[Ichiro Ito & Seiko Aren] Görülmemiş Harita

[GM - Naruto]

Uzun süreli konuşmalarınız sırasında her ikiniz de mağaranın o nemli, taşımsı kokusuna alışır bir hale geliyorsunuz. Öte yandan ise bir bunaltı hissi kaplıyor içinizi... Burada aldığınız her nefes size dar gelmeye başlayıp, bir an önce buradan kurtulmak istemenize neden oluyor. Aren'in verdiği fikir doğrultusunda buluştuğunuz ortak noktada her ikinizde harekete geçmek için hazır olduğunuz anın gelmesini bekliyorsunuz.

Aren: Kendini hazır hissetmen ile birlikte Ito'ya son sözlerini söyleyip, kendi yemek haplarını verdikten sonra jutsuyu aktif ederek yerin altında bir kunduz gibi ilerlemeye başlıyorsun.

Ito: Sen ise sonsuz bir karanlığın pençesinde kaybolup gittiğini hissediyorsun sadece. Gözünün önünü bile göremediğin bu ortamda elinden gelen tek şeyin beklemek olduğunu düşününce ise bu planın sekteye uğraması halinde düşeceğin durumun vahimliği karşısında tir tir titremek geliyor içinden... Yapabileceğin başka bir şey yok çünkü. Adım atmaktan bile aciz olduğun bu hiçlikte, tek güvencen biraz önce bilinmezliğe yolladığın dostun Aren'den başka bir şey olmuyor bu andan itibaren.

Aren: İlerleyişinin henüz ilk dakikalarında herhangi bir sıkıntı çıkmadan ilerliyorsun. Yukarıya doğru yönelişin ile birlikte ise sık sık farklı yollara girip çıksan da, yukarıya doğru çıkmayı durdurmuyorsun. Tam olarak bir kaç dakika sonra ise durmak zorunda kalıyorsun. Bunu neden yaptığını bilmiyorsun ama içindeki tüm dürtüler gördüğün ufak bir ayrıntıya takılıyor sadece. O da girdiğin bu yolun en ucundaki ışığımsı yapı ve oradan gelen temiz havaya dair minik bir esinti oluyor. Heyecanla kafanı o tarafa çevirdiğinde ise fener ışığının yansıdığı duvarların mimarisi seni hayretlere düşürüyor. Zira şu ana kadar gördüğün tüm yollar doğal yollar olsa da, bu yolun mimarisinin bir insana ait olduğunu rahatlıkla anlayabiliyorsun. İnsan eli değmişcesine düz hatlar, duvara işlenmiş insan ve ağaç motifleri bunu düşünmene en büyük neden oluyor. Heyecanlanıyorsun ama sadece çıkışa dair bir iz bulduğun için değil, aynı zamanda bu mağaraya girdiğinden beri kayda değer bulduğunuz ilk şey için.

Heyecanını aşıp, sakinleştiğinde düşünebilme fırsatı da buluyorsun. Zira en fazla iki-üç dakika ilerlediğinin farkındasın ve geldiğin yolu kullanarak geri dönersen Ito'ya tekrardan ulaşacağına da eminsin. Ito'yu almak için geri dönüp bu yolu kullanarak bu mağaradan kurtulabilir ve bulduğunuz bu gizemli beşeri yoldan faydalanabilirsiniz.

[Seiko Aren]

Planladığım gibi yerin altına girip yine planladığım doğrultuda yani tam tepeye doğru ilerledim. Birçok kez deliklerin tabanından çıksam da zaman harcamadan tekrar ilerlemeye devam ettim ancak bir iki dakika sonra başta fark edemediğim bir sebepten dolayı durdum. Yine bir deliğin tabanından çıkmıştım herhalde ama bu delikteki bir şeyin gözüme takılmasıyla aniden durmuştum. Gözüme takılan şey bir yerden yayılan bir ışıktı galiba ve aynı yerden yayılan bir esinti de mevcuttu sanki daha büyük bir temiz hava kütlesinden kopup geliyormuş gibi.

Ayrılmadan önce İto’ya “sen de ölmesen iyi edersin” demiştim. Çok saçma bir şeydi bunu söylemem aslında çünkü onun ölüp ölmemesi tamamen bana bağlıydı. Lanet olsun böyle sorumluluk almaktan nefret ediyordum… neyse ki kısa sürede bu sorumluluktan kurtulacağım, diye düşündüm kafamı ışığın ve hafif esintinin geldiği tarafa doğru çevirirken.

Fener ışığının yansıdığı duvarlar hemen dikkatimi çekiyor çünkü mağaradaki diğer tüm duvarlardan farklı olarak elle yapılmış olduğu bariz bir mimarisi var. Yani kendiliğinden oluşmamış bir insan tarafından yapılmış bu duvarlar. Bu saatlerdir –belki de bir gün olmuştur, hiçbir fikrim yok- gördüğüm en ilginç ve kayda değer şey oluyor. Hemen arkamı dönüp aşağıya boşluğa bağırasım geliyor, İto’ya haber vermek için ancak kendimi son anda durdurmayı başarabiliyorum.

Bir süre kendi kendime sevindikten sonra düşünmeye başlıyorum. İto’dan fazla uzaklaşmadığım için kendi başıma çıkmaktansa İto’yu da yanıma almamın daha mantıklı olacağına karar veriyorum. Bunu yapmak içinse geldiğim şekilde geri inmenin en güvenlisi olacağını düşünüyorum.

İto’yu Maguragakure no Jutsuyla taşıyamayacağımdan dolayı duvarı tırmanmamız gerekecekti bu yüzden deliği kaybetmemeliydim. Ekipman çantamdan daha önce duvara sürtmekten yıpranan kunaimle beraber bir tane de sağlam kunai çıkarıyorum ve bunları yine ekipman çantamdan çıkarttığım sentetik misinanın iki ucuna bağlıyorum. Sağlam olanı iyice yere saplayıp diğerini de deliğin oradan aşağıya sallandırıyorum. Böylece deliği karıştırmayız herhalde diye düşünüyorum.

Tekrardan el mühürlerini yapıp açılan deliği atlıyorum aşağıya inip İto’ya “İnsan eliyle yapılmış duvarları olan bir delik buldum” ve “Işık ve bir miktar esintide vardı” şeklinde iki cümleyle olayı özetleyip, “Deliğe işaret bıraktım duvarı tırmanacağız” diye de planımı açıklayacağım.

İto, ben bu kadar hızlı geri dönünce eminim şaşıracaktır, bahse varım onu burada bırakıp kaçacağımı bile düşünmüştür. Gerçi yapmayacağım şey değil ama en azından İto’yu bu kadar kolay bırakmam.

Off Topic

El yapımı duvarları olan deliğin de İto’yu bıraktığım yere açıldığını düşünerek yazdım turumu, yanlış anladıysam özür dilerim lütfen yanlışımı düzeltin.

[GM - Naruto]

Planladığın gibi, yıpranmış kunai ve yeni bir kunai ile misinayı bağlıyorsun; ama bu noktada fark ettiğin bir şey oluyor. O da misinanın sadece beş metre kadar bir uzunluğa sahip olması. Bunun üzerine bu planın üzerinde pek durmuyor ve hatırlayacağına inanarak geldiğin yolu geri dönüyorsun hızlıca.

Gidişinden daha hızlı bir şekilde ilerlemiş olduğunu fark ettiğin anda, tam olarak Ito'yu bıraktığın yere geri dönüyorsun. Karanlıkta bir köşeye sinmiş bir vaziyette. Kaç dakika geçtiğini bilmiyorsun ama feneri Ito'nun yüzüne tuttuğunda, burada geçirdiği her bir saniyenin onu yıprattığını net bir şekilde görebiliyorsun. Zira fener ışığına ancak bir kaç saniye kadar sonra tepki verebiliyor.

Yüzündeki o korkmuş ve tekinsiz ifade aldığı derin bir nefes ile yavaşça yüzünden siliniyor. Konuşmaya başladığında ise duydukları ile neredeyse kahkaha atacak kadar mutlu bir ruh haline bürünüyor; ama bu an çok kısa sürüyor. Yüzünü tatminsiz bir ifade ele geçirirken, o ifadenin yer yer bir utança evrildiğini fark ediyorsun; ama bu noktada Ito bir şey söylemeyince, sen de bu durumu uzatmayıp deliğe doğru ilerlemeye başlıyorsun, Ito'nun seni takip ettiğinden emin olduğunda ise deliğe girip aynı yolu tekrardan kat etmeye çalışıyorsun.

Ito'dan dolayı hızın öncekine kıyasla iyice düşüyor. Bu durum zaman zaman sana yolu kaybettiğini hissettiriyor ama dakikalar sonra aynı manzarayı bir kez daha görünce, tüm o korku ve stres kayboluyor.

Sen önde, Ito hemen arkanda bir şekilde vücudunuzun zar zor sığdığı bir delikten kendinizi dışarı atıyorsunuz. Kafanızı yukarı kaldırdığınızda ise önce devesa ağaçlar, hemen ardından ise ağaçların arasından batmakta olan güneş... Arkanıza bakmadan uzaklaşıyorsunuz buradan. Zira ikiniz de çok büyük bir badire atlattığınızın farkındasınız. Belki bir daha dönmek geçiyor aklınızdan; ama şu an, tek arzunuz buradan uzaklaşmak ve bir süre kısıtlamaların olmadığı bu özgür dünyada rahatça nefes almak.


Detaylar:

• 15 GP

Bonus (Komplikasyon Uyumu - Seiko Aren) :

• 15 GP

Ichiro Ito - Sonuç:

• Net:
  • 15 GP

Seiko Aren - Sonuç:

• Net:
  • 30 GP