[Yamato Ryuji & Kotegawa Ooki] Tutsak

[Yamato Ryuji]

Yüzünü en çok gördüğüm kişiden, kendimden aşina olduğum bir ifade olmasına rağmen Kazuya'nın suratının aldığı korkunç şekil oldukça korkutucuydu. Kariyer olarak kaçak shinobi olmaktansa korku evi açmayı düşünse muhtemelen daha başarılı olabilirdi.

Avans mı? Buraya almaya geldiğim şeyi, esirini bana doğru fırlatarak dikkatimi dağıttıktan sonra saldırmaya avans mı diyordu bu adam? Gerçekten çok garip düşünceleri vardı. Etrafındakilerin kendisi üstün görmesi sanırım tanrı kompleksi oluşturmasına yol açmıştı. Sözleri, yüz ifadesinin aksine korkutucu olmaktan daha çok mide bulandırıcılıkla ürpertici arasında çirkin hislere sebep oluyordu.

Pelerin? Doğru, yara sarmalamak için kopardığım parçalardan sonra sırtımda küçük bir kumaş parçası kalmıştı ve oldukça komik görünüyor olmalıydı. Bu konuda haklı olsa da muhabbet faslını çoktan aşmıştık.

Kazuya'ya odaklanmaktan Hige'yi es geçmiştim. Fakat dikkat dağıtmak için oluşturduğum sisi dağıtmak dışında bir hareket yapmamıştı henüz. Fuuton ve kenjutsu kullandığını Taka'dan öğrenmiştim. Yetenekleri konusunda bilgi sahibi olmak işimi kolaylaştırsa da Kazuya'nın ardında duruyor olması onu dövmemi geciktiriyordu. Zaten ikisiyle aynı anda dövüşmek beni bulunduğumdan daha büyük bir dezavantaja sokardı. Bu şekilde hareket ediyor oluşları işime geliyordu.

Bisentolu sapık beni kesip deşmektense küt darbelerle yıkmaya çalışıyordu. Nedenini düşünmek için, az da olsa, zamanım olsa da bu dilimi üzerime gelen saldırı hamlelerinden kaçınmaya yönelik kullanmıştım. Burun farkıyla başarılı olan bir iskivin ardından fark ettiğim Kazuya'nın elindeki sembol, zihnimdeki bu soru işaretini açığa kavuşturmuştu. Tam olarak çözemesem de bir mühürle beni etkilemeye çalışıyordu. İyi bir şey olmadığı kesindi.

Zamanın durduğu anda düşüncelerim hızla akarken hareket planımı spontane olarak yapıyor ve gerçekleştiriyordum. Suratıma yönelen iki saldırının birbirlerinin karşı saldırılarını önlemesi durumumu zora soksa da bu durumdan kurtulmak için ninjutsu ile desteklediğim hızıma güveniyordum. İlk olarak Kazuya'nın kaldırdığı elinden tarafa atacağım adımla hem bisento saldırısını boşa çıkarmış olacak hem de doğrulttuğu mührün boş bir yere bakmasını sağlayacaktım. Ardından geride kalan bacağımda chakra biriktirerek uygulayacağım uzuv güçlendirmeyle birlikte Kazuya'nın karnına vuracağım tekme, Hige araya girmedikçe ardı kesilmeyecek saldırı zincirimi başlatacaktı. Eğer Kazuya'yı beklediğim gibi gardını düşürmeye zorlayabilirsem ekipman çantama uzanıp elime gelen ilk sivri aletle ölümcül hasar vermeyi deneyecektim.

[GM - Naruto]

Ryuji: Bisento sapı kafana doğru inişe geçerken, hızla sola adımlayarak pozisyonunu değiştiriyorsun. Darbe bir an önce bulunduğun yere gürültüyle iniyor, ancak Kazuya ilk hamlesinin ıskalaması sonucunda boştaki açık elini yeniden yumruk haline getiriyor. O mühürden nasıl bir ifritlik çıkacaksa, vazgeçmiş gibi görünüyor şimdilik. Yeniden hazır konuma geçtikten sonra, ilk darbeyi çıkaracağın bacağına chakranı odaklıyor ve ayağının tabanıyla bir tekme yapıştırıyorsun Kazuya’nın karnına. Acıya bağlı herhangi bir tepki vermiyor, ancak zırhının etkisiyle çarpıldığını farkediyorsun. Bisentosunu kaldırmaya yeltenirken, bir başka tekmeyle devam ettiriyorsun komboyu. Bu tekme, sağdan sola ilerleyip sana göre hafifçe yan duran rakibinin karnının tam ortasına oturuyor. Darbene karşılık olarak yüzünde özel bir ifade olup olmadığını kontrol ediyorsun Kazuya’nın. Sırıtışı kesilmiş durumda, ancak stresli yahut acı içinde de görünmüyor. Garip bir donukluk var bakışlarında. Bir sonraki tekmen için ayağını kaldırırken, bu kez katanasını çekmiş ve sana doğru koşmaya başlayan Hige’yi farkediyorsun. Hala zamanın olduğunu düşünüp üçüncü darbeyi vuruyorsun Kazuya’nın sağ üst bacağının arkasına doğru sol ayağınla. Darbenin etkisiyle, dizi hafifçe öne doğru çıkıyor ve postürü bozuluyor. Bu esnada, dibinde bitiyor Hige. Kazuya’dan herhangi bir ses yok, ancak Hige’nin sol yukarıdan sağ aşağıya doğru çapraz kesisinden kurtulmak için geriye doğru zıplıyor ve bir sonraki saldırın için pozisyon alıyorsun. Hige, biraz endişeli görünüyor. Ancak Kazuya hala ifadesiz.

Off Topic

Out: Ooki yeniden yazmaya başlayabilir.

[Kotegawa Ooki]

Konuşmama devam ederken Juzo'nun yüz ifadeside gittikçe ciddileşiyordu. Önceden de düşündüğüm gibi endişesi büyük ihtimalle Takeru denen ibneyi kurtarmak için çok geç olması üzerineydi. Takeru'yu ve bu durumu düşününce aklıma ilginç bir düşünce gelmişti ve istemeden de olsa bakışlarımı gökyüzüne çevirmiştim.

Eğer en başta Minami Şehrindeki eğitim başarılı olsaydı Takeru'nun nihai durumu yine aynı mı olurdu? Yoksa bizden öğreneceklerini kullanarak bu zor durumdan kurtulabilir miydi? Kafamı kurcalayan bu soruya %100 netlikte bir cevap bulmam mümkün değildi. Belki her şey düşündüğüm gibide gelişmezdi. Bizim yani benim ve kardeşim tarafından kendini savunabilecek bir duruma kadar eğitilen bir Takeru, karşısındakileri sinir edip bu yüzden onlar tarafından ağır yaralanabilir hatta öldürülebilirdi. Gerçi mevcut durumunu bilmediğim için hali hazırda yaralanmamış olduğunu varsaymamda bir hata olabilirdi.

Konuşmam bittiğinde Juzo ANBU'lardan birine bir emir vermiş ve diğerleri ile birlikte hızlıca olay mahalline koşturmuştu. Adının Kame olduğunu öğrendiğim ve benle birlikte kalan ANBU ise benle daha doğrusu yaralarımla ilgilenmeye başlamıştı.

Kame'nin uyguladığı jutsu daha doğrusu onu yapma şekli gözlerimin fal taşı gibi açılmasına sebebiyet vermişti. Mediclik üzerine çok fazla şey bilmesemde Shousen Jutsu'nun aşırı zor bir teknik olduğunu duymuştum. Doğal olarak karşımda birinin bu tekniği el mühürsüz yapması onun Mediclik konusunda ne kadar uzman olduğunu gözler önüne seriyordu. Açıkçası bu kimliğini ele verebilecek bir şey bile olabilirdi. Eğer Medicliği normal kimliğinde saklı değil ise az biraz uğraşla Kame'nin kim olduğu bulunabilirdi. O değilde bu Juzo'da ANBU'ların kim olduğunu biliyor gibiydi. Başka bir değişle oda bir zamanlar veya hala ANBU üyesi demekti.

Sırayla göğsümdeki ve burnumdaki yaraları tamamen olmasada kısmen iyileştiren Kame bana bu konuda bir uyarıda bulunduktan sonra diğerlerini takip etmek üzere harekete geçmişti.

Bir kaç saniye için olduğum yerde durumumu kontrol ettikten sonra ne yapacağımı düşünmeye başlamıştım. Ya burada bekleyecektim yada onları takip edecektim. Takip edersem yapabileceğim bir şey olduğunu sanmıyordum. En azından 3 ANBU ve Juzo'nun yapamadığı bir şeyi yapamayacağımda ,helede mevcut durumumda, %101 emindim. Yinede ne olacağını kendi gözlerimle görmek istiyordum.

Kendimi toparladıktan sonra vücudum el verdiğince mağaralara yani Ryujinin gittiği yöne doğru koşturacaktım. Koşarken işimi kolaylaştırmak ve hızlanmak için bacaklarımı çakra ile kuvvetlendirmeyi planlıyordum. Eğer vücudum koşmama izin vermezse seri adımlarla yürümeye çalışacaktım.

Mağaraya doğru ilerlerken Shinobi çantamı karıştırıp kalan iki kunaimi iki elime her an fırlatmak için alırken shurikenleri de hızlı bir şekilde alabilmek için çantanın içinde ön taraflara yerleştirecektim.

[Yamato Ryuji]

Tekmelerimi yedikten sonra canını vermişçesine anlamsız bakmaya başlayan Kazuya, saldıracak köpeğin havlamaması gibiydi. İçinde bulunduğumdan daha büyük tehlikenin habercisi olacak durumun daha gürültülü gelmesi gerekirken karşımdaki adamın anormalliği, beni tam tersi yönde düşünmeye sevk etmişti.

Vurkaçlarla istediğim kıvama getirdiğim dövüş pozisyonu, nihayet Hige'nin de katılmasıyla benim için içinden çıkılması oldukça zor hale gelmişti. İkiye bir yakın dövüş için aklıma iki farklı yöntem geliyordu. Birincisi rakiplerimi birbirlerinden uzaklaştırıp farklı şeylere yönelmelerini sağlamak, ikincisi de bedenlerini arka arkaya denk getirerek aynı anda hamle yapmalarını engellemekten geçiyordu. İlk düşüncem için plan aşaması, ikincisi için de icra kısmı zorlu olacağa benziyordu. Seçim yapamamıştım.

Bulunduğum pozisyon Kazuya'ya doğrudan saldırmak için elverişli olsa da bozuk yüz ifadesi ve bana işlemeye kalktığı mühür, kendisinden uzak durmak istememi sağlamıştı. Doğrudan saldırı ile iki düşmanımı da silahsız bırakıp tekmeleyerek işlerini bitirmek istiyordum. Fakat isteyerek edeceğim hareketler, cesaret ile aptallık arasındaki çizgiyi negatif yönde aşmama neden olacak gibiydi. Plansız davranmayacaktım.

Elimi olabildiğince hızlı şekilde ekipman çantama atıp bir adet sis bombası daha çıkardıktan sonra gözümün kestirdiği kadarıyla Hige ve Kazuya ile aramdaki mesafeyi yarılayan noktaya fırlatıp önceden yaptığım gibi geriye küçük sıçrayışlarda bulunarak kendimi gözden kaybettirecektim. Görüş kontağımız bozulduğu anda ellerime alacağım ikişer shurikeni de önümde oluşacak sis bulutunun içinde hatırlayabildiğim kadarıyla Kazuya ve Hige'nin bulunduğu konumlara fırlatarak kaçış hamlemi kontralarla süsleyecektim. Bunu yaparak sürpriz faktörünü yeniden kendi lehime çekmeyi umuyordum. Ayrıca yine aynı şekilde cevap alacağımı, Hige'nin Daitoppa'sı, düşündüğümden planlama kısmında rakiplerimin bir adım önüne geçmiş olacaktım.

Kafamda çizdiğim şekilde sis bombası, geri sıçrama, shuriken fırlattıktan sonra olduğum yerde rüzgarla sendeleyip Kazuya'nın yıkıcı darbesini beklemektense sisin etrafından Hige'nin bulunduğu tarafa doğru hilal çizerek yapacağım koşuyla, bu sefer kılıç kullanan düşmanıma, tekme kombolarımla saldıracaktım. Fakat Hige'nin şeytani planları olduğuna inanmadığımdan kılıcıyla bana hasar vermemeyi denemeyecekti. Bu yüzden yakınına yaklaştığım anda bir elimi yere koyup kılıcını tutan eline uygulayacağım özel tekmeyle başlayacaktım. Bu sefer içimdeki profesyonel shinobiyi baskılamaktansa uyguladığım tekniğin ismini haykırarak dövüşüme coşku katacaktım. "Shoufuu!"

Rakiplerimle taijutsu mesafesine yeniden girdikten sonra en başından planladığım gibi bulunduğum açıyı kontrol etmeye çalışacaktım. O anda dövüşmediğim kişiyi, dövüştüğümün arkasında tutarak ikiye karşı bir dövüşü olabildiğince kendi avantajıma çekecektim. Aynı anda hem iki kişiyle dövüşüp hem de bire bir dövüşüyor olacaktım.

[GM - Naruto]

Ooki: Geriye dönüş yolun, planladığından daha sancılı geçiyor. Öncelikle bacaklarına chakra odaklayıp koşmak istiyorsun ancak chakranın buna yeteceğine emin olmadığın gibi, bacaklarının seri tempo bir koşuya ayak uydurabilecekleri konusunda da şüphelisin. Bu sebeple koşma kararından vazgeçiyorsun. Ancak yürümenin de çok müsait olmayacağına karar kıldığın için elinden geldiğince hızlı bir şekilde seyirtmekle yetiniyorsun mağaraya doğru.

Ryuji: Sis bombasını planladığın şekilde atıyorsun. Ortalığı aniden büyükçe bir duman bulutu kaplarken, geriye doğru sıçrıyorsun az öncekine benzer şekilde. Bu esnada fırlattığın shurikenlerin nihai kaderinden emin değilsin. Herhangi bir çarpma sesi yahut acıya bağlı bir inilti gelmiyor kulaklarına. Pozisyon aldıktan sonra, bir hilal şeklinde koşup dışarıdan alarak Hige’nin bulunduğu yere doğru yaklaşıyorsun. Ancak sorun şu ki, sisin içinde hareket etmiş olan yalnızca sen değilsin. Az önce bulunduğu lokalizasyonda bulamıyorsun Hige’yi. Yine de belli bir plan düzleminde hareket ettiğin için, tedbiri elden bırakmayarak aranmaya başlıyorsun Hige’yi. Birkaç adım atıyorsun çevrene dikkat ederek. Bu esnada, adeta fırlayarak geliyor üzerine bir şey. Bu, katanasını sola doğru kaldırıp sana doğru saldırmak üzere hareketlenen Hige. Planladığın şekilde, rakibin doğru mesafeye geldiği an vücudunu hafifçe çöktürerek eğiyorsun. Ardından yukarı doğru savurduğun tekmenle Hige’nin katana tutan iki elini birden hedefin haline getiriyor ve sağlam bir darbe geçiriyorsun. Katana Hige’nin elinden fırlarken, sonraki hamleni yapmak üzere oldukça hızlı bir şekilde ayaklanıyorsun. Tam bu esnada, sislerin arasından bir silüet beliriyor. Kazuya’nın çok daha tehlikeli olduğunu bildiğin için Hige’ye yapacağın komboyu bir kenara bırakıyor ve savunmaya geçmek istiyorsun. Ancak hızı, pek yetişebileceğin gibi durmuyor. Belki fiziksel durumu daha iyi olan bir Ryuji elektrik zırhıyla avantajlı konuma geçebilirdi, ancak patlayıcı parşomenlerin etkisini her an daha fazla hissediyorsun üzerinde. Silüet ileri fırlayıp sol dizini senin göğsüne geçiriyor sıçrayarak. Darbenin etkisiyle geri savruluyorsun, bir şekidle ayakta kalmayı başarıyorsun ancak düşmüş olmayı tercih ederdin belki de. Kazuya bisentosunu çeviriyor ve arkasında bir tur attırdıktan sonra aşağıdan yukarı bir savurma hamlesi yapıyor sana doğru. Bu kez keskin tarafıyla. Karşılaman gerekiyor, ancak bunu yapabileceğinden bile emin değilsin.

Ooki: Yürümeye devam ediyorsun.

[Kotegawa Ooki]

Mağara'nın olduğunu düşündüğüm yere doğru ilerlerken ilkin koşmaya çalışmıştım ama her ne kadar yaralarımla temel düzeyde ilgilenilmiş olsada hala tam olarak iyileşmemiş olduğumdan bu çabam boşuna kalmış ve elimden geldiğince hızlı adımlarla ilerlemekle yetinmek zorunda kalmıştım. Çakram hakkındaki şüphelerim ve koşamamam yüzünden bacaklarımı güçlendirme olayıda yalan olmuştu. Zaten koşamadıktan sonra sadece yürürken bacaklarımı çakra ile güçlendirmemin hızımda bir etkisi olacağından şüpheliydim. Sonuçta yürümek oldukça basit bir eylemdi.

Yolda yavaş yavaş ve acıyla ilerleyip bir yandan da elime kunai alıp shurikenleride öne çekerken, arada önüme çıkan ufak taşlara falan tekme atıp onları uzaklara gönderirken " Siktiğimin taşları. " diye söyleniyordum.

Taşlara tekme atarken aklımdan çok ilginç bir düşünce geçmişti. Şimdi ben bu taşlara vurmuş ve doğal olarak onları harekete geçirmiştim. Harekete geçen bu taşlar yollarının üstündeki daha ufak taşları iterek ve/veya toprağı ve/veya çimi ezerek ve/veya benzeri başka şeyler yaparak farklı olaylara yol açmıştı. Bu olaylar sonunda da bambaşka başka olaylar olacaktı. Mesela benim tekme attığım bir taşa on yıllar sonra ayağı takılıp düşecek biri, ben o taşı uzaklaştırdığım için düşmeyecek ve belkide ölümden kurtulacaktı. Yada tam aksi olarak normalde düz yoluna devam edecek biri ben taşın uzay-zamandaki konumunu tekme atarak değiştirdiğim için taşa basıp/çarpıp düşecek ve belkide ölecekti.

Bu yaptığım taşa tekme atmayı basit bir olay gibi gözüksede domino taşı gibi bir birine binen etkiler ve olaylar neticesinde çok büyük değişikliklere yol açmış olabilirdim. Belkide bir sonraki yüz yılın Madarası olacak adamın dedesi veya anneannesi/babaannesi benim konumunu değiştirdiğim taşlar yüzünden ölecek ve böylece bende bu Madaranın doğuşunu engellemiş olacaktım. Bunu geçmişe dönük düşünürsek Madaranın ailesinin komşuları ilgili aile seks yapmadan önce Madaralara baharatlı bir yemek ikram etmiş olsa ve bunu yiyen Madara'nın babası ve annesi ishal olup motoru bozsa ve bu yüzden o gün seks yapmayıp Madara'nın doğuşunu engellese ne olurdu? Shinobi Dünyası nereye giderdi? 4. Shinobi Savaşı komşuluk ilişkileri gelişmemiş bir grup insan yüzünden mi çıkmıştı? O zaman Shinobi Dünyasının tüm sorunları komşuluk ilişkilerinin geliştirilmesi ile çözülebilir miydi?

Ayrıca düşününce tüm bu olaylar etki-tepki şeklinde gelişmiyor muydu? Bir tiryaki sigara dumanını üflediğinde dumanın nasıl hareket edeceği her ne kadar rastgele olsada fizik, kimya ve hava durumu ile ilgili ilimlere çok hakim bir sensei uygun ölçüm araçlarıyla dumanın nasıl yayılacağını hesaplayamaz mıydı? Eğer bu doğruysa ve evrende yaşanan her olay ondan önce olan başka bir olayın sonucu ise evrendeki tüm yasaları ve maddelerin konumu ve durumunu bilmemiz halinde geleceği tahmin edebilir miydik? Böyle bir durumda özgür iradeden bahsetmemiz mümkün mü? O zaman benim Takeru köpeğini eğitemediğim için ceza almam doğru muydu? Peki böyle bir evrende tanrının konumu neydi?

Kafamı darlayan bu sorularla beraber mağaraya doğru ilerliyordum.

[Yamato Ryuji]

Arada ufak pürüzlerle karşılaşsam da genel olarak planlarıma uygun devam eden dövüş, önceden aldığım yaralar yüzünden bir miktar zorlaşıyordu. Fakat altından kalkamayacağım bir durum oluşturmuyordu. Zaten nihai amacım dayak atmak değil, arkadan gelecek ekibe güvendiğimden zaman kazanmaktı. Mağarayı herhangi bir olumsuz şart yüzünden bulamayıp yetişememeleri durumu da gözümün önündeydi tabi ki ama en kötü senaryo üzerine plan kurmayı tercih edebilecek karamsarlığı şimdilik hissetmiyordum.

Sisin içinden fırlayarak göğsüme dizini oturtan Kazuya'nın hareketi sonrası canımın acıdığını belirten bir ahlama isteği gelmişti. Ancak düşmanlarıma daha fazla zayıflık gösteremezdim. Ağzımdan refleks olarak çıkmaya çalışan çığlığı bir saniye içerisinde boğazıma tıktım, çiğnedim, geri yuttum ve sindirdim. Birazdan da zehir haline getirip baygın Kazuya'nın suratına kusmayı hedefliyordum.

Üzerime çok hızlı gelen saldırıya karşı önce savuşturmayı düşünsem de daha önceden yediğim darbeler zihnimde şimşek gibi çaktığı anda kaçınmayı planın ön tarafına almıştım. Fakat kaçmaya başladığımda saldırının geri kalanının geleceğini ve kediyle fareye dönüşeceğimizi bildiğimden doğrudan geriye sıçrayarak basit kaçınmayla kalmayacaktım. Ardında karşı saldırı olan bir hamle yapmayı düşünüyordum. Dövüşmeye başlamadan öncesinden beri düşündüğüm gibi, dikey gelen hamleyi yatay düzlemde konum değiştirerek boşa çıkartacaktım. Karşı saldırı olaraksa kenara çekildikten sonra olabildiğince hızlı bir adım alarak yine Shoufuu ile bu sefer daha tehlikeli rakibimi silahsız bırakacaktım. Ardından yine diğer rakip tarafından araya girilene kadar önümdeki tehlikeyi tekmelerle serseme çevirip, riske girmeden geri çekilecektim. Bunu yorgunluğumun en derin noktasını hissedene kadar tekrarlamak şimdilik aklıma gelen en mantıklı hareketti.

[GM - Naruto]

Ooki: İlginç felsefi düşüncelerin eşliğinde yürümeyi sürdürüyorsun bir süre daha. Medic-nin geçici olarak seni iyileştirmiş gibi dursa da, durumun hala pek iyi sayılmaz. Ancak en azından yürüyebiliyor oluşunu çakıl üyesine borçlu olduğunu rahatlıkla söyleyebilirsin.

Ryuji: Dikine gelen ilk saldırıdan kurtuluyorsun, ancak bisento savuruşları aralık bilmeksizin bir fırtına gibi yağmaya devam ediyor üzerine. Canını kurtarmak dışında başka herhangi bir şey yapmaya fırsat bulamıyorsun. Sağa, sola, geriye sıçrıyor ve aralarda eğiliyorsun. Boşluk bulup tekme çıkarmaya hazırlandığın her an, başka bir saldırı geliyor üzerine. Vücudunda çeşitli yerlerde kesikler, çizikler oluşuyor bu esnada. Hiçbiri ciddi sayılmaz, ancak halihazırdaki yaralarınla birleştiklerinde minik de olsalar seni ciddi ciddi sıkıntıya sokmaya başlıyorlar. Öyle ki, bir noktadan sonra iyiden iyiye yorulmaya başladığını hissediyorsun. Aranızdaki mücadele öyle hareketli ki, Hige müdahil olmaya fırsat bile bulamıyor. Bir süre böyle devam ediyorsunuz. Ardından, rutinin dışında bir şey gelişiyor. Mağaranın girişinden, telaşlı ayak sesleri duyuyorsunuz. Kazuya başını hafifçe eğerek girişe doğru bakmaya başlıyor. Bu esnada açık veriyor, ancak kan ter içinde kalmış ve kaba tabirle mabadından soluyan sen, herhangi bir hamle yapmak için güç bulamıyorsun kendinde ve nefeslenmek için kullanıyorsun bu boşluğu. Bir an sonra, koridordan devasa bir adam fırlıyor içeri doğru ve hızlıca göz gezdiriyor ortama. Ardında zırhlı ve maskeli 3 shinobi beliriyor hemen sonra. İri adamın Juzo olduğunu biliyor, ve hafifçe rahatlıyorsun içten içe. Sağ kalmayı başardığını düşünüyorsun, şimdilik. Ancak hiçbir şey bitmiş değil.

Ooki: Yürüyor, yürüyor, yürüyor, yürüyorsun. Sağlıklı bir versiyonunun rahatlıkla katedebileceği mesafe gözünde büyüdükçe büyüyor. Alnında biriken teri hissediyorsun ve terle ıslanan saçlarının ağırlığını hissedebiliyorsun. Yaralarının da terlemene katkısı olduğuna son derece eminsin. Ancak görev bilincin seni devam etmeye zorluyor. Az önceki savaş alanına geliyorsun, oldukça sakin durumda her yer. Cesetler bıraktığınız şekilde durmaya devam ediyor. Yürüyorsun.

Ryuji: Juzo ortamı değerlendirdikten hemen sonra, yumruklarını sıkarak Kazuya’ya bakmaya başlıyor. Kazuya da donuk bir suratla iri adamı izliyor. Kendisi de oldukça büyük olmasına karşın, Juzo hala ondan bir tık iri gibi durmakta. Kazuya’nın da bunu düşündüğüyle alakalı bir izlenim ediniyorsun. Ancak daha sonra durumun ciddiyetini farkettiğin için alakasız fikirlerini bir köşeye atma kararı alıyorsun. Hige’nin, hafifçe titreyen ellerle katanasını çıkardığını görüyorsun. Bir süre taraflar birbirleriyle bakışıyor, hemen sonra muhteşem bir hareketlilik başlıyor mağaranın içinde. Juzo ve arkasındaki bir çakıl Kazuya’ya doğru koşarken, Hige birkaç adım gerileyerek Kazuya’nın yanına geçiyor. Kazuya tüm dikkatini senden çekip bisentosunu kaldırıyor Juzo’yu karşılamak üzere. Diğer iki çakıl üyesinin Takeru’ya doğru ilerlediğini görüyorsun. Biri, Takeru’yu kontrol ederken diğeri onları korumak adına pozisyon alıyor. İlk birkaç saniye, herhangi bir şey yapamıyorsun bu aksiyonlar karşısında. Bitkin hissediyorsun, ayrıca herhangi bir şey yapabileceğinden de emin değilsin zaten. Yumruklar, kılıçlar, kunailer, bisentolar birbirlerine giriyorlar. Bir boşlukta, Kazuya’nın iç cebine uzandığını ve bir parşomen çıkardığını görüyorsun. Ardından bunu el çabukluğuyla Hige’ye veriyor. Ne yapması gerektiğini anlayan Hige, fırsattan istifade mağaranın çıkışına doğru koşmaya başlıyor. Parşomen alışverişini gören sadece sen gibi duruyorsun, ayrıca Kazuya’nın ince ince sıvıştığını da.

Ooki: Nihayetinde koruluğa girdiğinde, çok da uzakta olmayan mağarayı seçebiliyorsun. Ortalıkta kimse yok gibi görünüyor. Juzo ve ekibinin çoktan içeri girdiğini anlıyorsun. Tam bu sırada, bir adam fırlayarak çıkıyor mağaradan. Tanımıyorsun.

[Kotegawa Ooki]

Mağaraya doğru olan ilerleyişimi sürdürdüğüm sırada aklıma yaptığım çok kötü bir şey gelmişti. Her ne kadar beni tam iyileştirmemiş olsada muhtemelen ölümcül olan yaralarımı daha katlanır hala getiren Kame'ye teşekkür etmemiştim. Pek böyle şeylere takan biri olmasamda böyle bir durumda bana yardım eden birine bu basit kibarlığı göstermemek benim şartlarımca bile kaba gözükmüştü. Ölümünden kısmende olsa sorumlu olduğum Ryoma yerine buna takılmam ise ironikti. Tabi Ryoma'nın zamanında bana saldırırken, bu Çakıl'ın bana yardım etmiş olması ikisi hakkındaki düşüncelerimi büyük ölçüde etkiliyordu.

Koşarak bir iki dakikada gideceğim yolları bir ömürde kat ettikten sonra sonunda mağara görüşüme gelmişti. Kimsenin olmayışı ve herhangi bir ses duymamam şüpheli gelmişti. Tabi arada bir miktar mesafe vardı ama Juzo gibi iri birinin Kyudaichi kullanan biri ile çok gürültülü bir dövüşünün olacağını düşünmüştüm.

Ben mağarayı incelediğim sırada mağaradan biri hızlıca çıkmıştı. Kim olduğunu kestiremiyordum ama ANBU üyeleri + Juzo + Ryujinin bu iki kişiye karşı kaybedeceklerini düşünmediğimden bu büyük ihtimalle onlardan biriydi. Sorguladığımız adam yoldaşlarının katana ve bisento kullandığını söylesede öyle bir silahı görmemiştim.

Takeru dışındaki bir tutsak olduğunu düşünsemde, sorguladığımız adamın bunu bize belirteceğini düşünerek bu fikrinde üzerini çizdim.

Hayat felsefem önce vur, sonra sorgula olduğundan tamda bunu yapacaktım. Önceden elime aldığım kunaileri o adama tüm gücümle ve mümkünse uzuvlarımı çakra ilede güçlendirerek sırayla atacaktım. Kunai atan ellerimden biri boşaldığı gibi o boşalan el çantamdan shuriken almaya gidecekti.

Elimdeki kunailer bitince shurikenleri aynı şekilde atacak ve bu fırtlatmalar sırasında isabetimide çok bozmadan yaklaşabildiğim kadar yaklaşmaya çalışacaktım.

[Yamato Ryuji]

Karşı saldırılarımı istediğim gibi uygulayamasam da ciddi hasarlar almadan kaçınabildiğim saldırılar yeterince zaman kazanmamı sağlamıştı. Bu sırada aldığım birkaç çizik çok anlam ifade etmese de aldığım tüm yaraları alt alta topladığımda vücudum hareket etmek istemeyecek kadar yorgun durumdaydı. Görevin bana edindirdiği bilinç sayesinde ancak zihnimi zorlayıp vücuduma hükmederek ayakta kalmayı başarabiliyordum.

Beklediğim ve tüm hareket programımı üzerine kurduğum destek ekibi nihayet yetişmişti. Tam zamanında gelmişlerdi, zira Kazuya'yla biraz daha dans etsem bedenimi ayakta bulamayabilirlerdi. Doğup büyüdüğüm köyün taijutsu dendiğinde akla ilk gelen ismi Yajima Juzo'nun bir gorili andıran şekilde sıçrayışıyla savaş alanına girişi biraz komik gözükse de, dosta güven düşmana korku dağıtmasıyla içimi oldukça rahatlatmıştı.

Juzo ve Kazuya birbirlerine yaklaştığı sırada ortamdaki testosteron katılaşıp mağarayı sele boğacak gibi hissettirmeye başlamıştı. İki dev adamın kapışması mağaranın içinde adeta kasırga havası yaratmıştı. Bakışlarımı bu ikiliden alabildiğim anda gözlerimi diğer iki Çakıl üyesini incelemek üzere çevirmiştim. Doğrudan hedefe, Otake Takeru'ye odaklanıp yollarındaki engeli kaldırmış ve Juzo'nun kazanacağı konusunda hiçbirimizin şüphesi olmasa da arkalarındaki dövüşün sonucu ne olursa olsun görevin başarılı olmasını sağlamışlardı. Gözlerimin gerçek shinobi gördüğü bu anda hala yeterince tecrübeli olmadığımı fark etmiştim. Köye döndüğümde bunun üzerine bir meditasyon seansı yapsam iyi olacak gibiydi.

Süvariler yetiştiğine göre artık kendimi limitlerimin ötesine zorlamaya ihtiyacım yoktu. Bu yüzden yorgunluğumu her saniye katlayarak artıran Raiton no Yoroi'yi kapatarak ayakta durduğum saniyelerde de dinlenmeye fırsat arayacaktım.

Tüm karmaşanın ortasında nereden saldırırsam süpriz bir hamleyle düşmanları alt edebilirim diye düşünürken bir yandan da yapacağım hamlenin bizimkileri engellemeyecek hareketler olması gerektiğini göz önünde bulunduruyordum. Dövüşe yeniden katılmak üzere fırsat kolladığım sırada ben dışında kimsenin gördüğünü düşünmediğim bir parşömen alışverişine takılmıştım. Ne olduğu hakkında fikrim olmasa da teslimatını engellemem gerektiği kesindi.

Düşüncelerim bedenimi yeniden yönlendirdiği sırada mağaranın çıkışını kapatarak Hige'yi engellemeyi düşünsem de hedefim çok hızlı şekilde fırlayıp ortadan kaybolmuştu. Bunu fark ettiğim anda ben de Hige'nin peşinden koşarak kendisine yetişmeye çalışacaktım. İçinde bulunduğum durumda kendisine yetişebileceğimden şüphe duyduğumdan efektif menzilime girdiği anda ekipman çantama sarılıp elime gelen her ekipmanı fırlatacaktım. Fakat mağara macerası başlamadan öncesinden beri kullanmaya fırsat bulamadığım patlayıcı parşömen bağlı kunaileri kullanmayacaktım. Taka'dan öğrendiğimiz kadarıyla Hige'nin de öğrenmek istediklerimiz hakkında pek bilgisi yoktu ve asıl istediğimiz Kazuya'ydı ama ne olur ne olmaz, belki onu da sorgulayarak bir şeyler öğrenebilirdik.