[Jin Ryoken] Derinlerde Bir Yerde 3

[Jin Ryoken]

Aemi ile konuşmamın ardından ilerlemem başlamıştı ancak onun hakkındaki şüphelerim azalmıyordu. Benim gidişimi takip etmesi ile birlikte biraz daha artıyor gibi hissediyordum hatta. Biraz daha ilerledikten sonra konuştuğumuz yeri görmek için geriye baktığımda, Aemi'nin bakışları hala üzerimdeydi. Benim zindan bölgesinden ayrılmamı beklemesi aslında şüphelerimi arttırmaması gereken bir durum olsa dahi, bu kadın için başka hisler seziyordum. Bu hislerin gerçek olup olmadığını anlamak uzun sürecek, ancak öğreneceğim. Şimdilik tek yapmam gereken, Zindan bölgesinden uzaklaşmak ve Izo-sensei'nin yanına gitmek. Aemi hakkında edineceğim bilgiler ve sonrasında göstereceği davranışlardan, hislerimin gerçek olup olmayacağını çok net bir şekilde anlayacağıma eminim. Sadece zaman ve sabır gerekiyor. Zaman ve sabır...

Sonunda akademi binasına varmış ve Izo-sensei'ye sorularımı sormak için hazırlanmıştım. Ancak daha öncesinde onunla konuştuğum yerde olmaması sebebiyle, Izo-sensei'nin nerede olduğunu sorduğum bir Chuunin, bana oldukça saygılı bir şekilde yaklaşarak cevap vermişti. Başta bu tutum biraz garibime gitse bile, gülümseyerek Antrenman alanına doğru ilerlemeye başlamıştım. Izo-sensei'nin öğrencileriyle ilgileniyor olması, cevaplarımı geç almama sebep olabilirdi. Yine de, antrenman alanına giriş yaptığımda anılarımın gözümün önüme gelmesiyle, cevaplarımı geç alacak olmam önemsiz bir hale gelmişti bir anlığına. Burada dinlediğim dersler, yaptığım antrenmanlar, hepsi teker teker gözlerimin önüne gelirken, Izo-sensei'nin etrafındaki dört çocuk takılıyordu gözüme. Onlar gibi, buralarda büyümüş ve yetişmiştim. Hayallerimi buralarda kurmuştum, neler yapmak istediğime buralarda karar vermiştim.

Izo-sensei Genjutsu hakkında bilgiler verirken, sessizce yanlarına doğru gelmeye başladığımda çocuklar beni fark etmişti. En sağdaki erkek öğrenci, kız öğrenciyi dürttükten sonra bakışlarıyla beni işaret etmişti. Kara gözlerini bana diken kızın hayranlığı karşısında anlık bir şaşkınlık yüzüme otururken, bağırıp adımı söylemesiyle birlikte daha çok şaşırmıştım. Izo-sensei kafasını çevirip, adının Kasumi olduğunu öğrendiğim kıza benim Jin Ryoken olduğumu söylüyordu. Benim adım nerede duyulmuştu? Benim adım hayranlık duyulacak şekilde duyulmuş muydu? Şaşkınlık içerisinde başımla Izo-sensei'yi selamladıktan sonra, yanına geçmiştim. Üçü erkek, biri kız olan öğrenciler bana hala hayranlıkla bakıyordu ve ben bunun neden olduğunu anlamıyordum. Kasumi bakışlarını benden alamıyorken, Izo-sensei'nin cümleye girmesiyle birlikte, "Bende bilmiyordum." diyerek cevap vermiştim. Izo-sensei'nin şuanda derste bulunması sorularımı cevaplamak için uygun bir ortamı sağlamıyordu bana. Dersine devam etmek isteyen Izo-sensei'yi tam rahat bırakıp gidecekken, onlara bu dersi benim vermemi teklif etmişti. Genjutsu'nun temelleri. Benim cevap vermeme kalmadan, aynı soruyu çocuklara yönelten Izo-sensei, zaten istediği cevabı almıştı.

"Genjutsu'nun ne olduğundan başlayalım öncelikle. Genjutsu, kişilerin hislerine, duyularına, algılarına, duygularına müdahale etmemizi sağlar. Genjutsu, kişinin iç dünyasını etkileyen büyük bir silahtır. Beyne gidecek her türlü uyartı, bizim kullanmamız gereken bilgilerdir. Genjutsu sayesinde birine olmayan bir şeyin var olduğunu gösterebilirsiniz, beş metrelik bir yolun on metreye uzadığını, saniyelerin saatler gibi geçtiğini. Kısacası sizin asıl silahınız, rakibinizin zihnidir. Onu ne kadar yorabilirseniz, gerçeklikten ne kadar koparabilirseniz, o kadar başarılı olursunuz."

Dedikten sonra çocuklarla tam olarak göz göze gelmek için dizlerimin üzerine çöktüm. Gözlerinin içine teker teker bakıyor, gülümsüyordum. Konuşmaya devam etmek için birkaç saniyelik sessizlik içerisinde kalmış, sonrasında konuşmama devam etmiştim.

"Karşı tarafın üzerinde Genjutsu kullandığınız zaman, çakrasının beynine giden kısmına müdahale edersiniz. O çakra akışında oynama yapılarak karşı tarafın hisleri kontrol edilebilir, duyguları değiştirebilir, algıları çok farklı hale getirilebilir, olmayan şeyler varmış gibi, var olan şeyler yokmuş gibi gösterilebilir. Şimdi bunlar kitapta yazanlar, biraz da tecrübe ile anlatacağım kısma geçeyim."

Dedim biraz daha ciddi bir yüz ifadesiyle anlatmaya başlarken.

"Kişinin kendi zihni, bizim elimizde tutmamız gereken bir silahtır. Genjutsu içerisinde gördüğümüz teknikler çok çeşitlidir. Bazı teknikler, kişi üzerinde zihinsel acı yaratmak için vardır, bazıları çevre algısını tamamen değiştirmek için. Bazıları anında duygularımıza müdahale ederek farklı duygularla hareket etmemizi sağlar. Bazıları ise algılarımızı tamamen değiştirir. Ancak hepsinin buluştuğu ortak iki nokta vardır diyebiliriz. İnsanoğlunun farkındalığı olan, bilinçli ve bilinçdışı zihin. Çoğu Genjutsu tekniği ve biz Genjutsu kullanıcılarının asıl odak noktası bilinçli zihindir. Bilinçli zihin, o an için her şeyin farkında olan, bizimde tam o anda etkilediğimiz zihindir. Bir yerde yürüdüğünüz zaman, çevre algınızın değiştirilmiş olduğunu düşünün. Bilinçli zihniniz o an içinde etki altına alındı. Bilinçli zihninizi etki altına almam için, beş duyu organınızı etki altına almam gerekiyor. Yani o organlarınız benim için bir silaha dönüşür. Belki karşındakinin zihinsel bir acı çekmesine sebep olursun, belki çevre algısında her şeyi değiştirerek onu kendi kurduğun bir tuzağın içine düşürürsün. Hepsi, bilinçli zihni etkiler. Bilinçaltı zihin ise, sakladığınız her şeyi ortaya çıkaran zihindir. Korktuğunuzda ne yaparsınız? Çok mutlu olduğunuzda anlık sevinciniz nasıl ortaya çıkar? Bu tür duyguların hepsi bilinçdışı zihinde depolanır. Bunları anlatmamın sebebi, bilinçdışı zihinde saklanılan şeylerin bile bir Genjutsu kullanıcısı için silah olduğudur. Örneğin, benim çok korktuğum bir şeyin bilinçdışı zihnimde saklandığını hayal edin. Siz bu bilgiye ulaşıp, benim karşıma olmadığı halde çıkarırsanız, bu sizin elinizde tuttuğunuz en büyük silahtır. Ancak şunu söylemeliyim, bilinçaltı zihin rakibinizle karşı karşıya olduğunuz zaman kullanabileceğiniz bir silah değildir. Bilinçli zihne göre, daha pasif kalabilen, ancak doğru zamanda kullandığınız zaman çok daha büyük etkiler yaratabilecek bir silahtır. Genjutsu, Taijutsu ve Ninjutsu’ya göre daha pasif kalıyor gibi gözükebilir, ancak oldukça aktiftir. Rakibin zihnini kısıtlamak demek, çok büyük avantaj yakalamak demektir. Biraz da yorumlanabilecek bir daldır aslında. Örneğin, senin Genjutsu’yu çevre algısını bozarak insanları tuzağa düşürmen veya çevresel olarak kendini daha avantajlı duruma getirmen, bunda ustalaşman farklı bir yorumdur. Ancak birisinin duyularını bozup, onun bedeni üzerinde avantaj sağlaman daha farklı bir yorum olur. Zihinsel acıyı sonuna kadar zorlayıp, iradesini oldukça kırmak, hatta daha fazla zorlamak çok farklı bir yorum. Yani, Genjutsu’yu öğrenmek kadar, onu yorumlamayı öğrenmekte çok önemlidir.”

Diyerek tamamlamıştım cümlelerimi. Anlayıp anlamadıklarını kontrol ederken samimi bir gülümseme kondurdum yüzüme. Ishigakure için çocuk eğitmek benim istediğim bir hayaldi ve bu konuyu onlara anlatmak kısmen bana hayalimi yaşatıyordu. Hepsinin gözlerine teker teker baktıktan sonra, gülümseyerek sorumu sordum ve konuşma sırasını onlara bıraktım.

"Anlamadığınız veya sormak istediğiniz bir yer var mı?"

[GM - Naruto]

Ağzından çıkan her bir kelimeyi, adeta beyinlerine kazımak istercesine sana bakan çocukların gözlerinde parlayan hayranlık hissini görmezden gelemiyorsun. Kafanı anlattığın konuya oldukça net bir şekilde odaklamış olsan da, zihninin bir köşesi sana karşı duyulan bu hayranlıkla doluyor. Anlatımlarını bitirdiğin anda ise çocukların soluksuz bakışları, seni hayallerini bir kez daha gerçekleştirme yoluna sürüklüyor. Bu esnada Kasumi heyecanlı bir şekilde elini havaya kaldırarak senden söz istiyor.

Kasumi’ye konuşması için başınla izin vermenin ardından, Kasumi hızlıca ayağa kalkıyor ve “Genjutsu ile insanların duygularına müdahale edebileceğimizi söylediniz. Bunu sonsuza kadar sağlamanın bir yolu var mı? Mesela kullandığım bir genjutsu ile düşmanımın ömrü boyunca bir şeyden korkmasını veya bir şeyi çok sevmesini sağlayabilir miyim?” diyor. Ardından ise mahcup bir şekilde başını öne eğerek selam verirken “Teşekkürler Ryoken-sensei!” diyip yerine oturuyor. Kasumi’nin ardından sen geldiğin sıradan Kasumi’yi dirseğiyle dürten çocuk söz hakkı istiyor ve senin müsaadenden sonra, tıpkı Kasumi gibi, saygılı bir şekilde ayağa kalkıyor. Hafifçe boğazını temizledikten sonra “Ryoken-sensei… Genjutsu tekniklerini öğrenmek kadar yorumlamanın da önemli olduğunu söylediğiniz noktada kafam biraz karıştı. Daha önce Izo-sensei bize birkaç genjutsu tekniği içeren parşömenleri getirmiş, onların nasıl yapıldığını göstermişti. Buna benzer bir şekilde, ninjutsu tekniklerinin sonucu da parşömenlerde yazılı halde. Bazı shinobilerin bu ninjutsu tekniklerinin özünü bozmadan onlara ekleme yapabildiğini de Izo-sensei bize anlatmıştı. Fakat genjutsu tekniğini yorumlamak tam olarak buna benzer bir şey değil sanırım? Ya da öyleyse bile, genjutsunun özünü bozmadan bu yorumlamayı nasıl yapabiliriz?” diye soruyor. Sorusunu sorduktan sonra ise hafifçe eğilerek selamını vermesinin ardından yerine oturuyor.

Geriye kalan diğer iki çocuğa baktığında ise, onların bir sorusu olmasa da sorulan soruların cevaplarını merak ettiklerini rahatlıkla görebiliyorsun. Öte yandan, Kasumi’nin sorusunun aslında pek de shinobilikle ilgisi olmadığı, daha çok günlük yaşantısında –belki de insanlara kendisini sevdirme noktasında- kullanabileceğine dair bir his içinde beliriyor. Bunun yanında, Kasumi’nin yanındaki çocuğun sorusunun ise daha teknik bir yapıda olduğunu, çocuğun bazı temellere sahip olduğunu fark edebiliyorsun. Bununla birlikte, çocuğun sormuş olduğu soruya diğer çocukların da ilgili görünmesi, aşağı yukarı çocukların benzer seviyelerde olduğunu sana gösteriyor.

[Jin Ryoken]

Öğrencilerin söylediğim her şeyi hafızalarına tam olarak işlemek istermiş gibi suratıma bakıyor olmaları, cümlelerim devam ettikçe bunun ne kadar iyi bir duygu olduğunu düşündürtüyordu bana. Zihnimin bir kısmı cümlelerimi bitirmeye ve olabildiğince iyi şekilde anlatmaya odaklanmışken, diğer kısmı ise öğrencilerin bana duyduğu hayranlıkla doluyordu. Hayallerimi gerçekten buraya yönlendirmenin en çok istediğim şeylerden biri olduğunu öğrencilerin soluksuz bakışlarından anlıyordum. Kendimi bu dört öğrenci gibi öğrencileri yetiştirmek için çok daha iyi eğitmeliydim. Ben ne kadar iyi olursam, onlar çok daha iyi olacaklardır. Kendimi eğitmeliyim, güçlenmeliyim, bilgilenmeliyim ve öğrencilerimi en iyi düzeylere çıkarmalıyım. Öğretmen olma hayalimi gerçekleştirmeliyim.

Kasumi-san konuşmak için istemiş, izni aldıktan sonra ayağa kalkmıştı. Sorduğu soru, insanların duygusunun sonsuza kadar aynı kalmasını sağlayıp, sağlayamayacağımızdı. Başını öne eğip selam verdikten sonra, Kasumi-san'ı başta dürten çocuk sorusunu sormak için izin istemişti bu sefer. Kasumi-san gibi boğazını temizledikten sonra, oldukça güzel ve beğendiğim bir soru sormuştu. Genjutsu tekniklerinin yorumlama kısmında kafasının karıştığını ve biraz daha açmamı istemişti aslında. Genjutsu'nun özünü bozmadan bu yorumlamayı nasıl yapacağını veya yorumlamaktan kastımın ne olduğunu soruyordu. Diğer iki çocuğun sorusu yoktu, ancak diğerlerinin sorularını merak ediyorlardı. Bir hissiyat olarak, Kasumi-san'ın sorusunun daha çok günlük hayatla ilgili olduğunu düşünüyordum. Diğer çocuk ise daha teknik bir soruyla karşımdaydı, bazı temellerinin olduğunu görebiliyordum. Bütün çocukların aşağı yukarı aynı seviyede oldukları anlaşılabilir bir durumdu.

Bir iki kez boğazımı temizledikten sonra "Pekala Kasumi-san, senin sorunla başlayalım." diyerek konuşmaya başlangıcını attım. "İnsanların duygularını değiştirebiliyoruz evet, ancak bunu sonsuza kadar korumanın pek mümkün olacağını sanmıyorum. Ancak, şu şekilde mümkün değil. Ben kendi irademle yaşantıma devam ediyorken, beni bir duyguya kapılmış şekilde, durmadan öyle yaşamamı devam ettiremezsin. Sebebi şöyle, hayatım devam ediyor ve görüp göreceğim şeyler sürekli değişecek. Durumlara vereceğim tepkiler, tepkilerimin sonucunda hissedeceğim duygular değişecek. Beni örnek olarak bir yılandan korkmaya zorladın Genjutsu sayesinde, ancak kendi iradem sayesinde bir gün bu duygunun üzerine gitmek zorunda kalırsam, o anda bana bağladığın yılan korkusu zincirlerini kırabilirim. Sonsuza kadar sürmeyeceğini, ancak uzun süre bu duyguyu sürdürebileceğini düşünüyorum."

Dedikten sonrasında Kasumi-san'ı dürten çocuğa bakarak tekrar konuya girdim. "Şimdi senin soruna gelelim. Yorumlamak, biraz daha ustalaşabileceğiniz konuyla alakalı bir durumdu. Genjutsu tekniklerini sade haliyle düşündüğümüz zaman, hepsinin kendince etkileri vardır. Örnek olarak, kendi bildiğim bir teknik olan Kokuangyou no Jutsu, rakibimin görme yetisini, duyma yetisini bozuyor. Bunu kullanarak rakibimi dezavantajlı duruma getirip atağa geçmem, farklı bir yorum oluyor. Beş duyu organına müdahale ediyorum. Ancak Shibou no Jutsu, direk iradeye, zihne müdahale eder. Rakibimin zihinsel acı çekmesini sağlayarak onu zorlamamı sağlar. Mental olarak yıkılana kadar buna devam edebilirim, bu duruma devam etmem ise farklı bir yorum olacaktır. Karşımdakinin duyularını bozarak atağa geçmek yerine, zihnini zorlayarak atağa geçmek." dedikten sonra kısa bir nefes aldım. Ardından cümlelerime devam ettim. "Ancak dediğin gibi, Genjutsu tekniklerini yorumladıkça özünü değiştirmeden bir şeyler katabiliriz. O zaman bu tamamen senin yorumlamana kalır. Ellerini uzatıp rakibi kavradığın bir teknik düşün. Sadece bu işe yarıyor ve hareket kabiliyetini kısıtladığını düşündürtüyor. Sen, bu tekniğin özünü değiştirmeden, sadece ellerinle kavradığın zaman onu sıkabildiğini ekliyorsun. Sıktıkça zihinsel bir acı çekmesini sağlıyorsun. O zaman bu, tekniğin özünü değiştirmeden kendince tekniğe verdiğin farklı bir yorum olur." diyerek tamamlamıştım cümlelerimi. O anda aklıma gelen, Jubaku Satsu tekniğinden örneklemekti. Aklıma gelen en iyi örneklerden biriydi.

[GM - Naruto]

Kasumi’nin sorusuna verdiğin cevap, kızın yüzünde belirgin bir hayal kırıklığı yaratıyor. Adeta tüm dünyadaki amaçları yok olmuşçasına, içten içe kahrolur bir şekilde yüzü asılan ve alt dudağı aşağı doğru büzülen Kasumi, yine de seni dinlemeye devam ediyor. Sözlerin, bu kez diğer sorunun cevabını içermeye başlıyor. Bu noktada her bir çocuğun seni çok daha dikkatli bir şekilde dinlediğini fark edebiliyorsun. Bu yüzden kelimelerini daha dikkatli seçip, anlatımını daha açık bir şekilde ortaya koymaya çalışıyorsun. Ancak açıklamalarını yaptıkça çocukların yüzüne düşen anlamsızlık ifadesinin giderek artmasını çaresizlikle izliyorsun. Var olmayan bir şeyin varlığını kanıtlamanın getirdiği güçlüğün yanında, bir de var olmayanın üzerindeki “yorumlama” mevzusu çocukların kafasını tamamen karıştırmış gibi görünüyor. Cümlelerin sonlandığı anda ise, çocukların bu durumu fark eden Izo hemen yanına geliyor ve “Neticede Jin Ryoken’in dersinin kolay olmayacağını tahmin etmiş olmanız lazım. Heheh.” diyor hafifçe gülümserken. Çocuklar bu cümleyle bu kez bakışlarını Izo’ya çevirdiklerinde Izo “Bakın ne diyeceğim. Ryoken-san’ın anlattıklarını düşünün ve sonrasında birlikte yine tartışalım. Eğer vaktiniz kalırsa, biraz talim yapabilirsiniz.” diyor. Bu cümlelerin ardından Kasumi hızlı bir şekilde ayağa kalkıp, hızlıca başıyla selam verdikten sonra “Ama Izo-sensei, benim Ryoken-sensei’ye soracağım daha çok sorum vardı!” diyor hafif bir mızmızlıkla. Çocuksuluğun getirdiği bu kaprisini olgun bir şekilde göğüsleyen Izo ise “Bir başka dersimizde Ryoken-san bizi kırmaz ve yine gelir. O zaman bütün sorularını sorarsın.” diyor ve ardından sana dönerek “Senin için de uygundur, değil mi? Heheh.” diyip tek gözünü kırpıyor.

Çocuklar sana ve Izo’ya tekrar selam vermelerinin ardından yanınızdan ayrılıyorlar ve her biri bir köşeye çekilerek kendi düşünceleriyle baş başa kalıyorlar. Çocukların uzaklaşmasının ardından ise tamamen odağını sana yönlendiren Izo “Seni buraya atan nedir Ryoken-san? Zindan tarafında umduğun şeyi bulamadın mı?” diye soruyor.

[Jin Ryoken]

Kasumi-san'ın hayalleri yıkılmış gibiydi. Toplum içerisinde nasıl biri olmak istediği konusunda merak duymaya başlıyordum. Bunu istemesinin nedeni ne olabilirdi? Aslında, bunu şimdiden istemesinin nedeni ne olabilirdi? Bu yaşta ego mu? Dışlanmışlık mı? Emin olamıyorum. Kendisiyle henüz fazla sohbetim olmadığı için neler düşündüğünü tam olarak bilmek zor. Ancak, karşımda kahrolur gibi duran Kasumi-san için bu durumun çok önemli olduğunu anlayabiliyordum. Kasumi-san hakkında düşünmeyi biraz es geçip, diğer çocuğun sorusunu yanıtlamaya başladım. Bu soruyu cevaplarken, çocuklar daha dikkatli bir şekilde dinlemeye başlıyordu beni. Kelimeler ağzımdan birer birer döküldükçe çocukların suratlarına düşen anlamsızlık ifadesi giderek artıyordu. Çocukların kafası giderek karışıyordu ve bu durumu sadece izlemekle yetinebiliyordum. Son anda yardımıma yetişen Izo-sensei durumu kurtarmak için ortaya atlamıştı. Hafifçe gülümseyip dersimin kolay olmadığını belirtirken, dediklerimi düşünmelerini istemişti. Bu kısım benim için de iyi olacaktı, en azından gelme amacımı biraz daha hızlı tamamlayabilecektim.

Kasumi-san hızla ayağa kalkıp selam vermiş ve bana soracak daha çok sorusunun olduğunu söylemişti. Ben bu duruma gülümsedikten sonra, bir dahakine tekrardan gelebileceğimi söyleyip bana uygun olup olmadığını sormuştu. "Soruları ve onları cevaplamayı seviyorum. Kasumi-san, bir dahakine her sorunu cevaplayabileceğim bir zaman dilimi buluruz." diyerek rahatlatmak istemiştim kendisini. Çocuklar bana ve Izo-sensei'ye selam verdikten sonra yanımızdan ayrılmışlar ve her biri başka köşede düşüncelere dalmışlardı. Öğrenciler gittikten sonra tüm odağını bana veren Izo-sensei neden uğradığımı sormuştu. "Hayır aslında zindan tarafında bir şeyler buldum. Ancak ne bulduğumu bilmiyorum ve senin bilebileceğini düşündüm." dedikten sonra Izo-sensei'nin gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Zindan'a uğradığımda Nishimoto Aemi adlı bir kadınla tanıştım. Kendisi başta beni bir Genjutsu içine soksa dahi, sonrasında konuştuk ve beni birisiyle buluşturacağını söyledi. İsmi Sunato Kosaku. Kendisi hakkında araştırma yapmamı istedi. Bende bu yüzden sana geldim ancak kendisi hakkında araştırma yapacağım birisi de Nishimoto Aemi. Akşam buluşacağız, ancak ikisi hakkında da bilgi edinmem gerekiyor. Bir şeyler biliyor musun Izo-sensei? Sunato Kosaku ve Nishimoto Aemi hakkında?" diyerek sonlandırdım cümlelerimi.

[GM - Naruto]

Kasumi’ye söylediklerinden sonra, oldukça mutlu bir şekilde gözleri parlayan kız “O zaman bu bir söz!” diyor ve koşarak yanından ayrılıyor, tabi ara ara dönüp sana bakmayı da ihmal etmeksizin.

Izo’nun sorusu üzerine Aemi’nin ismini söylediğinde, Izo’nun yüzünden herhangi bir ifade değişikliği olmuyor. Ancak Kosaku’nun ismi geçtiği sırada, Izo’nun yüzünün düştüğünü ve neredeyse endişeli bir hal aldığını rahatlıkla fark edebiliyorsun. Aslında her iki ismi tanıdığı belli olan Izo’ya, bu bağlamda başvurmuş olman oldukça faydalı olacak gibi görünüyor senin açından. Konuşman bittiğinde ise, Izo ilk olarak derin bir nefes alıyor. Nefesini biraz tuttuktan sonra ise, konuya girmek için konuşmaya başlıyor.

“Nishimoto Aemi…” diyerek önceliğini bu isme veren Izo “Oldukça iyi bir genjutsu kullanıcısıdır. Jounin seviyesinde bir shinobi. Birkaç ay önce, Ishichou-sama tarafından zindan gardiyanı olarak atandı. Bundan öncesinde ise kaçak avcılığı esas işiydi. Duyduğum kadarıyla Sorgulama Birimi için adı geçen biriydi, ancak kendisi bunu istememiş. Söylediğine göre orası kendisi için fazlasıyla karanlık ve kasvetliymiş. Heheh.” diyor. Vermiş olduğu bu genel bilgilerin ardından hafifçe bir nefes alan Izo “Görevlerimiz farklı olduğu için kendisi hakkında çok da detaylı bir bilgim yok. Ancak kaçak avcılığı ve zindan gardiyanı olarak çalıştığı düşünüldüğünde ve hatta Sorgulama Birimi için adı da geçtiği de hesaba katıldığında, boş birisi olmadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Onunla tanışmış olman ve hatta sana eşlik edecek olması, bana sorarsan senin açından paha biçilemez. Heheh.” diyor. Aemi konusunda söyleyecekleri bundan ibaret gibi duran Izo’nun suratı yaydığı pozitif enerjiden arınıp, yerini karanlık bir duyguya terk etmeye başlıyor. Bu kez derin bir nefes alan Izo “Kosaku ise ayrı bir dünya…” dedikten sonra içine çektiği tüm nefesi sertçe dışarıya veriyor.

Birkaç saniyelik sessizliğin ardından Izo “Aslında iyi biridir, yani öyle olması gerekir. Sonuçta insanlara bir şekilde yardımcı olur, burunlarından gelse de. Yani, nasıl demeliyim? Yani… Şöyle…” diyor ve bir anda susup suratına bakıyor. Bakışları ve yüzü daha umursamaz bir kıvama gelen Izo “Her neyse, nasıl olsa tanışacaksın!” dedikten sonra “Köyde Sunato Kosaku desen çok tanıyanı çıkmaz. Ancak lakabını, yani Sünepesaku dediğin zaman köyde onu tanımayan yoktur!” diyor. Sanki içinden büyük bir yük atmış gibi rahatlayan Izo “Yani şöyle düşün… Ona “oturduğu yerden kalk, yoksa öleceksin” desen, “az daha oturayım, birazdan burada uyurum zaten” der... “Köy kar kıyamet oldu” desen “oh iyi mikroplar ölür” der… Yanında gasp edilen adam yardım istese “ne güzel üstündeki ağırlıklardan kurtuldun” der… Göreve çıkması gerekse “bu sıcakta gidilmez” der… “Yahu hava buz gibi, ne sıcağı?” desen “bu soğukta hiç gidilmez” der… Bir konuda yardıma ihtiyacın olsa “senin yapamadığını ben nasıl yapayım” der…” diyor. Kısa bir nefes molasının ardından Izo “Yani uyuşuğun, sümsüğün önde gidenidir… Ona bir iş yaptırman imkansızın ötesindedir. Bütün gün aynı yerde miskin miskin durabilir, belki bu konuda rekorları bile vardır. Heheh.” diyor. Bu noktaya kadar olan konuşmayı sindirmeni bekleyen Izo “Sünepesaku’nun Jounin seviyesinde olduğuna dair rivayetler var, ancak nasıl oldu bilmiyorum. Daha ilginci, 5. Ishichou döneminde shinobiliği bırakmıştı. Ginbushi-sama göreve geldiğinde, Sünepesaku’dan geri dönmesini istedi ve o da geri döndü. Sonra Ginbushi-sama ondan görevlere gitmesini istedi ve gitmeye başladı. Bir süre sonra Ginbushi-sama ne istese yaptığı fark edildi. Ta ki Sünepesaku’nun zaafı anlaşılıncaya kadar. Heheh.” diyor. Suratına muzip gibi gülümseme yerleşen Izo “Sünepesaku hoşuna giden kadınların her istediğini yapar, tabi yanında olanların canından bezmesini sağladıktan sonra. Onun en büyük zaafı hoşuna giden kadınlar. O yüzden tek başına olsan, Sünepesaku’yla konuşabilmen bile mucize olurdu. Ancak Aemi belki Sünepesaku’yu harekete geçirir. Eğlenceli olacak. Heheh.” diyerek konuşmasını bitiriyor.

[Jin Ryoken]

Kasumi'nin parlayan gözlerinde, ilerde olmak istediğim adamı görüyordum. Çocukların, öğrencilerin sorularını cevaplayan, meraklarını gideren, onları eğiten adam. Ara ara bana dönüp bakarken, hala geleceğimi izlerken gülümsemeye devam ediyordum. Kasumi-san'dan gözlerimi ve zihnimi ayırdıktan sonra, Izo-sensei'ye sorulması gerekenleri sormaya başladım. Izo-sensei'nin yüzünde Aemi hakkında bir tepki yoktu ancak, Kosaku'yu duyunca yüzü endişeli bir hal almıştı. Kosaku hakkında olan düşüncelerim, endişelerim daha fazla artmaya başlıyordu. Önce Aemi-san'ın tek başıma halledemeyeceğimi düşünmesi, sonrasında Izo-sensei'nin yüz ifadesi. Sunato Kosaku hakkında sert biri olduğu ve kolay başa çıkılabilecek biri olmadığı düşüncesinin doğru olup olmadığını öğrenmeden önce, Izo-sensei Aemi hakkında konuşmaya başlıyordu.

Nishimoto Aemi'nin, iyi bir Genjutsu kullanıcısı olmasının yanı sıra, Zindan Gardiyanlığı yaptığını öğreniyordum. Zindana yaklaştığım zaman yaşadığım deneyimi gözlerimin önüne getirdiğimde, bu durumun oldukça yerinde olduğunu anlayabiliyordum. Tam emin olmasam bile, en azından benim seviyemde ve kendi seviyesindeki çoğu kişiyi etkileyebilecek güce sahip olduğunu düşündürtüyordu bana. Eski bir kaçak avcısının sorgulama timine karanlık ve kasvetli demesi biraz garip geliyordu. İnsanların kan dökmeyi, öldürmeyi, fiziksel acı çektirmeyi karanlık bulmayıp, zihinlerine dalmayı karanlık bulması üzerine tartışılabilecek bir konuydu. İnsanlar, birbirlerinin bedenlerine zarar vermeyi, onları yok etmeyi normal buluyorlar ama onların zihinlerini katletmeyi karanlık buluyorlar. İnsanlar, çok garip.

Izo-sensei Aemi hakkında detaylı bir bilgi bilmediğini söylüyordu. Aemi hakkında öğrenebildiğim bilgiler sınırlıydı, kaçak avcılığı, zindan gardiyanlığı ve Jounin seviyesinde bir shinobi olduğu. Ancak asıl değinmek istediğim nokta bana neden yardım ettiği idi. Beni tanımayan birinin bana yardım etmesi içimdeki şüpheleri arttırmaya devam ediyordu. Izo-sensei'nin yüzü biraz daha negatif enerji yaymaya başladığında, Aemi hakkındaki düşüncelerimi bir kenara bırakıp Kosaku hakkında söyleyeceği cümlelere kulak veriyordum. Baştaki cümleleri biraz daha kurulmak için kurulmuş gibi dursa dahi, sonrasında kendisinin Sunato Kosaku olarak değilde, Sünepesaku olarak tanındığını söylüyordu. Kendisinin oldukça uyuşuk ve tembel olduğunu anlatırken verdiği örnekleri dinleyince, "Bu kadar olamaz sanırım." diye geçiriyordum içimden. Kendisinin her türlü olaya, her türlü duruma karşılık tembellik yapabileceğini belirtirken, aklımdaki soru bu adamı nasıl harekete geçireceğimdi. Sonuçta eğitim almak için onu bir şekilde harekete geçirmem gerekiyordu ancak böylesine tembel birisine karşılık ne yapacağımı düşünemiyordum.

Jounin seviyesine yakın olduğu söylenilen Sünepesaku'nun, Ishichou'nun verdiği tüm görevleri yapmasıyla zaafı anlaşılmış. Hoşuna giden kadınların işlerini yapıyormuş. Aemi-san'ın yanımda gelmesinin sebebi bu olmalıydı. Onu harekete geçirecek şey, Aemi-san'ın ta kendisiydi. Kendisinin güzelliği ve hoşluğu benim eğitim almama yardımcı olacaktı. Ancak, her türlü bu adamın uyuşukluğunu çekecek gibi hissediyordum. Aemi-san yanımda yokken, bir şekilde uyuşuk tarafını gösterecektir. Izo-sensei eğlenceli olacağını söyledikten sonra, gülümsemiştim yarım ağızla. "Anlıyorum sensei." diyerek başladım cümlelerime, "Aemi-san'ın yanımda gelmesi iyi oldu dediğin gibi. Bilgiler için teşekkür ederim. Eğer daha fazla alabileceğim bilgi yoksa, şimdi gidip Köy Meydanında beklesem iyi olacak." dedim. Eğer söyleyeceği bir şey yoksa selamımı verecek ve köy meydanında beklemeye gideceğim.

[GM - Naruto]

Izo ile yaptığın konuşmanın sonunda, Izo sana söyleyebileceği başkaca bir şey olmadığını belirtiyor. Bu durumda da senin için köy meydanına gidip Aemi’yi beklemek dışında yapacak bir şey kalmıyor. Karşılıklı selamlaşma faslınızdan sonra adımların çıkışa doğru yönelmişken, arkandan gelen çocukların uğurlama seslerini duyuyorsun. Onlarla da vedalaşmanın ardından, tek başına köy meydanına gidiyorsun.

Köy meydanında zamanını aylak bir şekilde, tanıdık birkaç simayla havadan sudan muhabbetle geçiriyorsun. Kosaku ile ilgili sorduğun sorular karşısında ise, ya onu tanımadıklarını öğreniyor ya da az çok Izo’nun anlattıklarına benzer şeyler dinliyorsun. Ancak konuştukların arasında Kosaku ile ilgili en detaylı bilgileri veren kişi hala Izo oluyor.

Güneş’in günle vedalaştığı anlarda ise, bütün gün pek de bir şey yapmamış olmanın verdiği bıkkınlık içerisinde, Aemi’nin gelişini gözlemeye başlıyorsun. Yaklaşık 10 dakika kadar süren bir bekleyişin ardından ise Aemi’nin yanından birkaç kunochi ile birlikte sana doğru geldiğini görüyorsun. Aemi yanındaki konuichilere bir şeyler konuşup onlarla ayrıldıktan sonra adımlarını doğrudan sana yöneltiyor. Aranızdaki mesafe birbirinizi duyabilecek kadar yakınlaştığında ise Aemi, daha önce sergilediği samimiyeti sürdürerek seni selamlıyor ve hemen ardından Kosaku ile ilgili bir şeyler öğrenip öğrenmediğini soruyor. Daha çok ne ile karşılaşacağını öğrenmiş olup olmadığını merak eden gibi duran Aemi sorduğu soruya cevap vermenden hemen önce Kosaku’yu bulmaya hazır olup olmadığını da sorularının arasına ekliyor.

[Jin Ryoken]

Izo-sensei'nin bana ekstradan verebileceği bir bilginin olmamasından dolayı, artık akademiyi terk etme vaktinin geldiğini düşünüyordum. Buradan sonraki planım, Aemi-san'ı beklemek olacaktı. Bunun için köy meydanına gitmekten başka şansım kalmıyordu, zira nerede vakit geçireceğim konusunda pek bir fikrim yoktu. Izo-sensei ile selamlaştıktan sonra, çocukların uğurlama sesleriyle birlikte onlarla da selamlaşmıştım. Akademiye tekrardan uğramak istediğimi biliyorum, Kasumi-san'a verdiğim söz bunun bahanesi olacak. Ancak asıl isteğim, Jin Ryoken olarak çıktığım bu akademiye bir gün geri döndüğümde, herkes tarafından bilinen ve kabul edilmiş Ryoken-sensei olmak. Bunu gerçekten ne kadar çok istediğimi tekrardan anlıyorum. Bu yüzden, gerçekten ne kadar çok çabalamam gerektiğini biliyorum. Öğrenmek istediğim konularda çabalamalıyım, öğrenmeliyim ve en iyisi olmalıyım. Böylelikle çocuklara bildiğim her şeyi çok daha iyi bir şekilde aktarabilirim. Ishigakure'nin çocuklarını iyi bir şekilde yetiştirebilirim.

Köy Meydanında, tanıdığım birkaç kişiyle oturup kısa sohbetler gerçekleştiriyordum beklerken. İnsanlarla çok fazla bir şey konuşmadığım için, genellikle sohbetlerim kısa sürmüştü. Kosaku hakkında birkaçına sorularımı yönlendirsem bile, ya Izo-sensei'nin anlattığına benzer şeyler anlatıyorlar ya da tanımadıklarını söylüyorlardı. Kiminle muhabbet edersem edeyim, Izo-sensei kadar detaylı bilgi veren birine rastlamamıştım. Yani edindiğim bilgiler, Izo-sensei'nin anlattığı kadar derindi. Kosaku hakkında daha derin, daha detaylı bilgi almak isterdim. Ancak bu seferlik, elimde olanla yetinmek zorundayım.

Gecenin kararmasını içimde hissettiğim sıkılmışlık hissiyle beraber iple çekmiş, Aemi-san'ı beklemeye koyulmuştum. 10 Dakikalık bir bekleme sürecinin ardından, Aemi-san yanında birkaç kunoichi ile birlikte bana doğru ilerliyordu. Ellerimi göğsümde kavuşturup, gözümü üzerinde tutarak beklemeye başladım. Aemi, kunoichilere bir şeyler söyledikten sonra onlardan ayrılmış ve yanıma doğru ilerlemeye başlamıştı. Aradaki mesafe kısaldığında eski samimiyetini sürdürerek selam vermiş ve Kosaku hakkında bir şeyler öğrenip öğrenmediğimi sormuştu. Aemi, ne ile karşılaşacağımın bilincinde olup olmadığımın merakındaymış gibi duruyordu. Kosaku'yu bulmama hazır olup olmadığımı sorduğunda ise, hafifçe gülümsemiştim.

"Kosaku hakkında bir şeyler öğrendim evet. Ne kadar uyuşuk olduğundan özellikle bahsetti Izo-sensei. Ayrıca hoşuna giden kadınların istediğini yaptığını duydum. Bunlar dışında pek bir bilgi alamadığımı söyleyebilirim. Ancak Kosaku ile görüşmeye hazırım. Ne kadar zorlu olursa olsun, hayallerim için her şeyi göğüsleyebileceğimi biliyorum. Kosaku benim için bir sorun olmayacak."

Dedim ciddiyetle. Kosaku, benim için en fazla onu harekete geçirmek için uğraşacağım kısa süreli zaman kayıplarına sebep olacaktı. Onun dışında bir problem çıkarabileceğini düşünmüyordum. Eğitim vermeyi kabul ederse ne seviyede olacağını tam olarak bilmiyorum, ancak Sorgulama Biriminin çağırdığı bu adamın eğitiminin iyi ve zorlu olacağını düşünüyorum. Umarım, bu hayallerime tırmanan merdivende mükemmel bir basamak olacak.

[GM - Naruto]

Kosaku hakkında sorduğu sorulara verdiğin cevaplar, sanki beklemediği türdenmiş gibi gerçek olmayan, ancak samimi duran bir şaşkınlıkla sana karşılık veren Aemi “Herkesin bir kusuru vardır tabi.” diyerek konuşmaya başlıyor. Yüzündeki gülümsemeyi ve sana karşı yansıttığı samimiyetini korumaya devam eden Aemi “Dediğin gibi… Kosaku-senpai’nin en büyük zaafı kadınlar. Tabi kadından kadına da fark var… Mesela şu an seni onunla görüştürecek olan Ishichou-sama olsaydı, eminim çoktan muhabbete başlamıştınız bile. Bu konuda ben ne kadar başarılı olurum bilemiyorum.” diyor. Hemen ardından ise adımlarını köy meydanında gezdirmeye başlayan Aemi “Muhtemelen bir tavernanın masasında uyukluyordur veya kuytu bir yerde yere serilmiş yatıyordur. O yüzden önceliğimiz tavernalar… Eğer orada bulamazsak, gideceğimiz bir diğer yer…” diyor ve yüzü birden kıpkırmızı oluyor. Sanki büyük bir utancın içinde boğulmuş gibi duran Aemi birkaç kez daha gideceğiniz alternatif yeri söylemeye çalışsa da, bunu başaramıyor. En sonunda utancından pes etmiş bir halde “Neyse… Umalım da tavernanın birinde karşımıza çıksın!” diyor.

Aemi ile Ishigakure’nin bilindik sokaklarında adımlamaya başlıyorsunuz. Bu noktada köydeki hangi tavernaya gideceğiniz konusunda ikinizin de pek bir fikri olmuyor. Aklından köydeki tavernaları geçirmeye başlıyorsun ve sonunda seçeneklerini üçe indiriyorsun. İlk aklına gelen taverna, köy merkezine biraz uzak ancak lüks bir yer oluyor. Genellikle köydeki zanaatkarların takıldığı bu tavernada güzel kadın garsonların bulunduğu bilgisi de çıktığın görevlerden birinden aklına kazınmış halde oluyor. İkinci seçeneğin ise, daha çok halkın takıldığı, çok da pahalı olmayan ve hizmeti de bir o kadar olan, köy merkezinin yakınında olan bir taverna oluyor. Bu tavernaya da daha önce hiç keyif için gitmemiş olsan da, birkaç köy devriyesinde kavga ayırmak için burada bulunduğunu anımsıyorsun. Aklından son geçen taverna ise, çok müşterisi olmayan ve sahibinin keyfine göre açılıp kapanan, ancak açık olduğu zamanlarda son derece kaliteli hizmeti olan ve özellikle içkisiyle Ishigakure’nin en bilinen yerlerinden biri oluyor. Aemi ise bu sırada bakışlarını sürekli senin üzerinde gezdiriyor ve bir şeyler söylemek isteyip de söyleyemiyormuş gibi duruyor. Bu sessizlik birkaç dakika sürdükten sonra ise Aemi içindekileri daha fazla tutamıyor ve “Ryoken-san, ben hiç taverna veya ona benzer yerlere gitmedim. O yüzden nereden başlayacağımızı bilmiyorum.” diyor, sanki istemeden bir vazoyu kırmış çocuk masumiyetiyle.