[Yamato Ryuji & Kotegawa Ooki] Tutsak

[GM - Naruto]

Ryuji, fırsattan istifade mağaradan tüymeye çalışan Hige’nin peşine takılıyor. Dar koridordaki koşuşturmanın ardından, nihayetinde gün ışığına çıkabiliyorsunuz. Ryuji’nin karanlığa alışmış gözleri güneşi kapatan ağaçlara rağmen aydınlığa çıktığında hafifçe acıyor, ancak önemli bir şey değil. Tam bu esnada, Ooki karşılıyor Hige’yi. Mağaradan koşarak çıkan shinobiyi gördüğü an, ekipman çantasında eline ne gelirse fırlatmaya başlıyor. Karşısında hiç beklemediği bir shinobiyi gören Hige, savsaklıyor başta. Ve biri koluna, biri de omuz bölgesine isabet eden iki kunai yiyor vücuduna. Daha sonra kendini toparlayıp seri zikzaklarla kalan ekipmanlardan kurtulabiliyor. Bu esnada üzerine doğru gelmekte olan Ooki’den sıyrılmak için yan tarafa doğru ilerlemeye başlıyor. Niyeti savaşmaktan ziyade kaçmak gibi duruyor. Ancak bilmediği şey, Ryuji’nin de arkasından saldırmaya başladığı. Ryuji de Ooki’ye benzer şekilde, çantasındaki ekipmanları sırayla fırlatmaya başlıyor arkası dönük Hige’ye doğru. Kaçmaya başladığı için Ryuji’yi farketmeyen Hige’nin sol bacağına bir shuriken ve bir kunai saplamayı başarıyor Ryuji. Hige, beklemediği bu saldırı karşısında sendeliyor ve acıyla bağırarak ileri doğru düşüyor. Kafasını çevirip Ryuji’ye bakıyor öfkeyle. Ancak pes etmeye niyetli gibi değil, şimdilik. Ooki Hige’nin üzerine doğru seyirtirken, yere düşmüş olan shinobi el mühürlerine başlıyor. Aralarında birkaç metre var. Ooki bu esnada el mühürlerine başladığını farkettiği rakibine birkaç shuriken fırlatıyor. Biri ıskalarken, diğer ikisi sırtına saplanıyor shinobinin. Ancak durmaya niyeti yok gibi. Ryuji yerinde sabit olarak durmakta. Hige’yle arasında yaklaşık 15 metre var. Tam bu esnada, oldukça kısa olan el mühürlerini bitirdiği gibi yattığı yerden elini iki yana açıyor shinobi. Kolu yaralı olduğu için, çok hızlı yapamıyor bunu ve zaman kazandığınız söylenebilir. Tehlikeli bir şey olacağını sezinliyorsunuz. Ancak emin değilsiniz. Hamle yapmak için çok çok kısa bir pencereniz var. Belki de bir saniyenin yarısı kadar.

[Kotegawa Ooki]

Mağaradan çıkan adamı hazırlıksız yakalayıp elimde tutmakta olduğum kunaileri isabetli bir şekilde ona fırlatabilmiştim. Sonrasında ise hızlıca elimi tekrardan çantama götürüp iki Shuriken kapıp atsamda beni fark eden adam zikzak çizerek üstüne gelen shurikenlerden kaçınmayı başarmıştı.

Elimde kalan son iki shurikeni atmaya çalışırken bir anda benide şaşırtacak bir şekilde ortaya çıkan Ryuji, benim yaptığımın aynısını yapıp adamı ninja ekipmanı yağmuruna tutmuştu. Bana odaklanmış olan düşmanımız, görev arkadaşımın saldırısını fark edemeyerek bir kaç tane kunaiyi bacağına yemişti.

İkimizinde attığı kunailer ölümcül bir noktaya isabet etmemişti. İlk planım az önce arkadaşına olduğu gibi onunda göğsüne yada boğazı gibi hayati bir yerine kunailerin saplanıp onu öldürmesiydi. Böyle olsaydı işimiz çok kolay olurdu ama onun yerini onu yıpratacak hamlelerde bulunmuştuk ki buda kendince iyi sayılırdı. Ben yakın dövüşe giremeyecek olsamda bunun gibi bir kaç hamle sonunda Ryujinin işi kolaylaşabilirdi veya şansımız yaver giderse bir şekilde, yakın dövüşe hiç girmeden etkisiz hale gelirdi.

Acıdan yere düşen adam jutsu yapmaya hazırlanmıştı. Olası bir jutsunun ölümümüz olacağını tahmin ettiğimden hiç vakit kaybetmeden arkası bana dönük olan adamın sırtına son kalan shurikenlerimi de yarı yarıya isabetli olacak bir şekilde adamın sırtına atmıştım.

Ona toplamda bir shuriken ve dört kunai saplanmış olsada düşmanımız banamısın bile demeden mühürlere devam ediyordu. Ryujinin sorgusundan içerdekilerden birinin Kyudaichi ustası diğerinin ise Katana kullanan bir Fuutoncu olduğunu öğrenmiştik.

Karşımdaki kişi bisento taşımadığı ve öldürdüğüm adamın söylediklerine kıyasla pek Kyudaichi kullanıcısı gibi durmadığından Fuutoncu olanın bu olduğunu tahmin ediyordum. Nishuu bilgim çok fazla olmasada Fuuton jutsuları kesenler ve uçuranlar diye ikiye ayrılabilirdi.

Birazdan yapılacak olan jutsu bir uçurucu ise sağa sola savrulup sırtımı bir yerlere çarpıp ya ölecek yada temelli etkisiz hale gelecektim. Yok kesicilerden ise, büyük ihtimalle bir uzvumu falan kaybedecekti. Yani her türlü isabet almamam gereken bir şey geliyordu. Hareket kabiliyetim kısıtlı olduğundan şu durumda, kaçınmak için elimden pek bir şey gelmiyordu.

Geriye doğru sıçrarken Kawarimi deneyip adamın menzilinden uzaklaşmayı deneyecektim. Başaramazsam sadece zıplamış olacaktım. Adamın yapacağı jutsuyu bilmediğim için aslında menzili hakkında da kesin bir yorum yapamıyordum ama bir şekilde yeterince uzaklaşabilirsem, ağaç veya kaya gibi bir şeyin arkasına siper alıp adamı izleyecektim.

Başarılı bir şekilde adamın jutsusunu karşılayabilirsem, ona doğru yaklaşmaya çalışırken elimde kalan fırlatılabilecek son şeyleride fırlatacaktım, yani muştalarımı. Muştaların bıçak kısmını ona doğru tutarak tüm gücümle atıp sonrasında da yine imkanlarım el verdiği bir hızda aramızdaki mesafeyi kapatmaya çalışacaktım.

[Yamato Ryuji]

Elime gelen ekipmanlarımı fırlattığım sırada fark ettiğim kadarıyla Ooki'yi görmek içimin tamamen rahatlamasını sağlamıştı. Yaraları yüzünden geride bıraktığım, daha fazla hasar almasına göz yumamadığım arkadaşımın iyileşip yeniden rahat hareket edebilecek duruma gelmesi tatmin edici bir gelişmeydi.

Çapraz ateşle birkaç saniyelik yağmurun ardından yere düşürmeyi başardığımız Hige, haykırdığı sırada aklımda canlanan soru; her kaçağın canı yandığında bağırıp çağırması hakkında düşündüklerimdi. Acıya karşı dayanıksız olmak gayet normal olsa da zayıflığını düşmanlarına bu kadar belli etmek anlamsız değil miydi? Onlar bağırdıkça ben başarmışlığın keyfini sürüyordum.

Kafasını çevirip bana baktığında nefreti gözlerinden okunuyordu Hige'nin. Beni fark etmediğini ve onu gafil avladığımı tam olarak bu anda anlamıştım. Mağaranın içindeyken Kazuya ile olan dövüşümüzde neredeyse hiçbir şekilde araya girememesi genin seviyesinde bir shinobi olduğunu düşünmeme sebep olsa da acil durum butonu olarak aldığı hasarı takmadan yaptığı el mühürleri ürpertici bir hissin vücudumda yankılanmasına sebep olmuştu.

Üzerimize gelecek tekniğin Fuuton tabanlı olacağını düşünüyordum. Muhtemelen bizi geri püskürtüp vakit kazanmayı deneyecekti. Ana planımı kurmadan önce ekipman çantamdan çıkardığım bir adet shurikeni, Hige'nin boynunu hedef alarak fırlatacaktım. Tekniğinin salınımını yapmadan önceki küçük zaman aralığında, çok küçük bir ihtimalle de olsa yapacağı hareketi engelleme umuduyla fırlatacağım shurikenin ardından bu dövüşe noktayı koyacak şekilde koşmaya başlayacaktım. Merkezi Hige, yarıçapının çeperine değdiği nokta olarak kendimi düşündüğüm bir çembere, olduğum noktadan dik bir teğet çizerek koşmaya başlayacaktım. Böylece hem Hige'den uzaklaşıp tekniğinin efektif menzilinden uzaklaşmayı, hem de gözümle kestirebildiğim kadarıya yeterince uzaklaşınca ters tarafına geçerek kaçmaya çalıştığı yönü kapamayı planlıyordum.

Rüzgarı geride bıraktıktan sonra modifiyesiz ekipmanlarımı kendisine fırlatarak yaklaşmayı, ardından rakibimi ardı kesilmeyecek bir tekme kombosuyla bayıltmayı veya pes ettirmeyi planımın karşı saldırı varyantı olarak düşünüyordum.

[GM - Naruto]

Hige ellerini açtıktan yalnızca yarım saniye sonra, merkezi Hige olan korkunç bir kasırga oluşuyor bir anda. Ryuji, koşusunu yapmaya başlıyor ancak yine de rüzgarın etkisinde kalıyor. Fakat merkezden oldukça uzak olduğu için, yalnızca yana doğru birkaç adım sendelemekle yetiniyor. Koşusuna başlamadan hemen önce fırlattığı shuriken çarpan rüzgarın etkisiyle geri fırlayıp saçma sapan bir yerlere uçuyor. Nereye düştüğüne dair en ufak fikri bile yok. Bundan yaptığı çıkarımla, kasırganın merkezine daha yakın olduğu takdirde katlanmak zorunda kalacağı sonuçları düşünüyor istemsizce. Neyse ki, zarar görmeden kurtulmuş durumda. Ooki ise çok kısıtlı zamanında oyalanmadan geriye doğru sıçrayıp kawarimi mühürlerine başlıyor. Gördüğü son şey, üzerine gelen şey rüzgar olmasına rağmen yüksek basınç sebebiyle adeta çarpıklaşan Hige’nin görüntüsü. Ölümle burun buruna olduğunu farkediyor o anda, ve gerçekten tehlikeli bir durumda olduğunu. Bir an sonra ise, kendini bir ağacın arkasında buluveriyor. Rüzgarın ağaca çarptığını ve ağacın çatırdadığını duyuyor, ancak çok tehlikeli boyutlarda bir hasar almıyor ağaç. Kafasını kaldırıp baktığında, az önce yer değiştirmiş olduğu büyükçe yosunlu bir kayanın adeta ağırlıksızmışçasına gökyüzüne fırladığını görüyor. Taş büyük bir gürültüyle birkaç metre ilerisine düşerken, kendisinin orada olması durumunda neler yaşanmış olabileceği geliyor gözlerinin önüne. Ancak beklemeye de niyetli değil, yerinden kalktığı gibi güç bela da olsa Hige’ye doğru ilerlemeye başlıyor. Muştalarını Hige’ye doğru fırlatırken, Ryuji de aynı şekilde birkaç ekipman fırlatıyor Hige’ye. Hala rüzgarın savurucu etkisi altında olduğunuzdan mütevellit atışlarınız pek başarılı olmuyor. Ancak muştalardan birinin Hige’nin ense kısmına saplandığını görüyorsunuz. Hige’nin vücudu oyuncak bir bebekmişçesine gevşiyor ve bırakıveriyor kendini. Ortam sessizleşiyor.

[Kotegawa Ooki]

Geriye doğru zıpladığım gibi ellerimi uygun pozisyona alıp Tora mührünü yapmaya çalışmıştım. Eğer tahminlerim doğruysa karşımda Hige adlı Fuutoncu vardı. Fuutoncu birinin bu durumda yapacağı bir saldırının büyük ihtimalle bizi ondan bir şekilde uzak tutmak üzerine olacağını tahmin ediyordum. Normal şartlarda bu tarz bir etkiye direnebilsem hatta belkide kaçınabilsem de şu anki pozisyonumda savrulmam yada rüzgar kesişi yemem durumumda ölmem içten bile değildi.

Ben geriye sıçradığım sırada Hige olduğunu düşündüğüm şahıs el mührünü bitirip çok güçlü bir rüzgarı salmıştı. Tekniğin adını hatırlayamasam da oluşan rüzgardan az çok işlevini hatırlamıştım. İnsanları zorlanmadan savurabilen güçlü bir teknikti. Başka bir değişle isabet almam durumumda hoş olmayan bazı şeyler olacaktı.

Saliselik bir farkla, rüzgar bana ulaşmadan önce el mührünü bitirip güvenli bir şekilde bir ağacın arkasına saklanabilmiştim. Ağacın arkasına geçtiğim gibi az önce yaşadığım yakın ölüm deneyimi sonrasında yaşadığım şoku atlatmak için derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalışırken benim kaçındığım rüzgarda ağaca vurup kırmıştı ama ağaçta yapısal bir hasar gözükmediğinden kırıklar muhtemelen kabuk gibi yüzeysel bir seviyede kalmıştı.

Kendime geldiğimde Hige'ye bakıp ne yaptığını kontrol etmiş ve muştalarımı fırlatmak için uygun bir an aramıştım. Ona baktığımda gördüğüm ise yer değiştirdiğim büyük taşın rüzgarın etkisiyle uçup gitmesiydi.

Elimdeki muştaları Higeye fırlattığım sırada Ryuji'de ona bir şeyler fırlatmıştı ama az önce doğrudan olmasada dolaylı olarak maruz kaldığımız rüzgarın bizim üzerimizde yarattığı kargaşa yüzünden ikimizinde saldırıları büyük oranda başarısızdı ama yinede adamın ensesine bir tane muşta saplamayı başarabilmiştim ki bu hamlem sonucunda rüzgarlarda yok olmuştu.

Hige ipleri kesilen bir kukla gibi düşmüştü. Çevreye bir bakınıp isabetsiz muştamı arayacaktım. Bulabilirsem onu almaya gidecek ve silahımı elime aldığımda ise yerde yatmakta olan Hige'nin kalbinin olduğu yere doğru fırlatıp öldüğünden emin olacaktım.

Muştamı bulamazsam büyükçe bir taş parçası alıp Hige'nin kafasına tüm gücümle atıp öldüğünden emin olacaktım.

İki yoldan birini kullanarak Higenin öldüğünden emin olduktan sonra adamın yanına gidip muştalarımı/muştamı alıp onun üstünü karıştıracaktım. Aradığım şeyler: silah, para, kimlik, bir yazı veya benzeri şeylerdi. Bu tarz bir şey bulursam alacaktım.

Higenin üstünü aramayı bitirdikten sonra muştamı/muştalarımı elime alıp temkinli bir şekilde mağaraya girecektim. Ryuji'nin tam ne yapacağını bilmiyordum ama oda aşağı yukarı benle aynı şeyleri yapacak olmalıydı.

[Yamato Ryuji]

Tekniğini engellemek için fırlattığım shuriken, Hige'nin tekniğinin ne denli tehlikeli olabileceğini bana anlatırcasına geri sıçramıştı. Neyse ki kendimi rüzgarın içine atmayı seçmektense ardıl bir plan kurmuştum. Akıllı davranmıştım, gerçek bir shinobi gibi düşünmüştüm.

Kasırganın bitmesine yakın, yeniden, elimizdeki tüm ekipmanları Hige'ye doğru fırlatarak kaçmasına fırsat vermeden ve düşündüğümden çok daha kolay şekilde bu rakibimizi devirebilmiştik. Daha önce görmediğim muştalarını kullanmıştı Ooki, gördüğüm ilk anda şaşırsam da Ooki'nin tarzına ve stiline oldukça yakışan bir ekipmandı bu. Kendisini, kendisine böyle başarılı bir eklentiyi düşünebildiği için takdir etmiştim.

Hige tehdidi ortadan kalktıktan sonra kafasına taş atarak öldüğünden emin olmaya çalışan partnerim, mantık çerçevesini anlayabildiğim fakat onaylamadığım bir hareketlilik peşindeydi. Taş atma faslı bitince doğrudan Hige'nin üzerini arayıp Kazuya'dan aldığı parşömeni okuyacaktım. Benimle aynı niyette bulunduğunu fark ettiğim Ooki'ye bir açıklama yapma ihtiyacı duymuştum. "Juzo-san gelene kadar Kazuya'yı oyalayabildim. İki dev adam içeride dövüşüyorlar, Çakıllardan biri Juzo-san'ın yanında, diğer ikisi Otake Takeru'yle ilgileniyor. Bu da Taka'nın bahsettiği ortağı Hige. İçeridekilere çaktırmadan Kazuya'nın verdiği bir parşömeni kaçırmaya çalışıyordu." Parşömeni elime aldığım anda Ooki'ye gösterip: "İşte bunu." diyerek parşömeni açacaktım. Fakat parşömenin herhangi bir fuuinjutsu mührüyle işaretlenmiş olup olmamasına dikkat edecektim. Eğer kırmayı bilmediğim bir mühür görürsem açmaktansa yanımda taşıyıp daha sonra açabilecek birine göstermek için yanımda taşıyacaktım.

Bilgilendirme işini bitirdiğimize göre Juzo'nun yanına gitmemiz gerekiyordu. Ben bunu fark ettiğimde çoktan mağaranın içerisine doğru hareketlenmiş olan Ooki'yi takip etmem yeterli olacaktı.

[GM - Naruto]

Ooki ıskalayan muştasını bulmak üzere çevreye bakındığında, Hige’nin vücudundan yaklaşık yarım metre uzakta toprağa saplanmış halde buluyor ekipmanını. Aldıktan sonra, yüzüstü yatan Hige’nin kalp hizasında sırtına doğru fırlatıp saplıyor, ancak herhangi bir değişiklik olmuyor Hige’nin vücudunda. Öldüğüne emin oluyorsunuz. Ooki Hige’yi aramaya başlarken Ryuji de ona katılıyor. Ooki adamın ceplerini kurcalamayı sürdürürken parşomene ilk ulaşan Ryuji oluyor. Ooki ise bu esnada adamın ceplerinden birinde minik bir para kesesi buluyor. Herhangi bir kimlik, belge ya da fazladan ekipman yok. Yalnızca içinde artık katana olmayan bir kın -muhtemelen içerideki dövüş esnasında katanasını kaybettiğini ve geri almaya fırsatı olmadığını tahmin ediyorsunuz-, içinde taminen 5.000 Ryo civarı para bulunan bir kese ve parşomen.

Ryuji parşomeni tehlikeli olması ihtimaline karşı temkinli bir şekilde kontrol ederken kapalı haldeyken üzerinde bir mühür olduğunu farkediyor. Ancak bu bir fuuinjutsu mührü değil. Eski stil, eritilmiş kırmızı mumdan yapılmış bir mühür. Kırılmış gibi duruyor, ve mektup kolaylıkla açılabilir durumda. Ancak hala üzerindeki mum kırıntılarından oldukça yeni kırılmış olduğunu anlıyorsunuz. Muhtemelen 15-20 dakika kadar önce. Ryuji mağaraya girmeden kısa bir süre önce yani. Mühür kırık olmasına rağmen, bir şeyi kolaylıkla farkedebiliyorsunuz. Mührün üzerinde bir Sunagakure sembolü damgalanmış. Mektubu sakin bir şekilde açıyor ve okumaya koyuluyorsunuz.

► Show Spoiler

Sayın Kaya Ülkesi Daimyo’su Hayao Akihito-Sama;

Ülkeniz Shinobi Birliği’ne bağlı değil, lakin dünyamızın daha huzurlu bir yer haline gelmesi için bize katılmanızı ve birliğimizi güçlendirmenizi can’ı gönülden umuyoruz.

Bir iyi niyet göstergesi olarak, sınırlarınızdan çıkıp Rüzgar Ülkesi’ne dadanan kaçak bir Ishigakure shinobisini ele geçirdiğimizi ve onu size teslim etmek istediğimizi bildirmek isteriz. Ülkemize karşı ciddi terörist eylemler gerçekleştirme çabasında olan Matsuo "Kajuura" Shiro isimli Shinobi Takigakure köyü yakınlarında, "Dipsiz Kuyu" tarafsız bölgesinde köyümüz tarafından tutulmaktadır. Dilerseniz gönderdiğiniz bir elçi ekibiyle kaçak shinobiyi teslim alabilirsiniz. Bununla birlikte ekibinizin köyümüz shinobileriyle birlikte sorguya katılmasının politik ilişkimizin başlangıcı için iyi bir adım olabileceği düşüncesindeyiz.

Otake Takeru'nun bu mektubu size sağ salim ulaştıracağına karşı güvenimiz tam.

Saygılarımla,

5. Kazekage, Gaara

Mektubu okuduktan sonra, tüm planlarınız mektubun içeriği karşısında iptal oluveriyor. Chuunin sınavında karşılaşmış ve tanışmış olduğunuz efsanevi shinobinin, Kazekage Gaara'nın imzasını görmeniz içinizde garip bir his uyandırıyor. Yazan şeyleri birkaç kez tekrar tekrar okuyorsunuz. Ve bu esnada, kafanızda bir şeyler belirmeye başlıyor. Mektubun alenen Kaya Ülkesini Shinobi Birliği’ne davet eden bir mesaj içerdiği oldukça belli. Anlayabildiğiniz kadarıyla, önünüzde iki seçenek var.

İlk seçenek, mektubu yetkili bir shinobiye teslim etmeniz ve mektubun Daimyo’ya ulaşması. Bu durumda, Shinobi Birliği’ne nötr olarak yaklaşan Daimyo’nun kendisine uzatılan eli tutacağını ve Kaya Ülkesi’yle Shinobi Birliği arasındaki yakınlaşmanın ilk adımlarının atılacağını tahmin edebiliyorsunuz. Shinobi Birliği’yle yakınlaşmaya politik açıdan karşı duran Ishichou-Sama’nın bu durum karşısında verebileceği olası tepkileri düşünüyorsunuz. Özellikle halihazırda varolan ve düzelme aşamasında olan Ishichou-Daimyo gerginliğinin varlığı aklınızı kurcalıyor. Bu mektubu okuyanlardan birinin bu gerginliğinin kıvılcımını çakan Ooki olması ise işleri oldukça ironik hale getiriyor. Ancak Daimyo’nun tüm ülke bazında hareket etme yetisine sahip olduğu gerçeği de ortada. Kaya Ülkesi, ve dolaylı olarak Ishigakure böyle bir yakınlaşmanın ardından uluslararası arenada daha fazla söz ve prestij sahibi olabilir. Bu durum ortak operasyonların arttırılmasını, halihazırda Shinobi Birliği’nde olan Çimen Ülkesi ile ilişkilerin yakınlaşmasını sağlayabilir. Kaya Ülkesi’ni etkileyen yöredeki genel karışıklıkların ve problemlerin Çimen Ülkesi ile birlikte hareket edilerek çözüme ulaştırılması hızlandırılabilir.

İkinci seçenek, mektubu imha etmeniz. Bu durumda Daimyo’nun Shinobi Birliği’nden gelen tekliften haberi olmayacak ve birliğe yaklaşımı nötr olarak kalmaya devam edecek. Ancak Daimyo ve Ishichou arasındaki normalleşme süreci için bir pürüz de ortadan kalkmış olacak ve mini bir politik krizin tohumu daha ekilmeden kurutulmuş olacak. Bu da Kaya Ülkesi için iç stabilite anlamına geliyor, Ishigakure ve Ishichou için ise iç huzur. Mührün yeni açılmış olduğu gerçeğini göz önüne alırsanız Takeru’nun mektubun içeriğini bilmediğinden oldukça eminsiniz. Ayrıca kendisinin ne durumda olduğu hakkında bile bir fikriniz yok. Ryuji onu en son gördüğünde hala canlıydı, ancak buradan sağ çıkabileceği konusunda şüpheleriniz var. Ayrıca hayatlarınızı tehlikeye attığınız bu durum karşısında kaybolan bir mektup hakkında sorgulanacağından şüphelisiniz.

Mektubun kaderi, yalnızca ikinizin elinde.

[Kotegawa Ooki]

Muştalarımdan biri Higenin ensesinde, diğeri ise rüzgarla birlikte kaybolmuştu. Onu aramak için hızlıca etrafa bakındığımda düşmanımızın aşağı yukarı bir adımlık mesafe uzağında olduğunu görmüş ve hızlıca gidip onu almıştım. Muştamı elime aldığım gibi adamın göğsüne atıp öldüğü teyit etmeye çalışmıştım. Muşta adama saplanmasına rağmen herhangi bir şey olmayışı öldüğünden %100 emin olmamı sağlamıştı. Derin bir nefesle birlikte oh çekip adama yaklaşmıştım.

İki muştamı da alıp üstümde bir yerlere koyduktan sonra adamın üstünü aramıştım ki görev arkadaşım Ryujide aynısını yapmaya karar vermişti. Bu aramalarım sonucunda 5.000 ryo'luk bir para kesesi bulmuştum. Ryuji ise mühürlü bir mektup bulmuştu.

Parayı bir kenara koyarken Ryujiye bakıp " Merak etme ceplemeyeceğim. Mektubu açta okuyalım. " demiş ve onun mektubu açması ile birlikte okumaya başlamıştık.

Mektubun her bir cümlesi sonunda şokum bir kat daha artıyordu. Çok zeki biri olmasamda bu mektubun ne ifade ettiğini anlayabiliyordum. Hige'ye baktıktan sonra onların giriştiği bu maceranın basit bir saldırı görevi olmadığını anlamıştım. Biri bizim Shinobi Birliğine girmemizi istemiyordu.

Mektuba tekrar baktığımda bu mektupla ne yapmamış gerektiğini düşünmüştüm. Onu Takeruya verirsek bu Shinobi Birliğine girmemizi sağlardı. Buda sanırım iyi bir şeydi ama nedenini bilmediğim bir şekilde Kurimi-sama buna karşı çıkıyordu. Yani köyün gelişmesini sağlamak benim için önemliydi. Bu yönden bu mektubun teslim edilmesi benim işime geliyordu ama diğer yandan Kurimi-samanın böyle bir konu hakkında bilgilendirilmemeside ayrı bir konuydu. Onada güvenim ve saygım tamdı. Eğer Shinobi Birliği konusunda çekinceli davranıyorsa bir bildiği vardı. Sonuçta koskoca İshi-choydu ve eğitimini bu birliğin kurucu ve ağır toplarından biri olan Kirigakurede yapmıştı.

Düştüğüm bu ikilem sonrasında Kurimi-sama'ya güvenmeyi tercih etmiştim. Tek sorun Ryujinin ne yapacağıydı. Eğer benden farklı düşünüyorsa ne yapmalıydım? Onu etkisiz hale getiremezdim. Hem getirsem bile içeridekilerden sorular gelirdi. Her ne kadar köy ile ilgili düşüncelerinden şüphe duymasamda Juzo geri kafalı olduğu için ona bu konuda güvenemezdim. Bu mektup doğrudan İshi-cho'ya gitmeliydi. Çakıllardan istesem kabul ederler miydi? Sonuçta doğrudan İshi-cho altındaydılar. Ona olan sadakatleri daha büyüktür diye düşünüyordum ama Juzo ters bir emir verirse beni dinleyeceklerinide düşünmüyordum.

Mektubu alıp katlayıp cebime koyduktan sonra " Ryuji bunu önce İshi-cho'nun görmesi lazım. " dedikten sonra aldığım paraları Hige'nin üstünde çeşitli yerlere koyacaktım.

Bundan sonra ise Kaon no Jutsu'yu yapıp adamın karnına doğru tüm gücümle bir yumruk atacak ve hemen sonrasında kullandığım teknikle adamın üstündeki para ve diğer yanıcı şeyleri alev aldıracaktım.

Bu işlemimden sonra Ryujiye dönüp " Eğer mektubu soran olursa görmediğimizi söyleyelim. " dedikten sonra Hige'nin cesedine bakıp " Ona Kaon no Jutsu ile vurduğumu ve göğsüne muştamı sapladığımı söylersin. Mektubun varlığını öğrenirlerse bile alevler içinde yandığını düşünürler. " diyecek ve mağaranın içine doğru hareket edecektim ve tekniğimide kapatmayacaktım.

İnsiyatif almaktan pek hoşlanmıyordum. Hele şu anki gibi bir durumda ama burada alacağımız kararlar sonucunda ülkede bir iç savaş bile çıkabilirdi. Daimyo ve Takeru gibi bürokratlardan hoşlanmasamda, onları öldürecek yada onlar gitsin diye ülkeyi ve köyü ateşe atacak kadarda nefret etmiyordum. Pek planlı programlı hareket eden biri olmadığımdan aklıma yapacak bir şeyde gelmiyordu. Bir İshigakure Shinobisi olarak kendi sınırlarımıda düşündüğümde yapabileceğim en iyi şey bu mektubu kimseye çaktırmadan Kurumi-samaya teslim edip bu sorumluluktan kurtulmak gibi gözüküyordu. Bu tarz bir şey benim uzman olduğum bir alan olmadığı gibi bir kaç gömlekte üstümde bir zorluğa sahipti.

[Yamato Ryuji]

Alt edebilmek için öldürmek zorunda kaldığımız, belki sorguya çeksek yeni bilgiler edinebileceğimiz adamın canını verdiğine emin olmak için durmadan cesedine bir şeyler fırlatan Ooki sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Tam ağzımı açacaktım ki bu davranışlarını bırakıp, benimle birlikte işe yarar bir iş yapmaya koyulup Hige'nin üstünü aramama yardım etmeye başlamıştı. Sustum. Ayrıca asıl adam Kazuya olduğundan ayakçısından alabileceğimiz bilginin marjinal faydası yeterince cezbedici değildi.

Ben parşömeni bulduğum sırada Ooki de para kesesiyle birlikte mağarada tekmelediğim katananın kınını ellerinde tutuyordu. "Parayı yarı yarıya paylaşırız." dedikten sonra işaret parmağımla kını gösterip: "Yanlış hatırlamıyorsam Chisa-chan'ın belinde bir katana görmüştüm. Mağaranın içinde elinden düşürttüm, hediye etmek istersen kabını da al." diyerek eldeki ganimeti kendi aramızda paylaştırmıştım.

Mektubun üzerindeki mührü ilk gördüğümde, önceden öyle olabileceğini düşündüğüm için fuuinjutsu mührü sanıp nasıl çözeceğimiz veya kime çözdüreceğimizi düşünmeye başlamıştım. İki saniye kadar düşündükten sonra aklım başıma gelmişti ki karşımdakinin normal, mektubun yerine ulaşmadan önce açılmadığından emin olunmak üzere mum damlatılarak kurutulan eski tarz mühürlerden olduğunu fark edip kısa bir oh çekmiştim. Fakat mühür dış mihraklar tarafından kırılmış, yerine ulaşması amacını yitirmiş ve işlevsiz bırakılmıştı.

İçeriği oldukça ilgi çekici olan mektupla ne yapacağımıza karar vermek bizim elimizdeydi. Basitçe özetlemek gerekirse ülkenin iç karışıklığı karşısında Shinobi Birliği üyeliği vardı. Bu sabah Ginbushi'den ülkedeki gerginliği gevşetmek için görevlendirilmek üzere evimden çıkmıştım. Şimdi burada olduğuma göre mektubu yakıp huzuru geri getirmeye adım atmak ellerimdeydi. Fakat göğsümdeki terazinin öbür yanında da Ishigakure'nin Shinobi Birliği'ne katılmasıyla yakalayabileceğim; ortak görevler, tanışabileceğim shinobiler, eğitim alabileceğim ustalar gibi çok fazla fırsat vardı. Gönlüm ikincisine daha yakın hissettiriyordu. Hatta şu anda görevin geri kalanını Ooki'ye devredip Takigakure'ye doğru yola çıkabilirdim.

Zihnimde dengesini kuramadığım iki seçenek, karar veremediğim bir ikilemde gidip gelmeme sebep olmuştu. Ekstrem düşündüğüm her iki yönde de alacağım aksiyonun emrivaki olacağına kanaat getirmiştim. Bu olay kararını benim veremeyeceğim kadar büyüktü.

Elimdeki kağıt parçasına dalmış şekilde kendi içimde çatışarak bir sonuca varmaya çalışırken partnerimin mektubu elimden almasıyla irkilmiştim. Kendinden emin sözlerinin düşüncelerime yakınlığıyla beni ikna eden Ooki'ye karşı kafamı aşağı yukarı birkaç kez sallayarak katıldığımı belli edecektim. Suratımdaki kararsız kalmışlık ifadesini silkeledikten sonra hala mağaradan çıkmamış olan Yajima Juzo ve Çakıllara doğru hareketlenecektim.

Mağaranın girişine yaklaştığım sırada bu sefer saçma fikirleriyle beni öncekinden de soğutan Ooki'ye dönüp onu durdurmaya çalışmak istemiştim. "Du-!" Fakat ilk kelimemi dahi bitiremeden aramızda oluşabilecek fikir ayrılıklarının zaten hassas olan durumumuza daha fazla hasar vereceğini düşündüğümden partnerimi değil, kendimi durdurmuştum. "Tamam, anlaştık. Önce Kurumi-sama." diyerek planımızın ortaklığını ve kesinliğini yineledikten sonra arkamı dönüp adımlarıma devam edecektim.

[GM - Naruto]

Parşomeni alıyor, okuyor ve sindiriyorsunuz. Aranızda geçen ufak konuşmanın ardından Ooki nakit paraları adamın vücuduna dağıtarak jutsusunu kullanıyor ve hafifçe alev alıyor ölü shinobinin vücudu. Minik alevler vücudunun çeşitli yerlerini yakıyor kısa bir süre boyunca, ancak adamı köz edecek düzeye çıkmıyorlar hiçbir zaman. Ooki bu esnada mektubu katlayıp cebine koyuyor. Kararınızı veriyorsunuz. Mektup, Ishichou Shinkai Kurumi’ye gidecek.

İşlerinizi bitirdikten sonra, yaralı iki shinobi olarak mağaraya geri giriyorsunuz. Çarpışma sesleri beklerken, büyük bir sessizlik içerisinde olduğunu farkediyorsunuz ortamın. Bu durum karşısında bir miktar telaşlanıyor ve hızlı adımlarla seyirtiyorsunuz uzun koridorda. Koridorun ucundaki alev, daha sönük gibi geliyor Ryuji’ye az öncekine göre. Nihayetinde uzun ve basık koridoru aşıp, mağaranın içindeki geniş alana ulaşıyorsunuz. Manzara, oldukça ilginç ve bir o kadar da korkunç.

Fark ettiğiniz ilk şey, her yerin birbirine girmiş durumda olduğu. Yerlerde ve duvarlarda büyük kesikler, büyük ihtimalle saf güç ile verilmiş darbeler sonucunda çeşitli çatlak ve kırıklar mevcut. Az önce oldukça sabit bir noktada stabil olarak yanan ateş, şuan yalnızca dağılmış ve kendi başlarına yanmakta olan birkaç odun parçasından ibaret. Gözünüz karanlığa alıştıkça, görüntüler netleşiyor. Çakıllardan birinin, bir diğeri üzerine eğilip haldır haldır bir şeylerle uğraştığını görüyorsunuz. Yerde yatan shinobinin altında minik bir kan birikintisi mevcut. Daha dikkatli baktığınızda, kanın yerde yatan çakılın kopuk bacağından geliyor olduğunu görüyorsunuz. Ona doğru eğilmiş shinobinin bir elinde yeşil bir chakra kümesi mevcut ve bacağın koptuğu yere bastırıyor sertçe. Diğer eli ise, hızlıca inip kalkıyor aşağı yukarı doğru. Farkediyorsunuz ki, çakıl ekip arkadaşının bacağını geri dikmeye çalışıyor. Ve başarıyor gibi de görünmekte, bacağın yarısı hiç kopmamış gibi sabit durmakta. Bir diğer çakıl, göğsünde bir yarayla duvarın kenarında oturmakta. Nefes alıyor ve bilinci yerinde gibi, ancak arkadaşının durumu daha acil olduğu için yalnızca elindeki bez benzeri şeyle göğsündeki yaraya baskı yaptığını görüyorsunuz. Yanında, yerde düzgün bir pozisyonda uzanmakta olan Takeru’yu seçebiliyorsunuz. O da nefes alıyor gibi duruyor. Alanın bir diğer tarafında, çömelmiş bir şekilde yere oturan Juzo’yu seçiyorsunuz. Vücudunun çeşitli yerlerinde kan sızan kesikler var. Ancak her zamanki gibi, iyi durumda görünüyor. Hemen önündeyse, yamuk yılık bir pozisyonda yerde yatmakta olan Kazuya var. Vücudu öyle çarpık bir pozisyonda ki, daha önce doğallıktan bu kadar uzak bir postür görüp görmediğinize bile emin olamıyorsunuz. Kolları ve bacakları tamamen kırılmış gibi duruyor. Ağzı, yüzü, vücudu kan içinde ve suratı dağılmış durumda. Nefes alıyorsa bile, görebileceğiniz bir güçte değil. Yarım metre uzağında, sapı kırık ve metal kısmı parçalanmış olan bisentoyu görebiliyorsunuz. İçeri girişinizle birlikte yalnızca Juzo kafasını kaldırıp bakıyor size, ancak bir şey söylemiyor. Yine de bir milisaniyeliğine de olsa yüzünde hafif bir rahatlama ifadesi seçebiliyorsunuz.