[Kotegawa Chisa] Eğitim

[Kotegawa Chisa]

Dövüş konusunda oldukça beceriksiz olduğumu kabul ediyorum fakat bu sefer yaptığım plan gerçekten harikaydı. Rakibim Furuta-san yerine benim seviyeme daha yakın olan bir shinobi olsaydı eminim ki işe yarardı. Patlayıcı parşömenleri fırlatmamın asıl amacı rakibime zarar vermek değildi, sadece dikkat dağıtmak amacıyla fırlatmıştım. Hemen ardından yolladığım shurikenler ise rakibimin yerini saptamam için bana yardımcı olan araçlardı. Saplandığı takdirde acıdan dolayı rakibim ses çıkarabilir, savunulduğu takdirde ise çarpışmanın sesini duyabilirdim. Ki öyle de oldu, Furuta-san ona doğru fırlattığım shurikenleri büyük ihtimalle kılıcının kınıyla savundu. Çıkan sesten dolayı onun yerini teyit edebildim ve kunaimle içeriye doğru daldım... Aslında burada bir hata yaptım, yanıma fazladan bir kunai daha almalı ve Furuta-san'a fırlatmalıydım. Hemen ardından ise tuttuğum kunai ile ben saldırmalıydım. Bu sayede koluna ağır bir yara bırakabilirdim. Kanryousou'nun etkisiyle beraber kolunu tamamen kullanamaz hale gelirdi. Bu sayede kazanma ihtimalim %0.000001 artabilirdi. Zaten içinde bulunduğumuz savaşta kazanmanın bir anlamı yoktu fakat onun yeteneklerini gördüğüm anda bir anlığına da olsa kazanmak istedim. Onu yenmek, onu ustam olmaya ikna etmek istedim fakat alnıma yediğim bir kabzayla bütün planlarım alt üst oldu.

Alnıma yediğim kabzanın hemen ardından ise kendimi başarılı bir şekilde savunmayı başardım. Kılıcın kını suratıma tam çarpacağı anda kunaimle kendimi korumayı başardım. Açıkçası bunu yaparken hiç düşünmedim, vücudum kendiliğinden hareket etti. Bu yüzden yaptığımdan dolayı gurur duymuyorum. Zaten hemen sonrasında karnıma yediğim bir kılıç darbesiyle yere serildim. Furuta-san'ın kılıcıyla bana doğru geldiğini gördüğümde öldüğümü düşündüm. Her şey o kadar ani gelişmişti ki korkacak zamana bile sahip olamamıştım. Daha çok şok içerisindeydim.

Furuta-san bana acımış olsa gerek ki karnıma doğru hamlesini yaparken kılıcının keskin olmayan tarafını kullanmıştı. Burada ölmek gibi bir niyetim yok fakat böyle aşağılanmak istediğimi de söyleyemem. Tamamen tek taraflı olan bu dövüş benim yere düşmemle beraber nihayetinde son buldu. İğrenç bir şekilde yenildiğim için kendimden nefret ediyorum fakat seviyemi öğrenebildiğim için de mutlu olduğumu söyleyebilirim. Hala hatalarımın neler olduğunu bilmiyorum ama eminim gözlemcilere sorduğumda bana cevap vereceklerdir. Onlardan öğreneceklerimle kendimi daha da geliştirebilir ve ileride bir zamanda tekrardan şansımı deneyebilirim... Başından beri hiçbir şansım olmadığını bilmeme rağmen nedense kalbim acıyor. Belki de bu kadar aşağılayıcı bir şekilde yenilmek, ne kadar güçsüz olduğumu görmek canımı yakan şeylerdir. Belki de Furuta-san gibi bir ustanın benim yeteneklerimi tamamiyle reddetmesinden dolayıdır. Bakışlarını bana her çevirişinde bir çöpten farksızmışım gibi bakması beni sinir ediyor. Bu zamana kadar yaptığım antrenmanların bir hiç uğruna olduğunu düşünmeden edemiyorum.

Yenilgiyi tamamen kabul ettiğim sırada Furuta-san katanasını boynuma doğru sürükledi ve bu kez kesilmediğini fakat bir dahakine kesilebileceğini söyledi. Bu alaycı bakışları gördüğüm anda suratımdaki gülümseme dahi yok oldu ve yerini sinirli bir surat ifadesine bıraktı. Bu öfkemin nedeni, bu zamana kadar yaptıklarımın tamamını reddeden ustadan kaynaklanıyordu. İstediği zaman boğazımı kesebileceğini ve işimi bitirebileceğini söylüyordu. Yine de bu devasa öfke her ne kadar Furuta-san kaynaklı olsa dahi hedefi kendimden başkası değildi. Yaptıklarımın bir hiç uğruna olduğunu, ne kadar çalışırsam çalışayım Furuta-san'ın seviyesine gelemeyeceğimi fark ettim. Eğer içimde bir cevher görmüş olsaydı, onun seviyesine gelebileceğime inanmış olsaydı bu iğrenç bakışları bana atmazdı.

Furuta-san boynuma dayadığı katanasını aynı yavaşlıkla alnıma doğru götürdü ve bir şeyler daha söyledi. Söylediğine göre içimde bir şeyler varmış fakat içimdekiler onun istediği şeyler değilmiş... Yetti artık! Herkes bana güvendiğini, içimde bir şeyler gördüğünü söylüyor fakat yok! Neden bunu anlayamıyorlar? Ben, Kotegawa Chisa hiçbir işe yaramayan önemsiz bir shinobiyim. Ishichou-sama sürekli tarihe adımızın geçeceğini falan söyleyip duruyor fakat ben buna inanmıyorum. Benim gibi aptal bir Chuunin'in adı hiçbir şekilde tarihe geçemez çünkü başarısızım. Tarihe adı yazılacak olan kişiler Shijo-san gibi harika hayalleri olan insanlar olacak. Benim gibi başarısızların değil... Belki de bu başarısızlığımın sebebi sürekli kendimden onlarca kat güçlü insanlarla karşılaşmamdan dolayıdır. Eminim gelecekte de böyle olacak, benden güçlü insanlar her zaman karşıma çıkıp içimde yeşeren ufak umut taneciklerini parçalayacaklar. Neden bende Onee-san, Ryu-san gibi harika bir dövüşçü olamıyorum? Her şey yeteneklerle mi alakalı? Çok çalışmanın hiçbir zaman faydasını göremeyecek miyim?

Konuşmasını bitirdikten sonra Furuta-san, hızlıca katanasını çevirdi ve boynumla kum zemin arasına soktu. Zerrrrrrre korkmadım! Çünkü korkamayacak kadar öfkeliyim! Kendime, Ishichou-sama'ya, Shijo-san'a, Furuta-san'a!

Furuta-san beni oturur bir şekilde kaldırdıktan sonra bir kez daha o iğrenç kelimeleri söyledi, “Eee, öylece duracak mısın?”. Tam Furuta-san'ın suratını yumruklamayı düşündüğüm esnada konuşmaya devam etti. Bu sefer söyledikleri beni sinirlendirmedi, aksine sakinleşmeme neden oldu. Kısaca söylemek gerekirse katananın varlığını hissedip hissetmediğimi sordu. Bu sözlerinden bir şeyler öğrenebileceğimi düşündüğümden dolayı sakinleşmeyi başarabildim. Ben düşünmekle meşgulken ise Furuta-san biraz ardında duran katanasının kınını almak için harekete geçti fakat gördüğüm şey karşısında donup kaldım. Furuta-san, o her zaman sinirli bir şekilde bakan Furuta-san gülümsüyordu. Sanki yıllardır uzakta olan bir akrabası gelmiş gibi duruyordu. Furuta-san'ın öyle bir ifade yapacak kişilikte birisi olmadığına adım gibi eminim fakat nasıl? Ha? Anlam veremiyorum...

Kısa bir süre düşündükten sonra her zamanki gülümsemem tekrardan yerine geldi. Furuta-san'a döndüm ve "Hayır. Sorduğunuz soruların hepsinin cevabı koca bir hayır." dedim kendimden emin bir şekilde. Birkaç saniye ara verdikten sonra tekrardan konuşmaya başladım. "Bugüne kadar katanamı sadece bana yardımcı olan bir araç olarak gördüm. Kırılabilen bir aletle duygusal bağ kurmanın bir amacı olmadığını düşünüyorum. Neden bir katanaya değer vermeliyim? Sürekli yanımda bulunduğu için mi? Onsuz bir hiç olduğum için mi? Iaido tekniklerimi her türlü katanayla kullanabilirim, o halde neden tek bir katanaya bağlanmalıyım? Bu sorulara mantıklı bir cevap bulamadığım için düşüncelerim aynı fakat..." Tekrardan birkaç saniye ara verdim ve birkaç saniye önce bakışlarımı birkaç saniye önce parçalanan kılıcıma diktim. Bakışlarımı tekrardan Furuta-san'a çevirdiğimde ise konuşmaya devam ettim. "Sizin az önceki yüz ifadenizi gördüğüm anda düşüncelerimin doğruluğundan şüphelenmeye başladım. Kınınızı almaya giderken sanki uzaktaki bir akrabasını uzun zamandır görmeyen bir insan gibiydiniz. Sizin için ne kadar önemli olduğunu anlayabiliyorum." Yavaşça ayağa kalktıktan sonra elimi belimdeki çantama attım ve ikinci kunaimi çıkarttım. "Bütün bunlara anlam veremediğim için bana öğretmenizi istiyorum Furuta-san! Siz benim boğazımı kesene kadar da pes etmeyeceğim!"

Yeteneğim yoksa ne olmuş? Sadece diğerlerinden daha fazla çalışmalı, çalışmalı ve çalışmalıyım! Diğerleri bir şeyi tek seferde anlayabiliyorsa ben anlamak için yüz kere, hatta bin kere yapmalıyım! Eninde sonunda onlarla aynı seviyeye geleceğim, hatta hepsini geçeceğim! Furuta-san gibi harika bir ustayı dahi geçeceğim ki insanları koruyabileyim! İrademin çabuk kırıldığını biliyorum fakat elimde değil, kötü şeyleri düşünmeden edemiyorum. Bende bu kötü düşünceleri aklımdan atamıyorsam onları daha iyileriyle değiştiririm. Bugün Furuta-san'a karşı kazanamayacağımı düşünüyordum fakat fikrim değişti. Şu andan itibaren bilincimi kaybedene kadar, hatta boğazım kesilene kadar Furuta-san'a saldırmaya devam edeceğim!

Furuta-san'ın göğsüne doğru kunailerimden birini fırlatır fırlatmaz Shunshin ile yanına gitmeyi planlıyorum. Yanında bittiğim anda büyük ihtimalle göğsüne gelen kunaiden sıyrılacak ve bana saldıracaktır fakat bu bana ihtiyacım olan birkaç saliselik süreyi kazanmam için yeterli. Hedefim kesinlikle Furuta-san'ın boğazı olacak! Amacım onu öldürmek değil, istesem dahi başaramam bunu zaten. Boğazının dibine kadar geldikten sonra duracağım. Bu sefer başaracağım! Kendime olan güvenim tam! Furuta-san'ı yeneceğim ve öğrenmem gereken her şeyi öğretmesini sağlayacağım!

[GM - Naruto]

Yerdeki kınını alıp katanasını kınına geri sokarken cümlelerini dinleyen Kageyasu, donuk bakışlarla sana bakmaya başladığında, sen de saldırıya geçmen gerektiğine karar veriyorsun. Elindeki kunailerden bir tanesini Kageyasu’ya fırlatmanın ardından Shunshin ile onun yanına hareketleniyorsun. Kageyasu, göğsüne doğru gelen kunaisini kınında duran katanasıyla karşılarken, sen de Kageyasu’nun hemen yanında belirip kunaini Kageyasu’nun boğazına doğru hareketlendiriyorsun. Ancak Kageyasu katanasının kabza kısmıyla eline aşağıdan yukarıya doğru vurup kafasını biraz yana yatırıyor. Bu hamle karşısında kunain Kageyasu’nun kafasının bir parmak kadar üstüne çıkarken, Kageyasu katanasının kını ile karnına bir darbe indirerek seni geriye savuruyor!

Her ne kadar aldığın darbeyle geriye savrulsan da, bu kez ayakların üstünde durmayı başarıyorsun. Kageyasu’nun birkaç tel saçı yere düşerken, Kageyasu’ya bu kadar yaklaşabilmenin de büyük bir başarı olduğunu, en azından Kageyasu’nun yenilmez biri olmadığını fark ediyorsun. En azından bu minvalde kafanda düşünceler geçerken Kageyasu katanasını sıkıca kavrıyor ve “Bir shinobi olarak diğerlerinden farklı olduğunu kabul ediyorum, yeteneklisin. Ancak bir katananın neden kına ihtiyaç duyduğunu bilmiyorsan, başka taijutsu stillerine veya ninjutsuya yönelebilirsin.” diyor. Bu cümlesinden sonra yavaşça arkasını dönmeye başlayan Kageyasu “Pes etmeden saldırmak, kaç kez yere düşerse düşsün ayağa kalkmak ve durmadan çabalamak… Bunlar filmlerde güçlenmek için yeterli olabilir, ancak bizim hayatımızda her şey bu kadar basit değil. Bir cevap bulursan, Shijo’dan beni bulmasını iste.” diyor. Bu cümleleri Kageyasu’nun son cümleleri gibi dururken, sana tamamen arkasını dönen Kageyasu girdiği kapıdan çıkmak için ilerlemeye başlıyor.

[Kotegawa Chisa]

Ben... Ben... Ben başardım! Ne kadar yeteneksiz bir shinobi olsam dahi, dövüş konusunda aptalın önde gideni olsam dahi Furuta-san'a zarar vermeyi başardım! Hemde kılıcımı dahi kullanmadan, saf zekamla başardım bunu! Hehehehehe~~ Her ne kadar sadece saçının birkaç kılını kopartmayı başarsam dahi mutluyum. Biliyorum birkaç saniye öncesine kadar onu yeneceğini iddia eden birine göre oldukça ezikçe fakat... Mutlu olmadan edemiyorum! Sonuçta bu zamana kadar hep onun yenilmez olduğunu düşünmüştüm. Kılıcını çektiğini dahi göremediğim bir adamı yenemeyeceğimi, hatta bir parça kılına dahi zarar veremeyeceğimi düşünmüştüm fakat yanılmışım. Onun saçlarından bir tutam koparmayı başardım! Her ne kadar sonrasında karnıma yediğim darbe canımı birazcık yaksada şuan yaşadığım mutluluktan dolayı acıyı hissedemiyorum. Bir saniye... Neden bu kadar seviniyorum ki? Furuta-san eğer kılıcını çekip bana ciddi bir şekilde saldıracak olsaydı eminim bu saldırıdan zararlı bir şekilde çıkan kişi ben olurdum. Bu kunai fırlatma olayını patlayıcı parşömenlerimi kullandığım saldırıyı yaparken kullanmalıydım. Hatta belki fırlattığım kunaiye patlayıcı parşömen dahi bağlayabilirdim. Hmm... Sanırım kendimi övmenin pek zamanı değil çünkü yaptığım bir çok hatayı keşfettim. Gün geçtikçe daha iyiye gittiğimi hissedebiliyorum fakat hala mükemmel değilim.

Furuta-san'ın saçını kesmenin yarattığı heyecanı yendiğim sırada o konuşmaya başladı. Bir shinobi olarak diğerlerinden yetenekli olduğumu fakat bir katananın neden kına ihtiyaç duyduğunu bilmediğimi söyledi. Üstüne üstlük birde beni hiçbir zaman kabul etmeyeceğini belirtircesine başka stillere yönelmem gerektiğini söyledi. Hemen ardından arkasını döndü ve tekrardan konuşmaya başladı. Pes etmeden saldırmanın, kaç kez yere düşersem düşeyim ayağa kalkmamın, durmadan çabalamamın anlamsız olduğunu söyledi. Söylediğine göre bunların hepsi sadece filmlerde işe yarayacak şeylermiş! Tam konuşmaya başlayacak, onun söylediklerinin yanlış olduğunu söyleyecektim ki konuşmaya devam etti. Bundan sonra duyduklarım beni gerçekten memnun eden, hala bir şansımın olduğunu gösteren cümlelerdi. Bir cevap bulduğum takdirde Shijo-san'dan onu bulmasını istememi söyledi. Bu da demektir ki hala bir şansım var! Bugün başaramamış olabilirim fakat yarın elbet başarabilirim!

Uzandığım yerden yavaşça doğruldum ve konuşmaya başladım. "Furuta-san yanlış düşünüyorsunuz! Ne kadar düşersem düşeyim tekrardan ayağa kalkacağım çünkü ben sizin söylediğinizin aksine yetenekli bir shinobi değilim. Benim gibi yeteneksiz shinobilerin bir şeyleri öğrenmesi için diğerlerinden onlarca, hatta yüzlerce kat daha fazla tekrar etmesi gerekiyor. Ben bu gün karşınızda duruyorsam bunu hiçbir zaman pes etmediğim için başardım!" Birkaç saniyelik bir ara verdikten sonra heyecanlı bir şekilde konuşmama devam ettim. "Bir dahaki görüşmemizde çok daha farklı bir shinobi olacağım ve... ve... ve sizi yeneceğim!" dedikten sonra Furuta-san'ın gidişini izlemeye başladım.

Oldukça gaza gelmiş bir şekilde yerde otururken bir yandan da kendi kendimi daha da fazla gaza getirmek için mırıldanıyordum. "Kazanacağım, kazanacağım, kazanacağım." diye mırıldanırken aklıma oldukça önemli bir şey geldiği için hızlıca ayağa kalktım. Telaşlı bir şekilde birkaç kere etrafıma bakındıktan sonra Godaime-sama, Ishichou-sama ve Shijo-san'ı gördüm. Hızlı yürür adımlarla yanlarına gittim ve Shijo-san'ın elini iki elimle tuttuktan sonra konuşmaya başladım. "Shijo-san teşekkürler! Furuta-san'ın bu kadar harika birisi olduğunu bilmiyordum gerçekten çooooooooook teşekkür ederim!" Konuşmamı bitirdikten sonra Godaime-sama ve Ishichou-sama'nın da burada olduğu aklıma geldi ve hızlıca kendimi toparladım. Ardından onların önünde saygılı bir şekilde eğildikten sonra "Bugün değerli vaktinizden ayırıp beni izlediğiniz için çok teşekkür ederim!" dedim. Son saldırımdan önce onların burada olduğunu dahi unuttum. Furuta-san'ın harikalığına dalıp gittim sanırsam.

[GM - Naruto]

Kageyasu’nun ardından ettiğin cümleler, onun ilerleyişini kesmese de, söylediklerini duyduğu konusunda emin hissediyorsun kendini. Kageyasu, kapının hemen yanında bekleyen Godaime Ishichou’ya doğru başıyla selam vermesinin ardından, onun da aynı şekilde geri dönüş yapması ardından antrenman alanından ayrılıyor. Sen de hemen izleyicilerinin yanına gidip Shijo’ya konuşmanı yapıyorsun. Yaşadığın heyecan durumu herkesin yüzünde bir tebessüm oluştururken geri kalanlara da teşekkürlerini iletiyorsun. Senin bu cümlelerinin ardından ise Godaime, puslu ve dingin bir ses tonuyla “Kageyasu’nun ilgisini çekmek zordur. Ancak onu memnun etmek de kolay değildir. Eğer söylediği şeyin dışında bir şey yaparsan, onunla bir daha karşılaşman bile mümkün olmayabilir. Bunu aklından çıkarma.” diyor. Onun bu cümlelerine Ishichou da başıyla onay verirken, ikisi birlikte çıkışa yöneliyorlar. Shijo ikisine de saygılı bir şekilde selam vermesinin ardından, onların çıkışını izliyor ve sonra sana dönerek “Ishichou ile olanları kimseye anlatma, yoksa beni öldürür!” diyor gülerek. Hemen ardından ise “Şimdi ne yapacaksın peki?” diye soruyor sana.

[Kotegawa Chisa]

Godaime-sama konuşmaya başladığında heyecanlı bir şekilde kafamı sallamaya başlamıştım bile. Onun ağzından çıkacak her kelime benim için birer altın değeri taşıyordu. Furuta-san'ı beni eğitmek için ikna etmem gerekiyorsa onun hakkında olabildiğince çok şey öğrenmeliyim. Sonuçta Furuta-san gelecekte beni eğitecek olan ustam, ona saygısız davranmak istemem.

Godaime-sama konuşmasını bitirdikten sonra heyecanlı bir şekilde konuşmaya başladım. "Önerilerinizi kesinlikle dikkate alacağım. Çok teşekkür ederim Godaime-sama!" Godaime-sama'nın söylediğine göre ustam, yani Furuta-san'ın ilgisini çekmek oldukça zormuş. Onu memnun etmenin ise bundan daha zor olduğunu anladım. Zaten yaptığımız kısa dövüşten sonra bunları anlamıştım fakat Godaime-sama'nın ağzından duymak aklımdaki bütün şüpheleri ortadan kaldırdı.

Godaime-sama'nın konuşmasını dinleyen Ishichou-sama onun söylediklerini başıyla onayladıktan sonra antrenman alanından çıkmak için hareketlendi. İlk olarak Shijo-san, hemen ardından ise ben onlara selamımı verdikten sonra kendi işlerine dönmek için antrenman alanını terk ettiler.

İkili çıktıktan hemen sonra ise Shijo-sana bana döndü ve Ishichou-sama ile olanları kimseye anlatmamamı söyledi. "Hmm... Belki ağzımdan kaçabilir, söz vermeyeyim." dedikten sonra sinsice gülümsedim. Benim hemen ardımdan ise Shijo-san tekrardan söze girdi ve ne yapacağımı sordu. Elimi çeneme koyduktan sonra kısa bir düşünme sürecine girdim. Bir süre düşündükten sonra konuşmaya başladım. "İlk olarak bir katananın neden kına ihtiyaç duyduğunu düşünmem gerekiyor. Gerçi bu sorunun cevabını zaten biliyorum fakat daha düzgün bir cevap bulmam gerekiyor. En azından Furuta-san'ın kabul edeceği bir cevap olmalı. Sonrasında ise dövüşümüz sırasında sorduğu sorular hakkında düşünmem gerekiyor. Hani şu katananın yaşayıp yaşamadığıyla alakalı sorduğu soru vardı ya. Sanırım kılıcımı sevmem gerektiğini anlatıyordu orada fakat mantığını kavramam gerekiyor. Hmm... Oldukça zor olacak gibi gözüküyor." Kısa bir ara verdikten sonra heyecanlı bir şekilde konuşmama devam ettim. "Ama ondan önce bana Furuta-san hakkında bildiklerini anlatmanı istiyorum Shijo-san! Gelecekteki ustamın nasıl birisi olduğunu öğrenmek istiyorum!" Shijo-san'a bencil isteklerimi iletirken gözlerimin parıldadığını hissedebiliyordum.

Gerçekten bu konu hakkında oldukça ilgiliyim. Ustamı daha yakından tanımak, onun istediği gibi bir öğrenci olmak istiyorum! Bir de onu yenmek istiyorum fakat bunu yakın bir süreçte yapamayacağımı biliyorum. En azından ondan eğitim alabilecek seviyeye gelmem gerekiyor öncelikle.

[GM - Naruto]

Sana verdiği sırrını kimseye söylememe konusundaki cümlelerin ve ardından gelen sinsi gülümsemen Shijo'nun da gülümsemesine neden oluyor. Bundan sonra yapacaklarına ilişkin olarak sarf ettiğin cümleleri büyük bir dikkatle dinleyen Shijo, Kageyasu hakkında bilgi isteği ile bitirdiğin konuşmanın sonunda “Aslında ben de kendisini çok tanımıyorum, ama anlatayım.” diyor. Hemen ardından ise boş boş etrafına bakınmanın ardından “Sence de muhabbet etmek için sıkıcı bir yer değil mi? Meydanda çok iyi dango yapan bir yer var! Hadi oraya gidiyoruz!” diyor. Daha senden bir cevap beklemeden hızlı ilerleme başlayan Shijo'nun yanından yürümeye başlayarak Akademi Binası'ndan çıkıyor ve meydana doğru yürüyorsunuz.

Yol esnasında Shijo “Kageyasu-senpai hakkında dediğim gibi çok detaylı bilgiye sahip değilim. Godaime-sama'nın bahsettiği kadarıyla çocukluğunda çok dikkat çeken biri değilmiş. Ta ki günün birinde kendisine bir katana alana kadar. Sonrasında her zaman adından söz ettiren biri olmuş ve Godaime-sama tarafından Çakıllara seçilmiş. Burda da hızla yükselerek liderlerin arasına girmiş. Godaime-sama onunla ilgili şöyle demişti: “Bir katanayla yapamayacağı şey yok. Bir dağı ikiye de bölebilir, bir kuşun kursağında kalan yemeği de alabilir.” Onun yeteneğini gayet net açıklayan bir cümle bence.” diyor. Adımlarınız bu esnada biraz daha hızlanıyor ve Shijo da anlatmaya kaldığı yerden devam ediyor. “Aslında kendisi Çakıllardan ayrılmayı hiç istememiş...” diyerek konuşmaya devam eden Shijo “Ancak Godaime-sama görevini Rokudaime-sama'ya devrettiğinde, Kageyasu-senpai de geleceği ile ilgili konuşma ihtiyacı hissetmiş. Zira Godaime-sama'nın görevini bırakması hususunda karşıt düşünceleri varmış. Godaime-sama'nın en zor zamanlarda köyü koruyup kolladığını belirterek, görevine devam edebilecek durumu varken Rokudaime-sama'ya koltuğu devretmesine anlam verememiş. Ne var ki Godaime-sama kendisiyle hiç konuşmamış. Kageyasu-senpai kapısına kadar geldiğinde, Godaime-sama ona artık yetkilinin Rokudaime-sama olduğunu ve bir sorunu varsa onunla halletmesi gerektiğini söylemiş. Kageyasu-senpai bu duruma bir hayli sinirlenmiş ve soluğu yeni Ishichou olmuş Rokudaime-sama'nın yanında almış. Aralarında hararetli bir tartışma yaşandığında, Rokudaime-sama ona bu işi eski usulde halledebileceklerini söylemiş. Otoritesini kabul ettirmek için Rokudaime-sama ile Kageyasu-senpai katanalarını çarpıştırmış. Onlar bu dövüşün içindeyken Godaime-sama da onları kendi köşesinden izliyormuş.” diyor. Anlatımı bu noktada kesilen Shijo hemen yanınızda duran ve seyyardan hallice bir dükkanı göstererek “İşte burası... Daha önce böyle bir lezzeti tatmadığına emin olabilirsin!” diyor.

Parçalı perdelerden oluşan kapıyı geçmenizin ardından ayaküstü yemek yenilebilecek nitelikteki masaları olan bu dükkanda, sizi yaşlı bir adam karşılıyor. Dükkanın sahibi olduğu her halinden belli olan yaşlı adam, tezgahın ardından Shijo'yu görür görmez “Hoşgeldin Shijo-kun! Ben de ne zamandır gelmeni bekliyordum.” diyor. Shijo ise yüzünde her zaman görmeye alışık olduğunuz bir tebessümle “Biraz yoğunluk vardı Danno-ojiisan. Beklettiğim için üzgünüm.” diyor ve hemen ardından seni göstererek “Bu arkadaşım Chisa-chan!” diyor. Danno sana da sempatik bir şekilde selam verdikten sonra “Her zamankilerden değil mi?” diyor. Shijo ise başıyla onayladıktan sonra sana dönüyor ve “Ah, nerede kalmıştım. Evet...” diyerek tekrar konuşmaya başlıyor. “İkisi uzunca bir süre katanalarını çarpıştırmışlar, Godaime-sama'nın dediğine göre bir hayli de hızlı bir dövüş yaşanmasına rağmen, süreç olarak epey uzunmuş.” diyerek anlatmaya devam eden Shijo “Sonunda ise, Kageyasu-senpai dizlerinin üstüne çökmek zorunda kalmış. Rokudaime-sama'nın galibiyetiyle sonuçlanan bu karşılamanın ardından Rokudaime-sama kendisine Çakıllardaki görevinin son bulduğunu söyleyip, oradan ayrılmış. Godaime-sama bu dövüşün ardından Rokudaime-sama'nın iki gün uyuduğunu söylüyor, inanabiliyor musun? Kageyasu-senpai ise bu süreçte ortalıkta görünmemiş. Yenilgiyi hazmetmesinin zaman aldığını düşünen Godaime-sama, onunla konuşmak istediğini Rokudaime-sama'ya söylese de, Rokudaime-sama bunu reddetmiş. Kageyasu-senpai'nin yanına geleceğini ve tam da ona göre bir pozisyonun açık olduğunu söylemiş. Gerçekten de işler Rokudaime-sama'nın söylediği gibi gelişmiş. Birkaç gün sonra Kageyasu-senpai Rokudaime-sama ile görüşmek istemiş ve yeni görevini öğrenmek istemiş. Rokudaime-sama da ona bir kaçak avcısı olacağını söylemiş. Ancak bu alelade bir kaçak avcılığı değil. Rokudaime-sama köyde kimsede bulunmayan bir yetkiyi de kendisine vermiş. Hangi kaçağı isterse onu avlayabileceği ve onunla ne isterse yapabileceği türden bir yetki! Bunun nasıl bir şey demek olduğunu anlatmama gerek yok sanırım.” diyor. Bu esnada dangolarınız da geliyor ve Shijo iştahla yemeye başlıyor. Büyük bir zevk aldığı her halinden belli olan Shijo “Kageyasu-senpai hakkında bildiklerim aşağı yukarı bu kadar. Sonrasında zaten onun avladığı tüm kaçakları öldürdüğü gibi hikayeler var, bunları da biliyorsundur.” diyor.

[Kotegawa Chisa]

Shijo-san gerçekten harika bir insan! Ustam hakkında fazla bir şey bilmemesine rağmen bildiği her şeyi bana anlatacağını söylediğinde aşırı derecede mutlu oldum. Bugüne kadar onunla sadece birkaç kez konuşmama rağmen, aramızda belli bir samimiyet olmamasına rağmen bana değerli zamanından vakit ayırıyor. Ne kadar harika bir insan! Onun gibi önemli bir shinobinin bir çok işinin olduğuna eminim. Onu gerçekten işlerinden alıkoymak istemiyorum fakat içinde bulunduğumuz durumda merağım ağır basıyor. Aaah~~ Çok heyecanlıyım, ustamın geçmişini öğrenebileceğim için.

Shijo-san anlatacağını söyledikten hemen sonra meydanda harika dango yapan bir dükkan bildiğini söyledi ve yürümeye başladı. "Hadi gidelim Shijo-san!" dedim heyecanlı bir şekilde ve onu takip etmeye başladım.

Hayatım boyunca ilk defa Onee-san hariç birisiyle beraber dışarıda yemek yiyeceğim için heyecanlıyım. Akademi zamanında diğer çocuklar her zaman beraber yemek yemeye, antrenman yapmaya giderdi. İçten içe her zaman onlarla gitmek istiyordum fakat onlara soracak kadar özgüvenli birisi değildim. Ya beni reddederlerse? Ya benimle ve bu iğrenç vücudumla dalga geçerlerse? Benim gibi bir canavarı zaten yanlarında istemezler değil mi? Aklımda sürekli bu tarz düşünceler dolaşıyordu. Genin takımındayken bile aynı şeyleri düşündüğümden dolayı takım arkadaşlarımla fazla yakınlık kurmaktan kaçındım. Sürekli kendi başıma çalışıyor ve yeteneklerimi ilerletmeye çalışıyordum. Zaten yapacak başka bir şeyim olduğunu da söyleyemem.

Shijo-san yol boyunca sürekli konuştu ve bildiklerini bana anlattı. Söylediğine göre ustam çocukluğunda sıradan birisiymiş fakat eline bir katana aldığında bütün dünyası değişmiş. Hatta Godaime-sama'nın dikkatini bile çekmeyi başarmış ve bizzat onun tarafından Çakıllara seçilmiş! Fakat onun muazzamlığı sadece bu kadarla kalmamış ve Çakıllar içerisinde de yetenekleri sayesinde hızlıca yükselerek liderlerin arasına girmiş! Açıkçası Çakıllara zerre ilgim olmadığı için onların sisteminin nasıl işlediğini bilmiyorum fakat Çakıllarda yükselmenin ne kadar zor olduğunu biliyorum. Çoğu shinobinin hayali Çakıllara girebilmek olmasına rağmen ustam girdikten sonra lider olmayı başarmış harika bir shinobi!

Ustam, Godaime-sama Ishichou rütbesini şuanki Ishichou-sama'ya bıraktığında Godaime-sama ile konuşma ihtiyacı hissetmiş çünkü ustam onun henüz görevini teslim etmemesi gerektiğini düşünüyormuş. Ustam böyle düşünmesine rağmen, Godaime-sama ile aralarında değişik bir ilişki olmasına rağmen Godaime-sama hiçbir zaman onunla konuşmamış, taa ki ustam onun kapısına gidene kadar. Ustam kapısına gitmesine rağmen Godaime-sama yine de onunla konuşmayı reddetmiş ve bir sorunu varsa Ishichou-sama ile konuşması gerektiğini söylemiş. Bu sözlerin üzerine öfkelenen ustam, Ishichou-sama'nın yanına kadar gitmiş ve tartışmaya başlamışlar. En sonunda ise Ishichou-sama otoritesini kabul ettirmek için ustamla kılıçlarını çarptırmaya karar vermiş.

Shijo-san'ı meraklı gözlerle dinliyordum. Onun ağzından bu heyecan dolu hikayeyi dinlerken kalbimin deliler gibi çarptığını hissedebiliyordum. Tam hikayenin doruk noktasına, yani Ishichou-sama ve ustam arasındaki dövüşün sonucunu öğreneceğim anda Shijo-san bir anda yürümeyi kesti. Yürümeyi kesmesiyle beraber konuşmayı da kesti ve hemen yanımızda bulunan bir seyyar dükkanı işaret etti. Yemeğimizi burada yiyeceğimizi söyledi ve içeriye girdik.

Kapıdan içeri girdikten sonra oldukça sıradan bir dükkanla karşılaştım. Açıkçası bu tarz bir dükkanı hemen hemen her yerde görebilirsiniz. Yine de önemli olan dış görünüşü değil, yemeğinin tadı! Bir keresinde babamla beraber oldukça kötü görünüşlü bir dükkanda yemek yemiştik fakat yediğim yemeğin tadı hala damağımda. Hayatım boyunca yediğim en güzel şey olduğunu söylersem yalan söylemiş olmam.

Shijo-san'ın içeriye girdiğini gören dükkan sahibi ona selam verdi. Hemen ardından Shijo saygılı bir şekilde selamını verdi ve beni tanıttı. Beni tanıtırken 'arkadaşım' olarak bahsettiği için birkaç saniyeliğine salağa döndüm. Açıkçası ilk arkadaşımın Shijo-san olacağını düşünmezdim fakat aşırı derecede mutlu oldum!

Salaklığımı üzerimden attıktan sonra adama selam verdim ve Shijo-san'ı dinlemeye devam ettim. Godaime-sama'nın söylediklerine göre ikili arasındaki dövüş oldukça hızlı olmasına rağmen bayağı bir uzun sürmüş. Bu harika dövüşün sonucunda ise ustam dizlerinin üzerine çökmüş. Ishichou-sama ile onun yanına gidip Çakıllardaki görevinin son bulduğunu söyleyip oradan ayrılmış. Bu harika dövüşün ardından Ishichou-sama yorgunluğunu atmak için tamı tamına iki gün uyumak zorunda kalmış! Ustam ne kadar da harika biriymiş! Keşke bunları daha öncesinde bilseydim, ona biraz saygısızca davrandım.

Dövüşün ardından Godaime-sama ustamla konuşmak istediğini Ishichou-sama'ya iletmiş fakat o bu isteği reddetmiş. Ustamın yeteneklerine uygun bir pozisyon açtığını ve onu beklediğini söylemiş. Olaylar tamda Ishichou-sama'nın istediği gibi gerçekleşmiş ve ustam birkaç gün sonra Ishichou-sama'nın yanına gelmiş. Sonrasında ise zaten benim bildiğim dedikodular geliyor. Ustamın bir kaçak avcısı olması falan filan, hiçbir avını canlı olarak geri getirmeyişi falan.

Heyecanlı bir şekilde "Ustam ne kadar da harika birisiymiş! Günün birinde ben de onun kadar harika birisi olmak istiyorum... Hayır ondan daha harika birisi olmalıyım ki ustamın gurur duyacağı bir öğrenci olabileyim! Ama bu anlattıklarından sonra onu yenebilir miyim emin değilim. Sadece ustamın sorularına cevap bulmamam gerekiyor, kendimi daha da fazla geliştirmeliyim. Ustamın yapamayacağı bir şey yapmalıyım ki onu yenebileyim." dedim. Kısa bir ara verdikten sonra utangaç bir şekilde konuşmama devam ettim. "Aah~~ Shijo-san bugün bana vaktinizi ayırdığınız için çok teşekkür ederim. Sadece ustamla olan dövüşü ayarlamakla kalmadınız bir de onun hakkında bildiklerinizi bana anlatma zahmetinde bulundunuz. Gerçekten" çok teşekkür ederim. Masada bulunan dangomdan ilk ısırığımı aldığımda ise istemsizce konuşmaya başladım. "Çok lezzetli... Acaba tadı Shijo-san ile beraber yediğim için mu bu kadar leziz?" İstemsizce ağzımdan çıkan bu sözlerin ardından ne kadar utandığımı anlatamam bile! Bu söylediklerimden sanki ona aşık genç bir kızmışım imajı çıkıyor, hemen düzeltmem gerekiyor! Pembe suratımın daha da pembeleştiğini hissedebiliyordum fakat yine de konuşmam gerekiyordu. "Her zaman arkadaşlarımla beraber dışarıya çıkıp yemek yemek istemişimdir. Açıkçası Shijo-san, Onee-san hariç dışarıda yemek yediğim ilk insan olduğu için mutluyum." Neler diyorum ben böyle? Konuşmaya devam ettikçe daha da fazla dibe batıyorum! Daha fazla yanlış anlaşılma çıkarmamak için konuşmasam ve yemeğimi yesem iyi olur.

[GM - Naruto]

Sözlerin en az senin kadar Shijo’yu da mutlu etmiş gibi dururken, beraber lezzetli dangoları mideye indiriyorsunuz. Senin itirafların karşında kendini tutamayan Shijo “Elimden daha fazlası gelirse, emin ol yaparım!” dedikten sonra “Ayrıca insanlar durumum itibariyle bana farklı yaklaşıyorlar. Ben de ilk kez bir arkadaşımla dışarıda yemek yiyorum!” diyor neşeli bir şekilde. Dangosundan bir ısırık daha almasının ardından ise “Bunu tekrar yapalım… Sonra bir daha yapalım ve sonra bir daha!” diyor heyecanlı bir şekilde. Birkaç porsiyon dangonun sonunda ise ayrılma vakti geliyor ve birbirinize iyi dilekler sunarak iki ayrı yönde yürümeye başlıyorsunuz.

Off Topic

Kageyasu ile yaptığın antrenman, akademi öğrencilerinin gözetlemesi ve sonrasında çevrelerine bu olayı anlatmasıyla, köyde ufak da olsa yayılan bir hikayeye dönüşüyor. Aynı zamanda Shijo ile olan arkadaşlığın da, köyde fısıltı halinde dolanmaya başlıyor. Bu sebeple köy içerisindeki ünün de artış gösteriyor. Kageyasu ile yaptığın antrenman neticesinde de çevikliğinde gelişme olduğunu fark edebiliyorsun.

Karakterine ait gelişim başlığına bu GM mesajını linkleyerek “Ün” kısmına “+2”, “Çeviklik” statına ise “+1” ekleme yapabilirsin.

Konu sonlanmıştır. Eğitime devam edebilmek için yeni konu açman, açtığın konunun başına ise bu konuyu linklemen gerekiyor.