[Ryuugan Mikauzi] Yeraltı

[GM - Naruto]

Planladığın üzere ölçümlerini ve hesaplamalarını yapıyor, katananı muntazam bir şekilde saman balyaları arasındaki en doğru noktaya yerleştiriyorsun. Çeşitli varyasyonlar karşısında nasıl hareket edeceğinin provasını yapmanın hemen ardından, ahırın kapısına gidip hafifçe aralıyorsun rahatça açılması için. Devamında, duvara dayalı aletlerin olduğu yere gidiyor ve birer birer gerekse yere gerekse de birbirlerinin üzerine fırlatarak olabildiğince çok ses çıkarmak için gerekli hamleleri yapıyorsun. Paslanmış demirlerin birbirine, tahta saplara ve toprak zemine çarpması ile büyük bir gürültü kopuyor. Gürültünün arasında, diğerlerinden nispeten biraz daha uzağa, ahırın orta noktalarından birine düşen bir aletin saman zemine çarpan ve sesi soğurulan diğerlerinin aksine biraz daha tok bir ses çıkarmış olduğunu farketsen de şuan için ona odaklanmıyorsun. Yapman gereken daha önemli işler var.

Kopan gürültüyle birlikte, binanın içinden boğuk bir ses ulaşıyor kulaklarına: “Kim var lan orada!?” Yüksekliğinden dolayı arkasında ne olup bittiğini göremediğin boşluktan haldır haldır adım sesleri geliyor, biri ahşap merdivenlerden aşağı iniyormuş gibi. Ardından, minik boşluktan gelen ışığın önünde bir kafa beliriyor; hatlarını seçemiyorsun. Bir süre sana, ahırın haline ve meczup gibi tarım aletlerini toplamaya çalışmana bakıyor ve hareketleniyor bina kapısı olduğunu tahmin ettiğin yere. İlkinden farklı, ikinci bir ses duyuyorsun bu kez yine boğuk bir şekilde. Yukarı kattan geldiği belli: “Kimmiş!?” Cevap gecikmiyor. Hem duvardaki minik boşluktan, hem de yağmura rağmen birkaç santim açık olan ahır kapısından duyabiliyorsun sesi aynı anda. Bu adamın dış kapıyı açıp ahıra yönlendiğini işaret ediyor sana: “Delinin teki, ahıra girmiş!”

Ahır kapısı sert bir şekilde açılıyor ve karşında bir süre önce kervanınıza el koyan adamlarla sohbet eden üçüncü kişiyi görüyorsun. Baktığı ilk şey, senin az önce ahıra teslim edilen şifalı otlarla dolu arabaya dadanıp dadanmadığını anlamak için köşe tarafa göz gezdirmek oluyor. Arabayı bıraktığı şekilde gördükten sonra rahatlayıp sana dönüyor sıkkın bir ifadeyle: “Dilenci misin? Sana vereceğimiz bir şey yok, hayır kurumu değil burası.” Birkaç adım atıyor sana doğru; gerek üzerindeki kıyafetten, gerek silik duruşundan gerekse de garip hareketlerinden dolayı senden zerre gram şüphelenmiyor gibi görünüyor. Sorusuna cevap verebilirsin ancak planladığın saldırını gerçekleştirmen için de oldukça optimal bir mesafede olduğunu kestirebiliyorsun.

[Ryuugan Mikauzi]

İnce ince düşünülmüş ve prova edilmiş planlarına mütevellit işler umduğu gibi gitmişti. Fazladan bir kişinin daha onu bekliyor oluşu ince bir sızı oluşturmuş olasa da, o da en fazla dudağının kenarında büzülmüş bir gülümseme gibi yukarılara kalkışmış ve tülden bir gaz gibi atmosfere bulaşarak yok olmuştu.

Tüm bu hengame başlamadan.. yani Mika adamla yüz yüze gelmeden önce, duvardaki yanlamasına dikdörtgen oluşumun arka tarafının, direkt olarak ev ile bağlantısı olduğunu teyit etmişti. İlk sesli müdahale oradan gelmişti ve akabinde aralarındaki minik cevaplaşmalar oradan göründüğünü ortaya koyuyordu. Bunu temel alırsa, iyi ki ortam karanlıktı çünkü rakibini sert ve ani bir hamle ile öldürmeyi planlayan Mika, sonrasında içerideki kişiye yaklaşımını tam olarak, merdivenden inen adamın kapıyı ardına kadar açısına kadar geçen sürede seçmeliydi.
---------------------------------
Yere düşürdüğüm malzemelerin zeminde çıkartmış olduğu seslerinden, ayaklarımın altında gizli bir bölme olduğunu anlamamın şuan hiç bir ehemmiyeti yoktu. O kısacık süre içerisinde rakibimi ani bir şekilde öldürdüğümde diğer kişinin duymama şansı yüzde kaçtı? Bu yüzde hamlenin temizliğine ve gaddarlığına bağlıydı. Fakat bulunduğumuz yerde bir dilencinin olduğunu biliyor olan adam mutlaka dışarıya gelmek isteyecek miydi? O zaman bulunduğumuz ortamda ses çıkmış olsa dahi, rakibimi ani bir şekilde ve gaddarca öldürebilirsem, sonrasında hızlıca ahırın açık olan kapısından çıkıp ellerime ve ayaklarıma chakra toplayarak iki katlı evin çıkış kapısının olduğu duvara tırmanırdım. Onunda görüş açısının dışından gerçekleştireceğim bir hamle ile avantajlı bir konumda olabilirdim.
-------------------------------
Mika'nın aklından geçen bu düşünceler, uygun bir itiş gücü ile bağırsakta yol alan akışkanlar gibiydi. Çok hızlı şekillenmeliydi zira soğuk hava ile ilk temasında, akış hızından çok daha yüksek bir hızla katışık olacaklardı. Bunu daha öncede birçok kez yaşadığı için çokta yabancılamamıştı olanları. Gözlerine sinen sakinlik bir uyuşukluk anından çok, ne yapacağını çoktan seçmiş birinin tavrıydı. Artık oyunculuk yapmak zorunda değildi. Gözleri tam olarak yerden adamın gırtlağına doğru yükselirken bir ok gibi tutup çekecekti elleri katanasını. Çekilen katana rakibinin boğazını kesmek için yola koyulacaktı ileriye atılan ani ve mesafeyi kapatan adımıyla beraber. İlk hamlesinin neticesine bakmadan ikinci hamlesini de rakibinin aynı noktasına doğru fakat bu sefer tam tersinden gerçekleştirecek ve sonucuna göre, ya planının ikinci kısmına geçecek yada olana ve bitene göre karar verecekti.

[GM - Naruto]

Adam herhangi bir şüphe duymadan sana yaklaşırken, sen de herhangi bir şüphe duymuyorsun. Ani bir hareketle katanana uzanıp kati bir keskinlikle yapıyorsun savurma hamleni. Rakibin, ne olduğunu anlamayıp bir anlık şoka girse de beklemediği hareket karşısında çok hafif geri sendeliyor ve bu sebeple ilk savruşun ölümcül bir hasar vermekten ziyade adamın boğazını çizip geçiyor yalnızca. Ancak, stilindeki ustalığın sebebiyle durumu kolaylıkla kotarıp tam tersi istikametten 2. hamleni çıkarabiliyorsun. Bu kez, 12’den vuruyorsun hedefi. Adam, çığlık bile atamadan ellerini boğazına götürüyor ve gözlerindeki hayatın söndüğünü farkedebiliyorsun. Fışkıran çene bölgeni ve göğsünün üst kısımlarını boyamış durumda. Her şey birkaç saniye içinde olup bitiyor.

Yine de, hesaplamadığın bir şey var. Kürek, tırpan gibi bir insana göre çok daha hafif şeylerin çıkardığı ses ikinci kattan duyulabiliyorsa; bir cesedin yere düşüşünün de duyulabileceği adamın cesedi yere gürültüyle çarptıktan sonra geliyor aklına. “Yine ne oluyor be!” diye az önceki sesi duyuyorsun tekrardan, ve eve açılan boşluktan az öncekiyle aynı şekilde haldır haldır merdivenlerden inen birinin sesi gelmeye başlıyor. Minik pencere sayesinde seni görebilmesine yalnızca birkaç saniye var, hızlı davranman gerekiyor.

[Ryuugan Mikauzi]

Bir olmadı iki.. İlk adımda adamı ıskalayan bir yağmur tanesi gibi transit geçen katanam dönüşünde biçmişti ruhunu. Gamlı bir hamle ile gözleri altın şafağa kayarken vücudu büsbütün düşmüştü tok zemine tok bir sesle. Hask.. demeye kalmadan diğer eleman apar topar iniyordu galiba aşağıya. Hayır n'olmuş olabilir yani alt tarafı bir dilenci yahu sakin ol, diyemeden iniveriyordu vallahi. Pencereden mi saplasam? Ulan mesafeyi kapatamam muhtemelen temeeee! Öyleyse hızlıdan adama son bir kez göz atayım.. yüzükoyun çevirerek üzerine üstümdeki cübbeyi ayaklarını da örtecek biçimde atayım tabi katanam da cübbenin altında kalmalı.. Sonrasında hasır şapkamı da adamın kafasını ve sırtının bir ölümünü örtecek şekilde attıktan sonra henge yapayım ben.. Üstümdeki kan derdinden de kurtulmuş olurdum. Belki geldiği hızla dilenci dövdüğümü anlayınca " Hay senin yapacağın işi sikeyim." diyerek eski konumuna doğru yola çıkardı. Gerçi o zaman bu benim işime gelmezdi, ne yapmalı? Tamamdır, attık üzerine malzemeleri, çaktık hengeyi.. Yardım isterim yahu, "Eşek ölüsü gibi adam" der yardım isterim. "Gel dışarıya atalım mendeburu" derim.
------------------------------------
Sakinliğini korumaya çalışan kesik bir atar damar gibiydi Mika. Acilen kan sızdıran noktalarını dağlamak isteyen, hayatına son vermek istediklerini de bu uğurda önüne katan bir ana arter gibiydi. Yüzündeki sabit mimikleri ile aklındakileri yeterince hızlı yapabileceğine olan inancı sayesinde, ilk kıpırtıları işittiği anda başladı planına. Hızlıca adamı çevirecek ve üzerindeki cübbe ile hasır şapkayı çıkartarak, cübbenin adamın ayakkabılarını da örtmesine dikkat ederek alt bölümüne doğru, hasır şapkasını ise kafa bölümüne ve sırtının yettiği kadarına denk gelecek şekilde örtecekti.

Akabinde henge no jutsu diye fısıldayarak, az evvel can vermek üzre olan kişinin aynısı olmaya çalışacaktı. Yukarıdaki kişinin pencereden kendisini gösterdiği ana, adamın üzerinden kalktığı anı denk düşürerek ve yüzünü ona dönerek, " Kaşındı puşt, gel de bir el at eşek ölüsü gibi mendebur, yağmurun altına atalım da ayılsın amınakoyduğumun dilencisi. " diyecek ve bu seferde kapıdan o kişinin girişini bekleyecekti. Evden çıkıp gelecek olan adamı kesmek içinde kendisini hazırlıyordu. Katanasının, cübbenin altında ki yerini tam olarak biliyordu ve bundan ötürü içeri giren kişi gözlerini yatan kişiye kaydırdığı anda katanasını çekerek, göbeğinin bağırsak kısmına doğru yatay olarak bir savurma hamlesi yapacak ve ardından omzu ile yüklenerek kapının girişine doğru yere düşmesini sağlayacaktı.

Fakat pek tabi ki adam, o dar dikdörtgenden de zemine inebilirdi. O zamanda yapacakları hemen hemen aynıydı tek ve büyük bir fark ile. O da saldırmadan hemen önce yerdeki cübbeyi adama doğru, "Tut" komutu ile suratına atacak ve sonrasında katanasını çekerek bağırsaklarını dökecekti. Belkide adam aşağıya bile inmezdi fakat o an Mİka'nın suratındaki etli bölümlerinden ve hatta gözlerinden de içerilerde oluşan, oluştuğu gibi de başlayan şeyler bunlardan ibaretti.

Ve ok yaydan çıkmıştı...

"Gerisi senin ve benim aramda Kami-sama..."

[GM - Naruto]

Adamın geldiğini farketmen ile duvardaki küçük boşluktan görüş açısına girmen arasındaki birkaç saniyelik minik pencere, hızlı hareket etmene rağmen planladığın şeylerin büyük kısmını yapabilmene yetmiyor. Ki planladığın şeyler aslına bakarsan oldukça komplike ve uzun sürebilecek işlemler, bu yüzden sonuç seni pek de şaşırtmıyor; adamı ters çevirmek, cübbeni ve şapkanı çıkarmak, cübbeni adamın ayakları dahil tüm vücudunu örtmek için kullanmak, şapkanı adamın baş kısmına örtmek, katananı kınına geri sokup kını kemerinden çıkarmak ve cübbenin altına saklamak, üstüne henge yapmak.

Canlı, ancak baygın bir adamı taşımanın ölü bir adamı taşımaktan daha kolay olduğu söylenir her zaman. Aslında bu doğrudur, canlı vücudu uykuda olsa dahi kas tonusu yerinde olduğu için istemsizce de olsa kendini kaldıran kişiye yardım edecek şekilde konumlanır. Ölüler içinse, bu pek geçerli değildir. Adam gerçekten de ‘eşek ölüsü’ gibi olduğu için adamı çevirmeye çalışırken pencereden gelen hafif ışığın önüne bir engel geldiğini farkediyor ve görüldüğünü anlıyorsun. Az öncekiyle aynı senaryo gerçekleşiyor, ışık arkadan geldiği için adamın yüz ifadesini seçemiyorsun ama birkaç saniyelik duraklamasından şok içinde olduğu belli gibi. Ancak kendini oldukça çabuk toparlıyor, arkadaşının düştüğü hataya düşmeme niyetinde gibi. Yalnızca başı göründüğü için altta bir şey yapıp yapmadığını sezemiyorsun, ancak adamın bağırışı dolduruyor kulaklarını: “Kebudan no Jutsu!” Adamın ağzı olduğunu tahmin ettiğin yerden hızla bir toz bulutu fırlıyor üzerine doğru. Bu esnada küçük boşluktan gelen ışığı da kapatıyor bulut ve karanlıkta kalıyorsun. Minik taş parçaları vücuduna çarpmaya başlıyor ve ince çizikler oluştuğunu hissedebiliyorsun vücudunun üstünde. Yine de saldırıyı ‘henüz’ tam olarak üstüne almış değilsin, daha fazla etkilenmeden kaçman mümkün görünüyor. Işık komple gittiği için adamın hala minik boşluktan seni izleyip izlemediğini göremiyorsun, ancak bazı adım sesleri duyuyorsun tam olarak lokalize edemesen de.

[Ryuugan Mikauzi]

Planım umduğum gibi gitmemişti ve belli ki artık aldatmaların da sonuna gelmiştik. Bir kaç saniye kati suretle yetmemişti ve ben neredeyse bir çuval incirin içine ediyordum. İçeriyi ışıkla dolduran o yatay dikdörtgenden bulunduğum noktaya doğru bir teknik sallamıştı eleman. Beni gördüğü gibi ortamı toza boğmuş ve üzerime doğru gelen toz tabakasından da bir kaç çizik almıştım. O anda 'Sanırım henüz tekniğin tamamını yemedim.' diye düşünürken, alarma geçen her hücrem ile beraber katanamı kaparak kendimi gerisin geri ahırdan dışarıya atacak ve tekniğim tümünü yemekten kaçınmaya çalışacaktım.

Demir kapının açılış sesini, henüz tüm bu olayların başında duymuş fakat kapanışını duymamıştım. Aklımın bir köşesinde saklanan bu kroşeyi rakibe nasıl vuracağımı düşünüyordum. Ekipman çantama elimi atarak hızlıca bir kunaime uzanacak ve patlayıcı parşömenle tutturarak demir kapının içine ve yere saplanacak bir açı ile atmayı deneyecektim. Oradaki patlama umuyordum ki hem kapıya ve kirişine hemde oraya yaklaşırsa rakibime hasar verirdi. Kapıya vereceği zarar tekrar kapanmasını engellemek için güzel bir başlangıç olacaktı.

Hamlemin başarısından yada başarısızlığından bağımsız olarak rakibim ile ilgili görebileceğim yada duyabileceğim her şeye kulak kabartacak ve gözlerimle hem ahırı hem de evin girişini kollayacaktım. Onu görebildiğim an ise iki kunai daha sallayarak duruma göre harekete geçecektim.

Artık kandırmaca yok, sahte bir güven duygunun sakinleştirici ve uyuşturucu etkisine kanmak hiç yok. Tüm bunların aksine rakibimin gözlerinin içindeki o dehşeti ve acıyı yaşayacak ve dahasını yaşatmak için varımı yoğumu bu savaşa yatıracaktım. Bu basit bir öl yada öldür durumu değildi... Öyle bir durumda ölümü muhakkak hak eden ve arayan birine rastlamak yada buna kimin sahip olması gerektiğine karar vermek çok karmaşık olurdu. Hayır hayır.. içinde bulunduğum bu durum tam olarak birinin ve sadece birinin ölmesi gereken bir durumdu. Bunu tamamen hak eden birisine de sıradan bir teslimatçı yerine benim seçilmiş olmam, adına tesadüf denemeyecek kadar gerçekti.

" Tch.. Sen de artık en az ahırdaki arkadaşın kadar ölü bir adamsın. Sadece henüz bunun farkında değilsin. "

[GM - Naruto]

Birkaç basit daha çizikten daha fazla zarar görmeden kendini ahırın dışına atıyorsun hızlıca. Bu esnada içeride atın huysuz huysuz bağırış ve kişnemelerini duyabiliyorsun. Taşların bir kısmı zavallı yaratığa denk gelmiş gibi görünüyor, ancak durumu çok ciddi olmasa gerek. Dışarı çıktığında, hamlene başlamadan hemen önce ortamı gözlemleme fırsatın oluyor. Demir kapı açık durumda, içeriden gelen ışığı ve iç mekanın basit ayrıntılarını görebiliyorsun ancak elbette dikkatin adamı aramaya yönelik olduğu için dikkat çeken ekstra bir şey görmüyorsun. Dışarıda yağmur aynı şiddette devam etmekte, ay bulutların arkasına saklanmış ve tek ışık kaynağını binanın açık kapısı ve pencere oluşturuyor. Zemin tamamen çamur ve darmadağın durumda, bunun dövüşünü nasıl etkileyebileceği konusunda pek bir fikrin yok. Çoğunlukla Kusagakure’nin ılıman topraklarında çimenlerin üzerinde yaşadığın için vıcık vıcık çamur konusunda pek tecrübeli değilsin rakibinin aksine.

Adam ise ortalıkta görünmüyor. Planladığın şekilde patlayıcı parşomenini hızla kunaine iliştiriyor ve açık kapıya doğru fırlatıyorsun. Birkaç saniye sonra parşomen gürültüyle infilak ediyor, çatırtılar eşliğinde evin ahşap zemininin giriş kısmının parçalandığını farkediyorsun, kapıda ise herhangi bir hasar görünmüyor. Ortalığı kaplayan duman bulutu ise kapıdan gelen ışığı bir miktar kesse de önünü görmene engel olacak bir durumda değil. Hamlenden sonra duyularını keskinleştiriyorsun rakibine dair herhangi bir ipucu bulmak için. Patlamadan zarar görmemiş gibi duruyor, gördüyse bile sana çaktırmamakta. Herhangi bir iz göremiyorsun rakibine dair. Yağmurun sesinin de ince sesleri duyman konusunda sana bir fayda sağlamadığı aşikar. Gözlerin evin girişini ve ahırı taramaya devam ederken olası sonraki hamlende kullanmak üzere iki kunai daha hazırlıyorsun, ancak hareket yok. Adam ortalıkta görünmüyor.

[Ryuugan Mikauzi]

out: Gm sama; İl ve ilçe müsabakaları üzerine, türkiye şampiyonası eleme grup maçları da eklendi. Konumdaki pasiflik sınırına uygun olarak devam etmem mümkün gözükmüyor. Konum ana kurguyu sekteye uğratmayacaksa, pasiflik sınırı olmadan devam edebilirim fakat diğer türlüsü mümkün gözükmüyor. Uygun gördüğünüz bir şekilde sonlandırabilir, yaşanmamış sayabilir yahut uygun şartlarda devam ettirebilirsiniz.

[GM - Naruto]

Off Topic

Konunun pasiflik sınırı oyuncu isteği üzerine 72 saate çekilmiştir. Süre yazılan ilk rpnin ardından başlayacak.

[GM - Naruto]

Off Topic

Oyuncu, oyuna devam edemeyeceğini bildirdiği için konu iptal edilmiştir. Konuda geçen olaylar hiç yaşanmamış varsayılacaktır. Karakteri pasife çekilmiştir.