[Aktif Operasyon | Oki Haranobu] Pardon, Siz Vandal Mısınız?

[GM - Naruto]

Off Topic

Efenim, konunuzun GM'si bendeniz Fortius'tur. Konuyla ve görevle ilgili sorularınızı site üzerinden mesaj yoluyla bana yollamanızı, başka herhangi bir yönetici arkadaşı rahatsız etmemenizi rica ediyorum. Sonra kulaktan kulağa oynar gibi oluyoruz, hoş olmuyor. Alınbandınıza çizik değmesin!

Ishigakure için sıradan sayılacak bir gün… Yaz aylarının olmazsa olmazı olan kavurucu Güneş, bugün de üstüne düşen görevi layıkıyla yerine getiriyor. Etrafta dolaşan aylak insanlar bu yakıcılıktan şikayet ederken, sen de aslında bu aylak insanlardan biri gibi görünüyorsun. Ellerin ceplerinde, dalgın ve sıcaktan bezmiş bir şekilde… İşte bu anda daha önce defaten gördüğün ve oldukça bilinen bir Jounin’in sana doğru el salladığını görüyorsun. Ishichou Binası’nın hemen önünde duran Jounin, hırslı bir şekilde el sallamaya devam ederken, sen Jounin’in kime el salladığını anlamak için sağına, soluna ve arkana bakıyorsun. Tam önüne döndüğün sırada ise Jounin kızgın bir şekilde “Gelsene Haranobu, daha ne kadar el sallamamı bekliyorsun!?” diyor. Böylece muhatabın sen olduğunu anlıyor ve koşarak Jounin’in yanına gidiyorsun.

Jounin pek bir şey söylemeden seninle içeriye giriyor ve ikinci kata çıkıp bir odaya giriş yapıyorsun. Sadece bir masanın olduğu bu odada, masanın üstünde çeşitli resimler görüyorsun. Resimlerin Mezarlıklara ait olduğunu fark ediyor ve hatta bu mezarların üzerine boyalar ile bir şeyler yapılmış olduğunu da anlıyorsun. Bu noktada Jounin “Bu hayvanlık dün gece gerçekleşti. Aslında daha önce de yaşandı, ancak derhal boyaları silebildik. Senin görevin ise çok basit. Gece kim bu hayvanlığı yapıyorsa, bulup yakalamak! Çok zor olmasa gerek!” diyor. Görevini açıkladıktan sonra Jounin’in sana uzattığı resimlere bakıyorsun. Vadinin cephesinde, mezarların bulunduğu alana ait olan elindeki üç resmin ilkinde, kırmızı bir boyayla “Ishigakure diye doğduk, bildiğin lağım çıktı!”, ikincisinde “Bokumdan daha kahverengisin Ishigakure!” ve en son resimde “Güzelliğin de olmasa, Ishigakure çekilir yer değil Kurumi-sama!” yazdığını görüyorsun.

Jounin mevzuyla ilgili sana daha fazla açıklama yapacak gibi durmuyor ve eğer senin de soracak bir sorun bulunmuyorsa, görev için hazırlıklarını yapmaya başlayabilirsin.

Off Topic

Pasiflik süresi 48 saattir.

[Oki Haranobu]

Ishigakure'nin yakıcı güneşi altında herhangi bir hedefe ulaşma amacı gütmeden yürüyen genç chuunin cildinin adeta kavrulduğunu hissedebiliyordu. Alnından burnuna, burnundan da yere doğru hızlı bir düşüşe geçen her ter damlası, vücudunu bir gölgenin altına atması gerektiğini hatırlatıyordu Haranobu'ya. Fakat refleksif olarak aklını ele geçiren bu düşüncenin kendisini rahatlatmayacağının bilincindeydi. Güneşle bağlantısı herhangi bir şekilde engellemiş olan gölge alanların da açıktaki herhangi bir yerden daha fazla koruma sağladığı söylenemezdi.

Ayaklarının ferah kalabilmesi için sandalet giymeyi tercih etmişti ancak topraktan kalkan toz parçacıkları, sandaletin çevrelediği parmaklarının üstünde ter ile temas ederek küçük çamur birikintileri oluşturuyordu. Bu görüntü midesini bulandırdığından yere bakarak yürümek yerine çevresindeki insanlara dikmişti gözlerini. Herkes bir koşuşturma, bir telaş içerisindeydi ancak hiç kimse bir yere gitmiyormuş gibi bir görüntü vardı sokakta. Bu durum, hep bir ağızdan sıcağa karşı yükselen sesler dışında, herkesin birlik olduğu tek ortak nokta gibi duruyordu. Güneşin zulmünden bunalan bunca insanın çalışamaz hale gelmesinden daha normal bir şey beklenemezdi zaten.

Ishigakure sokaklarında kendini daha fazla bunaltmamaya çalışarak ağır ağır ilerlerken adını hatırlayamadığı ancak daha öncesinde birkaç kez karşılaştığına emin olduğu bir jounin dikkatini çekti. Sokağın, Haranobu'nun geldiği tarafına doğru var gücüyle elini sallıyordu ancak genç chuuninin bu el hareketlerini üzerine alınması biraz uzun sürmüştü. Açıkçası daha öncesinde karşısındaki jounin ile aralarında bir münasebet gerçekleşmediğinden dolayı kendisine el sallandığını fark etmemişti Haranobu. Bundan mütevellit el hareketlerinin kime yapıldığını görebilmek için birkaç kez çevresine bakındı. Başını sağa ya da sola her çevirdiğinde alnından savrulan ter damlalarının kuru zeminle temas eder etmez buharlaşmasını hissedebiliyordu. Tam bu sırada jouninin kendisine adıyla seslenmesiyle afalladı. İsminin daha önce yalnızca birkaç kez karşılaştığı kendisinden rütbe olarak yüksek birisi tarafından biliniyor olmasını garipsemişti. Kendisine adıyla seslenilmesinin ardından istemsiz olarak adımlarını sesin kaynağına doğru çevirmiş ve hızlı adımlarla ilerlemeye başlamıştı.

Haranobu, yanına ulaşması ile birlikte hiçbir şey demeden yürümeye başlayan jounini takip etmeyi tercih etmişti ve jouninin adımları onları ikinci kattaki bir odaya ulaştırmıştı kısa sürede. Herhangi bir muhabbetin geçmediği bu süre zarfında meraktan içi içini yiyen genç chuunin odadaki masanın üzerinde duran resimleri gördüğünde buraya neden çağrıldığını az çok kavrayabilmişti. Jouninin söylediği şeyleri dikkatlice dinledi tek kelime etmeden. Adam konuşurken gözleri bir yandan da resimleri inceliyordu. Aslına bakılırsa resimlerde yazılan şeylerin sıradan bir yere yazılması halinde çok da büyük bir sıkıntı oluşturacağı söylenemezdi. Sonuçta insanlar her yere yazılar yazıyorlardı ve bunun örneklerini İshigakure'nin herhangi bir binasında görmek mümkündü. Tabi ki bu durumun her yerde yapılıyor olmasının, yapılan bu işi meşrulaştırmayacağı bir gerçekti ancak shinobilerin bu insanların peşine düşmekten daha önemli işlerinin olması da bir diğer gerçek. Fakat bu tür yazıların toplumdaki herkes tarafından kutsal sayılan bir mekanda yapılmış olması bir hayli sinir bozucuydu. Kendisini herkesin fikirlerine saygı göstermek zorundaymış gibi hisseden Haranobu'yu bile rahatsız etmişti bu durum.

Görevin içeriğinden ve yapılması gerekenden emin olduktan sonra karşısındaki jounine iyi günler dileyip odadan ayrılmıştı. Mezarlığa daha önce birkaç kez gittiğinden yolun bir hayli uzun süreceğinin bilincindeydi. Bu yüzden çok gecikmeden yola çıkması gerektiğini düşünüyordu. Zaten evden çıkmadan önce her zamanki gibi shinobi ekipmanlarını yanına almıştı ve özel olarak da herhangi bir şeyi temin etmesi gerektiğini düşünmüyordu. Görevi ne kadar uzatırsa evindeki rahat yatağından o kadar uzak kalacağı düşüncesi zihnini ele geçirmişti çoktan. Akşam olmadan mezarlığa varmak en temel amacıydı. Bu gece yazıları yazanların yeniden olay yerine geleceğini ve onları bu gece yakalayabileceğini umuyordu. Bir an önce yola çıkıp olay yerine bir an önce varmak en mantıklı şey gibi duruyordu bu yüzden.

[GM - Naruto]

Akşam saatlerine yeni yeni girilirken, Mezarlık bölgesine gelebiliyorsun. Buraya geldiğin sırada onlarca ziyaretçi yanından geçipgidiyor. Kimi üzgün kimi gururlu görünen bu insanlar, yakınlarını, sevdiklerini,dostlarını kaybetmiş insanlar... Ziyarete gelenler arasında sivil ve shinobi birkaç tanıdık yüz bilegörüyorsun. Seni tanıyan kişiler de sana selam vermeyi ihmal etmiyor elbette.

Mezarların başladığı heybetli ve köyün tüm karakteristik özelliğini yansıtan vadi cephesine geldiğinde, ilk olarak burada istirahate çekilmiş insanları düşünüyor ve onları saygılı bir şekilde selamladıktan sonra ilerlemeye başlıyorsun. Geniş sayılabilecek, etrafı açık olan bir yol üzerinde ilerlerken, mezarların bulunduğu vadi cephesi sağ tarafında kalıyor. İlk olarak sivillerin mezarlarının bulunduğu alanda ilerliyorsun. Görmüş olduğun üç fotoğrafın çekildiği bölgenin shinobilere ait olan mezarlıklar olduğunun farkındasın ve bu yüzden de şimdilik rahat bir ilerleme sergiliyorsun. Ancak shinobilerin mezarlarının başladığı alana geldiğinde, tüm dikkatini topluyorsun.

Aslında sivillerin istirahat ettikleri odalardan çok da farklı olmayan odalar biçiminde olan bu alan üstünde bir ağırlık yaratmaya başlıyor. Odalar ve odalarda bulunan, bir insanın sığabileceğinden biraz daha büyük deliklere uğurlanmış, senin gibi shinobiler... Her biri çeşitli nedenlerle vefat etmiş köy bekçileri...

Aklında bu tür düşüncelere geçerken, insanlar da yavaş yavaş mezarlığı terk etmeye başlıyor. Bölgeye ağır bir yalnızlık çökerken, senin de planlarına şekil vermeye başlaman gerekiyor.

[Oki Haranobu]

Güneş, yavaş yavaş vadi duvarlarının ihtişamı karşısında yenilirken mezarlığa ayak bastı. Görevini aldığı sırada verdiği kararlar onu yanıltmamıştı ve bir an önce yola çıkması tam da güneşin vadiyi çevreleyen dağların arkasında batarken mezarlığa ulaşmasına sebep olmuştu. Mezarlık girişinde birkaç dakikalığına duraksayarak cepheye kazınmış olan odaların oluşturduğu etkileyici manzarayı izledi. Güneş kalan son gücüyle cepheyi aydınlatmaya çalışırken odaların her birisinin içi karanlık gözüküyordu uzaktan. Sanki her biri karıncalar tarafından kazılmış devasa yuvalarmış gibi duruyordu. Haranobu'ya göre insan oğlunun doğada ne kadar büyük değişiklikler yapabileceğinin en büyük eseri tartışmasız İshigakure'ydi.

İshigakure merkezinden çıktıktan sonra attığı her adımda sakinleşen yollar, mezarlığa ulaştığında yerini yeniden kalabalığa bırakmıştı. Aslında böylesine bir manzara ile karşılaşmayı beklemiyordu genç chuunin. Sonuçta vakit bir hayli ilerlemişti ve bildiği kadarıyla bugünün ölenleri anmayı gerektiren özel bir gün olduğunu da düşünmüyordu. Daha çok ölen kişilerin ölüm yıl dönümlerinde falan onu anmak için mezarlığa gelmiş birkaç küçük grupla karşılaşmayı umuyordu. Ancak çevresinde birçok tanıdık yüz görmüş olması afallamasına sebebiyet vermişti. Ara sıra köy içinde karşılaştığı insanların böylesine hüzünlü hallerini görmek Haranobu'nun da suratına üzgün bir ifade takınmasını sağlamıştı. Daha önce ailesinden ya da arkadaşlarından herhangi birisini kaybetmediği için çevresindeki insanların neler yaşadığını anlayamıyordu. Az çok empati yapabildiğini söyleyebilirdi ancak kendisini başkalarının yerine koyduğunu düşünmek bile bu kadar acı vericiyken onlarla aynı kaderi uzunca bir süre daha paylaşmak istemiyordu.

Kendisine gösterilen resimlerin shinobiler için oluşturulan özel alanda çekildiğini bildiğinden dolayı doğrudan o tarafa doğru ilerlemeyi tercih etmişti. Bu bölgedeki insan kalabalığının sıradan insanların gömülü olduğu bölgeye nazaran daha seyrek olduğu söylenebilirdi. Ancak meslektaşlarının mezarlarını görmüş olmanın yaşattığı duygular kesinlikle daha yoğundu. Küçük odacıkların önünde ilerlerken adımları daha da yavaşladı, nefes alışverişi refleksif olarak hızlandı. Bir gün kendisinin de orada yatıyor olacağını hayal etmek korkutucuydu. Aslında korkutucu olan orada yatmak değildi. Önünden geçtiği odalarda kimlerin yattığına dair en ufak bir fikri yoktu ve bir gün kendi yattığı odanın önünden geçen insanların da onu tanımayacak olması genç chuunini asıl korkutan şeydi. Haranobu, ölmenin bu dünyanın bir kuralı olduğunun ve kaçınılmaz son olduğunun farkındaydı ancak geride kalan insanlara bir şeyler bırakmak istiyordu. İyi ya da kötü hatırlanmak, fikirlerinin onun mezarının önünden geçen insanlar tarafından tekrar edilmesini istiyordu. Bu yüzden uzunca bir süre ölmek gibi bir niyeti yoktu Haranobu'nun. Henüz İshigakure içinde bile tanınmıyorken bu dünyaya veda etmek gibi bir niyeti yoktu.

Çevresindeki insan sayısı bir hayli azalmışken aklındaki düşünceler ile ne kadar fazla zaman kaybettiğini fark etti. Artık işe koyulma vakti gelmişti ve henüz bir planı olduğu söylenemezdi. Çoğu insanın hava karardıktan sonra mezarlıkta gezmekten korktuğu bir gerçekti ve gecenin ilerleyen saatlerinde bu nedenden dolayı karşılaştığı herkese tedbirli bir şekilde yaklaşmayı planlıyordu. Önündeki seçenekleri birkaç dakika değerlendirdikten sonra tam olarak resimlerin çekildiği yere doğru ilerlemeye başlayacaktı. Bu yazıları her kim yazdıysa yazdıklarının silinip silinmediğini kontrol etmek için yeniden o bölgeye geleceğini düşünüyordu. Bu yüzden resimlerde görülen yerin çevresinde bir yerlere saklanmayı düşünüyordu. Görünmesine engel olacak herhangi bir kaya, çalı ya da ağaç işini görürdü. Eğer ki arkasına geçebileceği hiçbir şey ile karşılaşmazsa olay yerine en yakın odalardan birisine girmeyi planlıyordu. Bir süre birilerinin gelmesini beklemek ve çevresindeki sesleri dinlemek şu anki planının temellerini oluşturuyordu. Eğer ki yeteri kadar beklediğine kanaat getirirse saklandığı yerden çıkıp mezarlığın içinde devriye gezmek planının sonraki aşamasıydı.

[GM - Naruto]

Kafandaki planlar doğrultusunda talih sana gülüyor ve fotoğrafların çekildiği açının, mezarlığı tam karşıdan görecek şekilde, orta boyda bir kaya parçası görüyorsun. Oturduğun vakit, seni tamamen kapatabilecek olan bu kayanın arkasında yerini alıyor ve yazıları yazan kişinin gelmesini bekliyorsun. Yaklaşık yarım saat burada beklemenin ardından, ilk önce kaslarını gevşetmek için ayağa kalkıyor ve birkaç adım atıyorsun. Sonrasında ise bir yarım saat daha kayanın arkasında bekledikten sonra, devriye gezme vaktinin geldiğine inanıyorsun.

Geldiğin yöne doğru yavaş adımlarla ve etrafına bakınarak ilerlemeye başlıyorsun. Hemen hemen sivillerin mezarlarının bulunduğu odaların orta kısımlarına doğru geldiğinde ise, kapüşonlu, siyaha çalan gri renkteki kıyafeti nedeniyle yüzünü göremediğin, 160 cm. civarında olan bir kişinin senin geldiğin tarafa doğru baktığını ve ardından da var gücüyle çıkışa doğru koşmaya başladığını görüyorsun! Elinde ve görebildiğin kadarıyla sırtından bir eşya veya çantası olmayan kişi, yere de herhangi bir şekilde bir şey atmadan, öylece koşmaya başlıyor.

Bu arada mezarlık içerisinde halen daha birkaç kişi olduğunu çıkan seslerden ve ışık huzmelerinden anlayabiliyorsun.

[Oki Haranobu]

Yarın sabah öğlene doğru yazabileceğim. Gecikme için kusura bakmayın.

Şans bugün Haranobu'dan yana olsa gerek resimlerde gördüğü yere geldiğinde tam da aklındakine uygun bir kaya karşılamıştı kendisini. Arkasında durup saklanabileceği ve birisi gelene kadar bekleyebileceği büyüklükte bir kayaydı bu. Yüzünde, planının ilk aşamasını bu kadar hızlı gerçekleştirebilmiş olmanın verdiği mutlulukla kayanın arkasına doğru ilerledi. Zaten uzun süren bir yolculuktan gelmişti ve birkaç saat daha ayakta durup boşa enerji harcamanın hiç de elle tutulur bir yanı yoktu. Bu yüzden havanın kararmasına rağmen sıcaklığından hiçbir şey kaybetmemiş olan toprak zemine oturmayı tercih etti.

Yarım saat geçti. Gelen giden yoktu. Her geçen dakika hevesini yitirmeye başlamıştı. Kurduğu planın git gide mantıksız gelmeye başladığını fark etti. Zaten taşlı toprak zeminin pek de rahat olduğu söylenemezdi. Uyuşan ve kasılan ayaklarını gevşetmek için ayağa kalktı. Kayanın arkasında saklanmaya devam ederken hafiften sağa ve sola birkaç adım atarak ayaklarını açmaya çalıştı. Aslına bakılırsa bu kadar minimalist hareketlerin amacına pek de ulaştığı söylenemezdi. Yine de ne olur ne olmaz diye yarım saat daha beklemeyi tercih etti. Ancak yaklaşık yarım saat dolduğunda küçük bir detayı gözden kaçırmış olduğunu fark etmesiyle saklandığı yerden çıkması bir olmuştu. Bu yazıları yazanların kimliklerini kimse bilmiyordu ve bu durum onlara yazdıklarını gün içerisinde kontrol etme fırsatı sunmuş olabilirdi. Böyle bir şeyi gözden kaçırdığı için sağ elini yumruk yapıp kendine bir ders olması için kafasına hafifçe birkaç kere vurdu ve mezarlığın içinde yürümeye başladı.

Shinobilerin mezarlığını kontrol edip sivillerin yattığı kısma geldiğinde ise kendisini tamamen gri giyinmiş birisi karşılaşmıştı. Ancak karşısına çıkan bu insanın herhangi bir suç aleti taşıdığını görmediğini söyleyebilirdi. Ne elinde herhangi bir boya ne de sırtında taşığı bir çanta vardı. Çevresinde de herhangi bir şey olduğu söylenemezdi. Bu durum normal şartlar altında Haranobu'nun adamı görmezden gelebileceği anlamına gelirken adamın bir anda var gücüyle kaçmaya başlaması bir hayli şüpheli bir hareketti. Ancak tam o sırada duyduğu farklı yerlerden gelen birkaç ses kararsız kalmasına neden olmuştu. Duyduğu sesler ve gördüğü ışıklar mezarlıkta başkalarının da olduğuna bir işaretti. Bu durumda anlık olarak gözünün önünden yapabileceği hamleler ve sonuçları akmaya başladı. Kendisinden kaçan adamı kovalamayı seçebilirdi ancak adamın bu yazıyı yazanlardan birisi olmama ihtimali vardı ve böyle bir durumda çıkan ses sonucu asıl suçlular kaçabilirdi. Fakat adamın kendisinden kaçmış olması bir hayli şüpheli bir hareketti ve bu yazıyı yazanlardan birisi olmasa bile bir suç işlediği için kaçıyor olabilirdi. Ki her ne kadar şu anki görevi olmasa bile suç işleyen birisini adalete teslim etmenin bir zararı olacağını düşünmüyordu. Bu yüzden adamı kovalamayı tercih edecekti. Aralarındaki mesafenin kaç metre olduğunu ilk bakışta kestirememişti ve adamın kendisinden her saniye uzaklaştığı bir gerçekti. Bu yüzden adamın peşinden koşmaya başlayacak ve yeterli mesafeye ulaştığında Jubaku Satsu uygulayacaktı. Kollarından çıkan zincirler ile adamı yakalayabileceğini düşünüyordu.

[GM - Naruto]

Senden kaçmaya başlayan kişi ile arandaki mesafe sadece birkaç saniye içinde Jubaku Satsu için uygun bir mesafeye iniyor ve sen de jutsunu uygulayarak zincirlerle hedefindeki kişiyi bağlıyorsun! Az önce var gücüyle kaçan adam, şimdi olduğu yerde hareketsiz bir şekilde dururken, sen de temkinli bir şekilde hedefine doğru gidiyorsun. Üstündeki kapüşonlu kıyafet sebebiyle elleri dışında hiçbir yerini göremediğin kişinin önüne doğru geldiğinde, karşında seninle hemen hemen aynı yaşlarda olan bir kız görüyorsun. Kızın gözlerinin faltaşı gibi açılmış olmasına bakarsan, etkisi altında olduğu genjutsu nedeniyle kaskatı kaldığını söylemek mümkün. Kızın aynı zamanda içine düştüğü korku hali de gözlerinden net bir şekilde okunmakta.

[Oki Haranobu]

Gerekli mühürleri yapıp kollarını kaldırmasıyla kaçan rakibini yakalaması bir olmuştu. Kollarından çıkan zincirler rakibini sarmalarken Haranobu da rakibini herhangi bir efor sarf etmeden yakaladığı için pis pis sırıtıyordu. Bu jutsuyu uygulamaya devam ettiği sürece yakaladığı adamın herhangi bir şekilde hareket etme şansı yoktu ancak genç chuunin yine de temkinli olmanın faydalı olduğunu düşünerek ağır ağır yaklaşmıştı kolları arasındaki insana. Tam yanına geldiğinde ise bir süredir kafasında adam olarak hayal ettiği insanın kendi yaşlarında bir kız çıkmasıyla afallamıştı. Bu yüzden birkaç saniyeliğine kızın donakalmış gözlerine bakarken gardını düşürmüş olsa da toparlanması çok da uzun sürmemişti.

Kızı hapsettiği zihninden kurtarmak için yaptığı genjutsuyu bozacaktı öncelikle. Konuşamayıp donakalmış birisinin kendisine hiç bir şekilde yararı dokunmazdı şu an ve her geçen saniye azalan çakrasını daha da harcamak gibi bir niyeti de yoktu. Bir an önce aklındaki soruların cevaplanmasını istiyordu genç chuunin. Ancak yine de tedbiri elden bırakmayı düşünmüyordu. Burada tek başına olduğu bir gerçekti ve arkasını kollayacak herhangi birisinin olmaması her ihtimali ince ince düşünmesini gerektiriyordu. Yakaladığı kızın shinobi yeteneklerine sahip olup olmadığını bilmiyordu ancak en kötü senaryoyu düşünerek kızın kendisinden bile güçlü olduğunu varsaymalıydı. Bu yüzden jutsuyu bozduktan hemen sonra kız kendine gelmek için çaba sarf ederken çantasındaki misinayı çıkarıp kızın ellerini bağlayacaktı. Kızın iyice ayılıp kendisine gelmesini bekledikten sonra ise gecenin bu saatinde mezarlıkta ne yaptığını soracaktı. Gece vakti burada ne aradığı gerçekten merak konusuydu. Özellikle insanların gece vakitlerinde mezarlıkta bulunmaktan korktuğu düşünüldüğünde.

"Gecenin bu saatinde mezarlıkta ne işin var?" diye çok net bir soru yöneltecekti. Kelimeler ağzından dökülürken aynı zamanda da suçluyu yakalamış olmak için dua ediyordu. Kızın gecenin bir vaktinde gerçekten ölen yakınlarından birisini ziyarete gelmiş olma ihtimalini düşünmek istemiyordu. Gerçi bu ihtimal kızın kendisinden neden kaçtığını açıklamıyordu. Bu yüzden pek de ihtimal vermiyordu böyle bir olasılığın olduğuna. Kızın Haranobu'dan kaçmış olması her ne kadar bu yazı işlerini onun yapmış olduğunun kanıtı olmasa da bir suç işlediğinin kanıtıydı büyük ihtimalle ve Haranobu'da bu suçun ne olduğunu bulup kızı adalete teslim etmekte ısrarlıydı.

[GM - Naruto]

Kızın karşısına geçtikten sonra genjutsunu bozuyorsun ve hemen ardından kızın ellerini bağlamak için misinanı çıkarıyorsun. Ancak kız sandığından çok daha hızlı bir şekilde kendine geliyor ve seni ittirerek gafil avlıyor! Birkaç adım geriye doğru tökezlesen de, bunca yılın getirdiği tecrübe ve antrenman sayesinden yere düşmeden ayakta kalmayı becerebiliyorsun. Kız tam tersi yönde kaçmaya başlarken sen de kızın peşine takılıyorsun. Kızı yakalaman senin için çok güç olmasa da, kızın koşuşu ve tavırları onun bir shinobi olmadığını açıkça ortaya koyuyor. Ne var ki bu noktada işler biraz sarpa sarıyor…

Kızın birkaç metre arkasında koşmaya devam ettiğin sırada, hemen önünüzde duran ve yüzleri görünmeyen iki kişi sizin geldiğinizi fark ediyor ve onlar da koşmaya başlıyor. Önde iki kişi, arkasında kız ve hemen arkasında da sen olacak şekilde bir kovalamacaya dönüyor iş. Öndeki ikili, kıza nazaran daha hızlı koşarken, aranızdaki mesafe yaklaşık 20 metre civarında. Öte yandan ikilinin koşmaya başladığı noktada, yere bırakılmış plastik şişeler dikkatini çekiyor. Mezarların bulunduğu duvarlara kaçamak bir bakış attığında ise, herhangi bir boya izi veya buna benzer bir şey göremiyorsun.

[GM - Naruto]

Off Topic

İlk pasiflik uyarını alıyorsun, güle güle kullan.