[Mokuro Riku & Kasumikage Teki] Bir Takım Yol Maceraları

[Kasumikage Teki]

Aniden kendisine doğru koşmaya başlayan kişiyi gördüğü gibi tüm kasları gerilmiş ve adrenalin tüm vücuduna pompalanmaya başlamıştı. Sonunda savaş başlıyordu. Her ne kadar Riku ve Hiyaki'yi merak ediyor olsa da, şu anda tüm dikkatini kendi rakibine vermeliydi. Yoksa belki de onları bir daha görmesi mümkün bile olmayacaktı.

Rakibi hızlı adımlarla kendisine koşmaya devam ederken, atın kayışlarını bırakmış ve aldığı eğitim neticesince buradan kaçmayacağını düşünerek kendi halinde bırakmıştı atı. At arabasında, oturmakta olduğu sürücü bölgesinden hızlı bir şekilde öne doğru sıçramış ve rakibinin üstünden bir takla atarak geçip, arkasına iniş yapmıştı kaçak shinobinin. Düşmanı ise sanki bu hamleyi bekliyormuşcasına bir hızla arkasına doğru dönerek yere iniş yapmış olan Teki'ye sağ elindeki wakizashi ile bir saplama hamlesi yapmıştı.

Havayı keserek kendisine doğru gelmekte olan wakizashiye karşı Kitsune ile savunma yapmıştı Teki. Beklediğinden daha hafif bir saldırıydı maruz kaldığı. "Acaba savaşmak yerine suikast özelinde kendini geliştirmiş biri mi?" Diye düşünmeden edememişti ki, tam o anda rakibi sol elindeki wakizashi ile Teki'nin karnına doğru hızlı bir kesme hamlesi yapmıştı yatay şekilde. Kaçak shinobi hamlesini tamamlayıp geriye doğru bir adım atarak çekildiğinde Teki'nin karnına sağlam bir kesik attığını düşünüyordu. Her normal kişi gibi, hedefini vurmuş o kesme hamlesinden zararsız çıkılamayacağını düşünüyordu. Fakat dikkate almadığı bir durum vardı. Teki normal bir shinobi değildi...

Tüm hasarı absorbe etmiş zehir zırhı kabuk kabuk yere dökülürken büyük bir gülümseme yerleştirmişti Teki yüzüne. Yüzü maske ile kaplı olduğu için rakibinin duygularını anlayamıyordu ancak şaşkın olduğundan emindi kaçak shinobinin. "Eeheh... Pek umduğun gibi olmadı sanırım Kaçak-San." Karnında asılı kalmış son zehir kabuklarını da eli ile yere düşürdükten sonra, sıkıca tuttuğu Kitsune'yi rakibine doğrultmuştu. "Üzgünüm... Organik zırhım bu tarz saldırılara karşı beni hep korur. Şansına küs... Belki başka birini bu hamle ile haklayabilirdin ancak karşında Kasumikage Teki var."

Sözleri bittiği gibi bu sefer Teki rakibine doğru koşmaya başlamıştı. Yavaş yavaş rakibine karşı üstünlük kurması gerektiğini biliyordu. Bu yüzden de geri durmayacaktı. Olabildiğince hızlı bir şekilde dövüşü bitirmek ve diğerlerine yardıma gitmek istiyordu. Yere sağlamca basan ikinci adımının ardından usulca fısıldamıştı tekniğinin adını. "Shigure Kenjutsu; Hade." Kitsune'nin metal kısmı parlamaya başlarken en iyi yaptığı şeyi yapmaya başlamıştı. Shigure stilinden öğrendiği gibi, hızlı ve seri şekilde... En sevdiği saldırı şekli olan saplama hareketleri...

Parıldayan Kitsune'yi hızlı hızlı rakibine doğru saplarken biraz şaşırmıştı aslında Teki. Rakibinin anında yenilmeyeceğini içten içe biliyordu zaten ancak kaçak shinobi tüm saldırıları ustalıkla savuşturuyordu. Eğiliyor, belini bükerek yana çekiliyor, en kötü ihtimalde ise wakizashilerinden yardım alarak Teki'nin saldırılarını sağa sola savuşturuyordu. Bir noktada ikisinden birinin enerjisi bitecek ve ilk yarayı alacaklarmış gibi bir durum vardı ortada. Ancak Teki bu anı beklemeyecek ve kartlarını daha doğru oynayacaktı. Son saplama hareketinden sonra hızlıca çevresinde bir dönüş yapmış ve kazandığı ivme ile tüm gücünü bir kesme hamlesinde birleştirerek rakibinin iki wakizashi ile savunma yapmasını sağlamıştı. İkilinin kılıçları birbirine çarptığı gibi küçük bir güç şovuna dönmüştü dövüş. Teki itebilecek miydi? Yoksa kaçak shinobi bu saldırının da üstesinden gelecek miydi? Bu sorunun cevabını Teki de bilmiyordu. Öğrenmeye de niyeti yoktu aslında. Tüm gücü ile kendisini geriye doğru atarken hızlıca at arabasına bakış atmıştı. Taşımaları gereken yükün halen yerinde durduğundan emin olduğu gibi rakibine doğru 2 shuriken fırlatmış ve en sevdiği jutsusu için el mührünü hazırlamıştı.

"Kage Bunshin no Jutsu."

[Mokuro Riku]

Rakipleri, Hiyaki’ye doğru koşuşundayken; Riku, altın maymunun avuçları arasında oluşturduğu sıvı kunailerle dövüşmeye hazır bir pozisyon aldığını fark edebiliyordu. Bir yandan birlikte çalışmaya aşina oldukları için ikiliyi ayırıp kendisinin ormana gelmesinin doğru bir karar olup olmadığını kafasında tartarken parçalanmış taze çam kokulu havadan derince içine çekti. Saat üç yönünde zıplarcasına birkaç adım atarak kaçağı kendi isabet alanına almıştı. Ciğerlerine dolan havayı sıkıştırılmış toplar olarak adamın üzerine doğru art arda püskürdü. Riku, hamlesinin ardından tekrar sağına doğru adamın etrafında bir çember çizercesine ilerlemek için hamle yapmış, bir yandan da okuna ulaşmak için kolunu sırtına yöneltmiş bir şekilde kaçağı göz hapsine almıştı. Adamın geriye doğru fırladığını ve arkasında yıkılan ağaçlardan yaklaşık olarak nereye çarptığını çıkarabiliyordu. “Hiyaki-san, zaman kazanmasına izin vermeyelim.” Diye seslenmişti maymuna. Etrafındaki toz dumanı henüz kaybolmadan kaçağın yine rahatsız edici kahkahaları ormanın derinliğine doğru yankılandı.

Kahkahanın kesilmesini beklemeden altın maymun kunailerle saldırıya geçmişti bile. Riku da hala sağa doğru zıplıyor, okunun Hiyaki’ye denk gelmeyeceği bir açıyla adamı yakalamaya çalışıyordu. Okunu yayına gerip karşısındaki dövüşü takip etmeye koyulmuştu. Maymun, çeviklikte adama aşık atıyor; hamleleri sanki bir dansın parçası gibi bir harmoniyle birbirini tamamlıyordu. Topraktan bir muştayla kaplı sağ yumruğunu savurmasıyla birlikte Hiyaki de havaya zıplamıştı. Riku tam da bu anda adamın sol omzuna hedefleyerek sıkıca tuttuğu okunu parmaklarının arasından bırakmıştı. Sağ kulağında yankılanan aşina olduğu hava kırbacı sesiyle senkronize bir şekilde yeni bir oka uzanmak için sadağına yöneltmişti elini.

Adam, sol yumruğunu savurmaya hazırlanırken omzuna saplanan okla dengesini hafifçe kaybetmiş ve bu da birkaç saniye duraksamasına neden olmuştu. Bu anın açığını kullanmayı kaçırmayan Hiyaki, adamın sağ koluna sıvı kunaisiyle derin bir kesik atmıştı. Riku, maymunun hamlesinin kendisininkini tamamlamasından keyiflenmiş; takım çalışmasına ayak uydurduklarını hissetmişti. Planı, kaçağın yeterince odaklanma fırsatı bulamadan ona iki taraftan kesintisiz saldırmaktı.

Yayına tekrar gerdiği oku aynı dev hedefine yöneltmişti ki adamın el mührü yaptığını fark etmişti. Bu sırada da maymunun kendisine doğru savurduğu tekmeyi yerinden oynamadan karşılamıştı. İkizinin fazlasıyla kullandığı bu mühür setini gördüğü anda adamın da Doryuu Heki ile aklındaki planı bozmakta kararlı olduğunu anlamıştı. Fazla vakti olmadığını bildiği için okunu bekletmeden adamın sırtına doğru yollamış, ardından ellerini tori mühründe birleştirmişti. Bu sırada kaçak da kendi mühür serisini inu ile sonlandırmıştı. Adam, ayakları altında bir kale duvarı gibi yükselen zeminle birlikte yükseliyordu. Üzerine gelen ok, adamın ayaklarının altındaki toprak sütuna çarparak geriye doğru fırlamıştı. Bununla birlikte Riku da ayaklarının altında sıkıştırdığı havayı toprağa yönelterek bir kez daha havaya doğru yüksek zıplamasını gerçekleştirmişti. Hedefinin yer değiştirmesiyle altın maymunun diğer ku nayisi ancak damın bacağına sapladığını fark edebilmişti. Bununla birlikte Hiyaki de geriye doğru zıplayarak adamla arasında bir mesafe açmaya çalışıyordu.

[Kasumikage Teki]

Havada süzülen iki shurikenden rahatlıkla kurtulmuştu kaçak kunoichi. Teki ise hafif bir duman bulutu ile klonunu yaratmıştı o an. Kadın daha kendini yeni bir saldırıya hazırlayamadan klonu ile hızlıca koşmaya başlamıştı Teki. Vakit kaybederek düşmanına düşünmek için zaman kazandırmak istemiyordu.

Koşuya başlayıp, 3. adımını attıktan sonra büyük bir güçle havaya zıplamıştı Teki'lerden biri. Diğer Teki halen kadına doğru koşarken, havadaki Teki eline geçirdiği 4 shurikeni fırlatmıştı rakibine. Şimdi kadının hem havadan gelen saldırıdan, hem de kendine doğru koşmakta olan Teki'den korunması gerekiyordu. Peki klon olan hangisiydi? Işıldayan katanası ile kadına doğru yatay bir kesi hamlesi deneyen yerdeki Teki mi? Yoksa havadaki mi? Kadın kendine gelmekte olan katanayı izlerken bir gözüyle shurikenlere bakmaya devam ediyordu. Daha fazla düşünemeyeceğini anladığında ise risk almayı tercih etmişti.

Yerdeki Teki'nin saldırısından kaçabilmek için var gücüyle yukarı zıplamıştı kadın. Shurikenlerin geldiği yöne... Bunu yaparken wakizashileri ile shurikenlere vurmaya çalışmış ve görece başarılı da olmuştu. Shurikenlerin ikisini engellemiş, biri direkt isabet etmemişti kadına. Tüm bu saldırılardan sadece sol baldırına aldığı hafif bir kesik ile kurtulmuştu kadın.

Havadaki Teki, kendine ilerlemekte olan kadına karşı kendini savunabilme amacıyla Kitsune'yi kuşanmıştı hemen. Kadın hızlı bir şekilde wakizashilerinin ikisiyle Teki'nin katanasına vurmuş ve savunmasının kırılmasını sağlamıştı. Aldığı sert darbe ile savunması bozulan Teki, kadının havada ani bir dönüşle harmanladığı akrobatik tekmeden kaçamamıştı bu sebeple. Tam beline aldığı tekmeyle büyük bir ivme kazanmış ve hızla yere çarpmıştı.

Yere çarpıp, anlık olarak nefesinin kesilmesinden ötürü gözleri fal taşı gibi açılmıştı Teki'nin. Boğazında hafif bir kan tadı hissediyordu. Belinde de ince bir sızı. Kadın düşündüğünden çok daha akrobatik olsa da, zehir zırhı bir kez daha darbenin büyük kısmını absorbe etmişti.

"A... Seni klon olan sanmıştım."

Yere çakılan Teki'nin yok olmaması kadına hangi Teki'nin klon olduğunu belli etmişti. Yavaşça düştüğü yerden doğruluyordu Teki. "Üzgünüm kaçak-san. Gerçeği buldun."

Klon Teki ışıldayan katanası ile bir kez daha kunoichi'ye koşmaya başlarken, Teki de kendini toparlamış ve iki yönden kadına saldırabilmek için koşmaya başlamıştı. Maskesi sayesinde kadının hiçbir duygusunu anlayamıyordu Teki. Bu yüzden biraz sinir oluyordu aslında düşmanına. Pek konuşmuyordu da kadın... Onu kışkırtabilecek ya da taktiklerini çözebilmesini sağlayacak hiçbir veriye sahip değildi bu sebeple. Öte yandan Riku ve Hiyaki'den de haber alamamıştı henüz. Riku'ya karşılaştıkları düşman sayısını bir şekilde belirtmesini söylemişti fakat ya Riku bunu yapmamıştı, ya da Teki sinyali kaçırmıştı.

İki Teki de kadına doğru ters noktalardan kesme hamlesi denerlerken kadın bir kez daha var gücü ile zıplamış ve ikili ile arasını açmıştı. Yüzünde tekrar gülümseme belirmişti Teki'nin. Havadaki bir rakibi çok daha kolay yakalayabileceğini biliyordu.

Kesme hamlesi boşa çıkıp, klonu ile birbirlerine bakarlarken, olduğu yere sabitlenmiş ve küçük bir mührün ardından Shigure stiline odaklanmaya başlamıştı. Klonu, asıl Teki'nin neler düşündüğünü hemen anladığı için vakit kaybetmeden kadına doğru sıçramıştı bile. Hızlı bir şekilde kadına kesi hamleleri yapmaya başlamıştı klon Teki. Hem kadının havada kaldığı süreyi boşa harcayacak, hem de kadının taijutsu dışında bir güç kullanmasını engelleyecekti. Kitsune ve kadının wakizashileri çevreye kıvılcımlar saçarak çarpışıyorlardı. Keskin demirlerin birbirine çarparken çıkardıkları tiz ses yankılanıyordu çevrede. Fakat birden kesilmişti sesler. Kadın 6 defa Kitsune'den gelen saldırıları bloklamış ve Klon Teki'nin 7. kesi deneyişinde, ondan çok daha hızlı davranarak boynunu kesmişti klonun. Oluşturduğu hafif duman bulutu ve "Puf!" sesiyle yok olmuştu klon. Kadın da tam bu sırada ayaklarını sağlam bir şekilde yere basmıştı.

"Bakalım buna karşı nasıl bir savunma planlıyorsun kaçak-san."

Kadın tam karşısındaki Teki'nin sözlerini duyduğu gibi rakibinin bir jutsu hazırlığında olduğunu anlamıştı. Teki'nin katanası parlıyor ve bir gücü ortaya çıkarmak istercesine savrulmaya hazır bekliyordu. Ona doğru koşarak jutsuyu engelleyemeyeceğini anlamıştı kadın. Wakizashilerinden birini hızla Teki'ye fırlattığında, Kusagakure shinobisinin yüzündeki korkuyu gördüğü gibi doğru bir hamle yaptığını anlamıştı.

Tam kalbine saplanan wakizashi yüzünden acı dolu bir ifade kaplamıştı Teki'nin yüzünü. Tekrar bir "Puf!" sesiyle yok olduğunda ise suratındaki tüm ifadeyi kadına iade etmişti.

"Tekrar klon yapmayacağımı düşünmemeliydin. Üzgünüm... Shigure Kenjutsu; Hadan!"

Kadın tam arkasından gelmekte olan sese tepki vermek için dönerken Teki jutsusunu kadına ateşlemişti bile. Kitsune'den ayrılan kesici çakra dalgaları kadına doğru hızla ilerlemekteyken kadın elindeki tek wakizashi ile kendini savunmayı denemişti fakat yeterince hızlı hareket edememişti. Yakın mesafeden vücuduna çarpan keskin çakra dalgaları ile pek acı hissettiği de söylenemezdi. Anlık yaşanmıştı her şey. İkiye ayrılan vücudu kanlar içinde yere yığılırken neler olduğunu tam olarak anlayamamıştı bile. Önemi de yoktu aslında. Hikayesi çoktan sonlanmıştı.

Kadının cesedine bir bakış atmıştı önce Teki. Sonrasında hızla at arabasına koşmuş ve yüklerinin durumunu kontrol etmişti. Şimdilik bir sorun yok gibi duruyordu. Fakat dövüştüğü kadının asıl saldırı birliğinden olmadığını düşünüyordu içten içe. Dövüş, Teki'nin içinde kekremsi bir his bırakacak kadar hızlı sonlanmıştı.