakınıyor. Ancak Yurisa’nın bakışlarındaki boşluk, esasen onun bir şeyler aradığını değil, kendince bir şeyler bulmayı beklediğini gösteriyor sana. Diğer bir deyişle, bu bakınmanın sadece Yurisa’nın sıkılgan tavırlarından ileri gelen bir boşluktan öte olduğunu düşünmüyorsun. Birkaç saniyeden ibaret bu bakınmanın ardından Yurisa tekrar sana dönerken “Açıkçası Ateş Tapınağı veya başrahibi pek umurumda değil. Ne inançları ne de söylemleri benim tarzıma pek uymuyor. Ancak birinin böylesine büyük bir olayı başarmasının ve hala yaşıyor olmasının da ilgimi çektiğini söyleyebilirim. Aslında bu yüzden seni görmek istedim. Bunu neden ve nasıl yaptığını bilmek için. Tabi sen de anlatmak istersen.” diyerek bu kez konuşmasını sonlandırıyor.

[Chouwano Kagi]

Kagi istediği gibi Yurisa'yı konuşmaya cesaretlendirmişti. Az önceki o sıkılgan ve çocuksu tavrının yavaşça gittiğine inanıyor ve maskesini çıkararak konuşmaya devam etmesini bu düşüncelerini destekleyen bir emare olarak görüyordu. Maskesi zaten gözleri ve ağzı yani bir çehrenin en belirleyici özelliklerini gizlemiyordu. Bu yüzden büyük bir aydınlanma yaşandığı yoktu lakin sembolik dahi olsa maskenin kalkması Kagi'yi de rahatlatmıştı.

Kagi, Yurisa ve onu buraya yollayanların örgütleşmiş bir organizasyon olduğunu düşünüyordu. Böylesine vurdumduymaz bir tavırla kendisini "avlayan" birisinin ya örgüt tarafından gözden çıkarılacak kadar önemsenmeyen birisi ya da örgütün yeterince malumatlandırma gereksinimi duymayacağı kadar güçlü bir neferi olduğu sonucuna varmıştı.

Yurisa'nın sözlerini sakince dinledi. Laf arasında konusu geçen "öldürme" konusu Kagi'yi biraz da olsa düşüncelere sokmuştu. Yurisa'nın kendisiyle çeliştiğine inanıyordu. Zira Yurisa eğer Bansai'yi öldürdüğü için içten içte katile ilgi duyuyor ve onu "muhtemelen" eğlenceli addediyor ise kargışladığı sadizme de içten içe sempati duyuyor olmalıydı.

Yurisa'nın sözleri bittikten sonra toparlanıp oturuşunu düzeltti. Kagi -var olduğunu var saydığı- örgütün Yurisa'ya karşı tutumunu üstlenerek daha yararlı bir konuşma elde edeceğine inanmıştı. Haliyle bu metodu kullanmaya devam edecek ve Yurisa'nın "ağzına bir parmak bal" çalacak ve devamını getirmesini bekleyecekti. "Eğer eğlenceli olsaydı bu acizlik olurdu. Zira bu yalnızca başkasının felaketinden mutlu olabildiğine işaret ederdi. Asıl, eğlenceli değilken can alabilmek bir meziyet. Bu melamı üstlenebilenleri düşman gör lakin hor görme." Sözlerine gerçekten de inanıyordu. Kagi birini öldürmekten, birini incitmekten çekiniyordu lakin bu onun büyüklüğünü ve hoşgörüsünü işaret etmiyordu. Bilakis önceden yapabildiği ve artık yapmaya gücünün yetmediği bir eylemi işaret ediyordu. Bu basbayağı acziyet idi.

Sağ elinin işaret parmağı ile "bir" işareti yaptı: "Nedeni hakkında tek bir ipucu vereceğim." Gülümseyerek devam etti. "Böylesi senin için daha makbûl ve eğlenceli olur diye düşünüyorum." Gülümsemesi yavaşça silinerek devam etti. Sesinde soğuk bir gerçekliğin tınısı vardı: "Bansai'nin ortadan kalkması gerekiyordu."

Sözlerini söyledikten sonra iki eliyle "buyur" anlamında bir jest yaptı. Hiçbir ses çıkarmadan arkasındaki ağaç gövdesine dayanıp iki kolunu bağdaştırıp Yurisa'nın yanıtını beklemeye koyuldu. Kagi bunu yalnızca zaman geçsin ve Yurisa ile sohbet etsin diye yapmıyordu. Olayla ilgisi olmayan hayalperest bir aklın olayı nasıl kurgulayacağını ve diğer insanların bu husustan Kagi için ne gibi bir yarar olduğuna inandıklarını görmek istiyordu.

[GM - Naruto]

Yurisa konuşmanı dinlemeye başladığında, kısa süre içerisinde odağını tamamen kaybetmiş gibi görünüyor. Yüzüne yerleşen ekşi bir ifadeyle ve sıkılgan bir tavırla seni dinlemeye başlayan Yurisa, ilk cümlelerini tamamlamanın ardından alt dudağını büküp sağ kaşını havaya kaldırarak sana bakarken “Melam…” diye mırıldanıyor kendi kendine. Bu mırıltı senin konuşma ahengini bozacak nitelikte olmuyor, ancak Yurisa’nın seni anlamakta güçlük çektiğini fark etmeni sağlıyor. Yurisa’nın bu zamana kadar sergilediği profile baktığında, aslında bu durumun çok da beklenmedik olduğunu söylemek de güç oluyor. Ancak yine de konuşmana devam ediyorsun ve Yurisa da ilginç bir şekilde seni dinleyebilmeye devam ediyor.

Cümlelerin bu kez Yurisa’nın ilgisini çekecek şekilde sıralanırken, Yurisa az önce yaşadığı anı unutmuş gibi gözlerini büyüterek sana bakmaya başlıyor. Bu kez dudaklarından “Makbul…” şeklinde bir mırıltı dökülürken, en azından odağını kaybetmiyor Yurisa ve senden gelecek kelimeleri beklemeye koyuluyor. En son kurduğun cümlenin ardından ise birden bakışları düşen, gözleri bayıklaşan ve yüzü asılan Yurisa sana bir süre öylece bakıyor. Neredeyse put kesilen ve nefes bile almayan Yurisa’nın birkaç saniye süren bu donukluğu, Yurisa’nın olaydan kopmak üzere olduğunu söylüyor sana. Bu anda Yurisa yüzündeki ifadeyi bozmadan “Tamam. İyi. Bu yani.” diyor çok da sesli olmayacak ve isteksiz bir ses tonuyla. Yüzündeki donukluğu silmek için bir şeyler aranırcasına etrafına bakınan Yurisa, en azından suratını bir nebze düzelttikten sonra tekrar sana dönüyor ve “Ne yalan söyleyeyim, tüm ilgim kayboldu. Neren eğlenceli çok merak ediyorum. Bence sen ciddi anlamda sıkıcısın.” diyor. Bu sözlerinden sonra yavaş yavaş ağaçtan inmek için hareketlenen Yurisa “Ha, ayrıca ne konuştuğun bile tam anlaşılmıyor, tatlım. 500 yaşında falan mısın? Aynı yaşlı adam gibi... Keşke birileri seni tercüme etse...” diyor küçümseyici ve alaycı tonda. Pek de cevap vermeni beklemeyen bir şekilde sonlandırdığı konuşmasının ardından Yurisa, yavaşça ağaçtan aşağıya inmek için adımlamaya başlıyor.

[Chouwano Kagi]

Yurisa'nın kaybolan odağı hal ve tavırlarından anlaşılıyordu. Yine de Kagi bunları pek umursamaksızın sözlerini söylemeye devam etti. Kagi her ne kadar kendini daha açık ve muhatabının seviyesinde tutmaya gayret etse de can çıkıyor, huy çıkmıyordu. Cümlesinin içinde kullandığı kimi sözcükler sandığının aksine genç neslin literatürü ve kelime dağarcığında yer tutmuyordu. İnanıyordu ki, bu sıkılganlık ve iletişimde kopukluğun sebebi buydu.

Yurisa bir şeyler söylenerek gitmeye hazırlanırken Kagi herhangi bir tepki vermedi. Yurisa ile konuşmaya niyeti vardı lakin o gitti diye karalar bağlayacak hali de yoktu. Durumdan pek memnun değildi lakin durumun gidişatını değiştirmek için herhangi bir gayret de göstermeyecekti. Yurisa "500 yaşında mısın?" diye sorunca içten içe gülümsedi. Yüreğinden gelen yakıcı bir his ile "Zamanın ölçüsü güneşe pervaneliğiniz ise en az 1000 yıllığım" diyesi geldiyse de kendini zapt etti, es geçti.

Bu küçümseyici ve alaycı tavır Kagi'yi pek de etkilemedi. Zira melamı üstlenmek zaten onun itikadının en sağlam sütunlarından birisiydi. Zaten "yaşlı" veya "çağdışı" gibi söylemlerle itham edilmekten korkacak olsa ithamların en büyüğünü, birisinin katlini -dolaylı olarak- üstlenmezdi. Varsın bir de bu kızcağız Kagi'yi sıkıcı bir katil olarak bilsin, elden ne gelirdi?

Kagi arkasından sadece "Bir gün yeniden buluşacağız. Hoşçakal." dedi. Yurisa ortalıktan kaybolduktan sonra Kagi bir süre çevreyi gözetleyerek genç aşıkların geldiğini varsaydığı köyün yerini tespit etmeye çalışacak eğer muvaffak olamazsa da evvelden ilerlediği yöne, doğuya doğru ilerlemeye devam edecekti.

[GM - Naruto]

Yurisa’nın gidişine karşı verdiği tepki, ağaçtan inmesini kesmese de, yere adım attığı anda durmasına neden oluyor. Kendi kendine mırıltılar halinde bir şeyler söylemesinin ardından ise yüzünü sana dönüyor ve kaşları çatık bir halde “Bu mu? Bu kadar mı yani?” diyor ve hemen ardından yüzünü daha da buruşturarak “Bir ton laf ettik, basit bir hoşçakal için miydi?” diyerek sözlerini tamamlıyor. Sonrasında ise bu işte oldukça iyi olduğu belli edecek hızda birkaç el mührü yapmasının ardından “Bu da benim cevabım olsun o zaman.” diyor sırıtarak ve ellerini “Tora” mühründe sabitliyor. Yurisa’nın el mühürlerini tamamlamasından sonra bir anda vücudunun aniden kaskatı kesildiğini hissediyorsun ve bir anda istemsizce ayaklanmaya başladığını fark ediyorsun. Yurisa ise yüzündeki o sinir izlerini silip atmışken düşünceli bir şekilde gözlerini yukarıya doğru yuvarlıyor ve senin ayağa kalkmanın ardından bakışlarını sana yöneltirken “Bu jutsunun adını ne koysam diye düşünüyorum. Mohou no Jutsu uygun olabilir. Evet, Mohou no Jutsu olsun.” diyor. Bu cümlelerinden sonra yerinde adımlamaya başlayan Yurisa’nın bu adımların istemsiz bir şekilde uyduğunu fark ediyorsun. Vücudunun direnç göstermesi noktasında uğraş verdiğin anlarda Yurisa seni ağaçtan kolaylıkla indirip birkaç metre yanına gelecek şekilde adımlattırıyor ve sonra kendisi de olduğu yerde yaptığı adımlamaları kesiyor.

Bu anlarda oldukça keyiflenmiş görünen Yurisa “Şimdi ne oldu ne bitti demeden ben söyleyeyim tatlım. Maskemi çıkardığım anda bir miktar çakramın sana geçmesini sağladım. Daha önce bulduğum bir teknikti… Bir daha kullanmam sanıyordum ama ihtiyaç olabiliyormuş.” diyor. Bu anda bir anda duraksayan Yurisa tekrar düşünceli bir hal alırken “Tabi ya, bir daha kullanmam diye isim vermemiştim. Ne koysam acaba?” diyor kendi kendine. Birkaç saniye sonra ise bakışlarını tekrar sana çevirirken “Neyse ya, sonra düşünürüm.” diyor son derece önemsiz bir detaydan bahseder gibi. Hemen ardından ise yüzüne yerleştirdiği alaycı gülümsemeyle birlikte “Bir miktar çakram sana geçince ne yapabilirim diye düşündüm. Bu konuda birçok kullanılabilecek genjutsu veya ninjutsu var, ama bana sorarsan hepsi çöp. O yüzden bu tekniği yaratmayı uygun gördüm.” diyor cümlesinin sonunda kikirdeyerek. Cümlesinin sonuna kondurduğu kikirdeme bitince de “Basitçe söylemek gerekirse, vücudun benim kontrolüm altında tatlım. Ama konuşabilirsin tabi.” dedikten sonra yüzünü hafifçe ekşiterek “Ama 500 yaşında gibi değil, genç bir kız gibi.” diyor.

[Chouwano Kagi]

Kagi, Yurisa'nın çekip gitmesini beklerken aslında konuşmayı bitirmek istemeyen tarafın Yurisa olduğu ortaya çıkmıştı. Kagi gönlünde gerçekten konuşmayı bitirmiş ve ne yapması gerektiğini düşünmeye başlamıştı. Yurisa yine söylenmeye devam etmiş fakat Kagi bunu Yurisa'nın "mızmız" karakteristiğine vermiş ve bu sözler üzerine büyük bir anlam yüklememişti. Fakat bu mızmız sözlerinden ardından gelen bir dizi el mührü, Kagi'nin hatasına işaret idi.

Kagi vücudunu hareket ettiremiyordu. Bu amansız saldırıyı pek beklememişti ve doğrusu saldırı gerçekleştikten sonra da saldırıya pek bir anlam verememişti. Kagi felç kalmış olduğu halde Yurisa'ya herhangi bir sözlü veya tekniği kırmak üzere fiziksel tepki verme girişiminde bulunmadı. Yalnızca yüzünde yılgın ve sorgulayıcı bir ifade ile onu izledi.

Kagi'yi etkisiz hale getiren Yurisa -yeni tekniğin- isimlendirilmesi konusunda bir monoloğa girişmişti. "Mohou" olması hususunda karar verildiğinde Kagi tek kaşını kaldırıp -görece- fısıldayarak "Mahou?" diye söylendi. Zira maruz kaldığı teknik bir genjutsuya benzemiyordu. Haliyle bunun -belirli bir seviyede- Kanashibari no Jutsu olduğuna inanmıştı. Nihayetinde bunun basitçe bir Kanashibari no Jutsu olmadığını tekniğin içeriğinden oldukça etkilenerek öğrenecekti.

Kagi, Yurisa'nın hareketlerini birebir yapmaya başladı ve nihayetinde Kagi de yere indi. Yurisa olayın nasıl gerçekleştiğini anlatırken Kagi biraz daha şaşırıyordu. Zira teknik Nara klanının imza tekniği Kagemane no Jutsu ile aynı özellikleri paylaşıyordu fakat Yurisa ile Kagi'nin arasında çakra akışını sağlayarak tekniğin sürekliliğini sağlayacak fiziksel bir bağ görünürde yoktu. Bunu yalnızca aktardığı çakra ile gerçekleştirmesi kesinlikle takdire şayandı. Kagi bunun ne kadar sürebileceğini merak ediyordu zira eğer bir genjutsu içinde değilse teknik oldukça sıra dışı idi.

Yurisa bir isim koyma monoloğuna daha girince olayı garipsedi. Yurisa'nın sık sık teknik yaratan bir dahi olup olmadığını istemeden sorguladı. Eğer öyleyse Yurisa'nın kontrole ihtiyaç duyulmayan, belki de kontrol edilemeyen bir örgüt öğesi olduğu fikri güçlenecekti. Kagi gibi zayıf bir mecnunun bu topraklarda pek dikkat çekmeden yürüyüp gitmesi olasıydı belki ama böylesine güçlü birisinin Konoha ile bağlantısı olmadan göze batmayarak dolaşabileceğini düşünemedi.

Söylenen oydu ki, Kagi'nin vücudu tamamen Yurisa'nın kontrolü altındaydı. Öz iradesiyle şuradan şuraya gidemezdi. Yalnızca konuşabilirdi. Yurisa'nın o kikirdemesi Kagi'nin yüreğine kızgın bir demir gibi saplandı. Acı bir tebessüm ile gülümseyebildi. Gözünden bir damla yaş geldi ve gücü yettiğince göğe bakmaya çalıştı. Vücudunun her yerini meditasyon yapıyormuşçasına serbest bırakacaktı. Bir suyun üstünde sürüklenen ot gibi. Gökte uçan bulut gibi. Yurisa birazcık tekniğin kontrolünü kaybetse yere yığılacakmış gibi. Eğer konuşabiliyorsa konuşacaktı lakin onunla değil, O'nunla. Sesini kesse ne ala. Gönülden gönle gider yol, gizli gizli:


"Aşkının cennetinde süzülmektir gayelerimin gayesi.
Cennetinin bağında sarhoş olup dolanmak ister öylesi.
Paklar pakı suların aya açan nilüferi olan ben
Bağın balçığına saplanıp kök saldım akıbet.
Aman, aman ki ne aman
Beni bu cihana sen hasıl ettin
Hu ki ne hu
Cihandan alacak olan da sensin.
Ya bulacağım seni, ya sen bulacaksın beni.
Fi'den fi'ye gider lakin yağar bir damla da olsa.
Güller de açar çölde.
Bulutun rengi, bulutun rengi, bulutun rengiyle!
Gözyaşının tadıyla! Gözyaşımın tadıyla!
Bir olup ıslayacağım çölleri.
Bağıyla, balçığıyla, kirleriyle
Toprağın kokusuyla.
Çöl olup bekleyeceğim katreyi.

Sen olacağım. İlle sen!
Ya öyle, ya böyle.
Evimdir döneceğim akıbet.
Kim bilir kaç beş asır daha beni bundan alıkoyacak olsan da."

---

Sözlerini bitirip gözlerini açtığında halen daha tekniğin etkisi altındaysa elinden geldiğince tepki vermeden, Yurisa'ya yanıt vermeden durmaya devam edecekti.

[GM - Naruto]

Vücudunu olabildiğince serbest bırakıyor ve göğe bakmak için kafanı hareket ettirmeye çalışıyorsun. Ancak Yurisa’nın tekniği nedeniyle başını hareket ettirmek senin için imkansız oluyor. Bu nedenle sadece bakışlarını el verdiği kadar göğe dikiyorsun ve bir damla dökülen yaşın ardından konuşmaya başlıyorsun. Cümlelerin noktalandığında, öylece durmaya devam ediyorsun. Yurisa’nın sana değişik bir şekilde baktığını görebiliyorsun ve içinden senin hakkında şu an neler düşündüğünü de hissedebiliyorsun. Yurisa derin bir nefes vermesinin ardından “Yok tatlım, seninle bu şekilde işimiz zor. Yani, bir cümleni anlamak için sözlükle falan dolaşmak gerekiyor. Yazık.” diyor acır bir tavırla. Hemen ardından ise “Eğer saçma sapan hareketlerin bittiyse gidelim.” diyor kendine son derece güvenen bir halde. Bakışlarıyla seni hızlıca süzen Yurisa, senden herhangi bir direnç görmemekten memnun bir şekilde gülümserken ilk adımını atmak için hareketlendiğinde, bacaklarının da hareket etmeye başlıyor. Yurisa’nın kontrolünde yapacağınız anlaşılan ilerleme karşısında, Yurisa’nın tekniğinin ne kadar süreceği yönündeki düşüncelerle karşılık vermeden ona ayak uydurmaya başlıyorsun.

Yurisa’nın kontrolünde attığın üç adımın ardından ormanın içerisinden gelen “Dur bakalım!” şeklinde bir ses, tüm ilerleyişinizi bir anda kesiyor. Sesin tanıdık olması, kiminle karşılaşacağını az çok gösteriyor sana. Bakışlarınla ormanın içerisinden çıkmasını beklediğin kişiye karşı Yurisa’nın herhangi bir şekilde tehdit altındaymış gibi hissetmediğini gösteren rahat yüz hatları zihninin bir köşesine kazınıyor. Tıpkı senin gibi Yurisa’nın da sesin sahibini tanıdığını düşündürten bu yüz ifadesine karşılık, bakışların bir anda sağ tarafınıza denk düşen çalılığa yöneliyor ve çalılığın içerisinde yavaş adımlarla çıkan Hajime’yi görüyorsunuz.

Hajime’nin yüzünde öfkeden uzak ancak dinginliğe de yakın durmayan bir ifadenin var olduğunu görebiliyorsun. Yavaşça yanınıza gelirken başıyla belli belirsiz bir şekilde hareket ettirerek seni selamlamasının ardından doğrudan bakışlarını Yurisa’ya çeviren Hajime “Bu yaptığının yanlış olduğunu biliyorsun değil mi?” diyor. Yurisa ise, sanki Hajime’nin ortaya çıkmasıyla elinden oyuncağı alınacak bir çocuk gibi buruşturduğu yüzüyle “Yine bana ders vermeye kalkma sakın!” diyerek cevap veriyor. Hajime adımlarını hemen senin yanına kadar gelmesinin ardından keserek vücudunu tamamen Yurisa’ya döndürüyor ve “İradeye zor kullanamazsın Yurisa. Kagi Hanım’ı zorla yanında götürmek de neyin nesi?” diyor. Yurisa ise sıkıcı bir konuşmaya dahil olmak istemediği belli ederek devirdiği bakışlarıyla “Tamam tamam… En ahlaklı sensin… En temiz sensin… En kudretli sensin… En en en en en en en… Hepsi sensin!” diyor ve bir anda bakışlarını Hajime’nin üzerinde keskinleştirirken “Bırak da işimi yapayım tatlım!” diyor. Yurisa’nın bu tehditkar tavrından pek de etkilenmiş gibi durmayan Hajime “İşin Kagi Hanım’ın iradesini yok sayarak bir şeyler yapmak mı? Kim aklına bu düşünceleri sokuyor senin?” diyor bir çocuğu azarlar gibi. Yurisa ise gördüğü muameleden hoşnut olmadığını her bir zerresinde hissettiğini belli edercesine “Bana bak Hajime… Uyduruk düşüncelerinle çekip gittikten sonra şimdi bana ahlak dersi vermeye kalkma! Eğer beni durdurmak istiyorsan, karşında kimin olduğunu da biliyorsundur değil mi?” diyor. Yurisa’nın “karşında kimin olduğunu” şeklinde söylediği sözlerin üzerine yaptığı baskı ve keskinleştirdiği bakışları, bir anda Hajime’nin duraksamasına neden oluyor. Yurisa’nın kendisinden bahsetmediğini rahatlıkla anlayabildiğin bu konuşma içerisinde Yurisa konuşmasına devamla “Bu kadını O’nun isteği üzerine götürüyorum. Şimdi de ahlak dersine devam edecek misin?” diyor. Hajime, duraksamasına bir yutkunmayı da eklemesinin ardından bir anda bakışlarını sertleştirirken “Bu şekilde getirmeni istemediğine eminim Yurisa, bu yaptığının doğru olmadığını sen de biliyorsun!” diyor. Yurisa ise giderek sıkılmanın sonuna vardığını belli edercesine “Tamam tamam… İhtiyar bu konuda net bir şey söylemedi. Sadece benden bu kadını yanımda getirip getirmeyeceğimi sordu. Ben de hallederim tabi dedim. Nasıl olacağına dair bir şey söylememiş olması, benim yaptığımı yanlış kılmaz!” diyor. Hajime ise bulduğu bir açıktan sızmak istercesine hafifçe tebessüm ederken “Peki Kagi Hanım’ı zorla yanında getirdiğini anlarsa seni takdir eder mi Yurisa?” diyor. Bu soruya bozulduğu her halinden belli olan Yurisa bakışlarını Hajime’den kaçırıp yüzünü ekşitirken “Siz söylemezseniz bilmez.” diyor mırıltı şeklinde. Hajime ise Yurisa’nın üstüne gitmek istercesine “Biz söylemesek bile bilmeyeceğinden emin misin?” diyor. Yurisa, yüzündeki memnuniyetsizliği birkaç kat arttırırken mağlubiyetine bir çözüm bulmak ister gibi etrafına bakınmakla yetiniyor ve sonunda da el mührünü bozarak “İyi be, tamam.” diyerek tekniğini sonlandırıyor.

Yurisa’nın tekniği üzerindeki etkisini tamamen kaybederek vücudunun kontrolünü tekrar ele aldığında Hajime sana bakıyor ve “Bir şeyin yok, değil mi?” diye soruyor endişeden uzak, ancak içten bir şekilde. Yurisa ise birkaç metre ötenizde durup maskesini yüzüne takarken aldığı mağlubiyet nedeniyle alt dudağını ısırmakla yetiniyor.

[Chouwano Kagi]

Kagi her ne kadar tekniğe kendisini tamamen serbest bırakarak Yurisa'yı yerçekimiyle birebir karşı karşıya getirmek istese de pek muvaffak olamadı. Bunun üzerine kendi kas gücüyle ayrı bir çaba uygulamaya mahal görmedi. Zaten teknikler yaratıp hidenjutsuları mükemmelleştirdiği açıkça bariz olan birisine karşı pek de bir şansının olduğuna inanmadı. Bu yüzden el mahkum tekniğin etkisiyle Yurisa'yı takibe konuldu.

Birkaç adım attıktan sonra Kagi için tatsız fakat pek de sürpriz olmayan bir ses duyuldu. Gariptir ki bu ses Yurisa'ya da pek yabancı gelmiş gibi durmuyordu. Nitekim bu hissinde de haklıydı. Çalılıkların arasından çıkarak kendini açık eden Hajime ile Yurisa kendi aralarında abi-kardeş benzeri bir konuşmayı uzun uzadıya yapıyorlardı. Kagi ise bu konuşmayı üzerine pek de bir şey düşünmeden -ve yalnızca yapabildiği üzere- izledi.

"...karşında kimin olduğunu biliyorsun." kısmı gelene kadar ilgisiz tutumu sürse de bu sözün üzerindeki baskı ve soğuk esinti Kagi'nin dahi ilgisini çekmeyi başarmıştı. Başlangıçta bunu Yurisa'nın kendisine yaptığı bir ima olduğunu düşünse de Hajime'nin o söze kadarki rahatlığı göz önüne alınınca bu fikrinden vazgeçti. Üçüncü bir kişi işaret ediliyor olmalıydı.

İhtiyar denen bu kişi hakkında spesifik bir detay yoktu. Görünen oydu ki nüfuzlu ve etik kurallarına önem veren birisiydi. Nihayetinde etiğe yapılan işaret sonucunda Yurisa tekniği bozmaya ikna oldu. Kagi birkaç dakikalık süren o kendi bedenine hapislik durumundan nihayet kurtuldu. Tüm vücuduna hakim olduğuna kâni olmak için refleks olarak sağ elini açıp kapatmaya ve ufak hareketler ile oynatmaya başladı. İfadesiz ve soğuk gözlerini Yurisa'ya dikerek Hajime'nin sorusunu yanıtladı: "Hayır, yok."

Kagi yaşanan olay hakkında pek bir fikri yoktu. Yalnızca "Takip etme" dediği Hajime'nin arkadan takip ederken Hajime'nin "arkadaşının" da önden onu bekliyor olması onu hiç mi hiç hoşnut etmemişti. İhtiyar denilen adamın ve Yurisa üzerinden var olduğunu var saydığı şu örgütün Hajime'nin "özüm" dediği oluşum ile alakalı olabileceğini düşündü. Ne düşünürse düşünsün, nihayetinde hepsi kendince birer kuruntulanma olacağından sorma zorunluluğu hissetti. Kunaisini sağ eline alıp keskin ağzını
sol bileğine dayadı.

"Yağmurdan kaçıp doluya tutulduk demek. Katı ya da sıvı, nihayetinde ikisi de su. 'Özü' aynı." Yurisa'ya doğru baktı. "Yürüyüp yola devam edersem sizden kurtulur muyum yoksa birkaç fersah ileride birisi daha mı bir ağacın üstünde beni bekliyor?" Hajime'ye döndü: "Eğer 'ihtiyar' dediğiniz kişi öldürülmesi gereken başka bir yaşlı değilse seni eğiten kişi olmalı. Ya da şu "huzurunu bozmamdan korktuğun" köyün lideri?" Bir başka yetim, bir başka nöker. Yanılıyor muyum? Benden ne istiyorsunuz? Birbirimize bir şey katamayacağımız ve 'öylesine' konuşacağımız açık değil mi?" Yurisa'ya doğru hoşnut olmayan bir ifade ile kısaca baktıktan sonra Hajime'ye "Artık özünüzü merak da etmiyorum. Öldürecekseniz, öldürün. Fakat öldürmeyecekseniz lütfen beni rahat bırakın. Karşıma çıkmayın, takip etmeyin. Bunun neyini anlamıyorsunuz?" diye bağırdı, ufak ufak da olsa yükselmeye başlayan ses tonuyla.

[GM - Naruto]

Hajime’nin sorusunu yanıtlamanın ardından, Hajime’nin bakışlarının üzerinde gezindiğini fark edebiliyorsun. Yurisa ise durumundan son derece memnuniyetsiz bir şekilde sağ ayağının ucuyla adeta yeri kazmak istercesine hareketlerde bulunuyor. Yakaladığın bu boşluk anında kunaini çıkarıp sol bileğine dayadığın anda, Yurisa’nın yüzünde değişen bir tepki olmazken Hajime’nin bir anda panikleyen ifadesini görebiliyorsun. Bu da sana yeni başlayacağın konuşman için bir fırsat yaratıyor.

Konuşman ve soruların bittiğinde ilk olarak söze giren Yurisa oluyor. Sergilediğin tavrın pek de hoşuna gitmediğini yüz hatlarından belli eden Yurisa “Yok, sadece ben geldim. Ama kurtuluş konusunda emin değilim. Yani istersen kendini kesebilirsin tatlım.” diyor. Hajime ise Yurisa’nın ardından söze girerek “Kes şunu Yurisa!” diyor ve bakışlarını sana çevirirken “Evet, o beni eğiten kişi.” diyor ona halen daha saygı duyduğunu belli eden bir ses tonuyla. Hemen ardından Hajime “Ne benim ne de O’nun niyeti seni öldürmek üzerine değil, halen bunu anlamamış olman garip. Şahsi olarak, seni yalnız bırakmayacağım konusunu yeteri kadar açıklamıştım. Bu yüzden kendi adıma başka bir şey demeyeceğim.” diyor. Bakışlarını bir anda elindeki kunaiye çeviren Hajime “Şimdi şu elindekini bırak, yoksa bunu sana zorla yaptırmak zorunda kalacağım. İrade konusunda söylediklerimle davranışlarımın çelişmesine izin verme Kagi Hanım.” diyor gerçekten bir ricacı edasıyla.

Hajime’nin sözleri, Yurisa’nın yüzünde tatsız bir ifade yaratırken bir anda gözlerinin kapanıp göz bebeklerinin kaybolmasıyla tüm dikkatiniz Yurisa’ya dönüveriyor. Yurisa’nın yüzüne bir anda yerleşen ifadesizlik, onu diri olmaktan uzak bir görüntüye sürüklerken nefes alışverişinin devam etmesi, yaşadığını gösteren tek şey oluyor. Yurisa birkaç saniye bu şekilde kaskastı kaldıktan sonra, bir anda var olmayan göz bebekleriyle gözlerini sana diktiğini görüyorsun. Yurisa, gözlerinin sadece akıyla dahi seni görebiliyormuş gibi duruyor.

“Ey Kagi, bilmez misin ki mukadderatın zail olduğuna kani olanlar, her mucizeyi iptidai bir tevessülle tecessüs eder, lakin mümteni etmezler. Sen ki onlara rikkatini lütfetmişken, sakillikten yoksun müşahedelerle riyazetine nedamet etmediler mi? Duy, sözlerim ne teşci etmektir seni ne taltif ne de tahkir. Bilirsin ki bu hilkattır, ne müfrit ne menfur, yegane hilkat! Nefis nefse ihtilat etmişken firarı yümkin mi sanırsın? Yoksa mütecerrid mi addedersin kendini? Hilkat Ey Kagi, evveli de ahiri de hilkat!”

Yurisa’nın ağzından dökülen bu sözler karşısında Hajime donakalmış bir şekilde öylece olduğu yere mıhlanmış gibi kalıyor. Ne nefes alıp verebiliyor düzgünce ne de gözlerini kaçırabiliyor Yurisa’dan. Yurisa ise, sözlerinden sonra donuk halinde bekliyor sadece.