[Oita Butsuo & Jirou Ryu] Yeni Açan Çiçek

[GM - Naruto]

Savaşın ardından karşıladığınız kış, mevsimsel olarak önceki dönemlerden farklı olmasa da, sizler için daha sert ve soğuk bir şekilde kendini hissettiriyor. Ishigakure’ye yağmaya başlayan karlar, köyün kahverengini beyaza çalmaya başlarken, savaşta ölenler ve savaş sonrası bölgede kalanlar nedeniyle köy içerisinde azalan shinobi sayısına rağmen, hemen hemen her vakitte köyde dolaşan devriyeleri gözlemleyebiliyorsunuz. Sizin açınızdan dinlenme ve rehabilitasyon modunda geçen bu süreçte ise, shinobilerin rütbe ayrımı yapmaksızın zorlu eğitimlere tabi tutulduklarını, görev sayılarının ve sürelerinin arttırıldığını rahatlıkla fark edebiliyorsunuz. Ayrıca shinobilerin kendi aralarındaki konuşmalara şahitlik ettiğiniz zamanlarda, ağırlaşan eğitimlerin ve artan disiplinin shinobileri tamamen baskı altına aldığını duyuyorsunuz. Halkın shinobiler bakış açısında belirgin bir farklılık göremeseniz de, savaşta hayatını kaybedenlerin yakınlarının shinobilerden mümkün olduğunca uzak durmaya çalıştığı ve hatta küçük çocukların shinobilere babalarının veya annelerinin ne zaman döneceğini sorduğu anlarda da bulunuyorsunuz. İşte tüm bu sebeplerle, kış her zamankinden daha sert hissettiriyor kendini. Soğuk hava iliklerinize nüfuz ederken, diğerleri gibi sizlerin de ne zaman bir göreve çıkacağınız sorusu kafanızı meşgul ediyor. Çoğu shinobinin antrenman ve görevlerle meşgul olurken, sizin gibi bir avuç shinobinin herhangi bir olaya müdahil olmaksızın hayatına devam etmesi, kafanızda olumsuz fikirlerin yayılmasına da neden oluyor. Bu fikirler, kışı sizin için çok daha kasvetli yapmaya yetiyor.

Öğle vakitlerini geride bıraktığınız bir zaman diliminde, karşılaştığınız bir Chuunin’in Ishichou Binası’na gitmenizi size söylemesinin ardından telaşlı bir şekilde geldiği rotadan hızla geri dönmesi üzerine, siz de yönünüzü Ishichou Binası’na çeviriyorsunuz. Kısa bir süre sonra Ishichou Binası’nın kapısının önünde karşılaşıyorsunuz. Beraber çıktığınız onca görevden sonra tekrar birlikte Ishichou Binası’na gelmeniz, aslında kaderinizin de ortak yazıldığını gösteriyor gibi geliyor sizlere. Bu aşamadan sonra başınıza ne gelecekse, bunları beraber göğüslemeniz gerektiğini anlıyorsunuz. Elbette savaşın ardından Usagi’nin de yanınızda olmasını bekleseniz de, kapının önünde yarım dakika kadar beklemenizin ardından gelen giden birilerini görmemeniz üzerine, Ishichou Binası içerisine giriyorsunuz.

Ishichou Binası’nın girişinde sizi durduran bir Chuunin kimliklerinizi teyit ettikten sonra Yajima Juzo’nun sizi beklediğini söyleyerek, onun bulunduğu odanın yerini söylüyor. Juzo ile birebir konuşan shinobilerden duyduğunuz kadarıyla, onun her zamankinden daha da sert olan tutum ve söylemler, Juzo’yu daha da katı ve çekilmez bir adama dönüştürmüş olduğu için, içinizde bulunan ufak bir çekingenlikle size tarif edilen odaya gidiyor ve kapıyı çalmanızın ardından içeri girmenizi söyleyen sert bir ses tonunun ardından odadan içeriye giriyorsunuz.

Tamamen boş olan ve içinde bir masa ve sandalye dışında hiçbir eşya bulunmayan odanın içerisinde Juzo her zamanki fiziksel özelliklerinden çok daha heybetli bir şekilde dururken, gözleriyle sizi süzmeye başlıyor. Yüzündeki gaddar ifadenin daha da artmış olduğunu rahatlıkla fark etmeniz, onun hakkındaki söylentilerin doğruluğunu sizi ispatlamaya yetiyor. Kısa süren bir sessizliğin ardından Juzo “İkinizi bir göreve atıyoruz. Shirakami Vadi Ormanı’nın duymuşsunuzdur. Bölgede bulunan shinobiler tarafından, ormanın içerisinde daha önce görülmemiş türden bir bitkiden bahsediliyor. Gelen habere göre, 1 metre yüksekliğinde, sarı, pembe ve mavi renklerinin karışımından olan zehirli bir bitkiymiş. Bitkiler konusunda uzman shinobilerimiz, bu bitkinin zehrinden arındırıldığı vakit yararlı olabileceği düşüncesi var. Aslında bölgeye doğrudan bitkiler konusunda uzman olan shinobileri göndermeyi arzulasak da, elimizde bu tür shinobilerin az olması ve onları herhangi bir risk barındıran görevlerden uzak tutmak istememiz sebebiyle, gerekli tetkikleri yapmalarını sağlamak için bu göreve sizi atadık.” diyor. Buraya kadar olan kısmı kafanızda toparlamanız için sessizliğe gömülen Juzo, kısa bir sürenin ardından “Yani göreviniz üstesinden gelemeyeceğiniz türden değil. Hatta bildiğin bir kargo görevi! Gideceksiniz, numuneler toplayacaksınız ve geleceksiniz. Gayet anlaşılır, değil mi?” diyor. Bu sözleri sanki bir tavsiye veya bir durumun ortaya konmasından ziyade, sanki tehditkar bir şekilde söyleyen Juzo sizden gelebilecek bir soru olup olmadığını beklemeye koyuluyor. Eğer soracak bir sorunuz bulunmuyorsa, Juzo’nun da başka söyleyecek bir şeyi yok gibi duruyor.

Off Topic

Ishichou Binası'na gitmenizi söyleyen shinobi ile nasıl karşılaştığınız konusunu tamamen size bırakıyorum. Makul ve mantıklı bir şekilde o kısmı halledersiniz.

Ayrıca konunuza bakan GM bendeniz Fortius'tur. Her türlü sorunuzu özel mesaj yoluyla sorabilirsiniz. Pasiflik süresi 48 saat olarak planlamaktadır. Bizi tercih ettiğiniz için teşekkür eder, konunun sizi tatmin edecek şekilde geçmesini temenni ederim.

[Oita Butsuo]

Ağzından salyalar akıtarak üstüme koşan iri yarı bir Amegakure shinobisi, sağımda Usagi başka bir tanesini pataklıyor ve işi çok uzun sürmeyecek gibi duruyor, Kazuo ise üstüme koşan elemanı daha rahat indirebilmem için el mühürlerini yapıyor. Ne yapacağımı çok iyi biliyorum, defalarca yaptım. Yine de hiçbir zaman bu yaptığım bu kadar anlamsız gelmemişti. Hep daha yüce bir amaç için dövüştüm, gerekirse öldürdüm. En azından öyle düşündüm. Ama şu an neysem onla baş başayım ve sadece onun için öldürüyorum. Vatan, millet, dostlarımı korumak... Hayır, hiçbiri. Sadece hayatta kalmak için öldürüyorum. Doğanın en sade, en gerçek hali bu. Her canlı yaşama ölümüne tutunur. Tıpkı Usagi'nin kısa süre sonra hayatına son vereceği eleman gibi, tıpkı çenesine geçireceğim yumrukla canına okuyacağım iri Amegakure shinobisi gibi. Ayağımın altındaki çamur yağmurla olduğu kadar kanla da sulandı. Üstüm başım yağmurla olduğu kadar kanla da ıslandı. Ama gel gör ki yağmur kanı temizleme konusunda hiçbir fayda sağlamıyor. Sadece kanı biraz seyreltip etrafa yayıyor. Hiçbir yer yağmur sonrası taze toprak gibi kokmuyor, her yer kan ve ölüm kokuyor. Özellikle ben...

Kumiko da alacak mı bu kokuyu acaba? Ölüm kokan birini sevebilir mi ki? Bu yola girerken onun benle gurur duymasını istemiştim ama hiç bir katille gurur duyar mı diye sorgulamamıştım. Hep insanları kurtaran, onlara yardım eden insan olma hayalini kurmuştum. Ama bir katilden, öldürmek için kullanılan bir araçtan farksızım. Güya kendi amacıma hizmet ediyorum...

Yapacağım her hareketi Kumiko bu hareket hakkında ne düşünürdü diye sorgulayarak yaptım şu ana kadar. Kumiko benim vicdanımdı. Hala öyle mi bilmiyorum... Şu an görüyorum ki icra ettiğim meslek vicdanımı benden daha üst kurumlara teslim etmemi gerektiriyor. Bu üst kurumlar ise bana öldürmemi ve ölmemi emredebilecek kadar hayatıma hakimler. Bunu meşrulaştırmak için de daha kutsal olduğu iddia edilen fikirler ve idealler sunuyorlar biz ölüm gereçlerine ve halka. Bu düzen asırlar boyunca böyle devam etti. Şu aralar değiştiği ve barış geldiği iddia ediliyor. Ama eldeki durum pek öyle olmadığını gösteriyor. Ben de bu sistemin parçasıyım. Bir çıkış var mı bilmiyorum ama olduğunu da sanmıyorum şu saatten sonra. Ben ölmesem başkaları ölecek. Dediğim gibi, hayatı anlatan en gerçekçi kare o savaş alanıydı. Böyle geldi, böyle gidecek ve ben de bu sistemin içinde yetişmiş biri olarak kendimi bu sistemden soyutlamamın imkansızlığını kabul edip üstüme düşen görevi yapacağım. Köye hizmet etmeye, öldürmeye ve zamanı geldiğinde ölmeye gideceğim bana verilen emirler üzerine...

Sadece Kumiko'nun gözlerine bakacak yüzüm olsun isterdim... Ama bir kere ihanet ettim vicdanıma ve öyle görünüyor ki bu son olmayacak. Hak etmiyorum onun gözlerine bakmayı... Ne gözlerine bakması karşısına geçmek bile ne haddime! Ben ki birçoklarının katili, ellerinden kan eksik olmayan bir yaratık, her şeyi yiyen devasa bir canavarın azı dişi! Kendi hadsizliğime şaşırıyorum.

Zaten çoktan burnuma kadar boka battım. Bu işin geri dönüşü yok. Biliyorum, görüyorum sonumu. Anlamı yok biliyorum. Yine de kabul ediyorum kaderimi! Gidip bu kanlı sistemin bir çarkı olmaya devam edeceğim. Hatta en büyük, en hızlı dönen dişlisi olacağım! Korkum yok, vicdanım hiç benim olmamış. Ölümden başkasıyla göz göze gelecek yüzüm yok, tek ölüm paklar beni!

Dalıp gitmiş olsam bile duyularım algılamaya, gözlerim göz ucuyla da olsa görmeye devam ediyordu. Bana yaklaşan, hatta direkt bana gelen kişiyi görüyordum. O beni çekip çıkarmadan iç dünyamdan ben çıktım kabuğumdan. Hışımla kalktım ne zamandır oturduğumu bilmediğim oturaktan. Üstüme biriken karlar benimle tezat yaratıp usul usul gökten yağan kara karışırken bana gelen kişiye baktım gözlerimi kısarak. Adı bir önem teşkil etmeyen, Chuunin rütbesinde bir köy kulu. Bizden biri. Heyecanlanarak ona doğru birkaç adım atıp ne istediğini sordum. Gelen cevaptan gocunmadım. Bir göreve çıkacağım belli ve bu bilgi bende hiçbir his uyandırmadı. Bir dişli dönerken bir şey hissediyor mudur? Bir şey hissetmesine gerek var mıdır? Ben de hiçbir şey hissetmiyorum, sadece işin bana düşen kısmını yapıyorum. Chuunin'i başımla onaylayıp uzaklaşmasını izlemeden bana verilen emri uygulamaya koyuldum.

Kazuo... Türdeşlerimden. Daha önce beraber ölümü atlatmayı geçtim, gerçekten farksız bir ölüm yaşadığım biri. Yine beraberiz anlaşılan. Yüzüme sahte bir gülümseme takınarak "Köyün favori ikilisi olduk herhalde." dedim kapıdan girmeden. Beraber o kadar insanı öldürüp ölümün kıyısından döndükten sonra Kazuo'ya ettiğim ilk laflar bunlar sanırım. Hala bir şey hissetmiyorum, sadece devinime devam ediyorum. Geçen zamanla gözlerim Usagi'yi arasa da gelmeyeceğini anlamamız çok uzun sürmedi. Sağlık durumunda bir gelişme var mı bilmiyorum.

Yajima Juzo'dan korkmuyorum. Hiç oturup uzun uzadıya muhabbet etmedim ama kendini bir şeylere fazla kaptırmış hayalperest bir bunak olarak görüyorum onu. Yargılamaktan çekinmiyorum. Yine de sempati de besliyorum ona karşı. Devasa, yaşlı bir dişli. Yıllardır dönüyor, döndükçe büyüyor, büyüdükçe daha çok çarkı döndürüyor. Herkesin hayalini kurduğu hayatı yaşıyor.

İşte mecazi olarak olduğu kadar gerçekte de büyük olan o adam karşımızda. Görmeyeli daha da büyümüş sanki. Oturduğu sandalyeyi, kullandığı masayı komik gösterecek, bomboş odayı dolduracak kadar iri. Biraz da huysuz... Görevin ayrıntılarını ilgisiz bir ilgiyle dinledim. Sözleri bitince de onu çok bekletmeden aklıma takılanları sıraladım. "Bitkinin zehirli olduğu biliniyor peki zehri hangi yolla aktardığı hakkında bir bilgi var mı? Mümkünse gitmeden botanik konusunda uzman shinobilerle görüşebilir miyiz? Getireceğimiz numunelerin olabildiğince kaliteli olmasını isteriz sonuçta ve açıkçası ben bu konularda pek bilgi sahibi değilim." Tehditkar edasına sakinlikle direkt bakmaktan çekinmedim konuşurken. Iwagakure olayları dolayısıyla bizi pek sevmiyordu Juzo. Umarım tavırlarım sinirlerini hoplatır ve biz gittikten sonra masayı falan parçalar...

[Shimada Kazuo]

Sarı kayaların üstüne hafifçe yerleşen karları seyrediyorum, uzun bir dönemin ardından ilk defa ceketimi giymiştim. Ishigakure’nin soğuk olduğu bu nadir dönemde köy tarafından serbest bırakılmıştık, savaşın getirdiği fiziksel ve zihinsel yorgunluğu atlatmamız için verilen bu tatil bir kafesten farksızdı. Düşünecek bir şeyim olmadığında gözlerimin önünde beliren şey hep aynıydı, ölüm. Ciğerlerim cesetlerin kokusuyla kavrulurken yapabileceğim tek şey önümdeki sayfalara odaklanmaya çalışmaktı.

Fuuinjutsu hakkında bir şeyler okusam da pek bir ilerleme kaydedemiyordum. Bu biraz hayal kırıklığıydı elbet, hızlıca geliştikten sonra girdiğim bu duraklama süreci yeteneğime olan güvenimi sarsarken tavanımın bu olup olmadığıyla ile ilgili soru işaretleri daima yanımdaydı.

Gözlerim bir karartı seçti, devriye gezen bir shinobi. Bu dönemde adım başına iki devriye görmek mümkündü, savaşta azalmamıza rağmen gözcülerin sayısı ikiye hatta belki üçe çıkmıştı. Bunun bir çeşit huzursuzluk ortamı yaratması muhtemeldi peki yaratmış mıydı? Onların arasına tekrar girene kadar bunu öğrenemeyeceğimi biliyorum. Ayrıca eğitimlerin sayısının arttırılıp zorlaştırıldığını da duydum. Sanırım başımıza gelen bu olay, onlara niye alınbandı taktığımızı hatırlatmış gibi oluyor. Shinobi savaşçıdır, öldürmeli ve gerektiğinde ölmelidir, yüzyıllardır bilinen bu gerçek son zamanlarda tozlanmış olmalı.

Kahvemi yudumladım, kafamı sandalyeme yaslarken bu kafesten ne zaman çıkarılacağımı düşünüyordum. Zihnim o kadar boş ki savaş ve onun sonuçlarını düşünmek dışında bir şey yapmam mümkün değil ve beni bu aşırı siniri bozucu olaydan kurtarabilecek tek şey bir görev. Basit olabilir, önemsiz ve önemli fark etmez. Sahada olmalıyım, orası özgürlüğümü tekrar avuçlayabileceğim tek yer. Değişen benliğimi keşfetmemin anahtarı.

Kitabı kapatıp odama geçtim. Yatağım eskisinden farklıydı kunailerle donatılmış gibiydi aşırı rahatsız ve acı vericiydi ama içten içe sebebinin yatak değil zihnimde dolanan düşünceler olduğunu biliyordum elbet. Kabullenmemek daha kolaydı sadece.
Ertesi gün beklediğim anahtar bana verildi, yiyecek yemek almak için sokaklarda gezindim. Tanıdığım küçük çocuklar babalarını sorarken sahte bir gülümsemeyle yanlarından hızlıca uzaklaşıp markete girdim ve orada bir Chuunin Ishichou Binası’na gitmem gerektiğini söylemişti. İçimde çarpışan duygu kuşaklarından bağımsız bir soğuklukla konuştum shinobiyle. Bununla tezat bir şekilde hızlı adımlarla binaya ulaştım.

Butsuo’yu fark etmem zor olmadı sanki birileri onunla benim kaderini birbirine bantlamıştı, taşları bulurken birlikteydik, Iwagakure’de de, o orospu Kage’yi neredeyse devirirken yine birlikteydik. Savaşın tam ortasında etrafımız cesetlerle çevriliyken yine canımı koruyan iki kişiden birisiydi. Hayatın bizim için ne planladığını bilmek isterdim.

Bana söylediği sözler karşısında hafifçe sırıttım, içi boştu elbet. Mutluluğa hatta diğer tüm duygulara yabancıydım bir süredir. “Favorisi miyiz bilmem ama Genin takımımla bu kadar göreve çıkmadığıma eminim.”, diyerek kendimce hoş bir cevap verdikten sonra bir süre Usagi’yi bekledij ama gelmedi buna biraz sevindiğimi söyleyebilirim henüz o tarz bir yüzleşmeye hazır değilim.
Yajima Juzo demek. O adam önceden ödümü kopartırdı şimdiyse gerçek “düşmanı” gördükten sonra bu tarz karakterleri kabullenmen gerektiğini anlıyorum içimizde şeytanlar türetirsek dışarıdakiler için kolay birer av oluruz. Yine de her öğlen görmek istediğim bir tip değil orası ayrı.

Juzo’nun odasında sadece bir masa ve sandalye vardı, Juzo da bir heykelmiş gibi dik ve heybetli bir şekilde oturuyordu.
Konuşmasının ardından istemsizce, sertliğinin bizim taş mevzusuyla alakası olup olmadığını düşünmüştüm. Başka bir shinobiye olan “sertliğini” görebilseydim buna karar verebilirdim belki ama şuan düşünmek tamamen manasızdı. Ardından Butsuo konuşmaya başlamıştı tamamen katılmakla birlikte sessizliğimi korudum.

[GM - Naruto]

Juzo’nun görevle ilgili açıklamalarının ardından, söze giren kişi Butsuo oluyor. Butsuo’nun sorduğu soruları yüzünden kazınarak da çıkmayan öfkeli ifadesiyle dinleyen Juzo, memnuniyetsizliğinin de getirisiyle odadaki tüm oksijeni bitirmek istercesine aldığı derin bir nefesten sonra “Bitkinin yapraklarının zehirli bir tabaka ile kaplı olduğu söyleniyor. Yapraklara temas halinde zehir temas edilen bölgeye hücum ediyor. Etkisini 10 dakika içinde gösterdiği düşünülüyor.” diyor. Kesin yargılardan oluşan bu cümlelerinin ardından Juzo “Tabi bu sadece öngörü… Bölgeyi koruma altına alan shinobilere bu bitkilerle temasa girmemelerini söyledik. Sadece aktarılan bilgilere karşı, botanik konusundaki uzmanların sözleri bunlar. Ama sizi yine de biriyle görüştüreceğim.” diyor. Oturduğu yerden bir dağ gibi hareketlenen Juzo yüzündeki öfkeli ifadeyi biraz daha ekşi hale getirirken “En azından bu sefer ardına sığınacağınız bir bahane olmaz, değil mi?” diyor kinayeli bir şekilde.

Juzo yanınızdan geçip odanın kapısına doğru yönlendiğinde, siz de bakışlarınızla onu takip ediyorsunuz. Kendisinden beklenmeye bir narinlikle, avuç içinde kaybolan kapı kulpunu tutarak kapıyı açan Juzo koridorda beliren bir shinobiyi durdurarak “Miyazawa Mina’yı bana gönderin, acil!” diyor. Hemen ardından herhangi bir cevap beklemeden kapıyı kapatıyor ve yerine yöneliyor.

Üstünüzdeki bakışları bir an olsun dindirmeden yerine geçen Juzo, odadaki sessizliği yararcasına ağzını açtığında “O gelene kadar size birkaç şey söyleyeyim. Usagi’nin sağlık durumu iyi. Ancak akciğerlerindeki harabiyet nedeniyle adam gibi nefes alamıyor. Bu hepinizin hatası! Aslında onun da bu görevde olmasını isterdim, ancak şartlar sadece ikinizin göreve gitmesine neden oldu.” diyor. Ufuktan beliren azar dalgası, hunharca üstünüze doğru gelirken Juzo “İşin içinde ikiniz olduğu zaman, sürekli bir şeyleri kaybediyoruz, bunun farkındasınız değil mi?” diyor. Herhangi bir cevap beklemeyen bu sorunun ardından Juzo “Ancak ikiniz, bir şekilde sapasağlam karşımda bitiveriyorsunuz. Bu duruma hayran mı kalmalıyım yoksa sizi bir zindandan çürümeye mi bırakmalıyım, bilemiyorum.” diyor. İçinde düştüğü bu karmaşık durumu size aktarmakta herhangi bir sakınca görmediği belli olan Juzo “Fakat zaman değişiyor ve Ishigakure de… Bazı görmezden geldiğimiz şeyleri artık görmemiz gerekiyor. Yitirdiğimiz bazı değerleri tekrar kazanmamız… Ishichou-sama hiçbir zaman Ishigakure’den ümidini kesmedi, ancak yaşananlar ona ümitlerinin yeteri kadar yeşermemiş olduğunu gösterdi. Bizim yegane görevimiz Ishigakure’nin daha iyi bir köy olması ve Ishichou-sama bunun için varını yoğunu ortaya döküyor. Belki içinizden bazıları, Ishichou-sama’nın akşama kadar odasında oturup kıçını büyüttüğünü düşünüyordur, fakat durum hiç de öyle değil. Eğer şu an Ishichou-sama gibi bir liderimiz olmasaydı, belki de Yağmur Ülkesi’yle aynı kaderi yaşıyor olurduk.” diyor. Bu cümlelerinin ardından kısa bir nefes molası veren Juzo “Benim ağzımdan bu tip şeyleri çok duymazsınız ve belki de bir daha hiç duymayacaksınız. Bu yüzden kulaklarınızı açın ve bu söylediklerimi asla unutmayın!” dedikten sonra bakışlarını üzerinizde keskinleştirirken “Ne olursa olsun Ishigakure’yi ve Ishichou-sama’yı bir kez daha hayal kırıklığına uğratmayın! Size eğer uğratırsanız şöyle olur veya böyle olur demeyeceğim, çünkü bu aksinin hiçbir zaman yaşanmayacağı bir durum! Anladınız mı?” diyor. Juzo’nun bu konuşması bittiği anda ise, kapı çalınıyor ve içeriye 170 cm boylarında, kısa sarı saçları olan bir kadın giriyor.

Miyazawa Mina

Sarı saçlı kadının Miyazawa Mina olduğunu anlamak için bir dahi olmanıza gerek yok, Mina saygılı ancak kendine has çekiciliği olan bir üslupla “Beni çağırmışsınız Juzo-san. Ne vardı?” diyor. Mina’nın bu sorusu üzerine Juzo bakışlarıyla ikinizi işaret ederken “Şu yeni keşfedilen bitkilerden numune alacak shinobiler. Kazuo ve Butsuo…” diyor sizi tanıtırken. Ancak Juzo cümlesini daha tamamlamadan Mina “Ben kendileriyle konuşurum, daha fazla başınızı şişirmeyelim Juzo-san!” diyor ve tek gözünü size kırparken herhangi bir cevap beklemeden sizi odadan çıkarmak için ittirmeye başlıyor! Juzo ise ardınızdan bir şeyler söylemeye çalışsa da Mina hiçbir şekilde durmamanız için sizi itekleyerek odadan çıkartıyor.

Odadan çıkmanızın ardından Mina sizi bina dışına yönlendirirken “Bu bunağa birkaç saniyeden daha fazla nasıl tahammül edebiliyorsunuz, anlayabilmiş değilim.” diyor hafif şuh bir kahkaha atarak. Hemen ardından ise “Juzo beni çağırdığına göre, bana soracağınız şeyler var. Yanılmıyorum değil mi?” diyor. Bu esnada siz de Ishichou Binası’nın dışına çıkmış oluyorsunuz. Mina gölge bir noktayı kendine yer edinirken “Hadi yollayın bakalım sorularınızı!” diyor gülümseyerek.

[Oita Butsuo]

İlginç... Soru sormasak öyle sap gibi gidecektik anlaşılan. Ama sonuç olarak gel gör ki elimizde olan tek şey baz tahminler ve öngörülermiş. Tabii, çok kolay bir görev, batırmamızın hiçbir yolu yok. Sadece zehirlenip geberebilirsiniz... Savaşta olduğumuzu anlıyorum ama en azından konuyla alakalı birileri yanımıza verilse çok daha mantıklı olmaz mıydı? Aman, ne gerek var canım! Bizi uzmanlardan biriyle görüştürür olur biter di mi? Hem sıçmamız durumunda bahanemiz de olmaz. Süper!

Yanlış anlaşılmak istemem, kesinlikle isyan etmiyorum duruma. Verilen emirler karşısında boynum kıldan ince. Yine de olayın absürtlüğüne değinmeden geçmek istemedim. Hafif bir kuyruk acım olduğunu da kabul ediyorum. Kendimi yeterince tanıyorsam gerçekten umurumda olmayana ve içi boş bir robota dönüşene kadar bu şakayla karışık yerme durumuna devam edeceğim. Neyse ne, görev bekler!

Kısa bekleyiş süresince Juzo'nun, yaşlılıkla beraber pekiştirdiğini düşündüğüm bir yeteneği olsa gerek, öğütlerini mi dersin motivasyon konuşmasını mı dersin, öyle bir şeyler dinledik. Gülmek istiyorum ama gülemiyorum. Usagi'nin durumuna hem sevindim hem üzüldüm. Ciddi anlamda öldüğüne inanmıştım bir dönem. En azından bu kadarla atlatmış o koca yarılmış göğüs kafesini. Yine de kolay günler yaşadığını sanmıyorum. Yanında olmak isterdim, ama ben de kolay günler yaşamıyorum ve mümkün mertebe kimsenin suratını görmek istemiyorum. En azından şu ana kadar. Şu an biraz daha rahatım ve bazı şeylerle yüzleşmek zorunda olduğum gerçeğinin farkındayım. Usagi'nin sağlık raporunun son kısmıyla anladığımız şekilde bize olan öfkesini kusacağı kısım geldi sonra. Juzo'ya inat, ve daha fazla öfkelenmesini umarak, aşırı bir sakinlikle gözlerinin içine bakmaya zorladım kendimi. Zordu, çünkü kahkahalarla yere yatmamak için zor duruyordum. Anlattığı durum epey sinirlerini bozuyor sanırım. Hoşuma gitti! O kadar insan ölüyor, sakat kalıyor ama biz her seferinde taş gibi buradayız. Ya da öyle miyiz? Şimdi her seferinde bir şeyler kaybetme kısmında ne kadar haklı bilmiyorum. Çakra taşlarının hırsızlığı davasında pek bir bok yaptığımız söylenemez ama görevi başarıyla tamamladık sonuçta. Sadece birer çakra taşını cebimizde unutmuşuz... Iwagakure'ye gittiğimiz görevde ise bazı yanlış kararlar verdik. Ama zaten gördük ki almamız gereken bir riskmiş. Kimliklerimiz belliyken, orada kalabileceğimiz süre belliyken nasıl bir şeyler öğrenebilirdik hala hiçbir fikrim yok. Sonuç olarak kendi zimmetimize aldığımız taşlar olayıyla beraber patladı o olay, ki o olayı da köyü kurtaralım diye ortaya çıkardık. Doğruya doğru Ishichou bize sahip çıktı o olaydan sonra. Ondan sonra da savaş çıktı zaten. Savaştan canlı çıkmış olmamız da bizim suçumuz değildir herhalde. Aynı şekilde savaşı kaybetmemiz, Juzo'nun kendi deyimiyle, de bizim suçumuz olamaz çünkü bizler kaderi etkileyemeyecek küçük piyonlardan başka bir şey değiliz. Zeka, kudret, kader, çakallık, şans... Ne dersen de, sonuç olarak her seferinde karşına biz çıkıyoruz Juzo-san!

Konuşmanın geri kalan kısmı benim için daha da rahatsız ediciydi. İğreniyorum... Evet, bize sinir oluyorsun. AMA BİZE İHTİYACIN VAR DEĞİL Mİ, KART OROSPU ÇOCUĞU? GİDİP YİNE SAVAŞ MEYDANLARINDA SİKTİĞİMİN KÖYÜ İÇİN HAYATIMIZI TEHLİKEYE ATMAMIZA İHTİYACIN VAR! Sikeyim Ishichou'yu da seni de köyü de! Yüce liderimiz gelip başımızda dursaydı savaş meydanında? Bu derece güçlü, yüce birinin, bir liderin varlığı çok şeyi değiştirebilirdi. İnsanların saygı duyduğu, gücünden şüphe etmediği Juzo-san'ı da savaş meydanına görmedim hiç. Herhalde sandıkları kadar varlarını yoklarını ortaya dökmüyorlar. Bu laflara karnım tok. Köye hizmet etmek için ideallere, yalanlara ihtiyacım yok. Tek istediğim taşak geçer gibi gelip suratıma bunların söylenmemesi. İlk fırsatta yine bizi harcayacaklarını çok iyi biliyoruz... Umarım Juzo'nun sözleri bittiğinde hala gözlerine sakin sakin bakıyorumdur...

Git gide ağırlaşan hava kapının çalınmasıyla bir anda dağıldı. Sarışın, kısa saçlı güzel denebilecek bir kadın girdi içeri. Belli ki Juzo'nun çağırdığı shinobi. İlginç de bir shinobi... Juzo'nun lafını kesip bizi ittire ittire dışarı çıkardı. Bize göz kırptığını da fark etmedim değil. Ama neler olduğunu anlamadım. Juzo'nun laflarını görmezden gelip bizi de alıp çıktı gitti. Başından beri böyle bir imkanımız mı vardı!?

Kısa sürede fazla duygu yaşamam ve son olaylara da anlam vermekte zorlanmamla iyice afallamış şekilde Mina'yı takip etmeye koyuldum. Juzo hakkında söylediklerine de yavşak, ezik bir gülüş attım. Fikir beyan etmeden gülüp geçme gülüşü... Kadından nasıl bir hissiyat aldığımı bilmiyorum. Uçarı biri mi içten pazarlıklı biri mi hiçbir fikrim yok... Dolayısıyla ben de hiç renk vermeyeceğim. Kadın gibi özel bir nokta aramadan karşısındaki noktayı Kazuo'yla paylaşabilecek kadar bir alan bırakacak şekilde kullanıp aklımdaki soruları yollamaya başladım. "Öncelikle bir bitkinin olası zehirleme yolları nelerdir ve bunlardan nasıl korunabiliriz? Juzo-san, tahminlere göre bitkinin yapraklarının zehirli olduğunu ve temas halinde zehrin aktarıldığını söyledi ama yine de öteki olasılıklara karşı tedbirli olmakta fayda var. Bir de nasıl numune toplanır, nasıl taşınır, iyi bir numune nasıl seçilir, kaç numune getirmeliyiz hiçbir fikrimiz yok. Bu konuda biraz bilgi verip birkaç püf noktaya değinirseniz sevinirim. Şu anlık başka bir sorumuzun olduğunu sanmıyorum." Son cümlemle beraber Kazuo'ya dönüp kısa bir bakış attım.

[Shimada Kazuo]

Juzo Butsuo’yu soru sorduğuna pişman edecek kadar derin bir nefes çekti içine ve ardından beni şaşırtarak soruyu cevapladı. Temasla geçen bir zehir demek, doğru malzemeleri almadan gidersek başımıza ne geleceğini tahmin etmek zor değil. Açıkçası yeteri kadar mimlendikten sonra bir de “köye çiçek bile getiremeyen shinobi” olmak istemiyorum ormanda da eldiven bulmanın imkansızlığını düşünürsek gitmeden önce bazı şeyler almamız gerektiği açık.

İlgili konuda bilgili bir şeyle konuşmamız bir lüks değil gereklilikti bu durumda yapılması gereken bir şeyi bize lütuf gibi sunmasını komikti biraz da saçma. Eh onun dışında duymaya alışık olduğum iğnelemeleri öylece göz ardı ettim bu son zamanlarda kazandığım nadir güzel özelliklerden birisiydi.

Dışarıdaki görevliye birisin çağırmasını söyledi ve ardından artık alıştığımız azar arasına serpiştirilmiş öğüt öğünümüz başladı. Elbette yanlarda meze olarak servis edilen eziklemeleri de unutmamak gerek.

Sonunda Usagi’nin durumu hakkında bir şeyler öğrendiğim için mutluyum, içinde bulunduğu durum ne kadar berbat olursa olsun yaşadığını hatta beklediğimden çok daha az zarar gördüğünü duymak iyi hissettiriyor. Hiçbir şeyi unutmuş değilim, onu kendi jutsumla vurduğumu biliyorum bunun azabı daima yanı başımda lakin bir savaştaydık. Büyük ya da küçük herkes hata yaptı, hepsinin iyi ya da kötü dönüşleri oldu. Bu yüzden tüm yükü omuzlama gibi bir gayretim yok, ona borçlu olduğum özür dışında bir yükümlülüğüm var mı? Sanmıyorum.

İronik bir durum. O gün ölmüş olsaydık belki savaş kahramanı olarak anılırdık şimdiyse resmen yaşadığımız için azar işitiyoruz. Ah elbette Juzo-sama gittiğimiz her yere ölüm ve başarısızlık getiriyoruz. O kadar başarısız ki uğruna ölmeye yemin ettiğimiz arkadaşlarımız düşmanın ayakta kalan son kalesiyle savaşırken öylece zaman öldürüp bekledik. Ta ki onunla dövüşen herkes ölümün kucağında soluklana kadar ardından süper kahraman girişi yaparak günü kurtardık. Kesinlikle kötü shinobileriz.
Neredeyse hiç değişmeyen o cümleleri duyduktan sonra tehdit edilerek günü kapattık. Merak etme Juzo-san Ishi-chou’nun bizim için yaptığı şeylerin ziyadesiyle farkındayız ama siz bizim ortaya koyduğumuz mücadeleye hak ettiği değerin onda birini veremeyecek kadar yüksektesiniz.

Tam bu sırada içeri kısa sarı saçlı bir kadın girdi içeri de maruz kaldığımız eziyetin farkına varmış olmalı ki bizi iterek dışarı çıkardı. Söylediği sözlerin ardından dayanamadım diye iç geçirdim ama kelimeler dudaklarımdan dökülmedi. Yine lafı alan Butsuo oldu, biraz da içerideki olayın etkisiyle gülümsedim sanki rolleri değişmiştik. Neyse sıra onda, Iwagakure boyunca hiç susmayan bir bana tahammül etmişti sonuçta. Sorularını sorduktan sonra benim eklemek istediğim birkaç şey kalmıştı. “Koparma ve taşıma sırasında gerekli ekipmanlar bize verilecek mi? Yoksa kendi başımıza mıyız?”

[GM - Naruto]

Mina’nın sözü size bırakmasının ardından konuşmaya ilk başlayan kişi Butsuo oluyor. Umursamaz, ancak odağını kaybetmeden Butsuo’nun sorularını dinleyen Mina, Kazuo’nun lafa girip soru sormasıyla bakışlarını ona çeviriyor. Butsuo’ya oranla daha kısa konuşan Kazuo’nun da sorusunun anladığını kafasını sallayarak belli eden Mina “Bağlantılı sorular olduğu için sondan başlayalım o zaman.” diyerek konuşmaya başlıyor.

Bakışlarını kısa bir süre üzerinizde gezdiren Mina “Size numuneleri koparmak ve taşımak için özel bir ekipman verilmeyecek. Ha, bir ihtiyaç durumu olursa bölgede shinobilerden ekipman tedarik edebilirsiniz.” diyor biraz hızlı bir şekilde. Hemen ardından odağını ikinizden de ayırmasa da, daha çok Butsuo’ya doğru bakarak “Numuneleri toplarken, özellikle köklü olmasına dikkat etmeniz gerekiyor. Yaprakları kopmuş veya kökünden ayrılmış bir gövdenin işimize yarayacağını düşünmüyoruz. Bizim için en önemli husus kökün ve yaprakların sağlam olması. Dolayısıyla numune olarak getirdiğiniz bitkileri buna dikkat ederek taşımanız gerekiyor.” diyor. Konuşmasına kısa bir ara veren Mina, söylediklerinin anlaşıldığından emin olduktan sonra “İyi bir numunenin yaprakları canlı durur. Bu onun iyi beslendiği anlamına gelir. Dolayısıyla numune olarak alacağınız bitkilerin canlı durduğundan emin olmalısınız. Tabi bunun dışında, diğerlerine nazaran daha farklı bir görüntüsü olan bitkiler dikkatinizi çekerse, bunları da diğer numunelere zarar vermemek koşuluyla getirebilirsiniz.” diyor. Konuşmasını bu noktadan sonra da kısa bir nefes molası için kesen Mina “Kaç tane getireceğiniz ise size bağlı. Ne kadar çok numune getirebilirseniz işimiz o kadar kolay olur. Dolayısıyla bölgedeki tabiatı bozmadan mümkün olduğunca çok numune getirebilirsiniz. Yani numune sayısını bölgedeki bitkilerine sayısına göre oranlayabilirsiniz.” diyor.

Mina bu anlatımlarından sonra içi biraz bayılmış gibi sizlere bakarken “Keşke yanınızda gelebilseydim, o zaman hiçbirimiz bu zahmete girmezdi.” diyor iç çekerek. Ancak bu iç çekmenin gerçekten de yapılacak yolculukla mı yoksa bitkilere duyduğu ilgiyle mi olduğu konusunda pek bir fikriniz bulunmuyor. Yine de onun anlatacaklarının henüz bitmemiş olduğunun farkında olmanız dolayısıyla sessizliğinizi koruyorsunuz. Mina derin bir iç çekişin ardından ise “Juzo’nun dedikleri doğru… Öngörümüz zehrin yapraklarına temas halinde aktarılacağı yönünde. Bunun bitkinin bir savunma mekanizması olduğunu düşünüyoruz. Ama konu bitkiler olunca Butsuo-san’ın sorduğu gibi öteki olasılıkların sayısı fazlalaşıyor. Dokunma, yeme, koklama gibi temel şeylerin yanında, polenleri vasıtasıyla zehirlenmeye yol açan bitkiler de mevcut. Ayrıca, bazı bitkilerin belli bölgelerinin zehirli olduğu, ancak geri kalanlarının zararsız olduğunu da biliyoruz. Tahminiz bu bitkinin de aynı şekilde etkisi olduğu. Yine tahminimize göre, zehirlenme durumunda ilk önce tende kızarıklık, ardından şişme ve akabinde kaşıntılar başlıyor. Fakat bundan sonrası için bir öngörümüz pek bulunmuyor. Eğer buna benzer bir durumla karşılaşırsanız da, bunu da detaylıca inceleyip raporlamayı ihmal etmeyin.” diyor. Anlatacaklarının bu kadar olduğunu belli eden bir yüz ifadesi ile sizi süzmeye başlayan Mina “Başka bir durum var mıdır?” diyor, bu olaydan çok sanki hayatınızın bir kesitine dahil olmak istermişçesine.

[Shimada Kazuo]

Önce benim kısa sorumu cevaplayan Mina ardından Butsuo’nun sıralanmış sorularına uzun uzun cevap verdi. Söylediği şey “Bunu böyle yapmalısınız.”dan ziyade “Bunu böyle yapabilirsiniz.” edasındaydı. Yani çok net bir şey söylememekle birlikte neyi nasıl yapacağımızı kısaca özetlemişti.

Konuşmasından onunda bizle gelmek istediğini hissetmiştim fena olmazdı yani bitkiler konusunda bilgili birisi bu görevi olduğundan çok daha basit bir hale getirebilirdi velakin şartlar insanlara istediğini vermemek konusunda çok ısrarcılardır.

Zehir konusunda cümlenin bir yerine kadar problem yoktu, dokunma gibi bir aptallığa düşecek değildik. Muhtemelen bir eldiven ve bahçıvan makası işimizi görürdü, o kadar garip bir şeyi yiyecek birisi olduğunu da pek sanmıyorum ama polenlerle etkisini bulaştırma ihtimali pek hoş değildi. Sıradan bir maske bizi korur muydu? Bilmiyorum ama düşününce çok saçma geldi. Umarım o tarz bir bitki değildir, öyle olursa işimizi hatrı sayılır bir biçimde zorlaştıracaktır.

Bitkini etkileri, kaşıntı ve kızarıklık kulağa o kadar “garip” gelmiyor ama devamında ne olduğunu bilmediğini söyledi. Bunu da kafamda çok oturtamadım, ilk etkileri bilinirken devamında ne olduğunu nasıl bilmiyorlar? Belki temas süresine falan bağlı olarak durumu o kadar ciddileşen biri olmamıştır. Bu güzel bir durum, biraz hata payı bıraktığı için işleri biraz kolaylaştırır, bölgeye gittiğimizde sorup öğreniriz.

Başka merak ettiğimiz bir şey olup olmadığını sorduğu sırada yine o bizim yerimizde olmak isteyen ses tonunu yakalamıştım. Üzücü bir durum elbet. Tahminlerime göre böyle sıra dışı bitkilerle ilgili çok olay olmuyordur. Ve sen hayatını bitkilere adamış biri olarak bu konuda tamamen “cahil” iki kişinin bu görevi üstlenmesini seyrediyorsun. Yani bilmiyorum burada da aklımda şöyle bir soru oluşuyor: “Böylesine bir durumda bir tane botanikçi bile yollayamamalarının sebebi ne? Onları bu durumdan daha çok meşgul eden ne olabilir?” Neyse böyle şeyler pek kafa yormaya değmez, çünkü ne sebepler açıklanır ne kararlar değişir.

“Benim başka sorum yok teşekkürler Mina-san.”, diyerek Butsuo’nun sözlerini bekleyecektim. Ardından da ekstra bir şey çıkmazsa vakit kaybetmeden yola koyulurduk.

[Oita Butsuo]

Benden sonra Kazuo söze girip ekipmanlar hakkında bir soru sordu ve ardından Mina'nın açıklamaları geldi. Juzo'dan sonra aldığımız cevapların tipi hoşuma gitti. Nasihat falan içermeyen, açık ve net bir biçimde sorularımıza cevap veren açıklamalar. Ekipman gerekirse nasıl temin edeceğimiz, numune toplarken nelere dikkat etmemiz gerektiği, ne kadar numune toplayacağımız gibi soruların hepsinin cevabını aldık. Yine de içimde hafif bir huzursuzluk doğmadı değil. Anlattıklarına göre oldukça basit bir iş bu. Neden bizim gibi tecrübeli, savaş görmüş, köyün gözünde değerli denebilecek iki Chuunin'e veriyorlar ki bu görevi. Gayet de iki Genin'in altından kalkabileceği bir iş gibi duruyor. İç dünyamızı sakinleştirmek, gerçek saha görevlerine tekrar ısınmamızı sağlamak için mi? Eldeki durum bu kadar acilken böyle bir şey yaparlar mı, yapsalar da ısınma turu diyeceğimiz şey bu kadar basit olur mu şüphelerim var. Benim aklıma gelen ve daha gerçekçi olduğunu düşündüğüm ihtimal bu görevin kabiliyetlerine güvenilmeyen shinobilere verilemeyecek kadar önemli olması. Juzo da dedi bitkinin zehri hakkında bir fikirleri olmadığını, sadece tahminleri olduğunu. Yine de tehlikeli bir şeyler olabileceğini düşünüyor olacaklar ki bu görev bize verildi. Öylesine bir köylünün bile yeterince bilgilendirildikten sonra yapabileceği bir iş ki öylesine bir köylüye bizden daha çok güvendiklerine dair şüphelerim var. Beklenmeyene hazır olmaktan başka çaremiz yok. Ne çıkacak göreceğiz.

İçimdeki huzursuzluk silik bir şekilde varlığını sürdürmeye devam ederken Mina'nın iç karartan birkaç tepkiyle küçük bir yakınması ve bitkinin zehriyle ilgili kısma geldik. Mina'nın konuşmasında pek güven veren bir ton yoktu. Zaten kendi de bitki hakkında çok fikirleri olmadığını itiraf edip olası senaryolardan bazılarını listeledi. Görülebilecek semptomlarla alakalı tahminlerini de sundu bize. Hala neden rastgele birilerine laboratuvarlarda giydirilen kıyafetlerden giydirip göndermediklerini anlamıyorum. Belki de ülkenin savaşta olması sonucu oluşabilecek iç güvenlik sıkıntılarından endişeleniyorlardır. Sonuçta değerli olma ihtimali olan bir bitki ve ne bitkiyi ne de bu bitki hakkında bilgileri kaybetmek istemezler. Bilmiyorum... Bize verilen görevi sorgulamıyorum kesinlikle, sadece bilmediğimiz şeyler var ve görevin başarılı olması için daha çok şey bilmek istiyorum. Dediğim gibi, beklenmeyene hazırlıklı olmaktan başka çaremiz yok. Bir de belki beklenmeyeni beklemeyi deneyebiliriz diye düşündüm.

Mina'nın son sözlerinden sonra önce Kazuo söze girip bir sorusu olmadığını söyledi ve teşekkür etti. Ben de daha fazla uzatmadan "Yardımlarınız için teşekkürler Mina-san, iyi günler." diyerek yola çıkmak için hazır olduğumu belirttim. Savaş meydanından sonra yavan bir görev gibi hissettiriyor çiçek toplamak...

[GM - Naruto]

Mina ile olan konuşmanızı ona teşekkürlerinizle noktalıyorsunuz. Mina size iyi şanslar dileyen cümlesinden sonra, sizin gidişinizi izlemeye başlıyor. Sanki aklı da gönlü de sizle kalmış gibi duran Mina’yı her arkanıza baktığınızda, olduğu yerde görmeniz size de garip geliyor. Ta ki Mina uzaktaki ufak biri olana kadar… Bu anda Mina’nın “Kazuo! Butsuo! Ben de geliyorum! Bekleyin!” diye bağırdığını duyuyorsunuz. Kısa bir süre sonra koşarak yanınıza gelen Mina çarpık bir gülümsemeyle “Bu yeni bitkiyi ilk elden görmek istiyorum! Başımda siz korumalık da yaparsınız! Süper olur!” diyor heyecanlı bir şekilde. Ancak bu anda yüzü muzip bir şekilde değişen Mina “Tabi bunu yapabilmem için Juzo’ya biraz yalan söylemem gerekecek.” dedikten sonra tek gözünü kırparak “Sizin beceriksiz tipler olduğunuzu, ellerinizin kunai falan tutmaktan başka işe yaramadığını, bitkiyi gördüğünüzde anlayabileceğinizden bile şüphe duyduğumu falan söyleyeceğim!” diyor. Bu cümlelerini tatlı bir gülümseme ile sonlandıran Mina “Beni burada bekleyin! Altı üstü en kötü size gerizekalı derler!” diyor. Bu cümlelerini bir kahkaha ile süsleyen Mina, sizden gelecek bir cevabı beklemeden ve cevap verseniz de umursamayacak bir şekilde yanınızdan uzaklaşıyor. Bu noktada ikinizin de bir botanikçinin sizinle gelmesinin daha iyi olacağı yönündeki ortak görüşünüz sebebiyle, Mina’yı beklemeye başlıyorsunuz.

Aradan geçen 15 dakikanın ardından, Mina gülerek size doğru gelmeye başlıyor ve “Gerizekalı olduğunuz tescillendi! Kusura bakmayın.” diye kikirdemeye başlıyor. Bu kikirdemesi sırasında ise “Ama ben de sizle geliyorum! Yani üzerinizden büyük bir yükü kaldırıyorum!” diyor. Bu cümlelerinden sonra ise ikinizin koluna samimi bir şekilde giren Mina “Beni iyi koruyun, yoksa başınıza bela bulursunuz.” diyerek adeta sizi sürüklemeye başlıyor.

Off Topic

Bir dahaki GM mesajında Shirakami Vadi Ormanı'nda bitkinin olduğu bildirilen bölgeye varmış olacaksınız. Bu yüzden yol boyunca yapacağınız konuşmaları, alacağınız kararları veya soracağınız soruları yardırın. Rplerinizi akşam vakitlerinde söz konusu bölgeye vardığınız şeklinde bitirebilirsiniz.