[Akatsuya Renshiro & Akatsuya Shoshiro] İki Beden Tek Geçmiş Dört Kule

[GM - Naruto]

Off Topic

Minimum yazmak bu kadar zor olmamalı bence

Renshiro’nun tanışma faslına ilişkin sözlerinin ardından adam başını sallamakla yetiniyor ve dinlemeye devam ediyor. Renshiro’nun konuşması bittikten sonra elindeki süpürgeyi dayanak olarak kullanmaya başlayan adam “Öğle saatlerinde başlıyoruz servise. Akşam tabi daha kalabalık oluyor.” diyerek sondan cevaplamaya başlıyor sorularınızı. Hemen ardından yüzündeki gülümsemeyi korurken “Efsane mevzusunda işe çok bir şey bildiğim söylenemez.” diyor ve eliyle içeriyi baştan aşağıya gösteren bir hareket yaptıktan sonra “Bilirsiniz işte, sabah temizlik, sonra servis, sonra yine temizlik ve sonra yatış. Sabah kalk, aynı işler tekrar. Hayatım bundan ibaret gibi.” diyor. Sözlerinde pek de halinden acındırma barındırmayan adam hafifçe bir iç geçirdikten sonra “Tabi gelenler arasında boş muhabbet yapanlar oluyor. Hani onlardan birine sorabilirsiniz bu konuyu. Ya da dua edin iyi ruh halinde olan bir Arata-san gelsin ve size bildiği tüm efsaneleri sıksı… Yani anlatsın.” diyor gülümsemesini bir kahkahaya evirirken.

Adamın bu cümleleri bittiği anda birden arkanızdan çarpan bir kapı sesiyle irkiliyorsunuz ve birden arkanızı döndüğünüzde, orta yaşlı, beyaz saçları olan, boylu poslu bir adam görüyorsunuz. Yüzünde gergin bir ifade olan adam bakışlarını sizinle konuşan adama dikmişken “Sıksın diyecektin değil mi? Doğru söyle!” diyor hafif bağırtı tonunda. Adam biraz ağzında laf gevelemeye çalışır gibi dururken orta yaşlı adam size doğru yaklaşıyor ve ikinize de sert bir bakış attıktan sonra sizinle konuşan adamın elindeki süpürgeyi yavaşça alarak “Sana daha önce süpürgeli bir adamın başına gelen hikayeyi anlatmış mıydım Kayo?” diyor. İsminin Kayo olduğunu öğrendiğiniz adam hafifçe iki yana doğru başını sallarken “İyi dinle o zaman. Bir gün… ııı… süpürgeli adam… ııı…” diyor ve birden susarak size dönüyor. İkinize birden çatık kaşlarıyla bir bakış attıktan sonra “Tanımadığım kişiler varken sıka… Yani anlatamıyorum.” diyor. Tam bu esnada Kayo lafa girerek “Sıkamıyorum diyecektin değil mi? Doğru söyle!” diyor az önceki cümleleri taklit edercesine. Adam bir anda yüzündeki öfke ifadesini gevşek bir gülümsemeye çevirirken “He ya!” diyerek kahkaha atmaya başlıyor. Gözlerinizin önünde yaşanan bu hadise, içeriye gelen adamın Arata isimli kişi olduğunu anlamanızı da sağlıyor.

Arata ve Kayo’nun gülme işi sonlandığında, Arata size dönüyor ve “Ufak bir şaka işte ya. N’apcan, sıkılıyor insan. Yeni insanlar görünce de saçma sapan şeyler oluyor işte.” diyor, az önceki yaşananları açıklamak istercesine. Hemen ardından eliyle sizi boş bir masaya davet ederken “Efsane falan dediniz ama hani birçok hikaye duydum bu masalarda. Kayo bize birer çay getirirken, belki de nelerin ilginizi çektiğini söyleyerek duyduğum bir şeyler olup olmadığını anımsarım.” diyor. Bu esnada bir masanın yanına da gelmiş oluyorsunuz ve Arata bu kez eliyle sizi sandalyelere oturmaya davet ederken, kendisi de bir sandalyeyi çekip oturuyor. Kayo ise mutfak olduğunu düşündüğünüz yere doğru ilerlemeye başlıyor.

[Akatsuya Renshiro]

Off Topic

Son derece haklısınız efendim. Minimum

Yönelttiğim soruları sabırla dinleyen adam daha sonra elindeki süpürgesine dayanarak konuşmaya başladı. Son derece rutin bir hayatı olduğunu söylüyordu. Yemek servislerinin ise öğlen saatlerinde başladığını belirttikten sonra efsanelerle ilgili bir bilgisinin olmadığından bahsetti. Genel hatlarıyla anlattığı şeyler bunlardan ibaretti. En önemli olan ‘’ Efsane ‘’ mevzusu konusunda bilgi edinememiş olmamız biraz modumu düşürdü. Gerçi nehir kenarında denk geldiğim ilk küçük yerleşkeden bilgi edinmeye çalıştığımızı düşününce fazla da üzülmenin gereksiz olduğunu düşünüyordum. Eğer bir şeyler bulabilseydik elbette iyiydi fakat olumsuz durumlar için karamsarlaşmak için daha erkendi.

Meyhanedeki adam, kendisinin efsanelerle ilgili pek bilgisi olmadığını fakat Arata-san denen kişinin bu konularda bir şeyler bilebileceği bilgisini verdi. Bunları söylerken de son derece büyük kahkahalar atıyordu. Aslında verdiği bilgi bizim için iyi bir ipucuydu. Sadece atılan kahkahalar biraz düşündürücüydü. Konuştuğum kişiyle ilk sohbetimiz olduğundan kendisinin bize tiye mi aldığını yoksa genel üslubunun mu böyle olduğunu bilemiyordum. Adam konuşmaya devam ettiği için en iyisi konuşması bitene kadar gözlem yapmaktı. Bu yüzden hiç araya girmeden sessizce konuşmasını bitirmesini bekledim. Bu esnada yapabildiğim kadar adamı gözlemlemek istiyordum. Adam konuşmasına devam ederken başka biri tarafından sözü kesildi. Beyaz saçlı olan bu adamın yüzünde enteresan bir gerginlikte vardı. Birden kendi aralarında konuşmaya başladılar. Konuşmalardan anladığım kadarıyla beyaz saçlı arkadaşın ismi Arata’ydı. Elinde süpürgesiyle bizimle sohbet eden adamın ismi ise Kayo’ydu. Aralarında ufak bir ‘’sıkma muhabbeti’’ yaşandı. Sanırım Arata isimli kişinin söylediklerini dinlerken biraz temkinli olmak gerekiyordu. Gerçi tanımadığım insanlarla konuşurken genelde bu şekilde davranırdım.

Arata ve Kayo aralarındaki konuşmalarını bitirdikten sonra Arata bizi bir masaya davet etti. Bu sırada Kayo bize içecek şeyler getirmek için yanımızdan ayrıldı. Arata, Kayo ile yapmış olduğumuz konuşmadan ötürü olacak ki nelerin ilgimizi çektiğini sordu. Kendisinin bu masalarda oldukça fazla hikaye öğrendiği söyledi. Konuyu daraltmamızı istiyordu. Aslında spesifik olarak ne öğrenmek istediğimizi soruyordu. Aceleci davranmak istemesem de sabahtan akşama kadar da saçma saçma hikayeler dinlemek istemiyordum. Öğrenmek istediğimiz kulelerle ilgili veya onlarla bağlantılı olan bazı bilgiler edinmek istiyordum. Bu yüzden direkt olarak kule kelimesini kullanmak akıllıca olabilirdi. Belki biraz tehlikeli olabilirdi fakat köy köy gezip insanların dikkatlerini çekmek daha da tehlikeli olabilirdi. Bu yüzden Arata’ya ‘’ Merhabalar efendim. İsmim Renshiro. ‘’ kardeşimi işaret ederek ‘’ Bu da kardeşim Shoshiro. Genel olarak yerel efsanelerle ilgilenen gezgin iki kardeşiz. Edindiğimiz bilgilerde bu bölgeyle ilgili bazı duyumlar aldık. ‘’ Bu esnada kardeşimle ufak bir göz teması kurduktan sonra tekrar Arata’ya dönerek ‘’ Oldukça büyük bir yapıyla ilgili bazı söylentilerle ilgili. Yerleşke yakınlarında büyük bir kale, köprü ya da kuleyle ilgili bir şeyler duydunuz mu? ‘’ diyecektim.

[Akatsuya Shoshiro]

Servise öğle saatlerinde başlandığını söyledikten sonra sorularımızı cevaplamaya başlıyordu adam. Tahminlerim burasının dışarıdan gene misafirlere yönelik olduğuydu ama belli ki yanılmıştım. Kalabalığın akşam saatlerinde artması yerel halkın zaman geçirmek için geldiği bir yer olduğunu gösteriyordu. Gündüzleri herkes işinde gücündeyken akşamları da burada toplanıyorlardı. Günün yorgunluğunu üzerlerinden atacak bir aktivite gibiydi. Geldiğimden beri gördüğüm ve adamın anlattıklarından çıkardığım kadarıyla sıradan ve tekrar eden hayatları vardı burada yaşayanların. Yine de bu adam halinden memnun değilmiş gibi görünmüyordu. Hayatının bu iş olduğunu söylemiş olsa da mutlu bir ifadesi vardı. Haliyle böyle birinden de pek bir şey öğrenmemiz mümkün değildi. Başkalarından öğrenebileceğimizi söylese de bu kasabadakilerin bu adamdan çok da bir farkı yok gibiydi.

Sözleri bittiğinde içeri giren adam direkt olarak konuşmaya dahil olmuştu. Bu herif az önce bahsettiği Arata dediği adam olmalıydı. Yine kulağı delik bir yaşlı adam mı? Yoksa adamın dediği gibi hikaye sallamayı seven biri mi? Her ne olursa olsun birinden bilgi almak için onun ayakçılığını yapmak istemiyordum artık. Diğer ihtiyar bizi zaten geriye atmıştı. Bu yolculukta başka bir şeye odaklanmadan ilerlemek istiyordum. Diğer taraftan bakıldığında ise kimse bir karşılık almadan bir şey vermek istemiyordu haliyle. Ama eğer adamın dediği gibi sıkmayı… yani anlatmayı seven bir adamsa karşılıksız yardımcı olması daha olası gibi görünüyordu.

Arata ve Kayo’nun tatlı atışmasından sonra bizi bir masaya davet etmişti yaşlı adam. Umarım duyduğu hikayeler taze sıkılmış değildir. Neticede buraya kadar gelmiştik ve kuleden bir iz yoktu. Artık elle tutulur şeyler duymak istiyordum. Muhtemelen Ren de öyleydi. Fakat az önceye nazaran biraz daha umutluydum. Bana, kafasının içinde bize verebilecek şeyler olabileceğini düşündüren bir adamla karşılaşmıştık.

[GM - Naruto]

Renshiro’nun kendilerini tanıtma cümlesinin ardından yaşlı adam başıyla ikinizi de selamlıyor ve Renshiro’nun anlattıklarını dinlemeye koyuluyor. Bu esnada Kayo elindeki tepsiyle yanınıza geliyor ve önünüze sıcak çayları koyduktan sonra işinin başına geri dönüyor. Arata, önüne konulan çayı höpürdeterek içmeye başlarken Renshiro’nun da cümleleri sonlanıyor. Çayından birkaç yudum aldıktan sonra anca ayrılabilen Arata “Kale… kale… Köprüüüüüğğ… Neydi bi’ de? Ha, kulee…” diyor. Bir yandan bu kelimelerle eşleştirebileceği anıları olup olmadığını yoklayan Arata, bıraktığı bardağını bir kez daha alıp tekrar içmeye başlıyor. Yaklaşık yarım dakikalık sessizlikte çaylarınızdan yudum alabiliyorsunuz ve çayın yeni demlenmiş olduğu anlıyorsunuz. Bununla birlikte, çayın tadı da oldukça iyi geliyor ve kaliteli çayların kullanıldığını anlayabiliyorsun.

Arata elindeki bardağı bir kez daha masaya bırakırken “Hani bahsettiğiniz gibi bir efsane yok bende. Ha, ama kule dediniz diye söylüyorum.” diyor ve çayından hızlı bir yudum alıp, tüm çayı yarıladıktan sonra “Köyün biraz uzağında bir kule vardı. Gözetleme kulesi gibi bir şeydi. Zamanında aktif kullanılıyormuş ama yakın zamanda birileri oraya çöktü. Biz ne oluyor falan dedik ama adamların dediklerine göre taşları epey kaliteliymiş, onlar da kuleyi yıkıp taşları satacaklarmış.” diyor. Çayından bir yudum daha aldıktan sonra Arata “Tabi biz taş maş ticaretinden pek anlamıyoruz, bir de adamlar pek tekin gelmediler bize. Bırakalım ne yapıyorlarsa yapsınlar dedik. Gerçi başta baya uğraştılar yıkmaya ama hakikaten herhalde kaliteliymiş de tam yıkamadılar. En son üstten üstten parçalayıp satıyorlardı.” diyor. Bu cümlelerinden sonra çayından sonra bir yudum alıp oldukça sıcak çayın tamamını mideye indirmiş olan Arata “Bunun dışında bir şey yok aklıma gelen. Bu mevzu da ne kadar işinizi görür bilemiyorum tabi.” diyerek konuşmasını sonlandırıyor. Bu esnada Kayo boş bardağı almaya geliyor, Arata ise eliyle bir bardak daha içeceğini işaret ediyor.

[Akatsuya Renshiro]

Arata ile yaptığım konuşma nedeniyle oldukça gergindim. Kendisi sadece önündeki çayı höpürdetmiş olsa da merak ettiğimiz efsanelerden bahsederken asıl niyetimiz olan ‘’kuleyi’’ sormak beni biraz heyecanlandırdı. Oysa ki Arata, konuşmamı bitirdikten sonra herhangi bir şey demeden sadece çayından birkaç yudum daha aldı. Ortada bir problem olmasa da belki de hunharca çay içmesindendir ki üzerimdeki bu tedirginlikten kurtulamıyordum. Çay içme ritüeline kısa bir ara veren Arata, söylediğim kelimeleri tekrar ederek kafasında bir şeyler canlandırmaya çalışıyordu. Bu esnada kullandığım kale, köprü ve kule kelimeleri peşi sıra tekrarladı. Sıra kule kelimesine geldiğinde bilinçsizce ellerimle baldırlarımı sıkmaya başladığım sırada Arata bir soluklanıp tekrar çay içmeye başladı. Sanırım karşımda lanet bir çaykolik vardı… Kendisine fazla baskı yapmak istemediğim için bende önümde duran çaya bir hamle yaptım. Genelde tatlı şeyler hoşuma gittiği için ayıp olmasın diye sessizce çayımı içmeye başladım. Pek çaydan anlamasam da çaykolik Aratanın bu kadar tutkuyla içtiği bir şey olduğuna göre kaliteli bir çay numunesiyle karşı karşıya olduğumuz hissiyatına kapıldım. En azından tüm bu çay olayları tedirginliğimi bir nebze de olsa rahatlattı.

Arata kısa soluklanması esnasında kafasını çayından kaldırıp bahsettiğim efsane konusu ile ilgili konuşmaya başladı. Efsanelerle ilgili pek bir bilgisi olmadığını söyledi. Fakat köyün biraz yakınlarında insanların bir kuleden bahsettiğini söyledi. Ne yazı ki halihazırda bir grup tarafından kulenin sahiplenildiği ve orada olan kişilerin pek tekin insanlar olmadığını da ekledi. Kuleyi ele geçiren bu çılgın ekip tepeden aşağıya doğru kuleyi yıkıp elde ettikleri taşları sattıkları hakkında bilgiler verdi. Bu çetenin neden kuleyi parçalamaya çalıştıkları konusunda emin olamadım. Acaba onlarda bizim gibi kulenin altında olan bir ipucuya ulaşmak istedikleri için mi kulenin sonunu görmeye çalışıyorlardı. Gerçi aradığımız kulenin Aratanın bahsettiği kule olmama ihtimalide vardı. Yine de istediğimiz lokasyonda bulunan bir kule ile ilgili bir haber olduğundan bu fırsatı kaçırmamız çok büyük bir kayıp olurdu. Böyle değerli bir ipucuyu görmezden gelmek istemiyordum. Kardeşim ile yapacağım minik bir Akatsuya toplantısından sonra doğruca bu istikamete doğru yola çıkmak istiyordum.

Arata’dan aldığımız bilgiler sonrasında ona hitaben ‘’ Verdiğin bilgiler ve’’ bir elimle çay bardağını havaya kaldırıp ‘’verdiğin bu mükemmel çay için çok teşekkürler. Arkadaşların neden hunharca bir kazı çalışmasına girdiği konusunda baya meraklandım. Kendimizi çok da tehlikeye atmadan göz ucuyla bakmamızda fayda var gibi görünüyor. Gitmeden önce başka bir uyarıda bulunacaksan seve seve dinlemeye hazırım’’ diyecektim. Her ne kadar gitmeden önce elbet de kardeşim ile konuşup ortak bir karar alacak olsam da böyle küçük detayları Aratanın bilmesine gerek yoktu. Gidecekmişiz gibi bize uyarılar da bulunması işime gelirdi. Zaten büyük bir ihtimalle gideceğimizden ön bilgi almamda herhangi bir sakınca görmüyordum.

Arata’dan alacağım ek bilgiler sonrasında kardeşim ile handan ayrılıp küçük bir istişare yapmayı düşünüyorum. Bu istişare neticesinde kuleye doğru ilerlemeye başlayacaktık.

[Akatsuya Shoshiro]

İçimden bir ses adamı dikkatlice dinlemem gerektiğini söylüyordu. Umarım yanılmazdım. İşe yarar birkaç cümle kursa iyi olurdu. Boş boş sağa sola koşturmaktansa bilgilerin peşinden gitmek istiyordum. Sonu çürük çıksa da en azından elimizde gideceğimiz bir yer olmalıydı artık. Çaylar geldiğinde adam da düşünmeye başlamıştı Ren’in sorularının cevabını. Arada da çayını yudumluyordu. Ben de bir şeyler söyleyeceğini umarak ona odaklanmıştım. Dikkatli bir şekilde dinlerken anlatmaya başlamıştı. Söylediklerinin bir anlamı olmalıydı. Tabi eğer gerçekten taşları ticaret için satmıyorlarsa. Aradığımız kule buysa ve bu adamlar da söylentinin peşindelerse kuleyi parçalamaları garipti. Eğer bu kule bizi söylentiye götürecek anahtarlardan biriyse bunu tamamen ortadan kaldırıp başkalarının ona ulaşamamasını sağlamak mantıklı bir hareket olabilirdi. Bu durumda kule tamamen ortadan kaldırılmadan oraya gitmeliydik.

Arata’yı dinledikten sonra gözüm önümdeki çaya çarpmıştı. Dinlemeye o kadar odaklanmıştım ki çayımı içmeyi bile unutmuştum. Ren söze girdiğinde ben de hızlıca çayımı yudumlamaya başladım. Ardından ise yola koyulma vaktiydi. Arata’ya kafamı sallayarak selam verdikten sonra Kayo’nun yanına gidecek ve “Çay çok lezzetliydi, elinize sağlık. Borcumuz ne kadar?” Dedikten sonra istediği ücreti ödedikten sonra Ren’in peşine takılacaktım.

[GM - Naruto]

Kayo masaya gelip Arata’nın boş bardağını alırken, sizlerin de bardaklarını kontrol ediyor. Her ikinizin de bardaklarının dolu olduğunu görünce, sadece Arata’nınkini alarak geri dönüyor. Bu esnada konuşamaya ilk olarak Renshiro giriyor ve cümlelerini kuruyor. Arata hafif masaya doğru eğilirken “Söyleyebileceğim pek bir şey yok. Ama dediğimi gibi, herifler bize tekin gelmedi. O yüzden bence siz de çok bulaşmayın. Fazla merak da iyi değildir, öyle değil mi?” diyor hafifçe gülerek. Bu sırada Kayo da bir kez daha belirerek Arata’ya çayını getirirken, Arata “Kayo, arkadaşlar şu kuleyle ilgileniyorlarmış da. Var mı orayla ilgili son duyduğun bir şeyler?” diye soruyor. Kayo, getirdiği çayı Arata’nın önüne bırakırken “Kulenin çeyreğini yıkmışlar en son. At arabalarıyla taşıyorlarmış. Ama en son duyduğuma göre kulenin taşlarını alan adamlar da sıkıntı çıkarmaya başlamış. Bir an önce tüm kulenin taşlarını getirmelerini falan istemişler. Adamlar da bizim çocuklardan yardım istemiş, ama bizimkiler pek kulak asmamışlar.” diyor. Hemen ardından size dönen Kayo hala daha Arata’ya anlatmaya devam eder gibi “Herifler sıkıntılı tipler yani biliyorsun. Manyak mıyız bir de adamların maşası olacağız!” diyor. Arata, Kayo’nun bu sözlerini başıyla onaylıyor ve önüne konan çaydan içmeye başlıyor.

Arata ve Kayo’nun bu konuyla alakalı başkaca söyleyecekleri bir şey olduğunu düşünmüyorsunuz. Son olarak kaba taslak kulenin bulunduğu yeri öğreniyor ve ardından Shoshiro konuşmaya müdahil olarak cümlelerini kuruyor. Arata ise ikinizin de önünde duran ve tam bitmemiş olan çay bardaklarına bakarak “Yahu iki bardak çay içtiniz diye bir de sizden para mı alacağım? Hadi gidin işinize!” diyor babacan bir ses tonuyla. Bu aşamadan sonra bulunduğunuz yerden çıkıp Renshiro’nun planladığı toplantıyı yapabileceksiniz gibi görünüyor.

[Akatsuya Renshiro]

Mekandan ayrılmadan önce son bir kez çabalamam işe yaradı. Gerçi umduğum cevaplar Arata’dan değil de Kayo’dan geldi. Yönelttiğim sorular karşısında Arata, daha önce yaptı uyarıların benzerlerini yaptı. Adamların tehlikeli insanlar olduğuyla ilgili ikazlarda bulundu. Onun verdiği öğütler bittiğinde ise kahramanımız Kayo tam da duymak istediğim söylentileri bizimle paylaştı. Dediğine göre, adı geçen tekinsiz insan topluluğu için çalışacak yüksek kas gücüne sahip insanlar lazımdı. Bu haber yapacağım plana yön verebilecek kadar önemliydi. Yapacağımız planda kilit noktası olabilecek değere sahipti. Geriye sadece bu kulenin yerinin neresi olduğunu öğrenmek kalıyordu. Sağ olsunlar bu bilgiyi de Arata ve Kayo ikilisi bizimle paylaştı. Etrafa çok fazla bilmesek de kaba taslak bize tarif etmeleri yeterli oldu. Bu sayede kısa bir vedalaşma faslından sonra mekandan ayrıldık.

Mekandan ayrıldıktan sonra ağır adımlarla bize tarif edilen bölgeye doğru yürümeye başladık. Bu esnada yapmamız gereken Akatsuya toplantısını yapmak istiyordum. Bu yüzden söze girerek ‘’ Bence, biraz tehlikeli olsa da gidip bakmamız gerek. Bahsedilen bölgede olduğumuza göre ‘’kule’’ kelimesiyle ilgili olan her şeyi incelemekte fayda var. Bu kadar zamandır peşinde olduğumuz şeyle ilgili olan bu ipucuyu kullanma taraftarıyım. Kayo’nun bahsettiği kas gücü biz olabiliriz. En kötü ihtimalle beni geri çevirseler bile seni geri çevirmeleri için hiçbir neden yok. Şayet beni istemezlerse de sen çalışırken tek başıma etrafı araştırabilirim. ‘’ diyecektim. Bu noktada kısa bir süre sessiz kaldıktan sonra ‘’ Benim için zorlama bir plana dahil olmanı istemiyorum. Eğer hoşuna gitmeyen bir durum varsa veya planı beğenmediyse söyle. ‘’ diyecektim. Kardeşimin sadece ben istediğim için bir şeyleri öylece kabul etmesini istemiyordum.

[Akatsuya Shoshiro]

Çayların ücretini sorduktan sonra dost canlısı bir terslemeyle karşılaşmıştım. Bunun üzerine yüzümde istemsiz bir gülümseme oluştu. “Teşekkür ederim. Bu işe karışmamakla en doğru kararı vermişsiniz. Verdiğiniz bilgiler için de ayrıca teşekkür ederiz.” diyerek Ren’in peşine takılacaktım. Dedikleri gibi tehlikeli adamlar olabilirlerdi. Halkın onları umursamaması bilinçli bir davranıştı fakat işin içinde para, belki de daha büyük şeyler varsa işi hızlandırmak için zorla çalıştırma yolunu da seçebilirlerdi. Neyse ki böyle olmamış. Eğer gerçekten güvensi heriflerse amaçlarına ulaşmak için başka insanlara zarar verebilirlerdi çünkü.

Dışarı çıktığımızda Ren hemen planını bana açıklamaya başlamıştı. Aradığımız kule bu olsa da olmasa da bir şekilde bunu anlamamız için onu incelememiz gerekiyordu. Bunun için de kuleye yaklaşmalıydık. En mantıklı çözüm ise Ren’in söylediği gibiydi. Bu herifler bizim elimizi kolumuzu sallayarak kulenin yanına girmemize izin vermezlerdi. “Haklısın ama bu şekilde bodoslama gidip çalışmayı teklif edersek şüphelenebilirler. Kuleyi bulduktan sonra etrafa bir bakınalım. Kullanabileceğimiz yük aracı tarzı bir şey varsa eğer oradan geçen köylülermiş gibi davranırsak onlar bizi çalıştırmak isteyebilir. Böylece çok da göze batmadan daha rahat hareket edebiliriz. Ondan sonra ise kuleye yaklaşıp incelemek kalıyor sadece. Tabi bu da işin en zor kısmı.” diyecektim.

[GM - Naruto]

Arata ve Kayo ile vedalaşmanızın ardından, bundan sonra atacağınız adımla ilgili fikir alışverişlerine başlıyorsunuz. Bu aşamada Shoshiro’nun bir yük arabası bulmaya yönelik düşüncesi kapsamında, bulunduğunu yerleşke için dolanmaya başlıyorsunuz. Kısa bir süre sonra ise, atıl bir şekilde kenara atılmış, tekerleri pek de düzgün olmayan bir yük arabası bulabiliyorsun. Ancak bu yük arabası için onu sürecek bir eşek veya ata ihtiyacınız olduğunu da fark edebiliyorsun. Etrafınıza bakındığınızda, yük arabası sahipsiz ve herhangi birinin alıp götüreceği cinsten durmuyor. Ne de olsa, işlevini ne kadar yerine getireceği şüpheli olan bir aracı kimsenin almasını beklemiyorsunuz. Bu sebeple, yük arabasının yerini aklınıza not ediyor ve bu kez kuleye doğru ilerlemeye başlıyorsunuz.

Yerleşkenin kuzeyine doğru ilerleme başlıyorsunuz ilk olarak. Ormanlık alanın giderek sıkılaşmaya başladığı bir noktada, yönünüz hafif batıya çeviriyor ve böylece patika bir yola giriş yapıyorsunuz. Patika yolu bir süre takip ettikten sonra, bu sefer bir kez daha kuzeye yöneliyorsunuz. Bu noktada patika yerini ezilmiş çimenlere bırakıyor. Genel olarak bu çimenlerin üzerinden insanların ve vasıtaların geçmiş olduğunu hafif sarartılardan ve ezilmiş yapılarından anlayabiliyorsunuz. Toplamda yaklaşık yarım saati bulan bu ilerlemenizin ardından ise insan sesleri kulağınıza çalmaya başlıyor ve hedef bölgeye yaklaştığınızı anlıyorsunuz. Bu aşamada, etrafınızda varlığınızı gizleyecek ağaçlar bulunuyor, ancak çalılık veya kaya gibi şeyler pek yok gibi duruyor. Seslere doğru biraz daha ilerlediğinizde, bu kez kayalara vuran metal seslerini de duymaya başlıyorsunuz. Kendinizi sadece seslere odakladığınızda, 4 farklı ses tonu duyuyorsunuz. Ancak çalışma sesleri, burada 4’ten daha fazla kişi olduğunu size söylüyor gibi.

Bu aşamada, kuleye biraz daha yaklaşıyorsunuz ve ilk kez burada çalışan insanları görüyorsunuz. Hepsi de üstlerini çıkarmış ve kan ter içinde olan erkeklerden oluşan grup, kırdıkları taşları bir at arabasına yüklüyor. Bakışlarınız kuleyi aradığında ise, yaklaşık 15 metre yüksekliğinde, çapı 7-8 metre civarında olan kuleyi görebiliyorsunuz. Dışarıdan baktığınızda, herhangi bir gözlem kulesiyle arasında yapı itibariyle pek fark yok gibi duruyor. Ancak kulenin tepesinin yıkılmış olması ve burada bulunan bir kişinin elindeki balyoz ile kuleye darbeler indirmeye devam etmesi, aradığınız kulenin bu kule olabileceğini size söylüyor. Bulunduğunuz nokta, kuleden yaklaşık 20 m. kadar uzakta oluyor ve buradaki insanlar henüz sizi fark etmiş değil. Toplamda, kulenin farklı yerlerinde bulunan 7 kişi görebiliyorsunuz, ancak bu 7 kişiden fazlasının da burada olması ihtimali kafanızın bir köşesinde sürekli duruyor.