İki Kardeş

[Kotegawa Chisa]

Gerginim... Birkaç dakika sonra Onee-san'dan özür dilemeye gidecek olduğumu düşündükçe alnımdan soğuk terler akmaya başlıyor. Ona ihanet etmemin üzerinden sadece birkaç hafta geçti ve bütün bu süre boyunca onu düşünmeden edemedim. Ne yapıyor? Kimlerle beraber? İyi mi? Benden nefret ediyor mu? Bu tarz düşünceler aklımda sürekli olarak tekrar ediyordu. Kafamı her yastığa koyduğumda ise onun bileklerine kelepçeyi taktığım an aklıma geliyordu. Ondan özür dilemem gerektiğini, hatta bunu uzun zaman önce yapmam gerektiğini biliyorum fakat hiçbir zaman cesaretimi toparlamayı başaramadım. Bunca zaman özrümü kabul etmeyeceğini, benden nefret ettiğini söyleyeceğini düşündüm. Hala düşünüyorum fakat artık umrumda değil. Özür dilemediğim takdirde ileride pişman olacağımı biliyorum ve pişman olmak istemiyorum. Benim bütün kötü günlerimde yanımda oldu, benim shinobi olmamı sağladı fakat ben kendi ellerimle ona kelepçeleri taktım. Gerçekten kendimden utanıyorum.

Yatağımdan kalktım ve bakışlarımı Amano-san'ın heykeline çevirdim. Her sabah mutlu bir şekilde kalkmamı sağlayan şey bu ufak heykel! Ne kadar görürsem göreyim bu sanat harikasına bakmaktan sıkılmıyorum... Birkaç dakika boyunca Amano-san'ın figürüne bakıp kendime gaz verdikten sonra banyoya doğru ilerledim. Banyomda bulunan harika doğa heykellerine baktıktan sonra dişlerimi fırçaladım ve saçlarımı yapmaya başladım. Gideceğim yer sadece birkaç adım ötemde olmasına rağmen ondan özür dilerken olabildiğince güzel bir dış görünüşe sahip olmazsam ona saygısızlık ettiğimi düşünebilir. Gerçi Onee-san böyle ince detaylara takılmayan birisi değil ama yine de güzel bir şekilde karşısına çıkmam lazım.

Hazırlıklarımı bitirdikten sonra duvardaki katanamı aldım ve belime taktım. Ustamla olan dövüşümden sonra kılıcımı sürekli olarak yanımda taşımaya başladım. Hatta ilk gün onunla beraber yattım fakat oldukça tehlikeli olduğu için bu saçma fikirden vazgeçtim. Uyuduğum zamanlar hariç sürekli olarak kılıcımla beraberim. Yemek yerken, duş alırken, tuvaletimi yaparken, kısacası her zaman! Açıkçası daha birkaç gün olduğu için ustamın sözlerinin anlamını tam olarak çözemedim fakat yaklaştığımı hissediyorum. Kısa bir süre içerisinde onun bütün sorularına cevabımı bulacağım ve tekrardan karşısına çıkacağım. Bir dahaki karşılaşmamızda kesinlikle kazanan ben olacağım!

Ustamla olan kısa anılarımı hatırladıktan sonra kapıdan çıktım ve Onee-san'ın evine doğru yürümeye başladım. İki adım attıktan sonra Pamuk'un yemini vermeyi unuttuğum için geriye dönmek zorunda kaldım. Hızlıca mutfağa doğru koştum ve kedi mamasını aldım. Mamayı kabına doldurduktan sonra su kabını aldım ve tekrardan mutfağa döndüm. Su işini de hallettikten sonra kabı eski yerine koydum ve Onee-san'ın evine doğru yola koyuldum.

Kapısının önüne geldiğimde terlediğimi hissedebiliyordum. Uzun zamandır hissettiğim bütün kötü düşünceler tekrardan aklıma akın etmeye başlamıştı. Onee-san'ın beni reddetmeyeceğini biliyordum fakat tam olarak emin olmadığım için aklımda bir şüphe vardı. Yine de cesaretimi toparladım ve kapısını çaldım. Kapısını açtığı anda birkaç saniye salak gibi bekledim fakat toparlamam pek zor olmadı. Hızlıca önüme doğru eğildim ve konuşmaya başladım. "Onee-san, sana yaptıklarımın çok kötü şeyler olduğunu biliyorum fakat beni affetmeni istiyorum. Özür dilerim!" Konuşmamı bitirdikten sonra gözlerimi kapadım ve olumlu bir cevap alabilmek için Tanrı'ya dua etmeye başladım.

[Kotegawa Ooki]

Hastahanede geçirdiğim bir hafta sırasında köyün işleyişi hakkında bir sürü yeni şey öğrenmiştim. İlk olarak Takeru gibi itler büyük ihtimalle beleşe, bizim parayla bile alamadığımız bir tedaviyi alırken biz hastahane sıralarında paramızla rezil oluyorduk.

Pansumandı, dikiş değiştirmekti ve benzeri basit tedaviler elbette ücretsizdi. Onun dışında hayati yaralanmalarda bi zahmet ücretsizdi ama onun dışındaki her şey parayla. Mesela görev sırasında atıyorum kolunuzu bir kayaya çarptınız. Çok olmasada ağrıyor ve orada bir morarma oldu. Tedavi ettirmek isteseniz hop 5.000 ryo istiyorlardı. Daha ağır tedaviler doğal olarak daha pahalıydı. Mesela benim burun kırığımı tedavi ettirmem 15.000 ryo tutmuştu. Kaburgalarım ise 30.000 ryo gibi bir servet tutmuştu. Hepsini iyileştirtmem cebimdeki paranın çoğuna mal olmuştu. Kami'den, önceden de param vardıda çulsuz kalmamıştım. Görev sonu kazandığım 55.000 ryo'nun 50.000 ryo'su tedaviye gitmişti. Kurdukları saçma düzen yüzünden kazandığımız üç kuruşta, bu üç kuruşu kazanırken yaşadığımız zararlara gidiyordu. Böyle düzenin ve onu kuranın suratına sıçayım.

Hastahaneden tamamen iyileşmiş bir şekilde çıktıktan sonra kendime tamamen gelmem bir hafta daha sürmüştü. Bu sırada şınav çekmiş, sağa sola yumruk tekme atmıştım. Elbette ilk başlarda bu hareketleri yapmak zordu ama hastahanede bile rahat durmayıp bunları denediğimden acıya azda olsa alışmıştım. Bir hafta kadar böyle uğraştıktan sonra eski performansıma hiçbir kayıp olmadan ulaşmıştım.

Hastahaneden sonraki bir haftada sadece evde durmamıştım. Arada sırada yer altılarına inip bir iki el barutta atmıştım. Bu oyunlarımdan birinde nadir bir parşömende elime geçmişti. A-Seviye Gizli bir Katon tekniğiydi. Ninjutsu pek benim alanım olmasada neymiş bakalım derken tekniği öğrenmiş ve aynı anda Ninjutsu becerilerimide bir miktar yükseltmiştim.

Tamamen iyileşmem hastahane ve dışındaki zaman dahil 2 hafta kadar bir süremi almıştı ama bu sırada canımdan çok sevdiğim kardeşim bir kere uğramış mıydı? Hadi uğramadın insan bir arar sorar; en kötü bir kart bilemedin bir çiçek falan gönderir. Kardeşim çok hayırsız çıktı.

Kardeşim benim halimi hatırımı sormak yerine yabancı erkeklerle takılmayı seçmişti. Çinjo mu Şonjo mu ne velet bir Jounin vardı. Onun peşinden koşuyormuş bizim mal. Birde Emolar İmparatoru Ryu ile bir şeyler yapmış ama detaylarına hakim değildim. Çonjo neysede Ryu'dan uzak durması gerekiyordu. Ryu'nun akademide hiç iyi bir namı yoktu. Hakkında kolunu jiletlediğinden tutunda, kedilerin kuyruğuna taş bağlayıp Kazurya-gawa'ya attığına kadar bir sürü söylenti vardı. Satanist falandı sanırım ama işin komik yanı onun hakkında söylenti olarak kalmış bir sürü şeyi Ryoken adında tanıdığım bir adam ciddi ciddi yapıyordu. Onu bunu anlarımda, benim kardeşim belli ki ben yokken Mart ayındaki kediler gibi azmıştı.

Evde kendi işlerimle uğraşırken birden kapı çalınmıştı. Bu saatte kim bu densiz diye düşünürken, benim için herhangi bir şartta herhangi bir saatte gelen herhangi bir misafirin densiz olduğunu hatırlamıştım.

Kapıya gidip açtığımda ise bodur kardeşimi görmüştüm. İnsanlar ona neden cüce diyor bir türlü anlamamıştım. Benden 3 santim kısaydı. Boy konusu açılmışken Chuunin Sınavı sırasında yemekhanede kazık kadar boyu ve at suratı olan bir dişiyle tanışmıştım. Adı Salkımlı bir şeydi. Yiyip yiyip sıçmamış koca götlü Kusalı'nın yanına oturmuştu.

Kardeşim her zaman ki gibi boş boş konulardan bahsediyordu. Akademik olarak benden çok daha zekiydi, sosyal anlamda da benden ilerideydi ama bir sebebten bazen çok mal davranıyordu. Örnek vermek gerekirse av için çıktığımız kaçak görevde bir anda ben kervancılara gidicem demesi gibi. Bu kızın başını çok serbest bırakmamak gerekiyordu. Yoksa ya davulcuya ya zurnacıya kaçardı.

Ellerimi belime koyup sinirli bir şekilde " Ya Chisa çok malsın. O konuda sana tutukla diyen zaten bendim AMA..." diyecektim son kelimemde sesimi epeyce bir yükselterek. " Kaburgalarım kırıldı, burnum dümdüz oldu, üstüme senden... " diyip iki elimi belimden çekip onun önünde açarak bana çarpan kayayı temsilen gösterip " büyük kayalar çarptı. Metrelerce uzağımda bombalar patlatı. Az kalsın hortumumsu bir şeye yakalanacaktım. Bir kere olsun aradın mı? Hiç hastahanede ziyaret ettin mi? İnsan bir çiçek gönderiri en azından. Vaktin yok falan anlarım, Shinobiyiz ama Emolar Cho'su Ryu ile sürtmeye vakit buluyorsunda bir ablanı hastahanede ziyaret edemiyor musun? " diyip sinirle bir trip attıktan sonra endişeli bir yüz ifadesi takınıp " S..iz! korunuyor musunuz? " diye soracaktım.

[Kotegawa Chisa]

Onee-san konuşmaya başladığı anda kafamı kaldırdım ve karşılaştığım manzara karşısında donakaldım. Ellerini beline koymuş, kızgın gözlerle bana bakıyordu. Gözlerinden çıkan öfkenin kaynağının ben olduğumu hissettiğim anda içime devasa büyüklükte bir korku doluşmaya başladı. Korkudan dolayı ağzımı açamıyor, hatta hareket bile edemiyordum. Sadece olduğum yerde bekliyor ve mahçup gözlerle yere bakıyordum. Onee-san'ın gürlemesini, beni azarlamasını hatta bana vurmasını bekliyordum... Onu tutukladığım için bana kızgın, kesinlikle kızgın! Bunu gözlerinden anlayabiliyorum... Bugün buraya gelmemem gerekiyordu! Şimdi korktuğum lafların hepsini teker teker sıralamaya başlayacak. Artık beni kardeşi olarak görmediğini, bir daha onun yüzüne bakmamamı istediğini söyleyecek. Hemen ardından ise kapıyı sertçe kapatacak ve beni dışarıda bırakacak. Bir daha onu göremeyeceğim, onun kokusunu alamayacağım, onun sesini duyamayacağım. Bunun olmasını istemiyorum, gerçekten istemiyorum...

Alnımdan bir damla ter aktığını ve onun yere düştüğünü hissedebiliyordum. Onee-san'ın kızgın sözlerinin arasında kaybolacağımı, bir daha onunla görüşemeyeceğimi düşünüyordum fakat hiçte öyle şeyler yaşanmadı. Onee-san gayet samimi fakat sinirli bir şekilde konuşmasına başladı. Benim mal olduğumu, Asakura'da onu tutuklamamı isteyen kişinin kendisi olduğunu söyledi. Ardından sesini yükseltti ve kaburgalarının kırıldığını, burnunun dümdüz olduğunu söyledi. Tam bu anda kafamı kaldırdım, suratımda oldukça endişeli olduğumu belli eden bir ifade vardı... Onee-san'ın bu tarz durumlar içerisinde kaldığından hiç haberim yoktu! Bir şeyi kalmamış gibi gözüküyor ama... Ama ben neden onun yanında olamadım? Zor günler geçirdiğini biliyordum fakat yanında olmak için hiçbir gayret göstermedim. O hastanede yatarken ben ustamla dövüşüyordum veya Tsugi-chan ve Rei-kun ile uğraşıyordum. Bu süreç boyunca Ishichou-sama ile birçok kez görüştüm. Peki neden bana bundan bahsetmedi? Sadece Ishichou-sama değil, neden diğerleri bundan bahsetmedi?

Onee-san'ın yaralandığı haberini aldıktan sonra toparlanmayı başaramadım. Yaşadığım şok o kadar fazlaydı ki tekrardan hareket edemez duruma geldim. Bu sırada Onee-san ellerini açtı ve kendisine çarpan kayanın boyutunu gösterdi. Boyutu gördükten sonra içimdeki şok daha da fazla büyüdü. Bir anlığına onun ölebileceğini düşündüm ve bir kayanın altındaki cesedi gözlerimin önüne geldi. Gözlerim dolmaya başladı. Eğer Onee-san bu kısımda konuşmaya devam etmeseydi büyük ihtimalle ağlardım.

Onee-san konuşmasının devamında kendi başına gelen çeşitli kötü hadiseleri anlatmaya başladı. Büyük ihtimalle bunlarla karşılaşsaydım şuan burada, canlı bir şekilde duramıyor olurdum. Onee-san'ın ne kadar harika bir shinobi olduğunu bir kez daha anladım.

Onee-san konuşmasının son kısmında ise beni suçlamaya başlamıştı. O hastanede yatarken neden ziyaret etmediğimi soruyordu. Hemen ardından ise Ryu-san ile sürtmeye vakit bulduğumu ama onu hastanede ziyaret edecek vakti bulamadığımı söyledi. Onun hastanede yattığını bilseydim Ryu-san ile bir göreve çıkmayı reddederdim! Kesinlikle onun yanına gider ve o iyileşene kadar elini tutardım. Bu süreç içerisinde gerekirse yemek bile yemezdim! Fakat... Fakat haberim yoktu...

Onee-san konuşmasının son kısmında endişeli bir surat ifadesi takınarak korunup korunmadığımızı sordu. Bu sözlerine cevabım ise büyük bir "?" olmuştu. Gerçekten ne dediğine dair hiçbir fikrim yok.

Üzerimdeki şok yavaştan gitmeye başladığında bütün cesaretimi toparlamak için derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım. "Onee-san, ne kadar da kötü şeyler atlatmışsın... Başına böyle kötü şeyler geldiğini bilseydim hiç düşünmeden yanına gelirdim! Bunları ilk defa senden duyuyorum Onee-san! Ayrıca, ayrıca... Ryu-san ile sürtmedim! Onunla sadece bir göreve gittik ve sonrasında hiç görüşmedik!" Konuşurken elim ayağım birbirine girmiş gibi hissediyordum, belki de gerçekten öyle olmuştur.

Konuşmamı bitirdikten sonra suratımda endişeli bir ifade belirdi. "Onee-san sen iyi misin? Hala bir yerlerin acıyor mu?" Ardından dolan gözlerimdeki yaşlar yavaşça yanaklarımdan akmaya başladı. "K-keşke bende senin yanında olabilseydim!" Burnumu çektikten sonra devam ettim. "Seni o gün tutuklamamam gerektiğini biliyordum! Eğer öyle aptalca bir şey yapmasaydım bu kötü şeyleri yaşarken yanında olabilirdim." Göz yaşlarımın akmasına izin verdim ve birkaç kez burnumu çektim. Ardından son cümlelerimi söylemek için ağzımı açtım. "Çok özür dilerim..."

[Kotegawa Ooki]

Hayırsız kardeşime öfkemi kustuğum sırada onun gözlerinin dolduğu ve yüzünün kızardığını fark etmiştim. Bir kaç kezde yutkunmuştu. Bıraksam hüngür hüngür ağlardı. Chisa duygusal olarak hep zayıf olan biriydi. Mesela biri onu öldürmüş olsa üzülürdüm ama bu bir an sürerdi. Sonrasında en üst düzey Medic olana kadar kendimi eğitir ve bu eğitimim bittikten sonra kardeşimi öldüren adamı veya kadını bulurdum. Onu bulduktan sonra ise o kişinin vücudundaki tüm kemikleri kırar sonra iyileştirir sonra yine kırar sonra yine iyileştirirdim. Kardeşimin katilinin bedeni artık dayanamayana kadar buna devam ederdim. Sonunda ise onu aç köpeklerin arasına atar kalan cesedi de aşırı güçlü Katon jutsum olan Kaon no Jutsu ile buharlaştırırdım ama mecazen değil. Baya baya ciddi şekilde buharlaştırırdım.

Peki ben ölsem kardeşim ne yapardı? Anca hüngür hüngür ağlardı. Peki ben bunu ister miydim? Hayır. Benim istediğim kendi hayatını tehlikeye atmadığı sürece beni öldürenlerden intikamımı alması olurdu.

Bir iç çektikten sonra kardeşimin dediklerini dinlemiştim. Kendince bahaneler üretiyordu. Ryu ile sürtmemişte, haberi yokmuşta falan filan. Yani kaç gündür görüşmüyoruz. İnsan ' Ya kardeşimden hiç haber yok. Acaba öldü mü kaldı mı? ' diye düşünür ama bizimkisi bunu akıl edemiyor. Bu düşüncemde çok haklıydım. O yüzden onu içimde tutmayacaktım.

" Eee Chisa hanım, kaç haftadır görüşmüyoruz benden bir haber bile almıyorsun. Hiç aklına kardeşim öldü mü kaldı mı? Niye benle konuşmuyor, köyde de görmedim falan demedin mi? Ayrıca Ryu ile sürtmemiş olman başkaları ile sürtmediğin anlamına gelmiyor. O velet Jounin ne iş? Ayrıca son sorumuda cevapsız bıraktın. Korunuyor musunuz? Yani... " diyecek ve havada sol elimle bir yuvarlak tamam işareti yaptıktan sonra sağ elimin işaret parmağını o delikten bir kaç kere geçirecektim.

Kardeşimin bunu anlamayacağını iyi bildiğimden ellerimle yaptığım gösterimin devamında açıklamada yapacaktım. " Erkek olan orgazm sonrasında spermlerin içinde olduğu sıvıyı penisinden boşalttığında onun senin vajinana saçılıp 9 ay sonra kucağında bir bebe ile savaşa gitmeni önleyen balon gibi bir şey. Prezervatif yani. Ryu zaten at hırsızı gibi ama o veledinde ufak olduğuna güvenme. Kesin ergenliğe girmiştir. " diyecektim.

[Kotegawa Chisa]

Onee-san... Neden bana böyle davranıyorsun? Neden sadece defolup gitmemi söylemiyorsun da bana burada işkence ediyorsun? Seni her şeyden daha fazla sevdiğimi biliyorsun, sana her şeyden fazla değer verdiğimi biliyorsun... Peki o halde neden bunları söylüyorsun? Beni artık yanında istemiyorsan sadece gitmemi söylemen yeterli! Sonrasında karşından yok olacağım, hatta bu köyden bile gideceğim! Senin gözlerinin bir daha beni göremeyeceği kadar uzağa gideceğim ki benden daha da fazla nefret etme... Ona yaptığım şeyin ne kadar kötü olduğunu biliyorum. Bu yüzden beni affetmesede, defolup gitmemi söylese de, beni dövse de ondan nefret etmeyeceğim. Hatta bunların daha da kötüsünü yapsa dahi ondan nefret etmeyeceğim çünkü... Ondan hiçbir şekilde nefret edemem. Geçmişi hatırladıkça, onunla güzel anılarımı hatırladıkça istemsizce kalbimde bir sıcaklık hissediyorum.

Onee-san konuşmasının ilk kısmını bitirdikten sonra gözyaşlarımı sildim ve konuşmaya hazırlandım fakat o benden önce davrandı ve konuşmaya devam etti. İlk başta neyden bahsettiğini anlamadığım için garip bir surat ifadesiyle onu dinliyordum. Birazcık dinledikten sonra neyden bahsettiğini anladım ve zaten pembe olan suratım daha da pembeleşmeye başladı.

Onee-san konuşmasını bitirdikten sonra hızlıca onun üzerine doğru atladım ve ağzını kapattım. "O-O-Onee-san! Neden bahsediyorsun sen böyle? Shijo-kun sadece benim arkadaşım! AR-KA-DA-ŞIM!" Ellerimi Onee-san'ın ağzından çektikten sonra bakışlarımı yere çevirdim ve kısık bir sesle devam ettim. "Ayrıca O'nu yapmak için çok gencim. Daha 16 yaşındayım. Onee-san gerçekten aptalsın."

Shijo-kun ile benim- Hayır, kimseyle benim O'nu yapmama ihtimal yok! Daha böyle şeyler için çok gencim! Onee-san bazen çizgiyi aşıyor ve gerçekten bir aptal gibi şeyler söylemeye başlıyor! Onun bu huyundan nefret ediyorum!

[Kotegawa Ooki]

Küçük kardeşime cinsellikle ilgili önemli bir eğitim verdiğim sırada o, yüzü turp gibi kızarmış bir şekilde üstüme atlayıp ağzımı kapamıştı. Onun bu yaptığı yüzünden söylediğim son bir kaç şey ağzımdan çok saçma bir ses tonuyla anlaşılmaz bir biçimde çıkmıştı.

Kaşlarımı çatıp kardeşimin ağzımı kapatan elini sol elimle indirdikten sert bir şekilde onu süzmüştüm. Yaşının küçüklüğüne vurmaya çalışsada resmi olarak evlenebilecek yaştaydı. Kaldı ki o işleri yapmak için evlenmekte gerekmiyordu. Kardeşim cidden çok saf bir insandı. O bir kuzuysa, sürttüğü adam da kurttu. Kardeşim kronik mal olduğundan karşısındaki kişi " Senle ilişkiye girmezsem ölücem hastalığına yakalandım. " gibi aşırı saçma bir yalan bile söylesede, o bunu yiyebilirdi.

Ryu'dan sonra Çinjo'ya da hiç güvenmiyordum. İlk bakışta kötü birine benzemiyordu. Başarılıydı. Hatta yaşı ve o yaşta elde ettiği konum düşünülünce bir tensai bile sayılabilirdi ama maldı. Olurda işler büyür ve bu ikisi evlenirse, kardeşimi çok zorlu bir hayat beklerdi. Bir gün bu ikisi kavga etse ve Chisa ya ben ya Naruto dese, bu Çinjo kesin kardeşimin kıçına tekmeyi basıp kapının önüne koyardı. Bu çocuğun Hokage Naruto Uzumaki'ye kuma olarak gitmesi kendisi için çok daha uygundu.

Kardeşimin bu hallerinden yorulmuş bir şekilde başımı bir o yana bir bu yana salladıktan sonra " Bak Chisa, Ryu gibi adamlara sakın güvenme. O çocuğun sırf havalı gözükmek için bir ağır yaralı bir Shinobiyi ölüm döşeğinde bıraktığını duydum. O sana dünya yuvarlak derse bil ki düzdür. " diyecektim.

Kardeşime olup biteni hazmetmesi için bir kaç saniye verdikten sonra " Chisa sen öpüşülünce çocuk doğduğunu yada bebeklerin leyleklerle geldiğini falan zannetmiyorsun değil mi? " diyecektim.