[Kotegawa Ooki & Kotegawa Chisa] Av

[Kotegawa Ooki]

Kardeşimin abuk subuk tavırlarından gına gelmişti. Kendisini severdim ama bazen IQ'su tek haneli oluyordu. Bu gibi durumlarda sadece kendisinin değil benimde başımı belaya sokuyordu. Çoğu zaman bu tarz şeyleri tolere edebiliyordum ama artık sıkmıştı. Geçen ki görevin yalan olmasında benimde biraz katkım olsada aslan payı kardeşimdeydi. Şimdi büyük bir riske girip ava çıkmıştık. Bu avın başarısı bizim shinobi olarak, hayır belkide Kaya Ülkesi bireyi olarak geleceğimizi belirleyecekti ama o yine IQ'sunu tek haneye düşürüp saçma sapan işlere girişmişti. Kendisini severdim ama onun şımarıklıklarıyla uğraşamazdım.

Olup biteni dinlemeden ve beklemeden sadece Chisa'nın duyabileceği bir tonda " Ne bok yersen ye. " diyecek ve hancıyla konuşmaya gidecektim. Daha onla uğraşmak istemiyordum.

Hancının yanına gidince " Zanke-sama adına çalışıyorum. Daha doğrusu beni yeni işe aldı gibi bir şey. İstersen kirden kahverengileşmiş beyaz atla ilgilenen korumalara sorabilirsin. Onlar duymuştur. Neyse lafı uzatmadan işim için avans almayı unuttum. Bir haftalık yemek ve suya ihtiyacım var. Zanke-sama'dan parayı alınca getiririm. İstersen onun hesabınada yazabilirsin. Bana vereceği paradan düşer. " diyecek ve bekleyecektim.

Eğer adam ikna olmazsa " Geldiğimde ücretin 1.5 katını ödeyeceğim. Şimdilik sadece sıkıntıdayım. " diyecektim. Hala bir çözüm olmazsa çantamdan Shinobi alın bandımı sadece onun görebileceği şekilde çıkartıp masaya koyacak ve sol işaret parmağımla üstündeki İshigakure işaretini gösterip isteğimi yenileyecektim. Sonrasında ise alın bandını aynı yerine koyacaktım. Bu son opsiyonu kendimi belli edip gereksiz dikkat çekme riskini almak istemediğimden pek tasvif etmiyordum ama bu noktada elimden başka bir şey gelmiyordu.

Eğer bir şekilde yemekleri alabilirsem adamın bana dediği yerin yolunu tutacaktım. Alamazsam , minimum mola ve uykuyla çakra ile uzuvlarımı güçlendirerek seri adımlarla hatta yeri geldiğinde koşarak eve geri dönecek ve evden 1 haftalık yemek/su aldıktan sonra yine çakra ile bacaklarımı güçlendirerek seri adımlarla hatta yer yer koşarak adamın gitmemi istediği yere gidecektim.

[GM - Naruto]

Off Topic

Yavaş gençler. Eve koşup bir haftalık yemek almak ne demek. Kervan no jutsu mu atıyorsunuz ? Chisa ekstra erzak alabiliyor. Ooki yine de köye dönüp yemek alma gibi bir çılgınlık yapacaksa bir tur gidiş bir tur dönüş olacak şekilde yazacak.

Ooki: Chisa'yı dışarı çekeleme denemenden sonra birkaç ters bakışı çekiyorsun üzerine. Homurtular, N'aapıyor bu'lar kulaklarına ulaşıyor. Chisa o anda elinden kopup gidiyor zaten. Dışarıya çıkarak onu bekliyor, geldiğinde konuşmanızı tamamlıyorsunuz.

İlk hedefin daha demin konuştuğun çalışanlar oluyor. Kervan soygunları, aranan suçlular, tehlikeler... Sıralıyorsun sorularını. Az önce yaptığın Zanke muhabbeti nedeniyle sana cevap vermekten çekinmiyorlar. Toura'nın yaşadığı olayı anlatıyorlar. Haber alınamayan kervanı, tecavüz edilen kervan korumasını. Bunun dışında son zamanlarda çok olay olmadığını anlatıyorlar sana. Ara ara geçide pusuya yatmış haydutların saldırıları varmış, ancak kervancılar artık daha profesyonel korumalar tuttukları için bunlara çerez gözüyle bakılıyormuş. Ayako ise ayrı bir hikaye. Neredeyse beş tüccardan birinin onun kurbanı olduğu söyleniyor. Çok detaya girmiyorlar bu konu hakkında.

Geçit ise çoğunluk tarafından güvenli olarak biliniyor. Yeterli seviyedeki koruma gücüyle insanların içi rahat bir şekilde geçebileceği bir güzergah. Ancak yerel halkın geçide tek başına gitmekten fazlasıyla çekindiklerinden bahsediyor. Şahsen bu iki herif geçidi sadece bir kez geçip dönebilmişler. O da hastalıklı bir atın taşıdığı kervana eşlik etmek için. Cevaplar tekrar eden cümlelere dönüştüğünde içeri giriyorsun. Bu sefer hancıya yöneliyorsun.

Hancı içerideki tüm konuşmaları, senin girdiğin kapının birkaç metre solunda duvara yaslanmış dinliyor.

Seni de aynı dikkatle dinliyor. Cümlelerinden sonra tepkisiz kalıyor suratı. "Zanke'den duymadığım sürece böyle birşey yapmam." diyor. Bekliyor, 1.5 kat teklifini yapıyorsun. Omuz silkiyor. Hanın içindeki doluluğa baktığında gözünün tok olduğunu anlayabiliyorsun zaten. Alınbandını ise dalga geçer gibi attığı bir sırıtma ile savuşturuyor. "Köy kesinti mi yaptı sizden hayrola ?" Elini sallayarak kovalıyor seni. Ortalarda dolaşan ufak çocuğa birkaç masayı işaret ediyor boşları toplaması için.

Chisa: Geri dönerek erzak talebini iletiyorsun. Tüccar kafasını sallayarak kısa boylu çocuğu çağırıyor. Çocuk tüccarla konuştuktan sonra depar atarak mutfağa giriyor, az önce sana verdikleri tarzda bir bohça getiriyor.

Konak dışına çıkarken bohçaları hafiften açıp bakıyorsun. Birkaç şişe su ve size tutumlu davranırsanız üçer öğün yetecek konserve yiyecekler bulunuyor içinde. Ooki ile paylaşmazsan bu süre senin için altı öğüne fırlayabilir tabii ki. Konaktan çıkarken selamlıyor çoğu kişi seni. Dikkat etmen konusunda uyarıyorlar. Hala bedava yaptığının şaşkınlığını taşıyan birkaç cümle de sıralıyorlar arkandan.

Off Topic

Ooki, Chisa ile ilerleyecekse aşağı kısmı kendisi için de aynen varsayabilir.

Konaktan çıkarak geçide kıvrılan yola geçiyorsun. Yol, bu ufak yerleşim yerinden sonra sağa doğru yükseltili bir şekilde kıvrılıyor ve yerleşim yerinin dibindeki tepelerin arasına doğru dalıyor.

Yol torpak. Çevresinde ölü bitkiler sarılı. Yol üzerinde çakıla, göçüğe dair birşey yok. Dümdüz. Kervanların geçişi için ekstra özen mi gösterilmiş yoksa zamanla bu hale mi gelmiş bir belirti yok. Yol ilerledikçe kıvrımları artıyor, zaman zaman yükseliyor zaman zaman bayır aşağı iniyorsunuz. Güneş batı tarafına dayanmış. Gün ışığını birkaç saate kaybedeceksiniz. Tepelerin yüksekliği ise bu süreyi bir hayli kısaltıyor. Görüş açınız düşüyor, gölgelerde ilerlemeye başlıyorsunuz.

Hava ise öğlen saatlerinde çektiğiniz eziyete tam bir tezat. Tepelerin arasında oluşan koridor serin bir esintiyi tenine taşıyor. Ara ara irkiliyorsun bu soğuktan. Gece vakti kim bilir nasıl olacak.

Döndüğün bir rampa seni tepelerden birinin eteklerinde bir yere taşıyor. Yol bu noktadan itibaren dolambaçlardan ziyade dümdüz bir rotada ilerletecek. Ufukta, devasa bir yükselti görüyorsun. Sanki elle çizilmiş gibi duran büyük dağlar. Neredeyse birbirleriyle bütünleşik bir sur yaratmışlar. Bulunduğun mesafeyi de hesaba kattığında belki 2-3 kilometre uzunluğunda. Dağ kütlesinin genişlik olarak uzadığı yer ise görüş açının yetmeyeceği kadar uzaklarda.

Yol düz ancak ilk birkaç kilometresi rampadan iniş olarak devam edecek. Ardından devasa bir açıklıkta ilerliyor. Yoldan birkaç kilometre sağ tarafta kurulmuş büyükçe bir kamp bulunuyor. İki büyük çadır yol tarafına doğru bakıyor, önlerinde ise büyük bir ateş yanmakta. Çok net göremiyorsun kalanını.

Kamp muhtemelen size üç dört saatlik bir mesafede. Geçidin bulunduğu dağ girintisi ise görüş açınızda değil. Ancak bu yolun sonunda olduğunu biliyorsunuz. O da bir günlük bir yürüyüşe mâl olacak. Hava karanlığa bürünüyor.

[Kotegawa Ooki]

Burada Ayako hakkında bir şeyler öğrenmek umuduyla yaptığım kısa araştırmada sonuçsuz kalmıştı. Bölgede olup bitenler hakkında üç aşağı beş yukarı fikir sahibi olmuştum. Bunlar arasında yarım akıllı kardeşimin gideceği yerde yaşanan olaylarda vardı. Kadının düşündüğümden daha büyük bir baş belası olması dışında hiçbir şey öğrenememiştim.

Ayako hakkındaki değerlendirmelerim değişmişti. İlk başta onu sadece tatlı sözlerle tüccarları bir şekilde tuzağına çekip işini halleden basit bir hırsız olarak görmüştüm ama bu kadar insan onun hakkında bilgili ise ve hala işlerini yapmaya devam edebiliyorsa bu iki duruma işaretti. Birincisi işlerini sadece tatlı sözle halletmiyordu. İnsanlar çok detaya girmediği için bilmiyordum ama birileri ile çalışıp klasik haramilik yapması olasıydı. İkinci durum ise Genjutsu yada benzeri bir yolla insanları etkilemesiydi. Buda mümkündü ama genin-terk birinin bu seviyede bir şeyi yapabileceğinden şüphe duyuyordum.

Ben postamı koyup hancının yanına gittiğimde isteklerimi bir bir sıralamıştım. O ise aldırmadığı gibi burun kıvırmıştı. Önceden de planladığım gibi onu ikna etmek için farklı farklı şeyler kullansamda hiçbiri işe yaramamıştı. Ayako'nun adını kullanmayı düşünsemde dikkat çekmemek için kullanmamıştım. Buradaki sinir bozucu insanlar kardeşim sırf beleşe kervana bakacak diye ona bir tapmadıkları kalmıştı. Eğer Ayako'yu avlamak için geldiğimi söylesem belki benzeri bir tepki ile karşılaşıp işim halledebilirdim ama bu o kadının peşine birilerinin düştüğü haberini, benim ona ulaşacağımdan daha hızlı bir şekilde ona ulaşmasına yol açardı. Oda çok büyük ihtimalle avın sonu demekti.

Bu sırada kardeşimin benim için istediği ek yiyecekler gelmişti. Eve dönmekle dönmemek arasında kararsız kalmıştım. Dönersem çok zaman kaybedecektim ve yanımdaki her ne kadar zihinsel açıdan engelli maaşı alıp, iş yerlerinde engelli kontenjanından çalışabilecek durumda olsada kardeşimdi. Onu yalnız bırakamazdım. Yazı tura atmak için elimi cebime atsamda elime tek gelen cebime önceden koyduğum shurikendi. Yazı tura atmak için bile fazla fakirdim.

Şansıma küsüp tükürdüğümü yalamaktan başka bir çarem yoktu. Hancının iyice yakınına gidip " Shinobilerin kullandığı patlayıcı parşömenleri belki görmüş belki duymuşsundur. Bir kaya'yı çatlatacak güçteler. " dedikten sonra sol yumruğu onun sıratına oldukça yakın bir konuma kadar çıkartıp " Bir kaç hafta önce bir kayayı yumrukladım ve çatladı. Bu ne demek biliyor musun? Bu yumruklarımın patlayıcı parşömenler kadar güçlü olduğu demek. Eğer burada İshigakure Shinobilerinin olduğunu sağda solda yayarsan bu yumruk... " diyip önce ona doğru tuttuğum yumruğa sonra tekrar ona bakıp " senin suratınla birleşir. Bilgin olsun diye söylüyorum yakın mesafede patlatılan bir patlayıcı parşömeni kol bacak koparacak güçtedir. " dedikten sonra sakinleşip duruşumu düzeltip " 3 hafta sonra istediğine istediğini anlatabilirsin. " diyecektim.

Adamın sağda solda İshigakure shinbolerinin Asakura Geçidinde olduğunu yaymasını istemiyordum bu avımızı ürkütebilirdi. O yüzden şimdilik sessiz kalması elzemdi. 3 hafta içinde bu olayın bir şekilde halledileceğini düşünüyordum.

Yapacak bir şey olmadığı için kardeşimle ilerlemeyi seçmiştim. Uzun ve sıkıcı bir yürüyüşün ardından kampa yakın bir yere gelmiştik. Yol boyunca ne bir problemle nede başka bir insan evladıyla karşılaşmıştık. Havada sabahkine kıyasla soğuktu. Akademide bunla ilgili bir ders aldığım aklıma gelmişti. Neden bilmiyordum ama çöller geceleri soğuk oluyordu. Bu bilgi pekte işime yarayacak gibi değildi. Bulunduğumuz yerde tam çöl sayılmazdı.

Kampla aramızda bir kaç saatlik bir mesafe vardı ama hava kararmıştı. Kardeşime dönüp yolculuğunda başından beri ilk kez onla konuşacaktım. " Gece buralarda kalmak tehlikeli. Hem yol yorgunuyuz. Kampa doğru devam edelim ama ateş falan yakmamız lazım yada herhangi bir ışık kaynağı varsa. Birde yürürken ayağının altına çakra gönder. Ters bir durum olursa düşmeyiz. " diyecek ve çantamda olası bir ışık kaynağı arayacaktım. Bulursam onu yakacak, bulamazsam dümdüz ilerleyecektim. Her iki durumda da dağa tırmanır gibi ayağımın altına çakra gönderecektim.

[Kotegawa Chisa]

Onee-san'ın söylediklerini duyduğumda adeta şok oldum! Onun gibi elit bir shinobi ağzından çıkan kelimelere daha çok dikkat etmeli. Aslında her shinobinin dikkat etmesi gerekiyor ama özellikle Onee-san'ın daha dikkatli olması gerekiyor. Halktan birileri bu kelimeleri duydukları anda onun hakkındaki zaten berbat olan düşünceleri daha da kötüleşecektir. Şuan yerin dibine girmiş olan itibarımızı düzeltmeye çalışıyoruz, daha da kötüleşmesine izin veremem.

Onee-san'ın söylediği kötü sözler normalde moralimi bozmaya yeterdi. Günlerce depresif bir şekilde takılır, saatlerce ağlardım lakin içinde bulunduğum durum bunları yapmama engel oluyor. Yanımda yardıma muhtaç bir adam varken üzülmeye harcayacak bir saniyem bile yok! Açıkçası her ne kadar kabullenmek istemesem de bu yaşlı adamda biraz babamı görüyorum. Dış görünüşü hiç benzemiyor olabilir ama aynı mesleği yapıyorlar. Babam da buralardan sürekli geçen bir tüccar, bir gün onun başına da bu tarz bir olay gelebilir. Onu hiç ama hiç sevmiyorum, yine de ailemden birilerine zarar gelmesini istemiyorum.

İçeriye girdiğimde beni oldukça iyi karşıladılar. İkinci bohçayı istemek gibi bir kabalık yapmama rağmen normalmiş gibi karşıladılar. Hatta çıkmadan önce dikkatli olmam için bir kez daha uyarmışlardı. İçeridekileri tanımasam da oldukça iyi insanlar olduklarını anlayabiliyorum. Benim gibi değişik bir insana karşı bu kadar kibar davranan kişiler kesinlikle kötü insanlar olamaz.

Konaktan çıktıktan sonra bohçaların içerisine bir göz attım. Birkaç şişe su ve üç öğün yetecek kadar yemek vermişlerdi bize. Naori rampasına ne kadar yolumuz olduğu hakkında fazla bir fikrim olmamasına rağmen bize verilen yiyecekten yakında olduğu varsayımını çıkarabilirim. Tahminimce yarım günlük bir yolculuğun ardından orada olabiliriz.

Ben kara kara nereye doğru gideceğimizi düşünürken kapıdan Onee-san çıkmıştı. Aynı yere gittiğimizi biliyordum yine de benimle beraber gelmesini beklemiyordum açıkçası. Her ne kadar benimle konuşmasa da ona eşlik etmeme sesini çıkarmıyor. Belki de az önce söylediği kötü sözlerden dolayı pişman olmuş fakat bunu itiraf edemeyecek kadar utanmıştır. Ayyy~~ Onee-san ne kadar tatlısın...

Saatlerdir dümdüz, toprak bir yolda yürüyoruz. Konaktan çıktığımızda birkaç saat boyunca dolambaçlı dağ yollarından ilerledik, sonrasında dümdüz bir yola girdik. Düz yola ilk çıktığımızda gördüğüm manzara bana biraz tanıdık geldi, sanki daha önce görmüşüm gibi hissettim. Sıradağlar, o kadar mükemmel bir şekilde dizilmişti ki bir suru andırıyordu. Daha önce bu manzarayı gördüğüme eminim ama ne zaman gördüğüme dair hiçbir fikrim yok.

Hava soğumaya başladı. Sabah kavurucu güneşin altında zar zor yürüyordum, şimdi ise ara ara üşüdüğümü söyleyebilirim. Henüz güneş tam olarak batmamasına rağmen bu kadar soğuksa geceleyin dayanabileceğimizi düşünmüyorum. Ya gece yolculuğumuza devam etmeli ya da bir mağara tarzı bir yerde konaklamalıyız. Tabii birkaç saat önce içinden çıktığımız gibi bir konak bulabilirsek orda da kalabiliriz. Yükümüz olmadığı için bir gecelik fazla para ödeyeceğimizi düşünmüyorum.

Hava iyice kararmaya başladığı sırada görüş alanımıza bir kamp alanı girdi. Yoldan birkaç kilometre daha sağ tarafta kalan büyük bir kamptı. Büyük ihtimalle bu civarda bir kervansaray bulunmadığı için kurulmuş bir kamp alanıdır. Açıkçası sıcak bir yatağı tercih ederim fakat fazla seçeneğimiz yok gibi görünüyor.

Onee-san'a kamp alanına gitmemiz gerektiğini söyleyeceğim sırada o bana aynısını söyledi. Kampa doğru ilerlerken bir yandan da ayağıma çakra göndermemi söyledi. İlk başta neden böyle bir şey söylediğini pek anlamasam da sonrasında bana açıkladı. Kafamı sallayarak onu onayladıktan sonra dediklerini yaparak ilerlemeye devam ettim.

Aslında Onee-san ile daha fazla konuşmak istiyordum fakat şuan bunu yapmak için pek iyi bir zaman değildi. Bana hala sinirli olabilirdi, benden nefret edecek kadar onu sinirlendirmek istemediğim için konuşmamaya karar verdim. Keşke bu saçma muhabbet olmasaydı da onunla daha fazla konuşabilseydim!

[GM - Naruto]

Işık kaynağı bulamıyorsunuz. Çok da sorun olmuyor bu. Saatler geçtikçe gökyüzüne yerleşen ay, yeterli ışığı sağlıyor. Zaten yol da gayet düz. Sorunsuzca ilerliyorsunuz.

Havanın soğukluğu artıyor. Çölde değilsiniz ancak çöl iklimi buraya kadar taşıyabiliyor kendisini. Tüyleriniz diken diken. Hızınızı arttırıyor, vücudunuzu ısıtmaya çalışıyorsunuz. İlerledikçe, kampın tasviri de netleşiyor. Çadırlar piramit şeklinde, ikişer büyükçe kazık ile sabitlenmiş. Yaklaşık 3-4 kişiyi alabilecek boyuttalar. Kampın yan tarafında, ateşe çok yakın olmayan bir köşede altı at ve iki deve bulunuyor. Bineklerin bulunduğu kısmın arkasında kervan vagonlarını görüyorsunuz. Toplam 3 tanesi görüş açınızda, arka tarafında daha fazlası olabilir. İnsanlar da belirginleşiyor. Ateşin kenarlarında daire olarak çevreleyecek şekilde banklar var. Beş altı kişi bu banklarda oturuyor, ateşin köşesinde pişirdikleri yemekleri yiyorlar. Kampın çevresinde ise, farklı yerlerde oturmuş insanlar bulunuyor. Sizin yaklaşmanızla beraber iki kişi ayaklanarak size doğru yürüyorlar. Aceleci değiller ancak tedbirliler. Kampa 300-400 metre mesafe kalmışken başlıyorlar yaklaşmaya.

Adamların birinin sırtında uzunca bir mızrak bulunuyor. Diğerinin beline sarılı bir bez görüyorsunuz. Bez, kabzalı bir silahı tutuyor. Alınbantları yok. Elleriyle durmanızı işaret ediyorlar. "Yaklaşmayın daha fazla. Kimsiniz ?" Sorudan sonra yaklaşmaya devam ediyorlar. Yüz metre kadar mesafe var.

[Kotegawa Ooki]

Sessiz sakin geçen bir yolculuğun ardından kampa çok yakın bir yere ulaşmıştık. Yolculuk sırasında kardeşimle aramda ölüm sessizliği vardı. Onun mallığı yüzünden aramız nane limondu. Kaba bir tabir olacak olsada görevi sikmişti. Daha doğrusu sikiyordu. Başımızda büyük bir bela varken gizlice ava çıkarak ciddi bir risk almıştık ama o gidip elalemin mallarına sahip çıkıyordu. İnsanlara yardım etmeye karşı değildim ama kendim zor durumda iken bir kaç istisnai kişi dışında başkasınıda düşünemezdim. Hem zaten Dünyada bu tüccar gibi yardıma ihtiyacı olan insan bitmezdi ki. İlla bir yerde birileri olurdu. Hepsine o mu koşuşturacaktı.

Gece olmasına rağmen kampa doğru yürümeye devam etmiştik. Benzeri bir durum Mimami şehrine geldiğimizde de olmuştu. Sonrasının ona benzemeyeceğini umarak yürüyordum. Havanın soğukluğu çok rahatsız edici değildi. Yani üşüyorduk ama en azından şu anlık hayati bir durum yoktu. Zaten hedefimize gelmemizede fazla kalmamıştı. Tepemizdeki Ay sayesinde görüşten yanada bir sıkıntımız yoktu.

Az biraz daha yürüdükten sonra ufak kamp çok büyük değildi. Kabaca bir tahmin yapmam gerekirse 10 çok sıkışıklarsa 12 kişi falan buradaydı. Eğer içlerinde Shinobi eğitimi almış kişiler yoksa bu halledebileceğimiz bir sayıydı. Elbette dakka bir gol bir şiddete başvurmak gibi bir planım yoktu ama en kötüsünü düşündüğümüzde avantajlı bir durumdaydık ve bu beni rahatlatıyordu.

Kampa şu anki hızımızla bir kaç dakikalık bir mesafe kala bizi fark eden iki kişi, bize doğru hareketlenmişti. Shinobiye benzemekleri için kendime güvenir bir şekilde ilerlemeye devam etmiştim. Aramızdaki mesafe yüz hatlarını ada olsa seçebileceğimiz bir noktaya kadar indiğinde ikisininde silahlı olduğunu görmüştüm ama aramızdaki mesafe düşünüldüğünde ben onlara bir şeyler fırlatabilirdim ama onlar bana saldıramazdı. Kardeşime duyabileceği bir tonda " Hazırlan kapışmak zorunda kalabiliriz. " dedikten sonra devam edecektim.

Bize durmamızı söylediklerinde kendimden emin bir şekilde yürümeye devam edip " Birilerine hitap ederken önce kendini tanıtman gerekir. Kim olduğum beni ilgilendirir. Zanke ile buluşmak için geldim. Yanımdaki ise... " diyip kardeşime bir bakış attıktan sonra geri dönüp " kaybolmuş bir kervanla ilgili bir şeyleri kervanın sahibi tüccar adına araştırıyor. Siz kimsiniz? " diyecektim. Adamınların tepkisine göre yaklaşmaya devam edecektim. Eğer ters bir şeyler olursa 50 m kadar kala durup ellerimden biriyle cebimdeki shurikeni kavrayacak ama dışarı çıkartmayacaktım.

[Kotegawa Chisa]

Onee-san'ın isteği üzerine üstümü aramaya başladım. Yanımda herhangi bir ışık kaynağı olmadığına emindim ama yine de bir şeyler bulma ümidi ile aradım fakat herhangi bir şey bulabildiğim söylenemez. Bu tarz durumlarla karşılaştığımda keşke birkaç Katon jutsusu bilsem diyorum. Yatkın olduğum element Katon olmasına rağmen hiçbir zaman bunla alakalı jutsuları öğrenemedim. Ninjutsu ve Genjutsu konusunda pek yetenekli olduğum da söylenemez zaten. Yine de bu tarz konularda yetenekli olmanıza gerek yok, sadece herkesten fazla çalışmanız gerekiyor! Shinobiliğin kesinlikle yetenekle alakası yok, her zaman çok çalışan meyvelerini alır. Eskiden kafamda sadece Chuunin olmak olduğu için kendimi en yetenekli olduğumu düşündüğüm dala, Taijutsuya adamıştım. Onee-san'ı çabucak yakalamak istiyordum. Rütbe olarak onu yakaladığım için artık kendimi geliştirme zamanım geldi. Geri döndüğümüzde ilk olarak Genjutsu, sonrasında Ninjutsu öğrenmeye başlayacağım. Kendime birkaç hoca bulursam iyi olur aslında.

Aklımdaki düşüncelere öyle dalmıştım ki güneşin tamamiyle battığını fark etmem biraz uzun sürmüştü. Kafamı kaldırdığımda karşılaştığım manzara ise beni mest etmişti. Ay görmediğim bir şey değildi lakin böyle dağların arasında olunca bir hoş geldi gözüme.

Havanın soğumasıyla beraber hızımızı arttırdık. Çöl ile aramızda hatrı sayılır bir mesafe olmasına rağmen iklimini rahatlıkla hissedebiliyorduk. Sabahleyin aşırı derecede sıcak olmasına rağmen şimdi üşümeye başladım. Bir an önce kampa ulaşıp ısınmak istiyorum.

Hızımızı arttırdıktan kısa bir süre sonra kampa ulaştık. İlk gözüme çarpan şey çadırlar oldu. 3-4 kişiyi alabilecek kadar büyük, piramit şeklinde birkaç çadır vardı. Kampın hemen yan tarafında ise birkaç at ve deve vardı. Bineklerin arkasında ise kervana ait olduğu belli olan vagonlar vardı.

Kamp ile aramızda yaklaşık 300 metre kalmışken iki kişi ayaklanarak bize doğru hareket etmeye başladı. Bu sırada Onee-san hazırlanmamı, savaşmak zorunda kalabileceğimizi söylemişti. Sadece mallarını satmak isteyen bir tüccarın bize saldırmak isteyeceğini düşünmüyorum ama dünya toz pembe değil. Bizi bir çeşit haydut vesaire sanıp saldırabilirler, onlara kim olduğumuzu düzgünce anlatmamız gerekiyor.

Yeterince yaklaştığımızda adamlar bize durmamızı söyledi. Aynı söyledikleri gibi olduğum yerde durdum ve konuşmak için ağzımı açtım. Tam o anda Onee-san'ın kötü kişiliği tekrardan kendiliğini gösterdi! Adamların söylediklerini umursamayarak yürümeye devam etti, bu sırada ise bizi kaba bir şekilde tanıttı. Burada gece yatacak bir yere ihtiyacı olan kişiler biz olmamıza rağmen onlara karşı kaba davranmasının pek mantıklı olmadığını düşünüyorum. Yine de Onee-san'ın aklında bir şeyler olduğuna eminim. Ona güveniyorum.

[GM - Naruto]

Birbirinize doğru olan ilerleyişiniz sürüyor. Ooki, adamların sorusuna ters bir şekilde cevap veriyor. Belinde silah olanın adımlarını hızlandırdığını, elini kabzaya yapıştırdığını farkediyorsunuz. "Sikiklere bak !" Diğer adam, koluna yapışarak onu durduruyor. "Sakin ol be adam." Adamı geriye çekerek size bakıyor. Sakinleştirme görevini o üstleniyor olsa da onu suratında da bir sinir, öfke ifadesi bulunmakta. "Zanke diye biri yok burada. Bu kamp misafir de soruşturma da kabul etmiyor. Gidin yolunuza, elimizde kalmayın." Az önce silahına davranmış adamı kapma doğru itekliyor. "Bırak gece ayazında köpek gibi kıvranacaklar zaten." Diğer adamı yolladıktan sonra o da kampa yöneliyor. Başı hafif geriye doğru çevrilmiş, bir yandan da sizi gözlüyor.

[Kotegawa Chisa]

Onee-san'ın biraz daha kibar bir şekilde adamlara yaklaşması gerekiyordu. İçinde bulunduğumuz durumda yardımı ihtiyacı olan kişiler biziz. Karşımızdaki insanlara kibarca durumumuzu anlatabilseydik gece kalmamız için izin vereceklerine eminim. Yine de Onee-san'ın bu yaptıklarından sonra hiçbir şansımız kalmamış gibi gözüküyor. Açıkçası biraz hayal kırıklığına uğradım, sıcak bir çadırda yatmak istiyordum. Tabii ki bu hayal kırıklığımın sebebi Onee-san değil, onun böyle davranmasının eminim bir sebebi vardır. Belki de adamları gözü tutmamıştır.

Adamlar kampa geri dönmeye başladığında Onee-san'ın omzuna hafifçe dokundum. "Onee-san, sanırım burada kalamayacağız. Kendimize geceyi geçirebileceğimiz bir yer bulmaya ne dersin? Ateş falan yakarız, bir şekilde atlatırız geceyi... Yada yolumuza devam edebiliriz. Hareket etmeye devam ettikçe üşümeyiz, hava birazcık ısınmaya başladığı zamanda bir yere kamp kurarız. Zaten alışık olduğumuz için 3-4 saatlik bir uykunun yeteceğini düşünüyorum." Evet, bir karar vermemiz gerekiyor. Ya yolumuza devam edeceğiz, ya da buralara yakın bir yerde kampımızı kuracağız. Şahsen ben uyumak istiyorum ama Onee-san'ın ne düşündüğü de önemli.

Acaba onunla konuşarak fazla mı ileri gittim? Konakta yaşadığımız tartışmanın ardından pek konuştuğumuz söylenemez. Acaba onunla konuştuğum için bana daha da sinirlenir mi? Bilmiyorum ama bu düşünceleri kafamdan da atamıyorum.

[Kotegawa Ooki]

Adamlar verdiğim tepkiyi hoş karşılamamış hatta içlerinden biri üzerime yürüyüp tehdit etmişti. Onun hayatını kurtaran ise arkadaşı olmuştu. Arkadaşı adamın kolunu tutup bana yaklaşmasını önlemişti. Kami şahidim olsun ki bir tırtlık deneseydi ağzını yüzünü dağıtırdım.

Üzerime yürüyen adama dönüp " Denemek bedava ama tek parça dönebileceğini düşünme. " diyecek ve diğer adama dönüp " Zanke! Uzun boylu, beyaz-gri saçlı ve kızıl gözlü. Buralarda koruyuculuk mu ne yapıyormuş. " dedikten sonra sol elimin baş parmağı ile arkamı gösterip " Handaki herkes tanıyordu. " diyecektim.

Cevaplarını merak ediyordum. Handakilere göre Zanke ünlü biriydi. Burada bilinmiyorsa ya ismini vermemişti yada farklı vermişti. Bir diğer ihtimalse böyle bir insanın var olmadığıydı ki oda tamamen farklı şeylere yorumlanabilirdi. Gizli bir kimlik, henge veya herhangi başka bir şey. Aklımın ucundan aradığımız kişinin henge ile kendini Zanke gibi göstermiş olduğu geçiyordu ama emin olamıyordum. Belkide handa insanları bu kimliği ile yanıltıp yolunu buluyordu. Belki hancıda bu işin içindeydi. Eğer öyleyse onun peşinde olduğumuzu çoktan öğrenmiştir.

Sonrasında kardeşime dönüp " Dediğini yapalım ama buradan da çok uzaklaşmayalım. Bilmediğimiz diyarlarda kaybolmak isteyeceğim son şey. " dedikten sonra onla birlikte uygun bir yer ve yakacak bir şeyler arayacaktım. Eğer uygun bir yer bulamazsak bu kampın yakınında en güvenli olduğunu düşündüğüm yere geçecektim.

Bir yere konaklayabilirsek " Nöbetleşe uyuyalım. Benim bünyem senden daha iyi. İlk sen uyu. Sonra ben seni kaldırırım. " diyecek ve nöbete başlayacaktım. Bu sırada ise yerden bir kaç taş toplayıp kardeşimin uyumasını bekleyecektim. Kardeşimin bünyesi zayıf olduğundan nöbetin daha uzun kısmını kendime ayıracaktım.

Nöbet sırasında arada kardeşimin katanası ile oynayacaktım. Onun uyuduğundan iyice emin olduktan sonra ise topladığım taşlardan birini elime alıp o uzvu çakra ile güçlendirdikten sonra taşı fırlatacaktım. Eğer kamp çok yakınımızda ise hedefim o kampın yakınındaki bir kaya falan olacaktı. Eğer uzakta ise doğrudan kampın kenarına falan atacaktım. Maksat gürültü çıkartıp onları rahatsız etmek. Bunu belirli aralıklarla yapmayı düşünüyordum. Kardeşimi uyandırmamaya dikkat edecektim.