[Jirou Ryu & Kotegawa Chisa] Yeni Bir Düzen

[Kotegawa Chisa]

Öfkeliyim... Bu güzel bölgenin insanlarını bu hale getiren caniye, saçma düşüncelere sahip bu insanlara. İntikam gibi saçma bir arzuyu nasıl olurda anlamadığımı düşünebilirler? Zaten onu bu kadar iyi anladığım için ne kadar saçma olduğunu rahatlıkla söyleyebiliyorum. Asıl beni anlamayan, anlamak istemeyen karşımda duran adamlardan başkası değil. Tora-san'ın bunları söylemesine neden olan şeyin içerisindeki devasa öfke olduğunu biliyorum fakat aynı zamanda bunların onun kalbinin derinliklerinden gelen sözler olduğunu da biliyorum. İşte bu yüzden öfkeliyim! Nasıl oldu da bu kadar güzel bir bölgede yaşayan insanların kalpleri bu kadar kinle dolu olabilir? Açıkçası hayal kırıklığına uğramamış gibi davranmayacağım...

Aklımdaki düşünceleri Tora-san'a aktaracağım sırada bir adam benim sesimi bastırmayı başardı. Yavaşça arkama döndüm, az önce sesini duyduğum adamı gördüm. 1.80'li boylarda, uzun sarı saçlara, mavi gözlere sahip bir adam dikiliyordu. İlk başta 'bu kim' der gibi bir bakış attım fakat Tora-san, Goro-san ve Ryu-san'ın bakışlarını gördüğüm anda kimle karşı karşıya olduğumuzu anladım. Karşımızdaki adam Kaoru-san'dan başkası değildi. Onu görmek içimdeki devasa öfkeyi birazcık azaltmayı başarmıştı ama söndürememişti. Hala Tora-san'a ve düşüncelerine karşı öfkeliydim.

Kaoru-san'ın hemen ardından Ryu-san konuşmaya girdi. İlk olarak Tora-san'dan özür diledi, hemen ardından ise Kaoru-san'a neden onu aradığımızı aktardı.

Ryu-san, konuşmasını bitirdikten hemen sonra suratımda kızgın olduğumu belli eden bir ifadeyle konuşmaya başladım. "Tora-san! Düşünceleriniz oldukça çarpık ve yanlış. İntikamın ne olduğunu dahi bilmediğimi söylüyorsunuz fakat yanılıyorsunuz, asıl bu kadar iyi bildiğim için düşüncelerimi rahatlıkla size aktarabiliyorum. İntikam dediğimiz illet sonsuz bir döngüden ibarettir. Siz öldürürsünüz, onlar öldürür, siz öldürürsünüz, onlar öldürür... Onu sonlandırabilecek yegane kişi ise affetmeyi başarabilen, erdemli olandır. Yanlış anlamayın, size o katili affetmenizi söylemiyorum. Bu tarz pis işleri sizin yapmanıza gerek olmadığını söylüyorum. İntikam denilen pisliğe ellerinizi sokmanıza hiç gerek yok, biz shinobiler bu tarz işlerde sizin yerinizi almak için varız... Gerçekten bir katil olmak mı istiyordunuz? Bunun sorumluluğunu almaya hazır mıydınız? Her ne kadar öldürdüğünüz kişi size kötülük yapmış olsa dahi rahat uyuyabilecek miydiniz? Ayrıca işler sizin dediğiniz gibi ilerlemiyor. Eğer o adamı sağ salim köye götürebilmiş olsaydık nehri neden zehirlediğini, nasıl zehirlediğini, amacının ne olduğunu, suç ortakları varsa kimler olduğunu öğrenip bir daha yaşanmamasını sağlayabilirdik."

Birkaç saniyelik bir duraklamanın ardından hiç hızımı kaybetmeden bakışlarımı Kaoru-san'a çevirdim. "Kaoru-san! Siz neden bu insanlara böyle bir seçenek sundunuz? Suçluyu yakaladığınız için ve nehri temizlediğiniz için teşekkür ederim ama bu yaptıklarınız sizi haklı çıkarmıyor. Sizin de kendinizce sebepleriniz, idealleriniz olduğunu biliyorum fakat lütfen sonrasında neler olacağını da düşünün. Ya o adamı öldüren kişi Ryu-san değilde bu köy halkı olsaydı? O şerefsiz katilin dostları, işbirlikçileri günün birinde buraya saldırmaya gelebilirdi. Öyle bir durum gerçekleştiğinde herkesi koruyabileceğinizi düşünüyor musunuz?"

Konuşmamı bitirdikten sonra derin bir iç çektim. "Aah~~ Rahatladım..." İçimdeki sinir bozucu düşünceleri dile getirmek, her zaman suratımda olan gülümsememin yerine gelmesini sağladı.

Bütün öfkemi karşımda duran insanlara kustuktan sonra Goro-san'a döndüm. "Goro-san, bana soğuk bir şeyler verebilir misiniz? Çok konuştuğum için susadım birazda." İnsanı, içindekileri dışa vurması ne kadar rahatlatıyormuş. Daha önce bu kadar öfkelendiğim olmamıştı. Aslında olmuştu, sanırım bana ilk kez 'ucube' dedikleri sıradaydı. Gerçi o sıralar Onee-san yanımdaydı, benden daha fazla öfkelendiğine eminim. Onee-san demişken aklıma geldi, acaba şu sıralar nerede ve ne yapıyor? Köye döndüğümde Ishichou-sama'ya sormayı unutmayacağım. Tabii önce Kaoru-san ile konuşmamız gerekiyor...

[GM - Naruto]

Her ikiniz de Tora'ya cevap vermek amacıyla bir şeyler söylemiş olsanız da, Tora Kaoru'nun belirmesiyle büyülenmiş gibi durduğu için, sizin verdiğiniz cevapları bile dinlemiyor. Bakışları Kaoru'da kilitlenmiş bir şekilde durmaya devam ederken, bu kez ilkin Ryu, ardından da Chisa Kaoru'ya karşı cümlelerini söylüyor. Kaoru yüzündeki ifadeden hiç taviz vermeden ikinizi de dinliyor ve sonrasında Chisa'nın Goro'dan aldığı suyu içip bitirmesini bekliyor. Sanki sadece söyleyeceklerinize odaklanmanızı istercesine ortamdaki havayı sindirdikten sonra bakışları Ryu'ya dönen Kaoru “Adım Karou değil, Ogawa Kaoru...” diyor hafifçe gülümserken. Ancak bu gülümsemesini birden yüzünden silip o eski yüz ifadesine bürünürken, bu kez bakışları Chisa'ya kayıyor. Chisa'yı tepeden tırnağa hızlıca süzdükten sonra “Adını bilmiyorum, bu yüzden sana sıradan biriymişsin gibi hitap edecek olmamı bağışla.” diyerek söze giriyor. Kaoru, duruşunu bozmadan, ancak tetikte olduğunu da belli etmekten kaçınmadan “İntikam, döngü, shinobilerin var olma nedeni... Konuştuğun kişi ben değil de Kagelerden biri olsaydı, muhtemelen size gülümseyerek bakıp takdirlerini sunardı. Ancak karşınızda ben varım...” diyor ve Ryu'ya kaçamak bir bakış atarak “Ogawa Kaoru.” diyor.

Bu konuyla ilgili olarak söyleyecekleri sonlanmış gibi duran Kaoru “Gerçek kötülüğe maruz kalanlar, sözde kötülük savunucularının sözde adaletlerini uygulamalarıyla tatmin olamazlar, bu doğanın işleyişine aykırıdır. Kaldı ki ortada bir tatmin olsaydı, bugün size, sözde kötülük savunucularına, ihtiyaç bile kalmayacaktı.” dedikten sonra “Kötüyle iyinin arasındaki farka sadece çakrasını kullanıp kendilerine bir düzen kuranlar karar veremez.” diyor. Bakışları bir anda Chisa'ya kayan Kaoru “Soruna cevap verecek olursak, evet, tek başıma herkesi koruyamam ama köydekilere kendilerini kime karşı korumalarını gerektiğini gösterebilirim, sizin yapmadığınızın aksine. Ayrıca, Tetsuo konusunda kimsenin strese girmesine gerek yok. Ne o ne de işbirlikçileri buraya bir daha uğrayamaz. Nehrin neden zehirlendiğini, nasıl zehirlendiğini, amacının ne olduğunu, suç ortaklarının kimler olduğu... Bunları zaten biliyorum.” diyor.

Konuşmasının son faslına giren Kaoru, kendinden emin duruşunu bozmazken, her bir cümlesi ile Goro ve Tora'yı daha da yanına çekmiş görünüyor. Kaoru birkaç saniyelik nefes arasının ardından ise Ryu'ya bakarak “Ishichou-sama'ya saygılarımı iletin, ancak şimdilik kendisiyle görüşmemiz mümkün görünmüyor. Benim kim olduğum ise... İnanın bu sorunun cevabı soru kadar gereksiz. Çünkü kim olduğumu öğrenmeniz hayatınızda esaslı bir değişiklik yaratmayacak.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor. Goro ve Tora ise alkış tutmamak için kendilerini zor tutuyorlar gibi görünüyor. Elbette bir de, Kaoru'yu gören diğer insanların fısıltılar halinde konuşmaya başladıkları bir diğer dikkatinizi çeken durum oluyor.

[Kotegawa Chisa]

Kaoru-san'ın konuşmasını dinledikten sonra aklıma Haruba-san'ın sözleri geldi. Bir kez daha ne kadar 'toy' bir insan olduğumu anladım. Söylediği gibi, bizim sağladığımız adalet ile insanların istediği adalet arasında oldukça büyük bir fark var. Ailesi katledilen birisi kesinlikle intikamı arzular fakat shinobiler, suçlular ne yapmış olursa olsun onları zindana atmayı arzular. Aslında herkesin arzuladığını söyleyemem, ben genel olarak insanları öldürmeye karşı bir insan olduğum için böyle düşünüyorum. Hem onları bir anda öldürüp neden rahata erdirelim ki? Yıllar boyunca zindanda bir başına çürümenin daha büyük bir eziyet olduğunu düşünüyorum. Tabii bunu karşımdaki insanlara anlatırsam hiçbiri beni anlamak istemeyecektir çünkü insanlar olaylara sadece işlerine gelen kısımdan bakarlar.

Kaoru-san, nehri zehirleyen adamın ve ortaklarının işine baktığını söyledi. Aslında tam olarak bu sözleri kullanmadı ama onu kastettiğine oldukça eminim. Bu bölgenin insanlarının daha fazla acı çekmek zorunda kalmayacağını öğrendiğim için biraz rahatladığımı söyleyebilirim. Günahlarının acısını çekmeden öldükleri için biraz üzülüyorum fakat yapacak bir şey yok. Kötü bir insan öldüğü için kendimi kahredecek tarzda bir insan değilim.

Kaoru-san, konuşmasının son kısmında ise nazikçe bizimle gelemeyeceğini söyledi. Açıkçası biraz hayal kırıklığına uğradım, onun gibi nazik birisinin bu isteğimizi kabul edeceğini düşünmüştüm. Ishichou-sama ne pahasına olursa olsun onu getirmemiz gerektiğini söylemişti. Onun gibi kibar, iyi yürekli fakat çarpık düşünceli bir adama kılıcımı çekmek istemiyorum. Yine de Ishichou-sama'nın emri olduğu için çekmeli miyim? Hayır, öncelikle konuşmalıyım. Belki biraz daha konuştuktan sonra onu ikna edebiliriz.

Kaoru-san'ın konuşması bittikten sonra suratımdaki gülümsemeyi koruyarak konuşmaya başladım. "Kendimi tanıtmadığım için kabalığımı mazur görün Kaoru-san... Ben Kotegawa Chisa" kolumdaki alınbandını gösterdikten sonra devam ettim. "Ishigakure shinobisiyim. Yaptığınız bu ufak konuşmadan sonra düşüncelerinizi daha iyi anlamaya başladım efendim. Söylediğiniz gibi, bizim istediğimiz adalet ile kötülüğe uğrayanların istediği adalet çoğu zaman bir olmuyor... Hmm... Tetsuo denilen katilin durumunu ele alalım. Burada yaşayan insanlar 'intikam' arzusuyla yanıp tutuşurken, biz, Ishigakure onu canlı bir şekilde köye götürmeyi planlıyorduk. Bu sayede onun planlarını, ortaklarını, nehri nasıl zehirlediğini öğrenip gelecekte bölge halkının karşısınına çıkabilecek sorunlara hazırlıklı olabilecektik. Tetsuo denilen katil ise işlediği suçların cezasını ölene kadar zindanda tıkılı kalarak çekecekti. Ishigakure'nin tek gayesi toprakları içerisindeki halkın güvenliğidir..." Birkaç saniye ara verdikten sonra derin bir nefes alıp tekrardan konuşmaya başladım. "Kimin 'kötü', kimin 'iyi' olduğuna bizim karar verdiğimizi söylediniz fakat yanılıyorsunuz. Benim gibi veya Ryu-san gibi sıradan shinobilerin bunun hakkında karar verme gibi bir yetkisi yok. Buna karar veren şey yüz yıllardır topraklarımızda uyguladığımız 'kurallardır'. Bir katili kötü birisi olarak görmenin nesi yanlış? Veya bir hırsızı? Veya Ishigakure vatandaşlarını tehdit eden bir düşmanı?"

Tekrardan birkaç saniyelik bir ara verdim. Fakat bu sefer sebebi düşüncelerimdi. Aklımdaki düşünceleri karşımdaki adama aktarmak istiyordum fakat ne kadar başarılı olabilirdim ki? "Kaoru-san, sizinle saatlerce konuşsam dahi düşüncelerinizi değiştirmeyeceğinizi gayet iyi biliyorum. Siz çok şey görüp geçirmiş, olgun bir insansınız. Duruşunuzdan, ağzınızdan çıkan sözlerden bunu anlayabiliyorum. İkimizin hayata bakış açısı oldukça farklı, birbirimizi anlayamayız. Yine de bana bir şans verir misiniz?" Suratımda, kendimden emin olduğumu belli eden bir gülümseme vardı. "Ishichou-sama, bizden sizin hakkınızda bir şeyler öğrenmemizi istedi. Nasıl birisi olduğunuzu, amaçlarınızın ne olduğunu ve benzeri şeyler. Eğer Ishichou-sama ile görüşmek gibi bir ihtimaliniz yoksa size eşlik etmeme izin verir misiniz? Hakkınızda yanlış anlaşılmaların oluşmasını istemiyorum, bu yüzden de sizi tanımamız gerekiyor. Tabii bunları bize hemen anlatırsanız size eşlik etmeme gerek kalmaz."

Büyük ihtimalle reddileceğimi biliyorum fakat denemekten bir zarar gelmeyeceğini de biliyorum. Kaoru-san oldukça iyi bir insana benziyor fakat düşünceleri biraz çarpık. Onunla daha fazla zaman geçirme gibi bir ihtimalim olursa, Ishichou-sama'ya onun kötü bir insan olmadığını gönül rahatlığıyla söyleyebilirim.

[GM - Naruto]

Off Topic

Jirou Ryu ilk pasiflik uyarısını almıştır.

[Jirou Ryu]

Coşkunun var gücüyle damarlarımda kovalandığını hissedebiliyordum. Ölüm, hissizliğin sırtında dört nala koşuyordu adeta. Derin bir nefesi ciğerlerime doldururken, o nefesin kalıntılarını bir anda geri verdiğimde aklımdan geçen tek şey, her an sırtıma gitmek için hazırda olan elimin, olabildiğince en geç şekilde oraya gitmesi için çabalamaktı. Tek yapmam gereken şey ise, Kaoru'ya, daha doğrusu yeni adıyla Ogawa Kaoru'yu ezip geçme dürtüsünü kontrol altında tutmaktı; ama bir yandan da fark ediyordum ki, bir yanım onu mahvetmek isterken, diğer yanım istemsizce ona hayran oluyordu ve bulunduğum konumdan hangisinin daha tehlikeli olduğunu anlamak fazlasıyla zordu.

Kaoru ve Chisa'nın birbirlerine sarf ettikleri sözlerin arasında, zaman zaman kaybolduğumu itiraf etmek istiyorum; ama Chisa'nın bu noktada beni şaşırtığını da göz ardı etmemem gerek. Zira görünüşündeki o saf ve hiçbir şeyden haberi olmayan o halinden çok daha öte bir şey olduğunu kanıtlamıştı bana. Sözleri o kadar sağlam gerekçelere dayandırılmıştı ki, bunların basit sözler değil de, yürekten gelen sözler olduğunu anlamak bir çocuk için bile basit olurdu.

Ama görüyordum ki, silah olarak kuşanılmış bu sözler, ne Kaoru'yu ne de Chisa'yı etkiliyordu. Her ikisinin de sağlam temellere dayandırılmış bu düşünce katları, birbirlerine aktardıkları duyguların ufak sarsıntıları ile yıkılmayacak gibiydi. Kaoru'nun sözlerinin en son kısımından anladığım kadarıyla da, bizimle isteyerek gelmeyecekti. Bu noktada, tamamen dezavantajlı durumda olduğumuzu hissediyordum. Zira bu noktada çıkacak herhangi bir savaş, zedelenmiş konumuza sağlam bir darbe daha inmesi anlamına geliyordu; çünkü kafamı ne zaman Kaoru ve Chisa dışında birine çevirsem, sonsuz bir hayranlığın emsali altında kalmış bir çift bakışla karşılaşıyordum.

Hafif bir fısıltı halinde çıkan sözcüklerin, yavaşça yükseldiği anda, asıl söylemek istediklerim de birer birer ağzımdan dökülmeye başladı. "Senin kim olduğun, benim için önemli. Sen bir İshigakure Shinobisinin başaramadığını başaran kişisisin. Benim öfkemi ve saygımı aynı anda kazanmış kişisisin." Bakışlarım yavaşça yükselirken, "Bir söz verdim ve bu sözü tutmakta kararlıyım, Ogawa Kaoru. En azından bu sefer, sözümü tutacağım." diye devam ettim. Sözcüklerim sonlanırken, sözcüklerimin arkasındaki maksadı anlamasını ummak istiyordum. Onunla, halkın gözlerinin önünde, bir kahraman veya bir kaybeden sıfatına hitaben savaşmadan, sadece bir söz üzerine savaşmak istiyordum. Günün sonunda kana bulanan ve leke olanın sadece kendimin olduğu bir savaşa tutunmak. Daha fazla ne bu halka ne de bu topraklara zeval vermek istemiyordum.

Yavaş adımlarla tenha bir yere yürürken, Kaoru'nun en azından buna saygı duyup beni takip etmesini istiyordum. Çok mu şey istiyordum bilmiyordum; ama daha fazla konuşmak, buna kesinlikle gerek duymuyordum.

[GM - Naruto]

Kaoru’nun sözlerinin ardından ilk lafa giren Chisa oluyor. Her ne kadar etrafta bulunanlar Chisa’nın sözlerini çok önemsiyor gibi durmasa da, Kaoru dikkatli bir şekilde, Chisa’nın ağzından çıkan tek bir kelimeyi bile kaçırmamak istercesine dinliyor. Chisa’nın tüm konuşması sonlandığında ise Kaoru’nun bakışları, her bir kelimeyi algıladığını ve verecek bir cevabı bulunduğunu gösteriyor. Bu noktada Ryu, Kaoru’ya fırsat vermeden kendi cümlelerini aktardıktan sonra yavaş adımlarla ilerlemeye başlıyor. Kaoru, durumun nereye varacağını anlamış olacak ki, derin bir nefes alıp bunu huzursuz ve istemsizce verdikten sonra Chisa’ya bakıyor ve “Başka bir yerde, farklı bir şekilde devam edeceğiz anlaşılan.” diyor, cümlesinin sonuna eklediği hafif bir tebessümü eksik etmeden.

Kaoru bulunduğu noktadan ayrılıp Ryu’nun yavaş adımlarını izlerken “Üçümüz de bu yere ve bu yerin insanlarına zarar verme niyetinde değiliz. Beni takip edin! Sizi bir tuzağa çekecek kadar alçak biri olmadığımı anladığınızı düşünüyorum.” diyerek adımlarını hızlandırıyor. Hızı sizin onu rahatlıkla takip edebileceğiniz bir seviyede oluyor.

Off Topic

Chisa'nın da Ryu ve Kaoru'yu takip ettiğini varsayarak aşağıdaki gibi GM mesajı yazılmıştır. Chisa farklı bir hareket seçmesi halinde, tur onun için burada son bulacaktır. Kaoru ve Ryu'nun ortamdan ayrıldığını belirterek yapacağı şeyleri belirtebilir.

Kaoru’yu takip ettiğinizde, kendinizi nehir kenarında, yerleşkenin ise diğer çıkış tarafında buluyorsunuz. Açık alanda olan, yerlerin çimenlerle kaplandığı bu alan, oldukça sakin ve dingin görünüyor. Yerleşkedeki insanlarda ve yapılardan uzak bu alanda girilecek bir mücadele, yerleşkeyi hiç etkilemeyecek gibi duruyor. Açık alan yaklaşık 30 metre eninde, 50 metre genişliğinde dikdörtgen bir alanı andırıyor. Sağ tarafınızda, Kuzuryu-gawa Nehri bütün dinginliği ile akarken, sol tarafınızda ise, ormanlık sayılabilecek bir alan bulunuyor. Ancak konum itibariyle bu ormanlık alanda Kawarimi için kullanabileceğiniz bir cisim yok gibi duruyor. Aynı şekilde nehirde de Kawarimi’ye uygun bir kaya parçası gözünüze çarpış değil. Kaoru ile aranızdaki mesafe 25 metre civarında bulunuyor. Hepiniz pozisyonunuzu aldığınızda Kaoru “Chisa-san’ın da söylediği gibi farklı düşüncelerimiz farklı temellere dayanıyor. Sizin kurallarınıza karşı bizim kalbimiz… Hangisinin daha iyi ve doğru olduğuna elbette bu dövüş karar vermeyecek, ama tarih, bu karşılaşmamızı mücadelenin somut başlangıcı olarak kaydedecek! Hangimiz canlı kalırsak, bu hikayeyi anlatsın!” diyor ve dingin duruşunu ilk kez değiştirerek, bacaklarını büküyor ve hem bir saldırı hem de bir savunma için kendince bir pozisyon alıyor. Siz ise, sadece Kaoru’nun yaydığı auradan gerçekten de bir şeylerin fitilini yaktığınızı hissedebiliyorsunuz!

[Jirou Ryu]

Attığım her bir adımla eş değer bir zamanda savaşma arzusundan bir tutam daha birikti içimde. Ağır adımlarımın programlanmış bir şekildeki cansız hareketleri arasında kayboluşum, Kaoru'nun önüme geçmesi ile yön kazandı. Aynı cansızlık ve dinginlikte hareket eden bacaklarım bu sefer bir hedefi takip edecek nitelikte, olması gerektiğinden biraz daha hızlı ve tempolu bir şekilde hareket ediyordu. Gözlerim ise hareketlerimdeki cansız tınıya kıyasla, bir kıvılcımın harlanmak üzere olan ateşiyle parıldıyordu ve fazlasıyla canlı gözüküyordu.

Bu aşama Chisa, bir an bile aklıma gelmedi. Pembe tenli kız, yürüyüşüm boyunca sanki bu görevde hiç olmamışcasına yok oldu imgelerimde. Sadece Kaoru ve bu yolun sonundaki savaş zihnimde vardı.

Gözlerimin semalarında Kuzurgu Gawa Nehri yükselince, hafif bir tebessüm yüz hatlarımda belirdi. Her şeye sebep olan şey, doğanın bizlere armağan ettiği bu eşsiz güzellikti. Her şeyin başladığı yer buraydı ve belki de bugün her şeyin son bulduğu yerde burası olacaktı. İşte bu an, zihnimde sona dair bir şeyler belirdiği an, Chisa gözlerimin önünde belirdi. Onuda bu sona sürüklediğimi fark ettiğimde ise, her şeyin geç olduğunu fark etmiştim bile. Bu yüzden Chisa'ya geri dönmesi için tek bir kelime bile sarf etmedim. Ona saygı duydum ve bu savaşın bir parçası olmasını içtenlikle kabul ettim. Daha öncesinde yaptığım hata da buydu belki de. Ryoken'i görev boyunca savaşıma dahil etmemiştim.

Gözlerim bir Shinobi'ye yaraşır bir şekilde çevrenin koşullarını izleyip, bunları zihnime not etse de, içimde bir yerlerde odaklandığım tek şey Kaoru'dan başkası değildi. O sözcüklerini sarf ederken, ben de kılıcıma uzanmak için ellerimi kolluyordum. Sözlerini bitirdiğinde ise sözcüklerini anladığıma dair belirgin bir baş sallaması dışında bir tepki vermedim. Wakizashi'ye uzandım ve kabzasını uzun bir süre sonra, ilk defa sertçe kavramış olmanın getirdiği o özlem ile kınından ayırdım. Ellerimde can bulan Wakizashi, sağ tarafındaki nehrin manzarasını izlerken, yavaşça saldırı pozisyonu aldım ve saldırmadan önce, göz ucuyla Chisa'ya bakıp, son bir kez derin bir nefes aldım.

Koşmaya başladığımda, boştaki elim ile ekipman çantamdan daha önceden hazırladığım patlayıcı parşömen bağlı kunailer'den bir tanesini alacak ve Kaoru'ya doğru fırlatacaktım. Yakınlarında patlatarak Kaoru'nun ne denli seviyede olduğunu ölçmek istiyordum. Bu bağlamda ise koşmaya devam etmeyi ve bir yandan da Girigiri'yi yapmak için hazır olmaya çabalıyordum. Zira eğer bir anda Kaoru ile yüz yüze gelirsem, Girigri ile dikkatini dağıtmayı ve Wakizashi ile sürpriz bir saldırı yaparak, ilk kanı akıtmayı amaçlıyordum.

[Kotegawa Chisa]

Ishichou-sama'nın odasında, Juuzo-san'ın bana anlattığı Kaoru ile karşılaştığım Kaoru arasında devasa bir fark var. İlk başta onun benim gibi bir insan olduğunu düşünmüştüm. Sadece insanları koruma isteğiyle yanıp tutuşan birisi olduğunu sanıyordum lakin yanılıyormuşum. Kaoru-san gerçekten insanları korumak için harekete geçmişti fakat aynı zamanda onlara zarar vermek istiyordu. Bunu isteyerek yapmıyordu fakat dolaylı yoldan onlara zarar veriyordu. Kaoru-san, bu bölgede yaşayan insanları birer katile dönüştürmek istiyordu. İçlerinde devasa bir öfke bulunan insanlar, karşılarında kendi ailelerini zehirleyerek öldüren adamı gördükleri anda onu öldürmek istediler fakat bilmedikleri bir şey vardı. Ellerini kana buladıkları anda karşılarındaki adamdan hiçbir farkları olmayacaktı. Kaoru-san ile görüşlerimizin ayrıldığı nokta tam olarak burası. Benim için Kaoru-san'ın bu yaptığı büyük bir kötülük fakat onun için olması gereken şey. İkimiz de birbirimizin görüşlerine saygı duyuyoruz fakat kabul etmiyoruz. İkimizin isteği de insanları korumak olmasına rağmen böyle basit bir şeyden ayrılığa düşmek açıkçası içimi acıtıyor...

Görevimizin amacı Kaoru-san ile ilgili toplayabildiğimiz bütün bilgiyi toplamak, elimize fırsat gelirse onu yakalamak fakat bu ikinci kısmın gerçekleşmesini hiç istemiyorum. İyi bir insana kendi isteği dışında bir şeyler yaptırmak gerçekten canımı acıtıyor. Şu anda ona bir suçlu muamelesi yapıyoruz fakat bunu yapmamamız gerekiyor. Ishichou-sama'nın neden bu adama bu kadar taktığını anlayamıyorum. Kuzuryu-gawa Nehri bölgesinde oldukça fazla tanınan, saygı duyulan birisi olabilir fakat bu onu tehlikeli birisi yapmaz. Ryoken-san'ın kolunu kopartması hakkında yorum yapmak istemiyorum çünkü Kaoru-san durduk yere insanlara zarar verecek birisine benzemiyor. Peki neden onu zorla getirmek zorundayız? Neden sadece istediği gibi hareket etmesine izin veremiyoruz? Bilmiyorum, bazı şeyleri anlayamıyorum...

Ryu-san'ın isteği üzerine boş bir alana doğru ilerlemeye başladık. İşlerin bu raddeye gelmesini hiç ama hiç istemiyordum fakat Ryu-san birden böyle bir hamle yapma gereği duydu. Onun harika bir shinobi olduğunu biliyorum fakat neden böyle davrandığına dair hiçbir fikrim yok. Yine de onu yalnız bırakma gibi bir düşüncem yok. Yaptığı hareketin ne kadar yanlış olduğunu düşünsem de aynı alınbandını taktığım bir shinobiyi görevimizin ortasında yalnız bırakamam. Aslında bırakabilirim fakat sonrasında kötü bir şey olursa günler, haftalar belki de aylar boyunca üzüleceğimi biliyorum. Yıllar geçse de kalbimin içerisindeki pişmanlık yok olmayacak. O yüzden onunla gitmem gerekiyor.

Yol boyunca Ryu-san ile aramızda bir konuşma geçmedi. Suratına baktığımda sadece ileriyi gören gözlerine hayran oldum. Hedefine pür dikkat odaklanmış bir yırtıcı hayvan gibiydi. Bir şeyler söylesem dahi tepki vermeyeceğini biliyordum. Bu yüzden sükunetle koşmaya devam ettim.

Kısa bir koşunun ardından Kaoru-san dövüşümüzün gerçekleşeceği alana vardık. Kuzuryu-gawa Nehri'nin kenarında bulunan oldukça güzel bir yerdi. Yerler yemyeşil çimenlerle kaplı, az önce ayrıldığımız yerleşkenin bir kısmının göründüğü bir mekandı. Yerleşkeyi görebilmeme rağmen ondan oldukça uzaktaydık. Bu mesafeden insanlara ve onların yapılarına zarar gelmeyeceğine adım kadar emindim. Kaoru-san'ın bizi böyle bir mekana getirmesi onun ne kadar iyi kalpli bir insan olduğunu bir kez daha gösteriyordu. Onunla gerçekten dövüşmek istemiyorum fakat buna mecburum...

Sessizliği bozan kişi Kaoru-san oldu. Burada yaşanacak savaşın tarihi değiştirecek bir savaş olduğunu söyledi. Bu konuda onunla aynı düşünceleri paylaşmıyorum. Konuşacak cesareti kendimde bulamıyorum fakat konuşmam gerekiyor. Bu kadar iyi kalpli bir insana karşı adaletsiz bir dövüş sürdüremem...

"Ryu-san, Kaoru-san gibi iyi bir insana karşı iki kişi savaşmanın adaletsiz olacağını düşünüyorum." dedim herkesin duyabileceği bir ses tonuyla.

Bu sözleri duyan Ryu-san, benim hakkımda büyük bir hayal kırıklığına uğrayabilir fakat umrumda değil. Kaoru-san'ın kötü birisi olduğunu düşünseydim, hiç düşünmeden Ryu-san'a arka çıkar ve ona karşı savaşırdım. Fakat iyi birisi olduğunu düşündüğüm kişiye karşı böyle adaletsiz bir dövüşte bulunmayı reddediyorum.

Ryu-san ve Kaoru-san'ın dövüşünü her ne kadar istemesem de izlemek zorundayım. Bu yüzden onları görebileceğim fakat savaşlarından etkilenmeyeceğim bir uzaklığa geçerek onları izleyeceğim. Olurda Ryu-san dövüşemeyecek hale gelirse onu kurtaracağım! Görev arkadaşımı kişisel duygularım yüzünden ölüme terk edecek bir insan değilim. Aynı şekilde Kaoru-san ölümün eşiğine gelirse onu da kurtaracağım! Sonuçta görevimiz onu canlı bir şekilde köye geri götürmek.

[GM - Naruto]

Kaoru'nun sözlerinin ardından, Ryu bu sözleri onaylarcasına başını sallarken, Chisa ise ortaya sunduğun nedenle dövüşe dahil olmayacağını belirtiyor. Bu durum Kaoru'nun aldığı duruşu etkilemese de, yüzünde bir şaşkınlık yaratıyor ve sonrasında bu şaşkınlık bir tebessüm ile son buluyor. Chisa, dövüşü görebileceği ancak dövüşten etkilenmeyeceği bir konumu aldığında ise, Ryu saldırı hamlesine başlıyor! Wakizashisi ile birlikte hızla Kaoru'yu doğru hareket ederken, patlayıcı parşömen bağlı kunaisini Kaoru'ya doğru fırlatıyor. Kaoru ise, hareketsiz bir şekilde kendisine gelen kunaiyi beklerken, Ryu uygun gördüğü, Kaoru'nun kunaiye yakın olduğunu düşündüğü bir mesafede patlayıcı parşömeni patlatıyor! Patlama anına kadar hareketsiz duran Kaoru ise, ortaya çıkan patlamanın yaydığı siyah dumanların arasında kalıyor. Ancak dumanlar henüz daha dağılmamışken, siyah dumanların hem sağından hem de solundan birer Kaoru fırlıyor! Herhangi bir hasar almış gibi durmayan iki Kaoru da, dairesel bir hareketle Ryu'ya doğru ilerlerken, Ryu'nun solundan gelen Kaoru, daha önce görmediğiniz çift el mühürlerinin birkaçını hızlıca sıraladıktan sonra “Touton – Atsumaru no Jutsu!” diyor. Ancak her ne kadar ağzından bir jutsu ismi dökülmüşse de, dış dünyaya yansıyan herhangi bir değişiklik bulunmuyor.

İki Kaoru da dairesel hareketlerine devam ederken, Ryu'nun sağından ve solundan gelen Kaorular, Ryu'nun 45 derecelik açı mesafesinde duruyor. Aradaki mesafe yaklaşık 10 metre civardında bulunuyor ve iki Kaoru da Ryu'yu ortada bırakacak şekilde hareketlerine devam ediyor. Ryu'nun önünde ise, patlamanın yarattığı siyah dumanlar bulunuyor, ancak kısa bir süre sonra bu dumanlar kaybolacak gibi görünüyor. Fakat şimdilik duman, arkasını görmenizi engelleyecek durumda.

Bu esnada Chisa, dövüşün gerçekleştiği alanın solunda yer alan ormanlık alanın, Ryu'nun bulunduğu kısma yakın olan yerinde duruyor. Patlayıcı parşömenin size göre solundan çıkan ve el mühürlerini gerçekleştiren Kaoru ile arasında 10 metreden daha az bir mesafe bulunuyor. Ancak bu Kaoru, Chisa ile pek de ilgileniyor gibi durmuyor. Tüm odağı, Ryu'nun üzerinde giri hareket eden Kaoru ile arasındaki mesafe giderek azalıyor.

Off Topic

Chisa dövüşe dahil olmayacağını belirtmiş olduğu için, ikinci bir bildiriye kadar pasiflik süresinden muaftır. İsteğe bağlı olarak turlarda RP yazabilir, ancak kendisinin yazması özellikle beklenmeyecektir. Yani eğer Ryu RP'sini yazmış ise, Chisa'nın yazması beklenilmeden GM mesajı gelebilecektir. Chisa'nın dövüşe yapacağı en ufak müdahalesinde ise, kendisi için pasiflik süresi tekrar işlemeye başlayacak ve turlarda yazması gerekecektir.

[Jirou Ryu]

Ruhumu işlenmiş bir demir edasıyla döven içimdeki şeytanlar bir yandan da ölümün lisanında fısıldıyorlardı bana. Bir yılanın tıslamasını andıran bu çatallaşmış dil, anlaşılması zor olduğu kadar, rahatsız ediciydi de; ama asıl mesele, bu şeytanlara kulak asmadan, bu dövüşten zevk almaktı.

Chisa'nın yaklaşımı, beni bir dezavantaja soksa da, öte yandan gururlanmama sebep olmuştu. Gözlerimde kısa bir anlığına oluşan parıldama, Kaoru'ya karşı savaşma arzumun uç sınırlara ulaştığının ufak bir göstergesiydi. Onu yenemesem bile ona benden bir iz bırakmak istiyordum. Onu öldüremesem bile, her gördüğünde ya da her hissettiğinde ismimi sayıklayacağı bir yara armağan etmek istiyordum. Benim bu aciz ve zayıf bedenim toprak olup, kaybolduğunda ismimin onun bedeninde yaşamaya devam etmesini arzuluyordum. Ve en önemlisi, Chisa'nın izlediği bu politikadan ötürü, ben ölüp gitsem bile, ona kendi dövüşünde kullanabileceği bir avantaj vermek istiyordum.

Belki de bu yüzden, tüm gücümün benimle olduğunu hissediyordum. Ölümü göze alarak verdiğim bu savaş, sadece Kaoru ile benim aramda değildi. Aynı zamanda içimde bir yerlerde, ölmek istemeyen o çocuğa ve diğer bir çok Ryu'ya karşıydı. Hayalleri olan bir adamın, asıl imkansızı olan kendisinden kat be kat güçlü olan Kaoru'yu yenmek değil de, günün sonunda ölebilmek olduğunu itiraf etmem gerekiyor sanırım. Zira en zoru, ölmek için çok erken olduğunu düşünürken bunun tam zıttı olarak ölmek için savaşmaktı. Siyah peçemin altında, bir süredir yuva edinmiş hüzün ve gurur dolu tebessümün sebebi de buydu tam olarak. Kendi imkansızlığımı, geçmişteki başarısızlıklarımı unutturmak için, bugün aşıyordum belki de ve bu bende iki farklı duygunun oluşmasına sebep oluyordu. Onları hissedemesem bile, nasıl bir tadı olduklarını hatırlayabiliyordum. Her an hayallerimi geride bırakıp gidecek olmanın getirdiği hüzün ve İshigakure için her an ölebilecek olmanın getirdiği gurur... Eminim içimde bir yerlerde, daha iyi bir savaş için beni var güçleriyle destekliyorlardı.

Beraberinde kara dumanları getiren patlamanın etkisini kestiremiyordum. Onun yerine, patlamayı bir ok gibi delen iki Kaoru'nun bana doğru hızla yaklaşmalarını seyre düşüyordum. Gözlerimin takibine kısa bir anlığına kulaklarımın da katılması ile, ismini haykırarak bir jutsu yapan ve bir Bunshin olduğunu tahmin ettiğim kopya, kısa bir anlığına beni tedirgin etse de, yaptığı jutsu'nun herhangi bir eyleme dönüşmemesi, beni tam anlamıyla tedirgin etti.

Kopya olduğunu düşündüğüm Kaoru'ların hamleleri, beni çevrelemek ve dört bir yandan sıkıştırmak üzerine kurulu gibiydi. Bu bağlamda içimden bir ses, bana en yakın olanın arkamda olabileceğini fısıldıyordu. Ve arkamdan gelecek sürpriz bir hamleye olabildiğince kendimi hazır tutuyordum.

Bu bağlamda hamlem beni sıkıştırmalarına izin vermek üzerine kuruluydu. Elime sakince aldığım patlayıcı parşömen bağlı kunai'yi, son ana kadar bekletecektim. Ve beni iyice sıkıştırıp, işlerimi bitirdiklerini düşündükleri anda, bu sefer bir ok gibi ilerleyen ben olacaktım. Kunai'yi yere saplamak üzere düz bir hatta yere bırakırken, ben de buna eş değer bir anda Shunshin no jutsu atarak, Jutsu yapan Kaoru'nun sol çaprazından ilerleyerek patlama alanından çıkabileceğim bir konuma girecek ve o konuma ulaştığım anda durup, parşömeni patlatacaktım.

Out: Kafamda canlanan şekli ile şu anki pozisyonları bir projeye döktüm. Yanlış yerler olabilir ama mantığı doğru anladığımı düşünüyorum. Yardımcı olması için buraya da atmak istedim: