[Asakura Midori] Bal Arısı

[Asakura Midori]

Gözlerimi omzunun üzerinden toz taneleri gibi dökülen beyaz saçlarına kilitledikten sonra üzerine atılıp bütün gücümle koşmaya başlamıştım. Bunun iyi bir fikir olduğuna inandığımdan falan değil tabii ki, yalnızca ekstra bir şeyler yapmam gerekiyordu artık. Bütün gücümle saldırmayı zaten daha önce denemiş ve hüsrana uğramıştım, bundan daha fazla ne yapabilirdim ki? İşte bu yüzden 'ekstra' bir şeyler gerekiyordu. Daha önce düşünmediğim, hatta mümkünse düşünülmemiş bir şey. Kaslarıma odaklandım.. bacaklarımın koşma hızını sabitlerken omzumdan aldığım bütün kuvveti kılıcımın sapına aktararak kesme hamlesini yaptım.

Tam da beklediğim gibi.. çeliğin çeliğe çarpma sesi beynimin içinde yankılandı. Ancak hesapladığım her şey, tam olarak bundan sonra başlayacaktı. Yani.. en azından bir saniyeden kısa bir süre öncesine kadar böyle düşünüyordum. Ezber bozan ikinci dikey savurma hamlem hiç de zihnimde tasarladığım gibi gerçekleşmemişti.. hatta zaten hiç gerçekleşmemişti. Inaho yeniden ağzı yerine bedeni ile birlikte anlık olarak zihnime 'bu gerçek bir dövüş olsaydı şuan ölüydün' mesajını kazıdı. Eh.. açıkçası aynı mesajı buraya ilk ayak bastığımız andan beri ensemde hissediyordum zaten, bu kadar ısrarcı olması iyi bir şey olmayabilirdi.

Saldırımı tamamlayamamıştım bile. Rezalet. Gerçek anlamda hayal kırıklığı. Dünya bir an için durdu.

Karnımdaki baskı yavaşça azaldı.. kılıcı yumuşak ve buruk bir ses ile kına sokuldu. O yöne bakmıyordum bile. Ayaklarımın biraz önündeki bir noktaya sabitlemiş olduğum gözlerimi, kuru kalmaları için zorlarken dişlerimi sıktığımı fark ettim. Inaho'ya duyduğum muazzam seviyedeki hayranlık, kendou hayallerim, Aisu-sama, ailem.. hepsi siyah beyaz bir şerit halinde gözlerimin önünde uzaklaşmaktaydı sanki de. Omuzlarım aşağı indi. Başım biraz daha öne eğildi. Yüzüne bakıp bakmamak konusuda tereddütteydim. Ve nihayet, konuştu.

Haklıydı. Söylediği her bir kelimede sonuna kadar haklıydı. Bir kısmını zaten biliyordum, ailemin öğretebileceğinden çok daha fazlasına sahip olabilmek için çıkmıştım zaten bu yolculuğa. İstediğim tek şey, bunun bir son olmamasıydı. Beni öğrencisi olarak kabul ettiğini söylememişti evet, ancak etmediğini de söylememişti. Şu durumda, bardağın dolu tarafını görmek kesinlikle yapabileceğim en mantıklı şeydi. Sessizce dinlemeye devam ettim. Hala yere bakıyordum.. son hamlemden sonra saçlarım öne doğru dökülmüş, gözlerimi kapatan dağınık ve salaş bir pozisyona gelmişti.

"Ben.. sahip olduğum tek şey bu. Aisu sana ne kadarını anlattı bilmiyorum ama, Ninjutsu kullanamadığımı az çok biliyorsundur. Kendou sanatını önüme geleni biçmek için öğrenmedim. Korumam gerekenleri koruyabilmek için öğrendim. Evet yeterli değilim, farkındayım. Ama bana öğretmek ZORUNDASIN!"

Kafamı hiddetle kaldırdım. Gözlerimin önüne dökülen saçlar da kıyıya vuran bir dalga gibi kafamın arkasına doğru savruldu. Artık nar suyu gibi kızarmış olan gözlerimi gizlemek için bir sebebim yoktu. Çatallaşan sesimi de. Boştaki elimin yumruğunu sıkıyordum. İstemsiz bir hiddetle Inaho'nun yüzüne kilitledim bakışlarımı.

"Unutulmaya yüz tuttuğunda, ismini yaşatabilirim. Kılıç ustaları için usta-çırak kavramının ne kadar kutsal bir şey olduğunu biliyorsun. Ben yükseldikçe sen övüleceksin. Benim kılıcım kirlendikçe senin itibarın parlayacak. Gördüğün en yetenekli çocuk olmadığımın farkındayım.. ama on altı yaşındayım. On altı. Uzun vadede kötü bir yatırım olmadığımın sen de farkındasın!"

Nefes alış verişlerim, dövüştüğümüz zamankinden bile daha hızlı ve hararetli bir hal almıştı. Yokuş yukarı depar atmış gibiydim. Katanamı kınına soktum ve vücudumun yarısını arkaya çevirdim. Inaho'nun gideceği istikametin tam tersi yöne doğru yola koyulmadan önce, daha sakin bir tonda vedalaştım.

"Benden vazgeçmemeye karar verirsen, evimin adresini biliyorsun. Üstünde adres yazan buruşturulmuş bir kağıt bile yeterli."

[GM - Naruto]

Inaho yanından ayrılmaya başlamışken başladığın konuşmayla onun adımlarını durdurmayı başarıyorsun. Sıradan bir konuşma bekler gibi bayık bakışlarla sana yüzünü dönen Inaho, tek bir kelime etmeden ve yüzündeki ifadeyi değiştirmeden seni dinliyor. Bu kez arkasını dönüp ilerleyecek kişi sen olduğun anda, Inaho'nun "Hoi, dur bakalım oradan ufaklık!" dediğini duyuyorsun. Sesinde belli bir memnuniyetsizlik ve küçümseme kendini ortaya sererken, bu kez adımları kesilen kişi sen oluyorsun.

Inaho ile karşılıklı olarak kısa bir süre bakışmanızın ardından "Öncelikle şunu kafana sok..." diyerek söze giren Inaho "Sana hiçbir şey öğretmen zorunda değilim. Diğer söylediğin ismimin yaşaması, usta-çırak olayı da umurumda değil. Eğer bunları önemseyen biri olsaydım, şu an seninle uğraşmak yerine kılıcın yolunu anlatan ciltlerce kitap yazmakla ve kendime en yetenekli öğrenciyi seçmekle meşgul olurdum." diyor. Kollarını göğüs hizasında kavuşturan Inaho seni baştan aşağıya hızlıca süzdükten sonra "Senin derdini anlıyorum ve anladığım için buradayım. Senin kim olduğunu biliyorum ve bu yüzden sana karşı katanamı kullandım. Kendini bilmez, beş para etmez veledin teki olsaydın, katanamı kınından çıkarmaya tenezzül dahi etmezdim. Fakat görüyorum ki sen benim derdimi anlamıyorsun ve kim olduğumu bilmiyorsun." diyor. Inaho'nun sesinde ufaktan kendini belli eden bir hiddet ortaya dökülmeye başlarken Inaho konuşmasına verdiği ufak bir duraksamanın ardından "Sadece bir düşün... Nasıl karşılaştığımızı, sana ne söylediğimi, burada ne yaptığımızı... Yaşlılıktan kıçı kurumuş ve Kendou'nun kutsallığından başı dönmüş birine edeceğin sözlerin bana tesiri yoktur. Benim yolum belli ve ancak bu yolda yürüyebilecek kişiler ile muhatap olmak isterim. Fakat görüyorum ki, sen bu yola uygun değilsin." diyor. Birkaç saniyelik sessizliğin ardından Inaho "Seni kabul etmemiş biri olarak vazgeçmem gerektiğini düşünmüyorum. Fakat senin aradığım kişi olmadığını düşünüyorum. Bu yüzden Midori... Eğer bir kez daha evine gelirsem, bu kez tıpkı yıllar önce ve geçen gün ailene yaptığım gibi, seni kesmeye geleceğimi bil. Ben seni kesmeden önce sen bana gelirsen ve benim yolumu anlayabilmiş biri olursan, o zaman durumunu bir kez daha değerlendiririm." diyor kati bir ses tonuyla.

Inaho'nun konuşmasının bu ana kadar sana hissettirmediği bir ciddiyetle yapmış olması en çok dikkatini çeken husus oluyor. Öte yandan bu kez sözlerini bitirdikten sonra yürüyüp gitmek yerine olduğu yerde beklemeyi sürdürüyor. Inaho duruşunu bozmadan kısa bir süre bekledikten sonra "Afili laflar edip arkada çalan gaza getirici bir fon müziği ile yürüyüp gitmek istiyorsan, doğru zamandansın. Ağzımı açıp tek bir lafla bile karşılık vermeyeceğim." diyor bu kez sesindeki muzip bir küçümsemeyle.

Off Topic

Gecikme için son derece üzgünüm, affınıza sığınıyorum.

[Asakura Midori]

Neden böyle hissettiğime emin değldim. Normalde kendimi ikili iletişimlerde çabuk gerilen biri olarak tanımlamazdım, hatta bu açıdan akranlarıma göre oldukça sönük ve ruhsuz biri olarak nitelendirilebilirdim. Ama şuan, burada, karşımda Inaho dururken 'normal' hissetmiyordum. Bir fikrim vardı elbette.. sanırım tam olarak 'olmak istediğim şeye' bakıyordum. Güçlü ve amansız bir ölüm makinesi. Fakat insan olduğunu da her saniye hissettirebiliyordu.. işte kafamı karıştıran buydu. Hisleri olan, insansı bir ölüm makinesi.

Eğer birisi buna dönüşmeyi başarabilirse bu şu demekti; 'merhamet edebilecek kadar güçlü olmak'. Evet.. tam olarak bu. Karakterimizi etkileyen şeyin ruhumuz, genlerimiz veya onun gibi şeyler olduğunu düşünmüyordum. Kişiliğimizin en önemli yapıtaşı, denklemin anahtarı, 'güç'tü. Inaho güçlü olduğu için kimin saldırıp kimin savunacağına karar veriyordu. Güçlü olduğu için savaşacağı kişiyi kendisi seçiyordu. Güçlü olduğu için küçük bir shinobinin hayatını değiştirmek veya rüzgarın akışına bırakmak onun elindeydi.

"Kılıç ustalarının kutsal saydığı değerlerin çoğuna karşı umursamazsın. Hatta önem vermediğin, sevmediğin çok fazla şey var. Bunu görebiliyorum."


Anlamaya başlıyordum. Eğer sistemin en altındayken bana seçim şansı sunulmuyorsa, bu sistemin suçu değildi. Yükselmesi gereken bendim ve öyle de olacaktı. Dişlerimi sıktım. Duygularımı bastırmak için az öncekinden daha az efor sarfediyordum.. her nasıl olduysa bu savaşı mantığım kaybetmek üzereydi.

Yolculuğum daha başlamadan bitmeyecekti. Buna izin veremezdim. Sikindirik bir akademi binasının antreman sahasında değil. Burası her şeyin bittiği yer olamayacak kadar dandikti, ancak her şeyin başladığı yer olacak kadar ruhsuz ve boştu. İşte yükselişim tam bu noktada, dip çukurundan yukarı süzülerek başlayacaktı.

"Ama neyi sevdiğini biliyorum."

Soluklanmak için refleksif bir şekilde yutkundum. Nabzımla birlikte nefes alıp verme hızım da giderek normale dönüyordu. Duruşumu daha rahat ve daha az defansif bir pozisyona getirerek ellerimi göğsümde kenetledim. Yalnızca gözlerinin içine bakıyordum. Donuk gözlerinin tam içine.

"Dövüşmeyi seviyorsun. Kılıç çarpıştırmayı seviyorsun. Çeliğin rüzgarı kesmesinin sesini seviyorsun.. ve en önemlisi, bunu yaptıktan sonra önündeki kişinin yere yığılmasını seviyorsun. Sanırım senin ve benim aramdaki tek ortak şey bu."

Çenemi milimetrik derecede yukarı kaldırdım. Artık öfkeli bir kedinin bakışlarından ziyade hırslı bir yavru kaplanınkini andırıyor olmalıydı suratım.

"Söz veriyorum.. sana zevk alacağın bir duello vereceğim. Bunun için günde 10 dakika uyuyup otuz saat antreman yapmam gerekse bile aramızdaki farkı eğleneceğin seviyeye kadar kapatacağım. Ve sen bu süreçte bana yardım edeceksin."

İşaret parmağım ile kendisini gösterdim. Kaşlarım biraz daha çatılmıştı. Arkamı dönüp eve doğru yürümeye başlamadan önce dövüş sırasında açılan kapüşonumu tekrar kafama çektim.

"Evinin adresini Aisu'dan bulurum."

[GM - Naruto]

Yaptığın konuşmayı bayık bir surat ifadesiyle dinleyen Inaho'nun, bu aşamaya kadarki tavırlarından söylediğin her bir sözü ciddiyetle dinlediğini anlayabiliyorsun. Her ne kadar yüzündeki ifade içinde yaşananları göstermiyor gibi olsa da, seninle çarpışması, konuşması, sana açık kapı bırakması, aslında tüm olup biteni önemsediğini gösteriyor. Bu sebeple tüm konuşmanı dinledikten sonra sadece derin bir nefes vermekle yetinen Inaho kapüşonunu tekrar kafana geçirmeni ve yürüp gitmeni izliyor. Her ne kadar arkanı ona dönmüş olsan da, bakışlarını hala üzerinde hissetmen tüm bunları anlamanı sağlıyor.

Off Topic

Yapacak başka bir şeyin yoksa konuyu sonlandırabiliriz.

[Asakura Midori]

Inaho'nun bu tip şeyler pek umrunda olmasa da, saygıda en ufak bir kusur bile etmemeye çalışarak son kez bedenimle eğilerek selam verdikten sonra evime doğru yürümeye yürümeye başladım.

Uzun bir gün olmuştu.. buna rağmen portakal suyundan dango'ya, Inaho'dan yediğim muazzam dayağa kadar bütün tatlar hala damağımdaydı. Uyuyabileceğmden emin değildim.. muhtemelen kaslarımı dinlendirirken geri kalan hayatım üzerine hayaller kurup, uzun süre boş boş tavana bakacaktım.

Hikayem yeni başlamıştı.

Sonlandırabiliriz, elinize sağlık

[GM - Naruto]

Off Topic

Inaho ile yaptığın kısa süreli mücadelenin ardından, çevikliğinde bir artış olduğunu gözlemleyebiliyorsun.

Karakterine ait gelişim başlığına bu GM mesajını linkleyerek, “Çeviklik” statına “+1” ekleme yapabilirsin.

Konu sonlanmıştır. Eğitime devam edebilmek için yeni konu açman, açtığın konunun başına ise bu konuyu linklemen gerekiyor.