[Akatsuya Renshiro & Akatsuya Shoshiro] İki Beden Tek Geçmiş Dört Kule

[Akatsuya Renshiro]

Kardeşimin içeri sızmayla ilgili olan dahiyane fikrimi çok fazla beğenmedi. İyi bir ön hazırlık yapmadan bodoslama dalma fikri hoşuna gitmedi. Plan ile ilgili bazı konularda farklı yaklaşımlarda bulunmamız yönünde tavsiyelerde bulundu. Kulenin yakınlarına geldiğimizde çevreden bir yük arabası bulup küçük bir tiyatro oyunu sergilememiz yönünde planları vardı. Yapacağımız performans sonrasında tehlikeli grubunu bizi çalıştırmak isteyebileceğini düşünüyordu. Plan ile ilgili içime sinmeyen bazı noktalar olsa da kardeşim Shoshiro’nun bu kadar uzun bir cümle kurup oluşturduğu planı uygulamaya karar verdim. Kardeşimin durmadan arka arkaya hunharca kelimeler sıralayarak konuşması adeta hipnoz olmama neden oldu. Nasıl olduğunu anlamadan bir anda kendimi yük arabası ararken buldum.

Kardeşimin oluşturduğu plan doğrultusunda etrafı araştırırken mükemmel bir yük arabası bulduk. Üstelik etrafta kimsede olmadığı için özgürce alıp götürebileceğimiz bir yük arabasıydı. Sadece bazı ufak problemler vardı… Yük arabasının sadece kendisi vardı. Yük arabasını hareket ettirecek beygir gücü maalesef yoktu. Belki etrafta yük hayvanları bulabiliriz umuduyla yük arabasının yanından ayrılıp tekrar etrafı keşfetmeye başladık. Yaklaşık yarım saatlik bir dolanmadan sonra insan sesleri işitmeye başladık. Gelen seslere bakıldığında en az dört kişilik bir grupla karşı karşıya olduğumuza kanaat getirdim.

Denk geldiğimiz en az dört kişiden oluşan grubu geçtikten sonra daha kulenin içerisinde doğru ilerlemeye başladık. Etrafta çalışan insanları görecek kadar kuleye yaklaştık. Çalışan insanların çoğu erkek bireylerdi. Kan ter içerisinde kalmalarına rağmen çalışmaya devam ediyorlardı. Kırdıkları taşları at arabasına yüklüyorlardı. Bu esnada görüş alanıma kule girdi. Tamamen kuleyi görebiliyordum. Hatta kulenin tepesinde bulunan bir kişinin balyoz ile kuleyi tepeden kırmaya çalıştığını da gördüm. Onun dışında etrafa baktığımda yaklaşık 7 kişilik bir grubun yanımızda olduğunu gördüm.

Kardeşim yük arabası planını uygulamak için çok fazla iç kısımlara ilerledik. Bence bu noktada tekrar geriye dönüp yük arabası için at bulup sonra tekrardan bu noktaya gelmek gereksizdi. Önümüzdeki insan sayısı haliyle kalabalık olduğundan direkt bir aksiyona da girmek istemiyordum. Çünkü şuanda 7 kişi saymış olsak da etraftan kaç kişinin çıkacağını bilemezdik. Tek başına 7 kişi bile çoktan bir de sayısını bilmediğimiz bir takviye kuvvet ile çarpışmak çok riskli. Açıkçası ne yapmamız gerektiği konusunda kararsızım. Konuşarak anlaşmayı denesek bile bu noktaya kadar gizli gizli geldiğimiz için arkadaşların bize sıcak bir karşılama yapacaklarını zannetmiyordum. Bu yüzden usulca kardeşime yaklaşıp iki ellimle ağzımın sağ ve sol tarafını kapatıp kısık sesle ‘’ şşşşt. Sence ne yapmalıyız? Akşamı beklesek çok mu saçma olur ‘’ diyecektim. Aklıma gelen tek fikir öylece karanlığın çökmesini beklemekti. Böylece sayı olarak dezavantajlı olsak ta gölgeleri kullanarak daha da yakınlarına girebilirdik. Hatta böylece bu arkadaşları gece uyurken yakalama şansımız da vardı.

[Akatsuya Shoshiro]

Araştırmalarımıza ilk olarak bir yük arabası aramakla başlamıştık. Öne sürdüğüm fikir Ren’in de aklına yatmış gibiydi. Henüz kulenin yerini de adamların tavrını da bilmesek de anlatılanlardan yola çıkarak adamların içine sızma planının ilk adımını bu şekilde gerçekleştirmek istiyorduk. BU doğrultuda sahipsiz bir yük arabası bulsak da onu kullanmanın şimdilik bir yolu yok gibi görünüyordu. Planda bir aksaklık olmuştu fakat yine de lazım olduğunda kullanabileceğimiz bir şey bulabilmemiz bile iyi haber diye düşünebilirdik. Buraya dönmemiz gerekmesi halinde yerini iyice aklıma kazımam gerekiyordu.

İlerledikçe buradan itibaren de yolumuz uzun gibi görünüyordu. Tüm şartlar gelişmiş olsa bile bıraktığımız arabayı bu ormanlık alandan geçirmek de kolay olmazdı. Onu yine de aklımızın bir ucunda tutarak ilerlerken başka planlar düşünmeye başlamak en doğru seçenek olacaktı sanki. Bu düşüncelerle bir patika yola çıkmıştık. Belli ki bu yoldan da bir şeyler geçmişti. Kuleye yaklaştığımızı varsayarsak kırdıkları taşları bu yoldan taşıyor olabilirlerdi. Uzun bir patika yoldu. İlerlemeye devam etmemizle birlikte artık seslerin varlığını hissetmeye başlamıştım. İlerledikçe duyulan seslerden burada bir çalışma olduğunu anlıyordum. Öncelikle ne olup bittiğini anlamak için kimseye görünmeden yaklaşmak en iyisi gibi duruyordu.

Güvenli bir yerden gözlem yaptığımızda çalışan insanları rahatlıkla görebiliyorduk. Anlattıkları gibi kuleyi yukarıdan aşağıya doğru parçalıyorlardı. İhtiyacımız olan şeyi almak kolay olmayacaktı fakat buraya kadar gelmişken istediğimiz almamak da olmazdı. Ne yapacağımız konusunda ilk fikir Ren’den gelmişti. O, beklemeyi seçmişti. Madem öyle çok istiyor, gece hamlelerimizi daha güvenli yapabileceğimizden onun fikrini onaylayacaktım. Fakat yine de geceye kadar boş durmak da olmazdı. “Pekala dediğin gibi bekleyebiliriz. Bu sırada ben kimseye görünmeden etrafı iyice inceleyeyim. Gözden kaçırdığımız bir şey olmasın. Sen de güvenli bir yere geç ve bekle. Hava karardığında da duruma göre harekete geçeriz.” diyecektim.

[GM - Naruto]

Aranızda yaptığınız konuşmalar neticesinde, harekete geçmek için gecenin çökmesini beklemeye karar veriyorsunuz. Her ne kadar şu an için bulunduğunuz bölgede insanlar sizi fark etmemiş olsa da, gece çökene kadar burada beklemeniz halinde, ister istemez dikkat çekebileceğinizi düşünüyorsunuz. Bu yüzden de, nispeten daha güvenli bir yere geçmeye karar veriyorsunuz. Bu bölgeden kuleyi gözlemlemeniz mümkün olmuyor, ancak güvenlik noktasında herhangi bir açığı da bulunmuyor.

Saatler ilerleyip gece çöktüğünde, ilk gözlem noktanıza doğru harekete geçiyorsunuz. Bu zaman kadar azalan sesler ve dinginleşen hava, kulenin etrafındaki insan sayısını azaldığını ya da çalışmayı bıraktığını siz anlatıyor. Görsel olarak kuleyi ve çevresini gözlemleme imkanını elde ettiğinizde ise, her iki düşüncenizin de gerçekleşmiş olduğunu fark edebiliyorsun. Sayı olarak 4 kişi kalmış gruptan başka biri etrafta yok gibi duruyor. Bununla birlikte, bu dört kişi kulenin size doğru biraz ilerisinde yere çöküp bir şeyler yiyorlar. İştahlarına bakılırsa fazlasıyla acıkmış görünüyorlar ve bu da sizin kullanabileceğiniz bir fırsat olabilir gibi görünüyor. Aynı zamanda, adamların bu iştahı, sizin arkadan yapacağınız bir ilerlemeyle kuleye ulaşabileceğinizi de gösteriyor. Fakat bu noktadaki tek çekinceniz, şu anda yemek yemekte olan adamların her birinin hemen yanında duran farklı boylarda ve cinslerde kesici aletlerin olması oluyor. Bir nevi güvenlik olarak burada bırakılmış gibi görünen adamların genel hatlarına baktığınızda, her birinin fit yapıda olduğunu da görebiliyorsunuz. Dolayısıyla hem işçilik hem de güvenlik işini üstlenen bu kişilerin, her iki sınıfta da güvenilir niteliğe sahip olduğunu düşünmeden edemiyorsunuz.

[Akatsuya Renshiro]

Kardeşim yapmış olduğum bekleme planını onayladı. Beklerken boş boş durmak yerine etrafı incelememizi önerdi. Mantıklı bir öneride bulundu. Çünkü çok fazla boş vaktimiz olduğu için bu boş zamanı yeni şeyler öğrenerek geçirmek ileride bize fayda sağlayabilirdi. Bu yüzden, güvenli olduğunu umduğumuz bir yerde gecenin çökmesini bekledik. Bu sırada da bol bol gözlem yaptık.
Fakat çok faydalı bir gözlem yapamadık. Bulunduğumuz güvenli alandan etrafı gözlemlemek mümkün değildi. Güvenli bölgeden ayrılmadan gecenin çökmesini beklemeye karar verdik. Yine de belki bir şeylere denk gelirim diye etrafa bakmaya devam ettim.

Gecenin çökmesiyle belirlenen ilk gözlem noktasına ilerledik. Etraf son derece sessizdi. Kulenin etrafındaki insan sayısında da azalma vardı. Büyük ihtimalle öğle vakti hunharca çalışan grup dinlenirken gözlem yapmak için az sayıda kişi etrafta gözcülük yapıyordu. Umduğum senaryo bu şekildeydi... Kulenin etrafını görmeye başladığım bir konuma geldiğimizde, tahminlerim doğru olduğunu fark ettim. Etrafta 4 kişi kalmış görünüyordu. Bu görünen 4 kişi ise durmaksızın yemek yiyorlardı. Böyle yemek yemeleri biraz şüphelenmem neden oldu. Belki de bu küçük grubumuz yemek için uyanan yiyici tayfaydı. Asıl gözcülerin bu arkadaşlar olmama ihtimalide vardı. Bu şüphem grup üyelerinin yanlarındaki silahları görmemle biraz daha rahatladım. Görünen o ki bu arkadaşlar sadece çok az olan gözcülerdi.

Gözcülerin pekte işleri yapacak durumları olmadığı için içeriye sızmaya deneyebiliriz gibime geliyordu. Onları alt etme gibi bir seçeneğimizde olsa da sebepsiz yere kimseyi öldürmek istemiyordum. İnsanları etkisiz hale getirmenin tek yolu onları öldürmek olmasa da 4 kişilik bir grubu ses çıkarmadan hızlıca etkisiz hale getirecek kadar kendime güvenmiyordum. Bu yüzden içeriye sızmayı deneme taraftarıyım. Bu niyetimi kardeşime de söylemek istediğim için, elimle kardeşimin omzuna dokunduktan sonra '' Sessizce ilerlemeyi deneyebiliriz. '' diyecektim. Kardeşimin vereceği cevaba göre harekete geçmeyi planlıyordum. Bu yüzden kardeşimi beklemeye başladım.

[Akatsuya Shoshiro]

Kararımızı verdikten sonra geceyi beklemeye koyulduk. Nispeten daha güvenli bir yer bulmuş olsak da buradan istediğim gibi gözlem yapamıyordum. Madem öyle bu işi de geceye bırakarak biraz dinlenmek en iyisi olacaktı. Enerjimi toplayarak daha hazırlıklı olabilirdim. Önümüzde hala birkaç saat vardı. Bulunduğumuz konumda da herhangi bir sorun çıkmayacağından da emin gibiydim. Yine de uyumadan dinlenmek en daha doğru geliyordu. Bu nedenle bir köşede beklemeye koyuldum.

Gecenin çökmesiyle ortalık biraz daha sakinlemiş gibi görünüyordu. Tabi yine de bunu teyit etmemiz gerekliydi. Kuleyi gözlemleyebilecek bir yerde durduğumuzda işçilerin sayısının azaldığını görmüştük. Ayrıca şu an yemek molasındaydılar. Dört kişiydiler fakat sıradan insanlar gibi görünmüyorlardı. İşler ters gittiğinde öyle kolayca alt edebileceğimizden emin değildim. Zaten ben de olay çıkartarak ilerlemek istemiyordum açıkçası. Şu an kulenin yanına yaklaşıp aradığımız kulenin bu olup olmadığını öğrenebilirdim. Fark edildiğim takdirde bir b planına ihtiyacım olacaktı tabi. O durumda bir çıkış yolu bulmam gerekecekti. Ren harekete geçmek istiyordu fakat iki kişinin gitmesi daha tehlikeli olabilirdi. Bu yüzden birimizin gitmesi daha mantıklı gibi geliyordu bana. “Bırak sadece ben gidip bir göz atayım. Gizlilik konusunda daha tecrübeliyim. İki kişi olursak fark etme ihtimalleri artar. Senin gözün sürekli bende olsun. Bir sorun çıkarsa müdahale etmek için hazır ol.”

[GM - Naruto]

Aranızda geçen kısa konuşmanın ardından, içinizden harekete geçen kişi Shoshiro oluyor. Kuleye uzanan arka yola doğru ilerlemek için önünde bulunan uygun cisimleri sırasıyla tespit ediyor ve çalıların arasından kayarak büyük bir ağaç gövdesinde ilk molasını veriyor. Ağaç gövdesinde bir süre bekledikten sonra ise başka bir çalıya geçiyor ve kulenin biraz yakınındaki teçhizat yığınına sırtını veriyor. Becerileri sayesinde, iştahla yemeklerini yiyen adamlara hiçbir şekilde yakalanmayan Shoshiro, yarım dakikanın sonunda kulenin arkasına varmış oluyor. Shoshiro hızlıca kulenin içine girebilecekleri bir nokta bulmayı amaçlıyor ve etrafına hafifçe baktıktan sonra camı kırık bir pencere bulunduğunu fark ediyor. Shinobi yetenekleri olmasa ulaşması mümkün olmayacak bu pencereye doğru düz duvarda tırmanan Shoshiro, pencereden içeriye baktığında, içeride bir sürü kazı aleti olduğunu ve yukarıya doğru çıkan bir merdivenin bulunduğunu görüyor. Kafasını hafifçe kulenin içine sokan Shoshiro, içeride herhangi birinin olup olmadığını kontrol ettiğinde, içeride bir canlı bulunduğuna dair herhangi bir ipucu göremiyor.

Shoshiro kulenin için inceledikten sonra bu kez dışarı çıkıyor ve Renshiro’yu görebileceği bir acıyı yakalayarak onu da yanına çağırıyor. Renshiro, Shoshiro’nun gittiği yolun aynısını giderek Shoshiro’nun yanına geliyor. Shoshiro kulenin içinde gördüklerini Renshiro’ya anlattıktan sonra, bu kez ikiniz birlikte kulenin içine girmeye karar veriyorsunuz.

Shoshiro’nun bulduğu kırık pencereden içeriye girdiğinizde, ağır bir toz bulutuyla birlikte yere iniyorsunuz. Kulenin tepesindeki taşların yıkılması sürecinde ve kulenin bu kısmında verilen hasar nedeniyle oluşan tozlar, bir an için dışarıdan görülebileceğiniz ihtimalini doğursa da, sessizlik içinde geçirdiğiniz birkaç saniyenin sonunda dışarıda bir hareketlenme olmadığını anlayabiliyorsunuz. Ancak bu noktada sizin açınızdan daha büyük bir sorun beliriyor. Zaten tam olarak ne arayacağınızı tam olarak kestiremiyorken, kule içindeki bir merdiven yukarı çıkarken bir de zeminin yere doğru kazılmış olduğunu ve tahta bir merdivenin aşağıya doğru sallandırılmış vaziyette durduğunu görüyorsunuz. İkinizin birlikte hareket etmesi halinde, kulenin iç kısmında yapacağınız incelemenin uzun sürebileceğini düşünüyorsunuz ve bu noktada ikiye ayrılmak sizin için daha faydalı gibi görünüyor. En azından Shoshiro, kafasında yaptığı bir hesaplamada bu yolun en mantıklısı olduğunu düşünüyor. Fakat Renshiro’nun klostrofobisi de tam bu noktada devreye giriyor ve aşağıya doğru sallandırılmış merdivenden inme konusunda kendisinden pek de emin olamıyor. Ancak ikiniz de şu anda zamanın aleyhinize işlediğini fark edebiliyorsunuz.

[Akatsuya Renshiro]

Yapmış olduğum sessizce ilerleme planı kardeşim tarafından kabul edildi. Fakat küçük bir ön koşul ile kabul edildi. Shoshiro, benden daha tecrübeli olduğunu öne sürerek önden gidip alanı keşfetme görevini üstlendi. Kendisinden bu kadar emin bir şekilde iddialı cümleler kurduktan sonra onu reddetmek olmayacağı için sessizce önerisini kabul ettim.

Kardeşim Shoshiro adeta bir kedi edasıyla sessizce ve atik bir şekilde bir o yana bir bu yana durmadan ilerleyişine devam etti. Görüş mesafemden çıkana kadar yaptığı hareketleri nefesimi tutarak takip ettim. Artık göremeyeceğim bir açıdan kuleyi incelediği esnada ise pür dikkat sessizliği dinlemeye odaklandım. Olası bir tehlike durumu için hazırda beklemekten başka bir şey yapamayacağım için biraz gergin olsam da kardeşime inanıp sessizce onu beklemeye başladım. Çok geçmeden kardeşim kulenin içinden çıkıp beni yanına çağırdığını varsaydığım bazı el kol hareketleri yaptı. Kardeşimin kedi adımlarının aynısı yapmaya çalışarak onun gittiği yolu takip edip onun yanına doğru ilerledim. Yanına vardığımda kardeşim, kulenin içerisine girdiğinden ve içeride gördüğü bazı şeylerden bahsetmeye başladı. Çok da ilginç şeyler görmemişti. Bazı kazı aletleri gördüğünü söyledi. Gerçi içeride bu gördüğümüz aletlerin dışında daha bir sürü şey olabilirdi. İçeride ne olup bittiğini öğrenmek için içeri girmeye karar verdik.

Kardeşimim bulduğu kırık camdan içeri girdim. İçerisi duman altı olmuş bir haldeydi. Kırdıkları taşlardan çıktığını varsaydığım mermer tozları içeride birikmiş gibi görünüyordu. Etraftaki dumandan ''minimum'' düzeyde hasar almak için kıyafetimdeki kumaş parçasının bir kısmını ağzıma götürüp maske görevi görmesi için ağızımı kapattım. Dumanın vücuduma zarar vermesini istemiyordum. Ayrıca tozdan dolayı öksürüp uyuyan insanları da uyandırmak istemiyordum. Kendi güvenliğimi bir şekilde hallettikten sonra yaptığım şeyin aynısını kardeşimin de yapması için ona gösterdim.

Aradığımız kulenin bu kule bile olup olmadığından emin değilken birde içeride bulmamız gereken ne olduğunu bilmediğimiz bir şey vardı. Bu kadar fazla bilinmez varken üstüne üstlük etrafımızda tehlike unsurları da vardı. Uyuyan grup üyeleri ve nöbet tutan grup üyelerinin dikkatini üzerimize çekmemek için acele etmemiz gerekiyordu. Hızlıca etrafı ararken küçük bir yol ayrımına geldik. Bir merdiven yukarı çıkarken bir de zemine doğru giden bir merdiven vardı. Kulenin içerisine girdiğimizden beri tozdan dolayı kısıtlanan görüş açımdan dolayı zaten son derece rahatsızken merdivenleri bile tahtadan olan sonu belli olmayan bodrum katına gitmek beni rahatsız etti. Kısıtlı zaman diliminde tüm kuleyi taramamız için iki yere de gitmemiz gerekiyordu. Bunu da en hızlı şekilde yapmamız gerekiyordu. Bu yüzden kardeşime ' '' Sen aşağı yoldan git. Bende yukarı tarafta ne var diye bakacağım. Ters giden bir şey olursa bana bir işaret gönder. '' diyecektim. Bunu söyledikten sonra kardeşimin ne diyeceğini beklemeden yukarıdaki yola doğru yürümeye başladım. Ayrılmamızı pek istemeyeceğini bildiğim için bu şekilde davrandım. Yaptığımın ne kadar mantıklı bir hamle olduğunu elbet gün bitmeden öğreneceğim.

Etrafı araştırırken bir yandan da hızlı hızlı '' 12345678910 '' diye içimden saymaya başladım. Dar bir alanda kardeşimden ayrı bir şekilde ilerlerken sakin kalmak için böyle yaparsam rahatlayacağım kanısındaydım. Etrafa göz gezdirirken taş çıkarmada kullanılan kazı aletlerini görmezden gelmeye karar verdim. Aradığımız şeyin kaba bir mermer veya taş olduğunu düşünmüyordum. Göze güzel görünen taşlardan bulabilirsek elbet de onlara vakit ayırabilirdim. Bu taşlardan en kötü ihtimalle para kaynağı olarak geri dönüş alabilirdik. Fakat asıl merak ettiğim şey buranın kazılmasının tek nedeninin taş ticareti için olup olmadığıydı. Bu yüzden etrafta evrak veya parşömen tarzından bilgi içeren kaynaklar bulabilirsem onları incelemek istiyordum. Bu doğrultuda etrafı incelemeye çalışacaktım.

[Akatsuya Shoshiro]

Konuşmamızın ardından kuleye doğru tek başıma hareketlenmiştim. Umarım kısa sürede aradığımız sembolü bulurdum da bir sonraki adımımıza geçebilirdik. Tabi bu şimdilik bir temenniydi. Bunu yapabilmek için ise oldukça dikkatli olmam gerekiyordu. Bütün gizlilik yeteneklerimi kullanmalıydım ki adamlar beni fark etmeden işimizi bitirebilelim. Bu nedenle yavaş yavaş ilerlemeye devam ediyordum. Bir yandan da adamların durumunu kontrol etmeyi ihmal etmiyordum. Adamlar yemeklerini yemeye devam ederken kuleye yaklaşmayı başarabilmiştim. Birazcık bakınıp bir giriş aradıktan sonra camı kırık bir pencere dikkatimi çekivermişti. Buradan içeriye girip bir araştırma yapabilirdim. Tabi öncelikle pencereden içeri bir göz atmam gerekiyordu. İçeriye bakış atıp kimsenin olmadığına emin olduktan sonra kendimi pencereden içeri atmıştım. Şimdi biraz araştırma zamanıydı.

Ufak bir alan kontrolünün ardından halihazırda yıkılma aşamasında olan bu kulenin harabeye dönmüş içinde aşağı ve yukarı giden iki yol fark etmiştim. İki tarafa birden bakmak oldukça zamanımı alırdı. Bu durumda Ren’i de yanıma çağırarak içeride ikiye ayrılmak zaman tasarrufu yapmamızı sağlayacaktı. Bu fikirle Ren’e kuleye gelmesini işaret ederek çağırmıştım. Ren de geldikten sonra durumu kafasında tarttıktan sonra yukarı gitmeyi teklif etmişti. Bu durumdan pek hoşnut olmadığını fark etsem de en mantıklı hareket bu olacaktı. Benim için aşağı ya da yukarı gitmek arasında bir fark yoktu. Şu an o nasıl rahat hissederse o şekilde hareket edecektim. Tek istediğim her ne arıyorsak bir an önce bulup bu boğucu yerden en hızlı şekilde çıkmaktı.

[GM - Naruto]

Renshiro; Aranızda kulenin üst kısımlarına çıkacak kişinin sen olduğuna karar vermenizin ardından, kulenin taş basamaklarından yukarıya doğru çıkmaya başlıyorsun. Zemin, oldukça eskimiş ve yıpranmış görünse de, kulenin merdivenlerinin ve duvarın iç kısımlarının halen sağlam olduğunu anlayabiliyorsun. Bu noktada aslında aradığın şeyin tam olarak ne olduğunu bile tam bilemesen de, en azından odağını daha parlak taşlara yöneltmeye başlıyorsun. Bununla birlikte, etrafta evrak veya parşömen türevi şeylerin olup olmadığını da kontrol ediyorsun. Ne var ki, bulunduğunuz alanda mobilyaya dair bir şey dahi yokken, bu tarz bir evrak veya parşömenin bulunması da pek olası olmuyor.

Adımların yavaş yavaş kulenin yukarısına doğru çıkmaya başlarken, duvarlardaki yer yer parçalanmaları görebiliyorsun. Sert bir cismin bıraktığı izlere rağmen duvarlardan parçalar kopmuş olsa da, duvarların sağlamlığı seni şaşırtıyor. Bu açıdan bakıldığında, aslında kulenin neredeyse hemen hemen yerinden yıkılmaya çalışıldığını, ancak yukarıda doğru gittikçe artan yıkım izlerinden dolayı, yukarı bölgelerde kulenin yapısının zemine oranla daha gevşek olduğunu anlayabiliyorsun. Dolayısıyla, aslında bu kulenin yukarıdan yıkılmasının nedeninin, zemin bölgesinin inşası olduğunu kavrayabiliyorsun. Yine de içten içe, uygulanacak bir jutsuyla veya kullanılacak bir taijutsu tekniğiyle duvarlara zarar verilip verilmeyeceğini merak ediyorsun. Ne var ki, duvardaki yıkım izlerinden hiçbiri sana burada böylesine bir yönteme başvurulduğunu göstermiyor.

Yıkık kulenin tepe kısımlarına doğru geldiğinde, bu noktaya kadar gözüne hiçbir şey ilişmediğini fark ediyorsun. Her şeyin olması gerektiği gibi olduğunu ve burasının bir enkazdan farksız olduğunu düşünüyorsun. Bir yandan da, zemin bölgelerde kullanılan taş ve kaya parçalarıyla, tepe kısımlara doğru kullanılan taş ve kaya parçaları arasındaki kalite farkını da ilk elden gözlemleyebiliyorsun. Tam bu aşamada ise, gözüne duvarda bulunmaması gereken bir iz çarpıyor. Daha doğrusu, becerilerin sayesinde iki taş arasındaki açıklıktan yansıyan bir farklılık hemen dikkatini çekiyor.

Bakışlarını doğrudan bu dikkatini çeken yöne yönlendirdiğinde, iki taş parçası arasında inşa veya yıkım sırasında var olmaması gereken oyukluklar olduğunu görüyorsun. İki taşın birbirinin yüzeyine yapıştırılmasıyla, bir taşın yüzeyinde yapılmış oyuklar kulenin sağlam halinde pek de görülebilir nitelikte durmuyor. Ancak parçalanmış taşlar arasında, bu oyukluk da dikkatli gözler tarafından görülebilir bir hale gelmiş duruyor. Oyukların bulunduğu taşa doğru hamle yaptığında, taşın sana bakan kırılmış yüzeyi, yıkım işlemlerinden bu taşın da nasibini aldığını gösteriyor. Ancak senin açından işe heyecan veren kısım, taşın yerinden kolayca oynaması oluyor. Kırık taşı elin aldığında ise taşın üstünde bir kanjinin işlenmiş olduğunu fark ediyorsun. Fakat, taşın bir kısmının kırılmış olması nedeniyle bu tamamı bulunmayan kanjinin ne anlama geldiğini anlayamıyorsun.

Shoshiro; Renshiro’nun yukarıya çıkmasının ardından tahta merdivenle aşağıya inilen çukura yöneliyorsun. Yukarıdan baktığında, çukurun tam olarak ne kadar derin olduğunu, ucunun ve gecenin karanlığından dolayı tam olarak anlayamasan bile, etrafındaki kum ve taş parçalarından bu çukurun sonradan açılmış olduğunu da anlayabiliyorsun. Çukurun dibini görebilmek amacıyla gözlerini ne kadar kıssan da bunun sana bir faydası olmuyor. Çapı 1.5 metre civarında olan bu dar çukura inmenin doğru olup olmayacağını bile düşünmeye başlıyorsun.

Çukura inmek adına merdivenin ilk birkaç basamağından aşağıya indiğinde, toprağın nemli kokusu ve boğuculuğu seni esir almaya başlıyor. Tüm bu karanlık içerisinde, öylesine aşağıya inmenin ne kadar mantıklı olabileceğini düşünmeye başlıyorsun. Bununla birlikte, karanlık nedeniyle birkaç adım sonra bir şey göremeyecek olmanı da hesaba kattığında, aslında bu şekilde aşağıya inmekle pek bir şey elde edemeyeceğini düşünmeye başlıyorsun.

[Akatsuya Renshiro]

Kardeşim ile yollarımızı ayırdıktan sonra seri bir şekilde etrafı aramaya başladım. Amacım, bulabildiğim her bilgi kırıntısını bulmaktı. Bu yüzden de etraftaki evrak veya parşömen tarzındaki her ne varsa incelemeye başladım. Aslında hedefim bu yöndeydi desem daha doğru olurdu. Bulunduğum bölgede oturabileceğim bir mobilya bile yokken herhangi bir evrak bulma şansım son derece azdı. Yine de önceliklerimi bu şekilde belirleyip bu doğrultu da aramaya devam ediyordum. Arada belki denk gelirim ve iyi paraya okuturuz diye güzel taşlara da bakmayı ihmal etmiyordum.

Kulenin yukarısına doğru ilerlerken, etrafın hunharca parçalandığını gördüm. Öğlen saatlerinde gördüğümüz grup üyeleri safi beden gücüyle ciddi ciddi kuleyi parçalamaya çalışıyorlardı. Bu işlemi yaparken herhangi bir jutsu veya taijutsu kullanmadıkları belli oluyordu. Bence, değerli bir şeye veya bir şeylere zarar vermedikleri için böyle yapıyor olabilirlerdi. Etraftaki yıkım izlerine bakarken, oldukça kendimden emin bir şekilde '' Kesinlikle değerli mücevher arıyordu. Başka bir şey olması mümkün değil. '' diye fısıldadım. Etrafta yıkıntılardan başka ilgi çekici herhangi bir şeye denk gelemedim. Dikkatimi çeken tek şey, aşağı katlarda kullanılan taşlar ile yukarı katlardaki taşların farklı olmasıydı. Yukarı katlardaki taşlar daha kaliteliydiler. Bunu fark ettiğim esnada içimden '' Demek ki biraz daha erken gelseydik, kulenin en tepesinde değerli taş var mıydı yok muydu görürdük '' dedim. Yaşadığım bu minik üzüntü anımda, karşımdaki duvarda enteresan izler gözüme ilişti. Biraz yakına gittiğimde iki taş arasında bir açıklık olduğunu gördüm. Bu açıklık içerisinde ise yansıyan bir şey vardı.

Büyük bir heyecanla yansıyan cisme doğru yürümeye başladım. Yansıyan cismi almak için hamle yaptım. Oyuklarda arasında hamle yaptığım şeyin bir başka kırık taş olduğunu anladım. Daha değerli şeyler bulacağımı zannettiğim için biraz moralim bozuldu. Taşı iyice bir incelediğimde ise üzerinde yazan bazı yazılar olduğunu fark ettim. Ne yazık ki taş kırık olduğundan dolayı üzerindeki yazı tam anlamıyla anlaşılmıyordu. Yine de ilerde lazım olur düşüncesiyle taşı cebime koymaya karar verdim. Bulmak istediğim hiç bir şeye denk gelemediğimden dolayı bulmak istediğim hedefleri değiştirmeye karar verdim. Böylesine bir kazı alanında değerli mücevherler ve gizli bilgilerle dolu parşömenler aramam beni bir yere götürmeyecekti. Bu yüzden kazı yapılan yüzeyleri daha dikkatli bakmaya karar verdim. Az önce bulduğum gibi üstünde yazı olan taşlardan belki daha çok bulabilirdim. Böyle tek bir tane kırık taş olunca anlamsız olsa da daha çok taşı bir araya getirebilirsem belki taşlardan anlamlı bir yazı çıkartabilirdim.

Araştırmama son sürat devam ediyordum. Kardeşimi arkada bıraktığım için biraz düşünceliydim. Etraf sessiz olduğundan dolayı başına bir şeylerin geldiğini düşünmüyordum. Fakat yine de şuanda yanımda olmasını isterdim. Bu yüzden bir an önce en üst kata kadar çıkıp, bulabileceğim tüm ipuçlarını bulmak istiyordum. Yine de, belki bir daha böyle bir araştırma yapma şansımız olmayabilir diye acele etmiyordum. O kadar uğraştıktan sonra benim yapacağım bir ihmal yüzünden elimiz boş geri dönmek istemiyordum. Bu yüzden dikkatli dikkatli ve yavaş adımlarla etrafı incelemeye devam ediyordum.