[Sekino Teijo & Okawa Ringo] Suç ve Ceza

[GM - Naruto]

Ringo'nun sarkastik ve sinir bozucu laflarının ardından Danka'nın bir adım arkasında duran iki kılıçlı eleman birbirlerine bakıyorlar anlamsız bir şekilde. Ardından tekrar sizlere çeviriyorlar kafalarını. Danka ise suratında herhangi bir ifadeden yoksun sizi izliyor. Ringo'nun ardından gelen çok net laflarını dinledikten sonra, "anlıyorum" şeklinde kafasını çok hafif hareket ettiriyor. Fakat bir şeyler diyemeden, Teijo lafa giriyor ve sözlerini sarf ediyor.

Teijo'nun lafa girmesi ile Danka'nın çok saf bir şekilde gözlerini kırptığını görüyorsunuz. Teijo'nun laflarının ortalığı biraz karıştırdığı ve ortama çok da uygun olmadığı belli, hele Ringo'nun tehditkâr laflarından sonra hanenize bir eksi olarak oturuyor resmen. Üçlünün sizden çok da etkilendiği söylenemez. "Shinobi" sıfatının laflarınızın ardına koyduğu ağırlığı da ufaktan yitiriyor gibisiniz.

Adamın bakışları tekrar düzeliyor, hissizleşiyor ve ikinizi de son bir defa süzüyor.

"Bu yamaçtan aşağı indiğinizde, güney tarafına doğru minik bir kasaba var. Adı Ganseki, kayalık bir araziyi aştıktan sonra ulaşacaksınız. Shinano dağı çevresinde han sahibi olmak zordur, ancak bu kasaba yöre sınırına yakın olduğu için nispeten işlek. Parşömeninizi orada bulacaksınız. Görevlilere Danka'nın emanetini almaya geldiğinizi söylerseniz size teslim edecekler. Tabii, parşömen ve sizin geleceğinizin bilgisi de şu anda onlarda değil. Buradan sağ sağlim bir şekilde, Hanamishi ile beraber ayrıldığımızda oraya bir haber göndereceğim ve diğer yoldaşlarım parşömeni sizin teslim almanız için oraya iletecekler. Eğer bizim başımıza bir şey gelirse parşömen yok olur. Hanamishi'nin başına bir şey gelirse parşömen yok olur. Herhangi bir şey denemeye kalkarsanız parşömen yok olur. Şimdi, yoldaşımın bağlarını çözün ve bize gönderin, sonra da yolunuza gidin."

Eleman tek nefeste konuşuyor. İkiniz de bir kaç saniye boyunca dediklerini sindiriyorsunuz. Konuşmanın ve takasın tüm kontrolünü eline almış durumda, aşırı otoriter bir profil çiziyor size Danka. Özellikle hiç bir şekilde fire vermeden, patır patır kelimelerini size saydırmış olması "acaba önden prova mı yaptı?" diye bile düşündürüyor.

Adam ciddi görünüyor. Doğruyumu söylüyor, bilemezsiniz.

Hanamishi ise epey stresli görünüyor. İçine sinmiş bir şekilde, sağı solu gözlüyor. Bir size, bir onlara bakıyor. İzin verseniz koşarak gidecek. Ringo, anksiyeteden Hanamishi'nin sağ ayağının topuğunu kaldırıp yere vurduğunu görüyor minimal olarak. Elleri bağlı olmasa tırnak bile yiyecek.

[Okawa Ringo]

Keyif alarak sarfettiğim bir kaç cümleden sonra yapacağım, yapmaktan çekinmeyeceğim türlü cesaret abidesi hamleyi düşündüm. Ortamın soğuğunu biraz kırarak, gözlere renk getirmeyi başarmıştım. Yanımda bir balık gibi kıvranan, gitmek için saniyeleri sayan Hanamishi zaten beni bir hayli yükseltiyordu. Garip kaçmayacak olsa ona sarılıp sakinleştirecektim adeta, bi dur be adam!

Sözlerimi sarfederken arada duraklamış ve onların tepkilerini ölçmüştüm. Anlamsız geliyordu onlara söylediklerim. Akıllarında bir plan oturtmuşlardı sanırım. Sert kayaya çarptıklarını da düşünüyor olabilirlerdi. Fakat yaşlı herif öyle değildi. Ondan ve söyleyeceklerinden gelecek en ufak bir bilgiye şu an için muhtaçtım. Biraz iğneleyici, biraz da sinir bozucu konuşsam bile onun üzerinde tesiri olmadı sanırım. Buruşuk yüzünden bunu anlayabiliyordum. Kafasını son sözümden hemen sonra, hareket ettirmişti. Sanırım biraz olsun beni anlamıştı. Hanamishi'nin aksine daha iyi bir dinleyiciydi. Yaşından dolayı, sabrı da genişti. Şu bir gerçek ki, ne kadar sinir bozucu konuşursam konuşayım; onun üzerinde pek de etkisi olmayacak gibi hissediyordum.

Teijo'nun konuşacağını hesaba pek katmamıştım. Genelde bir kaç cümle kurup susan biriydi fakat bu sefer bir hayli uzun konuşmuştu. Danka'nın suratındaki ifadenin ona ne hissettirdiğini bilmiyordum ama savurduğum ve gerekli olarak gördüğüm bir kaç tehditten sonra Teijo'nun bu hamlesi onunla aynı mentaliteyi paylaşmadığımızı gösteriyordu. Bizi dağ başında keriz gibi görüp, götümüzden kan almasınlar diye uğraşıyordum aslında. Yoksa şu an bu dallamalarla sokak kavgasına girişmeyi gerçeken ben de istemiyordum. Ancak sahip olduğumuz alın bandımız, bir shinobi ağırlığımız vardı. Ben şu durumda bunu kullanmıştım. Yapabileceğim en diplomatik hamleyi yapmıştım. Teijo'nun sözleri ise tamamen kendi amacına hizmet ediyordu. Karşıdakilerin surat ifadelerinden anladığım, sözlerimin tesirinin artık kalmadığıydı. Şu durumda ilk hamlemizi yapmış ve beraberlik sonucunu almıştık. Beraberlik, çünkü Hanamishi hala bizdeydi ve kıpraşan bir balık gibi yanımda gitmeyi bekliyordu. Suratındaki ifade daha da değişen Danka dede ise tekrar ciddi havasına girdi. Konuşacağını anlamıştım.

Tek bir nefes, hiç bozulmayan o gözler ve yüz kasları.. Danka profesyonel bir konuşmacıydı. Yaşının getirdiği tecrübe aramızda hatiplik konusundaki yetenek uçurumunu bir hayli aşmıştı. Sözleri güven verici veya değil, farketmez. Ancak oldukça ciddiydi. Şaka veya yalan aramak gereksizdi. Daha önce düşünülmüş bir senaryo gibi geliyordu. Ancak düşündüğüm gibi, yaşının getirdiği tecrübe; belki de bu tarz bir konuşmayı hayatının her hangi bir bölümünde tekrarlamış olması ihtimali de mevcuttu. O yüzden kurduğu uzun cümleye şaşırmak yerine hızlıca bir kontraya girmeliydim. İlk sözlerimi ağzımdan döktükten sonra gerisini sonra düşünecektim. Laf trafiğini soğutmamam gerekiyordu. Ayrıca şu an da bir takas içindeydik. İstediklerini vereceğim konusunda onları şüpheye düşürmezsem, soru işaretlerimi giderebilirdim.

"Güvence veriyorum, kimsenin başına en ufak bir şey gelmeyecek. Fakat..." dedikten sonra bir saniye kadar duraklamıştım. Bir gözümü sürekli titreyip, topuklarını yere vurup 'artık beni salın' diyen bedeninde tutuyordum Hanimishi'nin. Tekrar konuşmaya başladım.

"Neden burada buluştuk ki o zaman? Yani parşömen yanınızda olsa, biz size arkadaşınızı verirken; siz de bize parşömeni verseniz daha rahat olmaz mıydı? Hani diyorum, biz oraya gittiğimizde bizim güvencemiz ne durumda olur onu düşünüyorum. Parşömeni oradan alabileğimizin bir güvencesi yok. Bir de bahsettiğin yerde bizim başımıza bir şey gelirse, o zaman ne olacak onu düşünüyorum."

Şu ana kadar söylediklerim, karşımdaki adamın 'derdimi' anlaması içindi. Bir derdim vardı, evet. Onlara adamı teslim ettiğimiz an elimizde takas için kullanabileceğimiz tek şeyi vermiş olacaktık. Bunu kabul etmeyecektim. Böyle bir şeyi kabul ettiğim an, onlara güvenmiş ve görevimi tehlikeye atmış olacaktım. Hem esirimize, hemde yanımdaki adama bir şey olmaması için çaba gösteriyordum zaten. Kimsenin başına bir şey gelmeden, karşılıklı bir hoşgörü ve diplomasiyle bu işi halletmek en mantıklısıydı. Fakat adam yangından mal kaçırır gibi, bizi keriz gibi görerek adamı istemeye devam ediyordu. Bunu kabul etmeyecektim, ilk defa gördüğüm bu haydut bozması dedeye güvenemezdim.

"İnan bana, yoldaşını sana geri verip onun çenesinden kurtulmayı çok istiyorum. Lakin senin yönteminle yaparsak, keriz gibi görünürüz. Hanamishi kasabaya kadar bize eşlik edebilir veya içinizden biri gidip parşömeni alıp bize getirebilir. Her iki şekilde de yoldaşınızı sağ salim iade edeceğime söz veriyorum."

Şartlarım ve sunduğum çözüm önerileri bunlardan ibaretti. Sonuç olarak bana verilen görevin kapsamında adamı önceden teslim edip varlığından dahi bihaber bir yere gidip parşömeni almak yoktu. Yani artık hır çıkarmak yerine diplomasi yolunu tercih etmiştim. Tecrübeli dedenin karşısında şansım ne olur bilemiyorum fakat yanındaki elemanlar hır çıkarmayı seçerse, Hanamishi hala yanımdaydı ve ondan gelebilecek ani bir hamleye karşı tekrardan hayatını koz olarak kullanabilirdim. Seni bekliyorum dede, beni şaşırt...

[Sekino Teijo]

Ringo’nun konuşması bittikten sonra daha suratlarını görme şerefine erişemediğimiz iki cübbelinin anlamsız bir şekilde birbirlerine baktıklarını fark ettim. Küçük bir anlığına birbirlerine bakıp hemen ardından da tekrar suratlarını bize çevirdiler. Bu küçük bakışma sırasında suratlarını göremediğim için neler olduğu hakkında bir fikrim yok. Belki de az önce Ringo’nun verdiği tepkiyi beklemedikleri için sonraki adımlarının ne olacağı hakkında anlaşmaya çalışmış olabilirler. Danka ise olan biteni sakin bir şekilde dinlemekle yetindi. Ardından başıyla Ringo’nun dediklerini anladığını gösteren bir ifade yaptıktan sonra konuşmasına fırsat vermeden araya girerek iki tarafında ilgisini çekeceğini düşündüğüm planımı anlattım. Konuşmam bittikten sonra etrafa attığım kaçamak bakışlardan anladığım kadarıyla Ringo’nun tutumundan sonra hemen farklı bir plan dile getirmem pek de iyi bir izlenim yaratmadı. Dünya barışına katkı sağlamak için yaptığım konuşma zamanlamamın kötü olması yüzünden istediğim etkiyi yaratmamıştı. Hatta aksine karşı tarafın kendi içimizde tam olarak anlaşamadığımızı öğrenmesine neden oldu. Bu olası savaş ihtimali bir anda gerginleşmeme sebep olmuştu. Bir daha bu duruma düşmemiz için biraz daha dikkatli olmaya karar verdim. Hala savaşma konusunda istekli değilim ama karşı tarafa da daha fazla koz vermek istemiyorum.

Danka ikimizi de süzdükten sonra tek bir nefeste beklemediğim bir performansla konuşarak takası nasıl gerçekleştireceğimiz hakkında planını açıkladı. Anladığım kadarıyla bizim aksimize onların bir plan yapmak için bolca vakitleri vardı. Yaptığı açıklamanın önceden çalışıldığı belliydi. Gayet güzel bir şekilde takasın üstünlüğünü ele geçirerek parşömeni almak için yapmamız ve yapmamız gerekenleri tek tek sıraladı. Aslında yapmamız gereken tek bir şey vardı. O da paketimizin kelepçelerini çözüp yavaşça onların tarafına doğru gitmesine izin vermemiz. Yapmamız gereken şeyler ise bunun aksine oldukça fazlaydı. Neredeyse nefes bile almadan beklememiz gerekiyordu. Bu sırada herhangi bir şey de denemeye çalışmayacaktık. Ringo’nun klonlarının çoktan etrafta olduğunu düşünürsek daha başlangıçta şartları yerine getirme konusunda başarılı olduğumuz söylenemez. Gerçi bize dayatılan bu şartlara uyma gibi bir zorunluluğumuz yok. Parşömeni ele geçirip görevi başaralı bir şekilde tamamlamak istesem de karşı tarafa tamamen güvenip elimizdeki tutsağı bırakmak saçmalıktan başka bir şey değil. İki tarafında kabul edeceği makul bir anlaşmada uzlaşmamız lazım. Az önceki minik çaplı fiyaskodan sonra ortalığı daha fazla karıştırmaktan kaçınarak bu arabuluculuk görevini Ringo’ya bırakmaya karar verdim. Umarım bizi riske atacak bir plan hazırlamaz.

Ringo, Danka’nın sözlerinden sonra atik davranarak kimseye zarar vermeyeceğimizin sözünü verdi. Aradan çekilmekle doğru bir karar aldığımı fark ettim. Benim aksime daha önce böyle görevleri çıktığından olsa gerek tecrübeleri sayesinde belki de sıyrık dahi almadan görevi atlatabiliriz. Verdiği sözden sonra olaya mantıklı yaklaşması için Danka’yı ikna etmeye çalıştı. Şimdiye kadar paketimize gösterdiği güler yüzü saymazsak çok da duyguları olduğu belli etmeyen yeni arkadaşımızın empati yapıp olaylara bizim açımızdan bakacağını çok da sanmıyorum. İsteklerini yerine getirirsek parşömeni alacağımızın garantisi de olmadığından büyük bir açmaza gireceğiz. Eğer adam dediklerinde ciddiyse savaşıp sonunda onları öldürmeyi başarırsak bile parşömen yanlarında olmadığı için görevde başarısız olacağız. İçlerinden birini canlı bırakıp parşömenin yerini bulmak için işkence edelim desek hem Ringo bu fikre karşı çıkabilir hem de daha paketin ismini öğrenememişken tutup da parşömenin yerini nasıl öğreneceğiz. Olaylar hiçte bizim açımızdan iyi bir sona doğru gitmiyor. Tam da kırk yılın başı bir göreve seçilmişken onda da başarısız olup dikkatleri üstüme çekmek de istemiyorum. Bir yolunu bulup ne gerekiyorsa gereksin şu lanet görevi başarılı bir şekilde tamamlamamız lazım.

Ringo’nun konuşmasından sonra karşı tarafın ne tepki vereceğini beklemeye başladım. Karşı tarafın yanlış anlayabileceği bir hamle yapmamaya özen gösterirken nasıl mutlu sonra ulaşabiliriz onu düşünmeye başladım. Eğer karşı tarafla anlaşamazsak en iyi ihtimalle paketimizi alıp geri köye dönebiliriz. Bunun gerçekleşme ihtimalinin sıfıra yakın olduğunu bilsem de ihmal edebileceğim bir olasılık değil. Bu durumda paketi köye götürebilir yada onunla birlikte Danka’nın dediği kasabada parşömeni bulmak için şansımızı deneyebiliriz. Bu saçma derecedeki optimist yaklaşımım sayesinde Danka’nın dediklerini hatırladım. Eğer parşömen üstlerinde değilse bahsettiği han da olabilir veya bir şekilde handakiler bu konu hakkında bir şeyler bilebilirler. Tamam karanlığın sonunda yavaştan ışık görmeye başladım. Savaşıp ardından galip gelirsek bir sonraki adımımız olarak Gansekiye gidip görevi tamamlayabiliriz. Hala yeterli bilgiye sahip olmasak bile en azından yavaş yavaş bir şeyler öğrenmeye başlıyoruz.

[GM - Naruto]

Danka Ringo'nun laflarını sakin bir şekilde dinliyor, bu sırada da kollarını önünde bağlıyor. Hala suratında herhangi bir ifade veya hisse dair bir emare göremüyorsunuz. Ringo'nun lafları bittiğinde tekrardan "anlıyorum" tarzında kafasını sallıyor. Sinirinizi bozmaya başlayan bu tavrın ardından Danka konuşuyor;

"Parşömen yanımızda olsaydı kozun veya takasın bir anlamı kalır mıydı? Hepimizi katledip buradan parşömenle ayrılmanızın bir garantisi yok sonuçta. Söz versen bile."

Adama hak vermeden edemiyorsunuz.

Ardından ellerini çözüyor, sakin bir şekilde nefes verip gözlerini bir anlığına kapatıyor rahatlamak için. Ardından "Dediğim gibi, parşömenin Ganseki'ye gitme talimatı biz bu platodan sağ salim indiğimizde verilecek. Başka bir yolu yok. Üzgünüm." diyor sanki müşterisine istediği ürünü sunamayan bir tüccarın burukluğunu yaşıyormuşçasına. Ardından tekrar sizlere odaklanıyor.

Bu sırada Hanamishi'nin biraz daha rahatladığını ancak iki grubun da uzlaşamaması sebebiyle epey morali bozulduğunu fark edebiliyorsunuz. Sesini çıkartmıyor hala. Ayağını ise sallamayı sürdürmekte.

Çevrede başka bir değişiklik olmuyor. Danka sizin kararınızı bekler bir şekilde sizlere bakmakta.

[Okawa Ringo]

Yeter artık be dede! Bi mimik ver, ne bileyim; rahatsız falan ol. Ya da o kafanı sallamaktan vazgeç yahu... Suratındaki hissizlik, beni tedirgin etse dahi; insan gibi konuşup anlaşılmayacak biri de değildi. Tek sorun, konuşmak değildi aslında. Kandırıldığımı ve işin baltalandığını hissediyordum. Takası gerçekleştirip gerçekleştiremeyeceğimin garantisi yoktu. Hanamishi denen şu aptalı onlara teslim ettikten hemen sonra parşömenlerimizi alacağımı düşünüyordum. Düşünüyordum düşünmesine de, işler istediğim gibi gitmiyordu. Varsayımlar üzerinden hareket edecek olursam, istedikleri şeyi yaptıktan sonra gerçekten de kasabaya gidip parşömeni alma gibi bir ihtimalimiz vardı. Bu katil ibnelere bir gram dahi güvenmesem de, bana yanlış yapacak kadar götü olduğunu düşünmüyordum. Mesele ben de değilim, onların karşısında Ishigakure vardı. Az önce kurduğu cümle ise bizden aslında çekindiği ve planını buna göre yaptığını gösteriyordu. Evet, buradan anladığım bir kaç şey vardı. Yedikleri bokun farkında olmalılar ki, onlara karşı öldürme emri aldığımızı falan sanmışlardı sanırım. Öyle bir emir iletilmiş olsa, tereddüt etmezdim. Hepsine girişmeye de gücüm yeterdi. Fakat öyle bir emir almamıştım, işte şansa bak ki ben emirlere göre yaşıyorum.

Kumar oynamak hiç tarzım değil. Bir kumarın ortasında, benden kat be kat sakin ve yaşını başını almış bi herif var. Şimdi işi yokuşa sürüp bunları burada biçersem, parşömeni alma ihtimalim kalmayacak. Hanamishi'yi onlara teslim etmediğim takdirde yine parşömeni alamayacağım. Lanet olsun... Buraya kozumuzla birlikte gelmemeliydim. Onu buraya kadar getirmekle büyük bir hata yaptım. Karşımdaki sıradan haydutlar ise bu hataya düşmediler. Evet, büyük ihtimalle parşömenimiz onların yanında dahi değil. Neyle karşılaşacaklarını, kiminle anlaşacaklarını dahi bilmeden geldiler ve saldırma amaçları yok. Kozlarını güvenceye almışlardı. Kendimi aptal gibi hissediyor, tam da şu an; Hanamishi'nin yolda shinobiler ve kolay tahmin edilen hareketleri ile alakalı sözleri kulağıma çalınıyordu. Tuhaf, o iğrenç ağzından çıkan her bir sözü geri tıkmak istemiştim o konuşurken. Şimdi ise içim yana yana hak veriyorum galiba.

Danka'nın surat ifadesi biraz daha değişmiş, rahat bir hal almıştı. Sanki bu konuşmayı sonsuza kadar yapsak, sıkılmayacak gibiydi. Bende onu taklit etmeye başlamalıydım. Ne kadar başarılı olabileceğim, bilmiyorum fakat; tıpkı onun gibi nefes almaya, gözlerimi yavaşça açıp kapatıp rahatlamaya çalıştım. Son sözlerini de dinledikten sonra bize baktığını farketmiştim. Sanırım iş, az önce düşündüğüm yere çıkmıştı. Eşeklerini sağlam kazığa bağlamışlardı ve onların yoluyla yapmadığımız sürece o parşömeni ele geçiremeyecektik. Peki, en başında bu takası kabul ettiklerine göre Hanamishi ve parşömen arasında bir seçim yapmış olmaları gerekiyordu. Onlar kararlarını yoldaşlarından yana kullanmıştı. Riskli bir karar alıyordum şu an. Riskli kararların arifeleri başımı inanılmaz derecede ağrıtıyor. Hanamishi'nin ise yüzünden düşen bir parça. Götüne tekmeyi koyup defedesim geliyor ara ara ama yapmıyorum. Düşünmem gerekiyor. Danka bu gidişle beni sabaha kadar bekler gibi. Lakin ben bekleyemem. Hamlemi açık oynamak zorundayım. Bu kararı zaten tek başıma da alamam. Hemen yanımda, tıpkı benim gibi düşünceli olduğunu sezdiğim arkadaşıma doğru döndüm. Yüzümde zoraki bir gülümseme vardı. Aynanın karşısında olsam, bu gülümsemeden rahatsız olurdum.

"Teijo-kun. Sen ne diyorsun?"

Cevabını tahmin edebiliyordum az çok. Teijo'yu çok az tanıma fırsatı bulabilmiştim aslında. O güvenli ve diplomatik olan yolu seçecekti. Yolun sonundaki riskleri ise benden daha çok düşündüğüne eminim. Ancak adamların bir sahtekarlık yapma ihtimaline karşı, kendilerini güvenceye alıp karşımıza bu şekilde çıkmış olma ihtimallerini savunuyordum kendi içimde verdiğim savaşta. Fikirler üste çıkıyor, birbirlerinin karşısında dans ediyor ve ışıkların sönüşüyle tekrar görüş alanıma odaklanıyor; yoğun düşüncelerimin beni bir transa sokmasından kaçınıyordum. Hızlı bir hamle ile elimi kelepçenin anahtarını koyduğum cebime doğru attım. Aynı çeviklikle anahtarı cübbemden dışarı çıkardım. Onların da görebileceğini umuyordum.

"Her şeyin bir garantisi var Danka-san. Güvenle platodan ineceksiniz, biz de tarif ettiğiniz yere gideceğiz."

Konuşmuş ve sabırsızlıkla kelepçelerinin çözülmesini bekleyen umutsuz Hanamishi'ye yönelmiştim. Gözüm ise bir yandan Teijo-kun'daydı. Ondan bir onay gelmezse işi yokuşa sürmeye devam etmek durumundaydım. Teijo, hareketimi onayladığı gibi kelepçeleri açmak üzere anahtarı kilide yerleştirecektim. Bu esnada ise konuşmamı sürdürdüm. "Sadece bana verilen emirleri uygularım. Katletmek falan... Canavar işi." Son kelimelerimi sarf ederken gözlerim tehditkar ve nefret dolu bakışlarla, büyük ihtimal son kez göz göze geleceğim Hanamishi ile buluşacaktı. Yol boyunca görevimin infaz görevi olması için keşkelerle dolu cümleler sarfetmiştim içimden. Şimdi ise bunları geride bıraktım sayılır. Rahat değilim, huzurlu hiç değil. Arkadaşımdan da onay aldığım gibi herifi diğerlerinin yanına yollayacağım. Fakat, aklımda sorular da yok değil. Şu ana kadar görevin dışına çıkıp fazladan şeyler yaparak saçmalamamıştık lakin söylediği kasabaya gittiğimizde göreceğimiz sonuç, umarım bana o fazladan mesaiyi yaptırtmaz. Teijo'nun onayı ile birlikte hareket planımı gerçekleştirdikten sonra yola tekrar koyulmak üzere hareketlenmeden önce, son bir kez daha konuşmayı düşünüyordum.

"İstediğimi alamazsam... İşte o zaman bir canavar sorununuz olacak."

[Sekino Teijo]

Danka, Ringo’nun konuşmasını dinledikten sonra az önceki hareketinin aynısını yaparak ifadesiz bir şekilde sadece hafifçe başını salladı. Aslında başını sallamaktan ziyade sadece kafasını oynattı da diyebiliriz. Bu belli belirsiz hareketi artık insanın sinirlerini bozmaya başlamıştı. Paketimizin öleceği hakkında yaptığı melankolik konuşmalara ve şimdide Danka’nın yaptığı bu hareke bakarsak galiba bu gizemli örgüte girebilmek için gerekli şartlardan birisi cübbe giymek diğeri de böyle orijinal şeyler üreterek insanların sinirini bozacak herhangi bir konuda uzmanlaşmaktı. Ortamı daha fazla gerginleştirmemiz şimdilik bu sinir bozucu hareketlere katlanmamız gerekiyor.

Danka kafasını birazcık oynatarak yaptığı küçük ritüelin ardından Ringo’ya cevap verdi. Anladığım kadarıyla bizim açgözlülük yapıp hem parşömeni alıp hem de onları ortadan kaldıracağımızdan çekiniyorlardı. Mantıklı. Bende olsam buluşma yapmak için getirdikleri kişinin ağzını burnunu kıran kişilere güvenmezdim. Ayrıca Shinobi oluğumuzdan katil birisini bir parşömen karşılığında serbest bırakmamız hiç de mantıklı değildi. Köyümüzden o kadar çok kişiyi öldürmüş birisinin eline kolunu sallayarak gitmesine izin vermemiz bana bile saçma gelirken onlarında buna inanmaması gayet doğaldı. Ben bile hala olanlara anlam veremezken karşı tarafın kendini sağlama almaya çalışmasını hiç yadırgamadım. Sadece onları birazcık kıskandım. Kendimi bu işin içinden nasıl çıkaracağım hakkında hiçbir fikrim yokken onların her şeyi planlaması hiç adil değil. Benimde bu durumdan kurtulmak ve başarılı bir şekilde geri dönebilmek için kafamı çalıştırmam lazım. Öncelikle kişi avantajı onlarda olmasına rağmen böyle bir ihtimali dile getirdiğine göre ya bizden zayıf olduklarını düşünüyorlar ya da grupları birbirlerine çok bağlı olduğu için içlerinden birisinin bile yaralanması ihtimalini dahi göze almak istemiyorlar. Bizden zayıf olduklarına inanıp rakibi küçümsemek gibi bir hata yapmayı düşünmüyorum. İlk karşılaştığımız zaman Danka ve paketimizin birbirlerine görünce verdikleri tepkilerine bakarsak büyük ihtimalle içlerinden birinin zarar görmesini istemiyorlar. Eğer paketi serbest bırakırsak ne kadar yarlı olursa olsun 4v2 durumuna düşeceğiz. Böyle bir durumda onları sadece bize verdikleri sözü tutmalarını umabiliriz. Buda açıkçası hiç benim tarzım değil. Katillere güvenerek bir işe kalkışmanın intihardan bir farkı yok.

Ringo, Dankanın dediklerinden sonra ilk önce benim fikrimi sordu. Ardından da cübbesinden anahtarı çıkararak Danka’yı tehdit eden birkaç cümle kurdu. Olayları konuşarak halletmek istesem de anahtarın hangimizde olduğu bilinmezken bir anda ortaya çıkarması doğru değildi. Artık paketimizin özgürlüğünün kimin ellerinde olduğunu biliyorlardı. Acaba bilerek anahtarı göstererek önceden aldığı bir gizli emri yerine getirerek beni ortadan kaldırmak mı istiyor ? Ringo’dan şüphelenmek istemiyorum ama şüphelenmek zorundayım. Görev daha önce dediğim gibi hiç mantıklı değil. Böyle bir ortamda kendimden başka kimseye körü körüne güvenemem. Bu yüzden anahtarla kelepçeleri açmadan önce “Yapma” diye onu durdurduktan sonra “Eğer onların istediği şekilde oynarsak kazanamayız.” Diyecektim. Ardından Danka’ya seslenerek “Dediklerinizde sonuna kadar haklısınız ama küçük bir nokta var. Biz neden size güvenelim ? Hanamishi’nin elleri çözüldükten sonra topluca bize saldırmayacağınızın bir garantisi yok. İçinizden biri Ringo ve anahtarla birlikte dediğiniz kasabaya giderek parşömeni alarak geri gelebilir. Diğerlerimizde oturup onların gelmelerini bekleriz. Parşömen ve Ringo sağ salim bir şekilde gelirse yollarımızı ayırırız. Size başta da söyledim. Savaşmak gibi bir düşüncem yok ama tutup da istediğiniz her şeyi yapmanıza izin veremeyiz. Bizim son teklifimiz bu beğenmezseniz sevgili misafirimizle beraber geri döneriz.” Diyecektim. Paketimiz konuşmanın başından beri heyecanlı bir şekilde beklerken onu tekrardan hapishaneye dönmesine izin vereceklerini sanmıyorum. Yok eğer verirlerse bu hayal kırıklığı ve işkence birleşince üstlerimiz hangi bilgileri istiyorsa ondan rahat bir şekilde alabilirler. Bu durumda görevi başarısız olarak tamamlarız ama hiç değilse içine kapanık yerliler ve Danka’nın daha önceden hazırlık yaptığı bir mekanı ziyaret ederek hayatımızı tehlikeye atmak zorunda kalmayız. Yok teklifi beğenmeyip gitmemize de izin vermezlerse herkesi temizledikten sonra şansımızı Ganseki de yalnız deneyebiliriz.

[GM - Naruto]

Ringo laflarını ederken Danka'nın gözle görülür bir şekilde suratının yumuşadığını fark ediyorsunuz. Özellikle anahtar Hanamishi'nin kilitlerine ilerlerken başarının getirdiği bir rehavete anlık kapılıyor. Hanamishi'nin ellerinin de titremeye başladığını fark ediyorsunuz size kelepçelerini uzatırken. Suratında da anlamsız bir ifade var. Seviniyor mu, ağlayacak mı hiç anlayamıyorsunuz.

Ancak anahtarın deliğe girmemesi ve Teijo'nun laflarıyla beraber ikisinin de morali bozuluyor, özellikle Hanamishi'nin. Hanamishi, canavar lafına karşılık sadece omuz silkiyor ve ellerini indiriyor. Bir şeyler söyleyip daha da olayı yokuşa sürmek istemiyor gibi, özellikle özgürlüğü bu kadar yakınken.

Teijo'nun laflarına karlışık Danka ellerini tekrardan önünde sertçe birleştiriyor ve konuşuyor; "Güvenmeyin zaten. Fakat bu işin başka bir oluru yok. Eğer sizin için de uygun değilse..." bir kaç saniye bekledikten sonra Hanamishi'ye üzgün bir bakış atıyor ve devam ediyor; "Olaysız dağılabiliriz." Adamın içinin gerçekten burkulduğunu hissedebiliyorsunuz.

Hanamishi bu lafın üzerine, kafasını sallıyor ve "Anlıyorum Danka-san." diyor durumunu kabullenmiş bir şekilde. "Takası falan boş ver Danka-san! Bu heriflere bir faydamız dokunmasın. Ölmeye razıyım ben." diyor ardından sesini yükselterek, yokuş mokuş dinlemeden. Danka'nın bu lafına karşılık masumane bir tebessüm kondurduğunu görüyorsunuz suratına. "Senden önemli değil yoldaş. Bu gün olmaz başka gün olur." diyor Hanamishi ile aynı fikirde olmadığını belirten bir tavır ile. Ardından, sizin son kararınızı dinlemek için odağını sizlere çeviriyor elleri önünde birleşmiş bir şekilde.

[Sekino Teijo]

Ringo’nun kelepçeleri çıkarmasını son anda durdurarak karşı tarafın birazcık moralinin bozulmasına neden oluyorum. Üzgünüm ama bu kadar kolay bir şekilde bize istediğimizi vermeden yoldaşlarını geri almalarına göz yumamam. Bizi vaat edilen eşyayı almadığımız sürece potansiyel bir düşmanın ellerinin çözülmesine seyirci kalmak istemiyorum. Bu yüzden onların cazip teklifine karşılık kendi teklifimizi onlara sunuyorum. Teklifimi dinledikten sonra Danka ciddi bir şekilde o zaman takası gerçekleştiremeyeceğimizi söyleyerek paketimizle küçük bir konuşma yaparak duygusal anlarım yaşanmasına sebep oldu. Bu kadar ciddi bir adamın bir anda çökmesi beklemediğim bir gelişmeydi. Paketimiz ise heyecanlı bekleyişinin sonunda onu bırakmayacağımızı anlayınca tekrardan melankolik haline geri dönerek ölmeye hazır olduğundan bahsetmeye başladı. Aslında parşömenin karşımızdaki adamlarda olduğundan emin olabilsem bu isteğini yerine getirerek seve seve köye geri dönmek için yola koyulurdum. Ne yazık ki hala bize karşı dürüst olup olmadıklarından emin değilim. Tek bildiğimiz sorun çıkarmadan geri dönmemize izin verip takası iptal ettikleriydi. Ya da hamle yapmak için geri dönmemizi bekliyor olabilirler. Arkamızı döndüğümüz zaman bize saldırıp yoldaşlarını kurtarmaya çalışmayacaklarının garantisi yok. Az önceki minik tiyatroları beni çok da etkilemedi. Hala onlara güvenmiyorum. Bir katil ve onun yoldaşlarına güvenmeyi de düşünmüyorum.

Danka’nın son sözlerinden sonra soğuk bir şekilde “Siz bilirsiniz.” Diyerek omuz silkecektim. Kişi avantajları olmalarına rağmen o çok sevdikleri yoldaşlarının gitmesine göz yumacaklarını düşünmüyordum. Ya bizi denemek için blöf yapıyorlar ya da gardımızı indirdiğimiz zaman hamlelerini yapmaya çalışacaklarını düşünüyorum. Yok eğer yanılıyorsam da çok da büyük bir sorunumuz yok. Parşömeni alamasak bile paket ile birlikte köye döndüğümüz sürece köydekilerin çok fazla tepki göstereceklerini sanmıyorum. Bu durum bizi kandırmalarına izin verip hem paket olmadan hem de parşömenimi alamadan geri dönmemizden kat ve kat daha iyidir. Bu şekilde geri dönerek zorla oturtulduğumuz kumar masasından bir şey kazanmasak bile bir kaybımızda olmayarak ayrılabilecektik. Yine de karşılıklı restleşmemizin ardından Ringo kelepçeleri çözmek isterse herhangi bir müdahile de bulunmayacaktım. Zaten pazarlığa başladığımızdan beri istemeden de olsa anlaşmazlık yaşayarak bir iki defa kendimizi rezil ettik. Bunlara bir tanesini daha ekleyip bu seferkinde oluşabilecek kargaşadan karşı tarafın yararlanması riskini göze alamam. Üstelik eğer Ringo paketi çözmek için hamle yaparsa ve olayların sonunda başarısız olursak suçu onun üstüne iteleyebilirim. Tam tersi bir şekilde yaptığı bu hamle sonucunda bize başarıyı getirirse de kendi köyünü ve shinobilere bu kadar değer veren birinin gönlünü almak için bir yol düşünürüm.

Heyecanlı bir şekilde Ringo’nun ne yapacağını beklerken kendimi karşı taraftan gelecek bir saldırıya karşı hazırlamam lazım. Hala daha küçük de olsa Ringo’nun da beni satabileceği ihtimaline karşı en kötü bir sis bombası kullanarak kalabalığı birbirine düşürerek kaçmayı deneyebilirim. At arabasına kadar ulaşabilirsem hızlıca bir atı çözerek köye dönüp olanları rapor ettikten sonra alabileceğim en basit görevlere yönelerek mutlu hayatıma devam edebilirim. Yok eğer Ringo’nun düşman olmadığına kanaat getirirsem de hızlıca önce paketten kurtulup ardından karşımızdaki üçlüden birini yaralamaya çalışarak az olsa avantaj elde etmek için kılıcımı kullanmak zorunda kalabilirim. İçlerinden biri katana taşıdığından ilk önce onun işini bitirirsek iki kılıç kullanarak beklenmedik bir şekilde onları şaşırtabilirim. Ya da sadece paketi alarak buradan da ayrılabiliriz. Gelecek şuanda çok belirsiz. Bu belirsizliği ortadan kaldırması için Ringo’nun yapacağı hamleyi beklemeyi başladım. Umarım ne yaparsa yapsın sonunda gülen taraf biz oluruz.

[Okawa Ringo]

Ne oluyor, nasıl oluyor bilmiyorum ama hep bir kördüğümün içinde gibiyim şu yamaca çıktığımdan beri. Elemanın salak laflarını sindirerek gelmenin zorluğunu henüz üstümden atamamıştım ki, Danka denen herif bana rest çekiyor. O bitti şimdi de Teijo başladı. Aklından ne geçiyor bilmiyorum ancak az önce gerçekleşen diyalog tam anlamıyla içinde bulunduğum durumu yokuşa sürüyordu. Diplomasi yolunu seçmiş, iyi niyet göstergesi olarak bir hamle yapmıştım. Adamlarda bana yamuk yapacak göt olup olmadığını düşünmeden girişmiştim bu işe. Onları her cümlemde üstü kapalı-açık farketmeksizin tehdit ediyordum fakat işi kendi yolumuza bir türlü çekemiyordum. Danka laflarımdan sonra mutlu olmuş gibiydi, Hanamishinin de ağzı götündeydi. Teijo konuşuncaya kadar tabi. Anahtarı deliğe soksaydım, neler yaşanacaktı bilmiyorum aslında. Hanamishi tazı gibi arkadaşlarına koşacak, onlar yoluna gidecek ve biz de kasabaya gidecektik. Kasabada istediğimizi bulup bulmayacağımız da muamma tabi...

Hanamishi, son laflardan sonra morali bozulmuş gibi duruyordu. Danka ise aynı belirtileri gösteriyordu. Sunduğumuz çözümlerin hiç birine yanaşmamışlardı. Teijo ise olayın kontrolünü ele alıyor gibiydi. Onu tanımıyor ve diğer ekip arkadaşlarımla kıyaslayamıyordum malesef. Adamlarla her diplomatik bir adım atmaya çalıştığımda, her bir köprü kurmaya çabaladığımda Teijo bunu yerle bir ediyordu. Bunun altında yatan nedeni sorgulamaya başlamıştım. Danka ve Hanamishi'nin duygusal konuşmaları ise zerre umrumda değildi. Leşini siktiklerim, başımı ağrıttılar ve hala bekliyoruz. Danka son bir karar bekliyor gibiydi hala. Hala bir umudu olmalı, tıpkı benim gibi.

Teijo'ya sert bir bakış attım. Yüzümün güleçliği ve rahatlığından eser yoktu. Ardından Danka'ya dönerek: "Bekle." dedim. Teijo'ya attığım bakışları sürdürdüm. Bu esnada, Hanamishi'den bir laf, her hangi bir söz duyduğum gibi çenesini kapaması yönünde, az önce ölmeye razıyım şeklinde atış tutuşlarına itaf olarak bağıracaktım. Şimdi Teijo'ya gelirsek... Özel olarak konuşmamız lazımdı. Yaptığı şeyi anlayabiliyordum. Ona emir verme yetkim yoktu, kararları birlikte almalıydık ve az önce aldığım kararı sorgulamıştı. Fakat işleri tamamen koparmaya çalışıyor gibiydi. Beyninden neler geçiyor bilmiyorum ama onun benim beynimden geçenleri hiç okuyamadığı da bariz. Ona biraz güvensem dahi onun bana güvendiği konusunda tek bir çıkarım bile yapamıyordum. Danka ve adamlarının duyamayacağı bir tonda söze girdim.

"Buradan elim boş dönmeyeceğim Teijo-kun. Ne yaparsak yapalım, yanlarında dahi olmayan bir parşömen için şart koyamayız. Senden tek istediğim biraz olsun bana güvenmen. Ters giden bir durumda arkanı yaslayabileceğin tek adam benim şu anda. Yalnız değilsin. Bir planım var."

Teijo'nun bana vereceği cevabı ise kafamı Danka ve adamlarına çevirdikten sonra dinleyecektim. Kulaklarım onun sözlerinde olacaktı. Vereceği cevaba göre onay verme yada vermeme anlamında kafamı sallayabilirdim. Gözlerimi gecenin karanlığını yaran bir ciddiyetle açtım tekrar. Danka önümde, vereceğim kararı bekliyordu.

"Ganseki'ye gidiyoruz. Arkadaşınızla. Geceyi orada geçireceğiz. Bir sonraki buluşma orada olacak. İyi niyetimden kuşku duymamanız adına mekanı ve saati size bırakıyorum. Yarım saat önceden haber verin yeterli. Gelecek olsanız da, gelmeyecek olsanız da bekleyeceğiz."

Sözlerimi sarfettikten hemen sonra Teijo'nun bir tepki verebileceğini, tepkisiz kalmayacağını düşünüyordum. Ancak sorununu çözmüştüm. Parşömen ve Hanamishi'nin takasının aynı mekanda olmasını istiyordu, tıpkı benim gibi. Teijo'nun aklının da orada olduğunu bildiğimden tekrar konuşmak için geç kalmadım.

"Parşömen yanınızda olsun, mümkünse görebileyim. Nasıl vereceğiniz ise size kalmış. Yapabileceğim iyilik bu sizlere. Bir adım da senden beklerim Danka dede."

Son sözlerimi de savurduktan sonra burada kalmam için tek sebebin Danka'dan gelecek cevap olduğunu anlamıştım. Sözlerimde ciddi ve yalansız olduğumu anlaması adına onu; yola çıkarken dinleyebilirdim. Anahtarı cebime koydum ve Hanamishi'ye peşimden gelmesi adına bir işaret verdim. Ardından yavaş adımlarla, kulağım onlarda kalacak şekilde yürümeye başladım. Dikkatliydim, eğer konuşmanın başından beri bir fırsat bekledilerse onlara o fırsatı vermeyecek, üzerlerine kunai yağdıracaktım. Fakat sözlerimi düşünüp cevap vereceğini düşünüyordum sadece Danka'nın. Yol sırasında ise Teijo ile aramdaki şu ufak problemi gün yüzüne çıkarmayı düşünmüyordum şimdilik. Hanamishi'nin orospu ağzına laf vereceğime, şu kılıçlardan birinin üzerine otururum daha iyi.

[GM - Naruto]

Teijo'nun restinin ardından Danka "yapacak bir şey yok" dermişçesine omzularını kaldırıp, indiriyor, ardından sizden aksi yöne gitmek için hareketleniyor. O noktada Ringo'nun "bekle" lafı ile de, durup tekrar bakışlarını size çeviriyor. Yanındaki diğer ikili de aynısını yapıyor. Ringo lafa girecekken Hanamishi'nin konuşası geliyor ancak onun tehdikâr bakışları ile susmak zorunda kalıyor, laflarını yutuyor.

Ringo'nun sözlerini dikkatlice dinleyen Danka, "Boşuna beklemeyin." diyor boş bir sesle ve Hanamishi'ye doğru son bir bakış atıp, kafası ile onu selamlıyor, ardından bu mekandan ayrılma hareketine kaldığı yerden devam ediyor. Hanamishi'nin de ona aynı şekilde selam verdiğini fark ediyorsunuz. Sizi tekrar görmek gibi bir derdi yok gibi. Üçlü arkasını dönüp bir kaç adım atıyor uzaklaşmak adına. Korumaların dikkati ise sürekli arkada. Sizden gelecek herhangi bir hamleye karşı, aynı sizin gibi hazırda ve tetikteler. Ancak sizi provoke edecek bir şeyler de yapacak gibi durmuyorlar.

Ringo, Hanamishi ile beraber geldiğiniz yönden aşağı inmek adına ilerlemeye başlıyor. Hanamishi'nin epey bozulduğunu fark edebiliyorsunuz fakat bunu dışa vurmamak için elinden geleni yapıyor.

Teijo eğer bir şey söylemeyecekse veya yapmayacaksa Ringo platoyu Hanamishi ile terk edecek, Danka ve korumaları da zıt yönden aynısını yapacak.