[Sekino Teijo & Okawa Ringo] Suç ve Ceza

[Sekino Teijo]

Adamın geleceği hakkındaki küçük sohbetimiz sonrasında yeni arkadaşımız gayet uysal bir tavır takınmaya başladı. Ortam biraz gerilse de Ringo’nun gerçekten adamı öldürecek kadar kontrolünü kaybedeceğini düşünmüyorum. Adamın dedikleri onu gerçekten sinirlendirmesine rağmen görevine olan bağlılığı ağır bastığından görevi tehlikeye atacak bir hamle yapmaktan kaçınacaktır. Bende elleri kelepçeli ve korumamız gereken teoride savunmasız gözüken bir adamı öldürüp geri döndüğümde başımın belaya girmesini istemiyorum. Bu yüzden Ringo’nun yaptığı ölüm tehdidi ile blöf yaparak sadece adamın kısa bir süreliğine sesini kesmiş olduk. Kısa bir süreliğine diyorum çünkü paketimizin uzun süreliğine kendini tutabileceğini sanmıyorum. Hele ki şimdi içimizden birini kızdırmanın yolunu bulmuşken büyük ihtimalle yapacağı sonraki hamleyi planlamaya başlamıştır. Bu arada zaman geçtikçe bizim adam hakkında bildiklerimiz yerinde sayarken tam tersi bir şekilde adamın her geçen dakikada hakkımızda yeni bir şeyler öğrenmesi ileride bize büyük dezavantajlar vereceğini hissediyorum. Görev planlandığı gibi giderse sorun yaşayacağımızı sanmam ama eğer işler beklenmedik bir şekilde gelişecek olursa örneğin yeni arkadaşımız bir çatışma sırasında Ringo’yu sinirlendirip kontrolünü kaybetmesine sebep olup bir anda avantajı ele geçirebilir. Bu yüzden daha dikkatli olup adamın hakkımızda yeni şeyler öğrenmesini engellememiz lazım.

Ringo’ya verdiğim daha doğrusu var olmayan atalarımın verdiği tavsiye arkaya döndüğünde göz göze geldik. Beklediğim gibi adamı öldürmekten vazgeçerek değerli paketimize küçük bir laf attıktan sonra hafifçe gülümseyerek tekrardan önüne döndü. Adamın kelepçelerini çözdüğümden beri sürekli kedi köpek gibi birbirleriyle didiştiklerinden artık sözlü dalaşmalarını yadırgamamaya başladım. Ancak adamın benim tavsiyemden sonra anlık sırıtması bu yeni bir şeydi. Acaba neden böyle bir tepki verdi ? Gerçekten köyden biri olduğu için ona zarar vermekten vazgeçip görevimize sadık kaldığımız için olabilir. Bir başka ihtimal de Ringo ve benim ikimizin de farklı sebeplerimiz olmasına ve adamın ölmesini istememize rağmen onu öldürmek için hamle yapmadık. Ringo’nun çıkışı anlık bir öfke patlaması yüzünden olduğu için anlaşılabilir. Zaten adam da bunu fark etmiş olacak ki biraz çenesini tutarak ortamın sakinleşmesini bekledi. Az önceki sırıtışına bakarsak büyük ihtimalle benim kendi ellerimle onu öldürmek istemediğimi fark etmiş olabilir. Dövüşmeyi sevmediğim ve zahmetli işlerle uğraşmak istemediğim bir gerçek ama bunu bir katilin fark etmesi hoş olmadı. Gerçi bu durum işime de yarayabilir. Paketimiz şayet beni dövüşmekten korkan biri olduğumu düşündüyse ve ileride buna göre bir hamle yaparsa hiç beklemediği bir tepkiyle karşılaşabilir.

Sessiz bir şekilde ilerlemeye devam ederken adam bir anda tuvaletinin geldiğini söyleyerek bir kayanın dibine doğru gidiyor. Adamın herhangi bir izin istemeden kafasına buyruk hareket etmesi ortada büyük bir otorite boşluğu yarattığımızı gösteriyor. Belli bir noktaya kadar onun korumaları olduğumuz ve bizden önceki arkadaşlarının aksine ona daha insancık davrandığımızdan adam gayet rahat bir şekilde istediğini yapabileceğini düşünmeye başladı. Adamın bu hareketlerine göz yummak giderek daha fazla serbest davranmasıyla kısır bir döngüye girecek. Daha önce etrafa bulaştırdığı iki balgamdan sonra bir de sağa sola hem koku hem de iz bırakması benim teorimi az da olsa destekliyor. Yine de arabanın içinde yaptığı yolculuğu hesaba katarsak gerçekten tuvaleti gelmişte olabilir. Bu yüzden şimdilik yine beklemeye karar verdim. Bu durum hiç hoşuma gitmese de adamın dediği tüm laflarda sakin bir şekilde durmuşken adamı sırf işemek istedi diye yaralamak yada öldürmek biraz aşırıya kaçmak olabilir.

Tuvalet mevzusu beni rahatsız ettiğinden ne yapacağıma karar vermeye çalışırken Ringo duruma el atarak adamın yanına gitti. Az önce o kadar sinirlenmesine rağmen yine adama sorular sorup ardından geri kalan yolda benim önden gitmemi istedi. Arka taraftan herkesi görebileceğim şekilde gitmekten gayet memnunken böyle bir ani değişikliği beklemiyordum. Neden Ringo bir anda arka tarafa geçmek istedi ki ? Savunmamız paketimizin işini bitirip ardından benden de kurtulmak istiyor olabilir. Ya da başlangıçtan beri didişmelerine rağmen aslında dostu olan paketle işbirliği yapıp kelepçelerini çözmeye mi karar verdi. Ahhh…Çok zor. Birilerine güvenmeye çalışmak çok zor. Paketimizin benim birazcık güven sorunumun olduğunu öğrenmesini istemiyorum. Bu yüzden ne kadar huzursuz olsam da Ringo’nun dediği gibi ön tarafta ilerlemeye karar verdim. Ne olur ne olmaz diye gözlerimi dört açarak ilerlerken önden gitmenin pozitif taraflarına odaklanmaya çalışmayı deneyecektim. Karşımıza çıkan yeni şeyleri ilk görerek buna göre hemen tepki verebileceğim.

[GM - Naruto]

Adam işemeye başladığı gibi derin bir nefes veriyor ve epey rahatlamışa benziyor. Bu sırada, Ringo'nun pişmanlıkla alakalı olan sorusunu dinliyor, hafifçe kafasını yana çevirerek, bir kulağını ona döndürüyor. Bir şeyler demeye hazırlanırken Ringo'nun diğer lafını işitince, cevap vermeye daha fazla kasmıyor. Çarpık bir şekilde tekrardan sırıtıyor ve işemesine devam ediyor. Bu noktada, adamın işemesi sonlanmaya yakın bir vakitte, adam bir acı sesi çıkartıyor. Sidiğinin bir kısmının da kanlı geldiğini görebiliyorsunuz. "Kusura bakmayın, siz şimdi beni infaz edip bir deliğe atarken kontrolsüz bir şekilde sağa sola işer cesedim falan, gerek yok. Hehe." Suratını buruşturan adam kendini toparlıyor ve size doğru dönüyor.

"Tek başıma yapamam zaten. Biraz zehir, biraz patlayıcı, biraz da sinsi bir dil." diyor normal bir şekilde, hissiz. Ardından öne geçen Teijo'yu izlemeye başlıyor, Ringo ise adamın arkasına geçiyor. "Bazen de aynı dava mensubu bir kaç arkadaş. Tabii, bir de Shinobi'lerin çok rahat tahmin edilebilmesi durumu var ama, o ayrı." Diyor ardından. Sonrasında tekrar bir sessizlik çöküyor siz yürürken.

Gideceğiniz yere yaklaşmış durumdasınız. Çevreniz git gide daha da çok kayalıkla kaplanmaya başlıyor. Zemin hala eğimli fakat açısı değişmemiş bir konumda. Uzaktaki yerleşim birimlerinin ışıkları da size göre biraz aşağıda kalmaya başlıyor. Onun dışında, başka da bir değişiklik yok gibi.

[Okawa Ringo]

Aklımda oluşturduğum monoloğu gerçekleştirmek üzere hareketlenmiştim. Hızlı adımlarla henüz işemeye başlamayan elemanın yanına vardığımda aklımdaki cümleleri ona aktarmaya başladım. Konuşurken pek ona dikkat etmiyor, dahası sözlerime odaklanmak daha ilgimi çekiyordu. İşerken bir kulağı bendeydi. Cevap vermeyeceğini bilsem de, dinlemesi işime geliyordu. Çarpık bir sırıtışı yüzünde sezmiştim son cümlemden sonra. Aslına bu gerçek bir soru cümlesiydi. Ona yönelttiğim tek merakla beklediğim şey olabilirdi. Sırıtışından sonra bir inilti duymuştum ondan. Ardımı dönüp gidecek olduğumda ise yere baktım. Sidiğinin bir kısmı kanlı geliyordu. Sadece dayak olsa iyi, aklımdan türlü işkenceler geçti. Sanırım çok sağlam benzetmişler ibneyi... O sırada iniltisinin sesi azalmıştı ve konuşmamın ardından buruşuk suratıyla bize bir kaç cümle söylemeye başlamıştı. Acı çekiyor olduğu her halinden belliydi ve bu sesinin tınısına da yansımıştı. Hala onu öldüreceğimizi düşünecek kadar salak olmadığına göre, bizimle dalga geçiyor olmalıydı. Yada, öyle sanmamızı istiyordu. Bu düşüncesi umrumda değildi zira yolun çok önemli bir kısmını gittiğimizi hissediyordum. Bu heriften kurtulduktan sonra Chiriku-senpai ile içeceğim ve keyifleneceğim sake kadehlerinin hayalini kuruyordum.

Teijo, dediğim gibi öne hareketlenmiş ve adam da az önce söylediklerine nazaran topladığı suratı ve göze çarpan hissizliğiyle ruhsuz bir tonda son cümlelerini söylemişti. Cevabımın bir kısmını almış gibi hissediyordum. Sinsi bir dili olduğu açıktı. Galiba adamın patlayıcılar ve zehirden daha büyük bir silahı vardı. O kesip atmak istediğim lanet olası dili. Adamın arkasından yürümeye başladığım an bir cümle daha kurdu. Yine aynı hissizlikle. Teijo bir şey söylememişti. Sessizlik devam ediyordu. Ben ise söylediği son cümlelerin manasını yeni yeni kavrıyor durumda idim.

Adamın bir suç örgütüne bağlı olduğu bilgisi verilmişti. Yüksek mertebeden olduğunu da söylemişlerdi. Aynı dava mensubu demek... Böyle kahpe heriflerin tek davası para ve güç olur genelde. Benim savaştığım yüce amacın yanından dahi geçemeyecek ucuz ve sefil bir hedef bu sadece. Bu karanlık dünyayı sadece daha karanlık yapmaya uğraş veren, değersiz insanlardan ibaret hepsi. Sırf bu sözler dahi beni çileden çıkarmaya yeterken yine shinobileri aptal yerine koyması biraz daha gıcık ediyordu. Fakat alışmış gibiydim. En azından onu yumruklama hissi artık pek uğramıyordu bedenime. Daha çok, sinirlendiğimi görüp keyif almaması adına susmayı tercih ediyordum. Normalde onunla bu muhabbetlere en başından girmezdim ama damarıma basmayı iyi biliyor. Shinobi gururum, beni asla terk etmeyecek; onun sefil fikirleri ile kirletemeyeceği kadar büyük bir gururdu. Ben bunu biliyordum. O ise bir kaç shinobiyi katletmenin eğlenceli olduğunu düşünüyor, belki de şu hayatta övünebileceği tek şey olduğu için bizimle dalga geçiyordu. Artık sefil olanın o olduğunu biliyordum. Hiç bir güç onu daha fazla önemsememi sağlayamazdı. O yüzden tüm negatifliklerden sıyrılıp artık bitmesine odaklanacağım bu yolu sonlandıracaktım.

Yaklaştığımız barizdi. Kayalıkların her yanımızda yavaş yavaş bitmesi, eğimli zeminin ise devam etmesi ilk gözlemlerimdi. Ardıma baktığımda ise ufak kasabalardan süzülen ışıkların artık daha da uzakta kalmaya başladığına şahit oluyordu gözlerim. Karanlık gittikçe yoğunluğunu arttıracak gibiydi. Bunun haricinde sessizlikten başka bir şey yoktu. Sessizlik, temkinli olmamız gerektiğini hatırlatıyordu. Teijo'ya güveniyordum. Önden gitmek ister miydi, bilmiyorum ancak aklımda yolumuzu biraz daha güvenli hale getirecek bir plan vardı. Adımlarımın ritmini bozmadan yürümeye devam ediyor ve planımı netleştiriyordum. Yan tarafımızda biten kayalıkları kullanacak ve oluşturacağım iki Karasu Bunshin'in sağlı-sollu kayalıkları kullanarak ilerlemesini sağlayacaktım. Karanlık ve sürekli sayısını arttıran kayalar, onları saklayacak ve en azından bir tehlike durumundan haberimin olmasını sağlayacaklardı. Hasar aldıkları an kargaya dönüştüklerini bildiğim için, bu sessizlikle duyacağım kanat ve çıkaracağı sesler; en azından bir tehdit durumunda beni alarma geçirecekti. 20 metre kadar benden uzaklaşma şansları vardı. O yüzden bu mesafeyi aşmadan, mümkün olduğunca kayaları kullanarak gizli bir şekilde ilerlemelerini sağlayacaktım. Olası bir saldırı durumunda onları önceden oluşturmuş olmam, sayı üstünlüğü kazandırabilirdi bize. Teijo'nun ilerlerken onları farketmesi ise, ani bir reaksiyon vermesine sebep olabilirdi. Fakat o da benim gibi bir shinobiydi ve ne yaptığımı anlayacağını umuyordum. Şu anda bir tehdit sezmiyor ve karşılaşmamayı ümit ediyor olsam da tedbiri önceden almak gerekirdi ve en azından kaybedecek bir şeyim de yoktu. Adım ritmimi bozmadan yürümeye devam ettim ve el mühürlerimi gerçekleştirdim. Bunshinlerim oluştuktan sonra onları, sağlı sollu olarak ilerlemeleri için harekete geçirecek; bu esnada konuşmadan yürümeye devam edecektim. Gözüm, önümde yürüyen elemandan ayrılmayacaktı ve onun adım seslerini dinleyecektim. Bir şey denemeyeceğinden emin olduğum her an, ardıma dönüp geçtiğimiz kayaların arkasını görebildiğim kadarıyla kontrol etmeyi planlıyordum. Şimdilik yürüyüş planım buydu ve buluşma noktasına kadar bir sorun çıkmamasını temenni ediyordum.

[Sekino Teijo]

Paketimiz bizden izin almadan kendi kafasına göre işemeye karar verdikten sonra Ringo benden önce hamle yaparak adamın yanına gitti. Yolculuğun başından beri adam hem sözleri hem eylemleriyle yavaş yavaş özerkliğini ilan etmesi ciddi bir güvenlik açığımız olmasına neden olsa da hala adama karşı sert davranarak onu gücendirmek istemiyorum. Balgam olayı başta olmak üzere adamın yaptığı bazı hareketler ve konuşmaları zaman zaman beni oldukça tedirgin etmesine rağmen ileride neler olacağını bilmediğim için olaylara temkinli yaklaşmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Uzun yıllar boyunca savaşmış shinobilerin bile barış yapıp sonunda Shinobi Birliğini kurduklarını düşünürsek hayatta neler olabileceğini kimse bilemez. Kim bilir belki de gün gelecek katil dediğimiz bu adamlarla başka bir ortak düşmana karşı savaşmak için omuz omuza vermemiz gerekebilir. Bu yüzden arkadaşımız katil olsa bile ona kötü davranarak potansiyel bir düşman edinmeyi düşünmüyorum. Zaten olaya Ringo müdahile ettiğinden şimdilik bu küçük molamız bitene kadar etrafı kolaçan etmekle yetinmeyi planlıyorum.

Ringo gözcülük için adamın yanına gittikten sonra enteresan bir şekilde arkasını dönerek bir yandan adamla konuşup bir yandan da olabilecek olası sorunlara karşı hazır bir şekilde adamın işini bitirmesini bekledi. Adamın mahremiyetine saygı göstermesi güzel bir davranış olsa da bana kalırsa ne kadar önlemini alırsa alsın bir katile karşı arkasını dönmesi çok büyük bir hataydı. İlk önce duygularını kontrol edemeyip sinirlenmesi şimdide bir katile sırtını dönmesi giderek Ringo ve görevin akıbeti hakkında endişelenmeme sebep olmaya başladı. Neyse ki paketimiz herhangi bir hamle yapmayarak beni daha fazla sorunla uğraşmak zorunda bırakmadı. Sakince işini hallettikten sonra Ringo’nun sorularını pas geçerek onu öldüreceğimiz hakkında bir şeyler söyledi. İlk defa arabadan çıktığı zamanda ürkek bir şekilde bunun hakkında konuşmuştu. Ringo’nun onu koruyacağımızı ağzından kaçırmasına rağmen yine de böyle konuşması bir ihtimal üç günlük işkence periyodu yüzünden adamın beyninde kalıcı hasar veya kısa süreli hafıza kaybı olmuş olabilir. Ayrıca işerken sonlara doğru kan gelmesi pek de hayra alamet değil. Az sonra yollarımızı ayıracağımızdan biz buluşma noktasına gidene kadar sorun yaşamasak da bir an önce bir doktora görünmesinde fayda var. Tabi turuncu balgam, beyaz balgam ve şimdide kırmızı kan büyük bir yapbozun küçük parçaları da olabilirler.

Yürümeye başlayınca paketimiz Ringo’nun sorularına cevap vermeye karar veriyor. Shinobileri nasıl öldürdüğünden kısaca bahsettikten sonra sessizce yürümeye devam ediyoruz. Giderek buluşma alanına yaklaşıp bu lanet görevden kurtulacağım için mutlu olsam da buluşmanın sorunsuz geçeceğine hiç inanmıyorum. Bu kadar kolay bir göreve B-Rank vermelerinin başka bir nedeni olmalı. Acaba asıl görev adamı teslim ettikten sonra mı başlayacak ? Alacağımız parşömen gerçekten değerli mi ? Bize normal bir kağıt parçası verseler de alır gideriz. Değerli dediler ama içeriği bilmediğimiz için kazıklanma riskimiz de var. Gerçi içeriği bilmeyen tek koruma bende olabilirim. Ben hala bilmediğim görevle ilgili düşünürken Ringo’nun yaptığı klonları fark ettim. Az önceki yaptığı hataya kıyasla şimdi ki davranışı endişelerimi biraz da olsa azaltmıştı. Paketimizin klonları fark etmediğini umarak bende görmezden gelerek ilerlemeye devam ettim. Önde olduğum için bir elim kılıcımın kınındaydı. Tehlike bir durumda gerekirse defans yada atak yapabilmek için hazır bir şekilde bekliyordum.

[GM - Naruto]

Gece karanlığında sakin ve uzun ilerleyişiniz sürerken rutinin dışında hiç bir şey fark etmiyorsunuz. Çevredeki kayalık alanlar git gide artarken ileride platonun başlangıcını simgeleyen bir yamacın ucunu görüyorsunuz. Aşağıdan yaklaştığınızdan mütevellit düzlük kısmını göremiyorsunuz ancak hedefiniz orası olmalı. Beş dakikalık bir yolunuz daha varmış gibi görünüyor.

Ringo klonlarını oluşturduğunda Teijo ve adam da bu durumu fark ediyor. Adam yürüyüş temposunu bozmadan ardına bakıyor ve Ringo'dan üç tane görüyor. "Fiyakalı teknikmiş. Biri kazacak diğeri öldürecek mi?" diyor, ardından önüne dönüyor sırıtarak.

"Ellerini kana bulamaktan çekinme. Bir çoğunuz için can almak sümkürmekten farksız zaten."

Son laflarındaki ince nefreti ikiniz de algılayabiliyorsunuz. Ringo'nun Farklındalık yetenekleri ise bir başka durumu daha onun fark edebilmesine sebebiyet veriyor; Adam E-Rank bir teknik olan Bunshin no Jutsu ile Karasu Bunshin no Jutsu arasındaki farkı biliyor ve bunu saklamaktan çekinmiyor. Bir çok halk bu tarz bilgileri bilmez, ancak bilen birilerinin olması da nadir değil. Tek ilginç yan ise adamın tekniğin uygulanış kısmını inceleyerek bu bilgiye vakıf olabilmişe benziyor. Normal bir Shinobi için bu gayet doğal olsa da halktan biri veya eğitim görmemiş bir insan için bu gayet ilginç bir durum. Yine de imkansız değil.

Teijo ise bu durumu aklına bile getirmiyor.

Bununla beraber ikiniz de adamın hala infaz edileceğini düşünmesi oluyor. Sizin onu korumakla görevli olduğunuzu ya anlamamış, ya da inanmıyor gibi. İnanmıyor oluşu daha makul. Klonların sağa sola ayrılışına pek dikkat etmeyişini de fark ediyorsunuz bu noktada.

Klonlar artan kayalıkların arasına girip saklanarak ilerlemeye başlıyorlar ancak Ringo'nun Saklanma konusundaki yeteneklerinin çok az olması sebebiyle süper bir iş çıkarttıkları söylenemez. Çok rahat fark edilebilir değiller, özellikle bu gece karanlığında, ancak muazzam bir performans da beklememek lazım gibi görünüyor. Ringo da Teijo'da bu durumun farkında.

Bu tempoda yürümeye devam ederseniz birazdan platoya varacaksınız. Son hazırlıklarınız için kısa bir süreniz var gibi görünüyor.

[Okawa Ringo]

Adımlarımı peşi sıra atmaya devam ederken, sürekli olarak ardımı kontrol ediyordum ve aynı zamanda planım gereği oluşturduğum bunshinlerimle daha güvenli bir yolculuk sağlamaya çalışıyordum. Önümüzü Teijo-kun'a bırakmıştım. Bu esnada yaptığım her bir hamleyi adamın oldukça iyi analiz ettiğini farkettim. Bunshin tekniğini sıradan her vatandan gördüğünde anlayabilirdi aslında, burada bir problem yoktu. Fakat normal bir bunshinle, benim oluşturduğum bunshin arasındaki farkı çözebilmiş olması oldukça garipti. Shinobiler öldürdüm derken yalan söylemediğini bir kez daha anlayabiliyordum. Shinobiler ile vakit geçirmemiş, savaşmamış birinin bunu bu kadar rahat söyleyebilmesi gerçekten zor olurdu zaten. Adamın sözleri de bu noktada onu gerçekten öldüreceğimizi düşündüğünü gözler önüne seriyordu. Bana verilen emir belliydi, adamı götür ve parşömeni al. Biraz kendimi silkeleyip sorgularsam bu adamı şuracıkta öldürürdüm orası ayrı. Yoldaşlarımı katleden bi herifin bir dakika bile nefes alması çok anlamsızdı. Fakat bu adam sıradan biri de değildi zaten. Hala tekniğimi farketmesinin garipliğini düşünüyordum. Dövüş eğitimi olsa da, shinobilerle yakın temas kurmuş olsa da; tekniğin doğasını çözümlemesi oldukça garip bir durum. Bunshinlerimin görüntüden ibaret olmadığını çözmesinden bahsediyorum evet. Aklıma gelen ilk şey ise blöf yaptığıydı. Malesef köyümüzü kandırmış olabilirdi. Eğer gerçekten deneyimli bir shinobi ise gerçekten kendini gizleyebilirdi. Bir bakışta onun shinobi olmadığına fakat bir takım atletik yeteneklere sahip olduğunu gözlesem de, adamın gerçekten bu durumu çözebilmesi tuhaftı. İkinci bir ihtimal vardı, daha gerçekçi duran. Şu an önümde aksayan ayağıyla yürüyen bu yıkık adam gerçekten çok zekiydi. Zeka, tuhaf bir şey. Verdiği cevaplar ve düşüncelerimizi yönlendirmeye çalışması bu durumu kanıtlayabilirdi. Onu hafife almamam gerektiğini anlamıştım az önce. Bilmesi gerekenden fazlasını ise vermeyecektim. Çünkü ikinci ihtimal, muhtemel gerçek olandı.

"Daha farklı fantezilerim var. Ortam pek müsait değil ama. " sözlerimi neredeyse fısıldayarak dile getiriyordum ve cümlemin sonuna yaklaştığımda sesimi -farklı- gibi algılayabileceği, esasen -seksi- olarak algılamasını istediğim bir tona yakın tutmuştum. Onun karamsar ve iğneleyici mizahına karşı benim daha farklı bir mizah anlayışım vardı sanırım. Fakat, onun kafasının şu noktada benden bir tık daha fazla çalıştığını anlayabiliyordum aynı zamanda. Az önceki tespitiyle de bunu göstermişti. Kafama takılan bir diğer konu ise gerçekten onu öldürmeyeceğimize inanmamasıydı. En başında dayak yemiş, işkence görmüş bir esirin bize biraz olsun güvenip bir şey denememesi adına verdiğim bir bilgiydi aslında. Onu koruyacağımızı kendim de ifade etmiş, şu ana kadar da davranışlarımızla bunu belli etmiştik aslında. Bu durumu kabullenmiyor, inanmıyor gibiydi. Fakat öyle düşünmemizi istiyor da olabilirdi. Şu durumda mağduru oynamak onun eline nasıl bir koz verebilirdi ki? Bunu şimdilik askıya alıyorum. Herif bize ya inanmıyor, ya da öyle düşünmemizi istiyordu. Fakat artık daha fazla aptal rolü yapması gerekmiyordu. İğneleyici sözlerimin onun üzerinde bir tesiri yoktu. Zira sivri dili, şu yaşına kadar söylediğim her sözden mutlaka daha da sivri olanını söylemiştir diye tahmin ediyorum.

"Bir katil bana öğüt veriyor şu an. Bak şu işe..." dedikten sonra kendi kendime düşündüm. Adam, neredeyse bütün shinobileri kendisi gibi aşağılık katil bozuntularıyla eşdeğer görüyordu belki de. Ve belki de görmüyordu... Her dediğini onun fikri ve düşüncesiymiş gibi düşünüp kendi kendime sinirlenmemin bir anlamı yoktu. Fakat o son sözündeki inceden hissettiğim nefret kırıntıları yok mu... İşte o his beni buna inandırıyordu.

Bunshinlerim sağlı sollu kayalardan ilerlemesine devam ediyordu ve karanlık, onları belirli bir ölçüde saklayabilirdi. Daha farklı yetenekler edinmem gerekiyordu ve bu durum, tam da buna işaret ediyordu. Şu durumda onların biraz daha geriden gelmesi mantıklıydı. En azından ters bir durumda farkedilecek olsalar bile onları biraz daha geride tutarak farkedilme sürelerini arttırabilirdim. Artık yamacın ucunu görebiliyordum ve platoya doğru ilerlemeyi sürdürüyorduk. Belki beş, belki altı dakika sonra ise oraya varacak gibi hissediyordum. Zaten bir sıradışılık hissetmezsem bunshinlerimi yok edecek, yola öyle devam edecektim. Fakat, hala yolumuz vardı ve şu ana kadar nasıl odaklanmayı kesmeyip, dikkatimi bozmadıysam; yolun kalan kısmında da aynısını sürdürecektim. Aklımda olası bir tehlike durumu için strateji planı yoktu fakat bir iki şey de düşünmüştüm. Bunshinlerim ile saldırırken, üzerimde bulunan shurikenleri kullanarak uzaktan saldırabilirdim. Böylece adamın yanından uzaklaşmadan Teijo'ya uzaktan destek verebilirdim. Aklıma bu ve bunun gibi bir kaç varyasyon geliyordu. Şimdilik yola odaklanmaya devam etmeli, bir elim de shurikenlerimde durmalıydı.

[Sekino Teijo]

Önce at arabası sonra da yürüyerek yaptığımız uzun yolculuğumuzun sonunda gitmemiz gereken buluşma yerini görebilecek bir konuma gelmeyi başardık. Konumumuz, aşağıdan yukarıya dağa tırmanır gibi ilerlediğimiz için o kadar da iyi değildi. Yukarıyı tam göremediğimiz için büyük dezavantajımız olmasına rağmen bir aksilik çıkmadığı sürece kısa bir süre sonra istenilen noktaya ulaşıp görevi bitirebiliriz. Umarım brifing de anlatıldığı gibi basit bir takas yaparak adamdan kurtulup parşömeni alarak bizi bekleyen at arabasına geri dönebiliriz. Bu takas sırasında gelecek adamların aç gözlülük yapıp hem parşömeni hem de paketimizi istemeleri başımızı ağrıtabilir. Ringo’nun böyle bir durumda sakince adamların teklifini kabul edeceğini düşünmüyorum. En azından adamların istedikleri her şeyi elde etmemeleri için yolculuk boyunca giderek nefret ettiği paketten kurtulmaya çalışabilir. Böyle bir intihar görevinde başarılı olsa da olmasa da kendisi de bu uğurda öldüğü sürece benim için sorun yok. Olaylar sakinleştikten sonra köye dönüp Ringo’nun kahramanlıklarını anlatarak bütün uğraşlarımıza rağmen görevi başarılı bir şekilde bitiremediğimizi rapor ederim. Böylece görevde başarılı olamasam da herhangi bir ceza almaktan kurtulurum. Tabi karşı taraf Ringo ile birlikte tek görgü şahidinden kurtulmayı da isteyebilirler. Ne kadar düşünürsem düşüneyim bunun bir sonu yok. Şimdilik nasıl hareket edeceğime karar vermek için yeni arkadaşlarımızla tanışana kadar beklemem lazım.

Ringo’nun klonlarını görmezden gelerek adamın onları fark etmesini önlemeye çalışsam da ne yazık ki başarılı olamadım. Adam ilk etapta klonları fark etmesine rağmen hiç şaşırmadı. Her zamanki gibi yine onu öldüreceğimiz hakkında bir şeyler söyledi. Buna alıştığımız için artık tepki vermeye bile gerek duymadım. Bu her zamanki ölüm geyiğinden sonra tekrar söze girerek genelleme yaparak tüm Shinobileri kolaylıkla birilerini öldürebilecek katillere benzetti. Aslında bu benzetmesinde çok da haksız sayılmaz. Gerçekten de çoğu Shinobi çeşitli sebeplerle gözünü kırpmadan birilerini öldürebilir. Hatta bazıları için sebebe bile gerek yok. Şahsen bende dövüşmeyi sevmesem de çeşitli şartlar altında birini öldürme fikri bana o kadar da yanlış gelmiyor. Zaten küçük bir azınlığı es geçersek büyük ihtimalle herkes birini öldürdüğü zaman yaptığı eylemin yanlış olduğunu düşünmüyordur. Bu sözlerini kafesten yeni çıktığı zaman duysaydım onunla konuşarak bir bağ kurmaya çalışabilirdim. Şimdi 5 dakikalık yol için ağzımı bile açmaya gerek yok. Ringo benim aksime adamla konuşmayı tercih ederek değişik bir ses tonuyla adama cevap verdi. Galiba gerçekten büyük aşklar kavgayla başlıyor. Az önce birbirlerini öldürmek isterken şimdi ise değişik fanteziler gün yüzüne çıkmaya başladı. Ringo’nun bu sözlerinden sonra kısa bir süreliğine arkama dönüp onunla göz göze gelerek şaka yaptığını belli edecek ufacık bir kırıntı aramaya çalıştım. Eğer görevi planlandığı şekilde tamamlarsak dönüş yolunda bir sürpriz ile karşılaşmak istemiyorum.

Paketimizin klonları fark etmesi bize faydadan çok zarar getireceklerini düşünmeme neden oldu. Gece bir hayli karanlık olmasına rağmen hiç zorlanmadan ne yaptığımızı fark edebildiğine göre bulaşacağımız kişilerinde onları fark edebilecekleri ihtimalini düşünmemiz lazım. Adamlar durup dururken bu klonları görerek bize potansiyel düşman gibi davranırlarsa hem paketi koruyup hem adamlarla mücadele etmek kolay olmaz. Hem de bu arbede sırasında paketimiz Ringo’dan anahtarları alıp bilekliklerden kurtulursa işler giderek karışır. Öleceğini düşündüğünü sözlü olarak sürekli tekrar ettiğinden buluşmaya gelecek adamlarla çok dostane ilişkileri olmadığın düşünsem de böyle bir kaotik ortamda hangi gruba yardım eder tahmin etmesi zor. Belki de savaşmak yerine kaçmayı tercih edebilir. O zaman da güçlerimizi bölerek ayrılıp birimizin onun peşinden gitmesi gerekecek. Ne kadar yaralı olsa da köşeye sıkışmış bir yaralı kaplanı neler yapabileceğini öğrenmenin sonuçları ağır olabilir.

Buluşma yerimize ulaşmamıza az kalmışken son hazırlıklarımı yapmaya karar verdim. Aslında yapacağım çok da bir şey yok. Ringo gibi savaştan önce bana avantaj sağlayabilecek değişik jutsular bilmiyorum. Zaten dövüşmeyi de pek sevdiğimi söyleyemem. Neyse şimdilik çatışmaya girmem gerekirse gecenin karanlığını avantaj olarak kullanmayı planlıyorum. Şayet bir düşmanla savaşmam gerekirse el mührü gerektirmeyen Girigiri kullanıp bir anda ortalığı renklendirerek küçük bir anlığına rakibime şoka uğratarak duruma göre kaçabilirim yada kılıcımla yakın mesafeden Iaido ile işini bitirebilirim. Çok üstün körü bir savaş planı olsa da karanlık sağ olsun adamları şaşırtabileceğimi düşünüyorum. Tek hoşlanmadığım nokta Girigiri sonrasında herkese bulunduğum noktayı göstermiş olacağım. Uzakta tetikte bekleyen birileri varsa bu benim için büyük bir dezavantaj olacak. İşte bu yüzden dövüşmek çok zahmetli ve savaşmayı sevmiyorum.

[GM - Naruto]

Ringo'nun klonları mesafeyi biraz daha açarak arkadan gelmeye başlıyorlar daha iyi gizlenebilmek adına, siz ise temponuzu bozmadan ilerleyişinizi sürdürüyorsunuz.

Gideceğiniz yere vardığınızda zeminin açısı birden sıfır oluyor ve dağın eteğinde bir balkon misali duran platoyla karşılaşıyorsunuz. Burası çembersel bir alan, çapı neredeyse 10 metre kadar. Civarda çeşitli kayalar falan olsa da net bir çembersel düzlük en ilgi çekici yapısı. Çevrenize baktığınızda Shinano yöresini tamamen görebiliyorsunuz. Epey yüksekte olduğunuz da anlaşılıyor.

Sizle beraber esiriniz de platoya çıkıyor ve çevreye bakıyor. "Eh, gömülmek için güzel bir yer." diyor, ardından çevreyi incelemeye başlıyor.

O sırada karanlığa alışkın gözleriniz platonun dağ sırtı tarafında, yani sizin tam karşınızdaki yerde, ikisi oturan biri ayakta olmak üzere üç kişi seçiyor.

Elemanların hepsi cübbeli. Bu mesafeden suratları tam seçilmiyor ancak oturanlardan birinin kadın olduğu vücut hatlarından az çok belli oluyor. Ayakta olan direkt olarak sizlere bakmakta. Esiriniz de adamları fark etmiş olacak ki duruşunu düzeltiyor ve atik bir konuma geçiyor, her an gelebilecek bir saldırıya hazırmış gibi. Gözlerini kısıyor.

"Gömülmen için daha çok erken Hanamishi." diyor ayaktaki cübbeli ve size doğru yürümeye başlıyor. Diğer ikisi de ayağı kalkıyor ve bir kaç adım yürüyorlar.

Size 6-7 metre uzaklıktayken duruyorlar. En öndeki eleman kapüşonunu indiriyor ve kel, top sakallı, 50'li yaşlarda birisinin suretini görüyorsunuz. Detay seçmek için hâlâ uzaktasınız.

Esiriniz, yani Hanamishi, şaşırmış bir surat ile sizlere ve önündeki adamlara bakıyor. "Danka-jiisan!" Şaşırmış bir ses tonu ile adamın adını söylüyor.

Buna karşılık Danka gülümsüyor, ardından sizlere teker teker bakıyor. "Hanamishi'nin kelepçelerini çözün ve bize yollayın." az önceki gülümsemesi birden suratına inen ciddiyet ile kayboluyor. Hanamishi de bu noktada sizlere bakıyor epey şaşırmış bir şekilde. Şu ana kadar ölümüyle alakalı türlü düşünceler içerisinde olan adamın hayata tekrar tutunuşunu ve suratına düşen umudu görüyorsunuz herifte. Danka ise ciddiyetini bozmamış bir şekilde bekliyor. Hanamishi de bir aptallık yapmamak için ikinizin talimatını bekliyor. Fakat salsanız koşarak gidecek diğer tarafa.

Elemanların bellerindeki katanaları görebiliyorsunuz. Kadında iki wakizashi görüyorsunuz tek bir katana yerine. Onun dışında başka bir detay seçemiyorsunuz.

Ringo, klonlarının yamacın sağ ve sol taraflarında, kayalıklarda gizlendiklerini biliyor. Elemanların fark edip etmediğini ise bilmiyor. Teijo'nun klonların yeri hakkında bir fikri ise yok.

[Okawa Ringo]

Son düşüncelerimin sahip olduğu ve aslında gerekli olan paranoyaklık, benim daha dikkatli ve zinde olmamı sağlıyordu. Yolun başından beri elemanla sürekli bir laf dalaşına giriyordum fakat bunun kazananı olmuyordu. Çünkü girdiğimiz dalaşları önemsemiyor, sürekli öleceğini ve onu gömeceğimizi söylüyordu. Bu düşüncesine paralel olarak oluşturduğum bunshinlerimin kayalara saklanmasını falan da izlememiş, önüne bakarak yürümeye devam etmişti zaten. Bende o her önüne döndüğünde ardımı kontrol ediyor ve daha güvenli ilerlememiz adına bunshinlerimi daha geride tutuyordum. Adamın sözlerine karşın söylediğim fantezi sözlerinden sonra da Teijo'nun bana ufak bir bakış attığını gördüm. Neden bakıyordu bilmiyordum aslında. İş falan mı atıyor bana? Sadece şaka yapmıştım aslında, fazlası değil. Bende onunla kısa bir süre göz göze gelerek gülümsedim. Bu daha çok, şaka yaptım sen üstüne alınma, tarzında bir gülümsemeydi. Bir süre daha ilerledikten sonra artık eğimli zeminin tamamen düzleşmeye başladığını fark etmiştim. Gelmiştik sanırım, böyle diyebilirdim.

Eğimin sıfırlandığı, dümdüz platoya ulaşmamızla birlikte; Shinano'nun tüm heybetiyde önümüzde durduğunu görebiliyordum. Çember gibi yuvarlak bir şekle sahip olan bu düzlük, sanırım yaklaşık 9-10 metre çapında falandı. Zaten çevreyi bu kadar inceleyebilmiştim. Çünkü şu anda önümüzde üç kişi duruyor, ve görevimizde belirtildiği üzere, hedefimiz de tam olarak onlar oluyordu. İlk bakışta karanlıkta siluetlerini net olarak seçememem doğaldı. Adımlarımı yavaşlatarak temkinli ancak rahat bir şekilde ilerlememi sürdürdüm. İkisinin oturduğunu ve birinin de ayakta olduğunu görmüştüm. Hepsi cübbeler giyiyordu, bizim gibi. Bu soğukta her insanın giyinmesi doğaldı. Fakat bellerindeki katanaları da buna ek olarak seçebiliyordum. Yanımızdaki herifin aksine onlar sanırım farklı konularda uzmanlaşmışlardı. Shinobi olabilirler mi? Belki. Birinin kadın olduğunu varsayıyordum. Vücut hatları, özellikle beli onun kadın olduğunu gösteriyor gibi. Elemanın tekrar söze girmesinden sonra artık sabrımın taştığını göstermek adına sert bir kaç cümle kuracaktım ki; adamlardan biri konuşmaya başladı. Gözlerim ilk önce, çevreyi inceleyen elemandayken; daha sonra sesin geldiği yöne doğru otomatikman dönmüş bulundum. Adamın konuşması bittikten sonra kapüşonunu indirmiş ve bize suratını göstermişti. Kel ve orta yaşlarda, belki ellili yaşlarında olabilecek bir adamdı. Üçüyle de aramızda 6-7 metre civarında vardı ve şu anda biz de ilerlemeyi kesmiştik. Bu esnada öğrendiğim garip bir bilgi... Esirimizin adı. Çok lazımdı anasını satayım.

Eleman, yani Hanamishi rezalet derecede düşük çenesiyle kafamı hayli ağrıtmıştı. Şu an onun yüzündeki mutluluğu bulutlar görse ağlar, ağaçlar görse çiçek açardı. Şaşkınlığını hala atamamış gibiydi. Az önce adının Danka olduğunu öğrendiğim dede ise gülümseyerek bize tek tek göz gezdirmeye başlamıştı. Ondan etkilenmemiştim sanırım. Az önceki gülümsemesine sanki bir perde inmiş gibi duruyordu şimdi de. Ciddiyet seziyordum, yüksek miktarda ciddiyet. Ben ise son sözleriyle biraz daha sinirlenmiştim aslında. Böyle yavşakların benim gibi gururu için yaşayan bir shinobiyle bu kadar emir verici konuşmasından sıkılmıştım artık. Hanamishi de bizi süzmekteydi. Umudu tazelenmişti garibanın. Yazık, herhalde gerçekten öleceğini düşünüyordu. Şimdilik bekliyordu fakat bir bıraksak tasmasını, koşarak gidecek köpek. Nah gidersin. O kağıdı elime almadan seni ancak öbür dünyaya salarım göt.

"Tabii dedeciğim, siz nasıl isterseniz efendim. Hatta siz hiç zahmet etmeyin, biz şöyle şuraya domalıveririz." soğuk, tehdirkar ve sessizlik getirecek cinsten konuşmuştum. Az önceki sinirimin dışa yansımasıydı sanırım bu sözler. Heyecan dolu, gülümseyen yüzümle bir kaç kelam etmiştim. Sinirli olduğumda gülerek böyle kıskaçlarıyla saldırıya geçen bir akrep misali, zehirliyordum sanki insanları. Fakat karşımda en son kılıçlı bir adam olduğu zaman durum tam tersine gitmişti. Şimdi de aynısını yapmıştım. Neyime güvendiğim ise apaçık ortadaydı bu sefer.

"Danka dede. Ver parşömeni, al adamını. Bir daha bana emir vermeye de kalkma. Kestiğiniz çocuklara benzemem ben. "

Sözlerim açık ve netti. Artık tamamen odaklanmıştım. Karşımdakiler ne bir müttefik, ne de bir düşmandı. Ama her an düşmanları ben olabilirdim. Görevim için gereken ise belliydi. O lanet parşömeni alacaktım. Karşılığında ise onların istediği şey bendeydi. Aldıktan sonra tıpış tıpış minik Hanimishi'nin dedesine koşturmasını izlerdik. Fakat önceliğim o kağıt parçasıydı. Bir şeyler denemeye kalkarlarsa yapacağım en basit plan ise belliydi. Cübbemden kavradığım kunai, Hanimishi'nin boğazında bitecekti. Kesmeyecektim elbet, fakat ne denerlerse denesinler yarıda kalacaktı. Onu kurtarmak için geldikleri onca yoldan sonra ondan birden vazgeçmelerini beklemiyordum. Fakat diyelim ki denediler, bir şekilde. O zaman ki planım ise bir sis bombası patlatarak klonlarımı yanıma çekmekti. Görüşlerini kapatıp, bu avantajdan faydalanarak çektiğim klonlarım ile saldırıp ani bir avantaj elde edebilirdim. Bu noktada ise artık işin diplomasi kısmı bitmiş olacakti ve Hanimishi artık ilgi alanımızda olmayacaktı. O kesiği boynuna atarken mutlu olur muydum bilmiyorum, ama işler o boyuta gelirse bunu yapabilirdim. Ancak gelmeyecektir diye umuyordum.

"Parşömeni aldığımız gibi minik kuş sizin olacak. Bir daha tekrar etmem, ona göre." Sözlerim mümkün olduğu kadar sesli ve ciddi bir şekilde tınlarken artık elim kunaim ile buluşmuştu. Vereceği en ufak bir olumsuz tepkide Hanamishi'nin boğazıyla buluşmayı bekliyordu.

[Sekino Teijo]

Ringo’nun bana attığı bakış sayesinde paketimizle yaptığı konuşmasının şaka amaçlı olduğunu teyit ettim. Bu azda olsa rahatlamamı sağlamıştı. Çünkü artık aralarında doğabilecek ani ve tutkulu bir aşk konusunda endişelenmeme gerek kalmadığına göre göreve odaklanarak bize vaat edilen parşömeni nasıl alacağımıza odaklanabilirim.

Buluşma alanına yaklaştıkça iyice huzursuzlaşmaya başlıyorum. Ringo’yu çok tanımadığım için neler yapacağını kestirememek huzursuzluğumun ana sebeplerinden biriydi. Gerçi az önce yaptığı jutsu sayesinde yavaş yavaş da olsa yeteneklerini öğrenmeye başladım. Kendi klonlarını oluşturabildiğini biliyorum. Bunun dışında klonları gizleme konusunda pek yetenekli olmadığından bu jutsu üstünde tam olarak ustalaşmadığını varsayabilirim. Yanında kılıç veya başka bir kesici alet taşımadığı için taijutsu yerine ninjutsu yada genjutsu da yoğunlaştığını da düşünebilirim. Sonuncusu çok üstün körü bir tahmin olduğu için pek işime yaramasa da yine de at arabasından indiğimiz ilk zamana kıyasla hakkında daha çok bilgi öğrendiğim göz ardı edilemez.

Sonunda Ringo’nun klonlarını arkada bırakarak buluşma alanına ulaştık. Buluşma alanımız Shinano dağının tepesinde oldukça havadar çember şeklinde bir alandı. Bu çemberin içerisinde tek-tük kayalar olsa da asıl ilgi çekici nokta çemberin net bir düzlükte olmasıydı. Bu düzlük daha önce burada yapılan savaşlar sonucunda oluşmuş olabilir. Böylece civardaki yerlilerin yabancıları neden sevmediği de anlaşılmış olur. Uzun yıllar boyunca buraya gelip savaşan shinobilerden bıkan halk sonunda çözümü içine kapanarak dış dünyayla iletişimi kesmekte bulmuş olabilir. Ben yerlilerin neden içine kapanık oluğunu bulmaya çalışırken paketimizin her zamanki ölüm sözleriyle kendime geldim. Buluşma alanını görünce çenesini yine tutamamıştı. Onun sözlerinden sonra etrafa göz gezdirince önümüzdeki üç karartıyı fark ettim. Biri ayakta diğerleri oturur pozisyonda üç kişi karşımızda duruyordu. Bu denklemdeki yeni bilinmeyenler sayesinde çemberin nasıl bu kadar kusursuz şekilde düz olmasıyla ilgili başka bir ihtimal daha ortaya çıktı. İçlerinden bir tanesi bu buluşma için bizden önce gelerek özellikle böyle bir çember yapmış olabilir. Eğer böyle bir şey yapabiliyorlarsa büyük ihtimalle aralarından bir tanesi Doton kullanabilen bir shinobi. Karşı tarafta neden bir shinobi var ? Umarım düşündüklerim de yanılıyorumdur ve bu sorunun cevabını öğrenmek zorunda kalmayız.

Paketimizin klasik öleceği hakkında yaptığı konuşmalardan birinden sonra cübbeli elemanlardan biri seyahatimiz boyunca ismini bilmediğimiz tutsağımızın adını belirterek ölmesi için erken olduğunu söyledi. Bu sayede sonunda paketimizin isminin Hanamishi olduğunu öğrendik. Bu isim bana hiçbir anlam ifade etmese de hiç değilse sonunda adam hakkında birkaç bilgi elde edebildik. İnşallah bu bilgi ayrılma vakti geldiği zaman bize sorun çıkarmaz. Cübbeli adam sözlerini bitirdikten sonra oturan arkadaşları da hareketlenerek ayağa kalkarak bize doğru birkaç adım yaklaştılar. 6-7 metre önümüze geldikleri zaman duruyorlar ve ardından bizimle konuşan adam cübbesini açıyor. Paketimiz adamı gördüğü zaman bir hayli şaşırıyor. Galiba bu zamana kadar gerçekten öleceğini düşünüyordu. Kapüşonunu indiren adama ismiyle hitap ederek onu daha önceden tanıdığını belli ediyor. Adamda onu görünce önce gülümsüyor ardından bize bakarak ciddi bir şekilde kelepçeleri çıkararak onu serbest bırakmamızı istiyor. Şansım sağ olsun kelepçeleri açacak anahtar Ringo’nun ellerindeydi. Hala tehlikede olsam da Ringo’dan bir tık daha rahat bir durumdayım.

Buluşacağımızın kişilerin dostu olduğu öğrendikten sonra paketimiz bir anda evcil köpeğe dönüştü. Danka’nın verdiği emirden sonra ne kulaklarını dört açmış bir şekilde ne diyeceğimizi beklemeye başladı. Bu kadar mutlu olduğuna bakarsak karşımızdakiler de onla aynı organizasyondan katiller olabilir. Bellerinde taşıdıkları silahlara bakarsak dostane ilişkiler kurmak için de çok fazla zamanımız yok. Tek bir yanlış kelimeyle silahlar kınından çıkabilir. Özellikle çift wakizashi taşıyan kız soruna neden olabilir. Ben parayı denkleştirip ikinci katanamı alamamışken belinde çift silah taşıması para sorunu olmadığını gösteriyor. Bitirdiği görevler sonrasında bu seviyeye gelmiş olabilir. Tabi tam tersi kılıçlar sadece bizi korkutup parşömeninde kendilerinde kalması için dekoratif birer objede olabilir. Tabi bu çok iyimser düşünce biçimi hele ki böyle tehlikeli bir ortamda çok da fayda sağlamadığından olası bir dövüş durumunda sürpriz bir saldırıyla ilk halledilmesi gereken kişi olduğunu düşünüyorum.

Ringo ile yolun başından beri hiç yalnız kalamadığım için nasıl bir yol izleyeceğimizi de kestiremiyorum. Sadece az önce yaptığı klonların etrafımızda olduklarını biliyorum. Onlarda patlamaya hazır birer bombalar. İş tatlıya bağlanmadan karşı taraf onları fark eder yada Hanamishi onlara söylerse işler kızışabilir. Durup dururken adamlara pusu kurmuşuz gibi bir duruma düşebiliriz. Olaylara temkinli ve sakin bir şekilde yaklaşmayı planlarken Ringo adamlara onların yaptığı gibi aynı şekilde atar gider yaparak önce parşömeni istediğimizi birkaç kibar cümleyle belirtti. Dövüş için başlar başlamaz elemem gereken kişileri bile belirlesem de savaşmak son seçenek olmalı. Bu yüzden Ringo dan sonra söze girerek “Bence ortamı germeye hiç gerek yok. Uzlaşarak kimsenin başı ağarmadan bu durumdan kurtulabiliriz. İlk önce iyi niyet göstergesi olarak size anahtarı atalım sizde bize parşömeni verin ardından bizim tatlı dostumuz Hanamishi de size katılır. Ne dersiniz ? Bunu benim yolumdan mı yoksa siz ikinizin istediği şekilde mi halledelim.” Diyecektim. Şayet bir hamle yapmaya kalkışırlarsa diye hazırda bekleyerek Girigiri yapmak için kendimi hazırlayacaktım. Hamle yapacak kişiyi sersemleterek kılıcımla işini bitirmek için bana biraz olsun zaman kazanmak için bunun yeterli olacağını düşünüyorum. Umarım kan dökmeden bu durumdan kurtulabiliriz.