[Kotegawa Chisa] Bir Adım İleri

[GM - Naruto]

Kageyasu konuşmasını bitirdikten sonra senden gelecek bir cevabı beklerken, aldığın derin nefesin ardından konuşmaya başlıyorsun. Suratındaki mimikleri oynatmaktan imtina eden Kageyasu büyük bir ciddiyetle söylediklerini dinlerken, sözcüklerine gerçekten değer verdiğini fark edebiliyorsun. Sabit duruşuna rağmen, ağzından çıkanların onun için bir hayli önemli olduğunu anlayabiliyorsun ve bu sayede konuşmanı daha rahat yapabiliyorsun. Herhangi bir yalanın barınmadığı veya etkileme uğruna sarf edilen kelimelerin bulunmadığı konuşmana duygularını katıyorsun ve böylece daha senden bir konuşma yapmış oluyorsun. Verdiği kısa aralarda ve düşünme sürelerinde, senden gelecek cümleleri bekleyen Kageyasu herhangi bir rahatsız edici tavır sergilemiyor ve tüm konuşmanın bitmesini bekliyor. Cümlelerin sonlandığında, yaptığın uzun konuşmayı sindiren Kageyasu sadece “Anlıyorum.” demekle yetiniyor. Normalde sanki konuşmanın sonlanmasını işaret eder gibi vurguladığı bu tek kelime, aslında Kageyasu’nun bir şeyler söyleyeceğini anlatıyor sana. Bu sebeple, bu kez bekleme sırası sana geçiyor.

Bir süre sadece gözlerinin içine bakan Kageyasu yavaşça katananı süzmeye başlarken “Shigure, Kendo, Iaido ve katananın kullanıldığı belki de adını bile duymadığımız nice stiller… Bu bilinen stiller içerisinde aslında seni yansıtan tek stil Iaido. Bu stilde katana tek bir amaç uğruna kınından çıkar ve o amacı gerçekleştirmeden kınına geri girmez. Katana kınından ayrıldığı anda, tüm yok ediciliğini büyük bir cazibeyle sergiler, ancak kınına geri döndüğünde, en dingin gölden bile daha dingindir. Bu yüzden katana her zaman kınına ihtiyaç duymaktadır, aksi takdirde yok ediciliği engin gökyüzünden savrulup gidecektir.” diyor. Bu cümlelerinin ardından gözleri donuklaşan Kageyasu “Katana her zaman kınını arzu eder, zira kınından ayrı kalması onu sadece bir katana yapar. Ancak kını ile bütünleştiğinde katana artık tamamlanmış bir şahesere dönüşür. Gücünü hunharca tüketmez, kınında toplar. Zamanı geldiğinde kınından ayrıldığında, katana kının kendisine bahşettiklerini tüm yıkıcılığı ile ortaya serer. İşte bu yüzden, Iaido stilini var eden bir katana değil, onu besleyecek bir kındır.” diyor. Sanki zihninden bir pasaj okur gibi konuşan Kageyasu’nun gözlerindeki donukluk kaybolurken “Yoshida Sadatake.” diyor, alıntı yaptığı kişinin ismini büyük bir gururla söylerken.

Bu cümlelerinden sonra bir anlığına bekleyen Kageyasu odağının kendinde olduğuna emin olduğu anda “Sadatake-dono, Iaido stilinin bilinen ilk kullanıcılarından. En azından ardında bıraktığı parşömenler sebebiyle kendisi ilklerden kabul ediliyor. Ona göre Iaido stilinde esas önemli olan şey katana değil. Eğer Iaido’da ilerlemek istiyorsan, önem vermen gereken ilk şey kındır. Bu sebeple başkaca stiller bir kına ihtiyaç duymazken, Iaido için olmazsa olmazdır. Kından sonra, katananın kınından ayrılışı gelir… Bir Iaido ustası, doğru zaman ve doğru hareketi belirlemedikçe katanasını kınından ayırmaz. Çünkü katana kınıyla kutsaldır ve bu kutsallığı ancak gerçekten ihtiyacı olduğunda bozar. Sonrasında ise katana gelir… Katananın kınına uyması gerekir ve kınını kabul etmeyen bir katana Iaido için yetersizdir. Burada metaforik bir anlatımdan bahsetmiyorum Kotegawa Chisa… Normalde katana kullanan kişiler, katanasına bir kın alırlar veya zaten birlikte satıldıkları için katananın ne kadar kaliteli olduğuna bakarlar. Ancak Iaido stilinde, kına göre katana belirlenir. Bunu da ancak kullanıcı yapabilir…” diyor. Uzun ve biraz da karışık konuştuğunun farkında olan Kageyasu bu noktada konuşmasını kısa bir süre kesiyor. Bakışlarını etraftaki dağılmış kalabalıkta gezdiriyor ve sonrasında tekrar sana odaklandığında “Bu yüzden bir katananın kına ihtiyacı vardır… Ancak seni düşmanlarının önüne geçiren kının değil katanandır. Burası karmaşık gelebilir, o yüzden dikkatle dinle Kotegawa Chisa.” diyor. Yüzündeki ciddiyet tonunu birkaç kat arttıran Kageyasu “Iaido için önemli olan kınken, senin için önemli olan katanadır. Bu iki farklı önem seviyesi her zaman birbiriyle savaşır. Belki de bu yüzden bir Iaido ustası olmak oldukça zordur. Sen savuruşunun kusursuzluğu için katanana önem verirsin, ancak stilin kının dinginliğini arar. İşte bu çelişkiyi tek bir paydada toplayabilmek gerekir. Bu durumda da ya kından vazgeçersin ya katanadan… Kınından vazgeçersen Iaido’yu terk etmiş olursun, ancak katanandan vazgeçersen savaşamazsın! Peki bu durumda ne yapabilirsin Kotegawa Chisa? Katananı arkadaşın, yakının gibi görüyorken sence bu noktada yapman gereken nedir?” diye soruyor sana. Sonrasında ise sert bakışlarını senden gelecek cevabın sabırsızlığına terk ediyor.

[Kotegawa Chisa]

Öğrencisi olmak istediğim adama karşı kalbimi açarak doğru bir karar verdiğimi düşünüyorum. Elbette bu yaptığım tercihle beraber beni kabul etme ihtimalinin bir hayli düştüğünü biliyorum fakat umrumda değil. Bugün reddedildiğim takdirde tek yapmam gereken şey yarın tekrardan denemek. İlk karşılaştığımıza ustama asla pes etmeyeceğimi ve beni öğrencisi olarak kabul etmesini sağlayacağımı söylemiştim, bu cümlelerimin arkasında sonuna kadar duracağım... Birkaç hafta önce Onee-san ile konuşurken bana pes etmemi ve başkasından öğrenmeye çalışmamı söylemişti. İlk başta onun bu sözcüklerinin mantıklı geldiğin itiraf etmem gerekiyor. Sonuçta beni eğitmek istemediğini bariz bir şekilde belli eden birisinin öğrencisi olmaya çalışıyorum. Yeterince aradığım takdirde elbette kendime yeni bir hoca bulabilirim fakat ustamdan başka birisinin beni eğitmesini istemiyorum. Bu düşüncelerimi Onee-san'a da ilettim. Bana neden illa O'nun olması gerektiğini sordu. Verdiğim cevabın basitliği karşısında Onee-san bile şaşkınlığını gizleyemedi... Furuta Kageyasu tarafından eğitilmek istememin tek nedeni ona hayran olmam! Yeni aldığım katanamı üç parçaya ayırdığında gerçekten de ne kadar muhteşem bir Iaido ustası olduğunu anlamıştım. Gözlerimle dahi takip edemediğim bir hıza ve tekniğe sahipti fakat yine de onun muhteşemliğini anlamayı başarmıştım. Sonuçta Ishichou-sama ile bile kafa kafaya savaşmış birisinden bahsediyoruz burada, nasıl olur da hayran olmam!

Ustamın beni dikkatle dinlediğini fark ettiğim anda kendime olan güvenim biraz daha arttı ve konuşmaya devam ettim. Kalbimden geçen her bir kelimeyi aktardıktan sonra onun ağzından çıkacak sözcükleri beklemeye başladım.

Ustam konuşmaya başladığı anda ağzından çıkan her bir kelimeyi pür dikkat dinlemeye başladım. Söylediği her bir sözcüğü aklımın en derin köşelerinde not etmekle uğraştığım sırada beni alttan alttan övdüğünü fark ettim. Bilinen stiller arasından Iaido'nun beni en çok yansıtan stil olduğunu söylediğinde biraz şaşırdığımı itiraf etmem gerekiyor fakat hissettiğim bu şaşkınlığın yerini mutluluğa bırakması pek uzun sürmedi.

Suratımdaki gülümseme büyümüş bir şekilde konuşmasını dinlemeye devam ettim. Bilinen ilk Iaido ustası olan Yoshida Sadatake'nin sözlerini bana aktaran ustam konuşmasının devamında Iaido'dan bahsetmeye devam ettim. Söylediği çoğu şey, çoktan bildiğim şeyler olmasına rağmen onu kesmedim ve dinlemeye devam ettim.

Ustam konuşmasını bitirmeden hemen önce bana Iaido ustalarının karşılaştığı bir çelişkiyi anlattı. Iaido için gerçekten de önemli olan şey katana değil, kınıdır fakat düşmanlarımın önüne geçmek istiyorsam katanama önem vermem gerekiyor. Ustam böyle bir durumla karşılaştığım takdirde hangisinden vazgeçeceğimi sordu. Sorunun cevabını vermek için hiç beklemeden konuşmaya başladım. "Neden birisinden vazgeçmem gereksin ki?" Bu sözlerden sonra suratımdaki gülümseme yerini telaşlı bir ifadeye bıraktı. "Ah~~ Elbette sizin veya Sadatake-sama'nın sözcüklerini sorgulamak haddime değil fakat ben ikisinden de vazgeçmek istemiyorum." Hemen ardından suratıma tekrardan eskisi kadar büyük bir gülümseme takınarak devam ettim. "Yani, sonuçta ikisi de oldukça önemli değil mi? Sonuçta ne kın içinde katana olmadığı takdirde düzgün bir şekilde kullanılabilir, ne de katana bir kının içinde olmadığı takdirde düzgün bir şekilde kullanılabilir. Burada önemli olanın, sizin söylediğiniz gibi, dengeyi kurabilmek olduğunu düşünüyorum. Düşmanlarımın önüme geçmemi sağlayanın katanam olduğunu söylemiştiniz fakat yanıldığınızı düşünüyorum. " Elimi kınıma attım ve göz hizama kadar kaldırdım. Hemen ardından katanamı kınından yarısına kadar çekerek konuşmaya devam ettim. "Eğer ikisinden biri olmasaydı kimsenin önüne geçmeyi başaramazdım. Kendimi eğitmeye çalıştığım sırada uzun bir aradan sonra katanamı kını olmadan kullanmaya çalıştım. Belki herhangi bir stilde kendimi geliştirmediğimden ötürü bana öyle gelmiştir fakat aşırı derecede güçsüz olduğunu hissettim. Bir şeylerin eksik olduğunu hissedebiliyordum..." Katanamı kınına soktuktan sonra tekrardan belimdeki yerine astım. Bakışlarımı ustamın gözlerinin içine çevirdikten sonra devam ettim. "Size zaten ikisini de ailemden birisi gibi gördüğümü söylemiştim. Hayatımın büyük bir kısmını benimle birlikte geçiren bu ikiliden nasıl olur da vazgeçmemi beklersiniz?"

[GM - Naruto]

Sözlerini, gülümsemeni ve katananı kınından yarı yarıya ayırışını dikkatle izleyen Kageyasu, tüm konuşmanı dinledikten sonra katananı uzun uzadıya süzüyor. Bel hizandaki katanadan gözlerini ayırmakta zorlanan Kageyasu derin bir nefes alıp bakışlarını gözlerine diktiğinde “Senden bir şeyden vazgeçmeni isteyen olmadı ki…” diyor iç çekercesine. Bu cümlesiyle aslında senden beklediği cevabın söylediklerin olmadığını anladığın Kageyasu kısa bir nefes aralığının ardından “İster yanıldığımı düşün istersen bana hak ver. Aslına bakarsan bu çok da mühim değil. Fakat sözlerimin sana ulaşmasını nasıl kolaylaştırabilirim, bilemiyorum.” diyor. Bakışlarında gördüğün umut tohumlarının ardından gizlenen başarısızlık hissi seni çevrelemeye başlarken Kageyasu ellerini göğüs hizasında birleştiriyor ve “Katananı da kınını da ailenden biri olarak görüyorsun, bu konuda söyleyecek bir şeyim yok. Ne var ki, Iaido’nun senden beklediği ikisini de ailen olarak görmen değil… Az önce de söyledim ya, bilinen stiller içerisinde bir kına ihtiyaç duyduğun tek stil Iaido’dur ve Iaido sana kınındaki katanaya hükmetmeyi öğretir. Bunların hepsini teorik olarak biliyorsun, ancak Iaido’nun ruhu konusunda esas yanılan sensin!” diyor. Son cümlesini kati bir keskinlikle söyleyen ve aslında bir katananın keskinliğinden daha sert olan bu cümleyi hazmetmeni bekleyen Kageyasu bakışlarını da cümleleri gibi sertleştirirken “Katananı da kınını da ailen gibi gördüğün sürece Iaido’da gelişemezsin. Çünkü Iaido’nun özü kındır. Kının alternatifini yaratırsan, Iaido seni terk eder. Yani aileden biri olarak gördüğün katanan, aslında Iaido için o denli mühim değildir.” diyor.

Karşıt fikirlerinizin çarpıştığı bu anlarda, kuşkusuz Kageyasu’nun söylediklerini kabul etmek senin düşünce yapın içinde anlamsız kalıyor. Her ikisini de bir anlam yüklemişken, Kageyasu’nun katanayı hiçe sayan sözleri canını yakmıyor değil. Ancak Kageyasu sözleri hala bitmemiş gibi dururken bir anda olduğu yerden hareketleniyor ve “Beni takip et.” diyor sana sadece.

Kageyasu’nun yanında, antrenman alanındaki eski bölgenize yakın bir yere geldiğinizde, Kageyasu orada bulunan eğitmenlere dönerek “İçinizde doton elementini kullanan biri var mı?” diye soruyor. Bu soruya olumlu cevap veren eğitmenlerden bir tanesini yanına çağıran Kageyasu “Senden iki tane kaya bloğu istiyorum. Uzunluğu bir metre, kalınlığı da yarım metre kadar olsa yeter.” diyor. Bu cümleleri bir emir olarak addeden eğitmen birkaç el mührünün ardından, yerden aralarında 20 cm mesafe olan iki kaya bloğu çıkartıyor. Kageyasu başıyla eğitmene selam vermesinin ardından bakışlarını sana çeviriyor ve “İzle.” diyor. Karşında beliren ve ikinizin de sağında duran kayanın hemen önüne geçen Kageyasu, belindeki kını sol eliyle kavramasının ardından, sağ elini yavaşça katanasının kabzasına atıyor ve hemen ardından ancak eğitimli gözlerin takip edebileceği bir kızda katanasını kınından çekip tekrar kınına sokuyor. Kayaya temiz bir şekilde 3 kesik atan Kageyasu’nun katanasının kınına sokmasının ardından, kaya 30 derecelik açılarla yapılan kesikler nedeniyle 4 parçaya ayrılıyor. Kageyasu kısa bir süre ayrılan kaya parçalarına baktıktan sonra sana dönerek “Katananı ver.” diyor. Emir tonundaki bu cümlenin ardından katananı alan Kageyasu, kendi katanasını kınından ayırıp yere koyuyor ve ardından senin katananı kendi kınına koyuyor. Ardından soldaki kayanın hemen önünde duruyor ve az önceki gibi pozisyonunu aldıktan sonra katananı kayaya savurup tekrar kınına sokuyor.

Kageyasu’nun senin katananla yaptığı kesme hamlesini, yine ancak eğitimli olman sayesinde yakalasan da, bir öncekine nazaran daha kötü bir hamle olduğunu fark edebiliyorsun. Kayaya yaptığı hamle ile kayanın üç parçaya ayrılmasını sağlayan Kageyasu, kendi performansından memnun değilmiş gibi yüzünü ekşitirken, katananı da sana geri veriyor ve kendisininki de kınına geri sokuyor. Karşınızda parçalanmış kayaların olduğu manzaraya bir süre bakan Kageyasu, ardından bakışlarını sana çeviriyor ve “Kın aynı olsa da katanalar arasındaki farkı görüyorsun değil mi? Bunun nedeni nedir sence? Iaido’da katana kın kadar önemli değil desem de, aynı kının farklı katanalarla işe yaramamasını nasıl açıklaman gerekiyor? Aslında katana daha mı önemli yoksa?” diye soruyor sana.

[Kotegawa Chisa]

Sözlerimi ustama ilettikten sonra gözlerindeki bakışlardan hayal kırıklığına uğradığını anlamak benim için pek zor olmadı. Sözlerimde yanlış olduğumu düşünüyordu, belki de haklıydı da fakat ben inatçı bir insan olduğumdan dolayı düşüncelerimin doğruluğunda ısrarcıydım. Elbette ustamın bilgeliğine ve sözlerine olan inancım sonsuz fakat bazı şeyler benim kafamdakilerle uyuşmuyor maalesef. Ama dinlemeye devam ettiğim takdirde beni ikna edebileceğini biliyorum!

Ustam, Iaido'nun ruhunu tam olarak anlayamadığımı söylediğinde düşünmeye başladım. Asıl anlayamadığım kısım ne? Nerede yanlış yapıyorum? Bunun gibi düşünceler sürekli olarak kafamda dolaşmaya devam ediyordu ki ustam tekrardan konuşmaya başladı. Dikkatimin tamamını ona verdikten sonra dikkatlice dinlemeye başladım. Katanamı ve kınımı ailem olarak gördüğüm sürece Iaido'da gelişemeyeceğimi söylediğinde büyük bir şok dalgası üzerime gelmeye başladı. Bunca zamandır doğru yolda ilerlediğimi düşünüyordum fakat aslında yanılıyormuşum. O halde ustamın ilk karılaşmamızda söylediklerinin anlamı neydi? Onun sözlerini yanlış mı anlamıştım?

Bu düşünceleri bir kenara attıktan sonra ustamı daha dikkatli bir şekilde dinlemeye başladım. Iaido için asıl değer vermem gereken şeyin kınım olduğunu söylediğinde kafam biraz karışmıştı çünkü ustam hiçte böyle davranmıyordu. Yaptığımız dövüşte, eğer hafızam beni yanıltmıyorsa, katanasına ve kınına aşırı derecede sevgiyle yaklaşıyordu... Hayır... Sevgiyle yaklaştığı şey katanası değil, kınıydı! Nasıl olurda bu kadar önemli bir detayı unutabilirim? Aptalım! Gerçekten de aptalın önde gideniyim... Bu önemli detayı atlamamın nedeni büyük ihtimalle bana söylediği sözcüklere gereğinden fazla odaklanmamdı. Ustamın yaptıklarına da dikkat etmem gerekiyordu.

Bu önemli detayı hatırlamamla beraber aklımdaki düşünceler yavaş yavaş değişmeye başladı. Ustamın düşüncelerini kabul etmek istemesem de bir yandan haklı olduğunu düşünmeden edemiyorum. Sonuçta bugüne kadar her zaman kınımı nasıl doğru bir şekilde kullanabileceğimi öğrendim. Bu süreç içerisinde katanamı kullanmayı da öğrendim fakat asıl önemli olan şey her zaman kınımdı... Yine de kendimden bir parça olarak gördüğüm katanamı terk etmek istemiyorum! Bunu yapmadığım sürece Iaido'da gelişemeyeceğimi biliyorum fakat... Fakat onu terk etmek istemiyorum!

Ustam ne tarz düşünceler içerisinde olduğumu anlamış olsa gerek ki onu takip etmemi söyledi. Az önceki konumumuza yakın bir yere gittikten sonra ustam, alanda bulunan eğitmenlere aralarında doton kullanıcısı olup olmadığını sordu. Bunun üzerine eğitmenlerin arasından birisi öne çıktı ve ustamın istekleri üzerine iki kaya bloğu oluşturdu. Eğitmene başıyla selam verdikten sonra bana döndü ve izlememi söyledi. Bunu duyduğum anda aklımdaki karman çorman olmuş düşünceleri bir kenara atarak bütün dikkatimi ustama verdim.

Ustam ilk olarak kendi katanasıyla beraber inanılmaz bir hızda kaya bloklarından birini dört parçaya ayırdı. Hemen ardından ise benim katanamı istediğini söyledi. Her ne kadar onu başkasına vermek istemesem dahi isteyen kişi ustam olduğundan dolayı vermek zorunda kaldım. Katanamı kendi kınına koyduktan sonra onu çekti ve kaya parçasını dört parçaya ayırdı fakat bu kesiş bir öncekine nazaran oldukça kötü bir kesişti. Ustam da kendi kesişinden pek memnun değildi, bunu sadece bakarak bile anlayabiliyordum.

Kayaları parçalara ayırdıktan sonra bakışlarını bir kez daha bana çevirerek konuşmaya başladı. Biraz önce söylediklerine oldukça ters gibi gözüken şeyler söylediği için ilk başta kafam karıştı, ki bu duygularım suratıma da yansıyordu. Ustama ne tarz bir cevap vereceğimi düşünmeye başladıktan kısa bir süre sonra aradığım cevabı bulmuş gibi hissettim fakat bulduğum cevaptan kesinlikle memnun değildim. Bu yüzden kısa bir süre daha düşünmeye devam ettim. Düşündüm, düşündüm, düşündüm fakat daha iyi bir cevap bulmayı başaramadım. Ne kadar düşünürsem düşüneyim bir cevap bulamayacağımı fark ettiğim anda ise üzgün bir ifadeyle konuşmaya başladım.

"Uygulamalı bir şekilde gördükten sonra ne demek istediğinizi daha net bir şekilde anlayabildim. Bu güne kadar hep bana kınımı nasıl kullanmam gerektiği öğretildi. Iaido için önemli olan şey dediğiniz gibi kesinlikle kındır ve katana ise onu destekleyen araçtır. Sonuçta ne kadar iyi bir kına sahip olursak olalım eğer katanamız onun seviyesine uygun değilse asla gerçek potansiyeline ulaşmayı başaramaz. Stilimizin öğretilerini düzgün bir şekilde ortaya çıkarmak için iyi bir kına ve onun seviyesine uygun bir katanaya sahip olmamız gerekiyor... Bu sözcüklerimden sonra asıl önemli olan şey katanaymış gibi gözükebilir fakat..." Burada kısa bir ara verdikten sonra beynime değişik düşünceler akın etmeye başladığı için kısa bir ara verdim. Biraz düşündükten sonra suratımdaki üzgün ifadeyi silerek konuşmaya başladım. "Usta!" diye bağırdım yüksek ve neşeli bir ses tonuyla. Hemen ardından tekrardan normal ses tonuma dönerek konuşmama devam ettim. "Daha birkaç dakika önce Iaido ustalarının katana değil, kın seçtiğini söylemiştiniz. Bulunan kına göre bir katana bulunduğunu da söylemiştiniz... Yani biraz önce istediğiniz gibi savuramamanızın asıl sebebi katanamın sizin kınınıza uygun olmayışı olabilir mi? Elbette bu düşüncelerimden hala emin değilim çünkü katanamın kalitesiz olmasının da bunda etkisi olmuş olabilir. Sonuçta bu çocuk, daha küçükken 35.000 Ryo karşılığında aldığım sıradan bir katana... Fakat bana asıl anlatmak istediğiniz şeyin katana ve kının arasındaki uyum olduğunu düşünüyorum. Bu düşüncelerimi doğrulamak için katanamı, kınıyla beraber kullanarak bir kez daha aynısını yapabilir misiniz? Başka bir kın kullanmak istememenizi anlayışla karşılarım, ben de kınımı birisine vermek konusunda pek istekli değilim fakat aklımdaki soru işaretlerini kaldırmak için bunu yapabilir misiniz? Gösterdiğiniz performansa göre sorunuza doğru bir cevap verebileceğimi düşünüyorum!"

İlk başta söylediklerime devam ettiğim takdirde belki de ustamın aradığı cevabı bulabilecektim fakat bulduğum sonuçta mutsuz olacaktım. Bütün oklar bariz bir şekilde katanamın yetersiz olduğunu işaret etmesine rağmen ben sahip olduğum bu ufak umuda tutunmaya çalışacağım. Eğer ustam önerimi kabul eder ve aynı eskisi gibi yetersiz bir savuruş ortaya koyarsa düşüncelerimde yanlış olduğumu kabul edecek ve ustamın öğretileri doğrultusunda hareket etmeye başlayacağım!

[GM - Naruto]

Sorusu üzerine verdiğin cevapları dikkatle dinleyen Kageyasu’nun suratında mimiksiz ifadesi varlığını korurken, tüm bu kın ve katana mevzusunun yarattığı karmaşıklıktan hoşlandığını anlayabiliyorsun. Karakterinden ödün vermemek adına hiçbir mimiğini oynatmayan Kageyasu’nun sıradan bir insan olması halinde, şu an yüzünde tatlı bir tebessümle seni dinleyeceğini ve kafa karışıklığına karşılık sıcak bir gülümsemeyi sana bahşedeceğini anlayabiliyorsun. Ne var ki karşındaki kişi Kageyasu olunca, tüm bunların gerçek olmasının Uchiha Sasuke ve Uzumaki Naruto ile eğitim yapabilmek kadar uçuk bir durum olduğunu da anlayabiliyorsun. Dolayısıyla tüm yaptığın konuşma, karşındaki duvar suratlı adama sonuna kadar geçerken, onun da bu konuşmadan zevk almaya başladığını hissetmen seni eğitimin konusunda adeta kamçılıyor.

Tüm konuşman bitip Kageyasu’dan kendi katana ve kınınla tekrar bir performans sergilemesini talep ettiğinde, Kageyasu göğüs hizasında bağladığı kollarını kıpırdatmayarak bu teklifini reddetmiş oluyor. Bakışlarını üzerinde bir süre gezdiren Kageyasu “Kotegawa Chisa…” diyerek söze başladığında, yine uzun bir konuşma faslının geleceğini hissediyorsun. Kageyasu “Iaido için esas önemli olanın kın olduğu noktasında bir tereddüdümüz kalmadı, fakat bu noktada katanayı nereye koyacağını bilemiyorsun. Bu çok normal…” diyerek söze başlıyor. Bakışları sen ve katanan içinde gidip gelirken “Çünkü Iaido bu ikilemi yenebilecek ve katanasını sadece gerekli olduğunda kullanabilecek kişiler içindir. Yani tıpkı senin gibi insanlar için!” diyor. Kendi sözlerindeki övgüden duyduğu gurura bu kez ket vurmakta bir sıkıntı görmeyen Kageyasu, sağ elini sol omzuna hafifçe koymasının ardından “Köyümüzde bunu başarabilecek sınırlı insan var ve bunların içerisinde en önde olanın sen olacağını hissediyorum. Hislerim beni kolay kolay yanıltmaz, ancak insanlar yanıltabilir.” diyor. Olayın bir eğitimden çıkıp bir nasihat kıvamına dönüşmesi seni de bu aşamada şaşkınlığa uğratsa da, Kageyasu elini omzundan çekerken tekrar eğitmen havasına dönüyor ve “Sana Iaido’da katananın sırrını vereceğim. Ancak bu sır seni ileriye götürmeyecek. Çünkü önemli olan bu sırrı hayata geçirmek.” diyor.

Kageyasu son sözlerinin ardından senin hazır olman için birkaç saniye bekliyor ve ardından kendi katanasını kınından ayırıp dik bir şekilde havaya doğru tutuyor. Senden de aynı şeyi yapman için bakışlarıyla bir işaret gönderen Kageyasu’nun bu isteğini hemen yerine getiriyor ve katananın ucu havaya gelecek şekilde dik bir şekilde tutuyorsun. Bu noktada Kageyasu birkaç saniye daha sessizce bekledikten sonra “Şu an katananın parıldayan çeliğini görüyorsun. Ucuz veya pahalı olmasının şimdilik bir önemi yok. Gördüğün sadece parıldayan bir çelik…” diyor. Kısa bir esin ardından Kageyasu “Ancak görmen gereken parıldayan çelik değil, daha dikkatli bak.” diyor. Bu komutla beraber bakışlarını daha keskin bir hale getirdiğin anda, katananın geniş yüzeyine yansıyan silüetinde göz göze geliyorsun. Bakışların adeta katanandan yansıyıp kalbine dokunurken Kageyasu “Görmen gereken şey bu Kotegawa Chisa… Elinde tuttuğun bir katana olsaydı, kının mı yoksa katananın mı daha kıymetli olduğunu düşünebilirdin. Eğer o bir katana olsaydı, onu aileden biri gibi görebilirdin. Eğer o bir katana olsaydı, o zaman kının esas olduğunu katananın ise kendin olduğunu anlayamazdın!” diyor. Bu cümlelerin ardından katanasını yavaşça kınına yönlendiren Kageyasu “Katananın değeri bu aşamada önemli değil, önemli olan onun ne kadar sen olduğu. Elinde bir katanayı değil, kendini tutuyorsun. Bu yüzden kınını ailenden biri gibi görsen de katanayı ailenden biri olarak kabul edemezsin, çünkü katana zaten sensin!” diyor.

Kageyasu katanasını kınına soktuğu anda cümlelerini tamamladıktan sonra kısa bir süre senin izliyor. Tepkilerini ölçüp biçen Kageyasu, bugünkü eğitimin sonuna gelmişçesine bir kez daha ağzını açtığında “Şimdi yapman gereken katanayla bir olman ve kendine uygun bir kını bulman. Bunları başarabilmek, bir eğitmenin sağlayabileceği bir şey değil. Bu konuda tamamen yalnızsın. Fakat, Kotegawa Chisa, eğer bunu başardığına inanırsan, o zaman seninle bir kez daha karşı karşıya gelelim. Ne yapacağımıza, ancak o zaman karar verebiliriz.” diyor. Ağzından dökülen sözcükleri kabullenmen için kısa bir süre bekleyen Kageyasu’nun yavaşça arkasını dönerken hafifçe tebessüm ettiğini hayal meyal görüyorsun ve ardından “Eee, öylece duracak mısın?” dediğini duyuyorsun. Ardından ise Kegayasu’nun yavaş adımlarla uzaklaşmaya başladığını…

[Kotegawa Chisa]

Hayatımın büyük bir çoğunluğunda istenmeyen kişi olduğumdan ötürü son zamanlarda aldığım övgüleri hazmetmekte zorluk çektiğimi itiraf ediyorum. Elbette ustam tarafından övüldüğüm için mutluyum fakat bu övgüyü hak ettiğimi düşünmüyorum. Yeteneksiz olduğumu düşünmüyorum fakat ustamın abarttığı kadar yetenekli birisi olduğumu da düşünmüyorum... Açıkçası nereden geldiğini bilmediğim bu övgü olayları Kaoru-san ile yaşadığımız olayda patlak verdi. O gün hiçbir şey yapmamış olmama, hatta başarısız olmuş olmama rağmen Ishichou-sama tarafından övgü yağmuruna tutuldum. Sonrasında bana 'yaptıklarımdan' ötürü, uzun zamandır hayalini kurduğum takım liderliği görevi verildi. Üzerinden oldukça uzun bir zaman geçmiş olmasına rağmen hala neden bana bu görevi verdiklerini anlayamıyorum. Sonuçta ne bu ünvana layık shinobilik yeteneklerim, ne de liderlik yeteneklerim var... Bir lider olarak yetersizliğimi Yağmur Ülkesi topraklarında yaptığımız savaşta kanıtladım. Elbette o zamanlar böyle düşünmüyordum fakat şimdi baktığımda bütün yükü Ryu-san'ın omuzlarına yüklediğimi daha net bir şekilde görebiliyorum. Eğer o zaman ileriye çıkıp liderliği üstlenseydim belki bugün çok daha farklı bir durumda olabilirdik.

Bunca zamandır benden haz etmediğini düşündüğüm ustamın ağzından bir anda övgü dolu sözcükler duyduğum için doğal olarak bayağı bir şaşırdım. Elimi omzuma koyduğu anda ise sahip olduğum şaşkınlıktan ötürü tepki dahi veremedim. Daha önceden de söylediğim gibi elbette bu övgülere layık birisi olduğumu düşünmüyorum fakat mutlu oldum. Lakin bu mutluluğumu ustam elini çektikten sonra anca fark edebildim. Birbirimizle olan fiziksel temasımız kesildiği anda yavaşça suratımdaki şaşkın ifade ortadan kalktı ve yerini kocaman bir gülümsemeye bıraktı.

Ustam bana katananın sırrını vereceğini söylediğinde içimdeki mutluluk katlanarak artmaya başladı. Ondan alacağım bu bilginin hayati önem taşıdığının farkında olduğumdan ötürü bütün dikkatimi ona verdim. Kısa bir süre ona odaklandıktan sonra görüş alanım içerisindeki her yer karanlıkla kaplanmaya, antrenmanla meşgul olan çocukların sesleri ortadan kaybolmaya başladı. Bir süre sonra görebildiğim tek şey ustam, duyabildiğim tek şey ise ustamın katanasının çıkardığı ses olmuştu. Açıkçası içinde bulunduğum bu garip durum pekte umrumda değildi. O an tek önemsediğim şey ustamın ağzından çıkacak olan kelimelerdi.

Ustam bakışlarıyla katanamı çekmemi söylediği anda yavaşça katanamı kınından çektim ve gökyüzüne doğrulttum. Birkaç saniye boyunca katanama baktıktan sonra ustam konuşmaya başladı. İlk başta görebildiğim tek şey parıldayan bir çelikti fakat ustam daha da derine bakmam gerektiğini söylediğinde bakışlarımı keskinleştirerek katanama bakmaya başladım. Katanamın soğuk çeliğinden yansıyan gözlerimi gördüğüm anda ustamın birkaç saniye sonra söyleyeceği sözcükler aklıma doluşmaya başladı. Sanki geleceği görüyor gibiydim. Bunca zamandır ustamın bana anlatmaya çalıştığı şeyin aslında bu kadar basit bir şey olduğunu anladığımda büyük bir hayal kırıklığına uğradım. Gözlerimin önünde bariz bir şekilde duran cevabı kendi başıma bulamadığım için hayal kırıklığına uğradım!

Sahip olduğum hayal kırıklığının ortadan kaybolması pek uzun sürmedi. Bunun en büyük nedeni ise geçmişte yaptığım aptallıklarla zaman harcamanın daha büyük bir aptallık olacağını düşünmemdi. Birkaç saniye daha katanama baktıktan sonra ustam son bir kez daha konuşmaya başladı. Katanamla bir olmam ve bana uygun olan kını bulmam gerektiğini söylediğinde yavaşça elimdeki katanayı kınına geri soktum. Ustam son sözlerini söyledikten sonra arkasını dönerek gitmeye başladı. Son cümleleri ise kısa bir süre önce nefret ettiğim o cümlelerdi.

"Bugün için gerçekten de teşekkür ederim usta! Sizi uzun bir süre bekletmeyeceğim!" Söylemek istediğim yüzlerce şeye sahiptim fakat sessiz kalmayı tercih ettim. Suratıma kocaman bir gülümseme takındıktan sonra belimdeki katanamı kınından çekerek bir kez daha bakışlarımı ona yönelttim. Katanamın üzerindeki yansımadan gülümsememin yavaşça sırıtmaya dönüştüğünü görebiliyordum. Mutluydum! Gerçek olamayacak derecede fazla mutluydum çünkü gerçek olamayacağını düşündüğüm bir çok olay yaşamıştım bu gün. Ağzından hiçbir zaman olumlu şeyler duymadığım, benden nefret ettiğini düşündüğüm ustam beni kabul etti!

Katanamı tekrardan kınına koyduktan sonra bakışlarımı etrafta gezdirerek oturacak bir yer aramaya başladım. Bu sırada varlıklarını tamamen unuttuğum Rei-kun ve Tsugi-chan'ı gördüm. Hızlı adımlarla onların yanına gittikten sonra suratımda kocaman bir sırıtmayla "Yo!" diye selam verdim. "Bakıyorum da çok çalışıyorsunuz... Aferin! Sizden de bunu beklerdim." Hemen ardından sinsice gülmeye başlayarak devam ettim. "Siz bana aldırmayın, devam edin." İkiliyi gözlemleyebileceğim bir noktaya geçtikten sonra bir süre onları gözlemlemeyi düşünüyorum. Normalde ikiliyi kendi haline bırakırdım fakat sakinleşmek için bir şeyler yapmam gerekiyor. Bu halde eve gittiğim takdirde bütün gün boyunca düşünerek kendimi bitireceğimi biliyorum. Şimdilik acele etmemem gerekiyor, acele ettiğim takdirde büyük bir hata yapabilir ve bugüne kadar verdiğim bütün emekleri çöpe atabilirim. O yüzden sakinleşmeli ve ustamın sözlerini sakin bir akılla düşünmeliyim.

[GM - Naruto]

Kageyasu'ya karşı söylediğin cümlelere, Kageyasu herhangi bir cevap vermiyor ve yürümesine devam ediyor. Onun bu tavrına alışık olsan da artık aranızdaki ilişkinin değişen boyutu seni hiç üzmüyor. Kageyasu'nun gidişinin ardından öğrencilerine yöneliyor ve onlarla konuşuyorsun. Öğrencilerinin gözlerinde sahip olduğu azmin benzerini görmek seni gururlandırırken, onlar da çalışmalarına kaldıkları yerden devam ediyorlar. Alanın köşesinde, öğrencilerini gözlemlemeye başlarken, aklında kendi gelişimin de dolanmaya başlıyor.

Off Topic

Yapacak başka bir şeyin yoksa konuyu sonlandırabiliriz.

[Kotegawa Chisa]

Sakinleşmek için Rei ve Tsugi'nin yanına gitmiş olmama rağmen hiçte sakinleşmeyi beceremedim. Öğrencilerimin parlak gözlerindeki azmi gördüğüm anda içimdeki heyecan birkaç kat daha arttı. Açıkçası hala Ishichou-sama'nın, bana bu kadar iyi bir takım verirken ne düşündüğünü anlayamıyorum. İçlerindeki azmi kaybetmedikleri sürece gelişmeye devam edecekler ve günün birinde Ishigakure'nin önde gelen shinobilerinin arasına girecekler. Tabii bunun gerçekleşmesi için onlara yardımcı olmam ve doğru bir şekilde yönlendirmem gerekiyor.

Öğrencilerimle gerçekleşen kısa bir selamlaşma faslının ardından köşeye çekilerek onları izlemeye başladım. Her ne kadar gözlerim onların üzerinde olsa da aklım tamamen ustamın sözlerindeydi. Sürekli olarak bakışlarımı belimdeki katanama çeviriyor ve onu nasıl kendimin bir parçası yapabileceğimi düşünüyordum. Elbette bir cevap bulamadım fakat düşünmeye devam ettiğim takdirde bulabileceğimi biliyorum!

Birkaç on dakika boyunca oturduktan sonra hızlıca doğruldum ve öğrencilerime selam vererek evime doğru ilerlemeye başladım. Bugünlük herhangi bir görevim olmadığından dolayı düşünmek için bolca zamana sahibim. Bu zamanı olabildiğince verimli bir şekilde değerlendirmeli ve ustamın öğretilerini öğrenmek için elimden geleni yapmalıyım.

Turu acele yazdığımdan ötürü onları biraz izledikten sonra eve gittiğimi yazmayı unutmuşum, boşa bir tur döndük kusra bakma abi.

[GM - Naruto]

Off Topic

Konu sonlanmıştır. Konuyu geç kapattığım için 10 GP veriyorum sana, güle güle harca.