[Kotegawa Chisa] Kervan Koruyucusu

[GM - Naruto]

Kurobe Vadisi'nin merkezinde bulunan Ishigakure'de kış günlerinin iyiden iyiye hissedilmeye başladığı bu dönemde, köye düşen kar taneleri ile hakim renk konumunda olan kahverenginin hükümdarlığı giderek sonlanıyor. Adına yaraşır bir biçimde kapıyı çalan kış günleri, sert soğuk rüzgarlarıyla insanları evlerine ve dükkanlarına mahkum ederken, Ishigakure'yi canlı kılan en büyük unsur shinobiler oluyor. Özellikle savaşın ardından yaşanan değişimler, herkes tarafından kolaylıkla anlaşılır olsa da, içinde bulunduğu shinobi grubundaki gerginlik, sanki alınbandından kanına akıyor. Her ne kadar kazanılan zafer gururlu bir hava yaratsa da, zaferin bedelinin beklenenden daha ağır olması nedeniyle shinobiler arasındaki yeni prensipler de gün yüzüne çıkmaya başlıyor. Kış kadar çetin eğitimler ve bu eğitimde artan memnuniyetsiz vahşi hava shinobilerin iliklerine kadar işlerken, bu yeni düzene ayak uydurulmaya çalışılınıyor. Hatta bu durum öyle bir hal almış durumdaki, shinobi sınıfında olup da savaşın ardından herhangi bir eğitime veya göreve dahil olmayan kişi sayısı iki elin parmağını geçmeyecek düzeyde. Bu şanslı veya duruma göre şanssız kesimden biri olarak, savaşın ardından kapının çalınacağı günü beklemekte olduğun bir gün, sabahın ilk ışıklarıyla duyuyorsun kapı sesini.

Güne başlarken duyduğun ses ile bir göreve atandığın için mi yoksa antrenman alanlarında bolca duyduğu yüksek sesin ve azarlamaların hakim olduğu antrenmanlardan biri için mi kapının çalındığı sorusunun cevabını merak ederek kapıya geldiğinde, kapının birkaç kez daha tıklandığını duyuyorsun. Yavaşça kapını araladığında ise, karşında muhtemelen yaptığı antrenmanlardan bezmiş ve bir hayli yorulmuş, yüzü tanıdık ancak çökmüş bir chuunin ile karşılaşıyorsun. Chuunin ifadesindeki bezginlikten taviz vermeden ve herhangi bir şekilde selamlaşmaya girmeden "Chisa-san, Ishichou-sama bir görev ile ilgili olarak seni en hızlı şekilde yanına bekliyor." diyor. Bu cümlesinin ardından ise, sanki bir yere geç kalmış gibi hızla kapından uzaklaşarak, antrenman alanlarının olduğu bir mevkiye doğru koşmaya başlıyor. Chuuninin arkasından öylece bakakaldığında ise, bir an önce görev için hazırlık yapman gerektiğini kavrıyorsun.

Görevin ne olacağını konusunda hiçbir bilgin olmasa da, bir shinobi olarak daima hazır olmanın gerektiği bilinciyle, görev için yanına ekipmanlarını alıyor ve evinden çıkarak Ishichou Binası'nın yolunu tutuyorsun. Yolda sert esen rüzgarla saçların birkaç kez dağılıyor ve yüzünde kuru soğuğu hissediyorsun. Birkaç dakika içinde insanın dudaklarını çatlatabilecek nitelikte kuru rüzgardan kendini mümkün olduğunca koruyarak, hafiften yağan karın tadını zerre de olsa çıkaramadan kendini Ishichou Binası'nda buluyorsun. Herhangi bir vakit kaybına mahal vermemek adına tanıdık yüzlere kafanla selam vermekle yetiniyor ve Ishichou'nun odasına doğru ilerliyorsun. Ishichou'nun odasının bulunduğu yere geldiğinde ise, kapıda bekleyen bir chuunin telaşlı bir şekilde seni karşıladıktan sonra, sana hemen içeriye girmeni söylüyor.

Ishichou'nun odasının kapısını üç tek tıkladıktan sonra içeriden girmeni söyleyen ses ile kapıyı aralıyor ve Ishichou'nın odasının içine giriyorsun. Daha öncekilerden pek de farklı bir görüntüsü olmayan odanın dağınıklığı hala kendini koruyor. Daha önce gördüğün kağıtlar hala aynı yerinde dağınıklığını korumaya devam ediyor gibi olsa da, odada hissettiğin farklı aura sana başka bir yere gelmişsin hissi yaratıyor. Masasında oturan Ishichou daha öncekilerdeki güleryüzünü başka günlere saklamışçasına asık bir suratla sana bakıyor ve "Bu iş oldukça aceleye geldi, yapacak bir şey yok." diyerek konuşmaya başlıyor. Ishichou ile daha önceki konuşmalarında, benzer durumlarda onun özür dilemesi veya istemediği bir şeyi yaptığında duyduğu utangaç pişmanlığı gibi tavırların yerini hissiz bir duruşa bırakmış olması, tıpkı odada hissettiğin gibi, farklı bir kişiyle konuşuyormuşsun algısı oluşturuyor zihninde. Yine de karşındaki kişinin Ishichou olduğu bilinciyle ufak da bile olsa bir tepki vermekten sakınırken, Ishichou "Ogata Jotaro adında bir kervan sahibi, Minami şehrine olan yolculuğunda özellikle senin eşlik etmeni istedi. Bu teklifini geri çekmesi için ona görev için alacağımız ücretin bir hayli üstüne koyarak söylesek de, kendisi bu yüksek miktarı ödemeyi kabul etti. Bildiğin üzere savaştan sonra..." diyerek konuşmasına devam eden Ishichou, son kelimelerinin ardından sanki derin bir boşluğa düşmüş gibi duraksıyor ve gözleri anlamsız bir noktada kilitleniyor. Ne olup bittiğine tam olarak anlam veremesen de, savaşın Ishichou üzerinde bıraktığı etkilerden birine şahitlik ediyor olman, Ishichou'nun hissizliğini anlamanı sağlıyor. Kısa bir süre sonra kendini toparlayan Ishichou, yüzündeki hissizliği bariz bir öfkeye ve nefrete teslim ederken "Evet, savaştan sonra köyümüz ekonomik anlamda zor günler geçirmeye başladı. Her ne kadar özellikle shinobiler arasında köye bağışlar yapılsa da, kendimizi toparlamak için tüm imkanları kullanmamız gerekiyor. Bu yüzden seni de bu görevde kullanacağız." diyor. İki kolunu masasına dayayıp elini çenesinde birleştiren Ishichou yüzündeki öfkeyi tazelerken "Takımınla beraber Jotaro'ya eşlik edecek ve onun Minami'ye ulaşmasını sağlayacaksın. Ona ve kervanına hiçbir zarar gelmemesi için elinden geleni yap, aksi takdirde zararı sadece Jotaro değil, Ishigakure çeker." diyor. Bu cümlelerinin ardından gözlerinden yayılan vahşi bir aura sanki bir zebani gibi üzerine çökmeye başlarken "Eğer Ishigakure zarara uğrarsa, ben de seni zarara uğratırım Chisa... Anladn mı?" diyor. Ishichou'nun bu sözleri adeta kalbine saplanırken, Ishichou Jotaro'nun kervanıyla beraber şehir merkezinde seni beklediğini ve takımını en kısa sürede göreve hazırlamanın ardından yola çıkmanız emrini veriyor. Tüm bu konuşmalarının ardından ise, sana hiçbir soru sorma veya konuşma hakkı tanımadan, sana odadan çıkmanı söylüyor. Belki dilinin ucuna gelen birkaç kelime, o anda geriye dönüyor ve saygılı bir şekilde selamını vermenin ardından Ishichou'nun odasından çıkıyorsun.

Off Topic

Takım üyelerinle Ishigakure içerisinde bir yerde buluşabilir, onlara görevle ilgili bildiğin kadarıyla bilgiler verebilir ve görevle ilgili sorumluluklarını anlatabilirsin. Konuyu Jotaro'nun kervanına doğru harekete geçtiğinizi belirterek bitirebilirsin.

Konuna bakan GM bendeniz Fortius'tur. Her türlü sıkıntını özel mesaj yoluyla iletebilirsin. Pasiflik süresi ise 48 saat olarak planlanmaktadır.

[Kotegawa Chisa]

Yağmur Ülkesi'nde verdiğimiz anlamsız mücadelenin üzerinden uzun bir süre geçti fakat Ishigakure o günden sonra ilerlemeyi kesti. Her ne kadar içerisinde bulunan shinobiler gelişmek için elinden geleni yapıyor olsa da akıllarında hala o günün olduğunu biliyorum. Geçmişe takılı kalmış bir insan sürüsünün arasında onlarla aynı duyguları hissetmeyen bir insan, yani ben bulunuyorum. Herkes milliyetçi duygularla yanıp tutuşuyor, antrenman alanındaki insanların gözünden bunu okuyabiliyorum. Sadece antrenman alanı değil, en basit devriye görevinde olan shinobilerin gözleri bile aynı şekilde. Peki ben? Elbette bende güçlenmek için elimden geleni yapıyorum fakat benim amacım diğerlerininkinden biraz daha farklı. Savaş alanının ortasındayken verdiğim karar o günden beri değişmedi, hiçbir zamanda değişmeyecek. Ben... Dünya'nın en güçlüsü olmaya karar verdim çünkü herkesin barış içerisinde yaşadığı bir dünya yaratmak istiyorum. Bunun gerçekleşmesini istiyorsam herkesten ve her şeyden daha güçlü bir shinobi olmalıyım. Kötü insanların yüreğine korku, iyi insanların yüreğine ise güven aşılayan birisi olmam gerekiyor... Hayalimdeki dünyanın ütopik bir dünya olduğunun farkındayım fakat bunu başarmak için elimden geleni yapacağım. Asla pes etmeyeceğim, çalışacağım, çalışacağım ve çalışacağım. Taa ki arzuladığım dünyayı elde edene kadar.

Son zamanlarda Ishigakure'den nefret ediyorum... Açıkçası savaştan önce Ishigakure ve nefret kelimelerini aynı cümlede kullanacağım aklımdan bile geçmezdi. Lakin köyün içerisindeki insanların değişimi, beni köyümden nefret etmeye mecbur bıraktı. Uzun bir süredir gördüğüm tek şey buruk gülümsemeler ve mutsuz suratlar... Ishigakure'nin böyle bir yere dönüşmemesi gerekiyordu. Eskiden olduğu gibi hayatlarımıza, suratlarımızda büyük birer gülümsemeyle devam etmeliydik. Savaşta hayatlarını kaybeden dostlarımızdan hiçbiri bizi bu halde görmek istemezdi. Şahsen bu savaşta hayatını kaybeden kişilerden biri ben olsaydım böyle düşünürdüm.

Düşüncelere dalmış bir şekilde tavanı izlerken kapımın çalındığını duydum. "Geliyorum!" diye bağırdıktan sonra yavaşça yatağımdan kalktım ve kapıya doğru yöneldim. Kapıyı araladığımda tanıdık bir shinobiyle karşılaştım. Yorgun bir surat ifadesine sahipti, Ishichou-sama'nın beni çağırdığını söyledi. Hemen ardından cevabımı bile beklemeden antrenman alanlarına doğru hareket etmeye başladı. Bende doğal olarak kapıyı kapadım ve hazırlanmaya başladım. Savaşın ardından çıkacağım ilk görev olduğu için biraz heyecanlandım açıkçası.

Katanamı aldım, shinobi çantamı taktım ve kapıya yöneldim. Kapının önüne geldiğimde alınbandımı unuttuğumu fark ettiğim için hızlıca yatak odama koştum. Çekmeceleri birazcık kurcaladıktan sonra alınbandımı bulmayı başardım. Sıkıca koluma bağladıktan sonra hızlıca kapıdan çıktım ve Ishichou binasına doğru harekete geçtim.

Dışarıya çıktığımda aşırı derecede güzel bir manzara vardı fakat ben bunun tadını çıkarabilecek durumda değildim. Suratıma çarpan bir rüzgarla beraber soğuk bütün kemiklerime işlemeyi başarmıştı. Adımlarımı biraz hızlandırdım ve yoluma devam ettim.

Ishichou-sama'nın odasının önüne geldiğim anda kısa bir süreliğine duraksadım. İçeride kendime ve içimde oluşabilecek öfkeye hakim olabilmek için birkaç saniye boyunca derin nefesler aldım. Ishichou-sama'ya olan nefretim gün geçtikçe daha da artıyordu, bunun sebebi ise yaşadığı değişiklikti. Savaştan önceki Ishichou-sama ile şimdiki Ishichou-sama arasında dağlar kadar fark var. Eskiden şefkatli, iyi yürekli, samimi bir insandı fakat savaştan sonra bu özelliklerinin tamamını bir rafa kaldırdı. Artık daha sert, daha kuralcı, daha öfkeli bir insan ve onun bu halinden nefret ediyorum. Yine de ona olan güvenim sonsuz, günün birinde eski haline döneceğini biliyorum.

Ishichou-sama bana emirlerini aktardıktan sonra sert bir dille beni uyardı. Ishigakure zarar gördüğü takdirde benimde zarar göreceğimi söyledi... Eskiden Ishichou-sama böyle sözcükler kullanmazdı. Ne tür bir hata yapsakta bizim arkamızda durur ve elinden geldiğince desteklerdi. İşte tam olarak bu yüzden ondan nefret etmeye başladım. Sanki bize olan güvenini bir kenara atmış gibi davranıyor.

Ishichou-sama'nın odasından çıktıktan sonra doğruca Tsugi-chan'ın evine gittim ve göreve çıkacağımızı söyledim. Hazırlanmasını ve mümkün olduğunca çabuk bir şekilde, Rei-kun ile beraber Ishichou Binası'nın önüne gelmesini söyledim.

Ishichou Binası'nın önünde toplandıktan sonra suratıma ciddi bir ifade yerleştirdim ve "Bugün..." dedim. Hemen ardından büyük bir gülümsemeyle konuşmama devam ettim. "Bir takım olarak ilk büyük görevimize çıkıyoruz! Görevimiz Ogata Jotaro adındaki bir tüccarın kervanına Minami Şehri'ne kadar eşlik etmek... Kulağa biraz sıkıcı geliyor değil mi? Ama öyle olmadığına emin olabilirsiniz! Kervan koruma görevleri köy sisteminin ana gelir kaynağı gibi bir şey, her ay onlarca shinobi bu tarz görevlere veriliyor. Yine de bu kolay bir görev olacağı anlamına gelmiyor. Yol boyunca haydutlarla karşılaşma ihtimalimiz bir hayli yüksek. Kaya Ülkesi'nde hala bir çok haydut bulunuyor ve bu haydutlar geçimini kervanları yağmalayarak sağlıyor. O yüzden görev boyunca gözlerinizi dört açmanızı ve her an savaşmaya hazır olmanızı istiyorum." Kısa bir ara verdim ve "Bu görev sizin için oldukça büyük bir tecrübe olacaktır. O yüzden her anını aklınızın bir köşesine kazımayı ihmal etmeyin... Hazırsanız gidelim." dedim. Arkamı dönüp kervana doğru hareketlendiğim anda çok önemli bir şey unuttuğumu fark ettim. Hızlıca tekrardan arkama döndüm ve "Az kalsın unutuyordum... Gerçi bunu zaten biliyorsunuzdur ama yine de söyleyeyim... Bugün en büyük önceliğiniz kervanı korumak değil, kendinizin ve yanınızdaki yoldaşınızın hayatını korumak. Aslında sadece bugün değil, her zaman en büyük önceliğiniz bu olmalı. Sonuçta bugün başarısız olsanız dahi dünyanın sonu gelmeyecek. Her zaman ikinci bir şansa sahip olabilirsiniz fakat öldüğünüz takdirde bu şansa sahip olamazsınız." dedim.

Ishichou-sama'nın bu görevden mutlak bir başarı istediğinin farkındayım fakat umrumda değil. Benim en büyük önceliğim Tsugi-chan ve Rei-kun'a zarar gelmesini engellemek ve onların gelişmesini sağlamak. Bana ne tür bir zarar vereceği umrumda dahi değil!

[GM - Naruto]

Ishichou Binası önünde diğer takım üyelerinle buluşuyor ve ardından onlara konuşmanı yapmaya başlıyorsun. Elbette senin konuşmalarını Tsugi büyük bir dikkatle dinlerken, Rei ekipman çantasından çıkardığı not defterine bir şeyler yazarak seni takip ediyor. Tüm konuşmanın ardından Jotaro’nun kervanına doğru harekete geçiyorsunuz. Sen önde ilerlerken, Tsugi ve Rei birkaç adım arkandan seni takip ediyorlar. Bu ilerleyiş sırasında ise Rei’nin Tsugi’ye kısık bir sesle “Ugeta Jaratto muydu?” diye sorduğunu, Tsugi’nin ise “Ogata Jotaro.” şeklinde cevap verdiğini, Rei’nin ise şapşik bir gülümseme eşliğinde “Yanlış yazmışım-ya!” dediğini duyuyorsun. Bu konuşmadan sonra Rei’nin not defterini hızlı hızlı karaladığına ve ardından bir şeyler yazdığına dair kalem sesleri de kulağında yankılanırken Rei “Tatsuki-san!” diye lafa girdiğini, Tsugi’nin ise “Tsugi… T-s-u-g-i!” şeklinde harfleri heceleyerek karşılık verdiğini, Rei’nin ise yine gülümseyerek “Ah, evet-ya! Tsugi-san! Şey… Neydi-ya? Ha! Sen hiç haydutlarla dövüştün mü-ya?” diye sorduğunu, Tsugi’nin ise “Nasıl dövüşmüş olabilirim ki? Daha yeni birlikte takıma atandık, hatırlasana!” dediğini, hemen ardından ise hatırlamayla ilgili söylediklerinden pişmanlık duymuşçasına “Ne bekliyordum ki?” dediğini duyuyorsun. Rei’nin bu sözlere herhangi bir karşılık vermediğini, ancak gülmeye devam ettiğini rahatlıkla anlayabiliyorsun.

Takımınla köy meydanından geçip, Ishigakure’nin Minami’ye giden çıkış kapısına varıyorsun. Burada sizi orta büyüklükte iki at arabasından oluşan bir kervan bekliyor. Biri, at arabasının gölgesine çökmüş, diğeri ise hemen onun yanında duran iki adam sizi fark ettikleri anda hızla yerlerinden hareketleniyorlar ve arkadaki at arabasının tente kısmına hafifçe vuruyorlar. Bu hareketin ardından at arabasının içinden esmer tenli, beyaz saçlı ve pörtlek gözleri olan bir adam beliriyor. Suratında kaşları olmayan adamın kasılan kasları sinirli bir görüntü sergilemesine olanak tanırken, at arabasının arka tarafına geldiğinizde gırtlaktan gelen bir ses tonuyla “Nirde galdınız? Hiç gelmeeceksiniz sandım ha!” diyor kızgın ve sitemkar bir şekilde. Bu kişinin Ogata Jotaro olduğunu anlamanızın ardından, Jotaro ilk olarak seni süzüyor ve ardından “Dimek Momo didikleri senmişin! Ben de dağ gibin heybatlı, gocaman bir gadınsın sandım ama minicikimişin! Tipin de amma garipmiş ha!” diyor alaycı bir şekilde. Jotaro’nun bu sözlerinin ardından sen daha henüz bir tepki vermemişken, Rei birden Jotaro il aranıza giriyor ve “Bana baksana Jattaro, sen Chizuru-sensei ile nasıl böyle konuşursun-ya!? Burada seni korumaya geldik, söylediğin laflara bak-ya!” diyor oldukça kızgın bir şekilde. Rei’nin bu sözleri Jotaro’nun yüzünde garip bir ifade oluştururken, Jotaro Rei’nin saçlarını karıştırmaya başlayarak “Jattaro ve Chizuru kimiki? Kimlerden bahsediyon sen deliganlı?” diyor alaycı ifadesini sürdürmeye devam ederken. Rei, tek eliyle Jotaro’nun kafasında dolaşan elini tokatlarcasına ittirirken Jotaro da gevrek gevrek gülmeye başlıyor. Bu anda bakışları sana dönen Jotaro “Eyi eyi, yolda baya eğlendireceeniz beni!” diyor.

Tüm bu konuşmalar esnasında, az önce gördüğünüz diğer iki kişi adeta el pençe divan pozisyonunda dururken, bu ikilinin Jotaro’dan çekindiklerini rahatlıkla anlayabiliyorsun. Ancak Jotaro’nun size karşı sergilediği davranışlardan onların da rahatsız olduğunu kavrayabiliyorsun. At arabalarının sürücüleri olduğunu anladığın ikili öylece durmaya devam ederken Jotaro “Hade gidelim artıkın, zaten sizin yüzüğnüzden epeyi geciktim!” diyor. Jotaro’nun bu sözleriyle at arabalarını sürecek ikili yerlerine geçiyor ve Jotaro da harekete geçmek için sizin yürümeye başlamanızı bekliyor.

Ogata Jotaro

[Kotegawa Chisa]

Rei-kun ve Tsugi-chan arasında geçen diyalogları dinlediğimde beni rahatsız eden düşüncelerin tamamı ortadan kayboldu. Sonuçta uzun zamandır görmeyi arzuladığım surat ifadeleriyle, duymayı arzuladığım bir konuşma geçiyordu aralarında... Rei-kun'un hala isimlerimizi öğrenememiş olması biraz garibime gitti ama alışacağına eminim. Biraz şapşal birisi ama birlikte geçirdiğimiz zaman arttıkça isimlerimizi öğrenebileceğini düşünüyorum!

Kervanın yanına vardığımızda hiçte beklediğim gibi bir manzarayla karşılaşmadığımı söylemem gerekiyor. Açıkçası daha büyük bir kervanla karşılaşmayı bekliyordum. Sonuçta Ishichou-sama'nın dediğine göre Ishigakure'ye oldukça yüklü miktarda bir ödemede bulunmuşlar. Hemde sırf benim koruma görevine verilmem için... Acaba Jotaro-san neden özellikle benim gelmemi istedi? Benim gibi yeteneksiz bir shinobi için bu kadar para harcamaya değeceğini düşünmüyorum. Yani bana harcadığı parayla daha iyi bir shinobinin bu görevde bulunmasını isteyebilirdi. Hmm... Neyse, ne kadar düşünsemde bir fikir üretemeyeceğim için düşünmeme gerek yok. Bu sorunun cevabını öğrenmek istiyorsam tek yapmam gereken şey Jotaro-san'a sormak.

Kervanın yanında iki kişi bulunuyordu, bizim geldiğimizi gördükleri anda ayaklandılar ve arkadaki at arabasına doğru hareketlendiler. Tenteye hafifçe vurduktan sonra içeriden bir adam çıktı. Bu adamı gördüğüm anda Jotaro-san olduğunu anlamıştım ama hiçte beklediğim gibi bir tip değildi. Esmer teni, pörtlek gözleri ve olmayan kaşları onu bir serseri gibi gösteriyordu. Gerçi benim pek umrumda değil, zira insanları dış görünüşlerine göre yargılayan birisi değilimdir.

Jotaro-san yanımıza geldikten sonra alaycı bir tavırla konuşmaya başladı. Söylediği sözler pek umrumda değildi çünkü hayatım boyunca sürekli olarak duyduğum şeylerdi. Ben daha ne söyleyeceğimi düşünmeden Rei-kun araya girdi ve Jotaro-san'a kızmaya başladı. Her ne kadar adımı yanlış söylemiş olsa da onun bu hareketi beni duygulandırmayı başarmıştı.

Jotaro-san, Rei-kun'a bir şeyler söyledikten sonra yolda onu eğlendirebileceğimizi söyledi. İkili arasında geçen konuşma esnasında bize eşlik edecek olan diğer iki kişiyi inceleme fırsatı buldum. Nedeni hakkında herhangi bir fikrim yok fakat Jotaro-san'dan çekindiklerini söyleyebilirim. Bunun dışında Jotaro-san'ın bize karşı olan davranışlarından rahatsız olduklarını da söyleyebilirim. Yine de benim pek umrumda değil, sonuçta hayatın her alanında böyle insanlarla karşılaşıyorsunuz.

Çocuklara döndükten sonra "Rei-kun kervanın sağ tarafında, Tsugi-chan ise sol tarafında olacak şekilde ilerleyelim. Ben en önde olacağım, bir şey gördüğünüz anda seslenmekten çekinmeyin." dedim. Kısa bir süre bekledikten sonra devam ettim. "Bir şey olacağından değil ama gözlerinizi dört açmanızda fayda var." Konuşmamı bitirdikten sonra kervanın önündeki at arabasının biraz önünden olacak şekilde yürümeye başladım.

[GM - Naruto]

Belirlediğin formasyonu takım üyelerine iletmenin ardından, Rei ve Tsugi birlikte sola doğru hareket ediyor. Rei’nin yüzünde Jotaro’ya karşı duyduğu öfke hala okunurken, Tsugi adım atmayı kesiyor ve Rei’ye bezgin bir bakış attıktan sonra “Öbür tarafa! Chisa-sensei sana sağ tarafı verdi!” diyor. Rei ise bu cümle üzerine yürümeyi kesiyor ve “Tamam sağ…” dedikten sonra şapşal bir şekilde kafasının arkasına elini götürürken, yüzünde sanki kışa rağmen açan bir çiçeğin getirdiği sevecenlikle “Tabi ya, sağ!” diyor kikirdeyerek gülerken. Bu uyarının ardından Rei doğru yöne hareketlenirken, Tsugi de Rei’nin arkasından kaçamak bir gülüş atıyor. Gözlerin Tsugi’nin bu gülüşünü yakaladığı anda ise, Tsugi birden gülmeyi kesiyor ve başıyla özür dilermişçesine bir hareket yaptıktan sonra, görevlendirildiği yöne geçiyor.

Takım üyelerin yerlerini aldıktan sonra kervanın ön kısmına doğru hareketleniyorsun. Bu sırada Jotaro da az önce indiği at arabasına tekrar biniyor. Yolda sizinle ilerlemek gibi bir isteğinin, en azından şu aşamada, olmaması seni rahat ettiriyor. Bu haliyle Ishigakure’nin dışına çıkmak için ilerlemeye başlıyorsunuz.

Yolculuğunuzun ilk bir saatlik kısmını, herhangi bir sorun olmadan ve sıkıntılı veya şüpheli bir durum yaşamadan geride bırakıyorsunuz. Ne var ki, bu sürenin sonunda Jotaro bulunduğu at arabasının durdurulmasını söyledikten sonra, yavaş bir şekilde aşağıya iniyor. Hemen ardından doğruca senin yanına gelen Jotaro tekrar ilerlemeniz için at arabası sürücülerine talimat verdikten sonra sana dönüyor ve “Cağnım sıkıldı. Az biraz sizlen yürüyem de hem vücudum ısınsın hemi de az eğlenem!” diyor gevrek bir şekilde gülerken. Bu esnada bakışlarıyla iki genini tarayan Jotaro sana biraz daha sokularak “Şindi bi şey diğcem ama yaağnış anlama! Hadi sen tamam… Tipin mipin garip ama sonuçta kim olduğunu az çoh biliyoz. Peki bu güçük veledler beni hakkat goruyabilir mi?” diyor endişeli bir şekilde. Hemen ardından yine geninleri tarayan Jotaro bakışlarını bir kez daha sana çevirdiğinde “Bah gerçeh diyom yaağnış anlama…” dedikten sonra bakışlarıyla Rei’yi işaret ederek “Bu veledin saf salag olduğu belli. Başımıza bi şey gelse, bu ne olup bittiğini ağnlayana gadar bizi kesip atarlar bi genara.” diyor. Sonrasında ise bakışlarıyla Tsugi’yi gösteren Jotaro “Bu veledin neyi var bilmiyom, yalan yoh. Ama bağna sorağsan döğüşmek yerine gırlarda parglarda dolaşsın! Hiç güven vermiyor anladabildim mi?” diyor.

[Kotegawa Chisa]

Konuşmamı bitirdikten sonra Rei-kun ve Tsugi-chan beraber sola doğru ilerlemeye başladı. Rei-kun'a sağ tarafa gitmesini söylemiş olmama rağmen sola gitmesi beni biraz şaşırtmıştı. Biraz aklı havada birisi olduğunu biliyorum fakat sağını solunu karıştıracağını hiç düşünmemiştim. Gerçi durum pekte aklı havadalığından kaynaklanmıyordu, büyük ihtimalle hala Jattaro'ya öfkeli olduğu için düzgün düşünemez haldeydi. Eeh~~ Aslında Jotaro-san pekte öfkelenilecek bir şey söylememişti, söyledikleri benimle ilk defa karşılaşan insanların verdiği tepkilerin aynısıydı. Yine de Rei-kun'un beni koruması hoşuma gitmedi değil, bu onun ne kadar iyi bir insan olduğunu gösteriyor. Ondan gerçekten de umutluyum!

Rei-kun'un peşinden geldiğini fark eden Tsugi-chan bezgin bir bakış attıktan sonra, ona sağ tarafı verdiğimi söyledi. Bunları duyan Rei--kun yürümeyi kesti, birkaç saniye düşündükten sonra sağ tarafın neresi olduğunu hatırlamış olsa gerek ki gülmeye başladı. Onun bu hareketlerini gördüğüm anda bende istemsizce sırıtmaya başladım. Benimle aynı tepkiyi veren bir diğer kişiyse Tsugi-chan'dı, onunda komiğine gitmiş olsa gerek. Onu gördüğüm anda gülmeyi kesti ve özür diledi. Elimle ona önemli olmadığını belirten bir hareket yaptıktan sonra hepimiz görev yerlerimize geçtik.

Yolculuğumuzun ilk saatinde herhangi bir sorunla veya şüpheli bir durumla karşılaşmadık, ki bu oldukça iyi bir şey. Bütün yolculuğumuzun böyle geçmesini umuyorum.

Bir süre sonra yürüyüşümüze Jotaro-san'da katıldı. At arabasından indi ve doğruca yanıma geldi, sonrasında ilerlemeye devam ettik. Ağır adımlarla ilerlerken Jotaro-san konuşmaya başladı. Kendine has kaba tavrıyla beraber bana güvendiğini ama Rei-kun ve Tsugi-chan'a güvenmediğini belirtti. Konuşmasını bitirdikten sonra sesli bir kahkaha atmadan duramadım. Birkaç saniye boyunca güldükten sonra bakışlarımı Rei-kun'a çevirdim ve "Rei-kun'un birazcık aklı havada bir insan olduğunu kabul ediyorum fakat kendisi oldukça yetenekli bir shinobidir. İş dövüşmeye geldi mi beynini değil, içgüdülerini kullanan tarzda birisi. dedim. Kısa bir ara verdikten sonra bakışlarımı bu sefer Tsugi-chan'a çevirdim ve konuşmaya devam ettim. "Tsugi-chan ise Rei-kun'un tam tersi, sürekli olarak beynini kullanan bir insan. Çevresindeki hiçbir hareketin gözlerinden kaçmasına izin vermeyecektir." Ardından bakışlarımı tekrardan Jotaro-san'a odakladım ve "Yani bizim takımımıza güvenebilir ve yolculuğunuzun tadını çıkarabilirsiniz." dedim.

Jotaro-san'ın cevabını duyduktan sonra bu sefer ben ona sorumu soracağım. "Jotaro-san eğer sakıncası yoksa neden özellikle benim gelmemi istediğinizi sorabilir miyim acaba?"

[GM - Naruto]

Rei ve Tsugi için yaptığın açıklamalar Jotaro’yu pek de tatmin etmiş gibi durmasa da, Jotaro’nun tavırları bu konuyu uzatmak istemediğini gösteriyor. Omuz silkerek verdiği tepkinin ardından sorduğun soru karşısında, Jotaro’nun gözündeki parlamayı bir anlığına fark edebiliyorsun! Üstü başı oldukça eski duran ve karşıdan bakıldığında pek de varlıklı görünmeyen Jotaro’nun koruma için özellikle seni istemesi ve Ishichou’nun böylesine bir iş için seni görevlendirmesini sağlayacak miktarda parayı ödemesi son derece kuşkulu bir durumken, yakaladığın bu anlık parlama işlerin daha da karmaşık bir hale gelmesine neden oluyor senin nezdinde. Jotaro kıkırdayarak gülmeye başlarken “Çünkü merak ettim.” diyor kısık, sanki kimsenin duymasını istemediği bir ses tonuyla. Aslında bu cevabı garip kılan bir diğer durum ise, cümleyi söylerken herhangi bir şivenin bulunmaması oluyor. Jotaro kıkırdamasını birkaç saniye daha sürdürdükten sonra “İşim iğcaabı birçoh yeri geziyom. Biliyoğn mu, Asagura’ya gittiğim bir vakit, ismi lazım deel biriynen alacag vereceg meselesi olduydu. Ben alacağımı vermeğdin diyom, o verdiğm diyo. En soğnunda oradan biri gelip keşkem Momo burada olaydı dediydi. Senin adını ilg orada duyduydum. Soğnraları da bir kervan soyguna mı ne uğramışıdı, oradakiler gene Momo olaydı dediler. Sorup soruşturdum kimidir bu Momo didiğniz falan diye… Ishigakureli Kotegawa Chisa diye anlattılar. Ben de merag ettim, kimimiş bu Momo diye!” diyor. Sonrasında yüzünde kocaman ve iğrenç bir gülüş beliren Jotaro “Bize de saldıran maldıran oluğsa, adını verdim miydi, deh ederler gerisin geri! Yannış mıyım?” diyor.

Jotaro anlatacaklarının bittiğini gösterir şekilde sessizliğe gömülürken ilerlemeniz de sorunsuz bir şekilde devam ediyor. Tam bu sıralarda Rei’nin yüksek bir sesle “CHIFUSA-SENSEEE!!” diye bağırdığını duyuyorsun. Bu bağırtı herhangi bir tehlikeye karşı atılan türden olmadığı için, pek de bir telaş belirtisi göstermeden kafanı Rei’nin bulunduğu tarafa döndürüyorsun. Ancak Jotaro bir hayli korkmuş ve neredeyse ardına pısacak şekilde hareket ederken Rei “SABAHTAN BERİ DÜŞÜNÜYORUM AMA KAYA ÜLKESİ’NDE MIHARI DİYE BİR ŞEHİR OLDUĞUNU HİÇ HATIRLAMIYORUM-YA! TUZAĞA MI DÜŞTÜK YOKSA CHIFUSA-SENSEEEE? NASIL BÖYLE BİR YALANI YEDİK-YA! SONUMUZ MU GELDİ CHIFUSA-SENSEE?” diyor. Bir anda Jotaro’nun “ben dememiş miydim” tadındaki bayık bakışları seninkilerle kesişirken, Tsugi’nin suratının asıldığını, müşterisinin yanından küçük düşmüş bir satıcı şeklinde büründüğünü görebiliyorsun.

[Kotegawa Chisa]

Jotaro-san'ın kötü birisi olduğunu düşünmüyorum. Söylediklerinin kabaca şeyler olduğunu biliyorum fakat onun için sadece kaba bir mizaca sahip olduğunu söyleyebilirim... Gerçi bunda pek emin olamam, sonuçta onunla sadece birkaç saniyedir konuşuyorum ama içimde iyi birisi olduğuna dair bir his var.

Jotaro-san'ın sorusunu cevapladıktan sonra pek tatmin olmadığını fark ettim. Yine de bu konuyu daha fazla üstelemeyeceğinin de farkındaydım, bende konuyu değiştirmek için sorumu sordum. Beni duyduktan sonra bir anda gözleri çocuk gibi parıldamaya başladı. Kıkırdayarak gülmesine devam ederken kısık bir sesle beni merak ettiğini söyledi. Açıkçası onun ağzından bu kelimeler çıktığında biraz şaşırdım. Lakin şaşırdığım şey beni merak etmesi değil, bunu tamamen şivesiz bir şekilde söylemesiydi. Yine de fazla takılmadım ve konuşmasını dinlemeye devam ettim.

Asakura'da adımın ağızlarda dolandığını duyduğumda biraz şaşırdım. Hiçbir şey yapmamış olmama rağmen, sadece arabuluculuk yapmış olmama rağmen insanların bana neden bu kadar saygı duyduğuna dair herhangi bir fikrim yok. Yani bunun mantıklı bir açıklamasıda yok. Tek yaptığım yardıma muhtaç olan bir insana, her shinobinin yapacağı gibi, elimden geldiğince yardımcı olmaktı.

Tam Jotaro-san'a övgülerini hak etmediğimi söyleyeceğim sırada Rei-kun bağırarak konuşmaya başladı. Herhangi bir tehlikeyle karşı karşıya olmadığımız bariz bir şekilde belli olduğundan dolayı bakışlarımı ona çevirirken biraz ağır davrandım. Bu sırada Jotaro-san'ı inceleme fırsatını yakaladım. Sert görünüşünün aksine oldukça korkak birisi olduğunu burada anladım. Sanırım az önceki şiveli konuşması falanda sadece sert görünmek için yapılan hareketler. Büyük ihtimalle korkak ama sert gözükmeye çalışan birisi. Bunun sebebi de diğer tüccarlar arasında ezilmemek ve haydutlar tarafından kolay hedef olarak belirlenmemek olabilir... Yani emin değilim aslında, başka şeylerde olabilir. O yüzden en iyisi düşünmemek! Zaten Jotaro-san'ın nasıl birisi olduğu beni ilgilendirmez, sadece görevimizi başarıyla tamamlamamız gerekiyor.

Rei-kun'u dinledikten sonra kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum. Jotaro-san'ın suratındaki ifadeyi gördükten sonra ise dayanamadım ve gülmeye başladım. Birkaç saniye boyunca güldükten sonra hafifçe sırıtarak "Eeeh~~ Gerçekten mi? Bizi kandırmalarına nasıl izin verdin Rei-kun!" dedim. Birkaç saniyelik bir ara verdikten sonra "Minami'ye gidiyoruz, Mİ-NA-Mİ! Başkente yani." dedim ve Jotaro-san'a dönerek "Gördün mü? Sana harika olduğunu söylemiştim Jotaro-san." dedim kıkırdayarak.

[GM - Naruto]

Rei’ye verdiğin cevap, onun yüzünde şapşal bir görüntü yaratırken Jotaro’ya söylediğin sözler, onu pek de tatmin etmiş gibi durmuyor. Daha çok kendisiyle dalga geçilmiş gibi hissettiğini gözlemlediğin Jotaro’nun olmayan kaşları iyice çatılırken “Valla başıma bi’şee gelirse, buğnu senden bilirin! Apır sapır bebelerlen beni gorumaya çalıştılar derin, başınız yanar bah, demedi deme!” diyor. Her ne kadar bu sözlerinin ardından tekrar at arabasındaki yerini alacak gibi olan Jotaro, son anda fikrini değiştirerek tekrar yanında yürümeye başlıyor.

Yolculuğunuz bir süre daha sessiz ve sakin geçiyor. Kaya Ülkesi’nde kışın etkisi, soğuk rüzgarlar halinde kendini iyice hissettirmeye başlarken, hafiften serpiştirmeye başlayan kar taneleri, kahverenginin üzerini örten beyaz tonunu arttırmaktan uzak, ancak insana dinginlik veren bir hava yaratıyor. Minami yolunun taşlık, ancak düz sayılan noktalarında yaptığınız ilerleyiş, giderek bir yükseltiye tırmanış havasına bürünürken, bir kez daha Rei’nin sesi yankılanıyor boş yolda. Rei “Chinami-sensei!” dediği anda, istemsizce gereksiz ve eğlenceli bir durumla karşı karşıya kalacağın hissi içine doluyor. Bakışlarını Rei’ye çevirdiğinde, Rei’nin sağ tarafınızda yaklaşık 15 metre önünüzdeki kayalık alanı eliyle işaret ettiğini görüyorsun. Bakışların bu kez o alana doğru çevrilirken Rei’nin “Kayaların üzerine bir şeyler çizmişler, bence şüpheli bir durum-ya!” diyor. Sağ tarafınıza yaklaşık 20 metre uzaktaki kayaların üzerinde sanki bir mühür gibi çizilmiş olan motifler senin de dikkatini çekerken, bu kez Tsugi’nin “Durun!” diye bağırdığını duyuyorsunuz. Bu bağırışla birlikte at arabaları olduğu yerde dururken, bakışlarınızı bu kez Tsugi’nin olduğu tarafa çevirdiğinizde, onun da 30 metre kadar solunda ve diğer kaya gibi 10 metre ilerinizde bulunan bir kayayı işaret ettiğini görüyorsunuz. Sürekli sağdan sola dönen bakışların bu kez bu kayaya döndüğünde, Rei’nin gösterdiği kayadakinin aynısı olan motifin bulunduğunu görüyorsun. Bu anda durumu fark eden Jotaro “Şindi soğnumuz geldi! Tuzağa düştüg! Gurtar beni Chisa!” diyerek söylenmeye başlıyor.

Henüz daha ne olup bittiğini tam olarak kavrayamamış olsan da, soğuk bir rüzgar senin yerine her şeye bir anlam katıyor. Yürüdüğünüz yolun üzerindeki kar tabakasını bir miktar oynatan bu rüzgarla beraber, Rei ve Tsugi’nin gösterdiği kayaların arasına gerilmiş ve kar tabakasının altına saklanmış yaklaşık 10 metre kadar önünüzde denk gelen misinayı fark edebiliyorsun. Bakışlarını hızla yolun üzerindeki diğer kayalara kaydırdığında ise, onların üzerinde de ufak ufak çizilmiş motifler olduğunu, bazılarının karla kaplanmış bir halde olduğu için dikkatli bakılmadığı takdirde fark edilmesinin mümkün olmadığını anlıyorsunuz. Bu ufak kayalar ise yoğunlukla ve sıklaşarak önünüzdeki yolun ve sağında ve solunda, iki büyük kayadan sonra gelecek şekilde bulunuyor. Etrafta ise şimdilik herhangi bir canlı hareketliliği sezdiğin söylenemez.

Off Topic

Biraz acelem olduğu ve konuyu da beklemek istemediğim için içinde bulunduğunuz durumu, konumlar itibariyle karmaşık anlatmış olabilirim. Anlaşılmayan bir nokta varsa, özel mesaj atarsın. Ama bana anlarsın gibi geliyor. kıps

[Kotegawa Chisa]

Söylediklerimi yanlış anlayan Jotaro-san bana oldukça saçma bir tehdit savurdu... Yani başına bir şey geldiği takdirde sorumlu olacak kişi benden başkası değil zaten. Neden böyle bir tehdit yapma zahmetinde bulundu ki? Zaten başımıza bir şey geleceğini sanmıyorum. Ishigakure ve Minami Şehri arasındaki yolda, shinobiler tarafından refakat edilen bir kervana saldıracak kadar salak bir haydut yoktur değil mi? Gerçi haydutları anlamak pek mümkün değil, ne zaman ne yapacakları belli olmuyor. Jotaro-san'ı, kervanı ve takımımı korumak istiyorsam gözlerimi dört açmalıyım!

Gökyüzünden düşen kar taneleri, kahverengi toprakla buluştuğu anda ortaya oldukça güzel bir görüntü çıkarıyordu. Bense bu güzel görüntünün tadını en güzel şekilde çıkarıyordum. Sürekli olarak etrafa bakınıyor, arada sırada ellerimi açarak karların avuçlarımda eriyişini izliyordum. Beni takip eden atların çıkardıkları sesler ise ortamın güzelliğini birkaç kat daha arttırıyordu... Yine de her şey gibi, bu güzel anında sonunun gelmesi pek uzun sürmedi. Rei-kun'un sesini duyduğumda istemsizce gülümsedim ve bakışlarımı ona çevirdim. Tekrardan eğlenceli bir şeyler ortaya çıkaracağını düşünüyordum fakat ciddi bir olay için seslendiğini fark etmem pek uzun sürmedi. Kayaların üzerinde çeşitli motiflerin olduğunu söyledi, onun bu sözlerinin hemen ardından ise Tsugi-chan atları durdurdu.

Tsugi-chan ve Rei-kun'un bulduğu kayaları incelemeye başladığım anda, bu ikisinin de üzerinde aynı motif olduğunu gördüm. Etrafıma bakınmaya ve olaylara bir anlam vermeye çalışırken yaklaşık 10 metre önümüzde bulunan misinayı fark ettim. Hızlıca yolumuzun üzerinde bulunan diğer kayalara bakındıktan sonra onlarında üzerlerine bir şeyler kazındığını fark ettim.

Taşların üzerlerine işlenmiş mühürleri gördüğüm anda gözlerimin önüne savaş alanına olan yolculuğumuz geldi. Ormanın ortasında çaresiz bir şekilde katanamı savuruşumu ve yoldaşlarımın cansız bedenlerini gördüm. Elimden gelen her şeyi yapmama rağmen onları koruyamadım ve ölmelerine neden oldum... Gözlerimin önünde bulunan insanları koruyamamaktan nefret ediyorum. Güçsüz olduğumu biliyorum ve güçlenmek için elimden geleni yapıyorum fakat ne zaman birilerini koruyabilecek kadar güçleneceğim?

Bakışlarımı Jotaro-san'a çevirdikten sonra "Jotaro-san, rotamızı değiştirmemiz bizim için en faydalısı olur... Önümüzdeki tuzaklarla uğraşmak bizim için tehlikeli olacaktır zira ne yaptıklarını bilmiyoruz. Bir şekilde bu tuzağı atlatsak dahi yolumuza bu rotada devam ettiğimiz takdirde tekrardan farklı tuzaklarla karşılaşacağız. Yani kısacası bu rota güvenli değil." dedim.

Eğer Jotaro-san bu rotadan gitmeye inat ederse, ona bir kez daha buranın tehlikeli olduğunu söyleyeceğim. Yine de ısrar ederse mühürlerin işlendiği kayaların üzerlerini ekipman çantamdan çıkardığım bir kunaiyle çizeceğim ve etkisiz hale getireceğim. Sonrasında kervanı üzerinde mühür bulunan kayalardan uzak, güvenli olduğum bir noktaya çektireceğim ve elimdeki kunaiyi misinaya fırlatacağım. Sonrasında da bir şey olmazsa yolumuza devam ederiz herhalde.