[Aktif Operasyon | Kita Usagi] Dil

[GM - Naruto]

Odana çıktığın gibi üzerini aramaya başlıyorsun mühürler için. Aynada dikkatlice bakıyorsun. İlk başta dikkatini herhangi bir şey çekmiyor. Hiç bir yerinde bir mühür yok gibi. Ancak, elini boynuna götürdüğünde bir sıcaklık hissediyorsun. Sana ait olmayan bir sıcaklık. Boynunun arkasında doğru o sıcaklığı takip ediyorsun ve tam boynunun arkasında, omurganın başladığı yerde bir mühür fark ediyorsun, aynayla zar zor görerek.

Elemanın avucunda beliren mühre benziyor gibi.

Sıcaklık dışında bir anormallik hissetmiyorsun. Herhangi bir çıkarımda da bulunamıyorsun becerilerinin yetersiz olması sebebiyle. Bu bağlamda, hazırlanmaya başlamak için hareketleniyorsun. Ancak tam o sırada, tekrar kapın çalınıyor. Itozuru'yu görüyorsun kapıda. Olması gerekenden fazla çekik gözleri ve aşırı düz saçları ile tam bir porselen bebeği andırıyor. Herhangi bir makyaj veya şaşalı bir giysi yok üzerinde.

Hep beraber bir Japon hamamına, yani onsene gideceğinizi söylüyor sana, gayet nazik bir şekilde. Bir sorudan ziyade bir rica bu, zira akşamki etkinliğin büyük olduğundan ve iyice hazırlanmaları gerektiğinden bahsediyor. Kabul etmek durumunda kalıyorsun.

Fazla hazırlık yapmadan aşağı iniyorsun beraberce. Diğer tüm geyşalar da aşağıda bulunuyor, Kimiko hariç. Sizin de aşağıya varmanızla beraber, bir kaç sokak arkadaki hamama, yani onsene ilerliyorsunuz. Yolda havadan sudan muhabbet ediyor diğerleri, sen ise pek muhabbete girmiyorsun.

Onsen, standart bir Japon onseni. Girişte ödeme bile yapmıyorsunuz. Görevliler sizi direkt soyunma odasına alıyor. Orada üstlerinizi çıkarıp, sıcak suyun olduğu yüksek duvarlarla çevrili bahçeye çıkıyorsunuz. Bu sırada, diğer kızların hepsinde o mühürden olduğunu farkediyorsun. Hepsi birebir aynı.

Onsen epey iyi geliyor, biraz mayıştırsa da. Daha önce bu keyfi pek tattığın söylenemez. Genelde suyu ve su birikintilerini sevmeyen birisi olmana rağmen burasının ufak ve sadece bele kadar gelen bir derinliğinin olması, seni tedirgin etmiyor. Diğer insanlarla beraber olman da seni rahatlatan bir diğer etmenlerden biri olsa gerek.

Onsende iyice temizlendikten sonra, Tenjuku'ya geri dönüyorsunuz. Onsende en az bir kaç saat geçirdiğinizi farkediyorsun bu sırada. Hazırlanmaya başlıyorsun artık güneş batma durumuna geçerken. Senin için özel hazırlanmış kimonoyu giyip makyajını yaptıktan sonra, aşağı iniyorsun. Diğer kızlar da yavaş yavaş geliyorlar. Aşağıda Kimiko hepinizin toplanmasını bekliyor, ancak üzerinde hala gündelik yukatası mevcut. Sizinle gelmeyeceğini anlayabiliyorsun.

Kimiko, herkes toplanınca konuşuyor; "Şirket sahibimiz Razan-sama'nın evindeki bir partiye katılacaksınız kızlar. Asıl işiniz, etkinliğe katılacak diğer politikacılarla muhabbet etmek, yeri geldiğinde çalgı çalıp dans etmek. Zaten aranızda kimin iyi çaldığını, kimin iyi oynadığınızı biliyorsunuz. Katsune ve Itozuru sizi orada koordine edecek. Standart bir iş gibi bakın olaya. Etkinlik biterken sizi almaya bir kaç vagon gelecek. İyi eğlenceler." Son kelimesini söylerken senin gözlerinin içine baktığını hissedebiliyorsun.

Dışarıya çıkıyorsunuz ve sizi iki vagonun beklediğini görüyorsunuz. Güneş neredeyse batmak üzere. Vagonlara dağılıyor ve Razan'ın evine doğru yola çıkıyorsunuz.

Vardığınız yer, tenha ancak lüks muhit. Razan'ın malikanesi. Hatırlıyorsun burayı. 3 katlı büyükçe bir Japon stilinde malikane ve göremediğin bahçesi. Duvlarları aşacak büyüklükte ağaçlar. Vagonlardan iniyorsunuz ve kapıya doğru ilerliyorsunuz. Dışarıda, herhangi birisi yok ancak siz yanaştığınızda, içeriden sanki birisi sizi sezmiş gibi aralıyor lüks ve kocaman tahta kapıyı.

Bahçeye giriyorsunuz. Sola doğru 20-25 metre, sağa doğru da aynı şekilde, uzayıp gidiyor. Bahçe, bir koruluk gibi dizayn edilmiş. Girişten eve kadarlık bir 20 metre var ve taşlarla rastgele örülmüş doğal ancak lüks bir patikaya sahip. Bu patikanın sağında ve solundaki bahçe alanında rastgele dizilmiş ağaçlar var. Çimenlerin neredeyse hepsi aynı boyda kesilmiş. Ancak insanların üzerlerinde gezmesi sebebiyle de boyunları kırık.

Ağaçlardan sarkan fenerler ile ortalık aydınlanıyor güneş battığı için. Etrafta, en az 50 küsür kişi görüyorsun dağınık bir şekilde. Kimisi grupça muhabbet ediyor, kimisi ise eşiyle bir ağacın altında vakit geçiriyor. Herkes lüks yukata ve kimono giyimli. Herkes muhtemelen nüfuz sahibi birer "önemli" insan. Patika boyunca bir kaç tane samuray görüyorsun. Patikanın yanında duruyorlar, olası bir duruma müdahale etmek için. Patikanın sonundaki, evin girişini oluşturan sürgülü kapı ise sonuna kadar açık. Dışarıya turuncu bir ışık vuruyor malikanenin içerisinden. İçeriye birileri giriyor, dışarıya birileri çıkıyor. Muhtemelen etkinlik içeride de devam ediyor.

Sizin içeri girmenizle beraber de size kapıyı açan kahya eğilerek sizi selamlıyor. Diğer geyşalar etrafa dağılmaya başlıyor. Sen ise kapıda, tek başına kalıyorsun. Kapı arkandan kapanıyor.

[Kita Usagi]

Boynuna hissettiği sıcaklığı ayna yardımıyla kontrol ettikten sonra, mührün orada bulunduğunu fark etti. Bu mührün ne işe yaradığını tam olarak bilmiyordu, ama mührün şu an görülebilir olarak boynunda bulunmasına bir açıdan sevinmişti. Köye döndüğünde bu mührü Ishi-chou'ya gösterebileceği anlamına geliyordu. Mührün vücudundaki karşılığını bulduktan sonra hazırlıklarına başlamıştı. Tam o sırada, Itozuru gelip onsene gideceklerini bildirmişti. Bütün geyşa ve maikolar gidecekti. Tabi, bu durumda Usagi'de bir maiko olduğundan o da davetliydi bu buluşmaya.

Alt kata indiğinde bütün geyşaların toplandığını fark etti. Usagi'de onlara katıldığında, hepsi birlikte bir kaç sokak ötede bulunan onsene doğru ilerlemeye başladılar. Yolda giderken diğer geyşalar birbirleri ile muhabbet etse de, Usagi bu muhabbetlere çok girmemişti. Yeni olduğundan olsa gerek, çok fazla muhabbete dahil etmeye çalışan da olmamıştı.

Onsene vardıklarında girişte geyşalardan ödeme almamışlardı. Bunun sebebini anlaşmalı olmaları olarak algıladı Usagi. Direkt olarak soyunma odasına girdikten sonra, kıyafetleri soyunma odasında bırakıp bahçeye çıkmışlardı. Bu sırada, burada ki bütün geyşalarda aynı mühürden olduğunu fark etmişti. Bütün geyşalarda bu mühürden olması, bir işaret mührü olabileceği anlamına geliyordu.

Bahçedeki sıcak suya girdiğinde tuhaf bir ferahlama hissetmişti. Bu ferahlamanın üstünden çok geçmeden ise, kendisini düşüncelere dalmış bir şekilde bulmuştu. Abisi ile ilgili, kendisinin bile kaçmaya çalıştığı düşünceler. Bu düşüncelere çok fazla dalmadan, bir kaç geyşanın dürtmesi ile birlikte düş diyarından gerçekliğe ufak bir adım atmıştı.

Onsende güzelce vakit geçirdikten sonra artık geri dönüp hazırlanma vakitlerinin geldiğine kanaat getirdikten sonra topluca Tenjaku'ya geri dönmüşlerdi. Tenjaku'ya vardıklarında herkes odalarına çekilip akşam için hazırlanmaya başlamıştı. Kendisine tahsis edilmiş özel kimonoyu giydikten sonra makyajını yapmaya koyulmuştu. Makyajını bitirdikten sonra, saçını tarayıp güzelce topuz yaptıktan sonra, saç tokasıyla topuzunu sabitledi. Bütün hazırlığını bitirdikten sonra alt katta bulunan salona gitti. İşini ilk bitiren Usagi olmalıydı çünkü salonda kendisinden başka bir tek Kimiko vardı. Bütün kızlar aşağıya indikten sonra Kimiko son bir konuşma yaptı. Tabi, bu konuşma diğer kızlar için normal bir konuşma olsa da, Usagi için sondu. Kimiko'yu bir daha göremeyeceği için içini hafif bir hüzün kaplamıştı. Bu hüznü çok fazla aldırış etmeden Kimiko'nun sözlerine kulak kesildi.

Usagi'nin de tahmin ettiği gibi bu parti Razan'ın evinde düzenleniyordu. Asıl görevin muhabbet etmek, çalgı çalıp dans etmek olduğunu söylemişti. Herkes kimin neyi iyi yaptığını biliyordu lakin, Usagi hiçbirisini bilmiyordu. Çalgı çalmayı da, dans etmeyi de. Bir tek muhabbet etmeyi biliyordu ki, bunu da zaten konuşabilen herkes az çok yapıyordu. Usagi de o az çok kısmının az olan tarafında kalıyordu. Katsune ve Itozuru'nun koordine edeceğini de bildirdikten sonra, etkinlik bitiminde vagonların almaya geleceğini söyleyerek konuşmasını sonlandırmıştı. İyi eğlenceler kısmını, Usagi'ye bakarak söylemesinin ise garip bir tesadüften daha fazlası olabileceğini düşünmüştü.

Hep birlikte vagonlara bindikten sonra vagonlar Razan'ın malikanesine doğru hareket etmeye başlamıştı. Bu yolculuk sırasında neler yapabileceğini düşünmekten ziyade çatılara, ara sokaklara ve etraftaki saklanılabilecek yerlere bakarak kendisine bir kaçış rotası çizmeye çalışmıştı. Tabi, bu kaçış rotasını tersten çizmeye çalışması biraz zor olmuştu Usagi için ama bunu başarabileceğini düşünüyordu.

Razan'ın malikanesine vardıkları sırada, daha önceden gelip erketeye yattığı malikaneye geldiği için içi biraz rahatlamıştı. Önceden buralarda bulunmuştu ve etrafı az çok olsun biliyordu. Vagon durduktan sonra, hep birlikte inip malikanenin kapısına doğru harekete geçmişlerdi. Kapıya yaklaştıklarında, tahta kapıyı aralamışlardı. Bütün geyşa topluluğu bir bir içeri girerken, sıra Usagi'ye geldiğinde o da kapıdan içeriye tereddütsüz girmişti. İçeri girdiğinde gördüğü manzara ise, düşündüğünden çok farklıydı.

Bahçeye girdiğinde ilk dikkatini çeken şey, bahçenin büyüklüğüydü. Yaklaşık elli metre genişliğindeki bahçe, koruluk olarak dizayn edilmişti. Bahçe giriş kapısından, malikanenin giriş kapısına da yaklaşık yirmi metre uzunluğunda taş bir patika vardı. Bu patika bahçeyi ortadan ikiye bölüyordu. Bahçenin sağ ve sol kısımlarında rastgele dizilmiş ağaçlar, bahçeye doğal bir hava katıyordu.

Ağaçlara asılan fenerler bahçeyi aydınlatmaya yetiyordu. Bahçeye iyice göz gezdirdikten sonra, bahçede bulunan aşağı yukarı elli kişi olduğunu fark etmişti. Bazıları grup olarak takılırken, bazıları eşlerini alıp insanlardan uzak kısımlarda baş başa vakit geçiriyordu. Burada bulunmakta olan herkesin Minami şehrindeki üst kademe insanlar olduğunu tahmin etmesi çok zor olmamıştı. Ortadaki patika boyunca bir kaç samuray, malikanenin güvenliğini sağlamakla sorumluydu. Samuraylara çok fazla çaktırmadan güçlerini tahmin etmeye çalıştı. Aynı anda kaç tanesiyle dövüşse ölmeden kurtulabilirdi? Zırhlarındaki zayıf noktalar neresiydi? Bunları ayak üstü az çok tahmin edip beynine not etti. Patikanın sonundaki malikanenin sürgülü kapısı ise sonuna kadar açıktı ve içeriden dışarı turuncu bir ışık vuruyordu. Turuncu ışığın eşliğinde ise sürgülü kapıdan sürekli olmasa da bir insan trafiği oluşuyordu. Bu insan trafiği ise etkinliğin içeride de devam ettiğine işaretti.

Kahya, arkalarından kapıyı kapattıktan sonra geyşaların hepsi bir tarafa doğru ilerlemeye başlamıştı. Usagi ise ne yapacağından habersiz bir şekilde kalmıştı kapıda. Bu durumu hemen örtbas etmesi gerektiğini düşünerek etrafına bir göz gezdirdi. Geyşaların neler yaptığına biraz göz gezdirmeye karar verdi. Kimiko'nun ona verdiği talimatları hatırlamaya çalıştı. Bütün hepsini hızlıca analiz ederek kendisini en uygun kişilerin yanına atacaktı. Normal bir şekilde muhabbet edecek, bütün geyşalar ne yapıyorsa onun aynısını yapacaktı. Tabi, bu sırada gözleri her boş kaldığında etrafını inceleyecek, sürekli olarak Razan'ı arayacaktı gözleri. Burası ile ilgili herhangi bir planı yoktu. Zaten planlar tutmaması için yapıldığından, plan yapmaya da çok gerek görmemişti. Doğaçlama yapmak, her zaman için en iyisiydi.

Her şey planladığı gibi giderse, ki hiçbir zaman her şey planlandığı gibi gitmez, yarın sabah Ishigakure'de ki kendi evinde uyanacaktı.

[GM - Naruto]

Diğer geyşaları izliyorsun bir kaç dakika boyunca, ağır adımlarla sanki bir yere gidiyormuş izlenimi veriyorsun kendine. Hemen hemen hepsi bir grubun yanına varıp önce saygıyla eğilerek selam veriyor ve akşamlarının nasıl gittiğini soruyorlar, gibiydi. Hızlıca ortamın nabzını kontrol etmek istiyorlar muhtemelen, diye düşünüyorsun. Her ağza ayrı şerbet vermek, Kimiko'nun sana öğrettiği şeylerden biriydi sonuçta.

Sen de etrafta Razan'ı gözlerinle ararken, 4-5 kişilik bir grubun yanına yollanıyorsun. Girişten uzak ancak patikaya yakın. Bir fenerin altında, ağacın yanında duran üç erkek, bir kadın. Kadın bir erkek ile el ele tutuşuyor. Eli tutulan erkek biraz dik ve sert duruyor, diğerleri ise daha rahat bir tavra sahip. Hepsinin üzerinde yukatalar mevcut. Kadın sarı giyinmeyi tercih etmiş, onun eşi olduğunu tahmin ettiğin erkek ise siyah. Diğer elemanlar da kırmızı. Saçları aşırı düzgün, ayrıca üzerlerinde bolca aksesuar da seçiyorsun. Kırmızı giyinenlerden birisinin saçı uzun, bu saçı uzun olan elemanın belinde de bir katana görüyorsun. Seramonik duruyor ancak az çok kullanmasını bildiğini düşünüyorsun ellerindeki nasırları farkedince.

Ortama gelip selamlıyorsun onları diğer geyşalar gibi ve gecelerinin nasıl gittiğini soruyorsun. Onlar da seni selamlıyor. Üstünkörü bir kaç muhabbet dönüyor, kırmızılı ikilinin kardeş olduğunu tahmin ediyorsun. Siyah giyimli erkek, çok fazla sana yanaşmıyor. Eşinden çekiniyor gibi düşünüyorsun. Ancak kadın da dahil olmak üzere diğer üçlü epey seninle ilgileniyor gibi.

"Hep bir maiko ile tanışmak istemiştim." diyor sarı giyimli gelin. "Memnun musun işinden? Zor mu?" diyor meraklı gözlerle sana bakarken. Diğer ikili de bu sırada aralarında bir şeyler fısıldaşıyorlar ancak Farkındalık namına bir becerin olmadığından duyamıyorsun.

Bu sırada, Razan'ın malikanenin açık sürgülü kapısında belirdiğini göz ucunla görüyorsun. Siyah ve tamamen işlemesiz bir yukata giymiş bir herifi omzundan tutarak dışarıya doğru eşlik ediyor. Gülerek bir şeyler anlatıyor bu sırada. Siyah yukatalı ve dazlak herif ise, gülümseyerek cevap veriyor sadece. Malikanenin kapısına elince el sıkışıyorlar ve eleman patikayı takip ederek çıkış kapısına ilerliyor. Razan ise içeri girmeden önce bahçeyi derinlemesine süzüyor. Yüzündeki gülümseme, bir keyif ifadesine dönüşünce ise malikanenin içine ilerleyerek gözden kayboluyor.

[Kita Usagi]

Diğer geyşaların yaptıklarını iyice izledikten sonra, kafasında bir giriş cümlesi ve muhabbet konusu oluşturup gözüne kestirdiği bir grubun yanına doğru ilerledi. Gözüne kestirdiği grup, giriş kapısından uzak bir yerde bulunuyordu. Fenerin aydınlatması ile yüzlerini rahatça seçebiliyordu. Üç erkek bir kadın bulunuyordu bu grupta. El ele tutuşanların çift olduğunu anlamak çok zor olmamıştı. Herhangi bir beceriye sahip olmayan birisi bile anlayabilirdi. Kendisi gibi. Bunun içinde o erkekle çok konuşmamaya karar kıldı. Karşısına üst kademeden bir kadını düşman olarak almak istemezdi sonuçta.

Gruba yaklaşırken gruptaki herkesi tek tek süzmeye vakit yaratmıştı kendisine. İçlerinden birisinin belinde seramonik bir katana vardı lakin, adımın ellerindeki nasırlardan bu katanayı kullanmak için yanında taşıdığı belliydi. Eli tutulan adam kendisine ben burasının ağa babasıyım gibi bir ifade vermek için dik ve sert duruyordu. Etrafındaki erkeklere burası benim çöplüğüm demek istermiş gibi. Gruptaki diğer iki erkek ise gayet rahat tavırlarla muhabbete devam ediyorlardı.

Ortama girdiği gibi gruptakilere selam vermişti. Karşı selam aldıktan sonra gecenin nasıl gittiğini sorup, kafasında önceden oluşturduğu muhabbeti açmaya çalıştı. Bu muhabbetten yola çıkarak üstünkörü bir kaç muhabbet çevirdikten sonra grubun ilgisini çekmeyi başardığını algılamıştı. Yani, gruptakilerin çoğunun. Eli tutulan adam Usagi ile çok fazla ilgileniyor gibi durmuyordu. Ne var ki, Usagi de onunla ilgilenmiyordu. Gerçi Usagi şu an bu malikanede bulunun bir kişi hariç kimseyle ilgilenmiyordu.

Sarı giyimli gelin maikoları çok merak ettiğinden bahsetmişti. Usagi'de bir maiko olduğundan onun üzerinden merakını giderebileceğini zannederek sorularını sormuştu yeni gelin. Tam o sırada yanlarında bulunan diğer iki erkek aralarında bir muhabbet geçirmişti lakin, sesin çok kısık olmasından ne dediklerini anlayamamıştı. Tabi, konunun kendisi ile ilgili olduğunu düşünmüştü haliyle. Ama çok üzerinde durmadan yeni gelinin sorusuna yanıt vermek için hazırlamıştı kendisini.

"Teşekkür ederim. İşimden memnunum, her işin olduğu gibi benim işimin de kendince zorlukları var tabi ki. Ama bir işi zorluklarıyla birlikte sevmek gerekiyor. Ki yaptığın işi sevmiyorsan zaten zorluklarına da katlanamıyorsun."

Sorunun cevabını verdikten hemen sonra Razan'ın malikaneden çıktığını görmüştü göz ucuyla. Omzundan tuttuğu adam ile birlikte bir şeyler konuşarak çıkmışlardı dışarıya. İkili bayağı mutlu gözüküyordu uzaktan. İkili, malikanenin kapısına geldiklerinde el sıkıştıktan sonra dazlak herif malikaneyi terk etmek için patikadan ilerlemeye başlamıştı. Bu sırada Razan bahçeyi güzelce süzdükten sonra yüzündeki keyif ifadesi azami noktaya ulaştığında malikanenin içine girerek gözden kaybolmuştu. Razan'ın malikanenin içinde olduğunu öğrendikten sonra grupla olan muhabbetine geri dönmüştü. Malikanenin içine girip giremeyeceğini bilmiyordu. Lakin daha ilk işi olduğu için, ve aynı zamanda bunu buradaki yetkililer de bildiği için çok sıkıntı olacağını düşünmemişti. Grupla muhabbetini biraz daha devam ettirdikten sonra muhabbetin bitmeye yakın olduğu anda grubu terk etmeyi düşünüyordu. Sonrasında malikanenin içine doğru ilerleyecekti. Malikanenin içine girdiğinde ise, yine aynı şekilde içeride bir grup ya da birisini bulursa onunla muhabbete girecekti. Yine aynı şekilde, kafasında bir giriş cümlesi ve parti ile ilgili ilgi çekici bir konu bulduktan sonra. Gözleri tekrardan Razan'ı aramaya devam edecekti.

Gecenin kalanı ile ilgili kafasında bir plan oluşmaya başlamıştı bile. Ne var ki, bu planı gerçekleştirebilmesi için Razan'ın odasını bulması, ve onunla baş başa kalması gerekiyordu. Bunu başarabileceğinden ise. Eh, pek emin değildi.

[GM - Naruto]

"Anladım. Zaten mutluluğun sırrı, her gün yaptığınız şeyleri sevmek değil midir zaten?" diyor onaylayıcı bir tonda, gelin hanım. Ardından, damat da formaliteden gülümsüyor. Diğer kırmızılı ikili ise damadın ter atmasından mütevellit keyiflenmiş gibiler. Muhtemelen yeni evli çiftler, diye düşünüyorsun. Katanalı olan, "Tabi tabi... Her gün yaptığı şeyi çok sever bizim oğlan!" diyor sinsi bir şekilde. Gelin, anlamıyor. Boş boş gözlerle damada dönüyor ve "Hadi ya... Babanın restoran zincirini devralmak istemediğini düşünüyordum." diyor. Damadın alnından şakağına bir damlanın indiğini görebiliyorsun. "Ya bu salaklar başka bir şeyden bahsediyor." diyor ve kahkaha atmaya başlayan ikiliye de birer arkadaşla yumruk indiriyor omuzlarına, susmaları için. Gelin, hala anlamamış durumda.

Sen ise tam o anda izinlerini isteyip, ortamdan ayrılıyorsun.

Kahkahaları ardında bırakırken içeriye doğru yollanıyorsun. Kapıda kimse yok. Yanından geçtiğin samuraylar da sana hesap sormuyor. Zırhlarını inceleme fırsatı buluyorsun bu sırada. Omuzluk, göğüslük, kollar ve dizden aşağısını kaplayan plaka plaka standart Japon samuray zırhı. Açık alan bulmak senin için zor görünmüyor, eğer savaşmaya kalkışacaksan. Ancak yine de dikkat etmen gerektiğini aklına yazıyorsun zira elemanlar epey deneyimli görünüyor.

İçeriye adımını attığında, bu kısmın genişçe bir salon olduğunu görüyorsun. Koridor falan yok, kapıdan girdiğin gibi direkt bir salon başlıyor. Salon, soluna doğru devam etmiyor, yani girdiğin gibi solun duvar, sağın ise 15 metre kadar derin bir oda. Burasının bahçeye bakan kısmının komple açılıp yaz aylarında serinlemek için oturulan veranda olduğunu kavrayabiliyorsun. Odada uzunca bir yer sehpası var, neredeyse salonun genişliği kadar. Üstü çeşitli yöresel yemeklerle ve ikramlarla dolu. Oturmuş bir şeyler atıştıran bir kaç kişiyi görüyorsun. Ayakta duran ve konuşan bir ikili de gözüne kestiriliyor. Razan ise, odanın en dibinde, birisiyle konuşuyor. Konuştuğu eleman gerçekten bir sıkıntı içerisindeymiş gibi görünüyor. Epey ıkınıp sıkılarak bir şeyler anlatıyor. Razan ise bir baba edasıyla dinliyor ve elini adamın koluna götürüyor arkadaşça. Ardından bir şeyler söylüyor. Eleman bu sırada rahatlıyor epey, ardından yemek masasına ilerliyor. Adam, şaşalı giyinmiş hafif şişko bir herif. Giysisi kırmızı ve sarı desenlerle kaplı. Epey önemli birine benziyor, gibi.

Razan'ın arkasında, o shinobiyi görüyorsun. Temkinli bakışlarla etrafı inceliyor. Seni görüyor, bir kaç saniye bakıyor, ardından etrafı incelemeye devam ediyor. Razan ise, malikanenin iç kısımlarına açılan ve odanın ortasında, bahçeden zıt tarafta bulunan kapıya doğru ağır adımlarla ilerlemeye başlıyor. Eleman da onu takip ediyor.

[Kita Usagi]

Grubun yanından ayrılmadan hemen önce muhabbetin kendisini bıraktığını, artık grubun kendi arasındaki sohbete devam ettiğini fark etmişti Usagi. Biraz daha kalması durumunda zaten muhabbete yardakçı olacağı için, orada bulunması çok doğru olmayacaktı. Bu açıklık Usagi'ye istediği konumu sağlamıştı ve gruptakilerin izni ile grubu kendi muhabbetine terk etmişti.

Malikaneye yaklaşırken samurayların yanından geçmişti. Bu sırada ise samurayların zırhlarını kontrol etme fırsatı bulmuştu göz ucuyla. Standart japon samuray zırhı kuşanmışlardı. Bu zırh, her ne kadar hareket kısıtlayıcı ve ağır gözükse de, aslında o kadar hareket kısıtlamıyordu. Ağır konusunda ağırdı bu zırhlar, o konuda bir Usagi'ye avantaj sağlıyordu. Tabi, böyle ağır zırhlar kuşanmış kişilere karşı elinde pek bir seçeneği olmaması da, Usagi'ye bir dezavantaj oluşturuyordu. Bu durumda samuraylarla karşı karşıya kaldığında dövüşmekten ziyade kaçması gerektiğine karar kılmıştı çok düşünmeye gerek duymadan.

Malikaneden içeriye adımını attığı sırada kendisin geniş bir salonun ortasında bulmuştu. Sağ tarafa doğru devam etmekte olan salonun sol tarafı duvardı. Sağ tarafı kışın oda, yazın veranda olarak kullanılabilecek şekilde tasarlanmıştı. Odada genişçe bir yer sehpası vardı. Masanın üstü, üst kademeye layık bir şekilde yemekler ve ikramlıklar ile doluydu. Masada oturmuş bir kaç kişi de kendilerine sunulan bu nimetlerden sonuna kadar yararlanmak istermiş gibi yemek yiyorlardı. Odanın bir kesiminde de ayakta konuşan ikiliyi gözüne kestirmişti. Tabi, asıl görmek istediği kişiyi görmesi ise çok uzun sürmemişti. Odanın en dibinde, gerçekten sıkıntılı gözüken birisi ile hararetli bir muhabbetin ortasındaydı. Daha doğrusu karşısındaki adam hararetli bir şekilde Razan'a bir şeyler anlatıyordu. Razan ise, bütün o hain karakterini arkasında bırakmış bir şekilde önündeki kişiyi dinliyordu. Acaba Razan'ın hain olduğunu bilseler, buradaki bütün insanlar şu an bu malikanede bulunur muydu diye düşünmeden edemiyordu. Razan'ın nüfusunu ele aldığında, yine de bu güruhun burada bulunacağından emindi. Bir kaç eksiklik dışında. İnsanlar güç için her şeyi göz ardı edebilecek iğrenç varlıklardı. Duygu, düşünüce, insaniyet, vatan sevgisi gibi kavramlardan yoksun kişiler Usagi'nin gözünde o iğrenç statüsüne giriyordu. Ne kadar güçlü olursa olsun.

Adamla konuşmasını bir dert ortağı rolünde dinledikten sonra, elini adamın koluna atıp rahatlatmıştı. Adam Razan'ın bu rahatlatmasından sonra yemek masasına doğru ilerlemişti. Usagi için bulunmaz bir fırsat olabilirdi bu. Kafasında derdi olan, bu derdi daha yeni çözmenin hafif mutluluğunu yaşayan bir adam. Bu adamla muhabbet edebilirdi. Ve muhabbeti istediği noktaya götürebilirdi. Yani, Usagi bu düşüncelerdeydi. Tam olarak neler olabileceğini bilmiyordu. Muhabbeti başlatsa da, en iyi şekilde muhabbete nasıl yön verebileceğinden şüpheliydi. Ama denemesi gerektiğini biliyordu. Deneyip, görmeliydi. Bu sebeple sarı ve kırmızı desenlerinde şaşalı giyinmiş herifin yanına doğru ilerlemeye başladı yavaş adımlarla. Sanki onun için gelmiyormuş da, gezinirken birbirlerini bulmuşlar gibi. Devamında selam vererek akşam ile ilgili bir kaç muhabbet çevirmeye karar verdi. Terslenmediği, kovulmadığı sürece muhabbeti gizliden gizliye kişisel sıkıntılara götürmeyi düşünüyordu. Adamın sıkıntısını, sonrasında ise Razan ile olan muhabbetini öğrenebilirdi belki. Tabi, bu sırada Razan'ı gözleriyle takip etmeyi de ihmal etmeyecekti.

Bu sırada, Razan'a son bir bakış attı. Razan ile birlikte mührü basan shinobiyi görmüştü. Shinobi temkinli bakışlarla etrafına bakınıyordu. Her an bir tehlike çıkabilecekmiş gibi. Eh, pek yanılıyor da sayılmazdı. Sonuçta şu an bu malikanenin içinde bir suikastçı vardı. Ve bu suikastçının kim olduğunu bir kişi biliyordu. Olması gerektiği gibi. Shinobi, Usagi'yi gördükten sonra bir kaç saniye Usagi'ye bakmaya devam etti. Usagi ile ilgili bir şeyler olduğu belliydi. Devamında, bakışları normal bir şekilde etrafını taramaya devam etti. Shinobi gelecek herhangi bir tehlikeye karşı hazırlıklı dururken, Razan malikanenin iç kısmına açılan kapıya doğru ilerlemeye başlamıştı. Yavaş yavaş kapıya doğru ilerlerken shinobi de işi gereği Razan'ı takip etmeye başlamıştı. Tek başına yakalama fikrini şimdiden aklından silen Usagi. İkiliyi aynı anda nasıl öldürebileceğini aklında kurmaya başlamıştı bile.

İki farklı işi aynı anda yapabiliyor olması Usagi için çok büyük bir artıydı şu anda. Beyninin bir tarafı Razan ve shinobiyi nasıl öldüreceğini düşünürken, diğer kısmı yemek masasına ilerlemekte olan dertli adamı nasıl cezbedeceğini kafasında oluşturmaya başlamıştı.

[GM - Naruto]

Elemanın yanına oturuveriyorsun Razan görüntünden çıkarken. Loş ışıklı bir koridora giriyor ve kayboluyor. Bulunduğunuz odada bir göz gezdiriyorsun tekrar. Yerler tatami. Duvarlar ise ince, standart Japon stilinde. Çeşitli parşömenlere çizilmiş resimler asılı. Baskı değiller, direkt orjinal çizimler olduğunu anlayabiliyorsun. Pahalı görünüyor.

Eleman biraz rahatlamış görünüyor onun yanına oturduğunda. Seni farkedince biraz çekimser bir şekilde düzeltiyor kendini ve başını hızlıca eğip, kaldırıyor seni selamlamak için. "Size de iyi akşamlar güzel maiko hanım." Akşamın nasıl geçtiğine dair ufak bir muhabbet ediyorsunuz. Spesifik bir şey konuşulmuyor. Etkinlikten ne kadar memnun olduğunu ve yemeklerin kalitesine hayran kaldığını belirtiyor. Sen de onaylayıcı bir bakış atıyorsun.

Eleman senle göz kontağı kurmuyor. Biraz çekingen gibi. Senle konuştuğu süre boyunca ise yemeklere dokunmuyor. Kişisel sıkıntılara muhabbeti yavaşça çekiyorsun. Kimiko'nun bahsettiği şeyler geliyor aklına. Sosyalleşme konusundaki yeni edindiğin becerilerini kullanarak konuşmanın gidişatını devralıyorsun.

"Ya, işler iyi işte. Ufak bir borç meselesi oldu ancak Razan-sama çözdü o meseleyi. Borçlu olduğum adamlarla iyi arkadaşmış. Bana bir süre daha tanıyacaklar. İşleri düzeltebilirim diye düşünüyorum. Yani, zaten kış geliyor. Buz Yengeci mevsimi tam da. Bizim Dalga Ülkesi'ndeki balıkçı ortak iyi iş yaparsa düzlüğe çıkarız herhalde." Diyor. Ardından, önündeki sashimilerden bir tanesini, muhtemelen ton balıklı olanı ağzına atıyor artık dayanamayıp. "Siz nasılsınız? Akşamınız iyi geçiyor mu?" diyor.

Bu sırada içeriye birileri giriyor, birileri çıkıyor. Bişeyler yemek için gelen de var, dışarıda ayakta durmaktan yorulanlar da var. 15 dakika kadardır da masanın başına oturuyorsun. Razan ise ortalıklarda görünmüyor.

[Kita Usagi]

Adamın yanına otururken bir gözü hala Razan'daydı. Girdiği koridorda kısa sürede gözden kaybolmuştu. Koridorun nereye açıldığını tam olarak bilmiyordu. Ne var ki içindeki sabırsızlık, yakında Usagi'yi o koridora doğru yönlendirecekti. Bunu Usagi'de biliyordu. Biraz daha beklemesi gerekiyordu sadece. Razan'ı gözden kaybetmesinin üzerine gözlerini bulunduğu odaya çevirdi. Odayı biraz inceledikten sonra yanına oturduğu adama kaydı gözleri. Adam, Usagi'nin yanına oturmasından mütevellit biraz çekimser davranmaya başlamıştı. Adamdan karşı selam aldıktan sonra muhabbete girmişti.

Adamla konuşması boyunca neredeyse hiç göz kontağı kurmamışlardı. Aynı zamanda muhabbet boyunca yemeğe de hiç dokunmamıştı. Tam o anda adamın utangaç birisi olduğunu fark etti. Bu hareketlerin başka bir açıklamasını bulamamıştı. Bu sebeple muhabbeti olabildiğince çabuk kesmeye karar verdi. Adamın utangaçlığı daha da dışarı vurmadan.

Muhabbete devam ettikçe, konuyu istediği noktaya getirdiğini fark etti. Kimiko sayesinde, muhabbete nasıl yön vereceğini az çok kavramış olduğunu fark etti. İçinden ufak bir şükran sundu Kimiko'ya. Tabi, bu şükran beraberinde bir kaç laneti de getirmeye çalışmıştı ama Usagi o lanetleri geri itelemişti. Birden Kimiko'ya yavaş yavaş bağlanmaya başladığını fark etti. Kimiko'nun Usagi üzerinde bıraktığı etki yavaş yavaş kendisini göstermeye başlıyordu. Bu Kimiko'nun bilerek yaptığı bir şey miydi, yoksa bilmeden doğal olarak yaptığı bir şey miydi onu çözememişti. Ama biraz biraz Kimiko'yu önemsemeye başladığını fark etmesi çok uzun sürmemişti. Eh, ne de olsa bir gün geçirmişti Kimiko gibi bir kadınla. O kadında doğal olmayan, normal olmayan şeyler vardı. Kimiko'nun kendine has bir çekim aurası vardı. Ve bu auradan kaçmanın kolay olmadığını fark etmişti. Usagi'nin üzerinde nasıl bir etki bırakacak? Ya da bir etki bırakacak mı? Bunu da zamanla görecekti.

Usagi bu düşüncelerin içerisindeyken karşısında oturmakta olan adam sıkıntılarını anlatmaya başlamıştı bile. Adamın sıkıntısını dinledikten sonra kendisi ile çok bir bağlantısı olmadığını fark etti. Dalga Ülkesi'ndeki ortak falan çok Usagi'yi bağlayan şeyler değildi. Bu sebeple muhabbeti kulak arkası etti. "Teşekkürler, sizin sayenizde benim de akşamım güzelleşmeye başladı. Umarım buradaki herkes sizin kadar güzel sohbet ediyordur." dedikten sonra adama ağzındakini bitirmesi için biraz süre verecekti. Sonrasında muhabbeti fazla uzatmayıp asıl meselesine dönmek adına adama iyi akşamlar dileyip, nazikçe kendisinin lavaboya gideceğini söyleyerek adamın yanından ayrılacaktı.

Adamın yanından ayrıldıktan sonra etrafa biraz göz gezdirerek Razan'ın girdiği koridorun dibine kadar gidecekti. Etrafını kolaçan ettikten sonra kendisini o loş koridora atacaktı. Razan'ı bulmalıydı artık. Eğer koridorda kimse yoksa ilk yapacağı iş başındaki saç tokasını alıp üzerindeki kimonoya rahatça hareket edebileceği bir yırtmaç açmak olacaktı. Yırtmacı açtıktan sonra saçını geri toplayıp saç tokasını yerine yerleştirecekti. Sonrasında etraftaki odaları kontrol edecekti. Razan'ı bulana kadar. Eğer Razan'ı bulursa, yapacağı şeyi tam olarak aklına kurmamıştı. Sonuçta Razan'ı nerede, ne halde bulacağını bilmiyordu. Başka birisine denk gelmesi durumunda Ohta Razan ile özel olarak bir konuyu konuşması gerektiğini söyleyecekti. Bu akşam, bu malikanede bir ölü olması gerekiyordu. O ölüye işaretini bırakana kadar durmayacaktı.

[GM - Naruto]

Loş koridora giriyorsun. Koridor, bir kaç tane tavandan sarkan Japon feneri ile aydınlanıyor. Duvarlar 3-4 metre aralıklarla ahşap kolonlar ile sıralanmış. Bunların arasında ise beyaz duvarlar var. Bu duvarlar kağıttan hallice bir materyalden oluşma ve ince, bu da sana her birinin ardında bir oda olduğunu söylüyor. Zaten 10 metrede bir sürgülü birer kapı görüyorsun.

Biraz ilerledikten sonra, tokan ile yırtmacını açıyorsun. Baldırına kadar gelen yırtmaç sana Kimiko'yu hatırlatıyor. Biraz da cesur bir duruşun oluyor böylelikle. Hanımefendilikten aşufteliğe doğru kayıyor aslında görünümün. Saçlarını da hızlıca topluyorsun ve tokanı başındaki yerine geri takıyorsun.

Yürümeye başlıyorsun. Odaların boş olduğunu, sürgülü kapıların aralığından eksik olan ışıktan anlıyorsun. Herhangi bir ses de yok. İleride koridor sol ve sağa doğru ayrılıyor.

Bu iki yol, geldiğin koridordan çok daha geniş. En az 3 kişinin yürüyebileceği genişlikte. Sol tarafındaki koridorun ışıkları sönük. Herhangi bir yaşam izi yok. Solunda ise, üst kata çıkan ahşap merdivenleri görüyorsun. Merdivenin ucundan aşağı turuncu bir ışık süzülüyor. Merdivene ilerliyorsun usulca.

Merdivenden yukarıya çıkınca, aşağıdaki koridorun aynısı ile karşılaşıyorsun. İleride, merdivenden bir 10 metre kadar sonra, hafif aralık bir sürgülü kapı seçiyorsun. Konuşmalar kulağına çalınıyor.

Turuncu ve beyaz koridorda usulca ilerliyorsun ve sürgülü kapıya yaklaşınca, konuşanın Razan olduğunu anlıyorsun.

"Kızlardan bazıları Yamatogawa'nın yanında olacak bu gece. İçkiliyken Issen'e ağzından bir şeyler kesin kaçıracaktır. Kızların kayıtlarını sökmekte geciktirme."

Parmak üstünde yaklaşıyorsun çıkarabildiğin en az sesi çıkararak. Çok başarılı değilsin bu konuda, o yüzden farkedilmen an meselesi. İçeriye doğru bir anlığına bakış atıyorsun.

Razan bir yer masasına bağdaş kurarak oturmuş, masanın üzerindeki parşömenleri inceliyor. Parşömenler ufak, 10 santime 20 santim falan ve rulo kısımları yok. Üzerlerinde ne var göremiyorsun. Konuştuğu kişi, o sürekli gördüğün Shinobi. Onun hemen önünde, bir dizinin üstüne saygıyla çökmüş bir biçimde duruyor. Sırtı sana dönük. Razan ise onun karşısında, suradı kapıya bakıyor. Kapıdan Shinobi'ye bir 3-4 metre var, onun 1 metre önünde de Razan.

Shinobi kafasını sallıyor, durmaya devam ediyor. Masanın üzerindeki mum dalgalanıyor. Razan'ın gözü, muma bir anlığına takılıyor. Varlığından şüphelenilmesi an meselesi.

[Kita Usagi]

Girdiği loş koridorun, o loş ışıklarının kaynağını görmüştü en başta. Tavandan sarkan Japon fenerleri. Devamında kolonları görmüştü. Aralıkları beş metre kadar olan kolonlar vardı. Tabi, on metrede bir olan sürgülü kapılar da o beş metrelik kısmın arkasının boş olduğunu değil, birer oda olduğunu gösteriyordu. Bu ayrıntılar çok önemli olmadığı için bir kenara bırakıp önündeki işe odaklandı.

Yırtmacını açtıktan sonra yavaşça koridorda ilerlemeye başladı. Odalardan ışık gelmiyordu. Herhangi bir seste alamıyordu. Bu sebeple geçtiği odaları kontrol etme gereği duymamıştı. İlerledikçe, koridorun ikiye ayrıldığını fark etti. Bu ayrımı fark ettiği an içini büyük bir huzursuzluk kapladı. Dakikalar, hatta saniyelerin bile bu kadar önemli olduğu bir anda, önüne iki farklı yön çıkması içindeki huzursuzluğun temellerini atmıştı. Ne var ki, yol ayrımına geldiğinde içindeki huzursuzluk yerini garip bir sevince bırakmıştı. Sol tarafında bulunan koridorun ışıkları sönüktü. Sol tarafta şu an herhangi birisinin olduğunu düşünmüyordu. Başını sağ tarafına doğru çevirdiğinde ise üst kata çıkan merdivenleri gördü. Merdivenin üstünden turuncu bir ışık huzmesi süzülüyordu. Bu ışık huzmesi, Razan'ın şu an orada olduğunu ortaya koyuyordu. Usagi yavaş ve emin adımlarla merdivene doğru ilerlemeye başlamıştı.

Merdivenin basamaklarını tek tek çıktıktan sonra alt kattaki koridorun aynısına denk gelmişti. Koridorun sonundaki odada aralık bırakılmış bir sürgülü kapı fark etti. Merdivenden aşağıya ulaşan ışık kaynağı o odadan çıkıyordu. Tam o anda, kulağına konuşma sesleri gelmeye başlamıştı. Yolun artık sonuna geldiğini anladığı anda yavaşça kapıya doğru yaklaşmaya başladı. Arkasında bıraktığı her bir oda da, amacına bir adım daha yaklaşıyordu. Yanmayan her lamba, Usagi'nin yolunu aydınlatıyordu. İçten içe korkuyordu. Ama bu korku ona güç veriyordu. İlerlemesine yardım ediyordu. Sürgülü kapıya doğru her bir adımında konuşmalar daha da netleşiyordu. Konuşmaları tam olarak seçebildiği konuma geldiğinde ise, bu gece ölecek bir adamın son konuşmasını yaptığını fark etmişti.

Parmak uçlarında ilerleyerek kapıya yaklaşmaya çalışmıştı. Tabi, daha önceden bu kadar ince işlere girmesi gerekmediği için bu konuda pek başarılı değildi. İçindeki korkak çocuk dışarıya çıkmıştı. Soğuk soğuk terlemeye başlamıştı. Fark edilmesi durumunda ülkesi büyük bir kaosun içine sürüklenebilirdi. Ve Usagi bunu öyle ya da böyle engellemeliydi.

Kapının dibine geldiğinde, içeriye doğru hafif bir bakış attı. O an Razan'ı hiç bu kadar yakından görmediğini fark etti. Ölecek olan, yer masasında bağdaş kurarak oturmuştu. Masanın üzerinde bir kaç parça parşömen vardı. Üstlerinde ne yazdığını bu uzaklıktan göremiyordu. Tabi, ışık kaynağının yetersizliği de bu durumu etkiliyordu. Gerçi parşömenlerde ne yazdığı çok önemli değildi o an için.

Razan'ın karşısında ise shinobi duruyordu. Başına mührü basan shinobi. Shinobi bir dizinin üstüne çökmüş vaziyette duruyordu. Razan'ın verdiği emirleri dinliyordu. Shinobinin sırtı kapıya dönüktü. Yani bu Usagi'ye ani bir saldırı için avantaj demekti. Razan ise yüzü sürgülü kapıya dönük biçimde bulunuyordu. Razan'ın herhangi bir shinobi eğitimi almadığını tahmin ettiği için Razan'dan korkusu yoktu şimdilik. Kendisine ise bire bir dövüşte inancı tamdı. Şu an için, her şey istediği konumdaydı. Ayaküstü yürüteceği tahminlere göre ikilinin herhangi birisinde, o an orada bulunan fazladan bir kişiyi fark etmiş gibi bir hava yoktu. Kapıdan shinobiye kadar dört metre mesafe hesaplamıştı. Razan'a ise beş metre.

Shinobi, Razan'ın sözlerinden sonra kafasını sallamakla yetinmişti onaylar biçimde. Masanın üzerindeki mum bir an için dalgalanmıştı. Razan ise bakışlarını muma kaydırmıştı. İçindeki shinobi dürtüleri o anın bu an olduğunu söyledi. Beyni ise, bu dürtülere anında cevap vermişti.

Chakrasını ayaklarında topladı. Saçını tutmakta olan saç tokasını sağ eliyle çıkartıp olan bütün hızıyla odanın içine daldı. Reflekslerine ve el isabetine olan inancı tamdı. Bu inanç sayesinde, elindeki saç tokasını yerde oturan shinobinin ensesine saplayabileceğini biliyordu. Herhangi bir insanın ise, ense köküne yiyeceği bir delici darbede hayatta kalabileceğini düşünmüyordu. Elindeki saç tokasını shinobiye sapladığına emin olduktan sonra ise, saç tokasını elemanın ensesinden çıkartacaktı. Razan'a tek kelime bile etmeyi düşünmüyordu. Razan'ın söyleyeceği herhangi bir söylemi de dinlemeyi düşünmüyordu. Buraya oturup muhabbet etmeye değil, işini yapmaya gelmişti. Saç tokasını elemanın ensesinden çıkarttıktan sonra masanın üzerinden direkt olarak Razan'a saldıracaktı. Saç tokasını Razan'ın boğazına doğru savurmanın kesin yöntem olacağını düşünüyordu. Tabi, bu düşüncelerinin hiçbirisinin gerçekleşmeme olasılığı vardı. Bu olasılıkta ise, doğaçlama candır!

Eh, artık geyşa rolünden çıkıp, gerçek kötü kızı oynamanın vakti gelmişti.