[Oita Butsuo & Jirou Ryu] Yeni Açan Çiçek

[Jirou Ryu]

Shinobi'nin siyah peçesinin altında hafif bir tebessüm oluştu, ama elbette bu karşı taraftaki kadın tarafından fark edilemedi. Sade bir yüz hattına perçinlenmiş soğuk bir aura egemenliğini sürdürmeye devam etti. Derin bir nefes alıp, mevcut durumu şöyle bir kafasında geçirdi. Kadına sarf ettiği sözler, içtenlikte söylediği ve tamamen aynı şekilde inandığı şeylerdi. Belki bir nebze abartıyordu ama her halükarda burada çıkacak bir savaşta, Mina'yı koruma dürtüsü hepsini ciddi anlamda geriye atacaktı. Bu yüzden Ryu, onu bu karmaşadan çıkartmak istiyordu. En azından koca bir savaşı kapsayan deneyimleri ona bunu yapmasını net bir şekilde fısıldıyordu.

Kadına sarf ettiği sözlerden geri aldığı dönüt, aşamalı olarak onu tatmin eden cinstendi. Hafif bir bağırış ile Mina'yı dürttüğünde, tam anlamıyla beklediği ve esasen olmasını istediği bir tepki almıştı. Kadın öylece durakladığında, zihninde çoktan hazır bir şekilde bekleyen cümlelerini teker teker kadına aktarmıştı; ama bunu yaparken kadını süzmeyi ihmal etmemiş, her bir kelimenin kadında daha fazla karmaşa ve burukluk oluşturduğunu fark etmişti. Mina'nın burada kalmak istediğini gayet net bir şekilde hissedebiliyordu Shinobi.

Ona bir kötülük yapmış olabileceği fikri bu noktada genç adamın zihninde zehirli bir pişmanlık duygusu oluşturuyordu, ama o zehirin etkisi altına girmesi pekte kolay gözükmüyordu. O yüzden Mina, tüm o esrarlı surat ifadesi ve ses tonu ile kararını ilettiğinde, Ryu bunu hızlı bir şekilde onayladı, ufak bir kafa hareketi ile.

Hemen ardından adımlarını tekrardan ilerletmek için hizaya soktu ve ilerlemeye başladıktan hemen sonra göz ucuyla Mina'ya baktı. Bu konuşmanın bu kadar çabuk ve tok bir şekilde bitmesi Shinobi'ye kötü hissettiriyordu, ama söz konusu Mina'nın canıydı ve en doğru kararın bu olduğu gerçeği Ryu için ortadaydı. Derin bir iç çeken genç adam, "Anlayışın için teşekkürler. Bu yaptığın hareketle çok büyük bir yardımda bulunuyorsun bize, koca bir yüreğin var Mina." diye sözlerini sıraladı. Kadının sözleri idrak etmesinin ardından, "Hadi hızlanalım." diyerek tempoyu yükseltecek ve karargaha doğru adımlarını Mina'ya uygun bir tempoda hızlandıracaktı.

Karargaha vardığında, oradaki shinobiler'e öncelikli olarak bir soru soracaktı: "Bu ormanda daha önce hiç farklı bir kültürden gibi gözüken insanlar gördünüz mü?" Aldığı cevaplardan hemen sonra ise, "Mina-san'ı güvenli bir şekilde köye ulaştırın lütfen, ormana geri dönmem gerek. Ormanda garip şeyler vuku buluyor." diyecekti. Hemen ardından ise oldukça hızlı bir tempoda ormana geri dönüp, Butsuo ve diğerlerinin peşine koyulacaktı.

[GM - Naruto]

Butsuo; İsmini söylemenin ardından Banno’nun yüzündeki sırıtış daha da artarken, bir anda öne atlayarak ona doğru ilerlemen, yüzündeki sırıtışı alıp götürüyor. İki shurikeni Banno’ya fırlattığı anda Banno iki kolunu yere paralel ve sana bakacak şekilde kaldırdıktan sonra “Tsuru no Muchi!” diyor. Banno’nun kıyafetinin kol kısımlarından çıkan halat büyüklüğünde iki sarmaşık, üzerine doğru gelen shurikenlere vurarak onları yönünü havaya doğru çevirirken, sen de hızla Banno’nun karın boşluğuna yumruk atmak için hareketleniyorsun. Bu kısıtlı zaman içerisinde yumruğunu çıkardığın anda Banno bir adım geri atıyor ve sol kolunu hafif aşağıya indirerek sarmaşığın sağ tarafından suratına inmesine neden oluyor! Ancak bu durum senin yumruk atmana engel olmuyor ve Banno’nun karın boşluğuna yumruğunu indirmiş oluyorsun!

Banno’nun suratına vuran sarmaşığı, suratının sağ tarafında izini çıkaracak kadar hızlı oluyor ve bu sebeple soluna doğru biraz savruluyorsun. Aynı sebepten dolayı yumruğunu da yeteri kadar hızlı atamamış oluyorsun. Yine de Banno’nun suratındaki sırıtış yerini acı dolu bir ifadeye bırakıyor. Aranızdaki yakın dövüş için uygun olan mesafe, ikiniz için de avantajlı bir durum yaratıyor. Bu sebeple Banno hızlı bir şekilde kollarını hareket ettirmeye başlıyor. Domu’ya rağmen yüzünde kamçı yemiş gibi hissettiğin acıyı düşününce, bu veya benzeri bir darbenin canını yakacağına eminsin. Ancak yine de saldırı için fırsatın olması seni çaresiz bırakmıyor.

Ryu; Mina’yı karargaha bırakmanın ardından, orada bulunan iki shinobiyi yakalıyor ve onlara sorunu soruyorsun. İki shinobi avel avel birbirlerine bakarken, aslında çoktan cevap vermiş olsalar da, yine de ağızlarından “Yoo, sadece biz varız.” cümlesini duyuyorsun. Senin açından işleri pek kolaylaştırmayacak bu cümleden sonra, burada daha fazla vakit harcamak bir hayli gereksiz duruyor. Bu yüzden başkaca bir konuşmaya girmeden, hızla ormana geri dönüş yapıyor ve bu kez Butsuo’nun gittiği güzergahta ilerlemeye başlıyorsun. Kısa bir süre sonra Butsuo’ya yetişeceğini düşünsen de, önündeki en büyük engel, karmaşıklaşan ve alışık olmadığın orman oluyor. Yine de aklında tutabildiğin kadarıyla güzergahta ilerlemeye devam ediyorsun.

Off Topic

Bu tur sadece Butsuo yazacak, Ryu’nun güzergahta ilerlediği varsayılacak. Ryu’nun tekrar konuya dahil olacağı zamanı GM mesajında bildireceğim. Ancak Ryu başkaca bir şey yapmak isterse konuya GM mesajı gelmeden önce RP’sini yazabilir.

[Oita Butsuo]

Otlar, dallar, budaklar, tokatlar... Adeta doğa ile bir mücadele içindeyim. Ben ona şekil vermeye, onu kendi iradem önünde boyun eğdirmeye çalıştıkça o da kendi iradesini benim üzerimde gerçekleştirmek için ittiriyor. İzlemeye de yaşamaya da değer bir mücadele doğrusu bu. Gel gör ki doğanın insana üstün geldiği zamanların üstünden çok su aktı. Koca evren bile benim varlığım yokken anlamsızken doğa kim oluyor ki! Tanrı bu diyarlardan göçeli çok oluyor. Doğanın koyduğu kanunlar hiç kimsenin umurunda değil. İnsan ırkı olarak yaşadığımız hayat benim sözümün doğanın kanunlarından üstün olduğunun en büyük delilidir.

Hatta durum buyken yediğim tokat beni daha da kamçıladı. Bir durup düşünün, bir hizmetçiniz var ve bu hizmetçi sizin isteğiniz dışında gelip size tokat atıyor. Münasebetsizliğin böylesi! Böylesi bir kölenin seppuku yapmasının beklenemeyeceği açıktır. Yapılması gereken efendinin hizmetçisini cezalandırmasından başka bir şey değildir. Hatta ve hatta ahlaklı olup bu cezalandırma işlemine duyguların karıştırılmaması gerekir. Olan şey bireyler arasındaki bir çatışmadan ziyade sisteme ve sistemdeki konumuna baş kaldırmaktır ve yapılması gereken işlem en sade haliyle sistemin içindeki bu pürüzün zımparalanmasıdır. Fakat, benim efendi bir insan olmadığım pek açıktır. Hatta efendi bile değilim! Efendisinin hizmetindeki bir cellattır olduğum şey.

Ahlaksızlıkların ne büyüğünü gerçekleştireceğim duygularımı görevime bulaştırarak. Çünkü ben de bir yerde sisteme baş kaldıran, zımparalanması gereken bir pürüz, bir hizmetçiyim. Tek farkımız benim efendime baş kaldırmaya götüm yemiyor ve bu yüzden hırsımı benim yapamadığımı yapanlardan çıkarıyorum. Ben yapamıyorsam siz de yapmayacaksınız!

Kollarına yapışacağım Banno efendinin. Bileği ve dirseği arasındaki ön kol kısmını ellerime geçirdikten sonra her şey çok kolay olacaktır. Bu yolda darbe yemeye de acı çekmeye de hazırım, kaldıramayacağım bir acıyı şu seviyede ve mesafede bana yaşatmasına imkan vermiyorum. Kollarını yakalayacağım ve bir daha bırakmayacağım. İki ana uzvunun hakimiyetini kazanmamla beraber büyük ölçüde dövüşün kontrolünü de kazanmış olacağım. Yapacağım şey ise Banno bilincini kaybedene kadar suratına kafa atmak olacak. Gerekirse onunla dans ederek avantaj kazanmayı da ihmal etmeyeceğim. Onu kendime çekeceğim, kendimi ona iteceğim, bir ivme, tempo kazanacağız beraber. Vücutlarımızın çarpışmasına biraz hız katmaktan zarar gelmeyecektir. Şimdilik bu kadar yeter. Ormanın derinliklerinde bulduğum bu güzellik uyuduktan sonra ne yapacağımı tekrar gözden geçiririm.

[GM - Naruto]

Butsuo; Banno yeni bir saldırı planı için kollarını hareket ettirmeye başladığında, onu kollarından yakalamak için harekete geçiyorsun. Sahip olduğun shinobi becerileri ve yakın dövüş için bir hayli uygun olan mesafe, bu amacını gerçekleştirmeni olanaklı kılıyor ve Banno’nun iki kolunu da bilek ile dirsek arasındaki bir bölümünde yakalıyorsun. Durumun şaşkınlığı ile irkilen Banno’nun yüzündeki acı ifade yerini korkuya bırakmaya başlıyor bu anlarda. Senin bu değişen yüz ifadesine cevabın ise indirdiğin kafa darbesi oluyor! Banno’nun burnuna doğru Domu ile sertleştirmiş olduğun alnını vurduğun anda, burnunun kırıldığına dair ses kulaklarında yankılanıyor. Burnundan kanlar akmaya başlayan Banno hala bilinci yerinde ve kollarını senden kurtarmaya çalışırken, sırtında bir kırbaç gibi şaklayan sarmaşıkların yarattığı acı ile karşı karşıya kalıyorsun. Fakat bu acı senin kafandaki planı değiştirmekten alıkoymuyor ve bir kez daha Banno’nun suratına kafa atıyorsun!

Banno’nun suratına kafa atmayı sürdürürken, sırtında kırbaçlarda şaklamaya devam ediyor. Ancak her biri, bir öncekinden daha az canını yakarken, en sonunda sarmaşıklar hareketsiz bir şekilde yere düşüyor Banno’nun kollarına bağlı olmaya devam ederken. Alnında attığın on kadar kafa darbesinin acısını hissetmeye başladığında ise, Banno’nun yüzünün tanınmayacak bir hale geldiğini görebiliyorsun. O yılışık sırıtışı yerini kan gölüne bırakmış bir surata bırakırken, Banno’nun bilincinin kapandığını da anlıyorsun. Kollarını yavaşça bıraktığın Banno’nun bir ölüden farksız şekilde yere yığılışını seyrediyorsun. Tam bu anda ilk kez kıyafetinin sırt kısmının parçalandığını ve soğuk bir rüzgarın estiğini fark ediyorsun.

Ryu; İlerlemeni mümkün olduğu kadar hızlı bir şekilde sürdürüyor ve Butsuo’nun olabileceği muhtemel bölgeye doğru hareket ediyorsun. Bu noktada seyrekleşen ormanın içinden gelen sesler bir anda dikkatini çekiyor. Bir cismin başka bir cisme vurmasını andıran bu sesleri takip etmeye başlıyor ve kısa bir süre sonra ormanın daha sık olduğu bir noktada, teni mat siyah bir renge bürünmüş olan Butsuo’nun kollarından tuttuğu ve yüzü dağılmış adamı yere bıraktığını görüyorsun. Adamın kollarından çıkmış olan sarmaşıkları gördüğün anda ise, kafandan geçen o kötü senaryo tüm çılgınlığıyla karşında duruyor. Bulunduğun noktadan baktığın anda yere yığılan adamın ölmüş olduğuna eminsin ve Butsuo’nun da kıyafetlerinin arkasının tamamen parçalanmış olduğunu görüyorsun.

Off Topic

Ryu'cuğum seni tekrar konuya alalım.

[Oita Butsuo]

Banno'yu ve aramızdaki ilişkiyi seviyorum. Hatta öyle ki ilginç, sapkın bir cinsel çekim var sanki aramızda. Gerçi o çekim çok daha sapkın bir ilişkiye döneli çok oldu ya, neyse. Birileri aramızda dönenleri görse çok utanabilirdim, ama baş başa yaptığımız şey beni hazzın doruklarına ulaştırıyor. Kendimi hiçbir kısıtlama olmadan ifade edebildiğimi hissediyorum. Özgürüm! Ah Banno, tatlı Banno... Hissediyorum, sen de kendini kaybediyorsun avuçlarım arasında. Duygusal bir yolculuğa çıktık beraber. Heyecan, merak, öfke, haz, korku, acı, delilik... Hepsini bu kadar kısa sürede yaşamak insanı uyuşturuyor ister istemez. Anlayabiliyorum seni bu yüzden. İnan benim de başıma ağrılar giriyor. Alnımdan başlayarak kafamın ön kısmına yayılan tatlı bir ağrı bu. Her şey bundan ibaret sanmıyorsundur umarım şeker Bannocuk. Sırtımda hissettiğim serinliğe ne diyeceksin peki? Sırtımda yarattığın yırtık ve çizikleri yalıyor soğuk rüzgar yarasını yalayan bir köpek misali. Ürperiyorum, ellerim ayaklarım kilitlenecek, korkuyorum! Bana nasıl bir büyü yaptın sen!?

İşte tam o anda kanlar içindeki görüntün düştü zihnime. Girdiğim trans halinden yavaş yavaş da olsa kurtuluyorum. Büyü kalkıyor, rüya bitiyor. Hiçbir pişmanlığım yok, yaşananlar yaşandığı için daha mutlu olamazdım. Teşekkür ederim sana bu kadar geniş bir duygu yelpazesini bana tanıttığın için. Aynı zamanda senden özür dilerim, ne yazık ki artık seni bağlayıp karanlık bir bodruma hapsedeceğim kısıma geçmemiz lazım. Lütfen uslu bir çocuk ol ve bize daha fazla zorluk çıkarma.

Gerçek dünyaya döndüğüme göre mesleğim olan shinobiliğe devam etme zamanım gelmiştir. İşe yerde kanlar içinde yatan Banno'nun nabzını boğazından kontrol ederek başlayacağım. Eğer ölüyorsa bir şey yapabileceğimden değil ama karargaha dönme tempomu ayarlarken işe yarayacak bir bilgiye sahip olacağım için. Yine de eğer ölmesini engelleyecekse yanımdaki haplardan gerekli olanları ağzından içeri sokabilirim. Doktorun muayenesinden sonra şeker verilen çocuklar gibi. Eğer gerekliyse şekerini de yedikten sonra da yanımdaki misinayla olabildiğince sağlam bir şekilde bağlayacağım Banno kuzuyu. Sonrası da malum, şeker oğlanı sırtlanıp karargahın yolunu tutacağım. Kazuo ve Nanase'ye ne olduğunu araştırmaya devam etmeden önce öğrendiğim şeyleri bir yerlere aktarmam lazım. Bu görev ucundan da olsa tehlikeli bir hal almaya başlıyor gibi, bana bir şey olursa elde ettiğim bilgiler işe yarayacaktır.

[Jirou Ryu]

Adımlarını dizginleyen Shinobi, karşısına serilmiş olan karargah görüntüsünü göz ucuyla süzdü. Ormanların arasına inşa edilmiş bu yapının kendisi için pek anlamı yoktu; ama bu karargahta görev yapan shinobiler için ne tür manaları olabileceğini tahmin ediyordu. Gözü de zaten o adamları arıyordu.

Mina'yı sağ salim buraya geri getirmiş olmanın sağladığı rahatlık ile kutsanmış, aldığı nefesin bile temposuna bile bu rahatlıktan tutamlar serpiştirmişti. Artık arkasını kollamıyor, sadece gözleri ile meslektaşlarını arıyordu. Çok değil, bir kaç dakikalık bir sürecin içerisinde gözlerinin aradığı insanlarla buluşmuştu. İlk olarak Mina'yı onlara emanet etmiş, hemen ardından planladığı gibi aklındaki soruyu onlara paylaşmıştı; ama dönüt olarak aldığı cevap onu hiç tatmin etmeyen cinstendi. Adete shinobiler'in kendisini dalgaya aldığını hissetmiş, sanki aptalca bir soru sorduğu için küçümsenmişti. Hafif bir iç ile soruyu karşılarken, başı ile shinobiler'e selam verme girişimini hızlıca yapmış ve hızlı bir çıkış ile karargahı arkasına almıştı. Fakat bu hızlı çıkışını, aynı tempoda sürdürememişti.

Topraklarında büyüdüğü bu köyün bu bölümünün kendisine hiç bu kadar yabancı olduğunu fark etmemişti. Kendi kendine, hayatımda kaç kere buraya geldim ki? Diye düşünmeden edemedi. Yavaşlayan temposuna iç çekerken, bir yandan gözleri ile etrafı kollayıp kendine bir rota çizmeye çalışıyordu.

Aslında yaptığı tek şey, hatırladı o rotayı tekrar etmekti. En azından hatırladığı kadarıyla ve bunun doğru yol olup olmadığından emin olmayarak bunu yapıyordu. İlerleyişi dakikalara gebe olurken, seyrekleşen ormanı hatıralarında perçinlemeye çalışıyordu. Gözleri her zaman olduğundan daha fazla çalışıyor olmasına rağmen, adeta ummadık taş baş yarar sözünü yaşarcasına, onu asıl hedefine yönlendirecek şeyi kulakları sunmuştu ona. Çarpışma seslerine ziyadesiyle alışık olan kulaklarına ulaşan savaşma belirtileri, onu hedefine yönlendirmişti.

Bu ana kadar farklı sebeplerle dizginlediği hızı, o anda tam performansında randıman gösterince seslerin geldiği alana umduğundan daha çabuk yetişmişti.

Yeşil ağaçların arasında o kara ve uğursuz gözüken bedeni ile parıldayan Butsuo, ilk dikkatini çeken şey olmasına rağmen, adeta mıknatıs gibi tüm dikkatini üzerine çeken o figür, adete Ryu'yu kendine kilitlemişti. Butsuo'nun kolları arasında, bilincini kaybetmiş gibi gözüküyor olmasından ziyade, o bilincini kaybetmiş vücuttan sızan sarmaşıklar asıl dikkat ettiği şeydi. Butsuo tarafından usulca yere bırakıldığında, bedeni daha düzgün bir şekilde görme şansına erişti. Adamın çoktan öldüğünü ve bunun oldukça acı verici bir şekilde gerçekleştiğini, adamın yüzüne bakınca görebildi. Çok geç kalmış olmasının getirdiği o rahatsızlık ile vücudu ürperdi ve aklından geçen o korkunç senaryolar adeta iğne gibi tek tek battı. Şok geçirmedi, ama bir kaç saniye öylece olduğu yerden bu değişmeyen görüntüyü sadece seyretti.

İlk adımı attığında ise ne yapabileceğine dair gram fikri olmadan bunu yaptı. Sadece ilerledi. Butsuo ve cesede yaklaştığında, cesedi göz ucuyla daha yakından bir daha süzdü. Nabzını kontrol etmesine hiç gerek yoktu bile. Yüzlerce defa ceset görmüş gözleri, bu herifi diğer cesetlerinden pekte ayırt edemiyordu.

Hafif bir iç ile çektiği gözlerini, Butsuo'nun sırtına yöneltti. Çetin bir savaş olmadığı cesedin yüzünden belliydi, ama genede burada bir şeyler döndüğü kesindi.

"Yerde yatan bu ceset, büyük bir sorun Butsuo." diye söze girecekti aniden ve hiç selam verme girişimine bulunmadan. Göz ucuyla cesedi süzerken devam edecekti konuşmasına: "Az önce muhtemelen bu ormanda yaşayan orman halkından birini öldürdün... Onu ele geçirip, konuşturmak varken neden bunu tercih ettin gerçekten merak ediyorum."

Huzursuz bir şekilde etrafını süzdükten sonra: "Muhtemelen diğerleri de savaş içindedir. Eğer onlarda orantısız bir güç kullanıp, rakiplerini öldürmüşse tatsız bir savaş bizi bekliyor olabilir. Çabuk olalım." diyecekti. Cesedi öylece bırakmak içine sinmiyor olsa da, yapabileceği bir şey yoktu.

Harekete geçecekti.

[GM - Naruto]

Butsuo; Banno’nun yere yıkılışını izlemenin ardından, şaheseriyle övünen bir sanatçı edasıyla Banno’nun boynundan nabzını kontrol ediyorsun. Soluk bir nefes gibi birkaç kez parmaklarında hissettiğin nabız, kısa sürede yerini derin bir sessizliğe bırakırken Ryu’nun iç çekişini duyuyorsun.

Genel; Bunno’nun ölü bedeni başında Ryu’nun yaptığı konuşma, tek ses oluyor ormanın içinde. Yine de olan olduğu için Ryu’nun düşüncesi doğrultusunda harekete geçmeye hazırlanıyorsunuz. Aslında bu noktada ne yapacağınızı çok net bir şekilde belirlememiş olsanız da, ormandan gelen bir uğultu tüm düşüncelerinizi yok ediyor. Bir adım sesinden çok, vahşi bir hayvanın şuursuz saldırısı sırasında çıkardığı sesler size doğru yaklaşırken, shinobi hisleriniz sizi doğruca defansif bir pozisyona sürüklüyor. Ormanın içinden iki metreyi geçen boyuyla adeta bir dev çıktığı anda ise, istemsizce geriye doğru zıplıyorsunuz.

Vücudunun her yeri kas yığınına dönüşmüş ve yara bere izi bulunan adam, sıradan insanların kalbini durduracak kadar öfkeli bakışlarla size baksa da, adamın sağ elinde Kazuo’nun, sol elinde ise Nanase’nin hareketsiz vücutlarını görmeniz sizi vahşi insanlar klasmanına sürüklüyor. Bilinçsiz bir saldırı yapmak yerine durum analizi gerektiren bu anda, shinobi öğretilerine ve bilincine uygun bir şekilde hareketsiz bir şekilde beklemeye koyuluyorsunuz. Adam yerde yatan Banno’nun hareketsiz bedenine baktıktan sonra bakışlarını tekrar sizde yoğunlaştırdığında, onun da hemen bir saldırı yapmayacağına emin oluyorsunuz.

Aranızda yaklaşık 15 metre mesafe bulunan adam, bir savaştan çıktıkları her hallerinden belli olan Kazuo ve Nanase’nin hareketsiz bedenleri değersiz malzemelermiş gibi sol tarafına doğru fırlatıyor. Bakışlarınız hareketsiz bedenlere kaydığında ise, hem Kazuo’nun hem de Nanase’nin nefes alıp verdiğini fark ediyorsunuz. Bu durum içinizi bir nebze de olsa rahatlatırken karşınızda duran, kollarında dirseklerine kadar sarılı bez ve üzerine el örmesi halatlar bağlı olan, bacaklarının diz kısmına kadar bez ile sarılı olan adam “Halkımdan birini öldürdünüz! Bir de bize vahşi derler! Bana Kuchikukan derler ve adımın hakkını vermek için ikinizi de yok edeceğim!” diyor. Bir savaş narasından farksız bu haykırışla beraber, başını öne doğru uzatan ve iki kolunu da açan adam vücudunu olabildiğince geriyor ve hızlı bir saldırı yapmak için hareketlenecek gibi duruyor.

Kuchikukan

Konum itibariyle Kuchikukan ile aranızda 15 metrelik bir mesafe bulunuyor ve etrafınızda yakın dövüşü etkileyecek bir materyal bulunmuyor. Ancak alanın özellikle sağında ve solunda bulunan ağaçlar uzun menzilli saldırılarda sıkıntı yaratabilecek gibi duruyor. Yine de, alan birebir dövüş için oldukça makul bulunuyor ve etrafta Kawarimi için kullanabileceğiniz birkaç kaya ve ağaç dalı mevcut durumda. Banno’nun hareketsiz vücudu Kuchikukan’a yakın bir noktadayken, Kazuo ve Nanase’nin bedenleri savaş alanını etkilemeyecek bir noktada bulunuyor.

[Jirou Ryu]

Shinobi duraksadı. Ceset ve Butsuo arasında gidip gelen bakışları, donuk bir tezatlık ile tek bir noktaya odaklandı. Derin bir nefesi istemsizce ciğerlerine doldururken, omuz üstünden arkasına doğru yönelen bakışları ormanın derinlerine doğru bir ok gibi fırladı. Gitmek için hazırlamış olduğu adımlarını bakışlarını yansıtan bir donukluk ile hareketsiz kıldı. Nefes alışverişini takip eden vücudu, onu bir heykel kılmaktan öte kılan tek şeydi. Gözlerini kırpmıyor, sadece kulaklarına dolan o yırtıcı sesin kaynağına gözleri ile ulaşmak istiyordu.

Bir insanın ayak temposuna ait bir takım sesler duyuyor olmasına rağmen. onlara doğru yaklaşan şeyin bir insan olduğunu emin bir dille söyleyemezdi. Ne bir yırtıcının avına yaklaştığı o andaki zarafet vardı o adımlarda ne de bir insanın olgunluğu. Sorumsuz, güçlü ve öfkeyle karışmış bir yırtıcılık ile karşı karşıya olduklarını düşünüyordu Ryu, ama bu düşünceyi tam olarak cisimlendiremiyordu hayal gücünde.

Emin olabildiği tek şeyle birlikte kendini savunma pozisyonuna aldı. Elleri shinobi çantası ve Wakizashi'si arasında mekik dokuyordu; çünkü ne geliyorsa, beraberinde savaş getirdiğini duyura duyura geliyordu ve bunu duyurarak yapması onun kendine güvenini gösteriyordu.

Her bir adımda daha fazla yaklaşan adım seslerine alışmış bir tempoda ayak uyduruyordu. Saldırmak ve ani bir saldırıya karşılık vermek için o kadar tetikte ve hazır bekliyordu ki, reaksiyon göstermesi sadece bir saniyeyi kapsayabilecek kısa bir süreçti; ama adeta ağaçları yıkarcasına ilerleyen şeyin, iki metre boyunca kocaman bir insan olduğunu görünce ne saldırdı ne de ani bir saldırıya reaksiyon gösterdi. Tetikte bekleyen tüm hücreleri ve kas sistemi ortak bir karar vermiş gibi, aniden kendini havada geriye doğru sıçrarken buldu.

Göz ucuyla o an Butsuo'ya baktığında bunun sadece eğitilmiş shinobi bedenlerin verdiği ani bir reaksiyon olduğunu fark etti. Yere tekrardan konduğunda, elleri mekik dokumaya devam ederken bakışları bu sefer ormanı delmek yerine, iki metre boyundaki bu dev adamı deliyordu. Kafasından başladığı bu kesme serüveni, gövdeye doğru inince karşılaştığı görüntü ile ani bir şaşkınlık geçirdi. Kazuo ve Nanase'nin hareketsiz bedenlerini, bu her yönüyle orman halkının bir mensubu gözüken adamın kollarında gördü. Ani bir dürtü, bedenine saldırmak için sızan bir zehir gibi hareket etti, ama güçlü iradesi ve eğitilmiş bedeni bunu çabucak göz ardı edip, Ryu'yu beklemek üzere olduğu yere mığladı. Sadece adamı tartan bakışları, kısa bir anlığına adamın göz bebekleri ile buluştu, ama bu kısa ve ani sürdü.

Giyimi, anormal kas yapısı ve öldürücü bir şekilde süzen bakışları, Ryu'yu bu herifin orman halkından olduğuna ikna etmesi için yeterliydi. İstemediği o senaryo ile karşı karşıya kalmak onun canını sıkıyordu.

Buz denizinin derinliklerinden kopup gelmiş gibi duran bakışları, herifin cehennemin derinliklerinden çıkmış gibi duran öfke ve uğursuzluk yayan bakışlarıyla buluştuğunda elden bir şey gelmeyeceğini çoktan biliyordu. Usulca arkadaşlarını fırlatışını izledi ve hayatta olduklarını gösteren vücut reaksiyonları ile bir nebze de olsa rahatladı. Artık hedefleri buradan yaralanmış arkadaşlarını sağ salim çıkartmak ve İshichou-sama'nın emir ve görüşlerini beklemekti. Çoktan dönülmez bir noktaya geldiklerini hissediyordu, ama daha da boktan bir durum varsa, oda burada İshigakure shinobisi kaybetmek olacağını çok iyi biliyordu.

Yabani herifin öfke dolu bakışlarını temsil eden, o öfke dolu sözleri Ryu'nun usulca Butsuo'ya bir bakış atmasına sebep oldu. Bu noktada herifin ölmemiş olduğunu ve takas yolu ile dostlarını alıp, bu ormandan çekildikleri düşüncesi ona o kadar huzurlu bir hayal gibi geldi ki, bu noktada Butsuo'ya bir nebze de olsa öfkelendi.

Adamın saldırıya hazırlandığını fark etmesi ile bakışlarını tekrardan o tarafa çevirdi. Göz ucuyla lehine olabilecek şeyleri taradı ve işine yarayabilecek şeyleri not aldı. Alan dövüş için genişti. Butsuo'ya: "Oyala." dedi sadece kısık bir tonda. Yabani'nin bir saldırıya hazırlandığı aşikardı. Bu sırada Ryu'da modunu aktif edip, chakra'sını gölge ile aynı forma sokacaktı. Yabani harekete geçer geçmez, saldırısından kaçınmak için tetikte bekleyecekti. Eğer üzerilerine doğru yönelirse, hızlıca sağa doğru yönelip, kaçınacaktı. Ardından geniş bir açı ile etrafından dolanmaya başlayıp, Butsuo hamle yapmak için koyulduğunda bu geniş açıyı daraltacak ve Butsuo tam hamlesini yaptığında herifin gölgesine girmek için hareketlenecekti. Eğer bir aksilik olursa diye de, Kawarimi için hazırda bekleyecekti.

[Oita Butsuo]

Ölmüş... Neyse, en azından artık uğraşması gereken bir yığın derdi yok. Mesela şu an benim uğraşmam gereken bir sürü dert oluştu. Keşke ben de ölseydim!

Arkamdan gelen iç çekme ile tekrar tüylerimi kabartarak arkama döndüm. Ah keşke tüylerimi kabartmam gereken bir düşman olsaydı arkamdaki, Ryu imiş! Utançlar içindeyim. Banno ile aramızda geçenleri görmüş olmalı. Ya küçük kelebeğiyle gördüklerini Ishichou'ya anlatırsa, ya Ishichou benim zaptedilemez bir sapkın olduğumu öğrenirse? Ama bu köyün zaptedilemez sapkınlara da ihtiyacı var. Lütfen anlayın beni sayın Ishichou, lütfen! Kendimce sebeplerim vardı, inanın. Hem belki sizin de böyle bir yanınız vardır? Beni suçlamadan önce kendinizi aklayınız lütfen. İlk taşı günahsız olanın atmasını tercih ederim. VARSA GÜNAHSIZ OLANINIZ VURUN KAFAMA TUĞLAYI!

Tüy dikeceğiz. Tüy dikmekten başka çare yok.

Ryu'nun iç çekmeleri, süzmeleri ve sözleri bittikten sonra ayaklanarak kendimi savunmaya geçtim. "Bu ibişin Kazuo ve Nanase ile çatışmaya girdiğine dair elimde kanıt var. Ayrıca her şeyi o başlattı!" Ben de bitirdim. Karizma laflarımı içimden ettiğim için her zaman suçluluk duyacağım. İki yüzlü herifin tekiyim! Gördüğünüz yerde suratıma tükürünüz.

Peki kimdir bu orman insanları? Rahmetli Banno'nun sarmaşık kullanmasından ve bu sarmaşıkların da mavi jelden oluşmasından garip bir şeyler olduğunu anlamıştım. Bir de söyledikleri var tabi... Yine de amacım hiçbir zaman Banno'yu öldürmek değildi. Kendimi olaya fazla kaptırmış olabilirim ama ormanın içinde yaşayan insanlar olduğunu ben ne bileyim. Düşman düşmandır. Ben sadece işimi yaptım hakim bey! Hatta oldukça da güzel yaptım, bunu kimse inkar edemez!

Duyuyorum, daha görmüyorum, ama biliyorum. Bir şeyler geliyor. İnsan sesi değil bu. Hayvan demeye dilim varıyor ama mantığım almıyor. Tehlikeli bir şey, hissediyorum. Uzaklarda değil. Tam burada!

Ormandan çıkan yeni nesil geliştirilmiş bir ucube ile karşı karşıyayız. Ayaklarım tekrar yere basarken artık biliyorum da! Ama yeterli değil, hiç yeterli değil. Ellerinde Kazuo ve Nanase'nin hareketsiz bedenlerini tutan bu devasa iğrenç yaratık mantığım ve duyularımın çatışması için her sebebi veriyor bana. Dünyamızda yaşayan canavarları duymuştum, ama duymakla görmenin aynı şey olmadığını çok geç öğrenmiş olduk. Gözleri... sanki bitmez bir kin nefret soluyor. Öylece bakıyor hiç göz kırpmadan, bekliyor hiç kıpırdamadan.

İlk kıpırdanmasında ise Kazuo ve Nanase'yi bir kenara fırlattı bu hilkat garibesi. Arkadaşın hainlikle dolu boşalan bakışları olabilir ama benim de öfkem az değildir ha! Nanase pek umurumda olmasa da Kazuo çok kez beraber göreve çıktığım, beraber savaşa gittiğim, beraber bir illüzyonun içinde acılar içinde öldüğüm ve beraber gerçekte ölümden döndüğüm birisi. Duygusala bağlayacak değilim ama nefret kusmaya da yer arıyorum. Yaşıyor olsalar bile benim bu yaratığı öldürmek için her türlü sebebim var. Zaten ne canlı ele geçirmemizin imkanı var ne de canlı olarak bir işimize yarayacak kadar aciz. Sonucu ne olur bilmiyorum ama her hareketimin öldürme amacı güdeceğini şimdiden ilan ediyorum.

Ryu'nun sözlerini "Hm!" diye ilkelce bir sesle onayladıktan sonra karşımdaki gariban gibi ben de dişlerimi göstermeye hazırlandım. Bir yandan da bu yaratığı nasıl oyalayacağımı hesap etmekle meşguldüm. Güçlü olduğunu bildiğimiz ama gücü hakkında bir bilgimiz olmayan bu devle nasıl başa baş mücadele edeceğim çok bilinmeyenli bir denklem ve takdir edersiniz ki pek de kolay bir hesap değil. Normalde denklemin ben tarafı pek karmaşık olmaz ve aynı şekilde pek bilinmeyen de içermez. Bu sefer öyle olmamalı ama. İlk izlenimime göre bu yaratık oldukça kuvvetli ve doğrusal hareketlerde hızlı ama böyle bir vücutla ne kadar esnek olabileceğine dair şüphelerim var. Doğanın mahsulü olan bu yaratığın reflekslerinin iyi olmamasına ihtimal vermiyorum. Doğru açıları bulmak elimizdeki az bilgiyle yapabileceğimizin en iyisi olacaktır. Ayrıca bu yaratığın da bitkilerle alakalı teknikler yapabileceği ihtimalini gözetmeliyiz.

Kaçak oynayacağım. Elime bir kunai alıp yaratığın üstüne koşacağım. Onun da aynısını yapmasını bekliyorum ama olduğu yerden üstüme fırlayabileceği ihtimalini de göz önünde bulunduracağım. Aklımdaki plan yaratıkla birbirimize koşarken en doğru anda kaymaya başlamam ve elimdeki kunaiyi ayak bileğine saplamam. En doğru an ise mesafeyle ve düşmanımın saldırıya geçme durumuyla alakalı olacaktır. Anı yakalarken kriterlerim bunlar olacak. Boyunun uzun olması ona birçok alanda avantaj sağlıyor olabilir ama biz ölümlülerin yanına, alçaklara inmesi gerektiği zaman o devasa vücut onu zora sokacaktır. Ben ise kedi kadar olmasa da oldukça esnek bir vücuda sahibim. Kaydıktan sonra tekrar garda bile geçebilirim! Eğer her şey aklımdaki gibi gerçekleşirse olacak da o zaten. Bu güzel planda birçok şey ters gidebilir. Bu gibi durumlarda ise önceliğim kendi güvenliğimi sağlamak olacak. Kayarak, zıplayarak, yanal hareketlerle...

Sikeyim, iki ağaç için başımıza gelmeyen kalmadı. Gerçi olay iki ağaç falan da değilmiş. Şimdi bir de bununla uğraşacağız!

[GM - Naruto]

Kuchikukan’ın hareketlenmesiyle birlikte, siz de kendinizi birazdan cereyan edecek dövüşe hazırlıyorsunuz. Bu bağlamda ilk hamle Ryu’dan geliyor ve birkaç saniye çakrasına odaklanmasının ardından Kage no Senshi’yi aktif hale getiriyor. Bu birkaç saniye içerisinde ise, Butsuo da harekete geçmiş oluyor ve üzerinize doğru koşan Kuchikukan’a doğru koşmaya başlıyor. Ryu’nun odaklanması bittiği anda, Kuchikukan ile Butsuo da hemen hemen karşı karşıya gelmiş oluyor. Bu esnada Ryu sağa doğru kavisli bir güzergah izlemeye, Butsuo ise Kuchikukan’ın ayakları arasında geçmek için kaymaya başlıyor. Bu noktada Kuchikuka Ryu’nun hareketlenmesini görmüş olsa da, dikkatini hemen altından geçip gitmek için kaymaya başlayan Butsuo’ya odaklıyor. Bu sayede Ryu sıkıntısız bir şekilde izlemek istediği güzergahı takip edebiliyor.

Butsuo Kuchikukan’ın herhangi bir ayak bileğine kunaisini saplamak için kaymaya başladığı sırada, Kuchikukan koşusunu hiç bozmuyor. Ancak dikkatli bakışları Butsuo’ya yaptığı hamleyi sorgulatıyor. Hemen hemen yakış dövüş için uygun bir mesafeye girdiği anda başladığı kayma eylemine devam eden Butsuo, Kuchikukan’ın sağ ayak bileğini hedef alıp, bu noktaya doğru kunaisini savurmaya başladığı anda ise, Kuchikukan’ın tüm hızıyla kendisini yere doğru atışını fark ediyor. Ryu’nun hemen sol tarafında cereyan eden bu olayda, Ryu Butsuo’nun kunaisini savurmaya başladığı sırada Kuchikukan’ı Butsuo’nun üzerine doğru düşermişçesine bir harekete giriştiğini fark ediyor. Ayaklarının yer ile teması birkaç santim kadar kesilen Kuchikukan, sağ kolunu gerip aşağı indirdiği sırada ise, hedefinin Butsuo’nun kafa kısmı olduğunu her ikiniz de anlayabiliyorsunuz. Bu durum karşısında Butsuo hamlesini istediği şekilde yapamayacak gibi olsa da, yine de çabalamayı elden bırakmıyor ve alın kısmına inen sert yumruğa rağmen Kuchikukan’ın sağ ayağına kunaisi ile bir çizik atmayı başarıyor!

Butsuo alnına yediği sert yumruk ve kazandığı ivme sayesinde, kafasının arkasını yere çarpıyor ve ayakları da bir anda havalanıyor. Kaydığı yöne doğru iki tur ters takla atan Butsuo, Domu’nun aktif olmaması durumunda bir beyin sarsıntısı geçirme ihtimalinin olduğunu rahatlıkla fark edebiliyor. Bu anlarda Butsuo’yu esas düşündüren durum, Kuchikukan’ın attığı sert yumrukta herhangi bir çakra takviyesi hissetmemiş olması oluyor. Saf güç olarak yediği bu yumruğun bir miktar çakrayla ne boyutlara ulaşabileceğini az çok tahmin ediyor.

Gerçekleşen bu çarpışmanın Kuchikukan’da bıraktığı etki ise Butsuo’nun tahmin ettiği kadar olmuyor. Kendisini yere bırakıp yumruk atmış olması nedeniyle bir anda paldır küldür yuvarlanan Kuchikukan sağ ayağındaki bandajlarda beliren kırmızı lekeye rağmen, ileriye doğru attığı iki takladan sonra hızlı bir şekilde ayağa kalkıyor. Her ne kadar Ryu, Butsuo’nun hamlesini yapacağı sırada Kuchikukan’ın gölgesine girmeyi hedeflemişse de, Butsuo ve Kuchikukan’ın hızları, onlara yetişmesini engelliyor. Bu sebeple ancak tüm olan bitenden sonra ancak Butsuo’nun yanına varabiliyor ve Kuchikukan’ın gölgesine girme planı bu aşamada gerçekleşmiyor.

İkiniz yan yana durmaktasınız ve birkaç metre arkanızda Banno’nun cansız bedeni bulunmakta. Kuchikukan ise hızlı bir şekilde tekrar size dönmekte ve aranızdaki mesafe yaklaşık 7 metre. Kuchikukan’ın yeni bir saldırı için hazırlanıp hazırlanmadığı konusunda ise, vücut hareketlerini net bir şekilde göremediğiniz için yeterli veriye sahip değilsiniz. Ancak arkasından baktığınızda, göz açıp kapayıncaya kadar yüzünü size döneceğine ve vücudundaki gerilmeye göre dövüşe bir şekilde devam edeceğine eminsiniz. Butsuo da bu sırada yerden kalkmak için hareketlenmiş durumda ve kendisinde hafif bir baş ağrısı mevcut. Ancak bu ağrı dövüşmesine engel olabilecek nitelikte değil. Fakat Kuchikukan’ın benzeri bir saldırısına daha doğrudan maruz kalması halinde, sonuçların daha farklı olacağı aşikar.