[Jirou Ryu & Kotegawa Chisa] Yeni Bir Düzen

[GM - Naruto]

Akşam saatlerinde evinizde dinlenmeye çekilmişken, kapınızın sert bir şekilde çalmasıyla irkiliyorsunuz. Kapının çalınması bile başlı başına acil bir durumun olduğunu size anlatırken, yerinizden kalkıp kapınızı açıyorsunuz. Kapıda yüzündeki Ishigakure'nin ANBU'su Çakıl Timi'ne ait üç shinobi gördüğünüzde, az önceki acil durum mevzusunun gerçek olduğunu anlıyorsunuz. Kapıdaki üç shinobiden ortada olanı sizi acil olarak Ginbushi-sama'nın beklediğini söylüyor ve ardından başka herhangi bir açıklama yapmaksızın ortadan kayboluyorlar.

Gelen haber üzerine derhal hazırlığınızı yapıyor ve evinizden çıkarak Ishichou Binası'na gidiyorsunuz. Bu esnada ikiniz Ishichou Binası'nın güneyinde bulunan giriş kapısında karşılaşıyorsunuz. İkiniz de durumdan habersiz bir şekilde aynı yöne doğru adımlamaya devam ediyorsunuz. Haberin size Çakıl Timi tarafından getirilmesi nedeniyle, konuyla ilgili olarak başta aranızda herhangi bir konuşma geçmese de, merdivenlere çıkmaya başladığınızda aynı göreve atanmış olduğunuzu anlayabiliyorsunuz. Ishichou'nun odasının önüne geldiğinizde ise, bir koruma size kapıyı açıyor ve içeriye giriyorsunuz.

Odanın içine girdiğinizde, hemen karşınızda duran büyük bir masa sizi karşılıyor. Neredeyse tüm Ishi'yi görebilecek kadar büyük bir camekanın önünde duran bu büyük masa, üzerindeki kağıtlarla bir hayli dağınık duruyor. Oldukça geniş olan bu odanın sağında ve solunda büyük dolaplar bulunuyor. Ayrıca sizin sol tarafınıza düşen duvarın camekana yakın bölümünde bir kapı daha bulunuyor. Masanın hemen önünde ise ayakta duran Yajima Juzo'yu görüyorsunuz. Chisa Juzo'yu gördüğü anda, daha önce yaşananlar ve bunun akabinde Ooki'nin başına gelenleri anımsıyor. Bu durum ister istemez onda bir çekingenlik yaratırken, Juzo Chisa'ya hafif bir bakış atmakla yetiniyor. Bu esnada masasında oturmakta olan Ishichou Shinkai Kurumi, önde olan kafasını yavaşça yukarı kaldırıp size bakıyor. Bakışları oldukça yorgun olan Ishichou kendine has bir çekiciliği olan ses tonuyla “Hoşgeldiniz, gecenin bu saatinde sizi çağırdığımız için kusura bakmayın.” diyerek konuşmaya başlıyor. Hemen elinin altında olan bir bardaktan bir yudum bir şeyler içen Ishichou “Geçmiş günlerde Kuzuryu-gawa Nehri'nde bir zehirlenme hadisesi yaşanmıştı. Ryu-san ve beraberinde Ryoken-san bu konuyla ilgilenmesi için görevlendirilmişti.” şeklide konuşmasına başlayan Ishichou, bu noktada göz temasını mümkün mertebe Chisa ile kurmaya çalışıyor. Ryu'nun konuyu zaten bildiği düşüncesiyle böyle bir şey yaptığı belli olan Ishichou “Bu görev esnasında ortaya çıkan ve ismi Kaoru olarak bildirilen bir şahsın, kasabada ve diğer çevre kasabalarda isminin sıkça telafuz edilmeye başladığı bilgisini aldık. Ayrıca bu şahıs, görev sırasında Ryoken-san'ın kolunu da koparmayı başarmıştır. Halkın gözü önünde cereyan eden bu hadiseye rağmen, halk tarafından Kaouru tehlikeli bir şekilde ağızdan ağza dolaşan bir isim haline gelmiştir.” diyor. Cümlelerinin son faslında artık ikinizle de göz temasına geçen Ishichou “Göreviniz halkın bu konudaki nabzını ölçmek ve Kaoru ile ilgili işe yarar bilgiler elde etmek. Böyle söyleyince basit göründüğünün farkındayım, ancak Kaoru denen adamın halk üzerindeki etkisinin boyutlarına göre işinizin zorlaşacağını şimdiden hatırlatırım.” diyor.

Görevinizle ilgili açıklamayı yapmasının ardından birkaç saniye sessiz kalan Ishichou özellikle Ryu üzerinde bakışlarını keskin bir hale getirirken “Umarım daha önceki görevlerinizde yaptıklarınız ve buna karşı size ilettiğim mesajlar hala aklınızdadır. Bu kez başarısızlığınızı tolere etmeyeceğim! Bu görev için ikinizi seçmemiz, size olan inancımızın göstergesidir. Chisa-san'ın son zamanlardaki gidişatı bizleri memnun etmekte ve aynı şekilde Ryu-san, senden de bizleri gururlandıracak işler yapmanı beklemekteyiz.” diyerek uyarılarını yaptıktan sonra “Tekrar ediyorum, başarısızlığı tolere etmeyeceğim!” diyor kesin bir ses tonuyla.

Ishichou açıklamalarını yaptıktan sonra, yorgun başını tekrar öne doğru eğiyor ve bu esnada Juzo “Görevinizle ilgili sorunuz varsa sorun çocuklar. Yolu Ryu zaten biliyor, bu yüzden tüm hazırlıklarınızı yapıp hemen yola çıkmanızı istiyoruz.” diyor kendine has ses tonuyla.

[Jirou Ryu]

Dışarıyı saran tüm o karanlık, evimin sınırlarının içerisine girmek için fazla ürkekti. Her bir odada yanmakta olan ışıklar, pencereden içeri sızmak isteyen gölgeleri var gücüyle savunuyorlardı ve bedenim bu savaşın tamamıyla içerisinde olmasına rağmen, aklım ellerime sıkıştırdığım defterin sayfalarında geziniyordu.

Kendi duygularıyla baş edemeyen bir takım insanları konu olan bu kitapta, benim de bir yerim olduğunu ister istemez hissediyordum. Son yaşadıklarım ve son yaşadıklarımın beraberinde getirdiği o yıkık hisler, ister istemez böyle düşünmeye itiyordu beni; ama tüm bunlardan kurtulduğumu, arındığımı hissediyordum artık. O aynadaki yüzleşmem, beni hislerden oluşan o bataklıktan söküp çıkartmıştı. Eskisi gibi duru bir zihne, eskisinden daha güçlü olduğuna inandığım güçlü bir ruha sahiptim. Bu dünyayı tek bir çatı altında toplayacak olma hayalim ise hâlâ benimleydi. Çok daha güçlü ve çok daha belirgin bir şekilde, tamamen hedefine odaklanmış sivri bir ok halinde.

Uykunun o ağır battaniyesini üzerime sermek için fazla dinç olduğum ve daha fazla kitap okumak istemeyen gözlerimin, kaçamak bir an aradığı o vakitlerde, sertçe çalınan kapımın çıkardığı o tek sesler tüm bedenime ve bedenimin ardında var olan benliğime bir uyarı sinyali etkisi uyandırmıştı.

Kitabın kapağını sertçe kapatıp, ayaklarımı uzattığım sehpanın kenarında öylece duran ekipman çantamı belime bağladıktan sonra, ağır adımlarla kapıya doğru yöneldim. Kapının dibinde bittiğimde kapıyı açmadan önce, elimin ekipman çantamın yakınında olduğuna emin oldum. Bu yakınlık öyle bir yakınlıktı ki, herhangi bir ters olayda ekipman çantamdan çıkardığım Kunai'yi, boynun yumuşak derisinin altına, gerinerek işlenmiş şah damarının yanına saniyeler içerisinde kondurabilmeliydim. Bu öldürme dürtüsü değildi, saf bir hayatta kalma dürtüsünün sonucuydu.

Kapı kolunu yavaşça aşağıya doğru indirip, kapıyı da kendime çektiğim o anda, evimi kaplamış ışık süzmelerinin, direk yüzlerine yapıştığı üç maskeli Anbu ile karşı karşıya kalmak, ben de yakın zamanda yaşadığım bir kaç anıyı tekrardan anımsamama neden olmuştu. Vücudumun gevşememe nedeni de tam olarak buydu. Yakın zamanda yaşadıklarım, bu üçünün bir İshigakure Anbusu olduğunu bilmeme rağmen, rahatlamama olanak sağlamıyordu. Sert bakışlarım, gecenin sessizliğinde, üçlünün maskelerinin deliklerinde dans ederken, ortadakinin açıklamaları ile uzun süredir karşı karşıya kalmadığım o görev bildirisi ile karşı karşıya olduğumu fark etmem, içimdeki o işe yaramamazlığın getirdiği boşluk hissini bir anda doldurmuştu. Üçü ortadan kaybolup, kapımın önünde ani bir boşluk oluştururken, ben ise içeri girmeden önce o boşluğa bir müddet daha boş boş bakıp, saldırmaya hazır olan elimin gevşemesine müsaade etmeden, sertçe yumruğumu sıkmış ve kapıyı öyle kapatmıştım. Savaşçı benliğim sahalara bir süre önce dönmüştü; ama benim sahalara dönüşüm, henüz yeni gerçekleştiriyordu ve bu benim ağzımı sulandırıyordu.

Bir süredir eski bir komidinin üzerinde, öylece beni bekleyen alın bandım ile göz göze geldiğimde, Ryoken ile çıktığım o görevden sonra, Ishichou'nun sözleri aklıma gelmişti. Derin bir nefes alıp, alın bandımı her zaman ki yerine, sağ belimin, görünecek yerine astım. Bir süredir beni bekleyen tek şey alın bandım değildi. Öylece duvara dayandırılmış, eski bir dostun sıcaklığına sahip olan Wakizashisi'yi, bir kez daha sırtıma, ait olduğu yere asarken, camdaki o zayıf yansımamdan kendimi net bir şekilde görebiliyordum.

Tam olarak hazırdım, bir kez daha Shinobi olmak ve bir kez daha bu dünyayı tek çatı altında toplayacak adam olmak için... Evimin kapısından dışarıya attığım o ilk adım, bir süredir attığım o diğer adımlardan daha farklı ve daha ağır bir şekilde gerçekleşti. Sonunda, yeniden bir Shinobi olarak sokaklarda dolaşmanın getirdiği o öz güven ile rüzgarı arkama alıp koşmaya başladığımda ise, sabırsız küçük bir çocuk gibi görünüyordum muhtemelen. Binaya yaklaştığımda koşar halden, hızlı bir şekilde yürümeye geçiş yaptığım sıralarda ismini bildiğim bir Shinobi ile karşılaşınca, zihnim bir kez daha o eski Chuunin sınavına kadar geriledi; ama üzerinde pek durmadan, ilerlemeyi sürdürdüm. Akşamın bir vaktinde, aynı güzergahta ilerliyor oluşumuz bile bazı konular üzerine beni düşünmeye iterken, aynı merdivenleri paylaşmak zorunda kaldığımızda ikimizin de aynı yolun yolcusu olduğunu anlamak pekte zor olmadı. Az önce vermem gereken selamı, gecikmeli olarak gözlerinin içine bakıp, hafif bir baş sallaması ile ulaştırdım.

Uzun bir aradan sonra, o kapıdan içeriye herhangi bir maksatla girmek, beni aylar öncesine götürdü. En son bu kapıya, bir yıkık olarak, bir katil olarak girdiğimi anımsadım. Odadan içeri girince etrafıma bakmadım, sadece önüme bakarak ilerledim. Juzo-san ve İshichou-Sama'ya göz ucuyla baktığımda ise, son yaptıklarımın getirmesi gereken o yıkık hissi hissedemiyor oluşumun getirdiği o rahatlık ile, duygusuzluğun ve keskin bir soğukluğun hakim olduğu o yüz ifadesinin hakimliğinde, gelecek konuşmayı bekledim ve beklediğim o konuşma, yorgunluğun hakim olduğu; ama etkin bir ses tonunda kulaklarıma ulaştığımda ise, tepkisiz bir şekilde öylece dinledim. Eğer, o duygu denen birikintileri, ölen çocukla birlikte toprağa gömmesem muhtemelen, İshichou-sama o kısımlardan bahsettiğinde içimde bir yerlerde bir şeyler hissederdim; ama o sözler bana tatsız bir kaç anıyı hatırlatmaktan ötesi olamıyordu.

Ve, İshichou'nun gerilmiş bir yaydan, beni hedef alarak fırlattığı o ok misali sözler, tam on ikiden vururken de hiçbir şey değişmiyordu. Mesajı gayet iyi alıp, o mesajda yazanlardan bir ders çıkarsam da, devamı yoktu. Hissetmem gereken utanç, öfke ya da pişmanlık, hiçbiri olması gerektiği yerde değildi. Öyle gözükmek ise, benim gibi birinin yapabileceği bir şeyden oldukça uzak bir hedefti.

O yüzden karşılık olarak sadece ufak bir baş sallaması verdim Ginbushi lakaplı ve gelecekte oturmak istediğim bu koltukta oturan, bu güçlü kadına.

Juzo'ya soracak bir sorum olmaması sebebi ile en başından beri üzerime çökmüş olan sessizliğe biraz daha sarılıp, topu Chisa'Ya atarken, sadece düşünüyordum. Uzun bir ara göreve çıkmamış ve uzun bir aranın sonunda, tekrardan göreve çıkıyor olmam ve bunu tam olarak bıraktığım yerden yapıyor olmam, işleri benim için biraz daha önemli kılıyordu. Bu yüzden, hiçbir şekilde başarısız olamazdım.

[Kotegawa Chisa]

Asakura'dan dönüşümün üzerinden yaklaşık bir hafta geçti. Ayako-san'ı tutuklamak için çıktığımız yolculuğun sonunda işler pek istediğimiz gibi gitmedi açıkçası. Görev sırasında Onee-san'ın yaptığı ufak bir hata yüzünden onu tutuklamak zorunda kaldım. Aslında yaptığı hataya pek ufak diyemeyiz, kendisi bir hancıyı ölümle tehdit etti. Normalde Onee-san böyle hareketlerde bulunacak bir insan değildir fakat köyden dışlanmamızın yarattığı stres onu fazla etkilemiş gibi gözüküyor. Ben bu tarz durumlara alışık olduğum için pek sıkıntı yaşamamıştım, tek sıkıntım yaşamak için gereken ihtiyaçlarıma ulaşmanın oldukça zor olmasıydı.

Bir yanda birkaç saat önce tanıştığım yardıma muhtaç yaşlı bir adam, diğer yanda ise en zor günlerimde yanımda olmuş Onee-san vardı. Habura-san, eğer Onee-san'ı tutuklarsam yaşlı adama yardım edebileceğimi söyledi. Böyle bir durumda hiç düşünmeden Onee-san'ı seçmem gerekiyordu fakat yapamadım. Konakta tanıştığım yaşlı adamın hikayesi beni oldukça derinden etkilemişti. Ona gerçekten yardım etmek istiyordum...

Düşündüm, bir çözüm yolu bulmaya çalıştım. Hem yaşlı adama, hem de Onee-san'a yardım etmenin bir yolu olmalıydı. O an yaşadığım şoktan ötürü beynim doğru düzgün çalışmıyordu, ne kadar düşünürsem düşüneyim bir şey bulmayı başaramadım. Oysa çözüm oldukça basitti. Onee-san ile beraber kendimi tutuklatmalı ve Habura-san'ın adama yardım etmesini istemeliydim. Fakat işler o kadar hızlı gelişti ki bunları düşünmeye fırsatım bile olmadı. Kendime geldiğimde Onee-san'ın bileklerini birleştirmiş bir vaziyette kollarını bana doğru uzattığını gördüm. Duygusal olarak çöktüğüm an bu kısımdı.

Yol boyunca kimse konuşmadı. Habura-san arkamızda kendisine selam verenlere karşılık veriyordu. Benim ise bir elim Onee-san'ın kelepçelerinde, diğer kolumla ise durmadan gözyaşlarımı siliyordum. Defalarca ondan özür diledim lakin cevap vermedi. Onee-san'ın ona kelepçeleri takmamı istediği sırada söyledikleri beni derinden etkilemişti. Ya ikimiz birlikte tutuklanacaktık, ya da birimiz bu işten zarar görmeden kurtulacaktı. Onee-san en mantıklı olan kararı verdi fakat ben o zamanlar bunu anlayamamıştım.

Onee-san'ı tutuklamamın üzerinden bir gün geçtikten sonra acilen Ishigakure'ye dönmem gerektiğini belirten bir bildiri aldım. Bana bu bildiriyi aktaran kişi, Onee-san'ı tutuklamamı isteyen Habura-san'dan başkası değildi. Habura-san'a karşı içimde en ufak bir nefret taneciği bile yoktu. Kadının yapması gerektiğini yaptığını biliyordum.

Habura-san ile yaptığımız ufak görüşmenin ardından Ishigakure'ye doğru yola çıktım. Kadının isteğini ilk başta reddetmek istedim fakat güzel sözleriyle beni kandırmayı başardı. O zamanlar yürüyen bir ölüden farkım olmadığı için ikna edilmem kolay oldu.

Asakura'dan, Ishigakure'ye olan yolculuğumun başlangıcında yürümekten başka hiçbir şey yapmıyordum. Ağır adımlarla, kızgın güneşin altında yürüyordum. Onee-san'a yaptıklarım aklıma geldikçe istemsizce ağlamaya başlıyordum. Bir kardeş olarak kesinlikle yapmamam gereken bir şeyi yapmıştım. Bir daha onun yüzüne bakamayacağımı düşünüyordum, tabii karşılaşabilirsek.

Yolculuğum boyunca düşündüm, düşündüm, düşündüm. Aklımda onlarca farklı durum senaryosu oluşturdum. Bazılarında ikimiz birlikte ölüyor, bazılarında beraber tutuklanıyor, bazılarında ise beraber kaçıyorduk. Onee-san'ın neden böyle bir yol seçtiğine dair hiçbir fikrim yoktu. Beni korumak istediğini anlayabiliyordum fakat beraber olmamız daha iyi olmaz mıydı? Chuunin olduğum andan itibaren birbirimizin yanından asla ayrılmadık. Bütün görevlerimize beraber çıktık, yemeklerimizi beraber yedik, beraber eğlendik, beraber üzüldük. Peki neden şimdi ayrılmak zorundayız? Açıkçası bu sorunun cevabını bulmam pek uzun sürmedi. Onee-san'ın kendini tutuklatmasının tek sebebi beni korumak istemesi değildi. Benim önem verdiğim yaşlı tüccarı da korumak istiyordu. Bunu fark ettiğim vakit kendime geldiğim vakit oldu.

Ishigakure'ye vardığımda çoktan güneş batmıştı. Ishichou binasına gitmeden önce evime gidip bir duş almak istiyordum. Rahat bir nefes almak, temiz bir şekilde Ishichou-sama'nın karşısına çıkmak istiyordum. Onun gibi harika bir shinobinin karşısına pis kıyafetlerle çıkmak olmazdı sonuçta.

---

Evimin kapısını açtığım vakit içime büyük bir huzur doldu. Evet, sonunda evimdeyim! İki haftalık sürgünün ardından sonunda rahat yatağımda yatabileceğim, küvetimde güzellik banyomu yapabileceğim! İki haftadır duş almıyorum, oldukça pis bir kız oldum. Kokmak en son istediğim şey fakat elimde olmayan sebeplerden dolayı ıslak bir köpek gibi kokmaya başladım. Buna bir an önce çare bulmalıyım. Her yerimi güzelce yıkayacağım ve vücudumdaki mikropların kökünü kazıyacağım!

Tam duştan çıktığım vakit kapım deliler gibi çalınmaya başladı. Hızlıca bornozumu giydikten sonra kapıya yöneldim, önemli bir şey olmuşa benziyordu. Kapıyı açtığımda karşımda ANBU birimine bağlı üç shinobiyle karşılaştım. Ishichou-sama'nın beni çağırdığını söylemeleri ile ortadan kaybolmaları bir oldu. Bu tarz bir şey beklediğim için pek şaşırmadım açıkçası.

Ishichou-sama'nın bu görev için neden beni seçtiğine anlam veremiyorum. Sonuçta onun gözünde ben basit bir eğitme görevini bile doğru düzgün tamamlayamayan, başarısız bir shinobi olmam gerekiyor. Neden benim gibi başarısızın tekini taa Asakura'dan buraya çağırma gereksini duydu acaba? Belki de bana karşı hala biraz umudu olduğundan dolayıdır. Bilmiyorum, umrumda da değil. Sonunda bir göreve çıkıyorum, artık insanlara yardım edebilirim!

Shinobiler kapımın önünden ayrıldıktan sonra hızlıca hazırlanıp evden çıktım. Suratımda büyük bir gülümsemeyle Ishichou Binası'na doğru ilerlerken Ryu-san ile karşılaştım. Kendisiyle daha önce Chuunin sınavında birlikte görev aldığımız için adını biliyorum. Kendisiyle daha önce hiç konuşma fırsatım olmadı fakat dış görünüşüne bakarak oldukça soğuk biri olduğunu söyleyebilirim. Hayır, hayır bunu yapmamalıyım. Sonuçta dışarıdan bakıldığında bende bir canavara benziyorum. İnsanları dış görünüşüne göre yargılamak oldukça kötü bir hareket.

Ryu-san ile beraber Ishichou Binası'na doğru ilerliyorduk fakat ona selam vermedim. Biraz ciddi ve soğuk birine benzediği için beni tersleyebileceğinden korkuyorum açıkçası. Minami'de Takeru ile yaşadığımız olaylardan eminim haberi vardır. Eğer dışarıdan göründüğü kadar ciddi bir insansa benim selamıma karşılık bile vermeyecektir. Bunun olmasını da gerçekten istemiyorum.

Ryu-san ile beraber sessizce yolumuza devam ettik. Taa ki Ishichou-sama'nın odasına çıkan merdivenlere kadar. Oraya vardığımızda artık aynı görev için çağrıldığımız belliydi, ona selam vermeliydim. Cesaretimi topladım, tam ağzımı açacağım sırada ise Ryu-san hafifçe başını eğerek selam verdi. Karşılık olarak "Ryu-san, sizinle uzun bir aranın ardından aynı göreve çıkabildiğim için mutluyum. İyi geçinelim." dedim suratımdaki gülümsemeyi koruyarak. Ardından beraber Ishichou-sama'nın odasına girdik.

Ishichou-sama'nın odasına Juzo-san'ı görünce istemsizce başımı önüme eğdim. Açıkçası onun suratına bakacak yüzüm yoktu. Onee-san, onun hakkında oldukça kötü şeyler söylemişti. Bunun sonucunda Takeru denilen herif Juzo-san'ın görevden alınmasını istediğini belirtmişti. Kısacası onun itibarına zarar vermiştim. Juzo-san'ın adını o adamın yanında ağzımıza almamalıydık.

Juzo-san'ın bana patlayacağını, Ishichou-sama'nın kararına itiraz edeceğini düşünüyordum lakin hiçte düşündüğüm gibi olmadı. Juzo-san sadece bana ufak bir bakış atmakla yetindi. Hemen ardından ise Ishichou-sama konuşmaya başladı. Kısaca görevimizi, neler yapmamız gerektiğini anladı. Tekrardan kolay bir göreve atandığım için azıcık moralim bozulmuştu fakat kendimi toparlamam uzun sürmedi. Ishichou-sama'nın güvenini kazanmak için daha çok çalışmam gerektiğini anladığım anda suratımdaki gülümseme tekrardan yerine geldi. Onun güvenini kazanmanın bu kadar kolay olmayacağını biliyordum.

Ishichou-sama'nın anlattığına göre Kaoru adında bir adamı hakkında bilgi toplamamızı istiyor. Ryoken-san'ın kolunu koparmak gibi büyük bir suç işlemesine rağmen halk tarafından oldukça sevildiğini söyledi. Bunu duyduğum anda gittiğimiz bölgedeki insanların, bize yani Ishigakure shinobilerine pek güvenmediğini anladım. Bunun nedenini öğrenmem gerekiyordu.

Tam o sırada Juzo-san, sorumuz varsa sorabileceğimizi söyledi. Bakışlarımı Ryu-san'a çevirdim, kendisi benden büyük olduğu için aklında bir soru varsa sormasını bekledim. Kısa bir bekleyişin ardından ondan hiçbir ses çıkmayınca konuşmaya başladım. "Juzo-san, Ryu-san ile Ryoken-san'ın gittiği görevde tam olarak neler olduğunu bilmiyorum fakat Ishichou-sama'nın söylediklerine göre Kaoru iyi birisi gibi gözüküyor. Ryoken-san gibi bir Ishigakure shinobisinin kolunu kopartmasına rağmen halk tarafından sevilen birisi. Bunun sebebinin, Kaoru'nun nehir bölgesindeki insanlara yardım etmesi olduğunu düşünüyorum. O halde biz neden bu adama tehlikeli biriymiş gibi yaklaşıyoruz? Sadece Ryoken-san'ın kolunu koparttığı için mi? Ryoken-san'ın hatalı olma ihtimali yok mu efendim?" Söylediklerim yanlış anlaşılmaya oldukça müsait şeylerdi fakat sorularımın cevabını almam gerekiyordu.

[GM - Naruto]

Juzo’nun cümlelerinden sonra ortamda beliren kısa sessizliği, Chisa’nın sesi yarıyor. Juzo’nun bakışları derhal Chisa’ya odaklanırken, Ishichou da kafasını kaldırıp Chisa’yı dinliyor. Chisa’nın cümleleri bittiğinde, Juzo’nun o bilindik kızgın suratı kendini belli ederken, Ishichou’nun yüzünden tebessüm ile muziplik arası bir gülümseme beliriyor. Juzo tam soruya cevap vermek için ağzını açtığı sırada Ishichou sol elini kaldırarak Juzo’nun konuşmasını, tabiri caizse ağzına tıkıyor. İki dirseğini masaya koyan Ishichou ellerini de birleştirdikten sonra, çenesini ellerine dayıyor. Bu haliyle aslında sıradan genç bir bayan kadar masum görünen Ishichou, bu kez tebessüm olduğu anlaşılan yüz ifadesiyle Chisa’ya bakarken “Bir dostumuzun kolunu kopararak Ishigakure’yi karşısına alabilecek birinin adının ağızdan ağza dolanmasını tehlikeli olarak nitelendirmemizin nesi yanlış geldi? Kasabaya yardım etti, evet. Nehri zehirden arındıran Kaoru’ydu. Ancak nehri zehirleyen kişinin linç edilmesine ses çıkarmayacak olan da Kaoru’ydu. Ryoken-san’ın hatalı olduğunu söyleyebilsek bile, bizim hükmümüzün geçtiği toprak parçasında yaşanan bir hadise neticesinde, herhangi bir isimin köyümüzün adının önüne geçmesi tehlikeli değil mi? Bir düşünelim, yıllardır her türlü kötülükten koruduğun bir kişi, mesela Ooki-san, senin yerine başka birini sevmeye başlarsa, bu durumu tehlikeli olarak adlandırmaz mıydın?” diyor. Bu konuşmasının ardından sırtını sandalyesine yaslayan Ishichou “Kaoru’nun kim olduğunu, neden olaylara müdahil olduğunu bilemiyoruz. Dahası, halk tarafından neden bu kadar tutulduğunu da bilemiyoruz. Bu yüzden Kaoru’nun iyi ya da kötü birisi olduğunu söylemedim. Sadece onun isminin tehlikeli bir biçimde ağızdan ağza dolandığını söyledim. Kaoru ile ilgili hükmümü, sizin göreviniz sonrasında vereceğim. Zaten bu yüzden başarısızlık gibi bir lüksünüz olmadığını özellikle vurguladım. Durumu izah edebildim mi, Momo-kun?” diyor sempatik bir gülümsemeyle.

Bu esnada Juzo da dikkatle Ishichou’yu dinliyor ve onun cümlelerini onaylar gibi başını sallıyor. Ancak içinde bir şeyler kalmış olacak ki, Ishichou’nun konuşmasından sonra “Bu görev basit bir araştırma görevi gibi kulağa gelebilir. Ama sonucu köyümüzün kaderine tesir edecektir. Yani ne yaparsanız yapın, ince eleyip sık dokumanız gerekiyor. Olur da Kaoru ile karşılaşırsanız, onu diri bir şekilde köye getirmenin bir yolunu bulun!” diyor.

[Jirou Ryu]

Gözlerimin önünde gerçekleşen bu konuşmalar, bizzat benim yaşanmışlığım olunca ne kadar tepkisiz ve sessiz dursam da, son derece dikkatli bir şekilde dinlememe vesile oldu. Gözlerim odadaki herhangi biri konuşmak için hareketlendiğinde direk onun üzerinde bitiyor ve tüm dikkatim ile onu dinlememe vesile oluyordu.

Chisa'nın sözlerinden anladığım onun en başta saf ve söylediklerini bu saflıkta söylemekten çekinmeyen bir yapısı olduğuydu; ama bunun dışında, söylediklerine katılmıyordum. Karou tehlikeli biriydi. Sahip olduğu ve başkalarına da yansıtmak istediği o ideolojisi, en az kendisi kadar tehlikeliydi. Herkesin kendi adaletini, kendi elleriyle sağladığı bir dünya, yaşanabilirlikten uzak, tamamen kaosun pençelerinde var olmuş bir ütopyaya dönüşürdü ve bu ütopya da, sıradan hayatın en sıradan olayı, ölüm ve öldürmek olurken, yaşamak ise sadece belli kişilerin başarabildiği bir imkansızlık. Hoş, eğer yaşamayı nefes almakta kısıtlarsak... Yoksa şu an bile, sözde barış dünyasında yaşamak için fazla ölü bir hayata sahip olan o kadar insan var ki, belki de var olduğumuz bu ütopya da bile, yaşamak ölmekten çok daha zor bir eylemdir. Eğer yaşamayı burnumuzdan aldığımız ve ağzımızdan verdiğimiz bir akciğer eylemi ile kısıtlamazsak.

Tüm bu düşüncelerim, o anda benimle olsa bile, hiçbiri dile varıp, odada yankılamadı. Kendi zihnimde, kendi yalnızlığımın yegane sohbetinde sürgüne mahkum edildi. Onun yerine, iyi bir dinleyici olarak, Chisa'ya verilecek cevabı beklemeye koyuldum. Başta Jozu'dan o cevabı vereceğini sanarak hafif bir hayal kırıklığına uğradım. Chisa'nın bu olaya yaklaşımı ne kadar safça olursa, Jozu'nun da bir o kadar sığ olacaktı zira; ama bu detayı sadece ben değil, Ginbushi-sama da fark etmiş olmalı ki, yetkisinden çok, insanlar üstündeki o nihai etkisini kullanarak araya girdi.

Odayı saran tüm sessizlikle birlikte, tüm gözler ona yöneldiğinde ise sözcükler musluktan akan bir su yığını gibi dökülmeye başladı ve ben sebebini anlayamadığım bir saygının doğurduğu o vurdum duymazlık ile, o bu sözcük yığınında boğulmayı göze alarak onu dinledim.

Tüm konuşma boyunca sadece İshichou'nun bu konu hakkındaki fikrini değil, aynı zamanda o koltukta oturan birinin genel olarak nasıl bir tutumda olması gerektiğini de dinleyip, öğrendim. Ama tam olarak bu saygın kadının sözlerinde bile, aradığım cevabı bulamadım.

O yüzden, bu konuşmada söz hakkı almak istedim; ama ansızın araya giren Jozu-san'ın sözleri ile biraz daha beklemek zorunda kaldım. O sözlere karşı ise içimden alaycı bir şekilde güldüm, sonra ise hafifçe öksürerek odadaki dikkati üzerime çekmek için, ufak bir hamlede bulundum.

"En son ki görevimdeki başarısızlıklar ve faaliyetlerim beni suskunluğa itse de, bu bağlamda suskunluğum zarar veriyor gibi. Karou tehlikeli ve onu tehlikeli kılan gücü, sözleri değil. Onu tehlikeli kılan, bakışları ve yüzündeki o ifade. O sıradan biri değil, hemde hiç. Jozu-san sıradan birinden, herhangi bir kaçaktan bahsediyor gibi konuşuyor ama inanın bana o günle alakalı tüm o bulanık hatırılarda, en net kişi o. Vahşi bir hayvan değil, en vahşi hayvanı bile rahatlıkla evcileştirebilecek bir lider. O yüzden o istemedikçe, bu köydeki herhangi biri muhtemelen onu buraya getiremez. Bunu onu uzaktan, kalabalığın arasında gördüğüm ilk andan beri anladım." dedim bedenim burada, aklım ise o günde dolanırken. Tekrardan ise, tüm varlığımla buraya geldiğimde ise, kafamı hafifçe kaldırıp İshichou'nun gözlerine baktım.

"Fakat bunlar beni yolumdan itecek gerekçeler değil, buraya istediğiniz şeylerle geri döneceğim." Sessizliğin tekrardan hüküm sürmek istediği bu odada, sahneyi ona bırakırken artık yola çıkmaya hazırdım.

[Kotegawa Chisa]

Ağzımdan çıkan kelimelerin yanlış anlaşılabileceğini gayet iyi biliyorum. Ishichou-sama ve Juzo-san büyük ihtimalle benim Kaoru denilen adama karşı bir sempati beslediğimi düşünecektir. Fakat hissettiklerimin, düşündüklerimin bununla hiçbir alakası yok. Ben sadece Kaoru denilen adamın haksız bir şekilde suçlu damgası yemesini istemiyorum. Yaptığı bir hatadan dolayı, bu zamana kadar yaptığı bütün iyilikleri yok saymamız doğru olur mu gerçekten? Olayların iç yüzünü bilmiyorum fakat Ryoken-san yapmaması gereken bir harekette bulunmuş olabilir. Aynı Onee-san gibi... Acaba şuan nerede? Ne yapıyor? Doğru düzgün besleniyor mu? Bunların hepsini Ishichou-sama'ya sormak istiyorum fakat yapamam. Onee-san hakkında kötü bir haber alırsam görevimi layığıyla yerine getirebileceğimi düşünmüyorum.

Konuşmamı bitirdiğim anda Juzo-san, kendine has kızgın olduğunu belirten ifadesini suratına takındı. Beni azarlayacağı belliydi, kendimi buna hazırlamıştım. Lakin Ishichou-sama sol elini kaldırarak Juzo-san'ın konuşmasını engellemiş ve kendi konuşmaya başlamıştı.

Ishichou-sama nazik, bir o kadar da sıcak gülümsemesiyle benim kalbimi bir kez daha çalmayı başardı. Yalnız bunu sadece gülümsemesiyle başarmadı. Düşünceleri de beni bir o kadar etkiledi. Onun gibi harika bir shinobiyle aynı düşüncelere sahip olmak açıkçası beni gururlandırıyor. Gülümsememe engel olamıyorum...

Ishichou-sama, Kaoru ile ilgili düşüncelerini bana nazik bir dille açıkladı. Anlattıklarından Kaoru'nun gerçekten tehlikeli ve güçlü birisi olduğu anlayabiliyorum. Yine de nehir bölgesindeki insanların bu kadar takdirini kazanmış birisinin kötü bir şahsiyet olabileceğini düşünmüyorum. Ryoken-san'ın kolunu kopartması oldukça üzücü bir durum, shinobilik hayatını bitirebilecek kadar önemli bir olay. Yine de Ryoken-san'ın ne yaptığına dair hiçbir fikrim olmadığı için bu durum hakkında yorum yapamayacağım. Fakat nehri zehirleyen kişinin linç edilmesine göz yumması beni gerçekten hayal kırıklığına uğrattı. Genel olarak bakıldığında iyi birisi gibi gözüküyor fakat saçma ideallere bağlı birisi olduğunu anlayabiliyorum. Ama bunları onunla tanışmadan öğrenemem, onunla tanışıp bu işe bir çözüm bulmalıyım!

Ishichou-sama'nın hemen ardından Juzo-san konuşmaya başladı. Bizzat Ishichou-sama tarafından verilen görevimiz, köyün kaderini etkileyebilecek kadar önemli bir görev! Bu kadar önemli bir görev için Ishichou-sama'nın benim gibi başarısız bir shinobiye güvenmesi bir kez daha gururumu okşadı. O kadar heyecanlıyım ki suratımdaki gülümseme durmadan büyümeye devam ediyor.

Juzo-san'ın ardından sessiz, ciddi birisi gibi görünen Ryu-san konuşmaya başladı. Kaoru'nun ne kadar tehlikeli bir insan olduğundan, onu hiçbir şekilde köye getiremeyeceğimizi söylemişti. Birkaç saniye bekledikten sonra ne olursa olsun görevini başarıyla gerçekleştireceğini söylemişti. Onun bu sözleri beni de bayağı bir gaza getirmişti açıkçası.

Ryu-san'ın konuşması bittikten sonra hemen konuşmaya başladım. "Ishichou-sama, söylediklerinizi gayet iyi anladım. Bana bir şans daha verdiğiniz için teşekkür ederim. Bu sefer ne pahasına olursa olsun güzel haberlerle geleceğim efendim! Ryu-san ile beraber başarabileceğimizi düşünüyorum." O kadar heyecanlıydım ki düşünmeden konuşmaya başlamıştım. Başka söyleyecek hiçbir şeyim yok, yola çıkmaya hazırım. Bu sefer ne pahasına olursa olsun başarısız olmayacağım!

[GM - Naruto]

Juzo’nun sözlerinin ardından konuşmaya başlayan Ryu’yu odadaki herkes derin bir sükunetle dinliyor. Juzo bu esnada Ryu’nun sözlerini onaylarcasına başını sallarken, Ishichou ifadesiz bir şekilde Ryu’nun konuşmasının sonlanmasını bekliyor. Ryu’nun cümleleri bittiğinde ise, lafa bu kez Chisa giriyor. Chisa’nın konuşması sırasında, Juzo kendine has ifadesini korumaya devam ederken, Ishichou hafif bir gülümsemeyle dinliyor Chisa’yı. Bu gülümsemenin nedeninin ise, Chisa’nın kendine duyduğu güveni ve göreve olan bağlılığını ortaya koyması olarak adlandırmak mümkün. İkinizin de söyleyeceği sözle bittiğinde, artık odadan çıkıp yolculuk için kendinizi hazır hissediyorsunuz. Bu bağlamda Ishichou’nun son sözlerini beklediğinizde, Ishichou “Ryu-san, bu görevde olmanın en büyük nedeni Kaoru ile temasa geçmiş biri olman. Kaoru bahsettiğin kadar insanüstü biri olabilir ve ondan sıradan bir kaçak gibi bahsetmek belki de yanlış olabilir. Ancak bu görev için bizim de sıradan shinobileri görevlendirdiğimizi düşünmüyorum. Belki benim sözlerim aynı köyden olmamız nedeniyle sizi pohpohluyor gibi gelebilir, fakat unutmayın ki, sizler Beş Kage tarafından Chuunin Sınavı’nın sorunsuz geçmesi için seçilmiş ve bu görevi hakkıyla yerine getirmiş kişilersiniz. Yani sıradan biri olmayan Kaoru ile karşılaştığınızda, sizlerin de sıradan shinobiler olmadığınızı rahatlıkla anlayacaktır.” diyor. Sözlerinin ardından oturduğu yerden kalkan Ishichou “Kaoru’yu köye getirebileceğinize inanıyorum, ancak bunun görevinizin esas amacı olmadığını bilin. Ayrıca, elinizin kana bulanmasından kesinlikle çekinmeyin! Yeter ki verdiğiniz kararların arkasında durabilecek bir neden verin bana!” diyerek sizi uğurluyor.

Off Topic

Gideceğiniz yerleşkeyi Ryu zaten bildiği için, aradaki yolculuk faslını atlayıp hemen mevzunun döndüğü yerleşkeye vardığınızı varsayacağız. Sizden sadece yolculuğunuzu anlatan bir RP istiyorum, bu sırada tabi plan program vs. de yapabilirsiniz. RP'nizi bir günlük yolculuğun ardından sabah vakitlerinde yerleşkeye vardığınız şeklinde bitirmeniz gerekiyor.

[Jirou Ryu]

İfadesizlik... Benim sadece yüzümü değil, tüm ruhumu ele geçirmiş o melum durum, ben konuşmaya başladığım andan itibaren İshichou'nun da yüz hatlarında belirdi. Bana karşı kötü duygular beslemediğini hissetsem de, aynı zamanda bana karşı beslediği o hayal kırıklığının kokusunu da alabiliyordum üzerinden.

Derin bir nefes ve hemen ardından gelen ufak bir kafa döndürme hareketi ile gözlerime Jozu takıldı. Bu iri yarı adamın, dikkatle beni dinlediğini ve söylediklerimi de oldukça ciddiye aldığını görünce ise konuşmamı ciddiyetle sürdürmeye devam edebildim. İshichou'nun düşünceleri tam olarak benim canımı sıkacak bir şey değildi; ama köyün önemli bir insanı tarafından başarısız damgasına çaptırılmak, ister istemez beni etkiliyordu. Ama bu etkiyi, güçlü bir tepkiye dönüştürmenin benim elimde olduğunu bilmek, beni bu köye daha da bağlıyordu. Eğer kolay pes eden biri olsaydım; çoktan bilmediğim diyarlarda, cizik bir alın bandı ile kendimi ve hayatı sorgulayarak yol alıyor olurdum; ama bugün buradaydım ve ne olursa olsun burada olmaya da devam edecektim. Bir gün, o koltukta ben oturana kadar.

Konuşmamın sonlandığı ve şaşırtıcı bir şekilde söze ilk girenin Chisa olduğu o anlarda, dikkatim biraz dağınıktı; ama buna rağmen, Chisa'nın sözlerini algılayabilmiş ve görev boyunca takım arkadaşım olacak bu pembe ten rengine sahip kızı baş sallaması ile desteklemiştim.

Dikkatimi ise bana geri getiren, Chisa'dan sonra hafif muzip bir gülümsemenin izleri yüz hatlarından yavaşça silindiği sırada konuşmaya giren İshichou oldu. Bana neden burada olduğumu izah etmekle başlayıp, konuşmasını ufak bir emri vaki ile bitirdi ve gene o cümlelerde, bana uzanan sivri dilin ısırıklarını net bir şekilde hissedebildim. Hafifçe başımı kaldırdım ve soğuk bir esintinin hakim olduğu gözlerimi bir tur İshichou'nun üzerinde gezdirdikten sonra, her ikisine de selamımı verip yola çıkmak için odadan dışarı attım kendimi.

Yol boyunca Chisa'nın bir kaç adım önünde olmaya özellikle dikkat ettim. Bu yolları gayet iyi biliyordum ve muhtemelen hatıra izleriyle dolu beden bu yollarda, zihnimin önderliği olmadan da rahatlıkla ilerleyebilir gibiydi. Gecenin ıssızlığı aynı o günkü ile aynıydı, diğer bir çok şey gibi.

Ay, nöbetini güneşe devretmek için sabırsızlığa tutulduğu o anlarda, bizde iyice yerleşkeye yaklaşmıştık. Yol boyunca sessizliğimi koruyup, sadece ilerleyişime dikkat etsem de, bu noktada bir kaç söz sarf etmem gerektiğini içten içe hissediyordum. Kafamı arkama çevirmeden, tamamen ileriye bakarken; "Gideceğimiz yerde insanlar, beklediğinden farklı olabilir. O gün çok fazla şeye tanık oldular... Kafaları muhtemelen hâlâ karışıktır. Üzerlerine pek gitmeyip, alttan alırsan iyi olur. Açıkçası orada o günden sonra beni bile neyin beklediğini tam olarak bilmiyordum." dedim. Gecenin ıssızlığında, uğultu bir rüzgar misali çıkan fısıltılı ses tonum, Chisa'ya ulaşacak kadar güçlüydü.

Adımlarımı bu sözlerden sonra biraz daha hızlandırdım ve güneşin nöbeti devir aldığı o anlarda, yerleşke gözlerimizin önüne serildi. Doğan güneşle birlikte yavaş yavaş aydınlanan köy, bir kez daha beni selamlıyordu. Adımlarımda tereddüt olmasa da, zihnimi ele geçiren tüm o kötü hatıralar tereddüt dolu hissetmeme sebep oluyordu. Adımlarımı meydana doğru yönlendirirken, "Birazdan her şeyin gerçekleştiği o meydana varacağız, hazır ol." diye fısıldadım Chisa'ya ve ilerleyişimi, hız kesmeden ve etrafıma bakmaya çalışırken sürdürmeye devam ettim.

[Kotegawa Chisa]

Shinobilik kariyerime başladığım andan itibaren bir kez bile Ishichou olmak istemedim. İlk başlarda bunun sebebi, ne kadar uğraşırsam uğraşayım insanların beni kabul etmeyeceğini düşünmemdi. Çevremdekiler tarafından kabul görmeye başladığım andan itibaren ise bir kez dahi aklıma gelmedi. Bu zamana kadar aklımda sadece iki şey vardı; birincisi Onee-san gibi harika bir shinobi olmak, ikincisi ise koruyabildiğim kadar insanı korumaktı. Ishichou rütbesine gelen birisinin yaptığı etrafındakilere emir vermek ve kağıt işleriyle uğraşmak. Teknik olarak binlerce insanı korumasına rağmen benim arzuladığım türde bir koruma değildi bu. Fakat Ishichou-sama konuştukça onun gibi olmak istemeye başlıyorum. Ne kadar harika bir insan olduğunu yaptığı bu son konuşmada bir kez daha anladım. Şimdilik hala Ishichou rütbesine bir ilgim yok fakat kim bilir, günün birinde o rütbeye ulaşmak için çalışmaya başlayabilirim.

Ishichou-sama'nın konuşmasının ardından Ryu-san ile beraber odayı terk ettik. Ryu-san, yol boyunca önümden yürümeye özen gösterdi. Kuzuryu-gawa Nehri bölgesine giden yolu benden daha iyi bildiği için bunu yaptığını düşünüyorum. Ayrıca yol boyunca oldukça sessizdi, fazla konuşmayı seven birisi gibi gözükmüyor. Bende onu gevezeliğimle rahatsız etmemek için yol boyunca sessiz kalmaya karar verdim. Onunla konuşmak, onu daha iyi tanımak istiyordum fakat acele etmeye gerek olmadığını düşündüm.

Ryu-san dışarıdan bakıldığında soğuk, duygusuz biri olarak gözükebilir fakat aslında hiçte öyle birisi değil. Kendisi görev aşkıyla yanıp tutuşan bir köy aşığı. En azından Ishichou-sama'nın odasında söylediklerinden bunları çıkardım. O da aynı benim gibi geçmişte başarısız olmasına rağmen eline bir şans daha geçtiği için oldukça hırslı gözüküyor. Ayrıca bu görev, en son gittiği görevin devamı gibi olduğu için daha da hırslanmış gibi. Ne pahasına olursa olsun görevini başaracağını söyledi, böyle bir takım arkadaşına sahip olduğum için şanslı olduğumu söyleyebilirim. Ryu-san ile beraber, ikimizde bu kadar hırslıyken hiçbir şey bizi durduramaz!

Yerleşkeye vardığımız vakit Ryu-san ilk defa benimle konuşmaya karar verdi. Gideceğimiz yerde insanların beklediğimden farklı olabileceğini, üzerlerine fazla gitmemem gerektiğini söylüyordu. Bu sözler Ryu-san hakkındaki düşüncelerimi doğruladı. Onun iyi birisi olduğunu en başından beri biliyordum. Suratımdaki gülümsemeyi koruyarak ona cevap verdim. "Ryu-san dışarıdan duygusuz, sadece kendini önemseyen birisi gibi gözükmenize rağmen hiçte öyle değilsiniz." Birkaç saniyelik bir aranın ardından telaş içerisinde olduğumu belli eden bir surat ifadesiyle devam ettim. "Ah, yanlış anlamayın. Ben insanları dış görünüşüne göre değerlendiren birisi değilimdir." Hemen ardından tekrardan gülümsememi takınarak "Sizinle bu göreve çıkabildiğim için şanslıyım sanırsam." dedim.

Ryu-san ile bir sonraki konuşmamız kasabanın meydanına varmadan hemen önce oldu. Kısık bir ses tonuyla Ryoken-san'ın kolunun koptuğu yere gittiğimizi, hazır olmamı söyledi. Ben zaten Ishichou-sama'nın yanından ayrıldığımızdan, hayır Asakura'dan yola çıktığım vakitten beri hazırım!

[GM - Naruto]

Kuzuryu-gawa Nehri’ni takip eden yürüyüşünüz sizi irili ufaklı birçok kasabadan geçiriyor. Ryu geçtiği kasabalarda hep bir anı ile daha da derin düşüncelere dalarken, Chisa görevi ve çevrenin güzelliği ile ilerleyişini sürdürüyor. Sonunda ise, Güneş’in parıltılarının vurduğu Kuzuryu-gawa Nehri boyunca karşılaştığınız en büyük yerleşke ile karşı karşıya kalıyorsunuz. Bu noktada Ryu, Chisa ile birebir ilk konuşmasını gerçekleştiriyor ve ona uyarılarını yapıyor. Sonrasında ise, yerleşkeye girişinizi yapıyorsunuz.

Ryu, buraya geldiği ilk seferde yerleşkeye hakim olan bir dinginlikle karşılaşmış olsa da, bu kez insanların hareketlenmeleriyle karşı karşıya kalıyor. Gündelik hayatlarındaki ilk işlerini yapan insanların bazıları dükkanlarını açarken, çocuklar da yavaş yavaş sokağa fırlıyor. Yerleşkenin düzensiz, ancak Kuzuryu-gawa’nın güzelliğini köreltmeyecek bir yapılaşması bulunuyor. İnsanlar kendi hayat gailelerinde oldukları için, şimdilik size pek de dikkat etmiş gibi görünmüyorlar, yerleşkenin girişinde bulunan sokakları arasında gezindiğiniz sıralarda. Bir bir açılan dükkanlar, yerleşkeye hayat vermeye başlarken, insanlar birbirlerini selamlıyor, iyi işleri olması yönünde temennilerde bulunuyor. Bu esnada ilk kez sizler de insanlar tarafından fark ediliyorsunuz. Her biri saygılı bir şekilde sizi selamlasa da, içten içe bir soğukluk da hissetmiyor değilsiniz. Bu anlarda Ryu herhangi biri tarafından henüz tanınmış değil, ancak tanınmış olsa bile insanların ne gibi bir tepki vereceklerini bilemediği için bu durumdan tam olarak emin olduğu da söylenemez. Chisa ise, her zamanki garip ve alışılmış bakışlarla karşılansa da, insanlardan net bir tepki almış değil.