[Kasumikage Teki & Kumo Sakuma] Kılcal

[Kumo Sakuma]

Torza-san ve Megumi'ye veda ve teşekkürlerini ettikten sonra handan ayrılmışlardı. Teki'nin buradan ayrıldıkları için çok mutlu olduğunu görmek zor değildi, ancak güvenli sığınaklarını terk ediyorlarmış gibi hissetmişti Sakuma. Burada geçirdikleri süre boyunca çok önemli bilgiler elde ettikleri söylenemezdi, ancak iyi bir başlangıç yaptıklarını düşünüyordu. Geceyi bir çatı altında geçirmiş, karınlarını doyurmuş, aradıkları kaçakların görünümleri hakkında eşgal sayılabilecek bir iki bilgi öğrenmişlerdi. Kısa günün karı.

Hanın karanlık ortamından direkt çıplak güneş ışığına çıkmak Teki'nin iddia ettiği gibi kör etmezdi, ama görüş kabiliyetini birkaç saniyeliğine de olsa felç edebilirdi kesinlikle. O yüzden Teki'ye yaptığı gürültü için kızamadı, kendi gözleri de biraz kamaşmıştı.

Önceki gece görmüş oldukları yerleşkeye doğru yola çıktıktan sonra Sakuma'nın düşünmeye biraz vakti olmuştu. Yerleşkeye vardıklarında dağılmayı tavsiye eden Teki'nin havada patlayan kunailerden bahsetmesinin ardından bir daha sesinin çıkmamasına bakılırsa, aynısı Teki için de geçerliydi. Uçsuz bucaksız çayırın ufuk çizgisi boyunca konumlanmış olan dağlar, tepeler ve koruluklar yardımcı oluyordu dikkatini toplamasına. Bütün etrafını açık bir şekilde göremiyor olmak Sakuma'yı biraz rahatsız etmişti, ancak aklına bir ihtimal getirmişti. Saklandıkları yer buralarda da olabilirdi çünkü, eğer gittikleri yerde bir şey elde edemezlerse yedek plan olarak didikleyebilecekleri bir yer bulmuşlardı bile. Bunu fark ettiğine neredeyse sevinecekti, ancak Yağmur Ülkesi'nin üzerine bir bela gibi çökmüş kara bulutlar ister istemez endişeyle kaplıyordu insanın içini. Gerçi Sakuma biliyordu ki o bulutlar ezelden beri oradalardı. Aslında istikrardı gördüğü, olmaları gereken yerde duruyorlardı ve hep orada olmuşlardı. Yine de hakim olamıyordu içine sızan kasvete. Bulutlara bakarken bir yandan da kaçak Kusa shinobilerini düşünüyordu. Yağmur Ülkesi sınırlarının bu kadar yakınında, etrafta yiyecek bir şey veya sığınacak bir yer bulmak pek mümkün gözükmüyorken, buraya dadanmış olmaları şaşılacak bir şey değildi. Megumi'nin ilaçlarının kayıp olduğunu öğrendiğinde bunun kaçaklar hakkında bir ipucu sağlayabileceğini düşünmüştü, belki içlerinden biri hastaydı ve bunun yüzünden insanlardan bir şeyler çalmak zorunda kalmışlardı veya birisine yardım ediyorlardı. Ancak Torza-san ve Megumi'yle konuşmalarının sonucunda bütün okların ilaçların bir karışıklık veya ihmal sonucu torbaya karıştığını göstermesi, Sakuma'nın düşündüğü senaryoların olasılığını azaltmıştı. Neden burada olduklarını merak ediyordu. Genel olarak gözlerden uzak olmak için, özellikle de sınıra yakın köylere shinobi desteği sağlamanın kolay olmayacağını bildiklerinden, mi buradalardı? Yoksa sınırı geçmeyi mi düşünüyorlardı da, burayı önce ihtiyaçları olan eksikleri tamamlamak için bir durak olarak mı kullanıyorlardı? Neden köyden kaçmış olduklarını merak etti Sakuma. Torza-san'ın dediğine göre gençlerdi, Sakuma ve Teki'ye yakındı yaşları. 25 civarı. Acaba Sakuma'nın çocukken gıpta ederek baktığı Genin veya Chuuninlerden olabilirler miydi? Ya da Akademi'de karşılaşmış olabilirler miydi? Köy küçüktü zaten, bir noktada yolları kesişmiş olabilir miydi acaba? Tüm bunları düşünürken tahmin ettiklerinden çok daha uzun zamandır yürüdüklerini fark etmemişti Sakuma. Teki'nin sözleriyle kendine gelmişti. "Bir soruşturmanın başında yanlış ipuçlarına toslamak o kadar normal ki, o yüzden hiç üzülme bence. Özellikle yaşları ve giyimleri konusunda aldığımız bilgilerin en azından görünce tanımamıza yeteceğini düşünüyorum. Gittiğimiz yerde de onları bulamama ihtimalimiz yüksek, pek ortalıkta dolaşmıyor gibi duruyorlar." diyerek kendi fikirlerini paylaştı, ancak yine de Teki'den omuz yemekten kurtulamamıştı. "Ayıldım tabii salak. İçki içtiğim her akşamın sabahı işlevsiz bir akşamdan kalmaya dönüşseydim, kariyerim çoktan bitmiş olurdu." diyerek Teki'ye göz kırptı. Kaldı ki, Sakuma sarhoşken bile yeterince işlevli olduğuna inanıyordu. Sarhoşken kendisine sataşma gafletine düşen şuursuzların kıçını tekmelediği seferleri düşünüp keyiflendi. Kim kimi kurtaracakmış?

Vakit öğlene yaklaşırken, nihayet yerleşkeye varmışlardı. Çok kalabalık bir yer değildi, 10-15 tane ev vardı olsa olsa. Gördüğü evlerden yola çıkarak en fazla 70 kişilik bir nüfusu olduğuna kanaat getirdi sessizce. Evlerin ortasında bulunan, meydan denebilecek küçük bir açıklığa geldiler. Buraya gelirken dışarıda oynayan bir grup çocuk görmüştü onları, ama hiç garipsememişlerdi ve oralı olmamışlardı. Aynısı meydandaki insanlar için de geçerli gibi gözüküyordu. Torza-san haklıydı, buradan sürekli yabancılar geçiyor olmalıydı. Teki'nin gösterdiği yaşlı adam da genç kızlar da, onların burada olması kendilerini tehdit altında hissettiriyormuş gibi bakmıyorlardı.

"Sakuma. Şu yaşlı adamı görüyorsun di mi? Sen git onunla konuş. Huysuz bir yaşlı olsa bile sana yardımcı olur. Ben de şu ilerideki kızlarla konuşayım. Çılgın etkileyiciliğim karşısında ne biliyorlarsa anlatırlar diye düşünüyorum. Sonra öğrendiklerimizi karşılaştırırız. Hadi kolay gelsin."

Tabii ki genç kızların ağzından Teki bilgi almaya çalışacaktı, ve tabii ki sapığın teki olma ihtimali taşıyan yaşlı adamla Sakuma konuşacaktı. Teki bir de utanmadan Sakuma'yı adama doğru itmişti. Kıkırdayan kızlara doğru heyecanla ilerleyen Teki'nin ardından bakakaldı, büyük ihtimalle yıkıcı bir hayal kırıklığı bekliyordu onu. Çok kısa bir süre içinde Teki'yle dalga geçmekten vazgeçip görevlerinin kendisine düşen kısmına odaklanmaya karar verdi. Köşede piposunu tüttüren adama baktı, onu gözlemleyerek takınacağı tavrı seçmesinde yardımcı olacak bir şeyler bulmayı umdu. Yaşlı erkekler genelde yardıma ihtiyacı olan aciz kız rolüne tav olurlardı ancak tek seçenek bu değildi. Kafasında iyice tarttıktan sonra, ağzından lafı en kolay almasını sağlayacağını düşündüğü bir tavır takınarak yaşlı adamın yanına gitti ve buralarda sorun çıkarak kaçak shinobiler hakkında bildiği bir şey olup olmadığını sordu.

[GM - Naruto]

Köy meydanına geliyor, yapacağınız iş bölümü hakkında kısaca konuşuyor ve biraz da Teki’nin tezcanlılığı sayesinde bir an önce dağılıp işe koyuluyorsunuz.

Teki: Sakuma’yı yaşlı adama doğru hafifçe itekledikten sonra, özgüvenli adımlarla kızlara doğru yürümeye başlıyorsun. İlk anda farketmeseler de, yolu yarıladığında birinin gözü sana kayıyor ve diğerini dürtüyor. Diğer kız da sana bakarken ikisi birden kıkırdaşmaya başlıyorlar yeniden. Adımlamalarını bitirmenle birlikte, birbirlerinin kulaklarına bir şeyler daha fısıldıyorlar ve sana dönüyor ikisi birden. Gözlerinde hafif bir merak, biraz da etkilenmişlik sezebiliyorsun. ‘Kızların üniforma takıntısı klişesi’ karşında gibi görünüyor. Alınbandını göstermene rağmen pek oralı olmuyorlar, çoktan seni süzmeyi bitirdiklerini ve sözlerinin anlam kazandığını farkediyorsun. Selamına karşılık kıkırdıyorlar yine. Hasta olduğu için Megumi’yle pek kıyas yapma imkanın yok, ancak yaklaşık aynı yaşlarda görünüyorlar ve bu kadar çok kıkırdamaları hafiften sinirine dokunuyor. Yine de profesyonellik çerçevesinde sözlerine devam ediyorsun. Seni ilgiyle dinlemeye devam ediyorlar. Sözlerini bitirmene yakın, yüzlerindeki ifade hafiften ciddileşiyor gibi olsa da çok bir şey farketmiyor. Biri söze giriyor bekletmeksizin: “Iı-ıı. Hoşgeldiniz?” Konuşmayı beceremiyor yanındaki kıkırdamaya devam ettiği için. Bu kez az önce kıkırdamakta olan giriyor söze. Az önce konuşmayı beceremeyen rahatsızca dürtüyor yeni konuşmaya giren kızı, ancak diğeri oralı olmuyor: “Tabii, zaten pek bir şey bilmiyoruz biz de.” Diğerinin aksine en azından cümlesini bitirebiliyor.

Sakuma: Adamın görünüşünü ve tavırlarını kafanda tartıyorsun. Oldukça sakin, etrafla pek işi gücü olmayan bir adama benziyor. Piposunu tüttürüyor sakin bir şekilde, bu esnadaysa çevreyi izliyor hafif hafif. Özellikle belli bir odağı olmadığını farkediyorsun, spesifik olarak izlediği bir şey yok gibi görünüyor. Giyimi oldukça sade, ancak kesinlikle bakımsız değil. Bunun dışında çok ekstra bir şey gözlemleyemediğin için yanına gidiyorsun adamın. Selam vermenle birlikte, daldığı uykudan uyanmış gibi hafifçe gözlerini kırpıştırıyor ve dikleşiyor. Sana dönüyor ardından meraklı gözlerle. Bir süredir orada olmana rağmen, yeni farketmiş gibi seni. Gözü ilk olarak alınbandına gidiyor, ancak herhangi bir rahatsızlık ya da endişe sonucu değil. Yalnızca refleksif. Bunun dışında özel bir şey yapmadan, sözlerini dinliyor ve cevaplıyor: “Hoşgeldin kızım.” diyor oldukça sakin bir sesle. Sesi, senelerce duman çekmekten boğuklaşmış, cümlesini kurduktan sonra da öksürüyor birkaç kes göğsünü tutarak. Ancak görünürde, bir sağlık problemi yok gibi görünüyor.

Teki: Kız, konuşmaya devam ediyor: “Yani bir haftadır falan arada uğrayıp duruyorlar. Çok bir şey istemiyorlar zaten, annem çoğu insanın acıyıp bir şeyler verdiğini söylüyor onlara. Pek acınası durmuyorlar bence.” İkisi birden yeniden kıkırdamaya başlıyorlar. Diğeri, konuşmakta olan kızın kulağına bir şeyler fısıldıyor bu esnada. Hafifçe sırıtarak devam ediyor diğeri: “Yani bilmiyorum, bizim burada tarlada çalışan gariplerden daha iyi durumda oldukları kesin.” Buradan pek bir şey çıkacak gibi görünmüyor ne yazık ki.

Sakuma: Adam öksürdükten sonra, birkaç saniye duraksıyor ve devam ediyor: “Kusura bakma kızım, yaşlılık hali. Neyse ki arada sırada gelip ilgilenenimiz var da, bir şekilde devam ediyoruz yaşamaya.” Bu esnada, gözü uzaklarda bir yeri görmek istermişçesine belli bir noktaya odaklanıyor. Göz ucuyla baktığında, hedefin yalnızca basit görünümlü bir bina olduğunu farkediyorsun. Ancak aynı doğrultuda dün gece kaldığınız hanın da olduğu gerçeği aklının bir köşesinde beliriyor. Olayı tam anlamıyla yorumlayamıyorsun, ancak ilgini cezbediyor. Bir duman daha çektikten sonra devam ediyor adam sözlerine: “Bir de şu mereti bıraksam tam olacak da, yapacak başka bir şey yok ki buralarda.” Haklı olduğunu düşünüyorsun istemsizce. Etrafa bu yaşlarda başka kimse görünmüyor, adamın belki de yalnız olduğunu düşünüyorsun. Öyle ki, sorduğun sorunun cevabını vermek bir yana yalnızca sohbet havasında geçiyor konuşma. Neyse ki, adam daha fazla oyalanmıyor ve sorularına cevap vermeye başlıyor: “Evet, evet.” Hafifçe öksürüyor yeniden: “İki genç oğlan. Sizin gibi alınbantları var onların da. Çizik üstleri gerçi. Kaçak diyorsunuz sanırım öyle tiplere siz. Üç beş evin kapısını çalıp yemek ve ilaç istediler geçtiğimiz günlerde. Çok büyütülecek bir şey değil aslında. Kimseye zarar vermiyorlar, hır çıkartmıyorlar.”

Teki: Kızlar fısıldaşmaya, kıkırdaşmaya ve anlamsız şeyler söylemeye devam ediyorlar, ancak tam bu sırada ilgini çeken bir şey oluyor. Kızların oturmakta olduğu noktanın arkasında kalan ince bir ara sokakta, yaklaşık 20 metre ileride sırtı sana dönük bir şekilde yürümekte olan iki silüet görüyorsun. Üzerilerinde uzun, yıpranmış cübbeler var ve birinin sırtında bir katana asılı. Diğerinin elinde, çok da büyük olmayan bohçaya benzer bir şey görüyorsun ve farkediyorsun ki; bunlar aradığınız eşgallere oldukça uyan tipler! Zaman kaybetmemek adına, kızlara bir şey söylemeden hızla ilerlemeye başlıyorsun ara sokağa doğru. Dikkatlerini çekmemek, belki de ani bir saldırı fırsatı yakalamak adına duvarın dibine yapışarak adımlamaya başlıyorsun sokağı. Zaten yavaş yürümekte olan adamlara yaklaştıkça, aralarında geçen konuşmayı duymaya başlıyorsun hafif hafif: “Bir an önce gidelim, birkaç gün ortada görünmememiz gerekiyordu. Söylediklerini sen de duydun, peşimize shinobi takmışlar. Neden geldik ki zaten?” Sırtında katana asılı olan diğeri cevaplıyor sinirli bir şekilde: “Ne yapmamızı bekliyordun? Malzemelerin bu kadar çabuk biteceğini ne biz tahmin edebildik ne de o.” Bununla birlikte, ilk konuşan elindeki bohçayı açıp içine hafifçe göz atıyor: “Buradakiler en fazla yarına kadar yeter. Nereye kadar devam edeceğiz bu işe?” Sırtında katana asılı olan, hiç beklemediğin bir hareketle diğerine dönüp yakasından kavrıyor ve duvara yapıştırıveriyor! “Ne kadar gerekiyorsa, tam olarak o kadar!” Az önce ikisinin birden sana sırtı dönükken, birbirlerine doğru dönmeleriyle birlikte görüş açıları genişliyor. Duvara yapıştırılmış olanın, bir anlığına gözü senin olduğun yere doğru kayıyor. Sinirli olan ise az önce duvara yapıştırdığı arkadaşının baktığı yere dönüyor istemsizce. İki kaçakla birden göz göze geliyorsun aniden. Şaşkınlıklarını gizleyemiyorlar ve ani bir hareket yapmıyorlar. İlk hamle sende gibi duruyor.

Off Topic

Boncuklar anlaşılamayabilecek ufak ufak noktalar olduğu için not düşüyorum. Fazladan bir tur dönmesin, daha da uzamasın diye Teki'yi bir süreliğine kontrol edip adamların peşinden gönderdim, ancak ilerlemeye başlamadan önce Sakuma'yı çağırmak için zamanı olduğunu varsayıyorum. Diliyorsa tek başına gidebilir, diliyorsa Sakuma'yı yanına çağırıp beraber ilerleyebilirler. Sakuma'nın çağırılması durumunda, adam son sözlerini söylediği andan itibaren cevap verme yahut başka soru sorma fırsatı olmaksızın Teki'nin yanına gittiği varsayılacaktır.

[Kasumikage Teki]

Farkında değildi ancak az sonra, hayatında karşılaşabileceği en rahatsız edici iki kız ile muhabbet etmeye başladığını anlayacaktı Teki. Adım adım kızlara yaklaşırken, kızların birbirlerini dürtüp, kıkırdayarak Teki'ye bakmaya başlaması dikkatini çekmişti. Baştan aşağıya tamamen süzmüşlerdi kendisini. Başkalarına karşı her zaman olmasa bile, kendisine karşı her zaman dürüsttü genç ninja. Kızların ilgisini çekmeyi başarmıştı ve bu ego patlamasına yaşamasına engel olamamıştı. Sözlerini bitirip kızları dinlemeye başladığında da suratındaki etkilenmiş ve etkilemeye çalışan gülüş yerini halen koruyordu...

Kızlardan değerli bilgiler edinememişti. Hatta suratındaki gülüşün yavaşça yok olmasını ve istemsizce sol kaşının seğirmesini engelleyememişti. Bu kadar rahatsız edici iki kız ile karşılaşacağını sahiden düşünmemişti. Keşke Sakuma'yı kızlara yönlendirip, kendisi yaşlı adam ile konuşsaydı diye düşündü istemsizce. Kızlar durmadan kıkırdıyordu ve doğru düzgün cümleler kuramıyorlardı. Biri kıkırdıyor ve boş konuşuyordu. Sonra diğeri kıkırdayarak boş konuşmaya devam ediyordu. Arada birbirlerini dürtüyorlardı ve Teki'nin anlamsız mesajlar almasına sebep oluyorlardı. Açıkçası kızlar ne kadar rahatsız edici olsalar da, görevde olmadıkları bir alternatif zamanda aynı şekilde denk gelseler, Teki'nin düşünce ve hareketleri değişebilirdi. Büyük ihtimalle daha ılımlı bir halde kızları dinler ve elinden geldiğince yakın davraranarak, araya espriler sıkıştırıp muhabbeti devam ettirirdi. Ancak şu anda görevdeydi ve ne olursa olsun tüm dikkati görevinin üzerindeydi. Yavşaklığa her zaman vakit bulabilirdi. Bir shinobi olarak görev başarmanın verdiği haz ve yazılan görev raporunun teslimi ile gelen rahatlama çok daha önemliydi. Bir şeyler başarmak ve kendini geliştirebilmiş olmanın verdiği his... Teki resmen bunun için yaşıyordu aslında...

Kızlar bol bol kıkırdaşmış ve makul seviyede gereksiz şeyler söylemiş olmalarına rağmen arada Teki'nin dikkatini çeken cümleler de kurmuşlardı. Aradıkları kişiler hırsız gibi durmuyordu. En azından kızların söylediğine göre; Arada uğruyorlardı ve insanlar onlara acıdıkları için bir şeyler veriyorlardı. İlaç konusu geldi o anda aklına tekrardan. Torza ve Megumi'nin anlattıkları ile örtüşüyordu kıkırdakların söyledikleri. Ortada gözle görülür bir hırsızlık ya da haraca bağlama yoktu. Kişiler geliyorlar, kendileri için hazırlanmış şeyleri alarak gidiyorlardı. Bir gün hata sonucu Narin Koto Kızı'nın ilaçlarını da aldıkları için olay bu hale geliyordu ve bunun sonucunda Teki ile Sakuma kendilerini bu görevde bulmuşlardı. Ayrıca kıkırdaklar, aradıkları kişilerin kimseye zarar vermediklerini de söylemişlerdi. Köyden gelen emir, ölü ya da diri ibaresini içeriyordu. Kimseye zarar vermemiş bu kaçakların öldürülmesi mantıklı olur muydu? Teki'nin düşüncesi de belirsizdi. Kaçaklar ile karşılaşırsa ne yapacağına o ana kadar karar vermemişti. Ancak görevi tehlikeye atıp, köye karşı kendini düşürebileceği kötü durumu göz önünde bulundurursa, seve seve ellerini kana bulardı. Görevde başarısız olmaktansa, iki kaçağın kellesini tutabilirdi sorunsuzca...

Teki ve kızlar arasındaki anlamsız muhabbet devam ederken birden şans yüzüne gülmüştü. Bir an kızların arkasındaki sokağa bakmaya başladığında dikkatini çeken iki silüet gördü Teki. Birisi bohça taşıyordu ve bu garip bir durum değildi. Ancak! Üstlerindeki yıpranmış cübbeler ve birinin sırtındaki katanayı fark ettiği anda durumu kavramıştı. Kaderin kendine bir cilvesi olacaktı ki aradıkları kişileri bulmuşlardı. Suratında tekrar yeşeren gülümseme ile konuşmakta olan kızın ağzını kapadı istemsizce. Arkasına döndü ve az önce yaşlı adama doğru iteklediği Sakuma'ya seslendi. "Sakuma! Sakuma!! Çabuk gel ve hazır ol!". Kızlar artık umurunda bile değildi. Yüksek ihtimalle bir daha görmeyeceği, rahatsız edici iki kız oldukları için hiçbir şey söylemeden Sakuma ile beraber adamları takip etmeye başlamışlardı...

Adamların peşinden ara sokağa girmişler ve dikkat çekmemek için kendilerini duvara yapıştırarak yürümeye başlamışlardı. Kaçaklar durumun farkında değillerdi. Yavaş yavaş yürüyorlardı ve bu sayede onlara yetişebilmişlerdi. Henüz fark edilmemiş olmalarının avantajını kullanarak dinlemeye başlamıştı adamları Teki...

Peşlerine shinobi taktıklarından haberdardılar. Ayrıca bir kaç gün ortada gözükmemeleri üzerine konuşmuşlardı. Ellerindeki malzemeler beklediklerinden çabuk bitmişti vesaire. Buraya kadar dikkat çekici ya da Teki ve Sakuma'nın bilmesi gereken şeyler hakkında konuşmamışlardı. Ancak, malzemelerin bitişinden bahsederlerken, katanalı olan enteresan bir noktaya parmak basmıştı. Malzemelerin bu kadar çabuk biteceğini ve biz tahmin edebilirdik ne de O???

Üçüncü bir kişinin varlığını öğrenmişlerdi böylece. Acaba bu kaçaklar, aslında daha büyük bir organizasyona mı hizmet ediyorlardı diye düşündü Teki istemsizce. Görevine bir kat daha bağlanmıştı o an. Bu iş sadece karşılarındaki ikili ile sonlanmayacaktı. Çözmeleri gereken yeni problemler oluşmuştu...

Teki'nin düşünceleri beyninde sağlı sollu çarpışırken, birden katanalı olan adam diğerini yakasından kavramış ve duvara yapıştırmıştı. Bir anlık adamları dinlemeyi bırakmış olan Teki durum karşısında şaşırmıştı. Ancak tek şaşıran kendisi değildi. Birbirlerine doğru dönmeleri ile beraber Teki ile Sakuma'yı görmüş olan kaçaklar, hareketsiz bir şekilde kalmış ve şaşkınlıkları yüzlerinden okunurcasına boş boş bakmaya başlamışlardı. Aksiyon zamanı gelmişti. Hasımlarının şaşkınlığından güç alacak olan Teki, yüzündeki sırıtış ile beraber hamlesini kafasında kurmaya başlamıştı...

"Sakuma!"

Dostunun adını söylediği gibi adamlara doğru koşmaya başlamıştı. Yıllardır beraber çarpıştığı Sakuma'ya güveni tamdı. Bu sebeple tek başına adamlara karşı koşmakta hiç sorun görmemişti. Sakuma'nın sahip olduğu genjutsu kabiliyeti sayesinde yakın dövüşlerde daha korkusuz bir insan olmuştu Teki. Katanası Kitsune'yi kınından çıkartıp adamlara doğru koşmaya devam ederken öğrendiği Shigure stiline yoğunlaştı. Bildikleri ve uyguladıkları aklında canlanıp, kas hafızasını tetiklerken hedefi olan katanalı adama saldırmaya karar vermişti. Halen diğerini duvara yapıştırmış olarak tuttuğu için kolay hedef halindeydi ve ortağını tuttuğu kolu tamamen açık hedefti. Adamın koluna vereceği hasar sayesinde hem katana kullanmasını engelleyebilir hem de onu etkisiz hale getirebilirdi. Amacı direkt olarak kol koparmak değil yara açmaktı. Bu sebeple katanasını adamın koluna doğru, aşağıdan yukarıya olacak şekilde savururken bunu aklında bulundurmuş, tüm dikkatini vererek ilk kanı dökmeye yoğunlaşmıştı. Adam bir şekilde saldırısından kurtulursa eğer, tek amacı onu yakın dövüşe zorlayıp, sıkıştırmak ve katanasını çıkarmasını engellemekti. Silahına ulaşamadıkça illaki gücünde düşüş olacaktı. Sakuma ise diğer adam daha dikkatini toparlayamadan onu jutsularından birisinin etkisi altına alabilirdi. Üstünlük onlardaydı.

Görevleri tam anlamıyla başlamış ve aksiyona girişmişlerdi. Heyecanlıydı... Salgıladığı adrenalinden güç alarak savaşı kazanmaya odaklanmıştı.

[Kumo Sakuma]

İnsanlardan konuşarak bilgi edinmeyi kumar gibi bir şey olarak görebilirdiniz. Karşınıza nasıl birinin çıkacağını, bu kişinin nasıl davranacağını, size nasıl bilgiler vereceğini kontrol etme gibi bir imkanınız olmazdı. Soru sormak için yanlış birisine denk gelirseniz, bütün görev tehlikeye bile girebilirdi. Doğal olarak işlerin her zaman istediğiniz gibi gitmesini bekleyemezdiniz. Tabii böyle bir kanaate varmanızın sebebi olsa olsa kumarın şansa dayalı olduğuna inanmanız olurdu, ne büyük yanlış. Oysa ki Sakuma biliyordu ki pek çok kumar oyunu, karşıdaki insanın hareketlerini okuyarak kazanılabilirdi. Kolay bir şey değildi kesinlikle, çok dikkatli gözlem ve deneyim gerektiriyordu. Ancak Sakuma uzun zaman önce beden dilinin kişinin tüm düşüncelerini istemsizce ele verdiğini fark ettiğinden beri kendini bu yönde geliştiriyordu. Yaşlı adam sakin, düzgün, belki biraz dalgın duruyor, ancak yaşına rağmen bir sağlık sorunu yok gibi duruyor. Sigara hariç. Tabii ki insanları okumak kadar, onlara yazmak da önemliydi. Eğer bir insan doğru okunur ve hareketleri doğru yorumlanırsa, en rahat nasıl aldatacağınızı ya da ikna edeceğinizi de bilebilirdiniz. Özellikle ilk izlenim önemli bir kozdu, karşılaştığınız ilk 3 saniye içinde karşınızdakinin sizin hakkınızda ne düşüneceğini kontrol etmek gibi bir imkanınız, hatta gücünüz, vardı. Konuştuğu yaşlı adamın da kendisi hakkında kötü bir fikre kapılmaması ve sempati duyması için özellikle dikkat etmişti. Gerçi Sakuma biraz hayal kırıklığına uğramıştı, çünkü tüm bu çabaların sonucunda, "Eh işte geçinip gidiyoruz kızım." muhabbetinden fazla pek bir şey alamamıştı. Gerçi bir ara, kendisiyle ilgilenen insanlardan bahsederken, gözü uzaklarda, önceki gece kaldıkları hanın tarafında bir binaya kaymıştı adamın. Hemen şüphelenilmesi gereken bir şey gibi durmuyordu, ancak her ihtimale karşı bu anı aklına not etti Sakuma. Beden dili aracılığıyla insanların düşüncelerini ele veren küçük ipuçları tam da böyle şeylerdi çünkü.

Yaşlı adamın kaçaklardan bahsetme şekli ise şaşırtıcıydı biraz. Torza-san'ın aksine bu adamlardan pek rahatsız olmuşa benzemiyordu bu amca. Hatta konuşma şeklinden rahatsızlık duymayanın bir tek yaşlı adam değil, burada yaşayan diğer insanlar da olduğu çıkarımı yapılabilirdi. Sakuma göreve çıktığı andan beri bu kaçakların insanlara henüz bir zarar vermediğine inanıyordu, ancak şimdi duyduklarına bakılırsa gerçekten etraftaki insanlara zarar verecek gibi durmuyorlardı. Sakuma yaşlı adamın cevabını henüz algılayabilmiş ve bunları düşünüyorken, Teki'nin sesiyle irkildi. Konuşmakta olduğu yaşlı adama cevap verme fırsatı bile bulamadan, sesin geldiği yöne doğru koşarken buldu kendini.

"Çabuk gel ve hazır ol!" cümlesinden anlamıştı önemli bir durum için çağırıldığını. Teki'nin yanına vardığında onu taklit ederek Sakuma da duvara yapıştırmıştı kendini. Teki'nin ardından yavaş ve sessiz adımlarla ilerliyordu, aradaki mesafeyi oldukça azaltmışlardı. Öyle ki, ne konuştuklarını bile duyabiliyorlardı. Tüm gücüyle kulak kesilmişti Sakuma, bir kelimesini bile kaçırmak istemiyordu. Dinlendiklerinin farkında değilken konuşuyor olmaları harika bir fırsattı.

“Bir an önce gidelim, birkaç gün ortada görünmememiz gerekiyordu. Söylediklerini sen de duydun, peşimize shinobi takmışlar. Neden geldik ki zaten?” demişti bir tanesi. Sırtında katana asılı olan ise “Ne yapmamızı bekliyordun? Malzemelerin bu kadar çabuk biteceğini ne biz tahmin edebildik ne de o.” şeklinde karşılık vermişti. Açıkça üçüncü bir kişi vardı ortada, hem de önemli birisi. Bu ikiliye ne yapmaları gerektiğini söyleyen birisi. Bu diyaloğun üstünden henüz bir kaç saniye bile geçmemişken katanalı olanın diğerini duvara yapıştırmış olması ise, bu üçüncü kişinin istediği şeyi yapmama gibi bir lükslerinin olmadığını gösteriyordu. Sakuma hemen aklından yapmıştı planı. Sessizce izlemeye devam edeceklerdi, sığınaklarını bulacak ve bu üçüncü kişinin kim olduğunu, amacının ne olduğunu öğreneceklerdi.

Tabii bütün bu plan ansızın suya düşmüştü bile. Duvara yapıştırılmış olan ezik direkt olarak Sakuma ve Teki'ye bakakalmıştı, diğeri de fark ederek başını bu tarafa dönmüştü bile. Artık görüldükleri için, gizlice takip etme ve sessizce bilgi alma gibi bir şansları kalmamıştı. İki adamın pek de tetikte olmadıkları bir ana denk gelmiş gibi duruyorlardı neyse ki, şaşkınlıktan bir hamle yapamıyor gibi duruyorlardı. Teki de bu boşluktan faydalanmaya karar vermiş olacaktı ki, Sakuma'ya haykırarak adamlara doğru koşmaya başladı. Bunun ne anlama geldiğini çok iyi biliyordu Sakuma. İki rakiple karşı karşıya kaldıklarında genelde bu taktiği uyguluyorlardı. Teki bir tanesiyle yakın dövüşe girecekti, Sakuma ise diğerinin dikkatini genjutsu yardımıyla dağıtacaktı ki ikisi birden Teki'ye çullanmasın. Böylece kendilerine yeterli vakti kazanmış oluyorlardı ilk hasarı vermek için. Teki'nin katana taşıyan adamı kendine hedef olarak seçeceği çok belliydi, aksi düşünülemezdi bile. Zaten diğeri de genjutsu için kolay bir yem gibi duruyordu, Sakuma şikayet etmedi dolayısıyla.

Teki'nin koşmaya başlamasının ardından çok vakit kaybetmeden Sakuma da kaçaklara doğru koşmaya başladı. Katanasız adam olarak tanımlayabileceği, arkadaşının eli gırtlağına yapışmış bir halde neler olduğunu anlamaya çalışırcasına etrafa bakınan adama odaklandı, yeterince yaklaştığını düşündüğünde de Kuroshiki için gerekli el mühürlerini yaptı. Kafasında bir plan az çok oluşmuştu bile. Adamı genjutsu altına alarak görüşünü bulanıklaştıracak ve dikkatini dağıtacaktı. Bu sayede adama daha kolay bir şekilde yaklaşmayı umuyordu. Genjutsunun ardından ise Ayatsu Stili'ne odaklanacak, adamın diz kapaklarını etkisiz hale getirmeyi hedef alacaktı.

Teki'nin katanasına sarılışına bakılırsa diğer ikilinin dövüşü kanlı bir son bulabilirdi. Sakuma ise ellerini çok kana bulamadan oynayacaktı, bu daha onun tarzıydı. Karşılarındaki iki kaçaktan en az birinin ellerine sağ olarak geçmesi gerekiyordu, bilgi elde etmek için sorguya çekecek birisi lazımdı. Üçüncü ve bu kaçaklara emirleri veren kişinin kim olduğunu öğrenmeleri gerekiyordu.

[GM - Naruto]

Teki’nin kızın ağzını kapatmasıyla birlikte ikisinin de yüzünde anlamsız şaşkınlık ifadeleri oluşuyor, ancak Sakuma’ya seslenip bir an önce hareketlendiği için ekstra bir şey olmuyor o noktada. Sakuma’nın Teki’nin çağrısı üzerine hareketlenmesiyle birlikteyse yaşlı adam bakakalıyor arkasından. Bir şey dediyse bile, duyamıyor Sakuma.

İkiniz birlikte duvara yapışmış bir şekilde ilerlerken, adamlar tarafından farkedilip boşluklarından yararlanarak hamlenize başlıyorsunuz. Adamların yüzleri, takılı olan büyük kapuşonlar yüzünden tam olarak seçilemiyor ancak tam da size tarif edildiği gibi spesifik herhangi bir özellikleri olmadığını kısa bir bakışla bile anlayabiliyorsunuz. Yine de, biraz tanıdık gelmiyor değil yüzleri.

Teki: Sakuma’ya hazır olması gerektiğini belirten işareti verdikten sonra, Kitsune’yi kınından çıkarıp oldukça yakınınızda olan adamların üzerine koşmaya başlıyorsun birden. Diğerini yakasından tutmakta olan adam, hamlene karşılık olarak elini çekmeye çalışsa da yeterince hızlı davranamıyor. Yaptığın savurma hamlesine karşılık olarak, adamın kolunda derin sayılabilecek bir kesik açıyorsun. Hamleden tam anlamıyla kurtulamamış olsa da, adamın kolunu kullanmasını tam anlamıyla etkileyecek bir kesik değil bu. Adamın eli diğerinin yakasından ayrılıyor ve geriye sıçrıyor rakibin. Bu esnada, az önce takılı olan kapuşonu açılıyor ve tanıdık sima karşısında bir anlığına duraklıyorsun. Senden 4-5 yaş büyük olmasından ötürü çok samimi olmadığınız için adından emin değilsin ancak tanıdığına dair bir şüphen kalmıyor.

Sakuma: Chakrana odaklanıp kısa el mühürlerini yaptıktan sonra, hedeflediğin kaçağa uyguluyorsun tekniğini. Tam o esnada, Teki’nin kesme hamlesi gerçekleşiyor ve ortalık karışıyor. Arkadaşının tutuşundan kurtulan shinobi, bu kez tekniğinin yarattığı etki karşısında minik bir şaşkınlık yaşıyor ve gözlerini kırpıştırıyor birkaç kez. Sen ise çoktan koşmaya başladığın için rakibini gafil avlayabiliyorsun. Aranızda bir metre kadar kaldığında, ileri doğru atılıyorsun ve adamın hafifçe eğik duran sol dizine geçiriyorsun yumruğunu. Bu esnada “Kai!” sesi geliyor kulaklarına. Ancak olaylar çok hızlı gerçekleştiği için, yorumlamana fırsat kalmadan diğer dize yöneliyorsun. Gelgelelim, hamleni yapmak üzere ilerleyen sol yumruğuna karşılık olarak, adam bacağını aniden geriye çekiyor ve eklemi ıskalıyorsun. Bir an sonraysa, geriye doğru çektiği bacağını sana doğru sallıyor tekme atmak üzere. Vücudun zaten adamın dizlerini yumruklamak üzere eğilmiş bir şekilde durduğu için, sağ elinden güç alıp sola doğru sıçrayarak kurtulabiliyorsun bu tekmeden.

Teki: Rakibinle göz göze geliyorsun, ancak geçmiş üzerine fazla muhakeme yapmak için zamanın yok. Bu sebeple planladığın üzere katanasını çıkarmasına engel olmak adına, hızlı hamlelerle saldırmaya başlıyorsun rakibine. Az önceki hamlenin etkisiyle katanan hala yukarıda olduğu için, soldan sağa doğru çapraz bir kesi hamlesi yapıyorsun öncelikle. Shinobi bu hamleden vücudunu arkaya doğru eğilerek kaçınıyor. Devamında bir adım daha atıyor, aranızdaki mesafeyi iyice kapattıktan sonra katananın metal kısmı aşağı baktığı için bu kez kabzasının arkasıyla karnını hedefliyorsun. Başarılı oluyorsun da, rakibin karnına yediği künt darbeye bir adım daha geriliyor. Ancak sen yeni bir hamle yapmaya fırsat bulamadan, ellerini önünde birleştirip bağırıyor rakibin: “Furyuu no Jutsu!” Adamdan sana doğru fırlayan ani hava dalgası, seni beklemediğin anda yakalıyor ve üç dört adım geriye sendeliyorsun. Teknik, el mührü gerektirmediğinden olsa gerek hazırlıksız yakalanmış durumdasın. Herhangi bir hasar almış değilsin. Rakibinin ise kolunda bir kesik var ve karnına sağlam bir darbe yediği düşünülürse ilk birkaç saniyeden senin karlı çıktığını anlamak güç değil. Geriye sendelemeni fırsat bilen rakibin, aniden sırtına asılı katanasını çekiyor ve iki eliyle kavrıyor. Ayaklarının arasını sağlam durmak için açarken, kılıcın 45 derecelik bir açıyla sana bakmaya başladığını farkediyorsun. Başka bir hamle yapmadan, savunmada bekliyor rakibin.

Sakuma: Yana doğru sıçrayıp tekmeden kurtulduktan sonra, rakibine dönerek ayaklanıyorsun. Aranızda birkaç metre ya var ya yok. Tam bu esnada, sana fırlatılmış olan shurikenleri farkediyorsun. Sağ ayağını arkaya ve sola çekerek vücudunu döndürüyor, kurtuluyorsun shurikenlerden. Rakibin dizi sebebiyle hareketsiz durmakta, ancak fırlattığı shurikenlerden anlayacağın üzere, görüşünün düzeldiği belli. Genjutsu altında olduğunu farkedip, teknik de düşük seviyede olduğu için kurtulmuş gibi duruyor. Yerinden kıpırdayamayan rakibine yeniden hareketlenmek üzere odaklanıyorsun, kapuşonu hala kapalı olduğu için yüzünü seçemiyorsun ancak çok da gerekli olduğunu düşünmüyorsun zaten. O senin için yalnızca bir kaç- tam o an kanını donduracak bir korku beliriyor aniden. Öyle ki, bir adım geriye sendeliyorsun istemsizce. Kontrol altında tutmasan, bacaklarının titremeye başlayacağını farkediyorsun. Duvarın kenarında, sabit bir şekilde durmakta olan rakibinin etrafında korkunç bir aura beliriyor gözlerinin önünde. Daha önce şahit olmadığın kadar güçlü bir şeye karşıymışsın gibi.

Genel olarak konumları anlatmak gerekirse, dar bir sokağın ortasındasınız. Sakuma'nın bir dizini şimdilik etkisiz hale getirdiği adam, sokaktaki tek binaya sırtını dayamış durumda. Sakuma ise onun tam karşısında, birkaç metre uzağında duruyor. Sakuma'nın solunda kalacak şekilde, iki metre kadar ileride tekniğin etkisiyle geriye savrulmuş Teki durmakta, rakibi ise onun üç metre kadar önünde savunma pozisyonunda bekliyor.

[Kasumikage Teki]

Sahip oldukları üstünlüğü gayet verimli kullandıklarını düşünüyordu Teki. Planlarında yüzde yüz başarılı olamamışlardı ancak kaçaklara zarar vermeyi başarmışlardı. Henüz onlar ne döndüğünü anlayamadan Teki hızlıca katanalı adama saldırmış. Koluna derin sayılabilecek bir kesik attıktan sonra rakibi ile yakın dövüşe girmiş ve karnına bir darbe daha indirebilmişti. Tüm bu olaylar esnasında ise rakibinin yüzünü görme şansına erişmişti Teki. Karşısındaki kişiyi tanıyordu. Görüntüsüne gayet aşinaydı ancak adını hatırlayamıyordu. Kusagakureli olduklarını biliyordu zaten. Ancak bu kadar aşina olduğu bir kişi çıkacağını düşünmemişti. Odağını başka yöne çekmeye çalışarak, rakibini, rakip olarak kabul edip, diğer tüm kimliklerini kenara bırakarak saldırılarına devam etmişti. Bunun karşısında rakibi, sahip olduğu element Fuuton'a odaklanarak "Furyuu No Jutsu!" kullanmıştı. Maruz kaldığı rüzgar akımı yüzünden gerilemek zorunda kalmıştı Teki. Rakibi ile arası açılmıştı ve bunu fırsat bilen kaçak shinobi, katanasını kınından çıkararak, Teki'nin aşina olduğu bir duruş pozisyonu almıştı...

"Annemin öğretmek için en çok direttiği... Sıkıcı Kendo..."

Kaçak shinobi yaralı koluna aldırmadan katanasını kınından çekmiş ve Teki'ye doğru 45 derecelik açı ile tutarak ayaklarını yere sabitlemişti. Her ne kadar belli etmiyor olsa da, rahatsız olmuştu bu durumdan Teki. Kendo stilini, annesi Kasumikage Sencha sayesinde çok yakından görme şansına erişmişti büyürken. Hatta kendisi de öğrenmeye çalışmış ancak stilin sakinliği ve defansif özellikleri onu bu kararından soğutmuştu. Bunun sonucunda ise annesinden azar yiye yiye kendo eğitimini bırakmıştı. Şimdi ise aynı stile karşı savaş vermek zorundaydı. Şüphe etti kendisinden. Kenjutsu yeteneklerine her zaman güveniyordu ancak mevzu bahis Kendo olduğundan saldırmaya çekinir hale gelmişti. Uzun yıllar bir stilin ustaca nasıl kullanıldığını gördükten sonra istemsizce gerilmeye başlamıştı Teki. Şu ana kadar kendisi bile bunun farkında değildi. Bu sebeple gerginlik vücudunu kaplarken, kafasında planlar döndürmeye başladı. Rakibi ile arasında sadece 3 metre vardı ve saldırıdan zararlı çıkacağını hissediyordu. Kolu yaralı olsa bile sahip olduğu yeteneği bilmiyordu rakibinin Teki. Bu sebeple henüz usta olduğundan emin olmadığı kenjutsu yeteneklerini bu adama karşı kullanmaktan vazgeçmişti. Görece daha seviyesiz bir taktik uygulayacaktı...

"Bir shinobi olarak her zaman havalı ve mantıklı hareketler yapmak size istediğiniz sonucu vermeyebilir. Bazen durumu gidişine bırakmak, hatta saçma hareketlere imza atmak hayatınızı kurtaracak, görevinizi tamamlamanıza yardımcı olabilecek kapıları size açabilecektir. Bu sebeple kasıntı olmayın. Kendinizi üst seviyede görmeyin ve saçmalamaktan çekinmeyin. Hatta ve hatta yeri geldiğinde kaçmayı bile bilin. Emin olun görevde başarısız olmak kabul edilebilir. ANCAK! Eğer ölürseniz sizi asla affetmeyeceğimin bilincinde olun. Her zaman bana geri döneceksiniz çocuklar. Teki, Sakuma ve Rei. Takım 4 olarak bana en azından bunun sözünü içtenlikle vermenizi istiyorum."

Aoba-sensei'nin yıllar önce söylediği bu sözler kafasında belirmişti ansızın. Bunca zaman sonra bile ustasından yeni şeyler öğrenebiliyor olmanın haklı sevincini yaşamıştı kendi içinde. Henüz gözlerini rakibinden ayırmamış ve dikkatini başka yöne çekmeye çalışmamştı. Planı ise çok basit bir yöntem ile rakibini kandırma üzerine kuruluydu. Sakuma'nın ne durumda olduğunu bilmiyordu ancak kendi rakibi ile dövüşürken gelen "Kai!" sesini işitmişti. İlk etapta diğer kişiyi etkisiz hale getirememiş olabilirlerdi fakat buna dikkat etmiyordu Teki. Sakuma'ya güveniyordu ve bire bir dövüşte rakiplerini yenebileceklerine olan inancı tamdı...

Halen rakibini dikkatlice süzmeye devam ederken, beklenmedik bir şekilde rakibinin arkasına doğru odağını kaydırmıştı Teki. Sanki arkasında birisi varmış gibi davranacaktı. Rakibinin dikkati dağıldığında ise, tutmakta olduğu Kitsune'yi bırakacak, hızlıca el mühürlerine başlayarak, Suiton; Bousen No Jutsu'yu aktif edecekti.Her ne kadar aile yadigarı Kitsune'yi yere atıyor olması içinde bir huzursuzluk yaratsa da, herhangi bir risk almak istemiyordu daha fazla. Sakuma'nın diğer adamı öldürmeyeceğine güvenerek işleri ciddiye almaya karar verdi. Karşısındaki adamı öldürme pahasına bile olsa, onu yenmesi gerektiğini biliyordu. Yalanı daha da inandırıcı olsun diye rakibinin arkasına odaklandığı gibi "SENSEİ! ŞİMDİ!" diye bağıracaktı. Rastgele bir isim kullanabilirdi fakat sensei demeyi tercih etmişti. Kelimenin beyinde yarattığı güçlü kişi algısına bel bağlamıştı. Rakibi oltaya gelip, yalana kanarsa hızlıca Bousen No Jutsu'yu yaparak, rakibinin bacaklarını hedefleyecekti. Bir yanı halen rakibini öldürmemeye çalışıyordu belli ki. En azından hareketliliğini kesebilirse, dövüşü sonlandırabilirdi...

Bunca zaman sonra hem Aoba sözleri ile Teki'nin yolunu aydınlatmış. Hem de olmayan varlığı ile savaşa katılmıştı. Planının işlemesini umarak rakibinin hareketlerine kitlenmişti Teki. Blöfü hedefi tutturduğu anda planı devreye girecekti...

[Kumo Sakuma]

Uyguladığı genjutsunun çok etkili olduğu söylenemezdi, ancak rakibinin dizlerine saldırmak için ihtiyacı olan açığı yaratmaya yardımcı olmuştu kesinlikle. Özellikle Teki'nin saldırısı, ortalığı tam da yeterli miktarda karıştırmıştı. Yoldaşı tarafından duvara yapıştırılmak, ardından takip edildiğini fark etmek, akabinde boğazını sarmış olan elin aniden kaybolması ve birden görüşünün bulanıklaşması. Adam birden fazla şaşkınlığı üst üste yaşamıştı. Sakuma da bu sayede sol dizine yumruğu geçirebilmişti. Tam 12'den.

O noktada adam artık genjutsu etkisi altında olduğunu anlamış olmalıydı ki "Kai!" diye haykırışı yankılandı Sakuma'nın kulaklarında. Artık iş işten geçmişti, çünkü çoktan adamın diğer dizine yönelmişti. İki dizini birden etkisiz hale getirip, hareket edemeyen çaresiz bir patatese çevirmekti amacı. Artık kaçma şansı kalmayan ve yere yığılmış halde bulunan hedefini kolayca bayıltabilir, ardından geriye kalan adamı yenmesinde Teki’ye yardım edebilirdi. Ancak yumruğu hedefe yaklaştığında hedefin artık orada olmadığını fark etti. Eli boşlukla kavuşmuştu ve ikinci dize darbe indiremediği yetmiyormuş gibi, kendisine doğru gelmekte olan bir tekme vardı. Neyse ki, pozisyonunun avantajından yararlanabildi ve kendini sol tarafa atarak kurtulabildi bu karşı ataktan.

Sıçramanın ardından kendini toparlayıp ayaklandı ve rakibine döndü Sakuma. Aralarında birkaç metre vardı yalnızca. Adamın sol dizine yediği yumruk işe yaramış gibi duruyordu. Duvara yaslanarak ayakta tutuyordu kendini kaçak. Bunu görmek Sakuma'yı ister istemez keyiflendirmiş olsa da, bu keyif fazla süremeden kendine doğru gelmekte olan shurikenleri fark etti. Neyse ki ayağından güç alarak vücudunu döndürüp kurtulabildi bu saldırıdan da. Hareket etmemiş olsa vücuduna isabet edecek olan shurikenler, rakibinin genjutsu altında olduğunu fark ederek etkisinden kurtulduğunu kanıtlıyordu. Tepesi attı biraz. Düşük seviye genjutsuların dezavantajı buydu işte. Çok kolay fark ediliyorlar, ciddi bir mental hasar veremiyorlar, yeterince kısıtlayamıyorlar ve çok kolayca çözülebiliyorlardı. Genjutsu altında olduklarını fark edemeseler bile aldıkları ilk saldırının acısıyla kendilerine gelebiliyorlardı kurbanlar. Bu da doğal olarak yetmiyordu Sakuma'ya, yeterince hakimiyet sağlayamıyordu insanlar üzerinde. Tabii bunlar sıcak temas sırasında düşünülecek şeyler değildi, Genjutsu yeteneğini geliştirirken de bol bol düşünebilirdi bunları. Rakibine odaklandı tekrardan. Başına geçirdiği kapüşon yüzünden yüzü, hatta yüz hatları bile doğru düzgün seçilemiyordu ama Sakuma yine de rakibinin gözleri olduğunu düşündüğü noktaya bakmaktan kendini alamıyordu. Gerçi pek de önemi yoktu, çünkü karşısındakinin kim olduğu, yerine getirmesi gereken görevi değiştirmiyordu.

İşte tam o anda tüm dünyası bir anlığına sarsıldı. Kalbinin sıkıştığını hissetti, sanki devasa bir ağırlık eziyordu yüreğini. Rakibinin yüzünün olması gereken yerde bulunan gölge, hipnotize edercesine korkunç şeyler fısıldıyordu kulağına. Karşısında duran adam, korkutucu bir aurayla kaplıydı. Kırmızı, salgırgan, tehditkar bir şekilde parlak ama dehşet derecede karanlık. Tüm vücudunun inanılmaz bir korkuyla ürperdiğini hissetti. Bir adım geri attı kendini farkında bile olmadan. Karşısında duvara yaslanmış bir şekilde duran adam, daha önce hissetmediği bir dehşet veriyordu kendisine. Duvara yaslanan adam. Hah! Neler döndüğünü anlaması zor değildi aslında.

Hissettiği abartılı korkunun şimdi mantıklı gelmeye başlaması lazımdı. Tek ayağı üstünde durarak duvara yaslanan birisi nasıl bu kadar korku saçabilirdi ki etrafına? O an ilk defa gördüğü birisi böylesi bir aura yaysa belki gerçekten şüphe etmezdi Sakuma, ancak şu ana kadar tek yaptığı shuriken fırlatmak olan, dahası çok değil bir iki dakika önce yoldaşı tarafından duvara yapıştırılmış olan bu adam, kendisinden ve korkunçluğundan şüphe edilmesi için bağırıyordu adeta. Biliyordu da bu genjutsuyu, Rakumei no Jutsu. Yakında bulunanların, kısa bir süreliğine tekniği uygulayan kişiden korkmasına sebep oluyordu. Bu jutsuyu öğrenmeyi hiç düşünmemişti Sakuma - birilerini korkutmak için chakra harcama fikri yanlış geliyordu. Halihazırda korkutucu bir potansiyeli olan birinin chakra aracılığıyla telafi yoluna gitmeyeceğine inanıyordu. Uzun boyu ve çatık bakışları girdiği her ortamda zaten benzer bir etki yaratıyordu. Her ne kadar dövüş bağlamında etkili olan bir durum olmasa da, en azından ilk izlenime bayağı yardımcı oluyordu. Gerçi çok sinirlendiği vakitler, yalnızca bakışlarıyla, kendisine sarkıntılık eden yabancıları ve hatta Teki’yi bile topuklarını vura vura kaçırdığı çok olmuştu.

Rakibinin çevirdiği dolapları idrak ettiği anda “Kai!” diye haykırarak vücudundaki tüm chakra akışını keserek yeniden başlattı, bunun genjutsuyu çok uzayıp tatsızlaşmadan önce bitirmesini umdu. Bu sırada da rakibine kinayeli bir bakış atmaktan çekinmedi. Oyununu gördüğünü bilmesini istiyordu - genjutsuyu çözebilse de çözemese de. Eğer olur da genjutsudan kurtulamaz ve korkusunu yenmeyi başaramaz ise, tüm benliğiyle mantığına bağlı kalıp kendine sürekli hatırlatmaya çalışacaktı aynı korkuya bir genjutsunun da sebep olabileceğini.

Tüm bu yaşananlar demek oluyordu ki karşısındaki de genjutsu konusunda sıfır değildi. Bu durumda, stratejisini genjutsuya dayalı planlamak mantıksız bir hamle olurdu. Zaten yaşadığı korku sebebiyle ister istemez afallamıştı - eğer karşısındaki adam rahatça hareket edebiliyor olsaydı, bu afallamadan yararlanıp Sakuma'ya kolayca saldırabilirdi. Neyse ki rakibi, iptal olan dizi sebebiyle fiziksel olarak dezavantajlı durumdaydı. Bu da Sakuma’ya taijutsu kullanarak saldırması için harika bir pencere açıyordu. Aslında sıçrayarak saldırmak için yeterince yakındı, ancak adama yaklaştığı sırada açık hedef olmak istemiyordu, belki de az önce yaşadığı korku onu bu konuda şüphelendirmişti. Yaklaşırken dikkat dağıtacak bir şeyler bulmalıydı.

Rakibine çantasından aldığı iki adet shuriken fırlattı, hedeflerine varmalarını bile beklemeden koşmaya başladı adama doğru aynı zamanda. Bu sefer dizlerinden ziyade el bileklerini hedef aldı Ayatsu stili ile, böylece herhangi bir mühür kullanarak ninjutsu yapmasını engelleyebilmeyi amaçlıyordu. Tek istediği bir an önce bu ezik herifi etkisiz hale getirip ağzından üçüncü kişinin kim olduğuna dair laf almaktı.

[GM - Naruto]

Teki: Rakibinle karşılıklı olarak birbirinizi süzüyor, bir diğerinin açığını kolluyorsunuz kısa da olsa bir süre. En azından şimdilik, hareket edecek gibi durmuyor pek. Duruşu oldukça stabil, ve dikkatli baktığında savunmasının gerçekten iyi göründüğünü farkediyorsun. En azından üzerine direkt gelebilecek olan saldırılara karşı. Neyse ki, senin bir planın var. Kafanda kurduğun üzere, aranızdaki göz kontağını kasti olarak kesiyor ve adamın arkasında bir noktaya odaklanıyorsun. Bakış yönünü değiştirdiğin andaysa hayalindeki kişiye saldırı komutunu veriyorsun. Rakibinin boşa çıkmasını bekleyerek el mühürlerine hazırlanacakken farkediyorsun ki, rakibinin gözleri bir an bile senin üzerinden ayrılmamış. Yüzünde hafif bir sırıtma beliriyor kaçak shinobinin denemene karşı. Ancak, blöfünü yemediğini bariz bir şekilde farkedebiliyorsun. Kafandan onlarca farklı olasılık geçiyor. Sensör tipi mi? Yalanları anlama konusunda çok mu iyi? Ya da sen mi beceremedin yalan söylemeyi? Belki de iki kişi olduğunuzu net olarak biliyordu? Ya en başından beri bu noktaya çekilerek tuzağa düşürülen sizseniz? Yine de, elinde doğru dürüst herhangi bir kanıt olmadığından mütevellit, bir çıkarım yapamıyorsun. El mühürlerini bitiriyor, Bousen no Jutsu’yu aktif ediyorsun.

Sakuma: Birkaç saniyelik ilk şokun ardından, genjutsu altında olduğunu farkediyorsun. Akademide aldığın temel bilgilerden de faydalanarak, chakra akışını kesip yeniden başlatarak tekniği sonlandırıyorsun bir an sonra sorunsuzca. Karşında duvara yaslı bir şekilde duran adam, ilk karşılaştığınız haline dönüyor ve tüm aurası ortadan kayboluyor. Uyguladığı teknikten bu kadar hızlı kurtulduğun için yüzünde bir anlığına oluşan sevimsiz ifadeyi seçebiliyor, yeni el mühürlerine başladığını görebiliyorsun. Genjutsu tekniği altındayken birkaç saniye de olsa kaybettiğin zamanın bir karşılığı olacağını farkediyorsun içten içe. Başladığı el mühürlerine engel olmak ve bundan sonra da teknik yapmasını önlemek adına, adama doğru koşuna başlıyorsun öncesinde iki shuriken fırlatarak. Rakibinin hareketlerinin oldukça kısıtlanmış olduğunun farkındasın, bunu avantajına kullanabileceğine eminsin.

Teki: İnce, tazyikli su kütlesi ağzından büyük bir güçle fırlıyor ve rakibinin bacaklarına doğru ilerlemeye başlıyor. Sağdan sola yahut benzeri herhangi bir savurma hamlesi yapmadığın için, bir ok misali bacaklarına doğru fırlıyor rakibinin. Bu sırada, konsantrasyonu senin üzerinden hiç ayrılmamış olan rakibinin kılıcını büyük bir hızla 180 derece döndürdüğünü farkediyorsun. Olaylar oldukça hızlı gelişiyor. Keskin ucu aşağı, kabzası yukarı bakan kılıcını teknik kendisine değmek üzereyken yukarı doğru savuruyor ve tazyikli su kütlesini adeta ortadan ikiye yarıyor rakibin. Odağını kaybetmemiş bir Kendou stili kullanıcısının savunma kabiliyetinin ne derecede olabileceğini farkediyorsun tam bu an. Hemen sonra, rakibinin ağzından dökülen kelimeleri duyuyorsun: “Tsukikage no Mai.”

Sakuma: Shurikenler, hemen ardındansa sen rakibine doğru büyük bir hızla yönelirken, sağlam ayağını kullanarak aniden yukarı zıplıyor rakibin. Aranızdaki mesafe oldukça kısa olduğu için, yeterli yüksekliğe ulaşamadan shurikenlerden biri sol bacağına saplanıyor, diğeri ise sıyırıp geçiyor. Ancak istediğini elde etmiş gibi duruyor. Saplanan shurikenin acısıyla karışık bir şekilde haykırıyor sen daha ona ulaşamadan: “Mizuame Nabara!” Kaçak shinobinin ağzından fırlayan sıvı suya benziyor, ancak daha yoğun bir görünümü olduğunu farkediyorsun saniyenin beşte biri kadar bir sürede. İlk adımını attığın an, sorun yokmuş gibi görünüyor. Ancak diğer ayağını da suya basıp bir sonraki adımın için arkada kalan ayağını hareket ettirmek istediğin an, yere yapışmış olduğunu farkediyorsun. Aranızdaki mesafeyi bizzat sen kapatıyor olduğundan, teknik kaçabilmen için fazla yakınına geliyor. Rakibin seni bir şekilde yere yapıştırmayı becermiş olmasına rağmen daha fazla havada kalamıyor ve önüne, yaklaşık yarım metre uzağına düşüveriyor. Hareket edemiyor olsan da, mesafeyi kapattığın için savunmasız rakibinin iki el bileğine birden başarılı bir şekilde yapıyorsun hamlelerini.

Teki: Az önce hareketsiz bir şekilde duran rakibin, tekniğin adını söylediği andan itibaren müthiş bir hızla sağa-sola zigzag çizmeye başlıyor bir yandan sana doğru ilerlerken. Öyle ki, aynı anda birkaç farklı kişi varmış gibi görüyorsun karşında. Saldırıyı karşılamak üzere katanana uzanıyorsun, ancak hiç beklemediğin bir şey oluyor tam bu anda. Rakibin, seni pas geçerek hemen arkandaki Sakuma’nın arkasında bitiveriyor ve sağdan sola bir kesi darbesi yapma niyetiyle kaldırıyor. Aniden gerçekleşen olaylar karşısında, rakibine odaklanmış olan Sakuma’nın durumu farketmediğini görebiliyorsun.

Durumu özetlemek gerekirse, duvar dibindeki kaçak az önceki pozisyonunda durmakta, bu kez el bilekleri de devre dışı. Hemen önünde, oldukça kısa bir mesafede Sakuma duruyor yere yapışmış bir şekilde. Sağ ayağı önde, sol ayağı arkada. Onun hemen arkasındaysa katanasını savurmak üzere kaldırmış ikinci kaçak shinobi bulunmakta. Kılıç darbesinin Sakuma’nın savunmasız vücuduna inmesine en iyi ihtimalle bir saniye var. Teki, üçlünün iki metre kadar solunda durmakta ve tüm olayı en net görebilen o.

Off Topic

Out: İlk turu Teki'nin yazmasını rica ediyorum. Devamında GM'lik girebilir ya da Sakuma'dan tura devam etmesini isteyebilirim. Teki'nin rpsinden sonra benden haber bekleyin lütfen.

[Kasumikage Teki]

"Kafana sıçayım Teki."

Düşüncesinin tamamen tersi bir durumla karşılaşmıştı Teki. Bu sebeple gayet afallamıştı aslında. Rakibi net bir şekilde, beklediğinden seviye olarak daha üst sıralardaydı. Ne yalanına kanmıştı, ne de bir açık vermişti. Hatta Teki'ye kanmamasının yanı sıra, belki de cephaneliğindeki en güçlü jutsuyu kolaylıkla durdurmuştu. Keskin su dalgası rakibinin bacağını biçmek için ona doğru hızla yol alırken, kaçak shinobi kılıcını ters çevirmiş ve keskin olmayan kısmı ile su dalgasını kolaylıkla kesmişti. Teki'nin açısından bakınca çok kötü bir durumdu bu. Yine de gördüğü aşırı havalı hareket karşısında rakibine duyduğu saygı artmıştı. Sahip olduğu seviyenin farkına varmıştı bir kez daha. Dünyanın büyüklüğü karşısında küçülmüştü. İlerleyeceği yolun bir kez daha farkına varmıştı ve ondan üstün olanları geçmek için vermesi gereken uğraşları tamamen bilincine kazımıştı. Kötü bir hamle yapmıştı. Hem kendisini utandırmış, hem de rezil olmuştu. Bunu değiştirmesi gerekiyordu. Buradan Sakuma ile beraber başarılı bir şekilde dönmelilerdi. Başarısız jutsusunun ardından yerdeki katanasına uzanırken aklında bunlar dolanıyordu...

Düşmanın potansiyel atağına karşı savunmak yapmak için kendisini hazırlayacaktı. Bu yüzden katanası çok önemliydi. Rakibi hakkında çok az bilgisi olduğu için bu hale gelmişti sonuçta. Böylesi bir durumda Kitsune'yi kullanmaması ölümüne bile sebep olabilirdi. Sahi... rakibin, Teki'nin "Mükemmel." yalanına kanmamayı nasıl başarmıştı? Belki de berbat bir hamleydi. Belki adam sensör tipiydi. Belki aslında olacakları çoktan biliyorlardı ve karşılaşmaları kaderin bir cilvesi değil, düpedüz bir tuzaktı. Kafasında soru işaretleri birbirlerini sarsmaya ve Teki'nin dikkatini azaltmaya çalışırken durdu ve kendini dinledi Teki. Ninshuu öğretilerini hatırladı istemsizce. Shinobi gerekliliklerinin farkına vardı ve daha kararlı bir şekilde rakibine odaklandı bir kez daha...

“Tsukikage no Mai.”

Rakibinin ağzından dökülen kelimeleri kavradığı anda pür dikkat kesilmişti. Kaçak shinobi Kendo uzmanlığını az önce gayet belli etmişti Teki'ye. Bu yüzden gelebilecek her saldırıya karşı daha fazla hazırlıklı olmalıydı Teki. Yoksa çevreye dağılan suların yerine bu sefer kendi kanı ve uzuvları olabilirdi. Bir anda beynine çok fazla kan pompalanmıştı Teki'nin. Rakibi teknik adını söylediği gibi müthiş bir hızla sağa-sola zigzag çizmeye başlamıştı. Kitsune ile savunmak yapmaya hazırlanmıştı ancak bir kez daha beklemediği bir durum gerçekleşmişti Teki'nin. Rakibi, arkasında kendi silüetlerinden bıraka bıraka hızla ilerlerken, savunmaya hazırlanmakta olan Teki'yi geçmişti. Kandırma konusunda bir ders almıştı rakibinden. Az önce kendisi tarafından denenen ve başarısız olan taktik, Teki'ye karşı işe yaramıştı. Yanından hızlıca geçen rakibinin ardından kısa bir şok yaşayan Teki, o sırada unuttuğu şeyi fark etmişti. Aslında bu savaş teke tek değildi... Sadece Teki ve Sakuma taktiksel bir hata yapmıştı. Birbirlerini unutmuşlar ve kendilerini açık durumda bırakmışlardı...

Rakibi yanından geçtiği anda farkına varmadığı şeyler beynine saldırıda bulunmuştu adeta. Belki vücudunda biriken adrenalin, belki de vücudunu ele geçiren heyecan duygusu yüzünden çevreyi odaklama şansı edinmişti. Sakuma rakibine darbe indirmeyi başarmış gibi duruyordu. Ancak bir gariplik vardı. Az önce duyduğu haykırışı anımsadı birden. Sakuma'nın ilgilendiği kişi "Mizuame Nabara" tekniğini kullanmıştı. Sakuma yere yapışmış gibi duruyordu. Dostunun bunun farkında olup olmadığını bilmiyordu. Keza emin olduğu bir nokta vardı. Az önce hızla yanından geçerek Teki'yi kandıran kaçak shinobi, Sakuma'nın arkasında onu büyük ihtimalle öldürmeye yetecek bir hamle yapmıştı... Ve Sakuma bunun farkında bile değildi. Heyecan, korku, adrenalin ve kaybetme duygularının saldırısı ile beraber kendini kenara sıkışmış hissetmeye başlamıştı Teki. Hareket kabiliyeti görece kısıtlıydı. Ayaklarına çakra toplarsa Mizuame Nabara'ya yakalanmayacağını düşündü. Teknik olarak temas etmediği sürece yere yapışması veya jutsunun etkisi ne ise ona yakalanması mantıklı durmuyordu. Bu durumda aynı normal bir su birikintisinin üzerinden yürür gibi davranacaktı. Tek farkı ayak tabanlarının ıslanmamasını değil, Sakuma gibi yapışmamasını istiyordu. Acele etmeliydi. Bir dostunu daha kaybedemezdi. Özellikle böyle bir durumdayken...

"Koşabilirim. Shunshin yapabilirim. Zıplayabilirim. Kunai atabilirim. El mühürlerini yetiştirebilir miyim?"

Kafasında yapacağı hamleye dair bir çok düşünce dolaşırken, yeteri kadar zamanı olmamasının da etkisi ile istemsizce harekete geçmişti vücudu. Aralarında çok uzaklık yoktu ve dostunu kurtarabilirdi. Bunu yapabileceğine inanıyordu. Çünkü ihtiyacı vardı. Olabilecek kötü olasılıkları sildi kafasından. Ayaklarına topladığı çakradan güç alarak düşmanına doğru atlamıştı. Aşırtmalı bir sıçrayış değildi. Sanki olimpiyatlarda koşan sporcuların yarışa başlarken yaptığı hamle gibi ileri atmıştı kendisini. Yerdeki birikintiye değmemek için özellikle bir uğraş göstermek istese de, ayaklarında topladığı çakranın kendisini korumasını umdu. Yeteri kadar hızlı olur ise başarılı olacağını biliyordu. Rakibi bir hata yapmıştı. Teki'yi hafife almış ve dostuna saldırmıştı. Sakuma'yı kesmek için kılıcını kaldırmış ve sağdan sola bir kesme hamlesi yapmaya hazır haldeydi kaçak shinobi. Yani açık vermişti. Rakibine doğru ilerlerken var gücü ile bağırdı Teki;

"EĞİİİİL!!!"

Saldırı ile beraber savunma hamlesi yapmalıydı. Rakibinin kılıcını durdurmak için Kitsune'yi kullanacaktı. Bir Kendo kullanıcısının saldırısını durdurup durduramayacağını düşündü ve anında bu düşünceyi kafasından sildi. Durdurup durduramayacağı önemli değildi. Çünkü durdurmalı ve durduracaktı. Dostunun yaşamı için gerekirse kendisini bile feda etmeye hazırdı. Sakuma'nın, Teki'yi duyduğu gibi eğileceğine güvenmedi. Sadece refleks olarak bağırmıştı. Tüm savunma planı zaten karşısında durmakta olan pozisyona göre şekillenmişti. Kitsune ile düşmanın katanasını durdurmaya odaklandı. Bir eli ile Kitsune'yi tutarken diğer eli ile kılıç tarafından baskı yapacak ve Kendo kullanıcısının saldırısını engellemeye çalışacaktı. Sencha'dan ve Yamamoto'dan aldığı dersler boşa gitmemeliydi. Onların emeklerini boşa çıkarmamalıydı. Eğer bu saldırıyı durdurabilir ise rakibin açık halde kalacağını düşünüyordu, hızlıca rakibe saldırı yapmaya başlayacaktı. Sakuma halen kendi rakibi ile ilgilenebilirdi. Teki için bu savaş gurur meselesine dönüşmüştü. Savunmada başarılı olduğu gibi Shigure stilinden güç alarak düşmanına saldırmaya başlayacaktı. Koluna yerleştirdiği kesik bir süs gibi dursun istiyordu. Tüm vücudunun çizikler içinde kalmasını ve acı içinde kıvranmasını diliyordu.

Rakiplere karşı yanlış hamleler kullanmışlar ve onları haklayabilecekleri bir kaç pozisyonu kaçırmışlardı. Artık buna izin vermemelilerdi. Acıma duygusunu bir kenara bırakarak öldürmeye oynamaları gerekiyordu. Rakipleri tamamen bunu yapıyordu...

[GM - Naruto]

Teki: Kaçak shinobi adeta seni yoksayarak tüm hızıyla ilerliyor ve Sakuma’nın dibinde bitiveriyor. Katanasını savurmak üzere kaldırdığı an tüm gücünle ve hırsınla ileri doğru atılıyorsun. Sakuma’yla shinobi arasına girdiğin anda, savunma yapmak üzere kaldırdığın kılıcına iniyor darbe. Vuruşun şiddetiyle kıvılcımlar saçılıyor havaya. Yine de bir şekilde hem Sakuma’yı hem de kendini kurtarmış gibi görünüyorsun, şimdilik. Kılıcın dikey bir konumda ve bir elin kabzadayken diğer elinle keskin tarafından destekliyorsun. Rakibinin iki eli birden kılıcının kabzasından sağlam bir şekilde tutmakta. Birbirinizin gözlerine bakarak birkaç saniye boyunca kılıçları temas halinde tutuyor ve güç yarışına giriyorsunuz. Ancak herhangi bir kazanan olmayacağını iki taraf da anladığı anda temas kesiliyor ve bir sonraki aksiyonlarınız için harekte geçiyorsunuz.

Sakuma: Birkaç saniye önce farklı bir dövüşün içinde olan ikilinin aniden arkanda bitmesiyle dikkatin kendi dövüşünden farklı bir yöne kayıyor. Teki ve rakibi tüm güçleriyle kılıçlarını birbirlerine doğru iterlerken belki de son saniyede takım arkadaşın tarafından kurtarıldığını farkediyorsun. O anda, dövüşün başından beri yapmış olduğunuz hatayı farkediyorsun. İçinde bulunduğunuz bu aksiyonu iki farklı mücadeleymiş ve birbirlerine etkileri olmayacakmış gibi kabullenmeniz. Kılıçlar birbirinden ayrılırken kendi durumuna göz gezdiriyorsun hızlıca. İki ayağın birden yere yapışmış durumda, takım arkadaşın ve rakibinin ayağının altındaki hafif chakra harelerini görebiliyorsun. Ancak ayaklarına şuan chakra vermenin seni kurtarabileceğinden pek emin değilsin. Başka bir çözüm bulman gerektiğini farkediyorsun. Rakibinin el bilekleri kötü durumda gibi görünüyor. Bir bacağına saplı bir shuriken var, ancak az önce dizine uyguladığın darbenin etkileri geçmeye başlamış gibi. Ve karşında duran shinobi de dizini artık hareket ettirebileceğini farketmiş olsa gerek, zıplayarak evin çatısına çıkıveriyor. Dizinden edindiği tecrübeye bağlı olarak ellerini bir süre kullanamayacağının farkına varmış gibi. Halihazırda sen hareketsizken, bir süre dinlenme niyeti var gibi duruyor. Dikkat ettiğinde, gözleriyle ortamı taradığını farkediyorsun. Kafasında bir şeyler var gibi.

Teki: Kılıçlarınız birbirinden ayrıldığı an, rakibine doğru kısa ve hızlı bir savurma hamlesi yapıyorsun yukarıdan aşağı doğru. Bir adım gerileyerek kurtuluyor, ancak tekniğinin getirdiği seri kılıç kullanma becerilerin sayesinde hamlen sonlanmadan kılıcını çevirip bu kez sağa ve yukarı bir kesi hamlesi yapıyorsun. Bu darbeyi de katanasıyla savuşturuyor rakibin. O geriye doğru ilerlerken, sen üzerine gidiyorsun. Arka arkaya hamlelerin sebebiyle rahat bir savunma stansına geçemiyor rakibin, ancak bir şekilde darbelerini savuşturmayı başarabiliyor. Yine de senden daha fazla zorlandığı belli. Açık vermemeye uğraşıyor ancak o açığı bulabileceğine eminsin. Kılıcını yalnızca sağ elinde tutarak, baş hizasına doğru sağdan sola bir kesme hamlesi yapıyorsun. Başını ve üst vücudunu geriye doğru çekerek kurtuluyor kaçak shinobi, ancak tam o esnada katananı bırakarak boştaki sol eline geçiriyor, bu kez karın hizasından bir kesi darbesi yapıyorsun soldan sağa. Böylesi bir hareketi beklemeyen rakibin, aceleyle kılıç darbesine karşılık vermek için katanasını o yöne çekiyor ve karnının sol tarafını boşta bırakıyor. Fırsattan yararlanarak, sağ ayağının üstüyle sağlam bir tekme geçiriyorsun rakibinin boşluğuna. Kılıç darbesinden kendini korumuş olsa da, tekmeyi yiyen rakibin darbenin etkisiyle kendi sağına, senin soluna doğru sendeliyor. Fırsatı görüyorsun.