[Jirou Ryu & Jin Ryoken] Nehirdeki Gizem

[Jin Ryoken]

"Kolum.. Kolum... Kolum, koptu..."

Ryoken, kendi içinde, düşünceleriyle konuşuyordu. Yerde yatıyordu. Hareketsiz bir şekilde yerde yatıyordu. Her şey güzel mi gidiyordu ? Hayır. Ryoken, konuşmasını yapıyordu sadece. Ciddi ve soğuktu, öfkeliydi. Halkını katile dönüştürmek isteyen bir adama karşı, halk için karşı koyuyordu. Halkın, bu Tetsuo gibi birine dönüşmesini istemiyordu. Haklıydı. Kendisine göre, haklıydı. Her şey, Kaoru'yu yanında götüreceklerini söylemesiyle başlıyordu.

Ryoken, son sözünden sonra Tetsuo'yu kaldırmak için sol elini uzattığı sırada, Kaoru kendisini sol bileğinden tutuyordu. Ryoken, kendisine gelecek bir saldırıyı anlıyordu fakat, Jubaku Satsu için el mühürlerini yapması ve odaklanması mümkün olmuyordu. Göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir sürede, Kaoru elini havaya kaldırıp sol omzunun 10 cm kadar ilersine doğru indiriyordu. Ryoken, oldukça keskin bir cismin kendisiyle temas ettiğini anlayabiliyordu.

"Kan.. Fışkırıyor... Kolumdan..."

Düşünceleri kendisiyle konuşurken, kopan kolu ile suratına bir darbe yediği anda Ryu'nun yanına fırlıyordu. Kalabalık aklını yitirmiş bir şekilde kaçarken, Ryoken kolunun acısı nedeniyle hareketsiz bir durumda kalıyordu. Düşünceleri birbirine giriyordu, neler olduğunu anlaması ve idrak etmesi biraz da olsa uzun sürüyordu. Karou, kendisinin kolunu koparmıştı. Sol omzundan kanlar fışkırıyordu. Belki de, ölecekti. Belki de kurtulacaktı lakin, sonucu tahmin edemiyordu. Tek odaklanabildiği kolunun kopmuş olmasıydı. Onun için dünyayla bağlantısı kesilmiş, tamamen kendi içinde kendisiyle konuşmaya başlıyordu.

Karou, bir takım sözler etse bile Ryoken bunun anlamını veya güzelliğini düşünemeyecek kadar kendisine odaklanmıştı. Lakin, bu cümlelerin sanki ruhlarına söylenen sözler gibi olduğunu anlayabiliyordu. Sadece bu kadarını idrak etmiş olması bile, onun için gayet iyi bir durumdu. Onun durumunda olan bir kişi için bile, bu çok iyi bir durum olurdu.

Halk kaçmış, Karou kaybolmuş ve sadece Ryu ile Tetsuo kalmıştı. Tetsuo tir tir titriyordu. Halkı zehirleyen bir adamın, bu olay sonucunda bu kadar titremesi normal miydi ? Neden kaynaklanıyordu ? Daha doğrusu, asıl soru, Karou kimdi ? Tetsuo'nun yanında duran, kopmuş koluna gözlerini dikmişti Ryoken. Aniden yere yığılıyor ve gözlerini ondan ayırmıyordu.

Sonrasında Ryu halka karşı bir takım sözler ediyor, Tetsuo'nun kafasını koparmak için bir hamlede bulunuyordu. Ryoken, bu tür şeyleri umursamıyordu. Gözü kolunda, beyni ise tamamen çektiği acılarda ve kendi kendine sorduğu sorulardaydı. Ryu'nun kendisine karşı bir takım laflar etmesini bile umursamıyordu. Tek umursadığı şey kendiydi ve içinde biriken öfkeydi. Onun öfkesi, Karou'ya karşı artıyordu.

"Karou... Kimsin, sen ?"

Kendi içinde sanki karanlık bir odaya düşmüş gibiydi. Çıkışı yok, kurtuluşu yok gibiydi. Acının verdiği şokla hiçbir şey yapamıyordu. Ne yapacaktı, kolu olmadan ? Bilmiyordu, bu soruların cevabını veremiyordu. Köye gitmek zorundaydı, kopan kolunu yanına alıp köyüne bir an önce gitmek zorundaydı. Ryu'nun yardımı olmayacaktı, bunu kısmen anlamış olan Ryoken acilen köye gitmek zorundaydı.

"Kolumu.. Almak zorundayım."

Bağırmak, bağırmak istiyordu. Halkın kendisine yardım etmesi için. Kolunu ve kendisini kurtarabilmek için. Kafasının içindeki düşünceler kendisini oldukça pesimist bir duruma sokarken, öfkesi onu hareketlendirmek için durmadan çalışıyordu. Öfkesinin yarattığı hissiyat sanki bütün damarlarında dolaşıyor fakat, onu harekete geçiremiyordu. Hevesi, kalkmak için olan hevesi kayboluyordu. Kafasının içindeki düşünceler sanki başka biri gibiydi, kendisiyle konuşuyor gibi. Ryoken'den yavaş yavaş vazgeçiyor gibi karamsarlaşıyordu. Ryoken ise, ondan vazgeçmek istemiyordu. Gözlerini kapatıyordu hafifçe. Küçük bir melodi, dolaşmaya başlıyordu kafasının içinde. Duyacağı son melodiymiş gibi, hüzün basıyordu kalbine. Gözlerini açıyor ve tekrardan kolunu izlemeye başlıyordu. Öfkesi, ona gözlerini açtırtıyordu. Hüzüne yer vermiyordu öfkesi, sanki vücudu bir meydan muharebesi. Ya öfkesi kazanacak ve ele geçirecek tüm vücudunu, ya da kötüleşecek, en derin düşüncelerine kadar kötüleşecek. Her şeye karşın, baskın bir tarafa dönüşüyordu öfkesi. Her zaman yaşayacak olan ve onu sınırlarına zorlayacak olan öfkesi, kazanmaya başlıyordu bu muharebeyi.

"Ben, kurtulmak zorundayım."


Out1: Yanlış anlamadıysam hamle yok demenizden dolayı sözlü bir hamle bile yapmadım. Umarım doğru anlamışımdır.

Out2: Tırnak içinde geçen tüm konuşmalar Ryoken'in kafasının içindedir. Ekstradan her cümle sonu belirtmek yerine outtan belirtmek istedim.

[GM - Naruto]

Kalabalığın içinde bulunduğu kargaşa Ryu'nun yüksek sesli bağırtısıyla kalabalık sakinleşiyor. Ancak bu noktada ilgi konuşmayı yapan Ryu'dan ziyade Ryoken'e dönük oluyor. Zaten kalabalığa girdiğiniz andan beri konuşmaları halk tarafından da daha dikkat çekici bulunan kişinin Ryoken olduğu düşünüldüğünde, bu durum Ryu'ya pek de ters gelmiyor. Ancak kullandığı kelimeler neticesinde başına gelenlerle boğuşmak durumunda kalan Ryoken, içine düştüğü durumun şoku nedeniyle hareketsiz bir şekilde olanı biteni izliyor. Eli sanki tüm yarasını kapatacak gibi kopan kolunun ucunda dururken, Ryu kınından çıkardığı wakizashisi ile tecrübeli bir katil gibi Tetsuo'nun başını gövdesinden ayırıveriyor! Temiz, pürüzsüz ve olması gerektiği kadar kanlı bu infazın ardından, Ryu Tetsuo'nun kafasını elinde tutarken, Tetsuo'nun başsız bedeni sağ tarafa doğru yığılıveriyor.

Halkın kısa bir zaman diliminde yaşamış olduğu bunca kanlı olay, artık onların da şaşkınlık dışında bir tepki vermesinin önüne geçiyor. Bu esnada Ryu Ryoken'e yönelik sözlerini sarf ediyor, ancak Ryoken'in tek başına bunu yapabilecek bir durumu olmuyor. Bu noktada, az önce karşı karşıya geldikleri halk Ryoken'in yardımcısı oluyor. Birkaç kişi doğruca Ryoken'in yanına gelip onun kopan kolunun ucunu sarıyor, hemen ardından da Ryoken'i yerden kaldırıyorlar. Her ne kadar Ryoken'in gayesi bir an önce kolunu da alıp köye dönmek olsa da, bu onun için çok da mümkün olmuyor. Ryu takım arkadaşını bir başına bırakıp Tetsuo'nun kafası ile geldiğiniz yönde ilerlerken, Ryoken de halkın kolları arasında bir eve götürülüyor.

Ryu; Ryoken'i ardında bırakıp geldiğin yoldan geri dönüyorsun. Yaşananların psikolojik ağırlığına rağmen, vücudun bu yorgunluğu reddediyor. Yaklaşık yarım günlük yolu, elinde tuttuğun kafa ile gidiyorsun. Elbette bu sırada yanından geçen insanlar, senden vebalıymışsın gibi kaçıyor. Ancak sen bunları hesaba katmamış, katsan da umursamamış bir şekilde ilerlemene sürüyorsun. Gecenin karanlığında bıraktığın yerleşke, günün ortasına gelindiğinde kısmen hareketli görünüyor. Ne var ki sen, insanları önemsememeye devam ediyorsun. Çığlıklar, bağırtılar ve kaçışmalar birbirini takip ederken, sonunda çocuğu ölü bir şekilde bıraktığın evin önüne geliyorsun. Tetsuo'nun kafasını bu evin önüne bırakıp geri döndüğünde ise, hemen arkanda duran dört yağız delikanlıyı görüyorsun. Hepsinin üzerindeki ürkekliği fark etsen de, elinde bir kelleyle dolaşan insanın halk gözünde nasıl karşılanabileceği de malum oluyor. İçlerinden cesaretini toplayan bir delikanlı “Kimsin sen be adam!?” diyor. Bu noktada parlayan alınbandın yeterli bir cevap olsa da, içlerinden biri “Ishigakure shinobisi!” diyerek durumu daha da aydınlatıyor. Sen bu delikanlılar nezdinden etrafta toplaşmaya başlayanlara aldırmadan yoluna devam ediyorsun.

Bir süre sonra yaptığın yolculuk nihayete eriyor ve Ishigakure'ye dönüyorsun. Senin tek gelmiş olman, elbette herkesin aklında Ryoken'e bir şey olduğu mesajını veriyor. Dolayısıyla apar topar gelişin haber veriliyor ve kendini bir anda size görevin verildiği odada, Amemori Shijo'nun karşısında buluyorsun. Keskin gözlerle sana bakan Shijo doğrudan olaya giriyor ve “Ryoken-san nerede?” diye soruyor.

Ryoken; Takım arkadaşının seni tek başına bırakmasının ardından, elinde tek kalan etrafındaki kalabalık oluyor. Seni kucağına alan kişiler derhal bir eve götürürken, kısa bir süre sonra koluna bir şeyler sürüldüğünü fark ediyorsun. Ancak acı ve kan kaybı senin daha fazla direnmene engel oluyor. Gözlerin kararmaya başlıyor ve kendini bu mücadele için bırakıveriyorsun.

Gözlerini açtığında, kendini bir odanın içinde, bir şilte üstüne yatarken buluyorsun. Bakışların doğrudan kopan koluna dönüyor ve kolunun son derece profesyonelce sarılmış olduğunu görüyorsun. Her ne kadar acısı sürse de, hemen yanıbaşında duran kremler ve merhemler bir süredir burada olduğunu ispat ediyor sana. Bu anda geleneksel tarzda olan odanın sürgülü kapısı açılıyor ve içeriye yirmili yaşlarında biri giriyor. Temiz yüzlü bu çocuk senin uyanmış olduğunu görünce heyecanla yanına geliyor ve “Uyanmışsın!” diyor. Senden bir cevap beklemeden kolundaki yarı kanlı sargıyı çıkaran genç, yanıbaşında duran merhemlerden bir tutam alıp yarana sürüyor. Bu sırada “Yaklaşık 3 gündür baygınsın. Ama korkma, yaran mikrop kapmamış ve enfeksiyon yok. İyileşmesi epey zaman alır, ama siz shinnobiler bir yolunu bulursunuz.” diyor cana yakın bir şekilde. Yaranı yeni bir bandajla kapatmaya başlayan genç “Burada yapabileceğimiz sadece bu ağrı kesici ve mikrop kırıcı merhemlerden sürmek, ama Ishigakure'ye döndüğünde eminim seni daha iyi edeceklerdir.” diyor. Yaranı tamamen sarmasının ardından ise odadan çıkıp, kısa bir süre sonra sana elinde bir tepsi yiyecekle geri dönüyor. Bu sırada mucizevi bir şekilde kısa bir süre önce acısı tüm vücudunda yer eden yaranın artık ağrımadığını fark ediyorsun.

[Jirou Ryu]

Çok değil, saatler öncesinde olsa, Ryu bu kafa yerine, Ryoken'in bedenini sırtında taşıyor olurdu; ama artık, herhangi bir şeye önem vermiyordu. Kısasa kısas düşüncesi ile hareket ediyordu. Bir doktor olmadığını söyleyerek sırt çevirdiği küçük çocuğa hitaben, onu halka emanet ediyordu. Oysa halkta bir doktor değildi; ama Ryu emindi ki, birileri çıkıp ona yardım edecekti. Ki ediyorlardı da, Ryu orayı terk etmemişken henüz, onun etrafında toplanan kalabalığı göz ucuyla görmüştü. Pek umursamadan ve gram pişmanlık duymadan, elindeki cansız kafayla birlikte yol almaya başlamıştı. İnsanların garipser bakışlarını görmezden gelemiyordu; çünkü o bakışları fark etmiyordu bile. Öylece koşuyordu. Dünyaya kapalı bir varlıktı... Bedeni bu dünyaya ait, ruhu ise başka diyarlara ait idi sanki.

Gün ağırıp, dünya üzerine çökmüş tüm karanlığı bir çırpıda def ederken, kızgın güneşin altında her geçen saniye ürkek insanlar biraz daha artıyordu. Ne var ki hiçbir çığlık ve bir kaos misali adım attığı her yerde çıkardığı karmaşa onu durdurmaya yetmemişti. Durduğu tek yer, harabe bir evin kapısının önüydü. Çocuğu bıraktığı yerdi... Kapıyı çalmaya cesareti bulamadı içinde. Sadece ellerindeki kafayı, kapının önüne koydu. Kısasa kısas, diye fısıldadı. Çocuğun hayatına karşılık, Tetsuo'nun hayatı... Ardından arkasını dönüp, hiçbir şey olmamış gibi evine dönmeye yeltelendi. Karşısında, dört tane genç adam gördü. Kendi yaşlarında; ama fazla temiz kalmış çocukları göz ucuyla süzdü. Biri soru sordu... Bir katile ev sahipliği yapan o soluk bakışları, çocuğun gözleri ile buluştuğunda, his ve duygu namına hiçbir şey yoktu Ryu'da. Bir cevap vermedi onlara, alın bandının onlara bir cevap olduğunu fark etmeden yanlarından geçip gitti sadece. Arkasına bakmadı, kızgın güneşin altında, diri bir duruluk ile hareket etti.

Yorgun adımları onu evine getirdiğinde, uyumak istediği son şeydi. Ne yapmak istediğini bile bilmiyordu; ama hareket etmeyi kesmek istemiyordu. Herhangi bir yerde durup, düşünmeyi istemiyordu. Canını acıtacak olan bugünü, tekrardan kafasında yaşamak hiç istemiyordu. Kirli üstü başı, kanlı ellleri ve Wakizashi'si ile fazla dikkat çekiyordu; ama en çok dikkat çeken tarafı, tek dönmesiydi.

Bundan müttevelli, çok geçmeden kendini başladığı yerde bulmuştu. Aynı odada, aynı kişinin karşısındaydı; ama bu sefer, karşısındaki kişinin de bakışları, en az kendisinin ki kadar farklıydı. Sorduğu soruyu, bomboş gözlerle dinledi. Öylece durdu yerinden ve o soğuk, hissiz bakışlarını Shoujo'dan çekip, bir pencereye kitledi. Dışarıyı izledi bir süre, vücudunun yorgunluktan mı yoksa acıdan mı titrediğini düşündü bir kaç saniye.

Sonra cevap vermek için dudaklarını kıpırdattı. "Yaşıyor." dedi, yaşama kelimesine yakışmayacak kadar hissiz ve cansız bir şekilde. "Tetsuo'yu öldürdüğüm yerde, halkın merhameti sayesinde yaşıyor. Kolunu kaybetti... Karaou adında bir adam, onun aptallığını net bir kesikle cezalandırdı." diye devam etti. Olanları o kadar sıradan ve sakin anlatıyordu ki, bu noktada Ryu fazla ölüydü. "Bir çocuk öldü... Muhtemelen zehirden. Annesine söz vermiştim, tutamadım. Nehr temiz ama artık, görev tamamlandı. Ama ben başarısız oldum."

Bakışlarını pencereden çekti, karşısındaki çocuğa kısa bir an baktı ve usulca arkasına dönüp, gitmek istedi. Nereye gideceğini bilmeden, gidip gidebileceğini sormadan... Bu noktada, hiçbir şey hissetmeyen Ryu'nun, bir şeyleri hissetmeye başladığı tek andı. O ada acılarıydı. Tek hissettiği şey, sonsuz gibi gelen bir acıydı. Hüzün bile değildi. Sadece acıydı, öfke yoktu veya başka herhangi bir duygu.

Sadece acı... Bir kılıç gibi...

[Jin Ryoken]

Ryu Tetsuo'nun başını temiz bir hamleyle gövdesinden ayırırken, Ryoken sadece izliyordu. Kopmuş kolunun acısı, ayağa kalkmasına, tepki vermesine bile engel oluyordu. Götürmeleri gereken Tetsuo'yu öldüren Ryu'yu izlemekle yetiniyordu sadece. Bu olmamalıydı. Kolu kopmamalı ve görevi başarıyla tamamlamalılardı. Lakin olmamıştı. Ryoken'in şuan tek derdi, kopan kolunu alıp bir an önce ona kavuşmaktı. Ryu, Ryoken'e yönelik cümlelerini sarf ettiğinde Ryoken pek bir şey diyemiyordu. Zaten, diyebilecek gücü neredeyse kalmamıştı. Üstelik söylediklerini yapacak güç, hiç kalmamıştı.

Ryu gitmeye yöneldiğinde, bir kaç kişi gelip Ryoken'in kolunu kopan yere sarıyorlardı. Sonrasında kendisini kaldırıp bir eve götürmeye başlıyordu halk. Ryoken, daha fazla dayanamıyordu. Acıya ve kan kaybına sergileyebileceği kadar direnç sergilemişti. Gözleri kararmaya başladığında, kendini taşıyanların kollarına bırakmış, ağır ağır gözkapaklarını kapatmış ve mücadelesini sonlandırmıştı.

Tekrardan gözlerini ağır bir şekilde açtığında, ölmemiş olduğunu anlamıştı. Bir odanın içinde, şilte üzerinde yatıyordu. Ölmediğini tekrar kontrol etmek için hızlı bir şekilde gözleri koluna kayıyordu. Kolu oldukça profesyonel bir şekilde sarılmıştı. Ryoken, buna sevinemiyordu. Çünkü artık bir kolu yoktu. Kolu olmadan ölü bir adamla eşit bir seviyede idi. Genede halkkn yardımıyla kolunu kurtarmaya başlamıştı. Kolu acısa bile, kremler ve merhemler bir süredir burada olduğunu ispat ediyordu. Bu sırada odanın sürgülü kapısı açılıyor ve içeri yirmili yaşlarda bir çocuk giriyordu.

Temiz yüzlü bu çocuk uyanmışsın dediğind Ryoken tepkisizdi. Ölmüş bir adamdan farksızdı. Bir cevap beklemeden yarı kanlı sargıyı çıkartan çocuk, merhemlerden bir tutam yarasına sürmeye başlıyordu. Sonrasında ise tekrardan konuşmaya başlıyor ve üç gündür baygın olduğunu söylüyordu. Üç gündür burada konaklıyordu. İyileşmesi zaman alacak olsa bile, o mutlu değildi. Artı bir kolu yoktu. Cana yakın bir şekilde konuşan çocuk, yarayı yeni bir bandajla kapatmaya başlarken İshigakure'ye döndüğünde yaranın daha iyi yapılacağından bahsediyordu.

Yarayı tamamen sardıktan sonra ise odadan çıkıyor, kısa bir süre içinde elinde bir tepsi yiyecek ile geri geliyordu. Bu sırada ilginç ve mucizevi bir şekilde acısı tüm vücudunda konaklayan yaranın artık ağrımadığını fark ediyordu. Bunu fark eden Ryoken, tavanı izleyerek konuşmaya başlıyordu.

”Kolum olmadan, ben bir hiçim. Özür dilerim, gitmem gerekiyor.”

Diyor ve kalkıp en hızlı şekilde köyüne gitmeye çalışacaktı. Bir hiçti o artık, kolu yoktu. Kolu olmadan bir şey yapmak istemiyordu. Sadece ve sadece, köyüne dönmek istiyordu.

[GM - Naruto]

Off Topic

Gözünüzü seveyim isimleri düzgün yazın yav… Kaoru oldu Karaou, Karou… Shijo oldu Shoujo…

Ryu; Shoujo ile yaptığın kısa konuşmayı, Shijo da en az senin kadar dingin bir şekilde dinliyor. Ancak sen konuştukça, onun gözlerinde beliren öfkeyi fark ediyorsun. Özellikle Shijo’nun açık mavi sol gözü, giderek daha parlak ve beyaza yakın bir renge bürünüyor. Bütün o saflığı ve yansıttığı pozitif havayı cümlelerinle kaybeden Shijo, senin konuşmanın bitmesinin ardından kısa bir süre sessiz kalıyor. Sen de bu sessizlik esnasında arkanı dönüp gitmeye yeltendiğinde, Shijo’nun daha önce duymadığın keskinlikteki ses tonuyla “Ne yaptığını sanıyorsun?” dediğini duyuyorsun. Bu soru senin adımlarını kesmeye yeterken Shijo “Takım arkadaşını geride bırakıp buraya geldiğini mi söylüyorsun? Hayal kırıklığına uğramamış gibi yapmayacağım…” dedikten sonra sana herhangi bir cevap hakkı tanımadan “Şimdi çıkabilirsin… Görev sonu raporunu yaz ve görevlilere teslim et. Ancak davranışlarının tolere edileceğini sakın düşünme.” diyor.

Ryoken; Çocuğun getirdiği yemekten tek bir lokma almadan, yerinden kalkıyorsun. Günlerdir baygın bir şekilde yatıyor olman dolayısıyla şilteden doğrulduğun anda inanılmaz bir baş dönmesiyle kendini tekrar sırt üstü yığılmış bir şekilde buluyorsun. Yanındaki çocuğun da desteği ile tekrar doğrulup ayaklanmaya çalıştığında, sanki vücudun sürekli kopan kolunun eksikliğini yüzüne vuruyor. İçten içe artık işe yaramaz biri olduğun yönündeki söylemlere zihninde yer edinmeye başlarken, etrafında olanlardan bağımsız bir şekilde ilk önce bulunduğun odadan, sonra da evden çıkıyorsun.

Umarsız, ancak tedbiri elden bırakmadan köyüne yaptığın geri dönüş yolculuğu sorunsuz geçiyor. Ancak yavaş yaptığın yolculuk, köye dönüşünü 15 gün kadar sonunda gerçekleştirmene neden oluyor. Yol boyunca kendince kopan koluna pansuman yapsan da, elbette bu profesyonel bir bakım olmaktan bir hayli uzak oluyor. Bu noktada yapabileceğin tek şey, yaranın iltihap kapmaması için çabalamak oluyor. Her defasında yaraya yapışmış bir şekilde olan bandajı büyük acılarla ve içine yuttuğun bağırtılarla acıp kapıyor, her defasında bayılmanın eşiğinde buluyorsun kendini. Aslında birkaç kez bayılıp bayılmadığından bile emin olamıyorsun. Kısacası, tamamen karambole bir ilerleyişin baş mimarı olarak köyüne dönmeye çalışan biri konumunda olduğun söylenebilir.

Pek de sağlıklı olmayacak şekilde, akşam saatlerine doğru köye giriş yapıp, Ishichou Binası’na doğru yaptığın ilerleme esnasında, bitkin vücudun evinde olmanın da verdiği rahatlıkla kendini salıyor ve yere yığılıyorsun. Yolculuğun esnasında buna benzer haller içine düşmüş olsan da, artık kendin evinde olduğun için direnmeyi de bırakıyorsun. Gözlerini açtığında ise, daha önce birkaç kez uğradığın için bildiğin hastanede olduğunu fark ediyorsun. Bakışların keskin bir şekilde doğrudan kopan koluna gittiğinde, sargıların yenilendiğini, ancak kolunun hala yerinde olmadığını görüyorsun. Bakışların diğer tarafa kaydığında ise, başında durmakta olan Amemori Shijo’yu görüyorsun. Yorgun ve bitkin bir halde olan Jounin ile bakışların kesiştiğinde, Shijo’nun yüzünde hüzünlü bir tebessüm yakalıyorsun. Sana zarar vermekten kaçınırcasına omzuna elini birkaç kez vurduktan sonra “Geri dönmene ve uyanmana sevindim. Hiç merak etme, her şey düzelecek.” diyor. Bu basit telkin cümlelerinin ardından ise, bu işte pek de iyi olmadığını ortaya koyan Shijo odadan çıkıyor. Kapının hemen dibinde adımlarını kesen Shijo arkasına bakmadan “Kendini iyi hissettiğinde görev raporunu hazırlaman gerekiyor. Biliyorum bu biraz zor bir istek ama, yazacakların köy için önemli.” diyor ve odadan çıkıyor.

Off Topic

Görev sonu raporunuzu yazdıktan sonra konuyu sonlandıracağız, son RP'nizi atın bakalım.

[Jin Ryoken]

Çocuğun getirdiği yemekten bir lokma almadan yerinden kalkıyordu. Günlerdir baygın olması sebebiyle, bu kalkış sonrasında inanılmaz bir baş dönmesiyle kendisini sırt üstü yığılmış bir şekilde buluyordu. Yanındaki çocuğun desteğiyle tekrar ayağa kalkmaya çalıştığında, sanki vücudu kopan kolunun eksikliğini Ryoken'İn yüzüne vuruyordu. İçten içe öfkesi yavaş yavaş gidiyor ve karamsarlığa düşmeye başlıyordu. İşe yaramaz biri olduğunu düşünmekten alıkoyamıyordu kendini. Sonrasında önce yattığı odadan, ardından evden çıkıyordu.

Köye dönüşü sorunsuz oluyordu lakin, yavaş sürüyordu ve 15 gün sonrasında dönüyordu. Yol boyunca kopan koluna pansuman yapsa bile, bu çocuğun yaptığı gibi profesyonel bir bakımdan uzak oluyordu. Genede bütün yol boyunca sadece kolunu düşünüyordu. Yaranın iltihap kapmaması için uğraşlar verdiği yolda, her defasında yara yapışmış bandajı büyük acılarla ve içine attığı bağırışlarla açıp kapatıyordu. Her defasında kendini tekrardan bayılmanın eşiğinde buluyordu. Aslında bir kaç keresinde bayılıp bayılmadığından bile emin olamıyordu.

Akşam saatlerine doğru köye giriş yapıyor, İshicou binasına doğru yaptığı ilerleme sırasında vücudu kendini bir anda salıyordu. Ryoken, yolculuk esnasında bu tür durumlara direnmişti lakin, artık köyündeydi. Kendini salmamak için hiçbir sebep yoktu. Gözlerini açtığında ise, hastahanede buluyordu kendini. Bakışları koluna gittiğinde, sargıların yenilendiğini, ancak kolunun hala yerinde olmadığını görüyordu. Bir kolsuz, artık ne yapacaktı ki ?

Bakışları diğer tarafa kaydığında, kendilerine görevi veren kişi, Shijo başında bekliyordu. Yorgun ve bitkin bir halde Jounin ile bakışları kesiştiğinde, hüzünlü bir tebessüm yakalıyordu Shijo'nun suratında. Belki de, sevinmişti. En azından sağ salim gelebildiğinde. Zarar vermekten kaçınırcasına Ryoken'in omzuna vurduktan sonra, her şey düzelecek diyordu. Her şey, düzelecek. Bunu herkes söyleyebilirdi ama, Ryoken inanabilir miydi ? Sonuçta bu laflar Ryoken'İn inanması için değil miydi ? Ryoken kendisine inanmıyordu, hiçbir şeyin düzelmeyeceğini biliyordu. Bu laflar boş laftan başka bir şey değildi.

Shijo odadan çıkmak için adımları atmaya başlıyor ve kapının hemen dibinde adımlarını kesiyor, rapor vermesini istiyordu. Ryoken hiçbir şey demeden sadece tavanı izliyordu. Raporunu yazacaktı. Ryu yardım etmiş olsa koluna kavuşabilecekti. İşte, bundan da bahsedecekti.

Amemori Shijo bize görevimizi açıkladıktan sonra yola koyulduk. Gece saatleri idi. Işıkları yanan birkaç eve uğramamızın iyi olacağını ve bilgi toplayabileceğimizi önerdim. Doi Oda adlı şahsın evine uğradık ilk önce. Kendisinden nehir hakkında bilgi aldıktan sonra, Sakaguchi Tetsuo adlı tüccarın bu olayın arkasında olabileceğini öğrendik. Bu sadece bir ihtimaldi. O yüzden yolumuza devam etmeye karar verdik. Sonrasında bir kadının evine uğradık. Kadının çocuğu çok hastaymış, onunla ilgilenmek için Ryu eve girdi bense bilgi almaya devam etmek için gitmedim. Pek bilgi toplayamayınca geri dönmeye gittim, lakin kadın kapıda bekliyordu ve Ryu ise başka bir yere gidiyordu. Çocuk hastalanmıştı ve Ryu onun kurtarmaya gidiyordu. Sonrasında harabe bir evin oralara ulaştım ve Ryu ile tekrardan karşılaştık. Ona çocuğa ne olduğunu sormamla beraber, çocuğunun öldüğünü söylemesi bir oldu. Sonrasında insanlarında gittiği bir meydana beraber gitmeye başladık. Karou isminde bir adam, halk ve Tetsuo oradaydı. Tetsuo'yu almışlar ve halkla beraber işkence planları kuruyorlardı. Karou denilen eleman hiç konuşmuyordu. Bu süreçte bu olaya müdahale etmemiz gerektiğini, yoksa halkında bir katil olacağını düşündüm. Ryu konuşmalara girdikten sonra ben konuşmaya girdim ve Tetsuo'nun arkasında duran Karou'yu da yanımızda götüreceğimizi söyledim. Sonrasında Tetsuo'yu alabilmek için elimi uzattığımda kolumu kesti. Sonrasında nereye gittiğini göremedim. Tetsuo'nun başını koparan Jirou Ryu, yardım etmeden bırakıp gitti. Bende halkın yardımı sayesinde geri dönmeyi başardım.

Bu bir rapordu, birde Shijo'nun eline geçecek özel bir not vardı. İşte, Ryoken'in sevdiği taraf buydu.

Sayın Amemori Shijo.
Bize görevi veren kişi siz olduğunuz için, bu konunun muhattabı olarak sizi uygun gördüm. Lütfen dikkatlice okuyun ve beni anlamaya çalışın. Görevim sırasında başıma bir aksilik geldi. Kolumun kopması. Bu durum aslında kurtarılabilecek iken, Jirou Ryu yüzünden kurtarılamamıştır. Kaoru kolumu kestiğinde, maalesef Kaoru direk kaybolmuştur. Bu olay sonrasında, kolumu alıp hızlı bir şekilde gidebilecekken, Jirou Ryu Tetsuo'nun kafasını kopartmış, üstelik bir takım laflar ederek beni orada tek bırakmıştır. Kolum kurtarılabilecekken, bir ihtimal var iken kendisinin çekip gitmesi benim koluma mâl olmuştur. Kendisi çocuk öldüğünden beri bana karşı tehditkar ve agresif bir tavır sergilemekteydi. Kısacası Kaoru'dan gördüğüm tavrı, kendi takım arkadaşımdan görmüş bulunmaktayım. Bilginize sunarım.

Saygılarımla, Jin Ryoken.

[Jirou Ryu]

Odanın köşesinde usulca yanmakta olan tütsüden çıkan lavanta kokusu, Ryu'nun sake bardağından sızan koku ile hafif bir ahenk içerisindeydi. Kare masanın karşısına oturmuş, tertemiz bir kağıda bir şeyler karalamadan önce, yaşadıklarını son kez hafif bir sarhoşluk ile kafasından geçirmişti. Çocuğun o son nefesini verdiği an ise, kalbindeki hançerin defalarca kez çıkartılıp tekrardan saplanılmasına sebep olmuştu. Shijo'nun o gün söylediği söylemler ise, Ryu'nun neredeyse umurunda olmamıştı. Bu noktada kim haklı, kim hain tartışması, Ryu'nun bulunduğu ruh hali için fazla lüks bir hareket olurdu. İçindeki o boşluk o kadar büyümüştü ki, bu bağlamda dışa da vurmuştu. En az içi kadar boş bir ruh halindeydi. Duyguların tamamen o boşluk tarafından sömürülüp, yok edildiği bir kılıç haline bürünüyordu. Ve işin en komiği, duyguları köreldikçe, bir kılıç olan kendisi daha da bileniyor ve keskinleşiyordu.

Sake'den bir yudum aldı, yudumu daha tam olarak yutmadan, bardağı masaya koyup kalemi eline aldı. Ondan beklenen bir rapor vardı ve sorumluluğunu yerine getirmeliydi.

Off Topic

Görev, mühimdi. Bunun stresi, henüz toy bir genç olan benim üzerimdeydi; ama hiçbir şey, bu görevi tamamlamaktan alıkoyamazdı beni. Gecenin demlendiği saatlerde vardık ilk yere... Jin Ryoken, ışığı yanan bir kaç evi sorgulamamızı söyledi ve öyle de yaptık. Önce, ailesini uzaklara yollamış, evde çapkınlık yapan bir erkekle konuştuk. O bize en önemli bilgileri veren oldu. Sakaguchi Tetsuo adında bir tüccarın insanlara şantaj yaptığını ve amacının insanların yaptığı tüm enstrümanları tek başına satmak istediğini öğrendik. Bu gayesi ve aç gözlülüğü bir masum çocuğa mal oldu... Sonraki evde, harap olmuş bir anne çıktı karşımıza. Çocuğunun çok hasta olduğunu öğrendik, yardım etmek istedim; ama Jin Ryoken, ukala bir şekilde bir doktor olmadığını söyleyip, arkasına bile bakmadan gitti. Oysa ben de bir doktor değildim; ama sözlerimin kısa süreliğine de olsa, o çocuğu canlandırdığını gördüm. Benimle konuştu... Oysa ben bu işlerden hiç anlamazdım. Ailemi, yıllar önceki o savaşta kaybettim ve Ryoken konuşma işlerinde benden çok daha iyiydi. O sırada neyle uğraştı bilmiyorum; ama bir çocuğun hayatından önemli miydi? Bunu ona sormanızı istiyorum.

Çocuğun kötüye giden durumunun ölümle sonuçlanabileceğini sezdiğimde, zoru denedim. Hem görevi hem de bu çocuğu kurtaracağımı sandım; ama son demlerinde, benim bile canımı yakan acı bir soğuğun eşliğinde, o sıcacık bedeni ile öldü. Harabe bir evdeki sarhoşlar bize yardım etti. Kendime geldiğimde, bir evin içerisinde, yaşlı bir adam ve iki sarhoşla birlikteydim. Çocuğun cesedini onlara emanet ettim, Tetsuo için nefretler savuran yaşlı adamdan, onun yerini öğrendim. O sırada karar verdim, Tetsuo'yu öldüreceğime.

Yola çıktığımda Ryoken çıktı ve umursamadığı insanlar hakkında bir takım sorular sordu... Onu orada öldüreceğimi sandım; ama üzerindeki alın bandı, zincirlerimi sıktı. Yoluma, o yokmuş gibi devam ettim. Söylenilen yere vardığımda, insanlar tek bir yerde toplanmıştı. Kaoru adında gizemli bir adam, diz çöktürülmüş Tetsuo ve nefret kusan başka bir yaşlı adam. Ortam kaynıyordu, insanlar Tetsuo'yu linç etmek için can atıyordu; ama insanların bunu yaptığını görmek için, Kaoru adındaki herif daha çok can atıyordu. Aynı zamanda bu herif, nehri zehirden arındıran bir herif... Gördüğüm en güçlü insanlardan biriydi. Belli bir ideolojisi vardı; ama öğrenecek çok vaktimiz yoktu.

Halkın elinin kana bulanmasını istemediğim için müdahale ettim. Onları yatıştırmaya çalıştım ve sonra bir nebze de olsun başarılı oldum. Ardında Ryoken çıktı, bağırıp çağırdı ve tehditler savurup, umursamazca elini adamın omzuna attı. Bunu beklemiyordum ve sadece izlemekle yetindim, zaten çok kısa bir andı. Ryoken kolundan oldu ve Kaoru gözlerimin içine bakıp, ortadan kayboldu.

Tetsuo'yu, planladığım gibi öldürdüm ve kafasını, çocuğun ölü bedenini olduğu evin kapısının önüne koydum. Bunu bendeniz Jirou Ryu yaptı, başkası değil. Ryoken'i ise, sırt çevirdiği halkın merhametine bıraktım. Ben bir dostu değil, bir haini geride bıraktım.

Evet, Jin Ryoken kolunu kaybetti ama bu topraklar ve bu toprağın üzerinde yaşayarak bu vatanı var eden bizler, bir masum çocuğu kaybettik.

Bir çocuğu, bin tane Ryoken'e tercih ederim.

Jirou Ryu...

Noktayı koydu, imzasını attı ve sakesinden bir yudum alıp, karanlık geceye gözlerini yumarak bu günü daha da karanlık bir hale soktu kendi için. Ve bir kez daha yineledi,

"Bir çocuğu, bin Ryoken'e tercih ederim."

[GM - Naruto]

Ryoken; Hastanede geçmeye başlayan günlerin giderek monotonlaşıyor. Shinobi yaşantısının uzağında, sadece kolun yapılan düzenli pansumanlar ve medic-ninlerin müdahaleleri dışında gün boyu bir şeyler yaptığın bile söylenemez. Bu sebepledir ki, aslında bir günün ne kadar uzun olduğunu belki de ömründe ilk kez bugünlerde anlayabiliyorsun. Kopan kolunun yerinde yer yer hissettiğin garip karıncalanma duygusu, sanki kolun tekrar çıkacakmış gibi bir his yaratıyor içinde. Ancak bakışların koluna döndüğünde, gördüğün sadece kopan kolunun hayaleti oluyor.

Günlerin boş, anlamsız ve ümitsiz bir şekilde geçip giderken, Shijo mümkün olduğunda her gün yanına uğrayıp durumunu soruyor. Kısa konuşmalarınız yarına dair temenni dilekleriyle sonlanırken, ikinci haftanın sonunda, bu kez elinde mühürlü bir zarfla geliyor Shijo. “Ishichou-sama’dan.” diyerek mektubu sana uzatırken “Bana hitaben yazdığın şeyleri Ishichou-sama’ya da ilettim, bilgin olsun.” diyor. Bu konuşmaların ardından da seni mektubu okuman için tek başına bırakıyor.

Jin Ryoken,

Göreviniz boyunca harcamış olduğunuz emeğe minnettarım. Gönül isterdi ki, yazdıklarımı evinde, hiçbir yaran olmadan okuyasın… Ancak bizler shinobiyiz. Kaderimiz kanla yazılmış. Sevdiklerimizi, halkımızı ve inançlarımızı korumak adına ne can vermekten çekiniriz ne de can almaktan! Sen bu cümlenin en yeni örneğisin. Bu yüzden kendini eksik hissetme… Yaşadığımız dünyada kendisiyle gurur duyması gereken biri varsa, o da sensin.

Kolun konusuna gelmeden önce, görevinizde yaşadıklarınızla ilgili değerlendirmelerimiz oldu. Sen henüz köye dönmemişken tarafımıza yapılan bir ihbarda, sivil kişilere saldırdığın ve yaşlı bir adamın aklını kaçırmasına sebep olduğun belirtilmişti. Konuyla ilgili yaptığımız araştırmada, bu yaşananlar görevlilerce teyit edildi. Böylesine bir sorumsuzluğun kabulü tarafımızca mümkün değildir. Her ne olursa olsun, korumak zorunda olduğumuz kişilere silahlarımız yöneltmenin hiçbir izahı olamaz! Bu davranışın bizleri hayal kırıklığına uğrattı. Chuunin rütbesiyle ödüllendirilmiş, köyün önde gelen shinobileri arasında yer alan bir kişinin, bu denli pervasız ve sorumsuz bir davranışı nasıl sergileyebildiğini anlamak mümkün değil.

Tekrar göreve dönersek, görevinizin kısmen başarılı kısmen başarısız olduğunu söylemek mümkün. Nehri zehirleyen kişi olarak ismini bildirdiğiniz Sakaguchi Tetsuo isimli şahsın ölü olarak ele geçirilmesi, kimlerle işbirliği içinde olduğu, amacının sadece enstrümanları tekeline geçirmek mi olduğu yoksa başka bir gayesinin de var olup olmadığı gibi soruların cevapsız kalmasına neden oldu. Ayrıca nehirde kullanılan zehirden numune alınamamış olması da ilerleyen dönemlerde benzer vakalara rastlanılması halinde elimizi zayıflatacak bir diğer konu. Tüm bunların yanından Kaoru isimli şahsın kim olduğu, neden görev konunuz olan olaya müdahil olduğu gibi sorular da bir diğer kafa karıştırıcı durum. Tüm bunlar bir araya geldiğinde, her ne kadar nehir zehirden arındırılmış bile olsa, görev kapsamında cevap bulması gereken bir hayli soru cevapsız kalmış durumda. Bu nedenle de görevinizin kısmen başarılı kısmen başarısız olarak nitelendirmek doğru olacaktır.

Görev sırasında yaşadığın yaralanma hadisesi ve takım arkadaşın olan Jirou Ryu’nun tavırları konusunda ise ayrıca bir tahkikat yapılacaktır. Bu hususta gerekli görüldüğü halde tarafına bilgi verilecektir. Ancak bu noktada senden esas talebimiz, bir an önce taburcu olmandır. Zira sizler gibi isim yapmış shinobileri kolay kolay gözden çıkarmayı düşünmüyoruz!

Bir an önce iyileşmen ve önümüzdeki görevlere kendini hazırlaman dileğiyle,

Rokudaime Ishichou
Shinkai Kurumi

Ryu; Raporunu düzenlemenin üzerinden kısa bir süre geçiyor. Normalde görev raporlarınızı sunmanızın ardından birkaç gün geçtikten sonra sizlere cevap gelirken, bu kez sürenin uzaması bir şeylerin doğru gitmediğini haber veriyor. Öte yandan her ne kadar umursamasan da, Ryoken’in köye dönüşü, hastaneye kaldırılışı haberleri kulağına geliyor, ayrıca bu haberlere ek olarak onun bir daha shinobilik yapamayacağı, emekliye ayrılacağı gibi söylentiler de bu haberleri takip ediyor. Günler bu şekilde geçip giderken, uzun bir sürenin ardından evinin kapısı çalınıyor ve bir shinobi tarafından üzerinde Ishichou’nun mührü olan zarf sana teslim ediliyor.

Jirou Ryu,

Göreviniz boyunca harcamış olduğunuz emeğe minnettarım. Bildiğiniz üzere görev sonu mesajlarımı mümkün mertebe görevde yer alan herkese hitaben yazarım. Ancak göreviniz süresince yaşadıklarınız, bana ayrı ayrı mesajlar yazdırma zorunluluğuna itti. Öncelikle bu durumun beni ne kadar rahatsız ve irite ettiğini bilmeni isterim. Çünkü bizler ancak bir bütünken güçlü ve dayanıklı olabiliriz. Görev başlangıcında, görev boyunca ve görev sonunda bu birlikteliğin korunmasını isteriz. Jin Ryoken ile bu birlikteliği gerçekleştirememiş olmanız, sizin seviyenizdeki kişileri sorgulamamıza bile neden olmaktadır. Bunu, durumun vahametini anlaman için özellikle belirtiyorum.

Göreve dönersek, görevinizin kısmen başarılı kısmen başarısız olduğunu söylemek mümkün. Nehri zehirleyen kişi olarak ismini bildirdiğiniz Sakaguchi Tetsuo isimli şahsın ölü olarak ele geçirilmesi, kimlerle işbirliği içinde olduğu, amacının sadece enstrümanları tekeline geçirmek mi olduğu yoksa başka bir gayesinin de var olup olmadığı gibi soruların cevapsız kalmasına neden oldu. Ayrıca nehirde kullanılan zehirden numune alınamamış olması da ilerleyen dönemlerde benzer vakalara rastlanılması halinde elimizi zayıflatacak bir diğer konu. Tüm bunların yanından Kaoru isimli şahsın kim olduğu, neden görev konunuz olan olaya müdahil olduğu gibi sorular da bir diğer kafa karıştırıcı durum. Tüm bunlar bir araya geldiğinde, her ne kadar nehir zehirden arındırılmış bile olsa, görev kapsamında cevap bulması gereken bir hayli soru cevapsız kalmış durumda. Bu nedenle de görevinizin kısmen başarılı kısmen başarısız olarak nitelendirmek doğru olacaktır.

Bu noktada, Tetsuo’yu sağ olarak ele geçirmek mümkünken ve halkın ona zarar vermesini engellemeye çalışırken, neden onu öldürmeyi seçtiğini anlamak mümkün değil. Tetsuo’yu halktan koruman takdire şayan olsa da, kendinden koruyamamış olmanın izahı yok. Görevde karşılaştığın ve maalesef yaşamını yitiren küçük çocuğun acısı ile böyle bir aksiyona girdiğin düşüncesinde dahi, Tetsuo’yu infaz etme yetkisinin sizlere verilmediği açık. Duygularına bu kadar yenik düşerek görevi tehlikeye atman, bizleri ciddi anlamda şüpheye itmiştir. Tetsuo’yu kendin öldürebilmek için halktan korumuş olman, gerçekten anlamlandırmakta güçlük çektiğimiz bir durum.

Değinmek istediğim bir diğer konu ise görev ve insan ilişkileri… Bu noktada raporunda olumlu işaretler alsam da, sonunda yine bir hayal kırıklığına itildim. Adını bildiğine emin olduğum Rokudaime Hokage Hatake Kakashi’nin bir sözünü sana hatırlatmak isterim. Hatake Kakashi der ki “Shinobi dünyasında kuralları çiğneyenler çöptür, bu doğru, ancak yoldaşlarını terk edenler çöplerden daha beterdir.” Göreve çıktığın kişi kim olursa olsun, Ishigakure alın bandı taktığı sürece, hayatı sana emanettir. Nasıl ki bir çocuğun canı senin için görevden daha önemliyse, takım arkadaşının canı da aynı derecede öneme sahiptir. O kişiyi sevmen veya sevmemen, saygı duyman veya duymaman değil, bizim köyümüzden olup olmaması önemlidir. Ancak sen, köyünün sana olan emanetini yüz üstü bırakarak onu bir nevi ölüme terk ettin! Belki de onun hayatının kolsuz bir şekilde devam etmesine neden olacaksın! Bu görevin başarısız olması telafi edilebilirdi, ancak takım arkadaşını geride bırakman, hem senin bünyende hem takım arkadaşının bünyesinde hem de köyümüzce kolayca kabul edilebilir bir durum değil.

Şimdiki söyleyeceklerim her ne kadar benim tarzım değilse de, bundan sonra görev sırasında yaşadığın şeylerin tekrar yaşanmaması ve köyünden olanlara her şeyden çok önem vermeni, köyünden hiç kimseyi arkanda bırakmamanı, onları canın pahasına korumanı sana emrediyorum!

Rokudaime Ishichou
Shinkai Kurumi

[GM - Naruto]

Jin Ryoken aşağıdaki özelliği kazanmıştır, imzasına eklemesi gerekmektedir.

Özellik: Kopuk Kol
Karakterin sol omzunun 10 cm. kadar aşağısından itibaren kolu yoktur. Karakter arada sırada kesilen uzvunda hayalet uyartılar hisseder. Bu his bazen karıncalanma olarak, bazen ise artık olmayan parmaklarının acıması şeklinde kendini gösterir. Bazı stresli durumlarda karakter parmaklarıyla sanki bir şeylere dokunuyormuş hissine kapılır. Karakterin psikolojisini etkileyen bir durumdur. Tamamen medikal bir etkidir, uzuv kaybedenlerde görülmesi doğal bir olaydır. Bununla beraber, karakter çift el mührü gerektiren Ninjutsu veya Genjutsu tekniklerini kullanamaz.

Karakter iyileşme süreci tamamlanana kadar tablet halinde özel bir ağrı kesici almak zorundadır. Karakter henüz bu yeni durum nedeniyle ağrı süresini ve sürecini tam olarak bilemediği için, bu ağrı kesicinin etkisinin azalması RP içerisinde belirtilecektir. Söz konusu ağrı kesicinin ne kadar kaldığı da RP içerisinde ayrıca belirtilecek olup, Ishigakure sınırları içerisinde karaktere ücretsiz olarak verilecektir.

Ayrıca Jin Ryoken, GM tarafından kendisine yeni bir konu açılacağı için, hiçbir göreve, aktif/pasif operasyona dahil olamaz ve Bingo Kitabı'ndaki bir kişi için başvuruda bulunamaz.

Ödüller

Jin Ryoken ve Jirou Ryu
Detaylar:

• Görev Sonu:
  • 50 GP
  • 75.000 Ryo
  • 2 PP

• Penaltı (Kısmen Başarısız Görev):
  • -15 GP
  • -15.000 Ryo
  • -1 PP

Sonuç:

• Net:
  • 35 GP
  • 50.000 Ryo
  • 1 PP