[Hitsujikai Waru] İlk Filiz

[GM - Naruto]

Cümlelerin ve davranışların Kinzo'yu güldürmeye fazlasıyla yeterken “Anasının kuzusuna bakar mısın?” diyerek baştaki tavırlarına göndermede bulunuyor. Yemek isteğine karşılık ise “Ayarlayayım bir şeyler.” diyerek masadan kalkarken, halen daha gülmeye devam ediyor. Kinzo bir şeyler almak için gidecekken, senin son cümlelerini dinlemek için duruyor. “Üzgünüm, sen sordun ben söyledim.” sadece diyerek yanından uzaklaşıyor ve bir şeyler getirmek için mutfağa yöneliyor.

Birkaç dakika sonra elinde kocaman bir yemek tabağı ile masaya gelen Kinzo tabak dolusu yakitoriyi masaya koyarken “Kalanlar bunlar, soğuk ama idare et.” diyor. Yüzündeki gülümseme hala duran Kinzo karşında artık daha rahat bir şekilde otururken “Eee, şimdi ne yapacaksın?” diye soruyor.

[Hitsujikai Waru]

"Açıkçası, bir fikrim yok." diye yanıtladım gelen soruyu önüme gelen yemeğe gömülürken kibarca. Kinzo'nun içeri geçişi kafamı toplamam için yeterli zamanı vermiş ve cümlelerimi eski sakinliğine kavuşturmuş gibiydi. Tabi bu yakın gelecek hakkında bir fikir oluşturduğum anlamına gelmiyordu elbette. Sanırım zayıflayan zihnime zaman kazandırmam gerekiyordu, kendimi olduğumdan daha yorgun ve ağır hissederken garip bir şekilde yediğim yemeğin tadı ağzımda pamuk şekermişçesine dağılıyor ve gündüz lezzetli sandığım yemeği gölgede bırakıyordu.

Bu ekstra yorgunluğun sebebinin sake olduğu aklıma geldiğinde akşamın üçüncü bardağını dolduruyordum bile kuru yemeğime katık etmek için. "Adabını bilmiyorum, ama kuru kuru da yemek istemedim." dedikten sonra mahcup bir bakış attım Kinzo'ya. "Burada kalıp Ayako'yu beklemek mantıklı değil, senin de belirttiğin gibi yol üstü. Yokluğa karışıp güvenli ama durağan bir hayat da yaşamak istemiyorum, haliyle benim de pek emin olamadığım bir amacım var." diye yemeğimin arasında söylenirken sesli düşündüğümü fark edip; "Senin bir önerin var mı?" diye ekleyecektim.

[GM - Naruto]

Sen önündeki soğuk ama yine de nispeten lezzetli yakitoriye yemeye başlarken, Kinzo da sana eşlik ediyor. Ancak sırf ağzı boş durmasın diye yediği belli olan Kinzo kafa sallamlarıyla sana eşlik ederken, kendisine yönelttiğin soru karşısında şaşırıyor. Bu soruyu hiç beklemediği her halinden belli olan Kinzo kısa bir belirsizlik süresinden sonra “Ben burada çalışan sıradan, herhangi biriyim. Sizin gibi uçan-kaçan sıradışı insanlar ne yapar, nasıl yaşar bilemem. Zaten öyle bir şeyim olsa, burada çürümeye yüz tutmazdım değil mi?” diyerek kendisinden medet umamayacağını ortaya koyuyor.

Off Topic

Ne yapacağını bilememekten mi kalite düşmeye başladı acep? Eski formumuza dönelim, yoksa ben de GM mesajı yazarken kaskatı kalıyorum

[Hitsujikai Waru]

Off Topic

Hayatta kalmak benim için ne kadar önemli? diye yönelttim altı aydır hiç düşünmediğim soruyu kendime bir anda. Yine her zamanki gibi düşünme amacıyla kendimi kapatmış, tadın ağzımda kalması için yanaklarımın iç tarafında gezdirerek çiğnediğim tavuğu biraz öncesine kadar bir hayli yavaş yemeye başlamıştım. Günlerdir yediğim kuru et ve bayat ekmek parçaları ve havanın sıcağında tozlu rüzgarların tadını taşıyan suyun tadını yıkamak istiyor gibiydim harbiden. Bunlara geri dönecek olduğumu düşünmem şu an soğuk olmasına rağmen uzun zamandır yediğim en lezzetli yemeğin bütün uğraşlarıma rağmen bir gece ağzıma giren böcekle aynı tadı vermesine sebep oluyordu. Tedirgin bir şekilde uyanıp aniden kapanan dudaklarım arasında sıkışan ateş böceği neye uğradığını şaşırmış olmalıydı, hele ki ben tükürmek yerine çiğnemeyi seçtiğimde. Ben de bir hayli şaşırmıştım halime çünkü, yine de farklı bir şey yemek tatmin ediciydi.

Ben hep korkardım böyle şeylerden, değişimlerden, yeni bir şeyler denemekten zaten. Ya alışırsam? Ya beğendiğimi fark edersem? Misal, Kaya Ülkesi'nin kuru ormanında yetişen ateş böceklerini çok sevdiğimi fark etseydim o gece ve zihnimde zaten gergin olan o tel kırılsaydı da hayatımın geri kalanını o ormanda ateş böceği kovalayarak geçirseydim. Ya da o gün, bir anda öldürmenin keyifli olduğunu fark etseydim? Tıpkı o zamanlar gibi şimdi de burada yediğim yemeklere aşk duymaya başlamıştım işte. Ama orman ve böcek yakalamak gibi, rastgele bir yol geçen hanında kalmak benim için delilik davetiyesiydi.

Bir çok şey düşündüm en az on dakika sürdüğünü düşündüğüm transtan çıkmadan önce. Yine de aklımda kalan tek düşüncelerim bunlar ve geçen gün rüyamda gördüğüm cesedin sözleri olmuştu; güven bana, ki benim çıktığım her yol açık ve baktığım her köşe güzeldir. Başka bir zamanda, başka bir benliğimin söylediği bu sözler zihnimin her yerinde okunması zor silik hatıraların arasına girmişti bir gün içinde. Belki de amacım bu olmalıydı, çıktığım her yolun açık olması benim elimde değildi elbette ama şu andan itibaren baktığım her köşenin güzel olduğuna kanaat getirebilirdim.

Konuşmaya başlamadan önce tek elimle gözlerimi ovuşturdum sırayla, görmemi engelleyen ağaç köklerini göz çukurlarımdan çıkarmam gerekiyordu sonuçta; "Yanlış anladın. Sana bir shinobi olarak değil, bir insan olarak sence ne yapmalıyım diye sordum Kinzo." diye soğukkanlı bir samimilikle düzeltme yaptım ardından yeni arkadaşıma. Cevabını vermesini bekleyip dinledikten sonra aklıma yeni bir fikir gelmiş gibi oturduğum yerde doğrulacak ve; "Benimle Ayako'yu bulmaya gelsene." diye sakince saçma ve kabul edilmeyecek teklifimi sunacaktım. "Güven bana benim çıktığım her yol açık ve baktığım her köşe güzeldir."

[GM - Naruto]

Düşüncelerin arasından sıyrılıp sohbete devam etmek senin için biraz meşakkatli olmaya başlıyor. Yorgunluk, kafandaki düşüncelerin ağırlığı ve hedefinin senden uzakta, sana yasaklı sayılan bir yerde olması… Tüm bunlar bir araya geldiğinde, dalgınlıklarının artması da normal geliyor sana. Bu seyir esnasında, yeni arkadaşına sorunu düzelterek tekrar yöneltiyorsun. Senin kim olduğunu bilen, buna rağmen temkinli olsa da konuşmaktan çekinmeyen yeni arkadaşının rahatlığı üzerine çöküyor senin de. Belki de bu yüzden saçma düşünceler doluyor kafana ve yalnızlığını silmek istiyorsun bu hiç tanımadığın yeni arkadaşınla. Kinzo birkaç saniyelik düşünce faslının ardından iki kolunu yana açıp kaşlarını yukarıya kaldırırken, dudaklarını yukarıya doğru belli belirsiz büküyor. Tam bir iyimser ama olumsuz duyguyu anlatan bu yüz ifadesi, aslında sana gerçekleri de kusuyor. Sen bir kaçaksın, shinobisin… Ben ise sıradan bir insanım, garsonum…

Gerçeklik algısı senin zihninde farklı dönerken, o saçma bulduğun teklifi iletiyorsun Kinzo’ya. Cevap kafanda yankılansa da, içinden bu soruyu atmış olmanın rahatlığını yaşıyorsun. Kinzo ise kısa bir kahkahanın ardından “İşte bu çılgınca olurdu, değil mi?” dedikten sonra “Beni yanlış anlama, bu çöplükten kurtulmayı o kadar çok istiyorum ki… Ama ben, senin yürüdüğün yollardaki duraklarda beliren bir adamdan ibaretim. Bu sohbetimiz sonsuza kadar aklında kalacak, ben ise yüzünü asla unutmayacağım...” diyor. Bu cümlesinin ardından ise kendi kendine bir ufak bir tebessüm ettikten sonra “Ne derler bilirsin, biz ayrı dünyaların insanlarıyız!” diyor ve bir kahkaha daha patlatıyor.

Bugün yaşadığın olumsuzluklardan bir diğeri veya kısaca “hayırlısı” olarak aklında kalan bu reddedilişin ardından tekrar düşüncelerine dalıyorsun. Bir amacın olsa da, amacının az çok nerelerde bulunduğunu bilsen de, içinde hala soru işaretleri ve tereddütler barındırıyorsun. Kimi buna temkinli olmak kimi ise güvensiz olmak diyebilir, ancak yaşadığın hayatta yaşadığını bu ikilemler aslında seni özetliyor. Tüm bu ikilemler, belirsizlikler yaşadığını hayatı simgeliyor. Tam bu esnada konağın kapısı aralanıyor. Kapıdan senden 10 cm. kadar kısa, pembe uzun saçları olan, tanıdık bir sima beliriyor. Ömründe bu kişiyi hiç görmediğini bilsen de, yorgun gözlerin kızdan alamıyor gözlerini. Kız giderek yaklaşırken masanıza, sen gözlerini oyarcasına ovuşturmaya başlıyorsun. Zihnin kızın ismini fısıldasa da, gözlerin bunun bir illüzyon olduğuna inanmak istiyor. Kız Kinzo’nun yanına oturup yakitoriden bir lokma alarak “Naber Kinzo-kun?” diye sorarken, Kinzo’nun ona ismiyle hitap etmesini bekliyorsun. Kinzo “Sen gitmemiş miydin, Ayako-chan?” dediği anda, beynin aldığı teyitle bilindik ne kadar mutluluk hormonu varsa salgılamaya başlıyor!

[GM - Naruto]

Off Topic

İkinci pasifliği vermek durumundayım, sori

[Hitsujikai Waru]

Kinzo'nun olumsuz cevabı beni rahatlatmıştı. Hiç olmadık yerden, yalnız kalmamak için söylediğim cümleler ağzımdan çıktığı anda pişman olmuştum zira. Daha nasıl hayatta kalacağımı bilmezken yanımda gezen bir sivili koruyamazdım. Hem, benim koruyup yol gösterecek birilerine ihtiyacım yoktu. Heyhat, korunmaya ihtiyacı olan kişi bendim. Her ne kadar kendimi tehlikeye atmasam ve iki duvar gördüğümde kaçış planları hazırlamaya başlasam da kendimden ve yalnızlığın getirdiği şeylerden korunmak için birilerine ihtiyaç duyuyordum. Ama kalabalık tehlikeyi getirir elbette ve ben yüzleşmekten bile korktuğum bir şeyle karşılaşıp hayatta kalamam, en azından içimde.

"Sorun değil Kinzo." diye karşılık verdim ilk gördüğüm andan beri yüzünden gülümseme fazla eksilmeyen arkadaşıma. Sadece canım çok sıkılıyor. Hiç bir şeyim olmadığı için, hiç kimsem olmadığı için. Ben de senin gibi güler yüzlü biriydim, insanların arasında ipleri elime alır ve kolaylıkla arkadaş dedirtirdim kendime. Popüler bile sayılabilirdim hatta. Ne zaman kırıldı o benliğim bilmiyorum. Ama dediğim gibi, çok sıkılıyorum ve yalnızım; evin sadece akılda bir idea olması büyük bir yük insan üzerinde. Sorun değil gerçekten; açık yahut güzel, ben de sevmiyorum yolcu olmayı. Tembellik değil huzur istiyorum, durağanlık sadece esintide olmasın istiyorum.

Zihnimde devam ettirdiğim monoloğu toparlayıp yeni arkadaşımla derin muhabbetlere girmeye vaktim kalmamıştı içeri düşüncelerimde zikrettiğim akşam esintisi girdiğinde. Başta Kinzo gibi yeni tanıştığım alkolün zihnimde yer ettiğini düşündüm her basit insanın düşüneceği gibi. Ancak basit tıbbi eğitimim ve genjutsu hakkındaki bilgilerim üç bardak sakenin halisünasyonlar göstermediğine uyandırdı beni saniyeler içerisinde. Hani kaybettiğin bir şeyi ararsın, sonunda vazgeçip yenilmiş bir şekilde yerine oturup o şeyin çok da önemli olmadığına kanaat geçirmek için kendini zorlarsın; sonra bir anda karşındaki sehpada bulursun onu ya, tam olarak öyle hissettim işte.

Ayako'nun konağın kapısından önceden seçtiğim en izbe masaya kadar yürüdüğü vakit boyunca dikizleme seviyesinde kıza baktığımı fark ettiğimde, ikinci bir farkındalık ziyarete geldi zihnimi; uzun zamandır kadın görmemiştim. Geçmişimden dolayı kadınlara olan içgüdüsel güvenim arkama yaslanıp gevşememe sebep oldu ben karışık zihnim içinde olan bitenin farkına varamadan. Bu yeni olayların eşiğinde kıza cevap vermekte olan Kinzo'ya biraz önceki dengemi bozdun serzenişini özetleyen bir bakış attım önce. Sonrasında kendimi toparlayıp içerideki çağlayanı sakinleştirmeye çalışırken barajın ilerisinde sakin tavrımı koruyup dinleyecektim. Adım sorulursa cevabını elbette verirdim elbette, ama son saatteki tecrübelerimden sonra dengem bu kadar dağınıkken ikisinin muhabbetine atlamak akıl işi değildi.

Off Topic

Okul ve iş dolayısıyla hayat biraz yoğun gidiyor şu sıralar. Pasifliği 48 saate alırsak sanırım bu olayın tekrarı olmamasını garantileyebilirim Forçyuz-sama

[GM - Naruto]

Ayako ve Kinzo arasındaki muhabbete şu noktada müdahil olmama düşüncen, ikilinin daha çok konuşmasına neden oluyor. Kinzo'da sendeki şaşkınlığı fark etmiş olacak ki, Ayako'ya az önceki sorduğu soruyu tekrar yöneltiyor. Ayako ise parmaklarını yalayarak yediği yakitoriden bir lokma daha aldıktan sonra, ağzının dolu olmasına aldırış etmeden “Adamdan yeteri kadar para aldım, geri kalanlarla uğraşmak yorgunluktan başka bir işe yaramayacaktı. Hem o kadar yolu geri gelmek benim için ölüm gibi...” diyerek konuyu geçiştirmeye çalışıyor. Çok önemsiz bir konunun çok önemsiz bir detayından bahseder gibi davranan Ayako, yakitoriden bir lokma daha ağzına atarken, kafasını sana çeviriyor. Sol gözünü kırpıp kafasını da 1-2 kez sağa sola hareket ettiren Ayako, bu hareketiyle Kinzo'ya senin kim olduğunu soruyor. Kinzo ise şaşkınlığını üzerinden atamamış bir şekilde Ayako'ya bakarken, Ayako bu kez sorusunu sesli bir şekilde dile getiriyor. Dalgınlıktan bir anda kurtulan Kinzo “Aaa, şey... Hitsujikai... Aman... Yumasaki... Off, her neyse Waru işte... Kaçak bir shinobi.” diyerek seni tanıtıyor. Ancak Ayako cümlenin sonundan hoşlanmıyor ve parmaklarını tek tek yalarken çıkardığı kulağı tırmalayan sesler eşliğinde “Kaçaktan bize ekmek çıkmaz Kinzo-kun.” diyor. Ardından parmaklarını yalamayı bitirdikten sonra “Eee, Waru-chan, Kinzo-kun sana iyi baktı mı? Umarım yediğin içtiğin şeylerin parasını ödeyecek durumdasındır. Yoksa bulaşık yıkamakla falan kurtulamazsın, bilesin!” diyor pek de tehditkar olmayan, hatta sempatik bile sayılabilecek bir ses tonuyla.

Off Topic

Pasiflik süresi bu turdan itibaren 48 saat olarak uygulanacaktır.

[Hitsujikai Waru]

Kadınların yanında güvende hissetmişimdir hep kendimi. İçgüdüsel ve cinsel olarak çekici olduklarından mı, kokularından mı yoksa hayatımın büyük bölümünün anaç figürlerin arasında geçtiğinden mi çözemedim henüz. Ama tek bir şeyden eminim,bana karşı bir tehdit olduklarını düşünmemem değil bu güvenin sebebi. Düşünmüyorum da zaten, annemin zamanında bir şinobi olduğunu öğrendiğimden beri en azından; daha doğrusu bana belimdeki kında duran kısa kılıcı kullanmayı öğretmeye başladığından beri.

Annemin bana insan bedeni hakkında öğrettiği şeyler ergenlik dönemimde bedenimde oluşan değişimler olsun sadece isterdim açıkçası. Bunun yerine kolay saklanabilir bir bıçağın bile doğru bölgelere temas ettiğinde ne kadar tehlikeli olabileceğini öğrendim fani bedenlerimiz hakkında. Öyle ki; ergenliğimde annem hakkımda kafamda oluşan zayıf fahişe imajı çok kısa sürede yok olup yerini olmak istediğim insan imajına bırakmıştı. Ve o bana söylemeden bu kadar kısa bıçaklarla önce yakınlaşmanın esas olduğunu anlamış ve onun o sakin ve zayıf görünen kişiliğini repertuvarıma katmıştım dövüş stilinden önce. Tabi ki düşmana yaklaşmak önemliydi, ama yaklaşan kişinin düşmanım olması daha kolayıma geliyordu.

Sonuç olarak kadınlar güvenilir varlıklardı ve karşımda kendine güvenen tavırlarla sohbetini dinlediğim Ayako'ya tanıtılırken kısa bir gülümsemeyle başımı hafifçe öne eğmekle yetindim. Devamında gelen soruyu sakin ve şakacı bir tavırla "Her bahsettiğimde lafı geçiştirmese çoktan ödemiş olurdum zaten." diye cevapladıktan sonra oturduğum yerde kendimi düzeltip devam edecektim; "Aslında buraya seni aramaya geldim. Yani, tutuklamak için değil. Beraber olmak için."

[GM - Naruto]

Verdiğin ilk cevap Kinzo’nun yüzünde ufak bir tebessüm uyandırırken, Kinzo ağzına son kalan yakitorilerden birini atıyor. Sen ise bu kez Ayako ile ilgili cümlelerini kuruyorsun, ancak son cümlenin ardından Kinzo ağzındaki tüm yakitorileri masaya püskürtürken Ayako da sağ elinin işaret parmağını sana uzatarak “Lanet olası sapık! Benimle seks yapmak için insan hiç köyünden kaçar mı?” diyor avazı çıktığı kadar bağırırken. Ayako’nun bu bağırtısı neredeyse herkesi uyandırabilecek kıvamda devam edecekken, Kinzo Ayako’nun ağzını kapatarak onun konuşmasına mani oluyor. Ancak Ayako bir şeyler söylemeye devam ediyor. Kinzo ise “Sakin olan Ayako-chan, eminim beraber olmaktan kastı seks yapmak değildir.” diyor kendisi bile kurduğu cümleye inanmamış bir şekilde. Kinzo’nun bu cümlesinin akabinde Ayako-chan parmağını indirip ona bakıyor ve Kinzo, Ayako’nun sessiz kalacağından emin olduğu anda elini Ayako’nu ağzından çekiyor. Ancak bu kez Ayako Kinzo’ya “Sen benimle seks yapılamayacağını mı söylüyorsun!? Yoksa Waru-chan’nın mu takımlarda sorun var!?” diyor. Bakışları bir anda sana dönen Ayako’nun gözleri fal taşı gibi açılmış bir haldeyken “Tabi ya! Bu suratın bir erkeğe ait olamayacağı belli! O zaman neyin peşindesin seni adi sapık!?” diye bağırmaya başlıyor. Kinzo bir kez daha Ayako’nun ağzını kapatarak insanların uykusuna tecavüz edilmesini engellerken “Bence acilen mantıklı bir açıklama yapman gerekiyor.” diyor sana.