[Aktif Operasyon | Kita Usagi] Dil

[GM - Naruto]

"Muhteşem." diyor kadın lafına karşılık ve bir kaç saniye boyunca seni süzüyor. Bu süre boyunca yüzünde yavaşça bir gülümseme beliriyor ve gözleri iyice kısılıyor, boynu iyice düşüyor. Kimonosunun yırtmacından kendini belli eden ipeksi teni ile kaplı bacağı ile öne doğru bir adım atıyor ve suradını inceliyor. Elini suradına doğru atıyor ve çeneni tutarcasına parmaklarını uzatıyor, fakat dokunmuyor. Upuzun tırnakları sadece bir kaç santim uzak teninden. "Aslında daha yeni haber salmıştık yeni bir surada ihtiyacımız olduğunu ama, bu kadar çabuk birilerini beklemiyordum." Yüzünü okşarmış gibi el hareketleri yapıyor fakat eli suradına değmiyor. Sanki dokunursa kırılacak bir vazo gibi davranıyor sana.

"Peki öyleyse." Anında geri çekiyor kendini. Birden bir kaç adım geriye gidiyor ve tüm hal ve tavırları birden yokoluyor ve suradı düzleşiyor, ciddileşiyor. Kendini boşlukta buluyorsun ve sarsılmış hissediyorsun. Sana ve varlığına karşı gösterdiği bu ilginin bir anda yokolması resmen o ilgiye aç bırakıyor seni. Kadının ilgisini tekrar çekmek için bir şeyler düşünmeye başlıyorsun beyninde refleksif olarak fakat kendini toparlıyorsun birden; zira senin başka amaçların var. Yine de, kadının bu hareketi gönlüne sağlam bir darbe indiriyor. Ona karşı sosyal anlamda zayıf hissetmeye başlıyorsun.

Kadın beklemeden ardını dönüyor ve ellerini havaya kaldırıp narin bir şekilde 2 defa el çırpıyor, gayet yüksek bir ses çıkacak şekilde. Etrafı toparlayan kızlar aniden yaptıkları her ne iş var ise onları bırakıyor ve üst kata doğru yollanıyorlar. Ardından tekrar sana dönüyor, hala ciddi fakat ufak bir gülümseme beliriyor yüzünde tekrardan. O gülümsemeyi görmek aşırı rahatlatıyor seni. "Etik ve sosyalleşme anlamında daha önceden aldığın bir eğitim var mı? Fiziksel bir hastalığın veya bozukluğun mevcut mu vücudunun herhangi bir yerinde?"

Tekrar alımlı bir hal alıyor gibi hissediyorsun fakat ona karşı olan ilgini de anlamış gibi görünüyor. Sorularını sorarken de bir elini nazikçe tutuyor mesafesini koruyarak ve seni bir yer masasına oturtuyor. O da karşından ziyade masanın sağ yanına nazikçe oturuyor bir Japon hanımefendisinden beklenecek kadar saygılı fakat yırtmacından ipek tenli baldırları da belli olacak kadar da yaramaz bir şekilde.

[Kita Usagi]

Muhteşem olanın kendisi mi? Yoksa iş başvurusunda bulunması mı olduğunu çok kavrayamamıştı. O an için sadece karşısındaki kadının kendisi ile daha çok ilgilenmesini istiyordu, her ne kadar bunu istemese de. Usagi hiç öyle bir kız olmamıştı. İlgiden hoşlanan, etrafından ilgi bekleyen, ya da ilgi gösterilmeyince üzülen. Hatta aksine çok fazla göz önünde olmak, çok fazla ilgi görmek isteyen birisi değildi. Daha arka planda kalıp her tarafı görmek isterdi. Ne hikmetse, bu kadınla konuşmaya başladıktan yaklaşık on saniye sonra kadının ilgisine muhtaç gibi hissetmeye başlamıştı. Her ne kadar benliği buna dirense de.

Kadın Usagi'ye dokunmuyordu. Yani, en azından fiziksel olarak. Fakat ruhani olarak kadının avucunun içinde olduğunu hissedebiliyordu. Bu ruhani hapis, Usagi'yi şimdiden rahatsız etmeye yetmişti. Aynı zamanda bir o kadar da bu durumdan hoşnuttu. Benliğinin bir yarısı o avucun içini bir an önce terk etmek için çabalarken, diğer yarısı o avucun içinde ölene kadar durma planları yapıyordu. Benliği ikiye bölünmüş, Beşinci Shinobi Savaşını içinde yaşarken, dışarıdan bu durumu etrafına yansıtmamaya çalışıyordu. O sırada kadının son el hareketinin ardından sanki ruhu da kadının eli ile birlikte hareket etmeye başlamıştı.

Kadının kendisini geri çekmesi ile birlikte ortamın atmosferi de kadının hareketleri ile değişmeye başlamıştı. Kadının suratının düzleşmesi ile ortamdaki hava çekilmeye başlamıştı sanki. Kadın ciddileştikçe bulundukları salonun atmosferi kararmaya başlamıştı. Sanki bütün malikane bir şekilde kadına bağlıydı. Atmosfer karardıkça, Usagi kendini o karanlığın derinliklerine doğru ilerlerken buluyordu. Geçen her salise ile o karanlık boşluğa doğru gidiyordu yavaş yavaş. Beyni bir anda kendisini bulduğu o boşluktan kaçmak için planlar yapmaya başlamıştı. Beyni bu planları yapmaya başladıktan hemen sonra, vücuduna sonradan yüklenen shinobi refleksleri durdurmuştu Usagi'yi. Minami Şehrine, Tenjaku isimli malikaneye ne için geldiğini hatırlamıştı bir anda beyni. Bunu hatırlaması ile birlikte bütün ilgi açlığı yok olmuştu. İçinde verdiği Beşinci Shinobi Savaşını kazanan taraf shinobi kimliği olmuştu. Ne var ki, savaşın kaybeden tarafı olan duygusal kısmı büyük bir darbe yemişti. Bu darbeyi kolay bir şekilde atlatabileceğini pek düşünmüyordu. Ama ne yazık ki, şimdilik bu darbeyi es geçmek zorundaydı. Zira ülkesinin geleceği belki de Usagi'ye bağlıydı. Kendisi kaybetmemeli, önündeki işi eksiksiz ve tam bir şekilde yapmalıydı.

Beyni her ne kadar shinobi kimliği ile bu durumu yenmiş olsa da, kadının hareketlerinde bir farklılık, bir anormallik hissetmişti. Kadın doğuştan bu şekilde aşırı baskın bir karakter miydi? Yoksa biraz önce yaşadıkları bir illüzyon muydu emin olamamıştı. Kadının beklemeden arkasını dönmesi ile birlikte Usagi de beklemeden önüne çıkan bu fırsatı değerlendirip aniden chakra akışını durdurdu. Sonrasında tekrar vererek olacakları beklemeye başladı. Shinobi kimliği bir kez daha ağır basıp işini şansa bırakmamayı tercih etmişti. Kadının iki kere el çırpmasıyla bütün malikane bir üst kata yönelmişti. Malikane derken gerçekten bütün malikane. Sanki malikane bile imkanı olsa ayaklanıp bir üst kata çıkacaktı. Kızlar üst kata çıkarken kadın tekrardan Usagi'ye dönmüştü. Kadının yüzündeki hafif gülümseme, Usagi'nin içine bir şelale serpmeye yetmişti. Kadın bu kadar baskındı işte. Shinobi kimliği sağolsun, bu baskınlığın altından çok darbe almadan kalkabiliyordu Usagi. Tabi bu darbe almadığı, o baskınlığın altında ezilmediği anlamına gelmiyordu.

Kadın, Usagi'yi yer masasına oturturken sorularını sormuştu. Sosyalleşme anlamında bir kaç eğitimi vardı. Tabi bu sosyalleşmeden kastın ne olduğuna göre değişirdi. Sonuçta rakibiyle dövüşmekte bir sosyalleşme biçimi olabilirdi. Ama kadının bu manada sorduğundan şüpheliydi. Bu sebep ile ilk soruya vereceği yanıt belliydi. "Hayır, bu konularda herhangi bir eğitim almadım."

Cevabını verdiği anda kafasında ikinci sorunun yanıtını aramaya başladı. İşte bu soru biraz sıkıntılıydı zira, en son ne zaman dövüşe girdiğini hatırlamıyordu. Son girdiği dövüşten aldığı yara var mıydı hatırlamıyordu. Ya da en son aldığı yaranın izinin geçip geçmediğini hatırlamıyordu. Sorunun yanıtını da bu sebeple biraz sallayarak verecekti. Normal bir kızın vereceği cevap. "Hee, hayır vücudumda herhangi bir bozukluk ya da hastalık yok."

Yer masasında çaprazlama bir şekilde otururken, Usagi verdiği cevaplar karşısında yeni sorularını beklemeye koyulmuştu. Kadının kendisini tanıtacağını düşünüp ismini sormaya yeltenmemişti. Ama şu an için sormamak için kendisini tuttuğu tek bir soru vardı.

Razan buraya gelecek mi?

[GM - Naruto]

"Hıhııı..." Pür dikkat dinliyor seni kadın. Herhangi bir ters tepki vermiyor, fakat senden almak istediği bütün cevapları içine çekmeye çalışacak kadar da istekli. Fakat bu istekli duruşu kendini kaybetmişçesine değil, hala bir gururlu tavır da söz konusu. Sen cevaplarını verince, "Çok güzel." diyerek elini bırakıyor nazikçe. "Yontulmamış taşlarla çalışmayı severim zaten..." Diyor sesinin tonunu kısarak, ardından incelmiş gözleri ile seni tekrar süzüyor.

"İş tanımımızı bildiğini düşünüyorum. Keyifli bir akşam geçirmek isteyen beyefendilerin evlerine gidiyor, onlara müzik çalıyor, dans ediyor, içkilerine eş oluyoruz. Eğlence ve akşam yemeği bittiğinde bizlerin de işleri bitmiş oluyor. Daha fazlası asla değil. Bu ilk dersin olsun."

Ardından bir kaç saniye duraksıyor. "Herhangi bir eğitiminin olmayışı senin için bir dezavantaj. Fakat senden en azından standart seviyede bir muhabbeti götürebileceğin havasını alıyorum. Şimdilik böyle başlayacaksın. Daha deneyimli geyşalarımızın yanında çırak olarak gidip içki arkadaşı olacaksın. Ardından, enstrüman çalma ve dans etme eğitimlerine de başlayabiliriz." Biraz üzüntülü bir yüz hattı çiziyor kendisine. "Seni tamamen eğitmem için biraz yaşlısın, o yüzden bu kariyer basamaklarını çıkmak senin için biraz zor olacak. Baştan söylemeliyim." Tekrar heyecanlı bir surat ifadesine bürünüyor. "Ancak bu denemeyeceğim anlamına da gelmiyor. Dediğim gibi. Yontulmamış taşlarla çalışmak favorimdir." Elini tutuyor tekrar. "Bir sorun var mı? Yoksa detaylara ve maaşına geçelim."

[Kita Usagi]

Kadın, cevaplarını bir bir aldıktan sonra elini bırakmıştı. Elini bırakırken Usagi'yi tekrar baştan aşağı süzmeyi ihmal etmemişti. Bu süzme durumlarının sonunu hiç hayra alamet görmüyordu Usagi ama, Minami'de olması da bir hayır işi değildi en nihayetinde. Bu sebeple çok üstünde durmadı bu durumun.

Kadın devamında işin tam olarak ne olduğunu anlatmıştı. İnsanları mutlu etmek, egolarını okşamak, göz zevklerini tatmin etmek tek amaçtı. Konuşmasındaki ses tonu ve seçtiği kelimeler ile cinsel ilişkinin hiçbir şekilde yaşanmayacağını çok net bir şekilde anlatmıştı. Eh, bu durum Usagi'nin işine gelirdi. O yüzden şimdiye kadar anlatılanlarda bir sıkıntı görmemişti. Daha önceden bu konuda bir eğitimi yoktu. Sonuçta kendisi bir shinobiydi ve asıl işi muhabbet etmek değil, dövüşmekti. Tabi, kadına bunu söylemeyecekti. Kimliğini gizli tutmalıydı. Standart bir muhabbetten kastının ne olduğunu tam olarak kavrayamamıştı. Bu işe özgü farklı bir standart muhabbet tanımı olabilirdi. Ve o tip bir muhabbeti götürüp götüremeyeceğinden pek emin değildi. Ama kadın eğer o havayı aldıysa Usagi'den, bir bildiği olmalıydı zira kadın normal bir insan gibi durmuyordu. Bilgi birikimi olan, insanları analiz edebilen bir yapısı var gibi duruyordu. Aklından bunlar geçerken bir anda beyninin nöronlarında bir şimşek çaktı. Kadının analiz yeteneğini kullanarak kendisinin bir shinobi olup olmadığını anlamış olabilir miydi? Sonuçta tüm hayatını normal bir insandan çok farklı bir şekilde yaşamıştı. Bu sebeple hareketleri yaşıtı kızlardan çok farklı olmalıydı. Bunu düzeltmek için çabalamayı düşündü başta, kadının gözünü boyamak için. Sonrasında bu hareketinin onu daha da göze batıracağını tahmin edip, bu riski almak istemedi. Bir kere denemişti rol yapmayı, ve pek işe yaramamıştı.

Daha deneyimli geyşaların yanında gidebilirdi. O tip bir durumda etrafı inceleyip, önündeki işi hakkında düşünebilir, bunları yaparken yetenekli geyşalardan bir kaç şey kapabilirdi. İşte bu durum, Usagi'nin hoşuna gitmişti bile. Bu durumu enine boyuna düşünmesine gerek kalmadan kabul edebilirdi. Yani, şimdilik. Hem bu şekilde Minami Şehrinde güzel bir kimlik gizleme yöntemi de bulmuş olurdu. Bu iş kafasına şimdiden yatmıştı.

Enstrüman çalmak ve dans etmek mi? Eh, bunlar pek Usagi'nin yapacağı şeyler değildi ama fazladan bir kaç beceri fena olmazdı. Değil mi? Ama bunları öğrenecek kadar burada kalacağını düşünmüyordu. O yüzden çok fazla havaya girmeden son söylediklerini beyninden çıkarttı.

"Yaşlı mı? Sensin yaşlı. Yelloz seni."

Usagi daha 17 yaşındaydı. Bu iş için gerekli yaşı tuttuğunu bile düşünmüyordu. Belki dışarıdan biraz daha yaşlı gözüküyor olabilirdi. Ama sonuç olarak yaşı henüz içki içmeye bile az çok yetiyordu. Bu sebeple, kadının söylediği yaşlı kelimesi bir an için Usagi'yi üzmüştü. Belki de dışarıdan bakınca gerçekten olduğundan daha yaşlı gösteriyordu. Neyse ki, bu durum da Usagi için bir avantaj sağlıyordu. Gerçek yaşının belli olmaması bu işte çalışmasına müsaade edecek, aynı zamanda Kita Usagi'nin yaşının 17 olması ve bu tip bir işte çalışmasının zor olması, kendisinin kimliği gizlemesine yardımcı olacaktı.

Usagi kadının konuşmaları sırasında bunları düşünürken kadın sözlerini bitirmiş, lafı Usagi'ye atmıştı. "Size nasıl hitap etmem gerekiyor?" Eh, sonuçta kadının daha adını bile bilmiyordu. "Buranın sahibi siz misiniz? Yoksa başka bir patronumuz daha var mı? Varsa onunla tanışacak mıyım? Yeni bulduğum bir işte bilmediğim patronuma ters davranıp işimden olmak istemem." diyerek masumca gülümsemişti. Bu şekilde belki Razan ile bir bağlantı kurabilir, hatta işini bitirecek kadar yakınlaşabilirdi. İşte bu yüzden sorduğu soruların cevabını merakla beklemeye başlamıştı.

Her şey iyi güzel hoştu ama, Razan'ın işini bitirdikten sonra Minami Şehrinden nasıl çıkacaktı? İşte onun için hiçbir plan yapmamıştı. Shijo'nun bir yardımı dokunabileceğinden bile emin değildi. Shijo'nun burada olup olmadığından bile emin değildi şu an. Şu an komple kendi başına olduğunu düşünmeliydi. Hiçbir yerden bir yardım gelmeyeceğini varsayarak hareket etmeliydi. Bu görevin Usagi üstüne oynanan bir oyun olduğunu düşünmüyordu. Bu sebeple görevi başarıyla yerine getirip, gerekirse ülke sınırları dışına çıkmalıydı. Ama ne olursa olsun, görevini başarmalıydı.

[GM - Naruto]

"Bana Kimiko diyebilirsin." diyor nazikçe kadın. Elini bırakıyor tekrar ve ayağı kalkıyor. Bu sırada sen de kalkıyorsun. Yürümeye başlıyor üst kata çıkan merdivenlere doğru. Bir adım arkasından, saygı dolu bir şekilde yürümeye başlıyorsun. "Ben de sana Hatsuko olarak hitap edeceğim. Burada çalıştığın sürece, ismin bu olacak." Sesinde ilginç bir keyif seziyorsun bunu söylerken. Ardından, nazik bir şekilde merdivenleri çıkmaya başlıyor. Onun tam arkasındasın. Kuğu gibi boynu ve mükemmel simetrik sırtı, ilgini çekmiyor değil. "Siz burada çalıştığınız sürece, sizin 'sahibiniz' benim. Bir devlet dairesindeki unutulmuş bir parşömenin üzerinde binanın yasal olarak kime ait olduğu yazıyor olsa da, veya şirketin, gündelik hayatta bilmen ve önemsemen tek gereken şey bu tatlım." Bu sırada sana doğru hafifçe başını çeviriyor ve ince, sinsi gözlerini seninkilere hedefliyor. "Güç ona sahip olanın değil, onu kontrol edebilenindir balım."

Merdivenleri aşıyorsunuz ve 2. kata varıyorsunuz. Dümdüz bir koridor bulunduğunuz yerden başlıyor ve karşınızdaki duvarın sonuna kadar ilerliyor. Sağda ve solda sürgülü, tipik Japon stilinde kapılar görüyorsun. Sağda 5, solda 5 kapı sayıyorsun. Genişçe bir yatakhaneye olmalı burası. "Çalışanlarımızın daimi bir eğitim ve disiplin altında olmasını istiyoruz. Bu bağlamda, bizimle kalıyorlar. Bizimle çalışmayı kabul edersen buna sen de dahil olacaksın. Sana boş bir oda vereceğiz, orada ikamet edeceksin. Çalıştığın günler eğer bir işe çıkmaz isen çeşitli eğitimlere tabî olacaksın. Haftada 2 boş günün olacak, bunlar pazartesi günü belirlenir genelde ve hafta içlerine ayarlanır. Haftasonu genelde yoğun geçer." Bunları çocuğuna disiplin veren bir anne havasıyla yapıyor.

Yürümeye başlıyorsunuz. Koridorun en sonunda, sağdaki odaya yanaşıyor ve nazikçe iki eliyle kavrıyor kapıyı, narin bir şekilde sürerek açıyor. İçeride bir yer yatağı, dolap, yer masasına sahip sade bir oda görüyorsun. Yerler tatami ile kaplı. Pencere, direkt olarak geldiğin sokağa bakıyor. Bir insanın gayet girip çıkabileceği genişlikte. "Böyle boş göründüğüne bakma. İstediğin gibi kişisel eşyalarınla doldurabilirsin. Makyaj malzemeleri ve kişisel bakım ürünlerini biz temin edeceğiz. Eğer bir sıkıntı yok ise, kaldığın her neresi ise oradan eşyalarını buraya taşımanı isteyeceğim gün içerisinde. Tabi işi kabul ediyor isen." Bu sırada, bir adım daha yaklaşıyor sana. Vücudundan yükselen aromanın kokusunu alabiliyorsun. Limoni. Biraz da insan teni gibi. Çok yakın hissediyorsun o anda, fiziksel anlamda. Lâkin aranızdaki boşluk yarım metre kadar. Tedirgin oluyorsun, karnından ağzına doğru bir sıcaklık dalgası yayılıyor. Utanç hissine kapılıyorsun.

[Kita Usagi]

Kimiko, ayağa kalkıp merdivenlere doğru yürümeye başlamıştı. Usagi ise Kimiko kendisinden çok fazla uzaklaşmadan takip etmeye başladı. Kimiko merdivenleri çıkarken Usagi'ye bir takma isim vermişti. Hatsuko. Bu mekanda çalıştığı sürece ismi Hatsuko olacaktı. Kimiko'nun neden bu ismi seçtiğini anlayamamıştı. Anlamında bir şey yatıp yatmadığını merak etmişti. Niçin ilk doğan anlamında bir ismi vermişti ki? Bu sorularının cevabını hiç bir zaman alamayacağını düşünüyordu. Yine de kafasından bu soruyu atabileceğini pek sanmıyordu. Merdivenlerden ilerlemeye devam ederken, bu mekandaki patronun kendisi olduğunu çok baskın bir dil ile belirtmişti. Bu belirtme şeklinden sonra, Kimiko'nun kendisinin sahibi olduğuna inanmamak için çok çaba sarf etmesi gerekmişti. Shinobi içgüdüleri sağolsun, Kimiko'nun baskın karakterini elimine edebiliyordu. Ama aynı zamanda son cümlesiyle bu mekanın başka birisinin olduğunu da kanıtlamıştı. Yüksek ihtimalle de bu kişi Razan'dı. Mekanın Razan'ın mekanı olmaması gibi bir olasılıkta vardı ama, bu olasılığın çok mümkün olduğunu düşünmüyordu. Yine de böyle bir olasılığın varlığı, Usagi'nin bu çektiklerini ve çekeceklerini boşa çıkartmasından korkuyordu.

Kimiko'nun gözlerinin kendi gözlerine kenetlenmesiyle ortaya çıkan içindeki garip ürpermeyi bastırmaya fırsat bulamadan Kimiko ilginç bir kaç kelime sarf etmişti. "Güç ona sahip olanın değil, onu kontrol edebilenindir." Bu cümle ile ne demek istediğini az çok anlamıştı ama, anladığı şekilde anlaması gerekiyorsa eğer, ortada Usagi için büyük bir sıkıntı var demekti.

Merdivenleri aştıktan sonra, ikinci kata varmışlardı. Burası alt kata göre çok daha sadeydi. Toplam on odalı bir yatakhane olduğunu tahmin ediyordu. Burasının bir genel ev olmadığını Kimiko kendi ağzıyla söylemişti zaten. Bu sebeple bu odaların burada çalışan geyşaların konaklaması için ayrıldığını düşünmekten başka bir seçenek kalmamıştı ortada. Usagi, bu katın mimari yapısını incelemeye başladığı sırada Kimiko konuşmasına başlamıştı. Konuşmanın sonlarına doğru, bir an gerçekten dikkatlice dinleyip burada çalışacakmış gibi planlar yaptığını fark etti. Bu planları kafasına girdiği gibi çıkarttıktan sonra, Kimiko'nun sözlerini bitirmesini bekledi. Sözlerini bitirdikten sonra koridorun sonunda, sağ tarafta kalan odaya yönelmişlerdi birlikte. Bu oda muhtemelen bu işi kabul etmesi halinde Usagi'ye verilecek olan odaydı. Odanın kapısı açtığı sırada Usagi arkadan odanın içine doğru merakla bakmaya çalışmıştı. Odanın içi standart eşyalarla döşenmişti. Bir adet yer yatağı, dolap ve yer masası vardı odanın içinde. Çok sade bir şekilde döşenmiş olan odada bir adet pencere vardı. Bu pencere mekanın girişinin baktığı sokağa bakıyordu. İçinden rahatlıkla geçebileceği bir pencere olması da ayrı bir önem taşıyordu burada.

Kimiko, işi kabul etmesi halinde eşyalarını kaldığı yerden buraya taşıması gerektiğini söylemişti. Bu da Minami Şehrindeki kalan süresinde ücretsiz bir yer anlamına geliyordu. Hem Razan'ın da gelip uğrayabileceği bir yerdi burası. Bu sebeple çok fazla düşünmesine gerek kalmadan cevabını bulmuştu bile. İşi kabul edecekti.

Kimiko'nun sözlerini sarf ederken yaklaşması üzerine Usagi, Kimiko'nun vücudundan gelen hafif limoni aromanın kokusunu almaya başlamıştı. Bu kokuyu hissettiği anda Kimiko'yu kendisine biraz fazla yakın hissetmeye başladı. İçinde oluşan tedirginlik, yerini bir anda oluşan bir Utanca bırakmıştı. Niye utandığını anlamasa bile. Bu kadını biraz eşelese, altından çok kötü şeyler çıkacakmış gibi bir hisse kapıldı. Bu kadın, normal bir kadın değildi.

"İşi kabul ediyorum, tam olarak ne yapmam gerekiyor?"

[GM - Naruto]

"Mükemmel!" diyor Kimiko, uzun ve bakımlı tırnaklarını tekrar suradında dolaştırıyor değdirmeden. Gülümsemesinin arkasında muzip bir hava da seziyorsun. Resmen seninle "oynamak" ve "vakit geçirmek" için can atıyor gibi. Lâkin ona sunabilecek çok bir şeyin olmadığını düşünüyorsun. Belki de bu yüzden senden kolay soğuyacak ve sıkılacak. Bu düşünceler seni biraz olsun üzüyor, anlamsız bir şekilde.

Arkasını dönüyor yavaşça sürgülü kapıyı kapattıktan sonra. Konuşması renkleniyor biraz daha ve cıvıldıyor sanki. "Aşağıya inelim ve maaşını konuşalım. Ardından buranın bir çalışanı olduğuna dair bir kaç sıkıcı döküman dolduracağız." Bir kaç saniye yürüyorsunuz, ardından tekrar merdivendeki gibi yavaşça arkasını dönüyor ve gözlerini kısarak sana bakıyor; "Ardından benimsin. Tehehe." Hızlıca önüne dönüyor ve yürümeye devam ediyor.

Alt kata iniyorsunuz. Bıraktığınız gibi. Bir yer masasına geçmen için nazikçe sana el işareti yaptıktan sonra, etrafına bakınıyor. "Nereye koymuştum onları ben..." Bir tırnağını kırmızı dudaklarında gezdiriyor düşünceli gözlerle etrafına bakarken.

Tam o sırada, içeriye birisi giriyor.

Razan'ın yanında dolaşan Shinobi. Atletik duruşu hemen dikkatini çekiyor. Bununla beraber, ciddiyet dolu suradındaki keskin ve tetikteki gözleri. İçeriye girmesi ile beraber Kimiko ona doğru dönüyor. "Hoşgeldiniz." Sesinde zerre duygu yok. Eleman ise sadece başı ile selamlıyor onu. Bir saniyeliğine kafasını sana çeviriyor ve baştan aşağı seni süzüyor. Ancak bu süzme, alıcı gözü ile yapılan bir hareket değil. Sen de çok iyi biliyorsun ki senin tehdit seviyeni ölçen bir bakış. Bir çıkarım yapıp yapamadığından emin değilsin ancak eşgalini kafasına kazıdığı bariz belli.

Kimiko'nun önüne doğru ilerliyor ve bir parşömen veriyor. Parşömeni hiç bekletmeden açıyor Kimiko. Dışı siyah ve rulo ancak aşırı ince. Bir sayfa ya var ya yok. Nazik elleri ile seri bir şekilde parşömeni araladıktan sonra okuyor ve bir beş saniye kadar sonra parşömeni adama geri uzatıyor. "Hayhay." Suradı duvar gibi Kimiko'nun. Eleman kafasını sana doğru çeviriyor ve seni tekrar süzüyor. Bu seferki bakışlarının senin olası tehditkarlığın ile alakası yok. Ardından kafası hala sana dönükken gözlerini Kimiko'ya çeviriyor, bir şeyler ima edermişçesine. "Belki." diyor sadece Kimiko.

Eleman ardından kafasını önüne geri çeviriyor ve parşömeni üstündeki işaretsiz ve tarafsız Shinobi flak ceketinin bir cebine sıkıştırıyor. Geriye bir kaç adım atıyor, ardından kapıya doğru yöneliyor. Eleman mekanı terk edene kadar çıt çıkmıyor hiç bir şeyden.

Elemanın mekanı terketmesiyle boğucu atmosfer anında kayboluyor. "Sanırım yukarıda unutmuşum dökümanları. Biraz bekle Hatsuko-chan." diyor en nazik sesiyle Kimiko, ardından gülümseyerek merdivenlere ilerliyor.

[Kita Usagi]

Kimiko'nun yüzündeki masum gözüken gülümsemenin arkasındaki şeytanı fark etmişti Usagi. Tabi, bu gülümsemenin sebebi ile birlikte sonucunu da biliyordu. Sonucunda Kimiko çok üzülecekti. Onun üzülecek olması anlamsız bir şekilde Usagi'yi de üzmüş olsa da, bu üzülme çok ufak miktardaydı. Kayda değer bir üzüntü değildi.

Maaşı konuşmak olurdu da, sözleşme imzalama işine pek girişmek istemiyordu. Bu sözleşme mevzusu ileride Usagi'nin canını yakabilirdi. O yüzden bu sözleşmeye temkinli davranması, sözleşmede kendi lehine kullanabileceği açıklar araması gerekecekti. Tabi, aleyhinde kullanılabilecek açıkları da şimdiden bulup, o açıklara göre hareket planlaması gerekecekti. Bu sözleşme durumunu direkt olarak Ishi-chou'ya bildirip, bu sözleşmenin ortadan kaybolması için yardım isteyebilirdi. Ne var ki, böyle saçma ve Usagi için biraz utanç kaynağı olabilecek bir konuyu Ishi-chou'ya aktarmak isteyip istemediğinden şimdilik emin olamıyordu. Her halükarda, önce sözleşmeyi görüp, sonrasında nasıl hareket edeceğini düşünmeye karar verdi.

Alt kata indikten sonra, yer masalarından birisine el işareti ile oturttu Kimiko Usagi'yi. Biraz etrafına bakındıktan sonra kapının açılması Usagi bütün dikkatini kapıya yöneltti.

Başta içeri gireni Razan sandı. Bu sebep ile eli istemsiz bir şekilde saç tokasına doğru yöneldi. Kimiko'nun üstünde yarattığı gerginlik, utanç, üzüntü, sevinç gibi bütün duyguların bastırması ile aynı zamanda görevinin verdiği gerginlik birleşince ortaya içgüdüsel olarak "Razan'ı gördüğün yerde öldür!" hareketi çıkmıştı. Bu kötü sebeplerin ortaya çıkardığı güzel bir hareketti. Tabi, durumdan duruma değişirdi bu hareketin güzelliği ama yine de, bundan sonra daha dikkatli olması gerektiği gerçeğini değiştirmiyordu.

Shinobi'nin içeri girmesi ile birlikte ortamda oluşan buz gibi havayı Usagi bile hissedebilmişti. Bu ikilinin yıldızlarının anlaşamadığına dair garip bir his kaplamıştı Usagi'nin içini. Shinobi'nin bakışlarını Usagi'ye kaydırması ile aklındaki bu düşünce gidip, yerini "acaba beni tanıdı mı?" Düşüncesine bırakmıştı. Her ne kadar çok fazla ünlü olduğunu düşünmese de, geçmişinde bazı önemli olaylara karışmışlığı olmuştu. Bu sebep ile kendisinin tanımadığı kişiler tarafından tanınma ihtimali vardı.

Shinobi, Usagi'ye bakmayı bırakıp Kimiko'ya doğru ilerlemeye başlamıştı. Kimiko'ya bir parşömen vermişti devamında. Kimiko ise parşömeni hiç bekletmeden alıp okumaya başlamıştı. Parşömeni okumayı bitirdiğinde geri verip, parşömende yazan şeyi onaylamıştı. Her ne yazıyor ise. Sonrasında ikilinin arasında ilginç bir sessiz muhabbet dönmüştü Usagi üzerinden. Usagi'nin aklına ise direkt olarak bir kaç farklı senaryo canlanmıştı. Yakın bir zamanda çok ilginç bir işe çıkacak gibi bir his oluşmuştu Usagi'nin içinde. Muhabbetlerini bitirdikten sonra shinobi parşömeni ceketinin cebine koyup mekandan ayrılmıştı. Shinobi mekandan çıktığı gibi Kimiko dökümanları yukarıda unuttuğunu söyleyip merdivenlere doğru yönelmişti. Usagi ise hiçbir şey söylemeden beklemeye başlamıştı. Ne yapacağı hakkında çok fazla fikir sahibi değildi. Şimdilik oturup beklemeye karar vermişti.

Kimiko'nun dönmesini bekleyip, önüne koyulacak olan dökümanları dikkatlice okuyup kendisine maddi manevi herhangi bir şekilde zarar verebilecek bütün maddeleri tek tek aklına not edecekti. Sonrasında sahte bir imza ve sahte bir isim ile dökümanları imzalamayı düşünüyordu ama bu kadar basit şekilde kurtulabileceğinden pek emin değildi. Yine de, Usagi'nin shinobi kimliği şu an Amegakure'de gizli bir görevdeydi. Bu sebepten şu an burada bulunduğu söylenemezdi ve kendi adına burada yapılan herhangi bir şeyi yalanlama seçeneği doğuyordu. Yine de kendi isim ve imzasını kullanmadan dolduracaktı dökümanları.

Sonrasında Kimiko'nun önereceği maaşı ve detayları dinleyecekti. En sonunda ise, işi kabul edip kafasına takılan soruyu soracaktı.

"Eee, Kimiko-sama. Bu adam kimdi? Ve beni hemen işe mi çıkartıcaksın?"

[GM - Naruto]

Off Topic

Bir sonraki RP'de out olarak kağıda yazdığın sahte ismi belirtirsen şükela olur.

Kimiko elinde bir A4 kağıdı ile geliyor. Sakin adımlarla yürüdükten sonra önüne kağıdı sana bakacak şekilde bırakıyor, yanına da bir kalem koyuyor ve yere çöküyor. Bir elinin dirseğini masaya, çenesini de avcunun içine gelecek şekilde konumlanıyor ve gözlerinin içine bakmaya başlıyor. Kağıda bakıyorsun önce. Tek sayfalık bir iş sözleşmesi. Tenjuku Eğlence firması ile bu sözleşmeyi imzalayan arasında.

Şartlar basit. Tenjuku firmasının bir geyşası olarak çalışacaksın ve müşterileri eğlendireceksin. Eğlendirmek de bir kaç madede aşırı detaylı bir şekilde açıklanmış ve fiziksel hiç bir şey içermiyor. Zaten öyle bir firma olsa muhtemelen çalışma lisansı da alamazlardı, diye bir fikir de yürütüyorsun. Onlarla çalıştığın süre boyunca sana kalacak yer, günlük yiyecek ve çeşitli kişisel bakım ürünlerini sağlayacaklarını teyit ediyorlar. Ayrıca sana ayda 150.000 Ryo maaş da teklif ediyorlar. Para gayet iyi bu arada.

Dökümanı detaylıca incelediğinde Tenjuku Eğlence firmasının künyesini görüyorsun en altta. Sakura çiçeğine benzer bir logosu var firmanın. Logonun hemen altında "Ohta Şirketler Topluluğu" ismini de görüyorsun. Aklına direkt Razan geliyor.

Elin kaleme gidiyor. Siyah, sade bir tükenmez kalem, ancak gövdesindeki işlemeler göz alıyor.

Soruna cevap veriyor sıkılmış bir surat ile; "Bizim için özel iş ayarlayan bir çalışanımız. Kendileri buraya kadar gelip eşlerinin gazabına uğramak istemeyenler için özel mektuplar getiriyor falan. En sıkıcı müşteri profili, bana sorarsan." Ardından ikinci sorunu duyuyor ve gözleri neşeyle doluyor, bir histen diğerine bu kadar hızlı atması dengeni bozuyor. "Evet, yarın başlayacaksın." Ardından kağıdı imzalayışını izliyor. Ruhunu şeytana satıyormuş gibi bir his var içinde ama bu his seni heyecanlandırıyor.

Sahte bir isim ve imza ile dolduruyorsun kağıdı. "Maaşı tartışmak isterdim ama zaten bundan iyisini başka herhangi bir yerde bulamazsın." Sırıtıyor sinsice Kimiko. Kağıdı elinden alıyor, katlıyor ve obisinin arasında sıkıştırıyor. "İstersen eşyalarını getirip bu geceden yerleşebilirsin. İstersen yarın. Seçim sana kalmış, ancak yarından itibaren..." derin bir nefes alıyor ve kısık gözleri ile seni süzmeye başlıyor; "eğiteceğim seni."

Gülümseyerek merdivenlere doğru gidiyor ve yukarı çıkmaya başlıyor. Sana bir şey demediğine göre de geri tekrar aşağı inip inmeyeceğinden şüphe duyuyorsun. Muhtemelen kendisinin de doldurması gereken formlar veya benzeri şeyler olmalı.

[Kita Usagi]

Off Topic

Sahte isim olarak Koharu yazıyor karakterim efenim.

Önüne koyulan A4 kağıdını alıp incelemeye başlamıştı. Bütün maddeleri tek tek okuyup, inceledi. Sıradan bir sözleşme gibi duruyordu. Öyle kıyıya köşeye saklanmış gizli maddeler falan gözükmüyordu. Tenjaku firmasında geyşa olarak çalışıp müşterileri eğlendirmek tek görevdi. Eğlendirme görevi ise detaylı bir şekilde açıklanmıştı. Bu sebeple Usagi'nin çok fazla düşünmesine gerek yoktu. Usagi'ye çalıştığı süre boyunca kalacak yer, yemek ve kişisel bakım ürünleri sunacaklardı. Aylık parayı gördüğünde ise dudağı neredeyse uçuklayacaktı. Gördüğü yüksek meblağ karşısında aklına şeytan girmeye çalışsa da, bu tip işlerde tutunamayacağını bildiği için gelen şeytanın geri gitmesi de çok uzun sürmemişti.

Kağıdı biraz daha incelediğinde en altta şirket künyesini gördü. Logo ile birlikte logonun hemen altında "Ohta Şirketler Topluluğu" yazısı dikkatini çekti. Tabi ki bu yazı ile birlikte aklına ilk ve tek gelen şey Razan olmuştu. Kağıdı tamamen inceleyip, sıradan bir sözleşme olduğunu anlayınca kalemi eline aldı. Yine de kendisini çok fazla riske atmak istemediğinden, sahte isim ve soyisim ile imzalamayı ihmal etmedi.

Sorularını sormasının üstüne Kimiko çok gecikmeden cevapları vermişti. Shinobinin özel iş ayarlayan birisi olduğunu söylemişti. Eşlerinden gizli olarak buraya mektup gönderip, geyşa isteyenler. Tabi, bunu yaparken neden bir shinobi kullanılıyor onu pek anlayamamıştı Usagi ama, yine de çok kafa yormamıştı üstüne. Sonrasında Kimiko'nun ikinci sorusuna cevap vermesiyle içini garip bir ürperti kaplamıştı. Hemen yarın işe başlayacak olması kendisini biraz tedirgin etse de, bu tedirginlik bastıramayacağı kadar çok değildi.

Kağıdı doldurduğu zaman maaş hakkında bir kaç cümle kurdu Kimiko. Bu maaştan daha iyisini veren başka bir yer olmadığını da söyledi. Böyle bir maaşı shinobilikten bile zar zor elde ediyordu. Bu sırada Kimiko kağıdı alıp obisinin arasına sıkıştırmıştı. Sonrasında eşyaları taşıma işinden bahsetmişti bir daha. Çok fazla eşyası olmadığı için, taşıma işini en sona bırakabilirdi. En sonunda Kimiko, o efsane olabilecek kısık gözleri ile Usagi'yi süzmeye başlamıştı. "Eğiteceğim seni."

Nedense bu söz üzerine biraz heyecanlanmıştı. Tabi, shinobiliği gereği eğitimden sürekli heyecanlanan birisiydi. Gerek küçüklüğünde, gerek şimdi. Ama Kimiko'nun bahsettiği eğitim ile, kendi kafasında canlanan eğitimin aynı olmadığına dair büyük bir his vardı içinde. Merdivenlerden yukarı doğru çıkmaya başlayan Kimiko, bir kaç basamaktan sonra gözden kaybolmuştu. Koca salonda tek başına kalan Usagi ise ne yapacağını bilemiyordu. Shinobi'nin kendisini hafızasına kazıdığını varsayarak artık Razan'ın etrafında da çok fazla dolaşamazdı. En iyi ihtimalle dışarıda denk geldik muhabbeti çevirebilirdi. Ama bu da ne kadar inandırıcı olurdu bilemiyordu. Bu sebeple ertesi günü beklemeye karar verdi. Bu sırada cebindeki bir kaç ryoyu harcamaya karar verdi. Eski kaldığı handan kıyafetlerini alacaktı. Sonrasında oradan çıkışını verecek, ilk kaldığı merkezdeki hana gidip restoran katında güzel bir yemek yemek istiyordu. Belki o sırada kulağına bir şeyler çalınırdı. Devamında Tenjaku'ya geri gelip duruma bakacaktı. Gidişata göre bir şeyler yapacaktı.

Yine de, eğitimden heyecanlanması normal miydi?