[Akatsuya Renshiro & Akatsuya Shoshiro] İki Beden Tek Geçmiş

[Akatsuya Renshiro]

Kardeşimin yapmış olduğu dahiyane plan işe yaradı. Böylece ızdırap dolu günlerim bitti. Büyük ihtimalle kaçarken arkamızda bıraktığımız hediye nedeniyle hem kaçak hem de suçlu pozisyonuna düştük. Fakat bunların hiçbirinin bir önemi yoktu. Kardeşim yanımda olduğu sürece bunlar benim için gereksiz birkaç detaydan başka bir şey değil. Onunla beraber olduğum sürece bir şekilde başımın çaresine bakabileceğimi biliyorum.

Şuan için maddi olarak sıkıntı içerisinde olmasak da shinobi olarak görev yapmadığımız için düzenli olarak bir gelirimiz yoktu. İleride karşılaşabileceğimiz problem için bir miktar paraya ihtiyacımız var. Hatta ne kadar çok paraya sahip olursak o kadar rahat bir şekilde yaşayabiliriz. Nasıl para kazanacağımız ile ilgili derin düşünceler içerisindeyken bir yandan da kardeşim Shoshiro’yu kesiyordum. Sanırım kendisi son derece tehlikeli bir jutsu geliştirdi. Gözlerimi ondan ayırdığım zaman orada yokmuş gibi hissediyordum. Adeta varlığı yeryüzünden siliniyor gibiydi. Bu durum sadece bende değil karşılaştığımız diğer insanlarda da oluyordu. Bazıları ben kardeşimi tanıtana kadar onun etrafta olup olmadığı bile anlamıyordu. Fazla güneşli havalarda buharlaşabilir diye korkuyordum. İnsanlarla konuşma işini genelde ben yapıyorum. Ara sıra onu cesaretlendirmek için yabancılarla zorla onu konuşturmaya çalışıyorum. Belki böylece bu zayıf yönünü biraz geliştirebilirim.

Havanın aşırı sıcak olduğu bir gün kardeşim ile büyük bir ağacın gölgesinde dinleniyorduk. Eğer birkaç saat daha oyalanabilirsek akşam karanlığında daha kolay yolculuk edebilirdik. Bu sebeple boş boş havanın kararmasını beklemeye başladık. Bu esnada uzaktan kalabalık bir grubun bize doğru yaklaştığını fark ettik. Kardeşime ‘’ Belki de sadece yolu kullanmak için geliyorlar. Panik yapmaya gerek yok. Sakince bekle ‘’ dedim. Bunları dedikten sonra kendimi bulunduğum ağaç kovuğuna iyice gizledim. Aramızdaki mesafe artık onları seçebileceğimiz kadar azaldığında onların küçük bir ticaret konvoyu olduğunu anladık. Bir elimi kardeşimin omzuna koyarak ‘’ Sana demiştim. Panik yapmaya gerek yok. Sadece bir ticaret konvoyuymuş. Hadi gel de bakalım neler satıyorlar ne gibi bilgilere sahipler ‘’dedikten sonra elimi kardeşimin omzundan çekip bulunduğum konumdan aşağıya doğru inmek için yere doğru çömelip ayaklarımı büktüm. Sonra kendimi aşağıya doğru bıraktım. Bulunduğum yer fazla yüksek olmadığı için kolayca yere indim. Dosdoğru konvoya doğru yürümeye başladım. Bir elimle onlara selam verirken diğeriyle sesimi duymaları için diğer elimle yarım açık bir yumruk yaparak ‘’Selam olsun dostlar. Nerelerden geldiniz neler getirdiniz’’ diye yüksek sesle onlara seslendim. Bunu derken yürümeye ve onlara yaklaşmaya devam ediyordum. Onların yanına gittiğimde kendimi ve arkamdan gelen kardeşimi tanıttım. Kardeşimle ile beraber gezen gezginler olduğumuzdan bahsettim. Hava kararmaya başladığı için kamp kuracaklarını söylediler. Hava kararmadan kamp kurma işini bitirmek istedikleri için bizim de onlara yardım edip edemeyeceğimizi sordular. Yardım etmemiz karşılığında yemeklerini bizimle paylaşmayı teklif ettiler. Yapılan yemek teklifini kabul edip onlara yardım ettik. Akşam olunca da onlarda yemeklerini bizimle paylaştılar. Yemek sırasında içkiden midir bilmem gruptan birisi ilginç şeyler söylemeye başladı. Dediklerine göre Riaru yandaşlarının kullandığı bir çok karargah onlar geri çekilirken ya imha edilmiş, ya da tamamen boşaltılmış. Fakat bunlardan bir tanesinin hala sapasağlam ve içi teçhizat dolu olarak bırakıldığına dair söylentiler olduğunu ancak bunun yeri hakkında kimsenin pek spesifik bir bilgisi olmadığını söyledi. Bunu duyunca usulca kardeşime sokulup sessizce ‘’ Ne düşünüyorsun? Sence bu konuda bir şeyler yapmaya değer mi? ‘’ dedim.

[Akatsuya Shoshiro]

Yaptığımızın doğru olup olmadığı çelişkisi hala beynimin bir köşesini kemiriyordu. Ren’i bu belaya bulaştırmayı hiç istemezdim ama sanırım o anda tek başıma yapabileceğime güvenememiştim. Belki de babamızı öldürdükten sonra onu köyde bırakıp tek başıma uzaklaşmalıydım. Böylece tek şüpheli olarak ben kalabilirdim ve o, köyde rahat bir hayat sürebilirdi. Tabi ki artık çok geçti. Yaşanmışlıklarımızın bir patlaması olarak kararımızı vermiştik. Artık sonuçlarına da beraber katlanacaktık. Şu andan sonra yalnızca Ren ve ben vardık. Bundan sonra da her zorluğu beraber atlatacaktık. Yolculuğumuzun geri dönüşü yoktu.

Her şey bir kenara tek başımıza hayatta kalmayı öğrenmemiz gerekiyordu. Aslında hem yaşamak için hem de kendimizi geliştirmek için bir şeyler kovalayabilirdik fakat bizim durumumuz biraz daha zordu. Eski bir shinobiyi öldürüp ortadan kaybolduktan sonra elimizi kolumuzu sallayarak dolaşamazdık doğal olarak. Bu yüzden normalden çok daha tedbirli olmakta fayda vardı. Bu sıcakta güneşten korunmak için durduğumuz bir ağacın altında uzanırken bu durumla ilgili planlar da yapmamız gerekiyordu. Kaçtıktan sonrasını hiç düşünmemiştik ve gün geçtikçe zorlanmaya başlayacağımıza hiç şüphe yoktu.

Ren, yaklaşan kalabalığı fark ettiğinde sakin kalmamızla ilgili tavsiyeler vermeye başladı. Ben son derece sakindim halbuki. Onlara bulaşmadığımız sürece atlatmamız zor olmaz diye düşünüyordum. Beklemeden saklanıp onları gözetlemeye başlamıştık. Yaklaştıklarında fark ettik ki sanırım kervan gibi bir topluluklardı. Ren zararsız olduklarını düşünse de ben kimseyle iletişime geçmeme taraftarıydım aslında ama onu durdurmaya fırsatım bile olmadan gelenlere doğru ilerlemeye başladı. Ne olursa olsun onu yalnız bırakamazdım. Onunla birlikte ben de hareketlendim. Konuşma işini o hallederdi zaten. Ben herhangi bir durum için tetikte kalacaktım. Ufak bir tanışma sekansından sonra adamların kamp kuracağını öğrenmiş olduk.

Ren, akşam için onlara eşlik etmeyi kabul etmişti. Nedendir bilmiyordum fakat belki de buna bizim de ihtiyacımız vardı. Birazcık yenilenmek bize de iyi gelebilirdi. Kalabalığı pek sevmesem de Ren ile birlikteyken bu bir sorun teşkil etmiyordu. Konuşma işini o hallederken sadece ortama ayak uydurmak kalıyordu bana. Sohbet devam ederken birden biri terkedilmiş bir karargahtan bahsetmişti. Ren, bu söylentiye heyecanlanmış gibi görünüyordu ki hemen bana dönmüştü. Ben de ona bakarak sorduğu soruya “Tehlikeli olabilir. Hem ayrıca sadece bir söylentiyse boşa uğraşmış oluruz.” diye cevap verecektim.

[GM - Naruto]

Alkolün 'belli ki' haddinden fazla vurmuş olduğu tüccarın sarfettiği cümlelerin ardından, rahatsız edici bir sessizlik oluşuyor ortamda iki saniyeliğine. Yalnızca ortada yanmakta olan ve üzerinde dallara saplanmış birkaç farklı gıdanın pişiyor olduğu alevin çıtırtıları duyuluyor. Birkaç çift gözün tedirgin bir şekilde size döndüğünü görüyorsunuz. Tüccarlardan biri, az önce konuşan diğerini hafifçe dürtüyor dirseğiyle. Dürtülen ise yanlış bir şey demiş olduğunun bilincindeymiş gibi aniden ses tonunu değiştiriyor ve kafasını hafifçe kaldırarak sahte bir kahkaha atıyor: "Tabii, bunların hepsi söylenti canım! Ishigakure ve Kusagakure Riaru denen o haydutun kökünü kazıdı! Karargah falan kalmamıştır ortada!" İki-üç saniyelik bir sessizlik daha oluyor ve az önce arkadaşını dürtmüş olan tüccar bu kez elindeki sake şişesini alıyor başını hafifçe sağa sola sallarken. Tüm gözlerin üzerinizde olduğunu seziyorsunuz. İçki şişesini arkadaşından zorla almış olan tüccar gergin bir ses tonuyla cümleye giriyor bu kez: "Yani tabi, Riaru'nun da kendince sebepleri vardır elbette..." diyor sonlara doğru kelimelerini yutarken. Bu noktada, oldukça kısa bir süre önce tanışmış oldukları sizlere karşı fikirlerini rahatça ifade etmekte zorlandıklarını farkediyorsunuz. Herhangi bir shinobi köyüne mensup olup olmadığınız, Riaru'nun tarafında olan ajanlar olup olmadığınız gibi bilmedikleri birden fazla faktör sebebiyle arkadaşlarının yaptığı boşboğazlığı telafi etmeye çalışıyorlar.

Bu sayede, birinci elden Yağmur Ülkesi'nde hayatını sürdürmekte olan halkın ne durumda olduğuna şahit olmuş oluyorsunuz. Belirsizlik ve kararsızlık hali tüm halkı esiri etmiş durumda. Uzun yıllardır iç karışıklıklarla boğuşan ve muhtemelen boğuşmaya devam edecek olan bu ülkede herkesin sırtını sağlam bir yere dayayarak uyumak zorunda olduğunu hissediyorsunuz. Her an bir haydut grubunun saldırısına uğrayabilecek, sarfettikleri kelimeler yüzünden ölümleriyle yüzleşebilecek olan bu toplumun sivilleri bile diken üstünde yaşamaktalar.

Aradan birkaç saniye daha geçiyor, agresif bir tutum sergilemediğiniz için az önce esen soğuk rüzgarları dağıtmak maksadıyla tamamen farklı bir konu açıp kasti olarak gürültülü bir şekilde konuşmaya başlıyor gözlerini az önce size dikmiş olan iki tüccar. Boş gürültünün, gerginliği azaltabileceğini düşündükleri bariz. Boşboğazlı tüccar ise, içki şişesini ortamı toparlamaya çalışan arkadaşından geri almaya çalışıyor beceriksizce. Ortam eskisi gibi sıcak olmasa da nispeten eski haline dönmüşken, aranızdaki cümle alışverişlerini yapıyorsunuz sessizce.

Konuyu daha fazla deşmeniz halinde alabileceğiniz olası yeni bilgiler olduğunu düşünüyorsunuz, gelgelelim tüccarların bu konuşmadan rahatsız olduğu çok bariz. Etliye sütlüye karışmadan, hayatlarını idame ettirmeye devam edebilmek için bu riskli topraklarda iş yapmak zorunda olduklarının farkındasınız. Konuşmayı yeniden açmanız halinde neler olabileceğini tam kestiremiyorsunuz. Hafif sarhoş tüccarın söyleyecek başka bir şeyi olup olmadığı ise pektabii bir muamma.

Off Topic

GM'iniz bendeniz Maxdown'dur. Pasiflik süresi 48 saat olarak planlanmaktadır. Herhangi bir soru/sorununuzda özel mesaj yoluyla ulaşabilirsiniz. İyi oyunlar dileriz.

[Akatsuya Renshiro]

Shoshiro, yönelttiğim soruyu cevabı son derece temkinli bir şekilde yanıtladı. Çok fazla bilinmeyen olduğu için tehlikeliye bulaşmak istemiyor gibi görüyordu. Bu konuda sonuna kadar haklıydı. Bende yeterli bilgiye sahip olmadan bu işe bulaşmak istemiyordum. Kafamı kardeşimin omzunu yaslayarak ‘’ Haklısın Sho ‘’ dedim. Tam bu esnada Riaru hakkında konuşan tüccarın diğer tüccarlar tarafından hafifçe dürtüldüğünü gördüm. Bu hareket den sonra söylediklerinin sadece söylenti olduğuyla ilgili bir takım cümleler söylemeye başladı. Ardından ekleyerek Ishigakure ve Kusagakure köylerinin Riaru haydutunun köklerini kazıdıklarından bahsetti. Bunları dedikten sonra başka bir tüccar belki de Riaru’nun haklı sebepleri olabilceğini söyledi. İki tarafı da mutlu etmek isterlermiş gibi bir havaları vardı. Açıkçası böyle davranmaları beni rahatlattı. Hangi tarafta olduğumuzu bilemedikleri için böyle davrandıklarını düşünüyordum. Bununla beraber bizim kim olduğumuzu bilen birileri değiller gibi görünüyordu. Köyden ayrılırken yaşanan o vahim olayın etkisi daha buraya kadar gelmemişti. En azından şuan için böyle hissediyordum.

Riaru konusunda daha fazla bilgi edinmek istiyordum. Fakat yanlış anlaşabileceğim ihtimaline karşı dikkatli olmam gerektiğinin farkındaydım. Tüccarları korkutmadan onlardan bilgi almalıydım. Bunu yapmanın iki yolu olduğu kanaatindeydim. Zayıf halka olan içkiyi fazla kaçırmış tüccara ulaşıp ondan bilgi edinmek veya tüm tüccarlara bu konuyla ne bildiğiyle ilgili soru sormaktı. Her ne kadar kardeşimle konuşup fikir alışverişi yaptıktan sonra buna karar vermek istesem de gözleri bize şüpheyle bakan insanları daha fazla kuşkulandırmak istemiyordum. Bu yüzden hisselerime güvenerek hareket etmekten başka çarem yoktu. Kafamı kardeşimin omzundan kaldırıp sol elimle hafifçe baldırına dokundum. Eminim ki kardeşim bu küçük hareketimle ‘’olay bende merak etme’’ demek istediğimi anlamıştır. Bu konuda içimde herhangi bir şüphe kırıntısı yoktu.

Önümdeki içecekten birkaç yudum aldıktan sonra tüccar grubuna seslenerek ‘’ Öncelikle söylemem gerekirse yemeğinizi bizimle paylaştığınız için çok teşekkürler. Kardeşim ve ben uzun zamandır gezginler olarak yollarda olduğumuz için böyle güzel yemeklerden tatma şansına sahip olamıyorduk. Size ne kadar minnettar olsak azdır. ‘’ dedim. Bu sözleri söyledikten sonra sağ elimi düz bir şekilde karnıma tutup kafamı öne eğerek ortamda bulunan insanlara küçük bir teşekkür ettim. Bunu yaparken boşta kalan elimle de hafifçe kardeşimin kafasını öne eğdim. Bu küçük teşekkür hareketimden sonra güler yüzle ‘’ Açıkçası az önce ki tüccar arkadaşımızın’’ bunu derken parmağımla içkiyi fazla kaçıran arkadaşı göstererek ‘’ söyledikleri ilgimi çekti. Dediğim gibi bir gezgin olarak böyle şeylere son derece ilgiliyimdir. Sizin için sakıncası yoksa böyle efsaneleri dinlemekten keyif alırım. ‘’ dedim. Sözlerim bittikten sonra tekrar önümdeki içecekten bir yudum almak için bardağı havaya diktim. Bu esnada tüccarların vereceği tepkilerini görmek için onları süzmeye başladım.

[Akatsuya Shoshiro]

Adamın tepkisinden donra anlatılanların sadece söylenti olmadığı düşüncesi oluşmuştu kafamda. Açılan konudan rahatsız olmuş gibiydiler. İçime bir şüphe düşse de bu işi daha fazla deşmeyecektim tabi ki. Açıkçası bu adamlarla herhangi bir tartışmaya girmeyi istemiyordum. Güzelce karnımızı doyurduktan sonra kendi yolumuza gitmeliydik diye düşünüyordum. Zaten fazla içmiş olan adamlar endişeli de görünüyordu bir şekilde. Adamlar bu konuşmalardan sonra ne kadar gerginse ben de bir o kadar sakindim. Çünkü bir olay çıkarsa sanki bizim yanlış bir hareketimizle çıkacakmış gibi hissediyordum. Hiçbir şey yapmadan sadece Ren’in kararını bekleyecektim.

Çok geçmeden başını omzumdan kaldırarak bir mesaj verircesine dokunmuştu. Kararı ona bırakmıştım fakat o benim düşündüğümün tam tersine adamlara soru sormaya devam ediyordu. Yine de onu bozmayacaktım tabi ki. Madem bu yola başvurmuştu sessiz bir şekilde olacakları beklemekten başka çarem yoktu. Belli ki daha fazla bilgi alabileceğini düşünüyordu. Umarım bu konuda yanılmazdı. Çünkü adamlar rahatsızlıklarını aşırı bir tepkiyle de gösterebilirlerdi bu sefer. Bu konuda düşünmeden edemesem de onlara belli etmeden sessizce oturmaya devam edecektim.

[GM - Naruto]

Renshiro, içkisinden birkaç yudum aldıktan sonra cümlelerini kurmak adına ortaya doğru konuşmaya başlıyor. Bu esnada gürültülü bir şekilde konuşan tüccarların hafifçe sessizleştiğini görüyor ikili. Öncelikle teşekkür ediyor Renshiro, tüccarlar 'önemli değil' dercesine bir ifade takınıp hafifçe başlarını sağa sola sallıyorlar Renshiro'nun minnetini ifade edişinin ardından. Yine de bakışlarında minik şüphe ibareleri sezebiliyor Shoshiro farkındalık kabiliyeti sayesinde. Renshiro, bu konuda kardeşine kıyasla daha zayıf olduğu için bu ibareleri göremiyor.

Devamında, Renshiro tüccarların huzurunu kaçırmamaya çalışarak sohbeti istediği yöne çekmek için bir girişimde bulunuyor. İlk cümlesini kurup parmağıyla garip söylentiyi ağzından kaçıran tüccarı gösterdiği anda soğuk rüzgarlar esiyor yeniden oturdukları yerde. Renshiro, sosyalleşme konusunda çok yetenekli olmadığından mütevellit; muhtemelen halihazırda gergin olan ve konuyu dağıtmaya çalışan tüccarlara niyetini biraz fazla belli etmiş oluyor. Cümlelerinin devamını getirmeye fırsat bulamadan az önce gürültülü bir şekilde konuşmaya başlayan iki tüccardan biri kafasını direkt olarak ikiliye çeviriyor. Bir yandan da elini beline attığını görebiliyorsunuz. Hızla ayaklanırken kama benzeri eski püskü bir silah çekiyor tüccar, ve hınçla konuşmaya başlıyor: "Bakın. Bela istemiyoruz. Bizim kampı hızlı kurmaya ihtiyacımız vardı, sizin ise bir şeyler yemeye. Ancak burası-" bu esnada iki kolunu da yana açarak çevreyi gösteriyor tüccar "-yeterince güvensiz değilmiş gibi bir de sizle uğraşmak istemiyoruz." Tüccarın sesi ara ara titriyor, iki kardeş de hissedebiliyor bunu. "Lütfen burayı terkedin." Kamayı hafifçe ikiliye doğrultuyor. Saldırmaya niyetli olmadığını shinobi içgüdülerinizle kolaylıkla anlayabiliyorsunuz. Silah tutmaya pek alışkın olmadığı belli. Bu biraz korku sebepli bir hareket gibi görünüyor. Diğer üç tüccar sessiz bir şekilde oturdukları yere sinmiş durumdalar.

[Akatsuya Shoshiro]

Ren konuşmaya başladığında tüccarlar tekrar sessizleşmeye başlamıştı. Teşekkürüne karşılık vermişlerdi fakat tavırları ve bakışlarında sıkıntılı bir durum vardı. Az önce konu konuşulurken olduğu gibi. Ren’in ne söyleyeceğini sezmişçesine bakıyorlardı. Bu konu her açıldığında bu böyleydi. Bir hoşnutsuzluk olduğu belliydi. Ren bunun farkında değil gibiydi. Belki de biraz daha ipucu yakalamak için fazla zorluyordu. Kendince haklı bir hareket olabilirdi. Bense adamların bu memnuniyetsizliklerinden bir şeyler çıkacağı fikrinden uzaklaşamıyordum. Eğer bu durum korkudan kaynaklanıyorsa aşırı bir tepkiyle de karşılaşabilirdik. Bu yüzden hazırlıklı olmakta fayda vardı.

Ren ağzındaki baklayı çıkardığında ise malumun ilanı olmuştu. Oluşan bu hava bizim istediğimiz bir durum değildi. Adamlar iyice huzursuzlanmış ve harekete geçmişlerdi. Benim de endişelendiğim tam olarak buydu. Adamlardan biri silah çıkardığında ise sakince ayağa kalkıp Ren’i korumak için arkama alacaktım. Adamların sesindeki korku söylentilerin pek boş olmadığını gösteriyordu fakat buradan artık bir şey çıkmayacağı apaçıktı. İşler daha da sarpa sarmadan kontrolü alıp buradan uzaklaşmalıydık. Aksi taktirde Ren’e bir zarar verebilirlerdi. “Sakin olun. Kimseye bir zarar gelmesini biz de istemeyiz. Şimdi buradan gidiyoruz.” dedikten sonra Ren’in konuşmasına bile izin vermeyecek, kolundan tutarak uzaklaşmaya başlayacaktım. Adamların da sadece kendilerini korumaya çalıştığı belliydi. Bir şeyden korkuyorlardı. Eğer bu korkunun üzerine gidersek istemsizce de olsa bize zarar vermeye kalkabilirlerdi. Zor kullanarak fazla ses çıkarmanın da anlamı yoktu. Sonuçta biz iki kaçaktık. Eğer Ren bu işi takip etmek istiyorsa başka yerde ipucu aramak zorundaydı.

[Akatsuya Renshiro]

İstediğim sonucu almaya o kadar odaklanmıştım ki ne kadar açgözlü bir şekilde davrandığımı konuşmam esnasında tüccarların tedirgin gözleri görünce anladım. Gerçi bunun farkında vardığımda cümlelerim çoktan ağzımdan dökülmüştü. Daha söylemek istediğim şeylerin tamamını bile söyleyemeden sözümü keserek tehditkar bir şekilde bizi uyarmaya başladılar. Hatta içlerinden bir tanesinin eli belinde duran silaha bile yöneldi. Böylece tanımadığım insanlarla konuşurken ilk önce durumu okumam gerektiğini ilk elden öğrendim.

Beklediğimden çok farklı bir tepki aldım. Birazcık afalladım. Tam kendimi açıklamak için konuşmaya başlayacakken Sho önüme geçti. Sanırım elini beline götüren tüccardaki silahı o da fark etmiş olacak ki beni ondan korumak için öne atıldı. Daha ağzımı bile açmamışken buradan gideceğimizi söyleyerek kolumdan tutarak beni ortamdan uzaklaştırdı. Sözlerimi bile tam anlamıyla dinlemeyen saygısız insanlara edecek bir iki kelamım daha olsa da kardeşimi daha fazla tedirgin etmek istemediğim için sessizce ona uydum. Bulunduğumuz ortamdan uzaklaşırken yarım adım ona yaklaşarak ‘’ Silahı çok eski görünüyordu. Büyük ihtimalle onları alt edebilirdik. Tabii ki bunu yapmamızı söylemiyorum ama bir daha böyle bir durumla karşılaşırsak benim için önüme atılma. Sen ne kadar benim için endişeleniyorsan bende senin için o kadar endişeleniyorum. Ayrıca biliyorsun Sho, yakın dövüş de senden daha iyiyim. ‘’ dedikten sonra yarım adım ondan uzaklaşıp kolumu tuttuğu elimle onun elini tutarak hızlıca ellerimizi ileri geri sallamaya başladım. Bu eylem eşliğinde yürümeye devam edecektim.

[GM - Naruto]

Shoshiro, Renshiro'yu kolundan tutarak ortamdan uzaklaştırıyor. İlk birkaç saniye boyunca ateş başındaki tüm adamların hareketsiz kaldığını hissediyorsunuz. 20-25 metre kadar uzaklaşmanızın ardından ise, geriye doğru göz attığınızda az önce ayakta olan tüccarın yerine geri oturduğunu görüyorsunuz. Ateşin sıcaklığından uzaklaşıyor oluşunuz, hafif mayışmış ve rahatlamış vücudunuzu gererek standart bir gündeki halinize dönüştürüyor. Durmuyor, ortamdan yeterince uzaklaşmak adına karanlığa yürüyüşünüzü sürdürüyorsunuz.

Aradan geçen yaklaşık 15 dakikanın ardından kampta yanan alevin minik turuncusu bile kayboluyor gözlerinizde. Yürüyüşünüz esnasında, olayı analiz etmek için bolca fırsatınız oluyor. Öncelikle, tüccarın söylemiş olduğu şeyin gerçek olma ihtimali üzerine kafa yoruyorsunuz bireysel olarak. Ortada eğer gerçekten böyle bir karargah varsa, Kusagakure veya Ishigakure tarafından bulunamamış olması çok da gerçekçi gelmiyor. En kötü ihtimalle sizden önce başka bir kanunsuz grubun sözkonusu karargahı yağmalamış olabileceğini düşünüyorsunuz. Yine de, Riaru'nun Yağmur Ülkesi kökenli olması aklınızı çelmiyor değil. Hem Amechou'ya, hem de Daimyo'ya kafa tutabilecek kadar güç kazanan ve kendi ordusunu kuran bu shinobinin bu gibi 'gizli' karargahları olabileceği düşüncesi mantıksız gelmiyor.

Aklınızdan geçen bir diğer soru ise, bu işin peşini bırakmak istememeniz halinde konuyla alakalı herhangi bir bilgiye nasıl ulaşacağınız. Tüccarların nereden geldiklerini ve nereye gittiklerini bilmiyorsunuz, nerede mola verdiklerini, kimlerle ahbap olduklarını, böyle bir söylentinin kulaklarına nasıl gelmiş olabileceğini de. Kasaba kasaba gezip, rastgele insanlara konuyla alakalı sorular sormanın ne kadar verimli olabileceği hakkında soru işaretleriniz var. Ki tüccarların tavırları göz önüne alındığında, bu konuyu kolayca herkesin ağzından duyamayacağınız da aşikar. Elinizdeki örnekler insanların tedirgin olduğuna işaret ediyor.

[Akatsuya Shoshiro]

Adamlar bizim ardımızdan bir süre ayakta bekledikten sonra yerlerine geri oturmuşlardı. Belki de bu kadar kolay vazgeçeceğimizi düşünmüyorlardı. Ren’in ne düşündüğünü bilmiyordum fakat benim onlarla işim bitmişti. Bu nedenle hiç düşünmeden oradan uzaklaşmıştım. Ren bu kadar ısrarcı davranıp adamları huzursuz etmiş olmasaydı belki geceyi orada rahat geçirebilme ihtimalimiz vardı. Böylece belki adamlar bize güvenip kendileri bilgi de verebilirlerdi. Tabi bunların artık hiçbir önemi yoktu. Kamptan tamamen uzaklaşmıştık ve yolumuza devam etmemiz gerekiyordu.

Adamların olayla ilgili tavırları, söylentilerin gerçek olabilme ihtimalini yüksek tutuyordu benim gözümde. Ren’in de böyle düşündüğünden hiç şüphem yoktu. Bu söylentiyi kovalamak istediğini de hissediyordum ama ben başından beri karşıt düşüncedeydim. Ne kadar her kararında onun arkasında olacaksam da henüz köyden yeni kaçmışken hayatlarımızı tehlikeye atma fikri hoşuma gitmiyordu. “Ne düşünüyorsun Ren? Söylentiler doğru bile olsa onu takip eden tek grup biz olamayız. Ayrıca çoktan bulunmuş olma ihtimali de çok yüksek. Elimizde hiçbir ipucu yokken hala bunu istiyor musun?”

Ren ne kadar istekliydi bilmiyordum. Mantık çerçevesi içinde bu işten vazgeçmeliydi ama söylediklerimin kararını etkileyip etkilemeyeceğini de kestiremiyordum. Adamlardan istediğini alamamış olsa da pes edecek biri değildi çünkü. Aklına tamamen koymuşsa sonuna kadar da gitmek isteyebilirdi. Ben aklımdakileri ona söylemiştim. Eğer hala bu işte istekliyse onunla beraber devam edecektim. Tabi önce işimize yarayacak ipuçları bulmamız gerekiyordu.