[Takım Chisa & Jin Ryoken] Bir Garip Sanatçı

[GM - Naruto]

Sabahın ilk ışıklarında çıktığınız yolculuğun yaklaşık olarak altıncı saatindesiniz. Herhangi bir kaza bela ile karşılaşmadınız, bir aksilik yaşamadınız. Rei zaman zaman börtü böceğin peşine dalıp rotadan hafif sapmalar yaşasa da, sayı olarak hala dört kişisiniz. Takım Chisa ve Jin Ryoken, Chibu Kasabası yakınlarındaki ufak bir köye, bir sanatçıya özel korumalık yapmaya gitmektesiniz.

Mevsim şartları köyünüzden pek farklı değil. Her ne kadar kalın giyinmiş olsanız da burnunuzun acısını ve iliklerinize işleyen soğuğu hissedebiliyorsunuz. Neyse ki bir fırtına falan yok da durum sizler için zorlaşmıyor. Hatta yolculuğunuz sakin geçtiği için yer yer süzülen kısa süreli karlar manzaranızı biraz daha güzelleştiriyor. Özellikle Chisa'nın geninlerinin bu durumdan bir hayli memnun olduğunu görmektesiniz. Kar ne zaman serpiştirse Rei daha çok neşeleniyor, Tsugi daha konuşkan bir hal alıyor.

Varış noktanız olan köy haritada işaretlenemeyecek kadar ufak küçüklükte. 15-20 haneden oluştuğunu biliyorsunuz. Chibu'yu es geçerek buraya varacak ve size verilen adreste sanatçı ile buluşacaksınız. Aynı tempoda gider ve bir aksilik yaşamazsanız yarım saat sonra da bu köye varacaksınız. Adımlarınızı bozmadan ilerlemeye devam ediyorsunuz.

Beş on dakika sonra ise duyduğunuz bir "Oha!" nidasıyla yavaşlayıp duraksıyorsunuz. Birkaç kere bu nidalara şahit olduğunuz için alıştınız aslında. Ses Rei'den geliyor. Bu sefer neye takıldığını görmek için dönüp izlemeye başlıyorsunuz. Rei, bir ağacın önünde durmuş bir yandan Tsugi'ye "Gel gel." yapıyor, bir yandan da "Bak ne buldum-ya!" diye bağırınıyor. Haddinden biraz büyük, yeşil renkli bir böcek ile burun buruna mesafede durduğunu görebiliyorsunuz. Kafasını biraz ittirse böceğe değecek belki, ama umrunda değil.

Tsugi oflayıp poflayarak sinir olmuş gibi davransa da, çaktırmadan onun da böcek merakına kapılmış olduğunu fark edebiliyorsunuz. "Hadi devam edelim." falan diyor Rei'yi dürterek, fakat böceğe sağından solundan bakmadan da edemiyor.

Geninlerin biraz arkasında, yolda durmuş meraklarının geçmesini beklemektesiniz. Ufak bir koruluktan geçerek bulunduğunuz düzlüğe geldiniz. Kar çok tutmamış, bu nedenşe de yerler çamurlu, ıslak. Bulunduğunuz yol kıvrıla kıvrıla ilerlemekte ve çok sapmanıza gerek kalmadan sizi köye ulaştıracakmış gibi görünüyor. Duraksamış durumdasınız lakin çok uzun süre beklemeyeceğinizin de farkındasınız. Çocukların işi bitene kadar bekleyeceğinizden mütevellit iki laf edip konuşmalık güzel bir an.

Off Topic

Bendeniz Cynic. Pasiflik sınırını bir sonraki tur vereceğim fakat 48 saat olarak düşünüyorum.

[Kotegawa Chisa]

Bugün gerçekten de harika bir gün olacak gibi hissediyorum! Yaklaşık 6 saattir yolda olmamıza rağmen herhangi bir sıkıntıyla karşılaşmadık. Açıkçası buradan sonra da karşılaşacağımızı düşünmüyorum çünkü hedefimize varmak üzereyiz... Geçmişte çıktığım uzun yolculukların bir çoğunda sağdan soldan atlayan düşmanlarla uğraşmak zorunda kaldım. Hiçbir zaman işler planladığımız gibi gitmedi ama bu sefer gidiyor! Biraz şaşkınım ama bu durumdan mutsuz olduğum söylenemez. Zaten bir insan barıştan nasıl rahatsız olabilir ki?

Tsugi-chan ve Rei-kun'a tam uyan bir görev bulduğum için mutluyum ama bize eşlik eden kişinin Ryoken-san olmasından pekte memnun olduğum söylenemez. Yani onu sevmiyor falan değilim ama hakkında duyduklarım pek iyi şeyler değil. Ryu-san'ın onu terk etmesi, Kaoru-san'ın onun kolunu kopartması pekte iyi birisi olmadığını gösteriyor... Hayır, önyargıyla yaklaşmamam gerekiyor. Sonuçta Ryu-san ve Kaoru-san pekte iyi kalpli insanlar değiller. Daha doğrusu iyi kalpli olsalar dahi işleri yapma yolları pek doğru değil. O yüzden onların düşüncelerine güvenmemem gerekiyor. Ryoken-san'ı bizzat incelemeli ve kendi çıkarımımı yapmalıyım.

Ryoken-san hakkındaki düşüncelerimi bir kenara attıktan sonra yola daha rahat odaklanabilmeye başladım. Yürüdüğümüz yollar çamur içerisindeydi fakat yolun kenarlarında birikmiş olan karlar çamurun bile güzel görünmesini sağlıyordu. Ara sıra gökyüzünden süzülen kar taneleri ile birlikte zaten güzel olan manzaramız daha da güzelleşiyordu. Yürüdüğümüz yolun manzarası o kadar güzeldi ki havanın soğukluğunu hissedemiyordum. Tabii bu üşümediğim anlamına da gelmiyordu. Bir süre sonra akan burnumu çekmeye çalıştığımda ne burnumun donmak üzere olduğunu fark ettim. Elbette onu ısıtmak için üflemekten başka şansım yoktu.

Köye 10-15 dakikalık yolumuz kaldığı sırada Rei-kun eline oldukça garip bir böcek almıştı ve Tsugi-chan'a gösteriyordu. Tsugi-chan ilk başta pek umursamıyor gibi davrandı fakat bir süre sonra merakına yenik düşüp böceği incelemeye başladı. Bu sırada bakışlarımı Ryoken-san'a çevirdim ve ağzımı açtım. Ağzımı açmamla birlikte kapamam bir oldu çünkü aklımdaki soruları sormanın kabalık olacağını düşündüm. Birkaç saniye boyunca düşündükten sonra cesaretimi toparladım ve konuşmaya başladım. "Ryoken-san, şey size yolculuğumuzun başından beri sormak istiyordum ama bunu sormanın kabalık olacağını düşündüğümden sessiz kaldım. Açıkçası sorumun cevabını o kadar merak ediyorum ki artık kabalık olup olmayacağı pek umrumda değil." Kısa bir ara verdikten sonra bakışlarımı bir anlığına Ryoken-san'ın koluna çevirdim. Sonrasında tekrardan gözlerinin içine bakarak heyecanlı bir şekilde konuşmama devam ettim. "Ryu-san'dan ve Ishichou-sama'dan sizin kolunuzun koptuğunu duymuştum da... Yani kolunuz yerinde duruyor, kopmadı mı? Yoksa geri falan mı taktılar? Gerçi geri taksalar taktıklarını da söylerlerdi... Yani kopmadı mı? Koptuysa kolunuz nasıl hala var? Yoksa bu kol aslında bir çeşit jutsu falan mı?" Merak içerisinde parıldayan gözlerimle birlikte Ryoken-san'ın cevabını beklemeye başladım. Yolculuğumuzun başından itibaren aklımda olan bu soruyu sorabildiğim için gerçekten mutluyum, umarım Ryoken-san benden çekinmez ve soruma yanıt verme nezaketini gösterir.

[Jin Ryoken]

Chisa ve takımı ile birlikte çıktığım yolculukta 6 saati tamamlamak üzereydik. Eğleniyor muydum emin değilim, onların bu göreve ne için geldiğini bilmiyordum ancak ben farklı bir amaç için bu görevdeydim. Bu sanatçının inatla birilerini istemesinin altında başka şeyler arıyordum. Belki aksiyon için, belkide neler sakladığını merak ettiğim için buradaydım. Chisa'nın öğrencisi Rei ara sıra böceklerin peşine dalsa bile hala dört kişi olarak rotamızda devam ediyorduk. Chisa'nın eğitimdeki çocukların nasıl dövüştüğünü, Chisa'nın onlara neler öğrettiğini merak ediyordum aslında.

Köyümüzün mevsimine göre kalın giyinmiş olsam bile, burnumun acısı ve derime işleyen soğuğu sonuna kadar hissediyordum. Eğer fırtına benzeri bir şeyle karşılaşmış olsaydık, yüksek ihtimalle işimiz daha zorlu olurdu. Ara sıra süzülen karlar manzaramızı biraz daha güzelleştirir durumdaydı yolculuğumuzda. Chisa bu durumdan hayli memnundu, Rei ise kar hafif hafif yağdıkça neşeleniyor, diğer öğrencisi Tsugi daha konuşkan bir hal alıyordu. Üçüne bir takım olarak baktığımda yüzümde hafif bir tebessüm oluşuyordu. Güzel ve neşeli bir takım gibiydiler. Kendilerini çok fazla tanımasam bile, en azından öyle gözüküyorlardı.

Varış noktamız haritada işaretlenmeyecek kadar küçük bir yerdi. Maksimum 20 haneden oluşan bir yerdi, Chibu'yu es geçip buraya varacak ve sanatçı ile buluşacaktık. Peki bu adam neden bir takım istiyordu? Bu işin altında başka şeyler yatıyor olmalıydı. En azından, sanatçının sakladığı bir şeyler olmalıydı. Chisa ve takımının bu konuda ne düşündüğünü bilmiyordum ancak gözüm her zaman o sanatçının üzerinde olacak. Bütün hareketlerini, tavırlarını izlemeliyim. Eğer korktuğu bir şeyler varsa, tahminimce hareketleri onu ele verecektir. Hatta bir kaç tavrını, etrafa şüpheli bakmasını yakalamam bile benim için yeterli bir durum. Üstelik yanımızda Chisa'nın takımı varken, daha da dikkatli olmalıyız, olmalıyım.

Beş ya da on dakika sonra oha nidasıyla duraksadık. Ses Rei'den geliyordu, yüksek ihtimal tekrardan bir böcek görmüştü ancak yinede dönüp ona doğru baktım. Tsugi'ye gel gel diye el hareketi yaparken, ne bulduğunu heyecanlı bir şekilde gösterme derdindeydi. Büyük yeşil bir böcekle burun buruna gelmiş, Tsugi'yi bakması için çağırıyordu. Ondaki bu böcek sevdası başka bir sevda olmalıydı. Tsugi bu durumdan sıkılmış gibi oflayıp puflasa bile, böceğe bakmadan da edemiyordu. Bu durum biraz daha tebessüm etmemi sağlamıştı ikiliye bakarken.

Geninlerin biraz arkasında durmuş, meraklarının geçmesini bekliyorduk. Kar tutmadığından, kıvrıla kıvrıla ilerleyen çamurlu yoldan devam ettiğimizde istediğimiz yere ulaşacağımız belliydi. Bu sırada yola bakarken, Chisa'nın sesiyle gözlerimi onun gözlerine çevirdim. Yolun başından beri sormak istediği bir şey olduğunu belirttikten sonra, kolumun koptuğunu bildiğini ancak yerinde olduğu için ne olduğunu merak ettiğini söyledi. Bir çeşit jutsu mu diye basitçe sorduğunda acı bir şekilde gülümsedim. Keşke o kadar basit olsaydı diye geçirdim. Sonrasında konuşmama başladım.

"Kabalık olacağını düşünmüyorum Chisa-san."

Dedim yarım ağız gülümseyerek.

"Evet, duyduğun doğru kolum koptu. Ancak kolumu yerine takmadılar. Kolum koptuktan sonra, kolumu geri almak için bir yolculuğa çıktım. Uzun ve zorlu bir yoldu, ancak aldığım hediyeye değdi."

Dedim. Sağ elimle bandajlarımı elledikten sonra açmamaya karar verdim. Henüz onun iğrenç görüntüsünü göstermeye niyetli değildim. Daha görevin başındayken kimseyi kendimden uzaklaştırmaya niyetim yoktu.

"Gerçek bir koldan çok, daha özel bir kol edindim. Benim için oldukça özel bir kol, geçirdiğim onca olaya ve o yollara değdi. Yani, bir çeşit jutsu değil ancak gerçek bir kolda değil. En azından, sağ kolumla aynı değil. Her şeyi farklı."

Dedim. Gözlerimle gözlerinin içine doğru bakıyordum, sağ elimle sol kolumu ovuşturmaya devam ederken. Bu kol için neler yaptığım aklıma geldikçe, gözlerimi çevirmek istemiyordum.

[GM - Naruto]

Geninlerin duraksamasıyla ayaküstü muhabbetinize de başlamış oluyorsunuz.

Siz kendi aranızda konuşurken çocukların arkanızda didiştiğini duyabiliyorsunuz. Önceleri seslerini bastırmaya çalışıyorlar, aralarındaki meseleyi sessizce halletmek için. Lakin artmaya başlayan sesleri göz ucuyla bir bakmanıza sebep oluyor. Gördüğünüz ilk sahne böceği ağaçtan eline alıp, suratına iyice yaklaştıran bir Rei oluyor. Böceği daha iyi inceleyebilmek için böyle bir şey yaptığının farkındasınız, fakat böcek de Rei'nin suratına yaklaştığı her saniye uzun bacaklarını daha şiddetle sallıyor. Tsugi ise haklı olarak "Bırak şunu, ısıracak." temalı tıslıyor Rei'ye doğru. Elleri Rei'yi zorla durdurmak konusunda kararsız, suratından ise kızın sinir katsayısının arttığını görebiliyorsunuz.

Rei böceği artık suratına dayamış durumda. Kocaman gözleriyle elindeki mahlukatı incelerken bir iki tokat yiyor böcekten. Kendini korumak için yaptığı zararsız ve hafif darbeler bunlar ama Rei'nin kafasını hızlıca geri çekmesine sebep oluyor. Tam bu sırada artık sabrı taşan Tsugi, çocuğu durdurmak konusundaki kararsızlığına son verip Rei'nin bileğine yapışıyor. "Bırak. Dedim." Ani ve sert tutuşu Rei'nin böceği elinden düşürmesine sebep oluyor.

"Ne yaptın ya?!" diye sızlanıyor Rei. "Ya" diye atarlandı mı yoksa tipik konuşma alışkanlığı mı emin olamıyorsunız. Zaten önemli de değil. Tsugi'nin "Ya ısırsaydı? Ya zehirliyse? Ya mikrop kaparsan?" diye azarlayışları, Rei'nin "İnceliyordum sadece. Gözünde bir şey vardı. Hem zehirsizdi o!" diye bahanelerine karışıyor. Karşılıklı tartışmaları daha hararetli ve hızlı bir hal alıyor.

Hala arkalarında durmaktasınız. Çocukların tartışmalarına karışan rüzgar sesinden başka bir ses yok. Zaman zaman bazı kuşları da duyabiliyorsunuz. Bulunduğunuz konumda yalnız olduğunuza eminsiniz.

[Kotegawa Chisa]

Konuşmamın sonuna geldiğim anda Ryoken-san'ın suratında acı bir gülümseme oluştuğunu gördüm. Sorduğum sorunun ne kadar kabaca olduğunu o zaman anladım. Tam cevap vermesine gerek olmadığını söyleyeyeceğim anda ise Ryoken-san konuşmaya başladı. Her ne kadar detaylara inmese dahi bana istediğim cevabı verdi. Söylediklerine göre kolu koparıldıktan sonra yenisini almak için zorlu bir yolculuğa çıkmış. Yine de ne kadar zorlu olursa olsun koluna geri kavuşabilmiş olduğundan ötürü mutlu olduğunu söyledi... Açıkçası ne tarz bir yolculuğa çıktığını bilmiyorum ama ne kadar zor olabileceğini tahmin ediyorum. Uzun dediğine göre Kaya Ülkesi'nden oldukça uzağa gitmiş olmalı, ki tek kollu bir shinobi için pekte kolay bir şey değildir bu. Yine de bir şekilde başarabilmiş gibi gözüküyor. Yani aksi halde şu an benimle birlikte burada olamazdı.

Ryoken-san kolunun gerçek bir kol olmadığını söyledi. Açıkçası bunun ne anlama geldiğine dair herhangi bir fikrim yok ve aşırı derecede büyük bir merak içerisindeyim. Fakat ona bunu sormanın kabalık olacağını düşündüğümden dolayı sessiz kalacağım.

Tabii her ne kadar sessiz kalacağımı söylesem de bu konu hakkında düşünmeden edemedim. Yani daha önce böyle bir şeyle hiç karşılaşmamıştım. Elbette shinobilere yapay uzuvlar verildiğini biliyorum fakat Ryoken-san'ın ki gerçek bir kol gibi. Gerçi bandajlarla sarılı olduğundan dolayı nasıl bir şeye benzediğini göremiyorum ama gayet normal bir şekilde kullanıyor. Yani daha değişik ve gizemli bir şey olması gerekiyor.

Kol hakkında düşünmeye devam ederken Tsugi-chan'ın sesini duydum. Bakışlarımı onlara çevirdiğim anda Rei-kun'un böceği yavaşça suratına yaklaştırmaya devam ettiğini gördüm. Tsugi-chan bu duruma oldukça kızgın olduğu suratından anlaşılıyordu. Yine de Rei-kun böceği yavaşça kendine yaklaştırmaya devam etti. Böcek Rei-kun'un suratına birkaç tokat attığında ise Rei-kun refleks olarak kendisini geri çekti. Bu manzarayı gördüğüm anda istemsizce kıkırdamaya başladım. Ben kıkırdamaya devam ederken Tsugi-chan hızlıca Rei-kun'un bileğini kavradı ve böceğin düşmesine neden oldu.

Böcek yere düştükten sonra Rei-kun sert bir şekilde Tsugi-chan'a çıkıştı. Bunu gördüğüm anda kahkaha atmama engel olmak için kendimi tutmak zorunda kaldım. Ağır adımlarla ikiliye doğru hareketlenmeye başladığım anda ise kendimi tutamayıp büyük bir kahkaha attım.

Birkaç saniye boyunca kahkaha attıktan sonra ikisinin omzuna dokunarak "Gerçekten bir böcek için tartışacak mısınız? Hadi gidelim. Bizi bekleyen bir ressam var." dedim ve yürümeye başladım. Birkaç adım attıktan sonra aniden olduğum yerde durdum. Oldukça önemli bir şeyi unuttuğumu fark ettiğim için kısa süreli bir şoka uğradım. Şokun etkisinden kurtulduktan sonra hızlıca arkama döndüm ve "Ryoken-san!" diye oldukça gür bir sesle bağırdım. Suratıma kocaman bir gülümseme yerleştirdikten sonra "Birbirimize kendimizi tanıtmamıştık değil mi? Yani isim olarak demiyorum, hangi konularda yetenekli olduğumuzu falan söylememiştik." dedim. Kafamı yavaşça iki yana doğru salladıktan sonra devam ettim. "Olmaz, olmaz... Böyle önemli bir koruma görevinde birbirimizin güçlü yanlarını bilmemiz gerekiyor... Ama bunu ilerlerken konuşabiliriz."

Arkamı döndükten ve birkaç adım attıktan sonra konuşmaya başladım. "Genjutsu, Taijutsu ve Ninjutsu! Üçünü de kullanabiliyorum ama uzmanlık alanım Taijutsu. Genjutsu konusunda da iyiyim fakat Ninjutsu konusunda pek iyi değilim. Sadece tek bir teknik biliyorum fakat onu da kullanmayı pek istemiyorum. Açıkçası pek yıkım taraftarı değilim fakat Katon elementine sahip olduğumdan ötürü böyle oluyor... Bunların dışında sensör yeteneklerim de bulunuyor, çok iyi değiller ama çok kötü olduklarını da söyleyemem. Eminim bu görev boyunca işimize yarayacaklardır." Konuşmamı bitirdikten sonra bakışlarımı Ryoken-san'a çevirerek onun cevabını beklemeye başladım. Eğer Ryoken-san'dan sonra Tsugi-chan ve Rei-kun konuşmaya başlamazsa bakışlarımı onlara çevireceğim. Zaten bunu yaptığım anda ne istediğimi anlarlar... Yani en azından Tsugi-chan anlar.

[Jin Ryoken]

Konuşmama devam ederken arkadan çocukların didiştiğini duyabiliyordum. En büyük hayallerimden birisi olan takım almanın nasıl bir şey olduğunu üçüncü bir gözden deneyimlemiş oluyordum. Çocuklar sessizce konuşurken, bir anda sesleri artmaya başlıyordu. Göz ucumla onlara doğru baktığımda, Rei böceği almış kendisine yaklaştırıyordu. Böyle böcek sevdalısı biri olduğunu düşünmüyordum. Rei böceği yüzüne yaklaştırdıkça, böcek uzun bacaklarını Rei'ye doğru sallıyordu. Böceğin herhangi bir savunmaya geçip geçmeyeceği konusunda merak içerisinde iken, en çok Rei'nin ne yapacağını merak ediyordum. Tsugi onu durdurmak istiyordu, hatta sinirlendiğini bile görebiliyordum. Tsugi, korumacı mıydı yoksa baskın mı, onu anlayamamıştım.

Rei suratına yaklaştırdığı böcekten bir iki tokat yedikten sonra kafasını hızlıca geri çekip duruyordu. Böcek henüz zararsız bir şekilde vuruyordu. Tsugi, tam o anda birden Rei'nin bileğini tuttu ve ona emrederek bırakmasını söyledi. Sert tutması sayesinde böcek birden Rei'nin elinden düşüp gidiyordu ancak beni ilgilendiren şey bu değildi. Tsugi'nin baskın bir karakter mi yoksa korumacı mı olduğu daha önemli bir soruydu kafamda.

Rei, Tsugi'ye hafif kızar bir tonda konuştuktan sonra, Tsugi'nin endişeli konuşmaları korumacı olduğunu düşündürtüyordu bana. Rei ise savunmaya geçerek böceğin zehirsiz olduğundan bahsediyor, karşılıklı tartışmaları daha alevli bir hale dönüşüyordu. Tartışmayı sonlandıran ise Chisa olmuştu. Böcek için tartışmamalarını söylemiş ve yürümeye başlamıştı. Arkasından bende yürümeye başlamıştım ki bir kaç adım attıktan sonra durdu. Hızlıca arkasını dönüp bir anda adımı bağırdıktan sonra önce kısa bir şok geçirdim, sonrasında kafamı iki yana sallayıp toparlandım. Suratına kocaman bir gülümse yerleştirdikten sonra, birbirimizi tanıtmadığımızı söylemişti. Hareketleri ve tavırları oldukça doğal geliyordu, fazlasıyla sevecen.

Arkasını dönüp ilerlerken konuşmaya devam etti. Aynı şekilde bende yanında yürümeye başladım. Taijutsu konusunda usta olduğunu, ancak Genjustu ve Ninjutsu'da kullanabildiğini söyledi. Hatta genjutsu konusunda iyi olduğunu ekledi. Bunu duyunca gülümsedim hafifçe. Sadece bir Ninjutsu tekniği bildiğini, fakat yıkım sevmediği için onu kullanmadığını söyledi. Sensör yetenekleri de olduğunu söyledikten sonra, biraz düşünmem gerekti. Donanımlı ve çok yönlü bir shinobi, ben ise sadece Genjutsu kullanıyorum. Bir katanam, birde kolum var. Ancak, kendime verdiğim bir sözüm var. Genjutsu konusunda oldukça usta olacağım. Ustaların bile ustası konumuna geleceğim. Ben, bu konuda bir tanrı olacağım.

"Ben gerektiği zaman katanamı kullanırım, gerektiği zaman ise sol kolumu. Ninjutsu ve Taijutsu konusunda bir ustalığım yok, ancak Genjutsu konusunda oldukça iyiyimdir. Ayrıca, madem birbirimizi tanıtıyoruz bunu görmen iyi olacaktır."

Dedim. Sol kolumun bandajlarını yukarıdan dirseğime kadar açtıktan sonra yerimde durdum. İğrenç görüntüden tiksineceklerini düşünüyordum, ancak beni tanımak istiyorsa bilmek zorunda.

"Beni tanımak istediğini söylemiştin, sol kolum bu görüntüde. Ayrıca, sol koluma çakra verdiğim zaman bir sıvı çıkıyor. O sıvı sayesinde katı cisimleri çürütebiliyorum. Gerçek bir kol değil derken bunu kastediyordum, hem görünüşü hemde işlevi oldukça farklı."

Herkesin baktığından emin olduktan sonra bandajları kapatacağım ve Chisa'nın hareketlerini gözlemleyeceğim. Kolumdan tiksinip tiksinmediğini görmek eğlenceli olacak.

[GM - Naruto]

Chisa yanlarına yaklaştığında çocuklar önce tartışmadıklarını ima eder şekilde mırıldanıyorlar yarım ağızla. Ardından hızlıca toparlanıp Chisa'yı takip etmeye başlıyorlar. Fakat yürümeye daha yeni başladığınız sırada Chisa'nın ani hareketi ile tekrar duraksayıp tam anlamıyla tanışmaya vakit ayırıyorsunuz. Birbirinize yeteneklerinizden, güçlü yönlerinizden bahsetmeye başlıyorsunuz.

Ryoken, kolunu saran bandajları açmaya başlıyor bu sırada. Koyu renkli kolun neredeyse çürümüş görüntüsü yavaşça ortaya çıkmaya başlıyor. Chisa'nın da, geninlerin de ilk defa böyle bir manzarayla karşılaştıkları aşikar. Hatta Chisa arkasında öğrencilerinin hafiften gerildiğini hissedebiliyor. Tsugi tepkisini çok yansıtmamaya ve nötr kalmaya çalışırken Rei biraz daha içten bir tepki veriyor görüntü karşısında. Çenesini iyice geriye çekip kaşlarını çatarak "N'olmuş öyle-ya?" diye kendi kendine sorguluyor gördüklerini.

Böylelikle Ryoken'in koluyla olan tanışma merasiminiz de sonlanıyor. Ryoken kolu hakkında söyleyeceklerini bitirip geri toparlıyor bandajlarını.

Çok kısa bir duraksamadan sonra Chisa da anlamlı bakışlarını geninlerine yöneltiyor. Tahmin ettiği gibi Tsugi ne ima ettiğini kısa sürede anlayıp kendisini tanıtmaya hazırlanıyor. Fakat Rei ondan önce "He? Efendim Chimitsu-sensei?" diye araya girip kızın lafını kesiyor. Birkaç saniye olayı anlamayıp etrafı sorgulamasına şahit oluyorsunuz çocuğun. Tsugi kendisini tanıtmasını fısıldasa da, Rei bunu neden yapması gerektiğini anlamıyor bu sefer de. Zaten tanışmışken bir daha tanışma fikri kafasını daha da karıştırıyor. Neyse ki Tsugi daha fazla dayanamayıp olaya müdahale etmek için kendisini tanıtıyor da, beyni yanmıyor çocuğun.

Tsugi boğazını temizleyip konuşmaya başlıyor. "Sanırım en iyi olduğum alanın genjutsu olduğunu söyleyebilirim. Rakumei no Jutsu ve Rishuu kullanabiliyorum. Ayrıca Raiton kullanıcısıyım, ninjutsu da gelişmek istediğim bir alan." Oldukça kısa ve sade bir şekilde kendini özetliyor. Konuşması bittikten sonra Rei'nin jetonunun düştüğünü ""Heee...." diyişinden anlayabiliyorsunuz. "Tamam, tamam." diyip, boğazını temizliyor. En az Tsugi kadar kendinden emin bir duruşa geçiyor. "Benim en iyi olduğum alan...." diye başlıyor, duraksıyor. "Ben en iyi..." Kaşlarını çatıp düşünmeye başlıyor.

"Ben katon kullanıyorum!" diye toparlayıp konuşmasını bu şekilde bitiriyor. Başka bir şey ekleyecek mi diye bekliyorsunuz fakat suratında yaptığından oldukça memnun bir gülümseme olduğunu görünce, söyleyeceklerinin bu kadar olduğunu anlıyorsunuz.

Tanışmanızın tamamen bitmesiyle duraksamış yürüyüşünüz de yeniden başlıyor.

Off Topic

Pasiflik sınırını 48 saatten fırlatıyorum. Yazamayacağınız durumlarda bu başlık altında bildirin ki pasiflik vermeyeyim.

[Kotegawa Chisa]

Dünya gerçekten de kocaman bir yer... Açıkçası ne söyleyeceğim hakkında hiçbir fikrim yok. Hayatımda ilk defa böyle bir şey görüyorum ve... Gerçekten de ilgimi çekti! Ryoken-san'ın neden kolunu gizlemeye çalıştığını artık daha rahat anlayabiliyorum ama buna pekte gerek yok gibi. Yani sonuçta bende pembe ten rengine, simsiyah gözlere sahibim ama insanlar tarafından anlayışla karşılanıyorum. Gerçi her zaman durum böyle değildi ama artık ortada herhangi bir sorun kalmadı. Eğer Ryoken-san'ın çekindiği şey buysa çekinmemesi gerekiyor! Evet, evet bunu ona söylemeliyim.

Koluna fazla bakmanın kabaca olacağını düşündüğümden bakışlarımı çektim ve planladığım gibi çocuklara yönelttim. Biraz önce gördükleri manzara karşısında oldukça gerilmişlerdi. Eeh~~ Onları suçlayamayacağım, sonuçta hayatlarında ilk defa böyle bir şey görüyorlar... Neyse ki Tsugi-chan ne yapmak istediğimi anlayarak üzerindeki gerginliği attı ve konuşmaya hazırlandı. Fakat Tsugi-chan'ın konuşmak gibi bir şansı olmadı çünkü ondan önce Rei-kun konuşmaya başladı. Gözlerindeki boş bakışlardan ve ağzından çıkanlardan ötürü ne istediğimi pek anlamamış gibiydi. Tsugi-chan ona yardımcı olmak için kulağına eğildi ve kendini tanıtması gerektiğini söyledi. Rei-kun'un, az önce gördüklerinden ötürü aşırı yüklenmiş olan beyninin daha fazla dayanamayacağını anlayan Tsugi-chan ise hemen bundan sonra kendini tanıtmaya başladı.

Tsugi-chan'ın konuşmasının bitmesiyle Rei-kun'un ne demek istediğimi anlaması bir olmuştu. Bir kaç saniye boyunca düşündükten sonra katon kullandığını söyledi. Bunu duyduğum anda bunca zamandır tutmaya çalıştığım gülme isteğinin kontrolünü kaybettim ve kahkaha atmaya başladım.

Birkaç saniye boyunca kahkaha attıktan sonra "Hadi gidelim." dedim ve ileriye doğru yürümeye başladım. Bu sırada bakışlarımı Ryoken-san'a yönelterek konuşmaya başladım. "Gerçekten de eşsiz bir kolunuz var Ryoken-san! Ama merak ettiğim bir şey var. Dışarıdan bakıldığında kolunuz çürümüş gibi gözüküyor, gerçekten de sağlam bir kol mu? Yoksa tutup çektiğimde kopabilecek bir şey mi? Eğer kolayca kopabilecek bir şeyse selamlaşırken diğer elimi uzatmam gerekir, yani sizin yeni taktırdığınız kolunuzu çekerek koparmak istemem."

Kol muhabbeti hakkında Ryoken-san'ın cevabını aldıktan sonra bir kez daha konuşmayı planlıyorum. "Duyduğuma göre Kuzuryu-gawa'da Kaoru-san kolunuzu koparttıktan sonra, Ryu-san sizi orada terk edip gitmiş. Ryu-san ile birkaç göreve çıktım fakat yoldaşlarını yarı yolda bırakacak birisine benzemiyor. Yani Kaoru-san ile olan dövüşümüz esnasında beni bırakmamıştı... Gerçi bırakmıştı, aynen... Yani teknik olarak bırakmadı ama bir nevi bıraktı... Neyse! Konumuz bu değil! Gerçekten de duyduklarım doğru mu? Ryu-san sizi terk edip gitti mi?"

[Jin Ryoken]

Chisa'nın ve geninlerin ilk kez böyle bir şeyle karşılaştıkları belli oluyordu. Rei çenesini geri çekip kaşlarını çattığında bu durumu baya bir garipsediğini anlamış oldum. Söyleyeceklerimi söyledikten sonra bandajlarımı geri kapattım. Çocukların karşısında göstermek istemiyordum ancak illaki öğreneceklerdi. Bu sanatçının peşinde birileri olmalıydı ve hislerim bana güzel bir dövüşün geleceğini söylüyordu. Onlara bu kolun bana getirdiklerini o zaman daha iyi gösterebilirdim. Şimdilik verdiğim bilgilerin yeterli olduğunu düşünüyordum. Ancak, kan muhabbetinden bahsetmem gerekebilirdi. Bu kolun nasıl beslendiğini söylemek, hatta kan ihtiyacı geldiğinde kan aramak büyük bir sıkıntıya dönüşebilirdi.

Chisa geninlere kendilerini tanıtmaları için baktığında Tsugi durumu anlamış, ancak Rei anlamamıştı. Hatta ne olduğunu sorgulayan sorusunu bile sormuştu. Tsugi ona fısıldadığı zaman, bunu niye yapması gerektiğini anlamamıştı. Sanırım adını söyleyerek tanışmanın bitmiş olduğunu düşünüyordu, aslında en başta bende öyle düşünüyordum. Kendi ustalıklarımızı anlatma fikri Chisa'dan çıkmıştı. Tsugi, Rei'nin daha fazla kafasının karışmaması için direk konuşmaya başlamıştı.

Rakumei no Jutsu ve Rishuu kullandığını ve en iyi olduğu dalın genjutsu olduğunu söylüyordu. Pis bir şekilde sırıttım Tsugi'ye doğru. Raiton kullanıcısıydı ve ninjutsu konusunda gelişmek istiyordu. Konuşması bitince, Rei durumu anlamıştı. Boğazını temizledikten sonra, en iyi olduğunu alanı düşünmeye başladı. Unuttu mu yoksa bilmiyor muydu emin değilim ancak, o kaşlarını çattıkça bende çatmaya başladım. Kendisi hakkında niye bu kadar düşündüğünü düşündükçe, benimde kaşlarım çatılıyordu. Sonrasında bombayı patlatır gibi katon kullanıcısı olduğunu söylemiş ve konuşmasını bitirmişti. Başka bir şey eklemeyecek gibi duruyordu, zira yüzündeki gülümseme konuşmasının bittiğini gösterir gibiydi. Rei'nin konuşmasının bitmesiyle yürümeye devam ediyorduk.

Chisa bir kaç saniye kahkaha attıktan sonra tekrar konuşmaya başladı. Eşsiz bir kolum olduğunu söyledikten sonra, kolumun sağlam olup olmadığını soruyordu. Hatta öyle ki, çektiğinde kopup kopamayacağını bile sormuştu. Cümleleri sonlandıktan sonra, sakince cevap verdim yoluma bakarken.

"Hayır, görüntüsünün aksine oldukça sağlam. Hatta sağ kolumdan daha sağlam diyebilirim."

Dedim. En son hatırladığımda, bir katanayla kesilmeye çalıştığında metal gibi tepki veriyordu. Kesilmiyor, kopmuyordu. Bu yüzden sol kolumla daha rahattım. Cümlelerim bittikten sonra bu seferde kolumun koptuğu görevi sormaya başladı. Ryu'nun beni orada bırakıp gittiğini, fakat yoldaşlarını yarı yolda bırakacak biri olmadığını söylüyordu. Kaoru ile olan dövüşünde Chisa'yı da bıraktığını, yani teknik olarak bıraktığını söylüyordu. Ryu'nun beni terk edip etmediğini sorduğunda, önce ne cevap vereceğimi kestiremedim. Ancak, Ryu ile aramızda bir husumet varsa bile, bunu başkasına yansıtacak değilim. Bir erkek, sorunlarını bire bir çözer. Başkasını araya karıştırmaz. Bu yüzden Ryu hakkında ileri geri konuşmayacağım, kendi hatalarımı ve beni orada terk ettiğini söyleyip noktalayacağım cümleyi.

"Görevimiz esnasında birbirimize ters düştüğümüz durumlar oldu. Ryu'yu çok fazla tanımıyorum, bu yüzden çok fazla yorum yapamayacağım. Bazen olur böyle, birbirimize olan sinirimiz bu durumlara yol açıyor. Ancak evet, bırakıp gitti."

Onunla aramda olan öfkeden dolayı onu başkasına küçük gösteremem. Bu yüzden bu durum hakkında daha fazla konuşmayacağım. En azından, sorarsa sadece geçiştireceğim. Ancak, benim merak ettiğim başka konular var.

"Kaoru ile dövüştüğünüzü söylemiştin. Nasıl bir güç kullanıyor, Kaoru benim kolumu kestiğinde ciddi bir ısı kullanmış. Ancak bu hızla soğumuş. Yani anlık bir ısı yardımıyla kesilmiş bu kol. Bu yüzden, nasıl bir güç kullandığını merak ediyorum."

Dedim. Asıl amacım gücünü öğrenmek ama kolumun neden kesildiği için değil. Kaoru'nun kellesini ellerimin arasına alacağım zamana iyi hazırlanmak için.

[GM - Naruto]

Önünüzdeki yola biraz daha odaklanıyorsunuz aranızdaki konuşmalar devam ederken. Yolun kalanı geninler açısından nispeten daha sessiz geçiyor bu sefer. İkiniz aranızdaki konuşmalar dışında pek ses çıktığı söylenemez. Tabii, bir de yer yer denk geldiğiniz çamurlaşmamış kar öbeklerinin çıkardığı gıcırtılar eşlik ediyor sohbetinize. Bir on beş dakika kadar böyle devam ediyorsunuz.

Köyü daha net görebildiğiniz bir açıklığa ulaşıyorsunuz. Köyü incelediğinizde, meydan olduğunu düşündüğünüz bir açıklık etrafına çember şeklinde dağılmış hanelerden oluştuğunu görüyorsunuz. Bacası tütmeyen ev yok gibi, ya bir ya da iki tane belki. Karla kaplı çatılarının altından fark ettiğiniz bir diğer nokta ise tüm evlerin kendine has renklerde dekore edilmiş olması. Kimisi dümdüz boyanarak dekore edilmiş, kimisi taşlar veya karolar ile süslenmiş. Ryoken hiçbir evin çatısında sarkıt olmadığını fark ediyor. Köylüler güvenlik amaçlı sık sık söküyor olmalı sarkıtları.

Bulunduğunuz yolu gözünüzle takip ettiğinizde, köye girmeden hemen önce ikiye ayrıldığını görebiliyorsunuz. Ayrımlardan biri direkt olarak köy meydanının ortasından geçip, neresi olduğunu bulunduğunuz konumdan seçemediğiniz bir yerlere gidiyor. Diğer ayrım ise köye girmeden Chibu taraflarına doğru kıvrılan, genişleyen bir yapıda. Ayrıyeten yolun köye olan yakın kısımlarının, Chibu'ya giden ayrım da dahil, oldukça temiz olduğunu da fark ediyorsunuz. Köylüler düzenli aralıklarla karları kürüyor olmalı.